Η πλέον καθοριστική και ουσιώδης συνιστώσα του Πολιτικού Πολέμου.
Του Ηλία Α. Σταματόπουλου / Δημοσιολόγου.
Ι) ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Ψυχολογικός πόλεμος, είναι τόσο παλαιός όσο και ο κόσμος. Αλλά σπουδαίο ρόλο άρχισε να παίζει στη ζωή των Εθνών και της παγκόσμιας κοινωνίας κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα.
Και όσο, υπήρχε πολλαπλασιασμός των επιστημονικών και τεχνικών μεθόδων, ο πόλεμος άλλαξε ριζικά μορφή.
Τόσο στη Στρατιωτική Στρατηγική, όσο και στην Πολιτική Στρατηγική, ο ψυχολογικός πόλεμος απέκτησε καθοριστική διάσταση και επηρέασε ουσιωδώς τις στρατιωτικοπολιτικές εξελίξεις σε όλα τα έθνη.
Ο ψυχολογικός πόλεμος, αποβλέπει στο να μεταβάλλει – με μια καθορισμένη έννοια – τη συμπεριφορά των ατόμων – αντιπάλων ή συμμάχων – διά της επιδράσεως επί της νοημοσύνης των, του ψυχισμού τους, του πνεύματός τους και της συνειδήσεως, χωρίς να προσφεύγει στην υλική βία.
Αντιπροσωπεύει την πλέον ύπουλη μορφή του πολιτικού πολέμου, διότι χρησιμοποιεί όλα τα μέσα με τα οποία φτάνει στον εσώτερο ψυχισμό του ατόμου και επιδρά έτσι στη νοημοσύνη και την ευαισθησία του. Αποτελεί μόνιμη απειλή, διότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να πλήξει τον κάθε άνθρωπο και να του επηρεάσει τη σκέψη και τα συναισθήματά του. Σκοπός του, η ηθική συντριβή του αντιπάλου επί του οποίου ασκείται. Η εξάσκηση του ψυχολογικού πολέμου λαμβάνει χώρα σε καιρό ειρήνης και η απόκτηση Στρατηγικών θέσεων συντελείται διά της διπλωματικής οδού. Ο ψυχολογικός πόλεμος αποτελεί πλέον τη μόνιμη εμπροσθοφυλακή όλων των πολέμων. Η Στρατιωτική στρατηγική, αποτελεί πλέον ένα πιόνι στη σκακιέρα που λέγεται Γενική Στρατηγική.
Η Στρατηγική του ψυχολογικού πολέμου προσαρμόζεται κατ΄ανάγκη, σε ορισμένες ιδιομορφίες.
Οι πλέον χαρακτηριστικές είναι οι εξής:
α) Ο ψυχολογικός πόλεμος διεξάγεται αναιμάκτως.
β) Δεν υφίσταται η μοιραία για τις υλικές δυνάμεις φθορά.
II) ΤΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.
Μέσα του ψυχολογικού πολέμου, είναι τα μέσα της Δημοσιολογίας. Αντικείμενο της Δημοσιολογίας, είναι η διανθρώπινη επικοινωνία, με τη βοήθεια των γνωστών συμβόλων. Σύμβολα είναι ο Λόγος. Προφορικός διά ζώσης ή με μηχανικά μέσα. Ο γραπτός και έντυπος. Η εικόνα, μέσω τηλεοράσεως, video και κινηματογράφου.
Οι κυριότερες μορφές της χρησιμοποιήσεως των μέσων του ψυχολογικού πολέμου είναι οι εξής:
Η ΔΙΑΦΩΤΙΣΗ, η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ, η ΖΥΜΩΣΗ και τα ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ.
α) Η ΔΙΑΦΩΤΙΣΗ αποτελεί τον συντονισμό της εν γένει δραστηριότητάς του λαού και την κινητοποίηση των πνευματικών δυνάμεων προς την κατεύθυνση της πολιτικής, της οποίας απόρροια είναι ο πόλεμος. Χρησιμοποιεί την παιδεία, την τέχνη και γενικά όλα τα μέσα.
β) Η ΖΥΜΩΣΗ αποτελεί το προπαρασκευαστικό στάδιο μιας επικείμενης δραστηριότητας και προετοιμάζει την κοινή γνώμη και ταυτοχρόνως βολιδοσκοπεί τις αντιδράσεις.
γ) Το ΣΥΝΘΗΜΑ αποτελεί είδος σύντομης επιταγής και γνώμονα δράσεως. Η Διοργάνωση του ψυχολογικού πολέμου σε ένα κράτος, είτε ως οργάνου αμύνης, είτε ως οργάνου επιθέσεως, αποτελεί αντικείμενο σοβαρότατης μελέτης σε κρατικό επίπεδο. Πρέπει καταρχήν να υπάρχει η ανώτατη Διεύθυνση ψυχολογικού πολέμου, από την οποία θα σχεδιάζονται, θα συντονίζονται και θα κατευθύνονται οι ψυχολογικές επιχειρήσεις στα ιεραρχικώς κατώτερα κλιμάκια, για όλους τους τομείς και κλάδους του ψυχολογικού πολέμου.
Ήτοι: τον πολιτικό – οικονομικό – ιδεολογικό – κοινωνικό, καθώς και για όλες τις δραστηριότητες, όπως των υπηρεσιών πληροφοριών, της διαφωτίσεως και της προπαγάνδας. Κατά συνέπεια η χρησιμοποίηση του ψυχολογικού πολέμου αποτελεί ουσιαστική ευθύνη του Κράτους. Ο ψυχολογικός πόλεμος αποτελεί μια συνιστώσα, που μαζί με τις υπόλοιπες τρεις, δηλαδή τον Οικονομικό, τον Κοινωνικό και το Μυστικό Πόλεμο συνθέτουν και συγκροτούν τον λεγόμενο «Πολιτικό Πόλεμο». Στον πολιτικό πόλεμο γίνεται χρήση όλων των μέσων.
Διπλωματία φανερή και μυστική, Διείσδυση, Κατασκοπεία, οικονομική και κοινωνική. Υπονόμευση, απειλές για δήθεν ένοπλες επεμβάσεις, διάβρωση και φυσικά επιστημονική. Προπαγάνδα. Ο Ψυχολογικός πόλεμος έχει σκοπό την κατάληψη του νου και της καρδιάς των ανθρώπων με συνέπεια στην ουσία την κατάληψη της ανθρώπινης οντότητας και υπόστασης. Τα καθεστώτα καταρρέουν και τα εδάφη κατακτώνται «εκ των ένδον». Μέσα του ψυχολογικού πολέμου, είναι οι ιδέες και τα συναισθήματα. Βασικό όργανo του η προπαγάνδα
Source : Greek National Pride
Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011
Ο ρόλος του στρατού στην μετα-Μουμπάρακ εποχή
Τη στιγµή ακριβώς που θαρρούσες πως η αιγυπτιακή εξέγερση ξεθυµαίνει, περισσότεροι Αιγύπτιοι παρά ποτέ περίµενουν σε µεγάλες ουρές προκειµένου να µπουν στην Πλατεία Ταχρίρ για να απαιτήσουν την αποµάκρυνση του καθεστώτος Μουµπάρακ. Ενας λόγος για τις ουρές είναιπως όλοι πρέπει να περάσουν από ένα και µοναδικό αυτοσχέδιο σηµείο ελέγχου του αιγυπτιακού στρατού, το οποίο αποτελείται από ένα αµερικανικής κατασκευής τεθωρακισµένο στη µία πλευρά και συρµατόπλεγµα στην άλλη. ∆ύσκολο να πω αν το τεθωρακισµένο είναι εκεί για να προστατεύσει ή για να περιορίσει τους διαδηλωτές. Και αυτή είναι ενδεχοµένως η πιο σηµαντική ερώτηση σήµερα στην Αίγυπτο: µε ποια πλευρά είναι ο στρατός;
Επί του παρόντος, ο στρατός της Αιγύπτου παραµένει ουδέτερος – προστατεύοντας τόσο το µέγαρο του Μουµπάρακ όσο και τους επαναστάτες της Ταχρίρ –, αλλά αυτό δεν µπορεί να διαρκέσει. Είναι ένας λαϊκός στρατός. Οι στρατηγοί πρέπει να λάβουν υπόψη τους την κατεύθυνση του λαού – καιτην Τρίτη τόσο πολλοί Αιγύπτιοι πήγανστην Πλατεία Ταχρίρ,που ένας φίλος µου είπε «ήτανσαν προσκύνηµα στη Μέκκα».
Ο ΣΤΡΑΤΟΣ µπορεί να µείνει στο πλευρό του Μουµπάρακ, η µοναδική στρατηγική του οποίου µοιάζει να είναι να κερδίζει χρόνο και να ελπίζει πως η εξέγερση σιγά σιγά θα ατονήσει. Ή µπορείνα συνειδητοποιήσει πως αυτό που συµβαίνει στην Πλατεία Ταχρίρ είναι το µέλλον. Και κατά συνέπεια, αν θέλει να διατηρήσει τα εκτεταµένα προνόµιά του, θα αναγκάσει τον Μουµπάρακ να πάει διακοπές και θα αναλάβει εγγυητής µιας ειρηνικής µετάβασης στη δηµοκρατία – που σηµαίνει συγκρότηση µιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας που θα συντάξει νέο σύνταγµα και θα διοργανώσειεν τέλει, όταν συγκροτηθούν νέα κόµµατα, νέες εκλογές.
Ελπίζω να γίνει το δεύτερο, και ελπίζω ο πρόεδρος Οµπάµα να πιέζει τον αιγυπτιακό στρατό προς αυτή την κατεύθυνση – όπως και πολλοί άνθρωποι εδώ. Για να γίνει αυτό, όµως, τόσο ο αιγυπτιακός στρατός όσο καιη οµάδατου Οµπάµα πρέπει να διαβάσουν όσα συµβαίνουν στην Πλατεία Ταχρίρ µέσα από έναν νέο φακό. Ο Μουµπάρακ θέλει να πιστέψουµε όλοι πως παρακολουθούµε µια επανάληψη όσων συνέβησαν στο Ιράν το 1979, όµως αυτή η εξέγερση δίνειτην αίσθηση πως είναι µετα-ιδεολογική.
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ «δεν έχει καµία σχέση µε τη ∆εξιά ή την Αριστερά», λέει η Ντίνα Σεάτα, ερευνήτρια στο Κέντρο Πολιτικών και Στρατηγικών Σπουδών Αλ-Αχράµ. «Εχει σχέση µε νέους ανθρώπους που εξεγείρονται εναντίον ενός καθεστώτος το οποίο δεν τους αφήνει το παραµικρό περιθώριο κοινωνικής ανέλιξης. Θέλουν να διαµορφώσουν µόνοι τη µοίρα τους και θέλουν κοινωνική δικαιοσύνη», από ένα σύστηµα στο οποίο οι λίγοι έχουν γίνει πάµπλουτοι και όλοι οι υπόλοιποι έχουν βαλτώσει. Οποια ιδεολογική οµάδα προσπαθήσει να σφετεριστεί αυτούς τους νέους ανθρώπους θα χάσει.
ΜΙΑ ΑΠΟ τις καλύτερες εξηγήσεις των όσων συµβαίνουν σήµερα τη δίνει ένα βιβλίο του 2009 µετίτλο «Γενιά σε αναµονή», των Ναβτέι Ντίλον και Ταρίκ Γιουσέφ, που εξετάζει την ωρίµανσητων νέων σε οκτώ αραβικές χώρες. Το µεγάλο παιχνίδι πουεξελίσσεταισήµερα στον αραβικό κόσµο, επισηµαίνει, δεν σχετίζεται µε το πολιτικό Ισλάµ· είναι ένα«παιχνίδι γενεών» στο οποίο περισσότεροιαπό 100 εκατοµµύρια νέοι Αραβες πιέζουν εναντίον αποπνικτικών οικονοµικών και πολιτικών δοµών πουτους έχουν στερήσει όλες τις ελευθερίες τους, δίνοντάς τους σε αντάλλαγµα ένα από τα χειρότερα εκπαιδευτικά συστήµατα, ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας και από τις µεγαλύτερες εισοδηµατικές ανισότητες στον κόσµο. Και η Κίνα στερεί απότους πολίτες της τα πολιτικά τους δικαιώµατα, τουλάχιστον όµως τους δίνει ένα βιοτικό επίπεδο που ανεβαίνει. Η Αίγυπτος στέρησε από τους πολίτες της τα πολιτικά τους δικαιώµατα και τους έδωσε ένα βιοτικό επίπεδο που κατρακυλάει.
Source TA NEA
Επί του παρόντος, ο στρατός της Αιγύπτου παραµένει ουδέτερος – προστατεύοντας τόσο το µέγαρο του Μουµπάρακ όσο και τους επαναστάτες της Ταχρίρ –, αλλά αυτό δεν µπορεί να διαρκέσει. Είναι ένας λαϊκός στρατός. Οι στρατηγοί πρέπει να λάβουν υπόψη τους την κατεύθυνση του λαού – καιτην Τρίτη τόσο πολλοί Αιγύπτιοι πήγανστην Πλατεία Ταχρίρ,που ένας φίλος µου είπε «ήτανσαν προσκύνηµα στη Μέκκα».
Ο ΣΤΡΑΤΟΣ µπορεί να µείνει στο πλευρό του Μουµπάρακ, η µοναδική στρατηγική του οποίου µοιάζει να είναι να κερδίζει χρόνο και να ελπίζει πως η εξέγερση σιγά σιγά θα ατονήσει. Ή µπορείνα συνειδητοποιήσει πως αυτό που συµβαίνει στην Πλατεία Ταχρίρ είναι το µέλλον. Και κατά συνέπεια, αν θέλει να διατηρήσει τα εκτεταµένα προνόµιά του, θα αναγκάσει τον Μουµπάρακ να πάει διακοπές και θα αναλάβει εγγυητής µιας ειρηνικής µετάβασης στη δηµοκρατία – που σηµαίνει συγκρότηση µιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας που θα συντάξει νέο σύνταγµα και θα διοργανώσειεν τέλει, όταν συγκροτηθούν νέα κόµµατα, νέες εκλογές.
Ελπίζω να γίνει το δεύτερο, και ελπίζω ο πρόεδρος Οµπάµα να πιέζει τον αιγυπτιακό στρατό προς αυτή την κατεύθυνση – όπως και πολλοί άνθρωποι εδώ. Για να γίνει αυτό, όµως, τόσο ο αιγυπτιακός στρατός όσο καιη οµάδατου Οµπάµα πρέπει να διαβάσουν όσα συµβαίνουν στην Πλατεία Ταχρίρ µέσα από έναν νέο φακό. Ο Μουµπάρακ θέλει να πιστέψουµε όλοι πως παρακολουθούµε µια επανάληψη όσων συνέβησαν στο Ιράν το 1979, όµως αυτή η εξέγερση δίνειτην αίσθηση πως είναι µετα-ιδεολογική.
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ «δεν έχει καµία σχέση µε τη ∆εξιά ή την Αριστερά», λέει η Ντίνα Σεάτα, ερευνήτρια στο Κέντρο Πολιτικών και Στρατηγικών Σπουδών Αλ-Αχράµ. «Εχει σχέση µε νέους ανθρώπους που εξεγείρονται εναντίον ενός καθεστώτος το οποίο δεν τους αφήνει το παραµικρό περιθώριο κοινωνικής ανέλιξης. Θέλουν να διαµορφώσουν µόνοι τη µοίρα τους και θέλουν κοινωνική δικαιοσύνη», από ένα σύστηµα στο οποίο οι λίγοι έχουν γίνει πάµπλουτοι και όλοι οι υπόλοιποι έχουν βαλτώσει. Οποια ιδεολογική οµάδα προσπαθήσει να σφετεριστεί αυτούς τους νέους ανθρώπους θα χάσει.
ΜΙΑ ΑΠΟ τις καλύτερες εξηγήσεις των όσων συµβαίνουν σήµερα τη δίνει ένα βιβλίο του 2009 µετίτλο «Γενιά σε αναµονή», των Ναβτέι Ντίλον και Ταρίκ Γιουσέφ, που εξετάζει την ωρίµανσητων νέων σε οκτώ αραβικές χώρες. Το µεγάλο παιχνίδι πουεξελίσσεταισήµερα στον αραβικό κόσµο, επισηµαίνει, δεν σχετίζεται µε το πολιτικό Ισλάµ· είναι ένα«παιχνίδι γενεών» στο οποίο περισσότεροιαπό 100 εκατοµµύρια νέοι Αραβες πιέζουν εναντίον αποπνικτικών οικονοµικών και πολιτικών δοµών πουτους έχουν στερήσει όλες τις ελευθερίες τους, δίνοντάς τους σε αντάλλαγµα ένα από τα χειρότερα εκπαιδευτικά συστήµατα, ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας και από τις µεγαλύτερες εισοδηµατικές ανισότητες στον κόσµο. Και η Κίνα στερεί απότους πολίτες της τα πολιτικά τους δικαιώµατα, τουλάχιστον όµως τους δίνει ένα βιοτικό επίπεδο που ανεβαίνει. Η Αίγυπτος στέρησε από τους πολίτες της τα πολιτικά τους δικαιώµατα και τους έδωσε ένα βιοτικό επίπεδο που κατρακυλάει.
Source TA NEA
Αναρτήθηκε από
Ελληνιστικά κράτη
στις
2/11/2011 11:14:00 π.μ.
0
σχόλια
Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)