ΔΙΑΨΕΥΣΕΙΣ ΣΑΝ ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ ΕΝΟΧΗΣ…
Των Σταύρου Λυγερού και Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Στο προηγούμενο φύλλο του, ο “ΚτΕ” δημοσίευσε αποσπάσματα άκρως απόρρητου εγγράφου με τίτλο «Απεικόνιση ορίων ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην ανατολική Μεσόγειο». Σε αντίθεση με τη συνήθη πρακτική του, το Υπουργείο Εξωτερικών (ΥΠΕΞ) εξέδωσε μακροσκελή και
γεμάτη υβριστικούς χαρακτηρισμούς ανακοίνωση-απάντηση. Το περιεχόμενό της μαρτυράει ότι τόσο ο υπουργός κ. Δρούτσας, που την ενέκρινε, όσο και οι "Hρακλείς του στέμματος" κ.κ. Ζέππος (γενικός γραμματέας) και Παρασκευόπουλος (γενικός διευθυντής πολιτικών υποθέσεων), που την υπαγόρευσαν, έχουν χάσει την ψυχραιμία τους. Προφανώς έχουν τους λόγους τους.
Το ΥΠΕΞ συνομολογεί την αυθεντικότητα του εγγράφου, αλλά κατηγορεί την εφημερίδα ότι προέβη σε «επιλεκτική δημοσιοποίηση αποσπασμάτων». Πράγματι, δημοσιεύσαμε όσα αποσπάσματα είχαν πολιτικό ενδιαφέρον, δεδομένου ότι ήταν πρακτικά αδύνατον να δημοσιευθεί ολόκληρο ένα έγγραφο 17 πυκνογραμμένων σελίδων, που ένα μεγάλο τμήμα του ανέλυε τη διεθνή νομολογία.
Αν πάντως επιμένουν ότι η δημοσιοποίση αποσπασμάτων αλλοιώνει έστω και κατά ένα γιώτα ή μία κεραία το περιεχόμενο του εγγράφου, ευχαρίστως να το δημοσιεύσουμε ολόκληρο για να γελάσει και το “παρδαλό κατσίκι”. Eάν θέλουν, ας το ζητήσουν και θα το πράξουμε.
Η ηγεσία του ΥΠΕΞ περιλούζει την εφημερίδα και τους συντάκτες και επιχειρεί να διδάξει δημοσιογραφική δεοντολογία! («Διαστρεβλώνοντας και ερμηνεύοντας αυθαίρετα το περιεχόμενό και το σκοπό σύνταξης του εγγράφου, προκειμένου να παραπληροφορήσουν την κοινή γνώμη, παραβιάζοντας κατάφωρα τη δημοσιογραφική δεοντολογία»). Μας κατηγορεί, επίσης, ότι αποκρύψαμε. Προκαλούμε το ΥΠΕΞ να δώσει στη δημοσιότητα απόσπασμα του εγγράφου, που να αναιρεί αυτά που ήδη δημοσιεύσαμε. Προκαλούμε να αναφέρει ένα συγκεκριμένο παράδειγμα διαστρέβλωσης ή παραπληροφόρησης. Δεν είμαστε εμείς που διαστρεβλώνουμε και παραπληροφορούμε. Είναι οι θλιβεροί συντάκτες της ανακοίνωσης που κάνουν δίκη προθέσεων και συκοφαντούν ασυστόλως, κρυπτόμενοι πίσω από ένα κρατικό θεσμό.
Η ηγεσία του ΥΠΕΞ μας κατηγορεί περίπου για εθνική προδοσία! «Ταυτόχρονα, δημοσιοποίησαν πληροφορίες που τα συμφέροντα της Ελλάδας επιβάλλουν να τηρηθούν απόρρητες απέναντι σε ξένη κυβέρνηση και υπονόμευσαν τη διπλωματική προσπάθεια της χώρας»! Προκαλούμε το ΥΠΕΞ να αναφέρει έστω και ένα παράδειγμα για να τεκμηριώσει το γελοίο και συκοφαντικό ισχυρισμό του, που αποκλειστικό σκοπό έχει να δημιουργήσει εντυπώσεις.
Επιβεβαίωση
Η πραγματικότητα είναι ότι δεν δημοσιοποιήσαμε καμμία πληροφορία, που να αφορά ελληνικούς χειρισμούς. Αποκαλύψαμε ότι η Ελλάδα δεν έχει καταθέσει, (όπως έχει δικαίωμα, συμφέρον, αλλά και συμβατική υποχρέωση) χάρτες με την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ της στον ΟΗΕ και δεν έχει προσαρμόσει την εθνική νομοθεσία στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία ευνοεί καταφανώς τις εθνικές θέσεις. Προφανώς αυτή η πληροφορία είναι γνωστή στην Τουρκία και στα άλλα κράτη, αλλά όχι στην ελληνική κοινή γνώμη. Είναι αξιοσημείωτο, μάλιστα, ότι ενώ η εφημερίδα είχε πάρει το δρόμο για το τυπογραφείο, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε στη Βουλή ότι θα προσαρμόσει την ελληνική νομοθεσία, δικαιώνοντας την κριτική μας.
Αποκαλύψαμε, επίσης, την απαίτηση της Τουρκίας να εξαιρεθεί από την τρέχουσα διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας το σύμπλεγμα του Καστελλορίζου. Προφανώς η τουρκική απαίτηση είναι γνωστή στην Άγκυρα, αλλά όχι και στην ελληνική κοινή γνώμη. Με τη δημοσίευση του εγγράφου κλείνει οριστικά ο δρόμος για ενδεχόμενη υποχώρηση στην τουρκική απαίτηση. Ίσως, ορισμένοι να ήθελαν αυτό το δρόμο ανοικτό.
Όπως μπορεί να διαπιστώσει ο αναγνώστης, το ύφος της ανακοίνωσης απάδει σε κρατική υπηρεσία και δη στο ΥΠΕΞ. Θα ήταν, όμως, υπερβολή να χρεώσουμε τον δυστυχή πελταστή κ. Δελαβέκουρα, ο οποίος, ως εκπρόσωπος του υπουργείου, υπογράφει την ανακοίνωση. Η προφανής αιτία του εκνευρισμού των κ.κ. Ζέππου και Παρασκευόπουλου είναι η κριτική που τους ασκήσαμε. Το ομολογούν, άλλωστε και στην ανακοίνωση: «Εγκαλούν, μάλιστα, την υπηρεσιακή ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών επειδή εξετέλεσε τα αυτονόητα καθήκοντα που της έχουν ανατεθεί».
Επειδή είναι γνωστή η διαδρομή και το ήθος του καθενός, είναι θράσσος και γελοιότητα να μας παραδίδουν μαθήματα εθνικής ευθύνης τόσο ο κ. Δρούτσας όσο και οι εκλεκτοί του. Παρακάμπτουμε το γεγονός ότι ο υπουργός δεν έχει ακόμα δώσει εξηγήσεις για σοβαρές ανακρίβειες, που έχει συμπεριλάβει στο βιογραφικό του. Ανακρίβειες, που σε άλλες χώρες θα τον είχαν υποχρεώσει σε παραίτηση.
Χωρίς εκτόπισμα
Το σημαντικότερο είναι ότι ο κ. Δρούτσας ανέλαβε επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας, χωρίς να έχει αφήσει προσωπικό ίχνος στη δημόσια ζωή και χωρίς να έχει αυτοδύναμο πολιτικό εκτόπισμα. Ίσως, διαθέτει άλλα μη ορατά προσόντα, που εμείς αγνοούμε και που δεν διαπιστώσαμε στον ένα χρόνο που βρίσκεται στην κορυφή του ΥΠΕΞ. Αυτό που θυμούνται, πάντως, οι Ελληνοκύπριοι είναι οι πολύ στενές σχέσεις του με τον αρχιτέκτονα του σχεδίου Ανάν Βρετανό διπλωμάτη λόρδο Χάνεϊ και ο προκλητικός ρόλος του στην επιχείρηση επιβολής του καταστροφικού αυτού σχεδίου.
Για το βίο και την πολιτεία των κ.κ. Ζέππου και Παρασκευόπουλου θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά. Προς το παρόν, περιοριζόμαστε στο ότι και οι δύο έχουν διακριθεί στην λεπτή τέχνη να πηγαίνουν πάντα με τα νερά των εκάστοτε υπουργών. Όσο κι αν ψάξαμε δεν βρήκαμε ούτε μία φορά, που να έχουν εκφράσει αντίθετη άποψη απ’ αυτή που ήθελαν να ακούσουν οι προϊστάμενοί τους. Θα είχε ενδιαφέρον να μας αναφέρουν έστω και μία και εμείς θα ανασκευάσουμε.
Στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι «το θέμα της οριοθέτησης των θαλασσίων ζωνών της χώρας είναι εξαιρετικά τεχνικό και σύνθετο, αλλά και ζωτικής σημασίας για να αντιμετωπίζεται με τέτοια ελαφρότητα». Εδώ σηκώνουμε τα χέρια ψηλά. Δεν κάνουν τον κόπο να αναφέρουν ποιά είναι η ελαφρότητα και πώς εκδηλώνεται. Απλώς προσθέτουν έναν ακόμα συκοφαντικό χαρακτηρισμό. Στην πραγματικότητα, το εδάφιο αυτό αποκαλύπτει μία νοοτροπία, που θεωρεί ότι η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι αποκλειστική αρμοδιότητα ενός "ιερατείου" κι όχι των κοινών θνητών. Η ολιγαρχική αυτή αντίληψη ουκ ολίγες φορές κυοφόρησε εθνικές ήττες.
Η κολοκυθιά
«Το εν λόγω έγγραφο ουδεμία σχέση έχει με τη διαδικασία των διερευνητικών επαφών. Το έγγραφο, όπως είναι σε θέση να γνωρίζουν οι συντάκτες, προκλήθηκε από σχετικό ερώτημα της υπηρεσιακής ηγεσίας… με σκοπό τη διερεύνηση ορισμένων τεχνικών και νομικών παραμέτρων, που αφορούν την υφαλοκρηπίδα, προκειμένου να διαμορφωθεί καταλλήλως η ελληνική απάντηση σε αβάσιμους τουρκικούς ισχυρισμούς σε διαμαρτυρίες μας περί παραβίασης της ελληνικής υφαλοκρηπίδας». «Είναι ανακριβές, αυθαίρετο και παραπλανητικό το συμπέρασμα των συντακτών ότι το έγγραφο συντάχθηκε για να απαντήσει σε ερωτήματα που έχουν εγερθεί στην πορεία των ελληνοτουρκικών διερευνητικών επαφών».
Εδώ η ηγεσία του ΥΠΕΞ παίζει την κολοκυθιά. Ομολογεί ότι το έγγραφο ζητήθηκε για να διαμορφωθεί η ελληνική απάντηση σε τουρκικούς ισχυρισμούς για την υφαλοκρηπίδα. Χαρακτηρίζει, όμως, παραπλανητικό να το συσχετίζουμε με τις διερευνητικές επαφές, παρ’ ότι επισήμως, το αντικείμενο των διερευνητικών επαφών είναι ακριβώς η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας! Θέλει η ηγεσία του ΥΠΕΞ να πιστέψουμε ότι στις διερευνητικές επαφές οι Τούρκοι δεν προβάλλουν τους πάγιους ισχυρισμούς τους; Έλεος! Υποτιμούν τη νοημοσύνη των αναγνωστών, αλλά δεν σκέφτονται τα γέλια που η ανακοίνωσή τους προκάλεσε στην Άγκυρα;
Παρακάτω, διαβάζουμε ότι «οι ισχυρισμοί για "εγκληματική αμέλεια" της ελληνικής πλευράς είναι κενοί περιεχομένου και σκοπό έχουν τη δημιουργία εντυπώσεων». Πράγματι, εδώ έχουν κάποιο δίκιο. Θέλαμε να δημιουργήσουμε σωστές και ακριβείς εντυπώσεις στην ελληνική κοινή γνώμη, ελπίζοντας ότι κατ’ αυτό τον τρόπο θα πιεσθούν οι αρμόδιοι να κάνουν αυτά που δεν έχουν κάνει μέχρι τώρα: να προσαρμόσουν την ελληνική νομοθεσία στη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, να καταθέσουν τους χάρτες στον ΟΗΕ, να προχωρήσουν σε οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ με την Κυπριακή Δημοκρατία.
Και η ανακοίνωση συνεχίζει: «Η θεωρία περί "μυστικής διπλωματίας", που κατά κανόνα βασίζεται στην ημιμάθεια και τις υπεραπλουστεύσεις, εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τη διαιώνιση μιας φοβικής αντίληψης για τις εξωτερικές σχέσεις της χώρας». Τόσες βρισιές σε μία φράση! Είναι αλήθεια ότι διαβάζοντας αυτή την ανακοίνωση φοβόμαστε μήπως ο Ελληνισμός ξαναβρεθεί αντιμέτωπος με διπλωματικά τερατουργήματα, όπως το σχέδιο Ανάν, το ανακοινωθέν της Μαδρίτης κλπ. Δυστυχώς, τα κείμενα αυτά δεν έγιναν δεκτά από ημιμαθείς, αλλά από γνώστες, που προτίμησαν να ξεχάσουν τις γνώσεις τους. Αξίζει να σημειώσουμε ότι η ηγεσία του ΥΠΕΞ, που έσπευσε να εκδώσει αυτή την ανακοίνωση, τηρεί σιγή ιχθύος για επανειλημμένα δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία συζητείται μεγάλη έκπτωση από το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια.
Η ηγεσία του ΥΠΕΞ, βεβαίως, δεν παρέλειψε να δώσει εύσημα στον εαυτό της. Όταν συμβαίνουν όσα συμβαίνουν στα εθνικά μέτωπα, όμως, τέτοιου είδους αυτοέπαινοι είναι πρόκληση. Ελπίζουμε ότι η αλαζονία δεν είναι εκδήλωση ένοχης συνείδησης, αλλά μόνο ανασφάλειας.
Κόσμος του Επενδυτή, 4.12.2010
Geopolitical Research Institute(GRI)/Εταιρεία Γεωπολιτικών Ερευνών(ΕΓΕ)
Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010
Η μεγάλη σκακιέρα των αγωγών φυσικού αερίου
Στη Βιέννη, στη Σόφια και στην Αθήνα ξεκίνησε στις αρχές του 21ου αιώνα να γράφεται η ιστορία ενός σύγχρονου πολέμου χωρίς όπλα, αλλά με πυρομαχικά που είναι πιο ισχυρά από τα κανόνια: τους αγωγούς φυσικού αερίου και το ίδιο το φυσικό αέριο που εισρέει σε αυτούς.
Στόχος αυτής της «πολεμικής» αναμέτρησης είναι η απόκτηση των μεγάλων αποθεμάτων φυσικού αερίου που υπάρχουν γύρω από την Κασπία, και συγκεκριμένα στο Αζερμπαϊτζάν, στο Ιράκ, στο Ιράν, στο Τουρκμενιστάν, μαζί με τη Ρωσία, και η μεταφορά τους στη μεγάλη δυτικοευρωπαϊκή αγορά. Τα αποθέματα αυτά είναι που θα κινήσουν τις οικονομίες των κρατών-μελών της ΕΕ, και της Ελλάδας φυσικά, με φθηνή ενέργεια και θα αποτελέσουν τη βάση για έξοδο από τη βαθιά οικονομική ύφεση.
Μιλάμε αθροιστικά για τέσσερις αγωγούς, οι οποίοι, με πέμπτο τον South Stream, συνθέτουν τον αποκαλούμενο Νότιο Αξονα Φυσικού Αερίου. Οι τέσσερις αγωγοί αυτοί είναι σφόδρα ανταγωνιστικοί του South Stream, αφού το διαθέσιμο αέριο δεν μπορεί να στηρίξει τη βιωσιμότητά τους.
Εκτός από τον Νabucco και τον «δικό μας» ΙΤGΙ που έχει χαράξει τη διαδρομή Τουρκία- Ελλάδα- Ιταλία, υπάρχουν και άλλοι δύο που ανταγωνίζονται τους Ρώσους: ο Τrans-Αdriatic Ρipeline (ΤΑΡ) που προωθείται από ελβετονορβηγική κοινοπραξία, με απώτερο στόχο τη μεταφορά ιρανικού αερίου, και ο White Stream που προωθείται από αμερικανικές εταιρείες και φιλοδοξεί να μεταφέρει και αυτός αζερικό αέριο υποθαλασσίως στην Ουκρανία μέσω Γεωργίας και από εκεί στην Κεντρική Ευρώπη.
Η ΕΕ στηρίζει τον Νabucco, όπως και τον ελληνοϊταλικό αγωγό ΙΤGΙ, στο πλαίσιο της πολιτικής διαφοροποίησης των πηγών με τη στήριξη και των ΗΠΑ, που δεν βλέπουν με καλό μάτι τον South Stream και την ηγετική παρουσία της Gazprom στην ευρωπαϊκή αγορά.
Οι Ρώσοι ανησυχούν βλέποντας ότι η ΕΕ και οι ΗΠΑ έχουν εντείνει τις προσπάθειές τους και μέσω μιας σειράς διεθνών συνόδων (σε Σόφια και Πράγα πολύ πρόσφατα) πιέζουν την Τουρκία για να «τα βρει» με το Αζερμπαϊτζάν προκειμένου να ξεμπλοκάρουν οι αγωγοί Νabucco και ΤGΙ.
Αμφότεροι οι αγωγοί θα πρέπει να εξασφαλίσουν φυσικό αέριο από την Κασπία, κατ΄ αρχάς από το Αζερμπαϊτζάν, που φαίνεται ευκολότερο τα επόμενα χρόνια.
Εδώ όμως εμπλέκεται ο «ρυθμιστικός παράγων Αγκυρα»: οι Τούρκοι εμμένουν να αγοράσουν περίπου τη μισή ποσότητα αζερικού αερίου και να τη διαθέσουν κατά το δοκούν. Οσον αφορά την υπόλοιπη, επιτρέπουν να διέλθει transit. Οι Αζέροι διαφωνούν ριζικά και θέλουν την Τουρκία απλή χώρα διέλευσης, γι΄ αυτό ακριβώς και η εμπλοκή στους δύο αγωγούς. Οι Τούρκοι ζητούν να παρακρατούν για τις δικές τους ανάγκες 8 δισ. κ.μ. αζερικού αερίου τον χρόνο, αλλά οι Αζέροι δεν δέχονται να τους δίνουν πάνω από 4 δισ. κ.μ.
Ποιος μπορεί να πιέσει ώστε να δοθεί λύση; Μα φυσικά οι ΗΠΑ, παραδοσιακός σύμμαχος των Τούρκων. Γι΄ αυτό και τους τελευταίους μήνες, αρχής γενομένης από την επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα στην Τουρκία, η Δύση πιέζει την κυβέρνηση Ερντογάν να «λογικευτεί», χωρίς αποτέλεσμα μέχρι στιγμής.
Είχε δίκιο ο Σαρλ ντε Γκωλ που έλεγε ότι «όποιος ελέγχει την ενέργεια, ελέγχει και τη διπλωματία». Η Μεγάλη Σκακιέρα περιμένει τον σπουδαίο παίκτη που θα κάνει ρουά και ματ. Ποιος θα είναι;
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=16&artId=324674&dt=05/12/2010
Στόχος αυτής της «πολεμικής» αναμέτρησης είναι η απόκτηση των μεγάλων αποθεμάτων φυσικού αερίου που υπάρχουν γύρω από την Κασπία, και συγκεκριμένα στο Αζερμπαϊτζάν, στο Ιράκ, στο Ιράν, στο Τουρκμενιστάν, μαζί με τη Ρωσία, και η μεταφορά τους στη μεγάλη δυτικοευρωπαϊκή αγορά. Τα αποθέματα αυτά είναι που θα κινήσουν τις οικονομίες των κρατών-μελών της ΕΕ, και της Ελλάδας φυσικά, με φθηνή ενέργεια και θα αποτελέσουν τη βάση για έξοδο από τη βαθιά οικονομική ύφεση.
Μιλάμε αθροιστικά για τέσσερις αγωγούς, οι οποίοι, με πέμπτο τον South Stream, συνθέτουν τον αποκαλούμενο Νότιο Αξονα Φυσικού Αερίου. Οι τέσσερις αγωγοί αυτοί είναι σφόδρα ανταγωνιστικοί του South Stream, αφού το διαθέσιμο αέριο δεν μπορεί να στηρίξει τη βιωσιμότητά τους.
Εκτός από τον Νabucco και τον «δικό μας» ΙΤGΙ που έχει χαράξει τη διαδρομή Τουρκία- Ελλάδα- Ιταλία, υπάρχουν και άλλοι δύο που ανταγωνίζονται τους Ρώσους: ο Τrans-Αdriatic Ρipeline (ΤΑΡ) που προωθείται από ελβετονορβηγική κοινοπραξία, με απώτερο στόχο τη μεταφορά ιρανικού αερίου, και ο White Stream που προωθείται από αμερικανικές εταιρείες και φιλοδοξεί να μεταφέρει και αυτός αζερικό αέριο υποθαλασσίως στην Ουκρανία μέσω Γεωργίας και από εκεί στην Κεντρική Ευρώπη.
Η ΕΕ στηρίζει τον Νabucco, όπως και τον ελληνοϊταλικό αγωγό ΙΤGΙ, στο πλαίσιο της πολιτικής διαφοροποίησης των πηγών με τη στήριξη και των ΗΠΑ, που δεν βλέπουν με καλό μάτι τον South Stream και την ηγετική παρουσία της Gazprom στην ευρωπαϊκή αγορά.
Οι Ρώσοι ανησυχούν βλέποντας ότι η ΕΕ και οι ΗΠΑ έχουν εντείνει τις προσπάθειές τους και μέσω μιας σειράς διεθνών συνόδων (σε Σόφια και Πράγα πολύ πρόσφατα) πιέζουν την Τουρκία για να «τα βρει» με το Αζερμπαϊτζάν προκειμένου να ξεμπλοκάρουν οι αγωγοί Νabucco και ΤGΙ.
Αμφότεροι οι αγωγοί θα πρέπει να εξασφαλίσουν φυσικό αέριο από την Κασπία, κατ΄ αρχάς από το Αζερμπαϊτζάν, που φαίνεται ευκολότερο τα επόμενα χρόνια.
Εδώ όμως εμπλέκεται ο «ρυθμιστικός παράγων Αγκυρα»: οι Τούρκοι εμμένουν να αγοράσουν περίπου τη μισή ποσότητα αζερικού αερίου και να τη διαθέσουν κατά το δοκούν. Οσον αφορά την υπόλοιπη, επιτρέπουν να διέλθει transit. Οι Αζέροι διαφωνούν ριζικά και θέλουν την Τουρκία απλή χώρα διέλευσης, γι΄ αυτό ακριβώς και η εμπλοκή στους δύο αγωγούς. Οι Τούρκοι ζητούν να παρακρατούν για τις δικές τους ανάγκες 8 δισ. κ.μ. αζερικού αερίου τον χρόνο, αλλά οι Αζέροι δεν δέχονται να τους δίνουν πάνω από 4 δισ. κ.μ.
Ποιος μπορεί να πιέσει ώστε να δοθεί λύση; Μα φυσικά οι ΗΠΑ, παραδοσιακός σύμμαχος των Τούρκων. Γι΄ αυτό και τους τελευταίους μήνες, αρχής γενομένης από την επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα στην Τουρκία, η Δύση πιέζει την κυβέρνηση Ερντογάν να «λογικευτεί», χωρίς αποτέλεσμα μέχρι στιγμής.
Είχε δίκιο ο Σαρλ ντε Γκωλ που έλεγε ότι «όποιος ελέγχει την ενέργεια, ελέγχει και τη διπλωματία». Η Μεγάλη Σκακιέρα περιμένει τον σπουδαίο παίκτη που θα κάνει ρουά και ματ. Ποιος θα είναι;
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=16&artId=324674&dt=05/12/2010
Τα στοιχεία της Wikileaks για την Ελλάδα
ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΦΟΥΡΛΗ
afourlis@yahoo.gr
Από ένα τηλεφώνημα του εκπροσώπου Τύπου της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, Στούαρτ Σμιθ, πληροφορήθηκε ο υπουργός Εξωτερικών, Δημήτρης Δρούτσας, τη μαζική διαρροή απόρρητων εγγράφων της αλληλογραφίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ με τις διπλωματικές αποστολές των ΗΠΑ σε ολόκληρο τον κόσμο, μέσω της ιστοστελίδας Wikileaks.
Η αμηχανία της αμερικανικής πλευράς φάνηκε από την πρώτη στιγμή. Είναι χαρακτηριστικό ότι το τηλεφώνημα βρήκε τον Δ. Δρούτσα στη Θεσσαλονίκη για την Υπουργική Σύνοδο του Οργανισμού Συνεργασίας των χωρών του Ευξείνου Πόντου και ο συνομιλητής του δεν μπήκε σε λεπτομέρειες. Δε θα μπορούσε, άλλωστε, καθώς μιλάμε για 1.758 έγγραφα που αναφέρονται στην Ελλάδα, ενώ υπάρχουν ακόμη 1.253 που αναφέρονται στην Κύπρο. Από τα τηλεγραφήματα αυτής της «πρώτης δόσης» δεν προκύπτουν μεγάλες εκπλήξεις ή ανατροπές. Ωστόσο, τα στοιχεία που προκύπτουν έχουν αξία, καθώς επιβεβαιώνονται εκτιμήσεις και δημοσιογραφικές πληροφορίες σχετικά με τις απόψεις της αμερικανικής διπλωματίας στα ανοιχτά μέτωπα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής:
- Ελληνοτουρκικά: Μία από τις μεγαλύτερες αποκαλύψεις -μέχρι στιγμής- της Wikileaks είναι η αποτύπωση της έντονης δυσπιστίας στις αμερικανικές αναλύσεις για την πορεία που χαράζει η Αγκυρα, τους στόχους του Ταγίπ Ερντογάν και το νεο-οθωμανικό όραμα του Αχμέτ Νταβούτογλου. Το γεγονός ότι οι Αμερικανοί διπλωμάτες εστιάζουν στο σχέδιο προβοκάτσιας «Βαριοπούλα» μαρτυρά ότι η Ουάσινγκτον συμμερίζεται τις ανησυχίες Ευρωπαίων αναλυτών για τη «στροφή προς ανατολάς» που διαφαίνεται στις επιλογές της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή και έναντι του Ιράν. Σε εμπιστευτικό τηλεγράφημα με ημερομηνία 27 Ιανουαρίου 2010, η αμερικανική πρεσβεία στην Αγκυρα σημειώνει ότι το σχέδιο που είχαν εμπνευστεί στρατιωτικοί προέβλεπε «βομβιστικές επιθέσεις σε μουσουλμανικά τεμένη και προσπάθεια να προκληθεί κρίση με την Ελλάδα, ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες για στρατιωτική επέμβαση». Αίσθηση προκαλεί και η παρατήρηση ότι δεν αποκλείεται να επαναληφθούν στο μέλλον προσπάθειες ανάλογης προβοκάτσιας, στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης κυβέρνησης - ενόπλων δυνάμεων στην Τουρκία...
- Ενέργεια: η Ουάσινγκτον δεν είδε εξαρχής με «καλό μάτι» την ελληνορωσική προσέγγιση που επιχείρησαν οι Βλαντίμιρ Πούτιν - Κώστας Καραμανλής. Ειδικότερα, στην περίπτωση του αγωγού μεταφοράς πετρελαίου Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη προέκυψαν εσχάτως μεγάλα προβλήματα, κυρίως με υπαιτιότητα της Βουλγαρίας. Το νέο στοιχείο είναι η εκτίμηση - προσδοκία της αμερικανικής πλευράς να κάνει πίσω στο θέμα των αγωγών η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Υπάρχει αναφορά που έκανε σε προεκλογική ομιλία του στην Αλεξανδρούπολη, όπου ζητούσε την επαναδιαπραγμάτευση της τριμερούς ελληνορωσοβουλγαρικής συμφωνίας για τον αγωγό και ο συντάκτης του συγκεκριμένου τηλεγραφήματος διατυπώνει την εκτίμηση ότι «η νέα κυβέρνηση δε θα είναι θετικά διακείμενη στη συμφωνία για τους αγωγούς».
- Σκοπιανό: Στις 11 Σεπτεμβρίου 2009 ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Φίλιπ Γκόρντον συναντά στο Παρίσι το διπλωματικό σύμβουλο του Γάλλου Προέδρου, Νταβίντ Λεβίτ. Σε έγγραφο του Wikileaks αναφέρεται ότι συζήτησαν για το «θέμα της Μακεδονίας» -παραμονές των εκλογών στην Ελλάδα. Οι δύο συνομιλητές συμφωνούν ότι μία νέα, ισχυρή ελληνική κυβέρνηση -είτε συντηρητική είτε σοσιαλιστική- θα είναι ευκολότερο να επιδείξει ευελιξία. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τα Ηλύσια Πεδία προκύπτει, ταυτόχρονα, ότι συμφωνούσαν πως τα πράγματα θα είναι πολύ απλούστερα, εάν τα Σκόπια αποσύρουν τον όρο περί δημοψηφίσματος για την έγκριση τυχόν συμφωνίας, ενώ η Αθήνα θα «διευκόλυνε» την κατάσταση εάν αποδεχόταν να μην αντικατασταθούν τα διαβατήρια της ΠΓΔΜ (που αναφέρουν τον όρο «Μακεδονία»). Είναι, ίσως, η πρώτη φορά που αποδεικνύεται πως υπάρχει «σύμπλευση» σε ορισμένα σημεία ανάμεσα σε Ουάσινγκτον και Παρίσι για το Σκοπιανό.
- Κυπριακό: Ουδείς εξεπλάγη από την έντονη δυσφορία της βρετανικής πλευράς έναντι του αείμνηστου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Τάσσου Παπαδόπουλου, μετά το «όχι» στο σχέδιο Ανάν το 2004. Υπεύθυνος Εξωτερικών Σχέσεων της ΕΕ τότε, ο λόρδος Κρις Πάτεν έλεγε σε δείπνο προς Αμερικανούς διπλωμάτες στις Βρυξέλλες, στις 27 Απριλίου 2004, ότι η Ευρώπη έπρεπε να περιμένει τη συμπεριφορά του, επειδή είχε να αντιμετωπίσει το «δικηγόρο του Μιλόσεβιτς». Μεγαλύτερη έκπληξη προκαλούν οι πληροφορίες που δημοσιοποιήθηκαν μέσω του Wikileaks για τριβές μεταξύ Αμερικανών και Βρετανών, με επίκεντρο τη χρήση της βάσης του Ακρωτηρίου στην Κύπρο. Οι ΗΠΑ τη χρησιμοποιούσαν παράνομα για κατασκοπικές πτήσεις σε Λίβανο, Ιράκ και Τουρκία, ενώ η Βρετανία αντέδρασε επικαλούμενη παραβίαση της συνθήκης παραμονής των βάσεων στο νησί -αλλά χωρίς αποτέλεσμα.http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=9&artid=70435
afourlis@yahoo.gr
Από ένα τηλεφώνημα του εκπροσώπου Τύπου της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, Στούαρτ Σμιθ, πληροφορήθηκε ο υπουργός Εξωτερικών, Δημήτρης Δρούτσας, τη μαζική διαρροή απόρρητων εγγράφων της αλληλογραφίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ με τις διπλωματικές αποστολές των ΗΠΑ σε ολόκληρο τον κόσμο, μέσω της ιστοστελίδας Wikileaks.
Η αμηχανία της αμερικανικής πλευράς φάνηκε από την πρώτη στιγμή. Είναι χαρακτηριστικό ότι το τηλεφώνημα βρήκε τον Δ. Δρούτσα στη Θεσσαλονίκη για την Υπουργική Σύνοδο του Οργανισμού Συνεργασίας των χωρών του Ευξείνου Πόντου και ο συνομιλητής του δεν μπήκε σε λεπτομέρειες. Δε θα μπορούσε, άλλωστε, καθώς μιλάμε για 1.758 έγγραφα που αναφέρονται στην Ελλάδα, ενώ υπάρχουν ακόμη 1.253 που αναφέρονται στην Κύπρο. Από τα τηλεγραφήματα αυτής της «πρώτης δόσης» δεν προκύπτουν μεγάλες εκπλήξεις ή ανατροπές. Ωστόσο, τα στοιχεία που προκύπτουν έχουν αξία, καθώς επιβεβαιώνονται εκτιμήσεις και δημοσιογραφικές πληροφορίες σχετικά με τις απόψεις της αμερικανικής διπλωματίας στα ανοιχτά μέτωπα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής:
- Ελληνοτουρκικά: Μία από τις μεγαλύτερες αποκαλύψεις -μέχρι στιγμής- της Wikileaks είναι η αποτύπωση της έντονης δυσπιστίας στις αμερικανικές αναλύσεις για την πορεία που χαράζει η Αγκυρα, τους στόχους του Ταγίπ Ερντογάν και το νεο-οθωμανικό όραμα του Αχμέτ Νταβούτογλου. Το γεγονός ότι οι Αμερικανοί διπλωμάτες εστιάζουν στο σχέδιο προβοκάτσιας «Βαριοπούλα» μαρτυρά ότι η Ουάσινγκτον συμμερίζεται τις ανησυχίες Ευρωπαίων αναλυτών για τη «στροφή προς ανατολάς» που διαφαίνεται στις επιλογές της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στη Μέση Ανατολή και έναντι του Ιράν. Σε εμπιστευτικό τηλεγράφημα με ημερομηνία 27 Ιανουαρίου 2010, η αμερικανική πρεσβεία στην Αγκυρα σημειώνει ότι το σχέδιο που είχαν εμπνευστεί στρατιωτικοί προέβλεπε «βομβιστικές επιθέσεις σε μουσουλμανικά τεμένη και προσπάθεια να προκληθεί κρίση με την Ελλάδα, ώστε να δημιουργηθούν συνθήκες για στρατιωτική επέμβαση». Αίσθηση προκαλεί και η παρατήρηση ότι δεν αποκλείεται να επαναληφθούν στο μέλλον προσπάθειες ανάλογης προβοκάτσιας, στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης κυβέρνησης - ενόπλων δυνάμεων στην Τουρκία...
- Ενέργεια: η Ουάσινγκτον δεν είδε εξαρχής με «καλό μάτι» την ελληνορωσική προσέγγιση που επιχείρησαν οι Βλαντίμιρ Πούτιν - Κώστας Καραμανλής. Ειδικότερα, στην περίπτωση του αγωγού μεταφοράς πετρελαίου Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη προέκυψαν εσχάτως μεγάλα προβλήματα, κυρίως με υπαιτιότητα της Βουλγαρίας. Το νέο στοιχείο είναι η εκτίμηση - προσδοκία της αμερικανικής πλευράς να κάνει πίσω στο θέμα των αγωγών η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Υπάρχει αναφορά που έκανε σε προεκλογική ομιλία του στην Αλεξανδρούπολη, όπου ζητούσε την επαναδιαπραγμάτευση της τριμερούς ελληνορωσοβουλγαρικής συμφωνίας για τον αγωγό και ο συντάκτης του συγκεκριμένου τηλεγραφήματος διατυπώνει την εκτίμηση ότι «η νέα κυβέρνηση δε θα είναι θετικά διακείμενη στη συμφωνία για τους αγωγούς».
- Σκοπιανό: Στις 11 Σεπτεμβρίου 2009 ο υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Φίλιπ Γκόρντον συναντά στο Παρίσι το διπλωματικό σύμβουλο του Γάλλου Προέδρου, Νταβίντ Λεβίτ. Σε έγγραφο του Wikileaks αναφέρεται ότι συζήτησαν για το «θέμα της Μακεδονίας» -παραμονές των εκλογών στην Ελλάδα. Οι δύο συνομιλητές συμφωνούν ότι μία νέα, ισχυρή ελληνική κυβέρνηση -είτε συντηρητική είτε σοσιαλιστική- θα είναι ευκολότερο να επιδείξει ευελιξία. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και τα Ηλύσια Πεδία προκύπτει, ταυτόχρονα, ότι συμφωνούσαν πως τα πράγματα θα είναι πολύ απλούστερα, εάν τα Σκόπια αποσύρουν τον όρο περί δημοψηφίσματος για την έγκριση τυχόν συμφωνίας, ενώ η Αθήνα θα «διευκόλυνε» την κατάσταση εάν αποδεχόταν να μην αντικατασταθούν τα διαβατήρια της ΠΓΔΜ (που αναφέρουν τον όρο «Μακεδονία»). Είναι, ίσως, η πρώτη φορά που αποδεικνύεται πως υπάρχει «σύμπλευση» σε ορισμένα σημεία ανάμεσα σε Ουάσινγκτον και Παρίσι για το Σκοπιανό.
- Κυπριακό: Ουδείς εξεπλάγη από την έντονη δυσφορία της βρετανικής πλευράς έναντι του αείμνηστου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Τάσσου Παπαδόπουλου, μετά το «όχι» στο σχέδιο Ανάν το 2004. Υπεύθυνος Εξωτερικών Σχέσεων της ΕΕ τότε, ο λόρδος Κρις Πάτεν έλεγε σε δείπνο προς Αμερικανούς διπλωμάτες στις Βρυξέλλες, στις 27 Απριλίου 2004, ότι η Ευρώπη έπρεπε να περιμένει τη συμπεριφορά του, επειδή είχε να αντιμετωπίσει το «δικηγόρο του Μιλόσεβιτς». Μεγαλύτερη έκπληξη προκαλούν οι πληροφορίες που δημοσιοποιήθηκαν μέσω του Wikileaks για τριβές μεταξύ Αμερικανών και Βρετανών, με επίκεντρο τη χρήση της βάσης του Ακρωτηρίου στην Κύπρο. Οι ΗΠΑ τη χρησιμοποιούσαν παράνομα για κατασκοπικές πτήσεις σε Λίβανο, Ιράκ και Τουρκία, ενώ η Βρετανία αντέδρασε επικαλούμενη παραβίαση της συνθήκης παραμονής των βάσεων στο νησί -αλλά χωρίς αποτέλεσμα.http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=9&artid=70435
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)