Οικονομική αποζημίωση λόγω απειλής χρήσης βίας

Μιά ανορθόδοξη προσέγγιση

 

Οι συζητήσεις αναφορικά με το Αιγαίο βρίσκονται, με κάθε αφορμή, στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος κατά τις διμερείς επαφές των αρχηγών κρατών Ελλάδας Τουρκίας, όπως και των Υπουργών Εξωτερικών των δυο χωρών.

Το ανατολίτικο παζάρι λοιπόν με την Τουρκία για την επέκταση ή μη των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια καλά κρατεί από το 1974 και μετά, αν και το πρόβλημα, σύμφωνα με την πρακτική που ακολουθείται στην ΕΕ φαίνεται στην ουσία να έχει λυθεί.

Θα μπορούσε να θεωρηθεί λάθος η οποιαδήποτε σχετική διαπραγμάτευση, όχι γιατί η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, που υπογράφηκε στις 10-12-1982 και τέθηκε σε ισχύ στις 16-11-1994 από τότε που το 100^o  κράτος-μέλος του ΟΗΕ την επικύρωσε, αλλά για άλλους απλούς και πρακτικούς λόγους.

Αναλυτικότερα, τα χωρικά ύδατα των 12 μιλίων αποτελούν μόνιμη επωδό σε όλους τους Κανονισμούς της ΕΕ με θέμα την αλιεία (π.χ. με θέμα τους ελέγχους που προβλέπονται στους αλιευτικούς στόλους). Ως γνωστό, οι Κανονισμοί, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου είναι δεσμευτικοί για όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ χωρίς παρεκκλίσεις στα όσα γράφουν. Επιπλέον αποτελούν κοινοτικό κεκτημένο για κάθε προς ένταξη στην ΕΕ κράτος, που υποχρεούται να τους αποδεχθεί ως έχουν. Υπενθυμίζεται ότι η ΕΟΚ υιοθέτησε τις διατάξεις της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας την 1-4-1988 αποδεχόμενη από τότε το όριο των 12 ναυτικών μιλίων (το έως τα 12 μίλια) στα χωρικά ύδατα των κρατών-μελών της.

Οπότε προς τι η συνέχιση της παράνομης κατά τα άλλα «απειλής χρήσης βίας» μέσω του casus belli της Τουρκίας; Σημειώνεται ότι το εν λόγω casus belli που αποτελεί απόφαση όχι της οποιασδήποτε τουρκικής κυβέρνησης αλλά αυτής της ίδιας της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης της 8-6-1995 παραβιάζει επίσης: τις αρχές της παραγράφου 4 του Άρθρου 2 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, τα όσα αυτονόητα προβλέπονται στο Σύμφωνο της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας (ΝΑΤΟ), τα όσα έχουν συμφωνηθεί στην Δήλωση της Ισπανίας (1997) και τα όσα τέλος καταγράφονται στα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής του Ελσίνκι το 1999.

Κατά τη Σύνοδο αυτή αποφασίσθηκε, εκτός των άλλων, η διευθέτηση με ειρηνικό τρόπο κάθε διαφοράς ανάμεσα στα κράτη-μέλη και στα προς ένταξη κράτη στην ΕΕ. Η Τουρκία τότε, βαπτίσθηκε απλά ως ‘επιλέξιμο κράτος’ για ένταξη. Παρά τη σθεναρή αντίσταση του τότε Πρωθυπουργού της χώρας Μπ. Ετσεβίτ, στα όσα πρόβλεπαν στα συμπεράσματα της Συνόδου κορυφής του Ελσίνκι, τελικά τα αποδέχθηκε.

Μια σωρεία λοιπόν κανόνων, συμφωνιών κ.ά. απαντά στο αμετακίνητο και εκτός των διεθνών κανόνων casus belli της Τουρκίας, το οποίο εκτός των άλλων προκαλεί σημαντικές ζημίες στην Ελλάδα, μέσω των υψηλών δαπανών της τελευταίας για αγορές οπλικών συστημάτων και όχι μόνο. Ένας οικονομολόγος μπορεί με ιδιαίτερη ακρίβεια να υπολογίσει το ύψος της συγκεκριμένης ζημιάς.

Εδώ, ως προς την πρόκληση τέτοιας μορφής ζημιών στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, αξίζει να αναφερθεί το εξής: Όταν κατά το 1925 η Ελλάδα απάντησε σε προκλήσεις της Βουλγαρίας που εκδηλώθηκαν στα σύνορα των δυο χωρών, κάνοντας ‘χρήση βίας’ και εισβάλλοντας για τρεις ημέρες στο έδαφος της γειτονικής χώρας προκαλώντας εύλογες ζημιές, η τότε Κοινωνία των Εθνών επέβαλε ένα πρόστιμο στη χώρα. Η ζημία που προκλήθηκε από τη «χρήση βίας» λοιπόν μετρήθηκε και έδωσε ένα αποτέλεσμα μια ποινή. Το ίδιο ακριβώς μπορεί να συμβεί και με τη μετρήσιμη ζημιά που προκαλεί η «απειλή χρήσης βίας».

Σημειώνεται ότι το άρθρο 2 παράγραφος 4 του Καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ, που καλεί τα μέλη του Οργανισμού να «απέχουν από απειλή ή χρήση βίας» δεν κάνει διάκριση ανάμεσα στη «χρήση βίας» και στην «απειλή χρήσης βίας», θεωρώντας λοιπόν υποδεέστερης σημασίας τη δεύτερη.

Ερώτηση λοιπόν: Γιατί η Ελληνική κυβέρνηση δεν διερευνά τη δυνατότητα διεκδίκησης αποζημίωσης που προκαλεί η «απειλή χρήσης βίας» λόγω του casus belli της Τουρκίας; Η αποζημίωση αυτή δικαιολογείται από τις πανάκριβες αγορές εξοπλιστικών συστημάτων, που προκλήθηκαν εξ’ αιτίας αυτής της παράνομης ενέργειας της Τουρκίας; Οι αγορές αυτές αποτελούν ζημία για την οικονομία. Τι έχει να χάσει παίζοντας με νομικά τερτίπια απέναντι στην Τουρκία; Απολύτως τίποτα!.

*Αν. καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ

www.mardas.gr 

Δημοσιεύτηκε στο http://blogs.eliamep.gr/

Δομή και οργανόγραμμα της κοινότητας Γκιουλέν

Του Μάνου Ηλιάδη (Συγγραφέας, Δημοσιογράφος)

Ελληνοτουρκικά-Το νέο «βαθύ κράτος» υπό τον Φετχουλάχ Γκιουλέν

Η δομή της πολυπλόκαμης οργάνωσης του «πλέον επικίνδυνου ισλαμιστή του πλανήτη» - Πώς αφαίρεσε τον κρατικό μηχανισμό και τις δυνάμεις ασφαλείας από τον έλεγχο των κεμαλιστών
Μετά την αναφορά του «ΚτΕ» (29.4.2011) στη διείσδυση στη Θράκη του «πλέον επικίνδυνου ισλαμιστή του πλανήτη», όπως έχει χαρακτηρισθεί ο Φετχουλάχ Γκιουλέν για τις υπόγειες μεθόδους που ακολουθεί και την υπονομευτική του δράση σε άλλες χώρες (βλ. «ΚτΕ» 28.5.2011), νέα στοιχεία ήλθαν να ρίξουν περισσότερο φως στη δράση αυτού του «Δούρειου Ίππου» της Τουρκίας.

Αυτή τη φορά τα στοιχεία έρχονται μέσα από την ίδια την Τουρκία. Συγκεκριμένως, στις 3 Μαΐου, ο πασίγνωστος Τούρκος δημοσιογράφος Αχμέτ Σικ συνελήφθη και φυλακίστηκε με την προσχηματική κατηγορία της συμμετοχής στην οργάνωση Εργκένεκον, αλλά ο πραγματικός λόγος για τη δίωξή του ήταν, διότι σκόπευε να εκδώσει ένα βιβλίο για τον Φ. Γκιουλέν με τίτλο «Ο στρατός του ιμάμη». Μαζί με τον Σικ, που εργαζόταν στην εφημερίδα «Ραντικάλ» του ομίλου Ντογάν, συνελήφθη και ο συνάδελφός του Ντετίμ Σενέρ, που εργαζόταν στην εφημερίδα «Μιλιέτ» του ίδιου ομίλου, τον οποίον ο Ερντογάν προσπάθησε να καταστρέψει, επιβάλλοντάς του εξοντωτικά πρόστιμα.

Για πολλούς παρατηρητές, η σύλληψη του Αχμέτ Σικ ενίσχυσε τις υποψίες (καθώς και προγενέστερους ισχυρισμούς των στρατιωτικών) ότι η κυβέρνηση Ερντογάν χρησιμοποιεί την υπόθεση Εργκένεκον, για να εξοντώσει τους αντιπάλους της, καθώς επίσης και όσους αντιτίθενται στο κίνημα Γκιουλέν, που την στηρίζει. Το ανυπόστατο της κατηγορίας εναντίον του Σικ προκύπτει από το γεγονός ότι ο ίδιος ήταν ο πρώτος δημοσιογράφος που δημοσίευσε μία έρευνα (στο περιοδικό «Νοκτά») σχετικά με τα σχέδια των στρατιωτικών για πραξικόπημα και ότι το ημερολόγιο ενός ναυάρχου που αποκάλυψε τότε, σχετικά με τα σχέδια του πραξικοπήματος, αποτελεί μέρος του κατηγορητηρίου στην υπόθεση Εργκένεκον.

Εκτός από τους Σικ και Σενέρ, υπάρχουν και άλλοι που έχουν συλληφθεί πρόσφατα με την κατηγορία-πρόσχημα της συμμετοχής στην Εργκένεκον. Ένας από αυτούς είναι ο εισαγγελέας Ιλχάν Τζιχανέρ, ο οποίος ερευνούσε διάφορα τοπικά παρακλάδια της κοινότητας Γκιουλέν. Ένας άλλος είναι ο δημοσιογράφος Νεντίμ Σενέρ, ο οποίος συνελήφθη τον περασμένο Φεβρουάριο, διότι συμμετείχε σε μία έρευνα που επέκρινε τους τρόπους, τους οποίους χρησιμοποιούσαν τα μέλη της κοινότητας, για να επηρεάσουν νεαρά άτομα και να κυριαρχήσουν στην επαγγελματική τους ζωή.

Ο ίδιος στο τελευταίο βιβλίο του είχε επικρίνει την κίνηση Γκιουλέν σε σχέση με τη δολοφονία του Αρμένιου δημοσιογράφου Χραντ Ντινκ (το 2007), είχε αποκαλύψει τα ψέματα της αστυνομίας για την υπόθεση αυτή, ενώ είχε κατηγορήσει μέλη των ενόπλων δυνάμεων, καθώς και πολλούς ανώτερους αξιωματικούς της αστυνομίας, ως υποστηρικτές του Γκιουλέν. Ένας ακόμη ήταν ο Χανεφί Αβτζί, πρώην ανώτατος αξιωματικός της αστυνομίας, ο οποίος συνελήφθη και είναι στην φυλακή, διότι έγραψε και αυτός ένα βιβλίο για την κοινότητα του Γκιουλέν, το οποίο πώλησε άνω του 1 εκατομμυρίου αντίτυπα.

Συνωμότες
«Όποιος τον αγγίζει καίγεται», είχε δηλώσει ο Σικ για τον Γκιουλέν, τη στιγμή που έμπαινε στο όχημα της αστυνομίας μετά τη σύλληψή του. Τι έλεγε τελικά το βιβλίο του Αχμέτ Σικ, που κατασχέθηκε πριν δημοσιευθεί, αλλά κατάφερε όμως να το βγάλει στο Διαδίκτυο, με αποτέλεσμα να κατέβει 100.000 φορές μέσα στις πρώτες 24 ώρες; Ότι ο Γκιουλέν ελέγχει ήδη το 80% των ανδρών της τουρκικής αστυνομίας (σ.σ.: μόνο σε τέσσερις νομούς ελέγχει 144 υψηλόβαθμα στελέχη της αστυνομίας, αναφέρει ως παράδειγμα) και επεκτείνεται ταχύτατα παντού, ότι οι άνδρες της αστυνομίας που ανήκουν στην κίνησή του ανέρχονται ταχύτατα στην ιεραρχία, ότι οι αστυνομικοί που επηρεάζει παρακολουθούσαν τα τηλέφωνα στελεχών της στρατοχωροφυλακής, υπουργών, βουλευτών και επιχειρηματιών κ.ά.

Ένα από τα χαρακτηριστικά περιστατικά που αναφέρει είναι ότι στις 23 Φεβρουαρίου 2009, σε επιχείρηση της στρατοχωροφυλακής, χωρίς τη γνώση της αστυνομίας, συνελήφθησαν περί τα 30 άτομα, με την κατηγορία ότι παρείχαν θρησκευτική εκπαίδευση σε 60 εσώκλειστα παιδιά ηλικίας 4-6 ετών. Στους 9 από αυτούς, γράφει ο Σικ, απαγγέλθηκε η κατηγορία συγκροτήσεως και συμμετοχής σε (παράνομη) οργάνωση. Το αποτέλεσμα ήταν στις 28 Νοεμβρίου 2009 να συλληφθούν όλα τα στελέχη της στρατοχωροφυλακής, που οργάνωσαν την επιχείρηση και η υπόθεση να κλείσει.

Εγχειρίδιο
Την περίοδο 1997-1998, αναφέρει ο Σικ, όταν οι Αρχές ασφαλείας άρχισαν να καταγράφουν τα μέλη της κοινότητας  Γκιουλέν (σ.σ.: την ίδια περίοδο η ΜΙΤ ολοκλήρωσε έρευνα για τον ίδιο τον Φ. Γκιουλέν), η κοινότητα, προκειμένου να διαφυλάξει τους οπαδούς της, τους διένειμε ένα κείμενο με 21 οδηγίες, οι οποίες μόνο οδηγίες θρησκευτικής οργανώσεως δεν είναι. Πρόκειται για ένα κανονικό εγχειρίδιο συνωμοτικής δράσεως, μίας πραγματικά παρακρατικής οργανώσεως.
Μερικές από αυτές:

- Αφαιρέστε από τα σπίτια σας βιβλία, τα οποία σας ενοχοποιούν.
- Ανοίγοντας την κεντρική είσοδο του σπιτιού, να φαίνεται η φωτογραφία του Κεμάλ.
- Πηγαίνοντας στη δουλειά σας, να αγοράζετε τις εφημερίδες «Σαμπάχ», «Μιλιέτ» και «Τζουμχουριέτ», τις οποίες θα τοποθετείτε σε σημείο εμφανές σε όλους.
- Την εφημερίδα «Ζαμάν» και τα περιοδικά «Αksyon» και «Sizinti» (ελεγχόμενα από τον Γκιουλέν) θα τα αγοράζετε με συνδρομή υπό άλλο όνομα. Δεν θα τα αφήνετε στα σπίτια σας.
- Στις τηλεφωνικές σας επικοινωνίες δεν θα αναφέρεστε σε θέματα θρησκείας και σε θέματα που αφορούν την οργάνωση.
- Για συγκεντρώσεις σε διάφορα σημεία θα χρησιμοποιείτε τη φράση «πού θα δούμε τον ποδοσφαιρικό αγώνα;».
- Δεν θα πηγαίνετε κάθε Παρασκευή για προσευχή. Θα χωρισθείτε σε τρεις ομάδες και κάθε μία θα πηγαίνει μία φορά κάθε τρεις Παρασκευές. Επίσης, τις Παρασκευές που δεν θα πηγαίνετε στο τζαμί θα προσκαλείτε στο σπίτι σας κεμαλιστές για καφέ ή φαγητό.
- Στον χώρο εργασίας σας δεν θα βοηθάτε κανέναν πλην των μελών της οργανώσεως.
- Για κάθε τι που λέγεται στον χώρο εργασίας σας, υπέρ ή κατά της οργανώσεως, θα ενημερώνεται άμεσα ο ιμάμης.
- Εάν η σύζυγος κάποιου μέλους της οργανώσεως δεν φοράει  μαντίλα, θα την εμφανίζει σε εορτές και γεύματα στις λέσχες της αστυνομίας.
- Οι σπουδαστές στις αστυνομικές σχολές τα Σαββατοκύριακα δεν θα πηγαίνουν στα φροντιστήρια της οργανώσεως. Τις συναντήσεις τους θα τις πραγματοποιούν σε εστιατόρια και καφετέριες.
- Στο «κουρμπάν μπαϊράμ», κανένα μέλος της οργανώσεως δεν θα σφάξει ζώα.
- Στους χώρους εργασίας σας θα συμμετέχετε σε συζητήσεις για τον ατατουρκισμό και τον κοσμικό χαρακτήρα του κράτους και δεν θα εμπλέκεστε σε συζητήσεις για τη θρησκεία.
- Από τα σκουπίδια (των άλλων) θα παίρνετε άδεια κουτιά από μπίρα και θα τα βάζετε έξω από τα σκουπίδια του σπιτιού σας (ώστε να φαίνονται).

Ιεραρχία
Μία από τις δυσκολίες κατανοήσεως της πραγματικής φύσεως αυτής της ύπουλης ισλαμικής οργανώσεως, η οποία επικαθορίζει τα πάντα πλέον στην Τουρκία και κατά την άποψή μας αποτελεί το «βαθύ κράτος» της ισλαμικής κυβερνήσεως του Ερντογάν, είναι «η ανυπαρξία ιεραρχίας και κάποιας κεντρικής οργανώσεως», όπως υποστήριξε η Helen Ebaugh, του πανεπιστημίου του Χιούστον, η οποία ερευνά τα οικονομικά του κινήματος. Η οργάνωση και η σχετική πυραμίδα της ιεραρχίας της, όμως, λειτουργεί και αυτή -όπως την αποκαλύπτει ο Σικ στο κατασχεθέν βιβλίο του- έχει ως εξής:
- Συμβουλευτική Ομάδα: Αποτελείται από επτά άτομα με πρόεδρο τον Φ. Γκιουλέν.
- Παγκόσμιος ιμάμης (σ.σ.: το πάνε για  επανίδρυση του χαλιφάτου): Ένας από τους ιμάμηδες της συμβουλευτικής ομάδας, ο οποίος εφαρμόζει τις αποφάσεις για την τοποθέτηση ιμάμηδων τόσο στην Τουρκία όσο και σε άλλες χώρες (άντε, με το καλό και εδώ, στη Θράκη).
- Περιφερειακός ιμάμης: Ιμάμης υπεύθυνος για μία ευρύτερη περιοχή, όπως Κ. Ασία, Ειρηνικός κ.ο.κ.
- Ιμάμης της χώρας: Π.χ., για Αγγλία, Γαλλία κ.λπ. (εδώ ποιος θα είναι; Ο Μέτε;).
- Περιφερειακός ιμάμης Τουρκίας: Π.χ., περιοχή Μαρμαρά, Αιγαίου, Μαύρης Θάλασσας κ.λπ.).
- Ιμάμης νομού.
- Ιμάμης επαρχίας.
- Ιμάμης συνοικίας.
- Ιμάμης οικίας: Υπεύθυνος για τις οικίες και τις εστίες συγκεντρώσεως των οπαδών.
- Διδάσκαλοι και, τέλος,
- Μαθητές και μέλη της οργανώσεως.

Και αυτή την ύπουλη οργάνωση, που εμφανίζεται με τη λεοντή του μετριοπαθούς ισλάμ και της δήθεν σύγχρονης εκπαιδευτικής δραστηριότητας, με την οποία καμουφλάρει τα σχολεία της, η οποία όπως γράψαμε πρόσφατα έχει ήδη βάλει πόδι στη Θράκη, ο κομψευόμενος υπουργός Εξωτερικών και ο άνθρωπός του στη Θράκη, όχι μόνο ανέχονται τη δράση της, αλλά δεν κάνουν καν τον κόπο να ρωτήσουν τις αρμόδιες Αρχές για την πραγματική φύση της…
Source: Κόσμος του Επενδυτή