Δύο μέτρα και δύο σταθμά

Ενίοτε μια εικόνα μπορεί όντως να αποτυπώσει χίλιες λέξεις και πλείστα όσα συναισθήματα. Και παράλληλα να δώσει … απαντήσεις σε ερωτήματα του τύπου: πού βαδίζουμε ως κράτος, ως συντεταγμένη Πολιτεία, ως κοινωνία, ως έθνος. Γυρίστε τη μνήμη σας περίπου έναν χρόνο πίσω. Τότε που αίφνης ένα βράδυ τα δελτία ειδήσεων και οι οθόνες των τηλεοράσεων «γέμισαν» από την εικόνα του εμφανώς καταβεβλημένου, ΣΙΔΗΡΟΔΕΣΜΙΟΥ Γενικού Διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος-Καν. Του τότε ισχυρότερου άνδρα της παγκόσμιας οικονομίας, μέλλοντα Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας, εάν θυμάστε … Η αμερικανική αστυνομία είχε συλλάβει τον Στρος-Καν με την κατηγορία του βιασμού, στηριζόμενη στην μαρτυρία μιας καμαριέρας ξενοδοχείου, μαρτυρία που ακόμα και σήμερα αμφισβητείται. Και είχε ακολουθήσει το ΤΥΠΙΚΟ σε τέτοιες περιπτώσεις, δηλαδή είχε μεταφέρει τον ΥΠΟΠΤΟ, με χειροπέδες, χωρίς κανένα πρόσθετο μέτρο προστασίας, ουδόλως ασχολήθηκε να «κρύψει» το πρόσωπό του από τις κάμερες και τους φωτογράφους και εν τέλει του συμπεριφέρθηκε ΟΠΩΣ ΟΡΙΖΕΙ ο νόμος. Ο νόμος τους. «Σκληρός νόμος αλλά νόμος», αν έχετε ακουστά … Ένα καλοκαίρι μετά η ΕΛ.ΑΣ έχει στα χέρια της έναν 21χρονο βιαστή και δολοφόνο. Καθ’ ομολογία του. Έναν άνθρωπο που έχει παραδεχθεί πως διέπραξε ένα από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα των τελευταίων ετών. Και οργανώνει επιχειρήσεις στρατιωτικού τύπου για να τον «προστατεύσει» (!) από τα φλας των φωτογράφων, τις κάμερες των ειδήσεων και την οργή του απλού λαού. Έχει επιστρατεύσει ακόμα και τακτικές παραπλάνησης του … εχθρού (;) για να «διασώσει» τον δολοφόνο μιας αθώας παιδικής ψυχής. Έχει καταστρατηγήσει ακόμα και τις δικαστικές αποφάσεις που επιβάλλουν την δημοσίευση των φωτογραφιών δραστών ειδεχθών εγκλημάτων! Για να σώσει ποιόν από ποιους; Από τα «αδηφάγα» μίντια; Από τον «οργισμένο» λαό; Από τη μάνα που δεν ξέρει αν αύριο θα ξυπνήσει το παιδί της από το κώμα; Από την Χρυσή Αυγή; Από ποιόν; Μακάρι τέτοια «προστασία» να βιώναμε όλοι οι Έλληνες που δεν τολμάμε να περπατήσουμε το βράδυ στο κέντρο της πόλης μας. Της Αθήνας, της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης, παντού όπου ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ των αρχών έχουν δημιουργηθεί γκέτο λαθρομεταναστών. Ανθρώπων που δεν είναι εκ προοιμίου εγκληματίες, αλλά που ενίοτε η φτώχεια, η ανέχεια και η πείνα τους οδηγεί να παραβούν το νόμο. Και συνήθως εις βάρος πολιτών αθώων… Μακάρι οι αρχές να είχαν επιδείξει τέτοια «φούρια» να … «διασώσουν» τους νομοταγείς πολίτες κι όχι τους «δράκους» της Πάρου. Σε τελική ανάλυση μακάρι να ίσχυε και στην Ελλάδα η «αμερικανιά» του σκληρού νόμου, ίσου και ίδιου για όλους. Από τον Πακιστανό έως τον Στρος-Καν. Αλλά τότε μάλλον θα μιλάγαμε για μια άλλη χώρα. Γι’ αυτό στο μυαλό σας κάντε ένα «στοπ καρέ» δύο φωτογραφίες: το Στρος-Καν και τον Πακιστανό με την κουκούλα, το τζόκεϊ, το αλεξίσφαιρο γιλέκο και τους φρουρούς της ΕΛ.ΑΣ να τον φυγαδεύουν. Και μετά επιλέξτε ποια εικόνα σας «κάνει»… [Του Παν. Γκρουμούτη από protothema.gr]