Geopolitical Research Institute(GRI)/Εταιρεία Γεωπολιτικών Ερευνών(ΕΓΕ)

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

Οι συνέπειες μιας προβληματικής νομισματικής ένωσης


Την τελευταία δεκαετία, οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου  (Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία) ήταν οι καταναλωτές της ευρωζώνης, ξοδεύοντας περισσότερα από το εισόδημά τους, ενώ συγχρόνως  εξελισσόταν ραγδαία  ένα όλο και μεγαλύτερο έλλειμμα ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Εν τω μεταξύ, ο πυρήνας της ευρω-ζώνης (Γερμανία, Κάτω Χώρες,Αυστρία και Γαλλία)  αποτελείται  από τους παραγωγούς , με δαπάνες μικρότερες από τα έσοδά τους , που παράγουν όλο και μεγαλύτερα πλεονάσματα».
 Η νομισματική ένωση ωφέλησε τη Γερμανία και βύθισε στην ύφεση  τις χώρες του Νότου. Ο λόγος είναι  ότι υπάρχει μεγάλη απόκλιση από τις συναλλαγματικές ισοτιμίες των χωρών, που εισήλθαν  στη ζώνη του Ευρώ, ούτως ώστε η μεν Γερμανία πετυχαίνει  μείωση του κόστους παραγωγής , σε αντίθεση με τις χώρες του Νότου όπου αυξάνεται  το συνολικό κόστος αγοράς προϊόντων και υπηρεσιών. Ενώ για τη Γερμανία  η είσοδος στο Ευρώ ισοδυναμούσε με υποτίμηση ,για τις φτωχότερες χώρες συνιστούσε ανατίμηση.

 Η Γερμανία αποτρέπει συνεχώς την  οποιαδήποτε εξυγίανση της Ευρωζώνης και ανασυγκρότηση των φτωχότερων χωρών, επιβάλλοντας μονόπλευρη ,καταστροφική για την ανάπτυξη λιτότητα . Οι χώρες του Νότου  θα σωζόντουσαν αν έφευγαν από το ευρώ, αθετώντας συγχρόνως τα χρέη τους.

«Εάν παραμένουν οι περιφερειακές χώρες βυθισμένες σε μια αποπληθωριστική παγίδα υψηλών χρεών, μείωσης της παραγωγής, αδύναμης ανταγωνιστικότητας και διαρθρωτικών εξωτερικών ελλειμμάτων, τελικά θα μπουν στον πειρασμό μιας τρίτης επιλογής: παύση πληρωμών και έξοδο από την ευρωζώνη. Αυτό θα τους επιτρέψει να αναζωογονήσουν την οικονομική ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα μέσα από μια υποτίμηση του νέου εθνικού τους νομίσματος», λέει ο γνωστός οικονομολόγος Nouriel Roubini.
Επειδή, όπως σημειώνει, μια τέτοια άτακτη διάλυση της ευρωζώνης θα ήταν το ίδιο σοβαρή, όπως το σοκ από την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008, αν όχι χειρότερη,  για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, οι οικονομίες του πυρήνα της ευρωζώνης θα αναγκαστούν να συντηρήσουν της περιφέρεια για να παραμείνει σε χαμηλή ανάπτυξη και μη ανταγωνιστική κατάσταση. Με άλλα λόγια ο διάσημος οικονομολόγος μας λέει πως το πιο πιθανό είναι οι πλουσιότεροι της Ευρωζώνης να κρατήσουν σε μια κατάσταση «νεκροζώντανου» τις φτωχότερες χώρες! 
 Αυτό σημαίνει επίσης ότι η Γερμανία και η ΕΚΤ έχουν λιγότερη δύναμη από ό, τι φαίνεται να πιστεύουν. Εάν δεν
εγκαταλείψουν την ασύμμετρη προσαρμογή (ύφεσης και  αποπληθωρισμού), η οποία συγκεντρώνει όλο τον πόνο στην περιφέρεια, υπέρ μιας πιο συμμετρικής προσέγγισης (λιτότητας και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων ) η νομισματική ένωση θα καταλήξει σε ένα φιάσκο.

Ο Nouriel Roubini είναι πρόεδρος της Roubini Global Economics, καθηγητής Οικονομικών στο Stern School of
Business, New York University, και συν-συγγραφέας του βιβλίου Οικονομικών Κρίσεων.

 

Η στρατηγική του αυτοπροσδιορισμού στις ελληνο-τουρκικές σχέσεις


" Οταν επιτίθεστε σε ένα ισχυρό κράτος , αν μπορείτε να διαιρέσετε τις δυνάμεις του θα έχετε υπεροχή ισχύος". Αυτό υποστήριξε , ανάμεσα σ' άλλα, ο στρατηγιστής Σούν Τζού στο έργο του " Η τέχνη του πολέμου".
Στις ελληνο - τουρκικές σχέσεις έχει επικρατήσει, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες , η άποψη ότι η πληθυσμιακά και στρατιωτικά ισχυρή Τουρκία μπορεί να αντιμετωπισθεί όσον αφορά την επεκτατική πολιτική της με τακτικές κατευνασμού. Κατά καιρούς έγιναν προσπάθειες εντοπισμού σημείων αδυναμίας και τρωτότητας του τουρκικού κράτους. Σχεδόν αποκλειστικά οι προσπάθειες αυτές αναδείκνυαν το Κουρδικό ζήτημα ως την Αχίλλειο Πτέρνα του τουρκικού κράτους. Η σημερινή Τουρκία όμως, παρ' όλες τις προσπάθειες ομογενοποίησης πληθυσμών  που έγιναν από το Κεμαλικό κατεστημένο τα τελευταία 90 χρόνια, παραμένει ένα μωσαϊκό εθνοτήτων που με μιά μακροχρόνια και συστηματική πολιτική μπορεί να ανατρέψει καταστάσεις αιώνων και να δημιουργήσει μιά νέα Μικρά Ασία βασιζόμενη στο δικαίωμα των αυτοχθόνων κατοίκων της στον αυτοπροσδιορισμό και την αυτοδιάθεση.
  Οι κάτοικοι της Μικράς Ασίας είναι απόγονοι τόσο των γηγενών πληθυσμών της χερσονήσου (οι οποίο λόγου της ισλαμικής θρησκείας επεβίωσαν της γενοκτονίας των Οθωμανών και Κεμαλικών κατά τις αρχές του 20ου αι. α), αλλά και μη γηγενών πληθυσμών από τα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία. Από την Κεντρική Ασία ήρθαν οι Τούρκοι, οι οποίοι ήταν ο κυριότερος φορές εξισλαμισμού και προσφάτως εκτουρκισμού της Μικράς Ασίας. 

Σε τί βαθμό είναι οι σημερινοί Μικρασιάτες απόγονοι των Κεντροασιατικών Τούρκων; Η μελέτη των Cinnioglu et al. (2004) απεκάλυψε παρουσία 3.4% Μογγολοειδών απλοομάδων του χρωματοσώματος Υ στην Μικρά Ασία (απλοομάδες Q, O, και C). 

Σύμφωνα με τους Tambets et al. (2004) η παρουσία Μογγολοειδών απλοομάδων στους σημερινούς Τουρκόφωνους Αλταϊκούς πληθυσμούς είναι τουλάχιστον 40% (πιθανόν 10% επιπλέον μιας και δεν εξετάστηκε η απλοομάδα Ο σε αυτή τη μελέτη). Σύμφωνα με τους Zerjal et al. (2002) αυτό το ποσοστό είναι για διάφορους Τουρκόφωνους: Κυργίζ (22%), Ντουνγκάν (32%), Ουιγκούρ (33%), Καζάκοι (86%), Ουζμπέκοι (18%). 

Είναι φανερό πως η παρουσία Μογγολοειδούς καταγωγής στους Τουρκόφωνους πληθυσμούς είναι πολύ μεταβλητή, όμως είναι σαφές πως τουλάχιστον εν μέρει οι Πρωτό-Τουρκοι πρέπει να ήταν Μογγολοειδείς, αφού όλοι οι σημερινοί Τουρκόφωνοι πληθυσμοί έχουν Μογγολοειδή ανάμειξη. Ο μέσος όρος των έξη πληθυσμών που αναφέραμε είναι 38.5% και αποτελεί μια πρώτη εκτίμηση της πατρικής σύστασης των παλαιότερων Τούρκων της Κεντρικής Ασίας, οι οποίοι όπως φαίνεται ήταν περισσότερο Καυκασοειδείς από πατρική άποψη, και Μογγολοειδείς από την μητρική πλευρά. 

Με βάση το ποσοστό 38.5% εκτιμούμε την Τουρκική καταβολή στον πληθυσμό της Μικράς Ασίας στο 11%. Λόγω της απλοποιημένης εκτιμήσεως, επιτρέποντας ένα σχετικό σφάλμα 33% τόσο υπερεκτίμησης, όσο και υποεκτίμησης της συχνότητας της Μογγολοειδούς συνιστώσας τόσο στους σημερινούς Μικρασιάτες, όσο και στους Τούρκους της Κεντρικής Ασίας, φτάνουμε σε πιθανή Τουρκική καταγωγή από 6-22%. Επομένως φαίνεται πως το Τουρκικό στοιχείο στη σύνθεση του Μικρασιατικού πληθυσμού αποτελεί μειοψηφία, αλλά δεν είναι σίγουρα αμελητέο.
Το σίγουρο είναι ότι το 80 % περίπου του Μικρασιατικού πληθυσμού έχουν δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό και στην αυτοδιάθεση που στερήθηκαν για πολλούς αιώνες
Source :d-politiki