Geopolitical Research Institute(GRI)/Εταιρεία Γεωπολιτικών Ερευνών(ΕΓΕ)

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Κρίσεις και ανασύνταξη

Τα αίτια κρίσεων όπως η συντρέχουσα ελληνική διακρίνονται σε πρωταρχικά και δευτερεύοντα. Εδώ θα αναφερθούμε στα πρωταρχικά. Ένα έθνος που λικνίζεται για να ισορροπήσει ή, εάν πέσει, να μπορέσει να ορθοποδήσει και να διασωθεί, απαιτείται να θεραπεύσει την πρωταρχική παθογένεια: Να αναβιώσει τις ουσίες και τα νοήματα που συγκροτούν και συγκρατούν το εθνοκράτος.

Χωρίς μια τέτοια κοσμοθεωρητική ανασύνταξη διέξοδος δεν υπάρχει. «Πνευματικά και πολιτικά ερείσματα υπάρχουν». Βρίσκονται μέσα στον διαχρονικό στοιχειακό υπαρξιακό πυρήνα της ελληνικής κοινωνίας. Είναι τα πολιτικά και πολιτισμικά ερείσματα της μακραίωνης ελληνικότητας. Είναι ο εαυτός μας που πρέπει να ξαναβρούμε. Χωρίς άντληση από αυτή τη δεξαμενή πνευματικού και πολιτικού αίματος οι Έλληνες είναι πολιτικά νεκροί. Χρειάζονται όμως εγερτήριες και διεγερτικές κινητήριες ηγετικές δυνάμεις. Επί μακρόν τις τελευταίες δεκαετίες η γνήσια και μακραίωνη ελληνικότητα βάλλεται ποικιλοτρόπως, πανταχόθεν και ανελέητα: Στο ένα άκρο του εκκρεμούς βρίσκονται οι γραφικές γελοιότητες περί «Ελλάδας των Ελλήνων Χριστιανών» και στο άλλο άκρο συνωστίζονται τα μέλη ενός μορφικά πανομοιότυπου γυάλινου κόσμου διεθνιστικών και κοσμοπολίτικων ιδεολογικών κατασκευών. Είναι οι ευτελείς προπαγάνδες περί δήθεν επικείμενης έλευσης του ενός ή του άλλου ενωμένου πλανήτη και της μιας ή της άλλης παγκοσμιότητας. Θεωρούν τα εθνοκράτη (όλως περιέργως όχι όμως και τα ηγεμονικά) περιττά και αναλώσιμα. Όπως έγραψε ο Κονδύλης, «συχνά, όσα ωφελούν τους ιδιοτελείς τα προπαγανδίζουν οι αφελείς».

Τις τελευταίες δεκαετίες οι Έλληνες καταβρόχθισαν βουνά ψεύτικων και κίβδηλων ιδεολογημάτων και άφθονη προπαγάνδα. Είναι η στιγμή να τα αποβάλουν. Να αποταχθεί ό,τι υπονομεύει την ιστορικά εδραία ενστικτώδη ταύτιση των Ελλήνων με την ανεξάρτητη Πολιτεία τους και με τη Δημοκρατία ως την προαπαιτούμενη συνθήκη της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Για τους Έλληνες Δημοκρατία και Εθνική Ανεξαρτησία πάντοτε ήταν το δίπτυχο της Ελευθερίας. Να κατεδαφιστούν τα τείχη που κρατούν έξω από τη νεοελληνική κοινωνικοπολιτική σφαίρα τα διαχρονικά πολιτικά και πνευματικά ερείσματα των Ελλήνων. Τα τείχη αυτά οριοθετούν νομικοθεσμικά στενόχωρες, πνευματικά στερημένες και δημοκρατικά ελλειμματικές κατεξουσιαστικές δομές. Όταν ο Έλληνας φυλακίζεται, μέσα σε τέτοιες δομές, ασφυκτιά ή εκρήγνυται.

Η ιδιόμορφη λανθάνουσα ξενοκρατία των δύο τελευταίων δεκαετιών, η οποία καλλιεργήθηκε από πλήθος κραχτών επίπλαστων μεταμοντέρνων ιδεολογημάτων, ήταν το προοίμιο της ακόμη πιο δυσβάστακτης σημερινής δεσποτείας των αλλεπάλληλων αδιέξοδων «μνημονίων» τα οποία μας επιβάλλονται χωρίς ουσιαστική διαπραγμάτευση. Η «αγανάκτηση» αυτών των ημερών κατά των διεθνικών τοκογλύφων και κατά των ηγετών μας είναι απόλυτα δικαιολογημένη.

Λανθασμένες ήταν και οι εκτιμήσεις για τη φυσιογνωμία και τις λειτουργίες της ΕΕ που ακύρωσαν κάθε αξίωση ορθολογιστικής συμμετοχής στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Οικονομικά και θεσμικά απροετοίμαστοι, εκτεθήκαμε σε ένα ανελέητο χρηματοοικονομικό ανταγωνισμό χωρίς ελπίδα.

Στις επικείμενες σκληρές διαπραγματεύσεις, υπάρχει ελπίδα μόνο εάν θρυμματιστεί ο γυάλινος κόσμος των ιδεολογημάτων και εάν εμφορούμενοι από τις κοσμοθεωρίες μας εισέλθουμε στο διεθνές και ευρωπαϊκό εθνοκρατοκεντρικό πεδίο με κριτήριο το εθνικό συμφέρον έχοντας κατά νου ότι τα προβλήματα δεν είναι μόνο δικά μας. Τότε μόνο μπορούμε να συνομιλούμε όρθιοι, ισότιμα, ορθολογιστικά και ωφέλιμα για τη χώρα μας.

Π. Ήφαιστος

Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων – Στρατηγικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πειραιώς
Source :  http://www.ifestosedu.gr/

Εθνική στρατηγική για την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας

ΤΟΥ ΚΟΣΜΑ ΖΑΚΥΝΘΙΝΟΥ
kzakinthinos@pegasus.gr
«Με ταχείς ρυθμούς προχωρεί το ΥΠΕΚΑ στην υλοποίηση της εθνικής ενεργειακής στρατηγικής με προτεραιότητα στην εξεύρεση, εξασφάλιση και διαχείριση ενεργειακών πόρων, προκειμένου να εγγυηθούμε την ασφαλή, ομαλή, αδιάλειπτη και αξιόπιστη κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της χώρας μας, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην ενεργειακή ασφάλεια της νοτιοανατολικής αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης» όπως επεσήμανε ο κ. Μανιάτης, μιλώντας στο Ελληνο-Κινεζικό Συνέδριο Επιχειρηματικότητας.


Ο υφυπουργός ΠΕΚΑ έκανε ειδική μνεία στις εξελίξεις με την κατασκευή των ενεργειακών αγωγών IGI, I.G.B, South Stream και Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, στο Πρόγραμμα Ανάπτυξης του Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου (ΕΣΦΑ) προϋπολογισμού 1,3 δισ. ευρώ. Συγκεκριμένα, όπως τόνισε, η υλοποίηση του Νοτίου Ενεργειακού Διαδρόμου, μέσα από την επιλογή του αγωγού φυσικού αερίου IGI, έργο καίριας σημασίας για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, θα πρέπει να ξεκινήσει τη λειτουργία του το συντομότερο δυνατό. Οι πιθανές μελλοντικές επεκτάσεις του σε χώρες όπως η Αλβανία και η FYROM, μαζί με την υλοποίηση του ελληνοβουλγαρικού I.G.B, δημιουργούν ένα ισχυρό ευρωπαϊκό πλέγμα παροχής φυσικού αερίου, στο οποίο η Ελλάδα αποκτά ρόλο - κλειδί. Η γεωπολιτική θέση της χώρας ενισχύεται επίσης με την υλοποίηση του αγωγού φυσικού αερίου South Stream, έργου μεγάλης σημασίας για την ασφάλεια εφοδιασμού της Ευρώπης.

Ο Γιάννης Μανιάτης επανέλαβε τα στοιχεία της πρόσφατης μελέτης του ΙΓΜΕ που αποτιμά τα μεταλλευτικά αποθέματα του υπεδάφους της χώρας σε περίπου 28 δισ. ευρώ. «Η Ελλάδα, σε παγκόσμια κλίμακα, είναι η μοναδική χώρα παραγωγής χουντίτη, πρώτη χώρα παραγωγής περλίτη, δεύτερη χώρα παραγωγής κίσσηρης και μπεντονίτη, τέταρτη παραγωγός αλουμίνας στην Ε.Ε., καθώς και πρώτη στην εξαγωγή προϊόντων λευκόλιθου/μαγνησίτη στην Ε.Ε. Το παραγόμενο σιδηρονικέλιο εξάγεται στις ευρωπαϊκές βιομηχανίες ανοξείδωτου χάλυβα καλύπτοντας το 7% των αναγκών της ευρωπαϊκής αγοράς». Σήμερα στον κλάδο της εξόρυξης απασχολούνται περίπου 23.000 άμεσα εργαζόμενοι και περισσότεροι από 100.000 έμμεσα εργαζόμενοι. Οι πωλήσεις μεταλλευμάτων, βιομηχανικών ορυκτών, μαρμάρων και κατεργασμένων μεταλλουργικών προϊόντων ξεπερνούν κάθε χρόνο το 1 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 800 εκατ. ευρώ, δηλαδή σχεδόν το 80%, αντιστοιχούν σε εξαγωγές. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν και τα αδρανή υλικά, αξίας άνω των 400 εκατ. ευρώ. Η Χαλκιδική αποτελεί μία βιώσιμη και «πλουτοπαραγωγική δεξαμενή» μετάλλων, με 12 δισ. ευρώ αξία σε περιεχόμενα κοιτάσματα που απαντώνται στο υπέδαφός της.

ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΗ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ
Σύμφωνα με την πολιτική της κυβέρνησης, για την προσέλκυση των επενδύσεων στον τομέα της μεταλλευτικής δραστηριότητας περιλαμβάνονται απόλυτα στοχευμένες δράσεις. Πριν από λίγες μέρες, μας παραδόθηκε το πόρισμα για την αξιοποίηση του οικονομικού και αποθεματικού δυναμικού τριάντα (30) Δημόσιων Μεταλλείων της χώρας, από ένα σύνολο 100 και πλέον που πρόκειται να εξετασθούν. Η συνολική αξία των αποθεμάτων των ορυκτών που εξετάζονται από την επιτροπή ξεπερνάει τα 10 δισ. ευρώ. Το πόρισμα προτείνει την ένταξη επτά (7) περιοχών σε τρεις (3) ευρύτερους χώρους, με ενιαία γεωγραφικά, κοιτασματολογικά, περιβαλλοντικά και τεχνικά χαρακτηριστικά. Για κάθε έναν από τους χώρους αυτούς, προετοιμάζεται Δημόσιος Διεθνής Διαγωνισμός για την εκμίσθωσή του. Οι προτεινόμενοι χώροι ανήκουν στους Νομούς Κιλκίς και Ροδόπης και αφορούν σε πορφυρικά κοιτάσματα χαλκού , χρυσού σε μεικτά θειούχα, καθώς και αντιμονίτη. Είναι η πρώτη φορά από συστάσεως ελληνικού κράτους που γίνεται μια τόσο σοβαρή δουλειά τεκμηρίωσης για τον αναξιοποίητο ορυκτό πλούτο της χώρας μας
Source : .http://www.imerisia.gr/

Obama's partner in Athens

Athens, Greece: President Obama's fate may rest, in part, on his counterpart in Athens. A year ago, the U.S. economy was poised for recovery, only to be roiled by the first Greek debt crisis. This past week, it was déjà vu: Wednesday's positive trends on Wall Street were foiled by Thursday's riots on Athens streets.
It should come as little surprise, therefore, that Greek Prime Minister George Papandreou is probably on speed dial at the White House. But what does the president hear when he speaks with the prime minister?

First, he hears American English. George Papandreou, after all, was born in Minnesota to an American mom. His father, the former Prime Minister Andreas Papandreou, was an economics professor, living in exile in the U.S. during years of military rule in Greece. George, the son, graduated from Amherst College, and has been a college professor at Georgia State University. He is on a first name basis with most senior foreign policy hands in the current Administration, having worked closely with them during the Balkan wars of the late 1990s, when he was Greece's foreign minister.

And for good or bad, Obama and Papandreou's political strengths and weaknesses mirror one another.

Obama and Papandreou were both elected on a mandate of "hope." Each came to power in the early days of the global financial crisis. In both countries, conservative parties had not only ushered in a recession, but had widely expanded government and built up considerable debt.

That means that once they were elected, both Obama and Papandreou have had to not only restore economic growth, but also take on the long-term challenge of structural budget deficits and huge long-term public debt.

As a result, these two left-of-center heads of state have had to consider reforming—or even dismantling—major elements of the welfare state. That's hard enough in the best of times. It is nearly impossible when unemployment is high.

Both showed initial political courage. Obama passed a massive stimulus package, and tried to reform health care. Papandreou came clean with the faulty—indeed, fraudulent—accounting of his predecessors, and then passed a first round of austerity measures, cutting public sector pensions and salaries, and tried to reform a broken tax collection system.

But both also have begun to lose touch with their publics. Hope is fading in both countries. That's largely because the economy remains weak. But neither leader has been able to sustain the visionary rhetoric in governing that propelled them as candidates.

Both may be too professorial. Policy wonks may salivate at the thought of two former professors willing to roll up sleeves to master bond spreads and actuarial charts. Unfortunately, neither leader has translated that mastery into an easy-to-explain plan for how to cut long-term deficits or how to inspire and generate new economic growth. Entrepreneurs in both countries are desperate for direction and optimism that government officials can provide. And workers in both countries—whether on the factory floors or shipyards or in the public sector—want to know how policies will lead to a better future.

Moreover, neither Obama nor Papandreou have found a way to work with their political opponents. Both failed to get any significant opposition support for any of their first major initiatives. Whether the fault lies in the ruling party or the ruled party can be an endless debate; what is certain is that neither of them has mastered the relationship.

And neither leader has been able to shake the nagging criticism that they are not genuinely "native". The extensive wrangling over Obama's birth certificate has an odd parallel in Greece, where many joke that Papandreou's problem is precisely that he DOES have a U.S. birth certificate, and not a Greek one. For many, Papandreou's faltering mastery of the Greek language holds him back from connecting with the man on the street. In a country with a long history of anti-Americanism, Papandreou's American accent is no asset.

Why does all this matter? Because Obama and Papandreou need each other. Obama needs Papandreou to settle world financial markets by coming up with a sustainable plan for Greece's finances. There can be no sustained recovery in the United States as long as markets are wildly uncertain about the fate of the world's second most important currency. And Papandreou needs Obama, because a American support—and at times pressure—has been essential to the IMF and EU support that is critical to getting through the crisis. More importantly, perhaps, they need to find a way to make the case to, respectively, the world's leading democracy and the world's oldest one that they have a vision for prosperity.

Source : Brookings Institute