Η οικονομική παράμετρος του συνολικού πολιτικού προβλήματος, η καταιγίδα δηλαδή που έφερε στις ζωές μας ο νεοταξισμός δια των πολιτικών εκπροσώπων του ως οικονομικό πρόβλημα, συμπεριλαμβάνει την ανήθικη στρατηγική του οικονομικού και νομισματικού εκβιασμού για την επιστροφή στην δήθεν ζημιάρα δραχμή. Τα δε ελλείμματα της πατρίδος μας είναι το φυσικό επακόλουθο της εκμηδένισης της εθνικής μας παραγωγικότητας και το χρέος είναι απότοκο των υπερβολικών δανείων της χώρας.
Είναι πασίδηλο ότι η κρίση που βιώνουμε εκ της στοχευμένης πορείας της αναδεικνύει τον δομικό χαρακτήρα του κράτους και τις παθογένειες στις οποίες το ίδιο επένδυσε, αφού φρόντισε να εμφανίσει το ξένο χρήμα ως λαϊκές παροχές και τώρα προχωράει στην χρεοκοπία και την υποθήκευση της χώρας.
Αυτή η δόλια περιπέτεια της Ελλάδος οφείλεται κατά συνέπεια στην εγκατάλειψη της εθνικής νομισματικής και συναλλακτικής πολιτικής. Διότι όταν το κράτος μπήκε στη διαδικασία των δανείων, μέσα από την υιοθέτηση του ευρώ εγκαταλείφθηκε η ευελιξία μιάς ελληνικής νομισματικής πολιτικής. Αλλά το ξένο νόμισμα έφτασε στα χέρια μας με την συμφωνία της εγκατάλειψης της ντόπιας παραγωγής. Να εγκαταλειφθούν χωράφια και βιομηχανίες με αντάλλαγμα εφήμερες επιδοτήσεις. Δηλαδή και πάλι ξένο χρήμα. Όμως η νέα νομισματική μονάδα εκτίναξε τις αξίες στην αγορά αφού οι αμοιβές του Έλληνα παρέμειναν σε δραχμικό επίπεδο. Άλλο μια δραχμή και άλλο οι 350 δραχμές του ευρώ.
Όμως το ευρώ έχει και άλλα κουσούρια. Σε αντίθεση με την ευέλικτη δραχμή με τα ισχυρά αντισώματα στις οικονομικές ασθένειες, το ευρώ είναι άκαμπτο και μεταφέρει τα σκόπιμα οικονομικά εμπόδια με εκπληκτική αμεσότητα από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον στην εγχώρια αγορά. Δεδομένου ότι η οικονομική δραστηριότητα έχει φύγει από τη γη και έχει τρυπώσει στις θυρίδες των τραπεζών και τα χαρτοφυλάκια των χρηματοπιστωτικών οργανισμών, το εθνικό κράτος δεν ασκεί πλέον διοίκηση αλλά απλή διαχείριση σ’ ένα παιχνίδι που παίζεται εκτός των τειχών της χώρας.
Από τη στιγμή που το ευρώ κατέστη κοινό νόμισμα για τις ευρωπαϊκές χώρες σαν την Ελλάδα , η πατρίδα μας υποχρεώθηκε να ανταγωνιστεί από δυσμενή θέση χώρες που διαθέτουν υψηλό εθνικό προϊόν.
Αν υπήρχε η δραχμή, τότε θα μπορούσαμε άνετα να προβούμε στην υποτίμηση αυτής και στο εσωτερικό συμμάζεμα. Ήρθε όμως το μεγάλωμα του χρέους. Με τη διαφορά ότι στο μεταξύ το χρέος αυτό μαζί με τα ελλείμματα μπήκαν στο κάδρο της πολιτικής μας ζωής από το πουθενά αφού πρώτα μπήκε στην καθημερινότητα το ελεγχόμενο από την νεοταξική Εσπερία ευρώ.
Τώρα λοιπόν αφού έχουν φροντίσει οι κατοχικές αρχές να διαλύσουν εθνική οικονομία και νόμισμα μαζί, αποφάσισαν να εφαρμόσουν το επόμενο σκέλος του σχεδίου που τους έχει επιβάλλει ο «περιούσιος» νεοταξισμός. Να εμφανίσουν την αδυναμία της συναλλακτικής πολιτικής και της εξυπηρέτησης του χρέους ως το αίτιο του ξεπουλήματος του Ελληνικού Έθνους. Ξεπούλημα που το έχουν σχεδιάσει να έχει την αφαίρεση πολιτικής εξουσίας και γεωφυσικού πλούτου μαζί.
Αποφάσισαν δηλαδή να αντικαταστήσουν τις νομισματικές συναλλαγές σε είδος. Και αντί για χρήμα η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να πουλήσει γη και ψυχές. Μέχρις ότου μας πάνε στο πλαστικό χρήμα που θα μας δεσμεύει και θα παρακολουθεί το κάθε βήμα μας. Με λιγότερες ελευθερίες και λιγότερη Ελλάδα.
Source : http://karachalios-spiros.blogspot.com
Είναι πασίδηλο ότι η κρίση που βιώνουμε εκ της στοχευμένης πορείας της αναδεικνύει τον δομικό χαρακτήρα του κράτους και τις παθογένειες στις οποίες το ίδιο επένδυσε, αφού φρόντισε να εμφανίσει το ξένο χρήμα ως λαϊκές παροχές και τώρα προχωράει στην χρεοκοπία και την υποθήκευση της χώρας.
Αυτή η δόλια περιπέτεια της Ελλάδος οφείλεται κατά συνέπεια στην εγκατάλειψη της εθνικής νομισματικής και συναλλακτικής πολιτικής. Διότι όταν το κράτος μπήκε στη διαδικασία των δανείων, μέσα από την υιοθέτηση του ευρώ εγκαταλείφθηκε η ευελιξία μιάς ελληνικής νομισματικής πολιτικής. Αλλά το ξένο νόμισμα έφτασε στα χέρια μας με την συμφωνία της εγκατάλειψης της ντόπιας παραγωγής. Να εγκαταλειφθούν χωράφια και βιομηχανίες με αντάλλαγμα εφήμερες επιδοτήσεις. Δηλαδή και πάλι ξένο χρήμα. Όμως η νέα νομισματική μονάδα εκτίναξε τις αξίες στην αγορά αφού οι αμοιβές του Έλληνα παρέμειναν σε δραχμικό επίπεδο. Άλλο μια δραχμή και άλλο οι 350 δραχμές του ευρώ.
Όμως το ευρώ έχει και άλλα κουσούρια. Σε αντίθεση με την ευέλικτη δραχμή με τα ισχυρά αντισώματα στις οικονομικές ασθένειες, το ευρώ είναι άκαμπτο και μεταφέρει τα σκόπιμα οικονομικά εμπόδια με εκπληκτική αμεσότητα από τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον στην εγχώρια αγορά. Δεδομένου ότι η οικονομική δραστηριότητα έχει φύγει από τη γη και έχει τρυπώσει στις θυρίδες των τραπεζών και τα χαρτοφυλάκια των χρηματοπιστωτικών οργανισμών, το εθνικό κράτος δεν ασκεί πλέον διοίκηση αλλά απλή διαχείριση σ’ ένα παιχνίδι που παίζεται εκτός των τειχών της χώρας.
Από τη στιγμή που το ευρώ κατέστη κοινό νόμισμα για τις ευρωπαϊκές χώρες σαν την Ελλάδα , η πατρίδα μας υποχρεώθηκε να ανταγωνιστεί από δυσμενή θέση χώρες που διαθέτουν υψηλό εθνικό προϊόν.
Αν υπήρχε η δραχμή, τότε θα μπορούσαμε άνετα να προβούμε στην υποτίμηση αυτής και στο εσωτερικό συμμάζεμα. Ήρθε όμως το μεγάλωμα του χρέους. Με τη διαφορά ότι στο μεταξύ το χρέος αυτό μαζί με τα ελλείμματα μπήκαν στο κάδρο της πολιτικής μας ζωής από το πουθενά αφού πρώτα μπήκε στην καθημερινότητα το ελεγχόμενο από την νεοταξική Εσπερία ευρώ.
Τώρα λοιπόν αφού έχουν φροντίσει οι κατοχικές αρχές να διαλύσουν εθνική οικονομία και νόμισμα μαζί, αποφάσισαν να εφαρμόσουν το επόμενο σκέλος του σχεδίου που τους έχει επιβάλλει ο «περιούσιος» νεοταξισμός. Να εμφανίσουν την αδυναμία της συναλλακτικής πολιτικής και της εξυπηρέτησης του χρέους ως το αίτιο του ξεπουλήματος του Ελληνικού Έθνους. Ξεπούλημα που το έχουν σχεδιάσει να έχει την αφαίρεση πολιτικής εξουσίας και γεωφυσικού πλούτου μαζί.
Αποφάσισαν δηλαδή να αντικαταστήσουν τις νομισματικές συναλλαγές σε είδος. Και αντί για χρήμα η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να πουλήσει γη και ψυχές. Μέχρις ότου μας πάνε στο πλαστικό χρήμα που θα μας δεσμεύει και θα παρακολουθεί το κάθε βήμα μας. Με λιγότερες ελευθερίες και λιγότερη Ελλάδα.
Source : http://karachalios-spiros.blogspot.com
