Η αδυναμία προσαρμογής στα νέα δεδομένα

Η κυβέρνηση έχει αναλάβει μια σειρά υποχρεώσεων έναντι των πιστωτών του ελληνικού Δημοσίου και πρέπει να σπάσει ρεκόρ ταχύτητας και αποτελεσματικότητας για να εφαρμόσει το αρκετά προβληματικό στη σύλληψή του Μεσοπρόθεσμο Οικονομικό Πρόγραμμα. Παρατηρώντας τον τρόπο που κινείται η κυβέρνηση Παπανδρέου και τις αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το μεταρρυθμιστικό δυναμικό της ελληνικής πολιτικής τάξης είναι περίπου μηδενικό. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα φτάσουμε, ούτε καν θα πλησιάσουμε, τους στόχους του Μεσοπρόθεσμου Οικονομικού Προγράμματος, με αποτέλεσμα να ανοίξει σε διάστημα μερικών μηνών ένας νέος κύκλος οικονομικής και δημοσιονομικής αποσταθεροποίησης.

Το κακό παράδειγμα
Η αδυναμία προσαρμογής του πολιτικού συστήματος στα νέα δεδομένα αναδεικνύεται και μέσα από την άρνηση του συνόλου σχεδόν των βουλευτών να δεχτούν μεγάλες μειώσεις στις προκλητικά υψηλές αποδοχές και τα επαγγελματικά και ασφαλιστικά προνόμια που έχουν. Η μισή Ελλάδα έχει βγει στις κεντρικές πλατείες φωνάζοντας ρυθμικά «κλέφτες, κλέφτες» και μουντζώνοντας προς την κατεύθυνση του κοινοβουλίου και οι βουλευτές αρνούνται να στείλουν ένα θετικό πολιτικό μήνυμα στην κοινωνία.
Αντί γι’ αυτό, καταφεύγουν σε οικονομικές ταχυδακτυλουργίες με βασικό στόχο τη διατήρηση των προκλητικών κεκτημένων τους. Μειώνουν συμβολικά τους μισθούς τους, αλλά υπερκαλύπτουν το χαμένο εισόδημα με την τυπική συμμετοχή τους, επ’ αμοιβή, σε διάφορες κοινοβουλευτικές επιτροπές. Δηλώνουν ότι θα επιβάλουν έκτακτη φορολογία 5% στις αποδοχές τους, χωρίς να διευκρινίζουν ότι τουλάχιστον τα 2/3 των συνολικών αποδοχών τους είναι αφορολόγητα, και χρησιμοποιούν κάθε μέθοδο πολιτικού αυτοεξευτελισμού θεωρώντας αυτονόητο ότι οι φορολογούμενοι θα καλύπτουν τον τεράστιο λογαριασμό της εξαιρετικά προβληματικής –με βάση τα νομοθετικά αποτελέσματα– λειτουργίας του Κοινοβουλίου.
Μέχρι και ο διαπλεκόμενος Μπερλουσκόνι συμπλήρωσε το δικό του πρόγραμμα λιτότητας με πρόταση για μείωση κατά 30% των βουλευτικών αποδοχών, σε μια προσπάθεια να γεφυρώσει το χάσμα που χωρίζει την εξουσία από την κοινωνία. Το ΚΚΕ έχει καταθέσει εξαιρετικά ενδιαφέρουσες προτάσεις για κατάργηση τόσο της αμοιβής των βουλευτών για συμμετοχή στις κοινοβουλευτικές επιτροπές, όσο και του ειδικού τρόπου συνταξιοδότησής τους. Αυτές οι προτάσεις προσκρούουν σε ένα συντεχνιακό τείχος, που αποτελείται κυρίως από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η χώρα δεν χρεοκόπησε μόνο με ευθύνη των κυβερνήσεων, αλλά και των βουλευτών, που κάλυψαν νομοθετικά τις διαχειριστικές αθλιότητες που μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο. Η στάση των περισσότερων βουλευτών ενισχύει την άποψη ότι το πολιτικό σύστημα παραμένει αμετανόητο.

Έλλειψη διοίκησης
Η έκθεση του γενικού επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης κ. Ρακιντζή, με την οποία τεκμηριώνονται η δυσλειτουργία του φοροεισπρακτικού μηχανισμού και η διαφθορά της δημόσιας διοίκησης, οδήγησε, όπως το θέλει η κακή παράδοση, σε μια κομματική αντιπαράθεση που έχει στόχο όχι τη διόρθωση αλλά τη διαιώνιση της απαράδεκτης κατάστασης που έχει δημιουργηθεί.
Το ΠΑΣΟΚ καταγγέλλει τη ΝΔ επειδή κατά την περίοδο 2005-2009 παρατηρήθηκε μεγάλη μείωση στα φορολογικά έσοδα του Δημοσίου ως ποσοστό επί του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος. Από την πλευρά της, η ΝΔ καταγγέλλει την κυβέρνηση Παπανδρέου ότι με την υπερφορολόγηση του εισοδήματος, των κερδών των επιχειρήσεων και της κατανάλωσης «σκοτώνει» τους φόρους, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει η υστέρηση στα φορολογικά έσοδα του Δημοσίου.
Το γεγονός είναι ότι εδώ και δεκαετίες η Ελλάδα έχει λιγότερα έσοδα από τους άμεσους φόρους κατά 30-50% από τον μέσο όρο της Ευρώπης των «15», ως ποσοστό επί του ΑΕΠ. Στις εφορίες κυριαρχούν παραδοσιακά τα συνδικαλιστικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, τα οποία συναλλάσσονται και με τους εκπροσώπους της «γαλάζιας» παράταξης σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Δεν είναι τυχαίο ότι οι εφοριακοί δίνουν μάχη για να πάνε στον έλεγχο και όχι στην είσπραξη των φόρων. Θέλουν να είναι καλά τοποθετημένοι για τη μεγάλη και φυσικά παράνομη συναλλαγή.
Δεν υπάρχει τίποτα στην πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση Παπανδρέου και στις προτάσεις που κάνει η ΝΔ που να δημιουργεί την ελπίδα ότι μπορεί να λειτουργήσουν αποτελεσματικά οι εφορίες και να σταματήσει ο φαύλος κύκλος ελλειμμάτων και υπερδανεισμού. Η κυβέρνηση προσπαθεί να εξασφαλίσει την συναίνεση των άλλων κομμάτων στην αναζήτηση ενός νέου, αποτελεσματικότερου φορολογικού συστήματος. Η ΝΔ απορρίπτει οποιαδήποτε συνεννόηση, με το σκεπτικό ότι η κυβέρνηση επιβάλλει μία ισοπεδωτική φορολογική πολιτική, και το ΚΚΕ αρνείται το διάλογο προβάλλοντας το διαμετρικά αντίθετο επιχείρημα για φορολογική εξυπηρέτηση μεγάλων συμφερόντων σε βάρος των μικρών και μεσαίων εισοδημάτων. Δεν είναι δύσκολο λοιπόν να προβλέψουμε ότι ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός και όλες οι σημαντικές δημόσιες υπηρεσίες θα παραμείνουν, με ευθύνη των κομμάτων, στο σημερινό τους χάλι.

Μαγικές συνταγές
Την έλλειψη οποιασδήποτε σοβαρής μεταρρυθμιστικής πολιτικής αναδεικνύει και η δημόσια αντιπαράθεση γύρω από το ενδεχόμενο κατάργησης της μονιμότητας στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και, στο βαθμό που το επιτρέπει το Σύνταγμα, στη δημόσια διοίκηση και στην τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει δεχτεί ότι μπορεί να υπάρξουν απολύσεις με τη μέθοδο της μισθωτής εφεδρείας, που δεν θα μπορεί όμως να διαρκέσει πάνω από 12 μήνες. Οι υπεράριθμοι των ΔΕΚΟ και σε ορισμένες περιπτώσεις της δημόσιας διοίκησης θα παίρνουν 70% του βασικού μισθού τους για 12 μήνες χωρίς να απασχολούνται, στην συνέχεια όμως θα χάνουν τη δουλειά τους, με όρους που δεν έχουν διευκρινιστεί. Αυτή η πρώτη προσπάθεια κατάργησης της μονιμότητας αντιμετωπίζεται με ιδιαίτερα αρνητικό τρόπο από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, γεγονός που κάνει την κυβέρνηση ακόμη πιο διστακτική.
Ενδεικτική του διαχειριστικού αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει το πολιτικό σύστημα είναι η θέση της ΝΔ για το καθεστώς μισθωτής εφεδρείας, η οποία στην ουσία προστατεύει τη μονιμότητα. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης προτείνει την εφαρμογή της εργασιακής εφεδρείας ως εξής:
■ Για όσους είναι πάνω από τα 50, μπαίνουν σε εφεδρεία με τον βασικό μισθό ως τη σύνταξη, εκτός κι αν βρουν δουλειά αλλού. (σ.σ.: ποιος θα πάει να βρει δουλειά αλλού όταν έχει εγγυημένη την καταβολή του 70% του μισθού στο σπίτι;).
■ Για όσους είναι 40-50 δύο τριετίες.
■ Για όσους είναι 30-40 μία τριετία.
■ Για τις δύο τελευταίες κατηγορίες, τα όρια εφεδρείας ισχύουν εφόσον στο μεταξύ υπάρχει ανάκαμψη, δημιουργούνται θέσεις εργασίας και μπορούν να τις διεκδικήσουν. Σε αντίθετη περίπτωση, τα όρια εφεδρείας παρατείνονται.
Επειδή είναι βέβαιο ότι χωρίς τη μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων και τον δραστικό περιορισμό των δημοσίων δαπανών αποκλείεται να υπάρξουν πόροι για να χρηματοδοτήσουν παραγωγικές επενδύσεις και την ανάκαμψη, η ΝΔ ουσιαστικά προτείνει τη διατήρηση της μονιμότητας, με το δικαίωμα των δημοσίων υπαλλήλων να μένουν σπίτι τους και να παίρνουν το 70% του βασικού μισθού τους.
Ανάλογης σοβαρότητας είναι οι θέσεις των δύο κομμάτων εξουσίας για τη μαζική συνταξιοδότηση των δημοσίων υπαλλήλων. Την αντιμετωπίζουν σαν μία έξυπνη –από μικροπολιτική άποψη– απάντηση στο μεγάλο μισθολογικό κόστος του Δημοσίου, ενώ είναι φανερό ότι δημιουργεί τεράστια βάρη στο ασφαλιστικό σύστημα και φυσικά στον κρατικό προϋπολογισμό. Ήδη στη Βρετανία αναπτύσσεται δημόσιος διάλογος για το γεγονός ότι ο αριθμός των συνταξιούχων του Δημοσίου ξεπερνά σε πολλούς κλάδους, όπως είναι ο εκπαιδευτικός, τον αριθμό των εν ενεργεία δημοσίων υπαλλήλων.

Όλα μένουν τα ίδια
Τα μηνύματα είναι απογοητευτικά και σε ότι αφορά στο διαχειριστικό επίπεδο του ευρύτερου δημόσιου τομέα της οικονομίας. Η κυβέρνηση αδυνατεί να περιορίσει τη θηριώδη επιδότηση του ασφαλιστικού ταμείου των εργαζομένων της ΔΕΗ από τον κρατικό προϋπολογισμό. Οι συνδικαλιστές της ΔΕΗ επικαλούνται το νόμο 2773/1999, ο οποίος φέρει την υπογραφή του τότε υπουργού Ανάπτυξης Ευάγγελου Βενιζέλου. Με βάση αυτόν τον αξιοπερίεργο νόμο καταργήθηκε το μοντέλο ασφάλισης στον εργοδότη που ίσχυε στην ΔΕΗ και το Δημόσιο ανέλαβε την υποχρέωση να καλύπτει κάθε χρόνο το άνοιγμα μεταξύ εσόδων (εισφορών) και δαπανών (συντάξεων) του Ταμείου, έναντι της περιουσίας του ασφαλιστικού φορέα. Η επιβάρυνση για τον κρατικό προϋπολογισμό είναι της τάξης των 800-900 εκατομμυρίων ευρώ τον χρόνο, η κυβέρνηση προσπαθεί να την «περιορίσει» στα 600 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, ενώ με αγωγή της η ΓΕΝΟΠ διεκδικεί «χρωστούμενα» της τάξης των 680 εκατομμυρίων ευρώ για την τριετία 2009-2011 και άλλα 300 εκατομμύρια ευρώ σε ετήσια βάση για το μέλλον.
Με τέτοια διαχειριστική απλοχεριά και με τα κόμματα της αντιπολίτευσης να ζητούν ακόμη περισσότερες παροχές για λογαριασμό των εργαζόμενων και των συνταξιούχων της ΔΕΗ, ελάχιστη σημασία έχει για την πορεία των δημόσιων οικονομικών η μετοχοποίηση, ιδιωτικοποίησή της. Ακόμη κι αν πραγματοποιηθεί με τους όρους που περιγράψαμε, θα επιβεβαιωθεί η αρνητική παράδοση των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που οδηγεί σε μετοχοποιήσεις, ιδιωτικοποιήσεις με μεγάλο κόστος για τον κρατικό προϋπολογισμό και το ασφαλιστικό σύστημα.
Η προσπάθεια της κυβέρνησης να περιορίσει κατά 6% τις συντάξεις του χρεοκοπημένου ΝΑΤ, το οποίο επιβαρύνει με άλλο 1 δισ. ευρώ το χρόνο τον κρατικό προϋπολογισμό, οδηγούν σε σκληρές απεργίες στο χώρο της ακτοπλοΐας, με προφανείς συνέπειες για τον ελληνικό τουρισμό. Όσο για την πολυσυζητημένη διαμάχη μεταξύ διοίκησης και συνδικαλιστών στα ΕΛΠΕ, φαίνεται ότι θα λήξει με την υπογραφή νέας σύμβασης διάρκειας 3 ετών με την οποία διατηρούνται σχεδόν όλα τα «κεκτημένα» των εργαζομένων, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με τη λογική του Μεσοπρόθεσμου Οικονομικού Προγράμματος και την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα που αυτό διαμορφώνει.
Η αδυναμία προσαρμογής του πολιτικού συστήματος στα νέα δεδομένα προβλέπεται να έχει εξαιρετικά υψηλό οικονομικό και κοινωνικό κόστος στη διάρκεια των επόμενων χρόνων.
Source : citypress.gr

South Sudan becomes today word's newest nation

Juba, South Sudan:  South Sudan became the world's newest nation early Saturday, officially breaking away from Sudan after two civil wars over five decades that cost the lives of millions.

In the new country's capital, Juba, streets pulsed with excitement. Residents danced, banged on jerry cans and chanted the name of the world's newest president, Salva Kiir. One man kneeled and kissed the ground as a group ran through the streets singing "We will never, never, never surrender."

"Ah, I'm free," said Daniel Deng, a 27-year-old police officer and former soldier who broke out in a wide grin.

The Republic of South Sudan earned independence at 12:01 a.m. Saturday, breaking Africa's largest country in two. It marked the culmination of a January independence vote, which was guaranteed in a 2005 peace deal that ended the most recent north-south war.

After the celebrations die down, residents of South Sudan face an uphill climb. While the new country is oil-rich, it is one of the poorest and least-developed places on Earth. Unresolved problems between the south and its former foe to the north could mean new conflict along the new international border, advocates and diplomats warn.

Saturday's early morning celebrations were joyous for the freedom gained but tinged with the memories of family lost. At least 2 million people were killed in Sudan's last civil war, fought from 1983-2005.

"I came here for this moment," said Chol Allen, a 32-year-old minister who escaped Sudan in 2003 and eventually settled in Memphis, Tennessee. He returned to Juba two months ago for the midnight party, though he plans to go back to the U.S., where he has a 4-year-old daughter.

"We were all born into war. All of us," he said, then pointed at a crowded pick-up truck of youngsters. "This generation will see the hope of the newborn nation."

John Kuach, a former child soldier who joined the army after his father died in fighting with the north, first fought at age 15. At dinner late Friday, he draped the South Sudan flag around his shoulders and called Saturday "a big day."

"But some people are not happy because we lost heroes, those who were supposed to be in this celebration. So we are thinking, 'Is this true? Is this a dream? A new country?'"

The internationally brokered 2005 peace deal that ended more than two decades of north-south war expires at midnight Friday. That's when Sudan -- which South Sudan is breaking away from -- officially recognized the new country.

South Sudan is expected to become the 193rd country recognized by the United Nations next week and the 54th U.N. member state in Africa.

Later Saturday, world leaders will attend a celebratory ceremony. U.N. Secretary-General Ban Ki-moon already has arrived. Former U.S. Secretary of State Colin Powell also will attend, as will Sudanese President Omar al-Bashir, whose country already has recognized South Sudan.

The young government faces the huge challenge of reforming its bloated and often predatory army, diversifying its oil-based economy, and deciding how political power will be distributed among the dozens of ethnic and military factions. It must also begin delivering basic needs such as education, health services, water and electricity to its more than 8 million citizens.

Abdule Taban wore a wide smile during the night's street party, but the 25-year-old was also reflective.

"In independence we are going to have hospitals and schools and a lot of development around here. Our mothers and sisters died in the past. Hospitals were very far from us," said Taban, as South Sudanese dusted in white cow dung -- a traditional camouflage here -- danced around him.

A draft constitution passed this week lays the groundwork for the president and legislators, who were elected last year, to serve out their five-year terms. The legislature's few opposition lawmakers are unhappy with the draft, but it now serves as an interim constitution until multiparty elections are held.

A $1 billion yearly U.N. peacekeeping mission with a 10,000-member peacekeeping force has monitored implementation of the 2005 peace deal. The mission has drawn criticism for its failure to protect Sudanese civilians caught in violence along the north-south border and in the south, where conflict has killed nearly 2,400 people this year alone.

The U.N. Security Council on Friday unanimously approved a new peacekeeping force for South Sudan, authorizing the deployment of up to 7,000 military personnel and 900 international police, plus an unspecified number of U.N. civilian staff including human rights experts.

The Obama administration has devoted considerable time to ensuring the fragile peace deal holds.

With the raising of South Sudan's flag in the world's newest capital, Juba, the international community may breathe a collective sigh of relief that independence has been reached. Al-Bashir has pledged to accept losing about one-third of his country's territory, an area that contains valuable oil fields.

But relations between the two already are looking bleak, with hostilities raging between northern troops and southern-allied forces in a northern border state, a tense stalemate over another disputed border zone, and a breakdown in negotiations this week over the future of Sudan's oil industry.

While South Sudan is now expected to control of more than 75 percent of what was Sudan's daily oil production, it has no refineries and southern oil must flow through the north's pipelines to reach market.

North-south negotiations under way in the Ethiopian capital this week broke down over disputes between the two sides over how to resolve the ongoing crisis in the Nuba Mountains region in northern Sudan, where black Africans from the Nuba tribe have taken to caves to take shelter from aerial bombing by the northern army in the past month.

Western diplomats say hostilities in that area have stymied efforts to resolve other critical outstanding issues between the governments. Princeton Lyman, the U.S. envoy to Sudan, said Friday that relations between the south and north will be "strained and a little rocky."

"I don't expect that these countries are going to love each other but I do think they are bound up in each other," he said, citing the dependence north and south have on each other for trade and especially oil, which is the lifeblood of the economies of both governments.

Oil has been a major sticking point at the negotiating table, and tensions worsened after the northern army's seizure of the disputed zone of Abyei in May.

Despite calls from the Security Council and others to remove its troops from Abyei after they displaced about 100,000 residents, the Sudanese Armed Forces continue to occupy the Texas-sized territory.

The 1,300-mile (2,100-kilometer) border is disputed in five areas, several of which are being illegally occupied by either northern or southern troops.

"Everyone is for peace in and between Sudan and South Sudan," said John Prendergast, founder of the Washington-based Enough Project.

"It is clear that as long as the government of Sudan can without consequence militarily occupy Abyei, bomb the Nuba Mountains, continue military operations in Darfur, and support militias in southern Sudan, then there will be no peace," said Prendergast, who urged the U.S. government to work with allies to create "significant costs for ongoing human rights abuses and broken agreements."



For NDTV Updates,

Read more at: http://www.ndtv.com/article/world/south-sudan-becomes-worlds-newest-nation-117922?utm_source=feedburner&utm_medium=feed&utm_campaign=Feed%3A+ndtv%2FTqgX+%28NDTV+News+-+World%29&cp