Geopolitical Research Institute(GRI)/Εταιρεία Γεωπολιτικών Ερευνών(ΕΓΕ)

Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Γιατί δεν έγιναν τουρκικά αντίποινα στη Συρία

Το μεσημέρι της προηγούμενης Παρασκευής, η Τουρκία συνταράχτηκε από την είδηση που στην κυριολεξία έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία! Τη στιγμή που η Συρία σπαράσσεται από έναν πόλεμο που μαίνεται στο εσωτερικό της, έναν πόλεμο που δίνουν οι ένοπλες δυνάμεις και οι δυνάμεις ασφαλείας της χώρας εναντίον ομάδων που εξοπλίζονται σχεδόν φανερά και χρησιμοποιούν ως βάση εκπαίδευσης και εξόρμησης την Τουρκία, οι συριακές δυνάμεις αεράμυνας κατέρριψαν ένα τουρκικό κατασκοπευτικό αεροσκάφος τύπου Φάντομ RF-4E. Το τουρκικό αεροσκάφος, αφού προηγουμένως έκανε έλεγχο σήματος των ραντάρ του Ανεμουρίου και του Αμανός, που εποπτεύουν και ελέγχουν την αεροπορική κίνηση στη ΝΑ Μεσόγειο επ’ ωφελεία της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας, πετώντας χαμηλά σε ύψος 100 μέτρων, επιχείρησε να τεστάρει το σύστημα αεροπορικής άμυνας της Συρίας, παραβιάζοντας το συριακό εναέριο χώρο. Τότε ακριβώς, το τουρκικό RF-4E «τράκαρε» πάνω σε ρωσικής κατασκευής κατευθυνόμενο βλήμα -οι Σύροι διατείνονται ότι το κατέρριψαν με αντιαεροπορικό όπλο-, με αποτέλεσμα να βυθιστεί σε βάθος χιλίων και πλέον μέτρων και σε απόσταση 9 ν.μ. από τις συριακές ακτές, παρασέρνοντας μαζί του και τους δυο χειριστές του. Ο Ερντογάν, που δεν είχε ξεπεράσει το σοκ από την πολύνεκρη επίθεση ανταρτών του ΡΚΚ εναντίον φυλακίου μονάδας του τουρκικού στρατού, η οποία έγινε την ώρα που ετοιμαζόταν να συναντήσει τον Μπαρακ Ομπάμα κατά την οποία έχασαν τη ζωή τους οκτώ και τραυματίστηκαν 19 στρατιώτες, έμαθε το νέο της κατάρριψης του τουρκικού αεροσκάφους τη στιγμή που κατέβαινε από το αεροπλάνο που τον μετέφερε από το επίσημο ταξίδι του στη Βραζιλία. Θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον να γίνει μια ενδελεχής μελέτη του τρόπου με τον οποίον χειρίστηκε η τουρκική κυβέρνηση, το τουρκικό κράτος και οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις την εξέλιξη της κρίσης, γιατί η υπόθεση αυτή ήταν ένα τεστ των αντανακλαστικών του τουρκικού κράτους, το οποίο από μια πρώτη προσέγγιση και ανάλυση των δεδομένων συνελήφθη εντελώς απροετοίμαστο και ίσως ανίκανο να διαχειριστεί την κρίση. Τελικώς, αφού έγιναν συσκέψεις επί συσκέψεων, η Τουρκία για άλλη μια φορά απέφυγε να αναλάβει τις ευθύνες της, δηλώνοντας επίσημα ότι το αεροσκάφος της χτυπήθηκε στο διεθνή εναέριο χώρο, 13 ν.μ. ανοικτά των ακτών της Συρίας. Καταρρίπτοντας μάλιστα όλες τις θεωρίες αεροναυπηγικής και πτητικής, δήλωσαν ότι το αεροσκάφος χτυπημένο πέταξε μόνο του και έπεσε μετά από τέσσερα ολόκληρα μίλια, για να έχουν να λένε οι Σύροι και να κακολογούν την καλή Τουρκία. (Ένα απλό ερώτημα που τίθεται είναι αυτά τα τέσσερα χιλιόμετρα, γιατί δεν χρησιμοποίησαν οι χειριστές το εκτινασσόμενο κάθισμα για να σώσουν τις ζωές τους;) Στη συνέχεια, μετά τις συνήθεις τηλεφωνικές επαφές του Τούρκου υπουργού εξωτερικών με ομολόγους του συμμαχικών χωρών και τις ανάλογες δηλώσεις από ΗΠΑ και Αγγλία, που καταδίκαζαν απερίφραστα την κατάρριψη του τουρκικού αεροσκάφους, βάζοντας τον Άσαντ σε ακόμα πιο κεντρική θέση στο κάδρο των δαιμόνων, η τουρκική κυβέρνηση κατέφυγε στο ΝΑΤΟ, ζητώντας με βάση το Άρθρο 4 της Συμμαχίας στήριξη και αλληλεγγύη. Για να αντιληφθούμε ποια ακριβώς είναι η σημασία της καταφυγής της τουρκικής κυβέρνησης στο ΝΑΤΟ για το συγκεκριμένο θέμα, να υπενθυμίσουμε στους αναγνώστες μας ότι η Τουρκία, για να ισχυροποιήσει και να ‘απελευθερώσει’ την εξωτερική της πολιτική από τις Νατοϊκές δεσμεύσεις, είχε εκφράσει κατά το πρόσφατο παρελθόν την επιθυμία να αναπροσανατολίσει τη χώρα προς τον μουσουλμανικό κόσμο, το Ιράν και τη Ρωσία, ενώ δεν έχουν περάσει και πολλοί μήνες από την αλήστου μνήμης δημόσια δήλωση του Ερντογάν «Τί δουλειά έχει το ΝΑΤΟ στη Λιβύη;». Για όσους δεν το θυμούνται, να σημειώσουμε ότι τη συγκεκριμένη δήλωση έκανε ο Ερντογάν όταν το ΝΑΤΟ είχε αποφασίσει να επέμβει στη Λιβύη, χωρίς καν να ρωτηθεί η Τουρκία. Φυσικά, μετά από λίγες μέρες, ο ίδιος άνθρωπος αποφάσιζε να συμμετέχει με πολεμικά αεροσκάφη και φρεγάτες στη Νατοϊκή επιχείρηση εναντίον της Λιβύης, για να αποδείξει ότι πολιτικοί που κάνουν θεαματικές «κωλοτούμπες» και μάλιστα σε τόσο σοβαρά θέματα, υπάρχουν και σε άλλες χώρες της Μεσογείου πλην της Ελλάδος. Η καταφυγή της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ για ένα θέμα καθαρά εθνικό, που θα έπρεπε να λυθεί με μονομερείς ή διμερείς ενέργειες, μπορεί να ερμηνευθεί όπως παρακάτω. Μετά την επιδείνωση των σχέσεων με το Ισραήλ, αποδυναμώθηκε αισθητά η θέση της Τουρκίας στη Μέση Ανατολή, γεγονός που έστρεψε την Άγκυρα προς το ΝΑΤΟ, με τη βοήθεια του οποίου σκοπεύει ή ελπίζει να διαχειριστεί το εξαιρετικά ασταθές περιβάλλον που δημιουργείται γύρω της, που τείνει να απειλήσει τη σταθερότητα και την εθνική ασφάλεια της ίδιας της Τουρκίας. Η στροφή αυτή προς το ΝΑΤΟ, αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα για την αποδοχή από πλευράς της Τουρκίας του αμερικανο-νατοϊκού ραντάρ της αντιπυραυλικής ασπίδας, που εγκαταστάθηκε στο Κιουρετζίκ της Μαλάτειας, που δημιουργεί σοβαρά και μόνιμου χαρακτήρα προβλήματα στις σχέσεις της Τουρκίας με το Ιράν και τη Ρωσία. Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία αποφεύγει να λύσει το πρόβλημα που δημιουργήθηκε με την κατάρριψη του αεροσκάφους από τη Συρία, μέσω ισοδύναμων αντιποίνων ή μέσω διμερών συνεννοήσεων με τη Συρία, κινδυνεύοντας να χαρακτηριστεί ως ο «καρπαζοεισπράκτορας» της περιοχής, αφού μετά το Μαβί Μαρμαρά, που η Τουρκία δεν έκανε αντίποινα εναντίον του Ισραήλ, έρχεται ένα άλλο θέμα που μένει αναπάντητο από πλευράς της Άγκυρας, γιατί στην ουσία αισθάνεται εξαιρετικά αδύναμη να εμπλακεί σε μια περιπέτεια στη Συρία, χωρίς την ασφάλεια του ΝΑΤΟ, δηλαδή των ΗΠΑ και της Αγγλίας. Γιατί αισθάνεται αδύναμη; Παρ’ ότι η τουρκική κυβέρνηση έχει βάλει ως στόχο την εξουδετέρωση του ΡΚΚ και του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος μέχρι το 2014, που θα γίνει η σύνοδος των είκοσι πλουσιότερων χωρών του κόσμου στην Κωνσταντινούπολη, τις τελευταίες ημέρες οι αντάρτες του ΡΚΚ έχουν αυξήσει τις επιθέσεις τους εναντίον στρατιωτικών στόχων στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν, δείχνοντας ότι το κουρδικό ένοπλο κίνημα είναι ακόμα ζωντανό και επικίνδυνο για την ενότητα της Τουρκίας. Μάλιστα ο αρχηγός του τουρκικού Γενικου΄Επιτελείου, στρατηγός Νετζντέτ Οζέλ, φέρεται να πρότεινε στην τουρκική κυβέρνηση να αποφευχθεί μια ένοπλη σύγκρουση με τη Συρία, γιατί αυτό μπορεί να οδηγούσε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις στα ΝΑ της χώρας. Υπογραμμίζουμε ότι η τουρκική κυβέρνηση δεν συγκάλεσε την έκτακτη σύσκεψη του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, κάτι αδιανόητο για ένα τέτοιο θέμα, ενώ προτίμησε να κρατήσει στο περιθώριο τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου και τους άλλους ισχυρούς άνδρες των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων (ΤΕΔ) και για τους καθαρά επιχειρησιακούς λόγους που προαναφέρθηκαν αλλά και γιατί επιδίωξη του Ερντογάν και του κόμματός του είναι να κρατήσει τους στρατιωτικούς έξω και μακριά από τις πολιτικές αποφάσεις. Εκτός του τρόπου που διαχειρίζεται την κρίση το σύστημα εξουσίας στην Τουρκία, εξαιρετικό ενδιαφέρον πρέπει να παρουσιάζει για Κύπρο και Ελλάδα ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται η Τουρκία το ενδεχόμενο να διεξάγει πόλεμο σε ενάμισο μέτωπο. Δηλαδή στο μισό μέτωπο με το ΡΚΚ και στο μέτωπο με τη Συρία. Τα συμπεράσματα μας αφορούν άμεσα, γιατί μπορεί το σενάριο του «Πολέμου των Δυόμισο Μετώπων» να είναι στο ράφι μετά την παράδοση του Οτζαλάν, κανείς όμως δεν μπορεί να μας διασφαλίσει ότι κάποια στιγμή δεν μπορεί κάποιοι να το κατεβάσουν από το ράφι, πάντως όχι για να το ξεσκονίσουν... Source : Εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Γιατί μπαίνει στον μηχανισμό στήριξης η Κύπρος ;

Η Κύπρος θα πάρει αναγκαία, αλλά υποφερτά μέτρα, τόνισε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας, σημειώνοντας ότι η χώρα μπαίνει στο μηχανισμό στήριξης, όχι λόγω χρέους ή ελλείμματος, αλλά λόγω της έκθεσης των κυπριακών τραπεζών στα ελληνικά ομόλογα. Σε συνέντευξή του στη Νέα Ελληνική Τηλεόραση, που θα μεταδοθεί σήμερα το πρωί, ο πρόεδρος Χριστόφιας χαρακτήρισε θετικό το αποτέλεσμα της Συνόδου Κορυφής τόσο για τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου όσο και για την Ευρωπαϊκή Ενωση συνολικά. Την Παρασκευή, μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της Συνόδου Κορυφής, στις Βρυξέλλες, ο κ. Χριστόφιας ανέφερε ότι μέχρι το τέλος του χρόνου η Κύπρος θα πετύχει στόχους πιο κάτω από το 3% σε ό,τι αφορά στο δημοσιονομικό έλλειμμα. Ερωτηθείς πόσο μεγάλο είναι το πακέτο που ζητά η Κύπρος και εάν θα καλύψει μόνο τις τράπεζες, ο Πρόεδρος Χριστόφιας ξεκαθάρισε πρώτα ότι η περίπτωση της Κύπρου δεν αποτέλεσε αντικείμενο συζήτησης στη Σύνοδο Κορυφής. Πρόσθεσε ότι εφόσον έχουμε κάνει αίτηση, θα γίνει εξέταση «από πλευράς ανθρώπων της Ενωσης και αντιπροσωπείας της Ενωσης και της Κυπριακής Δημοκρατίας, που θα καταρτιστεί ως διαπραγματευτική ομάδα, της κατάστασης της κυπριακής οικονομίας». «Διότι εμείς ισχυριζόμαστε», σημείωσε, «ότι η κατάσταση της κυπριακής οικονομίας δεν απαιτεί στήριξη, εννοώ το δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος. Εμείς πιστεύουμε ότι μέχρι το τέλος του χρόνου θα πετύχουμε στόχους πιο κάτω από το 3% σε ό,τι αφορά στο δημοσιονομικό έλλειμμα», υπογράμμισε. Αναφερόμενος στις συστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την κυπριακή οικονομία, είπε ότι η Κύπρος θεωρεί ότι ανταποκρίνεται θετικά στις συστάσεις, λέγοντας ότι «αυτό θα το αναλύσουμε πολύ συγκεκριμένα στους ανθρώπους της Ένωσης και όπου χρειαστεί». Εξέφρασε τη θέση ότι «περισσότερο, για να μην είμαι απόλυτος, θα χρειαστούμε βοήθεια για ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών παρά για την οικονομία». Όπως είπε, το μέγεθος θα καθοριστεί κατά πολύ συγκεκριμένο τρόπο κατά τη διάρκεια των διαβουλεύσεων. «Δεν μπορούμε τώρα να εξαγγείλουμε μεγέθη παρόλο που οι εικασίες δίνουν και παίρνουν, άλλοι δέκα, φθάσαμε από τα 15 στα δέκα, μετά στα οκτώ. Εμείς πρέπει να είμαστε σοβαροί και εφόσον θα πούμε αριθμούς, οι αριθμοί θα πρέπει να είναι ακριβείς», σημείωσε. Κληθείς να αναφέρει τις δικές του εκτιμήσεις και σε παρατήρηση ότι οι εκτιμήσεις της Κομισιόν σύμφωνα με πληροφορίες κάνουν αναφορά σε οκτώ με δέκα δισ. ευρώ, ο Πρόεδρος είπε ότι το επίσημο κράτος, η Κυβέρνηση, δεν έχει αυτές τις πληροφορίες από τους επίσημους της Κομισιόν. «Οταν τις πάρουμε θα τις μετρήσουμε και τότε θα βάλουμε στο τραπέζι και δικούς μας αριθμούς. Δεν πρόκειται να πω τώρα αριθμούς, γίνονται σοβαρές μελέτες από πλευράς του Υπουργείου Οικονομικών», είπε. Σημείωσε ότι αρχικά γινόταν λόγος για 1,8 δισ. για τη Λαϊκή Τράπεζα, μετά η Τράπεζα Κύπρου ανακοίνωσε ότι δεν θα χρειαστεί ανακεφαλαιοποίηση και δύο μέρες μετά ειδοποίησε ότι θα χρειαστεί μισό δισ. ευρώ. «Αρα δεν μπορώ να λέω αριθμούς, εφόσον δεν έχουμε ολοκληρώσει μια σε βάθος έρευνα σε ό,τι αφορά τους αριθμούς, που θα αναγκαστούμε στο τέλος να συζητήσουμε με την Κομισιόν», κατέληξε. Source : kathimerini.cy

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2012

Ετοιμασίες σύγκρουσης στην ανατολική Μεσόγειο

Φωτιά στην Ανατολική Μεσόγειο βάζει η Τουρκία με ανακοίνωση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας ( ΣΕΑ). Χαρακτηρίζει "επιθετική" ενέργεια της Συρίας την κατάρριψη του κατασκοπευτικού Φαντομ, προαναγγέλει ότι θα διατηρεί το δικαίωμα να απαντήσει "με αποφασιστικότητα", παίρνει θέση ως να ήταν η νεώτερη εκδοχή της ...Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για τις εξελίξεις στην Αιγυπτό, το Ιρακ ,την Λιβύη(!) αλλά προαναγγέλλει και κάτι άλλο: Οτι θα συνεχίσει με πλήρη συνεργασία τα "μέτρα προστασίας" των "δικαιωμάτων" της ίδιας και του ψευδοκτάτους στην Ανατολική Μεσόγειο, προφανώς εννοώντας τις παράνομες και εικίνδυνες εξαηγγελίες για πετρελαιο και φυσικόμ αέριο σε ΑΟΖ που δεν της ανήκουν! Παρουσιάζουμε ολόκληρο το κείμενο της ανακοίνωση που εξεδόθη από την Γενική Γραμματεία του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας ( ΣΕΑ) μετά την χθεσινή καθιερωμένη του συνεδρίαση. Η ανακοίνωση του τουρκικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, έχει ως εξής : Στην Σύνοδο οι εσωτερικές και εξωτερικές εξελίξεις που ενδιαφέρουν την ασφάλεια της χώρας. Α. Στην Σύνοδο επισημάνθηκε ότι με τον ισχυρότερο τρόπο και με την ίδια αποφασιστικότητα, όπως έγινε μέχρι σήμερα, με ουσιαστικό τρόπο και μια πολύπλευρη προσέγγιση θα συνεχιστεί η καταπολέμηση της τρομοκρατίας επιστρατεύοντας όλες τις δυνατότητες. Υπογραμμίστηκε πως οι τρομοκρατικές ενέργειες δεν θα μπορέσουν να σαμποτάρουν τα λογικά βήματα που θα πραγματοποιηθούν για την εγκαθίδρυση της κοινωνικής ειρήνης και θα επιδειχθεί βούληση προς την κατεύθυνση της επίλυσης του θέματος. Β. Συζητήθηκε λεπτομερώς το θέμα του αεροσκάφους μας που κτυπήθηκε από την Συρία στον διεθνή εναέριο χώρο στις 22 Ιουνίου 2012 , ενώ δεν έφερε όπλα και ενώ εκτελούσε καθήκοντα δοκιμής και εκπαίδευσης. Επισημάνθηκε ότι η Τουρκία έναντι αυτής της επιθετικής ενέργειας διατηρώντας όλα τα δικαιώματα της που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο θα κινηθεί με αποφασιστικότητα. Οι εξελίξεις στην Συρία αξιολογήθηκαν με τρόπο ουσιαστικό και διατυπώθηκε ότι για τον τερματισμό το γρηγορότερο δυνατό της αιματοχυσίας στην χώρα αυτή, θα πρέπει το συντομότερο δυνατό να ανοίξει ο δρόμος της μεταβατικής περιόδου προς την κατεύθυνση των νόμιμων αιτημάτων του λαού και πέραν αυτού αξιολογήθηκαν οι τελευταίες εξελίξεις που βιώνονται στην περιοχή των συνόρων. Γ. Υπογραμμίστηκε πως η Τουρκία συνεχίζει να παρακολουθεί στενά τις πολιτικές εξελίξεις στην χώρα αποδίδοντας σημασία στην ασφάλεια , στην σταθερότητα και στην εδαφική ακεραιότητα του Ιράκ και υπό αυτήν την έννοια επισημάνθηκε πως αποδίδεται σημασία στην επίλυση της πολιτικής κρίσης η οποία συνεχίζεται εδώ και 6 μήνες , το ταχύτερο δυνατό σε δημοκρατικό και συνταγματικό πλαίσιο. Δ. Αντιμετωπίστηκε με ικανοποίηση η ανακοίνωση των Προεδρικών εκλογών που έφεραν μεγάλη σημασία για την πρόοδο του δημοκρατικού χρονοδιαγράμματος αλλαγής της Αιγύπτου που πραγματοποιήθηκαν στην χώρα αυτή στις 16-17 Ιουνίου 2012. Τονίστηκε η σημασία της ολοκλήρωσης έγκαιρα και με επιτυχία προς την κατεύθυνση των αιτημάτων και των προσδοκιών του λαού , οι δραστηριότητες για την δημοκρατική νομιμότητα του μεταβατικού χρονοδιαγράμματος στην βάση της εθνικής ενότητας και της αντίληψης για συνεννόηση. Υπογραμμίστηκε ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να υποστηρίζει το χρονοδιάγραμμα της ιστορικής αλλαγής και της δημοκρατικής εξέλιξης στην Αίγυπτο . Ε. Αξιολογήθηκαν οι εξελίξεις στην Λιβύη και διατυπώθηκε η ευχή για την ειρηνική διεξαγωγή σε κλίμα ηρεμίας των εκλογών του Εθνικού Συμβουλίου που προβλέπεται να πραγματοποιηθεί στις 7 Ιουλίου 2012. Επίσης διατυπώθηκε η ευχή για την συνέχιση του χρονοδιαγράμματος της πολιτικής μετάβασης στην βάση της ενότητας και της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας. Επισημάνθηκε ότι κατά το χρονοδιάγραμμα αυτό, η Τουρκία θα συνεχίσει να παράσχει την υποστήριξη που ήδη παρέχει στην Λιβύη. ΣΤ. Συζητήθηκαν ουσιαστικά τα μέτρα που ελήφθησαν αναφορικά με την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων και συμφερόντων της χώρας μας και της ΤΔΒΚ στην ανατολική Μεσόγειο. Επίσης συζητήθηκαν και τα βήματα που θα πραγματοποιηθούν την προσεχή περίοδο και αξιολογήθηκαν οι εξελίξεις που σημειώθηκαν τον τελευταίο καιρό. Για το θέμα της προστασίας των δικαιωμάτων και των συμφερόντων της Τουρκίας και της ΤΔΒΚ στην ανατολική Μεσόγειο, που είναι μεταξύ των προτεραιοτήτων εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας , αποφασίστηκε να συνεχιστούν οι δραστηριότητες όλων των ενδιαφερομένων ιδρυμάτων και θεσμών με πλήρη συνεργασία. Γνωστοποιείται μετά τιμής στην κοινή γνώμη Επιθεώρηση στα σύνορα Επιθεώρηση τουρικών στρατευμάτων στα σύνορα με την Συρία από ανώτατους τούρκους στρατιωτικούς. Αυτό αναφέρει είδηση που καταχωρήθηκε στην ιστοσελίδα του NTV και με τον τίτλο « Οι στρατηγοί στα σύνορα με την Συρία». Μετά την μεταφορά στρατιωτικών οχημάτων και τεθωρακισμένων στα σύνορα με την Συρία, πραγματοποιήθηκε και υψηλού επιπέδου στρατιωτική επίσκεψη στην περιοχή. Ο υποστράτηγος Σεζαϊ Μποσταντζί και ο ταξίαρχος Καχραμάν Γκιουνές επιθεώρησαν τις μονάδες στα σύνορα και ενημερώθηκαν από τους διοικητές των μονάδων .Στον τύπο αναφέρεται επίσης ότι με τα στρατιωτικά οχήματα μεταφέρθηκαν εκτός άρματα μάχης και συστοιχίες πυραύλων - έγραψε σχετικά το Onalert. Στο μεταξύ κατέβηκε η τεράστια σημαία του ΡΚΚ από βουνοκορφή στα σύνορα Συρίας-Τουρκίας.Όπως καταχωρήθηκε στην ιστοσελίδα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Dogan η τεράστια σημαία του ΡΚΚ που είχε αναρτηθεί σε βουνοκορφή της επαρχίας Ayn Al Arap της Συρίας, απέναντι από την επαρχία Σουρούτς της Σανλιούρφα ( και προκάλεσε την αντίδραση της Τουρκίας), για την οποία είχε λεχθεί πως ανήκει στην δομή Tevdem που σχετίζεται με το ΡΚΚ , διαπιστώθηκε ότι χθες είχε υποσταλεί. Πάντως, το μόνο βέβαιο είναι οτι οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες τις επόμενες μέρες ή και ώρες και...ο Θεός να βάλει το χέρι Του! Source : http://www.logiosermis.net/world/

Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Πώς λειτουργεί ο μηχανισμός λήψης αποφάσεών μας

Όλοι έχουμε ακούσει για το συνειδητό και το υποσυνείδητο. Το υποσυνείδητο είναι μια αποθήκη πληροφοριών από την οποία αντλούμε εικόνες ήχους κτλ για να αποκωδικοποιήσουμε κάτι. Π.χ. σπάει ένα γυαλί, τα ηχητικά κύματα τα οποία λαμβάνουν τα αυτιά μας τα στέλνουν στον εγκέφαλο για αποκωδικοποίηση, ο εγκέφαλος τρέχει στην αποθήκη (υποσυνείδητο) βρίσκει τον ίδιο ήχο ή παραπλήσιο από την data base και σχηματίζει την εικόνα ότι είναι ένα γυαλί που έσπασε… Ο Σωκράτης στον «Φαίδωνα» μας δίνει ένα ανάλογο παράδειγμα…με την όραση και την οπτική ισότητα. Αυτά συμβαίνουν σε επίπεδο αισθητού δηλαδή ύλης, τι γίνεται όμως σε επίπεδο νοητού, δηλαδή καταστάσεων, γεγονότων κτλ; Οι επιστήμονες ανακάλυψαν εδώ και πολλά χρόνια ότι ο μέσος άνθρωπος ζει και αντιδρά 95% με το υποσυνείδητο και 5% με το συνειδητό, αυτό δημιουργεί μια καλή ερώτηση: τελικά ζούμε σε έναν υποσυνείδητο κόσμο; (δηλαδή σε ένα Matrix?), επίσης τι θα συνέβαινε αν κάποιοι οι οποίοι γνώριζαν τον μηχανισμό αυτόν, δημιουργούσαν και γέμιζαν με συγκεκριμένες ασύμμετρες εικόνες το υποσυνείδητο μας με σκοπό την επιβολή των σχεδίων τους…; θα συνέβαινε αυτό που ήδη συμβαίνει… Τα σχολεία Πανεπιστήμια κτλ δεν μας μαθαίνουν τον μηχανισμό με τον οποίο εμείς μόνοι μας θα διακρίνουμε την αλήθεια από το ψεύδος, αλλά μας μαθαίνουν έτοιμες γνώσεις-έννοιες τις οποίες κάποιοι άλλοι έχουν ορίσει γι εμάς, αυτό σημαίνει ότι οικειοποιούμαστε ξένες ιδέες άρα και ξένη προσωπικότητα. Παράδειγμα αν σε μια πόλη (κράτος) κυβερνάει ένα συγκεκριμένο πολίτευμα ο κόσμος μαθαίνει ότι αυτό είναι το σωστό π.χ. Κομμουνισμός σε χώρες όπως ΕΣΣΔ, Πολωνίες, Ρουμανίες, Αλβανίες, Βουλγαρίες που ο κόσμος «νόμιζε» ότι αυτό το πολίτευμα ήταν το σωστό. Εδώ μαθαίνουμε ότι το σωστό είναι ο Σοσιαλισμός και ότι οι Χουντικοί ήταν κακοί και αντίστοιχα (διάλογος Σωκράτη και Θρασύμαχου στην «Πολιτεία» περί δικαίου και πολιτεύματος). Το αντικλείδι Την πραγματικότητα-αλήθεια όμως υπάρχει τρόπος να την προσεγγίσουμε, διότι μπορεί να λένε μερικοί ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική για τον καθένα ανάλογα τις γνώσεις και την νοημοσύνη του, παρόλα αυτά υπάρχει μια παγκόσμια πραγματικότητα-αλήθεια η οποία λειτουργεί απόλυτα μαθηματικά όπως άλλωστε και ολόκληρη η δημιουργία. Ο μηχανισμός αυτός γίνεται ορατός από τα Πλατωνικά κείμενα, στα οποία ο Σωκράτης χρησιμοποιεί συγκεκριμένες μαθηματικές μεθόδους για την εύρεση της αλήθειας και τον ξεχωρισμό της από το ψεύδος! βασίζεται στο root των μαθηματικών δηλαδή το 0/1, αυτό που είπε αργότερα ο Αριστοτέλης ως «εξίσωση των αντιθέτων». Ο Σωκράτης στην απολογία του αναφέρει ότι δεν ήταν δάσκαλος και ότι δεν δίδαξε ποτέ τίποτα κανέναν, δεν είχε μαθητές αλλά συνομιλητές, τι εννοούσε; ότι δεν έδωσε έτοιμη γνώση, αλλά έδειχνε τον τρόπο με τον οποίο ο συνομιλητής μόνος του θα δει τον εαυτό του (γνώθι εις εαυτόν), θα ξεχωρίσει το αόριστο από το ορισμένο, θα διακρίνει και θα ξεχωρίσει τις αντίθετες έννοιες που πριν είχε σε σύγχυση μέσα στο μυαλό του, οπότε και την αλήθεια από το ψεύδος. Η επίπονη διαδικασία που υπέβαλε ο μαθητής στο να κοιτάξει μέσα στον εαυτό του (γνώθι εις εαυτόν) παραλληλίστηκε με τους πόνους της γέννας, η εύρεση της αλήθειας ως γέννεση και η μέθοδος αυτή του Σωκράτη ονομάστηκε «μαιευτική». Εδώ μας αποκαλύπτουν οι πρόγονοι μας λίγο πολύ, ότι η ζωή μοιάζει σαν σπείρα, αν την κοιτάξεις από κάτοψη μοιάζει σαν κύκλος αλλά αν την κοιτάξεις από άλλη οπτική βλέπεις και τις διαβαθμίσεις της εξέλιξης (εξέλιξη=»εκ του έλικος» δηλαδή DNA). Ο Σωκράτης το πρώτο πράγμα που έκανε πριν ξεκινήσει μια συνομιλία ήταν να ορίζει τις έννοιες, διότι δεν ήταν δυνατόν να αποκαλούμε κάποιον ή κάτι «καλό» ή «κακό» εφόσον δεν γνωρίζουμε τι είναι «καλό» και τι «κακό». Με την μέθοδο των αντιθέτων (0/1) όριζε τις έννοιες, τις έκανε «reserved words», και προχωρούσε στην εύρεση της αλήθειας χρησιμοποιώντας και το If/else, δηλαδή έφτιαχνε το πρόγραμμα. Π.χ. δεν μπορεί κανείς να πει «ένας νάνος 3 μέτρων» διότι έχουμε ορίσει ότι ο νάνος είναι το πολύ 1 μέτρο και ο γίγας 3 μέτρα, οπότε «νάνος 3 μέτρα» είναι αντίθετες έννοιες άρα υπάρχει ψεύδος. Ο Σωκράτης ήταν ο πρώτος ο οποίος απέδειξε μαθηματικά ότι «η κακία είναι άγνοια» διότι αν τα ανθρωποειδή που χρησιμοποιούν την κακία για να «ανέβουν» κοινωνικά και οικονομικά, κατανοήσουν την πραγματικότητα θα διακρίνουν ότι οι προσπάθειες τους είναι μάταιες, όχι στον υλικό κόσμο αλλά στον ευρύτερο νοητό ο οποίος κατ επέκταση επηρεάζει και τον υλικό. Αν σήμερα λοιπόν αυτοί οι κάποιοι χρησιμοποιούν το υποσυνείδητο για να μας γεμίσουν λανθασμένες εικόνες εμείς αντιστεκόμαστε με την Σωκρατική λογική ευρέσεως της αλήθειας όπως υπάρχουν στα Πλατωνικά κείμενα. Source : http://www.elikoncc.info/?p=6767

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Μια άλλη άποψη για το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας του Ευρωπαϊκού Νότου

Ο Richard Koo, γνωστός οικονομολόγος και στέλεχος της εταιρείας Nomura, έγραψε ένα ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με το λεγόμενο ” πρόβλημα ανταγωνιστικότητας” των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου, το οποίο πιστεύω αξίζει την προσοχή όλων μας. Ο Κοο δεν δέχεται ότι το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας είναι εγγενές πρόβλημα του Νότου της Ευρώπης, αλλά ισχυρίζεται ότι, μετά τη φούσκα του 2000 στην αγορά των ηλεκτρονικών ειδών (μια φούσκα της οποίας η Γερμανία ήταν ενεργό μέρος), η ΕΚΤ εσκεμμένα υιοθέτησε υπερβολικά χαλαρή νομισματική πολιτική με σκοπό την τόνωση της οικονομίας, έτσι ώστε να μη χρειαστεί η Γερμανία να αναζωογονήσει την οικονομία της μέσω της δημοσιονομικής πολιτικής: “Η προσέγγιση αυτή δεν ωφέλησε και πολύ την εγχώρια αγορά της Γερμανίας (η οποία έπασχε από μια ύφεση του ισολογισμού), αλλά προκάλεσε τεράστιες φούσκες στην περιφέρεια της Ευρώπης, προκαλώντας μια έκρηξη εισαγωγών από τη Γερμανία, πράγμα που βύθισε την περιφέρεια στο χρέος, ενώ συγχρόνως ενίσχυσε τον τομέα των εξαγωγών της Γερμανίας , κυριολεκτικά διασώζοντάς τον από την επικίνδυνη για τη Γερμανία φούσκα του 2000″. Και ο Koo συνεχίζει: “Οι χώρες της νότιας Ευρώπης, οι οποίες δεν ήταν μέρος της φούσκας στην αγορά της πληροφορικής και της υψηλής τεχνολογίας γενικά, είχαν εκείνη την εποχή σχετικά ισχυρές οικονομίες και μεγάλη ζήτηση κεφαλαίων στον ιδιωτικό τομέα. Η πολιτική της ΕΚΤ, σύμφωνα με την οποία το επιτόκιο έγινε 2%, οδήγησε σε απότομη αύξηση της προσφοράς κεφαλαίου, η οποία στη συνέχεια τροφοδότησε την οικονομική επέκταση και τις φούσκες στην αγορά ακινήτων. Οι μισθοί και οι τιμές αυξήθηκαν, καθιστώντας τις χώρες αυτές λιγότερο ανταγωνιστικές σε σχέση με τη Γερμανία. Εν ολίγοις, το πολύ χαμηλό επιτόκιο που όρισε η ΕΚΤ είχε μεν πολύ θετικές επιπτώσεις στη Γερμανία, η οποία έπασχε τότε από ύφεση του ισολογισμού, αλλά ήταν πολύ χαμηλό για άλλες χώρες της ευρωζώνης, με αποτέλεσμα να προκύψει μεγάλη απόκλιση μεταξύ των χωρών στους δείκτες του πληθωρισμού. Καθώς η Γερμανία γινόταν ολοένα και πιο ανταγωνιστική σε σχέση με τις ισχυρές οικονομίες της νότιας Ευρώπης, οι εξαγωγές της αυξήθηκαν απότομα, γεγονός που συνέτεινε στο να βγει από την ύφεση σχετικά γρήγορα. Το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας σύντομα ξεπέρασε το αντίστοιχο της Ιαπωνίας, αλλά και της Κίνας, ώσπου έγινε το μεγαλύτερο στον κόσμο. Και ένα μεγάλο μέρος της ανάπτυξης της Γερμανίας τροφοδοτήθηκε από τις εξαγωγές σε άλλες ευρωπαϊκές αγορές. Επομένως, αναμφισβήτητα, η ΕΚΤ είναι υπεύθυνη για το χάσμα ανταγωνιστικότητας, και όχι οι νοτιοευρωπαϊκές χώρες. Το 2005, είχα πει σε ένα ανώτερο στέλεχος της ΕΚΤ ότι ήταν άδικο να εξαναγκάσει η τράπεζα τις άλλες χώρες να ” διασώσουν” τη Γερμανία, καταφεύγοντας σε μια ενίσχυση των οικονομιών τους μέσω μιας χαλαρής νομισματικής πολιτικής. “Κανονικά”, του είπα, “θα έπρεπε να υποχρεωθεί η Γερμανία να εφαρμόσει μέτρα δημοσιονομικής τόνωσης, αφού η ίδια η Γερμανία είχε μεγάλο ρόλο στην φούσκα της αγοράς του 2000. Ο αξιωματούχος της ΕΚΤ μου απάντησε ότι αυτό ακριβώς σημαίνει ι ένα ενιαίο νόμισμα: επειδή στη Γερμανία δεν μπορούσε να γίνει εξαίρεση για τα δημοσιονομικά κίνητρα, η μόνη επιλογή ήταν να γίνει μια προσπάθεια να ανακάμψει όλη η ευρωζώνη μέσω μιας νομισματικής πολιτικής”. Με άλλα λόγια, δεν θα υπήρχε καμία ανάγκη για την εφαρμογή μιας τόσο μεγάλης χαλάρωσης από την ΕΚΤ και, ως εκ τούτου δεν θα είχε διευρυνθεί το χάσμα ανταγωνιστικότητας των χωρών του Νότου με την υπόλοιπη ευρωζώνη σε τόσο δραματικά επίπεδα, εάν η Γερμανία είχε χρησιμοποιήσει δημοσιονομικά κίνητρα για την αντιμετώπιση της ύφεσης του ισολογισμού της. Κατά την εκπόνηση του εγγράφου της Συνθήκης του Μάαστριχτ, οι εμπνευστές και συντάκτες δεν προέβλεψαν τις περιπτώσεις ύφεσης του ισολογισμού. Αποτέλεσμα είναι το σημερινό “πρόβλημα ανταγωνιστικότητας” να οφείλεται αποκλειστικά στο επιτόκιο του 3% που ορίζει η συνθήκη για τα δημοσιονομικά ελλείμματα, τα οποία δημιούργησαν σοβαρά προβλήματα στην νομισματική πολιτική της ΕΚΤ κατά τη διάρκεια τέτοιου είδους υφέσεων. Οι χώρες της νότιας Ευρώπης δεν είναι υπεύθυνες για αυτά τα προβλήματα και είναι καιρός πλέον να γίνει αυτό ευρέως κατανοητό. Του Joe Weisenthal, Source : Βusiness Insider

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Το ελληνικό ενεργειακό συρτάκι

Η ανακάλυψη στα τέλη του 2010 μεγάλων αποθεμάτων φυσικού αερίου στα ισραηλινά ύδατα της Μεσογείου ενθάρρυνε τις γειτονικές χώρες να επιθεωρήσουν πιο στενά τα δικά τους ύδατα. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι ολόκληρη η Ανατολική Μεσόγειος είναι γεμάτη από τεράστια ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Αυτό έχει τεράστιες πολιτικές, γεωπολιτικές, οικονομικές συνέπειες, και θα μπορούσε επίσης να έχει στρατιωτικές συνέπειες. Οι πρώτες εξερευνήσεις έχουν επιβεβαιώσει ότι τα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου ήταν εντυπωσιακά σε όλα τα ύδατα ανοικτά της Ελλάδα, Τουρκίας, Κύπρου και Συρίας. Το ελληνικό ενεργειακό συρτάκι Με την καταστροφική οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα, δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση ξεκίνησε σοβαρά να ψάξει για πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Από τότε που τα βρήκε, η χώρα άρχισε να χορεύει ένα περίεργο μπαλέτο με το ΔΝΤ και τις κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ένα είδος «συρτάκι της ενέργειας» για τον έλεγχο αυτών των τεράστιων ανακαλύψεων, για το ποιος θα επωφεληθεί τελικά. Τον Δεκέμβριο του 2010, όταν φαινότανε ότι η ελληνική κρίση θα μπορούσε ακόμα να επιλυθεί χωρίς τα γίγαντα σχέδια διασώσεων ή ιδιωτικοποιήσεων, το ελληνικό Υπουργείο Ενέργειας συγκρότησε μια ομάδα εμπειρογνωμόνων για να μελετήσουν τις προοπτικές για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο στα ύδατα της. Η πετρελαϊκή βιομηχανία και του φυσικού αερίου της χώρας είχε αρχίσει να αυξάνει τις επενδύσεις της μετά από μια πρώτη μικρή ανακάλυψη πετρελαίου το 2009. Διεξήχθηκαν τότε σημαντικότερες γεωλογικές μελέτες. Οι πρώτες εκτιμήσεις έδειξαν ότι η ποσότητα του πετρελαίου στα ανοικτά των ελληνικών ακτών θα υπερβαίνει τα 22 δισεκατομμύρια βαρέλια στο Ιόνιο Πέλαγος, στα δυτικά και περίπου 4 δισεκατομμύρια βαρέλια στο βόρειο Αιγαίο, στα ανατολικά. Τα νότια τμήματα του Αιγαίου και το Κρητικό Πέλαγος δεν έχουν ακόμη διερευνηθεί, και οι αριθμοί θα μπορούσαν τελικά να αποδειχθούν πολύ υψηλότεροι. Μια προηγούμενη έκθεση του Ελληνικού Εθνικού Συμβουλίου για την ενεργειακή πολιτική ανακοίνωνε: «Η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες της Ευρώπης όπου οι έρευνες σχετικά με πιθανά αποθέματα υδρογονανθράκων ήταν ελάχιστες» . Σύμφωνα με τον αναλυτή Αριστοτέλη Βασιλάκη, «οι έρευνες για τη μέτρηση της ποσότητας των αποθεμάτων φυσικού αερίου την εκτίμησαν σε 9.000 δισεκατομμύρια ευρώ» . Ακόμα και αν μόνο ένα μικρό μέρος αυτού ήταν διαθέσιμο, θα ήταν αρκετό για να αλλάξει ριζικά τα οικονομικά της Ελλάδα και σε όλη την περιοχή. Ο David Hynes, ο ειδικός στους πετρελαϊκούς πόρους του Πανεπιστημίου Tulane (Νέα Ορλεάνη), δήλωσε πρόσφατα σε ένα ακροατήριο στην Αθήνα, ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να λύσει ενδεχομένως την κρίση και να επιστρέψει όλο το χρέος της μέσω της αξιοποίησης των νέων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου που ανακαλύφθηκαν. Εκτιμά ότι αυτό θα μπορούσε να φέρει στη χώρα πάνω από 300 δισ. ευρώ στα 25 χρόνια. Αλλά αντ 'αυτού, η ελληνική κυβέρνηση αναγκάζεται να αποδεχθεί αλλαγές στη κυβέρνηση, περικοπές μισθών και αναστολές πληρωμής των συντάξεων για να πάρει ένα δεύτερο δάνειο από την ΕΕ και το ΔΝΤ, πράγμα που θα οδηγήσει τη χώρα ακόμα πιο βαθιά στην πορεία της οικονομικής παρακμής. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ηγέτες του ΔΝΤ και της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, ζητάνε από την Ελλάδα να πουλήσει τα λιμάνια της και τις δημόσιες επιχειρήσεις, ανάμεσα τις φυσικά τις κρατικές πετρελαϊκές εταιρείες, για να μειώσει το χρέος της. Στην καλύτερη περίπτωση, η πώληση των μετοχών θα έφερνε στη χώρα 50 δισεκατομμύρια ευρώ. Τα σχέδια προβλέπουν ότι η Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου, η ΔΕΠΑ, θα ιδιωτικοποιήσει το 65% των μετοχών της για την αποπληρωμή του χρέους . Οι αγοραστές θα έρθουν πιθανώς απ’ έξω από τη χώρα, όπως συνέβη με άλλες ελληνικές επιχειρήσεις που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση. Το πρόβλημα, πέρα από την απαίτηση του ΔΝΤ ήτοι η Ελλάδα να εκποιεί τους πετρελαϊκούς πόρους της, βρίσκεται στο γεγονός ότι η Ελλάδα δεν έχει κηρύξει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) όπως οι περισσότερες άλλες χώρες που κάνουν γεωτρήσεις για να εντοπίσουν το πετρέλαιο . Λίγες ήταν οι ανάγκες μέχρι τότε. Η ΑΟΖ παραχωρεί στο κράτος ειδικά δικαιώματα σχετικά με τον πλούτο του υπεδάφους στα ύδατα που δηλώνονται στο πλαίσιο της Τρίτης Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας , η οποία τέθηκε σε ισχύ τον Νοέμβριο του 1994. Βάσει αυτής της Σύμβασης, ένα κράτος μπορεί να διεκδικήσει ΑΟΖ μέχρι 200 ναυτικά μίλια από τις ακτές του . Η Τουρκία έχει δηλώσει ήδη ότι θεωρεί ως «πράξη πολέμου» το γεγονός ότι η Ελλάδα κάνει γεωτρήσεις πιο μακριά στο Αιγαίο . Μέχρι σήμερα, αυτό δεν είχε προκαλέσει συνέπειες επειδή δεν ήταν γνωστά τα αποθέματα πετρελαίου ή φυσικού αερίου. Από δω και στο εξής πρόκειται για τελείως διαφορετικό διακύβευμα. Ο Ευάγγελος Κουλουμπής, πρώην υπουργός Βιομηχανίας δήλωσε πρόσφατα ότι η χώρα θα μπορούσε να «καλύψει το 50% των αναγκών της με το πετρέλαιο που ανακαλύφθηκε σε υπεράκτια κοιτάσματα του Αιγαίου, και ότι το μόνο εμπόδιο είναι η αντίθεση της Τουρκίας σε σχέση με μια πιθανή ελληνική εκμετάλλευση». Η Χίλαρι ξέρει και αυτή να χορεύει Περιοδικό Επίκαιρα – «Ρεπορτάζ: η Χίλαρυ ήρθε στην Ελλάδα να συνάψει συμβάσεις για την εξερεύνηση πετρελαίου» Ιούλιος 21, 2011. Τον Ιούλιο του 2011, η Ουάσιγκτον προσχώρησε στο ενεργειακό ελληνικό συρτάκι. Ή Υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον ταξίδεψε στην Αθήνα έχοντας υπόψη τα ενεργειακά ζητήματα. Συνοδευόταν από τον Ειδικό Απεσταλμένο της για τα Ευρασιατικά Ενεργειακά, ζητήματα Ρίτσαρντ Μόρνινγκσταρ. Ο Μόρνινγκσταρ ήταν ο ειδικός σύμβουλος του προέδρου Μπιλ Κλίντον, υπεύθυνος για την ενεργειακή διπλωματία στη λεκάνη της Κασπίας, και ένας από τους στρατηγικούς πράκτορες της Ουάσιγκτον στις γεωπολιτικές μάχες για τον διαμελισμό της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και στη συνέχεια για την περικύκλωση της Ρωσίας, τότε βυθισμένης στο χάος, από προ-νατοϊκά παλιά κράτη της ΕΣΣΔ. Ο Μόρνινγκσταρ και ο αμφιλεγόμενος Matthew Bryza, ήταν οι κύριοι αρχιτέκτονες στην Ουάσιγκτον των σχεδίων των αμερικανικών αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου που στόχευαν να αποκοπεί η Ρωσία και οι πόροι φυσικού αερίου της από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Μπράιζα είναι δεδηλωμένος αντίπαλος του ρωσικού αγωγού South Stream, που περνάει μέσα από τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου . Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση Ομπάμα δεν είναι ουδέτερη για τις νέες ανακαλύψεις πετρελαίου και φυσικού αερίου. Τρεις μέρες μετά την αποχώρηση της Χίλαρι από την Αθήνα, η ελληνική κυβέρνηση πρότεινε τη δημιουργία ενός νέου κυβερνητικού οργανισμού για τη διαχείριση των προσφορών για την εξερεύνηση και τις γεωτρήσεις. Ο Μόρνινγκσταρ είναι ο Αμερικανός ειδικός για τον οικονομικό αντάρτικο πόλεμο έναντι της ρωσικής ενεργειακής πολιτικής. Ήταν καθοριστικός για τη διατήρηση του αμφιλεγόμενου αγωγού BTC που ξεκινά από το Μπακού, περνάει από τη Τυφλίδα στη Γεωργία και τελειώνει στο τουρκικό λιμάνι του Τσεϊχάν, μια δαπανηρή επιχείρηση που σχεδιάστηκε αποκλειστικά για να αποφευχθεί η διέλευση από τη Ρωσία. Πρότεινε ανοιχτά να εγκαταλείψουν η Ελλάδα και η Τουρκία τις ιστορικές διαφορές τους για τη Κύπρο, και πολλά άλλα θέματα, και να συμφωνήσουν να διαχειριστούν από κοινού τα αποθέματά τους σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο στο Αιγαίο. Είπε επίσης στην ελληνική κυβέρνηση ότι θα πρέπει να ξεχάσει τη συνεργασία με τη Μόσχα για τον αγωγό South Stream και το έργο του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη . Σύμφωνα με έκθεση του πολιτικού αναλυτή Αριστοτέλη Βασιλάκη που δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο του 2011, ο στόχος της Ουάσιγκτον να πιέζει και την Ελλάδα και την Τουρκία να ενώσουν τις δυνάμεις τους για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο βρίσκεται στην κατανομή των αναμενόμενων εσόδων από αυτές τις εκμεταλλεύσεις. Σύμφωνα με την έκθεση του, η Ουάσιγκτον προτείνει η Ελλάδα να πάρει το 20% του τζίρου, η Τουρκία το 20% και η αμερικανική εταιρεία Noble Energy, εταιρεία που ήδη εξασφάλισε τις γεωτρήσεις στα ισραηλινά ύδατα και ανοικτά των ακτών της ελληνικής πλευράς της Κύπρου, τη μερίδα του λέοντος, δηλαδή 60% . Ο Μπιλ, ο σύζυγος της υπουργού Εξωτερικών Χίλαρι, κάνει λόμπυ στην Ουάσιγκτον για λογαριασμό της Noble Energy. Source : infognomonpolitics.blogspot.gr

Δυτικές ψευδαισθήσεις και ανατολίτικα παζάρια

της Ελίνας Γαληνού Πώς αλλάζουν οι καιροί! Αυτό βέβαια το ερώτημα, δεν απασχολεί κανέναν που έχει κατανοήσει σε βάθος τον καιροσκοπικό χαρακτήρα της τουρκικής πολιτικής, ιδίως όσον αφορά τις σχέσεις της με άλλες χώρες. Θα έπρεπε βέβαια να προβληματίσει σοβαρά κάποτε, αυτούς που σκέφτονται να την εμπιστευτούν σε ρόλο στρατηγικών ισορροπιών, παραβλέποντας τις τακτικές της. Αλίμονο, αν η Τουρκία που έχει κερδίσει επάξια τον τίτλο του διεθνούς ταραξία, επιλέγεται για εξισορρόπηση ταραγμένων περιοχών, ποιός έχει δικαίωμα να παραπονείται για τον πολλαπλασιασμό εντάσεων; Είπαμε όμως, ότι οι καιροί αλλάζουν απότομα έως αιφνιδιαστικά κυρίως για τις αποφάσεις της Τουρκίας στα εξωτερικά ζητήματα. Ενα παράδειγμα που το έχει καταδείξει αυτό, είναι η περίπτωση της περίφημης "ελληνοτουρκικής φιλίας", πράγμα το οποίο διαφώτισε προ μηνών με τις δηλώσεις του ο ίδιος ο Γιλμάζ. Απειρες συγκυρίες όλα αυτά τα χρόνια μέσα στα πλαίσια της πολιτικής κατευνασμού, την οποία-όπως φαίνεται- πίστευε μονομερώς η Ελλάδα, μιλάνε από μόνες τους για τις τουρκικές προθέσεις. Δυστυχώς η χώρα μας, παραμένοντας σχεδόν παθητικός αποδέκτης και αποφεύγοντας να κάνει χρήση κατοχυρωμένων δικαιωμάτων της στους διεθνείς οργανισμούς και το ΝΑΤΟ, εν τέλει αποθράσσυνε την γείτονα. Το αποκορύφωμα της κατάστασης αυτής, ήταν η ατυχής δήλωση του προ διετίας Υπ.Εξ μας, για το "κοινό μας σπίτι" προς τον Τούρκο Υπ.Εξ κ. Νταβούτογλου.". Και έτσι, η ελληνική αντίδραση περιοριζόταν σε μερικές παρατηρήσεις της Αθήνας προς την Αγκυρα, η οποία τις έγραφε κατά την συνήθειά της, στα παλαιότερα των υποδημάτων της, ενώ κανείς δεν την ενοχλούσε για το μονόπλευρο της "ελληνοτουρκικής φιλίας και της πολιτικής κατευνασμού". Ενα άλλο παράδειγμα που δείχνει πόσο καιροσκοπικά ξέρει να κινείται η γείτων, συνιστά την μεταστροφή σχέσεων του Ερντογάν με τον Ασαντ της Συρίας. Εδώ και ένα περίπου χρόνο, παρακολουθούμε την εξέλιξη της "άνοιξης" της Συρίας, και την πολιορκία του Ασαντ από αντικαθεστωτικούς, παράλληλα με την στάση της Τουρκίας. Θα έχουμε διαπιστώσει για πόσο διάστημα ο Ερντογάν δήλωνε φίλος του Ασαντ, πότε άρχισαν να διαφαίνονται σημάδια μεταστροφής του (χωρίς να ανοίγει όμως ξεκάθαρα τα χαρτιά του), και πότε εμφανίστηκαν οι πρώτες (έστω αθέατες) κινήσεις συμπαράστασής του προς τους ανατροπείς του τέως "φίλου" Ασαντ. Αυτή η περίπτωση εκτός του ότι συνιστά τις μεγάλες φιλοδοξίες του Νταβούτογλου περί επικράτησης του νεο-οθωμανισμού στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, περιγράφει πολύ χαρακτηριστικά και την έννοια της τουρκικής "φιλίας" στις εξωτερικές της σχέσεις. Οποιος έχει λοιπόν μάτια, ας δεί και ας κανονίσει την πορεία του, χωρίς όμως μετά να κλαίγεται για τουρκικούς αιφνιδιασμούς και εντάσεις...Απόδειξη αυτών, αποτελεί η πρόσφατη κίνηση της Τουρκίας με το φωτογραφικό αεροσκάφος που κατέρριψε η Συρία. Οι αναλυτές τέτοιων θεμάτων, που έχουν αναφερθεί διεξοδικά ως προς τις δυνάμεις που ερίζουν για τον έλεγχο της Συρίας και τον ρόλο τους, γνωρίζουν πολλά και ίσως περίμεναν από καιρό ένα τέτοιο περιστατικό. Εχουν επίσης αναφερθεί αρκετά για τον ρόλο που διεκδικούσε από καιρό η Τουρκία ως προς αυτό το θέμα, προβάλλοντας εαυτόν ως "σταθεροποιητικό παράγοντα" μιας περιοχής που έχει ήδη τυλιχτεί στις φλόγες. Το πόσο "σταθεροποιητής" θα είναι η Τουρκία, μάλλον πρέπει να προβληματίσει έντονα, μετά από το προχτεσινό συμβάν. Η ίδια ισχυρίζεται βέβαια ότι το αεροσκάφος εκτελούσε εκπαιδευτική αποστολή, αλλά πώς έγινε αυτό χωρίς προειδοποίηση κινούμενο σε διεθνή εναέριο χώρο; Και γιατί έσπευσε αμέσως να κάνει μέγα θέμα στο ΝΑΤΟ, σαν τον ένοχο που τρέχει να πεί πρώτος στην Αστυνομία ότι είδε ένα σπίτι παραβιασμένο; Μήπως βιάζεται να καλυφθεί από το σχετικό άρθρο του Βορειατλαντικού Συμφώνου, ανοίγοντας έτσι κύκλο διαβουλεύσεων, ως χώρα που απειλείται η εδαφική της ακεραιότητα και ασφάλεια; Διότι είναι η δεύτερη φορά μετά το επεισόδιο του Μάβη Μαρμαρά, που η Τουρκία προσπαθεί να αναδειχτεί σαν θύμα απειλούμενο, για να βρεθεί πάλι στην σέντρα των συζητήσεων με τους συμμάχους του ΝΑΤΟ. Και βεβαίως, όχι μόνο για να την ...παρηγορήσουν, αλλά για ν΄αναζητήσει και κάποια ανάθεση δράσης. Αλίμονο, στη βράση κολλάει το σίδερο και ποιός άλλος το ξέρει αυτό καλύτερα από την Τουρκία; Ηδη ο Βρεττανός υπουργός Εξωτερικών, χαρακτήρισε την κατάρριψη του τουρκικού αεροσκάφους "απαράδεκτη", δηλώνοντας υποστήριξη προς δράσεις κατά της Συρίας στον ΟΗΕ, ενώ οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ, αρχίζουν συνομιλίες για το θέμα στο Λουξεμβούργο... Η κρίση στη Συρία είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος όλων, αλλά και η βιασύνη των συμμάχων να στήσουν πάλι ευήκοον ούς προς την Τουρκία, επιβεβαιώνει αυτό που έλεγαν κάποιοι μετά την Μικρασιατική καταστροφή. "Η Τουρκία ήταν πάντα το enfant gate (κακομαθημένο παιδί) της Ευρώπης"... Source : infognomonpolitics.blogspot

Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

Το οικονομικό θαύμα της Τουρκίας και η ελληνική παραλυσία

Του Σάββα Καλεντερίδη Τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας προκάλεσε την προσοχή μας μια έκθεση του Εμπορικού Επιμελητηρίου της Κωνσταντινούπολης (İstanbul Ticaret Odası), με τίτλο «Στρατηγική Εξαγωγικού Εμπορίου της Τουρκίας». Το μελετήσαμε και διαπιστώσαμε ότι από τεχνοκρατικής άποψης, ήταν μια καθ’ όλα άψογη μελέτη, η οποία θα έπρεπε να μελετηθεί, μεταξύ άλλων, από φορείς του ελληνικού κράτους που είναι αρμόδιοι για το εξαγωγικό εμπόριο, αφού η εν λόγω έκθεση περιείχε στοιχεία που θα μπορούσαν να υιοθετηθούν και από τη χώρα μας. Εμείς μεταφράσαμε την 400 σελίδων έκθεση και όταν θελήσαμε να την θέσουμε υπ’ όψιν της αρμόδιας πολιτικής αρχής, διαπιστώσαμε ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον για κάτι τέτοιο!!! Αν μη τι άλλο, αν διάβαζαν την έκθεση οι αρμόδιοι, εκτός του ότι θα αποκτούσαν ένα εργαλείο με το οποίο θα μπορούσαν να παρακολουθούν τις εξελίξεις στο χώρο της οικονομίας της γειτονικής χώρας, θα είχαν τη δυνατότητα να κάνουν κάτι ανάλογο και για τη δύσμοιρη Ελλάδα, που λέξη στρατηγική είναι σχεδόν άγνωστη στο κράτος και την κυβέρνηση, πολλώ δε μάλλον στον τομέα της οικονομία και του εξαγωγικού εμπορίου. Άλλωστε, αν υπήρχε έστω και κάποια υποτυπώδης στρατηγική, η Ελλάδα δεν θα είχε καταντήσει επαίτης, εξευτελιζόμενη διεθνώς και εκχωρώντας την εθνική της κυριαρχία στους δανειστές της. Μελετώντας ξανά μετά από περίπου δέκα χρόνια την εν λόγω μελέτη, διαπιστώνουμε ότι η Τουρκία σε μεγάλο βαθμό κατόρθωσε να κάνει πράξη τη στρατηγική που χάραξε πριν από δέκα χρόνια, με αποτέλεσμα να αυξήσει τις εξαγωγές της από τα 27 δισεκατομμύρια δολάρια το έτος 2000, στα 134 δισεκατομμύρια δολάρια το 2011, ενώ το πρώτο πεντάμηνο του 2012, οι τουρκικές εξαγωγές φθάνουν τα 60 δισεκατομμύρια δολάρια. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι με βάση της στρατηγική της Τουρκίας για το έτος 2023, οπότε συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας, οι τουρκικές εξαγωγές θα ξεπερνούν τα πεντακόσια δισεκατομμύρια δολάρια, με την τουρκική οικονομία να φιγουράρει μέσα στις δέκα μεγαλύτερες οικονομίες του πλανήτη. Όλα αυτά τα χρόνια, που η Ελλάδα πέτυχε το στρατηγικό στόχο της συμμετοχής στην Ευρωζώνη, με μεγάλους ρυθμούς ανάπτυξης όλη την προηγούμενη δεκαετία, οι εξαγωγές της χώρας μας το αντίστοιχο διάστημα, από 12,7 δισεκατομμύρια ευρώ που ήταν το 2000, έφθασαν τα 16,3 δισεκατομμύρια ευρώ το 2010 και τα 22,5 εκατομμύρια ευρώ το 2011. Δηλαδή το ίδιο διάστημα που η Τουρκία αύξησε τις εξαγωγές της 500%, η Ελλάδα της Ευρωζώνης και των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης τις αύξησε ...40%. Περίπου αντίστοιχη είναι και η πορεία των μεγεθών στον τουριστικό τομέα για τις δυο χώρες, που τις αρχές της δεκαετίας του 1990 η Ελλάδα ήταν έτη φωτός μπροστά από την Τουρκία, για να φθάσουμε το 2011 η Τουρκία να δέχεται 31,5 εκατομμύρια ξένους τουρίστες, αφήνοντας συνάλλαγμα 23 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ τα αντίστοιχα μεγέθη για την Ελλάδα είναι τα 16,5 εκατομμύρια τουρίστες και συνάλλαγμα 10,4 δισεκατομμύρια ευρώ. Η κατάσταση στον κατασκευαστικό τομέα είναι ακόμα χειρότερη, αφού οι ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες, που μέχρι να ανακαλύψουν τα δημόσια έργα και τη σημαδεμένη τράπουλα στη διανομή του εθνικού μας πλούτου, έχτιζαν στην κυριολεξία τις υποδομές σχεδόν όλων των χωρών της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής και της Αραβικής Χερσονήσου, έχουν σχεδόν μηδενική παρουσία σε διεθνές επίπεδο. Την ίδια στιγμή, που οι τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες τότε που οι Έλληνες έχτιζαν τον κόσμο απλά δεν υπήρχαν, σήμερα κατασκευάζουν έργα πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων σε ολόκληρο τον πλανήτη, ενισχύοντας με τεράστια κεφάλαια την τουρκική οικονομία. Γιατί τα γράφουμε αυτά, αφού η «ειδικότητά» μας δεν είναι τα οικονομικά. Κυρίως για δυο λόγους. Ο ένας είναι για να καταδείξουμε ότι η Τουρκία κατάφερε αυτούς τους φρενήρεις ρυθμούς ανάπτυξης γιατί οι πολιτικοί της είχαν και συνεχίζουν να έχουν όραμα για την πατρίδα τους, διαθέτουν αξιόλογο γραφειοκρατικό δυναμικό, που είναι σε θέση να χαράσσει στρατηγική και να συμβουλεύει ανάλογα την κυβέρνηση και τους πολιτικούς, διαθέτουν κράτος, που μπορεί να υλοποιήσει τις πολιτικές που αποφασίζει η κυβέρνηση και τέλος διαθέτουν αξιόπιστη επιχειρηματική τάξη, που συνεργάζεται με το κράτος και την κυβέρνηση. Φυσικά και δεν είναι όλα ρόδινα στην Τουρκία, όπως για παράδειγμα οι συνθήκες εργασίας, τα δικαιώματα των εργαζομένων κλπ. Όμως, όλο αυτό το σύστημα λειτουργεί με βάση ένα εθνικό σχέδιο και μια στρατηγική, με αποτέλεσμα να πενταπλασιάσει τις εξαγωγές σε δέκα χρόνια. Αν αποπειραθούμε να κάνουμε μια σύγκριση με το πως λειτουργούν οι αντίστοιχοι τομείς. φορείς και πρόσωπα στην Ελλάδα, δεν θα καταφέρουμε τίποτε περισσότερο από το να αυξήσουμε τη δόση και το επίπεδο της εθνικής μας θλίψης, για το κατάντημα της πατρίδας μας. Με αυτό ακριβώς σχετίζεται και ο δεύτερος λόγος του σημερινού μας άρθρου. Τί εννοούμε. Διαβάσαμε σε μια πρόσφατη ανάλυση για το ρόλο που παίζει το εξαγωγικό εμπόριο της Τουρκίας στο Ιράκ και συγκεκριμένα στο Βόρειο Ιράκ, όπου λειτουργεί de facto το αυτόνομο κουρδικό κράτος, το οποίο μέχρι προχθές αποτελούσε έναν από τους βασικούς εχθρούς της Τουρκίας. Το έτος 2011 οι εξαγωγές της Τουρκίας προς το Ιράκ έφθασαν τα 8,225 δισεκατομμύρια δολάρια, από τα οποία τα 6 δισεκατομμύρια έγιναν στο αυτόνομο Κουρδιστάν. Το πρώτο τετράμηνο του 2012 οι εξαγωγές της Τουρκίας στο Ιράκ ξεπέρασαν τα 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια, παρουσιάζοντας αύξηση 40% σε σχέση με το 2011. Όσον αφορά στις κατασκευές, οι τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες έναντι δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, στην κυριολεξία χτίζουν όλες τις υποδομές του Ιράκ και κυρίως του Κουρδιστάν, που είχαν καταστραφεί στη διάρκεια του πρώτου και του δεύτερου πολέμου του Ιράκ. Αν αναρωτιέται ο αναγνώστης για τη θέση της χώρας μας σε αυτήν την κοσμογονία που γίνεται στο Ιράκ και του Κουρδιστάν, αρκεί να πούμε ότι ο Έλληνας πρέσβης στη Βαγδάτη παλεύει στην κυριολεξία μόνος, υποβοηθούμενος από έναν διπλωμάτη και άλλους δυο υπαλλήλους, ενώ έστειλε την προσωπική του γραμματέα να «επανδρώσει» το Γραφείο Εμπορικής Αντιπροσωπείας της Ελλάδος στο αυτόνομο Κουρδιστάν, για να μην κλείσει και κατεβεί η ελληνική σημαία, ένα γραφείο που άνοιξε μετά κόπων και βασάνων και μετά από εκκλήσεις ετών στο ελληνικό υπουργείο εξωτερικών. Την ίδια στιγμή, ο Τούρκος πρέσβης έχει στη διάθεσή του, εκτός από τα προξενεία της Ερμπίλ, της Μοσούλης, της Βαγδάτης και της Βασόρας, περισσότερα από εκατό άτομα για να κάνει τη δουλειά του, που είναι κυρίως η προώθηση των οικονομικών συμφερόντων της χώρας του, συνεπικουρούμενος από την Τράπεζα Ζιραάτ, το υποκατάστημα της οποίας στη Βαγδάτη κάνει και άλλες «δουλειές» του τουρκικού κράτους. Να σημειωθεί δεν ότι τη στιγμή που οι Τούρκοι παρέχουν κάθε διευκόλυνση στους πολίτες του Ιράκ μέσω των διπλωματικών τους αντιπροσωπειών για να προωθήσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα, ο Έλληνας πρέσβης δεν έχει τη δυνατότητα να χορηγήσει ούτε μια θεώρηση εισόδου σε μεγιστάνες και επιχειρηματίες του Ιράκ που θέλουν να δουλέψουν με Έλληνες επιχειρηματίες και τους συστήνει να απευθυνθούν στις προξενικές αρχές της Ελλάδος στο Αμάν της Ιορδανίας και στην Άγκυρα, ναι καλά διαβάσατε, στην Άγκυρα!!! Να σημειώσουμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που, όπως πληροφορούμαστε από αξιόπιστες δικές μας πηγές, η κυβέρνηση και ο επιχειρηματικός κόσμος του αυτόνομου Κουρδιστάν, που είναι η νέα ανερχόμενη οικονομική δύναμη της περιοχής, περιμένουν τους Έλληνες επιχειρηματίες και τα ελληνικά προϊόντα, αφού έχουν διαπιστώσει προ πολλού ότι η οικονομική εξάρτηση από την Τουρκία έχει τέτοιες πολιτικές διαστάσεις, που μπορεί να σταθούν εμπόδιο στο δρόμο προς την ανεξαρτησία. Με άλλα λόγια, αρκετά δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο περιμένουν τους Έλληνες επιχειρηματίες στο Ιράκ και το αυτόνομο Κουρδιστάν, αρκεί να ξυπνήσει επιτέλους η Ελλάδα και να ξαναβρεί το εμπορικό του δαιμόνιο ο Έλληνας επιχειρηματίας. *Ελπίζουμε η νέα κυβέρνηση να λάβει έγκαιρα τα μηνύματα των καιρών, να απομονώσει κύκλους που αναπαράγουν τη διαφθορά, την αναξιοπρέπεια και τη δουλικότητα, να αναθέσει πολιτικά πόστα σε έντιμους και αξιοπρεπείς πολιτικούς, να επιτρέψει σε ικανούς και έντιμους υπηρεσιακούς παράγοντες να εργαστούν για την Πατρίδα, όπως είναι το καθήκον και η αποστολή τους, για να γνωριστεί πλέον η Ελλάδα με αυτό που λέμε στρατηγική, τη μόνη έννοια που μπορεί να γλυτώσει τη χώρα από την πορεία προς την καταστροφή!!! Source : Κυριακάτικη Δημοκρατία

Ελληνική οικονομία :Βλέποντας τον δέντρο χάνεται το δάσος

Η οικονομική κρίση και ύφεση που πλήττει την διεθνή οικονομία και την χώρα μας έχει συνδυαστεί με την πολλαπλή επιδείνωση των μεγάλων διαρθρωτικών αδυναμιών της ελληνικής οικονομίας και φέρνει στο φως, εκτός των άλλων, τη σοβαρότητα της συρρίκνωσης της απασχόλησης και του παραγωγικού ιστού της χώρας. Ενώ για μια μακρά περίοδο η διαδικασία της αποβιομηχάνισης δεν φαινόταν να προκαλεί τις ανησυχίες που θα έπρεπε στα οικονομικά επιτελεία, το ερώτημα που γεννιέται σήμερα είναι εάν η Ελλάδα θα είναι το 2020, δηλαδή σε δέκα χρόνια, μια χώρα με υπολογίσιμο βιομηχανικό και μεταποιητικό ιστό. Κι αν υποθέσουμε ότι γίνεται κατανοητή η σοβαρότητα του προβλήματος από την οικονομική πολιτική της χώρας, είναι προφανές ότι χρειάζεται να γίνουν ανατροπές στην αναπτυξιακή και βιομηχανική πολιτική και να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά εργαλεία, προκειμένου να γίνουν στρατηγικές επιλογές οι οποίες θα ανταποκρίνονται στις υπάρχουσες ανάγκες και δυνατότητες και θα στοχεύουν στη εξισορρόπηση της θέσης της ελληνικής οικονομίας στον ευρωπαϊκό και τον διεθνή χώρο. Η προοπτική εξόδου από την κρίση είναι προφανές ότι απαιτεί την κατανόησή της ως κρίση της πραγματικής οικονομίας και όχι ως κρίση της χρηματο-πιστωτικής της σφαίρας, στην οποία επωάσθηκε «ο ιός της κρίσης» και σταδιακά και δυναμικά διείσδυσε στους αρμούς της πραγματικής οικονομίας σε διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο. Έτσι, στην κατεύθυνση αυτή, απαιτείται η κατανόηση της δομικής κρίσης του αναπτυξιακού μοντέλου στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιπρόσθετα, οι αναγκαίες επιλογές απαιτείται να έχουν ορίζοντα δεκαετίας με την υπέρβαση του αναπτυξιακού προτύπου της δανειακής μεγέθυνσης της δημόσιας και ιδιωτικής κατανάλωσης, της ανισοκατανομής του εισοδήματος, της απελευθέρωσης της φοροδιαφυγής, εισφοροδιαφυγής και της ευέλικτης, αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας καθώς και της συρρίκνωσης του τεχνολογικού και παραγωγικού δυναμικού της χώρας. Μετά την κρίση της σταθεροποιητικής πολιτικής και των συνεπειών της απαιτείται πλέον, σε ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο κρατών-μελών, η διαμόρφωση ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου (Ευρωπαϊκή Συνθήκη για τη Οικονομική και Κοινωνική Ανάπτυξη) με κεντρικές προτεραιότητες την τεχνολογική, παραγωγική, κοινωνική και δημοσιονομική ανασύσταση των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εάν η στρατηγική αυτή δεν αποτελέσει την κατά προτεραιότητα επιλογή της δεκαετίας 2010-2020 στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη-μέλη της, τότε το «σταθεροποιητικό μέλλον των προσδοκιών και της τόνωσης της προσφοράς» όπως συνέβη τα τελευταία είκοσι χρόνια, παραμελώντας «την τόνωση της ενεργού ζήτησης» διαγράφεται δυσοίωνο για την πλειοψηφία του ευρωπαϊκού πληθυσμού. Από την άποψη αυτή, απαιτείται να βρεθούν νέοι θύλακες κινητήριας δύναμης της ευρωπαϊκής και ελληνικής ανάκαμψης, προκειμένου να ανατραπούν οι χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης που τροφοδοτούν υψηλά ποσοστά ανεργίας στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα, απαιτείται να αναζητηθούν νέες ισορροπίες και νέοι θύλακες κινητήριων δυνάμεων για κάθε οικονομία γενικά, αλλά και για την ελληνική οικονομία ειδικότερα. Στην τρέχουσα συγκυρία, για κάθε οικονομία, αποτελεί επιλογή πρώτης προτεραιότητας η δημιουργία ενδογενών προϋποθέσεων ανάπτυξης. Οι προϋποθέσεις αυτές, σε συνδυασμό με τις αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις ενίσχυσης του ανταγωνισμού, διευρύνουν τους πόλους ανάπτυξης και αμβλύνουν τις επιπτώσεις των εξωτερικών διαταραχών. Στο πλαίσιο αυτό οι διαρθρωτικές παρεμβάσεις είναι περισσότερο αποτελεσματικές αν μεταξύ των επιχειρήσεων - κλάδων, μέσω των διασυνδέσεών τους (linkages), μπορούν να διαχυθούν (spillover) σ’ ένα ευρύτερο πλέγμα οικονομικών δραστηριοτήτων που περιλαμβάνει περισσότερες επιχειρήσεις - κλάδους. Έτσι, οι διακλαδικές σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των υπηρεσιών και της βιομηχανίας από την μια και της βιομηχανίας και των υπηρεσιών από την άλη αποτελούν ένα κρίσιμο παράγοντα της δυναμικής της μεγέθυνσης των οικονομιών. Ειδικότερα για την ευρωπαϊκή οικονομία αποτελεί επιλογή πρώτης προτεραιότητας η δημιουργία εσωτερικών προϋποθέσεων ανάκαμψης, αφού οι εξωτερικές προϋποθέσεις είναι αρκετά περιορισμένες. Πιο συγκεκριμένα, είναι αναγκαίο για την ανάκαμψη και την αποτροπή της κρίσης δανεισμού, χρέους και ανεργίας, να αντικατασταθεί ριζικά το ευρωπαϊκό και ελληνικό πρότυπο ανάπτυξης της ευελιξίας της εργασίας (μικρο-επίπεδο), της ενίσχυσης της προσφοράς (μακρο-επίπεδο) και της ιδιωτικοποίησης και κεφαλαιοποίησης του κοινωνικού κράτους (κοινωνικό επίπεδο), από το νέο αναπτυξιακό πρότυπο της ρύθμισης της εργασίας (μικρο-επίπεδο), της ενίσχυση της καινοτομικής και παραγωγικής ανάπτυξης με την αύξηση των δημόσιων και ιδιωτικών επενδύσεων και της ενδυνάμωσης της αναδιανομής του εισοδήματος και της αναδιανεμητικότητας του κοινωνικού κράτους (κοινωνικό επίπεδο). Κατ’ αυτόν τον τρόπο, βραχυπρόθεσμα και μεσο-μακροπρόθεσμα θα εξαλειφθεί ο φαύλος κύκλος των δημοσιονομικών, αναπτυξιακών και κοινωνικών αδιεξόδων στην ελληνική οικονομία. Στο υπόβαθρο αυτής της αναπτυξιακής στρατηγικής απαιτείται να είναι η κερδοφορία και όχι η κερδοσκοπία το θεμελιώδες στοιχείο του επιχειρηματικού μας πολιτισμού. Αξίζει να σημειωθεί ότι το αναπτυξιακό πρόβλημα της ελληνικής και ευρωπαϊκής οικονομίας δεν εξαντλείται στα έσοδα, τις δαπάνες, το δημόσιο έλλειμμα και το δημόσιο χρέος. Είναι πολύ βαθύτερο και σοβαρότερο και σχετίζεται κυρίως όχι με τον εμπειρικό και πρακτικό χαρακτήρα επίλυσής του, αλλά με την οπτική που αξιολογείται το οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Από την άποψη αυτή εάν το πρόβλημα αξιολογείται με μονεταριστικούς όρους ως δημοσιονομικό και διαχειριστικό, τότε η περίοδος 2010-2015 στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδιαίτερα στα κράτη-μέλη της Ανατολικής και Μεσογειακής περιφέρειάς της, θα χαρακτηρισθεί από την παράταση ή την πρόκληση δεύτερου κύματος ύφεσης και στασιμότητας, με αύξηση της ανεργίας, η οποία εκτιμάται ότι δεν θα μειωθεί σε χαμηλότερα επίπεδα απ’ αυτά του 2008 (7,8% στην Ελλάδα) ακόμη και με θετικό πρόσημο στον ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ. Source : http://www.inegsee.gr

Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Πέρα από ιδεολογίες και κόμματα

Σκέφτομαι, ότι το πρόβλημα της χώρας εξακολουθεί και είναι η νοοτροπία της συντριπτικής πλειονότητας των κατοίκων, ανεξαρτήτως ιδεολογίας και πολιτικής,που τοποθετεί καθένας τον εαυτό του. Κάνω αυτόν τον διαχωρισμό γιατί άλλο πράγμα είναι να δηλώνει κανεις δεξιός, αριστερός, δημοκράτης, προοδευτικος, ριζοσπάστης, επαναστάτης, συντηρητικός, κομμουνιστής, διεθνιστής, οικολόγος και άλλο πράγμα τι στην πραγματικότητα ειναι. Τους ανθρώπους εγώ τους κρίνω από το τι κάνουν στην καθημερινή τους ζωή. Από τη νοοτροπία τους και τη συμπεριφορά τους στους δικούς τους ,τους γύρω τους και στους ξένους το πώς ζουν,με λίγα λόγια. Αυτό είναι το κριτήριο μου για να κατατάξω κάποιον σε μια κατηγορία. Η ίδια η ζωή μου έχει αποδείξει επανειλημμένως ότι το τι δηλώνει καθένας σπανίως έχει σχέση με το τι είναι. Αντίθετα μάλιστα, όσο πιο ριζοσπάστης και επαναστάτης δηλώνει ότι είναι κανένας τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να κρύβει μέσα του έναν συντηρητικό αυταρχικό εξουσιαστή. Ο οποίος μάλιστα εμφανίζεται μόλις εξασφαλιστεί η πρώτη καρέκλα -ή άλλη θέση- εξουσίας. Αντιστοίχως όσο πιο πολλά λέει κανείς τόσο μεγαλύτερη είναι η βεβαιότητα,ότι τα λόγια του είναι κενά περιεχόμενου. Επίσης, όσο πιο φανφαρονικές είναι οι λέξεις του τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να πρόκειται περί αερολογιών. Δεν είναι η πρώτη, αλλά η νιοστή φορά που μου έρχονται στο μυαλό όλα αυτά. Όπως και η δημοκρατικότητα καθενός,που στην καθημερινή του ζωή οι κινήσεις του - από την κυκλοφοριακή του αγωγή μέχρι τον τρόπο που συμπεριφέρεται στο δρόμο και στη δουλειά του,στους σερβιτόρους και στην ουρά της στάσης - φανερώνουν συνήθως έναν αγενή και αντικοινωνικό ατομιστουλη, έως και έναν μικρό σατράπη. Φυσικά,υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Αλλά οι εξαιρέσεις δεν δημιουργούν μεχρι στιγμής κυρίαρχη κοινωνική νοοτροπία. Αντιθέτως, οι εξαιρέσεις δολοφονούνται κάθε μέρα ψυχικά και σωματικά μέσα σ' αυτή την αρένα. Και δεν εκπλήσσομαι ποτέ, που άνθρωποι με την ίδια νοοτροπία δηλώνουν διαφορετικές πολιτικές τοποθετήσεις και υπερασπίζονται διαφορετικές ιδεολογίες. Σχεδόν πάντα όλα αυτά μαρτυρούν βαθιά καταπίεση και έντονα συμπλέγματα κατωτερότητας. Έλλειψη κοινωνικής αγωγής. Παντελή απουσία αστικής κοινωνικής συνείδησης. Άγνοια κανόνων αλληλοσεβασμού συμβίωσης. Κυρίως, μαρτυρούν ανωριμότητα. Δεδομένου οτι το αυγό έκανε την κότα δεν έχω απορία για τον υπαίτιο αυτής της αντικοινωνιας, που ζούμε. Πίσω από το παιδί αναζητήστε τον γονιό, αναζητήστε το σχολειο, αναζητήστε αυτόν που βάζει τους κανόνες του παιχνιδιού. Αυτον που έχει την ισχύ να εξουσιάζει και να εκβιάζει. Είτε με την ισχύ της θέσης είτε με την ισχύ της τσέπης. Επειδή αυτός που έχει την ισχυ δεν έχει κανένα ελαφρυντικό και κανένα άλλοθι. Ο γονιός, ο δάσκαλος, ο εργατικός και ο πολιτικός ταγός και ο οικονομικός εξουσιαστής είναι ταυτοχρόνως και η κότα και τ' αυγό. Και η κοινωνία ολόκληρη είναι όμηρος τους. Και τίποτε δεν θα αλλάξει ποτέ εδώ - και πουθενά αλλού - αν κάποιος ή κάποιοι απ ολα αυτά τα αυγά δεν σπάσουν μια μέρα τον φαύλο κυκλο. Αν δεν αποφασίσουν ότι η μέχρι τώρα νοοτροπία τους είναι καταστροφική γιατί ΔΕΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ την κοινωνία. ΔΕΝ ΣΥΜΦΕΡΕΙ την επωφελή συμβίωση. Όχι όποια συμβίωση. ΤΗΝ ΕΠΩΦΕΛΗ για το μεγάλο πλήθος του συνόλου. Αυτό είναι κοινωνία. Μου ήρθαν όλα αυτά στο μυαλό έντονα, ακούγοντας τις αρλουμπολογιες διαφόρων νέων υπουργών, διαφόρων νέων ριζοσπαστών, διαφόρων μόνιμων επαναστατών, διαφόρων γνωστών απατεώνων και κλεφτών της περιουσίας του λαού, διαφορων θρασύτατων παραγόντων της ζωής του τόπου και διαφορων ψευτών. Επιπλέον, μου ήρθαν στο μυαλό έντονα,γιατί κυκλοφορώντας, όπως πάντα στους δρόμους συνάντησα σε κάθε βήμα την ίδια νοοτροπία και την ίδια συμπεριφορά μιας αντικοινωνικής κοινωνίας. Η οποία,είναι φανερό, ότι χρειάζεται ένα πάρα πολύ ισχυρό τράνταγμα για να αλλάξει και να πάει παραπέρα. Τα ήδη υπό εξέλιξη βάσανα της δεν της αρκούν. Δεν παράγουν φαίνεται ικανό τράνταγμα. Είναι σοφότερο να το προκαλέσει η ίδια παρά να το υποστεί από άλλους. Το ξέρει; [Του Γ. Παπαδόπουλου-Τετράδη, από tvxs.gr]

O tempora o mores : Αλλοι καιροί άλλα ήθη

*Μια σύγκριση του ηρωικού παρελθόντος με το παρόν, φυγοστράτων πολιτικών Γράφει ο Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης Σήμερα μας φαίνεται απίστευτο, αλλά υπήρξαν εποχές, που αρκετοί βουλευτές και οι πρώην βουλευτές, έσπευδαν να καταταγούν εθελοντικά στο στράτευμα όταν η Ελλάδα κινδύνευε!!! ‘Όχι όπως στις μέρες μας με τους πολλούς αστράτευτους κοινοβουλευτικούς άνδρες… Και αυτό φάνηκε κατά τρόπο μεγαλειώδη στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912- 1913, οι οποίοι διπλασίασαν τότε την Ελλάδα. Αρκετοί βουλευτές τότε αλλά και πρώην βουλευτές χωρίς να υπολογίζουν τα προβλήματα της ηλικίας τους, έσπευσαν να καταταγούν και να πολεμήσουν δίνοντας ακόμα και τη ζωή τους όπως για παράδειγμα, ο πρώην βουλευτής Κέρκυρας Λορέντζος Μαβίλης. Σήμερα, δεν γνωρίζουμε όλους τους κοινοβουλευτικούς άνδρες που έσπευσαν τότε να κάνουν το καθήκον τους και μάλιστα εθελοντικά. Γνωρίζουμε όμως μερικούς, που τα ονόματά τους περιέχονται κατά τρόπο απροσδόκητο σε μια ανοιχτή επιστολή (31 Ιουλίου 1913) του τότε πολεμικού ανταποκριτή της εφημερίδας «Πατρίς» Β. Κατωπόδη. Ο Κατωπόδης έκανε το καθήκον του σαν στρατιώτης στα μέτωπα της Μακεδονίας και της Ηπείρου και σαν δημοσιογράφος, στέλνοντας δεκάδες ανταποκρίσεις στην εφημερίδα του Σπ. Σίμου προσωπικού φίλου του Ελευθέριου Βενιζέλου. Ο Σίμος που ήταν τότε εκτός από διευθυντής της «Πατρίδος» και βουλευτής, είχε τοποθετηθεί ως πολιτικός σύμβουλος του στρατηγού Σαπουντζάκη στο μέτωπο της Ηπείρου. *Ο τίτλος της επιστολής Χατζηγιάννη στη "Νέα Ημέρα". Η διαμάχη Κατωπόδη- Χατζηγιάννη Το καλοκαίρι του 1913 ξέσπασε μια διαμάχη, όταν ο δημοσιογράφος της «Νέας Ημέρας» Γρηγόριος Βασιλάς, με ανοιχτή επιστολή του γραμμένη στο Δεδέαγατς (25 Ιουλίου 1913) επέκρινε Αθηναίους πολεμικούς ανταποκριτές, ότι έστελναν φανταστικές περιγραφές μαχών, που τις έγραφαν στα γραφεία τους Ο βουλευτής της Λάρισας Δημήτριος Χατζηγιάννης, με επιστολή του στην εφημερίδα «Νέα Ημέρα» (δημοσιεύθηκε στις 27 Ιουλίου 1913) είχε κατηγορήσει τον Τύπο, γιατί δεν έστειλε απεσταλμένους στην περιοδεία του ως μέλους κοινοβουλευτικής επιτροπής, στις περιοχές της Θράκης, τις οποίες είχαν καταστρέψει οι Βούλγαροι στρατιώτες υποχωρώντας. Υπογράμμιζε μάλιστα ότι η ελληνική κοινοβουλευτική επιτροπή δεν είδε Έλληνες δημοσιογράφους στα μέρη όπου σημειώθηκαν οι Βουλγαρικές θηριωδίες, όπως στο Δεμίρ Ισσάρ (σήμερα Σιδηρόκαστρο) στις Σέρρες και το Δοξάτο Δράμας. Τουναντίον, έλεγε, ότι συνάντησε ξένους δημοσιογράφους. Φυσικά εξαιρούσε τον Γρηγόριο Βασιλά, απεσταλμένο της «Νέας Ημέρας». Ο Χατζηγιάννης κατηγόρησε ευθέως τους Αθηναίους δημοσιογράφους ότι έγραφαν περιγραφές μαχών από τα γραφεία τους είτε της Θεσσαλονίκης είτε της Αθήνας! *Η κατάληξη της επιστολής Χατζηγιάννη με την υπογραφή του Τότε ο Βασίλειος Κατωπόδης έστειλε ανοιχτή επιστολή κατακεραυνώνοντας τον Χατζηγιάννη για την υπηρεσία του στο Στράτευμα, στο οποίο είχε καταταγεί εθελοντικά (στον πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο), αν και ήταν ήδη βουλευτής. «Ωσεί δε μνησικακών- έγραφε ο Κατωπόδης- διότι οι Έλληνες δημοσιογράφοι δεν σου έκαναν την τιμήν να σου γίνουν ουρά, εκτρέπεσαι εις ύβρεις και συκοφαντίας κατά των μεν- ότι δήθεν δεν είδες Έλληνας δημοσιογράφους εις το στρατόπεδον ενώ πράγματι το αντίθετον συνέβη, ημείς ουδέποτε σε είδομεν- και δίδεις πιστοποιητικά ικανότητος εις τους δε, εις εκείνους δηλαδή, που σου έκαναν ουράν εις Γκιουμουλτζίναν και Δεδέαγατς…». Ο Κατωπόδης αναφέρεται στην έντονη παρουσία του στις πολεμικές επιχειρήσεις και κατηγορεί ευθέως τον βουλευτή: «Ως ενθυμείσαι πριν με συναντήσεις εις την Μακεδονίαν, με συνήντησες εις την Άρταν, όπου καθ’ ήν εποχήν οι Έλληνες ηγωνίζοντο εις τας οροσειράς της Αετορράχης και της Μανωλιάσας, συ στρατιώτης ων και βουλευτής μαζύ, προετίμας να κρύπτεσαι επί μήνας ολοκλήρους κάμνων τον άρρωστον εις το νοσοκομείον της Άρτας, εις τρόπον ώστε, η στάσις σου αυτή να γίνη κοινόν σκάνδαλον μεταξύ των φιλοτίμων και πατριωτικοτάτων πολιτών της Άρτας. Ενθυμείσαι ότι τότε οσάκις ηρχόμην εκεί χάριν των δημοσιογραφικών αναγκών, απέστρεφον το πρόσωπόν μου μόλις σε συνήντων, διότι σε διαβεβαιώ ότι μου έκαμνες αποτροπιασμόν και αηδίαν όπως έκανεν αποτροπιασμόν εις όλους τους πολίτας της Άρτας το να σε βλέπουν να στεγάζεσαι εις τα διάφορα νοσοκομεία και να τριγυρίζης εις τους δρόμους, καθ’ ην εποχήν τα παιδιά του λαού επλήρωναν εις αίμα τον πατριωτικόν φόρον εις τα βουνά της Μανωλιάσας. Ενθυμείσαι μάλιστα ότι αυτήν την εποχήν άλλοι βουλευταί ως ο Γρανίτσας, ο Αραβαντινός, ο Καφαντάρης, ο Νεγρεπόντης ηγωνίζοντο εις την πρώτην γραμμήν ή προσέφερον πολυτίμους υπηρεσίας εις τον στρατόν». Ο Κατωπόδης κατηγορούσε τον Χατζηγιάννη: «Συ, ο στρατιώτης, προτίμησες να προσκολληθείς εις την κοινοβουλευτικήν επιτροπήν και να γίνεις επιτιμητής του Τύπου, ο οποίος δεν παρηκολούθησεν την μεγάλην σου δράσιν!». Εδώ όμως ο Κατωπόδης είναι άδικος. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο δεν έλαβαν μέρος οι βουλευτές με διαταγή του υπουργείου Στρατιωτικών. Ανταπάντησε αμέσως ο Χατζηγιάννης με νέα επιστολή του στη «Νέα Ημέρα» (1 Αυγούστου 1913) γράφοντας μεταξύ άλλων: «Εις την εκστρατείαν της Ηπείρου έλαβον μέρος οικειοθελώς, ενώ ηδυνάμην και εγώ να μένω εις Αθήνας, ασθενήσας δε εκ των κακουχιών, όπως και χιλιάδες άλλαι στρατιωτών, μετεφέρθην εις νοσοκομείον της Άρτης, όπου και ενοσηλεύθην». Και παραπέμπει ονομαστικά σε γνωματεύσεις στρατιωτικών γιατρών. Στη διαμάχη παρενέβη και ο πολεμικός ανταποκριτής της «Νέας Ημέρας» στην ΄Ηπειρο Νικόλαος Χ. Λάσκαρις, ο οποίος σε επιστολή του στην εφημερίδα του (28 Αυγούστου 1913) κατηγορούσε μεταξύ άλλων τους Αθηναίους πολεμικούς ανταποκριτές ως «γράφοντες τον πόλεμον από το… κρεβάτι τους». Βουλευτές φανταράκια στον πόλεμο Ας δούμε όμως ποιοι ήταν οι βουλευτές, που επαινεί ο Κατωπόδης, ότι πολέμησαν ακόμα και στην πρώτη γραμμή, αλλά και ορισμένους άλλους: Ο δικηγόρος Παναγιώτης Αραβαντινός, που γεννήθηκε το 1882 και εκλεγόταν βουλευτής Αργολιδοκορινθίας. Εξελέγη βουλευτής από 28 Νοεμβρίου 1910 έως 29 Δεκεμβρίου 1911. Στη συνέχεια από 11 Μαρτίου 1912 έως 18 Απριλίου 1915 (δηλαδή όταν διεξάγονταν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι ήταν βουλευτής). Επανεξελέγη κατά τα έτη 1923-1925 και ως βουλευτής Ψαρών για τη Βουλή των ετών, 1928-1932, Πέθανε στις 27 Απριλίου 1932. Ο συγγραφέας Στέφανος Γρανίτσας υπήρξε βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας. Εξελέγη από 8 Αυγούστου 1910 έως 12 Οκτωβρίου 1910. Ακολούθως εξελέγη από 28 Νοεμβρίου 1910 έως 29 Δεκεμβρίου 1911 και από 11 Μαρτίου 1912 έως 18 Απριλίου 1915 (δηλαδή όταν διεξάγονταν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι ήταν βουλευτής). Κατόπιν επανεξελέγη στη Βουλή των ετών 1915-1920. Πέθανε στις 16 Σεπτεμβρίου 1915. *Ο Στέφανος Γρανίτσας Ο Στέφανος Γρανίτσας πολέμησε ως ανθυπολοχαγός. Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Πατρίς» (6 Δεκεμβρίου 1912) το όνομα του Γρανίτσα, ως επικεφαλής δυνάμεως είχε γίνει περιώνυμο στην περιοχή του Σουλίου, μαζί με τα ονόματα των οπλαρχηγών Φουρτούνα (παλαιός Μακεδονομάχος), Κολοβού και Λεοντίου. Σύμφωνα με την εφημερίδα "Νέα Ημέρα" (8-11-1912) ο οπλαρχηγός Γρανίτσας με 20 άνδρες βοηθώντας και τον Κρητικό οπλαρχηγό Κ. Μάνο βάδισε σε μια περίπτωση από τη Ζώριτσα της Άρτας και έφτασε στην κορυφή του βουνού, αφού καθ' όδόν εξουδετέρωσε μια συμμορία Τσάμηδων. Ο πολιτικός Γεώργιος Καφαντάρης γεννήθηκε το 1872 στην Ανατολική Φραγκίστα Ευρυτανίας. *Ο Γεώργιος Καφαντάρης Εξελέγη βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας από 20-2-1905 έως 1-2-1906, από 26-3-1906 έως 25-3-1910 και από 11 Μαρτίου 1912 έως 18 Απριλίου 1915 (δηλαδή όταν διεξάγονταν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι ήταν βουλευτής). Επανεξελέγη ως βουλευτής Ευρυτανίας κατά τα έτη 1915-1920, 1920-1922, 1923-1925 (Εθνοσυνέλευση) , 1926-1928, 1928-1932, 1932-1933, 1933-1935, το 1936 (από 26 Ιανουαρίου έως 4 Αυγούστου 1936). Υπηρέτησε σε διάφορα υπουργεία και το 1924 ανέλαβε για σύντομη θητεία την πρωθυπουργία. Όταν άρχισε ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος παρουσιάσθηκε και κατετάγη στο Α΄Σύνταγμα. Ο Μιλτιάδης Νεγρεπόντης, γεννήθηκε στη Μασσαλία. Εξελέγη βουλευτής Αττικής από 28 Νοεμβρίου 1910 έως 20 Δεκεμβρίου 1911(Β΄ Αναθεωρητική Βουλή) από 11 Μαρτίου 1912 έως 18 Απριλίου 1915 (δηλαδή όταν διεξάγονταν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι ήταν βουλευτής) και από 31 Μαΐου 1915 έως 29 Οκτωβρίου 1915, από 12 Ιουλίου 1917 έως 10 Σεπτεμβρίου 1920. Διετέλεσε δύο φορές υπουργός Οικονομικών. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τους Βαλκανικούς, διοργάνωσε πρώτος τη στρατιωτική υπηρεσία αυτοκινήτων και τη διηύθυνε κατά τη διάρκεια της θητείας του. *Ο Μιλτιάδης Νεγρεπόντης Σε χρονογράφημα της εφημερίδας «Χρόνος» (9 Οκτωβρίου 1912) με τίτλο «Ολίγη Λάρισα» και υπογραφή Μ. (ίσως είναι ο Τίμος Μωραϊτίνης) αναφέρεται στην είσοδο του Στρατού μας στη Λάρισα και προστίθεται: «Να και τα αυτοκίνητα του Στρατηγείου. Το έν οδηγεί με στολήν λοχίου του Μηχανικού ο κ. Μ. Νεγρεπόντης, ο βουλευτής Αττινοβοιωτίας. Φέρει μεταξύ βαθμοφόρων και τον φίλον κ. Γ. Ροϊλόν τον στρατιωτικόν ζωγράφον: Μετά το 1897, το οποίον έγινε αφορμή να ζωγραφίση την «Μάχην των Φαρσάλων» και τα «Δελέρια» μας ήλθεν και πάλιν δια να ζωγραφίση την Ελλάδα της Νίκης». Αλλά και ο επικρινόμενος από τον Κατωπόδη βουλευτής Λάρισας Δημήτριος Χατζηγιάννης, είχε πλούσια πολιτική δράση. Το 1910 δημοσίευσε το έργο του «Το αγροτικό ζήτημα της Θεσσαλία». Το έργο αυτό συνέβαλε στην ενημέρωση της κοινής γνώμης για την δραματική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν στις αρχές του 20ου αιώνα οι κολλήγοι της Θεσσαλίας. *Ο Δημήτριος Χατζηγιάννης Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 8 Αυγούστου του 1910. Επανεξελέγη στις 11 Μαρτίου 1912 (άρα ήταν βουλευτής όταν εξερράγη ο πόλεμος). Στη συνέχεια εξελέγη ξανά βουλευτής το 1932-1933 και το 1933- 1935. Από το 1927 μέχρι το 1932 ήταν γενικός γραμματέας του Αγροτικού Κόμματος. Πολιτεύθηκε και μετά την Κατοχή και το 1947 έγινε υφυπουργός Γεωργίας και τρία χρόνια αργότερα υπουργός. Δήμαρχος Λάρισας από το 1955-1959 η πρώτη, 1959-1964 η δεύτερη και 1967-1969 η τρίτη θητεία του) στο δημαρχιακό αξίωμα. Διετέλεσε επίσης πρόεδρος της Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας. Και πρώην βουλευτές ανταποκρίθηκαν στο προσκλητήριο της πατρίδας Υπήρξαν όμως και οι πρώην βουλευτές, που ανταποκρίθηκαν στο προσκλητήριο της πατρίδας και έσπευσαν στα πεδία των μαχών. Ένας από αυτούς ήταν ο Αλέξανδρος Ρώμας. Πρώην Πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής Ζακύνθου. Στο αξίωμα του προέδρου της Βουλής αναδείχθηκε τρεις φορές και προήδρευσε συνολικά σε 175 συνεδριάσεις. Την πρώτη φορά εξελέγη Πρόεδρος στις 3 Νοεμβρίου 1897. Για δεύτερη φορά εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής στις 7 Απριλίου 1905. Την τρίτη φορά, αναδείχθηκε Πρόεδρος της Βουλής στις 24 Σεπτεμβρίου 1909. Στενά συνδεδεμένος με τους Γαριβαλδινούς της Ιταλίας πήρε μέρος στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 ως εθελοντής του τάγματος των Ερυθροχιτώνων. Ανδραγάθησε στο μάχη του Δομοκού και προήχθη στο βαθμό του ταγματάρχη. Προηγουμένως αναμίχθηκε ενεργά στους αγώνες στήριξης της Κρητικής Επανάστασης του 1897 και μεταφέροντας τρόφιμα και εφόδια στους Κρητικούς με πλοίο συνελήφθη αιχμάλωτος από τις ναυτικές μονάδες των Μεγάλων Δυνάμεων, που είχαν αποκλείσει τη Μεγαλόνησο. Το 1909 δημιούργησε το σώμα των «Ελλήνων Ερυθροχιτώνων», το οποίο συντηρούσε με δικά του έξοδα. *Η είδηση του τραυματισμού του πρώην Προέδρου της Βουλής Αλεξανδρου Ρώμα Πολέμησε επικεφαλής του σώματος αυτού κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους στη Σιάτιστα, στα Γρεβενά, το Μπιζάνι, τη Μονή Τσέπου και διακρίθηκε ιδιαίτερα στην μάχη του Δρίσκου, όπου και τραυματίστηκε στο χέρι τον Νοέμβριο του 1912. Όταν τον μετέφεραν στο ορεινό χειρουργείο, συνάντησε εκεί τον βαριά τραυματισμένο πρώην βουλευτή της Κέρκυρας και ποιητή Λορέντζο Μαβίλη. Τον συνεχάρη και λίγο μετά, ο Μαβίλης εξέπνευσε. Ο Ρώμας στο Δρίσκο προήχθη σε αντισυνταγματάρχη επί του πεδίου της μάχης λόγω του ηρωισμού που επέδειξε. Ο Ρώμας είχε εκλεγοταν συνεχώς βουλευτής από το 1895 έως το 1909 όταν ανατικατέστησε τον Δ. Στεφάνου, Επανεξελέγη στην Α΄Αναθεωρητική Βουλή του 1910 και στη Βουλή των ετών 1912-1915 (άρα ήταν βουλευτής όταν εξερράγη ο πόλεμος). *Ο Λορέντζος Μαβίλης Είδαμε ήδη και την περίπτωση του Λορέντζου Μαβίλη. Γεννήθηκε στην Ιθάκη, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως δικαστικός. Είχε αριστοκρατική καταγωγή και ισπανικές ρίζες από την πλευρά του πατέρα του. Νωρίς ήρθε σε επαφή του με τον «σολωμικό» πνευματικό κύκλο της Κέρκυρας, πριν καταλήξει για σπουδές στη Γερμανία. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, αφοσιώθηκε στην ποίηση γράφοντας κυρίως σονέτα και υπερασπίστηκε με θέρμη την δημοτική ως εκλεγμένος βουλευτής Κερκύρας, όταν είχε κατηγορηθεί ο Παλαμάς. *Η είδηση του θανάτου του ποιητή και πρώην βουλευτή Λορέντζου Μαβίλη Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει, στην εθελοντική συμμετοχή του στην Κρητική Επανάσταση, τον άτυχο Ελληνοτουρκικό Πόλεμος του 1897, καθώς και στο γεγονός ότι έχασε τη ζωή του μαχόμενος στα βουνά της Ηπείρου κατά τον Α' Βαλκανικό Πόλεμο. Ο Λορέντζος Μαβίλης είχε εκλεγεί βουλευτής στη Β΄ Αναθεωρητική Βουλή των ετών 1910-1911. *Ο Ιωάννης Μακρόπουλος Ένας νεαρός φαντάρος, που τότε δεν είχε σχέση με την πολιτική ακόμα, πήρε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους και τραυματίσθηκε στη μάχη της Μπάνιτσας στην περιοχή της Φλώρινας. Ήταν ο Ιωάννης Μακρόπουλος από τη Λαμία, ο οποίος αναδείχθηκε Πρόεδρος της Βουλής στις 15 Δεκέμβριου 1952. Προηγουμένως, τον Ιανουάριο του 1945 συμμετείχε στην κυβερνητική αντιπροσωπεία, η οποία διαπραγματεύθηκε με το ΕΑΜ τη συμφωνία της Βάρκιζας. *Ο Αγαμέμνων Σλήμαν Ένας άλλος Λαρισαίος βουλευτής που πήγε εθελοντής στον Βαλκανικό Πόλεμο ήταν και ο Αγαμέμνων Σλήμαν γιος του μεγάλου αρχαιολόγου Ερρίκου Σλήμαν και της Σοφίας Εγκαστρωμένου. Κατετάγη εθελοντικά στα σύνορα της Θεσσαλίας, πριν αρχίσει ο πόλεμος, όπως έγραψε ο «Χρόνος» στις 29 Σεπτεμβρίου 1912. Ο Σωματάρχης του, ζήτησε να τον πάρει ως γραφέα του, αλλά ο Σλήμαν δήλωσε ότι επιθυμεί να πολεμήσει. Ο Αγαμέμνων Σλήμαν είχε εκλεγεί βουλευτής στη Βουλή των ετών 1905-1906 και αργότερα στην Α' Αναθεωρητική Βουλή του 1910, στη Β΄Αναθεωρητική Βουλή των ετών 1910-1911, στη Βουλή των ετών 1912-1915 (άρα ήταν βουλευτής όταν εξερράγη ο πόλεμος). Επανεξελέγη το 1915-1917 και το 1920-1922. Στους βουλευτές έχουμε και την περίπτωση του βουλευτή Αττικής και Βοιωτίας Δημοσθένη Σωτηρίου, που είχε τραυματισθεί. Είχε εκλεγεί βουλευτής στη Βουλή των ετών 1912-1915 ("Νέα Ημέρα" 13-11-1912). Άλλο παράδειγμα, είναι ο πρώην βουλευτής Θεμιστοκλής Οικονομόπουλος, που έδρασε σαν οπλαρχηγός και τραυματίσθηκε στο πόδι, στο ύψωμα του Αγίου Νικολάου («Πατρίς» 9 Δεκεμβρίου 1912). Είχε εκλεγεί βουλευτής Τροιζηνίας το 1905-1906 και Αργολιδοκορινθίας στην Α΄Αναθεωρητική Βουλή του 1910. Ο πρώην βουλευτής Παπαναστασίου Αλέξανδρος, που είχε εκλεγεί βουλευτής Αρκαδίας στην Α΄ και στη Β' Αναθεωρητική Βουλή των ετών 1910 και 1911, κατετάγη στο Α΄ Σύνταγμα κατά την "Νέα Ημέρα". Το ίδιο και ο Αντώνιος Μαυρογορδάτος βουλευτής Σύρου στις Βουλές (7-11-1912). των ετών 1885-1886, 1890-1892 και 1905-1906. Αργότερα εξελέγη στη Βουλής των ετών 1915-1915. Υπήρξε όμως και ένα πρώην βουλευτής που έχασε τη ζωή του στον πόλεμο εκείνο. Πρόκειται για τον Γεώργιο Καπιτσίνη πρώην βουλευτή Επιδαύρου Λιμηράς. Σκοτώθηκε στη μάχη της Σιάτιστας. Το όνομά του περιλαμβάνεται στο Δελτιο Απωλειών του υπουργείου Στρατιωτικών που δημοσιεύθησε στις 11 Νοεμβρίου 1912. Είχε διατελέσει βουλευτής κατά τα έτη 1902-1904. Ήταν πρώην στρατιωτικός που είχε παραιτηθεί και για έξι χρόνια έζησε στην Αμερική. Κατετάγη ως υπολοχαγός Πυροβολικού αν και ήθελε να γίνει αεροπόρος ("Νέα Ημέρα" 13-11-1912). Τέλος έχουμε και την περίπτωση του πατέρα του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, του Κυριάκου Μητσοτάκη (1883-1944), που διετέλεσε βουλευτής Χανίων της Κρητικής Πολιτείας και στον Βαλκανικό Πόλεμο του 1912, ηγούμενος σώματος Κρητών εθελοντών, πολέμησε στη Μακεδονία και την Ήπειρο. Οι Κύπριοι αδελφοί μας Στους πολέμους που έκανε η Ελλάδα, είχε πάντα τη συμπαράσταση των Κυπρίων αδελφών, παρά το γεγονός ότι ήταν υπό τον ζυγό ξένων. Σ' αυτoύς ειδικά τoυς αγώvες παρά τον Αγγλικό ζυγό, πoλέμησαv εθελοντικά oι βoυλευτές του κυπριακού κοινοβουλίου Ευάγγελος Χατζηϊωάvvoυ, Νικόλαος Κλ. Λαvίτης και o δήμαρχoς Λεμεσoύ και πρώηv βoυλευτής Χριστόδoυλoς Σώζoς. *Ο δήμαρχος Λεμεσού Χριστόδουλος Σώζος Ο Σώζoς μάλιστα, έχασε τη ζωή του στις 6 Δεκεμβρίoυ 1912 στα υψώματα τoυ Πρoφήτη Ηλία κοντά στo Μπιζάvι, έχovτας δίπλα τoυ τov βoυλευτή Ευάγγελo Χατζηιωάvvoυ, πoυ τραυματίστηκε μάλιστα σoβαρά στo πρόσωπo, αλλά τελικά διέφυγε τov κίvδυvo. Θα με ρωτήσετε γιατί αναμόχλευσα αυτήν την ιστορία. Μα, προφανώς για να τονίσω το ηρωικό πνεύμα και τον πατριωτισμό των πολιτικών της εποχής εκείνης, σε σχέση με πολλούς φυγόστρατους πολιτικούς της εποχής μας. Παντελής Στεφ. Αθανασιάδης Source : infognomonpolitics.blogspot

Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Ο ρόλος του Ελληνισμού στην κλιμάκωση της κρίσης στην ανατολική Μεσόγειο

Η κάθετη κλιμάκωση στην Ανατολική Μεσόγειο είναι πλέον πολύ πιθανή αφού το περιστατικό για το οποίο η Τουρκία «ευχόταν» να συμβεί τους τελευταίους μήνες φαίνεται να έλαβε χώρα, με αποτέλεσμα την απώλεια τουλάχιστον ενός μαχητικού της Αεροπορίας αλλά και ενός «στραπάτσου» του γοήτρου της. Η Τουρκία με τον πλέον επίσημο τρόπο επιβεβαίωσε πως το μαχητικό της καταρρίφθηκε από την συριακή αεράμυνα, ενώ επιφυλάχθηκε να απαντήσει «καταλλήλως» μετά την ενδελεχή εξέταση των συνθηκών του συμβάντος. «Η συγκέντρωση των στοιχείων τα οποία έχουν συλλεχθεί μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως το μαχητικό μας καταρρίφθηκε από τη Συρία» ανακοίνωσε η τουρκική κυβέρνηση. Για την ώρα όλες οι προσπάθειες για τον εντοπισμό των μελών του πληρώματος του φωτοαναγνωριστικού F-4E συνεχίζονται χωρίς να έχει διευκρινιστεί η τύχη τους, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως στις έρευνες συμμετέχουν και δυνάμεις της Δαμασκού. «Η Τουρκία θα λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα και θα πάρει την τελική θέση μετά το πέρας της ολοκληρωμένης εξέτασης του συμβάντος», καταλήγει η κυβερνητική ανακοίνωση, ενώ από τη πλευρά της η Δαμασκός φαίνεται να εξέφρασε τη θλίψη της για το περιστατικό το οποίο έλαβε χώρα προφανώς σε συριακά χωρικά ύδατα και εναέριο χώρο. Οι συνθήκες του συμβάντος πέραν της επίσημης αποδοχής της άποψης της κατάρριψης και από τις δύο πλευρές αλλά και της πτώσης του αεροσκάφους σε συριακό χώρο παραμένουν αδιευκρίνιστες αφού, ουδείς αναφέρει τον λόγο της αποστολής τουρκικών μαχητικών σε εντός των ορίων άλλης χώρας (τι λέμε τώρα βέβαια…), ούτε γίνεται κάποια αναφορά για την τύχη των μελών του πληρώματος, αν και αρχικά φερόντουσαν να έχουν διασωθεί ούτε φυσικά αναφέρεται και το πώς ακριβώς έλαβε χώρα αυτή η «παρεξήγηση» η οποία επέφερε τη δημόσια απολογία τη Συρίας. Δηλαδή οι Σύριοι τι ακριβώς νόμιζαν πως αναχαίτιζαν εκείνη τη στιγμή ούφο, δεν αντιλαμβάνονταν πως το στίγμα που ξεκινούσε από τη Τουρκία ήταν στην ουσία μαχητικά της γείτονος; Με άλλα λόγια όσο υποκριτική είναι αυτή τη στιγμή η στάση της Άγκυρας, η οποία φαίνεται «προβληματισμένη» και «διστακτική» απέναντι στις εξελίξεις ως η «παρθένα» η οποία δεν γνώριζε πως έστελνε στην ουσία τα μαχητικά της σε εμπόλεμη ζώνη, άλλο τόσο είναι και η συριακή «θλίψη» για την παρεξήγηση της κατάρριψης. Όσο θλιβερή και να είναι η κατάσταση – ο Άσαντ μάλιστα σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες δεν έφαγε σήμερα το βράδυ – δεν μπορεί να μην πέρασε το μήνυμα η Δαμασκός πως «εδώ δεν είναι Αιγαία» στην Τουρκία, η οποία προφανώς εθισμένη στη «στρατηγική ψυχραιμία» άλλων θεώρησε πως το ίδιο θα συμβεί και προς νότον. Αφήνοντας τις «μπηχτές» προς όλους, το σημαντικό από τη συγκεκριμένη εξέλιξη είναι να αντιληφθούμε πως είναι πολύ πιθανό να εκτυλίσσονται στην περιοχή τα πρώτα στάδια ενός σχεδίου «Βαριά» το οποίο θα οδηγήσει σε Τουρκική επέμβαση στη Συρία. Δηλαδή, το περιστατικό να αποτελεί προβοκάτσια με σκοπό να παρασύρει σε πολεμική σύγκρουση τους συμμάχους της που δείχνουν μέχρι σήμερα εξαιρετικά διστακτικοί. Τόσο το «www.defence-point.gr» όσο και το περιοδικό ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ & ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ έχουν επισημάνει εδώ και μήνες την λυσσώδη τουρκική προσπάθεια δημιουργίας μίας εκρηκτικής κατάστασης στη Συρία, με στόχο να «πουλήσει εξυπηρέτηση» στη Δύση και κυρίως στο Ισραήλ, με στόχο να αυξήσει τη διαπραγματευτική της θέση στα τεκταινόμενα στην Ανατολική Μεσόγειο, εις βάρος κυρίως του ελληνισμού. Είναι τυχαίο πως το γεγονός έλαβε χώρα την ημέρα ορκωμοσίας μίας κατ’ όνομα κυβέρνησης στην Ελλάδα – υπό την έννοια πως μέσα σε λίγες εβδομάδες από σήμερα θα αποδειχθεί πως πολύ απλά δεν θα είναι σε θέση ούτε να κοροϊδέψει τον ελληνικό λαό πως «διαπραγματεύεται», ούτε όμως και την Τρόικα πως «υλοποιεί», με αποτέλεσμα εν τω μέσω κοινωνικής θύελλας να καταρρεύσει, συμπαρασύροντας μαζί και το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα. Είναι ένα σενάριο στο οποίο δίνουμε εξαιρετικά υψηλές πιθανότητες πραγματοποίησης. Αυτή ακριβώς η στιγμή είναι η κατάλληλη ώρα για τη Τουρκία να προσπαθήσει να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού στην περιοχή μας το οποίο από το συμβάν του «Μαβί Μαρμαρά» και ύστερα φαίνεται να ξεφεύγει από τα χέρια της. Αυτή τη στιγμή η Τουρκία πολύ πιθανό να έχει αποφασίσει να τα παίξει όλα για όλα, και μέσω μίας εισβολής στην Συρία να αποδείξει πως αποτελεί την «υπερδύναμη» της Μέσης Ανατολής (κατά Σαούλ Μοφάζ). Επίσης, ενδεχομένως να βρει έμμεσους τρόπους επικοινωνίας με το Ισραήλ μέσα από μια περιφερειακή κρίση… Είναι λοιπόν σαφές πως πολύ σύντομα η Άγκυρα θα ρίξει τη μάσκα και θα επιχειρήσει να επαναφέρει την pax Ottomana στην Ανατολική Μεσόγειο. Χρέος πλέον του ελληνισμού θα είναι να διαλύσει αυτόν τον εφιάλτη που από μία πνευματική αναζήτηση ενός επιστήμονα – του Αχμέτ Νταβούτογλου – φαίνεται να υλοποιείται από μία χώρα η οποία σκοπό έχει να γυρίσει την περιοχή στην εποχή του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς. Πως μπορεί ο ελληνισμός να τιθασεύσει τον νεοθωμανό και τις φιλοδοξίες του; Πολύ απλά μέσω της επίδειξης της αταλάντευτής αποφασιστικότητάς του πως «δεν θα υπάρξουν άλλα Ίμια» και «δεν θα υπάρξει άλλη Κύπρος», και μέσω των συμμαχιών με τις Αγγλοσαξονικές δυνάμεις, οι οποίες όμως έχουν πολλά κοινά συμφέροντα με τη Ρωσία στη περιοχή. Το κοινό έδαφος Μόσχας-Ουάσιγκτον θα μπορούσε να βρεθεί μέσω του σοβαρού γεωπολιτικού διαλόγου – ο οποίος δεν μπορεί να γίνει δημόσια φυσικά – με την Ελλάδα να αποτελεί στην πραγματικότητα και τον μόνο «προνομιακό συνομιλητή και διαμεσολαβητή» τόσο σε επίπεδο γεωγραφίας, όσο και σε επίπεδο πολιτισμικό και στρατηγικό. Είναι προφανές πως αυτό που φωνάζουμε εδώ και μήνες πως πρόκειται να ξεκινήσει στη περιοχή μας βρίσκεται πλέον σε εξέλιξη. Η Τουρκία φαίνεται διατεθειμένη να τα βάλει στην κυριολεξία με όλους τους περιφερειακούς αλλά και διαπεριφερειακούς δρώντες, έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της αλλά κυρίως στην γεωγραφική της σημασία. Δεν αντιλαμβάνεται όμως πως τέτοιου είδους συμπεριφορές στην ουσία δημιουργούν περισσότερους εχθρούς από φίλους. Ως Ελληνισμός καλό θα ήταν να ετοιμαζόμαστε πλέον για τα περαιτέρω. Source : defence-point.gr

Ο άγνωστος πόλεμος μεταξύ Ερντογάν - Γκιουλέν

ου Σάββα Καλεντερίδη Όλοι, εχθροί και «φίλοι» δέχονται ότι ο Ερντογάν και το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης έχουν βάλλει τη σφραγίδα τους στη νέα Τουρκία, η οποία από επαίτης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της διεθνούς κοινότητος, έφθασε στο σημείο να συμμετέχει στη Λέσχη των Είκοσι Πλουσιότερων Χωρών του Κόσμου (G-20) αλλά και να συμβάλλει στα αποθεματικά του ΔΝΤ με το ποσό των πέντε δισεκατομμυρίων δολαρίων, την ώρα που η Ελλάδα εκλιπαρεί οικονομική βοήθεια από τους δανειστές της, με όρους που θίγουν βάναυσα την εθνική κυριαρχία αλλά και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού. Το πώς έφθασε η Τουρκία από επαίτης να γίνει ένας οικονομικός γίγαντας στην περιοχή, θα το δούμε στο επόμενο άρθρο μας. Στο σημερινό θα μας απασχολήσει το πρόβλημα που έχει ενσκήψει στις σχέσεις Ερντογάν Γκιουλέν και Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης και «Κοινότητας», όπως αποκαλούνται τα στελέχη, τα μέλη και το απίστευτο δίκτυο οικονομικών, εκπαιδευτικών και εκδοτικών μηχανισμών και δραστηριοτήτων του ισλαμικού τάγματος Νουρ, του οποίου ηγείται ο Γκιουλέν. Η ιστορία των ισλαμικών ταγμάτων στην Ανατολή είναι μακρά και συνδέεται με το ιστορικό υπόβαθρο της περιοχής, αφού μέσα στα ισλαμικά τάγματα που ιδρύθηκαν με την εμφάνιση του Ισλάμ βρήκαν καταφύγιο και διατήρησαν τις φιλοσοφικές και πολιτισμικές τους παραδόσεις τοπικά φύλα και ρεύματα διαφόρων περιοχών της Ανατολής και της Μεσοποταμίας. Αυτή την πραγματικότητα εκμεταλλεύτηκαν οι Οθωμανοί και ενίσχυσαν σκόπιμα ορισμένα τάγματα που δραστηριοποιούνταν κυρίως ανάμεσα στους Κούρδους, για να ελέγχουν μέσω αυτών και της ισλαμικής πίστης τις εθνικές δυναμικές των Κούρδων, κυρίως τον αιώνα των εθνικισμών, όπως χαρακτηρίζεται ο δέκατος ένατος αιώνας. Αν ρωτάτε για την τύχη των ταγμάτων και των τεκέδων που διατηρούσαν δοξασίες της Ανατολής, διαλύθηκαν βίαια από τον Μουσταφά Κεμάλ με τον υπ’ αριθμόν 677 νόμο, που τέθηκε σε ισχύ στις 23 Δεκεμβρίου 1925, με το αιτιολογικό ότι ήταν εχθροί της ενότητας του τουρκικού έθνους κράτους Με άλλα λόγια, η οθωμανική-τουρκική εξουσία, αφού χρησιμοποίησε επί αιώνες την ισλαμική πίστη και τα τάγματα για να κρατά υπό έλεγχο των εθνικά και πολιτισμικά ρεύματα του μωσαϊκού της Ανατολής, όταν βρήκε την ευκαιρία, τα εξάλειψε, για να περάσει στην επόμενη φάση, που ήταν η βίαιη ομογενοποίηση του νέου τουρκικού μουσουλμανικού έθνους. Στα τέλη του αιώνα των εθνικισμών, γεννήθηκε μια μορφή που έμελλε να παίξει, έστω και δια της τεθλασμένης, σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Τουρκίας. Ήταν ο Σαΐντ-ι Νουρσί (1878-1960), ένας πανέξυπνος και γενναίος Κούρδος, που σκέφθηκε να χρησιμοποιήσει το Ισλάμ με τον ίδιο τρόπο που το έκανε επί αιώνες η οθωμανική εξουσία, τη φορά αυτή, όμως, προς όφελος του κουρδικού έθνους. Δημιούργησε το ισλαμικό τάγμα Νούρ (Nur Cemaati), το οποίο δια της ισλαμικής πίστης επιχειρούσε την εθνική αφύπνιση των Κούρδων, ενώ ο ίδιος ανέλαβε ενεργό ρόλο στη δημιουργία του Κουρδιστάν μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο. Ειδικά μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Μουσταφά Κεμάλ, έζησε το υπόλοιπο της ζωής του υπό την αυστηρή επιτήρηση του κράτους και εν εξορία. Πέθανε το 1960 και το μνήμα του παραμένει κρυφό, για να μην το επισκέπτονται οι πιστοί του. Το έλεγχο αυτού του «επικίνδυνου» τάγματος, που παρά την απαγόρευση συνέχισε να δρα υπογείως στην κοινωνία, ανέλαβε ο Φεττουλλάχ Γκιουλέν μετά την επιβολή της Χούντας του Εβρέν (12 Σεπτεμβρίου 1980), αφού προηγουμένως, σε νεαρή ηλικία, είχε περάσει και από τις τάξεις του Δεύτερο Παράρτημα του Συλλόγου Αντικομουνιστικού Αγώνα στο Ερζερούμ. Ο κρυφο-υπερεθνικιστής Γκιουλέν, παρ’ ότι είναι γνωστές οι σχέσεις του με μέρος του βαθέος κράτους, ακριβώς επειδή είχε στα χέρια του ένα πολύ επικίνδυνο για τους στρατηγούς «εργαλείο», ήταν πάντα στο στόχαστρο των αρχών ασφαλείας και των διωκτικών αρχών, με αποτέλεσμα να καταφύγει στις ΗΠΑ, το 1999, για «θεραπεία». Από εκεί εξάπλωσε το τεράστιο και αξίας είκοσι δισεκατομμυρίων δολαρίων δίκτυό του, ενώ ταυτόχρονα άρχισε να ενισχύει και να υποστηρίζει τον Ερντογάν και την στενή του ομάδα, μια υποστήριξη που έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην ανάληψη της εξουσίας από τον ίδιον και από το ΑΚΡ, το 2003. Ο Γκιουλέν και η «Κοινότητα», όπως αποκαλείται το τεράστιο δικτύου ισχύος που διαθέτει στην Τουρκία και διεθνώς, αυτήν τη δεκαετία που το ΑΚΡ και ο Ερντογάν είναι στην εξουσία, πρόσφεραν κάθε είδους υποστήριξη για το σταδιακό έλεγχο του στρατού, της δικαιοσύνης και όλων των άλλων μηχανισμών που ήταν στρατολογημένες από το σκληρό πυρήνα των κεμαλιστών, που νέμονταν την εξουσία επί ογδόντα χρόνια, μετά την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας. Στα πλαίσια αυτών των προσπαθειών ξεκίνησε το ξερίζωμα της ένοπλης τρομοκρατικής οργάνωσης «Εργενεκόν», για να ακολουθήσουν οι δίκες υψηλόβαθμων στρατιωτικών για εμπλοκή τους σε διάφορες υποθέσεις συνομωσιών εναντίον της κυβέρνησης Ερντογάν, με κυριότερη την υπόθεση του Σχεδίου Επιχειρήσεων «Βαριοπούλα», που δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα σχέδιο πραξικοπήματος εναντίον της κυβέρνησης, με κύριο αιτιολογικό την «ισλαμική απειλή». Να σημειώσουμε ότι όλο αυτό το διάστημα η «Κοινότητα» με το δίκτυο που διαθέτει και τις υπερατλαντικές διασυνδέσεις που έχει, πρόσφερε μεγάλη στήριξη στην κυβέρνηση του ΑΚΡ μέσω των ΜΜΕ που ελέγχει αλλά και της επιρροής που ασκεί στην κοινωνία. Μετά τις εκλογές του Ιουνίου του 2011, οπότε ο Ερντογάν ένοιωσε ότι μπορεί να σταθεί αυτοδύναμα στα πόδια του, άρχισαν να εμφανίζονται σύννεφα στις σχέσεις Ερντογάν-Γκιουλέν και κυβέρνησης-«Κοινότητας», σύννεφα που τείνουν να λάβουν τη μορφή σφοδρής καταιγίδας, αφού ο σκληρός εθνικιστής Γκιουλέν νοιώθει ότι ο ευεργετηθείς Ερντογάν κάνει κινήσεις που μπορεί να ξαναφέρουν στο προσκήνιο το βαθύ κράτος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον ίδιο και την «Κοινότητα». Συγκεκριμένα, με αφορμή συνομιλία του πρώην στελέχους της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών, Ομέρ Φαρούκ Γκιουρούζ, με τον πρώην διοικητή της Γενικής Διοίκησης Στρατοχωροφυλακής της Τουρκίας, Σενέρ Ερουϊγκούρ, έναν εκ των κατηγορουμένων για συμμετοχή στην Εργενεκόν, που διέρρευσε στο διαδίκτυο και τα ΜΜΕ, έρχεται στην επιφάνεια ενδεχόμενη συμφωνία που έχει κάνει «κάτω από το τραπέζι» ο Ερντογάν με τους κύκλους των κεμαλιστών και του βαθέος κράτους για απελευθέρωση των κατηγορουμένων για τις υποθέσεις Εργενεκόν, Βαριοπούλα κλπ, με αποτέλεσμα την αύξηση της καχυποψίας μεταξύ κυβέρνησης και «Κοινότητας». Στην ουσία, πέρα από τις λεπτομέρειες, αυτό που παίζεται μεταξύ Ερντογάν και Γκιουλέν είναι ένα παιχνίδι εξουσίας, αφού οι πολιτικοί φέρονται ενοχλημένοι από την ισχύ που έχει αποκτήσει το δίκτυο της «Κοινότητας» στο κράτος, την Ασφάλεια, τη Δικαιοσύνη, την Παιδεία, τα ΜΜΕ, μια ισχύς που έφθασε στο σημείο να απειλεί και τον ίδιο τον Ερντογάν, αφού κάλεσε να καταθέσει ως ύποπτος ο διοικητής της ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν, για πράξεις που έκανε ως σύμβουλός του, συνομιλώντας με ανώτατα στελέχη του ΡΚΚ, με στόχο την εξεύρεση πολιτικής λύσης στο Κουρδικό. Για να δικαιολογήσουμε τον όρο σφοδρή καταιγίδα, που αναφέραμε πιο πάνω, σημειώνουμε ότι για την υπόθεση του Χακάν Φιντάν και του εντάλματος σύλληψης που εξέδωσε εις βάρος του ο Εισαγγελέας Ειδικών Αρμοδιοτήτων, ο Ερντογάν είπε: «Ας έλθει σε μένα, να με συλλάβει, αφού εγώ έδωσα την εντολή για τις συνομιλίες με το ΡΚΚ». Ο πόλεμος εξουσίας στην Τουρκία θα συνεχιστεί και η «τελική μάχη» θα δοθεί το 2014, όταν θα κριθεί η εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας. Μέχρι τότε θα είμαστε εδώ να σας ενημερώνουμε για τις κυριότερες «μάχες». Source : εφημερίδα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Από το βιβλίο " Θεωρία του Πολέμου" του Π. Κονδύλη

Χρήστος Ιακώβου Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥΚΕΜ) Το 1998 πέθανε ένας από τους πλέον μεγαλοφυείς διανοουμένους της ελληνικής φιλοσοφικής και πολιτικής σκέψης του 20ου αιώνα, ο Παναγιώτης Κονδύλης. Το έργο του αποτελεί μία ουσιαστική παρέμβαση ορθολογισμού στη νεότερη ελληνική σκέψη με μία άτεγκτη κριτική στάση για τις παραδεδεγμένες αξίες και νοοτροπίες επί των οποίων οικοδομήθηκε η νεοελληνική κοινωνία. Με το αναλυτικό του νυστέρι κατάφερε να ανατάμει τις πιο σημαντικές πτυχές της ελληνικής πολιτικής ζωής και να επαναπροσδιορίσει έννοιες όπως φιλελευθερισμός, κομουνισμός, εθνικισμός και δημοκρατία μέσα στο νεοελληνικό συγκείμενο. Το βιβλίο του «Θεωρία του Πολέμου» (1997) προκάλεσε την περισσότερη ένταση και τις πιο αρειμάνιες δημόσιες συζητήσεις, λόγω, κυρίως, του επίμετρου, μέσω του οποίου ο Κονδύλης, παρέχει πλήρη και αποκαλυπτική ανάλυση της τροχιάς των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Στην ουσία, το επίμετρο εκείνο αποτελεί πρόβλεψη των σημερινών γεγονότων, προ μιας δεκαπενταετίας, και ακόμη δυσμενέστερων εξελίξεων για το εγγύς μέλλον. Τότε μία ομάδα από τους αυτοαποκαλούμενους «προοδευτικούς», ο οποίοι βρήκαν πολιτικό καταφύγιο στην τότε ελλαδική κυβέρνηση, με τη γνωστή παθιασμένη ομολογία πίστεως στο διεθνές δίκαιο και στην διεθνή ειρήνη, έστω και αν αυτά είναι προσαρμοσμένα στην αμερικανική ηγεμονική συμπεριφορά, έσπευσαν να κατακεραυνώσουν τον Κονδύλη ως φιλοπόλεμο και οπισθοδρομικό. Θα ήταν καλό λοιπόν να ξαναθυμηθούμε τί έγραψε τότε στο επίμετρο του βιβλίου ο Κονδυλης και, με τον ύστερο εξορθολογισμό της ιστορικής πορείας που διέγραψε έκτοτε η Ελλάς, να προβληματιστούμε τελικά ποιός δικαιώθηκε. «Η Ελλάδα μεταβάλλεται σταθερά σε χώρα με περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα, δηλαδή δικαιώματα των οποίων η κυρίαρχη άσκηση εξαρτάται από τη βούληση και τις αντιδράσεις τρίτων, ενώ παράλληλα η στάση της γίνεται όλο και περισσότερο παθητική ή αντιφατική. Η διακήρυξη «δεν παραχωρούμε τίποτε» δεν έχει έμπρακτο αντίκρυσμα όταν η χώρα εκλιπαρεί σε κρίσιμες ώρες τις μεσολαβητικές προσπάθειες των Ηνωμένων Πολιτειών ξέροντας εκ των προτέρων ότι αυτές θα πληρωθούν με παραχωρήσεις ή όταν αποσύρει χωρίς χειροπιαστά ανταλλάγματα το βέτο της για την τελωνειακή ένωση της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση αποδεικνύοντας έτσι άθελα της πόσο είναι πιθανό να μετατραπεί σε δορυφόρο της Τουρκίας ακριβώς μέσω του «ευρωπαϊκού δρόμου» και της επιρροής των «Ευρωπαίων εταίρων». Τέτοιες ενέργειες δεν είναι απλώς εσφαλμένοι ή έστω συζητήσιμοι χειρισμοί. Συνιστούν τα εύγλωττα επιφαινόμενα μιας βαθύτερης ιστορικής κόπωσης, μιας προϊούσας, ηδονικής μάλιστα παράλυσης. Στον βαθμό όπου η Ελλάδα θα καθίσταται ανεπαίσθητα γεωπολιτικός δορυφόρος της Τουρκίας, ο κίνδυνος πολέμου θα απομακρύνεται, οι ψευδαισθήσεις θα αβγατίζουν και η παράλυση θα γίνεται ακόμα ηδονικότερη, έφ' όσον η υποχωρητικότητα θα αμείβεται με αμερικανικούς και ευρωπαϊκούς επαίνους, που τους χρειάζεται κατεπειγόντως ο εκσυγχρονιζόμενος Βαλκάνιος, και επίσης με δάνεια και δώρα για να χρηματοδοτείται ο παρασιτικός καταναλωτισμός. Απ' αυτές τις συνθήκες ό,τι στην πραγματικότητα θα συνιστά κάμψη της ελληνικής αντίστασης κάτω από την πίεση του υπέρτερου τούρκικου δυναμικού, οι Έλληνες θα συνηθίσουν σιγά-σιγά να το ονομάζουν «πολιτισμένη συμπεριφορά», «υπέρβαση του εθνικισμού» και «εξευρωπαϊσμό». Πράγματι, το σημερινό δίλημμα είναι αντικειμενικά τρομακτικό και ψυχολογικά αφόρητο: η ειρήνη σημαίνει για την Ελλάδα δορυφοροποίηση και ο πόλεμος σημαίνει συντριβή. Η υπέρβαση του διλήμματος αυτού, η ανατροπή των σημερινών γεωπολιτικών και στρατηγικών συσχετισμών απαιτεί ούτε λίγο ούτε πολύ την επιτέλεση ενός ηράκλειου άθλου, για τον οποίο η ελληνική κοινωνία, έτσι όπως είναι, δεν διαθέτει τα κότσια. Οι μετριότητες, υπομετριότητες και ανθυπομετριότητες, που συναπαρτίζουν τον ελληνικό πολιτικό και παραπολιτικό κόσμο, δεν έχουν το ανάστημα να θέσουν και να λύσουν ιστορικά προβλήματα τέτοιας έκτασης και τέτοιου βάθους ίσως να καταρρεύσουν ακόμα και στην περίπτωση όπου θα βρεθούν μπροστά στη μεγάλη απόφαση να διεξαγάγουν έναν πόλεμο γιατί, αν o πόλεμος είναι συνέχεια της πολιτικής, ποιός πόλεμος θα συνεχίσει μια σπασμωδική πολιτική; Οι ευρύτερες μάζες, καθοδηγούμενες από το ίδιο ένστικτο της βραχυπρόθεσμης αυτοσυντήρησης, έχουν βρει τη δική τους ψυχολογικά βολική λύση: το έθνος το υπηρετούν ανέξοδα περιβαλλόμενες γαλανόλευκα ράκη, οπότε το καλεί ή περίσταση, και έχοντας κατόπιν ήσυχη συνείδηση το κλέβουν μόνιμα με παντοειδείς τρόπους: από τη φοροδιαφυγή, την αισχροκέρδεια και τα «αυθαίρετα» ίσαμε τη χαμηλή παραγωγικότητα εργασίας (ούτε το 50% του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης!) και την κραυγαλέα ανισότητα ανάμεσα σ' ό,τι παράγεται και σ' ό,τι καταναλώνεται, με αποτέλεσμα την καταχρέωση και την πολιτική εξάρτηση του τόπου. Αν λάβουμε ύπ' όψιν μας μόνον όσα πράττονται και αφήσουμε εντελώς στην άκρη την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους οι πράττοντες, τότε φαίνεται να βρισκόμαστε σε συλλογική αναζήτηση της ιστορικής ευθανασίας, υπό τον όρο να σκηνοθετηθούν έτσι τα πράγματα, ώστε κανείς να μην έχει την άμεση ευθύνη, και επίσης υπό τον όρο να τεχνουργηθούν απροσμάχητες ανακουφιστικές εκλογικεύσεις («ελληνοκεντρικές» ή «έξευρωπαιστικές», αδιάφορο). Τις τραγωδίες ή τις κωμωδίες, που μπορούν να περιγράψουν με τις αρμόζουσες αποχρώσεις αυτήν την ιδιαίτερη κοινωνική και ψυχολογική κατάσταση, θα τίς γράψουν ίσως άλλοι. Εμένα μου έρχεται στον νου η τετριμμένη, αλλά πάντοτε ευθύβολη θυμοσοφία: όπως στρώνει καθένας, έτσι και κοιμάται.» Source : www.geopolitics-gr.blogspot.com

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Το ιστορικό μιας πτώχευσης

Η Χούντα το 74 παραδίδει στον “Εθνάρχη” υγιές χρέος 330 εκατ. (υγιές διότι λόγω μεγάλης βιομηχανικής και αγροτικής ανάπτυξης το χρέος αυτο-εξοφλείτο). -Ο “Εθνάρχης” μετατρέπει το χρέος μετά από 7 χρόνια σε 8ΔΙΣ (σημειώστε πετρελαϊκή κρίση του 1977). Ο Ανδρέας κλείνει με δυο τρόπους (υπερ-πολλαπλασιασμός μισθών και εισφορών μέσα σε μια νύχτα & των απεργιών) όλες τις τεράστιες βιομηχανίες (ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, ΕΛΙΝΤΑ, ΠΕΙΡΑΙΚΗ ΠΑΤΡΑΙΚΗ, ΧΡΩΠΕΙ κτλ κτλ κτλ), και εφαρμόζει το οικονομικό τερτίπι που λέγεται “EASY MONEY SYSTEM” σε επίπεδο κράτους, δηλαδή παίρνει δάνεια (από τις Τράπεζες του Ροκφέλερ που πρωτύτερα είχαν σχεδιάσει οργανώσει και χρηματοδοτήσει την δημιουργία του ΠΑΣΟΚ) και μοιράζει τα χρήματα στους πολίτες, δηλαδή γεμίζει την αγορά με χρήμα (όχι όμως υγιή αλλά δανεικά με ασύλληπτους τόκους). Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα για πρώτη φορά η Ελλάδα να καταναλώνει περισσότερα από αυτά που παράγει, βυθίζοντας την πολύ περισσότερο στο DEBT BASE BANKING SYSTEM. Σκοπός του “Τσοβόλα δώστα όλα” δεν είναι η φιλανθρωπία όπως πιστεύει ο πολύς λαός, αλλά στο ότι: 1ον πρέπει να αρχίσει ο λαός τα μεγάλα έξοδα και να συνηθίσει στα μεγάλα έξοδα 2ον πρέπει να “δέσει” την Ελλάδα με τα δάνεια στις Τράπεζες 3ον και όλα αυτά γιατί; για να ενεργοποιηθεί εν καιρώ το “EASY MONEY SYSTEM” σε επίπεδο φυσικών προσώπων και πολύ αργότερα το “TIGHT MONEY SYSTEM” σε επίπεδο πρώτα φυσικών προσώπων και αργότερα σε επίπεδο Κράτους. - Ο Μητσοτάκης βασιζόμενος στην κατάντια των ΔΕΚΟ που είχε φέρει ο Παπανδρέας θέλησε να αρπάξει την ευκαιρία και να τις “χαρίσει” σε ιδιώτες με το αζημίωτο φυσικά. - ο Σημίτης φέρνει την Goldman Sachs για να φτιάξει ένα SWAP (Δημιουργική Λογιστική) για να καλύψει το χρέος στα χαρτιά και να μπούμε στο Ευρώ. Η Goldman Sachs για αυτό το SWAP πήρε πάνω από 1 ΔΙΣ ευρώ από την Ελλάδα. Ο Σημίτης λοιπόν κάνει την συμφωνία με την Goldman Sachs μέσω του Πέτρου Χριστοδούλου. (Ο Πέτρος Χριστοδούλου εκτός από την Goldman Sachs ήταν σύμβουλος και στην JP Morgan,γίνεται διευθυντής στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος.) Αυτό το SWAP ήταν και η βάση της δικαιολογίας της σημερινής κατάρρευσης διότι η Goldman Sachs γνώριζε τα βαθύτερα κατατόπια της Ελληνικής οικονομία. Το ερώτημα είναι όμως, γιατί οι Ευρωπαίοι εταίροι μας ενώ ξέρανε το κόλπο κάνανε τα στραβά μάτια; Όπως μας ενημερώνει ένας Γερμανός οικονομολόγος, κάνανε τα στραβά μάτια διότι η Ελλάδα δεν είναι βιομηχανική χώρα άρα δεν είναι ανταγωνιστής της Γερμανίας ή της Γαλλίας, ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ είναι μια καλή αγορά και ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν επάνω μας, διότι θα μας δανείζανε με τόκο και τα δανεικά πριν φτάσουνε εδώ θα τα ξαναπαίρνανε πίσω λόγω VW, BMW, Mercedes, Opel, Audi, Bosch, Siemens, Miele, AEG, Lidl, Renault, Peugeot, Citroen, Carrefur, αγορά οπλικών συστημάτων κτλ κτλ κλτ… Κοντεύοντας στο 2000 και όταν πια το “EASY MONEY SYSTEM” σε επίπεδο κράτους είχε φτάσει στο ζενιθ ( Η Ελλάς χρωστάει πάρα πάρα πολλά στις Τράπεζες) έπρεπε να εφευρεθεί ένας τρόπος να πάψει πια το “EASY MONEY SYSTEM” σε επίπεδο κράτους εφόσον πια τα πράγματα όδευαν καλά “δεμένα” και να περάσουμε στο άλλο επίπεδο δηλαδή το “EASY MONEY SYSTEM” σε επίπεδο φυσικών προσώπων. Έτσι εφευρέθηκε το κόλπο το οποίο δεν ήταν άλλο από την μεγάλη απάτη του Χρηματιστηρίου που όλοι ήδη έχουμε ξεχάσει. Σκηνοθέτησαν λοιπόν εικονικά κέρδη και μέσω πάντα των υποχείριων ΜΜΕ κατόρθωσαν να κάνουν ακόμα και τους βοσκούς επάνω στα ψηλότερα βουνά να κατεβαίνουν στην τηλεόραση του καφενείου για να δουν τις μετοχές τους… Όταν το 99% του Ελληνικού προβατικού λαού είχε παίξει στο χρηματιστήριο και ή όλη κατάσταση είχε φτάσει στο ζενιθ, ήρθε η ώρα του Σόρρος. Σκάει μύτη ο Σόρρος και ξεκινάει το κατρακύλισμα. Με αποτέλεσμα να πάρουν όλα τα λεφτά τουπροβατικού λαού που νωρίτερα τους τα είχαν δώσει με “EASY MONEY SYSTEM” σε επίπεδο κράτους μέσω του Ανδρέα. Ο σκοπός όμως δεν είχε ολοκληρωθεί, ίσα ίσα μόλις ξεκινούσε. Ανακεφαλαίωση: Ο Ανδρέας Μινέικο Παπανδρέου είχε ενεργοποιήσει το “EASY MONEY SYSTEM” σε επίπεδο κράτους (δηλαδή έπαιρνε δάνεια και τα μοίραζε στην αγορά (με το αζημίωτο βέβαια) καταχρεώνοντας-δεσμεύοντας το Ελληνικό κράτος στις Τράπεζες). Το 2000, Σημίτης και Σόρρος, τραβάνε όλο το χρήμα που είχε διοχετεύσει ο Παπανδρέας μέσω του χρηματιστηρίου, με αποτέλεσμα να μένει η Ελλάδα-αγορά χωρίς ρευστό αλλά με τεράστιους τόκους δάνειων του Ανδρέα να μας βαραίνουν. Ήταν καιρός για το “EASY MONEY SYSTEM” σε επίπεδο φυσικών προσώπων. Δεδομένου λοιπόν ότι ρευστό στην αγορά από τα κρατικά δάνεια πια δεν υπάρχει, (αφού τα πήραν πίσω αφήνοντας βέβαια τα χρέη από τους τόκους) οι ανάγκες των μιικρομάγαζων για ρευστό και των ανθρώπων να αγοράσουν μια κατοικία ήταν πάντα δεδομένη, εμφανίζονται ως απομηχανής θεός οι Τράπεζες, οι οποίες ανοίγουν τις κάνουλες ενεργοποιώντας έτσι το “EASY MONEY SYSTEM” σε επίπεδο φυσικών προσώπων. Δηλαδή οι Τράπεζες αρχίζουν και ρίχνουν ρευστό στην αγορά, αυτήν την φορά μέσω των φυσικών προσώπων. Ήταν λύση αυτή για να ορθοποδήσουμε; φυσικά και όχι. Σκοπός ήταν να φτάσει η κατάσταση σε κάποιο σημείο, να κλείσει ένας Χ χρονικός κύκλος για να προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο το οποίο λέγεται “TIGHT MONEY SYSTEM” σε επίπεδο φυσικών προσώπων. Έχουμε 3 δεδομένα: 1. μας βαραίνουν κρατικά χρέη από τα δάνεια του Ανδρέα, ΑΡΑ μπαίνουν τρελοί φόροι σε όλες τις συναλλαγές, υποτίθεται για να ξεχρεώσουμε, αυτό σημαίνει ακρίβεια 2. υγιές ρευστό στην αγορά δεν υπάρχει παρά μόνο τα χρήματα των Τραπεζών τα οποία είναι με τοκογλυφικούς όρους, στην ήδη κατεστραμμένη αγορά 3. οι τιμές των κατοικιών από το 1993 έχουν 10πλασιαστεί λόγω φορολογίας και μόνο, οπότε τα βάρη στους πολίτες-πρόβατα αβάσταχτα. ήταν καιρός για το τελικό “TIGHT MONEY SYSTEM” σε επίπεδο κράτους πρώτο βήμα: Πριν ένα χρόνο 2009, οι τράπεζες ξαφνικά κλείσανε τις κάνουλες των δανείων… ντόμινο η οικονομική δυσχέρεια. ΤΕΛΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ: Ο Καραμανλής το μόνο σωστό πράγμα που έκανε στην ζωή του ήταν να κλείσει την συμφωνία με την Ρωσία για τον Αγωγό Μπουργκας – Αλεξανδρούπολης. Αυτό στην Αμερικής έκανε ασύλληπτο κακό (άρα καλό για εμάς) διότι: 1. θα κερδίζαμε χρήματα υγιή ξανά, μετά από 30 χρόνια. 2. Ποιος θα τολμούσε να πειράξει τα συμφέροντα του Πούτιν; 3. αν το παραμύθι “μπαμπούλας Τουρκία” κατέρρεε, τα κέρδη και η επιρροή της Αμερικής θα εξανεμιζόταν, διότι αφενός δεν θα μας δάνειζαν πλέον αυτοί, θα σταματούσαμε να αγοράζουμε οπλικά συστήματα από αυτούς ( στην Ε.Ε. αγοράζουμε οπλικά συστήματα από Αμερική τόσα όσα οι υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. μαζί), και ότι σε καιρό πολέμου οι Αμερικάνοι δεν θα μπορούσαν να μας επηρεάσουν εφόσον τα οπλικά συστήματα δεν ήταν δικά τους. Αυτοί και πολλοί άλλοι λόγοι ήταν που έπρεπε να πέσει ο αποτυχημένος Καραμανλής, και στην θέση του να έρθει ο Τζέφρυ Γεώργιος Μινέικο Τζαντ Παπανδρέας. Στον προεκλογικό αγώνα ο Καραμανλής ουσιαστικά με τις δηλώσεις του δείχνει στον λαό να ψηφίσει Τζέφρυ, ο Τζέφρυ υπόσχεται χρήμα στον λαό (Τσοβόλα ξαναδώστα όλα) και ο λαός παραβλέπει τις προεκλογικές θέσεις του ΠΑΣΟΚστα εθνικά θέματα (πράγμα που φανερώνει τα πάντα) γιατί το σκατένιο του μυαλό μένει στις απατηλές υποσχέσεις για χρήματα. Ο λαός ψηφίζει Τζέφρυ και εκεί ξεκινάει το μεγάλο πανηγύρι…………………… Και ενώ προεκλογικά υπόσχεται χρήματα στον λαό με το που βγαίνει λέει το αντίθετο ισχυριζόμενος ότι δεν γνώριζε, αλλά τον διαψεύδουν άμεσα πρόσωπα που τον είχαν ενημερώσει προεκλογικά όπως ο Προβόπουλος και ο Αιβαλιώτης. Δεν νομίζεται ότι θα έπρεπε να τα γνώριζε, για πρωθυπουργός πάει όχι για περιπτεράς. Στην καλύτερη είναι ανόητος και ανεύθυνος στην χειρότερη ήξερε καλά τι έκανε με δόλο. Ο Τζέφρυ, 30 ημέρες πριν τις εκλογές, και ενώ είμαστε στην προεκλογική περίοδο, πηγαίνει στην Αμερική, στον Κλίντον. Κανένα μέσο των media δεν το αναφέρει (!) τι πήγε να κάνει στην Αμερική; τι είπε με τον Κλίντον; με ποιους συναντήθηκε και τι σχεδίασε; διότι για καφέ στην Αμερική σε καιρό προεκλογικής εκστρατείας δεν νομίζω να πήγε… Κατ αρχήν προσλαμβάνει την ίδια Εταιρεία που ανέλαβε την καμπάνια του Ομπάμια για να κάνει την καμπάνια του ΠΑΣΟΚ. Με το που γίνεται πρωθυπουργός ΞΑΦΝΙΚΑ ξεχνάει το “λεφτά υπάρχουν”, ΞΑΦΝΙΚΑ θυμάται ότι “λεφτά δεν υπάρχουν”, ΞΑΦΝΙΚΑ όλοι θυμούνται ότι η Ελλάδα δεν τα πάει καλά με τα δημοσιονομικά, ΞΑΦΝΙΚΑ οι τράπεζες και τα markets θυμούνται ότι δεν τα πάμε καλα Όπως μας ενημερώνει ο οικονομικός δημοσιογράφος των Financial times του Λονδίνου, Μάρτιν Σαντμπου, ότι στο τέλος του 2009 το Ντουμπάι ανακοίνωσε μια αναδιάρθρωση της οικονομίας του που τρόμαξε τους επενδυτές και δημιούργησε πολλές αμφιβολίες όλων των κρατικών τίτλων, και την ίδια στιγμή η Ελληνική Κυβέρνηση ομολόγησε από μόνη της ότι τα στοιχεία για το έλλειμμα της Ελλάδας είχαν παραποιηθεί, που ήταν η αιτία να ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου. Παράλληλα Το περιοδικό FOCUS βγάζει εξώφυλλο την Αφροδίτη να κάνει την χειρονομία λέγοντας λίγο πολύ ότι δουλεύουν οι Γερμανοί για να ταΐζουν τους τεμπέληδες Ελληνες. Την ίδια στιγμή ο Γερμανός οικονομολόγος Ότμαρ Ίσιγκ υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να δοθεί από την Ε.Ε. υποστήριξη στην Ελλάδα γιατί έχουμε φάει πολλά (εν μέρη έχει δίκιο, τα πολλά όμως τα έχουν φάει οι ΠΑΣΟΚΟ-ΝΔκρατες και κάποιοι μεγαλοκαρχαρίες και όχι ο λαός). Ας δούμε το παρασκήνιο όμως, ο ιδιοκτήτης του περιοδικού FOCUS, Hubert Burda ιδιοκτήτης του Hubert Burda media με 250 περιοδικά, τηλεόραση κτλ, είναι μεταξύ πολλών άλλων, μέλος οικονομικών funds. Μέσω των ΜΜΕ και της παραπληροφόρησης πιέζει να ΜΗΝ πάρει η Ελλάδα οικονομική βοήθεια από την Ε.Ε. ότι δηλαδή κάνει και ο Γερμανός οικονομολόγος Ότμαρ Ίσιγκ. Αυτό που ξεχάσαν να μας πουν οι δυο κύριοι, είναι ότι διατελούν σύμβουλοι της Goldman Sachss, της JP Morgan και της Deutsche Bank. Αν καταφέρνανε να πείσουνε οι δυο κύριοι αυτοί, να μην πάρουμε χαμηλότοκα δάνεια από την Ε.Ε. αναγκαστικά θα έπρεπε να πάρουμε δάνεια με μεγαλύτερο τόκο από τις Goldman Sachs, JP Morgan, Deutsche Bank με τον τρόπο που θα εξηγήσουμε παρακάτω. Εδώ ξανασυναντάμε την Goldman Sachs που είχε φέρει ο Σημίτης για εκείνο το SWAP που προείπαμε. Οι κύριοι (Burda & Issing) ουσιαστικά μας στέλνουν στα δόντια τους, είναι αυτοί όμως οι κύριοι υπαίτιοι ή απλά παίζουν ως κομπάρσοι στο ίδιο θέατρο; ΟΜΠΑΜΑ και Δολάριο Ο Ομπάμα τύπωσε στα δυο περίπου χρόνια που είναι στην εξουσία δολάρια όσα δεν είχε τυπώσει η Αμερική από τον Β΄ Παγκόσμιο μέχρι την ημέρα που εξελέγη. Αυτό το πληθωριστικό δολάριο δεν έχει αξία και πρέπει να αποκτήσει. Ο μόνος τρόπος να αποκτήσει είναι να κλέψει αξία από κάποιο άλλο νόμισμα το οποίο έχει αξία, ποιο θα μπορούσε να είναι αυτό;;;; φυσικά το Ευρώ. Ο Παπανδρέας ένα μήνα μετά την εκλογή του, έχει γεύμα στο ξενοδοχείο “Πεντελικόν” στην Κηφισιά με τον πρόεδρο της Goldman Sachs Γκαρυ Κοεν, τον επικεφαλή των οικονομικών ερευνών της εταιρείας, τον εν Ελλάδι αντιπρόσωπο τους, την Κατσέλη, τον Δρούτσα (εκ των μαγείρων του σχεδίου Αναν) και τον Παπακωνσταντίνου. Ένας πρωθυπουργός δέχεται στο μέγαρο Μαξίμου, τι δουλειά έχει στο Πεντελικόν; μα διότι εκεί μπορούν να μην δώσουν αναφορά σε κανέναν το τι είπαν και συμφώνησαν, διότι δεν επιβάλλεται να καταγραφεί πουθενά επίσημα το γεγονός αυτό, σε αντίθεση με το αν η συνάντηση γινόταν στο Μαξίμου. μετά την συνάντηση λοιπόν ο γνωστός από τα παλιά Πέτρος Χριστοδούλου που αναφέραμε στην αρχή, διορίστηκε ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ (ΟΔΔΗΧ), δηλαδή ο Παπανδρέας μετά το γεύμα στο Πεντελικόν με την Goldman Sachs διόρισε το στέλεχος της (τον Χριστοδούλου) να διαχειριστεί τα χρέη μας… Νωρίτερα από όλα αυτά η Goldman Sachs η JP Morgan και η Deutsche Bank έβγαλαν στην αγορά ένα “προϊόν” ζητώντας επενδυτές ζητώντας τους να τζογάρουν στην κατάρρευση και χρεωκοπία της Ελλάδας. Μετά η Deutsche Bank έβγαλε μια έκθεση ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει τα χρέη της. Την ίδια στιγμή κινητοποιείται το τμήμα των CDS (Credit Default Swaps- ασφάλιση χρεών σε περίπτωση μη αποπληρωμής) της ίδιας τράπεζας και ζητάει μεγαλύτερα ασφάλιστρα από την Ελλάδα. Ξεκινάνε τα ΜΜΕ να παίζουν τον ρόλο “παπαγαλάκια” και η κοινή γνώμη χάφτει ότι η Ελλάδα πάει για πτώχευση. Έτσι τα CDS μεγαλώνουν και οι έξυπνοι με έναν ταχυδακτυλουργικό τρόπο κερδοσκοπούν με τον εξής απλό τρόπο: δανείζονται (το έκανε η Μέρκελ, ναι είναι αυτοί που δουλεύουν για να καθόμαστε εμείς…)με 3% και αυτά τα χρήματα τα δανείζουν σε εμάς με 7% η διαφορά αυτή (4%) είναι τα SPREADS. (σημείωση: Goldman Sachs, JP Morgan και η Deutsche Bank ελέγχουν το 95% των CDS παγκοσμίως) Περιέργως τα funds του Σόρρος “προέβλεψαν” ότι το δολάριο θα έρθει 1/1 με το ευρώ… ΔΝΤ Το υποτιθέμενο κρατικό χρέος μας ήταν 320 ΔΙΣ (χώρια αυτά που χρωστάνε οι Έλληνες ως φυσικά πρόσωπα στις τράπεζες μέσω καταναλωτικών,στεγαστικών, επιχειρηματικών και πιστωτικών κάρτών- που είναι 280 ΔΙΣ) από αυτά τα 320 ΔΙΣ το 60% είναι σε κρατικά ομόλογα. Κρατικά ομόλογα σημαίνει ότι το κράτος βγάζει ομόλογα, και μέσω κάποιας τράπεζας ο επενδυτής τα αγοράζει με σκοπό κάποιο κέρδος, ΑΡΑ ενώ φαίνεται ως χρέος ΔΕΝ είναι χρέος αφού ο επενδυτής έχει πληρώσει την τράπεζα γι αυτά. Αυτό σημαίνει ότι εφόσον δεν τα χρωστάμε, κανείς δεν έχει αξίωση να μας ζητήσει κάτι ως αντάλλαγμα. Με τις υπογραφές στο ΔΝΤ όμως, ο Γεώργιος Τζέφρυ Τσαντ Μινέικο Παπανδρέου ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΕ αυτά τα 200 ΔΙΣ (60%) του χρέους-ομολόγων από ανύπαρκτα σε υπαρκτά, και εφόσον τώρα είναι υπαρκτά ζητάνε αξιώσεις αυτοί στους οποίους χρωστάμε… Πόσο τυχαίο είναι το γεγονός ότι ο Παπανδρέας το πρώτο πράγμα που έκανε ως πρωθυπουργός ήταν να καταμετρήσει και να κοστολογήσει την κρατική περιουσία που ω, τι ειρωνεία ήταν όσο και το έλλειμμα μας;;;;;;; ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΘΕΣΗ;;;;;;; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ όπως μας ενημερώνει ο Δελαστίκ στην Ε.Ε. είμαστε οι 7 σε χρέος, στην Ευρώπη πάρα πολύ πίσω, και δεν χρωστάμε περισσότερα από τις ΗΠΑ ή την Ιαπωνία. ενδεικτικά αναφέρω ότι η Ιταλία χρωστάει 1,4 ΤΡΙΣ, η Ισπανία 1,1 ΤΡΙΣ η Ιρλανδία 870 ΔΙΣ κτλ κτλ… Οι Βέλγοι και οι Ολλανδοί που ήρθαν εδώ για επίβλεψη,οι χώρες τους χρωστάνε περισσότερο από ότι εμείς… ΤΕΛΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ Το τελικό “TIGHT MONEY SYSTEM” σε επίπεδο κράτους και φυσικών προσώπων έχει σαν αποτέλεσμα να μας πάρουν τον τεράστιο ορυκτό πλούτο και να τους χρωστάμε και από πάνω και όλα αυτά για να μην βγάλουμε άχνα. Φοβούνται την άχνα…!!!!!!!!!!! ΕΛΠΙΖΩ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΣΟΥΝ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΟΥΝ ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΓΩΝΙΑΚΟ!!! ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ Και να που βρέθηκαν νοτίως της Κρήτης 175 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, το 3ο μεγαλύτερο κοίτασμα παγκοσμίως.Εντωμεταξύ ο χρυσός που υπάρχει στην Θράκη μας αξίζει 38 δις ευρώ. Έχουμε εκεί, στην Μακεδονία και την Θράκη , τα 3 μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού της Ευρώπης. Η αξία του πετρελαίου και του αερίου μας είναι – κρατηθείτε – 10.000.000.000.000 (10 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΛΑΡΙΑ !) όπως…αναφέρει το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, το USGS.Είμαστε μια χώρα που ελέγχει μια χερσαία και θαλάσσια έκταση όση είναι η Γερμανία και η Αυστρία μαζί (450.000 τετρ. χιλιόμετρα), αφού εκτεινόμαστε από την Αδριατική ως τις ακτές του Λιβάνου (περιλαμβανομένης της Κύπρου μας) και από το τριεθνές στον Έβρο ως ανοιχτά της Λιβύης. Θέλεις 2 ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο για να πας από το πιο δυτικό (Κέρκυρα) στο πιο ανατολικό άκρο του Ελλαδικού χώρου (Λάρνακα).Σαν να πετάς δηλαδή από τις Βρυξέλλες προς τη Μασσαλία.Στον κόσμο ζουν συνολικά 17.000.000 Ελλαδίτες, Κύπριοι, Βορειοηπειρώτες, Κωνσταντινουπολίτες, Ίμβριοι, Τενέδιοι κλπ. Είμαστε 2οι στον κόσμο σε καταθέσεις στην Ελβετία. Δεχόμαστε 16.000.000 τουρίστες τον χρόνο και διαθέτουμε μια σημαντική τουριστική βιομηχανία. Εχουμε και μια δυνατή αμυντική βιομηχανία που φτιάχνει από άρματα και τζηπ ΜΕΡΣΕΝΤΕΣ-ΕΛΒΟ ως προηγμένα συστήματα λέηζερ και υπερσύγχρονα μη επανδρωμένα αεροπλάνα όπως έκανε το Κρατικό Εργοστάσιο Αεροπλάνων(ΚΕΑ) στο Ελληνικό. Εχουμε τρία πολύ μεγάλα ναυπηγεία που κατασκευάζουν όποιο είδος πλοίου σκεφτεί κανείς. Εχουμε βιομηχανίες αμαξωμάτων που κατασκευάζουν καταπληκτικά βαρέα φορτηγά, λεωφορεία, τρόλεϋ, βαγόνια τραίνων, επικαθήμενα, μπετονιέρες, βυτία κλπ. Μέχρι και .ΠΟΡΣΕ(!) φτιάχνουμε στην Κατερίνη ( δείτε στο Διαδίκτυο την βιομηχανία REPLICAR HELLAS).Διαθέτουμε 2.400 υπερδεξαμενόπλοια και μεγάλα φορτηγά και είμαστε έτσι 1οι στον κόσμο στην εμπορική ναυτιλία, ενώ άλλα 1.500 τεράστια τάνκερ και φορτηγά έχουν οι Κύπριοι πλοιοκτήτες και είναι 5οι στον κόσμο.Είμαστε 2οι παγκοσμίως στο πρόβειο γάλα, 3οι στις ελιές, 3οι παγκοσμίως στον κρόκο, στα ακτινίδια, στα ροδάκινα. Είμαστε 1οι στον κόσμο σε νικέλιο, 1οι σε λευκόλιθο, 1οι στον κόσμο σε υδρομαγνησίτη, 1οι στον κόσμο σε περλίτη, (1.600.000 τόννοι), 2οι παγκοσμίως σε μπετονίτη (1.500.000 τόννοι), 1οι στην ΕΕ σε βωξίτη (2.174.000 τόννοι), 1οι και σε χρωμίτη, 1οι και σε ψευδάργυρο, 1οι και σε αλουμίνα. Μήπως η προίκα είναι πολύ μεγάλη??Πιστεύω ακράδαντα οτι αυτή ειναι η αιτία που υποφέρουμε!!!Έχουμε την 2η καλύτερη Πολεμική Αεροπορία στο ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ, ενώ οι Τούρκοι είναι προτελευταίοι), ενώ έχουμε και το 2ο καλύτερο Πολεμικό Ναυτικό στο ΝΑΤΟ, με την Τουρκία να είναι ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ Το χρέος είναι το μέσο χειραγώγησης ενός κράτους. Δεν δημιουργείται από τα ελλείματα του, αλλά από την συνεχή αναχρηματοδότησή του. Η καγκελαρία είναι αυτή που μαζί με τις τράπεζες επωφελείται από αυτή την κρίση χρέους. Να σου θυμίζω τα καλά παιδιά της Siemens, της Hochtief που κατασκεύασε το Ελ. Βενιζέλος και δεν πληρώνει μία σε φόρους, τα καλόπαιδια της Deutsche Bahn με το σκάνδαλο ΟΣΕ και τα καημένα μωρέ παιδιά της Deutsche Telekom και την υπόθεση του ΟΤΕ. Οι άνθρωποι που πληρώνουν μόλις 4% φόρο στο Ελληνικό κράτος σε ονομάζουν φοροφυγά. Οι άνθρωποι που μας δανείζουν ποντάροντας σε ομόλογα και CDS είναι οι ίδιοι που υπερκοστολογούν ένα έργο και παίρνουν λεφτά κάτω από το τραπέζι. Επιπρόσθετα, σε δυσφημούν και σε αποκαλούν τεμπέλη ενώ ταυτόχρονα αγοράζουν τζάμπα ότι περιουσιακό στοιχείο έχεις.. Με λίγα λόγια, οι άνθρωποι (όχι σαφέστατα όλοι οι Γερμανοί) εφευρέτες της οργανωμένης λαμογιάς και κερδοσκοπίας, οι ευρωπαίοι τοκογλύφοι που μας πάσαραν μάλιστα το ΜΑΡΚΟ 2 (δλδ το Ευρώ), έρχονται να μου την πουν και να με κάνουν να νιώσω άσχημα για την καταγωγή μου και την εθνικότητά μου. Ε όχι! Δεν θα τους περάσει ΕΛΛΑΔΑ: Η πλουσιότερη χώρα της Ευρώπης Τον Φεβρουάριο του 1998 έφτασε στην δημοσιότητα έρευνα που αφορούσε την μεγαλύτερη συγκέντρωση ραδονίου στον Ελληνικό χώρο και συγκεκριμένα στο χωριό Νεράιδα Θεσπρωτίας. Η μέτρηση ήταν 9550 μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο και με όριο επιφυλακής τα 150! Παρόμοιες υψηλές μετρήσεις είχαμε και στις περιοχές Σερρών, Θεσσαλονίκης, Μύκονου, Καβάλας, Ικαρίας, Λέσβου, Φθιώτιδα, Λουτράκι, Νιγρίτα, Σουρωτή (1), κλπ. Το ραδόνιο είναι φυσικό ραδιενεργό στοιχείο και για όσους γνωρίζουν αποτελεί ένδειξη για την ύπαρξη στο υπέδαφος των άνω τουλάχιστον περιοχών ΟΥΡΑΝΙΟΥ. Στο όρος Παγγαίο στην Καβάλα επίσης υπάρχει ήδη έντονο ενδιαφέρον από ξένο επενδυτή για την εξόρυξη των τεράστιων κοιτασμάτων χρυσού. Στην Ολυμπιάδα Χαλκιδικής ήδη έχει ξεκινήσει η εκμετάλλευση του εκεί υπεδάφους από την TVX Gold του George Soros, η οποία περιέχει αρκετό χρυσό, αλλά και ουράνιο!!!. Μία απόρρητη έκθεση που ήρθε στο φως με δημοσίευμα της εφημερίδας “Επενδυτής” στις 23/2/96, αναφέρει για τα αποτελέσματα των μετρήσεων του ΙΓΜΕ (Ίδρυμα Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών). Γύρω στο ποσό των 100 τρισεκατομμυρίων δραχμών εκτιμάται η αξία των κοιτασμάτων ουρανίου και άλλων σπανίων μετάλλων για δορυφόρους και πυραύλους. Το κείμενο της έρευνας υπογράφεται από επτά διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και κάνει λόγο για κοίτασμα ουρανίου που περιέχει 300 εκατομμύρια τόνους με συμπύκνωμα ουρανίου 16%, καθώς και σπάνια άλλα ορυκτά όπως ρουτίλιο, λουτέσιο και λανθάνιο, που έχουν εξαιρετικά ειδικές χρήσεις στην κατασκευή πυραυλικών συστημάτων. Αναφέρεται ΜΟΝΟΝ για την περιοχή του όρους Σύμβολο του νομού Καβάλας. Αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα ουρανίου ΔΙΕΘΝΩΣ. Η αξία του εμπλουτισμένου ουρανίου 235 στην διεθνή αγορά (1998) είναι 20.000 δολάρια το γραμμάριο !. O κοσμήτορας της πολυτεχνικής σχολής και πρόεδρος του τμήματος χημικών μηχανικών Βασίλειος Παπαγεωργίου, πραγματοποίησε διάλεξη με θέμα “Η Βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα”,η οποία είχε να κάνει με τα αποτελέσματα και της δικής του έρευνας30 ετών. Εντυπωσιακό ήταν το ότι σε όλα τα σημεία η έρευνά αυτή συμφώνησε με τα αποτελέσματα παλαιοτέρας αντίστοιχης έρευνας της δεκαετίας του 1940 που τυχαία είχε φτάσει στα χέρια του. Ο εν λόγω καθηγητής αναρωτιέται πως είναι δυνατόν η Ελλάδα να μην έχει αυτή τη στιγμή ήδη στημένη βαριά βιομηχανία την στιγμή που διαθέτει όχι μόνον ΟΛΕΣ τις απαραίτητες πρώτες ύλες (στρατηγικά ορυκτά) και μάλιστα σε αφθονία, αλλά και για ορισμένα από αυτά, είναι η ΜΟΝΑΔΙΚΗ παραγωγός χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.Και συγκεκριμένα: Λιγνίτης: Ως ορυκτό για την παραγωγή ενέργειας από την καύση του με λιγοστή μόλυνση του περιβάλλοντος. Η Ελλάδα διαθέτει τόσο πολύ λιγνίτη, που εάν τον εκμεταλλευόταν από νωρίς, θα είχε γλιτώσει πολλά δισεκατομμύρια από την εισαγωγή πετρελαίου. Αλουμίνιο: Εδώ και μερικά χρόνια η Γαλλία ελάττωσε την παραγωγή της σε αλουμίνιο και η Ελλάδα πλέον είναι πρώτη στην Ευρώπη σε παραγωγή του αλουμινίου, με χιλιάδες εφαρμογές. Βωξίτης. Η Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο βωξίτης χρησιμοποιείται και στην κατασκευή αεροσκαφών, ηλεκτρικών συσκευών, μεταλλικών κατασκευών και αλλού. Μαγγάνιο. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που περιέχει στο υπέδαφός της κοιτάσματα μαγγανίου. Τα κυριότερα κοιτάσματα έχουν εντοπισθεί στο νομό Δράμας. Νικέλιο. Και για αυτό το στρατηγικό ορυκτό όπως ανέφερε ο κύριος Παπαγεωργίου, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με σημαντικά κοιτάσματα νικελίου στο υπέδαφός της. Υπάρχει ένα συγκρότημα παραγωγής νικελίου, του μεγαλυτέρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά εξάγεται στο εξωτερικό όπως και όλα σχεδόν τα υπόλοιπα όσα εξορύσσονται. Σμηκτίτες. Η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες στην εξόρυξη σμηκτιτών, οι οποίοι έχουν μεγάλο εύρος εφαρμογών, όπως η διάθεση αποβλήτων, τα φάρμακα, τα καλλυντικά και άλλα. Μαγνήσιο. Ο μαγνησίτης που εξάγει η χώρα μας, καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης. Χρωμίτης. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που περιέχει στο υπέδαφός της σημαντικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα χρωμίτη. Τα σημαντικότερα κοιτάσματα βρίσκονται στο Μπούρινο Κοζάνης και χρησιμοποιούνται κυρίως για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα. Ουράνιο. Όπως ανέφερα ήδη, τα ουρανιούχα μεταλλεύματα έχουν εντοπισθεί στην Κεντρική Μακεδονία και στην Θράκη. Το τεύχος της 28ης Απριλίου 1999 της εφημερίδας “Αθηναϊκή” είχε ως τίτλο “Θησαυροφυλάκιο η Βόρεια Ελλάδα” και αναφερόταν σε αυτό ακριβώς το θέμα. Η Θράκη λοιπόν είναι ένας στρατηγικός κόμβος, διότι εκτός των πλουσίων κοιτασμάτων ουρανίου, χρυσού και πετρελαίου, επιπλέον από εκεί πρόκειται να περάσει στο μέλλον και ο αγωγός φυσικού αερίου και πετρελαίου “Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης” Αγωγός μεταφοράς καυσίμων από Κασπία προς τη δύση. ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ: Υπάρχει άφθονο στο Αιγαίο. Στην ίδια διάλεξη για τα στρατηγικά ορυκτά του κυρίου Παπαγεωργίου έγινε εκτενής λόγος για τα πετρέλαια στο Αιγαίο. Καμία κυβέρνηση δεν είχε μέχρι τώρα το θάρρος να παραδεχθεί την ύπαρξη πλουσιοτάτων κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο και ότι το παιχνίδι με την Τουρκία στην ουσία εκεί παίζεται.Υπάρχουν εδάφια του αρχαίου ιστορικού Ηροδότου που κάνει λόγο για την “εύφλεκτη πίσσα”.Είναι ακόμη γεγονός γνωστό ότι οι Γερμανοί επί κατοχής είχαν ήδη χαρτογραφήσει όλη την Ελλάδα, αφού άμεσα τους ενδιέφεραν και τότε οι όποιες πηγές ενέργειας για την στρατιωτική τους μηχανή. Με την πτώση του Χίτλερ, οι σχετικοί χάρτες και πληροφορίες έφτασαν και στα χέρια των Αμερικανών της εποχής. Τα τελευταία χρόνια και με την βοήθεια ειδικών δορυφορικών φωτογραφήσεων είναι γεγονός ότι ήδη υπάρχουν ασφαλή στοιχεία για την ύπαρξη πλουσίων πετρελαϊκών κοιτασμάτων στο Αιγαίο. Ο πρώην πρεσβευτής της Αμερικής στην Ελλάδα Nicholas Burns σε ζωντανή εκπομπή στο κανάλι MEGA είχε κι αυτός επισήμως παραδεχθεί ότι υπάρχει όντως πετρέλαιο στο Αιγαίο και ότι αυτό ουσιαστικά δημιουργεί την ένταση μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.Σύμφωνα με αποτελέσματα ερευνών που στηρίχτηκαν σε δορυφορικούς χάρτες είναι πλέον γεγονός αναμφισβήτητο ότι: Τα πλουσιότερα κοιτάσματα πετρελαίου στον Ελληνικό χώρο υπάρχουν ανατολικά της νήσου Θάσου, στον Θερμαϊκό Κόλπο, στην περιοχή των Δωδεκανήσων και συγκεκριμένα στην περιοχή κοντά στα Ίμια, στην Ζάκυνθο και στην Φλώρινα. Επίσημη δήλωση του καθηγητή πυρηνικής φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κυρίου Παπαστεφάνου, αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:“Από παλιά διέβλεπα ότι, όπως και στην υπόθεση των κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο, έτσι και στην υπόθεση του ουρανίου, ίσως να μην δόθηκαν ποτέ στις ελληνικές κυβερνήσεις τα πλήρη αποτελέσματα των γεωλογικών ερευνών που έκαναν στην Δράμα και τη Θράκη οι Αμερικανοί ερευνητές…” Ένα εύλογο ερώτημα είναι το γιατί η Ελλάδα να έχει πετρέλαιο και σημαντικά ορυκτά σε τέτοιες ποσότητες. Σε αυτό απαντούν οι γεωλόγοι λέγοντας τα εξής. Όσον αφορά το πετρέλαιο είναι γνωστό στους γεωλόγους ότι ολόκληρο σχεδόν το σημερινό Αιγαίο Πέλαγος ήταν κάποτε μία απέραντη πεδιάδα με πλούσια βλάστηση η οποία στην πορεία κατεποντίσθη για να δημιουργήσει μετά από χιλιάδες χρόνια το σημερινό Αιγαίο Πέλαγος. Οι υδρογονάνθρακες των δασών έγιναν πετρέλαιο. Όσον αφορά τα σπάνια μέταλλα, εξηγείται εύκολα κι αυτό την στιγμή που ως γνωστόν καθώς η τεκτονική πλάκα της Αφρικής υποχωρεί κάτω από αυτήν της Ευρώπης, δημιουργεί μεταξύ άλλων και κατάλληλες προϋποθέσεις δημιουργίας τέτοιου είδους μεταλλευμάτων. Υπάρχουν βάσιμες υποψίες και για άλλα “περίεργα” και πανάκριβα συστατικά στο υπέδαφός μας, όπως το ΟΣΜΙΟ, ο κόκκινος υδράργυρο κ.ά. για τα οποία η έρευνα συνεχίζεται. Κλείνοντας το θέμα των πετρελαίων στο Αιγαίο, παραθέτω τον καταμερισμό των χώρων ευθύνης των πετρελαϊκών καρτέλ ανά την Ελλάδα, όπως έχουν συμφωνηθεί από το 1975: α’) Ανατολικά της Θάσου (OXYDENTAL, του τεξανού Α. Χάμμερ), β’) Κρητικό Πέλαγος, μεταξύ Κάσου και Κρήτης (CHEVRON, συμφερόντων Ροκφέλλερ), γ’) Κατάκωλλο Ζακύνθου (ESSO, επίσης του Ροκφέλλερ), δ’) Επανομή – Σιθωνία – Θερμαϊκός (αμερικανική TEXACO και αγγλοολλανδική SHELL). Το ζήτημα είναι ανεξάντλητο και τα στοιχεία που παρέθεσα ενδεικτικά και προκύπτουν από επίσημες Κρατικές εκθέσεις και πορίσματα ερευνών, άρθρα έγκριτων εφημερίδων και διατριβές καθηγητών Πανεπιστημίου. Το μέγα ερώτημα που προκύπτει βεβαίως είναι: Γιατί δεν γίνεται καμία προσπάθεια εκμετάλλευσης όλου αυτού του ορυκτού πλούτου που βρίσκεται στο υπέδαφος πολλών περιοχών της Ελλάδας; Η χώρα που ξόδεψε τόσα τρισεκατομμύρια για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων δεν δικαιολογείται πλέον να υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι πόροι για την εκμετάλλευση αυτού του πλούτου. Το ιρίδιο, το όσμιο και ο κόκκινος υδράργυρος, μέταλλα στοιχεία, χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία των πυρηνικών για τις χημικές ιδιότητές τους. Τα έτη 1992-1994, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, άνθησε το εμπόριο του κόκκινου υδράργυρου, ουσίας με εκρηκτικές ιδιότητες. Κάπου 300.000 λίρες Αγγλίας ή 400.000 δολάρια ΗΠΑ το κιλό. Υπόθεση – μυστήριο με λαθρεμπόρους πυρηνικών απασχόλησε τις διωκτικές αρχές της χώρας μας τον Νοέμβριο του 1991, οπότε και έλαβε χώρα η σύλληψη Ούγγρου στην Ελλάδα που επιχειρούσε να πουλήσει κόκκινο υδράργυρο στην Αθήνα. Για παρόμοια υπόθεση, έξι χρόνια αργότερα, κατηγορείται και ο Σαλιόνικ: ότι μετείχε σε κύκλωμα που διακινούσε κόκκινο υδράργυρο. Στα μέσα Νοεμβρίου 1995 οι αρχές των Σκοπίων κατέσχεσαν ποσότητα οσμίου πολύ κοντά στα σύνορά μας με τη χώρα αυτή. Η αξία του οσμίου στις ΗΠΑ ανέρχεται στα 150.000 δολάρια ανά γραμμάριο, ενώ στην Ευρώπη στα 100.000 δολάρια ανά γραμμάριο. Στα Βαλκάνια η τιμή του είναι πιο χαμηλή (43.000 δολάρια ανά γραμμάριο). Η αξία του οσμίου είναι υψηλή γιατί είναι δυσεύρετο στη φύση, ενώ είναι γνωστό ότι μεταλλουργία οσμίου υπήρχε εδώ και χρόνια στην τέως Σοβιετική Ενωση. “΄Οσμιο δυστυχώς υπάρχει σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας. Και λέγω δυστυχώς, γιατί αν μάθουν πού βρίσκεται θα μας διαλύσουν, θα μας κάνουν κρατίδια κρατίδια για να το πάρουν. Αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουν πολύ καλά και οι Τούρκοι, οι οποίοι δεν διστάζουν να το διαλαλούν δημόσια σε έντυπα και τηλεοράσεις.,,, ΄Όταν ρώτησα…διαπίστωσα ότι η τιμή του ήταν 60 χιλιάδες δολάρια για ένα γραμμάριο. Δηλαδή, το ένα κιλό κοστίζει 60 εκατομμύρια δολάρια…” Απόσπασμα από τη συνέντευξη με τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις του στρατηγού ε.α. Γιώργου Αϋφαντή. ” Ο κ. Αϋφαντής υποστηριίζει ότι, το επεισόδιο στα ΄Ιμια έγινε γιατί κάτω από τη βραχονησίδα υπάρχει όσμιο, πολύς χρυσός αλλά και κόκκινος υδράργυρος, που είναι το δεύτερο κατά σειρά ακριβότερο μέταλλο. Δηλαδή ένα κιλό όσμιο,κοστίζει όσο 8 τόνοι χρυσού και ένα κιλό κόκκινος υδράργυρος αγοράζεται με 2 τόνους χρυσό. Γι’ αυτό, προσθετει, τα ΄Ιμια ειναι στις γκρίζες ζωνες…”“…Το 1995 είχε εντοπιστεί όσμιο από τις αρχές των Σκοπίων σε περιοχή κοντά στα ελληνικά σύνορα. Θέλουν η όχι σκότωμα κάποιοι πολιτικοί; Μπορούν τέτοια εγκλήματα να μένουν ατιμώρητα και να πιστεύουμε ότι Κύπρος και Ελλάδα μπορεί να έχουν μέλλον; Όμηρος Αλεξάνδρου Source : http://eleftheriskepsii.blogspot.gr/2012/03/blog-post_6139.html