Geopolitical Research Institute(GRI)/Εταιρεία Γεωπολιτικών Ερευνών(ΕΓΕ)

Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Γραφειοκρατία και διαφθορά : Γάγγραινες " καθεστωτικού τύπου"

Του Άγη Βερούτη

Η Αντιγραφειοκρατική Κίνηση του Στέλιου Σταυρίδη είχε την εναρκτήρια εκδήλωσή της την εβδομάδα που πέρασε. Σε γενικές γραμμές οι διαπιστώσεις είναι γνωστές σε όλους, αλλά ίσως όχι οι αριθμοί. Η γραφειοκρατία κοστίζει στην Ελληνική οικονομία 6,8% του ΑΕΠ ετησίως, όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη των 27 είναι 3,5% και οι ανεπτυγμένες χώρες, που βρίσκονται συνήθως κάτω από τον μέσο όρο, παίρνουν πρωτοβουλίες για να μειώσουν αυτό το ποσοστό κατά ένα τέταρτο στην επόμενη διετία.




Στην Ελλάδα η γραφειοκρατία είναι “Καθεστωτικού τύπου” που προσομοιάζει με εκείνες των Σοβιετικών οικονομιών, και των απολυταρχικών καθεστώτων του μέσου του προηγούμενου αιώνα.

Αν δούμε τις επιπτώσεις στην οικονομία και την ανάπτυξη, αυτή η υπέρβαση κόστους λειτουργίας της οικονομίας λόγω υπερβάλλουσας γραφειοκρατίας της τάξεως του 3,3% του ΑΕΠ, επηρεάζει το διαθέσιμο εισόδημα προς φορολόγηση των Ελλήνων, και άρα τους φόρους που εισπράττει το Κράτος.

Η είσπραξη των φόρων με τη σειρά της έχει άμεση επίπτωση στα ετήσια ελλείμματα, και άρα και στο χρέος της Χώρας. Αν υποθέσουμε ότι οι απώλειες φόρων λόγω κόστους υπερβολικής γραφειοκρατίας είναι το ένα τρίτο του 3,3% της διαφοράς μας με την Ευρώπη (υποθέτοντας ότι παλαιότερα η διαφορά δεν ήταν μεγαλύτερη, όπως πχ προ ίδρυσης των Κέντρων Εξυπηρέτησης Πολιτών), τότε το 1,1% θα ήταν οι χαμένοι ετήσιοι φόροι. Αυτό το 1,1% για τριάντα χρόνια, με τον ανάλογο τόκο δανεικών που πήρε το Ελληνικό κράτος για να το καλύψει με τα σχετικά επιτόκια έστω το επιεικές μέσο επιτόκιο δανεισμού 5,5% ετησίως, παραδίδουν σήμερα επιβάρυνση του κρατικού χρέους μας όχι το αθροιστικό 33%, αλλά με τον ανατοκισμό των τόκων προηγούμενων ετών, το τερατώδες 74,48% του ΑΕΠ!

Αυτό όμως στο 74,48% του ΑΕΠ που κουβαλάμε ως χρέος, δεν έχει καν συνυπολογιστεί η μείωση της ανάπτυξης της οικονομίας που έχει χαθεί λόγω της αποτροπής επενδύσεων από ξένους επενδυτές που φοβούνται να μη μπλέξουν στα γρανάζια των Ελλήνων καρεκλοκένταυρων.

Προσφάτως ακούστηκε πως ρωσσοκινεζικός όμιλος θα ήταν διατεθειμένος να επενδύσει μισό δισεκατομμύριο ευρώ στον τουρισμό, στην Κρήτη, αν η Ελληνική κυβέρνηση συμφωνούσε να άρει τη γραφειοκρατία για την επένδυση. Παλαιότερα θυμόμαστε όλοι πώς η Alcan ξεφορτώθηκε το Αλουμίνιο της Ελλάδος διότι δεν μπορούσε να διαχειρισθεί τις απαιτήσεις της Ελληνικής γραφειοκρατίας. Ίδιες ιστορίες έχει καθένας να περιγράψει για Ελληνικές επιχειρήσεις της παραγωγής και της μεταποίησης που έκλεισαν στη Χώρα μας λόγων ανυπέρβλητων εμποδίων. Πιό πρόσφατο παράδειγμα η κυκλώπεια επένδυση του συγκροτήματος Porto Navarino που ταλαιπωρήθηκε από την Ελληνική γραφειοκρατία για 20 χρόνια μέχρι να συλλέξει τις χιλιάδες υπογραφών που απαιτήθηκαν. Αντίστοιχα προ ολίγων ετών, η Ισπανική εταιρία παραγωγής ηλεκτρισμού από εναλλακτικές πηγές ενέργειας, έκανε διάβημα μέσω του τότε Ισπανού Πρωθυπουργού που επισκέφθηκε την Ελλάδα, στον τότε Έλληνα Πρωθυπουργό, να διευκολύνει τα γραφειοκρατικά εμπόδια που έβαζαν οι Έλληνες γραφειοκράτες στην εταιρία, προκειμένου να υλοποιήσει την σκοπούμενη επένδυση των 3 δισεκατομμυρίων ευρώ σε ηλιακά πάρκα παραγωγής ηλεκτρισμού. Μερικούς μήνες αργότερα, χωρίς να έχει γίνει κάποια ενέργεια από το επιτελείο του Έλληνα Πρωθυπουργού, οι Ισπανοί απέσυραν το επενδυτικό τους σχέδιο και αποχώρησαν από την Ελλάδα.

Προφανώς η όποια απόπειρα υπολογισμού της διαφυγούσης ανάπτυξης της Χώρας μας (opportunity benefit) λόγω της γραφειοκρατίας, στη διάρκεια των τελευταίων 30 ετών, θα ήταν αναξιόπιστη. Δεν θα αποπειραθώ να δώσω κάποιον αστήρικτο αριθμό, όμως τολμώ να φαντάζομαι ότι όποια και αν είναι η πραγματικότητα, πιθανολογώ πως η απώλεια ανάπτυξης στην οικονομία μας αθροιστικά πρέπει να υπερβαίνει το κόστος των γραφειοκρατών και των “καρεκλοκενταυρόσημων” που απαιτούνται σε κάθε κατάθεση δικαιολογητικών προς υπογραφή.

Πολύ σημαντικότερα η καταστροφή των Ελληνικών επιχειρήσεων που υπόκεινται σε αυτή την υπερβολική γραφειοκρατία είναι επίσης αδύνατον να μετρηθεί. Ουδείς γνωρίζει πόσες επιχειρήσεις σταμάτησαν δραστηριότητες βάζοντας λουκέτο, έχασαν τη διεθνή ανταγωνιστικότητά τους λόγω αδυναμίας να ανταποκρίνονται εγκαίρως στις επιταγές της αγοράς, και τελικά εξέλειπαν καταστρέφοντας τις θέσεις εργασίας που συντηρούσαν και τη φοροδοτική τους δυνατότητα. Ενδεικτικό είναι ότι από το 1983, υπάρχει πρακτική απαγόρευση ανανέωσης των μηχανημάτων στις βιοτεχνίες και βιομηχανίες που λειτουργούν στην Αττική.

Στην περιοχή της χώρας που διαμένει σχεδόν ο μισός πληθυσμός της Χώρας μας, το κράτος απαγορεύει σε μια βιοτεχνία να ανανεώσει τα μηχανήματά της με νέα, αποδοτικότερα, που θα της επιτρέπουν αν παράγει φθηνότερα και καλύτερα προϊόντα! Στην περιοχή της Χώρας που βρίσκονται αριθμητικά ο μεγαλύτερος αριθμός των ανέργων, το κράτος ουσιαστικά απαγορεύει την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας! Πρόσφατα μάλιστα, προ μισού μήνα, ψηφίστηκε ο νέος αναπτυξιακός νόμος που ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ τη σύσταση νέων παραγωγικών μονάδων στην Αττική, για δήθεν περιβαλλοντογικούς λόγους. Ακόμα και αν τα νέα μηχανήματα καταναλώνουν το 1/10 της ενέργειας από τα πεπαλαιωμένα μηχανίματα της δεκαετίας του 1970 που βρίσκονται ακόμα σε λειτουργία! Εν μέσω της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης που έχει περάσει αυτή η ταλαιπωρημένη Χώρα σε καιρό ειρήνης, οι νομοθέτες της κυβερνήσεως κόπτονται περισσότερο για τις μαργαρίτες στα πεζοδρόμια από ότι για τις ανθρώπινες ζωές που καταδικάζουν στη δυστυχία της ανεργίας!

Όμως φυσικά κανείς πολιτικός (η αλήθεια είναι με την εξαίρεση του Στέφανου Μάνου) δε μιλάει για τη σιαμαία αδελφή της Γραφειοκρατίας: τη Διαφθορά. Η διαφθορά, εκτός από τις θέσεις αντιπαραγωγικής εργασίας που διασφαλίζει για τους δημοσίους υπαλλήλους, διασφαλίζει και συμπληρωματικό μαύρο εισόδημα. Συχνά μάλιστα, όπως αποκαλύπτει η δικαιοσύνη από όσους έχει ελέγξει σε πολεοδομίες, το συμπληρωματικό αυτό εισόδημα μπορεί να αθροίζει και σε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για κάποιους πολεοδόμους, όπως αποδεικνύουν οι τραπεζικές καταθέσεις τους, και τα πανάκριβα κότερα που τους βρήκε το ΣΔΟΕ. Η διαφθορά που πάει μαζί με την υπερβολική γραφειοκρατία είναι όμως θέμα που έχω αγγίξει αρκετές φορές. Θα αρκεστώ να αναλογιστώ πως κάπου ανάμεσα στο μέγεθος του κόστους της υπερβάλλουσας γραφειοκρατίας, και το μέγεθος της απώλειας της ανάπτυξης που η χώρα έχει υποστεί από αυτήν, βρίσκεται το κόστος της διαφθοράς, με την απώλεια πόρων από την υγιή επιχειρηματικότητα, και την απόκρυψη των εισοδημάτων αυτών από φορολόγηση.

Δυστυχώς η γραφειοκρατία δεν δαμάζεται ούτε με σχεδιασμό απλοποίησης και καλές προθέσεις όπως το πρόσφατο “One-stop shop” για την ίδρυση επιχειρήσεων που απλά είναι επικοινωνιακό πυροτέχνημα, αλλά ούτε και με μαστίγιο.

Η μόνη λύση για τη γραφειοκρατία είναι ο μπαλτάς όπως ανέφερε ο κ. Στ. Μάνος: ολοσχερής κατάργηση υποχρέωσης αδειοδοτήσεων όπου δεν είναι απολύτως απαραίτητη, και κατάργηση ολόκληρων υπηρεσιών/πλοκαμιών του γραφειοκρατικού τέρατος που στραγγαλίζει την Ελληνική οικονομία.

Οτιδήποτε άλλο, είναι απλά προφάσεις εν αμαρτίαις, φοβάμαι όμως ότι δεν θα βρεθεί εν ενεργεία πολιτικός που θα το παραδεχθεί, πόσο μάλλον να υλοποιήσει και αυτή την μόνη πραγματική λύση που θα τον φέρει αντιμέτωπο με την κομματική πελατεία.

Φυσικά, η κατάργηση της υπερβάλλουσας γραφειοκρατίας δεν θα μας λύσει το πρόβλημα του υπέρογκου χρέους μας, θα μας αποτρέψει όμως από το να το διογκώσουμε σε αστρονομικό επίπεδο πέρα από σημερινό του μέγεθος, γυρνώντας μας πίσω στην εποχή της σκάφης και του άροτρου, και ίσως μας βοηθήσει να το εξυπηρετήσουμε χωρίς να εξαναγκάσουμε τα παιδιά μας να ξενιτευτούν για να ζήσουν με αξιοπρέπεια.


Source : capital.gr


Ανακάτεμα ενεργειακής τράπουλας στην Ανατολική Μεσόγειο

ΤΗΣ ΧΡΥΣΩΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ

Ανοικτά τα ενεργειακά μέτωπα για την Κύπρο

Ο άγνωστος «πόλεμος», οι μυστικές διαπραγματεύσεις και τα παρασκήνια συνθέτουν το παζλ των θεμάτων ενέργειας που εκτυλίσσεται στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, με επίκεντρο τα κοιτάσματα φυσικού αερίου. Μετά το Ισραήλ και την Κύπρο, στη σκακιέρα των διεκδικήσεων εισέρχονται δυναμικά και άλλοι δύο διεκδικητές, η Τουρκία και ο Λίβανος.


Η Κύπρος και το Ισραήλ φαίνεται ότι τα βρήκαν στο θέμα των ενεργειακών κοιτασμάτων και προχωρούν παράλληλα και μαζί στην εξόρυξη φυσικού αερίου σε γειτνιάζοντα οικόπεδα. Τώρα, όμως, στο ενεργειακό «παιγνίδι» των διεκδικήσεων εισέρχονται δυναμικά η Τουρκία και ο Λίβανος.

Η Τουρκία από καιρό τώρα ήταν ιδιαίτερα εξοργισμένη με τα ανοίγματα του Ισραήλ προς την Κύπρο και με τις ενεργειακές συμφωνίες, απειλώντας ακόμη και με στρατιωτική εμπλοκή σε περίπτωση που η Κύπρος καθόριζε την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) και προκήρυσσε διεθνή διαγωνισμό για έρευνες για κοιτάσματα υδρογονανθράκων στη θαλάσσια περιοχή της.

Ωστόσο, τον τελευταίο καιρό διοχετεύονται έντονες πληροφορίες ότι υπάρχουν σε εξέλιξη μυστικές συνομιλίες μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας για το όλο θέμα. Μάλιστα, οι συνομιλίες πραγματοποιούνται με κάθε μυστικότητα και καταβάλλονται προσπάθειες να σπάσει ο «πάγος» που δημιουργήθηκε στις σχέσεις των δυο πλευρών μετά το περσινό αιματηρό καλοκαίρι.

Συμφώνησαν σε συμμετοχή
Επίκεντρο των συζητήσεων φαίνεται να είναι τα ενεργειακά ζητήματα με επίκεντρο το θέμα των κοιτασμάτων φυσικού αερίου. Πάντως, σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας σε έγκυρες ιστοσελίδες από τον περασμένο Ιανουάριο, το Ισραήλ παρουσιάζεται να έχει συμφωνήσει με Τούρκους επιχειρηματίες τη συμμετοχή τους στην εκμετάλλευση του φυσικού αέριου της Κύπρου.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της ισραηλινής εφημερίδας «Haaretz», «οι προσπάθειες υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ».

«Το Ισραήλ επιθυμεί την αποκατάσταση θετικών και υγιών διμερών σχέσεων, οι οποίες να είναι προς όφελος των δύο πλευρών. Εκφράσαμε τη λύπη μας για την επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών», δήλωσε Ισραηλινός αξιωματούχος που προτίμησε την ανωνυμία.

Το δημοσίευμα της ισραηλινής εφημερίδας ενισχύει τις πληροφορίες, που είναι σε γνώση του αρμόδιου Υπουργείου Εξωτερικών της Κύπρου, σύμφωνα με το οποίο οι μυστικές επαφές διεξάγονται από απεσταλμένο του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου με τον Τούρκο υφυπουργό Εξωτερικών Φεριντούν Σινιρλίογλου (άνθρωπος που επιστρατεύεται σε ειδικές αποστολές).

Παράλληλα, εν εξελίξει βρίσκονται και άλλες συνομιλίες με επικεφαλής τον Γιόζεφ Σιεσανόβερ και τον Οζντέμ Σανμπέρκ, Ισραηλινό εκπρόσωπο και Τούρκο ομόλογό του στη διερευνητική επιτροπή του ΟΗΕ για την ισραηλινή έφοδο στο τουρκικό πλοίο «Μαβί Μαρμαρά» πέρσι.

Να σημειώσουμε ότι μετά την έφοδο στο πλοίο το Μάιο του 2010, ο Τούρκος πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ δήλωνε ότι «οι σχέσεις με το Ισραήλ ποτέ ξανά δεν θα είναι οι ίδιες».


Ο Λίβανος απειλεί
Από την άλλη, στο ενεργειακό «παιγνίδι» εισέρχεται δυναμικά και ο γειτονικός Λίβανος, με διεκδικήσεις στα κοιτάσματα φυσικού αερίου στις περιοχές του Ισραήλ, Λιβάνου και Κύπρου.
Ο Λίβανος εγκαινίασε ένα εξαιρετικά σημαντικό κεφάλαιο αντιπαράθεσης στην περιοχή, και αυτήν τη στιγμή φαίνεται πως διάκειται φιλικά προς την Τουρκία. Η λιβανική εφημερίδα Αλ-Σαφίρ έγραψε ότι «το Ισραήλ ετοιμάζεται να ιδιοποιηθεί κοιτάσματα φυσικού αερίου που βρίσκονται στα λιβανικά χωρικά ύδατα». Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «τα κοιτάσματα του ''Λεβιάθαν'' βρίσκονται εντός των λιβανικών χωρικών υδάτων, πράγμα που αποτελεί ακόμη μια πρόκληση των Ισραηλινών και δημιουργεί θέματα περαιτέρω αγώνων».

Επίσης, σύμφωνα με τη Daily Star της Βηρυτού, ο Λίβανος απέστειλε επιστολή στον Γ.Γ. του ΟΗΕ, με την οποία καταγγέλλεται η συμφωνία Κυπριακής Δημοκρατίας - Ισραήλ για την οριοθέτηση των θαλάσσιων δικαιοδοσιών τους, παραβιάζει τα κυριαρχικά και οικονομικά δικαιώματα της δικής του χώρας και «αποτελεί απειλή για την ασφάλεια και την ειρήνη στην περιοχή».

Ζήτησαν μέτρα
Ο υπουργός Εξωτερικών του Λιβάνου Αντνάν Μανσούρ ζήτησε από τα Ηνωμένα Έθνη να λάβουν τα αναγκαία μέτρα για να αποτρέψουν κάθε σύγκρουση που μπορεί να προκληθεί.

Η λιβανική πλευρά θεωρεί ότι τα κοιτάσματα βρίσκονται εν μέρει στα ανοικτά των λιβανικών ακτών, εντός των χωρικών υδάτων του Λιβάνου και όχι του Ισραήλ και εν μέρει στα χωρικά ύδατα ανάμεσα στο θαλάσσιο χώρο της Κύπρου και της «Παλαιστίνης».

Η λιβανική πολιτική ηγεσία και η σιιτική οργάνωση Χεζμπολάχ, αλλά και οι Λιβάνιοι αξιωματούχοι επικαλούνται κανόνες του διεθνούς δικαίου της θάλασσας και ο πρόεδρος του λιβανικού κοινοβουλίου κ. Ναμπίχ Μπέρι και ο υπουργός Ενέργειας κ. Τζιμπράν Μπασίλ αναφέρουν ότι «ο Λίβανος δεν θα επιτρέψει ούτε στο Ισραήλ ούτε σε οποιαδήποτε εταιρεία ισραηλινών συμφερόντων να εκμεταλλευθεί το λιβανικό φυσικό αέριο».

Απειλές για αντίποινα βίας
Το Ισραήλ, διά του υπουργού Ενέργειας Ούζι Λάνταου, δηλώνει ότι «δεν θα διστάσουμε να προστατέψουμε διά της βίας τα κοιτάσματα φυσικού αερίου που βρίσκονται πλησίον των βορείων ακτών της χώρας», τονίζοντας ότι οι σταθμοί «Λεβιάθαν» και «Ταμάρ» βρίσκονται χωρίς καμίαν αμφιβολία εντός των ισραηλινών χωρικών υδάτων. «Θα προστατέψουμε όχι μόνο τα δίκαιά μας αλλά και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου», πρόσθεσε.

Η ισραηλινή πλευρά θεωρεί ότι σημείο αναφοράς για τον καθορισμό των χωρικών υδάτων αποτελεί το βορειότερο άκρο των συνόρων Ισραήλ - Λιβάνου της Βόρειας Γαλιλαίας.

Η λιβανική πλευρά υποστηρίζει ότι σημείο αναφοράς για τον καθορισμό των χωρικών υδάτων των δύο χωρών είναι το νοτιότερο παράκτιο σύνορο των δύο χωρών (δηλαδή το φυλάκιο της θέσης Ρος Χα' Νικρά).

Κύριο επιχείρημα της λιβανικής πλευράς είναι ότι εάν γίνει αποδεκτή η ισραηλινή άποψη, τότε η θαλάσσια περιοχή του Νοτίου Λιβάνου και της Τύρου θα φέρεται ότι ανήκει στο Ισραήλ, πράγμα που δεν θα ήταν δυνατόν να ευσταθεί.

Ο Μανσούρ υποστηρίζει ότι εφ' όσον η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 δίνει σε κάθε κράτος δικαίωμα μονομερούς ανακήρυξης ΑΟΖ εύρους μέχρι 200 μιλίων, συνάγεται ότι σε περιοχές που χωρίζονται από θαλάσσια περιοχή εύρους μικρότερου των 400 μιλίων, η διαβούλευση των εμπλεκόμενων κρατών είναι
Source : www.sigmalive.com