του Μάριου ΕυρυβιάδηΓια την Κύπρο το 2011 πέρασε με ένα μεγάλο μπάμ. Ήταν η επισημοποίηση της ύπαρξης σημαντικών ποσοτήτων υδρογονανθράκων στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κύπρου. Είναι σίγουρο ότι η ανακοίνωση των ερευνών της αμερικανικής εταιρείας Noble καθυστέρησε ώστε να γίνει με τον τρόπο που έγινε. Από τον Πρόεδρο Χριστόφια, λίγο πρίν φύγει ο παλιός χρόνος. Και καλώς έγινε. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας είχε κάθε δικαίωμα ν’ ανακοινώσει τα αποτελέσματα με τον τρόπο που το έπραξε και να χαροποιήσει έτσι τους πολίτες του τόπου και να καλωσορίσει τον καινούριο χρόνο.
Να θυμίσουμε ότι οι προκαταρκτικές εκτιμήσεις έκαναν αναφορά ότι στο οικόπεδο 12 τα αποθέματα εκτιμώνται μεταξύ 3 και 9 τρις κυβικών ποδιών. Τότε οι άσπονδοι φίλοι μας καθώς επίσης και οι εχθροί μας έτρεξαν να μας ειρωνευθούν αναφορικά με τις μεγάλες μας προσδοκίες. Και έκαναν σύγκριση με τα παρακείμενα ισραηλινά οικόπεδα, κυρίως το Λεβιάθαν, όπου τα αποθέματα φαίνεται να κυμαίνονται μεταξύ 14-18 τρις, για να μας πούν ότι το δικό μας ήταν «παρακατιανό». Εγώ λέω ότι και 3 τρις να ήταν τα ευρήματα στο οικόπεδο 12 πάλι θα είμαστε μια χαρά. Μιλάμε για πραγματικά τεράστιες ποσότητες καθώς και την πιθανή ύπαρξη πετρελαίου.
Ακούγεται και γράφεται ότι τα αποθέματα στο οικόπεδο 12 ξεπερνούν κατά πολύ τις επίσημες εκτιμήσεις 5-8 τρις, με μέσο όρο 7, που είναι η επίσημη ανακοίνωση. Χωρίς να έχω καμία εσωτερική πληροφόρηση αλλά ούτε και επιστημονικές γνώσεις επί του προκειμένου αλλά και με βάση τα στοιχεία από τα γειτονικά ισραηλινά οικόπεδα, συμμερίζομαι την άποψη αυτή. Προφανώς τα γεωφυσικά δεδομένα στη συγκεκριμένη αυτή περιοχή είναι λίγο πολύ τα ίδια.
Αυτό που πιστεύω, χωρίς επίσης να έχω την οποιαδήποτε πληροφόρηση, είναι ότι οι αριθμοί 5-8 με μέσο 7 είναι «πολιτικοί» αριθμοί. Είναι λίγο πάνω από το ελάχιστο του 3 των πρωταρχικών εκτιμήσεων, αλλά κάτω από του 9 των μέγιστων εκτιμήσεων. Πιστεύω δηλαδή ότι υπήρξε προσυνεννόηση μεταξύ της κυπριακής κυβέρνησης και της αμερικανικής εταιρείας να μην ξεπερασθεί ο αριθμός 9, κυρίως για πολιτικούς λόγους ώστε να μην «εξαγριωθούν» περισσότερο οι Τούρκοι. Να μου πείτε, τι σημασία έχει. Αυτοί που πρέπει να γνωρίζουν, γνωρίζουν, που σημαίνει γνωρίζουν και οι Τούρκοι. Επιπλέον υπάρχουν και άλλα οικόπεδα. Δεν διαφωνώ. Υπάρχουν όμως πολλά ζητήματα στις διακρατικές σχέσεις που είναι γνωστά αλλά για μια σειρά από λόγους σκοπιμοτήτων, τακτικής κλπ, τυγχάνουν ειδικού χειρισμού και διαχείρισης (η άρνηση του Ισραήλ ότι κατέχει πυρηνικό οπλοστάσιο είναι μια τέτοια περίπτωση). Και η παραπάνω περίπτωση σε ότι αφορά στην κυπριακή κυβέρνηση, εκτιμώ ότι εμπίπτει στον τομέα αυτόν.
Το μείζον, βέβαια, ερώτημα όλων παραμένει το ρωμαϊκό, quo vadis (από το βαδίζω). Που βαδίζουμε λοιπόν;
Η δική μου η θέση είναι ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας, η κυπριακή κυβέρνηση (καθώς επίσης και οι πολιτικοί μας ταγοί) πρέπει να πορευθούν ως εάν δεν υφίσταται «κυπριακό πρόβλημα». Βέβαια, ο πλούτος της Κύπρου ανήκει σε όλους τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όλοι δικαιούνται μέρισμα. Και πολύ ορθά πράττει ο Πρόεδρος Χριστόφιας όταν λέει ότι και οι Τουρκοκύπριοι θα επωφεληθούν –ως πολίτες βέβαια και όχι ως «κοινότητα» με τη συνταγή του 50-50, που «πιπιλούν» η Άγκυρα και οι λογής λογής απολογητές του τουρκικού ρατσισμού στην Κύπρο. Όσοι, εντός και εκτός, υιοθετούν το 50-50 δεν μπορούν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Στη βάση της λογικής τους, οι «κοινότητες» στην Κύπρο δεν μπορεί να είναι δυο, αλλά πέντε. Οι άλλες τρείς είναι η αρμένικη, η μαρωνίτικη και η λατινική. Με την τουρκική λογική της «κοινότητας» οι αριθμοί δεν διαδραματίζουν κανένα ρόλο. Το δέχονται αυτό οι θιασώτες του τουρκικού ρατσισμού στην Κύπρο;
Εάν η εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου στην Κύπρο τεθεί υπό την «ομηρία» της επίλυσης του Κυπριακού ή του συνεπακόλουθου «λογικού» παραλογισμού της θέσης αυτής, ότι «χωρίς λύση» τίποτα δεν πρόκειται να γίνει και όταν γίνει αυτό που θα γίνει, θα πρέπει να «γίνει» μέσω Τουρκίας, η κυπριακή κυβέρνηση θα εγκλωβιστεί σε έναν φαύλο κύκλο αναποφασιστικότητας, διεθνών πιέσεων και πολιτικής παράλυσης.
Στην καθ’ όλα θεμιτή συζήτηση που έχει ήδη αρχίσει στην Κύπρο και αλλού, ως προς το πώς πρέπει να πορευθεί η Κύπρος, θέτω υπόψη το εξής: Η Κύπρος διαθέτει έναν από τους μεγαλύτερους εμπορικούς στόλους στον κόσμο –έστω και εάν ένα μεγάλο μέρος αυτού αποτελείται από σημαίες ευκαιρίας. Παραδίπλα η Ελλάδα διαθέτει τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο στον κόσμο. Μαζί Κύπρος και Ελλάδα διαθέτουν ένα ακτύπητο δίδυμο, το σχεδόν «απόλυτο» συγκριτικό πλεονέκτημα παγκοσμίως. Δεν θα πρέπει το στρατηγικό αυτό όπλο, κατάλληλα προσαρμοσμένο, να χρησιμοποιηθεί σε ένα οικονομικά ανταγωνιστικό περιβάλλον που πολλές φορές για Κύπρο και Ελλάδα, είναι και υπαρξιακά εχθρικό;
Συνεπώς η ενδεδειγμένη στρατηγική είναι η Κύπρος και μαζί της ο εφοπλιστικός κόσμος να επενδύσουν σ’έναν σταθμό υγροποίησης χερσαίο ή πλωτό, και χρησιμοποιώντας το συγκριτικό πλεονέκτημα ενός εκσυγχρονισμένου εμπορικού στόλου με την Ελλάδα, να αποκτήσει ελευθερία διάθεσης του πλούτου της στις διεθνείς αγορές με βάση την αγορά και τη ζήτηση. Δεν πρέπει να υπάρχει εξάρτηση από κανέναν καλοθελητή παρά μόνο στη βάση της αμοιβαίας εξυπηρέτησης συμφερόντων.
Οι γνωρίζοντες μας πληροφορούν ότι το κόστος κατασκευής σταθμού υγροποίησης είναι πολύ μεγάλο. Μεγάλο μπορεί να είναι. Είναι όμως απαγορευτικό; Με μόνο τα συντηρητικά δεδομένα του οικοπέδου 12 ασφαλώς και δεν είναι.
Η κατασκευή σταθμού υγροποίησης αερίου και η επενδυτική σύμπραξη των εφοπλιστών από Κύπρο και Ελλάδα για τη διακίνησή του στην παγκόσμια αγορά είναι η μόνη ενδεδειγμένη στρατηγική. Η στρατηγική αυτή θα διασφαλίσει τις γενιές που ακολουθούν –την τιμή τους, την ευημερία τους και τα νόμιμα δικαιώματά τους. Και θα βοηθήσει και την Ελλάδα να ορθοποδήσει.
Υ.Γ.: Έχω επανειλημμένα υποστηρίξει ότι η αντίληψη των ισλαμοπασάδων της Άγκυρας για την Κύπρο και το λαό της δεν ξεπερνά τα όρια της σατραπείας. Μια επίσκεψη στον ιστοτόπο της τουρκικής κρατικής Ανώνυμης Εταιρείας Πετρελαίου (TPAO) επαληθεύει πανηγυρικά τη θέση μου αυτή. Εκεί, ο ενδιαφερόμενος θα εντοπίσει το χάρτη (με φανταχτερά χρώματα) που απεικονίζει την πρόσφατη συμφωνία που οι ισλαμοπασάδες υπέγραψαν με το κατοχικό καθεστώς, δηλαδή με τον εαυτό τους. Με τη συμφωνία παραχωρούνται «μεγαλοψύχως» χωρικά ύδατα 12 μιλίων σε ολόκληρο την Κύπρο αλλά καθόλου ΑΟΖ. Ολόκληρη η Κύπρος είναι περικυκλωμένη από την ΑΟΖ της Μεγάλης (Buyuk) Τουρκίας. Είναι όπως θα έλεγαν οι Κινέζοι ένας χάρτης που αξίζει χίλιες λέξεις, και βάλε.
Source : infognomonpolitics.gr
Να θυμίσουμε ότι οι προκαταρκτικές εκτιμήσεις έκαναν αναφορά ότι στο οικόπεδο 12 τα αποθέματα εκτιμώνται μεταξύ 3 και 9 τρις κυβικών ποδιών. Τότε οι άσπονδοι φίλοι μας καθώς επίσης και οι εχθροί μας έτρεξαν να μας ειρωνευθούν αναφορικά με τις μεγάλες μας προσδοκίες. Και έκαναν σύγκριση με τα παρακείμενα ισραηλινά οικόπεδα, κυρίως το Λεβιάθαν, όπου τα αποθέματα φαίνεται να κυμαίνονται μεταξύ 14-18 τρις, για να μας πούν ότι το δικό μας ήταν «παρακατιανό». Εγώ λέω ότι και 3 τρις να ήταν τα ευρήματα στο οικόπεδο 12 πάλι θα είμαστε μια χαρά. Μιλάμε για πραγματικά τεράστιες ποσότητες καθώς και την πιθανή ύπαρξη πετρελαίου.
Ακούγεται και γράφεται ότι τα αποθέματα στο οικόπεδο 12 ξεπερνούν κατά πολύ τις επίσημες εκτιμήσεις 5-8 τρις, με μέσο όρο 7, που είναι η επίσημη ανακοίνωση. Χωρίς να έχω καμία εσωτερική πληροφόρηση αλλά ούτε και επιστημονικές γνώσεις επί του προκειμένου αλλά και με βάση τα στοιχεία από τα γειτονικά ισραηλινά οικόπεδα, συμμερίζομαι την άποψη αυτή. Προφανώς τα γεωφυσικά δεδομένα στη συγκεκριμένη αυτή περιοχή είναι λίγο πολύ τα ίδια.
Αυτό που πιστεύω, χωρίς επίσης να έχω την οποιαδήποτε πληροφόρηση, είναι ότι οι αριθμοί 5-8 με μέσο 7 είναι «πολιτικοί» αριθμοί. Είναι λίγο πάνω από το ελάχιστο του 3 των πρωταρχικών εκτιμήσεων, αλλά κάτω από του 9 των μέγιστων εκτιμήσεων. Πιστεύω δηλαδή ότι υπήρξε προσυνεννόηση μεταξύ της κυπριακής κυβέρνησης και της αμερικανικής εταιρείας να μην ξεπερασθεί ο αριθμός 9, κυρίως για πολιτικούς λόγους ώστε να μην «εξαγριωθούν» περισσότερο οι Τούρκοι. Να μου πείτε, τι σημασία έχει. Αυτοί που πρέπει να γνωρίζουν, γνωρίζουν, που σημαίνει γνωρίζουν και οι Τούρκοι. Επιπλέον υπάρχουν και άλλα οικόπεδα. Δεν διαφωνώ. Υπάρχουν όμως πολλά ζητήματα στις διακρατικές σχέσεις που είναι γνωστά αλλά για μια σειρά από λόγους σκοπιμοτήτων, τακτικής κλπ, τυγχάνουν ειδικού χειρισμού και διαχείρισης (η άρνηση του Ισραήλ ότι κατέχει πυρηνικό οπλοστάσιο είναι μια τέτοια περίπτωση). Και η παραπάνω περίπτωση σε ότι αφορά στην κυπριακή κυβέρνηση, εκτιμώ ότι εμπίπτει στον τομέα αυτόν.
Το μείζον, βέβαια, ερώτημα όλων παραμένει το ρωμαϊκό, quo vadis (από το βαδίζω). Που βαδίζουμε λοιπόν;
Η δική μου η θέση είναι ότι ο Πρόεδρος Χριστόφιας, η κυπριακή κυβέρνηση (καθώς επίσης και οι πολιτικοί μας ταγοί) πρέπει να πορευθούν ως εάν δεν υφίσταται «κυπριακό πρόβλημα». Βέβαια, ο πλούτος της Κύπρου ανήκει σε όλους τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όλοι δικαιούνται μέρισμα. Και πολύ ορθά πράττει ο Πρόεδρος Χριστόφιας όταν λέει ότι και οι Τουρκοκύπριοι θα επωφεληθούν –ως πολίτες βέβαια και όχι ως «κοινότητα» με τη συνταγή του 50-50, που «πιπιλούν» η Άγκυρα και οι λογής λογής απολογητές του τουρκικού ρατσισμού στην Κύπρο. Όσοι, εντός και εκτός, υιοθετούν το 50-50 δεν μπορούν να έχουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Στη βάση της λογικής τους, οι «κοινότητες» στην Κύπρο δεν μπορεί να είναι δυο, αλλά πέντε. Οι άλλες τρείς είναι η αρμένικη, η μαρωνίτικη και η λατινική. Με την τουρκική λογική της «κοινότητας» οι αριθμοί δεν διαδραματίζουν κανένα ρόλο. Το δέχονται αυτό οι θιασώτες του τουρκικού ρατσισμού στην Κύπρο;
Εάν η εκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου στην Κύπρο τεθεί υπό την «ομηρία» της επίλυσης του Κυπριακού ή του συνεπακόλουθου «λογικού» παραλογισμού της θέσης αυτής, ότι «χωρίς λύση» τίποτα δεν πρόκειται να γίνει και όταν γίνει αυτό που θα γίνει, θα πρέπει να «γίνει» μέσω Τουρκίας, η κυπριακή κυβέρνηση θα εγκλωβιστεί σε έναν φαύλο κύκλο αναποφασιστικότητας, διεθνών πιέσεων και πολιτικής παράλυσης.
Στην καθ’ όλα θεμιτή συζήτηση που έχει ήδη αρχίσει στην Κύπρο και αλλού, ως προς το πώς πρέπει να πορευθεί η Κύπρος, θέτω υπόψη το εξής: Η Κύπρος διαθέτει έναν από τους μεγαλύτερους εμπορικούς στόλους στον κόσμο –έστω και εάν ένα μεγάλο μέρος αυτού αποτελείται από σημαίες ευκαιρίας. Παραδίπλα η Ελλάδα διαθέτει τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο στον κόσμο. Μαζί Κύπρος και Ελλάδα διαθέτουν ένα ακτύπητο δίδυμο, το σχεδόν «απόλυτο» συγκριτικό πλεονέκτημα παγκοσμίως. Δεν θα πρέπει το στρατηγικό αυτό όπλο, κατάλληλα προσαρμοσμένο, να χρησιμοποιηθεί σε ένα οικονομικά ανταγωνιστικό περιβάλλον που πολλές φορές για Κύπρο και Ελλάδα, είναι και υπαρξιακά εχθρικό;
Συνεπώς η ενδεδειγμένη στρατηγική είναι η Κύπρος και μαζί της ο εφοπλιστικός κόσμος να επενδύσουν σ’έναν σταθμό υγροποίησης χερσαίο ή πλωτό, και χρησιμοποιώντας το συγκριτικό πλεονέκτημα ενός εκσυγχρονισμένου εμπορικού στόλου με την Ελλάδα, να αποκτήσει ελευθερία διάθεσης του πλούτου της στις διεθνείς αγορές με βάση την αγορά και τη ζήτηση. Δεν πρέπει να υπάρχει εξάρτηση από κανέναν καλοθελητή παρά μόνο στη βάση της αμοιβαίας εξυπηρέτησης συμφερόντων.
Οι γνωρίζοντες μας πληροφορούν ότι το κόστος κατασκευής σταθμού υγροποίησης είναι πολύ μεγάλο. Μεγάλο μπορεί να είναι. Είναι όμως απαγορευτικό; Με μόνο τα συντηρητικά δεδομένα του οικοπέδου 12 ασφαλώς και δεν είναι.
Η κατασκευή σταθμού υγροποίησης αερίου και η επενδυτική σύμπραξη των εφοπλιστών από Κύπρο και Ελλάδα για τη διακίνησή του στην παγκόσμια αγορά είναι η μόνη ενδεδειγμένη στρατηγική. Η στρατηγική αυτή θα διασφαλίσει τις γενιές που ακολουθούν –την τιμή τους, την ευημερία τους και τα νόμιμα δικαιώματά τους. Και θα βοηθήσει και την Ελλάδα να ορθοποδήσει.
Υ.Γ.: Έχω επανειλημμένα υποστηρίξει ότι η αντίληψη των ισλαμοπασάδων της Άγκυρας για την Κύπρο και το λαό της δεν ξεπερνά τα όρια της σατραπείας. Μια επίσκεψη στον ιστοτόπο της τουρκικής κρατικής Ανώνυμης Εταιρείας Πετρελαίου (TPAO) επαληθεύει πανηγυρικά τη θέση μου αυτή. Εκεί, ο ενδιαφερόμενος θα εντοπίσει το χάρτη (με φανταχτερά χρώματα) που απεικονίζει την πρόσφατη συμφωνία που οι ισλαμοπασάδες υπέγραψαν με το κατοχικό καθεστώς, δηλαδή με τον εαυτό τους. Με τη συμφωνία παραχωρούνται «μεγαλοψύχως» χωρικά ύδατα 12 μιλίων σε ολόκληρο την Κύπρο αλλά καθόλου ΑΟΖ. Ολόκληρη η Κύπρος είναι περικυκλωμένη από την ΑΟΖ της Μεγάλης (Buyuk) Τουρκίας. Είναι όπως θα έλεγαν οι Κινέζοι ένας χάρτης που αξίζει χίλιες λέξεις, και βάλε.
Source : infognomonpolitics.gr
