Η πιο επιθετική και άμεσα αποτελεσματική χρήση της αγοραστικής δύναμης είναι αναμφισβήτητα το μποϋκοτάζ. Αν και πραγματοποιείται συνήθως από ανθρώπους με πλήρη συνείδηση της καταναλωτικής τους δύναμής, δεν αποτελεί απαραίτητα μέρος μιας γενικότερης κατευθυνόμενης αγοραστικής πρακτικής. Με λίγα λόγια, το κίνητρο πίσω από το μποϋκοτάζ δεν είναι αναγκαστικά μια γενικότερη στάση ηθικής και κουλτούρας αλλά μπορεί να προέρχεται και από σύγκρουση συμφερόντων. Συνήθως πρόκειται για την στοχευμένη δράση εναντίον μιας συγκεκριμένης εταιρίας, κράτους ή ομάδας ανθρώπων με σαφή σκοπιμότητα τον οικονομικό και πολιτικό στραγγαλισμό της/τους και την πρόκληση όσο το δυνατόν μεγαλύτερης ζημιάς. Συνίσταται στη συστηματική αποφυγή συναλλαγής με οποιοδήποτε προϊόν η υπηρεσία σχετίζεται με την εταιρία ή χώρα στόχο και μάλιστα προχωρώντας πέρα από αυτό, συνήθως χαρακτηρίζεται από έντονες διαφημιστικές καμπάνιες προκειμένου η συλλογιστική και η σκοπιμότητα πίσω από το μποϋκοτάζ να γίνουν γνωστές στο ευρύτερο κοινό ώστε να μεγιστοποιηθεί η ζημιά. Από τη στιγμή που αυτό προωθείται μέσω διαφημίσεων και άλλου είδους δημοσιότητα, όπως δημόσιες ομαδικές διαμαρτυρίες, ακτιβισμό, συνεντεύξεις, δημοσίευση άρθρων κτλ, συνιστά μια πράξη σαφούς πολιτικής υφής και παίρνει το χαρακτήρα οικονομικού, κοινωνικού και πληροφοριακού πολέμου. Πολλές φορές, η δημοσιότητα αποτελεί το σημείο κλειδί της λειτουργίας του αφού εάν η υποστήριξη των θέσεων των υποστηρικτών του φτάσει μια κρίσιμη μάζα τότε μπορεί να συμπαρασύρει και άλλες δυνάμεις του οικονομικού ή κοινωνικού γίγνεσθαι αποκτώντας έτσι μεγάλη ισχύ.
Παρ’ όλη την αποτελεσματικότητά και την πολλές φορές επιθετική επικοινωνιακή πολιτική του –η οποία ενίοτε μπορεί να οδηγήσει και σε κλιμάκωση της αντιπαλότητας–, το γενικότερο ήθος πίσω από το μποϋκοτάζ βρίσκεται μακριά από τη βία. Ο Ίντιρα Γκάντι, ηγέτιδα της Ινδίας στις αρχές του αιώνα και θερμός πολέμιος της αποικιοκρατικής πολιτικής των Βρετανών, δημιούργησε ολόκληρο ηθικό κώδικα γύρω από την μη-βίαιη αντίσταση, κεντρικό σημείο του οποίου ήταν το μποϋκοτάζ. Αν και πολλές φορές είναι το μόνο όπλο που απομένει στους αδυνάτους –πράγμα που σημαίνει ότι η μη-βία ίσως δεν είναι επιλογή τους αλλά μονόδρομος– αυτό δεν του αφαιρεί το μεγάλο προσόν ότι, ενώ μπορεί να είναι ενίοτε πολύ ισχυρό, είναι εκ φύσεως ειρηνικό, αφού δεν προσπαθεί να επιβάλλει κάτι στον αντίπαλο παρά εκδηλώνει απαξίωση και μη συμμετοχή.
Αν και η πρακτική του μποϋκοτάζ είναι άγνωστο για το πότε εφαρμόστηκε για πρώτη φορά, η αποικιοκρατική πολιτική ορισμένων ισχυρών κρατών στους προηγούμενους τρεις αιώνες έδωσε πολλές αφορμές για καταγραφή τέτοιων κινητοποιήσεων μεγάλης κλίμακας. Μια από τις πρώτες τέτοιες καταγεγραμμένες προσπάθειες συνέβη το 1769, με την άρνηση διακίνησης και αγοράς αγγλικών προϊόντων από τους Αμερικανούς αποίκους λίγο πριν την έναρξη της Αμερικανικής Επανάστασης (ξεκίνησε μάλιστα με το φημισμένο περιστατικό του τσαγιού όπου Αμερικανοί λιμενεργάτες πέταξαν στη θάλασσα ένα αγγλικό φορτίο τσαγιού). Η αιτία ήταν ότι οι Αμερικανοί άποικοι παρ’ ότι φορολογούνταν κανονικά από τη μητροπολιτική Αγγλία, δεν αντιπροσωπεύονταν από κανέναν στο αγγλικό κοινοβούλιο. Το αποτέλεσμα ήταν η κλιμάκωση της έντασης και τελικά ο πόλεμος της ανεξαρτησίας που οδήγησε στην ίδρυση του αμερικανικού κράτους. Άλλο γνωστό περιστατικό συστηματικής οικονομικής απομόνωσης συνέβη το 1830, όταν λίγα χρόνια πριν το ξέσπασμα του αμερικανικού Εμφυλίου Πολέμου, εκπρόσωποι των νέγρων σκλάβων ενθάρρυναν το μποϋκοτάζ όλων των προϊόντων που είχαν παραχθεί από σκλάβους. Η σκοπιμότητά τους ήταν σαφής: Αν κανείς δεν αγόραζε τα προϊόντα που παρήγαγαν οι σκλάβοι τότε η δουλεία θα έπαυε να έχει νόημα.
Source : Aρθρο από το blog του περιοδικού Ζενίθ
Geopolitical Research Institute(GRI)/Εταιρεία Γεωπολιτικών Ερευνών(ΕΓΕ)
Δευτέρα 30 Μαΐου 2011
Η αντιστροφή του αλυτρωτισμού ως στρατηγική επιλογή
Του Στέλιου Παπαθεμελή *
Οι παράλληλοι βίοι της ελληνοσκοπιανής διπλωματικής αντιπαράθεσης της τελευταίας 20ετίας αποτυπώνουν το μονίμως ευένδοτο της ελληνικής πλευράς και το πεισμόνως ανένδοτο της σκοπιανής. Πανσλαβιστικό σταλινο-τιτοϊκό επινόημα το ψευδώνυμο μόρφωμα των Σκοπίων, υιοθετήθηκε μετά το ’91 από την Ουάσιγκτον και προήχθη σε χαϊδεμένο παιδί της.
Η μυωπική πολιτική των κυβερνήσεών μας στάθηκε ανίκανη να διαγνώσει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες από την παρουσία στα βόρεια σύνορά μας ενός προτεκτοράτου που θα ιδιοποιείται το όνομα μας και θα λειτουργεί για λογαριασμό του εκάστοτε κηδεμόνα του. Το «Μακεδονία» έχει συντριπτικό ιστορικό βάρος. Είναι τίτλος κυριότητας εδαφών, χρυσό κλειδί εις χείρας του όποιου κηδεμόνα.
Οι ιστορικοπολιτικά άσχετοι μειδιούν ειρωνικά για το όνομα, ανίκανοι να κατανοήσουν ότι ο σφετερισμός οργανικού στοιχείου της εθνικής μας ταυτότητας σημαίνει επικίνδυνο ακρωτηριασμό της.
Αυτό είναι προδήλως το όχημα του αλυτρωτισμού. Με αυτό δεδομένο οι πολιτικοί αρχηγοί το 1992 χάραξαν την εθνική στρατηγική: ονομασία χωρίς το Μακεδονία ή παράγωγά του.
Το πολιτικό μας προσωπικό και η διανόηση του Κολωνακίου έχουν από καιρό παραδώσει το ζήτημα στον αυτόματο πιλότο. Αφότου μάλιστα το 2005 κυβέρνηση και σύμπασα η πολιτική τάξη ομοθύμως προσκύρωσαν το «Μακεδονία» στους σκοπιανούς με μηδενικό αντάλλαγμα κάποιον γεωγραφικό προσδιορισμό, η υπόθεση κατέστη τρίτης διαλογής. Σήμερα το τοπίο εμφανίζεται ως εξής:
Πρώτον: Τα Σκόπια λειτουργούν υπό αμερικανική ομπρέλα. Ευθύνη μας και ενοχή μας, αφήνουμε ανενόχλητους τους Αμερικανούς να μας υπονομεύουν. Αν οι ΗΠΑ τεθούν σοβαρά ενώπιον του διλήμματος να επιλέξουν στρατηγικό εταίρο στην περιοχή ανάμεσα στην Ελλάδα και τα Σκόπια, θα ήταν τελείως ηλίθιο να διαλέξουν τα Σκόπια. Αλλά τέτοιο δίλημμα ουδέποτε τους ετέθη.
Δεύτερoν: Αφότου κακή τη μοίρα τους προτείναμε το «Μακεδονία» κολλήσαμε στον περιβόητο γεωγραφικό προσδιορισμό. Αλλά ο σκοπιανός αλυτρωτισμός βασίζεται στον εθνικό και όχι στον γεωγραφικό προσδιορισμό.
Με αυτόν ως πολιορκητικό κριό διεκδικεί τη μισή Ελλάδα. Ο Γκρουέφσκυ παριστάνει και πείθει και τους υπηκόους του ότι είναι μετεμψυχώσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου!... Διαρρέεται ότι διεξάγονται μυστικές ελληνοσκοπιανές διαπραγματεύσεις. Προς τι, αφού το Μακεδονία (εθνικός προσδιορισμός) το δώσαμε προ πάσης διαπραγμάτευσης.
Απομένει ο γεωγραφικός. Εκδοχή πρώτη: Απορρίπτουν και τους τρεις: Άνω, Βόρεια, Βαρδάρη. Το έπραξε προχθές στη Γενεύη ο πρόεδρός τους Ιβάνοφ. Δεύτερη εκδοχή υπαναχωρούν, αλλά γιατί αφού η αδιαλλαξία τους, «πουλάει». Πάντως με τα γεωγραφικά σκευάσματα και τυχόν γενόμενα αποδεκτά κερδισμένοι θα είναι ξανά οι σκοπιανοί, διότι το «Άνω» θεμελιώνει διεκδίκηση να «απελευθερώσουν» την Κάτω, το Βόρεια τη Νότια και του Βαρδάρη την όπως την αποκαλούν «Μακεδονία του Αιγαίου». Χώρια βέβαια από το ότι οι προσδιορισμοί θα αφορούν μόνο την ώρα της υπογραφής, μετά θα αποβληθούν ως ασύμβατα μοσχεύματα. Πρακτέο, εδώ που φτάσαμε.
α: Ανάκληση της πρότασης για σύνθετη ονομασία. Κυβέρνηση και κόμματα έχουν χίλιους λόγους να το πράξουν. Επαναφορά του ζητήματος στη φυσική του αφετηρία που όρισαν οι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου; Ονομασία χωρίς το Μακεδονία ή παράγωγά του.
β: Καταγγελία της Ενδιάμεσης Συμφωνίας η οποία είναι διάτρητη από διαρκείς παραβιάσεις της από τα Σκόπια. Οφείλαμε να την καταγγείλουμε ήδη για να μη διακινδυνεύσουμε και στο Δ. Δ. της Χάγης όπου οι ένοχοι μας έσυραν κατηγορούμενους. Η καταγγελία θα αφαιρούσε και τη νομική βάση της προσφυγής τους.
γ: Έκ βαθέων επαναπροσδιορισμός της στρατηγικής και της τακτικής μας.
Τα Σκόπια εμποτίζουν 24ωρες το 24ωρο με το εκπαιδευτικό και το επικοινωνιακό τους σύστημα το λαό τους με τον μακεδονισμό. Τον επιθετικό μακεδονισμό. Επιχειρούν μιαν αδιάκοπη πλύση εγκεφάλου τους που διαμορφώνει μιαν επίκτητη, εισαγόμενη, αλλά φανατισμένη συνείδηση ταυτότητας όπως αυτή που εμφύτευαν οι κατακτητές στους γενιτσάρους επί Τουρκοκρατίας.
Πάντα ταύτα γιατί δεν υπάρχει ελληνική αντίσταση και αντεπίθεση. Καιρός του ποιήσαι! Αν οι σκοπιανοί «αισθάνονται» Μακεδόνες, τότε είναι Έλληνες όπως αείποτε τυγχάνουν οι αληθινοί Μακεδόνες.
Η μέσω προπαγάνδας συνειδησιακή τους διαστροφή δεν είναι ανήκεστη. Η βάση της παραπάνω θέσης είναι αφ’ εαυτής βραδυφλεγής βόμβα για τη σκοπιανή νομενκλάτουρα: Καθιστά αντιστρέψιμο τον αλυτρωτισμό. Αντί, δηλαδή, τα Σκόπια να διεκδικούν την μισή Ελλάδα, η Ελλάδα δικαιούται να διεκδικεί ολόκληρα τα Σκόπια!
Τελικά μόνο ένα σοβαρό φόβητρο αντιστροφής του αλυτρωτισμού θα φρονηματίσει τα Σκόπια.
Source : http://www.macedoniahellenicland.eu/
Οι παράλληλοι βίοι της ελληνοσκοπιανής διπλωματικής αντιπαράθεσης της τελευταίας 20ετίας αποτυπώνουν το μονίμως ευένδοτο της ελληνικής πλευράς και το πεισμόνως ανένδοτο της σκοπιανής. Πανσλαβιστικό σταλινο-τιτοϊκό επινόημα το ψευδώνυμο μόρφωμα των Σκοπίων, υιοθετήθηκε μετά το ’91 από την Ουάσιγκτον και προήχθη σε χαϊδεμένο παιδί της.
Η μυωπική πολιτική των κυβερνήσεών μας στάθηκε ανίκανη να διαγνώσει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες από την παρουσία στα βόρεια σύνορά μας ενός προτεκτοράτου που θα ιδιοποιείται το όνομα μας και θα λειτουργεί για λογαριασμό του εκάστοτε κηδεμόνα του. Το «Μακεδονία» έχει συντριπτικό ιστορικό βάρος. Είναι τίτλος κυριότητας εδαφών, χρυσό κλειδί εις χείρας του όποιου κηδεμόνα.
Οι ιστορικοπολιτικά άσχετοι μειδιούν ειρωνικά για το όνομα, ανίκανοι να κατανοήσουν ότι ο σφετερισμός οργανικού στοιχείου της εθνικής μας ταυτότητας σημαίνει επικίνδυνο ακρωτηριασμό της.
Αυτό είναι προδήλως το όχημα του αλυτρωτισμού. Με αυτό δεδομένο οι πολιτικοί αρχηγοί το 1992 χάραξαν την εθνική στρατηγική: ονομασία χωρίς το Μακεδονία ή παράγωγά του.
Το πολιτικό μας προσωπικό και η διανόηση του Κολωνακίου έχουν από καιρό παραδώσει το ζήτημα στον αυτόματο πιλότο. Αφότου μάλιστα το 2005 κυβέρνηση και σύμπασα η πολιτική τάξη ομοθύμως προσκύρωσαν το «Μακεδονία» στους σκοπιανούς με μηδενικό αντάλλαγμα κάποιον γεωγραφικό προσδιορισμό, η υπόθεση κατέστη τρίτης διαλογής. Σήμερα το τοπίο εμφανίζεται ως εξής:
Πρώτον: Τα Σκόπια λειτουργούν υπό αμερικανική ομπρέλα. Ευθύνη μας και ενοχή μας, αφήνουμε ανενόχλητους τους Αμερικανούς να μας υπονομεύουν. Αν οι ΗΠΑ τεθούν σοβαρά ενώπιον του διλήμματος να επιλέξουν στρατηγικό εταίρο στην περιοχή ανάμεσα στην Ελλάδα και τα Σκόπια, θα ήταν τελείως ηλίθιο να διαλέξουν τα Σκόπια. Αλλά τέτοιο δίλημμα ουδέποτε τους ετέθη.
Δεύτερoν: Αφότου κακή τη μοίρα τους προτείναμε το «Μακεδονία» κολλήσαμε στον περιβόητο γεωγραφικό προσδιορισμό. Αλλά ο σκοπιανός αλυτρωτισμός βασίζεται στον εθνικό και όχι στον γεωγραφικό προσδιορισμό.
Με αυτόν ως πολιορκητικό κριό διεκδικεί τη μισή Ελλάδα. Ο Γκρουέφσκυ παριστάνει και πείθει και τους υπηκόους του ότι είναι μετεμψυχώσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου!... Διαρρέεται ότι διεξάγονται μυστικές ελληνοσκοπιανές διαπραγματεύσεις. Προς τι, αφού το Μακεδονία (εθνικός προσδιορισμός) το δώσαμε προ πάσης διαπραγμάτευσης.
Απομένει ο γεωγραφικός. Εκδοχή πρώτη: Απορρίπτουν και τους τρεις: Άνω, Βόρεια, Βαρδάρη. Το έπραξε προχθές στη Γενεύη ο πρόεδρός τους Ιβάνοφ. Δεύτερη εκδοχή υπαναχωρούν, αλλά γιατί αφού η αδιαλλαξία τους, «πουλάει». Πάντως με τα γεωγραφικά σκευάσματα και τυχόν γενόμενα αποδεκτά κερδισμένοι θα είναι ξανά οι σκοπιανοί, διότι το «Άνω» θεμελιώνει διεκδίκηση να «απελευθερώσουν» την Κάτω, το Βόρεια τη Νότια και του Βαρδάρη την όπως την αποκαλούν «Μακεδονία του Αιγαίου». Χώρια βέβαια από το ότι οι προσδιορισμοί θα αφορούν μόνο την ώρα της υπογραφής, μετά θα αποβληθούν ως ασύμβατα μοσχεύματα. Πρακτέο, εδώ που φτάσαμε.
α: Ανάκληση της πρότασης για σύνθετη ονομασία. Κυβέρνηση και κόμματα έχουν χίλιους λόγους να το πράξουν. Επαναφορά του ζητήματος στη φυσική του αφετηρία που όρισαν οι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου; Ονομασία χωρίς το Μακεδονία ή παράγωγά του.
β: Καταγγελία της Ενδιάμεσης Συμφωνίας η οποία είναι διάτρητη από διαρκείς παραβιάσεις της από τα Σκόπια. Οφείλαμε να την καταγγείλουμε ήδη για να μη διακινδυνεύσουμε και στο Δ. Δ. της Χάγης όπου οι ένοχοι μας έσυραν κατηγορούμενους. Η καταγγελία θα αφαιρούσε και τη νομική βάση της προσφυγής τους.
γ: Έκ βαθέων επαναπροσδιορισμός της στρατηγικής και της τακτικής μας.
Τα Σκόπια εμποτίζουν 24ωρες το 24ωρο με το εκπαιδευτικό και το επικοινωνιακό τους σύστημα το λαό τους με τον μακεδονισμό. Τον επιθετικό μακεδονισμό. Επιχειρούν μιαν αδιάκοπη πλύση εγκεφάλου τους που διαμορφώνει μιαν επίκτητη, εισαγόμενη, αλλά φανατισμένη συνείδηση ταυτότητας όπως αυτή που εμφύτευαν οι κατακτητές στους γενιτσάρους επί Τουρκοκρατίας.
Πάντα ταύτα γιατί δεν υπάρχει ελληνική αντίσταση και αντεπίθεση. Καιρός του ποιήσαι! Αν οι σκοπιανοί «αισθάνονται» Μακεδόνες, τότε είναι Έλληνες όπως αείποτε τυγχάνουν οι αληθινοί Μακεδόνες.
Η μέσω προπαγάνδας συνειδησιακή τους διαστροφή δεν είναι ανήκεστη. Η βάση της παραπάνω θέσης είναι αφ’ εαυτής βραδυφλεγής βόμβα για τη σκοπιανή νομενκλάτουρα: Καθιστά αντιστρέψιμο τον αλυτρωτισμό. Αντί, δηλαδή, τα Σκόπια να διεκδικούν την μισή Ελλάδα, η Ελλάδα δικαιούται να διεκδικεί ολόκληρα τα Σκόπια!
Τελικά μόνο ένα σοβαρό φόβητρο αντιστροφής του αλυτρωτισμού θα φρονηματίσει τα Σκόπια.
Source : http://www.macedoniahellenicland.eu/
Υποχωρώντας και στα ασήμαντα : Οι "κακοί" μαθητές του Θουκυδίδη
Η διαπίστωση του Μοργκεντάου επαληθεύτηκε δυο φορές κατά τη μεταπολεμική περίοδο, όσον αφορά τις τουρκικές προκλήσεις εις βάρος μας
Πήραν το μάθημά τους οι Τούρκοι την Παρασκευή, από τους Ρουμάνους, στη Μαύρη Θάλασσα. Αλιευτικό σκάφος, με υψωμένη την τουρκική σημαία, εισήλθε στα ύδατα της ρουμανικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης για αλιεία - παράνομα- και επειδή δεν υπάκουσε στις συστάσεις της ρουμανικής ακτοφυλακής, αυτή άνοιξε πυρ εναντίον του, καταδιώκοντάς το και ακινητοποιώντας το στα όρια της ρουμανικής με την βουλγαρική ΑΟΖ.
«Οι ψαράδες είναι ασφαλείς, ένας μόνο τραυματίστηκε ελαφριά, σκάφος και αλιείς βρίσκονται ασφαλείς στο λιμάνι της Κωνστάντζας», σύμφωνα με τις ρουμανικές πηγές. Τι είχε συμβεί; Οι Τούρκοι αλιείς ανέφεραν στις τουρκικές αρχές, ότι το σκάφος τους έχει υποστεί σοβαρά πλήγματα και κινδυνεύει να βυθιστεί. Το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών επικοινώνησε με τις ρουμανικές αρχές για να συγκεντρώσει πληροφορίες αναφορικά με το περιστατικό αυτό και να ζητήσει την προστασία και την ασφάλεια των Τούρκων αλιέων.
Ταυτόχρονα, ξεκίνησε επιχείρηση έρευνας και διάσωσης του πληρώματος του τουρκικού αλιευτικού από την τουρκική ακτοφυλακή με σκάφη και ελικόπτερα, αλλά όπως ανακοίνωσαν «επέστρεψαν στις βάσεις τους όταν πληροφορήθηκαν (!) από Ρουμάνους αξιωματούχους σχετικά με την κατάσταση του αλιευτικού σκάφους και του πληρώματος του».
Στην πραγματικότητα βέβαια, επέστρεψαν όταν αντελήφθησαν πως οι Ρουμάνοι δεν αστειεύονται, διότι δεν έχουν ψοφοδεείς όπως στο δικό μας πολιτικό κόσμο.
Προ δύο μηνών, είχαμε δημοσιεύσει στη Voria.gr παρόμοιο θέμα, όπου αναλύαμε ότι οι Τούρκοι έχουν παντού αποτυχίες στη νέο-οθωμανική πολιτική τους, πλην της Ελλάδας. Και τεκμηριώσαμε με επιχειρήματα, ότι αυτό συμβαίνει επειδή ήμαστε οι «βολικοί» της παρέας. Δείτε τι γράφει ο ισραηλιτικής καταγωγής Χένρυ Μοργκεντάου, πρέσβης των Η.Π.Α. στην Τουρκία από το 1913 ως το 1917: «Ο Τούρκος είναι ουσιαστικά θρασύδειλος. Είναι γενναίος σαν λιοντάρι όταν τα πράγματα έρχονται όπως τα θέλει, αλλά δουλόφρων, χαμερπής και λιγόψυχος όταν του τυχαίνουν αναποδιές».
Αυτή η διαπίστωση του Μοργκεντάου, επαληθεύτηκε δυο φορές κατά τη μεταπολεμική περίοδο, όσον αφορά τις τουρκικές προκλήσεις εις βάρος μας. Το 1964 όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου (ο παππούς, φυσικά) στην είσοδο των Τούρκων στο Αιγαίο έδειξε καθαρά τις προθέσεις του, ενημερώνοντας τον πρόεδρο των ΗΠΑ ότι αν δεν αποσυρθούν θα «κτυπήσει». Οι Τούρκοι επέστρεψαν στη βάση τους.
Τα ίδια και το 1987, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου αυτή τη φορά διέταξε μερική επιφυλακή, επειδή πάλι οι Τούρκοι βγήκαν στο Αιγαίο. Το αποτέλεσμα το ίδιο. Επιστροφή των Τούρκων στη βάση τους. Το γεγονός ότι σήμερα βρίσκεται στην εξουσία ένας άλλο Παπανδρέου, δεν σημαίνει ότι θα ακολουθήσει την τακτική των προγόνων του, διότι μπορεί να λέγεται Παπανδρέου, αλλά σίγουρα είναι γιος της Μάργκαρετ.
Ας καταλάβουν όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν πως όλες αυτές οι ενέργειες -από τον πόλεμο και μετά, με ελάχιστες εξαιρέσεις- που υποτίθεται ότι διευκολύνουν την προσέγγιση των λαών, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το άλλοθι όσων δεν έχουν το σθένος να υπηρετήσουν με αποφασιστικότητα τον ελληνικό λαό. Διότι αυτό που συμβαίνει μέχρι σήμερα, είναι οι συνεχείς υποχωρήσεις και απώλειες μέρους της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας. Την ίδια ώρα, οι Τούρκοι -αφού μας βρήκαν βολικούς- στήνουν το νέο-οθωμανισμό τους. Και το ότι δεν έχουν, ούτε θα έχουν τις επιτυχίες, που επιθυμούν, δεν θα οφείλεται φυσικά στη δική μας αντίδραση, αλλά σε λόγους έξω από μας.
Το ότι, όσο συνεχίζουν έτσι τα πράγματα, θα υφιστάμεθα ολονέν και περισσότερες απώλειες, το βεβαιώνει ο Θουκυδίδης: «Το ασήμαντο κλείνει μέσα του όλη τη δοκιμασία και την απόδειξη του φρονήματός μας» («Το γαρ βραχύ τι τούτο πάσαν ημών έχει την βεβαίωσιν και πείραν της γνώμης» Ι, 140). Και συνεχίζει: «Αν υποχωρήσουμε στο ασήμαντο θα μας ζητήσουν αμέσως μετά άλλο μεγαλύτερο, νομίζοντας ότι από φόβο υποχωρήσαμε στο προηγούμενο. Αν, όμως, αντισταθούμε, θα τους δώσουμε να καταλάβουν ότι πρέπει να μας συμπεριφέρονται ως ίσος προς ίσον».
Source :http://voria.gr/
Πήραν το μάθημά τους οι Τούρκοι την Παρασκευή, από τους Ρουμάνους, στη Μαύρη Θάλασσα. Αλιευτικό σκάφος, με υψωμένη την τουρκική σημαία, εισήλθε στα ύδατα της ρουμανικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης για αλιεία - παράνομα- και επειδή δεν υπάκουσε στις συστάσεις της ρουμανικής ακτοφυλακής, αυτή άνοιξε πυρ εναντίον του, καταδιώκοντάς το και ακινητοποιώντας το στα όρια της ρουμανικής με την βουλγαρική ΑΟΖ.
«Οι ψαράδες είναι ασφαλείς, ένας μόνο τραυματίστηκε ελαφριά, σκάφος και αλιείς βρίσκονται ασφαλείς στο λιμάνι της Κωνστάντζας», σύμφωνα με τις ρουμανικές πηγές. Τι είχε συμβεί; Οι Τούρκοι αλιείς ανέφεραν στις τουρκικές αρχές, ότι το σκάφος τους έχει υποστεί σοβαρά πλήγματα και κινδυνεύει να βυθιστεί. Το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών επικοινώνησε με τις ρουμανικές αρχές για να συγκεντρώσει πληροφορίες αναφορικά με το περιστατικό αυτό και να ζητήσει την προστασία και την ασφάλεια των Τούρκων αλιέων.
Ταυτόχρονα, ξεκίνησε επιχείρηση έρευνας και διάσωσης του πληρώματος του τουρκικού αλιευτικού από την τουρκική ακτοφυλακή με σκάφη και ελικόπτερα, αλλά όπως ανακοίνωσαν «επέστρεψαν στις βάσεις τους όταν πληροφορήθηκαν (!) από Ρουμάνους αξιωματούχους σχετικά με την κατάσταση του αλιευτικού σκάφους και του πληρώματος του».
Στην πραγματικότητα βέβαια, επέστρεψαν όταν αντελήφθησαν πως οι Ρουμάνοι δεν αστειεύονται, διότι δεν έχουν ψοφοδεείς όπως στο δικό μας πολιτικό κόσμο.
Προ δύο μηνών, είχαμε δημοσιεύσει στη Voria.gr παρόμοιο θέμα, όπου αναλύαμε ότι οι Τούρκοι έχουν παντού αποτυχίες στη νέο-οθωμανική πολιτική τους, πλην της Ελλάδας. Και τεκμηριώσαμε με επιχειρήματα, ότι αυτό συμβαίνει επειδή ήμαστε οι «βολικοί» της παρέας. Δείτε τι γράφει ο ισραηλιτικής καταγωγής Χένρυ Μοργκεντάου, πρέσβης των Η.Π.Α. στην Τουρκία από το 1913 ως το 1917: «Ο Τούρκος είναι ουσιαστικά θρασύδειλος. Είναι γενναίος σαν λιοντάρι όταν τα πράγματα έρχονται όπως τα θέλει, αλλά δουλόφρων, χαμερπής και λιγόψυχος όταν του τυχαίνουν αναποδιές».
Αυτή η διαπίστωση του Μοργκεντάου, επαληθεύτηκε δυο φορές κατά τη μεταπολεμική περίοδο, όσον αφορά τις τουρκικές προκλήσεις εις βάρος μας. Το 1964 όταν ο Γεώργιος Παπανδρέου (ο παππούς, φυσικά) στην είσοδο των Τούρκων στο Αιγαίο έδειξε καθαρά τις προθέσεις του, ενημερώνοντας τον πρόεδρο των ΗΠΑ ότι αν δεν αποσυρθούν θα «κτυπήσει». Οι Τούρκοι επέστρεψαν στη βάση τους.
Τα ίδια και το 1987, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου αυτή τη φορά διέταξε μερική επιφυλακή, επειδή πάλι οι Τούρκοι βγήκαν στο Αιγαίο. Το αποτέλεσμα το ίδιο. Επιστροφή των Τούρκων στη βάση τους. Το γεγονός ότι σήμερα βρίσκεται στην εξουσία ένας άλλο Παπανδρέου, δεν σημαίνει ότι θα ακολουθήσει την τακτική των προγόνων του, διότι μπορεί να λέγεται Παπανδρέου, αλλά σίγουρα είναι γιος της Μάργκαρετ.
Ας καταλάβουν όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν πως όλες αυτές οι ενέργειες -από τον πόλεμο και μετά, με ελάχιστες εξαιρέσεις- που υποτίθεται ότι διευκολύνουν την προσέγγιση των λαών, δεν είναι τίποτε άλλο παρά το άλλοθι όσων δεν έχουν το σθένος να υπηρετήσουν με αποφασιστικότητα τον ελληνικό λαό. Διότι αυτό που συμβαίνει μέχρι σήμερα, είναι οι συνεχείς υποχωρήσεις και απώλειες μέρους της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας. Την ίδια ώρα, οι Τούρκοι -αφού μας βρήκαν βολικούς- στήνουν το νέο-οθωμανισμό τους. Και το ότι δεν έχουν, ούτε θα έχουν τις επιτυχίες, που επιθυμούν, δεν θα οφείλεται φυσικά στη δική μας αντίδραση, αλλά σε λόγους έξω από μας.
Το ότι, όσο συνεχίζουν έτσι τα πράγματα, θα υφιστάμεθα ολονέν και περισσότερες απώλειες, το βεβαιώνει ο Θουκυδίδης: «Το ασήμαντο κλείνει μέσα του όλη τη δοκιμασία και την απόδειξη του φρονήματός μας» («Το γαρ βραχύ τι τούτο πάσαν ημών έχει την βεβαίωσιν και πείραν της γνώμης» Ι, 140). Και συνεχίζει: «Αν υποχωρήσουμε στο ασήμαντο θα μας ζητήσουν αμέσως μετά άλλο μεγαλύτερο, νομίζοντας ότι από φόβο υποχωρήσαμε στο προηγούμενο. Αν, όμως, αντισταθούμε, θα τους δώσουμε να καταλάβουν ότι πρέπει να μας συμπεριφέρονται ως ίσος προς ίσον».
Source :http://voria.gr/
Κυριακή 29 Μαΐου 2011
Military coup possible in Greece
The U.S. Central Intelligence Agency warned in a report that the tough austerity measures and the dire situation could escalate and even lead to a military coup, according to a report by Germany’s popular daily Bild.
According to he CIA report, ongoing street protests in crisis-hit Greece could turn into escalated violence and a rebellion and the Greek government could lose control, said Bild. The newspaper said the CIA report talks of a possible military coup if the situation becomes more serious and uncontrolled.
Greece is under immense pressure owing to public debt that has swollen to 340 billion euros. The EU, IMF and European Central Bank are pressing Greece to step up a privatization program and get all political parties to approve more austerity and reform measures that have sparked violent protests, but emergency talks called by the president on Friday failed to make any headway, AFP reported.
Opposition parties have mostly refused to support the government in its quest to cut spending by trimming an overblown civil service and the sweeping privatization drive announced this week has attracted even stronger protests.
Meanwhile, the Dutch finance minister said his country, Germany, Finland and other EU members won't give Greece any more bailout money, if the debt-laden country fails to adopt further austerity measures.
Jan Kees de Jager said Saturday that "it's vital that Greece will live up fully" to conditions set by the International Monetary Fund if it's to receive the next batch of a 110 billion euros ($155 billion) bailout loan deal it agreed to last year, the Associated Press reported.
Last year, as the financial crisis battered Greece, Bild went as far as to highlight a suggestion by a conservative politician that Athens sell off some of its many islands to help pay off its debts.
A bailout for Greece was put in place a year ago by the EU, the European Central Bank and the International Monetary Fund, involving loans of 110 billion euros ($157 billion) over three years.
But there are now grave doubts whether Athens can meet its repayments and talk of a second bailout, or even a drastic debt restructuring, is rife.
Source : Hurriyet Daily News
According to he CIA report, ongoing street protests in crisis-hit Greece could turn into escalated violence and a rebellion and the Greek government could lose control, said Bild. The newspaper said the CIA report talks of a possible military coup if the situation becomes more serious and uncontrolled.
Greece is under immense pressure owing to public debt that has swollen to 340 billion euros. The EU, IMF and European Central Bank are pressing Greece to step up a privatization program and get all political parties to approve more austerity and reform measures that have sparked violent protests, but emergency talks called by the president on Friday failed to make any headway, AFP reported.
Opposition parties have mostly refused to support the government in its quest to cut spending by trimming an overblown civil service and the sweeping privatization drive announced this week has attracted even stronger protests.
Meanwhile, the Dutch finance minister said his country, Germany, Finland and other EU members won't give Greece any more bailout money, if the debt-laden country fails to adopt further austerity measures.
Jan Kees de Jager said Saturday that "it's vital that Greece will live up fully" to conditions set by the International Monetary Fund if it's to receive the next batch of a 110 billion euros ($155 billion) bailout loan deal it agreed to last year, the Associated Press reported.
Last year, as the financial crisis battered Greece, Bild went as far as to highlight a suggestion by a conservative politician that Athens sell off some of its many islands to help pay off its debts.
A bailout for Greece was put in place a year ago by the EU, the European Central Bank and the International Monetary Fund, involving loans of 110 billion euros ($157 billion) over three years.
But there are now grave doubts whether Athens can meet its repayments and talk of a second bailout, or even a drastic debt restructuring, is rife.
Source : Hurriyet Daily News
Εχθρός εντός των τειχών
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
“Δεν θα σας αφήσουμε να κοιμηθείτε, αν δεν μας αφήσετε να ονειρευτούμε”. “Νομίζαμε ότι είμαστε μόνοι, αλλά είμαστε πολλοί”. “Eυρωπαίοι ξεσηκωθείτε”, “Eίμαστε ζωντανοί”. “Δεν θα γίνουμε δούλοι των αγορών”. “H νεολαία μας δείχνει το δρόμο”.
Κοιτάω τους νέους της Ισπανίας, τα λιγοστά πλάνα που μας δείχνει, με το σταγονόμετρο, η τηλεόραση του λαμογιστάν. Ζηλεύω τη Μαδρίτη, που οι νέοι της έκαναν πρωτεύουσα της ευρωπαϊκής αξιοπρέπειας. Αναπνέω λεύτερα, ξεχνάω μια στιγμή την Αθήνα των ραγιάδων, τη “θανατίλα” που σε πνίγει, στη δουλοπρεπή Ελλάδα αυτής της κυβέρνησης, των Μητσοτάκηδων, των Προβόπουλων, των Δασκαλόπουλων, των Παπαδόπουλων και δε συμμαζεύεται (*). Που, αν μπορούσαν, θα εισήγαγαν και τον θεσμό της δουλείας στη χώρα και που την εξευτελίζουν διεθνώς, εδώ και ενάμισυ χρόνο. Τη “σοσιαλιστική” Ελλάδα, που έγινε ο πανευρωπαϊκός Δούρειος ‘Iππος ΔΝΤ και Goldman Sachs.
Ο Θαπατέρο, ο Σώκρατες, ο Παπανδρέου πληρώνουν τώρα το τίμημα της δειλίας τους και της παράδοσής τους στις αγορές, κι ακόμα είμαστε στην πολύ αρχή. Η ευρωπαϊκή ιστορία θα τους γράψει στα πιο μαύρα κατάστιχα, για τον ρόλο που έπαιξαν όταν η μεγάλη παγκόσμια κρίση χτύπησε τις πιο αδύνατες χώρες της ευρωζώνης. Κάποτε, οι (ψευτο)επαναστάτες του ΠΑΣΟΚ βρίσκανε πολύ δεξιό τον Μάριο Σοάρες. Σήμερα, ο βετεράνος σοσιαλιστής οικτίρει τους συντρόφους του, που κυβερνούν τρεις χώρες της Νότιας Ευρώπης, γιατί δεν έκαναν μέτωπο αντίστασης στη Μέρκελ.
To διορθωτικό βήμα του Βερολίνου
Το 2009-10, η Γερμανία συμμάχησε με το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο για να πειθαρχήσει την ευρωζώνη. Επρόκειτο για βαρύ στρατηγικό σφάλμα του Βερολίνου, από τα τόσο συνήθη στη γερμανική ιστορία. Τώρα, οι Γερμανοί αρχίζουν να ψυχανεμίζονται ότι, ενώ αυτοί νόμιζαν ότι έσπρωχναν στην παγίδα τους τους απείθαρχους εταίρους τους στην Ευρώπη, στην πραγματικότητα έπεφταν οι ίδιοι στην παγίδα του Λόιντ Μπλακφέιν και της τράπεζάς του, του Σόρος, του Πόλσον και των άλλων μεγάλων εγκληματιών του «καπιταλισμού της καταστροφής». Βλέπουν ότι, αντί να κάνουν την περιφέρεια αποικία της Γερμανίας, κινδυνεύουν να κάνουν την Ευρώπη αποικία της Γκόλντμαν. Βλέπουν, ένα χρόνο μετά το ελληνικό μνημόνιο-μνημόσυνο, την κρίση να βαθαίνει, το χρέος να αυξάνεται, την Ελλάδα πιο κοντά στη χρεωκοπία, την ¨Ενωση πιο κοντά στη διάλυση.
Επιπλέον οι Γερμανοί τρομοκρατούνται από τη δύναμη που απέκτησε στο κέντρο της παγκόσμιας εξουσίας το τέρας του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Εμείς σκεφτόμαστε ακόμα με τα εργαλεία του παρελθόντος, νομίζουμε ότι έχουμε να κάνουμε με κράτη και μεγάλες δυνάμεις, με τις αυτοκρατορίες και τους ανταγωνισμούς τους. Δύσκολα καταλαβαίνουμε ότι όλα αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό εικονικά, ότι πίσω τους διαγράφεται η σκιά ενός παγκόσμιου υπερκράτους, μιας Αριστοκρατίας του Χρήματος, απέναντι στις βλέψεις της οποίας προσπαθούν να προβάλλουν κάποια αντίσταση ότι απέμεινε από ανεξάρτητα κράτη στις ΗΠΑ, τη Γερμανία, τη Ρωσία, την Κίνα.
Δέσμιοι των αγορών, του νεοφιλελευθερισμού και του Μάαστριχτ, οι Γερμανοί δεν μπορούν και δεν θέλουν να αναπτύξουν, ακόμα τουλάχιστο, τη ριζικά διαφορετική στρατηγική που απαιτεί η αντιμετώπιση της οικονομικής και της ευρωπαϊκής κρίσης, της κρίσης χρέους και του έρποντος ολοκληρωτισμού των αγορών. Αρχίζει όμως μια μερίδα τους να κάνει τα πρώτα δειλά, αλλά σημαντικά διορθωτικά βήματα, και τα βήματα είναι υπέρ της Αθήνας. Ποιόν βρίσκουν απέναντι; Την ελληνική κυβέρνηση (και οι δύο λέξεις σε εισαγωγικά), που δεν θέλει να δυσαρεστήσει το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο και ιδίως την πιο ριζοσπαστική, αμερικανοεβραϊκή του “φράξια”! Σε αυτό το εξωφρενικό σημείο βρισκόμαστε, ο εχθρός εντός να είναι πολύ φοβερότερος από τον εχθρό εκτός των πυλών!
Η Ελλάδα στο πλευρό των τραπεζών
Oι Γερμανοί διαπιστώνουν το προφανές, αυτό δηλαδή που καταλαβαίνει και ένας πρωτοετής φοιτητής οικονομικών. Αν ήταν δύσκολο να πληρωθεί το ελληνικό χρέος πριν από το Μνημόνιο, είναι αδύνατο να πληρωθεί ένα χρόνο μετά. Το χρέος αυξήθηκε, η οικονομία βυθίστηκε σε πρωτοφανή ύφεση. Τα μόνο που κατάφερε το Μνημόνιο είναι, πρώτον, να αυξήσει το χρέος, δεύτερον να εξασφαλίσει με το δάνειο την τροφοδοσία από τα κράτη, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, όχι της ελληνικής οικονομίας αλλά των διεθνών τραπεζών, με λίαν επικερδή μάλιστα τοκογλυφικά επιτόκια, τρίτον να επιτείνει την ελληνική αδυναμία και άρα, την πιθανότητα να δεχθεί η Αθήνα νέα μέτρα εθνικού αυτοχειριασμού, σαν αυτά που προτείνει τώρα η κυβέρνηση. Το ελληνικό χρέος αυξάνεται, η Ελλάδα είναι πιο κοντά στη χρεωκοπία, η Ευρώπη πιο κοντά στη διάλυση, οι αγορές κάνουν πάρτυ και ετοιμάζονται να κατασπαράξουν την ελληνική δημόσια περιουσία, δηλαδή την περιουσία του ελληνικού λαού, όπως κάποτε οι τσιφλικάδες έπνιγαν στα δάνεια τους κολλήγους και τους έκαναν δουλοπάροικους. Μια κατεστραμμένη, ημιθανής Ελλάδα θα μείνει εσαεί στο έλεος των αγορών και μαζί της η Ευρώπη, που οι αγορές μπορούν να την κρατάνε κι αυτή όμηρο της απειλής να “χρεωκοπήσουν” ένα μέλος της.
Ενώπιον αυτής της πραγματικότητας, ο Σόιμπλε έριξε την ιδέα της αναδιάρθρωσης, της διαγραφής μέρους του χρέους, πιο υπαινικτικά στις δημόσιες τοποθετήσεις του, πιο ανοιχτά στο παρασκήνιο. Να απαλλάξουμε τους ¨Ελληνες από ένα σημαντικό μέρος του χρέους, το μισό π.χ.. Να βάλουμε τις τράπεζες, που με τις απάτες τους άλλωστε ξεκίνησαν την οικονομική κρίση, να πληρώσουν κι αυτές, να συμμετάσχουν στα ρίσκα των επενδυτικών τους επιλογών. Δεν μπορεί να κινητοποιούνται οι προϋπολογισμοί για να σώζονται οι τράπεζες και να αφήνουμε τα κράτη να χρεωκοπούν. Αυτή ήταν η λογική του Σόιμπλε και μιας σημαντικής μερίδας του γερμανικού πολιτικο-οικονομικού κατεστημένου.
Η ιδέα ξεσήκωσε, όπως ήταν φυσικό, θύελλα αντιδράσεων από τους τραπεζίτες, ακόμα και την Ντώυτσε Μπανκ που, για πρώτη φορά στη γερμανική ιστορία, συγκρούεται τώρα με τη Μέρκελ. Ο Γαλλοεβραίος Πρόεδρος της ΕΚΤ Τρισέ απειλεί θεούς και δαίμονες, το ίδιο και το ΔΝΤ. Θα περίμενε όμως κανείς τουλάχιστο τον Γιώργο Παπανδρέου να αρπάξει σαν τρελλός την ευκαιρία, γιατί βέβαια τέτοιες ευκαιρίες παρουσιάζονται σπάνια και διαρκούν λίγο. Αντί γι¨αυτό, η ελληνική κυβέρνηση απέρριψε διαρρήδην την πρόταση, πιστή στο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο που την ελέγχει και άφησε στο κενό τους Γερμανούς οπαδούς της αναδιάρθρωσης. Ο Σόιμπλε αναδιπλώνεται. Αν τα θύματα των τοκογλύφων επιμένουν να τους πληρώσουν στο ακέραιο, οι τρίτοι δεν μπορούν να έχουν αντιρρήσεις!
Περίπου τρελλαμένος με όσα γίνονται, ο αρχισυντάκτης της μεγαλύτερης οικονομικής εφημερίδας της Γερμανίας, της “Χάντελσμπλατ”, δημοσιεύει μια ανοιχτή επιστολή στον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, πολύ ευγενική και κολακευτική, που, αφού τον επαινεί για το “θάρρος” του, για τα μέτρα που πήρε κλπ. του λέει “σταμάτα πια”, τον εκλιπαρεί κυριολεκτικά να παραδεχτεί την πραγματικότητα, ότι δεν θα πληρωθεί το χρέος με όσα κάνει και να σταματήσει μια αδιέξοδη πολιτική προτού οδηγήσει οριστικά την Ελλάδα στον γκρεμό (απειλώντας και όλη την ΕΕ).
Στου κουφού την πόρτα όμως όσο θέλεις βρόντα. Τουλάχιστο μετά τον Φεβρουάριο 2010, η ελληνική κυβέρνηση, τρομοκρατημένη από την πιθανότητα πολιτικής χρεωκοπίας και αντιμέτωπη με προκλήσεις πολύ υπέρτερες των δυνατοτήτων και προσόντων της, παραδόθηκε ψυχί τε και σώματι στις αγορές, δείχνει μάλιστα πολύ ευτυχής στην υποτιθέμενη “ασφάλεια” της ζωής υπό την κηδεμονία των Αμερικανοεβραίων τραπεζιτών και των Ευρωπαίων υπαλλήλων τους. ‘Iσως και να πιστεύει όντως ότι “σώζει” τη χώρα.
Το Βερολίνο προσαρμόζεται εξ ανάγκης στις αγορές, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορούν να είναι οι Γερμανοί πιο ¨Ελληνες από τους ¨Ελληνες! Σήμερα, έχουμε φτάσει στο σημείο Σπήγκελ και Χάντελσμπλατ να υπερασπίζονται τον ελληνικό λαό απέναντι στις κατηγορίες της τεμπελιάς και των προνομίων, που διατυπώνει η Μέρκελ, ακολουθώντας στο ζήτημα αυτό τους Έλληνες Υπουργούς και πολιτικούς και τον ΣΕΒ. Τέτοια ξεφτίλα! Φτάσαμε επίσης στο σημείο, όχι τυχαία, να είναι το Σπήγκελ που να μιλάει για τα 600 δισεκατομμύρια που έχουν στην Ελβετία οι διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες της ελληνικής “συμφοράς”, οι πολιτικοί και οι κρατικοί αξιωματούχοι που επέβλεψαν και επέτρεψαν τη λεηλασία και καταστροφή της χώρας μας. Και που είναι πάντα στη Βουλή και τις θέσεις τους, όχι στη φυλακή όπως πρέπει!
Αθήνα: πορεία προς καταστροφή
Η παρούσα κυβέρνηση είναι έξοχη στο σερβίρισμα του φαγητού που μαγειρεύουν οι μάγειροι των αγορών και που έρχεται ως πακέτο, μαζί με την "επικοινωνία" κλπ., μέσω της Διεθνούς των Συμβούλων του Πρωθυπουργού. Δεν πρόκειται όμως περί φαγητού, αλλά περί δηλητηρίου. Το χρηματιστικό κεφάλαιο έχει επιλέξει όχι την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά τη χρήση της για να επιτύχει τις πολιτικο-οικονομικές του επιδιώξεις. Θέλει να κάνει τη Βουλγαρία Κίνα, την Ελλάδα και τη Νότια Ευρώπη Βουλγαρία και θέλει να το κάνει χωρίς κραδασμούς.
Αμφιβάλλουμε πολύ ότι θα πετύχει αυτό το τελευταίο. Αν ο ελληνικός λαός δεν ανατρέψει αυτές τις πολιτικές, η παρούσα κυβέρνηση θα έχει προσφέρει, πριν από την αναπόφευκτη πτώση της, μια τελευταία, σπουδαία υπηρεσία στους διεθνείς τραπεζίτες, με τα μέτρα που παίρνει, βάζοντας όμως τα θεμέλια για έναν εμφύλιο πόλεμο ή μια εθνική καταστροφή στην Ελλάδα. Όπως και το μνημόνιο, έτσι και τα μέτρα που προτείνει αυτές τις μέρες η κυβέρνηση, κατ¨εντολήν των ξένων, δεν έχουν φτιαχτεί για να πετύχουν. ¨Εχουν φτιαχτεί για να αποτύχουν, φέροντας σε χειρότερη θέση τη χώρα, αφού προηγουμένως της αρπάξουν ότι έχει και δεν έχει.
(*) Το άρθρο αυτό γράφτηκε πριν από την ιστορική εξέγερση της ελληνικής νεολαίας και το κύμα διαδηλώσεων, απεργιών και καταλήψεων κατά των “αποκρατικοποιήσεων”
Source : Konstantakopoulos.blogspot.com
“Δεν θα σας αφήσουμε να κοιμηθείτε, αν δεν μας αφήσετε να ονειρευτούμε”. “Νομίζαμε ότι είμαστε μόνοι, αλλά είμαστε πολλοί”. “Eυρωπαίοι ξεσηκωθείτε”, “Eίμαστε ζωντανοί”. “Δεν θα γίνουμε δούλοι των αγορών”. “H νεολαία μας δείχνει το δρόμο”.
Κοιτάω τους νέους της Ισπανίας, τα λιγοστά πλάνα που μας δείχνει, με το σταγονόμετρο, η τηλεόραση του λαμογιστάν. Ζηλεύω τη Μαδρίτη, που οι νέοι της έκαναν πρωτεύουσα της ευρωπαϊκής αξιοπρέπειας. Αναπνέω λεύτερα, ξεχνάω μια στιγμή την Αθήνα των ραγιάδων, τη “θανατίλα” που σε πνίγει, στη δουλοπρεπή Ελλάδα αυτής της κυβέρνησης, των Μητσοτάκηδων, των Προβόπουλων, των Δασκαλόπουλων, των Παπαδόπουλων και δε συμμαζεύεται (*). Που, αν μπορούσαν, θα εισήγαγαν και τον θεσμό της δουλείας στη χώρα και που την εξευτελίζουν διεθνώς, εδώ και ενάμισυ χρόνο. Τη “σοσιαλιστική” Ελλάδα, που έγινε ο πανευρωπαϊκός Δούρειος ‘Iππος ΔΝΤ και Goldman Sachs.
Ο Θαπατέρο, ο Σώκρατες, ο Παπανδρέου πληρώνουν τώρα το τίμημα της δειλίας τους και της παράδοσής τους στις αγορές, κι ακόμα είμαστε στην πολύ αρχή. Η ευρωπαϊκή ιστορία θα τους γράψει στα πιο μαύρα κατάστιχα, για τον ρόλο που έπαιξαν όταν η μεγάλη παγκόσμια κρίση χτύπησε τις πιο αδύνατες χώρες της ευρωζώνης. Κάποτε, οι (ψευτο)επαναστάτες του ΠΑΣΟΚ βρίσκανε πολύ δεξιό τον Μάριο Σοάρες. Σήμερα, ο βετεράνος σοσιαλιστής οικτίρει τους συντρόφους του, που κυβερνούν τρεις χώρες της Νότιας Ευρώπης, γιατί δεν έκαναν μέτωπο αντίστασης στη Μέρκελ.
To διορθωτικό βήμα του Βερολίνου
Το 2009-10, η Γερμανία συμμάχησε με το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο για να πειθαρχήσει την ευρωζώνη. Επρόκειτο για βαρύ στρατηγικό σφάλμα του Βερολίνου, από τα τόσο συνήθη στη γερμανική ιστορία. Τώρα, οι Γερμανοί αρχίζουν να ψυχανεμίζονται ότι, ενώ αυτοί νόμιζαν ότι έσπρωχναν στην παγίδα τους τους απείθαρχους εταίρους τους στην Ευρώπη, στην πραγματικότητα έπεφταν οι ίδιοι στην παγίδα του Λόιντ Μπλακφέιν και της τράπεζάς του, του Σόρος, του Πόλσον και των άλλων μεγάλων εγκληματιών του «καπιταλισμού της καταστροφής». Βλέπουν ότι, αντί να κάνουν την περιφέρεια αποικία της Γερμανίας, κινδυνεύουν να κάνουν την Ευρώπη αποικία της Γκόλντμαν. Βλέπουν, ένα χρόνο μετά το ελληνικό μνημόνιο-μνημόσυνο, την κρίση να βαθαίνει, το χρέος να αυξάνεται, την Ελλάδα πιο κοντά στη χρεωκοπία, την ¨Ενωση πιο κοντά στη διάλυση.
Επιπλέον οι Γερμανοί τρομοκρατούνται από τη δύναμη που απέκτησε στο κέντρο της παγκόσμιας εξουσίας το τέρας του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Εμείς σκεφτόμαστε ακόμα με τα εργαλεία του παρελθόντος, νομίζουμε ότι έχουμε να κάνουμε με κράτη και μεγάλες δυνάμεις, με τις αυτοκρατορίες και τους ανταγωνισμούς τους. Δύσκολα καταλαβαίνουμε ότι όλα αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό εικονικά, ότι πίσω τους διαγράφεται η σκιά ενός παγκόσμιου υπερκράτους, μιας Αριστοκρατίας του Χρήματος, απέναντι στις βλέψεις της οποίας προσπαθούν να προβάλλουν κάποια αντίσταση ότι απέμεινε από ανεξάρτητα κράτη στις ΗΠΑ, τη Γερμανία, τη Ρωσία, την Κίνα.
Δέσμιοι των αγορών, του νεοφιλελευθερισμού και του Μάαστριχτ, οι Γερμανοί δεν μπορούν και δεν θέλουν να αναπτύξουν, ακόμα τουλάχιστο, τη ριζικά διαφορετική στρατηγική που απαιτεί η αντιμετώπιση της οικονομικής και της ευρωπαϊκής κρίσης, της κρίσης χρέους και του έρποντος ολοκληρωτισμού των αγορών. Αρχίζει όμως μια μερίδα τους να κάνει τα πρώτα δειλά, αλλά σημαντικά διορθωτικά βήματα, και τα βήματα είναι υπέρ της Αθήνας. Ποιόν βρίσκουν απέναντι; Την ελληνική κυβέρνηση (και οι δύο λέξεις σε εισαγωγικά), που δεν θέλει να δυσαρεστήσει το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο και ιδίως την πιο ριζοσπαστική, αμερικανοεβραϊκή του “φράξια”! Σε αυτό το εξωφρενικό σημείο βρισκόμαστε, ο εχθρός εντός να είναι πολύ φοβερότερος από τον εχθρό εκτός των πυλών!
Η Ελλάδα στο πλευρό των τραπεζών
Oι Γερμανοί διαπιστώνουν το προφανές, αυτό δηλαδή που καταλαβαίνει και ένας πρωτοετής φοιτητής οικονομικών. Αν ήταν δύσκολο να πληρωθεί το ελληνικό χρέος πριν από το Μνημόνιο, είναι αδύνατο να πληρωθεί ένα χρόνο μετά. Το χρέος αυξήθηκε, η οικονομία βυθίστηκε σε πρωτοφανή ύφεση. Τα μόνο που κατάφερε το Μνημόνιο είναι, πρώτον, να αυξήσει το χρέος, δεύτερον να εξασφαλίσει με το δάνειο την τροφοδοσία από τα κράτη, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, όχι της ελληνικής οικονομίας αλλά των διεθνών τραπεζών, με λίαν επικερδή μάλιστα τοκογλυφικά επιτόκια, τρίτον να επιτείνει την ελληνική αδυναμία και άρα, την πιθανότητα να δεχθεί η Αθήνα νέα μέτρα εθνικού αυτοχειριασμού, σαν αυτά που προτείνει τώρα η κυβέρνηση. Το ελληνικό χρέος αυξάνεται, η Ελλάδα είναι πιο κοντά στη χρεωκοπία, η Ευρώπη πιο κοντά στη διάλυση, οι αγορές κάνουν πάρτυ και ετοιμάζονται να κατασπαράξουν την ελληνική δημόσια περιουσία, δηλαδή την περιουσία του ελληνικού λαού, όπως κάποτε οι τσιφλικάδες έπνιγαν στα δάνεια τους κολλήγους και τους έκαναν δουλοπάροικους. Μια κατεστραμμένη, ημιθανής Ελλάδα θα μείνει εσαεί στο έλεος των αγορών και μαζί της η Ευρώπη, που οι αγορές μπορούν να την κρατάνε κι αυτή όμηρο της απειλής να “χρεωκοπήσουν” ένα μέλος της.
Ενώπιον αυτής της πραγματικότητας, ο Σόιμπλε έριξε την ιδέα της αναδιάρθρωσης, της διαγραφής μέρους του χρέους, πιο υπαινικτικά στις δημόσιες τοποθετήσεις του, πιο ανοιχτά στο παρασκήνιο. Να απαλλάξουμε τους ¨Ελληνες από ένα σημαντικό μέρος του χρέους, το μισό π.χ.. Να βάλουμε τις τράπεζες, που με τις απάτες τους άλλωστε ξεκίνησαν την οικονομική κρίση, να πληρώσουν κι αυτές, να συμμετάσχουν στα ρίσκα των επενδυτικών τους επιλογών. Δεν μπορεί να κινητοποιούνται οι προϋπολογισμοί για να σώζονται οι τράπεζες και να αφήνουμε τα κράτη να χρεωκοπούν. Αυτή ήταν η λογική του Σόιμπλε και μιας σημαντικής μερίδας του γερμανικού πολιτικο-οικονομικού κατεστημένου.
Η ιδέα ξεσήκωσε, όπως ήταν φυσικό, θύελλα αντιδράσεων από τους τραπεζίτες, ακόμα και την Ντώυτσε Μπανκ που, για πρώτη φορά στη γερμανική ιστορία, συγκρούεται τώρα με τη Μέρκελ. Ο Γαλλοεβραίος Πρόεδρος της ΕΚΤ Τρισέ απειλεί θεούς και δαίμονες, το ίδιο και το ΔΝΤ. Θα περίμενε όμως κανείς τουλάχιστο τον Γιώργο Παπανδρέου να αρπάξει σαν τρελλός την ευκαιρία, γιατί βέβαια τέτοιες ευκαιρίες παρουσιάζονται σπάνια και διαρκούν λίγο. Αντί γι¨αυτό, η ελληνική κυβέρνηση απέρριψε διαρρήδην την πρόταση, πιστή στο διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο που την ελέγχει και άφησε στο κενό τους Γερμανούς οπαδούς της αναδιάρθρωσης. Ο Σόιμπλε αναδιπλώνεται. Αν τα θύματα των τοκογλύφων επιμένουν να τους πληρώσουν στο ακέραιο, οι τρίτοι δεν μπορούν να έχουν αντιρρήσεις!
Περίπου τρελλαμένος με όσα γίνονται, ο αρχισυντάκτης της μεγαλύτερης οικονομικής εφημερίδας της Γερμανίας, της “Χάντελσμπλατ”, δημοσιεύει μια ανοιχτή επιστολή στον Πρωθυπουργό της Ελλάδας, πολύ ευγενική και κολακευτική, που, αφού τον επαινεί για το “θάρρος” του, για τα μέτρα που πήρε κλπ. του λέει “σταμάτα πια”, τον εκλιπαρεί κυριολεκτικά να παραδεχτεί την πραγματικότητα, ότι δεν θα πληρωθεί το χρέος με όσα κάνει και να σταματήσει μια αδιέξοδη πολιτική προτού οδηγήσει οριστικά την Ελλάδα στον γκρεμό (απειλώντας και όλη την ΕΕ).
Στου κουφού την πόρτα όμως όσο θέλεις βρόντα. Τουλάχιστο μετά τον Φεβρουάριο 2010, η ελληνική κυβέρνηση, τρομοκρατημένη από την πιθανότητα πολιτικής χρεωκοπίας και αντιμέτωπη με προκλήσεις πολύ υπέρτερες των δυνατοτήτων και προσόντων της, παραδόθηκε ψυχί τε και σώματι στις αγορές, δείχνει μάλιστα πολύ ευτυχής στην υποτιθέμενη “ασφάλεια” της ζωής υπό την κηδεμονία των Αμερικανοεβραίων τραπεζιτών και των Ευρωπαίων υπαλλήλων τους. ‘Iσως και να πιστεύει όντως ότι “σώζει” τη χώρα.
Το Βερολίνο προσαρμόζεται εξ ανάγκης στις αγορές, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορούν να είναι οι Γερμανοί πιο ¨Ελληνες από τους ¨Ελληνες! Σήμερα, έχουμε φτάσει στο σημείο Σπήγκελ και Χάντελσμπλατ να υπερασπίζονται τον ελληνικό λαό απέναντι στις κατηγορίες της τεμπελιάς και των προνομίων, που διατυπώνει η Μέρκελ, ακολουθώντας στο ζήτημα αυτό τους Έλληνες Υπουργούς και πολιτικούς και τον ΣΕΒ. Τέτοια ξεφτίλα! Φτάσαμε επίσης στο σημείο, όχι τυχαία, να είναι το Σπήγκελ που να μιλάει για τα 600 δισεκατομμύρια που έχουν στην Ελβετία οι διαπλεκόμενοι επιχειρηματίες της ελληνικής “συμφοράς”, οι πολιτικοί και οι κρατικοί αξιωματούχοι που επέβλεψαν και επέτρεψαν τη λεηλασία και καταστροφή της χώρας μας. Και που είναι πάντα στη Βουλή και τις θέσεις τους, όχι στη φυλακή όπως πρέπει!
Αθήνα: πορεία προς καταστροφή
Η παρούσα κυβέρνηση είναι έξοχη στο σερβίρισμα του φαγητού που μαγειρεύουν οι μάγειροι των αγορών και που έρχεται ως πακέτο, μαζί με την "επικοινωνία" κλπ., μέσω της Διεθνούς των Συμβούλων του Πρωθυπουργού. Δεν πρόκειται όμως περί φαγητού, αλλά περί δηλητηρίου. Το χρηματιστικό κεφάλαιο έχει επιλέξει όχι την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά τη χρήση της για να επιτύχει τις πολιτικο-οικονομικές του επιδιώξεις. Θέλει να κάνει τη Βουλγαρία Κίνα, την Ελλάδα και τη Νότια Ευρώπη Βουλγαρία και θέλει να το κάνει χωρίς κραδασμούς.
Αμφιβάλλουμε πολύ ότι θα πετύχει αυτό το τελευταίο. Αν ο ελληνικός λαός δεν ανατρέψει αυτές τις πολιτικές, η παρούσα κυβέρνηση θα έχει προσφέρει, πριν από την αναπόφευκτη πτώση της, μια τελευταία, σπουδαία υπηρεσία στους διεθνείς τραπεζίτες, με τα μέτρα που παίρνει, βάζοντας όμως τα θεμέλια για έναν εμφύλιο πόλεμο ή μια εθνική καταστροφή στην Ελλάδα. Όπως και το μνημόνιο, έτσι και τα μέτρα που προτείνει αυτές τις μέρες η κυβέρνηση, κατ¨εντολήν των ξένων, δεν έχουν φτιαχτεί για να πετύχουν. ¨Εχουν φτιαχτεί για να αποτύχουν, φέροντας σε χειρότερη θέση τη χώρα, αφού προηγουμένως της αρπάξουν ότι έχει και δεν έχει.
(*) Το άρθρο αυτό γράφτηκε πριν από την ιστορική εξέγερση της ελληνικής νεολαίας και το κύμα διαδηλώσεων, απεργιών και καταλήψεων κατά των “αποκρατικοποιήσεων”
Source : Konstantakopoulos.blogspot.com
Σάββατο 28 Μαΐου 2011
Πνευματική και επιστημονική αφαίμαξη
Εκτός των δυσχερών οικονομικών μέτρων που επιφέρει η δημοσιονομική πολιτική της «μνημονιακής» κυβέρνησης Παπανδρέου, η κρίση, πέρα από αμιγώς οικονομική ή χρηματοπιστωτική, εξελίσσεται σταδιακά και σε κρίση βαθιά ανθρωποκεντρικού και κοινωνικού χαρακτήρα. Η δυναμική αυτή, που αποτυπώνεται ξεκάθαρα σε όλες τις μετρήσεις των δεικτών οικονομικής και αναπτυξιακής ευμάρειας της Ελλάδας, παγιώνεται όμως πλέον και μέσα από μια ανερχόμενη δυναμική απώλειας του νέου επιστημονικού δυναμικού της χώρας μας. Πρόκειται για το λεγόμενο «brain drain», στο πλαίσιο του οποίου όλο και περισσότεροι Έλληνες πτυχιούχοι αναζητούν ένα καλύτερο επαγγελματικό μέλλον στο εξωτερικό, εγκαταλείποντας μαζικά την Ελλάδα.
Η τάση αυτή αποτυπώνεται ξεκάθαρα στα συγκριτικά στοιχεία των υπηρεσιών και της επισκεψιμότητας της Europass, της ευρωπαϊκής πύλης αναζήτησης εργασίας που θεσμικά υπόκειται στο CEDEFOP, το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Κατάρτισης. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 2007 ο ιστότοπος της πύλης δέχτηκε 83.260 επισκέψεις από την Ελλάδα, ενώ συμπληρώθηκαν περίπου 1.100 βιογραφικά Ελλήνων στο διαδίκτυο (σε σύνολο 13.441 βιογραφικών για όλο το χρόνο). Το 27,4% των συμμετεχόντων δεν είχε εργασιακή εμπειρία, το 19,8% είχε μέχρι δύο χρόνια εμπειρία, ενώ, στο άλλο άκρο των μετρήσεων, μόνο το 6,4% είχε πάνω από 20 χρόνια εργασιακή εμπειρία.
Η εικόνα αλλάζει ραγδαία για το 2010, αλλά κυρίως το 2011, όπου η τάση αποδημίας στη χώρα μας αυξάνεται κατακόρυφα. Μόνο για τους τέσσερις τελευταίους μήνες του 2011, δηλαδή την περίοδο Ιανουαρίου-Απριλίου 2011, επισκέφτηκαν συνολικά τον ιστότοπο του Europass 66.341 άτομα, με το καμπανάκι να χτυπάει κόκκινο το Φεβρουάριο, με 18.231 επισκέψεις. Την ίδια περίοδο, δηλαδή το πρώτο τετράμηνο του 2011, συμπληρώθηκαν 29.692 βιογραφικά ευρωπαϊκού τύπου (ECV) στο διαδίκτυο, με μέσο όρο ανά μήνα πάνω από 7.000 βιογραφικά, ποσοστιαία μεταβολή που αντιστοιχεί σε αύξηση μεγαλύτερη του 700% το μήνα! Το 23,8% όσων συμπλήρωσαν τα βιογραφικά κάνοντας χρήση της υπηρεσίας Europass είχε 3 έως 5 χρόνια εργασιακή εμπειρία, ενώ το 22% (1/5) δεν είχε καθόλου εργασιακή εμπειρία.
Ανησυχητική δυναμική
Για να το πούμε απλά, τα στατιστικά δεδομένα μεταφράζονται σε μια απλή, πλην ανησυχητική δυναμική: όχι μόνο οι νέοι Έλληνες αναζητούν εργασία στο εξωτερικό μόλις αποφοιτήσουν, αλλά έχει παγιωθεί ένα ανερχόμενο ρεύμα μερίδας νέων που έχουν ήδη εργαστεί έως και πέντε χρόνια στη χώρα μας οι οποίοι αποφασίζουν να τα «παρατήσουν όλα» και να σηκωθούν να φύγουν στο εξωτερικό. Τα στοιχεία δείχνουν δηλαδή πως όχι απλώς παρουσιάζεται διαρροή νέων ανθρώπων στο εξωτερικό, αλλά μαζί με αυτούς αναχωρούν και οι νέοι επιστήμονες, με προϋπάρχουσα, πολύτιμη εμπειρία.
Την ίδια τάση επιβεβαιώνει και ανεξάρτητη έρευνα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, υπό την επιστημονική επίβλεψη του καθηγητή Λόη Λαμπριανίδη, σχετικά με το φαινόμενο της «διαρροής εγκεφάλων» από την Ελλάδα, που ολοκληρώθηκε στα μέσα του 2010. Στην έρευνα συμμετείχαν 2.734 Έλληνες πτυχιούχοι που ζουν και εργάζονται σήμερα στο εξωτερικό, διήρκεσε 9 μήνες και ολοκληρώθηκε με τη συμπλήρωση ερωτηματολογίου το οποίο αναρτήθηκε στο διαδίκτυο. Το δείγμα υπέστη επεξεργασία με τη μέθοδο της χιονοστιβάδας (snowball method) μεταξύ των συμμετεχόντων. Χρησιμοποιήθηκαν, δε, 1.821 ερωτηματολόγια για την τελική επεξεργασία και ανάλυση των απαντήσεων.
Τα πρωτογενή ερευνητικά στοιχεία δείχνουν ξεκάθαρα πως στη χώρα μας έχει πλέον δημιουργηθεί ένα νέο, δυναμικό μεταναστευτικό κύμα Ελλήνων. Δεν πρόκειται για τους «εργάτες» του 1970, αλλά για νέους πτυχιούχους που διαθέτουν τα προσόντα και τις γνώσεις εκείνες που μπορούν να τους επιτρέψουν να εργαστούν σε καλοπληρωμένες θέσεις του εξωτερικού. Τα δεδομένα επεξεργάστηκε η ερευνητική ομάδα της Περιφερειακής Ανάπτυξης και Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και το αποτέλεσμα είναι ανησυχητικό. Από τους Έλληνες πτυχιούχους ΑΕΙ που εργαστήκαν στο εξωτερικό, μόνο το 15,9% επέστρεψε στην Ελλάδα, ενώ ένα τρομακτικό 84,1% αποφάσισε να μείνει για περίοδο αορίστου χρόνου στο εξωτερικό και συνεχίζει να διαμένει εκεί. Ενώ η Ελλάδα διαθέτει το μεγαλύτερο ποσοστό άνεργων πτυχιούχων στην Ε.Ε. (ποσοστό πάνω από 30%, σύμφωνα με στοιχεία της Επιτροπής), η επιστημονική μελέτη των δεδομένων καταδεικνύει πως η διαρροή νέων δεν είναι αποτέλεσμα υπερπροσφοράς πτυχιούχων αλλά κυρίως της χαμηλής ζήτησης για επιστημονικό προσωπικό στην εγχώρια αγορά. Οι «διαφυγόντες» στο εξωτερικό διαθέτουν πολλά συγκριτικά προσόντα, όπως γλώσσες, μεταπτυχιακά και πολύτιμη εργασιακή εμπειρία. Συγκεκριμένα, το 73% έχει μεταπτυχιακό, το 51,2% έχει διδακτορικό, ενώ το 41% έχει σπουδάσει στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Το σοκαριστικό στοιχείο της έρευνας είναι πως πάνω από το 70%, δηλαδή 7 στους 10, δεν μπήκε καν στη διαδικασία να αναζητήσει εργασία στην Ελλάδα πριν φύγει στο εξωτερικό!
Βασικό ερευνητικό αντικείμενο αυτού του δυναμικού εξαγώγιμου ρεύματος είναι η οικονομία και η διοίκηση επιχειρήσεων (81%), η νομική (33%), οι θετικές επιστήμες και οι υπολογιστές (25%) και η μηχανική (23%). Τα λαμπρά μυαλά μας κατευθύνονται κυρίως προς τη Βρετανία (31,7%), τις ΗΠΑ (28,7%), τη Γερμανία (6,6%) και την Ελβετία. Οι Έλληνες πτυχιούχοι εργάζονται σε 532 πόλεις του κόσμου, με τις προτιμήσεις τους να κερδίζουν το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη, οι Βρυξέλλες, η Βοστόνη και το Παρίσι. Βασικό κίνητρο για τη μετανάστευση; Η επαγγελματική ανέλιξη, οι χρηματικές απολαβές, αλλά και η «αναγνώριση» των ικανοτήτων τους. Το 68,4% των πτυχιούχων που εργάζονται στο εξωτερικό κερδίζει πάνω από 40.000 ευρώ το χρόνο, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στην Ελλάδα ανέρχεται περίπου στο 33%.
Η Ελλάδα φαίνεται λοιπόν πως δεν έχει μετακινηθεί προς ένα μοντέλο σύνθετων υπηρεσιών και προϊόντων έντασης τεχνολογίας και γνώσης. Η μικρή ζήτηση πτυχιούχων στρέφει τα «ελληνικά αστέρια» προς το εξωτερικό. Έτσι, δημιουργείται το παράδοξο στην Ελλάδα όσο ανεβαίνει το μορφωτικό επίπεδο των νέων, να μεγαλώνει η ανεργία, τη στιγμή που στην Ευρώπη όσο περισσότεροι οι πτυχιούχοι, τόσο μικρότερη η ανεργία (γραμμική σχέση με συντελεστές συσχέτισης μεγαλύτερους της μονάδας). Μέχρι πότε;
Λουκάς Γερμανός
Source : www.freesunday.gr
Η τάση αυτή αποτυπώνεται ξεκάθαρα στα συγκριτικά στοιχεία των υπηρεσιών και της επισκεψιμότητας της Europass, της ευρωπαϊκής πύλης αναζήτησης εργασίας που θεσμικά υπόκειται στο CEDEFOP, το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Κατάρτισης. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 2007 ο ιστότοπος της πύλης δέχτηκε 83.260 επισκέψεις από την Ελλάδα, ενώ συμπληρώθηκαν περίπου 1.100 βιογραφικά Ελλήνων στο διαδίκτυο (σε σύνολο 13.441 βιογραφικών για όλο το χρόνο). Το 27,4% των συμμετεχόντων δεν είχε εργασιακή εμπειρία, το 19,8% είχε μέχρι δύο χρόνια εμπειρία, ενώ, στο άλλο άκρο των μετρήσεων, μόνο το 6,4% είχε πάνω από 20 χρόνια εργασιακή εμπειρία.
Η εικόνα αλλάζει ραγδαία για το 2010, αλλά κυρίως το 2011, όπου η τάση αποδημίας στη χώρα μας αυξάνεται κατακόρυφα. Μόνο για τους τέσσερις τελευταίους μήνες του 2011, δηλαδή την περίοδο Ιανουαρίου-Απριλίου 2011, επισκέφτηκαν συνολικά τον ιστότοπο του Europass 66.341 άτομα, με το καμπανάκι να χτυπάει κόκκινο το Φεβρουάριο, με 18.231 επισκέψεις. Την ίδια περίοδο, δηλαδή το πρώτο τετράμηνο του 2011, συμπληρώθηκαν 29.692 βιογραφικά ευρωπαϊκού τύπου (ECV) στο διαδίκτυο, με μέσο όρο ανά μήνα πάνω από 7.000 βιογραφικά, ποσοστιαία μεταβολή που αντιστοιχεί σε αύξηση μεγαλύτερη του 700% το μήνα! Το 23,8% όσων συμπλήρωσαν τα βιογραφικά κάνοντας χρήση της υπηρεσίας Europass είχε 3 έως 5 χρόνια εργασιακή εμπειρία, ενώ το 22% (1/5) δεν είχε καθόλου εργασιακή εμπειρία.
Ανησυχητική δυναμική
Για να το πούμε απλά, τα στατιστικά δεδομένα μεταφράζονται σε μια απλή, πλην ανησυχητική δυναμική: όχι μόνο οι νέοι Έλληνες αναζητούν εργασία στο εξωτερικό μόλις αποφοιτήσουν, αλλά έχει παγιωθεί ένα ανερχόμενο ρεύμα μερίδας νέων που έχουν ήδη εργαστεί έως και πέντε χρόνια στη χώρα μας οι οποίοι αποφασίζουν να τα «παρατήσουν όλα» και να σηκωθούν να φύγουν στο εξωτερικό. Τα στοιχεία δείχνουν δηλαδή πως όχι απλώς παρουσιάζεται διαρροή νέων ανθρώπων στο εξωτερικό, αλλά μαζί με αυτούς αναχωρούν και οι νέοι επιστήμονες, με προϋπάρχουσα, πολύτιμη εμπειρία.
Την ίδια τάση επιβεβαιώνει και ανεξάρτητη έρευνα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, υπό την επιστημονική επίβλεψη του καθηγητή Λόη Λαμπριανίδη, σχετικά με το φαινόμενο της «διαρροής εγκεφάλων» από την Ελλάδα, που ολοκληρώθηκε στα μέσα του 2010. Στην έρευνα συμμετείχαν 2.734 Έλληνες πτυχιούχοι που ζουν και εργάζονται σήμερα στο εξωτερικό, διήρκεσε 9 μήνες και ολοκληρώθηκε με τη συμπλήρωση ερωτηματολογίου το οποίο αναρτήθηκε στο διαδίκτυο. Το δείγμα υπέστη επεξεργασία με τη μέθοδο της χιονοστιβάδας (snowball method) μεταξύ των συμμετεχόντων. Χρησιμοποιήθηκαν, δε, 1.821 ερωτηματολόγια για την τελική επεξεργασία και ανάλυση των απαντήσεων.
Τα πρωτογενή ερευνητικά στοιχεία δείχνουν ξεκάθαρα πως στη χώρα μας έχει πλέον δημιουργηθεί ένα νέο, δυναμικό μεταναστευτικό κύμα Ελλήνων. Δεν πρόκειται για τους «εργάτες» του 1970, αλλά για νέους πτυχιούχους που διαθέτουν τα προσόντα και τις γνώσεις εκείνες που μπορούν να τους επιτρέψουν να εργαστούν σε καλοπληρωμένες θέσεις του εξωτερικού. Τα δεδομένα επεξεργάστηκε η ερευνητική ομάδα της Περιφερειακής Ανάπτυξης και Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και το αποτέλεσμα είναι ανησυχητικό. Από τους Έλληνες πτυχιούχους ΑΕΙ που εργαστήκαν στο εξωτερικό, μόνο το 15,9% επέστρεψε στην Ελλάδα, ενώ ένα τρομακτικό 84,1% αποφάσισε να μείνει για περίοδο αορίστου χρόνου στο εξωτερικό και συνεχίζει να διαμένει εκεί. Ενώ η Ελλάδα διαθέτει το μεγαλύτερο ποσοστό άνεργων πτυχιούχων στην Ε.Ε. (ποσοστό πάνω από 30%, σύμφωνα με στοιχεία της Επιτροπής), η επιστημονική μελέτη των δεδομένων καταδεικνύει πως η διαρροή νέων δεν είναι αποτέλεσμα υπερπροσφοράς πτυχιούχων αλλά κυρίως της χαμηλής ζήτησης για επιστημονικό προσωπικό στην εγχώρια αγορά. Οι «διαφυγόντες» στο εξωτερικό διαθέτουν πολλά συγκριτικά προσόντα, όπως γλώσσες, μεταπτυχιακά και πολύτιμη εργασιακή εμπειρία. Συγκεκριμένα, το 73% έχει μεταπτυχιακό, το 51,2% έχει διδακτορικό, ενώ το 41% έχει σπουδάσει στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Το σοκαριστικό στοιχείο της έρευνας είναι πως πάνω από το 70%, δηλαδή 7 στους 10, δεν μπήκε καν στη διαδικασία να αναζητήσει εργασία στην Ελλάδα πριν φύγει στο εξωτερικό!
Βασικό ερευνητικό αντικείμενο αυτού του δυναμικού εξαγώγιμου ρεύματος είναι η οικονομία και η διοίκηση επιχειρήσεων (81%), η νομική (33%), οι θετικές επιστήμες και οι υπολογιστές (25%) και η μηχανική (23%). Τα λαμπρά μυαλά μας κατευθύνονται κυρίως προς τη Βρετανία (31,7%), τις ΗΠΑ (28,7%), τη Γερμανία (6,6%) και την Ελβετία. Οι Έλληνες πτυχιούχοι εργάζονται σε 532 πόλεις του κόσμου, με τις προτιμήσεις τους να κερδίζουν το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη, οι Βρυξέλλες, η Βοστόνη και το Παρίσι. Βασικό κίνητρο για τη μετανάστευση; Η επαγγελματική ανέλιξη, οι χρηματικές απολαβές, αλλά και η «αναγνώριση» των ικανοτήτων τους. Το 68,4% των πτυχιούχων που εργάζονται στο εξωτερικό κερδίζει πάνω από 40.000 ευρώ το χρόνο, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στην Ελλάδα ανέρχεται περίπου στο 33%.
Η Ελλάδα φαίνεται λοιπόν πως δεν έχει μετακινηθεί προς ένα μοντέλο σύνθετων υπηρεσιών και προϊόντων έντασης τεχνολογίας και γνώσης. Η μικρή ζήτηση πτυχιούχων στρέφει τα «ελληνικά αστέρια» προς το εξωτερικό. Έτσι, δημιουργείται το παράδοξο στην Ελλάδα όσο ανεβαίνει το μορφωτικό επίπεδο των νέων, να μεγαλώνει η ανεργία, τη στιγμή που στην Ευρώπη όσο περισσότεροι οι πτυχιούχοι, τόσο μικρότερη η ανεργία (γραμμική σχέση με συντελεστές συσχέτισης μεγαλύτερους της μονάδας). Μέχρι πότε;
Λουκάς Γερμανός
Source : www.freesunday.gr
Περί στρατιωτικών ασκήσεων
Του Σάββα Καλεντερίδη
Κάθε χρόνο οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις διεξάγουν την διακλαδική άσκηση μετά πραγματικών πυρών «Έφεσος» (Efes) και κάθε δύο χρόνια την αεροναυτική άσκηση «Θαλασσόλυκος» (Denizkurdu). Στις ασκήσεις αυτές, εξετάζονται τα εθνικά σχέδια της Τουρκίας για αμφισβήτηση του καθεστώτος του Αιγαίου και για κατάληψη ενός βασικού νησιού του Ανατολικού Αιγαίου. Στη δεύτερη άσκηση δοκιμάζονται τα επιχειρησιακά σχέδια του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού (ΤΠΝ) και της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας (ΤΠΑ) για τον θαλάσσιο και αεροπορικό έλεγχο του Αιγαίου και για τον θαλάσσιο αποκλεισμό και απομόνωση της νήσου-στόχου και στη συνέχεια, με την άσκηση «Έφεσος», δοκιμάζονται τα σχέδια κατάληψης ελληνικού νησιού που ήδη έχει απομονωθεί και έχει σφυροκοπηθεί από τα πυρά της ΤΠΑ και του τουρκικού πυροβολικού, που έχει αναβαθμίσει δραματικά τις δυνατότητές του τα τελευταία χρόνια, με την απόκτηση πυραυλικών συστημάτων και συστημάτων πολλαπλών εκτοξευτών.
Όλον αυτόν τον σχεδιασμό, που τυγχάνει της απολύτου εγκρίσεως του εκάστοτε προέδρου, του πρωθυπουργού και των μελών υπουργικού συμβουλίου της Τουρκίας, αφού το σενάριο πάνω στο οποίο εξελίσσεται η άσκηση εγκρίνεται ενυπογράφως από όλους τους ανωτέρω, η Τουρκία τον υποστηρίζει με ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, που παρασέρνει με τη σειρά του και την Ελλάδα στην ξέφρενη κούρσα εξοπλισμών, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα, όπως αποδεικνύει και η οικονομική κρίση που περνάει η χώρα μας.
Το παράλογο της υπόθεσης είναι το γεγονός ότι η Τουρκία δεν φροντίζει καν να κρύψει τις προθέσεις της από το ΝΑΤΟ και από τη διεθνή κοινότητα και διατηρεί, εκτός από τη Στρατιά του Αιγαίου, που θα αναλάβει την απόβαση στο ελληνικό νησί-στόχο, το μεγαλύτερο στόλο αποβατικών παγκοσμίως σε απόσταση αναπνοής από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Και σαν να μην έφτανε αυτό, για όσους τυχόν -συμμάχους και μη- θα ήθελαν προσποιηθούν ότι δεν αντιλαμβάνονται τους σκοπούς και τα σχέδια της Τουρκίας, κάθε χρόνο, οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΤΕΔ), καλούν διεθνείς παρατηρητές να παρακολουθήσουν την τελευταία φάση των ασκήσεων, όπου λαμβάνει χώρα η απόβαση στη νήσο-στόχο, κάτω από καταιγιστικά πυρά αεροσκαφών, επιθετικών ελικοπτέρων και πυροβολικού.
Ακόμα πιο παράλογο είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα, όλα αυτά τα χρόνια, αντί να καταγγείλει στο ΝΑΤΟ, τον ΟΗΕ, την Ε.Ε. και τη διεθνή Κοινότητα την απροκάλυπτη επιθετικότητα της Τουρκίας εναντίον ενός κυρίαρχου κράτους και αντί να απαιτήσει την ολοκληρωτική διάλυση του στόλου των αποβατικών, που απειλούν την ακεραιότητα της Ελλάδος και δυναμιτίζουν την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή, έστελνε αξιωματικούς ως παρατηρητές στις ασκήσεις αυτές, που στοχεύουν σε ελληνικά νησιά και απειλούν την πατρίδα μας. Και σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, όλα αυτά τα χρόνια, εκτός του ότι προχώρησε στις ατελεύτητες διερευνητικές επαφές, που στην ουσία νομιμοποιούν την τουρκική επιθετικότητα, μέσω χρηματοδοτούμενων με τα λεφτά του ελληνικού λαού φορέων, καθηγητών πανεπιστημίου και δημοσιογράφων, προσπάθησε να αναδείξει τις θέσεις της τουρκικής πλευράς και τη λάθος προσέγγιση από ορισμένους «αμετανόητους» Έλληνες πατριώτες, για να δημιουργήσει αίσθημα ενοχής στην ελληνική κοινή γνώμη για το γεγονός ότι εμείς ελέγχουμε μεγάλο μέρος του Αιγαίου σε σύγκιση με τους καημένους τους Τούρκους, «που ελέγχουν πάρα πολύ λίγο», και για να δημιουργήσει κλίμα αποδοχής της αναμενόμενης «λύσης».
Στις αρχές Μαΐου ξεκίνησαν οι ασκήσεις «Έφεσος» και «Θαλασσόλυκος», οι τελευταίες φάσεις των οποίων, με βάση το πρόγραμμα, θα εξελίσσονταν το διήμερο 26-27 Μαΐου 2011 στην περιοχή Σεφερίχισαρ της Σμύρνης. Στη φάση αυτή μάλιστα, εκτός από τους δημοσιογράφους και τους διεθνείς παρατηρητές, όπως είθισται, επρόκειτο να συμμετάσχουν και να παρακολουθήσουν «το σφυροκόπημα και την κατάληψη του ελληνικού νησιού», ο ίδιος ο πρόεδρος και ο πρωθυπουργός της Τουρκίας. Στις 24 Μαΐου το τουρκικό Γενικό Επιτελείο ανακοίνωσε ότι ακυρώνεται η διεξαγωγή της τελευταίας φάσης των ασκήσεων, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία των ασκήσεων αυτών. Κύκλοι της Άγκυρας αναφέρουν ως αιτία της ακύρωσης ενδεχόμενο προβοκάτσιας ή δολοφονικής επίθεσης εναντίον του Ερντογάν, εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Άλλοι στην Άγκυρα λένε ότι το δίδυμο Γκιούλ-Ερντογάν ενημέρωσαν τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου, στρατηγό Κοσανέρ, ότι δεν θα συμμετέχουν στην άσκηση, λόγω του «εμπάργκο» που έκαναν οι στρατιωτικοί στη δεξίωση που έδωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας την Εθνική Ημέρα Γιορτής της Δημοκρατίας, στις 29 Οκτωβρίου 2010. Υπάρχουν φυσικά και οι απόψεις Τούρκων αναλυτών που συνδέουν την ακύρωση με την ανάγκη να μην πληγεί ο τουρισμός και με τη διεξαγωγή ή μη της άσκησης «Καταιγίδα» και κυρίως της άσκησης «Ιωνάς», που καρφώνεται στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας, στην θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ρόδου-Καστελόριζου.
Εμείς απλά να σημειώσουμε ότι οι πολιτικοί που τα τελευταία τριάντα χρόνια εκμαύλισαν τον ελληνικό λαό με διορισμούς στο δημόσιο και παροχές μέσω εξωτερικού δανεισμού, έφεραν τη χώρα σε κατάσταση σχετικής αδυναμίας υπεράσπισης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Και για να επικεντρώσουμε στο θέμα, κυρίως οι πολιτικοί που πέρασαν από τα υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας, αντί να υπερασπίζονται τα εθνικά μας συμφέροντα και να θωρακίζουν πολιτικά και στρατιωτικά τη χώρα για να διασφαλιστεί η εθνική κυριαρχία, φρόντισαν να νομιμοποιήσουν την τουρκική επιθετικότητα, διασπαθίζοντας τα κεφάλαια που προορίζονταν για την εθνική άμυνα και μοιράζοντας ταυτόχρονα τα απόρρητα κονδύλια σε μανάδες, αδέλφια και ημετέρους, συμμέτοχοι όλοι μαζί σε ένα έγκλημα εις βάρος της Ελλάδος και του Ελληνισμού.
Ασφαλώς θα έλθει η ώρα που θα απεγκλωβιστεί ο ελληνικός λαός από τις ιδεολογικές αγκυλώσεις και θα δει κατάματα την αλήθεια. Εμείς ευχόμαστε να μην είναι πολύ αργά.
Source : infognomonpolitics.blogspot.com
Κάθε χρόνο οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις διεξάγουν την διακλαδική άσκηση μετά πραγματικών πυρών «Έφεσος» (Efes) και κάθε δύο χρόνια την αεροναυτική άσκηση «Θαλασσόλυκος» (Denizkurdu). Στις ασκήσεις αυτές, εξετάζονται τα εθνικά σχέδια της Τουρκίας για αμφισβήτηση του καθεστώτος του Αιγαίου και για κατάληψη ενός βασικού νησιού του Ανατολικού Αιγαίου. Στη δεύτερη άσκηση δοκιμάζονται τα επιχειρησιακά σχέδια του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού (ΤΠΝ) και της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας (ΤΠΑ) για τον θαλάσσιο και αεροπορικό έλεγχο του Αιγαίου και για τον θαλάσσιο αποκλεισμό και απομόνωση της νήσου-στόχου και στη συνέχεια, με την άσκηση «Έφεσος», δοκιμάζονται τα σχέδια κατάληψης ελληνικού νησιού που ήδη έχει απομονωθεί και έχει σφυροκοπηθεί από τα πυρά της ΤΠΑ και του τουρκικού πυροβολικού, που έχει αναβαθμίσει δραματικά τις δυνατότητές του τα τελευταία χρόνια, με την απόκτηση πυραυλικών συστημάτων και συστημάτων πολλαπλών εκτοξευτών.
Όλον αυτόν τον σχεδιασμό, που τυγχάνει της απολύτου εγκρίσεως του εκάστοτε προέδρου, του πρωθυπουργού και των μελών υπουργικού συμβουλίου της Τουρκίας, αφού το σενάριο πάνω στο οποίο εξελίσσεται η άσκηση εγκρίνεται ενυπογράφως από όλους τους ανωτέρω, η Τουρκία τον υποστηρίζει με ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, που παρασέρνει με τη σειρά του και την Ελλάδα στην ξέφρενη κούρσα εξοπλισμών, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα, όπως αποδεικνύει και η οικονομική κρίση που περνάει η χώρα μας.
Το παράλογο της υπόθεσης είναι το γεγονός ότι η Τουρκία δεν φροντίζει καν να κρύψει τις προθέσεις της από το ΝΑΤΟ και από τη διεθνή κοινότητα και διατηρεί, εκτός από τη Στρατιά του Αιγαίου, που θα αναλάβει την απόβαση στο ελληνικό νησί-στόχο, το μεγαλύτερο στόλο αποβατικών παγκοσμίως σε απόσταση αναπνοής από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Και σαν να μην έφτανε αυτό, για όσους τυχόν -συμμάχους και μη- θα ήθελαν προσποιηθούν ότι δεν αντιλαμβάνονται τους σκοπούς και τα σχέδια της Τουρκίας, κάθε χρόνο, οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις (ΤΕΔ), καλούν διεθνείς παρατηρητές να παρακολουθήσουν την τελευταία φάση των ασκήσεων, όπου λαμβάνει χώρα η απόβαση στη νήσο-στόχο, κάτω από καταιγιστικά πυρά αεροσκαφών, επιθετικών ελικοπτέρων και πυροβολικού.
Ακόμα πιο παράλογο είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα, όλα αυτά τα χρόνια, αντί να καταγγείλει στο ΝΑΤΟ, τον ΟΗΕ, την Ε.Ε. και τη διεθνή Κοινότητα την απροκάλυπτη επιθετικότητα της Τουρκίας εναντίον ενός κυρίαρχου κράτους και αντί να απαιτήσει την ολοκληρωτική διάλυση του στόλου των αποβατικών, που απειλούν την ακεραιότητα της Ελλάδος και δυναμιτίζουν την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή, έστελνε αξιωματικούς ως παρατηρητές στις ασκήσεις αυτές, που στοχεύουν σε ελληνικά νησιά και απειλούν την πατρίδα μας. Και σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών, όλα αυτά τα χρόνια, εκτός του ότι προχώρησε στις ατελεύτητες διερευνητικές επαφές, που στην ουσία νομιμοποιούν την τουρκική επιθετικότητα, μέσω χρηματοδοτούμενων με τα λεφτά του ελληνικού λαού φορέων, καθηγητών πανεπιστημίου και δημοσιογράφων, προσπάθησε να αναδείξει τις θέσεις της τουρκικής πλευράς και τη λάθος προσέγγιση από ορισμένους «αμετανόητους» Έλληνες πατριώτες, για να δημιουργήσει αίσθημα ενοχής στην ελληνική κοινή γνώμη για το γεγονός ότι εμείς ελέγχουμε μεγάλο μέρος του Αιγαίου σε σύγκιση με τους καημένους τους Τούρκους, «που ελέγχουν πάρα πολύ λίγο», και για να δημιουργήσει κλίμα αποδοχής της αναμενόμενης «λύσης».
Στις αρχές Μαΐου ξεκίνησαν οι ασκήσεις «Έφεσος» και «Θαλασσόλυκος», οι τελευταίες φάσεις των οποίων, με βάση το πρόγραμμα, θα εξελίσσονταν το διήμερο 26-27 Μαΐου 2011 στην περιοχή Σεφερίχισαρ της Σμύρνης. Στη φάση αυτή μάλιστα, εκτός από τους δημοσιογράφους και τους διεθνείς παρατηρητές, όπως είθισται, επρόκειτο να συμμετάσχουν και να παρακολουθήσουν «το σφυροκόπημα και την κατάληψη του ελληνικού νησιού», ο ίδιος ο πρόεδρος και ο πρωθυπουργός της Τουρκίας. Στις 24 Μαΐου το τουρκικό Γενικό Επιτελείο ανακοίνωσε ότι ακυρώνεται η διεξαγωγή της τελευταίας φάσης των ασκήσεων, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία των ασκήσεων αυτών. Κύκλοι της Άγκυρας αναφέρουν ως αιτία της ακύρωσης ενδεχόμενο προβοκάτσιας ή δολοφονικής επίθεσης εναντίον του Ερντογάν, εν μέσω προεκλογικής περιόδου. Άλλοι στην Άγκυρα λένε ότι το δίδυμο Γκιούλ-Ερντογάν ενημέρωσαν τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου, στρατηγό Κοσανέρ, ότι δεν θα συμμετέχουν στην άσκηση, λόγω του «εμπάργκο» που έκαναν οι στρατιωτικοί στη δεξίωση που έδωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας την Εθνική Ημέρα Γιορτής της Δημοκρατίας, στις 29 Οκτωβρίου 2010. Υπάρχουν φυσικά και οι απόψεις Τούρκων αναλυτών που συνδέουν την ακύρωση με την ανάγκη να μην πληγεί ο τουρισμός και με τη διεξαγωγή ή μη της άσκησης «Καταιγίδα» και κυρίως της άσκησης «Ιωνάς», που καρφώνεται στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας, στην θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ρόδου-Καστελόριζου.
Εμείς απλά να σημειώσουμε ότι οι πολιτικοί που τα τελευταία τριάντα χρόνια εκμαύλισαν τον ελληνικό λαό με διορισμούς στο δημόσιο και παροχές μέσω εξωτερικού δανεισμού, έφεραν τη χώρα σε κατάσταση σχετικής αδυναμίας υπεράσπισης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Και για να επικεντρώσουμε στο θέμα, κυρίως οι πολιτικοί που πέρασαν από τα υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας, αντί να υπερασπίζονται τα εθνικά μας συμφέροντα και να θωρακίζουν πολιτικά και στρατιωτικά τη χώρα για να διασφαλιστεί η εθνική κυριαρχία, φρόντισαν να νομιμοποιήσουν την τουρκική επιθετικότητα, διασπαθίζοντας τα κεφάλαια που προορίζονταν για την εθνική άμυνα και μοιράζοντας ταυτόχρονα τα απόρρητα κονδύλια σε μανάδες, αδέλφια και ημετέρους, συμμέτοχοι όλοι μαζί σε ένα έγκλημα εις βάρος της Ελλάδος και του Ελληνισμού.
Ασφαλώς θα έλθει η ώρα που θα απεγκλωβιστεί ο ελληνικός λαός από τις ιδεολογικές αγκυλώσεις και θα δει κατάματα την αλήθεια. Εμείς ευχόμαστε να μην είναι πολύ αργά.
Source : infognomonpolitics.blogspot.com
Παρασκευή 27 Μαΐου 2011
Οι λόγοι αποτυχίας των μνημονίων
Ο ορισμός της τρέλλας ( κατά τον Albert Einstein ) : " Κάνοντας το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά να περιμένουμε διαφορετικό αποτέλεσμα"
Οι πολιτικοί πρέπει να λαμβάνουν αποφάσεις κατόπιν σοβαρής μελέτης των δεδομένων, του εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού και των υφιστάμενων εναλλακτικών επιλογών. Όταν δεν υπάρχει στρατηγική υποστήριξη, το στρατηγικό γίνεται τακτικό, επίπεδου ‘όσα παίρνει ο άνεμος’, με συνέπεια την επιλογή βάσει τυχάρπαστης biased γνώμης και άποψης επί της συνδιακύμανσης των εκάστοτε θεωρούμενων εταίρων, οι οποίοι, προφανώς, δουλεύουν για το δικό τους εθνικό συμφέρον.
Η Τουρκία, για παράδειγμα, βασίζει την ανάπτυξή της σε έναν ισχυρό μηχανισμό στρατηγικού σχεδιασμού και, ως απότοκο, μακροπρόθεσμου εθνικού σχεδιασμού, μια υγιώς αναπτυσσόμενη –με βάση τη βιομηχανία– παραγωγική βάση, και μια διεθνοποιημένη κάστα εκατομμυριούχων και δημιουργών λόμπυ στα παγκόσμια κέντρα αποφάσεων. Η Ελλάδα δανείζεται για να επιβιώσει.
Ως μηχανισμοί διαμόρφωσης πολιτικής, διεθνούς φήμης ινστιτούτα προωθούσαν την ιδέα της ολιστικής απαξίωσης εδώ και λίγα χρόνια στην Ελλάδα, ακολουθώντας την per se απαξίωση που είχαν επιβάλλει με οικονομικούς όρους (ευκολία χρηματοοικονομικής κάλυψης καταναλωτικών αναγκών και μηδενική ανάπτυξη παραγωγικής βάσης) και ψυχολογικούς όρους (πρότυπα ζωής και κατανάλωσης χαμηλού ηθικού και πνευματικού βάθους και μακριά από κοινωνικούς ιστούς όπως η οικογένεια).
Το γεγονός ότι η διαχείριση της διαρκώς αυξανόμενης απώλειας εθνικής κυριαρχίας είναι ακόμα στα χέρια αυτών που εν γνώσει και ανοχή τους επετράπη αυτή η επιβολή των σχεδίων εθνικής αλλοτρίωσης είναι απτή απόδειξη ότι, προσδιορίζοντας on the spot τα εθνικά συμφέροντα ως απότοκο υποταγής στρατηγικών συμφερόντων άλλων, εξασφαλίζεται η υφιστάμενη εκθετικά πτωτική πορεία.
Μπορεί να πάσχουμε από μοντέλα αντιμετώπισης κρίσεων, μοντέλα μεταναστευτικής πολιτικής, και άλλα εξειδικευμένα μοντέλα που αποτελούν εξειδίκευση υποσυνόλων του εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού, αλλά από μοντέλα–γραμματείς, μοντέλα–συνεργάτιδες, μοντέλα–ειδικούς επιστήμονες και τα συναφή καλά πάμε. Και να μην είναι ακριβώς μοντέλα, αν κάνουν τα προβλεπόμενα αρκούν. Όταν δεν αρκούν, η πολιτική της ‘πάπιας’ δίνει τη θέση της στην πολιτική του ‘παπαγάλου’: επαναλαμβάνω λέξεις (π.χ. ‘στρατηγική’) που δεν καταλαβαίνω τί σημαίνουν επειδή ένα... πουλάκι μου είπε ότι είναι της μόδας, μόνο και μόνο μήπως με πάρουν οι αγορές και τα ανθρωπάκια στα σοβαρά.
Δεν έχουν καν το μυαλό να σκεφτούν ότι μέχρι τώρα οι αγορές πίστευαν πως υπάρχει μη δημοσιοποιημένος στρατηγικός σχεδιασμός (απλά είναι για τα σκουπίδια) ενώ τώρα διαπίστωσαν πλέον με αποδείξεις ότι ούτε καν υπάρχει η στοιχειώδης γνώση μιας δομής στρατηγικού σχεδιασμού...
Ο λόγος που απέτυχε το μνημόνιο είναι ο ίδιος με αυτόν που ήρθε: η έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού.
Πάντα περιμένουμε από κάποιον άλλο να μας υποδείξει τί είναι το σωτήριο για μας, προσπαθούμε να κάνουμε αυτό που μας υποδεικνύει αλλά καταλαβαίνουμε ότι δεν παράγονται τα σωτήρια αποτελέσματα που ελπίζαμε, συνειδητοποιούμε ότι δεν υπάρχει φως, δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας, και ψάχνουμε κάποιον καινούργιο από μηχανής Θεό για να μας λύσει τα προβλήματα – τα οποία πηγάζουν εξ’ολοκλήρου από τον εγωϊσμό, την έλλειψη ουσιαστικής συνεργασίας και την αυθυποβολή μέσω γελοίων φράσεων όπως «υπήρχαν προβλήματα αλλά ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα», όχι για να αξιοποιήσουμε τα υγιή στοιχεία που υπάρχουν αλλά για να μην αλλάξουμε τη δομή από την οποία πηγάζει η εξουσία αυτών που μας έφεραν εδώ.
Κάποιοι έδωσαν το αίμα τους για μας και η γενιά του Πολυτεχνείου πήρε τα Cayenne, τα κότερα και τα εξοχικά στην Αράχωβα και στη Μύκονο με το αίμα των τρισέγγονών μας. Αυτό δεν συγχωρείται.
Σε αυτούς που θα σπεύσουν να επαναλάβουν την ατάκα «κάθε μέρα έχουμε πόλεμο λόγω μνημονίου», απαντώ ότι δεν έχει καμία αξία η ποιότητα της απάντησης αν είναι σε λάθος ερώτημα. Ακόμα δε και για την ποιότητα της απάντησης, ας σημειώσουμε ότι “We can't solve problems by using the same kind of thinking we used when we created them.”, όπως είπε ο Αϊνστάιν.
Έχετε προσέξει τις φράσεις περί διάχυσης ευθυνών, «όλοι μαζί τα φάγαμε», την εναλλαγή πατριωτών–προδοτών κάθε 4 χρόνια; Είναι όλα μέρος της προσπάθειας κομματικοποίησης του κρίσιμου εθνικού ζητήματος: το βαθύ κράτος, ανεξαρτήτως κόμματος, θέτει ένα εξευτελιστικά χαμηλό, εθνικά καταστροφικό και πλέον μη βιώσιμο άνω όριο στους πολιτικούς, οι οποίοι, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, δεν έχουν κουράγιο να σπρώξουν προς τα πάνω.
Το σύστημα συνειδητοποιεί το τέλος του και κάνει πλέον σπασμωδικές κινήσεις. Αν το ρωτήσεις βέβαια, η απάντηση που θα πάρεις είναι «δεν άλλαξε τίποτα τόσες δεκαετίες, τώρα θα αλλάξει;»... Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, όσο και να τις ψάχνουν μερικοί για να εξασφαλίσουν θέση στη λίστα των ανακυκλώσιμων, μήπως ξαναδούν φως κάποια στιγμή όταν περάσει η μπόρα.
Πατριωτικά σκεπτόμενοι, τα τρία στρατηγικά ζητήματα προς διευθέτηση είναι τα κάτωθι:
1. Κρίση θεσμών και εφαρμογής της νομοθεσίας.
2. Πληθυσμιακή κατάρρευση σε επίπεδο όγκου, ηθικής και πνευματικής ποιότητας.
3. Δομική ανικανότητα των μηχανισμών του κράτους να υποστηρίξουν ένα υψηλό επίπεδο πολιτικών αποφάσεων.
Όλα τα υπόλοιπα έπονται ως δευτερεύοντα απότοκα.
Άρα δεν μπορεί να προκύψει λύση από το ίδιο το βαθύ κράτος ή, έστω, να υλοποιηθεί με την έγκρισή του.
Source : infognomonpolitics.blogspot.com
Οι πολιτικοί πρέπει να λαμβάνουν αποφάσεις κατόπιν σοβαρής μελέτης των δεδομένων, του εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού και των υφιστάμενων εναλλακτικών επιλογών. Όταν δεν υπάρχει στρατηγική υποστήριξη, το στρατηγικό γίνεται τακτικό, επίπεδου ‘όσα παίρνει ο άνεμος’, με συνέπεια την επιλογή βάσει τυχάρπαστης biased γνώμης και άποψης επί της συνδιακύμανσης των εκάστοτε θεωρούμενων εταίρων, οι οποίοι, προφανώς, δουλεύουν για το δικό τους εθνικό συμφέρον.
Η Τουρκία, για παράδειγμα, βασίζει την ανάπτυξή της σε έναν ισχυρό μηχανισμό στρατηγικού σχεδιασμού και, ως απότοκο, μακροπρόθεσμου εθνικού σχεδιασμού, μια υγιώς αναπτυσσόμενη –με βάση τη βιομηχανία– παραγωγική βάση, και μια διεθνοποιημένη κάστα εκατομμυριούχων και δημιουργών λόμπυ στα παγκόσμια κέντρα αποφάσεων. Η Ελλάδα δανείζεται για να επιβιώσει.
Ως μηχανισμοί διαμόρφωσης πολιτικής, διεθνούς φήμης ινστιτούτα προωθούσαν την ιδέα της ολιστικής απαξίωσης εδώ και λίγα χρόνια στην Ελλάδα, ακολουθώντας την per se απαξίωση που είχαν επιβάλλει με οικονομικούς όρους (ευκολία χρηματοοικονομικής κάλυψης καταναλωτικών αναγκών και μηδενική ανάπτυξη παραγωγικής βάσης) και ψυχολογικούς όρους (πρότυπα ζωής και κατανάλωσης χαμηλού ηθικού και πνευματικού βάθους και μακριά από κοινωνικούς ιστούς όπως η οικογένεια).
Το γεγονός ότι η διαχείριση της διαρκώς αυξανόμενης απώλειας εθνικής κυριαρχίας είναι ακόμα στα χέρια αυτών που εν γνώσει και ανοχή τους επετράπη αυτή η επιβολή των σχεδίων εθνικής αλλοτρίωσης είναι απτή απόδειξη ότι, προσδιορίζοντας on the spot τα εθνικά συμφέροντα ως απότοκο υποταγής στρατηγικών συμφερόντων άλλων, εξασφαλίζεται η υφιστάμενη εκθετικά πτωτική πορεία.
Μπορεί να πάσχουμε από μοντέλα αντιμετώπισης κρίσεων, μοντέλα μεταναστευτικής πολιτικής, και άλλα εξειδικευμένα μοντέλα που αποτελούν εξειδίκευση υποσυνόλων του εθνικού στρατηγικού σχεδιασμού, αλλά από μοντέλα–γραμματείς, μοντέλα–συνεργάτιδες, μοντέλα–ειδικούς επιστήμονες και τα συναφή καλά πάμε. Και να μην είναι ακριβώς μοντέλα, αν κάνουν τα προβλεπόμενα αρκούν. Όταν δεν αρκούν, η πολιτική της ‘πάπιας’ δίνει τη θέση της στην πολιτική του ‘παπαγάλου’: επαναλαμβάνω λέξεις (π.χ. ‘στρατηγική’) που δεν καταλαβαίνω τί σημαίνουν επειδή ένα... πουλάκι μου είπε ότι είναι της μόδας, μόνο και μόνο μήπως με πάρουν οι αγορές και τα ανθρωπάκια στα σοβαρά.
Δεν έχουν καν το μυαλό να σκεφτούν ότι μέχρι τώρα οι αγορές πίστευαν πως υπάρχει μη δημοσιοποιημένος στρατηγικός σχεδιασμός (απλά είναι για τα σκουπίδια) ενώ τώρα διαπίστωσαν πλέον με αποδείξεις ότι ούτε καν υπάρχει η στοιχειώδης γνώση μιας δομής στρατηγικού σχεδιασμού...
Ο λόγος που απέτυχε το μνημόνιο είναι ο ίδιος με αυτόν που ήρθε: η έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού.
Πάντα περιμένουμε από κάποιον άλλο να μας υποδείξει τί είναι το σωτήριο για μας, προσπαθούμε να κάνουμε αυτό που μας υποδεικνύει αλλά καταλαβαίνουμε ότι δεν παράγονται τα σωτήρια αποτελέσματα που ελπίζαμε, συνειδητοποιούμε ότι δεν υπάρχει φως, δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας, και ψάχνουμε κάποιον καινούργιο από μηχανής Θεό για να μας λύσει τα προβλήματα – τα οποία πηγάζουν εξ’ολοκλήρου από τον εγωϊσμό, την έλλειψη ουσιαστικής συνεργασίας και την αυθυποβολή μέσω γελοίων φράσεων όπως «υπήρχαν προβλήματα αλλά ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα», όχι για να αξιοποιήσουμε τα υγιή στοιχεία που υπάρχουν αλλά για να μην αλλάξουμε τη δομή από την οποία πηγάζει η εξουσία αυτών που μας έφεραν εδώ.
Κάποιοι έδωσαν το αίμα τους για μας και η γενιά του Πολυτεχνείου πήρε τα Cayenne, τα κότερα και τα εξοχικά στην Αράχωβα και στη Μύκονο με το αίμα των τρισέγγονών μας. Αυτό δεν συγχωρείται.
Σε αυτούς που θα σπεύσουν να επαναλάβουν την ατάκα «κάθε μέρα έχουμε πόλεμο λόγω μνημονίου», απαντώ ότι δεν έχει καμία αξία η ποιότητα της απάντησης αν είναι σε λάθος ερώτημα. Ακόμα δε και για την ποιότητα της απάντησης, ας σημειώσουμε ότι “We can't solve problems by using the same kind of thinking we used when we created them.”, όπως είπε ο Αϊνστάιν.
Έχετε προσέξει τις φράσεις περί διάχυσης ευθυνών, «όλοι μαζί τα φάγαμε», την εναλλαγή πατριωτών–προδοτών κάθε 4 χρόνια; Είναι όλα μέρος της προσπάθειας κομματικοποίησης του κρίσιμου εθνικού ζητήματος: το βαθύ κράτος, ανεξαρτήτως κόμματος, θέτει ένα εξευτελιστικά χαμηλό, εθνικά καταστροφικό και πλέον μη βιώσιμο άνω όριο στους πολιτικούς, οι οποίοι, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, δεν έχουν κουράγιο να σπρώξουν προς τα πάνω.
Το σύστημα συνειδητοποιεί το τέλος του και κάνει πλέον σπασμωδικές κινήσεις. Αν το ρωτήσεις βέβαια, η απάντηση που θα πάρεις είναι «δεν άλλαξε τίποτα τόσες δεκαετίες, τώρα θα αλλάξει;»... Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, όσο και να τις ψάχνουν μερικοί για να εξασφαλίσουν θέση στη λίστα των ανακυκλώσιμων, μήπως ξαναδούν φως κάποια στιγμή όταν περάσει η μπόρα.
Πατριωτικά σκεπτόμενοι, τα τρία στρατηγικά ζητήματα προς διευθέτηση είναι τα κάτωθι:
1. Κρίση θεσμών και εφαρμογής της νομοθεσίας.
2. Πληθυσμιακή κατάρρευση σε επίπεδο όγκου, ηθικής και πνευματικής ποιότητας.
3. Δομική ανικανότητα των μηχανισμών του κράτους να υποστηρίξουν ένα υψηλό επίπεδο πολιτικών αποφάσεων.
Όλα τα υπόλοιπα έπονται ως δευτερεύοντα απότοκα.
Άρα δεν μπορεί να προκύψει λύση από το ίδιο το βαθύ κράτος ή, έστω, να υλοποιηθεί με την έγκρισή του.
Source : infognomonpolitics.blogspot.com
" Σχέδιο Μάρσαλ" για τον αραβικό κόσμο
Στήριξη των εξεγέρσεων στον αραβικό κόσµο, ενίσχυση της πυρηνικής ασφάλειας και λύση στο θέµα της διαδοχής του Ντοµινίκ Στρος - Καν, επικεφαλής του Διεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου: αυτά είναιτα µεγάλαθέµατα στα οποία είναι αφιερωµένη η σύνοδος κορυφής της Οµάδας των Οκτώ (G8) που άρχισε χθεςκαι ολοκληρώνεται σήµερα στην Ντοβίλ, το φηµισµένο νορµανδικό θέρετρο, στη βορειοδυτική Γαλλία.
Οι ηγέτεςτης Οµάδαςτων Οκτώ (πρόκειται για τις επτά πιο ανεπτυγµένες βιοµηχανικές χώρεςτου κόσµου – ΗΠΑ,Γερµανία, Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία,Καναδάς, Ιαπωνία και τηΡωσία) κάλεσαν χθες τον πρόεδρο της Υεµένης να παραιτηθεί ώστε να αποφευχθείένας εµφύλιος πόλεµος στη χώρα. Τουλάχιστον 40 άνθρωποι σκοτώθηκαν χθες στη Σαναά και ο απολογισµός των νεκρών τις τέσσερις τελευταίες ηµέρες πλησίασε τους 110. Η σύγκρουση διεξάγεται ανάµεσα στη µεγαλύτερηφυλή τηςχώρας και τον πρόεδρο Αλι Αµπντάλα Σάλεχ, ο οποίος κυβερνά την Υεµένη εδώ και 33 χρόνια. «Ο πρόεδρος Σάλεχ έχει άµεση ευθύνη για το σηµερινό πολιτικό αδιέξοδο λόγω της άρνησής του ναυπογράψει τησυµφωνία για τη µεταβίβαση της εξουσίας που εκπονήθηκε από το Συµβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου», δήλωσε ο γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, ο οποίοςείναι ο οικοδεσπότης της συνόδου.Υπέρ της αποχώρησης του Σάλεχ από την εξουσία τάχθηκε και η αµερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, καθώς και ο εκπρόσωπος του ιαπωνικού υπουργείου Εξωτερικών στην Ντοβίλ. Σήµερα οι ηγέτες του G8 αναµένεται ότι θα υποστηρίξουν προγράµµατα αρωγής για την Τυνησία και την Αίγυπτο. Η Βρετανίαανακοίνωσε πακέτο βοήθειας 110 εκατ. στερλινών (126,5 εκατ.ευρώ) προς τις χώρες αυτές.
Οσον αφορά τηνηγεσία του ΔΝΤ, οι ευρωπαϊκές χώρεςµέλη του G8 ζητούν την υποστήριξη των ΗΠΑ, της Ρωσίας, του Καναδά και της Ιαπωνίας για έναν ευρωπαίο υποψήφιο, σε µια περίοδο που οι αναδυόµενες οικονοµίες, όπως η Ινδία και η Κίνα θέλουν να έχουν µεγαλύτερο λόγο στο ΔΝΤ. Σύµφωνα πάντως µε τις πληροφορίες πουυπήρχαν χθες, στο σχέδιοτου τελικού ανακοινωθέντος τηςσυνόδου δεν εκφράζεται υποστήριξη προς τη γαλλίδα υπουργό Οικονοµικών Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία είναι τοφαβορί µεταξύ τωνΕυρωπαίων για την ηγεσία του ΔΝΤ. Ο Νικολά Σαρκοζί δήλωσε πάντως ότιτο ζήτηµα της διαδοχής στην ηγεσία του ΔΝΤ δεν είναι κάτι που θα αποφασιστεί στη Σύνοδο. Η Κίνα άφησε να εννοηθεί ότι µπορεί ναυπάρξουν διενέξεις γύρω από το όνοµα της Λαγκάρντ, καθώς το Πεκίνο ζήτησε «δηµοκρατική διαβούλευση» για την κάλυψη της θέσης του επικεφαλής του ΔΝΤ. Η Κλίντον δήλωσεότι οι ΗΠΑ δεν έχουν επίσηµη θέση σχετικά µε τη Λαγκάρντ, παρ’όλο που αµερικανοί αξιωµατούχοι έχουνδηλώσει πως η Ουάσιγκτον θα την υποστηρίξει. Η αµερικανίδα υπουργός είπε πάντως ότι για την αµερικανική κυβέρνηση οι γυναίκες υποψήφιοι που έχουν τα κατάλληλα προσόντα είναι ευπρόσδεκτες.
Οσον αφορά τηΛιβύη,οι συζητήσεις κατέστησαν σαφές ότιτο ΝΑΤΟ αντιµετωπίζει προβλήµατα. Ο Σαρκοζί δήλωσε πως η νατοϊκή εκστρατείαστη Λιβύηείναι προβληµατική και εξέφρασετη λύπη του για το γεγονός ότι η Ρωσία αυξάνει τηναντίθεσή τηςστην επιχείρηση. Εκπρόσωπος του ρώσου προέδρου Μεντβέντεφ δήλωσε πως το G8 κάλεσε τη Ρωσία να µεσολαβήσει στη λιβυκήκρίση, όµως δεν έκανε γνωστό αν η Ρωσία ανταποκρίθηκε στο αίτηµα. Ο ρώσος πρεσβευτής στη Γαλλία Αλεξάντρ Ορλόφ δήλωσε ότι η εκστρατεία του ΝΑΤΟ «προχώρησε υπερβολικά». Ο Σαρκοζί υπογράµµισε πως ο Καντάφι µπορεί να παραµείνει στη χώρα του, αλλά πρέπει να παραιτηθεί από την εξουσία και ναστείλει τις δυνάµεις του πίσω στα στρατόπεδά τους. Σύµφωνα µε αξιωµατούχους, το G8 θα καταδικάσει εξάλλου σήµερα την καταστολή των διαδηλώσεων στη Συρία από τον πρόεδρο Μπασάρ αλ - Ασαντ, ενώ θα συζητηθεί και το ζήτηµα της ενίσχυσης των κυρώσεων εις βάρος των ηγετών της Συρίας.
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ της Ιαπωνίας Ναότο Καν ενηµέρωσε επίσης το G8 για την απάντηση του Τόκιο στην πυρηνική κρίση στη Φουκουσίµα µετά το τσουνάµι του Μαρτίου. Η ενηµέρωση έγινε στο πλαίσιο των συζητήσεων µεστόχο τη βελτίωση της ασφάλειας των σταθµών πυρηνικής ενέργειας. Η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ ανακοίνωσε πως οι χώρες του G8 συµφώνησαν να επιβάλουν περιοδικούς ελέγχους ασφαλείας στους πυρηνικούς σταθµούς τους.
«αν εξασφαλίσουµε µεγαλύτερη δηµοκρατία και ελευθερία σε χώρες όπως η αίγυπτος και η Τυνησία, αυτό είναι καλό για µας, επειδή θα σηµάνει λιγότερο εξτρεµισµό, περισσότερη ειρήνη και ευηµερία», δήλωσε ο Ντέιβιντ Κάµερον
Source : TA NEA
Οι ηγέτεςτης Οµάδαςτων Οκτώ (πρόκειται για τις επτά πιο ανεπτυγµένες βιοµηχανικές χώρεςτου κόσµου – ΗΠΑ,Γερµανία, Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία,Καναδάς, Ιαπωνία και τηΡωσία) κάλεσαν χθες τον πρόεδρο της Υεµένης να παραιτηθεί ώστε να αποφευχθείένας εµφύλιος πόλεµος στη χώρα. Τουλάχιστον 40 άνθρωποι σκοτώθηκαν χθες στη Σαναά και ο απολογισµός των νεκρών τις τέσσερις τελευταίες ηµέρες πλησίασε τους 110. Η σύγκρουση διεξάγεται ανάµεσα στη µεγαλύτερηφυλή τηςχώρας και τον πρόεδρο Αλι Αµπντάλα Σάλεχ, ο οποίος κυβερνά την Υεµένη εδώ και 33 χρόνια. «Ο πρόεδρος Σάλεχ έχει άµεση ευθύνη για το σηµερινό πολιτικό αδιέξοδο λόγω της άρνησής του ναυπογράψει τησυµφωνία για τη µεταβίβαση της εξουσίας που εκπονήθηκε από το Συµβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου», δήλωσε ο γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί, ο οποίοςείναι ο οικοδεσπότης της συνόδου.Υπέρ της αποχώρησης του Σάλεχ από την εξουσία τάχθηκε και η αµερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, καθώς και ο εκπρόσωπος του ιαπωνικού υπουργείου Εξωτερικών στην Ντοβίλ. Σήµερα οι ηγέτες του G8 αναµένεται ότι θα υποστηρίξουν προγράµµατα αρωγής για την Τυνησία και την Αίγυπτο. Η Βρετανίαανακοίνωσε πακέτο βοήθειας 110 εκατ. στερλινών (126,5 εκατ.ευρώ) προς τις χώρες αυτές.
Οσον αφορά τηνηγεσία του ΔΝΤ, οι ευρωπαϊκές χώρεςµέλη του G8 ζητούν την υποστήριξη των ΗΠΑ, της Ρωσίας, του Καναδά και της Ιαπωνίας για έναν ευρωπαίο υποψήφιο, σε µια περίοδο που οι αναδυόµενες οικονοµίες, όπως η Ινδία και η Κίνα θέλουν να έχουν µεγαλύτερο λόγο στο ΔΝΤ. Σύµφωνα πάντως µε τις πληροφορίες πουυπήρχαν χθες, στο σχέδιοτου τελικού ανακοινωθέντος τηςσυνόδου δεν εκφράζεται υποστήριξη προς τη γαλλίδα υπουργό Οικονοµικών Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία είναι τοφαβορί µεταξύ τωνΕυρωπαίων για την ηγεσία του ΔΝΤ. Ο Νικολά Σαρκοζί δήλωσε πάντως ότιτο ζήτηµα της διαδοχής στην ηγεσία του ΔΝΤ δεν είναι κάτι που θα αποφασιστεί στη Σύνοδο. Η Κίνα άφησε να εννοηθεί ότι µπορεί ναυπάρξουν διενέξεις γύρω από το όνοµα της Λαγκάρντ, καθώς το Πεκίνο ζήτησε «δηµοκρατική διαβούλευση» για την κάλυψη της θέσης του επικεφαλής του ΔΝΤ. Η Κλίντον δήλωσεότι οι ΗΠΑ δεν έχουν επίσηµη θέση σχετικά µε τη Λαγκάρντ, παρ’όλο που αµερικανοί αξιωµατούχοι έχουνδηλώσει πως η Ουάσιγκτον θα την υποστηρίξει. Η αµερικανίδα υπουργός είπε πάντως ότι για την αµερικανική κυβέρνηση οι γυναίκες υποψήφιοι που έχουν τα κατάλληλα προσόντα είναι ευπρόσδεκτες.
Οσον αφορά τηΛιβύη,οι συζητήσεις κατέστησαν σαφές ότιτο ΝΑΤΟ αντιµετωπίζει προβλήµατα. Ο Σαρκοζί δήλωσε πως η νατοϊκή εκστρατείαστη Λιβύηείναι προβληµατική και εξέφρασετη λύπη του για το γεγονός ότι η Ρωσία αυξάνει τηναντίθεσή τηςστην επιχείρηση. Εκπρόσωπος του ρώσου προέδρου Μεντβέντεφ δήλωσε πως το G8 κάλεσε τη Ρωσία να µεσολαβήσει στη λιβυκήκρίση, όµως δεν έκανε γνωστό αν η Ρωσία ανταποκρίθηκε στο αίτηµα. Ο ρώσος πρεσβευτής στη Γαλλία Αλεξάντρ Ορλόφ δήλωσε ότι η εκστρατεία του ΝΑΤΟ «προχώρησε υπερβολικά». Ο Σαρκοζί υπογράµµισε πως ο Καντάφι µπορεί να παραµείνει στη χώρα του, αλλά πρέπει να παραιτηθεί από την εξουσία και ναστείλει τις δυνάµεις του πίσω στα στρατόπεδά τους. Σύµφωνα µε αξιωµατούχους, το G8 θα καταδικάσει εξάλλου σήµερα την καταστολή των διαδηλώσεων στη Συρία από τον πρόεδρο Μπασάρ αλ - Ασαντ, ενώ θα συζητηθεί και το ζήτηµα της ενίσχυσης των κυρώσεων εις βάρος των ηγετών της Συρίας.
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ της Ιαπωνίας Ναότο Καν ενηµέρωσε επίσης το G8 για την απάντηση του Τόκιο στην πυρηνική κρίση στη Φουκουσίµα µετά το τσουνάµι του Μαρτίου. Η ενηµέρωση έγινε στο πλαίσιο των συζητήσεων µεστόχο τη βελτίωση της ασφάλειας των σταθµών πυρηνικής ενέργειας. Η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ ανακοίνωσε πως οι χώρες του G8 συµφώνησαν να επιβάλουν περιοδικούς ελέγχους ασφαλείας στους πυρηνικούς σταθµούς τους.
«αν εξασφαλίσουµε µεγαλύτερη δηµοκρατία και ελευθερία σε χώρες όπως η αίγυπτος και η Τυνησία, αυτό είναι καλό για µας, επειδή θα σηµάνει λιγότερο εξτρεµισµό, περισσότερη ειρήνη και ευηµερία», δήλωσε ο Ντέιβιντ Κάµερον
Source : TA NEA
“Το Ισλάμ στην Ελλάδα και η Ισλαμιστική απειλή”
Aπο τον Ανδρέα Μπανούτσο
Το Ισλάμ στην Ελλάδα και η Ισλαμιστική απειλή
Ομιλία του Αναλυτή Θεμάτων Ασφαλείας Ανδρέα Γ.Μπανούτσου στο Ινστιτούτο Διπλωματίας στην Αθήνα στις 21 Ιανουαρίου 2010
Κυρίες και Κύριοι καλησπέρα σας,
Στη σημερινή μου ομιλία θα σας παρουσιάσω συνοπτικά τα βασικά χαρακτηριστικά της θρησκείας του Ισλάμ και θα αναφερθώ αναλυτικότερα στο Ισλαμιστικό κίνημα και τις προκλήσεις που συνεπάγεται η άνοδος του Ισλάμ και του Ισλαμισμού για την Ελλάδα.
Το Ισλάμ είναι η μονοθεϊστική θρησκεία, η οποία διαμορφώθηκε με το κήρυγμα και τη δράση του Προφήτη Μωάμεθ στις αρχές του 7ου αιώνα μ.Χ.
Το Ισλάμ σήμερα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη θρησκεία στον κόσμο μετά το Χριστιανισμό και αποτελεί την ταχύτερα αναπτυσσόμενη θρησκεία. Σύμφωνα με μια δημογραφική μελέτη του Pew Research Center ενός Αμερικανικού think tank το 2009 το Ισλάμ αριθμούσε 1.57 δις πιστούς που αντιπροσώπευαν το 23% του παγκοσμίου πληθυσμού. Ο μέσος ρυθμός αύξησης των Μουσουλμάνων είναι 1.84% ετησίως και προέρχεται κυρίως από την αύξηση των γεννήσεων. Η συγκεκριμένη μελέτη αναφέρει επίσης μεταξύ άλλων ότι στη Γερμανία κατοικούν περισσότεροι Μουσουλμάνοι απ’ότι στο Λίβανο.
Η Αραβική λέξη Ισλάμ σημαίνει «Υποταγή» και χρησιμοποιείται από τους Μουσουλμάνους ως Υποταγή στο Θεό. Εκείνοι που ακολουθούν τη θρησκεία του Ισλάμ λέγονται Muslim δηλαδή οι «υποταγμένοι στον Ύψιστο».
Το Κοράνι είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζεται το Ισλάμ και είναι το αντίγραφο ενός ουράνιου πρωτοτύπου. Στους ανθρώπους κυκλοφορεί απλά ένα αντίγραφό του. Το πρωτότυπο αυτό βρίσκεται πάντοτε μπροστά στον Θεό.
Τα Hadith είναι η παράδοση γύρω από την συμπεριφορά και τη σοφία του Μωάμεθ, που καθορίστηκαν μεταδιδόμενα από στόμα σε στόμα από αυτόπτες μάρτυρες κυρίως της πρώτης αλλά και της δεύτερης και της τρίτης Ισλαμικής γενιάς.
Η Αραβική λέξη για τη θρησκεία είναι Din η οποία σε πιο ακριβή μετάφραση σημαίνει υποταγή στο Νόμο και την Τάξη. Η κεντρική πίστη του Ισλάμ η Shahada, είναι η ομολογία της ενότητας του Θεού-Αλλάχ και η πίστη στον Προφήτη Μωάμεθ. Ένας «άπιστος» μπορεί να προσηλυτιστεί στο Ισλάμ, απλά ομολογώντας ενώπιον δύο Μουσουλμάνων ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός από τον Αλλάχ και ότι ο Μωάμεθ είναι ο Αγγελιοφόρος του Θεού. Εκτός από τη Shahada o Μουσουλμάνος έχει ακόμα τέσσερις υποχρεώσεις στη ζωή του, την προσευχή (σαλάχ), την φιλανθρωπία (ζακάτ), τη νηστεία (σαούμ) και το ιερό προσκύνημα στη Μέκκα (χατζ).
Στο Κοράνι γίνεται λόγος για τον Ιησού, αλλά απορρίπτεται η Θεότητά του . Αποκαλείται «Μεσσίας» και θεωρείται ο δεύτερος Αδάμ. Σύμφωνα με το Κοράνι, ήρθε στο κόσμο με τρόπο υπερφυσικό από την «παρθένο Μαρία», προφήτεψε από την βρεφική ηλικία και έκανε πολλά θαύματα . Σύμφωνα με το Ισλάμ, ο Ιησούς δεν σταυρώθηκε και δεν αναστήθηκε, αλλά οι αντίπαλοί του σκότωσαν κάποιον που του έμοιαζε ενώ ο Ιησούς επέστρεψε στον Θεό. Το Κοράνιο αναφέρεται με σεβασμό στην παρθένο Μαρία. Δεν την δέχονται όμως ως Θεοτόκο, αλλά ως μητέρα του Μεσσία. Την προσφωνούν «Δέσποινά μας, κυρία μας Μαριάμ».
Το Ισλάμ διαιρείται σε δύο κύρια δόγματα . Το Σουνιτικό και το Σιιτικό Ισλάμ. Η λέξη Σουνίτης προέρχεται από τη λέξη Sunnah, η οποία υποδηλώνει το σύνολο των λόγων και των πράξεων του Μωάμεθ. Επομένως οι Σουνίτες ακολουθούν τις παραδόσεις του Προφήτη. Χαρακτηριστικά οι Σουνίτες αναγνωρίζουν ως νόμιμους διαδόχους του Μωάμεθ τους τρεις πρώτους μετά από εκείνον χαλίφηδες δηλαδή τον Αμπού Μπακρ, τον Ομάρ και τον Οσμάν.
Από την άλλη πλευρά οι Σιίτες πιστεύουν ότι οι απόγονοι του Μωάμεθ διαθέτουν μια ξεχωριστή πνευματική και πολιτική εξουσία πάνω στη Μουσουλμανική κοινότητα την Ummah. Πιστεύουν επίσης ότι ο Άλι εξάδελφος του Μωάμεθ και σύζυγος της κόρης του Φατιμέ αποτελούσε τον νόμιμο διάδοχο του Μωάμεθ και όχι οι χαλίφες.
Δεν πρόκειται να αναλύσω περισσότερο το Ισλάμ ως θρησκεία, αλλά θα αναφερθώ στην αναβίωση του Ισλάμ όπως αυτή εκφράζεται από τον Ισλαμικό φονταμενταλισμό και το Ισλαμιστικό κίνημα. Στο σημείο αυτό πρέπει να σας επισημάνω ότι δεν πρέπει να γίνεται σύγχυση μεταξύ του Ισλάμ ως θρησκείας και του Ισλαμισμού ο οποίος αποτελεί στην ουσία μια πολιτική ιδεολογία. Το Ισλαμιστικό κίνημα δεν είναι ενιαίο και συμπαγές και υποδιαιρείται σε διάφορες κατηγορίες. Η πρώτη από αυτές είναι ο Σαλαφισμός (Salafism). Σύμφωνα με τον καθηγητή Walid Phares του Αμερικανικού think tank Foundation for Defense of Democracies ο Σαλαφισμός είναι μια σχολή σκέψης και ταυτόχρονα ένα κίνημα που θέλει να επαναφέρει τον Μουσουλμανικό κόσμο πίσω στους πρώτους χρόνους της Ισλαμικής κατάκτησης του 7ου αιώνα μ.Χ. Θέλει επίσης να εφαρμοστεί σε όλες τις Μουσουλμανικές κοινωνίες στην πιο αυστηρή του εκδοχή ο Ισλαμικός Νόμος (Sharia). O Σαλαφισμός έχει τις ρίζες του στην επώδυνη αντίδραση του Μουσουλμανικού κόσμου και κυρίως των Σουνιτών στην πτώση του Οθωμανικού «Χαλιφάτου» μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτό που διαχωρίζει τον Σαλαφισμό από άλλα Ισλαμιστικά κινήματα όπως η Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι ότι οι Σαλαφιστές απορρίπτουν τη Δυτικού τύπου Δημοκρατία και τις δημοκρατικές διαδικασίες γενικότερα. Επίσης ο Σαλαφισμός δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην έννοια της Τζιχάντ (Jihad-Ιερός Πόλεμος).
Πατέρας του σύγχρονου Ισλαμισμού θεωρείται ο Αιγύπτιος Hassan al-Bana o οποίος ίδρυσε το 1928 τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα υποστήριζε τη σημασία της επανίδρυσης του Χαλιφάτου ως του πρώτου απαραίτητου βήματος για την εφαρμογή του Ισλαμικού Νόμου. Ο δίαδοχος του Hassan al-Banna, Sayyid Qutb ο γνωστός και ως Τρότσκι του Ισλαμισμού, συνεχίζοντας στα χνάρια του προκατόχου του πρέσβευε την αναγκαιότητα της εγκαθίδρυσης ενός Ισλαμικού κράτους, το οποίο θα σηματοδοτούσε την υποταγή της Μουσουλμανικής κοινότητας στον Ισλαμικό Νόμο και στο Θέλημα του Αλλάχ.
Ένας άλλος κλάδος του Ισλαμισμού είναι ο Ουαχαμπισμός-Wahhabism. Ο Ουαχαμπισμός είναι το κυρίαρχο θεολογικό δόγμα του κράτους της Σαουδικής Αραβίας. Ο ιδρυτής του Muhammad Bin Abd al Wahhab έζησε και έδρασε στην Αραβική Χερσόνησο τον 18ο αιώνα και κήρυττε μια πολύ αυστηρή, πουριτανική θα έλεγα ερμηνεία του Ισλάμ. Οι οπαδοί του Al-Wahhab αυτοαποκαλούνται al-muwahhidin( Μονοθεϊστές) και οι άλλοι αναφέρονται σε αυτούς ως Ουαχάμπις-Wahhabis. O Al-Wahhab εμπνεύστηκε από τις ιδέες και το έργο του Μουσουλμάνου λόγιου Ibn Taymiyya, που έζησε τον 13ο αιώνα μ.Χ. Ο Ibn Taymiyya ανέπτυξε το δόγμα της Τζιχάντ( Ιερού Πολέμου κατά των Απίστων) και του Takfir( Ιερού Πολέμου κατά των Αποστατών του Ισλάμ) και ενέπνευσε εκτός από τον Al-Wahhab και τον ιδρυτή του νέο-Ουαχαμπικού, Τζιχαντιστικού κινήματος της Al-Qaeda, τον Osama Bin Laden. Όταν ο Bin Laden ταξίδεψε από τη Σαουδική Αραβία στο Αφγανιστάν στις αρχές της δεκαετίας του 1980, για να πολεμήσει τους Σοβιετικούς, ακολουθούσε τις οδηγίες του Ibn Taymiyya: Πόλεμος στους Απίστους, επανίδρυση ενός καθαρού Ισλαμικού κράτους και προετοιμασία για την επιστροφή του Χαλιφάτου.
Στο ευρύτερο Ισλαμιστικό κίνημα σύμφωνα με τον καθηγητή Walid Phares υπάγεται το Σιιτικό Ισλαμιστικό καθεστώς στο Ιράν. Οι Ιρανοί Φρουροί της Επανάστασης δημιούργησαν και εκπαίδευσαν το 1982 τη Σιιτική παραστρατιωτική οργάνωση Χετζμπολάχ του Λιβάνου. Η Χετζμπολάχ έγινε ο κύριος ανταγωνιστής των Σαλαφίτικων τρομοκρατικών οργανώσεων της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής και μάχεται για την πρωτοκαθεδρία ανάμεσα στις Ισλαμιστικές οργανώσεις.
Το Ισλαμιστικό κίνημα όπως είδαμε έχει διάφορα παρακλάδια, τα οποία κυμαίνονται από μετριοπαθή ως ριζοσπαστικά. Η πιο ακραία εκδοχή είναι ο Τζιχαντισμός όπως αυτός εκφράζεται κυρίως από την τρομοκρατική Ισλαμιστική οργάνωση της Al-Qaeda. O Bin Laden απορρίπτει το status quo των Διεθνών Σχέσεων όπως αυτές διαμορφώθηκαν από τη Συνθήκη της Βεστφαλίας (1648) και επιδιώκει την επανίδρυση του Ισλαμικού Χαλιφάτου ως της μόνης αποδεκτής παγκόσμιας πολιτικής οργάνωσης. Για να επιτύχει αυτό τον ολοκληρωτικό του σκοπό επιθυμεί την καταστροφή του βασικού του ανταγωνιστή, του Δυτικού Πολιτισμού. Τον Φεβρουάριο του 1998 ανακήρυξε την δημιουργία του «Παγκόσμιου Ισλαμικού Μετώπου για την Τζιχάντ εναντίον των Εβραίων και των Σταυροφόρων» Ναυαρχίδα φυσικά αυτού του Ισλαμικού Μετώπου ήταν η Al-Qaeda. Πολλοί Δυτικοί ακόμα αυταπατώνται και νομίζουν ότι η Al-Qaeda αποτελεί μια ακόμη τρομοκρατική οργάνωση. Αυτή η θεώρηση είναι επικίνδυνη γιατί υποτιμά τη φύση της απειλής που συνιστά η Al-Qaeda για τον Δυτικό Πολιτισμό. Δυστυχώς η αυταπάτη αυτή οδήγησε την Αl-Qaeda να πραγματοποιήσει τις θεαματικές και πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις στους Διδύμους Πύργους της Νέας Υόρκης και του Αμερικανικού Πενταγώνου, τον Σεπτέμβριο του 2001, καθώς επίσης και τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Μαδρίτη το Μάρτιο του 2004 και στο Λονδίνο τον Ιούλιο του 2005, για να σημειώσουμε τις πιο γνωστές από αυτές.
Στην Ευρώπη δραστηριοποιούνται τριών ειδών Ισλαμιστικές Δυνάμεις: α) οι Ουαχάμπις και η Μουσουλμανική Αδελφότητα, β) η Al Qaeda και τρομοκρατικές Σαλαφίτικες ομάδες και γ) οι Ιρανικές μυστικές υπηρεσίες και πυρήνες της Σιιτικής τρομοκρατικής οργάνωσης Χετζμπολάχ του Λιβάνου.
Στο σημείο αυτό το ερώτημα που πρέπει να μας προβληματίζει είναι αν η Ελλάδα κινδυνεύει από την απειλή του εξτρεμιστικού Ισλαμισμού;
Ένας από τους πιο διαδεδομένους μύθους στην Ελλάδα είναι αυτός της ασυλίας της από τρομοκρατικά κτυπήματα των Ισλαμιστών, γιατί δήθεν η Ελλάδα διατηρεί άριστες σχέσεις με τον Αραβικό και τον Ισλαμικό κόσμο. Η ιδεολογία και η δράση των Ισλαμιστών σε όλο τον κόσμο ωστόσο μας δείχνουν ότι δεν θα ησυχάσουν αν δεν επιτύχουν τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους. Η Ελλάδα επειδή για 400 χρόνια αποτελούσε μέρος του Οθωμανικού «χαλιφάτου» εντάσσεται στα σχέδιά των Ισλαμιστών. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ και ως τέτοια αντιμετωπίζεται από τους Τζιχαντιστές. Οι Τζιχαντιστές θεωρούν την Ευρώπη γενικότερα ως σημαντική βάση για επιθέσεις εναντίον Δυτικών συμφερόντων, λόγω της ύπαρξης Ισλαμιστικών εξτρεμιστικών δικτύων μέσα στις εκτεταμένες Μουσουλμανικές κοινότητες που κατοικούν στα Ευρωπαϊκά αστικά κέντρα, και οι οποίες διευκολύνουν τη στρατολόγηση μελών όπως απέδειξαν οι βομβιστικές επιθέσεις στη Μαδρίτη το 2004 και το Λονδίνο το 2005. Σύμφωνα με μια μελέτη του Robert Leiken Διευθυντή Σπουδών Εθνικής Ασφαλείας στο Nixon Center της Καλιφόρνια το 25% των Τζιχαντιστών τρομοκρατών που έδρασαν στην Ευρώπη και τις Η.Π.Α μεταξύ 1993 και 2004 ήταν πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
“Η μαζική εισροή και νομιμοποίηση λαθρομεταναστών, ανάμεσα στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και φανατικοί ισλαμιστές, ανέτρεψε την απαραίτητη προϋπόθεση εσωτερικής ασφάλειας: την δημογραφική ισορροπία και ομοιογένεια. Το πολυπροβαλλόμενο μοντέλο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας απέτυχε να προβλέψει το αυτονόητο: κάποιοι από τουςμετανάστες είναι φορείς ιδεολογιών που δεν αποδέχονται τις θεμελιώδεις αρχές του Δυτικού πολιτισμού, όπως την δημοκρατία, την ανεξιθρησκεία και την ισονομία των δύο φύλων.” Αυτά έγραφε η Ελευθεροτυπία στις 15 Σεπτεμβρίου 2001, μόλις 4 ημέρες μετά τα τρομοκρατικά κτυπήματα της Al Qaeda στους Δίδυμους Πύργους και το Πεντάγωνο.
Η άνοδος του ριζοσπαστικού Ισλάμ στην περιοχή των Βαλκανίων, η οποία εκδηλώθηκε μετά τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αποτελεί επίσης ένα ανησυχητικό φαινόμενο το οποίο επηρεάζει και την Ελλάδα. Αρκεί να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με τον Αμερικανό δημοσιογράφο Cristopher Deliso ένας σημαντικός αριθμός των οργανωτών των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 ήταν βετεράνοι της Βοσνιακής Τζιχάντ. Ο ίδιος ο Bin Laden σε κάποια φάση ταξίδευε με Βοσνιακό διαβατήριο. Στη γειτονική μας Αλβανία η Αραβική-Ισλαμική Τράπεζα συμφερόντων του Bin Laden χρηματοδότησε την κατασκευή εκατοντάδων τζαμιών, έδωσε υποτροφίες για τη φοίτηση νέων Αλβανών σε Ισλαμικά Πανεπιστήμια του εξωτερικού, καθώς επίσης έδωσε μετρητά σε φτωχούς Αλβανούς με την προϋπόθεση οι γυναίκες τους να φορούσαν το τσαντόρ. Η Αραβική-Ισλαμική Τράπεζα αντί να αποτελέσει έναν σύγχρονο χρηματοοικονομικό οργανισμό αποτέλεσε το όργανο της προπαγανδιστικής προώθησης του Σαουδαραβικού Ουαχαμπισμού.
Στην Ελλάδα σήμερα κατοικούν περίπου 100 με 140 χιλιάδες Μουσουλμάνοι στη Δυτική Θράκη και 200 με 300 χιλιάδες Μουσουλμάνοι οικονομικοί μετανάστες (παράνομοι και μη) που κατοικούν κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα. Επιπρόσθετα σύμφωνα με αστυνομικές πηγές εισέρχονται στην Ελλάδα 1200 Μουσουλμάνοι ημερησίως, οι μισοί από τους οποίους εισέρχονται παράνομα.
Το νέο μεταναστευτικό Ισλάμ στη χώρα μας -όπως έχει χαρακτηριστεί- εκπροσωπείται από δεκάδες διαφορετικές κοινότητες. Σύμφωνα με τον επίκουρο καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Κωνσταντίνο Τσιτσελίκη, από το σύνολο των μεταναστών «περίπου 200.000 είναι μουσουλμάνοι, χωρίς όμως κανείς να είναι σε θέση να υπολογίσει το ποσοστό των θρησκευόμενων μουσουλμάνων μεταξύ του μισού εκατομμυρίου Αλβανών μεταναστών». Για τους περισσότερους Αλβανούς, το Ισλάμ παίζει από ανύπαρκτο έως δευτερεύοντα ρόλο, σε αντίθεση με τις άλλες ομάδες στις οποίες αποτελεί καθοριστικό για τη συνοχή τους στοιχείο.
*Μεταξύ των πολυπληθέστερων κοινοτήτων μουσουλμάνων μεταναστών είναι η Πακιστανική, η Αιγυπτιακή, η Μπαγκλαντεσιανή, η Νιγηριανή και η Αλγερινή. Υπολογίσιμη θεωρείται και η παρουσία των Αφγανών.
Το ερώτημα στο σημείο αυτό είναι αν οι Μουσουλμάνοι που κατοικούν Ελλάδα είναι ευάλωτοι στις προσπάθειες ριζοσπαστικοποίησής τους από Ισλαμιστές.
Η ριζοσπαστικοποίηση είναι μια διαδικασία προσηλυτισμού των απλών Μουσουλμάνων στις πιο ακραίες εκδοχές του Ισλάμ όπως ανέφερα παραπάνω. Σύμφωνα με την αναλύτρια θεμάτων ασφαλείας Aya Burweila του Ερευνητικού Ινστιτούτου Ευρωπαϊκών και Αμερικανικών Μελετών αν και είναι μάλλον απίθανο να ριζοσπαστικοποιηθούν οι Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης, είναι αρκετά πιθανό οι Μουσουλμάνοι οικονομικοί μετανάστες να αποδειχτούν ευάλωτοι στην ριζοσπαστικοποίηση όπως έδειξαν οι ταραχές στο κέντρο της Αθήνας τον Μάιο του 2009. Αναφέρεται επίσης στη συνεργασία Αλβανικών ομάδων του οργανωμένου εγκλήματος με Ισλαμιστικά δίκτυα στα Βαλκάνια. Σύμφωνα με έναν αξιωματικό της ΕΥΠ «δεν υπάρχει οργανωμένη Σαλαφιστική ομάδα που να δρα στην Ελλάδα» γιατί η Ελλάδα αποτελεί ορμητήριο για την ενίσχυση Ισλαμιστικών δικτύων που σχεδιάζουν επιθέσεις σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και όχι στην ίδια την Ελλάδα. Ωστόσο, σύμφωνα με άλλες πηγές της ΕΥΠ από το 2000 μέχρι σήμερα έχουν κατασκευαστεί και λειτουργούν περίπου 30 άτυπα τζαμιά, τα οποία βρίσκονται, σε διαμερίσματα, υπόγειους χώρους στάθμευσης και αποθήκες. Οι χώροι αυτοί είναι δύσκολο να ελεγχθούν από τις αρχές ασφαλείας. Σε πέντε από αυτά τα τζαμιά εντοπίστηκαν από τις ελληνικές αρχές εξτρεμιστικά στοιχεία.
Πιο συγκεκριμένα οι Μουσουλμάνοι από το Μπαγκλαντές που ζουν στην Ελλάδα χρησιμοποιούν 5 χώρους στην Αθήνα: δύο στην Ομόνοια και από έναν στην Αγίου Μελετίου, στον ‘Αγιο Ελευθέριο και στα Κάτω Πετράλωνα. Οι Πακιστανοί έχουν 7 τζαμιά: Νέα Ιωνία, Κολωνός, Νίκαια, Περιστέρι, Ομόνοια, Πειραιάς, Κάτω Πετράλωνα. Οι Αιγύπτιοι διαθέτουν 3 χώρους: Καμίνια, Τζιτζιφιές, Μεταξουργείο, ενώ οι ‘Αραβες έχουν τζαμιά στο Γουδί, στην οδό Αχαρνών, στον Νέο Κόσμο και στην οδό Συγγρού.
Η Βρετανική εμπειρία έχει να μας διδάξει πολλά αναφορικά με τη δράση Ισλαμιστών κληρικών, οι οποίοι μεταφέρουν τα εξτρεμιστικά τους μηνύματα σε νεαρούς κυρίως Μουσουλμάνους δεύτερης και τρίτης γενιάς. Ο κ.Ανδριανόπουλος σε ένα άρθρο του που δημοσιεύτηκε τον Ιούλιο του 2009 στο capital.gr επισήμανε ότι ο συστηματικός έλεγχος των ιερατικών κέντρων των Ισλαμιστών και η ταυτοποίηση των κληρικών πρέπει να πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα, καθώς επίσης πρέπει κατ’αρχήν να απαγορεύεται να ιερουργούν κληρικοί που προέρχονται από την Ουαχαμπική Σαουδική Αραβία.
Πέρα από την πιθανή δράση Ισλαμιστών κληρικών, μόλις πρόσφατα τον Οκτώβριο του 2009 σύμφωνα με την έγκυρη Ιταλική εφημερίδα “Corriere della Sera” πυρήνας μιας εξτρεμιστικής οργάνωσης έχει εγκατασταθεί στην Ελλάδα, απ’ όπου σχεδιάζει τρομοκρατικές επιθέσεις στην ελληνική επικράτεια και σε άλλα σημεία της Ευρώπης.
Πρόκειται για την οργάνωση Φατάχ Αλ Ισλάμ η ιδεολογία της οποίας εμπνέεται από την Al Qaeda. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, που επικαλείται λιβανικές πηγές, τα μέλη της Φατάχ Αλ Ισλάμ έχουν μπει στην Ελλάδα είτε με πλαστά είτε με κλεμμένα έγγραφα, που τους προμήθευσαν «ταχυδρόμοι» από τη χώρα μας.
Κατά την ιταλική εφημερίδα, «ο ελληνικός δρόμος» δεν επελέγη τυχαία από τη Φατάχ Αλ Ισλάμ. Ο εκ των ηγετών της, Σύρος Αμπού Αντνάν, φέρεται να έχει ζήσει επί μακρόν στην Ελλάδα και να είναι αυτός που είπε ότι «η Ελλάδα είναι το ιδανικό εφαλτήριο: υπάρχει πολιτική αστάθεια, η αστυνομία ασχολείται με την εσωτερική τρομοκρατία, με ένα βήμα είμαστε στην Ανατολή και με ένα άλλο στην καρδιά της Ευρώπης».
Όσοι ακόμη πιστεύουν ότι οι Ισλαμιστές μπορούν να κατευναστούν αυταπατώνται, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν ότι οι Ισλαμιστές προωθούν την ατζέντα τους για παγκόσμια κυριαρχία και δεν τους πολυενδιαφέρει αν η Ελλάδα διατηρεί παραδοσιακά καλές σχέσεις με τον Αραβικό και Ισλαμικό κόσμο.
Αξίζει να αναφερθεί εδώ ότι σύμφωνα με τον αναλυτή θεμάτων ασφαλείας Πάνο Κωστάκο, μετά τη σύλληψη των μελών της 17Ν το καλοκαίρι του 2002, προέκυψαν ενδείξεις ότι υπήρχε συνεργασία της 17Ν με Ισλαμιστικές τρομοκρατικές ομάδες του εξωτερικού. Ο Σάββας Ξηρός είχε ταξιδέψει αρκετές φορές στο Ισλαμιστικό Σουδάν, δήθεν για επαγγελματικούς λόγους.
Σύμφωνα επίσης με τον αναλυτή θεμάτων ασφαλείας Ιωάννη Μιχαλέτο, σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2009 στο περιοδικό «ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ» Αμερικανικοί κύκλοι του υπουργείο Εσωτερικής Ασφαλείας των Η.Π.Α (Homeland Security Department) έχουν χρεώσει τις καταστροφικές πυρκαγιές του Αυγούστου του 2007 σε ομάδες που συνδέονται με την Al-Qaeda και αναφέρονται στον όρο πυροτρομοκρατία. Σύμφωνα μάλιστα με έναν αξιωματικό της ΕΥΠ ένας Σαουδάραβας στην κατοχή του οποίου βρέθηκε ένας εκρηκτικός μηχανισμός που ενεργοποιείτο με κινητό τηλέφωνο συνελήφθη από Έλληνες συνοριοφύλακες στη Βόρειο Ελλάδα μαζί με Αλβανούς Κοσοβάρους. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι κατά τον ίδιο τρόπο ένας πυρήνας της Al Qaeda πραγματοποίησε τις βομβιστικές επιθέσεις στη Μαδρίτη το 2004. Η ΕΛ.ΑΣ θεωρεί ότι κάποιες από τις φωτιές του καλοκαιριού του 2007 πυροδοτήθηκαν με τον εκρηκτικό μηχανισμό που ανέφερα παραπάνω.
Σύμφωνα πάλι με τον Ιωάννη Μιχαλέτο οι ταραχές που ξέσπασαν στην Αθήνα και άλλες πόλεις της Ελλάδος με αφορμή τη δολοφονία του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από αστυνομικό, το Δεκέμβριο του 2008, υποκινήθηκαν από Ισλαμιστικά δίκτυα που συνεργάζονται στενά με διεφθαρμένους πράκτορες Δυτικών μυστικών υπηρεσιών, οι οποίοι με τη σειρά τους καλλιεργούν επαφές με ομάδες αναρχικών και ακροαριστερών, με στόχο να αποσταθεροποιήσουν τις χώρες της ευρωζώνης με απώτερο στόχο τη δημιουργία ευνοϊκού περιβάλλοντος για την επέκταση των Ισλαμιστικών δικτύων.
Η Ελλάδα ωστόσο, όπως και η υπόλοιπη Ευρώπη άλλωστε δεν κινδυνεύει μόνο από τη δράση των Ισλαμιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων, αλλά και από την λεγόμενη ιδεολογική ή πολιτιστική «Τζιχάντ».
Μια μελέτη του καθηγητή του Πανεπιστημίου του Buckingham Anthony Glees, το 2008 ανέφερε ότι οκτώ Βρετανικά Πανεπιστήμια, συμπεριλαμβανομένων της Οξφόρδης και του Κέμπριτζ τα τελευταία 15 χρόνια εισέπραξαν ως χορηγίες από Σαουδαραβικές πηγές το ποσό των 234 εκ.λιρών . Τα χρήματα αυτά επενδύθηκαν για τη δημιουργία κέντρων Ισλαμικών Σπουδών. Οι χορηγοί υποστήριξαν ότι θέλουν να προωθήσουν την κατανόηση μεταξύ του Ισλαμικού και του Δυτικού κόσμου, ωστόσο το γεγονός ότι τα κεφάλαια προέρχονται κυρίως από τους Ουαχάμπις της Σαουδικής Αραβίας είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει καταλήγει ο καθηγητής Glees. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Οξφόρδη για παράδειγμα, διδάσκει σύγχρονες Ισλαμικές σπουδές ο καθηγητής Tariq Ramadan εγγονός του ιδρυτή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας Hasan al-Bana. O Ramadan αν και έχει απαγορευθεί η είσοδος του στις Η.Π.Α και στη Γαλλία λόγω των πιθανών σχέσεων του με Ισλαμιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις είναι σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε θρησκευτικά ζητήματα.
Το πρώτο επίσημο Ισλαμικό κέντρο άνοιξε στην Αθήνα το 2007. Το νέο αυτό Ελληνό – Αραβικό εκπαιδευτικό και πολιτισμικό κέντρο βρίσκεται στο Μοσχάτο και αποτελεί ουσιαστικά το πρώτο τζαμί της πρωτεύουσας. Το τέμενος έχει έκταση 1.800 τ.μ. και φιλοξενείται σε ένα παλιό εργοστάσιο. Αποτελεί δωρεά ενός Σαουδάραβα επιχειρηματία.
Η Πολιτιστική Τζιχάντ προωθείται επίσης με ιδιαίτερη επιτυχία μέσα από το Διαδίκτυο. Θα χρειαζόμουν ώρες για να απαριθμήσω τα Ισλαμιστικά websites και forums που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στον κυβερνοχώρο. Θα αναφέρω όμως δύο Ισλαμιστικούς ιστότοπους που εντόπισα και απευθύνονται στους εν Ελλάδι Μουσουλμάνους μετανάστες, καθώς επίσης και στο ευρύτερο ελληνικό κοινό μιας και οι ιστοσελίδες τους είναι γραμμένες στην ελληνική γλώσσα. Μπορεί μάλιστα κάποιος να κάνει download στον υπολογιστή του το Κοράνι στα ελληνικά. Οι ιστοσελίδες αυτές είναι το islam.gr και το islamfriends.gr. και Διαχειριστής της δεύτερης ιστοσελίδας είναι το Ελληνοαραβικό Επιμορφωτικό Πολιτιστικό Κέντρο, το οποίο εκδίδει το ενημερωτικό Δελτίο «Το Λυχνάρι» και διαχειρίζεται επίσης Το Ισλαμικό Πολιτιστικό Κέντρο του Μοσχάτου που προανέφερα.
Θα αναφερθώ τώρα στο πάγιο αίτημα των Μουσουλμάνων για ανέγερση Τεμένους στην Αθήνα.
Το αίτημα για την ανέγερση τζαμιού στην Αθήνα εκφράστηκε για πρώτη φορά από τον Σαουδάραβα Βασιλιά Χαλίντ το 1978, στον οποίο ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής ανταποκρίθηκε θετικά. Στη συνέχεια ανέλαβε τις διαπραγματεύσεις το Συμβούλιο της Ένωσης Αραβικών Κρατών στην Αθήνα το οποίο υποκαταστάθηκε από το Συμβούλιο των Πρέσβεων των Αραβικών Κρατών που αντιπροσωπεύονται διπλωματικά στην Ελλάδα. Παράλληλα, το αίτημα περί ίδρυσης τεμένους στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη εκφράστηκε και από την πολιτική ηγεσία της Μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης.
Το ελληνικό ΥΠΕΞ απαντώντας θετικά πρόσφερε ένα οικόπεδο για το τζαμί στο Μαρούσι. Μετά από τις έντονες αντιρρήσεις του οικείου δήμου, το ΥΠΕΞ πρότεινε το 1992 την ανέγερση τεμένους στο Κορωπί, το οποίο κρίθηκε ακατάλληλο από τους Άραβες πρέσβεις. Το αίτημα συνδέθηκε με την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων, στο πλαίσιο των οποίων θα έπρεπε να διατεθεί χώρος λατρείας και στους μουσουλμάνους, όπως και σε όλες τις υπόλοιπες θρησκείες.
Η ελληνική κυβέρνηση με πρόταση της Σαουδικής Αραβίας συμφώνησε για την ανέγερση ενός τζαμιού και την ίδρυση Ισλαμικού Πολιτιστικού Κέντρου. Έτσι, σύμφωνα με τον Ν.2833/2000, προβλέπεται η ανέγερση τζαμιού και Ισλαμικού Κέντρου με σκοπό την προώθηση των διμερών ελληνο-αραβικών σχέσεων, καθώς και της μελέτης του Ισλαμικού πολιτισμού και θρησκείας. Τα έξοδα της ανέγερσης του Ισλαμικού Πολιτιστικού Κέντρου και του Τεμένους στην Παιανία θα επωμίζονταν η Σαουδική Αραβία. Τελικά και ύστερα από αντιδράσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν προχώρησε η κατασκευή του Τεμένους και του Πολιτιστικού Κέντρου στην Παιανία.
Ύστερα από έντονες συζητήσεις στο Ελληνικό Κοινοβούλιο με νέο νόμο η ελληνική κυβέρνηση θέσπισε την ίδρυση μουσουλμανικού Τεμένους στην περιοχή του Ελαιώνα (Ν.3512/2006) με έξοδα του ελληνικού κράτους. Ένα νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου ιδρύεται που θα διοικείται από επταμελές διοικητικό συμβούλιο στο οποίο συμμετάσχει ένας εκπρόσωπος μουσουλμανικών κοινοτήτων. Ο νόμος με πολλά προβλήματα στην σύλληψή του τελικά δεν έχει εφαρμοστεί μέχρι σήμερα. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι αποτελεί κατά τη γνώμη μου θετική εξέλιξη το γεγονός ότι ο νέος νόμος προβλέπει τα έξοδα ανέγερσης να επιβαρύνουν το Ελληνικό Δημόσιο με προφανή στόχο να αποφύγει τη χρηματοδότηση του από τρίτες χώρες που μπορεί να προάγουν ριζοσπαστικές εκδοχές του Ισλάμ. Επίσης ο Ιμάμης που θα ιερουργεί θα πληρώνεται από τον τακτικό προϋπολογισμό του Υπουργείου Παιδείας.
Τι πρέπει να γίνει λοιπόν, ώστε να αντιμετωπιστεί η απειλή του Ισλαμιστικού εξτρεμισμού;
Το πρώτο βήμα κατά τη γνώμη μου είναι η σωστή ενημέρωση των Ελλήνων πολιτών για τη φύση της Ισλαμιστικής απειλής. Αυτή η ενημέρωση δεν αρκεί να γίνεται μόνο από ιδιωτικούς φορείς όπως για παράδειγμα το Ινστιτούτο Διπλωματίας του κ.Ανδριανόπουλου αλλά θα πρέπει να επεκταθεί και θεσμικά, δηλαδή να ξεκινά από το σχολείο και να συνεχίζει στο Πανεπιστήμιο. Επίσης οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να αναμειχθούν ενεργά σε αυτή τη διαδικασία, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες ενημέρωσης των δημοτών. Στη Βρετανία για παράδειγμα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της αντι-τρομοκρατικής στρατηγικής η εφαρμογή του πυλώνα Prevent δηλαδή η προσπάθεια αποτροπής των νεαρών Μουσουλμάνων από την υιοθέτηση της ακραίας Ισλαμιστικής ιδεολογίας που σε τελική ανάλυση δυσφημεί το ίδιο το Ισλάμ. Κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα με πρωτοβουλία των τοπικών αρχών. Πιο συγκεκριμένα, θα μπορούσε ο κάθε Δήμος σε συνεργασία με μετριοπαθείς Μουσουλμάνους κληρικούς να οργανώσει σεμινάρια επιμόρφωσης των Μουσουλμάνων πάνω στην μετριοπαθή ερμηνεία των λόγων του Κορανίου.
Από εκεί και πέρα οπωσδήποτε χρειάζεται εκσυγχρονισμός των δυνάμεων ασφαλείας και της ΕΥΠ και η στελέχωσή τους με επαγγελματικά στελέχη που θα έχουν γνώση της δράσης των τρομοκρατικών Ισλαμιστικών δικτύων, έτσι ώστε εγκαίρως να μπορούν να προλαμβάνουν τρομοκρατικές επιθέσεις. Επιπρόσθετα, όπως ανέφερα και παραπάνω χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στον έλεγχο των πηγών χρηματοδότησης των διαφόρων Ισλαμικών Πολιτιστικών Κέντρων και αυτό γιατί αν τα Κέντρα αυτά χρηματοδοτούνται από κράτη, ιδιώτες ή οργανώσεις που υποστηρίζουν την Ισλαμιστική ιδεολογία, όπως καταλαβαίνεται και τα μηνύματα που θα μεταφέρουν στους Μουσουλμάνους θα είναι ανάλογα.
Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από τη θρησκεία του Ισλάμ, αλλά από μια ακραία ερμηνεία αυτής, όπως αυτή εκφράζεται από το Ισλαμιστικό κίνημα με τα διάφορα παρακλάδια του. Η Ελληνική Πολιτεία και η ελληνική κοινωνία για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την πρόκληση αυτή θα πρέπει πρώτα να κατανοήσουν την φύση της Ισλαμιστικής απειλής. Αυτό πρώτα απ’όλα προϋποθέτει γνώση. Ελπίζω με τη σημερινή μου ομιλία να συνέβαλα στην κατεύθυνση αυτή. Σας ευχαριστώ για τη προσοχή σας.
Το Ισλάμ στην Ελλάδα και η Ισλαμιστική απειλή
Ομιλία του Αναλυτή Θεμάτων Ασφαλείας Ανδρέα Γ.Μπανούτσου στο Ινστιτούτο Διπλωματίας στην Αθήνα στις 21 Ιανουαρίου 2010
Κυρίες και Κύριοι καλησπέρα σας,
Στη σημερινή μου ομιλία θα σας παρουσιάσω συνοπτικά τα βασικά χαρακτηριστικά της θρησκείας του Ισλάμ και θα αναφερθώ αναλυτικότερα στο Ισλαμιστικό κίνημα και τις προκλήσεις που συνεπάγεται η άνοδος του Ισλάμ και του Ισλαμισμού για την Ελλάδα.
Το Ισλάμ είναι η μονοθεϊστική θρησκεία, η οποία διαμορφώθηκε με το κήρυγμα και τη δράση του Προφήτη Μωάμεθ στις αρχές του 7ου αιώνα μ.Χ.
Το Ισλάμ σήμερα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη θρησκεία στον κόσμο μετά το Χριστιανισμό και αποτελεί την ταχύτερα αναπτυσσόμενη θρησκεία. Σύμφωνα με μια δημογραφική μελέτη του Pew Research Center ενός Αμερικανικού think tank το 2009 το Ισλάμ αριθμούσε 1.57 δις πιστούς που αντιπροσώπευαν το 23% του παγκοσμίου πληθυσμού. Ο μέσος ρυθμός αύξησης των Μουσουλμάνων είναι 1.84% ετησίως και προέρχεται κυρίως από την αύξηση των γεννήσεων. Η συγκεκριμένη μελέτη αναφέρει επίσης μεταξύ άλλων ότι στη Γερμανία κατοικούν περισσότεροι Μουσουλμάνοι απ’ότι στο Λίβανο.
Η Αραβική λέξη Ισλάμ σημαίνει «Υποταγή» και χρησιμοποιείται από τους Μουσουλμάνους ως Υποταγή στο Θεό. Εκείνοι που ακολουθούν τη θρησκεία του Ισλάμ λέγονται Muslim δηλαδή οι «υποταγμένοι στον Ύψιστο».
Το Κοράνι είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηρίζεται το Ισλάμ και είναι το αντίγραφο ενός ουράνιου πρωτοτύπου. Στους ανθρώπους κυκλοφορεί απλά ένα αντίγραφό του. Το πρωτότυπο αυτό βρίσκεται πάντοτε μπροστά στον Θεό.
Τα Hadith είναι η παράδοση γύρω από την συμπεριφορά και τη σοφία του Μωάμεθ, που καθορίστηκαν μεταδιδόμενα από στόμα σε στόμα από αυτόπτες μάρτυρες κυρίως της πρώτης αλλά και της δεύτερης και της τρίτης Ισλαμικής γενιάς.
Η Αραβική λέξη για τη θρησκεία είναι Din η οποία σε πιο ακριβή μετάφραση σημαίνει υποταγή στο Νόμο και την Τάξη. Η κεντρική πίστη του Ισλάμ η Shahada, είναι η ομολογία της ενότητας του Θεού-Αλλάχ και η πίστη στον Προφήτη Μωάμεθ. Ένας «άπιστος» μπορεί να προσηλυτιστεί στο Ισλάμ, απλά ομολογώντας ενώπιον δύο Μουσουλμάνων ότι δεν υπάρχει άλλος Θεός από τον Αλλάχ και ότι ο Μωάμεθ είναι ο Αγγελιοφόρος του Θεού. Εκτός από τη Shahada o Μουσουλμάνος έχει ακόμα τέσσερις υποχρεώσεις στη ζωή του, την προσευχή (σαλάχ), την φιλανθρωπία (ζακάτ), τη νηστεία (σαούμ) και το ιερό προσκύνημα στη Μέκκα (χατζ).
Στο Κοράνι γίνεται λόγος για τον Ιησού, αλλά απορρίπτεται η Θεότητά του . Αποκαλείται «Μεσσίας» και θεωρείται ο δεύτερος Αδάμ. Σύμφωνα με το Κοράνι, ήρθε στο κόσμο με τρόπο υπερφυσικό από την «παρθένο Μαρία», προφήτεψε από την βρεφική ηλικία και έκανε πολλά θαύματα . Σύμφωνα με το Ισλάμ, ο Ιησούς δεν σταυρώθηκε και δεν αναστήθηκε, αλλά οι αντίπαλοί του σκότωσαν κάποιον που του έμοιαζε ενώ ο Ιησούς επέστρεψε στον Θεό. Το Κοράνιο αναφέρεται με σεβασμό στην παρθένο Μαρία. Δεν την δέχονται όμως ως Θεοτόκο, αλλά ως μητέρα του Μεσσία. Την προσφωνούν «Δέσποινά μας, κυρία μας Μαριάμ».
Το Ισλάμ διαιρείται σε δύο κύρια δόγματα . Το Σουνιτικό και το Σιιτικό Ισλάμ. Η λέξη Σουνίτης προέρχεται από τη λέξη Sunnah, η οποία υποδηλώνει το σύνολο των λόγων και των πράξεων του Μωάμεθ. Επομένως οι Σουνίτες ακολουθούν τις παραδόσεις του Προφήτη. Χαρακτηριστικά οι Σουνίτες αναγνωρίζουν ως νόμιμους διαδόχους του Μωάμεθ τους τρεις πρώτους μετά από εκείνον χαλίφηδες δηλαδή τον Αμπού Μπακρ, τον Ομάρ και τον Οσμάν.
Από την άλλη πλευρά οι Σιίτες πιστεύουν ότι οι απόγονοι του Μωάμεθ διαθέτουν μια ξεχωριστή πνευματική και πολιτική εξουσία πάνω στη Μουσουλμανική κοινότητα την Ummah. Πιστεύουν επίσης ότι ο Άλι εξάδελφος του Μωάμεθ και σύζυγος της κόρης του Φατιμέ αποτελούσε τον νόμιμο διάδοχο του Μωάμεθ και όχι οι χαλίφες.
Δεν πρόκειται να αναλύσω περισσότερο το Ισλάμ ως θρησκεία, αλλά θα αναφερθώ στην αναβίωση του Ισλάμ όπως αυτή εκφράζεται από τον Ισλαμικό φονταμενταλισμό και το Ισλαμιστικό κίνημα. Στο σημείο αυτό πρέπει να σας επισημάνω ότι δεν πρέπει να γίνεται σύγχυση μεταξύ του Ισλάμ ως θρησκείας και του Ισλαμισμού ο οποίος αποτελεί στην ουσία μια πολιτική ιδεολογία. Το Ισλαμιστικό κίνημα δεν είναι ενιαίο και συμπαγές και υποδιαιρείται σε διάφορες κατηγορίες. Η πρώτη από αυτές είναι ο Σαλαφισμός (Salafism). Σύμφωνα με τον καθηγητή Walid Phares του Αμερικανικού think tank Foundation for Defense of Democracies ο Σαλαφισμός είναι μια σχολή σκέψης και ταυτόχρονα ένα κίνημα που θέλει να επαναφέρει τον Μουσουλμανικό κόσμο πίσω στους πρώτους χρόνους της Ισλαμικής κατάκτησης του 7ου αιώνα μ.Χ. Θέλει επίσης να εφαρμοστεί σε όλες τις Μουσουλμανικές κοινωνίες στην πιο αυστηρή του εκδοχή ο Ισλαμικός Νόμος (Sharia). O Σαλαφισμός έχει τις ρίζες του στην επώδυνη αντίδραση του Μουσουλμανικού κόσμου και κυρίως των Σουνιτών στην πτώση του Οθωμανικού «Χαλιφάτου» μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτό που διαχωρίζει τον Σαλαφισμό από άλλα Ισλαμιστικά κινήματα όπως η Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι ότι οι Σαλαφιστές απορρίπτουν τη Δυτικού τύπου Δημοκρατία και τις δημοκρατικές διαδικασίες γενικότερα. Επίσης ο Σαλαφισμός δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στην έννοια της Τζιχάντ (Jihad-Ιερός Πόλεμος).
Πατέρας του σύγχρονου Ισλαμισμού θεωρείται ο Αιγύπτιος Hassan al-Bana o οποίος ίδρυσε το 1928 τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα υποστήριζε τη σημασία της επανίδρυσης του Χαλιφάτου ως του πρώτου απαραίτητου βήματος για την εφαρμογή του Ισλαμικού Νόμου. Ο δίαδοχος του Hassan al-Banna, Sayyid Qutb ο γνωστός και ως Τρότσκι του Ισλαμισμού, συνεχίζοντας στα χνάρια του προκατόχου του πρέσβευε την αναγκαιότητα της εγκαθίδρυσης ενός Ισλαμικού κράτους, το οποίο θα σηματοδοτούσε την υποταγή της Μουσουλμανικής κοινότητας στον Ισλαμικό Νόμο και στο Θέλημα του Αλλάχ.
Ένας άλλος κλάδος του Ισλαμισμού είναι ο Ουαχαμπισμός-Wahhabism. Ο Ουαχαμπισμός είναι το κυρίαρχο θεολογικό δόγμα του κράτους της Σαουδικής Αραβίας. Ο ιδρυτής του Muhammad Bin Abd al Wahhab έζησε και έδρασε στην Αραβική Χερσόνησο τον 18ο αιώνα και κήρυττε μια πολύ αυστηρή, πουριτανική θα έλεγα ερμηνεία του Ισλάμ. Οι οπαδοί του Al-Wahhab αυτοαποκαλούνται al-muwahhidin( Μονοθεϊστές) και οι άλλοι αναφέρονται σε αυτούς ως Ουαχάμπις-Wahhabis. O Al-Wahhab εμπνεύστηκε από τις ιδέες και το έργο του Μουσουλμάνου λόγιου Ibn Taymiyya, που έζησε τον 13ο αιώνα μ.Χ. Ο Ibn Taymiyya ανέπτυξε το δόγμα της Τζιχάντ( Ιερού Πολέμου κατά των Απίστων) και του Takfir( Ιερού Πολέμου κατά των Αποστατών του Ισλάμ) και ενέπνευσε εκτός από τον Al-Wahhab και τον ιδρυτή του νέο-Ουαχαμπικού, Τζιχαντιστικού κινήματος της Al-Qaeda, τον Osama Bin Laden. Όταν ο Bin Laden ταξίδεψε από τη Σαουδική Αραβία στο Αφγανιστάν στις αρχές της δεκαετίας του 1980, για να πολεμήσει τους Σοβιετικούς, ακολουθούσε τις οδηγίες του Ibn Taymiyya: Πόλεμος στους Απίστους, επανίδρυση ενός καθαρού Ισλαμικού κράτους και προετοιμασία για την επιστροφή του Χαλιφάτου.
Στο ευρύτερο Ισλαμιστικό κίνημα σύμφωνα με τον καθηγητή Walid Phares υπάγεται το Σιιτικό Ισλαμιστικό καθεστώς στο Ιράν. Οι Ιρανοί Φρουροί της Επανάστασης δημιούργησαν και εκπαίδευσαν το 1982 τη Σιιτική παραστρατιωτική οργάνωση Χετζμπολάχ του Λιβάνου. Η Χετζμπολάχ έγινε ο κύριος ανταγωνιστής των Σαλαφίτικων τρομοκρατικών οργανώσεων της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής και μάχεται για την πρωτοκαθεδρία ανάμεσα στις Ισλαμιστικές οργανώσεις.
Το Ισλαμιστικό κίνημα όπως είδαμε έχει διάφορα παρακλάδια, τα οποία κυμαίνονται από μετριοπαθή ως ριζοσπαστικά. Η πιο ακραία εκδοχή είναι ο Τζιχαντισμός όπως αυτός εκφράζεται κυρίως από την τρομοκρατική Ισλαμιστική οργάνωση της Al-Qaeda. O Bin Laden απορρίπτει το status quo των Διεθνών Σχέσεων όπως αυτές διαμορφώθηκαν από τη Συνθήκη της Βεστφαλίας (1648) και επιδιώκει την επανίδρυση του Ισλαμικού Χαλιφάτου ως της μόνης αποδεκτής παγκόσμιας πολιτικής οργάνωσης. Για να επιτύχει αυτό τον ολοκληρωτικό του σκοπό επιθυμεί την καταστροφή του βασικού του ανταγωνιστή, του Δυτικού Πολιτισμού. Τον Φεβρουάριο του 1998 ανακήρυξε την δημιουργία του «Παγκόσμιου Ισλαμικού Μετώπου για την Τζιχάντ εναντίον των Εβραίων και των Σταυροφόρων» Ναυαρχίδα φυσικά αυτού του Ισλαμικού Μετώπου ήταν η Al-Qaeda. Πολλοί Δυτικοί ακόμα αυταπατώνται και νομίζουν ότι η Al-Qaeda αποτελεί μια ακόμη τρομοκρατική οργάνωση. Αυτή η θεώρηση είναι επικίνδυνη γιατί υποτιμά τη φύση της απειλής που συνιστά η Al-Qaeda για τον Δυτικό Πολιτισμό. Δυστυχώς η αυταπάτη αυτή οδήγησε την Αl-Qaeda να πραγματοποιήσει τις θεαματικές και πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις στους Διδύμους Πύργους της Νέας Υόρκης και του Αμερικανικού Πενταγώνου, τον Σεπτέμβριο του 2001, καθώς επίσης και τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Μαδρίτη το Μάρτιο του 2004 και στο Λονδίνο τον Ιούλιο του 2005, για να σημειώσουμε τις πιο γνωστές από αυτές.
Στην Ευρώπη δραστηριοποιούνται τριών ειδών Ισλαμιστικές Δυνάμεις: α) οι Ουαχάμπις και η Μουσουλμανική Αδελφότητα, β) η Al Qaeda και τρομοκρατικές Σαλαφίτικες ομάδες και γ) οι Ιρανικές μυστικές υπηρεσίες και πυρήνες της Σιιτικής τρομοκρατικής οργάνωσης Χετζμπολάχ του Λιβάνου.
Στο σημείο αυτό το ερώτημα που πρέπει να μας προβληματίζει είναι αν η Ελλάδα κινδυνεύει από την απειλή του εξτρεμιστικού Ισλαμισμού;
Ένας από τους πιο διαδεδομένους μύθους στην Ελλάδα είναι αυτός της ασυλίας της από τρομοκρατικά κτυπήματα των Ισλαμιστών, γιατί δήθεν η Ελλάδα διατηρεί άριστες σχέσεις με τον Αραβικό και τον Ισλαμικό κόσμο. Η ιδεολογία και η δράση των Ισλαμιστών σε όλο τον κόσμο ωστόσο μας δείχνουν ότι δεν θα ησυχάσουν αν δεν επιτύχουν τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους. Η Ελλάδα επειδή για 400 χρόνια αποτελούσε μέρος του Οθωμανικού «χαλιφάτου» εντάσσεται στα σχέδιά των Ισλαμιστών. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι η Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ και ως τέτοια αντιμετωπίζεται από τους Τζιχαντιστές. Οι Τζιχαντιστές θεωρούν την Ευρώπη γενικότερα ως σημαντική βάση για επιθέσεις εναντίον Δυτικών συμφερόντων, λόγω της ύπαρξης Ισλαμιστικών εξτρεμιστικών δικτύων μέσα στις εκτεταμένες Μουσουλμανικές κοινότητες που κατοικούν στα Ευρωπαϊκά αστικά κέντρα, και οι οποίες διευκολύνουν τη στρατολόγηση μελών όπως απέδειξαν οι βομβιστικές επιθέσεις στη Μαδρίτη το 2004 και το Λονδίνο το 2005. Σύμφωνα με μια μελέτη του Robert Leiken Διευθυντή Σπουδών Εθνικής Ασφαλείας στο Nixon Center της Καλιφόρνια το 25% των Τζιχαντιστών τρομοκρατών που έδρασαν στην Ευρώπη και τις Η.Π.Α μεταξύ 1993 και 2004 ήταν πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
“Η μαζική εισροή και νομιμοποίηση λαθρομεταναστών, ανάμεσα στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και φανατικοί ισλαμιστές, ανέτρεψε την απαραίτητη προϋπόθεση εσωτερικής ασφάλειας: την δημογραφική ισορροπία και ομοιογένεια. Το πολυπροβαλλόμενο μοντέλο της πολυπολιτισμικής κοινωνίας απέτυχε να προβλέψει το αυτονόητο: κάποιοι από τουςμετανάστες είναι φορείς ιδεολογιών που δεν αποδέχονται τις θεμελιώδεις αρχές του Δυτικού πολιτισμού, όπως την δημοκρατία, την ανεξιθρησκεία και την ισονομία των δύο φύλων.” Αυτά έγραφε η Ελευθεροτυπία στις 15 Σεπτεμβρίου 2001, μόλις 4 ημέρες μετά τα τρομοκρατικά κτυπήματα της Al Qaeda στους Δίδυμους Πύργους και το Πεντάγωνο.
Η άνοδος του ριζοσπαστικού Ισλάμ στην περιοχή των Βαλκανίων, η οποία εκδηλώθηκε μετά τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αποτελεί επίσης ένα ανησυχητικό φαινόμενο το οποίο επηρεάζει και την Ελλάδα. Αρκεί να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με τον Αμερικανό δημοσιογράφο Cristopher Deliso ένας σημαντικός αριθμός των οργανωτών των τρομοκρατικών επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 ήταν βετεράνοι της Βοσνιακής Τζιχάντ. Ο ίδιος ο Bin Laden σε κάποια φάση ταξίδευε με Βοσνιακό διαβατήριο. Στη γειτονική μας Αλβανία η Αραβική-Ισλαμική Τράπεζα συμφερόντων του Bin Laden χρηματοδότησε την κατασκευή εκατοντάδων τζαμιών, έδωσε υποτροφίες για τη φοίτηση νέων Αλβανών σε Ισλαμικά Πανεπιστήμια του εξωτερικού, καθώς επίσης έδωσε μετρητά σε φτωχούς Αλβανούς με την προϋπόθεση οι γυναίκες τους να φορούσαν το τσαντόρ. Η Αραβική-Ισλαμική Τράπεζα αντί να αποτελέσει έναν σύγχρονο χρηματοοικονομικό οργανισμό αποτέλεσε το όργανο της προπαγανδιστικής προώθησης του Σαουδαραβικού Ουαχαμπισμού.
Στην Ελλάδα σήμερα κατοικούν περίπου 100 με 140 χιλιάδες Μουσουλμάνοι στη Δυτική Θράκη και 200 με 300 χιλιάδες Μουσουλμάνοι οικονομικοί μετανάστες (παράνομοι και μη) που κατοικούν κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα. Επιπρόσθετα σύμφωνα με αστυνομικές πηγές εισέρχονται στην Ελλάδα 1200 Μουσουλμάνοι ημερησίως, οι μισοί από τους οποίους εισέρχονται παράνομα.
Το νέο μεταναστευτικό Ισλάμ στη χώρα μας -όπως έχει χαρακτηριστεί- εκπροσωπείται από δεκάδες διαφορετικές κοινότητες. Σύμφωνα με τον επίκουρο καθηγητή του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Κωνσταντίνο Τσιτσελίκη, από το σύνολο των μεταναστών «περίπου 200.000 είναι μουσουλμάνοι, χωρίς όμως κανείς να είναι σε θέση να υπολογίσει το ποσοστό των θρησκευόμενων μουσουλμάνων μεταξύ του μισού εκατομμυρίου Αλβανών μεταναστών». Για τους περισσότερους Αλβανούς, το Ισλάμ παίζει από ανύπαρκτο έως δευτερεύοντα ρόλο, σε αντίθεση με τις άλλες ομάδες στις οποίες αποτελεί καθοριστικό για τη συνοχή τους στοιχείο.
*Μεταξύ των πολυπληθέστερων κοινοτήτων μουσουλμάνων μεταναστών είναι η Πακιστανική, η Αιγυπτιακή, η Μπαγκλαντεσιανή, η Νιγηριανή και η Αλγερινή. Υπολογίσιμη θεωρείται και η παρουσία των Αφγανών.
Το ερώτημα στο σημείο αυτό είναι αν οι Μουσουλμάνοι που κατοικούν Ελλάδα είναι ευάλωτοι στις προσπάθειες ριζοσπαστικοποίησής τους από Ισλαμιστές.
Η ριζοσπαστικοποίηση είναι μια διαδικασία προσηλυτισμού των απλών Μουσουλμάνων στις πιο ακραίες εκδοχές του Ισλάμ όπως ανέφερα παραπάνω. Σύμφωνα με την αναλύτρια θεμάτων ασφαλείας Aya Burweila του Ερευνητικού Ινστιτούτου Ευρωπαϊκών και Αμερικανικών Μελετών αν και είναι μάλλον απίθανο να ριζοσπαστικοποιηθούν οι Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης, είναι αρκετά πιθανό οι Μουσουλμάνοι οικονομικοί μετανάστες να αποδειχτούν ευάλωτοι στην ριζοσπαστικοποίηση όπως έδειξαν οι ταραχές στο κέντρο της Αθήνας τον Μάιο του 2009. Αναφέρεται επίσης στη συνεργασία Αλβανικών ομάδων του οργανωμένου εγκλήματος με Ισλαμιστικά δίκτυα στα Βαλκάνια. Σύμφωνα με έναν αξιωματικό της ΕΥΠ «δεν υπάρχει οργανωμένη Σαλαφιστική ομάδα που να δρα στην Ελλάδα» γιατί η Ελλάδα αποτελεί ορμητήριο για την ενίσχυση Ισλαμιστικών δικτύων που σχεδιάζουν επιθέσεις σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και όχι στην ίδια την Ελλάδα. Ωστόσο, σύμφωνα με άλλες πηγές της ΕΥΠ από το 2000 μέχρι σήμερα έχουν κατασκευαστεί και λειτουργούν περίπου 30 άτυπα τζαμιά, τα οποία βρίσκονται, σε διαμερίσματα, υπόγειους χώρους στάθμευσης και αποθήκες. Οι χώροι αυτοί είναι δύσκολο να ελεγχθούν από τις αρχές ασφαλείας. Σε πέντε από αυτά τα τζαμιά εντοπίστηκαν από τις ελληνικές αρχές εξτρεμιστικά στοιχεία.
Πιο συγκεκριμένα οι Μουσουλμάνοι από το Μπαγκλαντές που ζουν στην Ελλάδα χρησιμοποιούν 5 χώρους στην Αθήνα: δύο στην Ομόνοια και από έναν στην Αγίου Μελετίου, στον ‘Αγιο Ελευθέριο και στα Κάτω Πετράλωνα. Οι Πακιστανοί έχουν 7 τζαμιά: Νέα Ιωνία, Κολωνός, Νίκαια, Περιστέρι, Ομόνοια, Πειραιάς, Κάτω Πετράλωνα. Οι Αιγύπτιοι διαθέτουν 3 χώρους: Καμίνια, Τζιτζιφιές, Μεταξουργείο, ενώ οι ‘Αραβες έχουν τζαμιά στο Γουδί, στην οδό Αχαρνών, στον Νέο Κόσμο και στην οδό Συγγρού.
Η Βρετανική εμπειρία έχει να μας διδάξει πολλά αναφορικά με τη δράση Ισλαμιστών κληρικών, οι οποίοι μεταφέρουν τα εξτρεμιστικά τους μηνύματα σε νεαρούς κυρίως Μουσουλμάνους δεύτερης και τρίτης γενιάς. Ο κ.Ανδριανόπουλος σε ένα άρθρο του που δημοσιεύτηκε τον Ιούλιο του 2009 στο capital.gr επισήμανε ότι ο συστηματικός έλεγχος των ιερατικών κέντρων των Ισλαμιστών και η ταυτοποίηση των κληρικών πρέπει να πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα, καθώς επίσης πρέπει κατ’αρχήν να απαγορεύεται να ιερουργούν κληρικοί που προέρχονται από την Ουαχαμπική Σαουδική Αραβία.
Πέρα από την πιθανή δράση Ισλαμιστών κληρικών, μόλις πρόσφατα τον Οκτώβριο του 2009 σύμφωνα με την έγκυρη Ιταλική εφημερίδα “Corriere della Sera” πυρήνας μιας εξτρεμιστικής οργάνωσης έχει εγκατασταθεί στην Ελλάδα, απ’ όπου σχεδιάζει τρομοκρατικές επιθέσεις στην ελληνική επικράτεια και σε άλλα σημεία της Ευρώπης.
Πρόκειται για την οργάνωση Φατάχ Αλ Ισλάμ η ιδεολογία της οποίας εμπνέεται από την Al Qaeda. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, που επικαλείται λιβανικές πηγές, τα μέλη της Φατάχ Αλ Ισλάμ έχουν μπει στην Ελλάδα είτε με πλαστά είτε με κλεμμένα έγγραφα, που τους προμήθευσαν «ταχυδρόμοι» από τη χώρα μας.
Κατά την ιταλική εφημερίδα, «ο ελληνικός δρόμος» δεν επελέγη τυχαία από τη Φατάχ Αλ Ισλάμ. Ο εκ των ηγετών της, Σύρος Αμπού Αντνάν, φέρεται να έχει ζήσει επί μακρόν στην Ελλάδα και να είναι αυτός που είπε ότι «η Ελλάδα είναι το ιδανικό εφαλτήριο: υπάρχει πολιτική αστάθεια, η αστυνομία ασχολείται με την εσωτερική τρομοκρατία, με ένα βήμα είμαστε στην Ανατολή και με ένα άλλο στην καρδιά της Ευρώπης».
Όσοι ακόμη πιστεύουν ότι οι Ισλαμιστές μπορούν να κατευναστούν αυταπατώνται, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κατανοήσουν ότι οι Ισλαμιστές προωθούν την ατζέντα τους για παγκόσμια κυριαρχία και δεν τους πολυενδιαφέρει αν η Ελλάδα διατηρεί παραδοσιακά καλές σχέσεις με τον Αραβικό και Ισλαμικό κόσμο.
Αξίζει να αναφερθεί εδώ ότι σύμφωνα με τον αναλυτή θεμάτων ασφαλείας Πάνο Κωστάκο, μετά τη σύλληψη των μελών της 17Ν το καλοκαίρι του 2002, προέκυψαν ενδείξεις ότι υπήρχε συνεργασία της 17Ν με Ισλαμιστικές τρομοκρατικές ομάδες του εξωτερικού. Ο Σάββας Ξηρός είχε ταξιδέψει αρκετές φορές στο Ισλαμιστικό Σουδάν, δήθεν για επαγγελματικούς λόγους.
Σύμφωνα επίσης με τον αναλυτή θεμάτων ασφαλείας Ιωάννη Μιχαλέτο, σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε τον Φεβρουάριο του 2009 στο περιοδικό «ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ» Αμερικανικοί κύκλοι του υπουργείο Εσωτερικής Ασφαλείας των Η.Π.Α (Homeland Security Department) έχουν χρεώσει τις καταστροφικές πυρκαγιές του Αυγούστου του 2007 σε ομάδες που συνδέονται με την Al-Qaeda και αναφέρονται στον όρο πυροτρομοκρατία. Σύμφωνα μάλιστα με έναν αξιωματικό της ΕΥΠ ένας Σαουδάραβας στην κατοχή του οποίου βρέθηκε ένας εκρηκτικός μηχανισμός που ενεργοποιείτο με κινητό τηλέφωνο συνελήφθη από Έλληνες συνοριοφύλακες στη Βόρειο Ελλάδα μαζί με Αλβανούς Κοσοβάρους. Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι κατά τον ίδιο τρόπο ένας πυρήνας της Al Qaeda πραγματοποίησε τις βομβιστικές επιθέσεις στη Μαδρίτη το 2004. Η ΕΛ.ΑΣ θεωρεί ότι κάποιες από τις φωτιές του καλοκαιριού του 2007 πυροδοτήθηκαν με τον εκρηκτικό μηχανισμό που ανέφερα παραπάνω.
Σύμφωνα πάλι με τον Ιωάννη Μιχαλέτο οι ταραχές που ξέσπασαν στην Αθήνα και άλλες πόλεις της Ελλάδος με αφορμή τη δολοφονία του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από αστυνομικό, το Δεκέμβριο του 2008, υποκινήθηκαν από Ισλαμιστικά δίκτυα που συνεργάζονται στενά με διεφθαρμένους πράκτορες Δυτικών μυστικών υπηρεσιών, οι οποίοι με τη σειρά τους καλλιεργούν επαφές με ομάδες αναρχικών και ακροαριστερών, με στόχο να αποσταθεροποιήσουν τις χώρες της ευρωζώνης με απώτερο στόχο τη δημιουργία ευνοϊκού περιβάλλοντος για την επέκταση των Ισλαμιστικών δικτύων.
Η Ελλάδα ωστόσο, όπως και η υπόλοιπη Ευρώπη άλλωστε δεν κινδυνεύει μόνο από τη δράση των Ισλαμιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων, αλλά και από την λεγόμενη ιδεολογική ή πολιτιστική «Τζιχάντ».
Μια μελέτη του καθηγητή του Πανεπιστημίου του Buckingham Anthony Glees, το 2008 ανέφερε ότι οκτώ Βρετανικά Πανεπιστήμια, συμπεριλαμβανομένων της Οξφόρδης και του Κέμπριτζ τα τελευταία 15 χρόνια εισέπραξαν ως χορηγίες από Σαουδαραβικές πηγές το ποσό των 234 εκ.λιρών . Τα χρήματα αυτά επενδύθηκαν για τη δημιουργία κέντρων Ισλαμικών Σπουδών. Οι χορηγοί υποστήριξαν ότι θέλουν να προωθήσουν την κατανόηση μεταξύ του Ισλαμικού και του Δυτικού κόσμου, ωστόσο το γεγονός ότι τα κεφάλαια προέρχονται κυρίως από τους Ουαχάμπις της Σαουδικής Αραβίας είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει καταλήγει ο καθηγητής Glees. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Οξφόρδη για παράδειγμα, διδάσκει σύγχρονες Ισλαμικές σπουδές ο καθηγητής Tariq Ramadan εγγονός του ιδρυτή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας Hasan al-Bana. O Ramadan αν και έχει απαγορευθεί η είσοδος του στις Η.Π.Α και στη Γαλλία λόγω των πιθανών σχέσεων του με Ισλαμιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις είναι σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε θρησκευτικά ζητήματα.
Το πρώτο επίσημο Ισλαμικό κέντρο άνοιξε στην Αθήνα το 2007. Το νέο αυτό Ελληνό – Αραβικό εκπαιδευτικό και πολιτισμικό κέντρο βρίσκεται στο Μοσχάτο και αποτελεί ουσιαστικά το πρώτο τζαμί της πρωτεύουσας. Το τέμενος έχει έκταση 1.800 τ.μ. και φιλοξενείται σε ένα παλιό εργοστάσιο. Αποτελεί δωρεά ενός Σαουδάραβα επιχειρηματία.
Η Πολιτιστική Τζιχάντ προωθείται επίσης με ιδιαίτερη επιτυχία μέσα από το Διαδίκτυο. Θα χρειαζόμουν ώρες για να απαριθμήσω τα Ισλαμιστικά websites και forums που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στον κυβερνοχώρο. Θα αναφέρω όμως δύο Ισλαμιστικούς ιστότοπους που εντόπισα και απευθύνονται στους εν Ελλάδι Μουσουλμάνους μετανάστες, καθώς επίσης και στο ευρύτερο ελληνικό κοινό μιας και οι ιστοσελίδες τους είναι γραμμένες στην ελληνική γλώσσα. Μπορεί μάλιστα κάποιος να κάνει download στον υπολογιστή του το Κοράνι στα ελληνικά. Οι ιστοσελίδες αυτές είναι το islam.gr και το islamfriends.gr. και Διαχειριστής της δεύτερης ιστοσελίδας είναι το Ελληνοαραβικό Επιμορφωτικό Πολιτιστικό Κέντρο, το οποίο εκδίδει το ενημερωτικό Δελτίο «Το Λυχνάρι» και διαχειρίζεται επίσης Το Ισλαμικό Πολιτιστικό Κέντρο του Μοσχάτου που προανέφερα.
Θα αναφερθώ τώρα στο πάγιο αίτημα των Μουσουλμάνων για ανέγερση Τεμένους στην Αθήνα.
Το αίτημα για την ανέγερση τζαμιού στην Αθήνα εκφράστηκε για πρώτη φορά από τον Σαουδάραβα Βασιλιά Χαλίντ το 1978, στον οποίο ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής ανταποκρίθηκε θετικά. Στη συνέχεια ανέλαβε τις διαπραγματεύσεις το Συμβούλιο της Ένωσης Αραβικών Κρατών στην Αθήνα το οποίο υποκαταστάθηκε από το Συμβούλιο των Πρέσβεων των Αραβικών Κρατών που αντιπροσωπεύονται διπλωματικά στην Ελλάδα. Παράλληλα, το αίτημα περί ίδρυσης τεμένους στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη εκφράστηκε και από την πολιτική ηγεσία της Μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης.
Το ελληνικό ΥΠΕΞ απαντώντας θετικά πρόσφερε ένα οικόπεδο για το τζαμί στο Μαρούσι. Μετά από τις έντονες αντιρρήσεις του οικείου δήμου, το ΥΠΕΞ πρότεινε το 1992 την ανέγερση τεμένους στο Κορωπί, το οποίο κρίθηκε ακατάλληλο από τους Άραβες πρέσβεις. Το αίτημα συνδέθηκε με την ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων, στο πλαίσιο των οποίων θα έπρεπε να διατεθεί χώρος λατρείας και στους μουσουλμάνους, όπως και σε όλες τις υπόλοιπες θρησκείες.
Η ελληνική κυβέρνηση με πρόταση της Σαουδικής Αραβίας συμφώνησε για την ανέγερση ενός τζαμιού και την ίδρυση Ισλαμικού Πολιτιστικού Κέντρου. Έτσι, σύμφωνα με τον Ν.2833/2000, προβλέπεται η ανέγερση τζαμιού και Ισλαμικού Κέντρου με σκοπό την προώθηση των διμερών ελληνο-αραβικών σχέσεων, καθώς και της μελέτης του Ισλαμικού πολιτισμού και θρησκείας. Τα έξοδα της ανέγερσης του Ισλαμικού Πολιτιστικού Κέντρου και του Τεμένους στην Παιανία θα επωμίζονταν η Σαουδική Αραβία. Τελικά και ύστερα από αντιδράσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν προχώρησε η κατασκευή του Τεμένους και του Πολιτιστικού Κέντρου στην Παιανία.
Ύστερα από έντονες συζητήσεις στο Ελληνικό Κοινοβούλιο με νέο νόμο η ελληνική κυβέρνηση θέσπισε την ίδρυση μουσουλμανικού Τεμένους στην περιοχή του Ελαιώνα (Ν.3512/2006) με έξοδα του ελληνικού κράτους. Ένα νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου ιδρύεται που θα διοικείται από επταμελές διοικητικό συμβούλιο στο οποίο συμμετάσχει ένας εκπρόσωπος μουσουλμανικών κοινοτήτων. Ο νόμος με πολλά προβλήματα στην σύλληψή του τελικά δεν έχει εφαρμοστεί μέχρι σήμερα. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι αποτελεί κατά τη γνώμη μου θετική εξέλιξη το γεγονός ότι ο νέος νόμος προβλέπει τα έξοδα ανέγερσης να επιβαρύνουν το Ελληνικό Δημόσιο με προφανή στόχο να αποφύγει τη χρηματοδότηση του από τρίτες χώρες που μπορεί να προάγουν ριζοσπαστικές εκδοχές του Ισλάμ. Επίσης ο Ιμάμης που θα ιερουργεί θα πληρώνεται από τον τακτικό προϋπολογισμό του Υπουργείου Παιδείας.
Τι πρέπει να γίνει λοιπόν, ώστε να αντιμετωπιστεί η απειλή του Ισλαμιστικού εξτρεμισμού;
Το πρώτο βήμα κατά τη γνώμη μου είναι η σωστή ενημέρωση των Ελλήνων πολιτών για τη φύση της Ισλαμιστικής απειλής. Αυτή η ενημέρωση δεν αρκεί να γίνεται μόνο από ιδιωτικούς φορείς όπως για παράδειγμα το Ινστιτούτο Διπλωματίας του κ.Ανδριανόπουλου αλλά θα πρέπει να επεκταθεί και θεσμικά, δηλαδή να ξεκινά από το σχολείο και να συνεχίζει στο Πανεπιστήμιο. Επίσης οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να αναμειχθούν ενεργά σε αυτή τη διαδικασία, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες ενημέρωσης των δημοτών. Στη Βρετανία για παράδειγμα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της αντι-τρομοκρατικής στρατηγικής η εφαρμογή του πυλώνα Prevent δηλαδή η προσπάθεια αποτροπής των νεαρών Μουσουλμάνων από την υιοθέτηση της ακραίας Ισλαμιστικής ιδεολογίας που σε τελική ανάλυση δυσφημεί το ίδιο το Ισλάμ. Κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα με πρωτοβουλία των τοπικών αρχών. Πιο συγκεκριμένα, θα μπορούσε ο κάθε Δήμος σε συνεργασία με μετριοπαθείς Μουσουλμάνους κληρικούς να οργανώσει σεμινάρια επιμόρφωσης των Μουσουλμάνων πάνω στην μετριοπαθή ερμηνεία των λόγων του Κορανίου.
Από εκεί και πέρα οπωσδήποτε χρειάζεται εκσυγχρονισμός των δυνάμεων ασφαλείας και της ΕΥΠ και η στελέχωσή τους με επαγγελματικά στελέχη που θα έχουν γνώση της δράσης των τρομοκρατικών Ισλαμιστικών δικτύων, έτσι ώστε εγκαίρως να μπορούν να προλαμβάνουν τρομοκρατικές επιθέσεις. Επιπρόσθετα, όπως ανέφερα και παραπάνω χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή στον έλεγχο των πηγών χρηματοδότησης των διαφόρων Ισλαμικών Πολιτιστικών Κέντρων και αυτό γιατί αν τα Κέντρα αυτά χρηματοδοτούνται από κράτη, ιδιώτες ή οργανώσεις που υποστηρίζουν την Ισλαμιστική ιδεολογία, όπως καταλαβαίνεται και τα μηνύματα που θα μεταφέρουν στους Μουσουλμάνους θα είναι ανάλογα.
Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από τη θρησκεία του Ισλάμ, αλλά από μια ακραία ερμηνεία αυτής, όπως αυτή εκφράζεται από το Ισλαμιστικό κίνημα με τα διάφορα παρακλάδια του. Η Ελληνική Πολιτεία και η ελληνική κοινωνία για να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την πρόκληση αυτή θα πρέπει πρώτα να κατανοήσουν την φύση της Ισλαμιστικής απειλής. Αυτό πρώτα απ’όλα προϋποθέτει γνώση. Ελπίζω με τη σημερινή μου ομιλία να συνέβαλα στην κατεύθυνση αυτή. Σας ευχαριστώ για τη προσοχή σας.
Πέμπτη 26 Μαΐου 2011
Η αναγέννηση ξεκινά από τις ρίζες
"Επιστροφή στο χωριό", " επιστροφή στις ρίζες μας", είναι το σύνθημα που ακολουθούν οι νέοι σε μία χώρα που βυθίζεται στην ύφεση. Η πρωτογενής παραγωγή, "ατμομηχανή" της ελληνικής οικονομίας δείχνει να ανθίζει παρά την πάροδο της περιόδου των "παχιών αγελάδων" και των αγροτικών επιδοτήσεων.
Οι αγρότες από την Στερεά, τη Θεσσαλία, την Ήπειρο, την Πελοπόννησο και τη Μακεδονία τη Θράκη και τα νησιά έχουν «σηκώσει τα μανίκια». Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της ΠΑΣΕΓΕΣ, ενώ η ανεργία αυξήθηκε πάνω από 15% σε όλους τους κλάδους, η απασχόληση στη γεωργία αυξήθηκε 6,1% , με «κύρια υπεύθυνη» την πλέον παραγωγική ηλικιακή ομάδα των νέων μεταξύ 14 και 44 χρονών. Παράλληλα, στα νησιά του νοτίου Αιγαίου ο αριθμός των απασχολούμενων αυξήθηκε κατά 55%, στην Κρήτη κατά 31% και στα Ιόνια νησιά κατά 20%. Όλο και περισσότεροι Έλληνες, βλέποντας το εισόδημα τους να μειώνεται δραματικά επιχειρούν την "έξοδο" από το κλεινόν άστυ και αναζητούν λύση στην καλλιέργεια της γης και δευτερευόντως στην κτηνοτροφία και την αλιεία.
Την τάση αυτή ανέλυσε στο "R" ο Δήμαρχος Λοκρών και μέλος του ΔΣ της ΠΑΣΕΓΕΣ Νίκος Λιόλιος: "Το φαινόμενο αυτό μπορεί να αποδοθεί σε μία σειρά από αιτίες, στις οποίες μπορούμε να συμπεριλάβουμε τα οικονομικά προβλήματα που ταλαιπωρούν τους νέους, ενώ συσχετισμός μπορεί να γίνει και με την παγκόσμια τάση για κατανάλωση παραδοσιακών και βιολογικών προϊόντων, αλλά και την αναγνώριση της αξίας της μεσογειακής διατροφής.»
Από την πλευρά του το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων επιχειρεί να απλώσει "ομπρέλα προστασίας" στους αγρότες και το εισόδημα τους , καθώς και να δώσει κίνητρα στους μαστιζόμενους από την ανεργία νέους να "σκαλίσουν" την πατρική γη μέσα από κινήσεις όπως το "καλάθι προϊόντων" της κάθε περιφέρειας και η αναδιάρθρωση των αγροτικών συνεταιρισμών.
Το "αιώνιο πρόβλημα" του ελλειμματικού ισοζυγίου εισαγωγών- εξαγωγών, δείχνει μία τάση εξισορρόπησης. Οι εισαγωγές της χώρας μας μειώθηκαν πέρυσι ως προς τον όγκο κατά 16% ενώ η αξία των εισαγωγών γνώρισε πτώση της τάξεως του 12%. Συνεχίζουμε φυσικά να εισάγουμε πολλά είδη λαχανικών και φρούτων, αλλά η εποχή της αθρόας κατανάλωσης εισαγόμενων προϊόντων και των "ξενόφιλων" καταναλωτικών προτύπων έχει προ πολλού παρέλθει.
Παράλληλα, οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 22,8% ενώ ως προς την αξία η αύξηση ήταν της τάξεως του 7,2%. Τη μερίδα του λέοντος καταλαμβάνουν στην εξαγωγή φρούτων τα μήλα με περισσότερους από 1,2 εκατ. τόνους, ενώ πλέον εξαγόμενα λαχανικά είναι τα κρεμμύδια που αγγίζουν τους 700.000 τόνους.
Τα μέχρι σήμερα σημάδια της φετινής πορείας των ελληνικών εξαγωγών φρούτων και λαχανικών είναι επίσης ενθαρρυντικά, καθώς ο όγκος των εξαγωγών δείχνει μία τάση σταθεροποίησης ενώ ανοδικές τάσεις εμφανίζει η αξία των εξαγόμενων προϊόντων. Αν μάλιστα ξεπεραστούν και οι χρηματοοικονομικοί «σκόπελοι» (καθυστέρηση επιστροφής ΦΠΑ, μη επαρκής χρηματοδότηση σε κεφάλαια κίνησης) ίσως το 2011 να αποτελέσει χρονιά-ρεκόρ στον τομέα των εξαγωγών για την ελληνική γεωργία.
Όλα αυτά παρά τα προβλήματα με τα οποία μας φέρνει αντιμέτωπους πολλές φορές ο ανταγωνισμός με τη γειτονική Τουρκία, η οποία έχει ρίξει μεγάλο βάρος της πολιτικής της στη γεωργία και τις εξαγωγές. Ερμηνεύοντας μάλιστα πολλές φορές κατά βούληση το καθεστώς της Τελωνειακής Ένωσης με την ΕΕ, η Τουρκία διατηρεί την επιβολή δασμών αλλά και διοικητικών εμποδίων σε μια σειρά από προϊόντα, καθιστώντας δυσχερή την εισαγωγή ελληνικών γεωργικών προϊόντων στο έδαφος της. Ο κος Λιόλιος υπογραμμίζει πάντως πως "η Τουρκία παράγει μεν ομοειδή και ανταγωνιστικά προς τα ελληνικά γεωργικά προϊόντα, αλλά η ποιότητα τους είναι σαφώς υποδεέστερη των αντίστοιχων ελληνικών."
Είναι γνωστό το κλισέ ότι "σε περιόδους κρίσης υπάρχουν ευκαιρίες", αλλά εξίσου σημαντικό είναι ότι κάποιοι Έλληνες παραγωγοί φάνηκαν να τις ανακαλύπτουν εγκαίρως. Πέρα από τις παραδοσιακές δυνάμεις της ελληνικής γεωργίας, το βαμβάκι, τα φασόλια, το ελαιόλαδο, το κρασί και η καπνοπαραγωγή και τα σιτηρά λοιπόν, οι παραγωγοί ανακαλύπτουν μία ευρεία γκάμα ¨ειδικών¨αγροτικών προϊόντων με προοπτικές ανάπτυξης. Σημαντική άνθιση λοιπόν σημειώνουν οι καλλιέργειες σπάνιων προϊόντων που η ιδιαίτερες κλιματολογικές και γεωλογικές συνθήκες της Ελλάδας ευνοούν , όπως η εκτροφή σαλιγκαριών, το "χρυσό" μανιτάρι "τρούφα", ο κρόκος Κοζάνης (σαφράν) και η "τροφή των αστροναυτών" σπιρουλίνα. Όπως τονίζει μάλιστα χαρακτηριστικά ο κος Λιόλιος: "Θα δούμε και άλλα τέτοια εξειδικευμένα προϊόντα όσο διευρύνεται το καταναλωτικό κοινό".
Παράλληλα, το ήπιο ελληνικό κλίμα έχει στρέψει πολλούς στην καλλιέργεια τροπικών φρούτων που συνειρμικά συνδέουμε με τόπους εξωτικούς. Κι αν ήταν γνωστή η καλλιέργεια αβοκάντο στην Κρήτη και γκουάβας (ή γκαγκάφας) στη Λέρο, στο λεξιλόγιο των παραγωγών μπαίνουν σιγά σιγά και το μάνγκο, το λίτσι, η παπάγια, η τσεριμόγια, η πιτάγια και άλλοι τροπικοί και υποτροπικοί καρποί.
Δημήτρης Κώτσος
Source :http://www.macedoniahellenicland.eu/content/view/1778/83/lang,el/
Οι αγρότες από την Στερεά, τη Θεσσαλία, την Ήπειρο, την Πελοπόννησο και τη Μακεδονία τη Θράκη και τα νησιά έχουν «σηκώσει τα μανίκια». Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους: Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της ΠΑΣΕΓΕΣ, ενώ η ανεργία αυξήθηκε πάνω από 15% σε όλους τους κλάδους, η απασχόληση στη γεωργία αυξήθηκε 6,1% , με «κύρια υπεύθυνη» την πλέον παραγωγική ηλικιακή ομάδα των νέων μεταξύ 14 και 44 χρονών. Παράλληλα, στα νησιά του νοτίου Αιγαίου ο αριθμός των απασχολούμενων αυξήθηκε κατά 55%, στην Κρήτη κατά 31% και στα Ιόνια νησιά κατά 20%. Όλο και περισσότεροι Έλληνες, βλέποντας το εισόδημα τους να μειώνεται δραματικά επιχειρούν την "έξοδο" από το κλεινόν άστυ και αναζητούν λύση στην καλλιέργεια της γης και δευτερευόντως στην κτηνοτροφία και την αλιεία.
Την τάση αυτή ανέλυσε στο "R" ο Δήμαρχος Λοκρών και μέλος του ΔΣ της ΠΑΣΕΓΕΣ Νίκος Λιόλιος: "Το φαινόμενο αυτό μπορεί να αποδοθεί σε μία σειρά από αιτίες, στις οποίες μπορούμε να συμπεριλάβουμε τα οικονομικά προβλήματα που ταλαιπωρούν τους νέους, ενώ συσχετισμός μπορεί να γίνει και με την παγκόσμια τάση για κατανάλωση παραδοσιακών και βιολογικών προϊόντων, αλλά και την αναγνώριση της αξίας της μεσογειακής διατροφής.»
Από την πλευρά του το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων επιχειρεί να απλώσει "ομπρέλα προστασίας" στους αγρότες και το εισόδημα τους , καθώς και να δώσει κίνητρα στους μαστιζόμενους από την ανεργία νέους να "σκαλίσουν" την πατρική γη μέσα από κινήσεις όπως το "καλάθι προϊόντων" της κάθε περιφέρειας και η αναδιάρθρωση των αγροτικών συνεταιρισμών.
Το "αιώνιο πρόβλημα" του ελλειμματικού ισοζυγίου εισαγωγών- εξαγωγών, δείχνει μία τάση εξισορρόπησης. Οι εισαγωγές της χώρας μας μειώθηκαν πέρυσι ως προς τον όγκο κατά 16% ενώ η αξία των εισαγωγών γνώρισε πτώση της τάξεως του 12%. Συνεχίζουμε φυσικά να εισάγουμε πολλά είδη λαχανικών και φρούτων, αλλά η εποχή της αθρόας κατανάλωσης εισαγόμενων προϊόντων και των "ξενόφιλων" καταναλωτικών προτύπων έχει προ πολλού παρέλθει.
Παράλληλα, οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 22,8% ενώ ως προς την αξία η αύξηση ήταν της τάξεως του 7,2%. Τη μερίδα του λέοντος καταλαμβάνουν στην εξαγωγή φρούτων τα μήλα με περισσότερους από 1,2 εκατ. τόνους, ενώ πλέον εξαγόμενα λαχανικά είναι τα κρεμμύδια που αγγίζουν τους 700.000 τόνους.
Τα μέχρι σήμερα σημάδια της φετινής πορείας των ελληνικών εξαγωγών φρούτων και λαχανικών είναι επίσης ενθαρρυντικά, καθώς ο όγκος των εξαγωγών δείχνει μία τάση σταθεροποίησης ενώ ανοδικές τάσεις εμφανίζει η αξία των εξαγόμενων προϊόντων. Αν μάλιστα ξεπεραστούν και οι χρηματοοικονομικοί «σκόπελοι» (καθυστέρηση επιστροφής ΦΠΑ, μη επαρκής χρηματοδότηση σε κεφάλαια κίνησης) ίσως το 2011 να αποτελέσει χρονιά-ρεκόρ στον τομέα των εξαγωγών για την ελληνική γεωργία.
Όλα αυτά παρά τα προβλήματα με τα οποία μας φέρνει αντιμέτωπους πολλές φορές ο ανταγωνισμός με τη γειτονική Τουρκία, η οποία έχει ρίξει μεγάλο βάρος της πολιτικής της στη γεωργία και τις εξαγωγές. Ερμηνεύοντας μάλιστα πολλές φορές κατά βούληση το καθεστώς της Τελωνειακής Ένωσης με την ΕΕ, η Τουρκία διατηρεί την επιβολή δασμών αλλά και διοικητικών εμποδίων σε μια σειρά από προϊόντα, καθιστώντας δυσχερή την εισαγωγή ελληνικών γεωργικών προϊόντων στο έδαφος της. Ο κος Λιόλιος υπογραμμίζει πάντως πως "η Τουρκία παράγει μεν ομοειδή και ανταγωνιστικά προς τα ελληνικά γεωργικά προϊόντα, αλλά η ποιότητα τους είναι σαφώς υποδεέστερη των αντίστοιχων ελληνικών."
Είναι γνωστό το κλισέ ότι "σε περιόδους κρίσης υπάρχουν ευκαιρίες", αλλά εξίσου σημαντικό είναι ότι κάποιοι Έλληνες παραγωγοί φάνηκαν να τις ανακαλύπτουν εγκαίρως. Πέρα από τις παραδοσιακές δυνάμεις της ελληνικής γεωργίας, το βαμβάκι, τα φασόλια, το ελαιόλαδο, το κρασί και η καπνοπαραγωγή και τα σιτηρά λοιπόν, οι παραγωγοί ανακαλύπτουν μία ευρεία γκάμα ¨ειδικών¨αγροτικών προϊόντων με προοπτικές ανάπτυξης. Σημαντική άνθιση λοιπόν σημειώνουν οι καλλιέργειες σπάνιων προϊόντων που η ιδιαίτερες κλιματολογικές και γεωλογικές συνθήκες της Ελλάδας ευνοούν , όπως η εκτροφή σαλιγκαριών, το "χρυσό" μανιτάρι "τρούφα", ο κρόκος Κοζάνης (σαφράν) και η "τροφή των αστροναυτών" σπιρουλίνα. Όπως τονίζει μάλιστα χαρακτηριστικά ο κος Λιόλιος: "Θα δούμε και άλλα τέτοια εξειδικευμένα προϊόντα όσο διευρύνεται το καταναλωτικό κοινό".
Παράλληλα, το ήπιο ελληνικό κλίμα έχει στρέψει πολλούς στην καλλιέργεια τροπικών φρούτων που συνειρμικά συνδέουμε με τόπους εξωτικούς. Κι αν ήταν γνωστή η καλλιέργεια αβοκάντο στην Κρήτη και γκουάβας (ή γκαγκάφας) στη Λέρο, στο λεξιλόγιο των παραγωγών μπαίνουν σιγά σιγά και το μάνγκο, το λίτσι, η παπάγια, η τσεριμόγια, η πιτάγια και άλλοι τροπικοί και υποτροπικοί καρποί.
Δημήτρης Κώτσος
Source :http://www.macedoniahellenicland.eu/content/view/1778/83/lang,el/
Τετάρτη 25 Μαΐου 2011
Ενασχόληση με τα κοινά : Διαχρονικά παρεξηγημένη έννοια
Του Άγη Βερούτη
Ο ευγενής σκοπός της ενασχόλησης με τα κοινά είναι η προσφορά. Είναι η προσφορά της ικανότητας, του μόχθου, και των ηθικών αρχών του Πολιτικού, όχι για την ατομική του εξέλιξη αλλά για τη βελτίωση της κοινωνίας και του τόπου του.
Εξ ορισμού ένας καλός Πολιτικός αμείβεται ψίχουλα συγκριτικά με το όφελος που απολαμβάνει ο τόπος του από την ενασχόλησή του με τα κοινά. Ένας κακός πολιτικός όμως, με τις κακές του πολιτικές αποφάσεις, βλάπτει τον τόπο πολύ περισσότερο από το κόστος των μισθών του και όσα τυχόν έκλεψε για να φουσκώσει τις τσέπες του στο χρόνο που πέρασε από τους διαδρόμους της εξουσίας.
Δυστυχώς στην Ελλάδα ο σκοπός της ενασχόλησης με τα κοινά δεν αφορά την προσφορά του πολιτικού στον τόπο, αλλά την κοινωνική του ανάδειξη, την εξασφάλιση παχυλών μισθών που παραμένουν σήμερα στα προ κρίσεως επίπεδα, παρά την οριζόντια και κάθετη μείωση των εισοδημάτων παντού αλλού στη χώρα, την είσπραξη μεγάλης συντάξεως με λίγο πάνω από 4 χρόνια υπηρεσίας στη βουλή, όπως απέδειξε η άκαιρη και ανάλγητη αγωγή των συνταξιούχων βουλευτών εναντίον του Ελληνικού Δημοσίου (δηλαδή εναντίον όλων εμάς των φορολογούμενων), και την πρόσβαση στην “κουτάλα”, ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Στη χώρα μας, δυστυχώς, όσοι ασχολούνται με τα κοινά έχουν αποδείξει τα τελευταία 36 χρόνια πέραν αμφιβολίας ότι λειτουργούν ιδιοτελώς και όχι με γνώμονα το κοινό καλό.
Κοιτώντας απλά το έργο των κυβερνήσεων της Ελλάδος από το ‘74 και μετά, οι πολιτικές αποφάσεις που έχουν ληφθεί σε αυτό το διάστημα, μια-μια ξεχωριστά και όλες μαζί, μας έχουν φέρει πιο κοντά στη χρεοκοπία που βιώνει σήμερα η οικονομία, η κοινωνία, και η χώρα. Αντίθετα είναι ίσως ελάχιστες εκείνες οι πολιτικές αποφάσεις που μας έχουν αναβαθμίσει στις τρεις αυτές διαστάσεις και αυτή τη στιγμή η οργή με εμποδίζει να τις θυμηθώ.
Πάλι γκρινιάζω; Για να δούμε τι είδους αποφάσεις μας έφεραν στη σημερινή πρωτόγνωρη στενωπό:
* κάθε πολιτική απόφαση που μεγάλωσε το Κράτος στο σημερινό Γαργαντούα του 1.200.000 δημοσίων υπαλλήλων και 1.000.000 μεγαλοσυνταξιούχων (που ανάθεμα αν έχουν βάλει ένα πραγματικό ευρώ στα ταμεία που τους πληρώνουν σήμερα τεράστιες συντάξεις από τους φόρους μας) που στραγγαλίζει αλύπητα την οικονομία του ιδιωτικού τομέα (βλ. Λεηλασία των αδαών).
* κάθε πολιτική απόφαση που λεηλάτησε χρήματα των φορολογούμενων πετώντας τα σε υπερτιμολογημένες και άχρηστες κρατικές προμήθειες.
* κάθε πολιτική απόφαση που στήριξε τη διόγκωση της πολυνομίας και της γραφειοκρατίας, δίνοντας τροφή στη διαφθορά και την εκβίαση του Έλληνα από τους υποτιθέμενους “κρατικούς λειτουργούς”, πέραν των συνταγματικών και νομοθετικών ρυθμίσεων της ασυδοσίας, ακόμα και οι ρήσεις του ΑΓΠ τύπου “είπαμε να πάρει ένα δωράκι, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια βρε παιδί μου!” (βλ.Το μυστικό της αποτυχίας).
* κάθε πολιτική απόφαση που διασφαλίζει την ατιμωρησία όσων λεηλάτησαν και λεηλατούν ακόμη την Ελλάδα, δημιουργώντας την ανισονομία από την οποία υποφέρει σήμερα η Δημοκρατία μας, αντιμετωπίζοντας προνομιακά τους διεφθαρμένους πολιτικούς και τους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους, σε κόστος της καταβαράθρωσης της μεσαίας τάξης (βλ. Για ποιόν θυσιάζουν τη μεσαία τάξη;).
* κάθε πολιτική απόφαση που επέτρεπε στα παντός είδους λαμόγια να εισπράξουν το μόχθο του Έλληνα με ψέματα και φούσκες όπως αυτή που έσκασε στο Χρηματιστήριο, και αυτή που θα σκάσει στα ακίνητα αργά ή γρήγορα, και μάλλον γρήγορα ενόψει νέων φόρων ακίνητης ιδιοκτησίας (βλ. Ετοιμαστείτε να σας πάρουνε το σπίτι!).
* κάθε πολιτική απόφαση που κατέστρεψε την βιομηχανία ήδη από την δεκαετία του ‘80, και τώρα συντείνει στην αποβιοτεχνοποίηση της χώρας (βλ. Στραγγαλίζοντας τον μικρομεσαίο).
* κάθε πολιτική απόφαση που καταδίκασε την αγροτική παραγωγή του 90% των αναγκών μας τη δεκαετία του ‘70, να γίνει εισαγωγή του 90% των τροφικών αναγκών μας ως χώρα το 2011.
* κάθε πολιτική απόφαση που γνώμονα είχε την απόδοση προνομίων στους λίγους, τους ημέτερους, τους ανάξιους, εις βάρος του Ελληνικού Λαού.
Την περασμένη βδομάδα, με αφορμή ένα προηγούμενο κείμενό μου (Δεν είναι η οικονομία, βλάκα) παραβρέθηκα σε μια ημερίδα στην Παλιά Βουλή για την ανάγκη μεταβολής του αρρωστημένου πολιτικού μοντέλου διακυβέρνησης της Δημοκρατίας μας, όπου οι τρεις εξουσίες η Νομοθετική, η Εκτελεστική, και σε κάποιο βαθμό η Δικαστική, όλες βρίσκονται στον απόλυτο έλεγχο του εκάστοτε Πρωθυπουργού. Η πρόταση από τον καθ. Διαμαντόπουλο για τη δόμηση ενός Προεδρικού μοντέλου διακυβέρνησης που διασφαλίζει τον διαχωρισμό των τριών εξουσιών αντιμετωπίστηκε από τους πολιτικούς που ομίλησαν με εχθρικότητα, απαξία, και λόγια του αέρα. Αυτή η εναντίωση από τους πολιτικούς, φοβούμενους να μη χάσουν την “κουτάλα” με έπεισε για την ουσιαστικότητα της προτάσεως.
Μεταξύ άλλων ένας πρώην πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι το πολιτικό μας σύστημα “πνέει τα λοίσθια” αλλά αφού αιτιολόγησε την απαξίωση του συστήματος διακυβέρνησης όπως έχει παραμορφωθεί στην περίοδο των τελευταίων 30 ετών, φρόντισε να το υπερασπιστεί διότι το προεδρικό σύστημα “δεν έχει δοκιμαστεί”, αλλά “ίσως να ήταν χρήσιμο να εκλέγεται και Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το Λαό, χωρίς όμως αρμοδιότητες”. Άλλος ομιλητής, εν ενεργεία υπουργός, είπε ότι δεν χρειαζόμαστε αλλαγή “πολιτεύματος” λες και απευθύνετο σε πολιτικά αναλφάβητους, και βαφτίζοντας την μεταβολή συστήματος διακυβέρνησης σε “αλλαγή πολιτεύματος”, όπως λέμε μοναρχία σε δικτατορία σε σοβιέτ, θα απέτρεπε περαιτέρω συζήτηση (Γκέμπελς). Αυτός υποστήριξε μάλιστα και την διατήρηση της εξαίρεσης των πολιτικών από τους Ελληνικούς Νόμους γιατί λέει λαμβάνουν πολλά εξώδικα στο υπουργείο. Ίσως βέβαια ως πρώην νομικός - πολιτικός, να έχει ξεχάσει πως τα εξώδικα δεν είναι αγωγές ούτε μηνύσεις. Ο τραγέλαφος συνεχίστηκε με πολιτικούς κάθε απόχρωσης να προσπαθούν να πείσουν το ακροατήριο ότι το πρόβλημα του ελέγχου της Εκτελεστικής εξουσίας (κυβέρνησης) και της Δικαστικής από το ίδιο πολιτικό πρόσωπο δεν είναι και τόσο σοβαρό.
Το πρόβλημα δεν είναι (τόσο πολύ) η ανεξαρτητοποίηση των Δικαστών. Το πρόβλημα είναι ότι ο Κυβερνήτης και ο Νομοθέτης ταυτίζονται! Ανεξέλεγκτα! Κουβέντα για αυτό από κανένα πολιτικό φυσικά! Τελικά ο μόνος που είχε κάτι ουσίας να πει ήταν ο Πρόεδρος του Ελληνοβρεττανικού Επιμελητηρίου, ο κ. Οικονομόπουλος, που ουσιαστικά μίλησε ως Πολίτης και σήκωσε κυριολεκτικά την αίθουσα στο πόδι με το αληθές κατηγορητήριο προς το φαύλο πολιτικό σύστημα (ενδιαφέρουσα και τεκμηριωμένη θέση).
Πως είναι δυνατόν να περιμένεις να οδηγήσει ένα λεωφορείο, χωρίς να το διαλύσει και να σκοτώσει τους επιβάτες, ένας οδηγός που είναι μεθυσμένος; Μεθυσμένος από την ανεξέλεγκτη, αμνηστευμένη από τους Νόμους μας απόλυτη εξουσία που απολαμβάνουν οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης; Μα οι πολιτικοί μας έχουν διπλωματική ασυλία στην ίδια τους τη χώρα. Μήπως γι΄ αυτό μας χρεοκόπησαν, αφού πρώτα έκαναν την Πολιτική από λειτούργημα επάγγελμα;
Ελπίζω για το καλό των παιδιών όλης της Ελλάδας να κάνω λάθος, αλλά όποτε έχει ξαναφτάσει η Ελλάδα σε τέτοια απαξία των πολιτικών, την λύση έδωσε ο Λαός της, όχι όμως χωρίς να συνοδεύεται και από μια Εθνική Τραγωδία.
Ένα πολιτικό κατεστημένο (κάθε χρώματος) που εξωθεί το Λαό σε εξαθλίωση για τη διατήρηση των εξοργιστικών προνομίων του, εκείνου και των πολιτικών πελατών του, πιθανόν δεν είναι σε θέση να αποφύγει μια Εθνική Τραγωδία, ειδικά δε μάλιστα αν το χρεοκοπημένο σύστημα διακυβέρνησης μας δεν διαθέτει καν ελεγκτή της απόλυτης εξουσίας του.
* Ο Άγης Βερούτης είναι επιχειρηματίας, Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στις ΗΠΑ όπου και εργάστηκε σχεδόν είκοσι χρόνια
agissilaos@gmail.com
Πηγή:www.capital.gr
Ο ευγενής σκοπός της ενασχόλησης με τα κοινά είναι η προσφορά. Είναι η προσφορά της ικανότητας, του μόχθου, και των ηθικών αρχών του Πολιτικού, όχι για την ατομική του εξέλιξη αλλά για τη βελτίωση της κοινωνίας και του τόπου του.
Εξ ορισμού ένας καλός Πολιτικός αμείβεται ψίχουλα συγκριτικά με το όφελος που απολαμβάνει ο τόπος του από την ενασχόλησή του με τα κοινά. Ένας κακός πολιτικός όμως, με τις κακές του πολιτικές αποφάσεις, βλάπτει τον τόπο πολύ περισσότερο από το κόστος των μισθών του και όσα τυχόν έκλεψε για να φουσκώσει τις τσέπες του στο χρόνο που πέρασε από τους διαδρόμους της εξουσίας.
Δυστυχώς στην Ελλάδα ο σκοπός της ενασχόλησης με τα κοινά δεν αφορά την προσφορά του πολιτικού στον τόπο, αλλά την κοινωνική του ανάδειξη, την εξασφάλιση παχυλών μισθών που παραμένουν σήμερα στα προ κρίσεως επίπεδα, παρά την οριζόντια και κάθετη μείωση των εισοδημάτων παντού αλλού στη χώρα, την είσπραξη μεγάλης συντάξεως με λίγο πάνω από 4 χρόνια υπηρεσίας στη βουλή, όπως απέδειξε η άκαιρη και ανάλγητη αγωγή των συνταξιούχων βουλευτών εναντίον του Ελληνικού Δημοσίου (δηλαδή εναντίον όλων εμάς των φορολογούμενων), και την πρόσβαση στην “κουτάλα”, ό,τι μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Στη χώρα μας, δυστυχώς, όσοι ασχολούνται με τα κοινά έχουν αποδείξει τα τελευταία 36 χρόνια πέραν αμφιβολίας ότι λειτουργούν ιδιοτελώς και όχι με γνώμονα το κοινό καλό.
Κοιτώντας απλά το έργο των κυβερνήσεων της Ελλάδος από το ‘74 και μετά, οι πολιτικές αποφάσεις που έχουν ληφθεί σε αυτό το διάστημα, μια-μια ξεχωριστά και όλες μαζί, μας έχουν φέρει πιο κοντά στη χρεοκοπία που βιώνει σήμερα η οικονομία, η κοινωνία, και η χώρα. Αντίθετα είναι ίσως ελάχιστες εκείνες οι πολιτικές αποφάσεις που μας έχουν αναβαθμίσει στις τρεις αυτές διαστάσεις και αυτή τη στιγμή η οργή με εμποδίζει να τις θυμηθώ.
Πάλι γκρινιάζω; Για να δούμε τι είδους αποφάσεις μας έφεραν στη σημερινή πρωτόγνωρη στενωπό:
* κάθε πολιτική απόφαση που μεγάλωσε το Κράτος στο σημερινό Γαργαντούα του 1.200.000 δημοσίων υπαλλήλων και 1.000.000 μεγαλοσυνταξιούχων (που ανάθεμα αν έχουν βάλει ένα πραγματικό ευρώ στα ταμεία που τους πληρώνουν σήμερα τεράστιες συντάξεις από τους φόρους μας) που στραγγαλίζει αλύπητα την οικονομία του ιδιωτικού τομέα (βλ. Λεηλασία των αδαών).
* κάθε πολιτική απόφαση που λεηλάτησε χρήματα των φορολογούμενων πετώντας τα σε υπερτιμολογημένες και άχρηστες κρατικές προμήθειες.
* κάθε πολιτική απόφαση που στήριξε τη διόγκωση της πολυνομίας και της γραφειοκρατίας, δίνοντας τροφή στη διαφθορά και την εκβίαση του Έλληνα από τους υποτιθέμενους “κρατικούς λειτουργούς”, πέραν των συνταγματικών και νομοθετικών ρυθμίσεων της ασυδοσίας, ακόμα και οι ρήσεις του ΑΓΠ τύπου “είπαμε να πάρει ένα δωράκι, αλλά όχι και 500 εκατομμύρια βρε παιδί μου!” (βλ.Το μυστικό της αποτυχίας).
* κάθε πολιτική απόφαση που διασφαλίζει την ατιμωρησία όσων λεηλάτησαν και λεηλατούν ακόμη την Ελλάδα, δημιουργώντας την ανισονομία από την οποία υποφέρει σήμερα η Δημοκρατία μας, αντιμετωπίζοντας προνομιακά τους διεφθαρμένους πολιτικούς και τους επίορκους δημοσίους υπαλλήλους, σε κόστος της καταβαράθρωσης της μεσαίας τάξης (βλ. Για ποιόν θυσιάζουν τη μεσαία τάξη;).
* κάθε πολιτική απόφαση που επέτρεπε στα παντός είδους λαμόγια να εισπράξουν το μόχθο του Έλληνα με ψέματα και φούσκες όπως αυτή που έσκασε στο Χρηματιστήριο, και αυτή που θα σκάσει στα ακίνητα αργά ή γρήγορα, και μάλλον γρήγορα ενόψει νέων φόρων ακίνητης ιδιοκτησίας (βλ. Ετοιμαστείτε να σας πάρουνε το σπίτι!).
* κάθε πολιτική απόφαση που κατέστρεψε την βιομηχανία ήδη από την δεκαετία του ‘80, και τώρα συντείνει στην αποβιοτεχνοποίηση της χώρας (βλ. Στραγγαλίζοντας τον μικρομεσαίο).
* κάθε πολιτική απόφαση που καταδίκασε την αγροτική παραγωγή του 90% των αναγκών μας τη δεκαετία του ‘70, να γίνει εισαγωγή του 90% των τροφικών αναγκών μας ως χώρα το 2011.
* κάθε πολιτική απόφαση που γνώμονα είχε την απόδοση προνομίων στους λίγους, τους ημέτερους, τους ανάξιους, εις βάρος του Ελληνικού Λαού.
Την περασμένη βδομάδα, με αφορμή ένα προηγούμενο κείμενό μου (Δεν είναι η οικονομία, βλάκα) παραβρέθηκα σε μια ημερίδα στην Παλιά Βουλή για την ανάγκη μεταβολής του αρρωστημένου πολιτικού μοντέλου διακυβέρνησης της Δημοκρατίας μας, όπου οι τρεις εξουσίες η Νομοθετική, η Εκτελεστική, και σε κάποιο βαθμό η Δικαστική, όλες βρίσκονται στον απόλυτο έλεγχο του εκάστοτε Πρωθυπουργού. Η πρόταση από τον καθ. Διαμαντόπουλο για τη δόμηση ενός Προεδρικού μοντέλου διακυβέρνησης που διασφαλίζει τον διαχωρισμό των τριών εξουσιών αντιμετωπίστηκε από τους πολιτικούς που ομίλησαν με εχθρικότητα, απαξία, και λόγια του αέρα. Αυτή η εναντίωση από τους πολιτικούς, φοβούμενους να μη χάσουν την “κουτάλα” με έπεισε για την ουσιαστικότητα της προτάσεως.
Μεταξύ άλλων ένας πρώην πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι το πολιτικό μας σύστημα “πνέει τα λοίσθια” αλλά αφού αιτιολόγησε την απαξίωση του συστήματος διακυβέρνησης όπως έχει παραμορφωθεί στην περίοδο των τελευταίων 30 ετών, φρόντισε να το υπερασπιστεί διότι το προεδρικό σύστημα “δεν έχει δοκιμαστεί”, αλλά “ίσως να ήταν χρήσιμο να εκλέγεται και Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το Λαό, χωρίς όμως αρμοδιότητες”. Άλλος ομιλητής, εν ενεργεία υπουργός, είπε ότι δεν χρειαζόμαστε αλλαγή “πολιτεύματος” λες και απευθύνετο σε πολιτικά αναλφάβητους, και βαφτίζοντας την μεταβολή συστήματος διακυβέρνησης σε “αλλαγή πολιτεύματος”, όπως λέμε μοναρχία σε δικτατορία σε σοβιέτ, θα απέτρεπε περαιτέρω συζήτηση (Γκέμπελς). Αυτός υποστήριξε μάλιστα και την διατήρηση της εξαίρεσης των πολιτικών από τους Ελληνικούς Νόμους γιατί λέει λαμβάνουν πολλά εξώδικα στο υπουργείο. Ίσως βέβαια ως πρώην νομικός - πολιτικός, να έχει ξεχάσει πως τα εξώδικα δεν είναι αγωγές ούτε μηνύσεις. Ο τραγέλαφος συνεχίστηκε με πολιτικούς κάθε απόχρωσης να προσπαθούν να πείσουν το ακροατήριο ότι το πρόβλημα του ελέγχου της Εκτελεστικής εξουσίας (κυβέρνησης) και της Δικαστικής από το ίδιο πολιτικό πρόσωπο δεν είναι και τόσο σοβαρό.
Το πρόβλημα δεν είναι (τόσο πολύ) η ανεξαρτητοποίηση των Δικαστών. Το πρόβλημα είναι ότι ο Κυβερνήτης και ο Νομοθέτης ταυτίζονται! Ανεξέλεγκτα! Κουβέντα για αυτό από κανένα πολιτικό φυσικά! Τελικά ο μόνος που είχε κάτι ουσίας να πει ήταν ο Πρόεδρος του Ελληνοβρεττανικού Επιμελητηρίου, ο κ. Οικονομόπουλος, που ουσιαστικά μίλησε ως Πολίτης και σήκωσε κυριολεκτικά την αίθουσα στο πόδι με το αληθές κατηγορητήριο προς το φαύλο πολιτικό σύστημα (ενδιαφέρουσα και τεκμηριωμένη θέση).
Πως είναι δυνατόν να περιμένεις να οδηγήσει ένα λεωφορείο, χωρίς να το διαλύσει και να σκοτώσει τους επιβάτες, ένας οδηγός που είναι μεθυσμένος; Μεθυσμένος από την ανεξέλεγκτη, αμνηστευμένη από τους Νόμους μας απόλυτη εξουσία που απολαμβάνουν οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης; Μα οι πολιτικοί μας έχουν διπλωματική ασυλία στην ίδια τους τη χώρα. Μήπως γι΄ αυτό μας χρεοκόπησαν, αφού πρώτα έκαναν την Πολιτική από λειτούργημα επάγγελμα;
Ελπίζω για το καλό των παιδιών όλης της Ελλάδας να κάνω λάθος, αλλά όποτε έχει ξαναφτάσει η Ελλάδα σε τέτοια απαξία των πολιτικών, την λύση έδωσε ο Λαός της, όχι όμως χωρίς να συνοδεύεται και από μια Εθνική Τραγωδία.
Ένα πολιτικό κατεστημένο (κάθε χρώματος) που εξωθεί το Λαό σε εξαθλίωση για τη διατήρηση των εξοργιστικών προνομίων του, εκείνου και των πολιτικών πελατών του, πιθανόν δεν είναι σε θέση να αποφύγει μια Εθνική Τραγωδία, ειδικά δε μάλιστα αν το χρεοκοπημένο σύστημα διακυβέρνησης μας δεν διαθέτει καν ελεγκτή της απόλυτης εξουσίας του.
* Ο Άγης Βερούτης είναι επιχειρηματίας, Σπούδασε Μηχανολόγος Μηχανικός στις ΗΠΑ όπου και εργάστηκε σχεδόν είκοσι χρόνια
agissilaos@gmail.com
Πηγή:www.capital.gr
Τρίτη 24 Μαΐου 2011
Για τις παληές αγάπες ...
του Κ. Στούπα
Υπάρχει ένα πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό σύστημα που επιθυμεί την επιστροφή στη δραχμή γιατί ήδη νιώθει το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια του και έτσι θεωρεί ότι θα διατηρήσει τα κεκτημένα του...
Πάντα οι μεγάλες αλλαγές είχαν σαν υπόβαθρο την οικονομική δραστηριότητα, καθώς είναι το νήμα που εξουσιάζει πολλές από τις προθέσεις και νομές της καθημερινής ζωής...
Ο Φρειδερίκος Ένγκελς στο έργο Αντι-Ντυρινγκ υποστηρίζει «Σε κάθε κοινωνία που έχει εμφανιστεί στην ιστορία η διανομή των προϊόντων, και μαζί μ’ αυτή η διαίρεση της κοινωνίας σε τάξεις και εξουσίες, καθορίζεται από το τι παράγεται, το πώς παράγεται, και το πώς το προϊόν ανταλλάσσεται.
Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, τα τελικά αίτια κάθε κοινωνικής αλλαγής και πολιτικής επανάστασης πρέπει να αναζητηθούν, όχι στα μυαλά των ανθρώπων, στην αυξανόμενη κατανόηση της αιώνιας αλήθειας και της δικαιοσύνης αλλά, στις αλλαγές στον τρόπο παραγωγής και ανταλλαγής...».
Κατά λογική συνέπεια σε μια χώρα που ζει με δανεικά, που δεν παράγει τίποτα εισάγει τα πάντα και το χρήμα ανακυκλώνεται με θέσεις εργασίας που προσφέρει απευθείας το δημόσιο ή κυρίως επιχειρήσεις που πληρώνονται από το δημόσιο, είναι φυσικό η δομή της εξουσίας να περιστρέφεται γύρω από αυτό το παρασιτικό σχήμα...
Κάποιοι «πονηροί» «ανησυχούν» πως όσοι υποστηρίζουν τις μεταρρυθμίσεις και την παραμονή στο Ευρώ, είναι «τσιράκια» του κεφαλαίου και της αστικής τάξης, η οποία έχει σχέδιο να αλώσει το κρατικοδίαιτο μοντέλο.
Δυστυχώς αστική τάξη που ελέγχει κρίσιμη μάζα μέσων παραγωγής στην Ελλάδα δεν υπάρχει και αυτός είναι και ένας λόγος της οικονομικής και πολιτικής ένδειας της κοινωνίας μας. Ο καθηγητής Παναγιώτης Κονδύλης είχε αναλύσει την καχεξία του αστικού στοιχείου στη νεοελληνική κοινωνία και ιδεολογία, στην πόνημα του «Οι αιτίες της παρακμής της σύγχρονης Ελλάδας». Βλέπε: Οι αιτίες παρακμής της σύγχρονης Ελλάδας.
Αυτό για το οποίο ανησυχεί το σύστημα του πελατοκρατικού κομματισμού είναι η απώλεια ελέγχου των δομών αναπαραγωγής της εξουσίας του παρασιτικού μοντέλου που ελέγχουν μέχρι σήμερα.
Δεν έχουν άδικο, αυτό είναι βέβαιο καθώς έφτασε στα όριά του και κανείς δεν είναι διατεθειμένος πλέον να δανείζει για να συνεχίσει να στέκεται όρθιο. Είτε με την δραχμή, είτε με το Ευρώ η χώρα θα αναγκαστεί να υιοθετήσει ένα περισσότερο παραγωγικό μοντέλο για να εξασφαλίζει τα προς το ζειν, είτε μέσα στην ευρωζώνη συμβεί αυτό, είτε στο οικονομικό στίγμα μεταξύ Αλβανίας και Βορείου Αφρικής...
Εξάλλου μετά το τέλος της κομμουνιστικής περιπέτειας των βορείων γειτόνων που ξεκίνησε μετά το δεύτερο μεγάλο πόλεμο, οι προπολεμικές συνθήκες όπου οι βόρειες γειτονικές χώρες είχαν μεγαλύτερη κατά κεφαλή κατανάλωση κρέατος και γάλακτος δεν μπορούν να αποκλειστούν de facto.
H μεταβολή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας θα έχει σαν συνέπεια την μεταβολή των πόλων εξουσίας. Αυτοί που δεν καταλαβαίνουν πως είναι η γενικότερη εξέλιξη που τους τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια, πιστεύουν πως η πιθανότητα να τα κάνουμε όλα θάλασσα και να αποδράσουμε στη δραχμή, είναι ικανή να διατηρήσει τους όρους εξουσίας που κατέχουν και εκμεταλλεύονται.
Κάνουν λάθος... Είναι σαν να πιστεύουν πως η δολοφονία του Καποδίστρια θα ήταν ικανή να επαναφέρει τις χαλαρές δομές της οθωμανικής αυτοκρατορίας που επέτρεπε στους Κοτζαμπάσηδες να εξουσιάζουν τους τοπικούς πληθυσμούς.
Ποιοι είναι..
Το σύμπλεγμα οικονομικής και πολιτικής εξουσίας που κυριαρχεί και νιώθει απειλούμενο τις τελευταίες δεκαετίες κυρίως συνίσταται από τις παρακάτω παραμέτρους.
α) Οι πολιτικοί...
Κόμματα, πολιτευτές, συνδικαλιστές καθώς το συμφέρον τους διασφαλίζεται από την νομή των δημοσίων εσόδων που λογίζουν πως πάντα θα υπάρχουν έστω και αν μειωθούν δραστικά.
Αν αλλάξει η χώρα και το πελατειακό παρασιτικό σύστημα εξελιχθεί σε μια παραγωγική οικονομία με περιορισμό της συμμετοχής του κράτους, όλοι αυτοί δεν θα έχουν λόγo ύπαρξης με τον τρόπο που υπάρχουν σήμερα.
Μια παραγωγική οικονομία που δημιουργεί θέσεις εργασίας και δεν εξαρτάται από το κράτος μειώνει το διαμεσολαβητικό ρόλο των παραπάνω στις πελατειακές σχέσεις και τους αποβάλει σαν άχρηστους...
β) Διαφθορά και παρασιτισμός...
Τα κυκλώματα διαφθοράς σε κρατικές υπηρεσίες, γιατροί φακελάκηδες, δια βίου μισθοδοτούμενοι άεργοι του δημοσίου και καταχρηστικά συνταξιοδοτημένοι κάτω του ορίου ηλικίας.
Σε ένα κράτος που θα αξιολογεί του εργαζόμενους, θα ελέγχει την διαφορά και θα προσφέρει δωρεάν υπηρεσίες στους πολίτες, όχι με πρόφαση τις δωρεάν υπηρεσίες θα μοιράζει μισθούς δεξιά και αριστερά οι παραπάνω κατηγορίες θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα...
Μας «πουλάνε» δωρεάν υγεία και παιδεία και το κάθε νοικοκυριό στενάζει από τα οικονομικά βάρη για την παραπαιδεία τα φακελάκια, ή υποχρεώνεται να καταφύγει στον ιδιωτικό τομέα χωρίς να απαλλάσσεται των υποχρεωτικών εισφορών στα κρατικά ταμεία...
γ) Οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες
Οι κρατικοδίαιτοι οι επιχειρηματίες που δεν είναι σε θέση να αντεπεξέλθουν του ανταγωνισμού και ζητούν κρατική προστασία, ή οι επιχειρηματίες που κερδίζουν μόνο από τις επιδοτήσεις από τα λεφτά των φορολογουμένων.
Όλοι αυτοί σε ένα περιβάλλον ανοιχτής και ανταγωνιστικής οικονομίας φοβούνται πως θα αποδυναμωθούν και θα χάσουν μέρος της οικονομικής και πολιτικής ισχύος που τους προσφέρει το πελατοκρατικό πολιτικό σύστημα...
Η ομάδα αυτή φοβάται την έλευση πολυεθνικών που θα τους θέσει εκτός ανταγωνισμού και δεν έχει άδικο, αλλά αυτό δεν αφορά την υπόλοιπή κοινωνία που το συμφέρον της είναι να έχει πρόσβαση στην καλύτερη ποιότητα με την καλύτερη δυνατή τιμή...
Μια ορθολογική ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας σε διάφορους τομείς μπορεί να αποκαταστήσει το φαινόμενο το άνοιγμα στις ξένες πολυεθνικές να συνδυάζεται και με απώλεια εγχώριων θέσεων εργασίας.
Π.χ. δυο εβδομάδες διακοπών μιας οικογένειας του βορρά στοιχίζει όσο ένα αυτοκίνητο, άρα δεν έχει νόημα να επιδοτείς κάποιον να φτιάχνει αυτοκίνητα στην Ελλάδα όσο και αν αυτό θα εμφανιστεί σαν επωφελής και πατριωτική πράξη από κάποιους...
δ) Οι κοσμοφοβικοί...
Οι ευρωφοβικοί και γενικότερα κοσμοφοβικοί που νιώθουν ανασφαλείς για αυτά στα οποία πιστεύουν και για τον εαυτό τους. Στην ομάδα αυτή συμπεριλαμβάνεται μερίδα της εκκλησίας, διάφοροι ξενοφοβικοί εθνικιστικοί κύκλοι και μερίδα της παραδοσιακής αριστεράς.
Όλοι αυτοί πιστεύουν πως το ιδιαίτερο στίγμα τους κινδυνεύει να χαθεί με την παγκοσμιοποίηση της οποίας την επέλαση βλέπουν μέσω της αιχμής του Ευρώ. Καλλιεργούν την ψευδαίσθηση πως η επιστροφή της δραχμής θα επαναφέρει τη χώρα σε ισορροπία και ασφάλεια, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη πως όλος ο κόσμος αλλάζει με αιχμή την τεχνολογία. Το ίδιο συνέβη και παλιότερα με τους δουλοπάροικους της φεουδαρχίας που ένιωθαν να απειλούνται από τις συνθήκες εθνικού κράτους και μισθωτής εργασίας που δημιουργούσε ο διαφωτισμός και η βιομηχανική επανάσταση.
Αν γυρίσουμε πίσω, ανάλογες αντιθέσεις θα συναντήσουμε σε όλες τις κρίσιμες καμπές της παγκόσμιας και της ελληνικής ιστορίας. Ο καθείς ανάλογα με τις φοβίες και την θέση που έχει φροντίσει να κατέχει στο οικονομικό γίγνεσθαι βρίσκεται και στην θέση που επιθυμεί με αποτέλεσμα να μην αντιφάσκουν οι πεποιθήσεις με τα συγκυριακά υλικά του συμφέροντα.
Αυτές είναι λίγο πολύ οι συνιστώσες που αρμολογούν το μέτωπο που προσπαθεί να προβάλει την επιστροφή στην δραχμή σαν μοναδική λύση. Λόγω της δομής του ελληνικού πολιτικού συστήματος εμφανίζονται πιο συχνά και με ισχύ μεγαλύτερη από αυτή που πραγματικά διαθέτουν...
Από την άλλη πλευρά οι δυνάμεις της προόδου και της αλλαγής λόγω απουσίας πολιτικού σχήματος και λόγου που να τις εκφράζει σε αυτή τη φάση μοιάζουν αποσυντονισμένες και σκόρπιες. Πεποίθησή μου είναι πως είναι πλειοψηφικές στο κοινωνικό σώμα και είναι αυτές που θα καθορίσουν στο τέλος της εξελίξεις...
Στη δημοσκόπηση που δημοσίευσε η Καθημερινή της Public Issue μόνο το 16% της κοινής γνώμης θεωρεί η επιστροφή στη δραχμή θα βοηθούσε να γίνουν τα πράγματα καλύτερα. Βλέπε: Μόνο το 16% πιστεύει πως η επιστροφή στη δραχμή είναι λύση...
2) Το παρασιτικό ελληνικό μοντέλο...
Για να αντιληφθεί κάποιος πόσο παρασιτικό έχει καταλήξει το ελληνικό οικονομικό μοντέλο αρκεί να ρίξει μια ματιά στα στοιχεία που δείχνουν την μεγάλη απόσταση που έχουν οι εξαγωγές ανά εργαζόμενο της Ελλάδας με οποιαδήποτε άλλη χώρα του νότου ή του βορρά της Ευρώπης.
Η αναλογία είναι διπλάσια σε βάρος μας από τον τελευταίο της Ευρωζώνης. Αυτό σημαίνει πως το ευρώ λόγω ελλιπούς ή ελαττωματικής αρχιτεκτονικής αύξησε αυτή την ανισορροπία, αλλά ο πυρήνας του προβλήματος είναι η παρασιτική δομή που έχει κυριαρχήσει στην ελληνική οικονομία τις τελευταίες δεκαετίες...
Πηγή:www.capital.gr
Υπάρχει ένα πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό σύστημα που επιθυμεί την επιστροφή στη δραχμή γιατί ήδη νιώθει το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια του και έτσι θεωρεί ότι θα διατηρήσει τα κεκτημένα του...
Πάντα οι μεγάλες αλλαγές είχαν σαν υπόβαθρο την οικονομική δραστηριότητα, καθώς είναι το νήμα που εξουσιάζει πολλές από τις προθέσεις και νομές της καθημερινής ζωής...
Ο Φρειδερίκος Ένγκελς στο έργο Αντι-Ντυρινγκ υποστηρίζει «Σε κάθε κοινωνία που έχει εμφανιστεί στην ιστορία η διανομή των προϊόντων, και μαζί μ’ αυτή η διαίρεση της κοινωνίας σε τάξεις και εξουσίες, καθορίζεται από το τι παράγεται, το πώς παράγεται, και το πώς το προϊόν ανταλλάσσεται.
Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, τα τελικά αίτια κάθε κοινωνικής αλλαγής και πολιτικής επανάστασης πρέπει να αναζητηθούν, όχι στα μυαλά των ανθρώπων, στην αυξανόμενη κατανόηση της αιώνιας αλήθειας και της δικαιοσύνης αλλά, στις αλλαγές στον τρόπο παραγωγής και ανταλλαγής...».
Κατά λογική συνέπεια σε μια χώρα που ζει με δανεικά, που δεν παράγει τίποτα εισάγει τα πάντα και το χρήμα ανακυκλώνεται με θέσεις εργασίας που προσφέρει απευθείας το δημόσιο ή κυρίως επιχειρήσεις που πληρώνονται από το δημόσιο, είναι φυσικό η δομή της εξουσίας να περιστρέφεται γύρω από αυτό το παρασιτικό σχήμα...
Κάποιοι «πονηροί» «ανησυχούν» πως όσοι υποστηρίζουν τις μεταρρυθμίσεις και την παραμονή στο Ευρώ, είναι «τσιράκια» του κεφαλαίου και της αστικής τάξης, η οποία έχει σχέδιο να αλώσει το κρατικοδίαιτο μοντέλο.
Δυστυχώς αστική τάξη που ελέγχει κρίσιμη μάζα μέσων παραγωγής στην Ελλάδα δεν υπάρχει και αυτός είναι και ένας λόγος της οικονομικής και πολιτικής ένδειας της κοινωνίας μας. Ο καθηγητής Παναγιώτης Κονδύλης είχε αναλύσει την καχεξία του αστικού στοιχείου στη νεοελληνική κοινωνία και ιδεολογία, στην πόνημα του «Οι αιτίες της παρακμής της σύγχρονης Ελλάδας». Βλέπε: Οι αιτίες παρακμής της σύγχρονης Ελλάδας.
Αυτό για το οποίο ανησυχεί το σύστημα του πελατοκρατικού κομματισμού είναι η απώλεια ελέγχου των δομών αναπαραγωγής της εξουσίας του παρασιτικού μοντέλου που ελέγχουν μέχρι σήμερα.
Δεν έχουν άδικο, αυτό είναι βέβαιο καθώς έφτασε στα όριά του και κανείς δεν είναι διατεθειμένος πλέον να δανείζει για να συνεχίσει να στέκεται όρθιο. Είτε με την δραχμή, είτε με το Ευρώ η χώρα θα αναγκαστεί να υιοθετήσει ένα περισσότερο παραγωγικό μοντέλο για να εξασφαλίζει τα προς το ζειν, είτε μέσα στην ευρωζώνη συμβεί αυτό, είτε στο οικονομικό στίγμα μεταξύ Αλβανίας και Βορείου Αφρικής...
Εξάλλου μετά το τέλος της κομμουνιστικής περιπέτειας των βορείων γειτόνων που ξεκίνησε μετά το δεύτερο μεγάλο πόλεμο, οι προπολεμικές συνθήκες όπου οι βόρειες γειτονικές χώρες είχαν μεγαλύτερη κατά κεφαλή κατανάλωση κρέατος και γάλακτος δεν μπορούν να αποκλειστούν de facto.
H μεταβολή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας θα έχει σαν συνέπεια την μεταβολή των πόλων εξουσίας. Αυτοί που δεν καταλαβαίνουν πως είναι η γενικότερη εξέλιξη που τους τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια, πιστεύουν πως η πιθανότητα να τα κάνουμε όλα θάλασσα και να αποδράσουμε στη δραχμή, είναι ικανή να διατηρήσει τους όρους εξουσίας που κατέχουν και εκμεταλλεύονται.
Κάνουν λάθος... Είναι σαν να πιστεύουν πως η δολοφονία του Καποδίστρια θα ήταν ικανή να επαναφέρει τις χαλαρές δομές της οθωμανικής αυτοκρατορίας που επέτρεπε στους Κοτζαμπάσηδες να εξουσιάζουν τους τοπικούς πληθυσμούς.
Ποιοι είναι..
Το σύμπλεγμα οικονομικής και πολιτικής εξουσίας που κυριαρχεί και νιώθει απειλούμενο τις τελευταίες δεκαετίες κυρίως συνίσταται από τις παρακάτω παραμέτρους.
α) Οι πολιτικοί...
Κόμματα, πολιτευτές, συνδικαλιστές καθώς το συμφέρον τους διασφαλίζεται από την νομή των δημοσίων εσόδων που λογίζουν πως πάντα θα υπάρχουν έστω και αν μειωθούν δραστικά.
Αν αλλάξει η χώρα και το πελατειακό παρασιτικό σύστημα εξελιχθεί σε μια παραγωγική οικονομία με περιορισμό της συμμετοχής του κράτους, όλοι αυτοί δεν θα έχουν λόγo ύπαρξης με τον τρόπο που υπάρχουν σήμερα.
Μια παραγωγική οικονομία που δημιουργεί θέσεις εργασίας και δεν εξαρτάται από το κράτος μειώνει το διαμεσολαβητικό ρόλο των παραπάνω στις πελατειακές σχέσεις και τους αποβάλει σαν άχρηστους...
β) Διαφθορά και παρασιτισμός...
Τα κυκλώματα διαφθοράς σε κρατικές υπηρεσίες, γιατροί φακελάκηδες, δια βίου μισθοδοτούμενοι άεργοι του δημοσίου και καταχρηστικά συνταξιοδοτημένοι κάτω του ορίου ηλικίας.
Σε ένα κράτος που θα αξιολογεί του εργαζόμενους, θα ελέγχει την διαφορά και θα προσφέρει δωρεάν υπηρεσίες στους πολίτες, όχι με πρόφαση τις δωρεάν υπηρεσίες θα μοιράζει μισθούς δεξιά και αριστερά οι παραπάνω κατηγορίες θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα...
Μας «πουλάνε» δωρεάν υγεία και παιδεία και το κάθε νοικοκυριό στενάζει από τα οικονομικά βάρη για την παραπαιδεία τα φακελάκια, ή υποχρεώνεται να καταφύγει στον ιδιωτικό τομέα χωρίς να απαλλάσσεται των υποχρεωτικών εισφορών στα κρατικά ταμεία...
γ) Οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες
Οι κρατικοδίαιτοι οι επιχειρηματίες που δεν είναι σε θέση να αντεπεξέλθουν του ανταγωνισμού και ζητούν κρατική προστασία, ή οι επιχειρηματίες που κερδίζουν μόνο από τις επιδοτήσεις από τα λεφτά των φορολογουμένων.
Όλοι αυτοί σε ένα περιβάλλον ανοιχτής και ανταγωνιστικής οικονομίας φοβούνται πως θα αποδυναμωθούν και θα χάσουν μέρος της οικονομικής και πολιτικής ισχύος που τους προσφέρει το πελατοκρατικό πολιτικό σύστημα...
Η ομάδα αυτή φοβάται την έλευση πολυεθνικών που θα τους θέσει εκτός ανταγωνισμού και δεν έχει άδικο, αλλά αυτό δεν αφορά την υπόλοιπή κοινωνία που το συμφέρον της είναι να έχει πρόσβαση στην καλύτερη ποιότητα με την καλύτερη δυνατή τιμή...
Μια ορθολογική ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας σε διάφορους τομείς μπορεί να αποκαταστήσει το φαινόμενο το άνοιγμα στις ξένες πολυεθνικές να συνδυάζεται και με απώλεια εγχώριων θέσεων εργασίας.
Π.χ. δυο εβδομάδες διακοπών μιας οικογένειας του βορρά στοιχίζει όσο ένα αυτοκίνητο, άρα δεν έχει νόημα να επιδοτείς κάποιον να φτιάχνει αυτοκίνητα στην Ελλάδα όσο και αν αυτό θα εμφανιστεί σαν επωφελής και πατριωτική πράξη από κάποιους...
δ) Οι κοσμοφοβικοί...
Οι ευρωφοβικοί και γενικότερα κοσμοφοβικοί που νιώθουν ανασφαλείς για αυτά στα οποία πιστεύουν και για τον εαυτό τους. Στην ομάδα αυτή συμπεριλαμβάνεται μερίδα της εκκλησίας, διάφοροι ξενοφοβικοί εθνικιστικοί κύκλοι και μερίδα της παραδοσιακής αριστεράς.
Όλοι αυτοί πιστεύουν πως το ιδιαίτερο στίγμα τους κινδυνεύει να χαθεί με την παγκοσμιοποίηση της οποίας την επέλαση βλέπουν μέσω της αιχμής του Ευρώ. Καλλιεργούν την ψευδαίσθηση πως η επιστροφή της δραχμής θα επαναφέρει τη χώρα σε ισορροπία και ασφάλεια, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη πως όλος ο κόσμος αλλάζει με αιχμή την τεχνολογία. Το ίδιο συνέβη και παλιότερα με τους δουλοπάροικους της φεουδαρχίας που ένιωθαν να απειλούνται από τις συνθήκες εθνικού κράτους και μισθωτής εργασίας που δημιουργούσε ο διαφωτισμός και η βιομηχανική επανάσταση.
Αν γυρίσουμε πίσω, ανάλογες αντιθέσεις θα συναντήσουμε σε όλες τις κρίσιμες καμπές της παγκόσμιας και της ελληνικής ιστορίας. Ο καθείς ανάλογα με τις φοβίες και την θέση που έχει φροντίσει να κατέχει στο οικονομικό γίγνεσθαι βρίσκεται και στην θέση που επιθυμεί με αποτέλεσμα να μην αντιφάσκουν οι πεποιθήσεις με τα συγκυριακά υλικά του συμφέροντα.
Αυτές είναι λίγο πολύ οι συνιστώσες που αρμολογούν το μέτωπο που προσπαθεί να προβάλει την επιστροφή στην δραχμή σαν μοναδική λύση. Λόγω της δομής του ελληνικού πολιτικού συστήματος εμφανίζονται πιο συχνά και με ισχύ μεγαλύτερη από αυτή που πραγματικά διαθέτουν...
Από την άλλη πλευρά οι δυνάμεις της προόδου και της αλλαγής λόγω απουσίας πολιτικού σχήματος και λόγου που να τις εκφράζει σε αυτή τη φάση μοιάζουν αποσυντονισμένες και σκόρπιες. Πεποίθησή μου είναι πως είναι πλειοψηφικές στο κοινωνικό σώμα και είναι αυτές που θα καθορίσουν στο τέλος της εξελίξεις...
Στη δημοσκόπηση που δημοσίευσε η Καθημερινή της Public Issue μόνο το 16% της κοινής γνώμης θεωρεί η επιστροφή στη δραχμή θα βοηθούσε να γίνουν τα πράγματα καλύτερα. Βλέπε: Μόνο το 16% πιστεύει πως η επιστροφή στη δραχμή είναι λύση...
2) Το παρασιτικό ελληνικό μοντέλο...
Για να αντιληφθεί κάποιος πόσο παρασιτικό έχει καταλήξει το ελληνικό οικονομικό μοντέλο αρκεί να ρίξει μια ματιά στα στοιχεία που δείχνουν την μεγάλη απόσταση που έχουν οι εξαγωγές ανά εργαζόμενο της Ελλάδας με οποιαδήποτε άλλη χώρα του νότου ή του βορρά της Ευρώπης.
Η αναλογία είναι διπλάσια σε βάρος μας από τον τελευταίο της Ευρωζώνης. Αυτό σημαίνει πως το ευρώ λόγω ελλιπούς ή ελαττωματικής αρχιτεκτονικής αύξησε αυτή την ανισορροπία, αλλά ο πυρήνας του προβλήματος είναι η παρασιτική δομή που έχει κυριαρχήσει στην ελληνική οικονομία τις τελευταίες δεκαετίες...
Πηγή:www.capital.gr
Δευτέρα 23 Μαΐου 2011
Αντιμετωπίζοντας την ηττοπάθεια
Ηττοπάθεια. Ηττημένα μυαλά. Άνθρωποι που ξεκινούν με ηττοπάθεια και εκ των προτέρων διάθεση υποταγής στις απαιτήσεις κάθε ξένης χώρας ή κάθε διεθνούς οργανισμού. Η ορολογία δεν είναι δική μου. Την δανείζομαι από τον εξαίρετο Κύπριο δημοσιογράφο Λάζαρο Μαύρο, τον οποίο διαβάζω κάθε μέρα μέσω διαδικτύου στην εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ της Λευκωσίας ( www.simerini.com). Τους βλέπουμε καθημερινά στη ελληνική κοινωνία. Πολιτικοί, αρθρογράφοι, πανεπιστημιακοί που μας καλούν να τα παραχωρήσουμε όλα, να χάσουμε κάθε αίσθηση αξιοπρέπειας, να ασεβήσουμε απέναντι στο παρελθόν και στο μέλλον του Έθνους μας. Άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον Ελληνισμό και στην ιστορία του, που θα προτιμούσαν να μην είναι ανεξάρτητη η Ελλάδα, αλλά να είναι πολιτικά και στρατιωτικά υποτελής σε ξένες δυνάμεις.
Δεν είναι πολλά τα ηττημένα μυαλά στην πατρίδα μας. Αλλά έχουν τον τρόπο να θορυβούν και να προβάλλονται από τα ΜΜΕ. Ξεκινούν με το δεδομένο ότι κάθε μάχη, κάθε διαπραγμάτευση, είναι χαμένη και ότι θα πρέπει να αποδεχθούμε μοιρολατρικά τις εθνικές υποχωρήσεις. Προσπαθούν να αλλοιώσουν την ιστορία μας για να μην διδάσκονται ατ ελληνόπουλα τον ηρωισμό, την αυτοθυσία, την αγωνιστικότητα. Χλευάζουν όποιον ζητεί να διεκδικήσουμε τα εθνικά συμφέροντα και προβάλλουν χίλια δυο φανταστικά εμπόδια για να μην προστατεύσουμε τα εθνικά δίκαια.
Τα ηττημένα μυαλά μάς οδήγησαν σε μία κακίστη συμφωνία με τους δανειστές μας, την περίφημη τρόικα. Η Ελλάς δεν διαπραγματεύθηκε ουσιαστικά το Μνημόνιο. Παρεδόθη άνευ όρων –αλλά μετά πολλών φόρων. Αντιθέτως στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία δεν επικράτησαν τα ηττημένα μυαλά, αλλά οι μαχητικές διάνοιες και τα αισθήματα εθνικής αξιοπρέπειας. Ἐτσι, λοιπόν, η Ιρλανδία κατόρθωσε:
Να διατηρήσει χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές.
Να αυξήσει το ελάχιστο ωρομίσθιο, επαναφέροντάς το στην εποχή προ του Μνημονίου.
Να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές για τους χαμηλόμισθους.
Το 2011 η ανάπτυξη θα επιστρέψει για την ιρλανδική οικονομία μετά από τρία χρόνια ύφεσης.
Από την πλευρά της η Πορτογαλία διαπραγματεύθηκε με πυγή και με το κεφάλι ψηλά και επέτυχε:
Να μην καταργηθεί ο 13ος και 14ος μισθός
Και να μην μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις κάτω των 1500 ΕΥΡΩ.
Είδαμε μάλιστα στην τηλεόραση τον Σοσιαλιστή υπηρεσιακό Πρωθυπουργό της Πορτογαλίας κ. Σόκρατες να ειρωνεύεται την Ελλάδα για τα ηττημένα μυαλά της, λέγοντας ότι η χώρα του κατόρθωσε να περισώσει πολύ περισσότερα κοινωνικά δικαιώματα απ’ όσα οι Έλληνες.
Τα ηττημένα μυαλά αρθρογραφούν τον τελευταίο καιρό επιμόνως κατά της ανακηρύξεως της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Τη στιγμή που ακόμη και ξένες χώρες, όπως το Ισραήλ. αναγνωρίζουν ότι η ελληνική ΑΟΖ υπολογίζεται με βάση το Καστελλόριζο και εφάπτεται της Κυπριακής αντίστοιχης, το ελληνικό ΥΠΕΞ φοβάται μην κακοκαρδίσει την Άγκυρα. Για πρώτη φορά στη νεώτερη πολιτική ιστορία μας βλέπουμε ανοικτή επιστολή –διαμαρτυρία των διπλωματικών υπαλλήλων κατά των προϊσταμένων τους για τις ολιγωρίες στα εθνικά θέματα. Στη θαρραλέα επιστολή των επαγγελματιών διπλωματών, που έχουν τη γνώση, την εμπειρία και την αποστολή να στηρίζουν διεθνώς τις ελληνικές θέσεις, διαβάζουμε καταγγελίες για σκόπιμες υποχωρήσεις με πρόσχημα την οικονομική κρίση και το μνημόνιο. Και διερωτώμεθα: Μήπως τελικά το Μνημόνιο λειτουργεί ως βολικό πρόσχημα για τα ηττημένα μυαλά ώστε να διευκολύνει τον ενδοτισμό στα εθνικά μέτωπα;
Τα ηττημένα μυαλά κήρυτταν το 2002-2004 ότι πρέπει αμέσως οι Ελληνοκύπριοι να αποδεχθούν το Σχέδιο Ανάν διότι είναι η τελευταία ευκαιρία της Κύπρου. Απειλούσαν μάλιστα ότι σε περίπτωση απόρριψης θα θυμώσουν οι Ευρωπαίοι κατά της Κύπρου και ότι θα συμβούν διάφορα φοβερά. Τελικά με τη βοήθεια του Θεού, την παλληκαριά του Τάσσου Παπαδόπουλου και τη μαχητικότητα του 76% των Ελλήνων της Κύπρου το αντιδημοκρατικό σχέδιο απορρίφθηκε με δημοψήφισμα. Τα ηττημένα μυαλά διαψεύσθηκαν παταγωδώς. Η Κύπρος έγινε πλήρες μέλος της Ε.Ε. και ελέγχει σήμερα με το βέτο της την οποιαδήποτε τουρκική προσπάθεια για ένταξη Έτσι αποφεύχθηκε η νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής-κατοχής. Τα ηττημένα μυαλά δεν ζήτησαν συγγνώμην για όσα ανακριβή και εκφοβιστικά έλεγαν, αλλά τα γραπτά μένουν.
Στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων τα ηττημένα μυαλά καταβάλλουν εδώ και χρόνια εργώδεις προσπάθειες να μας πείσουν ότι η μάχη χάθηκε και ότι πρέπει να κάνουμε «αξιοπρεπή συμβιβασμό». Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχουν χαμένα εθνικά θέματα, όταν ένας λαός θέλει να επιμείνει και να προστατεύσει την ιστορία του και το μέλλον των παιδιών του. Τα ηττημένα μυαλά ουδέποτε διανοήθηκαν ότι μπορούμε να κερδίσουμε. Και όμως μέχρι τώρα έχουμε κατορθώσει για πρώτη φορά στα διεθνή χρονικά μία χώρα να εισέρχεται στον ΟΗΕ με όνομα διαφορετικό από αυτό που εκείνη θα ήθελε. ΦΥΡΟΜ και όχι Μακεδονία. Αν επιμέναμε στις δύο θετικές για μας αποφάσεις της Ευρ. Ένωσης, των Βρυξελλών του Δεκεμβρίου 1991 και της Λισσαβόνας του 1992, θα είχαμε ακόμη μεγαλύτερα οφέλη. Αλλά τα ηττημένα μυαλά που εμφιλοχωρούν σε όλους τους πολιτικούς και ιδεολογικούς χώρους, υπονόμευσαν τις διπλωματικές μας επιτυχίες. Ευτυχώς ο λαός μας πραγματοποίησε τα δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και το ένα των Αθηνών και εμπόδισε τα ηττημένα μυαλά να τα παραδώσουν όλα. Άλλωστε γιατί να υποχωρήσουμε μπροστά σε μία χώρα, η οποία μπορεί συντόμως να διασπασθεί μεταξύ Αλβανίας, Βουλγαρίας και Σερβίας;
Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων
Source : antibaro.gr
Δεν είναι πολλά τα ηττημένα μυαλά στην πατρίδα μας. Αλλά έχουν τον τρόπο να θορυβούν και να προβάλλονται από τα ΜΜΕ. Ξεκινούν με το δεδομένο ότι κάθε μάχη, κάθε διαπραγμάτευση, είναι χαμένη και ότι θα πρέπει να αποδεχθούμε μοιρολατρικά τις εθνικές υποχωρήσεις. Προσπαθούν να αλλοιώσουν την ιστορία μας για να μην διδάσκονται ατ ελληνόπουλα τον ηρωισμό, την αυτοθυσία, την αγωνιστικότητα. Χλευάζουν όποιον ζητεί να διεκδικήσουμε τα εθνικά συμφέροντα και προβάλλουν χίλια δυο φανταστικά εμπόδια για να μην προστατεύσουμε τα εθνικά δίκαια.
Τα ηττημένα μυαλά μάς οδήγησαν σε μία κακίστη συμφωνία με τους δανειστές μας, την περίφημη τρόικα. Η Ελλάς δεν διαπραγματεύθηκε ουσιαστικά το Μνημόνιο. Παρεδόθη άνευ όρων –αλλά μετά πολλών φόρων. Αντιθέτως στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία δεν επικράτησαν τα ηττημένα μυαλά, αλλά οι μαχητικές διάνοιες και τα αισθήματα εθνικής αξιοπρέπειας. Ἐτσι, λοιπόν, η Ιρλανδία κατόρθωσε:
Να διατηρήσει χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές.
Να αυξήσει το ελάχιστο ωρομίσθιο, επαναφέροντάς το στην εποχή προ του Μνημονίου.
Να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές για τους χαμηλόμισθους.
Το 2011 η ανάπτυξη θα επιστρέψει για την ιρλανδική οικονομία μετά από τρία χρόνια ύφεσης.
Από την πλευρά της η Πορτογαλία διαπραγματεύθηκε με πυγή και με το κεφάλι ψηλά και επέτυχε:
Να μην καταργηθεί ο 13ος και 14ος μισθός
Και να μην μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις κάτω των 1500 ΕΥΡΩ.
Είδαμε μάλιστα στην τηλεόραση τον Σοσιαλιστή υπηρεσιακό Πρωθυπουργό της Πορτογαλίας κ. Σόκρατες να ειρωνεύεται την Ελλάδα για τα ηττημένα μυαλά της, λέγοντας ότι η χώρα του κατόρθωσε να περισώσει πολύ περισσότερα κοινωνικά δικαιώματα απ’ όσα οι Έλληνες.
Τα ηττημένα μυαλά αρθρογραφούν τον τελευταίο καιρό επιμόνως κατά της ανακηρύξεως της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Τη στιγμή που ακόμη και ξένες χώρες, όπως το Ισραήλ. αναγνωρίζουν ότι η ελληνική ΑΟΖ υπολογίζεται με βάση το Καστελλόριζο και εφάπτεται της Κυπριακής αντίστοιχης, το ελληνικό ΥΠΕΞ φοβάται μην κακοκαρδίσει την Άγκυρα. Για πρώτη φορά στη νεώτερη πολιτική ιστορία μας βλέπουμε ανοικτή επιστολή –διαμαρτυρία των διπλωματικών υπαλλήλων κατά των προϊσταμένων τους για τις ολιγωρίες στα εθνικά θέματα. Στη θαρραλέα επιστολή των επαγγελματιών διπλωματών, που έχουν τη γνώση, την εμπειρία και την αποστολή να στηρίζουν διεθνώς τις ελληνικές θέσεις, διαβάζουμε καταγγελίες για σκόπιμες υποχωρήσεις με πρόσχημα την οικονομική κρίση και το μνημόνιο. Και διερωτώμεθα: Μήπως τελικά το Μνημόνιο λειτουργεί ως βολικό πρόσχημα για τα ηττημένα μυαλά ώστε να διευκολύνει τον ενδοτισμό στα εθνικά μέτωπα;
Τα ηττημένα μυαλά κήρυτταν το 2002-2004 ότι πρέπει αμέσως οι Ελληνοκύπριοι να αποδεχθούν το Σχέδιο Ανάν διότι είναι η τελευταία ευκαιρία της Κύπρου. Απειλούσαν μάλιστα ότι σε περίπτωση απόρριψης θα θυμώσουν οι Ευρωπαίοι κατά της Κύπρου και ότι θα συμβούν διάφορα φοβερά. Τελικά με τη βοήθεια του Θεού, την παλληκαριά του Τάσσου Παπαδόπουλου και τη μαχητικότητα του 76% των Ελλήνων της Κύπρου το αντιδημοκρατικό σχέδιο απορρίφθηκε με δημοψήφισμα. Τα ηττημένα μυαλά διαψεύσθηκαν παταγωδώς. Η Κύπρος έγινε πλήρες μέλος της Ε.Ε. και ελέγχει σήμερα με το βέτο της την οποιαδήποτε τουρκική προσπάθεια για ένταξη Έτσι αποφεύχθηκε η νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής-κατοχής. Τα ηττημένα μυαλά δεν ζήτησαν συγγνώμην για όσα ανακριβή και εκφοβιστικά έλεγαν, αλλά τα γραπτά μένουν.
Στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων τα ηττημένα μυαλά καταβάλλουν εδώ και χρόνια εργώδεις προσπάθειες να μας πείσουν ότι η μάχη χάθηκε και ότι πρέπει να κάνουμε «αξιοπρεπή συμβιβασμό». Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχουν χαμένα εθνικά θέματα, όταν ένας λαός θέλει να επιμείνει και να προστατεύσει την ιστορία του και το μέλλον των παιδιών του. Τα ηττημένα μυαλά ουδέποτε διανοήθηκαν ότι μπορούμε να κερδίσουμε. Και όμως μέχρι τώρα έχουμε κατορθώσει για πρώτη φορά στα διεθνή χρονικά μία χώρα να εισέρχεται στον ΟΗΕ με όνομα διαφορετικό από αυτό που εκείνη θα ήθελε. ΦΥΡΟΜ και όχι Μακεδονία. Αν επιμέναμε στις δύο θετικές για μας αποφάσεις της Ευρ. Ένωσης, των Βρυξελλών του Δεκεμβρίου 1991 και της Λισσαβόνας του 1992, θα είχαμε ακόμη μεγαλύτερα οφέλη. Αλλά τα ηττημένα μυαλά που εμφιλοχωρούν σε όλους τους πολιτικούς και ιδεολογικούς χώρους, υπονόμευσαν τις διπλωματικές μας επιτυχίες. Ευτυχώς ο λαός μας πραγματοποίησε τα δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και το ένα των Αθηνών και εμπόδισε τα ηττημένα μυαλά να τα παραδώσουν όλα. Άλλωστε γιατί να υποχωρήσουμε μπροστά σε μία χώρα, η οποία μπορεί συντόμως να διασπασθεί μεταξύ Αλβανίας, Βουλγαρίας και Σερβίας;
Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων
Source : antibaro.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)