Geopolitical Research Institute(GRI)/Εταιρεία Γεωπολιτικών Ερευνών(ΕΓΕ)

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

Enemy-less Turkey

During the Cold War, Turkey’s official foreign security threat whitepaper nicely covered all of its neighbors plus the entire non-neighboring Warsaw Pact, its satellite states around the globe plus some Arab countries. There were plenty of enemies, from next door to almost the next planet. In the immediate aftermath of the Cold War, the list was radically narrowed to half the world.
About a decade after the fall of the Berlin Wall, the enemy list was further narrowed to “every state that may be supporting the Kurdistan Workers’ Party, or PKK,” plus Greece, Cyprus and “every state that may be supporting either of the Hellenic nations.” A parallel list detailing “domestic threats” quickly replaced former foes that were no longer on the list. Suddenly, there were plenty of enemies again, from inside homeland to next door.
Enemy lists often reflect a blend of rational thinking, caution and paranoia, although in Turkey’s case the latter may have occupied a space larger than necessary. But fortunately, the collective feeling of being surrounded by enemies is fading. The Turks are ready to embrace their old nemesis Greece, old foes Russia, Arab nations, Iran and, perhaps less willingly, their archenemy Armenia. This is the new security threat concept: an enemy-less enemy list. In about two decades, Turkey has transformed from perceiving two thirds of the world as a “threat” to practically perceiving none.
Elected governments have every legitimate right to make foreign policy, revise it, decide which foreign nation to view as friend or foe, revise it, and shape spending in line with these foreign policy and security deliberations and priorities. The Justice and Development Party, or AKP, is no exception. It has every right to declare half the world or only Martians as foes. It has every right to declare the entire galaxy as friends. Foreign Minister Ahmet Davutoğlu’s famous “zero-problems-with-neighbors” doctrine can be criticized (or even ridiculed at times), but its legitimacy cannot be questioned.
Further fortifying this doctrine, Mr. Davutoğlu recently said Turkey does not perceive any missile (or other military) threat from any of its neighbors, although he was referring indirectly to Iran. Press reports have suggested that this thinking would soon be echoed in Turkey’s threat whitepaper, officially known as the National Security Policy Document. Former usual suspects Russia, Greece, Syria, Iran and (northern) Iraq will no longer be on the list, according to these reports.
All that has a consistent line of logic: 1- There is an elected government, 2- Its foreign policy is based on zero problems with the country’s neighbors, and, therefore, 3- Its foreign security threat document does not include any of its neighbors (or even non-neighbors). The missing link is between all that consistent line of logic and defense spending.
Defense spending must be coherent with an established security concept. If Turkey’s security policy predicted an armed conflict with Argentina, its sanity could have been questioned, but, acquisition of aircraft carriers based on this security policy would have been rational. But spending billions of dollars on weapons systems targeting threats that, according to the security concept, do not exist is ridiculous.
For instance, Turkey may soon have to spend a generous $5 billion to buy modest air-defense systems to protect its soil from enemy missile and aircraft attack. Since the proposed system can provide “shielding” against short- to medium-range (non-ballistic) missiles – which must therefore come from some neighboring territory – and since Turkey does not perceive any security threat from its neighbors why is it going to spend a fortune on these systems?
Why did the government spend $500 million only to develop four prototypes of what will eventually be Turkey’s “first national tank,” the Altay? What do armies do with tanks? Either invade neighboring lands or fight invading armies from neighboring lands. Since none of those scenarios is part of Turkey’s national defense strategy, why will Ankara eventually spend up to $10 billion on hundreds of third-generation main battle tanks?
Why does Turkey spend billions of dollars on naval systems, including new frigates, corvettes, submarines, coastal surveillance systems and even a “landing platform dock that can carry up to eight helicopters?” Which country in our seas of peace poses a security threat to Turkey? None, according to the threat paper. What, then, justifies the generous naval spending?
“Deterrence” cannot be the explanation. Deterrence can be applicable to situations in which the country that aims to be “deterrent” suspects the other(s) of aggressive intentions. Since Turkey has no enemies in its vicinity (well, according to the government at least…) what will it do with new generation tanks and air defense systems and frigates and a landing platform dock? Which government would spend tens of billions of dollars on equipment it thinks it will not need?
There is something bizarre here. Either the government is privately skeptical about its own threat perceptions, or it just wants to buy expensive war toys for fun!

READER COMMENTS

Guest - ILKER/CYPRUS
2010-10-27 16:18:12
 Turkey should manufacture its own weapons because as were seen in the past and quiet recently the aircrafts that turkey has purchased from america or should i say leased from america were not allowed to take part in the antollian eagle manouvers with China and in 1974 after the cyprus baris invasion the americans put a embargo on turkey for useing american weapons.Turkey should manufacture its own then she can use them anytime on whome she likes. 
Guest - David
2010-10-27 16:08:06
 Why does USA spend 50% of the World's Military Expenditure? There isn't anyone that can fight them, so nobody is really a threat... /// Turkish Defense Budget is 2.2% of GDP. Greece is at 3.6%, Saudi Arabia 8.2%, Iran 2.7, Israel 7%, Russia 3.5% . A Military that is defending 80M people need to have whatever equipment they need. Also, Russia, Iran, Israel, all challenge Turkey as a Military power... and we're complaining that Turks and Turkey's well-being is not worth 2.2% of our GDP... that has to be a joke. /// Turkish Military & Turkish Industry has moved so much forward (drones/satellites/tanks)... do you want to RELY your SAFETY on other nation's technologies? I hope these are enough reasons to re-think about this idea... 

Πως γίνεται η προπαγάνδα

Ο Yuri Alexandrovich Bezmenov, γιός υψηλόβαθμου σοβιετικού αξιωματικού γεννήθηκε το 1939 στην Μόσχα.
Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην Novosti Press και ως πράκτορας στην KGB (Κα Γκε Μπε) αλλά και στο Κεντρικό Κομμουνιστικό Συμβούλιο τα χρόνια της Σοβιετικής Ενώσεως. Ειδικότητα του ήταν η προπαγάνδα.
Λόγω διαφωνίας του με το σοβιετικό καθεστώς, τον Φεβρουάριο του 1970 διέφυγε στη Δύση και μάλιστα από την Αθήνα όπου είχε έρθει ως τουρίστας. Μετά την παραχώρηση ασύλου από την πρεσβεία των ΗΠΑ, εγκαταστάθηκε μόνιμα στη χώρα αυτή,Σε συνέντευξη που έδωσε το 1985 όπως θα δείτε στο βίντεο, εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η διαφωτιστική ανάλυση των τεχνικών προπαγάνδας που εφάρμοζαν οι σοβιετικοί από την εποχή που υπηρετούσε. Τεχνικές που μέσα από την συνέντευξη, προκύπτει ως οφθαλμοφανές ότι έχουν εφαρμοστεί κατά γράμμα και για την πολύχρονη προετοιμασία της δικής μας κρίσης.
Σκοπός των σοβιετικών κατά τον πράκτορα, ήταν η οικονομική αποσταθεροποίηση της χώρας (ΗΠΑ) και όπως βγαίνει από συνειρμούς με την σημερινή κατάσταση, προφανώς μέσα από τα ίδια σκοτεινά και υπερεθνικά κέντρα αθέατης εξουσίας που την εφήρμοσαν και στην περίπτωση της Ελλάδος αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης.
Μερικά χαρακτηριστικά σημεία της συνέντευξης, αναφορικά με την τεχνική αυτή του ψυχολογικού πολέμου μέσω χειρισμού των συνειδήσεων, που οι σοβιετικοί έχουν ονομάσει προπαγάνδα :
· Η κύρια δραστηριότητα των μυστικών υπηρεσιών καλύπτει μια ιδιαίτερα χρονοβόρα διαδικασία την οποία ονομάζουν ιδεολογική υπονόμευση.
· Βασικός στόχος της είναι ο ‘εχθρικός’ πληθυσμός να αλλάξει την αντίληψη που έχει για την πραγματικότητα σε τέτοιο βαθμό ώστε κανείς να μην μπορεί να βγάλει λογικά συμπεράσματα για να προστατεύσει τον εαυτό του, τους δικούς του και την χώρα του
· Πρόκειται για μια πολύ αργή διαδικασία πλύσης εγκεφάλου την οποία χωρίζουν σε 4 στάδια :
  • Το 1ο από αυτά λέγεται ‘υπονόμευση του ηθικού‘ και διαρκεί 15 με 20 χρόνια ! Αυτό θεωρήθηκε το ελάχιστο απαιτούμενο διάστημα για να εκπαιδευθεί μια τουλάχιστον γενιά μαθητών ώστε να στραφεί εναντίον της επικρατούσας τοπικής νοοτροπίας και ιδεολογίας. Μετά την εν λόγω υπονόμευση, το άτομο δεν επηρεάζεται πλέον από την επαφή με γεγονότα που αφορούν πραγματικές καταστάσεις. Καθίσταται ανίκανο να διακρίνει την πραγματική πληροφορία, έστω και μετά από καταιγισμό αυθεντικών αποδείξεων και ντοκουμέντων, σε φωτογραφίες ή βίντεο.
  • Το 2οστάδιο λέγεται ‘Αποσταθεροποίηση’ και διαρκεί 2 με 5 χρόνια. Εδώ ο στόχος είναι η Οικονομία, οι Διεθνείς Σχέσεις και τα Αμυντικά Συστήματα. Στο στάδιο αυτό, η αποσταθεροποίηση επέρχεται μέσα από την επιρροή και την επίδραση των
  • Μαρξιστικών – Λενινιστικών θεωριών της τότε ΕΣΣΔ (εν προκειμένω αναφέρεται στις ΗΠΑ ως στόχο !)
  • Το 3ο στάδιο είναι η Κρίση η οποία επέρχεται σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. (αναφέρεται στις ΗΠΑ του 1985 όπου η κρίση επήλθε μέσα σε 6 μόλις εβδομάδες) !
  • Το 4ο στάδιο λέγεται ‘Εξομάλυνση’ με απροσδιόριστη διάρκεια, όπου επιβάλλονται δυσβάστακτα και καταδυναστευτικά μέτρα με σκοπό την δήθεν επαναφορά στο κανονικό επίπεδο ποιότητας ζωής, αλλά με πραγματικό στόχο την απόλυτη οικονομική υποδούλωση.
Έχει σημασία να παρατηρήσουμε ότι η συνέντευξη αυτή, αν και δίδεται πριν από 25 ολόκληρα χρόνια, μοιάζει να αναφέρεται σε καταστάσεις πολύ πρόσφατες για μας τους Έλληνες και οπωσδήποτε πανομοιότυπες με την σημερινή κατάσταση στη χώρα μας.
Επίσης ενδιαφέρον έχει στο τέλος της συνέντευξης, όπου ο πρώην πράκτορας επισημαίνει πως όλοι αυτοί οι φορείς των αριστερών ιδεολογιών στις ΗΠΑ, των ανθρωπιστικών ιδεών του πανεπιστημιακού κατεστημένου και οι ‘προστάτες’ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε μια τέτοια διαδικασία, καθίστανται ακούσια όργανα της υπονόμευσης που αναφέρεται στο 1ο στάδιο, (έπαιξαν άθελα τους δηλαδή το παιχνίδι των σοβιετικών), με μοναδικό σκοπό από πλευράς του ‘επιτιθεμένου’ την αποσταθεροποίηση του κράτους των ΗΠΑ.Αν και ο επηρεασμός ενός αποσκιρτήσαντος κατασκόπου θα πρέπει να θεωρείται δεδομένος -με ότι αυτό συνεπάγεται-, μοναδική για μας σημασία έχει η επαλήθευση των λεγομένων του σε κάθε σημείο, σε σχέση με τα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν στη χώρα μας σήμερα.
Εκτός των ποικίλων άλλων παραλληλισμών με την δική μας Κρίση, οι ομοιότητες με την ασύμμετρη ‘ανθρωπιστική’ υστερία υπέρ των λαθρομεταναστών είναι κάτι παραπάνω από προφανείς.

Τα Σκόπια συζητούν την ένταξή τους στον Οργανισμό Ισλαμικής Διάσκεψης

Ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης (ΟΙC) Ekmeleddin Ihsanoglu πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στη ΠΓΔΜ το διήμερο 13-14 Οκτωβρίου κατόπιν πρόσκλησης του προέδρου της χώρας Gjorge Ivanov. Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του ΥΠΕΞ της ΠΓΔΜ, στη διάρκεια της συνάντησης με τον Γενικό Γραμματέα του υπουργείου Abdulkadar Memedi συζητήθηκε το ενδεχόμενο ένταξης της ΠΓΔΜ στον ΟΙC, καθώς και θέματα αμοιβαίας στήριξης διαφόρων πρωτοβουλιών από τις δύο πλευρές. Η νέα τακτική είναι συνεπής με την αλαζονική συμπεριφορά της κυβέρνησης Gruevski που ουσιαστικά απειλεί την διεθνή κοινότητα ότι αν δεν εξασφαλιστεί η συμμέτοχη της ΠΓΔΜ στην ΕΕ θα αποσταθεροποιηθεί όλη η περιοχή.
Ο Abdulkadar Memedi σημείωσε ότι η ΠΓΔΜ, ως χώρα με κατά το 1/3 μουσουλμανικό πληθυσμό, μπορεί να έχει εξαιρετική συνεργασία με τις χώρες-μέλη του ΟΙC, τονίζοντας, στο πλαίσιο αυτό, ότι οι περισσότερες χώρες-μέλη του ΟΙC έχουν αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ με το συνταγματικό της όνομα. Ο Γ.Γ. του ΟΙC βρίσκεται στην ΠΓΔΜ, στο πλαίσιο του 4ου διεθνούς συμποσίου «Ισλαμικός Πολιτισμός στα Βαλκάνια», το οποίο διοργανώνουν η Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών της ΠΓΔΜ (MANU) και το Κέντρο Ερευνών της ισλαμικής ιστορίας, τέχνης και πολιτισμού (ΙRCICA).
Ο ΟΙC είνα ένας διεθνής οργανισμός που ιδρύθηκε με τη Σύνοδο του Ραμπάτ στο Μαρόκο στις 25 Σεπτεμβρίου 1969. Αριθμεί 57 χώρες-μέλη και ο βασικός του στόχος είναι η διάδοση των ισλαμικών αξιών και συμφερόντων σε όλο τον κόσμο.

Στο Αιγαίο η «μεγάλη μπίζνα»

  • Του Δημήτρη Μυ
Μέσα στο χαμό της διακαναλικής εμφάνισης του Πρωθυπουργού πέρασε σχεδόν απαρατήρητη μια είδηση από την Τουρκία: Το τουρκικό υπουργικό συμβούλιο συζήτησε σενάρια για την «επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων σε μερικές περιοχές στα 7 μίλια και σε μερικές 8 μίλια». Είναι χαρακτηριστικό ότι η συζήτηση διήρκεσε 4,5 ώρες και έγινε στο πλαίσιο της «ανασκόπησης της επίσκεψης του Τούρκου πρωθυπουργού Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα».
Δε χρειάζεται να μπει κανείς στην ουσία της συμφωνίας που ετοιμάζεται για το Αιγαίο, ούτε είναι δυνατό καθώς τα στοιχεία είναι ακόμη ελλιπή. Ωστόσο, δεν απαιτείται να είσαι ο Κίσιτζερ για να καταλάβεις ότι η συμφωνία η οποία προωθείται ταχύτατα και πιεστικά θα είναι σε βάρος του αδύνατου μέρους. Της Ελλάδας.
Η ταχύτητα την οποία έχουν προσλάβει οι διαδικασίες για τη διευθέτηση των «προβλημάτων» στο Αιγαίο οφείλονται στους εξής λόγους:
◆ Οι εξελίξεις στην πετρελαική αγορά (τιμές, προσφορά, ζήτηση κλπ) έχουν οδηγήσει τις μεγάλες πετρελαικές αδελφές (shell, για παράδειγμα) στην απόφαση να εκμεταλλευτούν νέα κοιτάσματα, όπως αυτά στο Βόρειο Αιγαίο και την περιοχή του Καστελόριζου
◆ Η εμμονή του Γιώργου Παπανδρέου να μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που έλυσε το πρόβλημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων
◆ Η γενικότερη αδυναμία της Ελλάδας η οποία πηγάζει από την κατάρρευση της οικονομίας της.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και ενώ η εσωτερική πολιτική ατζέντα κινείται μεταξύ του γελοίου πολιτικού λόγου («δε θέλω χειροκρότημα για ότι έκανα μέχρι τώρα» είπε …σεμνά ο πρωθυπουργός στη διακαναλική) και της τραγικής οικονομικής κατάστασης, η μεγάλη μπίζνα της εκμετάλλευσης των ενεργειακών πόρων του Αιγαίου προχωρά ταχύτατα, λες και είναι μια από τις τελευταίες δουλειές που πρέπει οπωσδήποτε να ολοκληρώσει η παρούσα κυβέρνηση…

Ρουμανικό μνημόνιο για τη Βουλγαρία

Στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας «Βρέμια νοβοστέι» δημοσιεύθηκε άρθρο με τον τίτλο «Διπλωματία του ρεύματος». Ας υπενθυμίσουμε ότι σε άτυπη συνάντηση με το Ρώσο πρωθυπουργό Βλαντίμιρ Πούτιν ο ομόλογός του Σίλβιο Μπερλουσκόνι υποσχέθηκε να εργαστεί από διπλωματική άποψη με μιά από τις χώρες, προκειμένου να την πείσει να μη δημιουργήσει οποιαδήποτε εμπόδια για το σχέδιο «Νότιο ρεύμα». Δεν είναι μυστικό το ότι ο κύριος Μπερλουσκόνι έχει φιλικές επαφές και με το Βούλγαρο πρωθυπουργό Μπόικο Μπορίσοφ. Όμως ως σήμερα αυτό δεν βοηθούσε και πολύ το «Νότιο ρεύμα», για το σχεδιασμό της κατασκευής του θαλάσσιου μέρους του οποίου η «Γκαζπρόμ» και η ιταλική ΕΝΙ ίδρυσαν ειδική εταιρία. Στο μεταξύ, η Βουλγαρία επί του παρόντος αποτελεί χώρα-κλειδί γι΄αυτό το σχέδιο από την άποψη της διαμετακόμισης.
Ο Αλεξέι Μίλλερ πριν το ταξίδι του στη Βουλγαρία επισκέφθηκε τη Ρουμανία, όπου συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Εμίλ Μποκ και υπόγραψε με το Γεν. Διευθυντή της ρουμανικής κρατικής εταιρίας μεταφοράς φυσικού αερίου Transgaz Φλόριν Κοσμα μνημόνιο για την πρόθεση προετοιμασίας τεχνικο-οικονομικών υπολογισμών για τη διαδρομή του «Νοτίου ρεύματος» μέσα από το έδαφος αυτής της χώρας. Η ρουμανική εκστρατεία της «Γκαζπρόμ» έχει στόχο να ασκήσει πίεση και να επιδράσει στη Βουλγαρία, καθώς επίσης να προετοιμαστεί εναλλακτικό σχέδιο διαδρομής του αεριαγωγού, αν η Σόφια συνεχίσει να αντιστέκεται. Αυτό φαίνεται έμμεσα και από το χρονοδιάγραμμα πραγματοποίησης των τεχνικο-οικονομικών υπολογισμών της διαδρομής.
Ας υπενθυμίσουμε ότι το καλοκαίρι στην παρουσία του πρωθυπουργού Μπορίσοφ ο Υπ. Ενέργειας της Ρωσίας Σεργκέι Σματκό και ο υπουργός Οικονομίας της Βουλγαρίας Τράιτσο Τράικοφ υπόγραψαν «Οδικό χάρτη» για την εφαρμογή του «Νοτίου ρεύματος». Η βουλγαρική πλευρά τότε είχε εξασφαλίσει μετά από παζάρεμα παραχώρηση, να μετατεθεί στο Φεβρουάριο του 2011 η ίδρυση μικτής επιχείρησης για το σχεδιασμό και την κατασκευή του αεριαγωγού στο έδαφος της χώρας. Σε περίπτωση νέας ματαίωσης της εφαρμογής των συμφωνιών η «Γκαζπρόμ» θέλει να έχει έτοιμο εφεδρικό «αεροδρόμιο» στο πρόσωπο της Ρουμανίας. Βέβαια, υπάρχουν μεγάλες αμφιβολίες ότι ο αεριαγωγός μπορεί να ξεκινά από τη Ρωσία και να καταλήγει στις ακτές της Ρουμανίας χωρίς να περνά από βουλγαρικά ή ουκρανικά ύδατα. Προς το παρόν συνομιλίες για την εξασφάλιση άδειας κατασκευής του αγωγού κάτω από τη Μαύρη θάλασσα διεξάγονται μόνο με την Τουρκία, η οποία προς το παρόν δεν έχει δώσει απάντηση. Εκτός αυτού τα θαλάσσια σύνορα σ΄ αυτή τη λεκάνη ως σήμερα αποτελούν θέμα εδαφικών διαφορών μεταξύ των χωρών, υπογραμμίζει η εφημερίδα «Βρέμια νοβοστέι».

Συναλλαγματικός πόλεμος - ανάμεσα στον τροχό του πληθωρισμού και των εμπορικών πολέμων

Η Ιαπωνία σιωπούσε αρκετό καιρό, παρακολουθώντας, στην αρχή τις Ηνωμένες Πολιτείες, και μετά την Ευρώπη, που προσπαθούσαν να αναγκάσουν την Κίνα να αρχίσει να ενδυναμώνει το γιουάν.  Ωστόσο μετά και το ίδιο το Τόκιο άρχισε μεθοδικά να υποτιμά το γιεν. Η Αμερική προσπαθεί να εξασθενήσει το δολάριο, θέτοντας σε λειτουργία την εκτυπωτική μηχανή. Τελικά στην αρχή ο υπουργός Οικονομικών της Βραζιλίας Γκβίντο Μαντέγκα είδε ότι στον κόσμο διεξάγεται συναλλαγματικός πόλεμος και μετά αυτό διαπιστώθηκε και από το Διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος-Καναδάς. Πολλοί γνωστού κύρους εμπειρογνώμονες θεωρούν ότι πρέπει να εγκαταλειφθούν τα ωραία λόγια και να πούμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη. Δηλαδή ότι ο κόσμος εισέρχεται σε νέα φάση οικονομικής κρίσης. Όμως δεν επιτρέπεται να φτάσει η υπόθεση στη χρεοκοπία κάποιων κρατών. Ας θυμηθούμε έστω την Ελλάδα, την οποία από την κατάρρευση προσπαθούσαν να σώσουν όλες οι χώρες της ευρωζώνης. Γι΄αυτό μόνο ένας τρόπος σωτηρίας από τα χρέη απομένει - η έκδοση χαρτονομισμάτων, η οποία θα υποτιμήσει μέχρι εξευτελισμού τα υφιστάμενα χρέη. Ωστόσο ο πληθωρισμός θα αποτελέσει και φοβερό κτύπημα για όλη την παγκόσμια οικονομία, προειδοποίησε σε συνέντευξη που έδωσε στη " Φωνή της Ρωσίας" ο Διευθυντής του Τμήματος αναλυτικών πληροφοριών του Πρακτορείου "RBK" Αλεξάντρ Γιάκοβλεφ:
«Οποιοιδήποτε παρεμβατισμοί στις συναλλαγματικές αγορές από μέρους των Κεντρικών Τραπεζών οδηγούν σε τελική ανάλυση στην εκτύπωση χρημάτων και στην αύξηση της πίεσης των τιμών και του πληθωρισμού. Οι προσπάθειες αύξησης της ανταγωνιστικότητας των εμπορευμάτων στις παγκόσμιες εμπορικές αγορές μέσω της υποτίμησης, η οποία προκαλείται από τις ενέργειες της Κεντρικής Τράπεζας μιάς χώρας, έχουν ως συνέπεια απώλειες καί στην οικονομία αυτής της χώρας, καί στην παγκόσμια οικονομία γενικά».
Πάντως θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι τωρινές συναλλαγματικές μάχες έχουν τοπικό χαρακτήρα και οι διάφορες χώρες χρησιμοποιούν αυτή τη μέθοδο, για να εκφοβίσουν η μιά την άλλη. Όντως δεν είναι τυχαίο που η Ρωσία στο πρόσωπο του Υπουργού Οικονομικών Αλεξέι Κούντριν δήλωσε ότι οι τωρινοί συναλλαγματικοί πόλεμοι δεν απειλούν τον κόσμο, οι δυνατότητες κερδοσκοπικής χρησιμοποίησης των νομισμάτων έχουν βραχυπρόθεσμο χαρακτήρα, συνεπώς δεν πρέπει να πιστεύουμε ότι η συναλλαγματική ισοτιμία θα διαδραματίζει κορυφαίο ρόλο στον ανταγωνισμό μεταξύ των διάφορων δυνάμεων. Βέβαια, από την άλλη, η τωρινή κατάσταση μπορεί να αποτελέσει προοίμιο μιάς νέας κρίσης, συνεπώς πρέπει να κάνουμε το παν, ώστε να μην μπορέσει να αναπτυχθεί η συναλλαγματική ιστορία

Σ. Κουβέλης: Στα 5 δις οι ελληνικές επενδύσεις στην Τουρκία

Στα 5 δισ. ευρώ ανέρχονται οι ελληνικές επενδύσεις στην τουρκική οικονομία, σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε ο Έλληνας υφυπουργός Εξωτερικών, Σπύρος Κουβέλης, σε επιχειρηματικό φόρουμ που πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
O κ. Κουβέλης εξέφρασε την πεποίθηση ότι θα αυξηθούν περαιτέρω οι ελληνικές επενδύσεις στην τουρκική οικονομία.
Σημειώνεται ότι το ύψος των διμερών εμπορικών σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας έφτασε στα 3,5 δισ. δολάρια το 2008, ενώ μειώθηκε στα 2,8 δισ. δολάρια το 2009.
Κατά τη διάρκεια των εργασιών της μεικτής Διυπουργικής Επιτροπής στην Άγκυρα την Δευτέρα, ο κ. Κουβέλης και ο υπουργός Επικρατείας Εγκεμέν Μπαγίς συμφώνησαν στην ανάγκη διεύρυνσης της οικονομικής συνεργασίας Ελλάδος – Τουρκίας.
«Οι ελληνικές και ξένες επενδύσεις έχουν μεγάλη σημασία για την αναπτυξιακή προσπάθεια της Ελλάδας», σημείωσε ο υφυπουργός Εξωτερικών Σπύρος Κουβέλης. Τόνισε δε, ότι η Ελλάδα και η Τουρκία πρέπει να προβούν στα βήματα που θα αυξήσουν τη μεταξύ τους συνεργασία. «Η Ελλάδα», τόνισε, «έχει εισέλθει σε μία διαδικασία ανάπτυξης και επιθυμούμε, οι δύο χώρες να λάβουν τα μέτρα που θα αυξήσουν τη μεταξύ τους συνεργασία».
Αφετηρία για την ανάπτυξη των διμερών σχέσεων, πρόσθεσε ο κ. Κουβέλης, αποτέλεσε η επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού στην Αθήνα τον περασμένο Μάιο, εκτιμώντας πως «η διαδικασία που έχει ξεκινήσει χάρη στις καλοπροαίρετες και θαρραλέες πρωτοβουλίες των δύο πρωθυπουργών, έχει εξαλείψει και τα εμπόδια για την επιχειρηματικότητα».