Geopolitical Research Institute(GRI)/Εταιρεία Γεωπολιτικών Ερευνών(ΕΓΕ)

Σάββατο 21 Ιανουαρίου 2012

Ο περιορισμός του κόστους στον ιδιωτικό τομέα ως προϋπόθεση ανάπτυξης

Με αφορμή την πίεση που ασκεί η τρόικα προς την κατεύθυνση της μείωσης του μισθολογικού κόστους στον ιδιωτικό τομέα έχει αναπτυχθεί ένας δημόσιος διάλογος που αναδεικνύει την αδυναμία αποτελεσματικής αντιμετώπισης των μεγάλων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων.

Αναγκαία η μείωση
Η μείωση του μισθολογικού κόστους στον ιδιωτικό τομέα είναι αναγκαία, πρέπει όμως να διευκρινιστεί ο τρόπος με τον οποίο θα επιτευχθεί. Τα άλματα που πραγματοποιεί το ποσοστό ανεργίας δείχνουν ότι ο ιδιωτικός τομέας και κυρίως οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις δεν μπορούν να κρατήσουν το ίδιο επίπεδο απασχόλησης με το ίδιο μισθολογικό κόστος. Ο συνδυασμός της μεγάλης πτώσης του κύκλου εργασιών και της αδυναμίας εξασφάλισης τραπεζικής χρηματοδότησης οδηγεί χιλιάδες επιχειρήσεις σε απολύσεις, μείωση του μισθολογικού κόστους, ακόμη και παραβίαση βασικών οικονομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων σε αυτές. Αντί λοιπόν να πέφτουμε στην παγίδα της διαχείρισης του επικοινωνιακού, πολιτικού κόστους από αυτούς που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, καλά θα κάνουμε να αντιμετωπίσουμε τη δύσκολη πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί.
Άλλωστε η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει μόνο πρόβλημα μεγάλου δημοσιονομικού ελλείμματος, αλλά και πρόβλημα υπερβολικά υψηλού ελλείμματος στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Αυτό σημαίνει ότι δεν αρκεί η δημοσιονομική εξυγίανση για να ορθοποδήσουμε και πως επιβάλλεται η ενίσχυση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας του ιδιωτικού τομέα για να μπορέσουμε να κερδίσουμε στην παγκόσμια αγορά τα χρήματα που χρειαζόμαστε για να καλύψουμε βασικές ανάγκες μας και να χρηματοδοτήσουμε τη διαχείριση του υπέρογκου δημόσιου χρέους.

Δεν αρκεί
Η μείωση του μισθολογικού κόστους στον ιδιωτικό τομέα είναι εντελώς αναγκαία, ό,τι και να λένε διάφοροι πολιτικοί και συνδικαλιστικοί παράγοντες. Εάν μάλιστα είχε επιτευχθεί στην έναρξη της εφαρμογής του μνημονίου –για παράδειγμα, με την κατάργηση του 13ου και του 14ου μισθού με τη μέθοδο που εφαρμόστηκε στο Δημόσιο– η ανεργία δεν θα είχε εκτοξευτεί στο 18,2% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού.
Πρέπει πάντως να τονιστεί ότι η μείωση του μισθολογικού κόστους στον ιδιωτικό τομέα δεν μπορεί να φέρει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα εάν δεν συνδυαστεί με τη μείωση του συνολικού κόστους.
Είναι αναγκαία η μείωση του μη μισθολογικού κόστους μέσα από τον περιορισμό των ασφαλιστικών εισφορών των επιχειρήσεων και των εργαζομένων. Για να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να πέσουν οι μεσαίες και υψηλές συντάξεις στο επίπεδο της δημοσιονομικής, οικονομικής πραγματικότητας. Δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί η επιδότηση του ασφαλιστικού συστήματος με 15 δισ. ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό κάθε χρόνο, ούτε γίνεται να μειωθούν οι ασφαλιστικές εισφορές χωρίς να μειωθούν οι παροχές και οι συντάξεις.
Ακόμη κι αν δεχτούμε τις μεγάλες θυσίες που περιγράφουμε για να γίνουν πιο ανταγωνιστικές οι ελληνικές επιχειρήσεις, δεν θα τα καταφέρουμε εάν δεν προηγηθεί η επαναλειτουργία του τραπεζικού συστήματος σε όφελος της πραγματικής οικονομίας. Ο ιδιωτικός τομέας χρειάζεται περισσότερο και φτηνότερο χρήμα από το τραπεζικό σύστημα για να αντέξει στις πιέσεις της κρίσης. Έτσι όπως λειτουργεί η οικονομία, δεσμεύονται τεράστια ποσά υπέρ του τραπεζικού συστήματος χωρίς αυτό να συμβάλλει στη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας. Έχουμε φτάσει στο σημείο να ευημερούν τα τοκογλυφικά κυκλώματα εξαιτίας της αδρανοποίησης του τραπεζικού συστήματος. Θα πρέπει επίσης να μειωθεί δραστικά το κόστος μέσα από την κατάλληλη μείωση των φόρων που επιβάλλονται στην κατανάλωση, στα κέρδη των επιχειρήσεων και στο εισόδημα των ειλικρινών φορολογουμένων και μέσα από την απλοποίηση των διαδικασιών, ώστε να περιοριστούν η κρατική γραφειοκρατία και τα φαινόμενα διαφθοράς που αναπτύσσονται γύρω από αυτήν.
Ο περιορισμός του κόστους του ιδιωτικού τομέα είναι μία εξαιρετικά σύνθετη υπόθεση. Έφτασε η ώρα να αρχίσουμε να αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα σε όλες του τις διαστάσεις αντί να παρατηρούμε και να σχολιάζουμε την πορεία των περισσότερων ελληνικών επιχειρήσεων προς την οικονομική καταστροφή
Source : citypress.gr

Δημόσιο χρέος και PSI

Γιάννης Βαρουφάκης
 Όλοι αγωνιούν για το PSI+. Εύχονται να πάει καλά, να ανακουφιστεί έτσι το ελληνικό δημόσιο χρέος, να πάρουμε πάλι την «δόση» μας και τον Μάρτιο να κλείσει η νέα δανειακή σύμβαση με την τρόικα ώστε να «σωθεί» άλλη μια φορά η χώρα.
Στο προηγούμενο κείμενό μου, εξήγησα γιατί θεωρώ το PSI+ μια απάτη που απεγνωσμένα ψάχνει νομιμοποίηση. Εμμένω σε αυτά που έγραφα εκεί (τα οποία τα τελευταία εικοσιτετράωρα φαίνεται να έχουν επιβεβαιωθεί τις τελευταίες μέρες από τον διεθνή τύπο, βλ. εδώ και εδώ). Παρά την «συμφωνία» που μάλλον θα ανακοινωθεί (με φανφάρες πανομοιότυπες με εκείνες που ακολούθησαν τις καταστροφικές Συνόδους-Συμφωνίες της 21η Ιουλίου, της 26η Οκτωβρίου και της 9η Δεκεμβρίου), θα πρόκειται περί νεκρού γράμματος: Τις εβδομάδες που θα ακολουθήσουν θα ξετυλιχθεί ένα κρυφό, παρασκηνιακό δράμα καθώς η ΕΕ και το ΔΝΤ θα διεξάγει μια νέα σειρά διαπραγματεύσεων με τις σκιώδεις τράπεζες (τα hedge funds) τα οποία θα απαιτούν ίδια μεταχείριση των ελληνικών ομολόγων τους με τα ομόλογα που κρατά η ΕΚΤ, και η οποία απαιτεί την εξαίρεσή τους από οιοδήποτε κούρεμα. Εν κατακλείδι, το PSI+ είτε συμφωνηθεί είτε όχι δεν θα φέρει τις «ανάσες» που έχει ανάγκη το δημόσιο χρέος χωρίς να εμπλέξει όλη την Ευρώπη σε μια μεγάλη περιπέτεια που δεν αξίζει τον κόπο.Σήμερα προχωρώ το επιχείρημα ένα βήμα παραπέρα: Ακόμα και επιτυχημένο να είναι το PSI+ (που δεν θα είναι), το μέγιστο δώρο στην χώρα μας και στην Ευρώπη ολόκληρη θα ήταν να ναυαγήσουν οι διαπραγματεύσεις. Πως μπορεί να το επιδιώξει αυτό η ελληνική κυβέρνηση χωρίς να φανεί ότι είναι εκείνη υπεύθυνη για το ναυάγιο; Με δύο τρόπους: Πρώτον, να συμφωνήσει η με την άποψη του ΔΝΤ ότι το επιτόκιο στα νέα ομόλογα δεν πρέπει επ’ ουδενί να ξεπερνά το 2% (κάτι που ο κ. Dallara δεν έχει εξουσιοδότηση να αποδεχθεί) και, δεύτερον, να ζητήσει συμμετοχή στην συμφωνία των hedge funds (τα οποία δεν την αποδέχονται). Έτσι, ο κ. Dallara θα φύγει άπρακτος και η ελληνική κυβέρνηση θα είναι ελεύθερη να ανακοινώσει ότι οι αποπληρωμές του Μαρτίου αναβάλλονται μέχρι νεοτέρας. Πριν υποστηρίξω την άποψη αυτή, θα ξεκινήσω με τον κατάλογο των ενστάσεων που θα ακουστούν εναντίον της.Μια τέτοια αναβολή της αποπληρωμής των δανειστών του ελληνικού δημοσίου μετά από την αποτυχία των διαπραγματεύσεων (θα μου πουν πολλοί, αν όχι όλοι):1.   Θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός με συνέπεια την άμεση πυροδότηση των CDS (των ασφαλιστήριων που έχουν αγοράσει όσοι, ουσιαστικά, στοιχημάτισαν ότι θα έχουμε πιστωτικό γεγονός)2.   Μια τέτοια αθέτηση των υποχρεώσεών μας απέναντι στους δανειστές μας (έστω και για μερικούς μήνες) θα αμαυρώσει το όνομα της Ελλάδας για δεκαετίες3.   Θα πτωχεύσουν οι ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς δεν θα πάρουν τα χρήματα του Μαρτίου που τους χρωστά το ελληνικό δημόσιο4.   Θα ναυαγήσει η νέα δανειακή σύμβαση (της 27ης Οκτωβρίου) και το ελληνικό δημόσιο, το οποίο εδώ και καιρό δεν μπορεί να δανειστεί από τις αγορές, δεν θα μπορεί να δανείζεται ούτε καν από την τρόικα5.   Η χώρα δεν θα μπορεί να εισάγει τα αναγκαία αγαθά (π.χ. πετρέλαιο)6.   Η χώρα θα εξαναγκαστεί εκτός ευρωζώνης και, λόγω της Συνθήκης της Λισαβόνας, και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Πρώτα θα απαντήσω στα πιο πάνω έξι σημεία, ένα προς ένα (και με την ίδια αρίθμηση) και κατόπιν θα εξηγήσω γιατί ισχυρίζομαι ότι το ναυάγιο του PSI+ θα έδινε μια ευκαιρία στην ευρωζώνη να αποδράσει από την Κρίση που με μαθηματική ακρίβεια την υπονομεύει και, παράλληλα, θα ήταν το μη χείρον τόσο για την Ελλάδα.1. Και βέβαια θα αποτελέσει πιστωτικό γεγονός μια τέτοια εξέλιξη. Τα CDS θα πυροδοτηθούν (με βασικούς χαμένους την Goldman Sachs και την American Insurance Group που τα εξέδωσαν) ωφελώντας τα hedge funds που τα έχουν προμηθευτεί αλλά ζημιώνοντας τα άλλα hedge funds τα οποία (όπως έγραψα στο προηγούμενο άρθρο μου) είχαν αγοράσει (μετά την 27η Οκτωβρίου) ελληνικά ομόλογα λήξης Μαρτίου με σκοπό να παζαρέψουν την πλήρη αποπληρωμή τους απειλώντας ότι, διαφορετικά, θα πυροδοτήσουν τα CDS. Κι όσες γαλλο-γερμανικές τράπεζες, στα κρυφά, έχτισαν νέα συνθετικά στοιχήματα-παράγωγα πάνω στα ελληνικά ομόλογα (ελπίζοντας σε κάποιο swap τύπου PSI+,) κι αυτές θα υποστούν ζημιές. Γιατί είναι κακό αυτό; Ας πρόσεχαν. Κι αν τώρα κινδυνεύουν με χρεοκοπία, ιδού ο δρόμος για το EFSF το οποίο προσφέρεται (μετά την Συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου) να τις επανακεφαλαιοποιήσει.

2. Μέχρι τον Ιούλιο, η κυβέρνηση έλεγε ότι η αναδιάρθρωση του χρέους (που κάποιοι προτείναμε από το 2010) θα σήμαινε απώλεια του καλού ονόματος της χώρας στις χρηματαγορές στις οποίες (θυμάστε) «όπου να’ ναι» θα ξαναβγαίναμε. Από την 27η Οκτωβρίου όμως και μετά, ούτε η κυβέρνηση δεν το λέει αυτό. Από την ώρα που συμφωνήθηκε ένα κούρεμα στην ονομαστική αξία των ομολόγων μας της τάξης του 50%, και μια επιμήκυνση του υπόλοιπου 50% για 20 με 30 χρόνια, η Ελλάδα πτώχευσε και επισήμως. Μόνο που, για λόγους Οργουελιανού ευφημισμού, το ονομάσαμε PSI+. Όμως οι άνθρωποι των αγορών δεν είναι ανόητοι. Στα μάτια τους η Ελλάδα πτώχευσε και αθέτησε τις υποχρεώσεις της. Το ότι η ΕΕ έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο του κ. Dallara για να τον «πείσει» να πει ότι δέχεται «εθελοντικά» αυτή την διαγραφή χρέους δεν σημαίνει ότι δεν πρόκειται για πτώχευση. (Να σας θυμίσω ότι και οι εταιρείες – π.χ. η Lehman Brothers –, όταν πτωχεύουν, πάντα αποπληρώνουν ένα μέρος των χρεών τους. Πτωχευμένες κηρύσσονται όταν κριθεί ότι είναι ανίκανες να τα αποπληρώσουν στο ακέραιο.) Άρα, το επιχείρημα ότι αν ναυαγήσει το PSI+ θα χάσουμε το καλό μας όνομα, ενώ αν πετύχει θα το κρατήσουμε, απορρίπτεται ως γελοίο.

3. Οι ελληνικές τράπεζες, αγαπητές και αγαπητοί φίλοι, είναι ήδη πτωχευμένες. Η λειτουργία τους δεν εξαρτάται από το αν θα πάρουν τον Μάρτιο το 15% των χρημάτων που τους χρωστά το ελληνικό δημόσιο (καθώς το PSI+ αυτό προβλέπει, συν νέα 30ετή ομόλογα τα οποία δεν πρόκειται να αλλάξουν σημαντικά την δραματική κατάσταση των λογιστικών τους βιβλίων). Αυτό το ποσό, που αντιστοιχεί στο 15%, δεν θα κρίνει την βιωσιμότητά τους. Όπως και σήμερα, θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν στην βάση της συνεχιζόμενης παροχής ρευστότητας από την ΕΚΤ (με το νέο LTRO να παίζει σημαντικό ρόλο). Ίσως μάλιστα το ναυάγιο του PSI+ να εξαναγκάσει τους τραπεζίτες μας να αποδεχθούν κεφάλαια από το EFSF (κάτι που θα ήταν ευχής έργο για τις τράπεζες αλλά όχι, βέβαια, για τους ίδιους). [Όσο για τις ανησυχίες ότι η ΕΚΤ θα σταματήσει την παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες σε περίπτωση που το PSI+ ναυαγήσει, δεν υπάρχει περίπτωση η ΕΚΤ να κάνει κάτι τέτοιο δεδομένου ότι θα πυροδοτούσε την αλυσιδωτή κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος της ευρωζώνης.] Τέλος, τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία και αυτά τελούν υπό πτώχευση, με ή χωρίς το PSI+, μπορούν ενισχυθούν βραχυπρόθεσμα (για τους επόμενους μήνες) με τα απαιτούμενα χρήματα τα οποία είναι μια σταγόνα μπροστά στον ωκεανό των αποπληρωμών του Μαρτίου. [Ό,τι στο μέλλον θα έχουμε πρόβλημα με τα ασφαλιστικά ταμεία, αυτό είναι σίγουρο. Όμως αυτό θα συμβεί και να «πετύχει» το PSI+.]

4. Η νέα δανειακή σύμβαση, το Μνημόνιο Νο.2, που συμφωνήθηκε την 27η Οκτωβρίου, μαζί με το PSI+, παρουσιάζεται σήμερα ως ο νέος εθνικός στόχος – η τελευταία ευκαιρία να μπορέσει για λίγο ακόμα καιρό να χρηματοδοτείται το κράτος. Δεν είναι όμως. Ξέρετε, είναι αλήθεια ότι, έως τώρα, στο πλαίσιο του Μνημονίου Νο.1, ένα ποσοστό των νέων δανεικών (που παίρναμε σε δόσεις) της τάξης του 15% με 20% πήγαινε σε μισθούς, συντάξεις και, γενικότερα, στην χρηματοδότηση του πρωτογενούς ελλείμματος του δημοσίου (δηλαδή των ελλειμμάτων που θα είχαμε ακόμα κι αν δεν αποπληρώναμε τα παλαιά χρέη). Από εδώ και στο εξής όμως, αυτό τελείωσε. Η Γερμανία το έχει δηλώσει κατηγορηματικά: «Δεν θα πάρετε ευρώ πάνω από το ποσό που χρειάζεστε για να αποπληρώνετε τα δανεικά σας.» Άρα, τα πράγματα είναι απλά: Η νέα δανειακή σύμβαση δεν θα καλύπτει καμία από τις νέες δαπάνες του ελληνικού δημοσίου. Οι μόνοι που θα πρέπει να αγωνιούν για το αν θα προχωρήσει ή όχι είναι οι δανειστές μας, συμπεριλαμβανόμενης της τρόικας (και ιδίως της ΕΚΤ) που δεν θα πάρει τα χρήματα του Μνημονίου Νο.1 παρά μόνο αν προχωρήσει το Μνημόνιο Νο.2! Περιληπτικά, είτε προχωρήσει το Μνημόνιο Νο.2 (με ή χωρίς επιτυχημένο PSI+) είτε όχι, το ελληνικό δημόσιο, από τούδε και στο εξής, δεν θα μπορεί να δανείζεται από την τρόικα για να πληρώνει μισθούς, συντάξεις, εξοπλισμούς, σχολεία, υγεία κλπ.

5. Αυτός ο φόβος είναι κατάλοιπο της προ ευρώ εποχής και εκτός θέματος σήμερα. Όταν είχαμε την δραχμή, οι επιχειρήσεις που εισήγαγαν είδη πρώτης ανάγκης (π.χ. πετρέλαιο) έπρεπε να κάνουν χρήση των αποθεμάτων συναλλάγματος της χώρας. Σήμερα, δεν έχουν κανέναν τέτοιο περιορισμό. Αγοράζουν από το εξωτερικό σε ευρώ, χρησιμοποιώντας τον δικό τους τραπεζικό λογαριασμό, και πουλάνε στην εγχώρια αγορά στο ίδιο νόμισμα. Το κράτος δεν παρεμβαίνει (ιδίως από τότε που τα διυλιστήρια και άλλοι οργανισμοί ιδιωτικοποιήθηκαν). Είναι σφάλμα να θεωρούμε ότι η πτώχευση του ελληνικού δημοσίου σημαίνει και πτώχευση της, π.χ., Πετρόλα.

6.  Όλοι θεωρούν δεδομένο ότι μια εξέλιξη σαν αυτή που πρεσβεύω (το εσκεμμένο ναυάγιο των διαπραγματεύσεων του PSI+ και η μη υπογραφή της νέας δανειακής συμφωνίας με την τρόικα) θα σημάνει, αυτομάτως, έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη. Όχι μόνο δεν είναι  δεδομένο κάτι τέτοιο αλλά, θα μου επιτρέψετε να πω, είναι αδύνατον να συμβεί. Έστω ότι το PSI+ ναυαγεί, το Μνημόνιο Νο.2 καθυστερεί και το ελληνικό δημόσιο αναβάλει την αποπληρωμή των ομολόγων του Μαρτίου. Πως θα εκδιωχθεί η χώρα από την ευρωζώνη; Πρώτον, δεν προβλέπεται μια τέτοια διαδικασία σε καμία Συνθήκη, ούτε και σε κάποιο νομικό κείμενο. Και να ψηφίσουν οι 16 υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης (κάτι το οποίο είναι απολύτως αδύνατον, καθώς τουλάχιστον η Ιρλανδία και η Πορτογαλία ξέρουν ότι μια τέτοια εξέλιξη ανοίγει το παράθυρο και για εκείνες) την εκπαραθύρωση της Ελλάδας από το ευρώ, μια τέτοια απόφαση δεν έχει κανένα νομικό αντίκρισμα. Δεύτερον, και να έβρισκαν νομικό τρόπο να το κάνουν, δεν θα το ήθελαν καθώς μια τέτοια κίνηση θα σφράγιζε την μοίρα ολόκληρης της ευρωζώνης: Τα spreads της Ιταλίας και των ομολόγων του EFSF θα πήγαιναν στα ουράνια, η Ιρλανδία θα αιμορραγούσε από μια μαζική απόδραση των αποταμιεύσεων που θα ανάγκαζε το Δουβλίνο να ορθώσει (παράνομα) τείχη στις μεταφορές κεφαλαίων κλπ κλπ. Τότε, θα με ρωτήσετε, γιατί η κα Merkel και η ίδια η ελληνική κυβέρνηση, από τον Οκτώβριο και μετά,  απειλούν ότι μία αποτυχία τους δίδυμου PSI+-Μνημονίου Νο.2 θα σήμαινε έξοδο της χώρας από το ευρώ; Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι πρόκειται περί μιας, κενής περιεχομένου, χυδαίας απειλής στην οποία αξίζει η περιφρόνηση από όλους μας.Σας υποσχέθηκα ότι, αφού απαντήσω στις ενστάσεις, θα εξηγήσω γιατί το εσκεμμένο ναυάγιο του PSI+ θα ήταν το μη χείρον για την Ελλάδα και, παράλληλα, μια ευκαιρία για την ευρωζώνη να αποδράσει από την Κρίση. Θα αρχίσω από την Ευρώπη και θα κλείσω με τους λόγους που, μεταξύ όλων των δεινών που μας απειλούν, το ναυάγιο του PSI+ είναι η πιο ανώδυνη εξέλιξη για την πατρίδα μας.Τα οφέλη της Ευρώπης από ένα ναυάγιο του PSI+1. Η πυροδότηση των CDS, και οι απώλειες  των γαλλογερμανικών τραπεζών από μια ελληνική στάση πληρωμών, θα αναγκάσει την ευρωπαϊκή ηγεσία να αντιμετωπίσει (επί τέλους) την τραπεζική κρίση που μαίνεται στα σιωπηλά στην Βόρεια Ευρώπη. Πιο συγκεκριμένα, δίνει στους ηγέτες του Βορρά (Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο και Γαλλία) την ευκαιρία και την δικαιολογία (απέναντι στους τραπεζίτες που τόσο φοβούνται οι πολιτικοί) να βάλουν το νυστέρι στο κόκκαλο – να απαιτήσουν ουσιαστική επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, δηλαδή νέα κεφάλαια και όχι αύξηση του ποσοστού κεφαλαιοποίησης των τραπεζών με μείωση των δανείων που παρέχουν, κάτι που ενισχύει τους ανέμους της ύφεσης που πλήττει ολοένα και περισσότερο την Ευρώπη.

2. Θα υποχρεώσει την ΕΚΤ να αποδεχθεί ότι δεν είναι δυνατόν τα ελληνικά ομόλογα που διαθέτει εκείνη να είναι στο απυρόβλητο ενώ εκείνα που διαθέτει το ΙΚΑ μπορούν να κουρευτούν. Θα την υποχρεώσει να σταματήσει να προσποιείται ότι οι παρεμβάσεις της έχουν καθαρά νομισματικό χαρακτήρα και πως δεν είναι δική της δουλειά να βοηθά στην ορθολογική, κεντρική διαχείριση του δημόσιου χρέους της ευρωζώνης. Εν τέλει, θα είναι ένα σημαντικό βήμα στην απαραίτητη μεταμόρφωση της ΕΚΤ σε μια πραγματική Κεντρική Τράπεζα (όπως η Fed, Bank of England κλπ).

3. Το ναυάγιο της Μνημονιακής πολιτικής στην Ελλάδα, όπου και ξεκίνησε, αποτελεί προαπαιτούμενο για τον επανασχεδιασμό της ευρωπαϊκής πολιτικής αντιμετώπισης της Κρίσης της Ευρωζώνης. Όσο η «ελληνική πληγή» καλύπτεται με τσιρότα, τόσο οι ευρωπαίοι ηγέτες μας θα κρύβονται πίσω από το δάκτυλό τους με αποτέλεσμα να καταρρέει το σύμπαν γύρω τους, στις δικές τους κραταιές χώρες, την ώρα που εκείνοι σφυρίζουν αδιάφορα. Το ναυάγιο του PSI+, από αυτή την άποψη, είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται η Ευρώπη σήμερα. Αμέσως μετά η Ευρώπη θα εξαναγκαστεί να αποφασίσει είτε να διαλύσει την ευρωζώνη είτε να την επανασχεδιάσει σε νέα, ορθολογική βάση.
Τα οφέλη της Ελλάδας από ένα ναυάγιο του PSI+1. Στην τελευταία πρόταση έγραφα πως το ναυάγιο του PSI+ θα υποχρεώσει την Ευρώπη «να αποφασίσει είτε να διαλύσει την ευρωζώνη είτε να την επανασχεδιάσει σε νέα, ορθολογική βάση». Και στην μία και στην άλλη περίπτωση, η Ελλάδα θα έχει μια ευκαιρία να ξεφύγει από την σημερινή σκοτοδίνη. Όπως έχει γίνει πλέον (ελπίζω) σαφές σε όλους μας, η Κρίση στην Ελλάδα δεν μπορεί να ξεπεραστεί με νέα δάνεια υπό τον όρο της περεταίρω συρρίκνωσης του ΑΕΠ (την αυστηρή λιτότητα δηλαδή) και ενόσω η Ευρώπη τελεί υπό άρνηση, δημιουργώντας έτσι υφεσιακές συνθήκες σε ολόκληρη την ήπειρο. Στο βαθμό που το PSI+ δεν είναι παρά ένα φύλο συκής για την συνέχιση της πολιτικής αυτής, το ναυάγιό του είναι καθήκον της χώρας μας προς τον εαυτό της. Στο πλαίσιο του επανασχεδιασμού της ευρωζώνης που θα ακολουθήσει, θα μας δοθεί (για πρώτη φορά από τότε που ξέσπασε η Κρίση) η ευκαιρία να εκπονήσουμε ένα ρεαλιστικό Σχέδιο Απόδρασης.
2. Το ελληνικό δημόσιο, ό,τι και να γίνει με το PSI+, θα πρέπει από τώρα να αυτοχρηματοδοτείται. (Έχω αναφερθεί εδώ σε δύο τρόπους που μπορεί να επιτευχθεί η αυτοχρηματοδότηση για μια περίοδο έκτακτης ανάγκης.)  Αν η ίδια η ελληνική κυβέρνηση πάρει την απόφαση ότι από εδώ και εμπρός (και μέχρι η ευρωζώνη είτε να διαλυθεί είτε να επανασχεδιαστεί) το δημόσιο θα ζει από τα έσοδά του, απορρίπτοντας επί τέλους τις ψευδαισθήσεις ότι ο συνδυασμός PSI+ και Μνημονίου Νο.2 θα μας επιτρέψουν να έχουμε πρωτογενή ελλείμματα και στο μέλλον, θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός.

3. Δύο χρόνια τώρα, η οικονομία της χώρας μας έχει στεγνώσει από επενδύσεις. Βασικός παράγοντας είναι το «έργο» που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «Περιμένοντας την Πτώχευση». Σε μια χώρα όπου όλοι ρωτούν (αν και ξέρουν την απάντηση) «Τι θα γίνει; Θα την αποφύγουμε την πτώχευση;», κανείς δεν επενδύει. Σε μια χώρα όπου το ερώτημα «Τελικά θα πτωχεύσουμε;» ισοδυναμεί με το ερώτημα «Θα μας δώσουν την επόμενη δόση;», η στάση επενδύσεων είναι φυσιολογική. Για αυτό πρέπει να πυροδοτηθούν τα CDS, για αυτό τον λόγο πρέπει να ειπωθούν τα λόγια «στάση πληρωμών», «default» κλπ ώστε να μπει ένα τέλος σε αυτή την αγωνία που εγγυάται ότι, όσο διαιωνίζεται, κανένας, έλληνας ή ξένος, δεν πρόκειται ποτέ να επενδύσει. Σκεφτείτε το: Με μηδενικό κόστος για το ελληνικό δημόσιο (καθώς έτσι κι αλλιώς κανείς δεν θα του χρηματοδοτεί τα πρωτογενή του ελλείμματα πλέον, ούτε καν η τρόικα), θα έχουμε σταματήσει αυτό το σήριαλ με την χρεοκοπία. Θα έχει εξαγγελθεί στα πρωτοσέλιδα και θα γυρίσουμε σελίδα. Εντός του ευρώ. Και με μια Ευρώπη που θα αναγκαστεί να επιστρέψει στο σχεδιαστήριο με στόχο την αναδόμηση της ευρωζώνης.Συμπερασματικά, το μήνυμά μου είναι τόσο απλό όσο και αντίθετο με όλα όσα μας βομβαρδίζουν: Το πατριωτικό και ευρωπαϊκό μας καθήκον είναι να οδηγήσουμε το PSI+ σε ναυάγιο ώστε να προβούμε σε μια αναβολή της αποπληρωμής των δανείων μας τον Μάρτιο (η οποία θα καταγραφεί ως χρεοκοπία και θα πυροδοτήσει τα CDS). Αντί για την «καταστροφή», που μας λένε ότι θα φέρει, ένα ναυάγιο των διαπραγματεύσεων του PSI+ θα δώσει στην Ελλάδα μια ύστατη (έστω και μικρή) ευκαιρία απόδρασης από την Κρίση και στην Ευρώπη ένα κίνητρο να επιστρέψει στον δρόμο του ορθολογισμού. Το ότι, δυστυχώς, οι ηγέτες μας μάλλον θα θριαμβολογήσουν άλλη μια φορά για μια δήθεν σημαντική «συμφωνία» θα πρέπει να μας προβληματίσει. Και να μας κάνει να αναρωτηθούμε: Γιατί τους ανεχόμαστε ακόμα;
Source : infognomonpolitics.blogspot

Οικονομική κρίση και λαθρομετανάστευση

Και όμως, οι λαθρομετανάστες συνεχίζουν να εισρέουν στην Ελλάδα, χωρίς να μειώνουν καν τον μέσο μηνιαίο αριθμό εισόδου τους!!! Τι συμβαίνει και η Ελλάδα έχει γίνει το «μέλι» που έλκει εκατοντάδες λαθρομετανάστες χιλιάδες οι οποίοι ετησίως αποπειρώνται (πάντα επιτυχώς) και εισέρχονται στην χώρα;

Πριν από ένα ή δύο χρόνια, η Ελλάδα ήταν...

-ακόμη- μία χώρα παράδεισος, η οποία τραβούσε το ενδιαφέρον όλων εκείνων των «κατατρεγμένων» από την Αφρική και την Ασία, οι οποίοι έβλεπαν στην πατρίδα μας την μεγάλη ευκαιρία να διεκδικήσουν ένα δικαίωμα για μία καλύτερη ζωή. Οι εντός (ή και εκτός της Ελλάδας) ΜΚΟ που ασχολούνται με τα «ανθρώπινα δικαιώματα» είχαν εργαστεί επί σειρά πολλών ετών, προλειαίνοντας το έδαφος για την υποδοχή των λαθρομεταναστών αλλά και για την ανοχή (κυρίως από κυβερνητικής άποψης) των δραστηριοτήτων τους εντός της Ελληνικής Επικράτειας.

Όμως, η Ελλάδα των ευκαιριών, η χώρα «παράδεισος», ο τόπος προορισμού που έδινε ιθαγένεια (και όχι απλά υπηκοότητα), δεν είναι πλέον σε θέση να φιλοξενήσει ούτε έναν λαθρομετανάστη. Οι υπάρχοντες επείγεται να αποχωρήσουν, αφού επιβαρύνουν πολλαπλώς την οικονομία και την κοινωνία (δημιουργώντας κυκλώματα παραοικονομίας, κυκλώματα εγκληματικότητας, αλλά και εξάγοντας από την Ελλάδα σημαντικότατα ποσά χρημάτων, ασκώντας ποικιλοτρόπως πίεση για μείωση των μισθών). Όμως, αντί αυτού, το Αφγανιστάν σχεδιάζει να ανοίξει πρεσβεία στην Αθήνα, προκειμένου να εξυπηρετεί (με έκδοση διαβατηρίων) τους Αφγανούς που ήρθαν παράνομα στην Ελλάδα!!!
Και όμως, ενώ η Ελλάδα δεν μπορεί να φιλοξενήσει πλέον κανέναν λαθρομετανάστη, κάποιοι βαδίζουν εβδομάδες ολόκληρες, διασχίζουν τα επικίνδυνα βουνά του Ιράν, δυτικά του Αφγανιστάν, και έπειτα παίρνουν τον δρόμο για την Τουρκία, προτού περάσουν μέσω ξηράς στην ανατολική Ευρώπη, ή μέσω θάλασσας στην Ελλάδα και την Ιταλία, με σκοπό να ξεφύγουν από μια χώρα που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση εδώ και τρεις δεκαετίες. Και όταν φτάσουν στην Ελλάδα, τότε βρίσκονται σε μία ανοιχτή φυλακή, στην οποία επιτρέπεται να μπαίνουν, αλλά απαγορεύεται να βγαίνουν (σύμφωνο της Μαδρίτης).

Ταυτόχρονα, η Ελληνική Συνοριοφυλακή δείχνει να αδυνατεί να ελέγξει και να αποτρέψει την καθημερινή είσοδο των λαθρομεταναστών και αρκείται στην απλή καταγραφή και στη συνέχεια, στην μεταφορά τους στην Αθήνα…! Πληροφορίες, αναφέρουν πως στο «ανακριτικό στάδιο» οι περισσότεροι λαθρομετανάστες αναφέρουν χώρες και πόλεις προέλευσης τις οποίες στη συνέχεια αδυνατούν να αναγνωρίσουν στον χάρτη, ενώ κατά την είσοδό τους είναι εφοδιασμένοι με χρήματα αλλά και με φωτοτυπημένο έγγραφο στο οποίο αναγράφονται τα… δικαιώματά τους!!!

Τι σημαίνει, όμως, για την Ελλάδα, η εισροή ενός τεράστιου αριθμού λαθρομεταναστών;
Τι σημαίνει άραγε το γεγονός πως σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν οι λαθρομετανάστες αυτοί είναι μουσουλμάνοι;
Η πρόσφατη απόφαση του Δήμου Αθηναίων για μαζική «ιθαγενοποίηση» τους, τι σημαίνει για τους Έλληνες πολίτες που κατοικούν στην Αθήνα, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα;
Ποιοι και γιατί επιμένουν στην γιγαντοποίηση ενός προβλήματος, του οποίου η κατάληξη – αποτελέσματα δεν είναι δυνατόν να διαγνωσθούν, ενώ όσοι τολμούν να «προφητεύσουν» με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία (εγκληματικότητα, αστυνομία σαρίας, ΜΚΟ που διαφημίζουν σε ξένες χώρες την Ελλάδα ως τόπο υποδοχής λαθρομετανάστευσης κ.α.) σκιαγραφούν ένα ζοφερό μέλλον που θα «εξαναγκάσει» σε συγκρουσιακές καταστάσεις;

Η αραβική άνοιξη, δηλαδή ο πόλεμος των μυστικών υπηρεσιών (με την προβιά του Ισλάμ) προκειμένου να υπάρξει στοχευμένη – προγραμματισμένη αλλαγή στις γεωπολιτικές και ενεργειακές ανακατατάξεις, είναι επίσης ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Και είναι ένα γεγονός που τείνει να γίνει πραγματικός κίνδυνος για κάθε κράτος και ιδιαίτερα για κάθε μη μουσουλμανικό κράτος (λόγω ισλαμικού φονταμενταλισμού). Και η «εμπλοκή» λαθρομεταναστών σε στρατιωτικού τύπου (ή επιπέδου μυστικών υπηρεσιών) κινδύνους, είναι επίσης καταγεγραμμένη. Ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα είναι η σύλληψη αλλοδαπού στην 122 πτέρυγα μάχης, ο οποίος συνελήφθη ενώ τριγυρνούσε στις 4 τα ξημερώματα μέσα σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις!!!

Επανερχόμενοι στο αρχικό μας ερώτημα, «γιατί οι λαθρομετανάστες συνεχίζουν να έρχονται στην Ελλάδα;», διαπιστώνουμε πως δεν υπάρχει καμία λογική απάντηση, αφού φέρεται να γνωρίζουν πως έρχονται σε μία χώρα που δεν μπορεί να τους φιλοξενήσει, αλλά και αρχίζει να αντιδρά έντονα στις «δραστηριότητες» που αναπτύσσουν (η παραοικονομία είναι μη ελεγχόμενη, ενώ καταγεγραμμένα περιστατικά αναφέρουν αδυναμία της Ελληνικής Αστυνομίας να καταστείλει δημόσιες επιθέσεις λαθρομεταναστών κατά Ελλήνων πολιτών ή ακόμη και κατά ομάδων αστυνομικών), ενώ ήδη αρχίζει να γίνει πολύ έντονη η δυσφορία στην λατρευτική (ακόμη και δημόσια) επίδειξη του Ισλάμ που θέλουν να επιβάλουν οι λαθροεισερχόμενοι.

Η μόνη «λογική» απάντηση που μπορεί να δοθεί, σχετίζεται με τον επεκτατισμό του Ισλάμ (το οποίο είναι ένα κράμα πολιτικών, κοινωνικών, οικονομικών και –τέλος- θρησκευτικών χαρακτηριστικών, με στόχευση στον απόλυτο έλεγχο του ανθρώπου) και την διαπιστωμένη τάση του να μπει στην Ευρώπη (την πατρίδα των σταυροφόρων). Η Ελλάδα αποτελεί το σύνορο, αλλά και τον ανθρώπινο κυματοθραύστη ενός τεράστιου αριθμού ανθρώπων (οι οποίοι για διάφορους λόγους έχουν εγκαταλείψει τις πατρίδες τους) και ουσιαστικά έχει μετατραπεί σε μία τεράστια ανοιχτή φυλακή υποδοχής όλων εκείνων που θέλουν να μετακινηθούν στην εσωτερική Ευρώπη, στην Γερμανία, την Γαλλία, την Ολλανδία κ.α. χώρες, στις οποίες είτε βρίσκονται ήδη συγγενείς τους, είτε υπάρχει προσφορά εργασίας και πολύ καλύτερες συνθήκες διαβίωσης… Και όμως, οι λαθρομετανάστες που τολμούν να φύγουν από την Ελλάδα προς την υπόλοιπη Ευρώπη, είναι ένας πολύ μικρός αριθμός, σε σχέση πάντα με όλους εκείνους που προτιμούν να μείνουν στην Ελλάδα. Γιατί άραγε δεν φεύγουν; Γιατί δεν τολμούν για το καλύτερο, αφού αυτό επιθυμούν;

Δυστυχώς, οι μαρτυρίες Ελλήνων πολιτών, αναφέρουν πως το τελευταίο διάστημα υπάρχουν πάρα πολλοί λαθρομετανάστες, ιδιαίτερα στην Αθήνα, οι οποίοι περιφέρονται αδιάφορα και δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για οτιδήποτε!!! Άλλες μαρτυρίες αναφέρουν την υπερκινητικότητα των λαθρομεταναστών αμέσως μετά την δύση του ηλίου, ενώ είναι ήδη γνωστές περιοχές στην Αθήνα, στις οποίες δεν κυκλοφορεί κανένας λογικός άνθρωπος οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Η αύξηση των δολοφονιών και βιασμών κατά την διάρκεια ληστειών κυρίως σε ανήμπορους γέροντες, έχει επίσης καταγραφεί, αλλά δεν έχει υπάρξει ουσιώδης απάντηση εκ μέρους της Αστυνομίας και του υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ Χ. Παπουτσή (o οποίος έχει ζητήσει ειδική προστασία της οικογενείας του από τους Έλληνες πολίτες), σχετικά με το τι προτίθεται να κάνει η κυβέρνηση προκειμένου να αντιμετωπίσει επαρκώς την διαρκώς αυξανόμενη λαθρο-εγκληματικότητα εις βάρος Ελλήνων πολιτών.

Κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, εν μέσω μίας οικονομικής κρίσης που μαστίζει την Ελλάδα και η οποία προφανώς δεν πρόκειται να τελειώσει μέσα στην επόμενη δεκαετία, οι λαθρομετανάστες συνεχίζουν να έρχονται σε μία χώρα γνωρίζοντας πως δεν θα έχουν δουλειά και ίσως εξαναγκαστούν σε μεγαλύτερη εξαθλίωση από την πατρίδα τους… Εκτός και εάν υπάρχουν άλλα σχέδια για την συνέχιση της παραμονής τους στην Ελλάδα, αφού οι κυβερνώντες την χώρα (λαθραίοι και αυτοί στην πολιτική) δείχνουν να ενδιαφέρονται πολύ για τους λαθρομετανάστες… Εξάλλου, έχουν αρχίσει εδώ και καιρό να ακούγονται πολλά για… αλλαγή πληθυσμού, αφού οι σημερινοί πολίτες δεν δείχνουν διατεθειμένοι να ανεχτούν περισσότερο ένα τσούρμο ανίκανων (και ίσως δοτών) πολιτικών να κυβερνά καταπατώντας κάθε έννοια λογικής, ηθικής και νομιμότητας… Ίσως οι λαθρομετανάστες να είναι η σανίδα σωτηρίας για τους (όπως όλα δείχνουν) απερχόμενους πολιτικούς «ταγούς». Ίσως, πάλι, οι λαθρομετανάστες να αποφασίσουν να ξεκινήσουν μία νέου τύπου "αραβική άνοιξη" εντός της Ελλάδας, προκειμένου να σταλεί μήνυμα προς την υπόλοιπη Ευρώπη... Γεγονός είναι πως πολλά μπορεί να συμβούν (αυξημένη είναι η "ανησυχία" των αστυνομικών (και άλλων αρχών ασφαλείας) σχετικά με τους λαθρομετανάστες και το Ισλάμ στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Αθήνα)... Αρκεί βέβαια, να μην αντιδράσουν τα «πρόβατα» (βλ. σημερινοί Έλληνες πολίτες)…

Source : egersis.blogspot