Geopolitical Research Institute(GRI)/Εταιρεία Γεωπολιτικών Ερευνών(ΕΓΕ)

Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2011

Ο " αγώνας" τώρα δικαιώνεται

Του Θύμιου Παπανικολάου
Οι ιστορικοί ηγέτες του σοσιαλισμού είχαν υπογραμμίσει επανειλημμένα ότι η οπισθοδρόμηση στη βαρβαρότητα είναι η άλλη εναλλακτική προοπτική στο σοσιαλισμό.
Η μεγαλοφυής σκέψη του Λένιν είχε συλλάβει και συγκεκριμενοποιήσει τον εφιάλτη αυτό της οπισθοδρόμησης. Γράφει το 1916 («Για την μπροσούρα  του Γιούνιους»):
«Αν το προλεταριάτο της Ευρώπης γινόταν ανίσχυρο για καμιά εικοσαριά χρόνια, αν ο σημερινός πόλεμος τελείωνε με νίκες σαν τις ναπολεόντειες και με την υποδούλωση μιας σειράς βιώσιμων εθνικών κρατών, αν ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός (Ιαπωνικός και αμερικανικός κατά πρώτο λόγο) διατηρούνταν επίσης καμιά εικοσαριά χρόνια χωρίς να περάσει στο σοσιαλισμό, λογουχάρη ύστερα από έναν ιαπωνοαμερικανικό πόλεμο, τότε θα ήταν δυνατός ένας μεγάλος εθνικός πόλεμος στην Ευρώπη. Αυτό θα σήμαινε γύρισμα της Ευρώπης προς τα πίσω για αρκετές δεκαετίες. Αυτός είναι απίθανο. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΑΔΥΝΑΤΟ (η υπογράμμιση δική μας), γιατί είναι αντιδιαλεκτικό, αντιεπιστημονικό και θεωρητικά όχι σωστό να φαντάζεται κανείς ότι η παγκόσμια Ιστορία τραβάει ομαλά και κανονικά προς τα μπρος, χωρίς να κάνει κάποτε ΓΙΓΑΝΤΙΑ άλματα προς τα πίσω».

Αυτό το «απίθανο», αλλά όχι «αδύνατο» είναι σήμερα πραγματικότητα: Θα ξαναχύσουν οι λαοί το αίμα τους σε «εθνικούς πολέμους», για την εθνική τους απελευθέρωση.

Στη χώρα μας αυτό είναι άμεσα και δραματικά ορατό: Τα ανδρείκελα του διεθνούς ιμπεριαλισμού και των πλανητικών μηχανισμών (Νέα Τάξη) έχουν οδηγήσει τη χώρα σε ολοκληρωτική κατοχή: Οικονομική, ιδεολογική, πολιτική και αρχίζει να επελαύνει και η στρατιωτική κατοχή…

Η Ελλάδα έχει γυρίζει εκατό χρόνια πίσω σε συνθήκες αποικιοκρατίας: Συνθήκες αποικιοκρατίας και μηχανισμοί προτεκτοράτου…

Οι Εθνικοί Πόλεμοι που πρόβλεψε ο Λένιν μπαίνουν ξανά στην ημερησία διάταξη. Οι εθνικό-απελευθερωτικοί αγώνες θα αποτελέσουν ξανά την   αιχμή των νέων Λαϊκών Κινημάτων…

Φυσικά σε μια νέα κοινωνική και πολιτική διάσταση. Εθνικές αστικές τάξεις δεν μπορεί να υπάρξουν σήμερα, συνακόλουθα δεν μπορεί ο στρατηγικός στόχος αυτών των εθνικό-απελευθερωτικών κινημάτων να είναι η καπιταλιστική ολοκλήρωση, μια ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ στον «εθνικό καπιταλισμό»: Αυτή η εποχή έχει περάσει ανεπιστρεπτί…

Στις σημερινές συνθήκες της πλανητικής ιμπεριαλιστικής ολοκλήρωσης (Νέα Τάξη), παρακμής και κατάρρευσης του διεθνούς καπιταλισμού, το «εθνικό- απελευθερωτικό» συνδέεται ΕΥΘΕΩΣ με την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση μια άλλης κοινωνίας: της σοσιαλιστικής (θα μιλήσουμε αναλυτικά σε άλλα μας κείμενα).

Εδώ, απλώς, θα αναφερθούμε στις δυνάμεις εκείνες που επέτρεψαν, έστρωσαν το έδαφος, ακόμα και συμμετείχαν ενεργά σε αυτήν την εφιαλτική οπισθοδρόμηση: Στα «ΓΙΓΑΝΤΙΑ άλματα προς τα πίσω».

Δεν μπορούμε να τα βάζουμε, για δημαγωγική κατανάλωση, με το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο, τους πολιτικούς εκπροσώπους του, τα ιερατεία του και τα ανδρείκελά του: Αυτοί τη δουλειά τους κάνανε και τα συμφέροντά τους προωθούσαν.

Αυτοί οδηγούν, από την ίδια τη λογική του συστήματος που υπηρετούν, τις κοινωνίες στη λεηλασία, την καταστροφή και τη βαρβαρότητα…

Οι δυνάμεις που ευθύνονται για τη σημερινό εφιάλτη που ζούμε είναι οι δυνάμεις που μιλούσαν στο όνομα της εργατικής τάξης και του λαού, οι δυνάμεις που σφετερίστηκαν την ιστορία των λαϊκών αγώνων, οι δυνάμεις που και σήμερα ακόμα (που έχουν μεταλλαχτεί) μιλούν στο όνομα της Αριστεράς.

Αυτή η «αριστερά» του σήμερα,  απλώς, καταναλώνει διαπιστώσεις, καταγγελίες και ωραία λόγια, αλλά ΠΡΑΚΤΙΚΑ γυρίζει γύρω από τα ίδια και τα ίδια, γύρω από τον καθεστωτικό εκλογικό τροχό…

Αυτή η «αριστερά» απλώς περιγράφει με ηθικολογικά σημειωματάρια παρατηρήσεων το σημερινό ζόφο, δίχως να είναι ικανή να πάρει ΟΥΤΕ μια πρωτοβουλία Ενιαίο-Μετωπικής δράσης, ακόμα και πάνω στα φεουδαρχικά χαράτσια των ληστών και των ανδρεικέλων τους…

Αυτή η «αριστερά» είναι που συνέβαλε στα μέγιστα στο δικτατορικό, ιμπεριαλιστικό οδοστρωτήρα που ισοπέδωσε τη χώρα μας και ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕ την κυβέρνηση των ανδρεικέλων και τα «συμβόλαια θανάτου» που εκτέλεσε και εκτελεί…

Αντί να οργανώσει την κοχλάζουζα και συσσωρευμένη  λαϊκή ΟΡΓΗ σε ένα μαζικό κίνημα Ενιαίο-Μετωπικών Επιτροπών Αγώνα, σε Εργατικές και Συνοικιακές  Επιτροπές Αγώνα, σε  Απεργιακές φρουρές και άλλα όργανα λαϊκής εξουσίας, αυτή η «αριστερά» συμμετέχει στο θέατρο της κατοχικής βουλής (πολιτική νομιμοποίηση των εγκλημάτων) και σπέρνει θανάσιμες εκλογικές αυταπάτες για την «αλλαγή» της κατάστασης μέσω εκλογών!!!!

ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ενεργά (ΠΡΑΚΤΙΚΑ) στο έγκλημα και από την άλλη στηλιτεύει και αφορίζει στα λόγια (δημοκοπία) το έγκλημα, δηλαδή εκ του ασφαλούς, από τη θέση των ανέξοδων ρητορειών!!!!

Και το χειρότερο: Όταν εμφανίζονται κάποια δυναμικά κινηματικά έμβρυα αγώνα ΣΙΩΠΟΥΝ ΣΚΑΝΔΑΛΩΔΩΣ ή τα συμβουλεύουν να έχουν σεβασμό στη «νομιμότητα»  της καθεστωτικής αυθάδειας, αν δεν τα αφορίζουν…

Δεν θα φτάναμε ΠΟΤΕ εδώ, στη σημερινή αποικιοκρατική, εφιαλτική κατάσταση, αν δεν έβαζε πλάτες αυτή η «αριστερά»:  Ιδεολογικές πλάτες, πολιτικές πλάτες και «τρομοκρατικές» πλάτες:

α). Αυτή η «αριστερά» δεν έφερε τη διάλυση (πολιτική και οργανωτική) της εργατικές τάξης και της ταξικής συνείδησης με τις χρόνιες και διαρκείς ευλογίες στα «ανοικτά σύνορα»: Τις εισβολές των αλλοδαπών στρατιών;

Αυτή η «αριστερά» δεν ευλόγησε και δεν προώθησε την αντικατάσταση των Ελλήνων εργατών (από τους πλέον πολιτικά πρωτοπόρους εργάτες του κόσμου), με τους τριτοκοσμικούς και ταξικά πρωτόγονους αλλοδαπούς  δούλους;

Αυτή η «αριστερά» δεν βάπτιζε τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς των εισαγόμενων αλλοδαπών (τα θανατηφόρα «όπλα» του κεφαλαίου), σαν «ταξικά μας αδέλφια»;

Αυτή η «αριστερά» δεν πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων τις ιστορικές προειδοποιήσεις του Μαρξ-Ένγκελς:


·       Ότι οι μεταναστευτικοί νόμοι είναι τα μανιφέστα των εργοστασιαρχών…

·       Ότι ο σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών είναι η διατήρηση της δουλείας και η ακύρωση όλων των διεκδικήσεων των ντόπιων εργατών για μισθούς και συνθήκες εργασίας…
·       Ότι ο μετανάστης ανταγωνίζεται τον ντόπιο εργάτη και σιγά σιγά υποβιβάζει το μεροκάματο στο δικό του επίπεδο. Ότι αποτελεί  το πιο αποτελεσματικό όπλο του κεφαλαίου…
·       Ότι η μετανάστευση διαιρεί την εργατική τάξη της χώρας υποδοχής σε τόσα εχθρικά στρατόπεδα όσες και οι εθνοφυλετικές ομάδες διότι η κάθε μία καταλαβαίνει μόνο τον εαυτό της.
·       Ότι με αυτό το «όπλο» της εισαγωγής ξένων εργατών κατασκευάζονται απεργοσπαστικοί μηχανισμοί και «γεμίζουν» οι αποθήκες των ανέργων, καθεστώς που οδηγεί τους εργάτες στην κατάσταση  δουλοπάροικου…

Αυτή Η «αριστερά» πέταξε στον κάλαθο και της αποφάσεις της Α΄ Διεθνούς Ένωσης Εργατών με τις οποίες καταδίκαζε αυτές τις «μεταναστευτικές» μεθοδεύσεις των βιομηχάνων και έστελνε πίσω τους ξένους εργάτες στις χώρες τους…

Αν όλα αυτά ίσχυαν στην εποχή του Μαρξ που ο καπιταλισμός βρισκόταν ακόμα στην ανθοφορία της ολοκλήρωσής του και η μετανάστευση είχε σε κάποιες περιπτώσεις και προοδευτικό χαρακτήρα, αντιλαμβάνεται κανείς πόσο καταστροφική είναι ΣΗΜΕΡΑ η εισαγωγή ξένων εργατών, ιδιαίτερα τριτοκοσμικών, για την εργατική τάξη και τις κατακτήσεις της.

Αυτό πλέον δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε. Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ εδώ στη χώρα μας έχει πάρει  δραματικές διαστάσεις…

Και ακόμα αυτή η «αριστερά» ευλογεί τα «ταξικά μας αδέλφια»: το εργαλείο της ολοκληρωτικής άλωσης της εργατικής τάξης και της ελληνικής κοινωνίας…

β). Αυτή η «αριστερά» δεν σφυρηλάτησε τις τρομοκρατικές ιδεολογικές και πολιτικές αλυσίδες του «αντιεθνικισμού» και «αντιρατσισμού»;

Και παρήγαγε όλα τα ιδεολογήματα του χρηματιστηριακού «διεθνισμού»: Αυτά της πολυπολιτισμικότητας, των «ιδιαιτεροτήτων», των «μειονοτήτων» κ.λπ;

Αυτή η «αριστερά» δεν κυριαρχεί στις παραγωγικές, καθεστωτικές εστίες αυτών των «ιδεολογημάτων»: Στην εκπαίδευση και στη διανόηση, στα ΜΜΕ;

γ). Αυτή η «αριστερά» δεν ήταν που πρωτοστάτησε εναντίον κάθε εθνικής συλλογικότητας, εναντίον κάθε εθνικού συμβόλου, εναντίον κάθε εθνικής μνήμης και ταυτότητας, εναντίον ακόμα και της ιστορίας μας;

ΣΥΝΕΒΑΛΕ αποφασιστικά στον ιδεολογικό και πολιτικό αποχρωματισμό της εθνικής συνείδησης, κτύπησε ανελέητα τους εθνικούς ιστούς της ελληνικής κοινωνίας και τώρα οι πολιτικάντηδες αυτής της «αριστεράς» θρηνούν για την εθνική μας κατοχή…

Αγωνίστηκαν όλοι  αυτοί για την ελληνική ιθαγένεια των αλλοδαπών και ξένων μαφιών των διεθνών μηχανισμών του χρήματος και για όλα τα ιδεολογήματά τους και τώρα κλαψουρίζουν για το ΔΝΤ, το μνημόνιο και την τρόϊκα.

Ο «αγώνας» αυτής της «αριστεράς» είναι που δικαιώθηκε. Με ακριβό, βεβαίως, αντίτιμο: Την αποικιοκρατικοποίηση της χώρας μας.


ΠΗΓΗ:

Πολιτικές αλχημείες για διάσωση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ:«Παρασυναγωγή» 5 κρατών για διάσωση της ενταξιακής πορείας
ΠΑΥΛΟΣ ΞΑΝΘΟΥΛΗΣ, ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ

Πολιτικές αλχημείες για διάσωση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας επιστρατεύουν, σύμφωνα με πληροφορίες του «Φ», πέντε κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι «5» συναντήθηκαν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας με πρωτοβουλία της Βρετανίας και της Σουηδίας, οικοδεσπότη τον Σουηδό υπουργό Εξωτερικών Καρλ Μπιλντ και τη συμμετοχή του Επιτρόπου Στέφαν Φούλε, σε ρόλο «γκεστ σταρ». Οι ίδιες πληροφορίες του «Φ» αναφέρουν ότι η συνάντηση πραγματοποιήθηκε σε «ύποπτο χρόνο», δύο μόλις εικοσιτετράωρα πριν την έκδοση της Έκθεσης Προόδου και του Εγγράφου Στρατηγικής της Τουρκίας, κάτι που παραπέμπει σε εύλογους συνειρμούς για «μαγειρέματα» των δύο κοινοτικών εγγράφων προς όφελος της Άγκυρας, με «σεφ» το Λονδίνο και τη Στοκχόλμη και «σερβιτόρο» τον Τσέχο Επίτροπο Στέφαν Φούλε, ο οποίος σερβίρισε τα τελικά κείμενα 48 ώρες αργότερα.
Στη συνάντηση συμμετείχαν πέραν της Σουηδίας και της Βρετανίας, η Ισπανία, η Φινλανδία, καθώς και η Ιταλία, η οποία μάλιστα προτίθετο να φιλοξενήσει τη σύναξη, κάτι που όπως πληροφορείται ο «Φ» δεν έγινε κατορθωτό λόγω καθυστέρησης της άφιξης του υπουργού Εξωτερικών της χώρας Φράνκο Φρατίνι. Η συνάντηση έγινε υπό την ομπρέλα ομάδας δεξαμενής σκέψης που υποστηρίζει την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, ενώ όλοι οι συμμετέχοντες τηρούν σιγήν ισχύος για την πορεία που χαράχτηκε μέσα από τις συζητήσεις.

Κύκλοι στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναφέρουν πάντως ότι οι υπέρμαχοι της διάσωσης της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας επενδύουν σε τρεις βασικούς άξονες, με στόχο την αναζωογόνηση της διαδικασίας:

1«Θετική ατζέντα» (positive agenda):
Πρόκειται για τη νέα πολιτική που λανσάρει το «Έγγραφο Στρατηγικής» της Κομισιόν για ενίσχυση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας.

Όπως πληροφορείται ο «Φ», η «θετική ατζέντα» στοχεύει σε ευθυγράμμιση της Άγκυρας με το κοινοτικό κεκτημένο και στα 34 εναπομείναντα διαπραγματευτικά κεφάλαια, μεταξύ των οποίων και στα 18 κεφάλαια που έχουν παγώσει, είτε με ευρωπαϊκή απόφαση (8 κεφάλαια το 2006), είτε με μονομερή απόφαση της Γαλλίας (4 επιπλέον κεφάλαια το 2007), ή ακόμη με τη μονομερή απόφαση της Κυπριακής Δημοκρατίας (6 κεφάλαια το 2009). Καθίσταται δε σαφές ότι με την ευθυγράμμιση της Τουρκίας σε έκαστο εκ των εναπομεινάντων 34 κεφαλαίων, οι πρωταγωνιστές, Βρετανο-σουηδοί και Κομισιόν, θα ασκούν τις «απαραίτητες» πολιτικές πιέσεις για να εξασφαλίσουν άνοιγμα του κάθε κεφαλαίου. Άλλωστε, θα ήταν τουλάχιστον αφελές να θεωρήσει κανείς ότι η «θετική ατζέντα» εξαντλείται μόνο στην τεχνική ευθυγράμμισης της Τουρκίας με όλα τα διαπραγματευτικά κεφάλαια, χωρίς καμιά πολιτική συνέπεια για άνοιγμα των εν λόγω κεφαλαίων…

Σημειώνεται ότι η «θετική ατζέντα» εκτείνεται και στην παραχώρηση διευκολύνσεων εξασφάλισης ευρωπαϊκών θεωρήσεων διαβατηρίων για κάποιες κατηγορίες Τούρκων πολιτών (λ.χ επιχειρηματίες), με στόχο την εν μέρει ικανοποίηση του Ταγίπ Ερντογάν που αξιώνει πλήρη απελευθέρωση των θεωρήσεων διαβατηρίων. Επιπλέον, η «θετική ατζέντα» περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα θεμάτων «αμοιβαίου ενδιαφέροντος» όπως οι πολιτικές μεταρρυθμίσεις, η ενέργεια, η μάχη κατά της τρομοκρατίας και το εμπόριο.

2. Επίλυση Κυπριακού ή απόδοση ευθυνών:
Οι πρωταγωνιστές επενδύουν επίσης στην επίλυση του Κυπριακού το προσεχές εξάμηνο, πριν την ανάληψη της Προεδρίας της Ε.Ε. από την Κύπρο, κάτι που αναμένεται εκ των πραγμάτων να οδηγήσει σε ξεπάγωμα 14 διαπραγματευτικών κεφαλαίων, δίνοντας νέα πνοή στην ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Το θέμα της ενδεχόμενης απόδοσης ευθυνών στην ελληνοκυπριακή πλευρά είναι κάτι που επίσης εκτιμάται ότι θα απαλλάξει την Τουρκία από κάθε κυπρογενή υποχρέωση στην ενταξιακή της διαδρομή. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι οι υποστηρικτές της Τουρκίας, φρόντισαν διά του Στέφαν Φούλε να ενισχύσουν την αποενοχοποίηση της Άγκυρας, όπως αντανακλάται στην εφετινή Έκθεση Προόδου. Για πρώτη φορά η αναφορά περί «δημόσιας στήριξης» που δήθεν εκφράζει η Τουρκία στις συνομιλίες για δίκαιη λύση του Κυπριακού, τσιμεντώνεται και από επίκληση έκθεσης του ΟΗΕ. Αναφέρεται χαρακτηριστικά στην Έκθεση Προόδου της Κομισιόν ότι «αυτή (σ.σ. η δημόσια στήριξη της Τουρκίας) αναγνωρίστηκε τον Μάρτιο του 2011 στην Έκθεση Αξιολόγησης του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για το καθεστώς των διαπραγματεύσεων στην Κύπρο».

3. Ήττα Σαρκοζί:
Ενδεχόμενη ήττα του Νικολά Σαρκοζί στις εκλογές που θα διεξαχθούν στη Γαλλία τον Μάιο του 2012 εκλαμβάνονται ως «βάλσαμο» για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Οι υποστηρικτές της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας θεωρούν ότι εάν ο Γάλλος ηγέτης χάσει τις εκλογές, τότε θα ανοίξουν αυτόματα τέσσερα διαπραγματευτικά κεφάλαια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας, τα οποία έχει μπλοκάρει ο κ. Σαρκοζί από τις αρχές του 2007. Ο κ. Σαρκοζί είχε αποφασίσει το πάγωμα των εν λόγω τουρκικών κεφαλαίων θεωρώντας ότι συνδέονται με την απόκτηση καθεστώτος πλήρους-μέλους, κάτι που ως γνωστόν απορρίπτει στην περίπτωση της Τουρκίας, αντιπροτείνοντας μια «ειδική σχέση» Ε.Ε.-Άγκυρας.

Επιφυλάξεις από Παρίσι-Λευκωσία
Η προσφάτως εξαγγελθείσα «θετική ατζέντα» της Κομισιόν για αναζωογόνηση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας, υποστηρίχθηκε από την πλειοψηφία των κρατών-μελών, στο πλαίσιο συνεδρίας της Επιτροπής Μονίμων Αντιπροσώπων CΟRΕΡΕR, με πρωτοστάτες τη Βρετανία και τη Σουηδία. Ωστόσο, η Γαλλία και η Κυπριακή Δημοκρατία εξέφρασαν επιφυλάξεις και ζήτησαν από την Κομισιόν να γνωστοποιήσει τις λεπτομέρειες που θα διέπουν τη «θετική ατζέντα», κάτι που η Διεύθυνση Διεύρυνσης δεν έχει επί του παρόντος πράξει. Τόσο το Παρίσι, όσο και η Λευκωσία, διά του Μονίμου Αντιπροσώπου Κορνήλιου Κορνηλίου, διεμήνυσαν ότι δεν αποδέχονται οποιανδήποτε διαφοροποίηση/τροποποίηση του Διαπραγματευτικού Πλαισίου της Τουρκίας ή τη δημιουργία μιας παράλληλης δομής για προώθηση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της υποψήφιας χώρας. Οι θέσεις που εξέφρασαν η Γαλλία και η Κύπρος φαίνεται να τυγχάνουν κατανόησης και από αρκετά κράτη-μέλη που επί της αρχής τάσσονται υπέρ της «θετικής ατζέντας» και της αναζωογόνησης της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας.

Source : ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ