Το Βέλγιο μας βάζει σε ...σκέψεις

Της ΚΟΡΙΝΑΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

Ενας χρόνος χωρίς κυβέρνηση. Ε, και; Ο λόγος για το Βέλγιο, το οποίο συμπλήρωσε τις προάλλες ένα χρόνο χωρίς κυβέρνηση, σπάζοντας όλα τα ευρωπαϊκά και παγκόσμια ρεκόρ: και εκείνο του Ιράκ, στο οποίο πέρασαν 289 ημέρες από τις εκλογές ωσότου αναλάβει πέρυσι τα καθήκοντά της η κυβέρνηση, αλλά και το παλαιότερο της Καμπότζης, η οποία το 2003 είχε συμπληρώσει 353 ημέρες ακυβερνησίας.

Το αδιέξοδο χρονολογείται από τις βουλευτικές του Ιουνίου του 2010, οι οποίες ανέδειξαν πρώτη δύναμη, χωρίς όμως απόλυτη πλειοψηφία, τους εθνικιστές της Νέας Φλαμανδικής Συμμαχίας (Ν-VA). Το κόμμα τους απαιτεί μεγαλύτερη αυτονομία για τη Φλάνδρα, κάτι που όμως βρίσκει αντίθετους τους Σοσιαλιστές, οι οποίοι πλειοψήφησαν στο γαλλόφωνο Νότο.

Εκτοτε, όλες οι προσπάθειες για σχηματισμό κυβέρνησης έχουν αποβεί άκαρπες. Το ίδιο και όποιες σοβαρές ή φαιδρές κινητοποιήσεις πολιτών κατά της ακυβερνησίας. Ενα χρόνο τώρα, το Βέλγιο πορεύεται με μια υπηρεσιακή κυβέρνηση με επικεφαλής τον από πέρυσι απερχόμενο πρωθυπουργό Ιβ Λετέρμ. 

Εκτός όμως από παγκόσμιο ρεκόρ, η χώρα έχει πετύχει και κάτι άλλο, ίσως πιο παράδοξο: όλα να λειτουργούν κανονικά, παρά την «απουσία» κυβέρνησης! Μέσα σε ένα χρόνο «ακυβερνησίας», η οικονομία παρουσίασε ανάκαμψη, το έλλειμμα μειώθηκε, το Βέλγιο άσκησε ομαλά την εξάμηνη προεδρία του στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και πρόσφατα αποφάσισε να αποστείλει πολεμικά αεροπλάνα στη Λιβύη, στο πλαίσιο των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων. Επίσης, σημείωσε και πρόοδο στον τεχνολογικό τομέα: σε μια πρωτοποριακή κίνηση, αυτό το μήνα τοποθετήθηκαν σε ένα τούνελ συσσωρευτές ηλιακής ενέργειας, οι οποίοι θα τροφοδοτούν με ρεύμα την ταχεία που εκτελεί το δρομολόγιο Παρίσι - Αμστερνταμ και διασχίζει όλο το Βέλγιο!

«Η χώρα λειτουργεί κι αυτό είναι παρήγορο. Είναι ένα δείγμα ότι το σύστημα είναι σταθερό, παρ' όλα τα προβλήματα», σχολιάζει στο BBC η Κάρολιν Βαν Βινσμπέργκε, καθηγήτρια πολιτικών επιστημών στο Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λουβέν. «Εχουμε εγκαινιάσει ένα νέο είδος δημοκρατίας και διακυβέρνησης», προσθέτει χαριτολογώντας ο συνάδελφός της Νταβίντ Σιναρντέ, από το Πανεπιστήμιο της Αμβέρσας.

Παρά την προαιώνια διαμάχη Φλαμανδών - γαλλόφωνων και το τωρινό πολιτικό τέλμα, η εξουσία είναι αποκεντρωμένη. Οι ημιαυτόνομες περιφέρειες κατά κύριο λόγο και οι δήμοι αποτελούν σημαντικά κέντρα λήψης αποφάσεων, γεγονός που βοηθά στη διατήρηση μιας ομαλής δημόσιας λειτουργίας.

Υπάρχει βέβαια και το «αλλά»: το Βέλγιο έχει πολύ υψηλό χρέος το οποίο ανέρχεται στο 100% του ΑΕΠ. Οι αγορές καραδοκούν, βάζοντας σχετικά χαμηλή βαθμολογία στην ικανότητα δανεισμού της χώρας και απειλώντας με μεγαλύτερη υποβάθμιση. «Χρειαζόμαστε δραστικές μεταρρυθμίσεις», σχολιάζουν διάφοροι οικονομικοί κύκλοι, «και αυτές μπορεί να τις πραγματοποιήσει μόνο μια ισχυρή κεντρική κυβέρνηση». Με δεδομένη όμως τη δική μας εμπειρία, ίσως είναι καλύτερα για τους Βέλγους να παραμείνει η χώρα τους «ακυβέρνητη»...

Source : ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Η παρέμβαση του ΟΗΕ για την οικονομική κρίση

«Οι πολιτικές λιτότητας, όπως αυτές εφαρμόζονται στην Ελλάδα και στην Ισπανία, απειλούν την απασχόληση και θέτουν σε κίνδυνο την οικονομική ανάκαμψη». Πρόκειται για την φράση-κλειδί της ετήσιας έκθεσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την παγκόσμια κοινωνική κατάσταση που αντιπαραθέτει ευθέως τον Οργανισμό με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), την Ευρωπαϊκή Ενωση και τους άλλους οπαδούς της επικρατούσης την τελευταία τριακονταετία «νέας οικονομικής ορθοδοξίας», που προτάσσει την ισοσκέλιση των δημοσίων οικονομικών ως αναγκαία (αν όχι και ικανή) συνθήκη για την ευημερία των κοινωνιών.
Στην έκθεση της Διεύθυνσης Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων του ΟΗΕ, που δημοσιεύθηκε σήμερα, αναφέρεται συγκεκριμένα ότι τα μέτρα λιτότητας «όχι μόνο απειλούν την απασχόληση στο δημόσιο τομέα και τις κοινωνικές δαπάνες, αλλά καθιστούν την πορεία ανάκαμψης από την κρίση πιο αβέβαιη και εύθραυστη».
Αίσθηση προκαλεί η σύσταση του Οργανισμού προς τις εθνικές κυβερνήσεις να… αντισταθούν (με «σύνεση»όμως) στις πιέσεις για την υιοθέτηση μέτρων λιτότητας. Σημειώνει στην έκθεσή του ο ΟΗΕ: «Οι κυβερνήσεις πρέπει να αντιδράσουν με σύνεση στις πιέσεις που υφίστανται για τη δημοσιονομική σταθεροποίηση και την υιοθέτηση μέτρων λιτότητας, αν δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν την αναστολή της διαδικασίας ανάκαμψης της οικονομίας».
Το πρόβλημα της οιονεί υποχρεωτικής υιοθέτησης της λιτότητας δεν απειλεί μόνο τις ανεπτυγμένες οικονομίες αλλά και τις αναπτυσσόμενες, σημειώνουν τα Ηνωμένα Εθνη, και μάλιστα «εκείνες που επωφελούνται από τα προγράμματα του ΔΝΤ, οι οποίες υφίστανται πιέσεις για να περιορίσουν τις δημόσιες δαπάνες και να εφαρμόσουν μέτρα λιτότητας».
Ενα από τα σημαντικά συμπεράσματα της έκθεσης είναι, όπως σημειώνει η γαλλική εφημερίδα Le Monde, η ανάγκη συστηματικής εφαρμογής «αντικυκλικών πολιτικών» από τις κυβερνήσεις. Η εφαρμογή δηλαδή πολιτικών για την τόνωση της ανάπτυξης. Γι’ αυτό και είναι απαραίτητη μια «αναθεώρηση της φύσης και των βασικών στόχων που θέτουν οι διεθνείς οργανισμοί προκειμένου να παράσχουν οικονομική βοήθεια στις χώρες που βρίσκονται σε δύσκολη θέση».
Αναφέρει χαρακτηριστικά ο ΟΗΕ: «Είναι πρωταρχικό για τις κυβερνήσεις να λαμβάνουν υπόψη τις πιθανές κοινωνικές επιπτώσεις που θα έχουν οι οικονομικές πολιτικές που εφαρμόζουν. Οι επιπτώσεις δηλαδή στη διατροφή του πληθυσμού, στην υγεία και στην εκπαίδευση, κι αυτό για να μην μετατρέπεται μακροπρόθεσμα η ανάπτυξη σε τιμωρία». Διότι, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί του Οργανισμού, «οι πολιτικές οικονομικής λιτότητας μπορούν να πυροδοτήσουν ένα φαύλο κύκλο στον οποίο η αναιμική οικονομική ανάπτυξη θα τροφοδοτεί μιαν ανεπαρκή κοινωνική πρόοδο και θα ανατροφοδοτείται απ’ αυτή».

Πώς θα τονωθεί η ανάπτυξη

Ο ΟΗΕ καλεί τις κυβερνήσεις να υιοθετήσουν μέτρα ανάπτυξης της οικονομίας, ώστε να τονωθεί η παραγωγή και να μην πληγούν οι οικονομικές και κοινωνικές επενδύσεις. «Οι χώρες που θέτουν σε εφαρμογή συστήματα κοινωνικής προστασίας έχουν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν καλύτερα τις συνέπειες ενός οικονομικού σοκ και να αποτρέψουν μια μεγαλύτερη διολίσθηση του πληθυσμού στη φτώχεια», εξηγεί η έκθεση.
Στο πλαίσιο αυτό, η μείωση των κοινωνικών δαπανών θα έχει ως πιθανό αποτέλεσμα να οξυνθούν και να παραταθούν οι αρνητικές συνέπειες της κρίσης. Αυτή η επιδείνωση μπορεί να εκδηλωθεί, κατά τον ΟΗΕ, με την επιδείνωση του επιπέδου διατροφής του πληθυσμού, με την αύξηση των ποσοστών εγκατάλειψης των σπουδών σε διάφορες βαθμίδες εκπαίδευσης και κυρίως με την αύξηση των ποσοστών των μακροχρονίως ανέργων.
Στην έκθεσή του ο ΟΗΕ αντικρούει, τέλος, την κρατούσα συλλογιστική που θεωρεί ότι η μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας τονώνει την ανταγωνιστικότητα. Κι αυτό επειδή«η ευέλικτη εργασία συνοδεύεται συχνά με πτώση των μισθών και οδηγεί σε μια σταδιακή υποβάθμιση των εργασιακών συνθηκών». Εξάλλου, οι συντάκτες της έκθεσης διαπιστώνουν ότι οι οικονομικές πολιτικές και τα μέτρα που έχουν εφαρμόσει ως τώρα οι κυβερνήσεις «δεν κατάφεραν να απαντήσουν στις βαθύτερες αιτίες της κρίσης, όπως φαίνεται από το γεγονός ότι και αυτοί που συστήνουν και αυτοί που εφαρμόζουν τις πολιτικές αυτές προειδοποιούν ότι η ανάκαμψη είναι αβέβαιη και ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος για νέα υποτροπή της κρίσης».
Source :tovima.gr