Tου Νικου Βατοπουλου
Ανάμεσα στους ασφαλείς λεονταρισμούς των παραιτήσεων βουλευτών και υφυπουργών και στις κορώνες και απειλές πολιτικών αρχηγών με τσιτάτα και ύφος θιγμένης γεροντοκόρης, επιβιώνει και ανανεώνεται το ερώτημα τι εστί φιλελληνισμός.Το ίδιο, όμως, το ερώτημα ακυρώνεται καθώς αδυνατίζει μπροστά στο μείζον ζήτημα, που υπερβαίνει τα ψευδο-διλήμματα και υπακούει μονάχα στον κανόνα του ορθολογισμού και του δημοσίου συμφέροντος σε βάθος χρόνου.
Επειδή χορτάσαμε από «φιλέλληνες» και «ανθέλληνες» Ελληνες, φαίνεται πως πρέπει να αποδεχθούμε ότι ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού και δυστυχώς το μεγαλύτερο κομμάτι του πολιτικού κόσμου αδυνατούν να κατανοήσουν τη θέση της Ελλάδος στον σύγχρονο κόσμο. Οι φτωχοπρόδρομοι και οι ήρωες του γλυκού νερού, που γαβγίζουν μέσα στο μαντρί, είναι σε «απόσυρση» κάτι χρόνια τώρα, αλλά δυστυχώς εξακολουθούν και είναι στο προσκήνιο και επηρεάζουν τις τύχες μας.
Υπάρχει ένα κέρδος από τη δίνη στην οποία βρισκόμαστε. Κάθε μέρα, όλο και περισσότεροι πολίτες αντιλαμβάνονται τη φύση του σύνθετου προβλήματος και η αγανάκτηση έχει μετατραπεί σε βαθιά αποστροφή για όσους υπηρέτησαν και υπηρετούν το φαύλο σύστημα. Αυτό που δίνει ελπίδα είναι οι έντονες ζυμώσεις στους κόλπους των σκεπτόμενων πολιτών.
Είναι εντυπωσιακό πόσο ψύχραιμη και ορθολογική είναι μία κρίσιμη μάζα πολιτών, οι περισσότεροι με πτυχία ή καριέρα, που αφιερώνουν μεγάλο κομμάτι της δημιουργικότητάς τους για την «επόμενη μέρα». Η επόμενη μέρα δεν έχει να κάνει με κανένα τοπίο καταστροφής, αλλά με την ανασυγκρότηση του κράτους και της κοινωνίας, που αργά η γρήγορα θα γίνει.
Σε αυτό το τοπίο, η Ελλάδα θα οδηγηθεί αναγκαστικά σε μία ψυχοθεραπευτική σύγκλιση ουτοπίας και πραγματικότητας, με ζητούμενο την ευνοϊκή για την κοινωνία σχέση παραγωγικότητας και κατανάλωσης, που τα τελευταία 30 χρόνια είναι καταστροφική.
Source : http://news.kathimerini.gr/
Ανάμεσα στους ασφαλείς λεονταρισμούς των παραιτήσεων βουλευτών και υφυπουργών και στις κορώνες και απειλές πολιτικών αρχηγών με τσιτάτα και ύφος θιγμένης γεροντοκόρης, επιβιώνει και ανανεώνεται το ερώτημα τι εστί φιλελληνισμός.Το ίδιο, όμως, το ερώτημα ακυρώνεται καθώς αδυνατίζει μπροστά στο μείζον ζήτημα, που υπερβαίνει τα ψευδο-διλήμματα και υπακούει μονάχα στον κανόνα του ορθολογισμού και του δημοσίου συμφέροντος σε βάθος χρόνου.
Επειδή χορτάσαμε από «φιλέλληνες» και «ανθέλληνες» Ελληνες, φαίνεται πως πρέπει να αποδεχθούμε ότι ένα σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού και δυστυχώς το μεγαλύτερο κομμάτι του πολιτικού κόσμου αδυνατούν να κατανοήσουν τη θέση της Ελλάδος στον σύγχρονο κόσμο. Οι φτωχοπρόδρομοι και οι ήρωες του γλυκού νερού, που γαβγίζουν μέσα στο μαντρί, είναι σε «απόσυρση» κάτι χρόνια τώρα, αλλά δυστυχώς εξακολουθούν και είναι στο προσκήνιο και επηρεάζουν τις τύχες μας.
Υπάρχει ένα κέρδος από τη δίνη στην οποία βρισκόμαστε. Κάθε μέρα, όλο και περισσότεροι πολίτες αντιλαμβάνονται τη φύση του σύνθετου προβλήματος και η αγανάκτηση έχει μετατραπεί σε βαθιά αποστροφή για όσους υπηρέτησαν και υπηρετούν το φαύλο σύστημα. Αυτό που δίνει ελπίδα είναι οι έντονες ζυμώσεις στους κόλπους των σκεπτόμενων πολιτών.
Είναι εντυπωσιακό πόσο ψύχραιμη και ορθολογική είναι μία κρίσιμη μάζα πολιτών, οι περισσότεροι με πτυχία ή καριέρα, που αφιερώνουν μεγάλο κομμάτι της δημιουργικότητάς τους για την «επόμενη μέρα». Η επόμενη μέρα δεν έχει να κάνει με κανένα τοπίο καταστροφής, αλλά με την ανασυγκρότηση του κράτους και της κοινωνίας, που αργά η γρήγορα θα γίνει.
Σε αυτό το τοπίο, η Ελλάδα θα οδηγηθεί αναγκαστικά σε μία ψυχοθεραπευτική σύγκλιση ουτοπίας και πραγματικότητας, με ζητούμενο την ευνοϊκή για την κοινωνία σχέση παραγωγικότητας και κατανάλωσης, που τα τελευταία 30 χρόνια είναι καταστροφική.
Source : http://news.kathimerini.gr/
