Πώς λειτουργεί η εξομοίωση ως εργαλείο πρόβλεψης και αντιμετώπισης κρίσεων

Είναι 9 η ώρα το πρωί, μια Παρασκευή του Ιουνίου, και για τις ανάγκες μιας άσκησης ανταπόκρισης έκτακτης ανάγκης, στα κεντρικά γραφεία της Legg Mason της Βαλτιμόρης, η Ελλάδα έχει μόλις αποχωρήσει από το ευρώ. Μαζεμένοι γύρω από ένα τραπέζι συσκέψεων, με μέλη της ομάδας από τα γραφεία στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη και άλλα μέρη να βρίσκονται εκεί μέσω video conference, 15 υπάλληλοι αναλαμβάνουν στη διάρκεια ενός 8ώρου -πριν ανοίξουν οι αγορές στην Ασία- να εκτιμήσουν πράγματα, όπως το αν μπορούν να εκτελέσουν συναλλαγές, την κατάσταση των επενδύσεων της εταιρείας και πώς θα πληρωθούν οι εργαζόμενοι στα ευρωπαϊκά γραφεία. Έχουν περάσει σχεδόν τέσσερα χρόνια από όταν η χρεοκοπία της Lehman Brothers Holdings πάγωσε τις αγορές, και εταιρείες διαχείρισης παγίων, όπως η Legg Mason, η State Street, η Vanguard Group και άλλες, προσπαθούν να αντλήσουν διδάγματα από αυτήν την κρίση, ώστε να προετοιμαστούν για το χειρότερο σενάριο στην Ευρώπη. Συστήνουν ειδικές ομάδες και κάνουν δοκιμές στα συστήματα πληροφορικής, ώστε να διασφαλίσουν ότι δεν θα πάθουν blackout από την κατάρρευση του ευρώ και θα συνεχίσουν να τους δίνουν εικόνα από τον έξω κόσμο, όσο μακριά -ή κοντά- και αν φαντάζει αυτή η πιθανότητα. «Δεν γνωρίζουμε τι πρόκειται να συμβεί, αλλά θέλουμε να έχουμε στη διάθεσή μας όλα τα εργαλεία, ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε οτιδήποτε συμβεί», λέει ο Joe Carrier, διευθυντής διαχείρισης κινδύνων στη Legg Mason. «Μετά τη Lehman συνειδητοποιήσαμε ότι εξελίξεις που ποτέ δεν φανταζόσουν ότι θα σε προλάβαιναν όντως σε πρόλαβαν». H State Street, η οποία λειτουργεί ως θεματοφύλακας παγίων ύψους 16,9 τρισ. δολαρίων και διαχειρίζεται 1,99 τρισ. δολάρια για λογαριασμό πελατών της μονάδας διαχείρισης επενδύσεων, τη χρονιά που πέρασε συγκρότησε δυο επιτροπές, με σκοπό την προετοιμασία για μια πιθανή επιδείνωση της ευρωπαϊκής κρίσης, λέει ο Jack Klinck, επικεφαλής Παγκόσμιας Εταιρικής Ανάπτυξης και Παγκόσμιας Διαχείρισης Σχέσεων. Η πρώτη επικεντρώνεται στη διαχείριση των κινδύνων, την εξέταση των μακροοικονομικών συνθηκών, καθώς και την πιθανή επίδραση διάφορων σεναρίων κρίσης από εταιρεία σε εταιρεία. «Το 2008 μάς παρέδωσε πλούσια μαθήματα, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την κατανόηση του κινδύνου του αντισυμβαλλομένου όταν δεσμεύονται πάγια ως εγγύηση», λέει ο Klinck. Η δεύτερη ομάδα της State Street εξετάζει λειτουργικά ζητήματα, ιδιαίτερα αυτά που σχετίζονται με τα συστήματα πληροφορικής. Εάν μία ή περισσότερες χώρες αποχωρήσουν από το ευρώ, οι τίτλοι μπορεί να χρειαστεί να αποτιμηθούν σε νέο νόμισμα, δεδομένου ότι τα εθνικά νομίσματα μπορεί να επιστρέψουν σε κυκλοφορία. Ο Klinck συγκρίνει την κατάσταση με το να ετοιμάζεται κανείς για το επονομαζόμενο φαινόμενο Y2K ή, αλλιώς, «ιός της χιλιετίας», όπου τα συστήματα πληροφορικής θα έπρεπε να επαναπρογραμματιστούν ως προς την αλλαγή χρονολογίας από 1999 σε 2000. Στη Vanguard, που αποτελεί τη μεγαλύτερη πάροχο αμοιβαίων κεφαλαίων στον κόσμο, ενώ διαχειρίζεται ποσά ύψους περίπου 1,8 τρισ. δολαρίων, μια ειδική ομάδα προετοιμάζεται για τη νέα αποτίμηση των τίτλων, καθώς και για ενδεχόμενους περιορισμούς στη διασυνοριακή κυκλοφορία κεφαλαίων, εάν μια χώρα εγκαταλείψει το ευρώ, λέει ο John Hollyer, επικεφαλής εταιρικής στρατηγικής για την εταιρεία. Οι νομικοί σύμβουλοι της εταιρείας εξετάζουν τις συμβάσεις για αναφορές σε νομίσματα. Η Nancy Prior, πρόεδρος της ομάδας χρηματαγοράς της Fidelity Investments, λέει ότι η εταιρεία έχει συγκαλέσει εσωτερικά συμβούλια, αλλά και συναντήσεις με πελάτες για να συζητήσουν τους κινδύνους που σχετίζονται με την Ευρώπη. Η Fidelity, η οποία διαχειρίζεται περί τα 1,6 τρισεκατομμύρια δολάρια, ετοιμάζεται, επίσης, να δημοσιεύσει υλικό στην ιστοσελίδα της για τους πελάτες της, εφόσον η κρίση επιδεινωθεί, σημειώνει. Η Pacific Investment Management Co., διαχειρίστρια του Pimco Total Return Fund, ύψους 261 δισ. δολαρίων, έχει διεξαγάγει τεστ αντοχής για μια σειρά εκβάσεων, λέει ο Andrew Balls, επικεφαλής διαχείρισης ευρωπαϊκού χαρτοφυλακίου με έδρα το Λονδίνο. «Ακόμα και αν δεν συμβούν, θέλεις να είσαι έτοιμος για το χειρότερο», λέει. «Δεν θέλεις να είσαι ο τελευταίος που θα αντιδράσει, θες να είσαι ο πρώτος». Η Legg Mason ξεκίνησε τις προετοιμασίες της για ενδεχόμενη κρίση του ευρώ το 2011, αξιολογώντας πόσο μεγάλο μέρος του χαρτοφυλακίου της θα κινδύνευε στην Ευρώπη και συστήνοντας ευρωπαϊκή ειδική ομάδα έκτακτης ανάγκης, η οποία συνεδριάζει κάθε εβδομάδα για μιάμιση ώρα, λέει ο Carrier. Η εταιρεία, επίσης, έβαλε στο μικροσκόπιο τους πελάτες της και αναζήτησε πού είχαν έδρα οι τράπεζές τους. «Αυτά τα μαθήματα αποτελούν συσσωρευμένη γνώση σε αυτήν τη δουλειά», λέει ο Carrier. «Ισως όχι σήμερα, ίσως όχι αύριο, αλλά τελικά θα χρειαστούν». Να ακολουθήσουν όλοι το παράδειγμα της Γερμανίας Ο επικεφαλής οικονομολόγος της UniCredit στις ΗΠΑ, Harm Bandholz, μιλά στον δημοσιογράφο του «Bloomberg Businessweek» Tom Keene για την ευρωπαϊκή κρίση χρέους και τις αρετές της λιτότητας. Πού μεγαλώσατε στην Ευρώπη; Στο Αμβούργο της Γερμανίας. Μιλάμε συνεχώς για την Ελλάδα και την Ισπανία, αλλά ένα μεγάλο μέρος της κρίσης περιστρέφεται γύρω από τη Γερμανία, έτσι δεν είναι; Ναι, έτσι είναι. Οι άνθρωποι συμπεριφέρονται λες και η Γερμανία μόνο οφέλη έχει να αποκομίσει από την κατάσταση στην Ευρωζώνη. Λένε πως η Γερμανία εισήλθε στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση με υποτιμημένο νόμισμα. Πιστεύω πως η άποψη αυτή είναι εντελώς λάθος. Γιατί αυτό; Αρκεί να θυμηθούμε τι συνέβαινε 10 ή 15 χρόνια πριν. Η Γερμανία θεωρούνταν «ο ασθενής της Ευρώπης». Ο κόσμος πίστευε ότι χωρίς τη νομισματική ένωση, δεν υπήρχε τρόπος η χώρα να συνεχίσει να εξάγει τα αγαθά της, επειδή απλώς ήταν πάρα πολύ ακριβά. Έτσι, η κυβέρνηση σχημάτισε ένα μεγάλο συνασπισμό, που περιλάμβανε τα κόμματα της αντιπολίτευσης, καθώς και εταιρείες και εργατικά συνδικάτα. Και έκαναν πολλές μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να καταστήσουν τις αγορές εργασίας πιο ευέλικτες κ.λπ. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ουσιαστικά το ανά μονάδα κόστος εργασίας δεν έχει αυξηθεί εδώ και περισσότερο από 10 χρόνια. Είναι εύκολο για μας να καθόμαστε εδώ και να λέμε «Εντάξει, Ιταλία, Ισπανία, Ελλάδα, κάντε ό,τι έκανε η Γερμανία». Και γιατί όχι; Ειλικρινά, νομίζω πως ούτε οι ΗΠΑ κάνουν αυτό που κάνουν η Ιταλία και η Ελλάδα. Εσείς εδώ στις ΗΠΑ πρέπει να εφαρμόσετε μέτρα λιτότητας, επειδή το επίπεδο του χρέους και το έλλειμμα είναι πολύ υψηλά. Για την Ευρωζώνη, στο σύνολό της, το έλλειμμα ως ποσοστό του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος κινείται περίπου στο 3,25% φέτος. Είναι, δηλαδή, σχεδόν υπερδιπλάσιο σε σχέση με το αμερικανικό. Πηγή:www.capital.gr

Competition for energy sources in the Arctic

The Obama administration’s intention to shift military resources to the Pacific satisfies American objectives, including enhancing stability and bilateral relations, and, perhaps most importantly, expanding economic opportunities. Broadening the scope of this shift, or “pivot,” as it is often called, to encompass the Arctic region furthers U.S. interests and is harmonious with existing national objectives. Indeed, the strategic doctrine underpinning the Pacific shift bolsters the compelling reasons for America to assert its rights and pursue its interests in the Arctic as well. An invigorated Arctic focus would promote stability and the unfettered flow of global commerce to the great benefit of the U.S. economy — by far the world’s largest — as well as the economies of its friends, partners and allies. Ocean-borne trade, which accounts for the vast majority of global commerce, has more than tripled over the past 40 years. Since 1979, the Arctic ice pack has shrunk by 40 percent, opening up the region for year-round utilization. Shipping costs will drop dramatically, and millions of square miles of seabed will be available for mineral and energy extraction, as well as fisheries access and lucrative opportunities in tourism. Extending the U.S. continental shelf would accordingly encompass new American territory greater in size than the Louisiana Purchase and Alaska combined. The U.S. must move swiftly, as other countries are enjoying a head start. No fewer than five countries enjoy coastal rights in the Arctic — Canada, Denmark (via Greenland), Norway, Russia and the U.S. Already, Russia has acted rapidly to stake territorial claims that are intended to deter movement into the region by other states, as well as to claim undersea energy and mineral resources. Russia is attempting to delineate and codify an expanded Arctic Exclusive Economic Zone (EEZ). China and others are also moving to stake out resource claims and make deals to lock up undersea resources. The U.S. must do the same. America, however, is woefully unprepared to assert its legitimate rights and interests. The U.S. icebreaker fleet consists of one medium-capacity ship and an additional 30-year-old vessel undergoing refurbishment. This pales in comparison to the fleets operated by Russia, Canada, Sweden and Finland. The problem is further compounded by the ongoing decline in U.S. military assets, especially naval, required to protect our established interests. In 2007, in an unprecedented move, a Russian submarine placed a flag on the seabed of the Lomonosov Ridge, an underwater mountain chain crossing the geographic North Pole. Claiming rights to the ridge is a top Russian priority, as it would grant Moscow exclusive access to potentially tremendous reserves of oil and natural gas. In fact, the claim would increase Russia’s Exclusive Economic Zone by 1.2 million square kilometers. Russia has also established a brigade-size unit specifically to operate in the polar region, and announced its intention to shift additional forces to the polar region. Other countries will inevitably follow suit. Securing U.S. rights in the Arctic will establish freedom of navigation and preserve the sovereignty of commercial vessels traveling the new, shorter trade route between the Pacific and the Atlantic. This aspect alone is vital to both the U.S. economy and to stability in the Pacific region. Accordingly, the U.S. should move quickly to declare the Arctic a region of strategic interest and pursue international legal agreements to secure recognition of American sovereignty in the waters of the Arctic and the Pacific — two vast regions where future challenges can be expected. The U.S. must ensure that no state can control or impose exorbitant transit fees for ships passing through its EEZ waters. Furthermore, the U.S. should explore bolstering its military presence in the Arctic proportionate to America’s Arctic territories — the northern parts of Alaska and sections of the Beaufort and Chukchi seas — as well as undertake scientific missions to reaffirm the basis for U.S. territorial claims in the Arctic. There can be no doubt that the Pacific pivot must encompass the securing of U.S. rights to the Arctic region. There is no time to lose. Source : http://www.defensenews.com/apps/pbcs.dll/article?AID=2012307150002