Ζητείται αφύπνιση

του Κωνσταντίνου Παύλου, Υποστράτηγου ε.α.
Κάθε σκεπτόμενος Έλληνας διακατέχεται σήμερα ,από θλίψη , οργή και αγανάκτηση, τόσο για αυτά που συμβαίνουν και μας έχουν οδηγήσει στα «ύψη » της διεθνούς ανυποληψίας και απαξίωσης, όσο και εκ του γεγονότος ότι οι πολιτικοί μας, δεν θέλουν να αντιληφθούν το αυτονόητο, δηλαδή ότι «δεν πάει άλλο πια».

Βεβαίως κάθε Κυβέρνηση εκλέγεται από τον λαό για να κυβερνά την χώρα. Δικές της είναι οι αποφάσεις, αλλά και δικές της οι εξ΄αυτών ευθύνες. Στις Δημοκρατίες, όμως είναι όχι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση κάθε ενεργού πολίτου , να κρίνει τις όποιες αποφάσεις ,θετικά ή αρνητικά, εκφράζοντας ελεύθερα την γνώμη του, πολύ περισσότερο όταν οι αντοχές της κοινωνίας έχουν κτυπήσει κόκκινο, όπως τώρα .
Οι Έλληνες σήμερα διακατέχονται από συσσωρευμένο μίσος προς ότι εκφράζει το κράτος και τούτο διότι αυτό επί δεκαετίες ολιγωρεί. Εάν οι εκφραστές των πολιτικών μας συστημάτων είχαν την ευαισθησία να κατεβούν και να ζήσουν την καθημερινότητα ,όχι φυσικά με συνοδείες ,φρουρές και προαναγγελίες επισκέψεων, αλλά σαν απλοί πολίτες θα καταλάβαιναν πολλά πράγματα και θα μάθαιναν άλλα τόσα για τις αιτίες της απόλυτης απαξίωσης πολιτικών και πολιτικής από τον λαό.
Είναι γεγονός μη επιδεχόμενο αμφισβήτηση ότι διερχόμεθα την μεγαλύτερη -από την απελευθέρωσή μας- εθνική και κοινωνική κρίση.
Εάν δεν συνέλθουμε άμεσα ,από τα βιώματα των παθογενειών που μας κατατρύχουν σαν λαό ,θα υποστούμε μη αναστρέψιμη καταστροφή με απρόβλεπτες εθνικές συνέπειες.
Οι πολιτικές των πολιτικών μας, τα τελευταία 36 χρόνια, μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα. Οι ευθύνες των είναι τεράστιες για:
-Την οικονομική μας εξαθλίωση
-Την αλόγιστη ρουσφετολογική διόγκωση του δημοσίου, σε ανθρώπινο δυναμικό και όχι μόνο.
-Το ανεξέλεγκτο , της υπολειτουργίας και την παραλυσία της κρατικής μηχανής.
Με ότι αυτό συνεπάγεται για τους πολίτες.
-Την ανοχή των αυθαιρεσιών και της «ιδιοκτησιακής» αντίληψης των εργαζομένων, ως προς τα χειριζόμενα –από αυτούς μέσα κοινωνικής ωφελείας
-Την γενικευμένη διαφθορά ,που στην κυριολεξία μαστίζει την χώρα μας ,επί δεκαετίες, άνευ ουδεμιάς, ουσιαστικής ,αντιδράσεως του συστήματος
-Την «άλωση» της χώρας μας από τις ορδές των ανεξέλεγκτα, εισερχομένων –συνεχώς-,λαθρομεταναστών με όλα τα θλιβερά, εξ΄ αυτού, επακόλουθα που αντιμετωπίζουμε ,νυχθημερόν κράτος και λαός
-Την πρωτοφανή για κυρίαρχη χώρα, ηττοπάθεια και ενδοτικότητα, με την οποία αντιμετωπίζουμε τις συνεχείς και κάθε μορφής, προκλητικές αμφισβητήσεις και απειλές, της εθνικής μας κυριαρχίας ,υπό των γειτόνων μας!
Κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Όλοι είμαστε υπεύθυνοι ή συνυπεύθυνοι για το σημερινό μας κατάντημα .Αλλά η μεγίστη ευθύνη ανήκει στους πολιτικούς μας. Αυτοί κυβερνούσαν και γνώριζαν τι έκαναν και που μας οδηγούσε- η ανοχή εκ μέρους των – της ασυδοσίας και ο άκρατος ευδαιμονισμός , αλλά αδιαφορούσαν για την κατάληξη και τις συνέπειες της ρουσφετολογικής πολιτικής των! Ουδείς είχε, την ευαισθησία και την τόλμη να αντίδραση -προτάσσοντας το εθνικό συμφέρον, του κομματικού -ώστε να επαναφέρει το σύστημα στην κανονική του λειτουργία και να ανακόψει την πτωτική μας πορεία προς την αυτοκαταστροφή.
Τώρα όλοι δήθεν εξανίστανται και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την τελική κατάληξη, επιδιδόμενοι - εξοργιστικά και μέχρις αηδίας- στο να επιρρίπτουν οι μεν τις ευθύνες στους δε και όλοι μαζί να τις αποποιούνται με απαράδεκτες πολιτικές μεθοδεύσεις, που βιώνουμε καθημερινώς.!!!
Βγήκε ο γνωστός αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως , να προσθέσει στο «ανθολόγιο των αποφθεγμάτων του», ότι μαζί τα φάγαμε!, Θέλοντας κατ΄ αυτόν τον τρόπο να μεταφέρει την πορεία των τεραστίων ευθυνών, του πολιτικού συστήματος , στον λαό. Δεν νομίζω ότι αξίζει τον κόπο απαντήσεως.
Τα πολιτικά μας κόμματα αλληλοκατηγορούνται, από μακρού και με φανατισμό για διαφθορά και «σαπίλα»!
Για τα τεράστια σκάνδαλα, του χρηματιστήριου, των ομoλογων, του Βατοπεδίου, της Ζήμενς και πολλά άλλα , υπάρχουν, τεράστιες πολιτικές ευθύνες –όμως σκάνδαλα και ένοχοι, έχουν μπει, με πολιτικές μεθοδεύσεις , στο χρονοντούλαπο της συγκάλυψης και της ατιμωρησίας», λόγω γενικευμένης πολιτικής απροθυμίας, να διαλευκανθούν.
Έχει καταστεί πλέον πίστη στον απλό και έντιμο Έλληνα ότι βιώνουμε μια απονομιμοποίηση του πολιτικού μας συστήματος, ώστε δια της αλληλοπροστασίας των ένοχων, να αυτοπροστατεύεται και το σύστημα!
Είναι απορίας άξιον πως οι πολιτικοί μας δεν αντιλαμβάνονται την οργή του λαού; Πως δεν καταλαβαίνουν ότι:
Απηυδήσαμε, βαρεθήκαμε, σιχαθήκαμε, να ακούμε και να διαβάζουμε, 24/ώρες το 24ωρο για πολιτικές ευθύνες, για κλέφτες,απατεώνες, λαμόγια, φοροφυγάδες, δολοπλόκους εκβιαστές σωματέμπορους, κερδοσκόπους, λαθρομετανάστες, χασισέμπορους και ότι άλλο μπορεί να φαντασθεί κανείς και να μην βλέπουμε κανέναν, να ονοματίζεται συγκεκριμένα ,να συλλαμβάνεται, να οδηγείται στην φυλακή-όχι για να βγει πάλι σε μισή ώρα-αλλά για να δικασθεί, άμεσα, για τις καταμαρτυρούμενες αξιόποινες πράξεις και εφόσον ευθύνεται να τιμωρηθεί, παραδειγματικά και να του κατασχεθούν , αυτά που έκλεψε ή καταχράστηκε, καθ' οιονδήποτε τρόπο από το κράτος, οποιαδήποτε θέση και εάν είχε ή έχει.
Άναυδος και απόλυτα παροπλισμένος ο σκεπτόμενος Έλληνας , - αφού δεν έχει την δυνατότητα να επιλέξει, παρά ένα εκ των δύο ««προαιώνιων»» πολιτικών συστημάτων - παρακολουθεί τα τεκταινόμενα απηυδισμένος!
-Το 2004 ψηφίσθηκε-με ελπίδες- κυβερνητική αλλαγή. Ανέλαβε την εξουσία η ΝΔ για να γίνει η «πολυθρύλητη κάθαρση και επανίδρυση του κράτους που είχε υποσχεθεί!!!! Αντί όμως αυτών, βιώσαμε πρωτοφανή κυβερνητική ανικανότητα και καθολικό καταποντισμό της χώρας στην διαφθορά και την απαξίωση.
-Το 2009 ψηφίσθηκε το ΠΑΣΟΚ, με κύριο σύνθημα - και αυτού -την διαβεβαίωση για άμεσο κάθαρση του πολιτικού συστήματος και την οικονομική ανάταση της χώρας με την ρητή διαβεβαίωση του κ. Παπανδρέου ότι υπήρχαν 30 δις για να σωθεί η Ελλάδα !!!
Από τις πρώτες όμως ημέρες ,διαπιστώθηκε ότι και το κόμμα αυτό ,για να γίνει κυβέρνηση, συναγωνίσθηκε και ξεπέρασε σε απατηλές υποσχέσεις την ΝΔ . Αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας, «ανακάλυψε» το απύθμενο οικονομικό χάος.!!! Και μας οδήγησε, στο ΔΝΤ.
Μέχρι τότε ,όλοι ήταν πανευτυχείς, ζούσαν σε «πελάγη κομματικής ευτυχίας» κανείς δεν έβλεπε δεν άκουγε ή δεν γνώριζε τίποτα για τα χάλια της οικονομίας μας ή για το τι συμβαίνει και που πάει η χώρα !!!!Εκ των υστέρων –και εκ του εξωτερικού- απεκαλύφθη το βάθος και το πλάτος του ψεύδους και της υποκρισίας αμφοτέρων των κόμματων εξουσίας.
Τα πάντα τους ήταν ήδη γνωστά , από τον Ιούνιο του 2009 , το θέμα προσφυγής στο ΔΝΤ συζητείτο με απόλυτη μυστικότητα. Σε εμάς όμως «σέρβιραν»με ελαφράν την καρδία, η μεν ΝΔ ότι η οικονομία μας ήταν θαυμάσια! Το δε ΠΑΣΟΚ ότι χρήματα υπήρχαν και δεν συνέτρεχε κανένας λόγος ανησυχίας ή προσφυγής στο ΔΝΤ!!
Σήμερα όλοι επιδίδονται σε επικίνδυνες ακατασχετολογίες ,κριτικές ,αφορισμούς και πάσης φύσεως «επιστημονικές αμπελοφιλοσοφίες,για το εάν έπρεπε να προσφύγουμε η όχι στο ΔΝΤ;
Η απόφαση της προσφυγής , παρά τις φωνασκίες των δήθεν διαφωνούντων, υπήρξε απόλυτα σωστή και εκ των πραγμάτων επιβεβλημένη ,για να αποφύγει η χώρα την χρεοκοπία και την επερχόμενη πτώχευση ,από την αλόγιστη οικονομική και όχι μόνο πολιτική που επι δεκαετίες εφαρμόζετο.
Το ζητούμενο της κριτικής, δεν είναι εάν έπρεπε ή όχι να προσφύγουμε στο ΔΝΤ, αλλά:
-----------------------------------------------------------------------
α. Το πως μπήκαμε στα « συνθλιπτικά γρανάζια» του ΔΝΤ. και
β. Η αμφισβήτηση της νοημοσύνης μας όσον αφορά στην όλη μεθόδευση της «βιομηχανίας ψευδών ,προς εξαπάτηση του ελληνικού λαού ,για τα προηγηθέντα της υπογραφής και τα μέλλοντα να συμβούν.
- Ως προς το (α)
Κατά την γνώμη μου, μπήκαμε τελείως, αμαχητί!!!!
Η ανάγκη -και το αίτημα -δανειοδοτήσεώς μας δεν σκοπούσε στο να συνεχισθεί εκ μέρους μας η «φαυλότητα» και το «μεγάλο και ανεύθυνο φαγοπότι του παρελθόντος» που μας οδήγησαν στα σημερινά χάλια ,αλλά να μπορέσουμε αποφεύγοντας την πτώχευση να μπούμε σε αναπτυξιακή πορεία για να ορθοποδήσουμε οικονομικά και να ανταπεξέλθουμε στις χρεωστικές υποχρεώσεις μας. Τούτο σημαίνει με δύο λέξεις ότι ήταν ένα αμφιπλεύρου αναγκαιότητας δανειοληπτικό «αλισβερίσι» μεταξύ ημών και των δανειστών μας , που έπρεπε η χώρα μας, πριν από την υπογραφή του μνημονίου να συζητήσει και επιτύχει όρους μη εθνικής υποταγής και κοινωνικής εξόντωσης ,αλλά αντίστοιχους – ναι μεν επώδυνους -ω ς προς τις αναγκαίες ,οικονομικές θυσίες και διαρθρωτικές αλλαγές-αλλά σε χρόνο που θα παρείχε την δυνατότητα υλοποιήσεως, των υποχρεώσεων, επί τη βάση ,δικαίου και κοινωνικά εφικτού επιμερισμού των θυσιών , ώστε και η εθνική αξιοπρέπεια και κοινωνική γαλήνη να διαφυλάσσονται, αλλά και η αναπτυξιακή προοπτική να εξασφαλίζεται.
Θα έπρεπε να γνωρίζουν οι εν σπουδή υπογράψαντες το μνημόνιο ότι εθνική ανυποληψία και κοινωνική εξαθλίωση οδηγούν μια χώρα στην εξευτελιστική υποταγή και στον οικονομικό αφανισμό της και όχι στην ανάπτυξη ,μέσω της οποίας και μόνο μπορεί να ορθοποδήσει μια οικονομία . Με άλλα λόγια θα έπρεπε αυτά τα οποία εκλιπαρούμε σήμερα κατά εξευτελιστικό τρόπο να πετύχουμε και με επί πλέον κόστος , να τα είχαμε ζητήσει ,συζητήσει, και επιτύχει κατά την υπογραφή του μνημονίου.
Θα το μπορούσαμε γιατί ΕΕ και ΗΠΑ ούτε αφελείς είναι ,ούτε ενεργούν θυμικά ή συναισθηματικά ,αποφασίζουν με μοναδικό κριτήριο το συμφέρον τους και μόνο, που σημαίνει ότι αν ήθελαν να μας ξετινάξουν και να μας δείξουν την έξοδο από το Ευρό θα το είχαν κάνει χωρίς αναστολές ,πολύ πριν ζητήσουμε την στήριξη του ΔΝΤ. Εκτός και εάν ήταν όλα συμπεφωνημένα ,εκ των προτέρων!
- Ως προς το (β) Η Κυβέρνηση αντί να πει στον Ελληνικό λαό την αλήθεια και να ζητήσει ευθέως και έντιμα την καθολική στήριξή του, η οποία, προσωπικά, πιστεύω ότι θα παρείχετο , προτίμησε να υποτιμήσει την νοημοσύνης, ψευδόμενη κατ΄εξακολούθηση και εξοργιστικά ,με αποτέλεσμα να στρέψει τους πάντες εναντίον της και να μπούμε στον φαύλο κύκλο της εθνοβόρου αντιπαλότητας, όλων προς όλους !
10.- Από την επομένη της υπογραφής και της εξαγγελίας των πρώτων μέτρων:
Συνειδητοποιήσαμε, –ουσιαστικά- την άνευ όρων υποταγή στο ΔΝΤ.
Καταλάβαμε την αδυναμία της Κυβέρνησης να προχωρήσει σοβαρά και αποτελεσματικά στην λήψη των σωστών ,αναγκαίων και επιβαλλομένων μέτρων για να καταστεί την οικονομία μας ανατάξιμη, ώστε να οδηγηθούμε σε αναπτυξιακή πολιτική.
Διαπιστώσαμε, την μη δυνατότητα, να ανταποκριθούμε, χρονικά, άνευ κοινωνικής εξόντωσης, στις δεσμεύσεις που υπογράψαμε.
Δυσανασχετούμε και αποστασιοποιούμεθα καθημερινώς και περισσότερο της πολιτικής και των πολιτικών, με ότι το αρνητικό προοιωνίζει αυτό για τις σχέσεις εμπιστοσύνης λαού και κράτους! Μια σχέση εμπιστοσύνης που αναγκαιεί απόλυτα και την σπουδαιότητα της οποίας εάν είχαν αντιληφθεί ,συνειδητοποιήσει και καλλιεργήσει, οι ηγέτες μας, θα ήταν από πάσης πλευράς πολύ πιο εύκολος ο στόχος για συναίνεση στις όποιες αναγκαίες θυσίες.
Διότι οι Έλληνας ξεχωρίζει, για το φιλότιμο και την αγάπη του προς την πατρίδα ενώ απεχθάνεται καιροσκοπισμό –ψεύδος –και δειλία, ανεξαρτήτως κινήτρου.
Δυστυχώς όμως πάσχουμε», επί μακρόν, από ικανές ηγεσίες.
- Κατά την ιστορική μας πορεία ,ως Έθνος- με εξαίρεση 2-3 Ηγέτες οι οποίοι Διπλασίασαν , Δόξασαν και Έσωσαν την Πατρίδα μας. Είχαμε και εξακολουθούμε να έχουμε τεράστιο έλλειμμα ικανών ηγεσιών!
- Για να χαρακτηρισθεί κάποιος ως Ηγέτης, πρέπει να απαντά σε ορισμένα προσόντα:
-Δυναμικότητα –Τόλμη -Αποφασιστικότητα -Αξιοπιστία-Ενθουσιασμό -Δυνατότητα αναπτύξεως πρωτοβουλιών -Ακεραιότητα χαρακτήρος - Ορθή κρίση –Απεριόριστες γνώσεις (γενικές και συγκεκριμένες ) – Δικαιοσύνη –Ανιδιοτέλεια - Ειλικρίνεια .Δυνατότητα να επιλέγει τους συνεργάτες του.
-Και εδώ τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα: Απαντούν οι πολιτικοί μας σε αυτά τα προσόντα; Η δική μου απάντηση είναι , Όχι! Εάν απαντούσαν, έστω και σε μερικά, εξ’ αυτών, θα ήταν πολύ διαφορετική η θέση μας, δεν θα είχαμε φτάσει εδώ που φτάσαμε.
Η σημερινή εικόνα της χώρας μας είναι στην κυριολεξία απελπιστική και άκρως απογοητευτική και επικίνδυνη:
α. - Το ΔΝΤ βλέποντας την Κυβέρνηση ,να αδυνατεί να υλοποιήσει του ς στόχους του μνημονίου. Πιέζει ασφυκτικά και πολλάκις κατά ανεπίτρεπτα προκλητικό τρόπο, για συνεχή λήψη νέων επώδυνων οικονομικών μέτρων.
β.- Έχουμε μια αδύναμη κυβέρνηση:
- H οποία δεν μπορεί να λάβει και να υλοποιήσει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες, για να μπει –επι τέλους - τάξη στα κακώς κείμενα. Αποφασίζει την μία ημέρα και υπαναχωρεί την επομένη, λόγω κοινωνικών αντιδράσεων και πολιτικού κόστους.
-Αστοχεί συνεχώς, στις τακτικές της κινήσεις για την υλοποίηση - των στρατηγικών της επιλογών.
-Τα Μέλη της αλληλοσυγκρούονται και αδυνατούν να ελέγξουν τους τομείς των. Ενώ αδυνατεί και ο πρωθυπουργός να ελέγξει και πειθαρχήσει τους υπουργούς του.
- Καταλήγει σε εύκολες για αυτή ,αλλά κοινωνικά ανάλγητες λύσεις εντυπωσιασμού και όχι ουσίας, ως προς την επίτευξη των στόχων. Λύσεις οι οποίες όχι μόνο δεν επιλύουν προβλήματα, αλλά προκαλούν και επικίνδυνες λαϊκές αντιδράσεις. Το μόνο που έκανε 18 μήνες στην εξουσία, ήταν να τσακίσει στην κυριολεξία οικονομικά και κοινωνικά μισθωτούς και συνταξιούχους. Ενώ δεν έχει στοχεύσει, μέχρι τώρα κανέναν υπεύθυνο των όσων μας συμβαίνουν.
Και δεν στοχεύει.
γ. Έχουμε μια ανύπαρκτη ,ουσιαστικά ,μείζονα αντιπολίτευση ,μη δυναμένη να πείσει ότι μπορεί να προτείνει και να παρέξει λύσεις και διέξοδο από αυτή την κρίση. Ασχολούμενη μόνο με «ανούσιους» αφορισμούς και εντυπωσιακές αντιπολιτευτικές«κορόνες»!
δ. Έχουμε μια λοιπή αντιπολίτευση απόλυτα αρνητική ,στην οποιαδήποτε προσπάθεια ανορθώσεως της χώρας , η οποία απλά αγωνίζεται να ξεσηκώνει τον κόσμο, εναντίον των δύο κομμάτων εξουσίας και να παρακινεί, σε ανυπακοή και απειθαρχία!!!
ε. Έχουμε μια υποκινούμενη οργανωμένη κοινωνική μειοψηφία η οποία συνεπικουρούμενη από τα ανωτέρω «αρνητικά» και εθισμένη επί δεκαετίες, στην κρατική ανοχή του καθ ’οιονδήποτε τρόπο αχαλίνωτου ευδαιμονισμού , ωχαδερφισμού και δεμεμελισμού (Γιατί έτσι την έμαθε το πολιτικό σύστημα) αντιδρά ποικιλοτρόπως και βίαια στην κάθε προσπάθεια του κράτους, προκαλώντας τεράστια επί πλέον οικονομικά προβλήματα, στα ήδη υπάρχοντα.
Συνέπειες εκ των ανωτέρω:
-Οι υπηρεσίες του κράτους υπολειτουργούν εξοργιστικά.
-Η κερδοσκοπία και ακρίβεια κινούνται τελείως ανεξέλεγκτα βυθίζοντας τον λαό –που αδυνατεί να ανταπεξέλθει οικονομικά- σε εξοντωτική ανέχεια.
-Το παραεμπόριο εκ μέρους των λαθρομεταναστών και η ανυπολόγιστη-εξ αυτού- φοροδιαφυγή είναι θλιβερή πραγματικότητα μη επιδεχόμενη αμφισβήτηση, αλλά και μη αντιμετωπιζομένη, από το κράτος.
Οι επιχειρήσεις κλίνουν η μία μετά την άλλη, μη δυνάμενες να ανταπεξέλθουν, στα καθημερινώς, διογκούμενα –πάσης φύσεως – προβλήματα.
- Το κράτος και όλοι οι φορείς και οι θεσμοί που το συνιστούν ,δεν εκπληρούν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις -μεταξύ των -με καταληκτικό αποτέλεσμα ένα υπολειτουργικό «αλαλούμ» (Νοσοκομεία ,Συμβεβλημένοι Ιατροί, Φαρμακοποιοί κτλ) με τρομερές κοινωνικές επιπτώσεις τις οποίες βιώνει, μόνο ο ταλαίπωρος λαός και ουδείς πολιτικός υπεύθυνος.
-Η ανεργία έσπασε κάθε ρεκόρ ύψους.
-Η εγκληματικότητα καλπάζει και η ανασφάλεια των πολιτών τείνει να γίνει κανόνας ζωής.
-Οι συγκοινωνίες έχουν καταστεί «τραγελαφική καρικατούρα ΜΜΜ». Δυστυχώς οι εργαζόμενοι όπως και σε άλλες ΔΕΚΟ ,έχουν αποκτήσει ιδιοκτησιακή αντίληψη, για τα μέσα που χειρίζονται ,αδιαφορώντας πλήρως για τις κοινωνικές συνέπειες, για τις οποίες άλλωστε αδιαφορεί και το κράτος!
- Οι απεργίες, οι καταλήψεις , οι καταστροφές ,έγιναν τρόπος ζωής της καθημερινότητας, σε αυτή την δύσμοιροι χώρα ,χωρίς κανείς υπεύθυνος να προβληματίζεται ουσιαστικά για τις συνέπειες στον απλό πολίτη.
-Η επαιτεία, «εισαγόμενη και εγχώρια». Κοντεύει να γίνει θλιβερός θεσμός. Όπου και να κινηθείς, συναντάς ζητιάνους και ναρκομανείς!!! Τα πεζοδρόμια ,οι πλατείες και τα παγκάκια έχουν γίνει «ξενοδοχεία ύπνου αστέγων.Με ότι αυτό συνεπάγεται για την εικόνα της χώρας.
-Η εκπαιδευτική πολιτική εγγίζει τα όρια της εθνικής τραγωδίας. Κάθε, νέα κυβέρνηση ή νέος υπουργός εξαγγέλλουν και επιχειρούν νέες μεταρρυθμίσεις ενώ η σπουδάζουσα νεολαία όλων των βαθμίδων είναι περισσότερο χρόνο στους δρόμους ,παρά τις αίθουσες διδασκαλίας.
Με ότι αυτό προοιωνίζει, για την μόρφωση και επιστημονική κατάρτιση των νέων γενεών,που αποτελούν , το μέλλον της χώρας μας
Αυτά τα ελάχιστα, ενδεικτικώς μόνο ,διότι για να περιγράψει κανείς την σημερινή θλιβερή καθημερινότητα αναγκαιούν πολλές σελίδες.
Δυστυχώς για την πατρίδα μας ,ενώ και τα δύο κόμματα εξουσίας ,ως αντιπολίτευση υπόσχονται τα πάντα για να ορθοποδήσει η Ελλάδα, όταν γίνουν κυβέρνηση και αναλάβουν την εξουσία ξεχνούν τα πάντα !Και αυτή η αλήθεια επαναλαμβάνεται , την βιώνουμε και την πληρώνουμε επί δεκαετίες .
14.-Νομίζω ότι ηθελημένα- στην χώρα μας -γίνεται παρερμηνεία και εξ΄αυτής, κατάχρηση του όρου Δημοκρατία .Σε καμία χώρα του κόσμου δεν υπάρχει ασυδοσία κοινωνικών διαμαρτυριών, ατιμωρησία και ασυλία ,για παραβάτες ή ενόχους.! Σε όλες τις χώρες οι παρανομούντες , όποιοι και εάν είναι και όποια θέση ή αξίωμα και εάν κατείχαν ή κατέχουν. παραπέμπονται στην δικαιοσύνη και αν ενέχονται σε αξιόποινες πράξεις ,πάνε φυλακή.
Πολύ περισσότερο οι κλέφτες και οι καταχρασταί, του δημοσίου χρήματος, οι οποίοι πέραν της φυλακίσεως ,χάνουν και τα παρανόμως κτηθέντα περιουσιακά τους στοιχεία.
Εδώ τι γίνεται; Τίποτα. Τα πάντα κινούνται με ταχύτητα «χελώνας» έως ότου διαγραφούν και ξεχασθούν!!!
Δικαιολογημένη λοιπόν η αγανάκτηση , και η απαίτηση όλων , το Κράτος να εφαρμόσει επί τέλους το κράτος και να σταματήσει τον εμπαιγμό μας . Δεν πάει άλλο πια .,Εάν θέλουμε ως λαός και Έθνος να επιζήσουμε πρέπει να δούμε κατάματα την πραγματικότητα. Πρέπει να αφυπνιστούμε. Έχουμε θαυμάσιους νέους ανθρώπους και επιστήμονες οι οποίοι διαπρέπουν σε όλο τον κόσμο ,εκτός της Ελλάδος η οποία τους αναγκάζει σε φυγή.
Αυτό πρέπει να σταματήσει άμεσα η πατρίδα μας σήμερα όσο ποτέ άλλοτε έχει ανάγκη από τα παιδιά της ,από νέα και απόλυτα άφθαρτα πρόσωπα για να αναλάβουν τα ηνία της χώρας .Μπορούμε και πρέπει να τα καταφέρουμε να ορθοποδήσουμε ,Εθνικά, Κοινωνικά και Οικονομικά .Δεν μας αξίζει η σημερινή απαξίωση.
Οι σκεπτόμενοι Έλληνες σήμερα διερωτώνται:
-Γιατί δεν συλλαμβάνονται για να οδηγηθούν στην φυλακή και στην Δικαιοσύνη οι κλέφτες του δημοσίου χρήματος; Γιατί το κράτος δεν τους κατάσχει τα περιουσιακά τους στοιχεία που προέρχονται από μίζες- και κλοπές πάσης μορφής;
-Γιατί δεν ονοματίζονται οι ενεχόμενοι σε σκάνδαλα ,ώστε να τους μάθει όλος ο λαός ,και δια της διαπομπεύσεώς των να αποτρέπεται η υποτροπή;
-Γιατί τα πολιτικά πρόσωπα εάν και εφόσον ενέχονται σε αξιόποινες πράξεις να μην παραπέμπονται στην δικαιοσύνη όπως όλοι οι Έλληνες αλλά να επιλαμβάνεται δι΄αυτούς H βουλή;
-Γιατί το κράτος αφήνει όλα τα κοινωνικά παράσιτα να διαβρώνουν τα πάντα ανενόχλητα;
-Γιατί το κράτος λαμβάνει ανάλγητα οικονομικά μέτρα κατά των αδυνάτων, εντίμων και νομοταγών πολιτών και διευκολύνει, με κάθε τρόπο ,τους ασυνεπείς στις υποχρεώσεις τους.
-Γιατί το κράτος δεν δημιουργεί ειδικό θεσμικό όργανο ,εκ του ήδη υφισταμένου δικαστικού δυναμικού ,για άμεσο εκδίκαση και κολασμό όσων ενέχονται για διαφθορά;
-Γιατί το κράτος δεν εξασφαλίζει την ασφάλεια των πολιτών του, δια της Αστυνομίας, αλλά την χρησιμοποιεί, για αλλότριες αποστολές;
-Γιατί το κράτος ανέχεται και δεν πατάσσει αμείλικτα την φοροδιαφυγή ,το παραεμπόριο, την αισχροκέρδεια; Δεν μπορεί να πιάσει τους παρανομούντες και να τους τσακίσει; Τότε δεν είναι κράτος!
-Γιατί το κράτος δέχεται να παίζει τον ρόλο του αμορτισέρ στην ΕΕ για τους μετανάστες και τους λαθρομετανάστες; Μέχρι που θα πάει αυτή η κατάσταση;
-Γιατί το κράτος δέχεται με «ψευδεπίγραφες καθησυχαστικές» δικαιολογίες ,που μας εξευτελίζουν διεθνώς ,τις διάφορες Εθνικές προκλήσεις και απειλές που υφιστάμεθα επί καθημερινής, πλέον, βάσεως ;Kαι αντί να ενισχύει τις ΕΔ ,τις αποδυναμώνει παντοιοτρόπως; Μήπως πιστεύει ότι την εθνική μας ασφάλεια θα μας την εξασφαλίσουν οι ξένοι σύμμαχοι ή εταίροι;
Ή μήπως όλα «πάνε μια χαρά» και δεν μας αναγκαιούν ΕΔ;
Συμπερασματικά: Τα ανωτέρω συνιστούν τις παθογένειες και αιτίες των σημερινών μας παθών. Εάν δεν θεραπευτούν ,εδώ και τώρα, με καθοριστικές αποφάσεις και πράξεις γιας διαρθρωτικές αλλαγές και αμείλικτη πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, μας περιμένουν μεγάλες εθνικές περιπέτειες.
Ακόμα και σήμερα μετά τις υποτιθέμενες διευκολύνσεις του ΔΝΤ , την 11 Μαρτίου ,για την χώρα μας, δεν διαφαίνεται ικανότητα και δυνατότητα -παρά τις υποσχέσεις μας- να ανταποκριθούμε . Διότι για να συμβεί αυτό, πρέπει να καταλάβουν οι ηγεσίες μας την ανάγκη της εγκατάλειψης , επί τέλους, του εθνικού μας σπορ των «σκυλοκαβγάδων για το πάπλωμα» της επανεκλογής και της εξουσίας.
Η ανάγκη αφυπνίσεώς και αναδύσεως νέων δυνάμεων, για τα ηνία της πατρίδος μας, προβάλει επιτακτικά ,εάν δεν το καταλάβουμε άμεσα ,θα υποστούμε τις συνέπειες.


Source : diplomatiko periskopio

Η τουρκική απειλή κατά του ελληνισμού στην Κύπρο

Χρήστος Ιακώβου
Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥΚΕΜ)
Προσφάτως, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Επιφανίου το βιβλίο του αντιστρατήγου ε.α., Φοίβου Κλόκκαρη, ενός εκ των πλέον ειδικών στο κεφαλαιώδες θέμα της ασφάλειας, με τίτλο: «Τουρκική Απειλή κατά του Ελληνισμού της Κύπρου». Πρόκειται για την πρώτη ολοκληρωμένη μελέτη που εκδίδεται σε βιβλίο, η οποία πραγματεύεται εξελικτικά την πιο καθοριστική πτυχή στη βιωσιμότητα μιας λύσης που είναι η ασφάλεια.

Σκοπός των έξι κεφαλαίων του βιβλίου είναι:
α) να καταδείξει τους κινδύνους κατά του ελληνισμού της Κύπρου που απορρέουν από την τουρκική στρατηγική στοχοθεσία στο Κυπριακό, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 και εντεύθεν και
β) να προτείνει την αλλαγή στρατηγικής της Κυπριακής Δημοκρατίας και κατ’ επέκταση των επιλογών της στο πιο κρίσιμο θέμα, αυτό της ασφαλείας.
Η σημασία του βιβλίου για την κατανόηση της συγκεκριμένης πτυχής Κυπριακού έγκειται στη βασική αρχή ότι τα κράτη λειτουργούν ως προσαρμοζόμενες οντότητες που προσπαθούν με την εξωτερική τους πολιτική καθώς επίσης και με την πολιτική ασφάλειας που διαμορφώνουν να διατηρήσουν τις βασικές δομές τους, δηλαδή τα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά τους χαρακτηριστικά σε αποδεκτά όρια. Τα πιο πάνω συνιστούν την πεμπτουσία για την διαμόρφωση αυτού που στις στρατηγικές σπουδές ονομάζεται Υψηλή Στρατηγική (Grand Strategy).
Με άλλα λόγια, η υψηλή στρατηγική θέτει ιεραρχημένους στόχους λαμβάνοντας υπόψη το διεθνές περιβάλλον και την επιθυμητή θέση μίας χώρας με σκοπό να κινητοποιήσει το ευρύτερο εθνικό δυναμικό και τους πόρους του κράτους προκειμένου να επιτύχει τρεις βασικούς στόχους:
α) σταθερότητα,
β) ευημερία και
γ) ασφάλεια.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την υλοποίηση της υψηλής στρατηγικής είναι η επισήμανση των αδυναμιών και των δυνατοτήτων σε εθνικό επίπεδο ώστε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τους κινδύνους και να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες.
Η Κυπριακή Δημοκρατία αποδυναμώθηκε από τον τουρκικό στρατηγικό εξαναγκασμό, μετά την εισβολή. Πιο συγκεκριμένα η Τουρκία ακολουθεί συστηματικά την εξής στρατηγική μετά το 1974:
α) Ισχυροποιεί τη θέση της δημιουργώντας νομικά ερείσματα, (πχ. προσπάθεια νομιμοποίησης της παρουσίας της στην Κύπρο είτε με την αναγνώριση του ψευδοκράτους είτε με τη δημιουργία τουρκοκυπριακού κρατιδίου στο βορρά το οποίο θέλει να ελέγχει και μετά τη λύση μέσω του ελέγχου της Τουρκοκυπριακής πολιτικής ελίτ)
β) Αποδυναμώνει την Κυπριακή Δημοκρατία υποσκάπτοντας τα νομικά της ερείσματα (πχ. η διαρκής αμφισβήτηση που θέτει η Άγκυρα τόσο κατά την νομιμότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας όσο και κατά των επιλογών της να ασκήσει κατά καιρούς το νόμιμο δικαίωμα της για την άμυνα της χώρας) και
γ) Εξαναγκάζει την Κύπρο σε υποχωρήσεις υπό την απειλή πολέμου (πχ. η κρίση στο θέμα των S300, όπου κατάφερε να επιβάλει την βούληση της στην τελική απόφαση της Κυπριακής Δημοκρατίας με την απειλή χρήσης βίας).
Μέσα σε αυτό πλαίσιο, η Κυπριακή Δημοκρατία αποδυναμωμένη από τον τουρκικό στρατηγικό καταναγκασμό που της δημιούργησε φοβικά σύνδρομα, ακολουθεί πολιτική κατευνασμού, η οποία αναπόφευκτα απέτυχε να αναχαιτίσει την ολοένα αυξανόμενη τουρκική επιθετικότητα και διεκδικητικότητα.
Μετά το 1974, η κατοχή του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, η παρουσία 43.000 Τούρκων στρατιωτών και ο συνεχιζόμενος εποικισμός από τη μια και η έλλειψη στρατηγικής εθνικής ασφαλείας και αποτρεπτικής ισχύος της ελληνικής πλευράς από την άλλη είχε ως αποτέλεσμα την ανατροπή της ισορροπίας δυνάμεων προς όφελος της Τουρκίας, όπως αποδεικνύει εύστοχα ο συγγραφέας.
Μετά τις διαπιστώσεις του ο Φοίβος Κλόκκαρης προχωρεί στις προτάσεις επιλογών και δράσεων οι οποίες εδράζεται στο κλασσικό στρατηγικό αξίωμα της μεγιστοποίησης του κόστους για την Τουρκία, προκειμένου μεσοπρόθεσμα να ανακόψουν την τουρκική επιθετικότητα και μακροπρόθεσμα να συμβάλουν στη δημιουργία συνθηκών για αποδεκτή και βιώσιμη λύση του Κυπριακού.
Ιδιαίτερα σημαντική είναι η δομικού χαρακτήρος πρόταση του συγγραφέως σχετικά με τις επιδιώξεις της ελληνικής πλευράς στα πλαίσια της λύσης που θα πρέπει να στοχεύουν σε δύο άξονες:
α) κατάργηση του υφισταμένου συστήματος ασφαλείας, που βασίζεται στις Συνθήκες Εγγυήσεως και Συμμαχίας του 1960 και διατηρούν την Κύπρο υπό καθεστώς κηδεμονίας (επεμβατικά δικαιώματα ξένων χωρών, διατήρηση ξένων στρατευμάτων στο νησί), και
β) αντικατάσταση του ισχύοντος συστήματος ασφαλείας με νέο, το οποίο να διασφαλίζει την ανεξαρτησία, εδαφική ακεραιότητα, κυριαρχία, ασφάλεια των πολιτών και προστασία των εθνικών συμφερόντων της Κύπρου.
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω λιγότερο με αυτό που συμπεραίνει ο συγγραφέας ότι επιβάλλεται αναθεώρηση της ελληνικής εθνικής στρατηγικής προς την κατεύθυνση της ενίσχυσης των συντελεστών ισχύος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως του πλέον αποτελεσματικού μέσου αντιμετώπισης των κινδύνων και υλοποίησης των σκοπών της υψηλής στρατηγικής, που είναι η αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, ο τερματισμός της τουρκικής κατοχής και η ανάκτηση της κρατικής κυριαρχίας σε όλη της επικράτειας του κυπριακού κράτους.
Source : www.geopolitics-gr.blogspot.com