Νίκος Αναγνωστάτος, Κηφισιά
e-mail: info@elvian.gr
Δυστυχώς το πείραμα με το «μνημόνιο» απέτυχε! Αυτό επιβεβαιώνεται από κάθε πλευρά, ακόμη και από το ΔΝΤ πρόσφατα δια του Προέδρου του κ.Στρως Καν. Το «μνημόνιο» δεν μας οδηγεί πλέον πουθενά. Ή μάλλον μας οδηγεί σε αδιέξοδο. Είναι τελείως αλυσιτελές.
Το χρέος αυξάνεται, τα εισοδήματα μειώνονται, η ανεργία αυξάνεται επικίνδυνα, η ανάπτυξη είναι αρνητική, η ανησυχία μεγαλώνει σε όλους και η … ορχήστρα παιανίζει αμέριμνη, για να θυμηθούμε και λίγο τον Τιτανικό.
Τι κάνουμε; Η Κυβέρνηση προσδοκά να βρεθεί λύση στη σύνοδο κορυφής του Μαρτίου. Ποια λύση όμως μπορεί να βρεθεί; Στην καλλίτερη περίπτωση, έστω και γίνουν δεκτές οι απαιτήσεις της κ.Μέρκελ, από ό,τι μπορούμε να συναγάγουμε, είναι η εξασφάλιση του δανεισμού με ενδεχόμενη υιοθέτηση του ευρωομολόγου, επιμήκυνση των χρεών και η μείωση των επιτοκίων. Αν όλα αυτά τα ευχάριστα επιτευχθούν, θα ελαφρύνουν το βάρος του χρέους, ενός χρέους όμως που είναι αδύνατο να αποπληρωθεί. Έστω και αν, ως δια μαγείας, μηδενιστούν αύριο τόσο το χρέος όσο και το δημοσιονομικό έλλειμμα, θα επανέλθουμε στην ευημερία; Ασφαλώς όχι. Από τη στιγμή που α ανάπτυξη δεν επανέρχεται σε θετικό πρόσημα, δεν υπάρχει ελπίδα. Τι πρέπει να γίνει για να έχουμε ανάπτυξη;
Πρώτο, για να σταθεί μια ανάπτυξη στα πλαίσια του ισχυρού Ευρώ και της Ευρωζώνης, θα πρέπει στη σύνοδο κορυφής, μεταξύ των άλλων, να αποφασιστεί ΚΑΙ η οικονομική ενοποίηση, με την καθιέρωση κοινών κανόνων και ενεργειών, για μια κοινή οικονομική πολιτική, με τα κατάλληλα κίνητρα και αντικίνητρα για την κάθε χώρα μέλος, έτσι ώστε να τείνουν προς την σύγκλιση.
Δεύτερο, εμείς να αναλάβουμε το δικό μας ρόλο, με μια στοχευμένη αναπτυξιακή πολιτική, συμπληρωματική προς εκείνη της Ευρωζώνης. Και κάτι ακόμα. Το κράτος, η πολιτεία, με ό,τι τη συνιστούν, με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης, να εντοπίσουν τα λαμπρά μυαλά των νέων μας που υπάρχουν και υπάρχουν πολλά, σε πείσμα της παθογένειας της παιδείας μας, πριν εκπατριστούν και πριν αφομοιωθούν από την αδράνεια, και μια Επιτροπή Ειδικών να διαγνώσει τις επί μέρους και ειδικές ικανότητες και δυνατότητες ενός εκάστου και να τους δραστηριοποιήσουν σε αυτές. Στα προηγμένα κράτη, οι μεγάλες επιχειρήσεις ψάχνουν για ταλέντα στα Πανεπιστήμια, με δελεαστικές προτάσεις. Γιατί να μην ακολουθήσουμε κι εμείς αυτή τη δοκιμασμένη αυτή μέθοδο; Όποιοι επιδείξουν και επιχειρηματικές ικανότητες, να τους αναθέσουν τη δημιουργία επιχειρήσεων, κατά προτίμηση από τις στοχευμένες, με πλήρη χρηματοδότηση και στήριξη γενικότερα. Πριν από όλα αυτά θα πρέπει να εκλείψει παντελώς η γραφειοκρατία η οποία τροχοπεδεί κάθε επιχειρηματική προσπάθεια. Όλα αυτά προϋποθέτουν μια γενικότερη συναίνεση των κομμάτων, αλλά και συνεννόηση, κάτι μάλλον δύσκολο όσο αλληλοκατηγορούνται ακαίρως και χωρίς νόημα. Αν τα πιο πάνω εφαρμοστούν, η ανάκαμψη θεωρείται βέβαιη.
Μέχρι τότε, για να πετύχουμε την ευημερία μας δια της σύγκλισης των οικονομιών της Ευρωζώνης, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι δεν μπορούμε να ζούμε με δανεικά και θα πρέπει να προσαρμόσουμε τις δαπάνες μας σύμφωνα με τα έσοδά μας και κάπως λιγότερο αν είναι δυνατό, ώστε να δημιουργηθεί και κάποιο απόθεμα ασφαλείας.
Αν όλα τα πιο πάνω δεν γίνουν αντιληπτά από όλους τους εταίρους μας, εμείς μεν είμαστε καταδικασμένοι να αναγνωρίσουμε και επισήμως την πτώχευσή μας, με ό,τι κάτι τέτοιο συνεπάγεται, η δε Ευρωζώνη να ξεχάσει το Ευρώ και τα Ευρωπαϊκός Νότος να ακολουθήσει την Ελλάδα αργά ή γρήγορα. Ίδομεν.
e-mail: info@elvian.gr
Δυστυχώς το πείραμα με το «μνημόνιο» απέτυχε! Αυτό επιβεβαιώνεται από κάθε πλευρά, ακόμη και από το ΔΝΤ πρόσφατα δια του Προέδρου του κ.Στρως Καν. Το «μνημόνιο» δεν μας οδηγεί πλέον πουθενά. Ή μάλλον μας οδηγεί σε αδιέξοδο. Είναι τελείως αλυσιτελές.
Το χρέος αυξάνεται, τα εισοδήματα μειώνονται, η ανεργία αυξάνεται επικίνδυνα, η ανάπτυξη είναι αρνητική, η ανησυχία μεγαλώνει σε όλους και η … ορχήστρα παιανίζει αμέριμνη, για να θυμηθούμε και λίγο τον Τιτανικό.
Τι κάνουμε; Η Κυβέρνηση προσδοκά να βρεθεί λύση στη σύνοδο κορυφής του Μαρτίου. Ποια λύση όμως μπορεί να βρεθεί; Στην καλλίτερη περίπτωση, έστω και γίνουν δεκτές οι απαιτήσεις της κ.Μέρκελ, από ό,τι μπορούμε να συναγάγουμε, είναι η εξασφάλιση του δανεισμού με ενδεχόμενη υιοθέτηση του ευρωομολόγου, επιμήκυνση των χρεών και η μείωση των επιτοκίων. Αν όλα αυτά τα ευχάριστα επιτευχθούν, θα ελαφρύνουν το βάρος του χρέους, ενός χρέους όμως που είναι αδύνατο να αποπληρωθεί. Έστω και αν, ως δια μαγείας, μηδενιστούν αύριο τόσο το χρέος όσο και το δημοσιονομικό έλλειμμα, θα επανέλθουμε στην ευημερία; Ασφαλώς όχι. Από τη στιγμή που α ανάπτυξη δεν επανέρχεται σε θετικό πρόσημα, δεν υπάρχει ελπίδα. Τι πρέπει να γίνει για να έχουμε ανάπτυξη;
Πρώτο, για να σταθεί μια ανάπτυξη στα πλαίσια του ισχυρού Ευρώ και της Ευρωζώνης, θα πρέπει στη σύνοδο κορυφής, μεταξύ των άλλων, να αποφασιστεί ΚΑΙ η οικονομική ενοποίηση, με την καθιέρωση κοινών κανόνων και ενεργειών, για μια κοινή οικονομική πολιτική, με τα κατάλληλα κίνητρα και αντικίνητρα για την κάθε χώρα μέλος, έτσι ώστε να τείνουν προς την σύγκλιση.
Δεύτερο, εμείς να αναλάβουμε το δικό μας ρόλο, με μια στοχευμένη αναπτυξιακή πολιτική, συμπληρωματική προς εκείνη της Ευρωζώνης. Και κάτι ακόμα. Το κράτος, η πολιτεία, με ό,τι τη συνιστούν, με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης, να εντοπίσουν τα λαμπρά μυαλά των νέων μας που υπάρχουν και υπάρχουν πολλά, σε πείσμα της παθογένειας της παιδείας μας, πριν εκπατριστούν και πριν αφομοιωθούν από την αδράνεια, και μια Επιτροπή Ειδικών να διαγνώσει τις επί μέρους και ειδικές ικανότητες και δυνατότητες ενός εκάστου και να τους δραστηριοποιήσουν σε αυτές. Στα προηγμένα κράτη, οι μεγάλες επιχειρήσεις ψάχνουν για ταλέντα στα Πανεπιστήμια, με δελεαστικές προτάσεις. Γιατί να μην ακολουθήσουμε κι εμείς αυτή τη δοκιμασμένη αυτή μέθοδο; Όποιοι επιδείξουν και επιχειρηματικές ικανότητες, να τους αναθέσουν τη δημιουργία επιχειρήσεων, κατά προτίμηση από τις στοχευμένες, με πλήρη χρηματοδότηση και στήριξη γενικότερα. Πριν από όλα αυτά θα πρέπει να εκλείψει παντελώς η γραφειοκρατία η οποία τροχοπεδεί κάθε επιχειρηματική προσπάθεια. Όλα αυτά προϋποθέτουν μια γενικότερη συναίνεση των κομμάτων, αλλά και συνεννόηση, κάτι μάλλον δύσκολο όσο αλληλοκατηγορούνται ακαίρως και χωρίς νόημα. Αν τα πιο πάνω εφαρμοστούν, η ανάκαμψη θεωρείται βέβαιη.
Μέχρι τότε, για να πετύχουμε την ευημερία μας δια της σύγκλισης των οικονομιών της Ευρωζώνης, θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι δεν μπορούμε να ζούμε με δανεικά και θα πρέπει να προσαρμόσουμε τις δαπάνες μας σύμφωνα με τα έσοδά μας και κάπως λιγότερο αν είναι δυνατό, ώστε να δημιουργηθεί και κάποιο απόθεμα ασφαλείας.
Αν όλα τα πιο πάνω δεν γίνουν αντιληπτά από όλους τους εταίρους μας, εμείς μεν είμαστε καταδικασμένοι να αναγνωρίσουμε και επισήμως την πτώχευσή μας, με ό,τι κάτι τέτοιο συνεπάγεται, η δε Ευρωζώνη να ξεχάσει το Ευρώ και τα Ευρωπαϊκός Νότος να ακολουθήσει την Ελλάδα αργά ή γρήγορα. Ίδομεν.
Source : infognomonpolitics
