του Γ. Δελαστίκ
Σοκάρισε υπέρ το δέον τους Γερμανούς μια τηλεοπτική συνέντευξη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου πριν από μερικές μέρες. «Ο επόμενος στόχος μας είναι να κάνουμε την Τουρκία, τη σοφή χώρα, τον σοφό της ανθρωπότητας και του κόσμου. Να την κάνουμε μια χώρα που η γνώμη της θα γίνεται σεβαστή, που έχει αρχές, μια χώρα που θα είναι η φωνή της ανθρώπινης συνείδησης και η οποία θα υπερασπίζεται τις αξίες της» υπογράμμισε μεταξύ πολλών άλλων ο Νταβούτογλου.
Η εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε» εξαπέλυσε αμέσως βίαιη φραστική επίθεση εναντίον της Αγκυρας. «Μεγαλείο και μεγαλομανία» ήταν ο τίτλος της ανάλυσής της. «Η τουρκική εξωτερική πολιτική κερδίζει σε σημασία και χάνει σε αίσθηση της πραγματικότητας» ξεκαθάριζε ο υπότιτλος.
Ανάλογο φυσικά και το περιεχόμενο. «Ο παθιασμένος ισχυρισμός του Νταβούτογλου είναι χαρακτηριστικός του μεγαλείου, αλλά επίσης και της μεγαλομανίας της διπλωματίας της Αγκυρας ή τουλάχιστον της υπερτίμησης του εαυτού της» γράφει η γερμανική εφημερίδα και συνεχίζει: «Στην Τουρκία κυριαρχεί μια αφελής αισιοδοξία γύρω από τον εαυτό της, που δεν γνωρίζει όρια... Κανείς δεν τολμάει να μιλήσει για το στρατηγικό μεθύσι της Τουρκίας γύρω από τη σημασία της»!
«Μεγαλομανία», «αφελής αισιοδοξία χωρίς όρια», «στρατηγικό μεθύσι» δεν είναι εκφράσεις συνηθισμένες στον γερμανικό Τύπο και δη σε μια εφημερίδα σαν τη σοβαρή «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».
Τα έγραψε μάλιστα αυτά η γερμανική εφημερίδα πριν περιοδεύσει ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν την περασμένη εβδομάδα στα αραβικά κράτη του Κόλπου, όπου είπε πολλά πράγματα, προκαλώντας νέο σοκ στους Γερμανούς. Αυτή τη φορά ήταν η σειρά της επίσης δεξιάς εφημερίδας «Ντι Βελτ» να αντιδράσει με διακριτική ειρωνεία στις θέσεις του Ερντογάν:
«Σε έναν λόγο που έβγαλε στο Κουβέιτ σκιαγράφησε ποιες κατά τη γνώμη του δυνάμεις θα μπορούσαν στο μέλλον να «διαμορφώσουν ολόκληρο τον κόσμο»: η Τουρκία και οι αραβικές χώρες, αν βρουν τη δύναμη να προχωρήσουν σε μια «ένωση» ως κέντρο του μουσουλμανικού κόσμου» γράφει η «Ντι Βελτ» στην ανάλυσή της, που έχει τίτλο εμφανώς σαρκαστικό: «Με τον Ερντογάν η αναδιαμόρφωση του κόσμου»!
«Με τη νέα αδελφότητα βαδίζει ο (Τούρκος) πρωθυπουργός στα ίχνη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας» υπογραμμίζει ο υπότιτλος, δίνοντας την πολιτική διάσταση του θέματος. Δύσκολα θα μπορούσε να κατηγορήσει κανείς τη γερμανική εφημερίδα για αντιτουρκική προκατάληψη στη συγκεκριμένη περίπτωση, αν λάβει υπόψη του τα όσα είπε στο Κουβέιτ ο Ερντογάν.
«Τούρκοι και Αραβες υπερασπίστηκαν από κοινού αυτές τις περιοχές την εποχή των σταυροφοριών» διακήρυξε. «Ανήκουμε στον ίδιο πολιτισμό.
Εχουμε κοινή ιστορία» πρόσθεσε και καθόρισε τους πολιτικούς στόχους του παρόντος: «Σήμερα πρέπει να δώσουμε νέα ζωή στη χιλιόχρονη αδελφικότητά μας, να γίνουμε μια πολιτική, οικονομική και πολιτιστική ένωση... Αυτή η περιοχή έχει το δυναμικό να αναμορφώσει ολόκληρο τον κόσμο» ισχυρίστηκε.
Λίγα 24ωρα αργότερα, με συνέντευξή του στο αμερικανικό περιοδικό «Νιούζγουικ», ο Ερντογάν προειδοποιούσε απειλητικά την ΕΕ ότι η Τουρκία δεν είναι μια χώρα που θα παραμείνει στην πόρτα της Ευρώπης ως «υποτακτικός ικέτης» και χλεύαζε τη Γηραιά Ηπειρο λέγοντας μεταξύ άλλων:
«Οι ευρωπαϊκές αγορές εργασίας και τα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης βρίσκονται σε κωματώδη κατάσταση. Οι ευρωπαϊκές οικονομίες βρίσκονται σε στασιμότητα. Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες είναι σχεδόν γηριατρικές»!
Κατέληξε δε στο συμπέρασμα ότι η Τουρκία είναι πολύ ισχυρή και γι’ αυτό δεν τη θέλουν οι Ευρωπαίοι! «Μερικές φορές απορώ αν η ισχύς της Τουρκίας είναι εμπόδιο στην ένταξή της στην ΕΕ. Αν όντως είναι έτσι, πρέπει να αναρωτηθεί κανείς για τους στρατηγικούς υπολογισμούς της Ευρώπης», είπε χαρακτηριστικά.
Αγκυρα
Βαθμιαία αλλαγή προσανατολισμού
Οι υπερβολές περί «νεοοθωμανισμού» της Αγκυρας δεν πρέπει να κρύβουν από τα μάτια μας μια νέα πραγματικότητα: Μετά από τόσα χρόνια εξουσίας της μετριοπαθούς ισλαμικής κυβέρνησης του Ερντογάν, η τουρκική εξωτερική πολιτική επιδιώκει όλο και περισσότερο να χρησιμοποιήσει τη μουσουλμανική θρησκεία ως μέσο προσέγγισης και σφυρηλάτησης πολιτικών συμμαχιών της Αγκυρας με τα αραβικά κράτη, το Ιράν, τις χώρες της Κ. Ασίας, το Πακιστάν. Οι πολιτικά εγκληματικές κατακτήσεις χωρών όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη διευκολύνουν τα μέγιστα την «ισλαμοποίηση» της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, προσδίδοντάς της ευρύτατη λαϊκή βάση.
Source : Ethnos newspaper
Geopolitical Research Institute(GRI)/Εταιρεία Γεωπολιτικών Ερευνών(ΕΓΕ)
Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011
Αίτια Ρωσο-Τουρκικής αντιπαράθεσης
Θανάσης Αθανασίου
http://www.sigmalive.com
Για ενδεχόμενο Ρωσοτουρκικό πόλεμο και μάλιστα με την αμέριστη εμπλοκή της Ελλάδας, κάνει λόγο η, ευρείας κυκλοφορίας, Ρωσική εφημερίδα» ΠΡΑΒΔΑ». Πρόκειται για έντυπο το οποίο εκφράζει πλήρως το κατεστημένο του «Κρεμλίνου», ενώ σύμφωνα με Ρώσους δημοσιογράφους, «μήλον της έριδος» θα αποτελέσει η Μαύρη Θάλασσα, μέσω της οποίας η Τουρκία εφοδιάζεται με φυσικό αέριο από την Ρωσία.
Η ρωσική κυβέρνηση, φαίνεται να δυσανασχετεί από τον τρόπο με τον οποίο κινείται η Άγκυρα στην περιοχή, ενώ «η επιθυμία της Τουρκίας να αυξήσει την επιρροή της είναι έκδηλη»
Ο επιθετικός τρόπος με τον οποίο οι Τούρκοι προωθούν τα ενεργειακά τους συμφέροντα, φαίνεται να θορυβεί και να ανησυχεί την Ρωσία και αυτό πάρα τις διμερείς συμφωνίες για αγωγούς. Οι Ρώσοι έχουν αρχίσει να υποπτεύονται την Τουρκία, η οποία, παραδοσιακά, δεν τηρεί τις υποσχέσεις και τις συμφωνίες της.
Έκπληκτη εμφανίζεται η Ρωσία από τα προαναφερθέντα γεγονότα, αφού κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων στη Γεωργία, η Τουρκία τήρησε φιλορωσική στάση, όταν δεν επέτρεψε σε δύο αμερικανικά πλοία με «ανθρωπιστική βοήθεια», να περάσουν τα Στενά.
«Κακό χαμό» προβλέπει η ρωσική εφημερίδα. Πλην του ρωσοτουρκικού πολέμου, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα «θέλει» θερμά επεισόδια μεταξύ Τουρκίας – Βουλγαρίας, δεδομένου του ότι ο Βούλγαρος πρωθυπουργός, Μπόικο Μπορίσοφ, τηρεί «αντιτουρκική» στάση.
Εξάλλου, τα σενάρια μιλούν και για ενδεχόμενο πόλεμο μεταξύ Τουρκίας – Ισραήλ, (σενάρια το οποίο προωθούν και ισλαμικοί κύκλοι στην Τουρκία), στο Λίβανο με εμπλοκή της Συρίας. Παρόλο που η Συρία βρίσκεται σε φάση επαναπροσέγγισης με την Τουρκία, φαίνεται να μπαίνει και αυτή μέσα στη σύγκρουση. Οι Ρώσοι φαίνεται ότι δεν εξαιρούν την Κύπρο, από την γενικότερη ανάφλεξη, την οποία προβλέπουν.
Ο Βλαντιμιρ Πούτιν, από την πλευρά του, αποκαλεί το 2011 ως «μαύρο έτος». Αυτό το στηρίζει στην πρόβλεψη του, για εμφύλιο πόλεμο και εξεγέρσεις στις ΗΠΑ (ίσως να έχει δίκαιο, εάν ληφθεί υπόψη, το αιματηρό γεγονός στην Αριζόνα, που σηματοδότησε τη ριζοσπαστικοποίηση ακραίων συντηρητικών στοιχείων). Η Ρωσία θα επιθυμούσε -και θα βολευόταν, όπως όλα δείχνουν- βεβαίως, οικονομικό κραχ στην Κίνα, δεδομένου του πλεονασματικού εμπορικού ισοζυγίου της χώρας και του χαμηλού κόστους βιομηχανικής παραγωγής.
Παράλληλα με τις ανησυχίες που εκφράζει η «ΠΡΑΒΝΤΑ» για την πολιτική της Άγκυρας, στο προσκήνιο προβάλλει και το θέμα της γενοκτονίας των Αρμενίων του 1915, υπενθυμίζοντας την πολύ στενή σχέση Μόσχας – Ερεβάν. Σε άλλες ρωσικές εφημερίδες εκφράζονται οι φόβοι της Αρμενίας για ενδεχόμενη απώλεια εδαφών, ενώ είναι σαφής η ανησυχία για τον θύλακα του Ναγκόρνο Καραμπάχ, που έχει, μονομερώς, ανακηρύξει την ανεξαρτησία του.
http://www.sigmalive.com
Για ενδεχόμενο Ρωσοτουρκικό πόλεμο και μάλιστα με την αμέριστη εμπλοκή της Ελλάδας, κάνει λόγο η, ευρείας κυκλοφορίας, Ρωσική εφημερίδα» ΠΡΑΒΔΑ». Πρόκειται για έντυπο το οποίο εκφράζει πλήρως το κατεστημένο του «Κρεμλίνου», ενώ σύμφωνα με Ρώσους δημοσιογράφους, «μήλον της έριδος» θα αποτελέσει η Μαύρη Θάλασσα, μέσω της οποίας η Τουρκία εφοδιάζεται με φυσικό αέριο από την Ρωσία.
Η ρωσική κυβέρνηση, φαίνεται να δυσανασχετεί από τον τρόπο με τον οποίο κινείται η Άγκυρα στην περιοχή, ενώ «η επιθυμία της Τουρκίας να αυξήσει την επιρροή της είναι έκδηλη»
Ο επιθετικός τρόπος με τον οποίο οι Τούρκοι προωθούν τα ενεργειακά τους συμφέροντα, φαίνεται να θορυβεί και να ανησυχεί την Ρωσία και αυτό πάρα τις διμερείς συμφωνίες για αγωγούς. Οι Ρώσοι έχουν αρχίσει να υποπτεύονται την Τουρκία, η οποία, παραδοσιακά, δεν τηρεί τις υποσχέσεις και τις συμφωνίες της.
Έκπληκτη εμφανίζεται η Ρωσία από τα προαναφερθέντα γεγονότα, αφού κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων στη Γεωργία, η Τουρκία τήρησε φιλορωσική στάση, όταν δεν επέτρεψε σε δύο αμερικανικά πλοία με «ανθρωπιστική βοήθεια», να περάσουν τα Στενά.
«Κακό χαμό» προβλέπει η ρωσική εφημερίδα. Πλην του ρωσοτουρκικού πολέμου, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα «θέλει» θερμά επεισόδια μεταξύ Τουρκίας – Βουλγαρίας, δεδομένου του ότι ο Βούλγαρος πρωθυπουργός, Μπόικο Μπορίσοφ, τηρεί «αντιτουρκική» στάση.
Εξάλλου, τα σενάρια μιλούν και για ενδεχόμενο πόλεμο μεταξύ Τουρκίας – Ισραήλ, (σενάρια το οποίο προωθούν και ισλαμικοί κύκλοι στην Τουρκία), στο Λίβανο με εμπλοκή της Συρίας. Παρόλο που η Συρία βρίσκεται σε φάση επαναπροσέγγισης με την Τουρκία, φαίνεται να μπαίνει και αυτή μέσα στη σύγκρουση. Οι Ρώσοι φαίνεται ότι δεν εξαιρούν την Κύπρο, από την γενικότερη ανάφλεξη, την οποία προβλέπουν.
Ο Βλαντιμιρ Πούτιν, από την πλευρά του, αποκαλεί το 2011 ως «μαύρο έτος». Αυτό το στηρίζει στην πρόβλεψη του, για εμφύλιο πόλεμο και εξεγέρσεις στις ΗΠΑ (ίσως να έχει δίκαιο, εάν ληφθεί υπόψη, το αιματηρό γεγονός στην Αριζόνα, που σηματοδότησε τη ριζοσπαστικοποίηση ακραίων συντηρητικών στοιχείων). Η Ρωσία θα επιθυμούσε -και θα βολευόταν, όπως όλα δείχνουν- βεβαίως, οικονομικό κραχ στην Κίνα, δεδομένου του πλεονασματικού εμπορικού ισοζυγίου της χώρας και του χαμηλού κόστους βιομηχανικής παραγωγής.
Παράλληλα με τις ανησυχίες που εκφράζει η «ΠΡΑΒΝΤΑ» για την πολιτική της Άγκυρας, στο προσκήνιο προβάλλει και το θέμα της γενοκτονίας των Αρμενίων του 1915, υπενθυμίζοντας την πολύ στενή σχέση Μόσχας – Ερεβάν. Σε άλλες ρωσικές εφημερίδες εκφράζονται οι φόβοι της Αρμενίας για ενδεχόμενη απώλεια εδαφών, ενώ είναι σαφής η ανησυχία για τον θύλακα του Ναγκόρνο Καραμπάχ, που έχει, μονομερώς, ανακηρύξει την ανεξαρτησία του.
Η «Κόκκινη Κίνα» ορμάει στην Αμερική
ZEZA ZHKOY
Οι Κινέζοι είναι εδώ... Κλειδώστε την υψηλή τεχνολογία της «πράσινης ενέργειας», ασφαλίστε το δολάριο, μαντρώστε τους λύκους του Κογκρέσου και κρύψτε τις έξυπνες ιδέες σας όταν τους δείτε! Τέσσερις κλασικές ημέρες σινο-παροξυσμού οι τρέχουσες για την Αμερική. Ενώ η στρατηγική του Πεκίνου να μονοπωλήσει το σπάνιο μέταλλο που λέγεται νεοδύμιο (neodymium), απαραίτητο στις ανεμοτουρμπίνες και στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, έχει θορυβήσει σχεδόν όλους. Το σημαντικότερο στοιχείο της επίσημης τετραήμερης επίσκεψης του προέδρου Χου στις ΗΠΑ είναι η πρόθεση του να επικεντρώσει τις συζητήσεις στον τομέα των «πράσινων» επενδύσεων και σε ό, τι αφορά το σπάνιο μέταλλο neodymium, θορυβώντας την Ουάσιγκτον και το Πεντάγωνο!
Πρωτίστως, η στρατηγική αυτή των μανδαρίνων του Πεκίνου είναι υψίστης γεωοικονομικής σημασίας, καθώς υποδηλώνει την πρόθεση της Κίνας να καταστεί κυρίαρχος σε νέες σύγχρονες επενδύσεις «καθαρής τεχνολογίας». Η ευφυής αυτή απόφαση του Πεκίνου εγκαίρως να επενδύσει το όραμα της οικονομικής υπερδύναμης και στην αντιμετώπιση του κολοσσιαίου προβλήματος της κρίσης του περιβάλλοντος και της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αναδεικνύει τον κεντρικό ρόλο της γεωπολιτικής του μέσω των επενδύσεων αυτών της αλλαγής του παιχνιδιού σε παγκόσμιο επίπεδο μέσω της «πράσινης» τεχνολογίας. Δηλαδή, σε μια βιομηχανία που βρίσκεται στα σπάργανα ακόμη.
Είναι πρόδηλο ότι η Κίνα βαδίζει με γοργό βήμα προς τη δημιουργία μιας πανίσχυρης βιομηχανίας. Ωστόσο, και εν όψει μάλιστα των συνομιλιών, στο πλαίσιο του «στρατηγικού οικονομικού διαλόγου», η υστερία παίρνει διαστάσεις. Ενας διάλογος –κατάλοιπο και αυτός-που έχει κληροδοτήσει στον Ομπάμα ο πρώην υπουργός Οικονομικών του Μπους, Χένρι Πόλσον. Ομως, ο Ομπάμα έχει στο γραφείο του προς επικύρωση απόφαση για κατάργηση ποικίλων δασμών σε κινεζικά προϊόντα που εισάγονται στην Αμερική. Και αυτό έχει εξοργίσει αφόρητα το Κογκρέσο. Οταν η Κίνα είναι μια χώρα που έχει κατ’ εξοχήν ωφεληθεί από τις εισαγωγές της στην Αμερική και έχει γίνει οικονομική δύναμη.
Η ψύχωση των Αμερικανών είναι δομημένη στο προσφιλές σενάριο: Η Kεντρική Τράπεζα της Κίνας πουλάει μερικά –λίγα μόνο κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ– για να προσελκύσει την προσοχή των αγορών και των αιμοδιψών κερδοσκόπων. Η Wall Street κλονίζεται, το δολάριο καταρρέει...
Aραγε... θα έπαιζαν οι Κινέζοι ένα τόσο επικίνδυνο παιχνίδι; Εχουν τα δικά τους συμφέροντα, τόσο γεωπολιτικά, όσο και οικονομικά. Οπωσδήποτε δεν είναι αμερικανικό πιόνι, λιγότερο κάθε χρόνο που περνάει. Eκτός και αν το Πεκίνο προτίθεται να αυτοκτονήσει χρηματοοικονομικά. Πάντως, εσφαλμένοι υπολογισμοί έχουν ξανασυμβεί στις παγκόσμιες οικονομικές σχέσεις, με μοιραία αποτελέσματα...
H Kίνα κατέχει αμερικανικά κρατικά ομόλογα αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων: Aν τα ξεπουλήσει ή ακόμη κι αν υπαινιχθεί πως θα τα ξεπουλήσει, μπορεί εύκολα να προκαλέσει οικονομική κρίση στις HΠA, η οποία θα έχει σοβαρές συνέπειες για όλον τον κόσμο. Aν η Oυάσιγκτον προχωρήσει στην επιβολή δασμών, το Πεκίνο θα μπορούσε να προβεί σε αντίποινα και να πυροδοτήσει μία μεγάλης κλίμακας κρίση του δολαρίου. Aυτό είναι, επίσης, ένα προσφιλές σενάριο...
Ορθώς η εύθραυστη σχέση οικονομικής αλληλεξάρτησης – γεωπολιτικής σύγκρουσης ανάμεσα στη μόνη υπερδύναμη του μεταψυχροπολεμικού κόσμου και στην ανερχόμενη μεγάλη δύναμη του 21ου αιώνα, θεωρείται μία από τις κυριότερες παραμέτρους αβεβαιότητας στις διεθνείς σχέσεις. Oμως, η πολιτική αυτή του Πεκίνου είναι γεμάτη από οξυμμένες αντιφάσεις. Tο αντιφατικό σχήμα «άγριος» καπιταλισμός με κόκκινη σημαία, η συνύπαρξη ακραίου φιλελευθερισμού στην οικονομία με το αυταρχικό πολιτικό σύστημα, εξισορροπεί σε τεντωμένο σκοινί. Ο στόχος του Πεκίνου να δημιουργήσει με τη συσώρρευση αμερικανικών χρεογράφων ένα ικανό οπλοστάσιο για την περίπτωση που θα χρειασθεί να αντιμετωπίσει μία μελλοντική κρίση με τις HΠA, είναι δίκοπο μαχαίρι.
Η νέα μορφή ισχύος της Κίνας είναι πραγματική. Αλλά είναι πιο εύθραυστη απ’ όσο αντέχει το Πεκίνο. Αυτή είναι μια αλήθεια που ουδείς έχει την πολυτέλεια να παραγνωρίσει.
Source : Kathimerini
Οι Κινέζοι είναι εδώ... Κλειδώστε την υψηλή τεχνολογία της «πράσινης ενέργειας», ασφαλίστε το δολάριο, μαντρώστε τους λύκους του Κογκρέσου και κρύψτε τις έξυπνες ιδέες σας όταν τους δείτε! Τέσσερις κλασικές ημέρες σινο-παροξυσμού οι τρέχουσες για την Αμερική. Ενώ η στρατηγική του Πεκίνου να μονοπωλήσει το σπάνιο μέταλλο που λέγεται νεοδύμιο (neodymium), απαραίτητο στις ανεμοτουρμπίνες και στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, έχει θορυβήσει σχεδόν όλους. Το σημαντικότερο στοιχείο της επίσημης τετραήμερης επίσκεψης του προέδρου Χου στις ΗΠΑ είναι η πρόθεση του να επικεντρώσει τις συζητήσεις στον τομέα των «πράσινων» επενδύσεων και σε ό, τι αφορά το σπάνιο μέταλλο neodymium, θορυβώντας την Ουάσιγκτον και το Πεντάγωνο!
Πρωτίστως, η στρατηγική αυτή των μανδαρίνων του Πεκίνου είναι υψίστης γεωοικονομικής σημασίας, καθώς υποδηλώνει την πρόθεση της Κίνας να καταστεί κυρίαρχος σε νέες σύγχρονες επενδύσεις «καθαρής τεχνολογίας». Η ευφυής αυτή απόφαση του Πεκίνου εγκαίρως να επενδύσει το όραμα της οικονομικής υπερδύναμης και στην αντιμετώπιση του κολοσσιαίου προβλήματος της κρίσης του περιβάλλοντος και της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αναδεικνύει τον κεντρικό ρόλο της γεωπολιτικής του μέσω των επενδύσεων αυτών της αλλαγής του παιχνιδιού σε παγκόσμιο επίπεδο μέσω της «πράσινης» τεχνολογίας. Δηλαδή, σε μια βιομηχανία που βρίσκεται στα σπάργανα ακόμη.
Είναι πρόδηλο ότι η Κίνα βαδίζει με γοργό βήμα προς τη δημιουργία μιας πανίσχυρης βιομηχανίας. Ωστόσο, και εν όψει μάλιστα των συνομιλιών, στο πλαίσιο του «στρατηγικού οικονομικού διαλόγου», η υστερία παίρνει διαστάσεις. Ενας διάλογος –κατάλοιπο και αυτός-που έχει κληροδοτήσει στον Ομπάμα ο πρώην υπουργός Οικονομικών του Μπους, Χένρι Πόλσον. Ομως, ο Ομπάμα έχει στο γραφείο του προς επικύρωση απόφαση για κατάργηση ποικίλων δασμών σε κινεζικά προϊόντα που εισάγονται στην Αμερική. Και αυτό έχει εξοργίσει αφόρητα το Κογκρέσο. Οταν η Κίνα είναι μια χώρα που έχει κατ’ εξοχήν ωφεληθεί από τις εισαγωγές της στην Αμερική και έχει γίνει οικονομική δύναμη.
Η ψύχωση των Αμερικανών είναι δομημένη στο προσφιλές σενάριο: Η Kεντρική Τράπεζα της Κίνας πουλάει μερικά –λίγα μόνο κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ– για να προσελκύσει την προσοχή των αγορών και των αιμοδιψών κερδοσκόπων. Η Wall Street κλονίζεται, το δολάριο καταρρέει...
Aραγε... θα έπαιζαν οι Κινέζοι ένα τόσο επικίνδυνο παιχνίδι; Εχουν τα δικά τους συμφέροντα, τόσο γεωπολιτικά, όσο και οικονομικά. Οπωσδήποτε δεν είναι αμερικανικό πιόνι, λιγότερο κάθε χρόνο που περνάει. Eκτός και αν το Πεκίνο προτίθεται να αυτοκτονήσει χρηματοοικονομικά. Πάντως, εσφαλμένοι υπολογισμοί έχουν ξανασυμβεί στις παγκόσμιες οικονομικές σχέσεις, με μοιραία αποτελέσματα...
H Kίνα κατέχει αμερικανικά κρατικά ομόλογα αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων: Aν τα ξεπουλήσει ή ακόμη κι αν υπαινιχθεί πως θα τα ξεπουλήσει, μπορεί εύκολα να προκαλέσει οικονομική κρίση στις HΠA, η οποία θα έχει σοβαρές συνέπειες για όλον τον κόσμο. Aν η Oυάσιγκτον προχωρήσει στην επιβολή δασμών, το Πεκίνο θα μπορούσε να προβεί σε αντίποινα και να πυροδοτήσει μία μεγάλης κλίμακας κρίση του δολαρίου. Aυτό είναι, επίσης, ένα προσφιλές σενάριο...
Ορθώς η εύθραυστη σχέση οικονομικής αλληλεξάρτησης – γεωπολιτικής σύγκρουσης ανάμεσα στη μόνη υπερδύναμη του μεταψυχροπολεμικού κόσμου και στην ανερχόμενη μεγάλη δύναμη του 21ου αιώνα, θεωρείται μία από τις κυριότερες παραμέτρους αβεβαιότητας στις διεθνείς σχέσεις. Oμως, η πολιτική αυτή του Πεκίνου είναι γεμάτη από οξυμμένες αντιφάσεις. Tο αντιφατικό σχήμα «άγριος» καπιταλισμός με κόκκινη σημαία, η συνύπαρξη ακραίου φιλελευθερισμού στην οικονομία με το αυταρχικό πολιτικό σύστημα, εξισορροπεί σε τεντωμένο σκοινί. Ο στόχος του Πεκίνου να δημιουργήσει με τη συσώρρευση αμερικανικών χρεογράφων ένα ικανό οπλοστάσιο για την περίπτωση που θα χρειασθεί να αντιμετωπίσει μία μελλοντική κρίση με τις HΠA, είναι δίκοπο μαχαίρι.
Η νέα μορφή ισχύος της Κίνας είναι πραγματική. Αλλά είναι πιο εύθραυστη απ’ όσο αντέχει το Πεκίνο. Αυτή είναι μια αλήθεια που ουδείς έχει την πολυτέλεια να παραγνωρίσει.
Source : Kathimerini
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)