Οι βιομηχανικές μονάδες στη Βόρεια Ελλάδα στοίχειωσαν, προκαλώντας ντόμινο λουκέτων, εκτίναξη των ποσοστών ανεργίας και εκρηκτικές κοινωνικές καταστάσεις στις ακριτικές περιοχές. Οι δραματικές απώλειες θέσεων εργασίας και η κραυγή αγωνίας των τοπικών φορέων αμβλύνουν τις ενστάσεις για την εγκατάσταση Ειδικών Οικονομικών Ζωνών.
Εμβληματικές βιομηχανικές μονάδες του ελληνικού Βορρά έχουν περάσει στη λήθη, έχοντας διακόψει την τελευταία διετία κάθε παραγωγική διαδικασία. «Η ανεργία στην Ξάνθη ενδεχομένως να υπερβαίνει και το 35%» υποστηρίζει ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ξάνθης Άγγελος Μπεμπεκίδης, ενώ δεκάδες επιχειρήσεις καθυστερούν από 2 έως 8 μήνες την καταβολή δεδουλευμένων. Από το Δεκέμβριο του 2009 οι 4.500 δικαιούχοι του επιδόματος ανεργίας στην Ξάνθη τριπλασιάστηκαν και σήμερα υπερβαίνουν τους 18.000, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Εργατικού Κέντρου. Οι αιτήσεις πτώχευσης αποτυπώνουν τις χαμένες επενδυτικές απόπειρες δεκαετιών, με χαρακτηριστική περίπτωση τη χαρτοβιομηχανία Diana. Η αναζήτηση κεφαλαίων από τον Λίβανο δεν καρποφόρησε, εντείνοντας την αγωνία των 120 εργαζομένων. Σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων, «στη Βουλγαρία, δραστηριοποιούνται πάνω από 2.000 ελληνικές επιχειρήσεις», υποβοηθούμενες από τη νέα οδική σύνδεση, εξηγεί ο κ. Μπεμπεκίδης. Εικόνα ερήμωσης επικρατεί και στη βιομηχανική περιοχή της Κομοτηνής. Μόνο οκτώ από τα 99 εργοστάσια εξακολουθούν να λειτουργούν, με εργατικό δυναμικό που δεν ξεπερνά τα 900 άτομα. Στην ίδια ακτίνα, το 2003 απασχολούνταν 17.000 άνθρωποι, επισημαίνει ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ροδόπης Παντελής Μαγαλιός, υπολογίζοντας ότι η «ανεργία κυμαίνεται γύρω στο 40%-45%».
Η ώρα της ΕΟΖ
Σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας, η συζήτηση στη Βόρεια Ελλάδα για την εγκατάσταση Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (περιοχών με ιδιαίτερα φορολογικά και εργοδοτικά προνόμια) διχάζει τις τοπικές κοινωνίες, όσο οι συνέπειες της κρίσης ακουμπούν μεγαλύτερα στρώματα του πληθυσμού. Τα επενδυτικά κίνητρα που προσφέρθηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες για την ανάπτυξη της βιομηχανικής δραστηριότητας στη Θράκη δεν απέδωσαν τα προσδοκώμενα, ενώ «εμείς είμαστε υπέρ της ανάπτυξης, αλλά όχι αυτής της ανάπτυξης, με οικονομικές ζώνες, συρματοπλέγματα και φρουρούς» επισημαίνει ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ξάνθης.
Το ζωηρό ενδιαφέρον για τις ΕΟΖ δεν έκρυψαν τόσο ο επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων Όλι Ρεν όσο και ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας Φίλιπ Ρέσλερ, ενώ την πρώτη επίσημη τοποθέτηση της κυβέρνησης προκάλεσε, με επίκαιρη ερώτησή του προς το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, ο βουλευτής Καβάλας του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Παπουτσής. «Μια τέτοια πολιτική κινήτρων και φορολογικών επιμέρους πολιτικών θα πρέπει να γίνεται με έναν δίκαιο και ίσο τρόπο μεταξύ παλιών και νέων επιχειρήσεων. Γνώμη μου είναι ότι δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να διακυβεύονται τα εργασιακά κεκτημένα και δικαιώματα» τονίζει στην «F.S.» ο κ. Παπουτσής, δηλώνοντας «συγκρατημένα αισιόδοξος για τα θετικά αποτελέσματα που μπορεί να υπάρξουν από μια τέτοια απόφαση για τη λειτουργία ΕΟΖ».
Νικόλαος Πέντζος, πρόεδρος του ΣΒΒΕ
«Διαχρονική η κυβερνητική αδράνεια»
Η διαχρονική κυβερνητική αδράνεια, η αναβλητικότητα στη λήψη αποφάσεων έμπρακτης στήριξης της μεταποιητικής δραστηριότητας στη χώρα μας και η έλλειψη μέτρων προς την πραγματική οικονομία, σε συνδυασμό με το περιβάλλον που έχει διαμορφώσει η οικονομική κρίση, έχουν οδηγήσει πολλές βιομηχανίες σε παύση δραστηριοτήτων και αρκετές στην αναζήτηση άλλων χωρών, για τη μερική ή ολική μετεγκατάσταση των παραγωγικών τους δραστηριοτήτων.
Δυστυχώς, οι στρεβλώσεις που επικράτησαν για πάνω από τριάντα χρόνια στο πεδίο ανάπτυξης της οικονομίας της χώρας, η διαρκής ενίσχυση της κατανάλωσης και όχι της παραγωγικής βάσης, και η μόνιμη απουσία βιομηχανικής πολιτικής έχουν οδηγήσει τις μεταποιητικές επιχειρήσεις στα πρόθυρα του κλεισίματος.
Τα προηγούμενα χρόνια ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος διαρκώς υποστήριζε ότι θα πρέπει να υπάρξει συγκεκριμένη βιομηχανική πολιτική και στοχευμένη αναπτυξιακή αναδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας. Αντ’ αυτού, η πολιτεία αγνόησε τη στρατηγική της ανάπτυξης και μπήκε στη διαχειριστική λογική των κοινωνικών κονδυλίων, κατασπαταλώντας μέσω των κοινοτικών πλαισίων στήριξης δισεκατομμύρια ευρώ σε δήθεν «αναπτυξιακά» προγράμματα αμφίβολης, σε κάθε περίπτωση, αποτελεσματικότητας, υποκινούμενη από τη σκέψη να δοθούν λίγα σε πολλούς, χωρίς κανένα αναπτυξιακό αποτέλεσμα για τη χώρα.
Αν σε αυτή την εικόνα των τελευταίων είκοσι ετών προσθέσουμε ότι τις περισσότερες φορές δεν λαμβάνονται υπόψη οι προτάσεις των ανθρώπων της αγοράς, που στην πραγματικότητα είναι οι μόνοι που μπορούν να εκτιμήσουν σε βάθος τι πρέπει να γίνει, πότε και πώς πρέπει να γίνει, για να υπάρξει άμεσα ανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας, τότε δεν είναι απορίας άξιο το οριακό σημείο στο οποίο έχει φτάσει η μεταποίηση, αλλά και το επιχειρηματικό κλίμα σήμερα στη χώρα μας. Άλλωστε τα αποτελέσματα φαίνονται ξεκάθαρα πλέον.
Καλούμε την πολιτεία, έστω την ύστατη στιγμή, να λάβει τα απαραίτητα μέτρα, τα οποία πολλές φορές έχουμε εκθέσει δημοσίως, ούτως ώστε να διασωθούν οι εγχώριες βιομηχανίες, να διατηρηθούν τουλάχιστον οι υφιστάμενες θέσεις εργασίας και να αποφύγουμε να διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός, ειδικά στην ελληνική περιφέρεια.
Source : citypress.gr
Εμβληματικές βιομηχανικές μονάδες του ελληνικού Βορρά έχουν περάσει στη λήθη, έχοντας διακόψει την τελευταία διετία κάθε παραγωγική διαδικασία. «Η ανεργία στην Ξάνθη ενδεχομένως να υπερβαίνει και το 35%» υποστηρίζει ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ξάνθης Άγγελος Μπεμπεκίδης, ενώ δεκάδες επιχειρήσεις καθυστερούν από 2 έως 8 μήνες την καταβολή δεδουλευμένων. Από το Δεκέμβριο του 2009 οι 4.500 δικαιούχοι του επιδόματος ανεργίας στην Ξάνθη τριπλασιάστηκαν και σήμερα υπερβαίνουν τους 18.000, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Εργατικού Κέντρου. Οι αιτήσεις πτώχευσης αποτυπώνουν τις χαμένες επενδυτικές απόπειρες δεκαετιών, με χαρακτηριστική περίπτωση τη χαρτοβιομηχανία Diana. Η αναζήτηση κεφαλαίων από τον Λίβανο δεν καρποφόρησε, εντείνοντας την αγωνία των 120 εργαζομένων. Σε απόσταση λίγων χιλιομέτρων, «στη Βουλγαρία, δραστηριοποιούνται πάνω από 2.000 ελληνικές επιχειρήσεις», υποβοηθούμενες από τη νέα οδική σύνδεση, εξηγεί ο κ. Μπεμπεκίδης. Εικόνα ερήμωσης επικρατεί και στη βιομηχανική περιοχή της Κομοτηνής. Μόνο οκτώ από τα 99 εργοστάσια εξακολουθούν να λειτουργούν, με εργατικό δυναμικό που δεν ξεπερνά τα 900 άτομα. Στην ίδια ακτίνα, το 2003 απασχολούνταν 17.000 άνθρωποι, επισημαίνει ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ροδόπης Παντελής Μαγαλιός, υπολογίζοντας ότι η «ανεργία κυμαίνεται γύρω στο 40%-45%».
Η ώρα της ΕΟΖ
Σε συνθήκες οικονομικής ασφυξίας, η συζήτηση στη Βόρεια Ελλάδα για την εγκατάσταση Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (περιοχών με ιδιαίτερα φορολογικά και εργοδοτικά προνόμια) διχάζει τις τοπικές κοινωνίες, όσο οι συνέπειες της κρίσης ακουμπούν μεγαλύτερα στρώματα του πληθυσμού. Τα επενδυτικά κίνητρα που προσφέρθηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες για την ανάπτυξη της βιομηχανικής δραστηριότητας στη Θράκη δεν απέδωσαν τα προσδοκώμενα, ενώ «εμείς είμαστε υπέρ της ανάπτυξης, αλλά όχι αυτής της ανάπτυξης, με οικονομικές ζώνες, συρματοπλέγματα και φρουρούς» επισημαίνει ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Ξάνθης.
Το ζωηρό ενδιαφέρον για τις ΕΟΖ δεν έκρυψαν τόσο ο επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων Όλι Ρεν όσο και ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας Φίλιπ Ρέσλερ, ενώ την πρώτη επίσημη τοποθέτηση της κυβέρνησης προκάλεσε, με επίκαιρη ερώτησή του προς το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, ο βουλευτής Καβάλας του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Παπουτσής. «Μια τέτοια πολιτική κινήτρων και φορολογικών επιμέρους πολιτικών θα πρέπει να γίνεται με έναν δίκαιο και ίσο τρόπο μεταξύ παλιών και νέων επιχειρήσεων. Γνώμη μου είναι ότι δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να διακυβεύονται τα εργασιακά κεκτημένα και δικαιώματα» τονίζει στην «F.S.» ο κ. Παπουτσής, δηλώνοντας «συγκρατημένα αισιόδοξος για τα θετικά αποτελέσματα που μπορεί να υπάρξουν από μια τέτοια απόφαση για τη λειτουργία ΕΟΖ».
Νικόλαος Πέντζος, πρόεδρος του ΣΒΒΕ
«Διαχρονική η κυβερνητική αδράνεια»
Η διαχρονική κυβερνητική αδράνεια, η αναβλητικότητα στη λήψη αποφάσεων έμπρακτης στήριξης της μεταποιητικής δραστηριότητας στη χώρα μας και η έλλειψη μέτρων προς την πραγματική οικονομία, σε συνδυασμό με το περιβάλλον που έχει διαμορφώσει η οικονομική κρίση, έχουν οδηγήσει πολλές βιομηχανίες σε παύση δραστηριοτήτων και αρκετές στην αναζήτηση άλλων χωρών, για τη μερική ή ολική μετεγκατάσταση των παραγωγικών τους δραστηριοτήτων.
Δυστυχώς, οι στρεβλώσεις που επικράτησαν για πάνω από τριάντα χρόνια στο πεδίο ανάπτυξης της οικονομίας της χώρας, η διαρκής ενίσχυση της κατανάλωσης και όχι της παραγωγικής βάσης, και η μόνιμη απουσία βιομηχανικής πολιτικής έχουν οδηγήσει τις μεταποιητικές επιχειρήσεις στα πρόθυρα του κλεισίματος.
Τα προηγούμενα χρόνια ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος διαρκώς υποστήριζε ότι θα πρέπει να υπάρξει συγκεκριμένη βιομηχανική πολιτική και στοχευμένη αναπτυξιακή αναδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης της χώρας. Αντ’ αυτού, η πολιτεία αγνόησε τη στρατηγική της ανάπτυξης και μπήκε στη διαχειριστική λογική των κοινωνικών κονδυλίων, κατασπαταλώντας μέσω των κοινοτικών πλαισίων στήριξης δισεκατομμύρια ευρώ σε δήθεν «αναπτυξιακά» προγράμματα αμφίβολης, σε κάθε περίπτωση, αποτελεσματικότητας, υποκινούμενη από τη σκέψη να δοθούν λίγα σε πολλούς, χωρίς κανένα αναπτυξιακό αποτέλεσμα για τη χώρα.
Αν σε αυτή την εικόνα των τελευταίων είκοσι ετών προσθέσουμε ότι τις περισσότερες φορές δεν λαμβάνονται υπόψη οι προτάσεις των ανθρώπων της αγοράς, που στην πραγματικότητα είναι οι μόνοι που μπορούν να εκτιμήσουν σε βάθος τι πρέπει να γίνει, πότε και πώς πρέπει να γίνει, για να υπάρξει άμεσα ανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας, τότε δεν είναι απορίας άξιο το οριακό σημείο στο οποίο έχει φτάσει η μεταποίηση, αλλά και το επιχειρηματικό κλίμα σήμερα στη χώρα μας. Άλλωστε τα αποτελέσματα φαίνονται ξεκάθαρα πλέον.
Καλούμε την πολιτεία, έστω την ύστατη στιγμή, να λάβει τα απαραίτητα μέτρα, τα οποία πολλές φορές έχουμε εκθέσει δημοσίως, ούτως ώστε να διασωθούν οι εγχώριες βιομηχανίες, να διατηρηθούν τουλάχιστον οι υφιστάμενες θέσεις εργασίας και να αποφύγουμε να διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός, ειδικά στην ελληνική περιφέρεια.
Source : citypress.gr
