Geopolitical Research Institute(GRI)/Εταιρεία Γεωπολιτικών Ερευνών(ΕΓΕ)

Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Ο γερμανικός ιμπεριαλισμός ξαναχτυπά


"Ο γερμανικός ιμπεριαλισμός δεν μπορεί να μας συγχωρέσει το γεγονός της ανάπτυξης στον χώρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης" υποστηρίζει μεταξύ άλλων ο Θανάσης Μαυρίδης στο άρθρο του με τίτλο "Γιατί επιμένουν σε μισθούς Βουλγαρίας" που αναδημοσιεύουμε στη συνέχεια από το capital.gr:
Επιμένουν κάποιοι ότι αν οι μισθοί των Ελλήνων εργαζομένων εξομοιωθούν με τους αντίστοιχους μισθούς της Βουλγαρίας, τότε θα μας προκύψει η πολυπόθητη ανάκαμψη. Να με συγχωρούν, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε ή με βλάκες ή με απατεώνες. Μόνο ένας βλάκας λέει κάτι τέτοιο και δεν μπορεί να εξηγήσει για ποιόν λόγο η Βουλγαρία που έχει μισθούς Βουλγαρίας δεν έχει γίνει Ελβετία. Κι επειδή δεν έχουμε να κάνουμε με βλάκες, θα πρέπει να αναζητήσουμε την αιτία...
Το «λάθος» που κάνουν είναι σκόπιμο: Μπερδεύουν τον δημόσιο τομέα με τον ιδιωτικό. Στον δημόσιο τομέα έπρεπε να γίνουν μειώσεις και μάλιστα σημαντικές. Και πάλι, όμως, όχι οριζόντια σε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους. Υπάρχουν περιθώρια περικοπών από τον υπάλληλο του υπουργείου Οικονομίας που αμείβεται σαν να είναι στέλεχος πολυεθνικής. Από τον δάσκαλο, όμως, που αμείβεται έτσι κι αλλιώς με λίγα χρήματα, είναι άδικο να γίνονται μειώσεις επί μειώσεων.
Θα μπορούσαν να έχουν εξοικονομήσει πόρους απολύοντας τους δημοσίους υπαλλήλους που προσλάβανε τα τελευταία χρόνια από το παράθυρο, παρακάμπτοντας το ΑΣΕΠ. Αλλά δεν το έκαναν! Προτίμησαν να γενικεύσουν την αδικία σε όλη την κοινωνία από το να αντιμετωπίσουν την αλήθεια...
Κι έρχονται τώρα και βάζουν θέματα για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Λες και αμείβονται με πριγκιπικούς μισθούς. Λες και το έχει ζητήσει κάποιος. Λες και με τον τρόπο αυτό θα αυξηθούν οι θέσεις εργασίας ή θα έρθουν επενδύσεις. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι άλλα λένε και άλλα εννοούν...
Θα πρέπει, επίσης να σημειώσουμε ότι ο ιδιωτικός τομέας έχει ήδη πληρώσει βαρύτατο τίμημα στην κρίση, επειδή ακριβώς το πολιτικό προσωπικό της χώρας θέλησε να προστατεύσει τους κομματικούς του στρατούς. Κι εκεί η τρόικα δεν αντέδρασε, παρά το γεγονός ότι μπορούσε να αντιδράσει. Το ερώτημα είναι για ποιον λόγο επιμένουν τόσο πολύ με τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα.
Ο προφανής λόγος που επικαλούνται είναι εκείνος της «εσωτερικής υποτίμησης». Δεν θα μπούμε στην διαδικασία να αποδείξουμε αν κάτι τέτοιο θα ήταν ωφέλιμο ή όχι.
Ωστόσο, αναρωτιόμαστε πως μπορεί να υποτιμήσει κανείς μισθούς που είναι ήδη υποτιμημένοι εδώ και πολλά χρόνια!Ναι μεν δεν ήταν σε επίπεδα Βουλγαρίας, αλλά δεν ήταν και σε επίπεδα Ιταλίας ή Γερμανίας. Παρ΄ όλα αυτά, δεν ήρθαν επενδύσεις από την Γερμανία ή την Ιταλία. Στην Βουλγαρία και στην Ρουμανία, από την άλλη πλευρά, έγιναν επενδύσεις από ελληνικές επιχειρήσεις. Αυτές, όμως, δεν πραγματοποιήθηκαν λόγω των χαμηλών μισθών (με εξαίρεση τις βιοτεχνίες φασόν), αλλά λόγω της χαμηλής φορολογίας.
Κι είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιήθηκαν στις γειτονικές χώρες αντιμετώπισαν έντονο πρόβλημα στελέχωσης. Κι έτσι αναγκάστηκαν και μετέφεραν στελεχιακό δυναμικό από την Ελλάδα. Αυτό, άραγε, δεν το μετράει κανείς στο «κόστος»; Τέλος πάντων, αν θέλει κανείς να μιλήσει για επενδύσεις θα πρέπει να στρέψει την προσοχή του σε άλλα πράγματα, όπως οι φόροι, και όχι στους μισθούς. Ή καλύτερα όχι στους συγκεκριμένους μισθούς που έτσι κι αλλιώς είναι χαμηλοί...
Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος που έχουν χαλάσει τον κόσμο με τους μισθούς του ιδιωτικού τομέα; Πιστεύω ότι ο γερμανικός ιμπεριαλισμός δεν μπορεί να μας συγχωρέσει το γεγονός της ανάπτυξης στον χώρο της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν καταφέρει να διεισδύσουν σε αγορές στις οποίες οι εταίροι μας  θα ήθελαν να παίζουν εκείνοι τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Δημιουργούν έτσι τις συνθήκες που θα εξαναγκάσουν τον επιχειρηματικό κόσμο της χώρας σε μία άτακτη υποχώρηση, προκειμένου να σωθούν οι επενδύσεις στην μητρόπολη των επιχειρήσεών τους! Η επιλογή της σύνθλιψης των μισθών του ιδιωτικού τομέα είναι συνταγή περαιτέρω ύφεσης και έχει έναν και μόνο σκοπό: Να εξαναγκάσει τις μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις να «κοντύνουν» στο εξωτερικό.
Η ανάκαμψη θα έρθει για πολλούς και διάφορους λόγους. Θα έχει σημασία, όμως, αν εκείνη την στιγμή οι τράπεζες θα είναι σε ελληνικά χέρια ή όχι. Αν θα έχουν θυγατρικές στο εξωτερικό ή αν βρίσκονται μόνο εντός των τειχών. Και μην νομίσει κανείς ότι αναφερόμαστε σε μακρινούς μελλοντικούς χρόνους. Η ταχύτητα των εξελίξεων μπορεί να είναι τέτοια που όταν ολοκληρωθούν οι αναγκαίες κινήσεις να είναι πλέον άσκοπη και η επιμονή στην λεγόμενη «εσωτερική υποτίμηση»...

 Source : capital.gr

Η αναγκαιότητα ύπαρξης ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας

Η Ελλάς  οφείλει να βρίσκεται σε διαρκή ετοιμότητα και να αγωνίζεται για τη λευτεριά κάθε ώρα και στιγμή. Και επειδή διαθέτει πλέριο γεωφυσικό πλούτο και γεωστρατηγικό πλεονέκτημα οφείλει την πάλη για την εθνική της ανεξαρτησία και κυριαρχία να την εξελίξει σε πάλη για την ισχυροποίηση της Πατρίδος. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εξασφαλίσουμε το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων και την υπεροπλία αυτών. 

Υπεροπλία των Ενόπλων Δυνάμεων και ισχυροποίηση της Πατρίδος σημαίνει δύο πράγματα. Το ένα είναι η διάθεση των καλυτέρων οπλικών συστημάτων. Και το δεύτερο πράγμα είναι η ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας για την παραγωγή αυτών των οπλικών συστημάτων. Αν επρόκειτο μονάχα για την κατοχή των καλύτερων όπλων, θα αρκούσε ενδεχομένως η παραγγελία αυτών από χώρες που διαθέτουν καλές υποδομές, τεχνογνωσία και φιλική διάθεση απέναντι στη χώρα μας. Επειδή όμως στην πολιτική δεν υπάρχουν σταθερές συμμαχίες αλλά σταθερά συμφέροντα, κάθε παραγγελία στρατιωτικού υλικού γεννά πρόσθετες υποχρεώσεις, πιέσεις, εκβιασμούς και υποχωρήσεις στα εθνικά ζητήματα. 

Οι υποχωρήσεις αυτές γεννούν με τη σειρά τους απώλεια της εθνικής κυριαρχίας που κάτω από τις πίεση των διεθνών ανταγωνισμών και τις βλέψεις των εχθρών μας είναι βέβαιο ότι θα φτάσουν στα όρια της απώλειας εθνικού εδάφους. Η Ελλάς όμως δεν προορίζεται να συρρικνωθεί αλλά να μεγαλώσει ευθύς μόλις απαλλαχθεί των επικίνδυνων πωλητών της που καμώνονται τους πολιτικούς ηγέτες. Αυτή ακριβώς είναι η πρέπουσα απάντηση και η αποστολή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας. Και επειδή η Ελλάς έχει στόχο να γίνει Μεγάλη Δύναμη ικανή να επηρεάζει καταστάσεις και να προασπίζεται την ιστορία και το λαό της, το ελληνικό όπλο πρέπει να παράγεται στον μέγιστο βαθμό από ελληνικά χέρια και ελληνική ύλη σε ελληνικό εργοστάσιο. 

Η Ελλάς δεν πάσχει από  τεχνογνωσία.  Το πρόβλημα υφίσταται στις παρεμβάσεις καθεστωτικών πολιτικών και μεσολαβητών αφού η προτίμηση του συμμαχικού «προστάτη» και του κέρδους καθορίζουν την επιλογή του όπλου που παράγουν ξένα και ανθελληνικά συμφέροντα. Στην περίπτωση αυτή ο καταστροφικός ανταγωνισμός είναι αντεθνική ενέργεια αφού στερεί στον εργαζόμενο τη δουλειά του και την Πατρίδα από την αξιοποίηση της οπλικής πρώτης ύλης που παραμένει χωμένη στα υπόγεια της ελληνικής γης για να δοθεί αργότερα από τους γραικύλους πολιτικάντηδες στους εμπόρους των εθνών. 

Όλες οι αληθινά ανεξάρτητες και δυνατές χώρες του κόσμου συνεργάζονται τόσο σε επίπεδο ενόπλων δυνάμεων όσο και σε επίπεδο αμυντικής βιομηχανίας και στρατιωτικών εγκαταστάσεων με τις χώρες εκείνες που έχουν συναποδεχτεί συμφωνία προωθήσεως πολιτικής και εδαφικής επιρροής εκ των προτέρων με την ταυτόχρονη παρουσία και δράση. Όλες όμως έχουν εξασφαλίσει την αυτάρκειά τους στους κύριους τομείς αμύνης που αφορά οπωσδήποτε την ύπαρξη οπλικών συστημάτων που και μόνο στη θέα θα δημιουργήσουν δεύτερες σκέψεις αποτροπής της εισβολής στον εχθρό. Η Ελλάς διαθέτει επί παραδείγματι ικανότατες ποσότητες ουρανίου και άλλων τινών υλών ώστε να αναπτύξει πυρηνική τεχνολογία. Διαθέτουμε επιπλέον τα κατάλληλα εφόδια για να αναπτύξουμε πυραυλικά συστήματα, αντιπυραυλική άμυνα, ραντάρ, τυφέκια, ακόμη και οπλικά συστήματα εξοντώσεως του εχθρού εκ του μακρόθεν. 

Ουδείς θα είχε το ανάστημα ή τη δικαιολογία να μας αποτρέψει ή να μας κάνει συστάσεις μη χρήσεως τοπικής αμυντικής βιομηχανίας και ανωτέρου στρατιωτικού εξοπλισμού. Οι κυριότεροι ανταγωνιστές μας διαθέτουν ανάλογο οπλισμό.

Επιπλέον μείζον ζήτημα δημιουργεί η ίδια η φύση της αμυντικής τεχνολογίας. Είναι γνωστή σε όλους, σχετικούς και άσχετους με τον στρατιωτικό εξοπλισμό, η τεράστια συμβολή της ηλεκτρονικής τεχνολογίας στον κατασκευαστικό τομέα και τα οπλικά συστήματα. Με ένα απλό πάτημα του σωστού κουμπιού από μια κονσόλα μπορεί να προκληθεί εμπλοκή σε έναν πύραυλο όπως επίσης μπορεί να μεταβληθεί η πορεία ενός στρατιωτικού αεροπλάνου με μια επέμβαση στα όργανα πλοήγησης. Τέτοιου είδους παρεμβάσεις μπορούν να συμβούν όταν τα όπλα που διαθέτεις σου τα έχει προμηθεύσει αυτός που σου ζητάει γη και ύδωρ. 

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com