Geopolitical Research Institute(GRI)/Εταιρεία Γεωπολιτικών Ερευνών(ΕΓΕ)

Κυριακή 1 Ιουλίου 2012

Η Συριακή παγίδα της Τουρκίας

ου Σάββα Καλεντερίδη Στο άρθρο μας την Παρασκευή αναφερθήκαμε στο χειρισμό του θέματος της κατάρριψης του αεροσκάφους της ΤΠΑ από την τουρκική κυβέρνηση και υποσχεθήκαμε στους αναγνώστες μας ότι τα καλύτερα για το όλο θέμα τα αφήνουμε για το σημερινό άρθρο. Να εξηγηθούμε τί εννοούσαμε.Όπως είναι γνωστό, η Τουρκία έχει παραχωρήσει το έδαφός της και παρέχει κάθε είδους «ευκολίες» στο Εθνικό Συμβούλιο της Συρίας, που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί τους υποτιθέμενους εξεγερμένους, καθώς και στην ηγετική ομάδα του Ελεύθερου Συριακού Στρατού. Οι συγκεκριμένοι φορείς και τα πρόσωπα που τους στελεχώνουν, σε συνεργασία με την τουρκική κυβέρνηση και τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, ενορχηστρώνουν και συντονίζουν τις ενέργειες ενός μυστικού στρατού που δρα ανορθόδοξα στο εσωτερικό της Συρίας, με στόχο την ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ. Μάλιστα, σημαντικό μέρος του στρατού αυτού δεν είναι Σύροι, ενώ αρκετές χιλιάδες από αυτούς, μόλις εκπλήρωσαν την «αποστολή» τους στη Λιβύη, αφίχθηκαν στην Τουρκία και από κει εισήλθαν στη Συρία, για να αναλάβουν και να ολοκληρώσουν την επόμενη αποστολή τους. Μάλιστα, σύμφωνα με τουρκική εφημερίδα Γενί Τσαγ, 800 μαχητές, οι περισσότεροι από τους οποίους είχαν λάβει μέρος στον πόλεμο της Λιβύης, από το στρατόπεδο προσφύγων του Κίλις της Τουρκίας όπου «φιλοξενούνταν», διείσδυσαν στο έδαφος της Συρίας και εκτέλεσαν 49 παιδιά και 34 γυναίκες, συνολικά 108 αμάχους, στην πόλη Χούλα της Συρίας, ενώ ήταν έτοιμα τα ΜΜΕ που ελέγχονται απο τον «διεθνή παράγοντα», να κατηγορήσουν τον κακό Άσαντ, καθιστώντας αν όχι επιβεβλημένη πάντως δικαιολογημένη την επιχείρηση ανατροπής του. Μια ημέρα πριν την κατάρριψη του τουρκικού αεροσκάφους, η εφημερίδα «Νιού Γιορκ Τάιμς», επικαλούμενη Αμερικανούς αξιωματούχους και μέλη αραβικών υπηρεσιών πληροφοριών, αναφέρει ότι πράκτορες της CIA που εδρεύουν στη Νότια Τουρκία, εποπτεύουν τις παραδόσεις όπλων στους Σύρους αντάρτες ώστε να εξασφαλίσουν ότι δεν πέφτουν στα χέρια μελών της Αλ Κάιντα και ότι τα όπλα αγοράζονται από την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ. Στο ίδιο δημοσίευμα αναφέρεται ότι «Οι πράκτορες της CIA είναι επιτόπου και επιχειρούν να αποκτήσουν νέες πηγές πληροφοριών και να στρατολογήσουν ανθρώπους», για να ενισχύσουν τη λεγόμενη συριακή αντιπολίτευση. Η τουρκική αντιπολίτευση, σχεδόν στο σύνολό της έχει ταχθεί φανερά κατά της πολιτικής ταύτισης της Τουρκίας με τις δυνάμεις που ενορχηστρώνουν την αιματηρή επιχείρηση ανατροπής του καθεστώτος Άσαντ και κατά της εμπλοκής της Τουρκίας στο μέτωπο της Συρίας. Ένας από τους λόγους που το κάνουν είναι ο εξής. Σε περίπτωση που ανατραπεί ο Άσαντ, θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι η διάδοχη κατάσταση δεν θα μπορέσει να κρατήσει ενωμένο το εθνικό και θρησκευτικό μωσαϊκό της Συρίας, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια πηγή συνεχούς αστάθειας στα νότια της Τουρκίας. Αυτή είναι η γενική θέση της αντιπολίτευσης. Υπάρχει και η ειδική. Στη Συρία, σε μια λωρίδα που ξεκινά από το τριεθνές Τουρκίας-Ρράκ-Συρίας και φθάνει μέχρι τα όρη Αμανός και το νομό Αντιόχειας και την Αλεξανδρέττα, είναι γνωστό ότι κατοικούν περίπου τρία εκατομμύρια Κούρδοι, οι οποίοι, σε συνεργασία και συνεννόηση με το ΡΚΚ και τους Κούρδους του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν, τηρούν ουδέτερη στάση όλους αυτούς τους 16 μήνες που συνεχίζεται η επιχείρηση αποσταθεροποίησης του καθεστώτος Άσαντ. Το «ουδέτερη στάση» ίσως από μόνο του να μην έλεγε τίποτα, αν δεν συνοδευόταν από άλλες κινήσεις, που ανεβάζουν το θερμόμετρο στην Άγκυρα και συγκεκριμένα στους φορείς εκείνους που χειρίζονται το Κουρδικό. Σύμφωνα με πληροφορίες που διέρρευσαν στον τούρκικο τύπο και επαληθεύονται από κουρδικές πηγές της περιοχής, με την έναρξη των αναταραχών στη Συρία, το ΡΚΚ μετέθεσε περί τις δυο χιλιάδες μαχητές του από το όρος Κανδήλι στη Ροζάβα ή το Δυτικό Κουρδιστάν, όπως αποκαλείται από τους Κούρδους η περιοχή της συριακής επικράτειας που κατοικείται από τα τρία εκατομμύρια των Κούρδων, με σκοπό να δημιουργήσουν τον κουρδικό στρατό της Ροζάβα. Μάλιστα, σύμφωνα με δικές μας πληροφορίες, το PYD, πολιτικό κόμμα που ελέγχεται από το ΡΚΚ και ελέγχει το 80% των Κούρδων της Συρίας, εκτός του ότι έχει προσχωρήσει στη δημιουργία μιας υποτυπώδους κρατικής δομής, για την αυτοδιοίκηση των Κούρδων, έχει εκδώσει νόμο περί στρατολογίας, με βάση τον οποίο οι Κούρδοι που καλούνται να καταταγούν στο συριακό στρατό είναι υποχρεωμένοι να κατατάσσονται στον κουρδικό στρατό, τον πυρήνα του οποίου αποτελούν οι δυο χιλιάδες αντάρτες που μετατέθηκαν από το Κανδήλι στη Ροζάβα. Ο στρατός αυτός εκπαιδεύεται, με στόχο να είναι έτοιμος να αναλάβει την εσωτερική και την εθνική άμυνα του Δυτικού Κουρδιστάν την επόμενη ημέρα. Εκτός αυτού, το PYD έχει οργανώσει κουρδικά σχολεία σε όλες τις πόλεις και χωριά του Δυτικού Κουρδιστάν, ενώ έχουν δημιουργηθεί οι Επιτροπές Λαϊκής Άμυνας, οι οποίες προστατεύουν τον κουρδικό λαό από επιθέσεις των «αντικαθεστωτικών», που επιθυμούν να παρασύρουν τους Κούρδους στην αιματοχυσία και το τεχνητό μέτωπο εναντίον του Άσαντ. Να σημειωθεί ότι η επιρροή που ασκεί το ΡΚΚ και το κουρδικό απελευθερωτικό κίνημα στους Κούρδους της Συρίας ενοχλεί αφάνταστα και προκαλεί σοβαρό προβληματισμό στην Τουρκία, η οποία θεωρεί σχεδόν βέβαιο ότι με την καθοιονδήποτε τρόπο ανατροπή του Άσαντ, οι Κούρδοι της Συρίας θα ανακηρύξουν την αυτονομία τους, με αποτέλεσμα το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ίδια με το ΡΚΚ στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν, να αποκτήσει εφιαλτικές διαστάσεις. Μάλιστα, για να μετριάσει τις επιπτώσεις μιας τέτοιας εξέλιξης, τη υποδείξει του «διεθνούς παράγοντα», που ασκεί σοβαρή επιρροή στον Μπαρζανί και το αυτόνομο Νότιο Κουρδιστάν, το τουρκικό προξενείο που εδρεύει στην Ερμπίλ, πρωτεύουσα του κουρδικού κράτους, συνεργάζεται με τις εκεί κουρδικές μυστικές υπηρεσίες για τη δημιουργία κουρδικού στρατού στελεχωμένου με Κούρδους της Συρίας. Με βάση απόρρητο έγγραφο του τουρκικού προξενείου της Ερμπίλ, που διέρρευσε στον ελεγχόμενο από το ΡΚΚ κουρδικό τύπο, οι τουρκικές και οι κουρδικές μυστικές υπηρεσίες του Μπαρζανί στρατολογούν Κούρδους της Συρίας και τους εκπαιδεύουν σε ειδικά στρατόπεδα στο Νότιο Κουρδιστάν, με σκοπό να τους εντάξουν στους «εξεγερμένους» και να τους στρέψουν εναντίον του Άσαντ αλλά και εναντίον των δομών του αυτόνομου Δυτικού Κουρδιστάν, που προετοιμάζονται μεθοδικά εδώ και καιρό με την ευθύνη του ΡΚΚ και του PYD. Αυτές οι δομές του αυτόνομου Δυτικού Κουρδιστάν εδώ και μήνες έχουν αναρτήσει σημαίες στα δημόσια κτίρια και σε υψώματα, κατά μήκος των συνόρων με την Τουρκία, τα οποία είναι επανδρωμένα με άνδρες του νεοπαγούς κουρδικού στρατού της Ροζάβα. Με άλλα λόγια, η Τουρκία, που έχει εμπλακεί στην υπόθεση ανατροπής του Άσαντ, συμμετέχοντας σε εγκλήματα εναντίον αθώων πολιτών της Συρίας, με την πολιτική της σκάβει και το δικό της λάκκο και κινδυνεύει άμεσα και η ίδια, αφού η ίδρυση ενός δεύτερου αυτόνομου κουρδικού κράτους, εκτός του ότι φέρνει τους Κούρδους πιο κοντά στη θάλασσα, πολύ απλά φέρνει πιο κοντά την ημερομηνία ίδρυσης του τρίτου αυτόνομου κουρδικού κράτους. Μόνο που κανείς δεν μπορεί να βάλει στοίχημα αν το κράτος αυτό δημιουργηθεί πρώτα στο τουρκοκρατούμενο ή το ιρανοκρατούμενο Κουρδιστάν. Οψόμεθα. Source : infognomonpolitics.blogspot.com

Οι σταθεροί στόχοι της Τουρκίας

Τα τελευταία χρόνια ειδικά από το 2008 και μετά στην Ελλάδα έχουμε μια και μοναδική συζήτηση. Αφορά τα οικονομικά. Είτε αυτά συσχετίζονται με το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα , είτε με τις ιδιωτικοποιήσεις, τη διαπλοκή και τις ξένες επενδύσεις, είτε με το ΑΕΠ, το εισόδημα των μισθωτών και των αυτοαπασχολούμενων , την φορολογία , τις εργασιακές σχέσεις. Μέσα στο χάος μιας τέτοιας συζήτησης , που έγινε μοναδική μετά τα Μνημόνια, την τρόικα και τα έκτακτα δημοσιονομικά μέτρα που δεν τελειώνουν στην αναγγελία τους , δεν πετυχαίνουν στην εφαρμογή τους και δεν υλοποιούνται με στρατηγικό βάθος προς όφελος της χώρας, έχουμε χάσει παντελώς τον αυτοπροσδιορισμό της προοπτικής μας. Αποδεχθήκαμε σαν Έλληνες , κάτι που η πολιτική ηγεσία μας, παρουσίασε ως τετελεσμένο και μέσα από μια επίμονη προπαγάνδα, ως κάτι απολύτως θετικό . Ανήκουμε λέει στην Ευρώπη, η οποία μάλιστα μας καλύπτει σε όλα τα επίπεδα , ακόμη και σε αυτό της εσωτερικής ασφάλειας και της εθνικής άμυνας. Μάλιστα δεν υπάρχει πλέον να έχουμε ούτε εξωτερική πολιτική , απλά να λύσουμε τα παραδοσιακά προβλήματα με την Τουρκία , με δείπνα και προσκλήσεις στον Ερντογάν , ζειμπέκικα , ενεργοποίηση της Ελληνοτουρκικής φιλίας , με μεταφορές κεφαλαίων , διείσδυση των γειτόνων στη χώρα μας, ευρωπαϊκές συζητήσεις , για το κοινό μέλλον, σίριαλ τούρκικα στην ελληνική τηλεόραση. Όλα αυτά είναι ένα ψέμα , αλλά για τους απεθνικοποιημένους , χωρίς κοινωνική ταυτότητα και συνοχή πλέον Έλληνες, το σύνολο από ψέματα «έφτιαξαν « την κυρίαρχη πραγματικότητα τους. Κανείς δεν θέλει να μάθει αλήθειες, γιατί αυτές συνήθως ξεβολεύουν και δημιουργούν αμηχανίες. Κι όμως η Ευρώπη δεν μας καλύπτει σε τίποτα . Οϋτε απέναντι στην λαθρομετανάστευση , ούτε απέναντι στην Τουρκία , όταν θέλει να κάνει «ζοριλίκια» τύπου Ιμίων , ούτε όμως σε θέματα οικονομίας, αφού το ευρωπαϊκό πεδίο είναι ανταγωνιστικό σε βάρος του Νότου, εθνικιστικό σε επίπεδο παραδοσιακών Μεγάλων Δυνάμεων , νεοαποικιοκρατικό στη φιλοσοφία του, ως προς την κατανομή της σχέσης κόστους/οφέλους μεταξύ των ισχυρών και των λιγότερο ισχυρών. Σήμερα η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει. Δεν είχε χρεοκοπήσει πριν τα Μνημόνια , αλλά στη βάση των Μνημονίων. Η Ευρώπη δεν εγγυάται τίποτα και σε κανένα επίπεδο. Η Τουρκία , έχοντας τα τελευταία αρκετά χρόνια ξεπεράσει τα οικονομικά της προβλήματα , έχει αναπτύξει νέο-αυτοκρατορικά στρατηγικά σχέδια. ‘Έχει εξοπλισθεί, έχει συγκροτηθεί ιδεολογικοπολιτικά, έχει φιλοδοξίες νέο-οθωμανισμού. Η απάντηση των Τούρκων στα σχέδια της παγκοσμιοποίησης για το τέλος των Εθνών ήταν και είναι : Δεν πειράζει εμείς δεν είμαστε το εθνικό κράτος των νεότουρκων , αλλά η Ανατολική Αυτοκρατορία των Οθωμανών. Στη λογική αυτή μάλιστα απέκτησαν και «στρατηγικό βάθος». Όπως είναι φυσικό τώρα πλέον επιζητούν και νέα , ευρύτερα , σύνορα που θα τους εξασφαλίσουν την συνοχή και την ισχύ τους, στις νέες συνθήκες στην Εγγύς Ανατολή, τη Μεσόγειο και την Ευρώπη. Κυρίαρχοι άξονες της διεθνούς πολιτικής και της αυτοκρατορικής προσέγγισης των Τούρκων είναι τρεις, : Πρώτον να μην υπάρξει Κουρδιστάν στην πλάτη τους. Για τον λόγο αυτό προσπαθούν να δημιουργήσουν ζώνες ασφαλείας εντός του Ιράκ καταρχήν και εντός της Συρίας τώρα , που τους δίδεται η ευκαιρία. Θέλουν εδάφη από χώρες που κατέληξαν σύμφωνα με την τελευταία , αοριστολογική προσέγγιση του Ερντογάν , «κράτη- παρίες». Δεύτερον θέλουν να εμπεδώσουν την σχέση τους με το Ιραν, όχι μόνον για ενεργειακούς και γεωπολιτικούς λόγους, αλλά για να δημιουργήσουν μια πολύ σημαντική εσωτερική ενότητα στο Ισλάμ ανάμεσα στους Σουνήτες (Τουρκία ) και τους Σιίτες (Ιραν). Αυτή θα είναι η βάση ενός νέου (μη αραβικού) Χαλιφάτου, που θα αναδείξει την ευρύτητα και την δυνατότητα διεθνούς σταθεροποίησης , που μπορεί να πετύχει μια ανασυγκρότηση της αυτοκρατορίας των Οθωμανών. Από εκεί και πέρα η Τουρκία πρσβλέπει σε μια παραδοσιακή συμμαχία που έχει με την Αίγυπτο και με τον τρόπο αυτό κλείνει το «τρίγωνο», που συνδέει την Εγγύς Ανατολή με την Αφρική από την στεριά και διχοτομεί , ελέγχοντας την Ανατολική Μεσόγειο από την Δυτική τους πόρους του βυθού, μέσω των ΑΟΖ , Τουρκίας- Αιγύπτου , που συνδέονται έξω από το Καστελόριζο , στη θάλασσα. Τρίτον στο «μέτωπο» της Μεσογείου η Τουρκία με συνεκμετάλλευση όχι μόνον του Αιγαίου , αλλά την οικονομική πλήρη διείσδυση στον ελληνικό (ευρωπαϊκό) χώρο , σε συννενόηση με την Γερμανία που ελέγχει το ελληνικό κέντρο αποφάσεων , θέλει να ανακτήσει την κυριαρχία στο ευρωπαϊκό της κομμάτι περνώντας από την Ανατολική Θράκη στην οικονομική , επενδυτική και πληθυσμιακή ανακατάληψη της Δυτικής Θράκης, για να φθάσει μέσω Μακεδονίας στην Θεσσαλονίκη. Στο επίπεδο αυτό που συμπεριλαμβάνει τα νότια λιμάνια των Βαλκανίων και με δεδομένη την διασπορά μουσουλμανικών πληθυσμών από τα Βαλκάνια μέχρι τον Καύκασο, η Τουρκία δεν επιζητά νέα σύνορα, αλλά την απάλειψη των υπαρχόντων συνόρων, ούτως ώστε να μπορεί να λειτουργεί και να κυριαρχεί , στην πλευρά αυτή σε συννενόηση με τους Γερμανούς., σε περιοχές χωρίς εθνικά σύνορα και στρατούς. Τα καραβάνια των λαθρομεταναστών που στην πλειοψηφία τους είναι μουσουλμάνοι και ασιάτες, υποστηρίζουν με την έννοια αυτή, την ανακατανομή των πληθυσμών, στην αντίθετη κατεύθυνση από την ανταλλαγή των πληθυσμών για εθνική καθαρότητα, όταν συγκροτούνταν τα ανεξάρτητα –εθνικά κράτη. Η Κύπρος είναι επίσης ένα κομμάτι της Μεσογείου που ενδιαφέρει την Τουρκία και υπολογίζει ότι στη βάση της κατοχής του βόρειου τμήματος της νήσου , που έχει πετύχει από τη δεκαετία του 1970, κανείς δεν θα την εμποδίσει στον γεωπολιτικό και γεωοικονομικό έλεγχο. Το αυτοκρατορικό αυτό σχέδιο η Τουρκία το «πουλά» στους Αμερικανούς, που αναζητούν μια νέα ισορροπία στην πάντα θερμή περιοχή της Μεσογείου και μια σταθεροποίηση , εντός του Ισλάμ, στην Εγγύς Ανατολή και την Αφρική, προκειμένου να εξυπηρετήσουν το στρατηγικό δόγμα για στροφή από τον Ατλαντικό και την Ευρώπη στον Ειρηνικό και την Ασία. Το «πουλά» στους Ευρωπαίους και ειδικά στους συμμάχους της Τουρκίας τους Γερμανούς, το «πουλά» στους Ρώσους με τους οποίους επιδιώκει τον ανατολικό και νότιο «άξονα», που θα συμπληρώσει τον βόρειο ευρωπαϊκό, που θέλει να πετύχει η Γερμανία με τη Ρωσία προκειμένου , να κυριαρχήσει ως ηγεμονική δύναμη στον κόσμο και όχι πλέον μόνον στην Ευρώπη, που μέσα από την Ένωση την ελέγχει. Τι κάνει η Ελλάδα απέναντι σε όλα αυτά; Τίποτα. Απλά η Ελλάδα δεν υπάρχει. Παραδόθηκε από το πολιτικό, οικονομικό και τραπεζικό της σύστημα στην υπό διαμόρφωση Ευρωπαϊκή Ένωση, πολλά χρόνια τώρα και πριν αυτή προκύψει. Η Ελλάδα με όρους Ευρώπης και ανεπτυγμένου κόσμου , είναι επίσης ένα κράτος –παρίας, όπως τοποθετεί τα πράγματα ο Ερντογάν. Αλλά σε κάθε περίπτωση αποτελεί ήδη απεθνικοποιημένο, αποχαρακτηρισμένο κοινωνικά και μορφωτικά, έδαφος , στα περιφερειακά σύνορα της Ένωσης , εκεί που οι ζώνες της Ευρώπης και της Τουρκίας συναντιούνται και τελικά συνυπάρχουν (;). Η Ελλάδα είχε τελειώσει πριν το Ερζερούμ , για το καθεστωτικό σύστημα διακυβέρνησης της, αλλά στο Ερζερούμ , πιστοποιήθηκε , με ελληνική εθελούσια πρωτοβουλία από τον τότε πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου, αυτό το νέο στάτους της χώρας. Αλλάζουν όλα αυτά; Ευτυχώς οι διεθνείς και οι ευρωπαϊκές εξελίξεις μας δίνουν περιθώρια. Ο εσωτερικός οικονομικός πόλεμος στη Δύση, η υπερφίαλη αλαζονεία της Τουρκίας, που θέλει και ολόκληρο τον μουσουλμανικό Καύκασο υπό την απόλυτη επιρροή της και η νεότευκτη συμμαχία μας με το Ισραήλ, μας δίνουν χρονικά και διπλωματικά περιθώρια και ελάχιστο χρόνο να ανατρέψουμε τα δεδομένα και να πάρουμε πίσω την εθνική μας ταυτότητα , ορίζοντας απολύτως διαφορετικά την διεθνοπολιτική μας θέση και σχέση, αρχικά με την Γερμανική Ευρώπη , άρα και την τουρκική επικυριαρχία. Του Μενέλαου Τασιόπουλου Source : newsbomb