Η Γαλλία και οι ΗΠΑ πρόκειται να «κονταροχτυπηθούν» για τη κατασκευή στη Τουρκία του τρίτου εργοστασίου παραγωγής πυρηνικής ενέργειας. Σύμφωνα με τον Τανέρ Γιλντίζ, υπουργό ενέργειας της χώρας, οι διαπραγματεύσεις για τον δεύτερο πυρηνικό σταθμό έχουν σχεδόν ολοκληρωθεί και η Άγκυρα πρόκειται να επιλέξει μεταξύ τεσσάρων χωρών.
Η διαδικασία για το δεύτερο σταθμό θα λειτουργήσει και ως «οδηγός» για τον τρίτο, ενώ το υπουργείο ενημέρωσε τους διαγωνιζόμενους για τον δεύτερο πως όποιος επιθυμεί θα μπορούσε να καταθέσει προσφορά και για τον τρίτο. Σε ένα άλλο σημείο των δηλώσεων του Τ. Γιλντίζ έγινε η επισήμανση πως είναι πολύ πιθανό για το τρίτο εργοστάσιο, να εκδηλώσουν ενδιαφέρον και χώρες που δεν είχαν προσχωρήσει σε προσφορά για το πρώτο και το δεύτερο διαγωνισμό. Εμμέσως πλην σαφώς ο υπουργός φωτογράφησε την Γαλλία και τις ΗΠΑ ως δυνητικούς συνεργάτες για τη κατασκευή του τρίτου εργοστασίου. Η διατύπωση μάλιστα θα μπορούσε να ερμηνευθεί και ως έμμεση παρότρυνση και διαβεβαίωση ότι η υποβολή τέτοιων υποψηφιοτήτων θα αντιμετωπιστεί «ευνοϊκά»…
Η Γαλλία η οποία εξασφαλίζει το 74% των δικών της αναγκών μέσω της παραγωγής πυρηνικής ενέργειας δεν έλαβε μέρος στους προηγούμενους διαγωνισμούς για πολιτικούς λόγους, μη ξεχνάμε πως η κυβερνήσεις του Νικολά Σαρκοζί ήταν πολύ εχθρικές απέναντι στη Τουρκία, τόσο στη προοπτική εισόδου της στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στο θέμα της γενοκτονίας των Αρμενίων. Αναφορικά με τις ΗΠΑ, ο Τ. Γιλντίζ ανέφερε πως θα μπορούσε να ακολουθήσει το ρωσικό παράδειγμα, δηλαδή την εύρεση ενός στρατηγικού συμμάχου με τον οποίο θα «χτυπήσει» τον διαγωνισμό με αξιώσεις.
Υπενθυμίζεται πως η ρωσική Rosatom κέρδισε το συμβόλαιο κατασκευής εργοστασίου πυρηνικής ενέργειας στην περιοχή της Μερσίνας, ενώ αυτή τη στιγμή Ιαπωνικές, Κινεζικές, Νοτιοκορεατικές και Καναδικές εταιρίες ερίζουν για την κατασκευή του πυρηνικού σταθμού στη Σινώπη του Πόντου. Ενώ μέχρι αυτή τη στιγμή δεν έχει αναφερθεί η ακριβής τοποθεσία του τρίτου σταθμού, οι εκτιμήσει μιλάνε για τη τοποθέτησή του στην Ανατολική Θράκη, και πιο συγκεκριμένα στη πόλη της Ιγνιαντά περιοχή πλησίον της Μαύρης Θάλασσας κοντά στα σύνορα με τη Βουλγαρία.
Η Τουρκία θέλει κατεπειγόντως, μέχρι το 2020 δηλαδή, να μειώσει την εξάρτησή της από ξένες πηγές ενέργειας, με αποτέλεσμα η κατασκευή και λειτουργία του πρώτου πυρηνικού εργοστασίου στο Ακούγιου να τοποθετείται το 2019, το οποίο πρόκειται να δώσει δουλειά σε 3.500 άτομα.
Το «defence-point.gr» παρότι διατηρεί σοβαρές επιφυλάξεις για το κατά πόσον η Άγκυρα, υπό τις παρούσες γεωπολιτικές εξελίξεις θα καταφέρει να υλοποιήσει τα νεοθωμανικά πυρηνικά σχέδιά της, δεν μπορεί να μην επισημάνει πως τη στιγμή που η χώρα αυτή θα θέτει – Αλλάχ επιτρέποντος – σε λειτουργία τον πρώτο πυρηνικό σταθμό, στο «Ελλαδιστάν» θα ασχολούμαστε για το εάν το χρέος θα έχει πέσει στο 120% του ΑΕΠ για να γίνει βιώσιμο (ξεχνώντας φυσικά πως το 116%, με το οποίο μπήκαμε στο μνημόνιο, δεν ήταν). Και μόνο η συγκεκριμένη σκέψη δείχνει την ένδεια πνεύματος της «προοδευτικής» κοινωνίας της μεταπολίτευσης, και αποτελεί μνημείο εγκληματικής αμέλειας για τον έθνος και την Ιστορία του.
Θα κάνουμε επιτέλους κάτι για όλα αυτά, ή θα εξακολουθήσουμε να παρατηρούμε τα «φαινόμενα»; Σκοπεύει η – όποια – κυβέρνηση να ανακατέψει λίγο την τράπουλα με κινήσεις ουσίας οι οποίες συμβάλλουν τα μέγιστα στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών, ή θα συνεχίσει τη σημερινή συνταγή της απραξίας επί της ουσίας; Πως δεν αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι αγορές αυτό που εξετάζουν πέραν των πραγματικών οικονομικών στοιχείων είναι οι προσδοκίες για να αλλάξει ή όχι κάτι; Πόσες φορές πρέπει να γράψουμε ότι οι διεθνείς αγορές λειτουργούν ως προεξοφλητικός μηχανισμός και συμβάλλουν στη δημιουργία υπεραξιών οι οποίες στη συνέχεια περνούν στην πραγματική οικονομία και υλοποιούν τις στρατηγικές συλλήψεις, δηλαδή τα σχέδια;
Τώρα βέβαια η προοπτική να πάρει την εξουσία στα χέρια του η ελληνική εκδοχή του «κρατικού vulture fund», μια κυβέρνηση δηλαδή η οποία θα ασχοληθεί με το να βουτήξει ότι βρίσκει μπροστά της, «βαφτίζοντας» το επιχειρηματικό κέρδος ως εξ ορισμού προϊόν… ληστείας, τα πράγματα αλλάζουν. Διότι τέτοιες αηδίες που ακούγονται στην Ελλάδα κυρίως από κρατικοδίαιτους μανδαρίνους που δεν δούλεψαν ποτέ παραγωγικά στη ζωή τους και από κάποιες… μαγικές συγκυρίες της τύχης τη βγάζουν μια χαρά τη στιγμή που οι πολίτες υποφέρουν, αποτελούν συνταγή για ακόμα περισσότερες περιπέτειες.
Τώρα βέβαια η προοπτική να πάρει την εξουσία στα χέρια του η ελληνική εκδοχή του «κρατικού vulture fund», μια κυβέρνηση δηλαδή η οποία θα ασχοληθεί με το να βουτήξει ότι βρίσκει μπροστά της, «βαφτίζοντας» το επιχειρηματικό κέρδος ως εξ ορισμού προϊόν… ληστείας, τα πράγματα αλλάζουν. Διότι τέτοιες αηδίες που ακούγονται στην Ελλάδα κυρίως από κρατικοδίαιτους μανδαρίνους που δεν δούλεψαν ποτέ παραγωγικά στη ζωή τους και από κάποιες… μαγικές συγκυρίες της τύχης τη βγάζουν μια χαρά τη στιγμή που οι πολίτες υποφέρουν, αποτελούν συνταγή για ακόμα περισσότερες περιπέτειες.
Source : defence-point.gr
