Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ-ΕΘΝΟΣ
Εξω φρενών είναι ο υπουργός Οικονομικών του γερμανικού κρατιδίου της Βαυαρίας, του δεύτερου μεγαλύτερου της χώρας με πληθυσμό ίδιο με της Ελλάδας, σε συνέντευξή του προς τη δεξιά εφημερίδα "Ντι Βελτ" αναφορικά με το περιβόητο πλέον θέμα των οίκων αξιολόγησης Moody's, Fitch και Standard & Poor's.
"Η Ευρώπη πρέπει να απελευθερωθεί από την υπαγόρευση όρων εκ μέρους των αμερικανικών οίκων αξιολόγησης" υπογραμμίζει ο Γκέορκ Φάρενσον και προσθέτει: "Δεν μπορεί οι αμερικανικοί οίκοι αξιολόγησης να μας υποδεικνύουν στην πράξη πότε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρέπει να δέχεται ως εγγύηση ένα κρατικό ομόλογο και πότε όχι".
Αγανακτισμένη με την κατάσταση αυτή είναι και η ίδια η εφημερίδα. "Η Ευρώπη σε ομηρεία" ήταν ο τίτλος μιας σχεδόν ολοσέλιδης ανάλυσής της για το θέμα την περασμένη εβδομάδα. "Δύο αναλυτές και τρεις οίκοι αξιολόγησης αποφασίζουν για την τύχη της Ελλάδας και της ηπείρου. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Οι κριτές του χρέους είναι τόσο ισχυροί όσο ποτέ. Οι πολιτικοί θέλουν τώρα να τους βάλουν δεσμεύσεις και να τους ρυθμίσουν πιο πολύ" έγραφε στους υπότιτλους.
Δεν είναι μόνο η "Ντι Βελτ" που αγανακτεί. Την ίδια άποψη έχει και η άλλη σοβαρή συντηρητική εφημερίδα της Γερμανίας, η "Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε", και την εκφράζει με πολύ έντονο τρόπο σε μια επίσης ολοσέλιδη ανάλυσή της. "Η δικτατορία των βαθμολογητών" είναι ο εύγλωττος τίτλος της. "Οι οίκοι αξιολόγησης έχουν τόσο μεγάλη δύναμη όσο ποτέ. Η μισή Ευρώπη τρέμει. Η πολιτική τούς έκανε τόσο ισχυρούς" τονίζει στους υπότιτλους.
"Είναι φαινόμενο. Οι οίκοι αξιολόγησης είναι ισχυρότεροι παρά ποτέ" διαπιστώνει η εφημερίδα και υπενθυμίζει: "Μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, πολλοί ήθελαν ακόμη και να τους καταργήσουν. Εβδομάδες ολόκληρες ασχολούνταν μέχρι και ευρωπαϊκές σύνοδοι κορυφής πώς θα μπορούσαν να περιορίσουν την επιρροή αυτών των οίκων ? που είχαν αξιοσημείωτη συμβολή ακόμη και στη γένεση της κρίσης, γιατί βοήθησαν να κατασκευαστούν χρεόγραφα, τα οποία κατόπιν οι ίδιοι οίκοι αξιολογούσαν θετικά"!
Το τελικό αποτέλεσμα όμως όλων αυτών των συζητήσεων ήταν ένα πελώριο μηδενικό. "Οι οίκοι αξιολόγησης παρέμειναν ακόμη ''ακούρευτοι''. Βρίσκονται μάλιστα στο κέντρο της παγκόσμιας πολιτικής" διαπιστώνει με απογοήτευση η "Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε".
Η αιτία αυτής της εξέλιξης είναι απλή. Οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρώπης είναι δέσμιοι του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τα συμφέροντα του οποίου υπερασπίζονται και προωθούν προ παντός άλλου. Εχοντας μάλιστα εκχωρήσει τη δανειοδότηση ακόμη και των κρατών στο σύστημα αυτό και όχι στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όπως θα έπρεπε, ή σε διακρατικές συμφωνίες, έχουν μετατρέψει την ΕΕ και πρωτίστως την Ευρωζώνη σε παιχνίδι στα χέρια των τραπεζών, οι οποίες βεβαίως σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελαν να μπλεχτεί στα πόδια τους ένας διακρατικός οίκος αξιολόγησης πανευρωπαϊκής εμβέλειας.
Αν οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών της ΕΕ καθόριζαν τη στάση τους βάσει των εκτιμήσεων ενός τέτοιου οίκου αξιολόγησης, ο ρόλος των τριών αμερικανικών οίκων στην Ευρώπη θα υποβαθμιζόταν δραματικά και βεβαίως οι τράπεζες δεν θα μπορούσαν να παίξουν τα παιχνίδια που τώρα παίζουν εις βάρος των κρατών της ηπείρου. Οι ΗΠΑ θα έχαναν επίσης έναν αποφασιστικής σημασίας μοχλό επηρεασμού της παγκόσμιας οικονομίας.
"Οι ΗΠΑ μπορούν να καταστρέψουν χώρες με βόμβες, οι οίκοι αξιολόγησης μπορούν να το κάνουν αυτό με μια υποβάθμιση των κρατικών ομολόγων" έγραφε χαρακτηριστικά κάποτε ο Αμερικανός συγγραφέας Τόμας Φρίντμαν.
"Αφαιρέστε την εξουσία από τους οίκους αξιολόγησης! Πυροδότησαν την κρίση με χυδαίες γνωμοδοτήσεις και χρονικά αυθαίρετες υποβαθμίσεις" τονίζει ο Γερμανός οικονομολόγος Τόμας Στράουμπχααρ, διευθυντής του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Οικονομίας του Αμβούργου (HWWI).
"Η εξάρτηση ολόκληρων κρατών από αυτούς τους οίκους αξιολόγησης αποτελεί αγκάθι στο μάτι για τους πολιτικούς επί πολύ καιρό. Μέχρι τώρα όμως λίγα έχουν γίνει για να αλλάξει η κατάσταση αυτή" διαπιστώνει η "Ντι Βελτ". Ούτε και πρόκειται να αλλάξει, θα προσθέταμε εμείς.
Οχι γιατί είναι δύσκολο. Αντιθέτως, πρακτικά θα ήταν απλούστατο για την Ευρώπη να συγκροτήσει όχι έναν, αλλά δέκα τέτοιους οίκους αξιολόγησης, αν ήθελε. Δεν το θέλουν όμως οι ηγέτες της, γιατί αυτό αντίκειται στα συμφέροντα του χρηματοοικονομικού συστήματος, του οποίου οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες αποτελούν όργανα.
ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ
Αξιοθρήνητο θύμα τους η Ελλάδα
ΤΡΑΓΙΚΟ θύμα των οίκων αξιολόγησης η Ελλάδα του Γιώργου Παπανδρέου. Το φθινόπωρο του 2009 την παρέλαβε ο πρωθυπουργός με αξιολόγηση Α- από τον Κ. Καραμανλή (οίκος Standard & Poor's). Με το που άρχισε να λέει τα περί "Τιτανικού" και "οικονομίας στην εντατική", ο οίκος την υποβάθμισε στο ΒΒΒ+. Με το που έβαλε ο Γ. Παπανδρέου τη χώρα στο Μνημόνιο, η Ελλάδα υποβαθμίστηκε στο ΒΒ+, δηλαδή τα ελληνικά κρατικά ομόλογα έπεσαν στην κατηγορία των "σκουπιδιών", στα... πρώτης ποιότητας σκουπίδια, όπου έβγαλαν όλο το 2010. Με το που μπήκε το 2011 υποβαθμίστηκαν στο ΒΒ-, έπειτα στο Β και τέλος στο CCC που είναι η κατηγορία? "χαβούζα" των "σκουπιδιών"! Επί Μνημονίου δηλαδή τα ελληνικά ομόλογα έγιναν τα χειρότερα ομόλογα του κόσμου μέσα σε έναν χρόνο!
Source : ΕΘΝΟΣ
Εξω φρενών είναι ο υπουργός Οικονομικών του γερμανικού κρατιδίου της Βαυαρίας, του δεύτερου μεγαλύτερου της χώρας με πληθυσμό ίδιο με της Ελλάδας, σε συνέντευξή του προς τη δεξιά εφημερίδα "Ντι Βελτ" αναφορικά με το περιβόητο πλέον θέμα των οίκων αξιολόγησης Moody's, Fitch και Standard & Poor's.
"Η Ευρώπη πρέπει να απελευθερωθεί από την υπαγόρευση όρων εκ μέρους των αμερικανικών οίκων αξιολόγησης" υπογραμμίζει ο Γκέορκ Φάρενσον και προσθέτει: "Δεν μπορεί οι αμερικανικοί οίκοι αξιολόγησης να μας υποδεικνύουν στην πράξη πότε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πρέπει να δέχεται ως εγγύηση ένα κρατικό ομόλογο και πότε όχι".
Αγανακτισμένη με την κατάσταση αυτή είναι και η ίδια η εφημερίδα. "Η Ευρώπη σε ομηρεία" ήταν ο τίτλος μιας σχεδόν ολοσέλιδης ανάλυσής της για το θέμα την περασμένη εβδομάδα. "Δύο αναλυτές και τρεις οίκοι αξιολόγησης αποφασίζουν για την τύχη της Ελλάδας και της ηπείρου. Αυτό πρέπει να αλλάξει. Οι κριτές του χρέους είναι τόσο ισχυροί όσο ποτέ. Οι πολιτικοί θέλουν τώρα να τους βάλουν δεσμεύσεις και να τους ρυθμίσουν πιο πολύ" έγραφε στους υπότιτλους.
Δεν είναι μόνο η "Ντι Βελτ" που αγανακτεί. Την ίδια άποψη έχει και η άλλη σοβαρή συντηρητική εφημερίδα της Γερμανίας, η "Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε", και την εκφράζει με πολύ έντονο τρόπο σε μια επίσης ολοσέλιδη ανάλυσή της. "Η δικτατορία των βαθμολογητών" είναι ο εύγλωττος τίτλος της. "Οι οίκοι αξιολόγησης έχουν τόσο μεγάλη δύναμη όσο ποτέ. Η μισή Ευρώπη τρέμει. Η πολιτική τούς έκανε τόσο ισχυρούς" τονίζει στους υπότιτλους.
"Είναι φαινόμενο. Οι οίκοι αξιολόγησης είναι ισχυρότεροι παρά ποτέ" διαπιστώνει η εφημερίδα και υπενθυμίζει: "Μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση, πολλοί ήθελαν ακόμη και να τους καταργήσουν. Εβδομάδες ολόκληρες ασχολούνταν μέχρι και ευρωπαϊκές σύνοδοι κορυφής πώς θα μπορούσαν να περιορίσουν την επιρροή αυτών των οίκων ? που είχαν αξιοσημείωτη συμβολή ακόμη και στη γένεση της κρίσης, γιατί βοήθησαν να κατασκευαστούν χρεόγραφα, τα οποία κατόπιν οι ίδιοι οίκοι αξιολογούσαν θετικά"!
Το τελικό αποτέλεσμα όμως όλων αυτών των συζητήσεων ήταν ένα πελώριο μηδενικό. "Οι οίκοι αξιολόγησης παρέμειναν ακόμη ''ακούρευτοι''. Βρίσκονται μάλιστα στο κέντρο της παγκόσμιας πολιτικής" διαπιστώνει με απογοήτευση η "Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε".
Η αιτία αυτής της εξέλιξης είναι απλή. Οι πολιτικοί ηγέτες της Ευρώπης είναι δέσμιοι του χρηματοπιστωτικού συστήματος, τα συμφέροντα του οποίου υπερασπίζονται και προωθούν προ παντός άλλου. Εχοντας μάλιστα εκχωρήσει τη δανειοδότηση ακόμη και των κρατών στο σύστημα αυτό και όχι στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όπως θα έπρεπε, ή σε διακρατικές συμφωνίες, έχουν μετατρέψει την ΕΕ και πρωτίστως την Ευρωζώνη σε παιχνίδι στα χέρια των τραπεζών, οι οποίες βεβαίως σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελαν να μπλεχτεί στα πόδια τους ένας διακρατικός οίκος αξιολόγησης πανευρωπαϊκής εμβέλειας.
Αν οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών της ΕΕ καθόριζαν τη στάση τους βάσει των εκτιμήσεων ενός τέτοιου οίκου αξιολόγησης, ο ρόλος των τριών αμερικανικών οίκων στην Ευρώπη θα υποβαθμιζόταν δραματικά και βεβαίως οι τράπεζες δεν θα μπορούσαν να παίξουν τα παιχνίδια που τώρα παίζουν εις βάρος των κρατών της ηπείρου. Οι ΗΠΑ θα έχαναν επίσης έναν αποφασιστικής σημασίας μοχλό επηρεασμού της παγκόσμιας οικονομίας.
"Οι ΗΠΑ μπορούν να καταστρέψουν χώρες με βόμβες, οι οίκοι αξιολόγησης μπορούν να το κάνουν αυτό με μια υποβάθμιση των κρατικών ομολόγων" έγραφε χαρακτηριστικά κάποτε ο Αμερικανός συγγραφέας Τόμας Φρίντμαν.
"Αφαιρέστε την εξουσία από τους οίκους αξιολόγησης! Πυροδότησαν την κρίση με χυδαίες γνωμοδοτήσεις και χρονικά αυθαίρετες υποβαθμίσεις" τονίζει ο Γερμανός οικονομολόγος Τόμας Στράουμπχααρ, διευθυντής του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Οικονομίας του Αμβούργου (HWWI).
"Η εξάρτηση ολόκληρων κρατών από αυτούς τους οίκους αξιολόγησης αποτελεί αγκάθι στο μάτι για τους πολιτικούς επί πολύ καιρό. Μέχρι τώρα όμως λίγα έχουν γίνει για να αλλάξει η κατάσταση αυτή" διαπιστώνει η "Ντι Βελτ". Ούτε και πρόκειται να αλλάξει, θα προσθέταμε εμείς.
Οχι γιατί είναι δύσκολο. Αντιθέτως, πρακτικά θα ήταν απλούστατο για την Ευρώπη να συγκροτήσει όχι έναν, αλλά δέκα τέτοιους οίκους αξιολόγησης, αν ήθελε. Δεν το θέλουν όμως οι ηγέτες της, γιατί αυτό αντίκειται στα συμφέροντα του χρηματοοικονομικού συστήματος, του οποίου οι Ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες αποτελούν όργανα.
ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ
Αξιοθρήνητο θύμα τους η Ελλάδα
ΤΡΑΓΙΚΟ θύμα των οίκων αξιολόγησης η Ελλάδα του Γιώργου Παπανδρέου. Το φθινόπωρο του 2009 την παρέλαβε ο πρωθυπουργός με αξιολόγηση Α- από τον Κ. Καραμανλή (οίκος Standard & Poor's). Με το που άρχισε να λέει τα περί "Τιτανικού" και "οικονομίας στην εντατική", ο οίκος την υποβάθμισε στο ΒΒΒ+. Με το που έβαλε ο Γ. Παπανδρέου τη χώρα στο Μνημόνιο, η Ελλάδα υποβαθμίστηκε στο ΒΒ+, δηλαδή τα ελληνικά κρατικά ομόλογα έπεσαν στην κατηγορία των "σκουπιδιών", στα... πρώτης ποιότητας σκουπίδια, όπου έβγαλαν όλο το 2010. Με το που μπήκε το 2011 υποβαθμίστηκαν στο ΒΒ-, έπειτα στο Β και τέλος στο CCC που είναι η κατηγορία? "χαβούζα" των "σκουπιδιών"! Επί Μνημονίου δηλαδή τα ελληνικά ομόλογα έγιναν τα χειρότερα ομόλογα του κόσμου μέσα σε έναν χρόνο!
Source : ΕΘΝΟΣ
