Για την Οικονομική Διακυβέρνηση στην ΕΕ

Η EUROPOLITIQUE σε πρωτοσέλιδη αντ/ση της Sarah Collins από το Λουξεμβούργο με τίτλο «Δύσκολη υπουργική διαβούλευση στο ζήτημα της δημοσιονομικής πειθαρχίας» αναφέρει ότι χθες στο Λουξεμβούργο, οι Υπουργοί Οικονομικών προσπαθούσαν να έρθουν σε μία συμφωνία πάνω σε ένα σύνολο κανόνων που στόχο έχουν να ελέγξουν το δημόσιο χρέος στην ευρωζώνη αλλά και σε όλη την Ε.Ε.  Το προσχέδιο της έκθεσης που θα παρουσιαστεί επίσημα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 28ης και 29ης Οκτωβρίου σχετικά με την οικονομική διακυβέρνηση, προτείνει μία στρατηγική πέντε σημείων με στόχο τον έλεγχο των δημοσίων δαπανών ενώ προβλέπει και επιβολή κυρώσεων για τα κράτη – παραβάτες και μία πιο αυστηρή επιτήρηση των γενικότερων οικονομικών πολιτικών. Το σχέδιο αυτό αποκαλύπτει ωστόσο και σοβαρές αποκλίσεις μεταξύ των κρατών σε ό,τι αφορά τις κυρώσεις. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η ΕΚΤ και αρκετά κράτη –μέλη (ανάμεσά τους η Γερμανία, η Ολλανδία και η Σουηδία) επιθυμούν αυτόματες κυρώσεις για τις χώρες που δεν μειώνουν αρκετά γρήγορα τα ελλείμματα και το χρέος τους. Η Γαλλία ωστόσο επιθυμεί τη διατήρηση ενός πολιτικού ελέγχου πάνω στη διαδικασία και αντιτίθεται στην επιβολή αυτόματων κυρώσεων, χωρίς προηγούμενη ψηφοφορία.
Ο Ολλανδός Υπουργός Οικονομικών Jan Kees de Jager, δήλωσε προσερχόμενος στο Λουξεμβούργο, ότι τα κράτη μέλη δεν υποστηρίζουν ένθερμα τις μεταρρυθμίσεις και πρόβλεψε μία συζήτηση πολύ έντονη σχετικά με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. «Έχουμε ανάγκη από όσο το δυνατόν πιο αυτοματοποιημένες κυρώσεις. Ένας μεγάλος αριθμός κρατών εμφανίζει δισταγμούς αλλά κατά τη διάρκεια της κρίσης που αντιμετωπίσαμε την περασμένη άνοιξη τις συνέπειες που μπορεί να έχει μία κρίση χρέους».
Το προσχέδιο της έκθεσης που θα παρουσιαστεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συστήνει να απειλούνται τα κράτη μέλη με κυρώσεις εάν δεν μειώνουν το χρέος τους αρκετά γρήγορα, σύμφωνα με ένα χρονοδιάγραμμα που δεν έχει ακόμα καθοριστεί. Οι κυρώσεις περιλαμβάνουν και σύστημα προειδοποιήσεων από την πλευρά της Επιτροπής ή του Συμβουλίου ενώ για τις χώρες της ευρωζώνης προβλέπονται και πρόστιμα.
Ένα άλλο θέμα στο οποίο δεν έχουν ακόμα καταλήξει είναι εκείνο της διαχείρισης των κρίσεων. Η Γερμανία αντιτίθεται στη δημιουργία ενός νέου ταμείου διάσωσης, αφού το υπάρχον ταμείο ευρωπαϊκής οικονομικής σταθεροποίησης ύψους 440 δις θα λειτουργήσει μέχρι το 2013.

Ένα ακόμη χτύπημα στην Κύπρο

Η κυπριακή εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ» στο κυριακάτικο φύλλο (17/10) φιλοξενεί ολοσέλιδη ανάλυση του Μακάριου Δρουσιώτη με τίτλο «Η Κύπρος εκτός ευρω-νατοϊκής άμυνας;» και υπέρτιτλο «Προσπερνούν το Κυπριακό E.E. και NATO», όπου σκιαγραφείται η μεταβολή του γεωπολιτικού σκηνικού στο τρίγωνο Ελλάδα-Τουρκία-Κύπρος και οι επιπτώσεις στο Κυπριακό, εξαιτίας των επικείμενων αλλαγών στη συνεργασία ΝΑΤΟ-Ε.Ε. Το κείμενο αποτελεί μια ακόμη προσπάθεια του κ. Δρουσιώτη να “τρομάξει την Κύπρο” όπως στο παρελθόν με τις συνομιλίες για το “Σχέδιο Ανάν” αλλά και ως πρόσφατα για τις τρέχουσες συνομιλίες. Τώρα το διακύβευμα είναι το ΝΑΤΟ κατα το συγγραφέα του άρθρου και τα “κακά” που θα πάθει η Κύπρος αν δεν δεχθεί τις Νατοϊκές προτάσεις να επιτρέψει στην Τουρκία να κάνει αυτά που θέλει. Παρατίθεται το πλήρες κείμενο του δημοσιεύματος.
«Αλλάζει εντελώς το γεωπολιτικό σκηνικό στο τρίγωνο Ελλάδα – Τουρκία – Κύπρος, καθώς στο NATO και στην E.E. βρίσκονται σε εξέλιξη εντατικές διεργασίες για τη διαμόρφωση της νέας αμυντικής αρχιτεκτονικής της Ευρώπης. Στις 19 με 20 Νοεμβρίου θα γίνει στη Λισαβόνα μία από τις πιο σημαντικές συνόδους αρχηγών κρατών του NATO. Οι αποφάσεις που θα ληφθούν θα επηρεάσουν καταλυτικά και τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Στο μεταξύ, αύριο, οι ηγέτες της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ρωσίας συναντώνται στη Νορμανδία με στόχο να μελετήσουν τρόπους συμμέτοχης και της Ρωσίας στην ευρωπαϊκή αμυντική αρχιτεκτονική (σ.σ. Συνάντηση για την οποία γράψαμε).
Στη Λισαβόνα θα γίνει στις 20 Νοεμβρίου και η σύνοδος κορυφής E.E.-ΗΠΑ, με τη συμμετοχή του Προέδρου Ομπάμα. Στη Λισαβόνα τα κράτη μέλη του NATO και της E.E. (22 από τα 27 ανήκουν και στο NATO) θα κληθούν να αποφασίσουν εάν θα συμμετέχουν στην κοινή αντιπυραυλική ομπρέλα που θα ικανοποιεί τις ανάγκες για την ασφάλεια της Ευρώπης στην μεταψυχροπολεμική εποχή. Όμως, για να μπορέσει να προχωρήσει αυτός ο σχεδιασμός θα πρέπει να λυθεί το πρόβλημα συνεργασίας μεταξύ NATO και E.E.. Από το 2004 και μετά δεν υπάρχει επίσημη συνεργασία μεταξύ των δύο οργανισμών, λόγω του βέτο της Τουρκίας στη συμμετοχή της Κύπρου σε όργανα του NATO και του βέτο της Κύπρου στη συμμετοχή της Τουρκίας σε αντίστοιχο όργανα της E.E..
Βραχνάς το Κυπριακό
Η δυσλειτουργία στις σχέσεις Ε.Ε.-ΝΑΤΟ είναι ένας από τους λογούς για τους οποίους η Δύση πιέζει για τη λύση του Κυπριακού. Όμως, λόγω του ότι η λύση καθυστερεί και η επιτυχής κατάληξη των συνομιλιών είναι αμφίβολη, τόσο η E.Ε. όσο και το NATO αποφάσισαν να αναζητήσουν εναλλακτικούς τρόπους συντονισμού μεταξύ τους, προσπερνώντας το Κυπριακό.
Στο τελευταίο συμβούλιο της 16ης Σεπτεμβρίου οι αρχηγοί των κρατών μελών (περιλαμβανομένου, φυσικά και του Προέδρου Χριστόφια) εξουσιοδότησαν την εκπρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, Κάθριν Αστον, να ετοιμάσει προτάσεις για τη βελτίωση της συνεργασίας μεταξύ E.E. και NATO. Πρωτοβουλία για το ίδιο ζήτημα έχει αναλάβει και ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, Άντερς Φογκ Ράσμουσεν, ο οποίος με πρόσφατες δηλώσεις του κάλεσε την E.E. να δώσει ρόλο στην Τουρκία στη διαμόρφωση της αμυντικής της πολιτικής. ‘To NATO και η E.E. πρέπει να βρουν πρακτικούς τρόπους να βελτιώσουν τη συνεργασία τους’, είπε.
Η φόρμουλα Ράσμουσεν
Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές από τις Βρυξέλλες (αλήθεια ποιές), οι πρακτικοί τρόποι συνεργασίας που προτείνει ο Ράσμουσεν, είναι οι εξής.
• Η E.E. και η Τουρκία να υπογράψουν συμφωνία για θέματα ασφάλειας.
• Να δοθεί στην Τουρκία ειδικό καθεστώς στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Άμυνας (EDA).
• Να συμμετέχει η Τουρκία στην Επιτροπή Άμυνας και Ασφάλειας της E.E., δηλαδή να συμμετέχει στην κοινοτική διαδικασία λήψης αποφάσεων σε ζητήματα ασφάλειας.
• Να συμμετέχει η Κύπρος, ως κράτος μέλος της E.E., στην αντίστοιχη επιτροπή του NATO.
Ο Ράσμουσεν παρουσίασε τις προτάσεις του στην τουρκική κυβέρνηση κατά την επίσκεψη του στην Άγκυρα την περασμένη εβδομάδα, ενώ την Πέμπτη θα επισκεφθεί για το ίδιο ζήτημα την Αθήνα για να τις συζητήσει με τον πρωθυπουργό Παπανδρέου. Η Κύπρος, ως κράτος που δεν έχει καμιά οργανική σχέση με το NATO, δεν είναι στο πρόγραμμα των επαφών του Ράσμουσεν. Όμως αναμένεται ότι η Λευκωσία θα προσεγγιστεί από την εκπρόσωπο της E.E. για θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, Κάθριν Αστον, σύμφωνα με τις οδηγίες που πήρε από το Συμβούλιο της 16ης Σεπτεμβρίου.
‘Ναι’ από Τουρκία
Σύμφωνα με πληροφορίες έγκυρων Τούρκων δημοσιογράφων, η Τουρκία έχει πεισθεί να άρει το βέτο της για τη συμμετοχή της Κύπρου σε συναντήσεις της E.E. με το NATO και αναμένεται πως η πρώτη επίσημη συνάντηση μεταξύ των δύο οργανισμών μετά το 2004 θα γίνει στη Λισαβόνα στις 20 Νοεμβρίου. Ωστόσο, δεν έχει ακόμη κλείσει το ζήτημα της ρύθμισης των σχέσεων E.E.-NATO. Το πιο σημαντικό από τα ανταλλάγματα που διεκδικεί η Τουρκία είναι αυτό της συμμετοχής της στην κοινοτική διαδικασία λήψης αποφάσεων για τις αποστολές που θα αναλαμβάνει σε τρίτες χώρες η E.E..
Δεδομένου ότι τα 22 από τα 27 κράτη μέλη της E.E. είναι και μέλη του NATO και επειδή η ισχύς, η οργάνωση, η αποστολή και η διοικητική μέριμνα των στρατιωτικών αποστολών της E.E. εξαρτάται από το NATO, η Τουρκία ως ένα από τα σημαντικότερα μέλη της συμμαχίας διεκδικεί ρόλο και λόγο. Επίσης, εκτιμάται ότι όταν θα κάνει το ‘ντιλ’ με την E.E. θα διεκδικήσει ανταλλάγματα σε σχέση με την ενταξιακή της πορεία, από το περιεχόμενο της έκθεσης προόδου μέχρι το ξεμπλοκάρισμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.
Εάν η Τουρκία εμφανιστεί έτοιμη να διευκολύνει την E.E. σε αυτό το σημαντικό ζήτημα ασφάλειας της, τότε η Κύπρος δεν θα μπορέσει να αντέξει το βάρος της άρνησης. Τώρα προβάλλονται τα δύο βέτο ως ισάξια, όμως αν η Τουρκία άρει το δικό της, αυτό της Κύπρου θα χάσει το ειδικό του βάρος. Εξ ου και όλες οι διαβουλεύσεις και συζητήσεις γίνονται με την Τουρκία, χωρίς να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη το εξ αντανακλάσεως βέτο της Κύπρου.

Παζάρι στη Λισαβόνα
Το ζήτημα θα απασχολήσει τη σύνοδο του NATO στη Λισαβόνα, ενώ θα τεθεί και από τις ΗΠΑ στη σύνοδο κορυφής E.E.-ΗΠΑ. Η λύση του προβλήματος συντονισμού ΝΑΤΟ-Ε.Ε. είναι κορυφαία προτεραιότητα τόσο των ΗΠΑ όσο και των ισχυρών κρατών μελών των δύο οργανισμών, διότι άπτεται ζητημάτων ασφάλειας της ίδιας της Ευρώπης. Στη Λισαβόνα, όπου θα συγκεντρωθεί όλη η ελίτ του συστήματος εξουσίας της υφηλίου, κύριο θέμα συζήτησης θα είναι το νέο Στρατηγικό Δόγμα του NATO στη μεταψυχροπολεμική εποχή. Η Τουρκία, λόγω μεγέθους και γεωγραφίας, είναι ισχυρός πυλώνας του νέου δόγματος, ενώ η διαμάχη με την E.E. για την Κύπρο υποσκάπτει την ίδια την ασφάλεια της Ευρώπης.
Οι αποφάσεις που θα ληφθούν τον ερχόμενο μήνα στη Λισαβόνα είναι τόσο σημαντικές που σύμφωνα με στέλεχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ που μίλησε στην εφημερίδα ‘Καθημερινή’, ‘όσα θα συζητηθούν στη Σύνοδο ΝΑΤΟ–Ε.Ε., όσο και αυτά που θα διαμειφθούν στη Σύνοδο ΗΠΑ–Ε.Ε. την επόμενη ημέρα, ενδέχεται να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην πορεία των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό.
Την περασμένη Πέμπτη πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλες κοινή σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας των 28 κρατών μελών του NATO που ήταν προπαρασκευαστική της συνόδου της Λισαβόνας. Ο γενικός γραμματέας του NATO, Αντερς Φογκ Ράσμουσεν, δήλωσε μετά την ολοκλήρωση της συνοδού αισιόδοξος ότι η σύνοδος κορυφής της Λισαβόνας θα βγάλει αποτελέσματα για το νέο Στρατηγικό Δόγμα του NATO. ‘Υπάρχει μια γενική συμφωνία ότι κάτι τέτοιο θα ήταν επιθυμητό, όμως εκκρεμούν ακόμη κάποιες τεχνικές διαδικασίες που πρέπει να γίνουν’, είπε.
Αναβαθμίζεται n Τουρκία
Σύμφωνα με τη νέα αμυντική, αρχιτεκτονική του NATO η νέα απειλή για τη Δύση είναι τα μουσουλμανικά κράτη της Ανατολής και η Ευρώπη χρειάζεται να προστατευτεί κάτω από μια κοινή αντιπυραυλική ομπρέλα. Αρχικά, η κυβέρνηση Μπους σχεδίασε την ανάπτυξη αντιπυραυλικού συστήματος στα σύνορα της Ευρώπης με τη Ρωσία, Η Ρωσία αντέδρασε λόγω ανατροπής της ισορροπίας δυνάμεων και απείλησε να εγκαταστήσει στην απέναντι πλευρά πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές. Ο Πρόεδρος Ομπάμα πάγωσε τα σχέδια του Μίτους για να καθησυχάσει τη Ρωσία, τα οποίο τώρα επανέρχονται με διαφορετική αρχιτεκτονική, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι κίνδυνοι προέρχονται από τους φανατικούς ισλαμιστές και ειδικά από το Ιράν. Η πρωτοβουλία για την ανάπτυξη της αντιπυραυλικής ομπρέλας τέθηκε υπό την αιγίδα του NATO. Η νέα αμυντική αρχιτεκτονική του NATO προβλέπει την εγκατάσταση στην Τουρκία υπερσύγχρονου ραντάρ και αντιπυραυλικών συστημάτων Πάτριοτ για την έγκαιρη επισήμανση, τον εγκλωβισμό και την κατάρριψη πυραύλων που θα κατευθύνονται σε στόχους στην Ευρώπη. Η Τουρκία είχε δυο ενστάσεις:
1. Η αντιαεροπορική ομπρέλα να καλύψει και τη δική της γεωγραφική επικράτεια.
2. Να μην προσδιοριστεί το Ιράν ως η κύρια απειλή της Ευρώπης, διότι κάτι τέτοιο θα πλήξει το δόγμα των ‘μηδενικών προβλημάτων’ με τους γείτονες της που εφαρμόζει τα τελευταία χρόνια.
Την Πέμπτη σας Βρυξέλες έγινε τετραμερής συνάντηση μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας των ΗΠΑ και της Τουρκίας, κατά την οποία συζητήθηκαν οι τουρκικές ανησυχίες και, σύμφωνα με τις δηλώσεις που ακολούθησαν, διαπιστώθηκε διάθεση για συμφωνία.
Εκτός n Κύπρος
Σύμφωνα με τη νέα αμυντική αρχιτεκτονική της Ευρώπης θα υπάρξει σύζευξη των εθνικών συστημάτων αντιπυραυλικής άμυνας όλων των κρατών μελών του ΝΑΤΟ. Τουτέστιν, θα υπάρξει και σύζευξη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η Κύπρος δεν είναι μέλος του NATO, ούτε έχει ενταχθεί στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη και συνεπώς αποκλείεται από τους κοινούς αμυντικούς σχεδιασμούς. Όμως, το ζήτημα για την Κύπρο είναι περισσότερο πολιτικό πάρα στρατιωτικό. Αν κοιτάξει κανείς στο χάρτη, έχοντας υπόψη τη νέα αμυντική αρχιτεκτονική. διαπιστώνει πως όλη η Ευρώπη, περιλαμβανομένης της Ελλάδας και της Τουρκίας εντάσσονται σ’ ένα ενιαίο αμυντικό χώρο, ενώ η Κύπρος είναι μια κουκκίδα που μένει απ έξω. Η ένταξη της Κύπρου σε μια κοινή αμυντική στρατηγική της Ευρώπης θα επίλυε και το μεγαλύτερο πρόβλημα που αισθάνεται σήμερα ο Κύπριος πολίτης, αυτό της ασφάλειας.
Σύμφωνα με δυτική διπλωματική πηγή που έχει βαθιά γνώση στο ζήτημα η κίνηση-ματ που θα μπορούσε να κάνει τώρα η Κύπρος ήταν μια αίτηση για ένταξη στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη και να αφήσει την Τουρκία να διαχειριστεί τις σχέσεις της με το NATO και την E.E., στην περίπτωση που η Άγκυρα θα ασκούσε βέτο. Η ίδια πηγή θεώρησε εντελώς ανώφελη για την Κύπρο την επανάληψη της ταύτισης της με τη ρωσική πρόταση, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Μεντβέντεφ, για μια εντελώς νέα αρχιτεκτονική για την ασφάλεια στην Ευρώπη, από τη στιγμή μάλιστα που και η ίδια η Ρωσία βάζει νερό στο κρασί της και συζητά το θέμα αύριο με Σαρκοζί και Μέρκελ. ‘Κανένα κράτος στην E.E. δεν έδωσε σημασία σε αυτή την πρόταση. Ακόμη και η Γαλλία που έδειξε κάποιο ενδιαφέρον σήμερα συμμετέχει ενεργά στη διαμόρφωση του νέου Αμυντικού Δόγματος της Ευρώπης. Δεν μπορεί όλη η Ευρώπη να κατευθύνεται προς μια κατεύθυνση και κράτη με το μέγεθος και τα προβλήματα της Κύπρου να προσπαθούν να τη ρυμουλκήσουν προς την αντίθετη και ταυτόχρονα να μιλούν για κοινοτική αλληλεγγύη’, επισήμανε.
Αξιόπιστος εταίρος ή ταραχοποιό στοιχείο;
Το NATO και την E.E. απασχολούν το ζήτημα του νέου Αμυντικού τους Δόγματος. Η αποτελεσματική συμμετοχή της Τουρκίας είναι βασικός πυλώνας της πολιτικής αυτής. Η ένταξη της Κύπρου με άλυτο το πρόβλημα της βραχυκυκλώνει τις σχέσεις E.E.- NATO. Αυτή η εκκρεμότητα εξάντλησε τα όρια της. Η E.E. επείγεται για λύση του Κυπριακού για να ξεπεραστούν τα προβλήματα και πιστεύει ότι αυτή είναι εφικτή. Η ασφάλεια της Ευρώπης δεν μπορεί να προσαρμοστεί στις ισορροπίες ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ ή στους σχεδιασμούς των προεδρικών εκλογών του 2013. Η Ε.Ε. πήρε την απόφαση να προχωρήσει και θα προχωρήσει με τις δίκες τις λύσεις. Η Κύπρος είτε θα κατανοήσει το πλαίσιο, θα διεκδικήσει συγκεκριμένα ανταλλάγματα -όπως κάνει η Τουρκία- θα διευκολύνει την E.E. και θα διευκολυνθεί η ίδια με τη λύση του πολιτικού της προβλήματος, ή θα παραμείνει ένα περιθώριο στο άκρο της Ευρώπης και να καταστήσει το πρόβλημα της περισσότερο περίπλοκο και ανεπίλυτο.
Σε ένα μήνα από σήμερα θα ληφθούν σημαντικές αποφάσεις. Η E.E. τις συζητά με το NATO, τις ΗΠΑ, την Τουρκία και την Ελλάδα. Η Κύπρος συνομιλεί με τη Ρωσία και τώρα αναζητεί βοήθεια από την Κίνα (επίσκεψη Μάρκου Κυπριανού) για να βάλει τις ανταγωνιστικές προς την E.E. δυνάμεις στο Συμβούλιο Ασφαλείας τροχοπέδη στην προσπάθεια για επιτάχυνση της διαδικασίας λύσης. Μπορεί τα τεκταινόμενα να μην τα παρακολουθεί κανένας στην Κύπρο, όμως οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και ίσως κατακλυσμιαίες. Η E.E. πήρε τις αποφάσεις της, τις δρομολογεί, επιθυμεί τη συνεργασία της Κύπρου, θέλει λύση του Κυπριακού όσο κανένας άλλος, όμως μπορεί να επιβιώσει και θα επιβιώσει, και με τον μπελά του άλυτου Κυπριακού. Η E.E. δεν μπορεί, δεν θέλει και δεν τη συμφέρει να αγνοήσει την Τουρκία, ούτε θα θυσιάσει τις ενταξιακές της διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό. Αυτό που διακυβεύεται τις επόμενες εβδομάδες δεν είναι η ασφάλεια της Ευρώπης, Είναι το ποιος θα θεωρηθεί από την Ευρώπη αξιόπιστος σύμμαχος: η Κύπρος ή η Τουρκία; Και ποιος ο ρόλος της Κύπρου στην E.E.; Δημιουργικός και υποβοηθητικός ή ταραχοποιό στοιχείο και φερέφωνο της Μόσχας στα όργανα της Ένωσης;».

Ξεκινά η δημόσια διαβούλευση για το internet.

Σε δημόσια διαβούλευση έθεσε το Υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού τα θέματα, τις δυνατότητες ανάπτυξης, τις ανάγκες και τις.. προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα μέσα διαδικτυακής ενημέρωσης και επικοινωνίας στην Ελλάδα.
Στόχος, σύμφωνα με το κείμενο που αναρτήθηκε στο opengov.gr, είναι «η διαφάνεια και οι καθαροί κανόνες για τη δημιουργία ενός πλαισίου λειτουργίας και ανάπτυξης των διαδικτυακών μέσων ενημέρωσης και επικοινωνίας, τη θεμελίωση της πολυφωνίας, την έννομη σχέση με την πολιτεία και την κοινωνία, την τήρηση της δεοντολογίας και της ελεύθερης έκφρασης».
Η πρόσκληση συμμετοχής απευθύνεται σε κάθε ενδιαφερόμενο, από τον απλό ιδιώτη μέχρι τις επαγγελματικές ενώσεις Μέσων Ενημέρωσης, την ΠΟΕΣΥ και τις Ενώσεις συντακτών. Τις προσεχείς ημέρες θα ανακοινωθεί ο τόπος και ο χρόνος της εναρκτήριας εκδήλωσης της διαβούλευσης. Κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να αποστέλλει μέχρι τις 15 Νοεμβρίου τις προτάσεις του για την οργάνωση της διαβούλευσης σε συγκεκριμένη φόρμα.
Διαβάστε περισσότερα: http://greece-salonika.blogspot.com/2010/10/internet.html#ixzz131hEgGAt

ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ!

 Σε φωνάζουν Ανθρωπάκο, κοινό άνθρωπο.Μα δεν είσαι εσύ που το λες ,ανθρωπάκο .Το λένε εκείνοι οι αντιπρόεδροι των Εθνών , οι εργατοπατέρες , οι πολιτικοί και οι φιλόσοφοι .Σου προσφέρουν το μέλλον σου μα δε ρωτούν για το παρελθόν σου ....


Και όμως εισαι κληρονόμος ενός τρομερού παρελθόντος .Τούτη η κληρονομιά καίει σαν πυρωμένο διαμάντι στη χούφτα σου .Αυτό έχω μόνο να σου πω ......
Το μέλλον της ανθρωπότητας θα εξαρτηθεί απο τις σκέψεις και τις πράξεις σου .Όμως οι δάσκαλοι και οι αφέντες σου δεν σου μιλάνε για τον τρόπο που σκέφτεσαι πραγματικά .Δε σου λένε ποιος είσαι στα αλήθεια .Κανένας δεν τολμά να σε φέρει αντιμέτωπο με την μοναδική πραγματικότητα που έχει την δύναμη να σε καταστήσει κύριο του πεπρωμένου σου ......
Επιτρέπεις στους ισχυρούς να απαιτουν την δύναμη εν ονόματι του "ανθρωπάκου".Όμως εσύ ο ίδιος παραμένεις βουβός .Ενισχύεις τους ισχυρούς με περισσοτερη δύναμη .Επιλέγεις για εκπροσώπους ανθρώπους αδύναμους και κακοήθης .Τελίκα διαπιστώνεις πάντα πολυ αργά οτι πιάστηκες κορόιδο......
Σε καταλαβαίνω !! Όμως μην το βάζεις κάτω ανθρωπάκο.Βρές το κουράγιο να αντικρύσεις τον εαυτό σου ....Εσύ μονάχα μπορείς να γίνεις ο ελευθερωτής του εαυτού σου !!!
Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει ανθρωπάκο ...από εσένα εξαρτάτε αν θα πας ή όχι στον πόλεμο αυτό ...Αν ήξερες μονάχα ότι παλευεις για την ζωή και όχι για τον θάνατο...Αν ήξερες ότι όλα τα ανθρωπάκια του πλανήτη είναι ακριβώς σαν εσένα και η μοίρα σας κοινή ....Όλα απο εσένα ξαρτώνται ανθρωπάκο η ζωή σου και η ζωή των παιδιών σου .
Με ρώτάς ανθρωπάκο ΄πότε επιτέλους θα έχεις μια καλή εξασφαλισμένη ζωή .

ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΖΩΗ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΘΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ...Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΟΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΓΝΩΜΗ .
Όταν θα μάθεις να αναγνωρίζεις τα λάθη σου όχι "κατοπιν" εορτής όπως κάνεις μέχρι σήμερα .
Όταν θα σε εμπνέουν οι αλήθειες και οι τυπικότητες θα σε αηδιάζουν .

Όσο για τους δικτάτορες και τους δυνάστες ,τους πανούργους και τους κακοήθης ,τα όρνια και τις ύαινες τους απευθύνω τα λόγια ετούτα που έγραψε ένας αρχαίος σοφός :

Στέριωσα το λάβαρο λόγων ιερών σε τούτον εδώ τον κόσμο
Και όταν πια ο φοίνικας θα έχει μαραθεί και ο βράχος γίνει σκόνη .
Όταν οι αστραφτεροί μονάρχες θα έχουν εξανεμιστεί σαν τη σκόνη των φύλλων του φθινοπώρου μετά απο κάθε κατακλυσμό.
Χιλιάδες Κιβωτοί θα μεταφέρουν το λόγο μου .....Θα Υπερισχύσει!!!!!!!!!!! "

Απόσπασμα απο το βιβλίο του WILHELM REICH "ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚO"

Αφιερωμένο σε όλα εμάς τα ανθρώπακια στα μάτια των όρνεων άλλα αληθινοί γίγαντες στα μάτια της ψυχής μας !!

"Η ιθαγένεια δεν είναι ατομικό δικαίωμα" Αυτό ειπώθηκε στη συνεδρίαση του ΣτΕ για την αίτηση ακυρότητας για το λαθρονόμο.

Γράφει ο Ιωάννης Ανδριόπουλος
Ευχαριστώ την εβδομαδιαία εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ που στο φύλλο της Κυριακής 17ης Οκτωβρίου 2010 http://elkosmos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=5735 με αποκλειστική ανταπόκριση της http://elkosmos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=5762 κάλυψε την επ' ακροατηρίω συζήτηση στο Συμβούλιο της Επικρατείας της Αιτήσεως Ακυρώσεως κατά μαζικής απόδοσης ιθαγένειας & συμμετοχής αλλοδαπών στις Δημοτικές εκλογές http://syntagmagr.blogspot.com/2010/08/blog-post.html

Ευχαριστώ τους χρήστες του facebook, τους συναδέλφους bloggers & ιδίως τους Ακομμάτιστους Έλληνες Ιστολόγους http://akommatistoi-istologoi.blogspot.com/ για την υποστήριξη τους τόσο πριν όσο & μετά τη συζήτηση.

Για τη διασφάλιση της συνταγματικής τάξης & των Ελλήνων πολιτών σας ενημερώνω, ότι κατέθεσα για λογαριασμό εντολέα Αίτηση Ακυρώσεως στο ΣτΕ την Παρασκευή 15.10.2010 & Αίτηση Αναστολής με Προσωρινή Διαταγή Αναστολής τη Δευτέρα 18.10.2010 με τις οποίες αιτούμεθα να ακυρωθεί & είτε να ανασταλεί είτε να διαταχθεί προσωρινή διαταγή αναστολής ειδικά για τη συμμετοχή αλλοδαπών στις Δημοτικές εκλογές εφόσον δεν έχει εκδοθεί απόφαση & ΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗΣ ΥΠΟΨΗ ΤΗΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ ΠΕΡΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ βάσει της νομολογίας του Γερμανικού, Γαλλικού & Αυστριακού Συνταγματικού Δικαστηρίου

SOS για Δικηγόρους & Πολίτες (Λήξη προθεσμιών Αιτήσεων Ακυρώσεων κανονιστικών διοικητικών πράξεων συμμετοχής αλλοδαπών στις δημοτικές εκλογές & ιθαγένειας)

- Για συμμετοχή αλλοδαπών στις δημοτικές εκλογές

Παρασκευή 22.10.2010 λήγει η προθεσμία κατάθεσης Αιτήσεως Ακυρώσεως της Υπουργικής Απόφασης υπ' αριθμόν 29982/31.05.2010 Παράταση προθεσμίας εγγραφής στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους των ομογενών & των νομίμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών για την ανάδειξη των αιρετών οργάνων της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης (ΦΕΚ Β' 754 που δημοσιεύτηκε στις 01.06.2010 & κυκλοφόρησε στις 09.06.2010)

- Για ιθαγένεια

Παρασκευή 12.11.2010 λήγει η προθεσμία κατάθεσης Αιτήσεως Ακυρώσεως της Υπουργικής Απόφασης υπ' αριθμόν 130181/39150/27.07.2010 Τροποποίηση διατάξεων της αριθμ. Φ. 130181/23198/10 απόφασης του Υπουργού Εσωτερικών, Αποκέντρωσης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης "Καθορισμός δικαιολογητικών που πρέπει να συνοδεύουν τη δήλωση & αίτηση εγγραφής στο Δημοτολόγιο, λόγω γέννησης ή φοίτησης σε σχολείο στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 1Α του Ν. 3284/2004, όπως ισχύει" (ΦΕΚ Β' 562) (ΦΕΚ Β' 1336 που δημοσιεύτηκε στις 31.08.2010 & κυκλοφόρησε αυθημερόν)

Πρώτο πλήγμα με «μόνο» 80 F-35 σχεδιάζουν οι Τούρκοι!

Έντονο προβληματισμό για την υλοποίηση του συνόλου του τουρκικού εξοπλιστικού προγράμματος προκαλεί η αύξηση του κόστους απόκτησης των 100 (με προαίρεση για 20 ακόμα) μαχητικών F-35. Η αρχική εκτίμηση για την απόκτηση του προαναφερθέντος αριθμού αεροσκαφών από την τουρκική Αεροπορία φαίνεται να μεταβάλλεται, καθώς γίνεται αντιληπτό ότι η αύξηση του κόστους της απόκτησης των συγκεκριμένων αεροσκαφών από 10,7 δις δολάρια στα 14,7 δις δολάρια και κατά άλλες πηγές 16 δις δολάρια θα θέσει σε κίνδυνο το φιλόδοξο ναυπηγικό πρόγραμμα του τουρκικού Ναυτικού.

Πιο συγκεκριμένα οι Τούρκοι αναλυτές όταν ξεκίναγε η εμπλοκή της χώρας τους στο πρόγραμμα του F-35 είχαν εκτιμήσει ότι το κόστος του προγράμματος και της απόκτησης των 100 μαχητικών δεν θα ξεπερνούσε τα 11 δις δολάρια πάντα σύμφωνα με τις πληροφορίες για το κόστος ανάπτυξης του μαχητικού που υπήρχαν την εποχή εκείνη.
Τελικά όμως οι δυσοίωνες εκτιμήσεις για το κόστος του αεροσκάφους επαληθεύτηκαν και η τουρκική ηγεσία βρίσκεται μπροστά σε μία δύσκολη κατάσταση. Από την μία πλευρά το στρατηγικό πλεονέκτημα που προσδίδουν στην τουρκική Αεροπορία τα μαχητικά F-35 ως ένα αεροσκάφος πρώτου πλήγματος αξιοποιώντας τα stealth χαρακτηριστικά του δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Τα αεροσκάφη αυτά θα έχουν ως στόχο την αιφνιδιαστική καταστροφή του συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης και των υποδομών της αντιαεροπορικής άμυνας του αντιπάλου, διευκολύνοντας το έργο των υπολοίπων μαχητικών.

Από την άλλη το τεράστιο ναυπηγικό πρόγραμμα του τουρκικού Ναυτικού το οποίο απασχολεί 7 ναυπηγεία και περιλαμβάνει την ναυπήγηση 5 αντιτορπιλικών, 4 φρεγατών, 8 κορβετών, 1 πυραυλακάτου, 1 ναρκαλιευτικού, 16 περιπολικών, 4 κορβετών για την ακτοφυλακή, 9 αποβατικών, 4 βοηθητικών και ενός ελικοπτεροφόρου, σύμφωνα με τον υπεύθυνο ναυτικών προγραμμάτων της τουρκικής της SSM, κινδυνεύει να χάσει την δυναμική του, αν τελικά διοχετευτούν περισσότερα χρήματα στο πρόγραμμα του F-35.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση σύμφωνα με πληροφορίες από τουρκικά ΜΜΕ η κυβέρνηση Ερντογάν εξετάζει το ενδεχόμενο μείωσης του αριθμού των F-35 που πρόκειται να αποκτήσει η τουρκική Αεροπορία από 100 σε 80 μαχητικά. Το συνολικό κόστος απόκτησης των 80 F-35 κυμαίνεται στα 11,5 δις δολάρια επιτρέποντας έτσι την κυβέρνηση Ερντογάν να ολοκληρώσει το μεγαλεπίβολο ναυπηγικό της πρόγραμμα χωρίς ουσιαστικά να επηρεάζει την μαχητική ικανότητα της τουρκικής Αεροπορίας, αφού σύμφωνα με δηλώσεις κυβερνητικού αξιωματούχου «80 F-35 είναι υπεραρκετά για την τουρκική Αεροπορία μέχρι το 2020».

Πάγια τακτική των Τούρκων όσων αφορά τα εξοπλιστικά προγράμματα ήταν και είναι η αρχική διόγκωση του αριθμού των συστημάτων που επιθυμούν να αγοράσουν κερδίζοντας έτσι τις αρχικές εντυπώσεις σε συνδυασμό με όποια άλλα οφέλη η πολιτική αυτή μπορεί να τους αποφέρει π.χ βιομηχανική συνεργασία κλπ. Επιπρόσθετα δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε την πρόσφατη αγορά των F-35 από το Ισραήλ, όπου κατά τους ισραηλινούς η αρχική παραγγελία των 20 μαχητικών αεροσκαφών θεωρείται ικανοποιητική για την απόκτησης δυνατότητας πρώτου πλήγματος.

Επομένως ακόμα και μία μείωση του συνολικού αριθμού των F-35 κατά 20 μονάδες μέχρι το 2020 όπως δήλωσε ο Τούρκος αξιωματούχος δεν μεταβάλει το μέγεθος της απειλής που συνιστούν τα μαχητικά αυτά για την Ελλάδα. Ο αριθμός των 80 μαχητικών είναι υπεραρκετός για να μπορέσει η τουρκική Αεροπορία να πετύχει το πρώτο πλήγμα που θα απονευρώσει την ελληνική αεράμυνα και θα ανοίξει το δρόμο για την καταστροφή των υπολοίπων υποδομών από τα τουρκικά F-16.

Το ζητούμενο στο συγκεκριμένο τουρκικό πρόγραμμα δεν είναι η μείωση του αριθμού αλλά το γεγονός ότι η Τουρκία αποφάσισε να αγοράσει ένα καθαρά επιθετικό οπλικό σύστημα πρώτου πλήγματος, ένα σύστημα που αποσκοπεί στην αιφνιδιαστική καταστροφή της δυνατότητας του αντιπάλου να αντιδράσει.

Είτε 100 είτε 80 είτε 60 αεροσκάφη να αγόραζε τελικά η Τουρκία η ουσία είναι μία. Τα αεροσκάφη αυτά προορίζονται δεν προορίζονται για την εξολόθρευση των Κούρδων μαχητών αλλά για την καταστροφή μίας εξελιγμένης αεράμυνας που μετά τις τελευταίες γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην περιοχή (βλ. Τουρκο-ιρανικές, τουρκο-συριακές σχέσεις) μόνο η Ελλάδα διαθέτει.

Σε τελική ανάλυση τα ποσά που δεν θα δοθούν για τα μαχητικά αυτά δεν πρόκειται να δοθούν για την κοινωνική πολιτική του τουρκικού κράτους, ούτε για την υποστήριξη των Τούρκων απόρων. Τα ποσά αυτά θα δοθούν για την ενίσχυση του τουρκικού Στόλου με στόχο την ανατροπή του ισοζυγίου των ναυτικών δυνάμεων στο Αιγαίο και στην Αν Μεσόγειο.

Οι ρητορείες περί μείωσης των εξοπλισμών με παράδειγμα την ενδεχόμενη μείωση του αριθμού των αγοραζόμενων μαχητικών F-35 από την Τουρκία, δεν είναι τίποτα άλλο παρά «ανατολίτικα κόλπα» που απευθύνονται σε ευκολόπιστους στην Ελλάδα, οι οποίοι ψάχνουν να βρουν κινήσεις των Τούρκων σαν και αυτή για να ζητήσουν τον περεταίρω αφοπλισμό της χώρας.

Δυστυχώς οι άνθρωποι αυτοί γίνονται θύματα των τουρκικών επιχειρήσεων παραπλάνησης της ελληνικής κοινής γνώμης, μη θέλοντας να δουν τον αληθινό στόχο του σχεδιασμού του κάθε τουρκικού εξοπλιστικού προγράμματος που δεν είναι κανένας άλλος από την γεωπολιτική και στρατιωτική "εξουδετέρωση" της Ελλάδος.

«Αφήστε με να τα λέω φλου», αλλά τα είπε ξεκάθαρα ο sir Βασίλειος Μαρκεζίνης, ζητώντας «μία νέα εξωτερική πολιτική για την Ελλάδα», στην ομιλία του και στο βιβλίο του

Αποψη από την πρώτη σειρά, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ.κ. Ιερώνυμος, (από δεξιά) ο ευρωβουλευτής κ. Σταύρος Δήμας, ο καθηγητής κ. Δ. Τριχόπουλος, ο ακαδημαϊκός τέως πρύτανης κ. Γρηγόρης Σκαλκέας, η κ. Γεωργία Αντ. Σαμαρά, η πρόεδρος της «Βιβλιοθήκης Αικατερίνη Λασκαρίδη» κ. Μαριλένα Π. Λασκαρίδη (ΕΛΜΠΙ).
Tης Eλενης Mπιστικα
Ο από μηχανής σοφός sir Βασίλειος Μαρκεζίνης εμφανίστηκε την κατάλληλη στιγμή, όπως στις αρχαίες τραγωδίες, για να δώσει τη λύση στο οικονομικό αδιέξοδο, απόλυτα συνυφασμένο, κατά τη γνώμη του, με την εξωτερική μας πολιτική... Θέμα τόσο της ομιλίας του, την οποία διοργάνωσε προς τιμήν του επιφανούς ακαδημαϊκού και νομομαθούς το Ιδρυμα «Αικατερίνη Λασκαρίδη», όσο και του καινούργιου βιβλίου του που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη: «Μια Νέα Εξωτερική Πολιτική για την Ελλάδα». Μέγα το ενδιαφέρον και η αίγλη του ομιλητού προκάλεσε κοσμοσυρροή, με ορθίους στους διαδρόμους της κατάμεστης αίθουσας της «Μεγάλης Βρεταννίας»! Τον διαπρεπή ομιλητή παρουσίασε από του βήματος ο πρόεδρος του Δ.Σ. του Ιδρύματος «Αικατερίνη Λασκαρίδη», κ. Πάνος Λασκαρίδης, ο οποίος ως εφοπλιστής, ανήκει στη μικρή ομάδα των Ελλήνων που έχουν κάνει τη χώρα μας πρώτη δύναμη σε στόλο στον κόσμο «και είναι πάντα έτοιμοι να προσφέρουν για την Ελλάδα και τον πολιτισμό της».
Με αυτήν την εισαγωγική νότα αισιοδοξίας πήρε τον λόγο ο κ. Βασίλειος Μαρκεζίνης, που εξαρχής, ξεκαθάρισε ότι μιλάει ως Ελλην που είναι «και ας έχω περάσει τα 43 από τα 65 μου χρόνια στο εξωτερικό», ότι «ουδόλως τον ενδιαφέρει η πολιτική, ούτε και η προώθηση της καριέρας του». Συναρπαστικός ομιλητής, με τα χειρόγραφα ρολό, αγνόησε το βήμα και προτίμησε να μιλήσει, βαδίζοντας, πάνω κάτω, στο ίδιο «σταυροδρόμι της ιστορίας που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα, με την οικονομική δυσπραγία άμεσα συνυφασμένη με την εξωτερική πολιτική της χώρας». Κέντρον, πρώτη σειρά, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ.κ. Ιερώνυμος και από την κυβέρνηση η υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Λούκα Κατσέλη. Ολόγυρα ακαδημαϊκοί, καθηγητές, πρέσβεις ε.τ., νομικοί και οικονομολόγοι, ιδανικό κοινό για τον sir Basil που ήρθε να πει τις δικές του διαπιστώσεις σε ώτα ακουόντων - για να θυμηθούμε τον τ. πρωθυπουργό κ. Γεώργιο Ράλλη. «Αφήστε με να τα λέω «φλου»», είπε σε κάποια στιγμή, εννοώντας ότι αποφεύγει τα ονόματα, αλλά όχι τις αλήθειες και τα γεγονότα που μας οδήγησαν σ' αυτό το δύσβατο σημείο της ιστορίας μας. Ηρθε για να ρίξει τις βόμβες γνώσεις και πείρας -κι όχι «ναπάλμ», όπως οι Αμερικανοί στο Βιετνάμ και τώρα, άλλου τύπου, πάντα ανθρωποκτόνες, στο Ιράκ- και να καταδείξει αυτά που έγιναν κι αυτά που έπρεπε να γίνουν, οξυδερκής παρατηρητής έστω και εξ αποστάσεως... Πρώτη διαπίστωση: «ακόμα δεν πιάσαμε... πάτο στην οικονομία! Εάν εμείς βαρέσουμε «κανόνι» οι Γάλλοι και οι Γερμανοί τραπεζίτες θα είχαν τον μεγαλύτερο πονοκέφαλο»... Αλλη προφητική διαπίστωση: «Το δάνειο πρέπει να αυξηθεί πέραν των 110 δισ.». Και ότι «εγώ, προσωπικά, πιστεύω ότι οι δύσκολες μέρες είναι μπροστά μας». Ρίγος και μουρμούρα διέτρεξε το ακροατήριο, γιατί άλλο να τα λένε στα δελτία ειδήσεων και στα καφενεία κι άλλο να τ' ακούς από έναν νομομαθή που έχει επιλεγεί ως σύμβουλος της βασίλισσας Ελισάβετ Β΄. Ακάθεκτος προχωρεί στις μαύρες σελίδες της ιστορίας μας, ξεφυλλίζοντας και τις σημειώσεις από το δικό του βιβλίο, ο κ. Μαρκεζίνης, για τις καταστάσεις που μας έφεραν ώς εδώ: την ιδεολογική απομάκρυνση Ευρώπης και ΗΠΑ, την άνοδο της Κίνας και Ιαπωνίας, τις σχέσεις μας με την Τουρκία - «αυτή η νέα Τουρκία που δείχνει το σίριαλ, 9 με 11 (γέλια και αναταραχή στην αίθουσα!) έχει φθάσει στο 75ο επεισόδιο κι έχει δείξει την Αγία Σοφία μόνο μια φορά!» Στην ομιλία του όμως, στη φάση αυτή, πρωταγωνιστούν ο Κεμάλ Ατατούρκ, ο Ταγίπ Ερντογάν και το ενδιαφέρον βιβλίο του Νταβούτογλου, «που πρέπει να προσέξουμε τι λέει».
Οι παραινέσεις του Ερντογάν «μην αγοράζετε εξοπλισμό», σημαίνει «εγώ ξοδεύω και για τους... δυο μας»! Στο μίξερ της ευθύνης μπήκαν και οι Αμερικανοί πρόεδροι, από τον Ρέιγκαν, τον Μπους και τον Ομπάμα... Η Κύπρος: «υφίσταται μεγάλες πιέσεις ο Πρόεδρος Χριστόφιας, ώς και Νομπέλ Ειρήνης του τάζουν να του δώσουν, αλλά εάν η Κύπρος δεχθεί την οικονομική συνεκμετάλλευση, αυτό ισοδυναμεί με παραχώρηση...», προειδοποιεί ο ακαδημαϊκός κ. Β. Μαρκεζίνης. Ανατρέχει, -ώς και βίντεο από τη Βουλή έδειξε-, στις εποχές εκείνες που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής «έβαλε πρώτος γκολ» 1-0, με την ένταξη της Ελλάδος στην Κοινή Αγορά και ο Ανδρέας Παπανδρέου ισοφάρισε, 1-1 με το «η Ελλάς ανήκει στους Ελληνες» έναντι του «ανήκομεν στη Δύση». Είπε και ανέκδοτο, ζητώντας «συγγνώμην» από τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, ο οποίος το άκουσε με έκφραση παίκτη του πόκερ - για έναν άνθρωπο που πήγε σε διεθνή «οίκο ανοχής», βρήκε άριστη οργάνωση, αλλά όχι... γυναίκα!
Και τι πρέπει να γίνει; Προτάσεις και υπενθυμίσεις κάνει ο κ. Μαρκεζίνης, γι' αυτό είναι σοφός. Τίποτα δεν περιμένει, τίποτα δεν ελπίζει, όπως ο Καζαντζάκης. «Α, ναι, υπάρχει η ελπίδα να δοθεί ξανά ο 13ος μισθός!». Η ειρωνεία δεν οδηγεί πουθενά, ενώ η μνήμη... Λάβρος εναντίον των «μυστικών κονδυλίων» και των αποδείξεων που καταστρέφονται, ο κ. καθηγητής. «Τι θέλουμε τα ΜΗΚΟ, τα ΕΛΙΑΜΕΠ, να πω κι άλλα;»... Σούσουρο στην αίθουσα. «Να μη λέμε τις «μισές» αλήθειες», συνεχίζει. «Τι θα πει «Ολοι φάγαμε»; Λίγοι έφαγαν ψίχουλα, οι άλλοι, οι πολλοί, έφαγαν τον αγλέουρα!». Κύμα χειροκροτημάτων και ιλαρότης στην αίθουσα! Ο χάρτης των νομών Εβρου και Ροδόπης εμφανίζεται στον πίνακα πίσω του, και, ως επιτελάρχης, ο κ. Μαρκεζίνης εξηγεί πόσο γρήγορα μπορούν να φθάσουν τουρκικές δυνάμεις στον βόρειο Εβρο, ενώ οι δυνάμεις αναχαιτίσεως χρειάζονται διπλάσιο χρόνο... Κατανοώντας την ανησυχία του κοινού ο ομιλητής προχωρεί στο τέλος της ομιλίας του. «Εάν τα μέσα ενημέρωσης δεν πάψουν να παρουσιάζουν ειδήσεις και σχόλια, δημιουργώντας σύγχυση, εάν οι πολιτικοί μας δεν αντιληφθούν ότι, όπως τα τρόφιμα, έτσι και αυτοί έχουν ημερομηνία λήξης και πρέπει να αποσυρθούν από τα ράφια της... Βουλής, εάν δεν αποφασίσουμε ότι πρέπει οι Ελληνες να χαράσσουμε την εξωτερική μας πολιτική, και όχι οι ξένοι, τον λόγο θα τον πάρει ο λαός!
Γιατί ο λαός δεν θέλει εξεταστικές επιτροπές, δίκες και εκδίκηση, αλλά τιμωρία όπου υπάρχουν ποινικά αδικήματα. Θέλει δικαιοσύνη και αλλαγή. Αλλιώς, η αλλαγή θα 'ρθει από το πεζοδρόμιο!».
Σείστηκε η αίθουσα από τα χειροκροτήματα και ακολούθησε μετακίνηση πληθυσμού προς τον κ. Βασίλη Μαρκεζίνη και τον κ. Πάνο Λασκαρίδη για συγχαρητήρια.
Τάραξε τα νερά ο πολύπειρος καθηγητής και απέδειξε ότι η σοφία, η γνώση, η πείρα, τα πτυχία, οι τίτλοι, στην κατάληξή τους συμπίπτουν απόλυτα με τη γνώμη του κάθε Ελληνα, σαν αυτούς που τους σταματούν στον δρόμο με τα μικρόφωνα, τους ρωτούν και εκείνοι απαντούν, ακριβώς αυτό: Δικαιοσύνη και όχι όλα τα βάρη οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Αλλιώς...

Θα συνέτιζε τα Σκόπια μόνο μια σοβαρή απειλή αντιστροφής του αλυτρωτισμού.

Του Στέλιου Παπαθεμελή

Οι σοβαρές χώρες του κόσμου διαθέτουν εθνική στρατηγική. Δηλαδή έναν κώδικα θέσεων για τα μείζονα ζητήματα τους. Σταθερό και αμετακίνητο. Οι γείτονές μας και οι ασημαντότεροι έχουν το εθνικό δόγμα τους, που μάλιστα ρητά ή συγκεκα­λυμμένα υποκρύπτει εδαφικές και άλλες διεκδικήσεις σε βάρος μας. Είμαστε οι μόνοι που δεν έχουμε εθνικό δόγμα. Γι’ αυτό επισήμως «δεν διεκδικούμε τίποτε» και ανεπισήμως με­τακινούμε τις κόκκινες γραμμές, προς τα πίσω βέβαια.

Το βορεινό προτεκτοράτο αποτελεί κλασικό παράδειγμα με αμετάλλακτη εθνική στρατηγική. Σφετεριζόμενο το ιερό όνομα της Μακεδονίας υπερασπίζεται εμμανώς το κλοπιμαίο, χωρίς επί 20 χρόνια να αλλάξει «ιώτα εν η μίαν κεραίαν» στις θέσεις του. Οι μόνοι που αλλάζουμε, διαρκώς υποχωρούντες – και παραχωρούντες – είμαστε εμείς.

Παλινωδούντες, επαμφοτερίζοντες, πρόθυμοι να γίνουμε χαλί του κάθε Γκρουέφσκι. Ως το 2006 οι πολιτικές ελίτ ντρέπονταν να προσβάλουν τη μνήμη των Κωνσταντίνου Καραμανλή και Ανδρέα Παπαν­δρέου («ονομασία χωρίς τον όρο Μακεδονία ή παράγωγα»). Μετά, εγκατέλειψαν τα προσχήματα και χάρισαν ομοθυμα­δόν στα Σκόπια το «Μακεδονία» με αντάλλαγμα το γνωστά φύλλαράκι συκής «γεωγραφικό προσδιορισμό» erga omnes. Πρόταση πολιτικά αφελής και εθνικά επικίνδυνη. Αφελής δι­ότι χαρίζοντάς τους το ουσιαστικό το οποίο επιθυμούν, θα αχρηστέψουν το επίθετο που απεχθάνονται. Εθνικά επικίν­δυνοι διότι ενώ οι αντίδικοι είναι ανένδοτοι και επί 20 χρόνια αμετακίνητοι, εμείς είμαστε μονίμως ενδοτικοί και οι τάχα κόκκινες γραμμές μας, φορητές.

Χρέος της πολιτικής τάξης είναι, αξιοποιώντας τη παμή αδιαλλαξία των Σκοπίων, να ανακαλέσει την πρόταση για σύνθετη. Πράττει το ακριβώς αντίθετο. Στο πεδίο της μυστι­κής διπλωματίας όπου διαγκωνίζονται οι κύριοι Δρούτσας και Ρόντος τεκταίνονται σημεία και τέρατα. Οι Σκοπιανοί, αφού τους δωρίσαμε το «Μακεδονία», επικαλούμενοι το «εύρος εφαρμογής», αδειάζουν από περιεχόμενο τον γεωγραφικό προσδιορισμό.

Κατά τα μέχρι» ώρα» διαρρέοντα:

- Η διαπραγμάτευση αφορά την ονομασία του κράτους και αφήνει έξω έθνος και γλώσσα, δηλαδή ταυτότητα. Όμως το ποιητικό αίτιο του σκοπιανού αλυτρωτισμού δεν είναι το όνο­μα του κράτους, αλλά του έθνους – γλώσσας. Αρα το κρίσιμο και ουσιώδες στοιχείο χαρίζεται σιωπηρώς στον αντίδικο.

- Αν πάντως πρόκειται έστω με τη μετέωρη και κολοβή ελ­ληνική πρόταση της σύνθετης να υπάρξουν ψιχία αποτελέσματος πρέπει:

Α) Το νέο όνομα να έχει ενιαία εκφορά και να καλύπτει όλες τις λειτουργικές εκφράσεις του σκοπιανού μορφώματος: κρά­τος, έθνος, γλώσσα.

Β) Να καταστεί συνταγματικό όνομα της γείτονος και υπο­χρεωτικό για όλες τις χώρες. Το περισσόν εκ του πονηρού!

Ο Γκρουέφσκι αγοράζει χρόνο περιμένοντας την εκ­δίκαση στη Χάγη. Καταγγείλετε εππέλους την «Ενδιάμεση», για να ματαιώσετε τη δίκη πριν μας έρθει καμιά κατακέφαλα. Οι υπερατλαντικοί άσπονδοι φίλοι μας κατεργάζονται «λύ­σεις» βαθύτατα ανθελληνικές. Πολύ εύγλωττες οι σχετικές αναφορές του πρεσβευτή τους στα Σκόπια. Τη στιγμή πάντως που οι ημέτεροι είναι έτοιμοι να τα δώσουν όλα, όσα τους ζητούν και έτι περαιτέρω, ο ελληνογενής γενίτσαρος Γκρουέφσκι – στο ίδιο μήκος κύματος και ο πρ. Ιβάνοφ – ξε­σπαθώνουν σε εμετικές πλην ανέξοδες ανθελληνικές εξάρσεις.

Ανέξοδες, διότι παρά τη διαρκώς κλιμακούμενη εχθρι­κή συμπεριφορά τους εμείς εξακολουθούμε να τους νταντεύουμε… Οσο πιο αμελητέα είναι τα Σκόπια τόσο μια ήττα από αυτά αποκτά αντιστρόφως ανάλογες διαστάσεις. Και είμαστε δυστυχώς σε αυτό το σημείο αν δεν κάνουμε στροφή 180 μοιρών στη στρατηγική μας. Εκεί που εξαιτίας των μακροχρό­νιων παραλείψεων μας αφήσαμε να διολισθήσει το θέμα, μόνον η απειλή αντιστροφής του αλυτρωτισμού μπορεί να συνετίσει τους γενίτσαρους των Σκοπίων να εγκαταλείψουν το «μακεδονισμό» και τις φαντασιώσεις της… μεγαλεξανδρινής καταγωγής τους.

Αν παρά ταύτα εμμείνουν, τότε είναι και αυτοί Έλληνες, όπως όλοι οι Μακεδόνες, πάλαι τε και επ’ εσχάτων.

Όλη η αλήθεια για το Βατοπέδι: Ένα ζήτημα εθνικής σημασίας και ο ρόλος των ξένων μυστικών υπηρεσιών. Τι παίζεται πίσω από την πλάτη μας!

Ένα ζήτημα Εθνικής σημασίας που απασχολεί δεκαετίες την Ελλάδα, τα αρμόδια υπουργεία, τις Εθνικές αρχές ασφαλείας και πληροφοριών, αποτέλεσε με την βοήθεια και «άλλων εξωτερικών» παραγόντων αντικείμενο εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης, εξεταστικών επιτροπών, ανεξέλεγκτης πολυλογίας, τις συνέπειες των οποίων ενδεχομένως να υποστεί ο Ελληνισμός σε βάθος χρόνου. Το πρόβλημα ξεκινά από το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης και την τύχη του. Οικουμενικό για όλους τους Ορθόδοξους του κόσμου. Όχι για τους Τούρκους.

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Πατριαρχείο στην Πόλη είναι γνωστό: Δεν αναγνωρίζεται από το τουρκικό κράτος η οικουμενικότητά του, θεωρείται ένα ίδρυμα που απευθύνεται σε ορθόδοξους Τούρκους, και ως εκ τούτου οι ιεράρχες του πρέπει να είναι Τούρκοι υπήκοοι. Η θέση αυτή της Τουρκίας παραβιάζει τη συνθήκη της Λωζάννης και στερεί από την οικουμενική ορθοδοξία τη δυνατότητα να διαχειριστεί τα του οίκου της όπως θα έπρεπε. Γιατί, σε συνδυασμό με την εξάλειψη της πολίτικης ρωμιοσύνης και την κλειστή Σχολή της Χάλκης, που συστηματικά επεδίωξε η Τουρκία, δεν υπάρχει παραγωγή νέων ντόπιων στελεχών για το Πατριαρχείο, και είναι ορατός ο δι’ ασφυξίας θάνατός του.

Σε περίπτωση λοιπόν που ο Προκαθήμενος του Οικουμενικού Θρόνου αντιμετωπίσει αιφνίδιο ή φυσιολογικό «πρόβλημα» τότε χηρεύει η θέση του. Εκτιμήθηκε λοιπόν ιδιαίτερα από το 2000 (επί ΠΑΣΟΚ και ορθώς) ότι είναι σφοδρά πιθανόν σε περίπτωση χηρείας, να διεκδικήσει η Ρωσία την έδρα του Οικουμενικού Θρόνου κυρίως λόγω του ότι σε αυτή τη χώρα κατοικεί η πολυαριθμότερη συμπαγής μάζα ορθοδόξων στον κόσμο.

Ήδη όμως από το 1978 το ζήτημα είχε εντοπισθεί σε άλλη όμως βάση. Τότε η Τουρκία (και όχι η Ρωσία) αποτελούσε την κύρια απειλή. Λίγα μόλις χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, η Ελλάδα ζούσε τη νέα μεταβατική της περίοδο . Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής κάλεσε το νεαρό τότε υπουργό Παιδείας Ιωάννη Βαρβιτσιώτη στο γραφείο του και του έδωσε εντολή να αναζητήσει ένα χώρο για να στεγαστεί το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, σε περίπτωση που άλλαζε το status quo στην Πόλη με τρόπο μοιραίο και μη αναστρέψιμο. Το 1978 απείχε μόλις 4 χρόνια από τα γεγονότα της Κύπρου και η Τουρκία είχε ήδη σκληρύνει «επικίνδυνα» τη στάση της έναντι του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Τα γεγονότα των προηγούμενων δεκαετιών στην Πόλη ήταν ακόμη νωπά και οι σχέσεις των δύο χωρών στο ναδίρ της διπλωματικής σφαίρας.

Εκεί εντοπίζεται η πρώτη αφετηρία μιας άγνωστης σε πολλούς ιστορίας, η οποία εκτυλίχθηκε και έφτασε μέχρι το γνωστό -πλέον- και ως «σκάνδαλο» του Βατοπεδίου. Σκάνδαλο που σε οικονομικό επίπεδο δεν στοιχειοθετείται ακόμα και σήμερα. Στην αρμόδια Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής όλοι οι ειδικοί (Γκρόζος, Μαντούβαλος, Γούσιος) μέλη της «Επιτροπής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Παράνομη Δραστηριότητα» κατέθεσαν ότι «δεν υπάρχει τίποτε μεμπτό, τίποτε παράνομο, καμία δωροδοκία» στην υπόθεση Βατοπαιδίου.
Ο βουλευτής Β’ Θες/νικης της ΝΔ κ. Σάββας Αναστασιάδης, μέλος της Εξεταστικής Επιτροπής, δήλωσε σε συνέντευξή του ότι η υπόθεση Βατοπεδίου δεν είναι σκάνδαλο αλλά μία «συνήθης, νομική υπόθεση».

Παρόλα αυτά η υπόθεση στην συνείδηση των περισσοτέρων Ελλήνων (και με την βοήθεια πληροφοριακών επιχειρήσεων ξένων υπηρεσιών) ακόμα και σήμερα παραμένει περίπλοκη συσκοτισμένη κι ίσως και να συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στην ανατροπή της Κυβερνήσεως Καραμανλή.

Το 1978 λοιπόν, εκτιμήθηκε ότι οι εξελίξεις θα οδηγούσαν αργά ή γρήγορα στην εξορία του Πατριαρχείου από την Κωνσταντινούπολη. Ακόμη κι αν δεν προχωρούσαν οι Τούρκοι σε μονομερή πράξη, φοβούμενοι κυρίως την αντίδραση των Αμερικανών, η λειψανδρία μεταξύ των μελών της ελληνικής κοινότητας θα αναδείκνυε σε βάθος χρόνου τη δυσκολία εκλογής νέου πατριάρχη και θα καθιστούσε αναπόφευκτη την αναζήτηση νέας στέγης για το «Βατικανό» της ορθοδοξίας. Ο ίδιος προβληματισμός αλλά με κινητήριο μοχλό την πολιτική των ΗΠΑ πλέον αναπτύχθηκε και γύρω στο 2000.

Το 1978 υπήρξε η σκέψη να χρησιμοποιηθεί η ακίνητη περιουσία που διαθέτει το Πατριαρχείο στη Γενεύη, αλλά η λύση αυτή γρήγορα εγκαταλείφθηκε, αφού θεωρήθηκε ότι αυτόματα το Πατριαρχείο θα έχανε το γεωγραφικό του προσδιορισμό ως Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία. Το επόμενο σενάριο που εξετάστηκε ήταν εκείνο του Αγίου Όρους, αλλά το ιερό άβατο αποτέλεσε σοβαρό ανασταλτικό παράγοντα. Εξετάστηκε και η περίπτωση της Πάτμου, αλλά κι αυτή γρήγορα απορρίφθηκε λόγω έλλειψης υποδομών. Ο κ. Βαρβιτσιώτης εξέτασε τότε την πιθανότητα του Μυστρά και η πρόταση αυτή άρεσε και στον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Με τον Μυστρά υπήρχε κι ένας εθνικός συμβολισμός, καθώς ήταν το καταφύγιο των Παλαιολόγων αμέσως μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης.

Το θέμα έπεσε χαμηλά σε προτεραιότητα ιδίως με την μεταπήδηση του Εθνάρχη στην Προεδρία της Δημοκρατίας.

Ήδη όμως το 1993 εκτιμήθηκε ότι υπήρχε ζήτημα άμεσης εξεύρεσης εναλλακτικής λύσεως για τον Οικουμενικό Θρόνο αφενός διότι είχαν περιέλθει αρκετές πληροφορίες στις υπηρεσίες πληροφοριών της Χώρας μας σχετικά με απειλές κατά της ζωής του Πατριάρχη, αφετέρου άνοιγε μέτωπο και κατά του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων (από άλλο Κράτος και άλλες Υπηρεσίες πληροφοριών) όπου εκεί μάλιστα ο μετέπειτα σχεδιασμός και εκτέλεση της αποστολής προστασίας του, αντιμετώπισαν υπονομευτικές διαρροές που συνετέλεσαν δυστυχώς στην απόλυτη επιτυχία των επιχειρήσεων οργάνων των ξένων Υπηρεσιών. (Πολύ αργότερα ένα αξιόλογο στέλεχος των Ελληνικών Υπηρεσιών ο γνωστός Βαβύλης αποκαλύφθηκε από ξένες επιχειρήσεις αντιπληροφοριών και η όλη Ελληνική αποστολή θεωρήθηκε ως ένα ακόμη σκάνδαλο, όπως σήμερα το αντίστοιχο του Βατοπεδίου που ακόμα θεωρείται από μερικούς σκάνδαλο).

Η ανάδειξη του Βαρθολομαίου στο θρόνο του Πατριάρχη επανέφερε το ζήτημα ξανά στην ατζέντα. Αυτή τη φορά επελέγη το Άγιο Όρος και ο στόχος ήταν ξεκάθαρος, να υπάρχει η υποδομή για να μεταφερθεί σε περίπτωση ανάγκης εκεί το Πατριαρχείο. Κρίθηκε ως η καλύτερη λύση, μολονότι υφίσταται το «αγκάθι» του άβατου. Κι αυτό διότι το Άγιο Όρος έχει το αυτοδιοίκητο και ταυτόχρονα αποτελεί πνευματικό σημείο αναφοράς για τη χριστιανοσύνη. Το ΠΑΣΟΚ εκτίμησε και ορθά ότι η καλύτερη αντιπρόταση στη Ρωσία σε περίπτωση που διεκδικούσε για λογαριασμό της την μεταφορά σε αυτήν του Οικουμενικού Θρόνου ήταν το Άγιο Όρος.

Επελέγη από τη τότε Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μια μονή εγκαταλελειμμένη και ετοιμόρροπη και αποφασίσθηκε αυτή η μονή να ενισχυθεί άμεσα οικονομικά και με αξιόλογο προσωπικό μοναχών (με πολλούς μεταπτυχιακούς τίτλους). Η προσπάθεια ξεκίνησε μεθοδικά με ορίζοντα πενταετίας.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι πρώτες ανταλλαγές οικοπέδων για τη Μονή του Βατοπεδίου ξεκίνησαν επί διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και τις χειρίσθηκαν οι κοι Φωτιάδης και Δρυς. Και ορθά έπραξαν. Ας μην ξεχνάμε τις άριστες σχέσεις της τότε κυβέρνησης με το Πατριαρχείο και την αντίστοιχη «κόντρα» της κυβέρνησης με την Ελλαδική Εκκλησία. Η βασική ιδέα ήταν ότι θα έπρεπε να βρεθεί ένας τρόπος για να ενισχυθεί οικονομικά η επιλεγείσα μονή (Βατοπεδίου), έτσι ώστε να υπάρχει η απαραίτητη οικονομική βάση στην περίπτωση που θα χρειαζόταν να φτάσουμε στο απευκταίο σενάριο της εξορίας του Πατριαρχείου από τον φυσικό του χώρο ή διεκδίκησής του από την Ρωσία.

Το 2004 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έπεσε. Όταν άλλαξε η κυβέρνηση η επικοινωνία μεταξύ κεντρικής Κρατικής διοίκησης και εκκλησίας έγινε ευκολότερη, διότι άμεσοι συνεργάτες του πρωθυπουργού, όπως ο κ. Ρουσόπουλος και ο κ. Αγγέλου, είχαν ουσιαστική και προσωπική σχέση με τη μονή του Βατοπεδίου, ίσως σαν αποτέλεσμα μιας στρατηγικής που χτιζόταν στο προηγούμενο διάστημα σε Εθνικό επίπεδο.

Η Κυβέρνηση της ΝΔ συνέχισε και ορθώς μια πολιτική που είχε ξεκινήσει το ΠΑΣΟΚ δεδομένου μάλιστα ότι το διεθνοπολιτικό πεδίο είχε διαμορφωθεί ακόμα πιο απειλητικό για το Πατριαρχείο της Κωσταντινούπολης. Πιο συγκεκριμένα οι «θρησκευτικοί μηχανισμοί» (όπως τα Πατριαρχεία) προκαλούσαν ανέκαθεν απροσδιόριστο φόβο στις υπηρεσίες των ΗΠΑ διότι εκτιμούν πως η έκφραση της θρησκευτικότητας με την ανατολική ορθόδοξη μορφή μπορεί να αναδείξει πολιτικές εκφράσεις και πρότυπα στις χώρες όπου επικρατεί πλειοψηφικά το ορθόδοξο δόγμα. Δηλαδή ότι θα μπορούσε να αναδείξει πολιτισμικά πρότυπα τα οποία αργά ή γρήγορα θα γίνουν εκφράσεις εφαρμοσμένης πολιτικής που θα απευθυνθούν στους λαούς αυτούς σαν εναλλακτική πρόταση στην κυριαρχία της προτεσταντικής αντίληψης για τις κοινωνικές δομές που επικρατούν τώρα σε όλη την χριστιανοσύνη.

Η εκτίμηση αυτή έχει κάποια βάση αν μπορέσει κανείς να συνδυάσει το γεγονός ότι «έσκασε» ένα τέτοιο θέμα σε μια μονή με μεγάλη διορθόδοξη δράση και με πολλούς μοναχούς απ’ όλο τον ορθόδοξο και όχι μόνο κόσμο. Η αμερικανική αντίληψη για τα πράγματα είναι ότι πρέπει να ενισχυθεί το δικό τους πρότυπο ζωής που δίχως την ύπαρξη εξωτερικών εχθρών ευδοκιμεί στην Βόρεια Αμερική. Στην συγκεκριμένη όμως γεωγραφική περιοχή με την ύπαρξη του μωσαϊκού λαών είναι νομοτέλεια ότι αυτό το πρότυπο θα ενισχύσει τις διαλυτικές τάσεις στο εσωτερικών αυτών των κοινωνιών χωρίς ένα ισχυρό κεντρικό κράτος. Παράδειγμα αποτελεί η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και η εξακολουθητική αποσύνθεση της Σερβίας που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Ο ρόλος δε του Βατικανού στο όλο ζήτημα ελέγχεται.

Έτσι από το 2004 άνοιξε ο δρόμος για να ολοκληρωθεί από τη ΝΔ το εθνικό σχέδιο που είχε ξεκινήσει το ΠΑΣΟΚ σε ακόμα πιο σύντομο χρονικό διάστημα. Κι εδώ έγινε ίσως το μεγάλο σφάλμα:

Το γεγονός ότι η αμεσότητα επικοινωνίας και το επείγον δημιούργησαν την αίσθηση ότι τα πάντα θα ήταν πιο εύκολα και έτσι όλοι έγιναν επιρρεπείς στα λάθη και αβλεψίες που προκάλεσαν ξένες υπηρεσίες πληροφοριών και επέτρεψαν σε συνεργάτες τους που επιχειρούν στην Ελλάδα να αναλάβουν δράση αναστολής και εξάρθρωσης του σχεδίου.
Ήδη ο Καραμανλής είχε ενοχλήσει τόσο με το ΟΧΙ στο σχέδιο Αναν, με το ΟΧΙ στο ζήτημα εισόδου των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και η χαριστική βολή ήταν η συνεργασία της Ελλάδας με τους Ρώσους στο θέμα των αγωγών. Τότε ο κύβος ερρίφθη και με ένα σμπάρο θα επετύγχαναν δύο τρυγόνια: θα εμποδιζόταν αφενός η Ελλάδα να προετοιμάσει διάδοχη κατάσταση για το Πατριαρχείο παράλληλα δε το διεθνές σύστημα θα απαλλασσόταν από τον μόνο μεταπολεμικά Ευρωπαίο Πρωθυπουργό που τόλμησε να αντιταχθεί σε δημόσια εκπεφρασμένη άποψη Προέδρου των ΗΠΑ: «Τα Σκόπια θα εισέλθουν στο ΝΑΤΟ». (ούτε ο ντε Γκωλ δεν είχε τολμήσει να αντιταχθεί σε Πρόεδρο των ΗΠΑ).

Ήταν πράγματι προκλητικές οι ανταλλαγές της λιμνοθάλασσας με τα οικόπεδα στο Μαρούσι ή σε άλλα κεντρικά σημεία των Αθηνών. Ο κοινός Εθνικός σκοπός όμως σε συνδυασμό με το μυστικιστικό περιβάλλον των μονών του Αγίου Όρους συντελούσαν στο να αποκοπεί κάθε αντίληψη κοινής λογικής. Είναι επίσης σαφές ότι μόνο με την επίκληση ενός «εθνικού λόγου» θα μπορούσαν τόσοι πολλοί άνθρωποι να συναινέσουν σε μια τόσο εξωφρενική ιστορία.
Δεν είναι δυνατόν δύο τουλάχιστον Κυβερνήσεις και αριθμός αξιωματούχων και των δύο, να παραφρόνησαν ή να συνωμότησαν ξαφνικά ένα πρωί.

Τελικά μια διαδικασία Εθνικής σημασίας εξελίχθηκε σε μια φούσκα που έγινε ένα ««σκάνδαλο»». Μέσω ατέρμονων και ανερμάτιστων δηλώσεων ύποπτων ατόμων και ΜΜΕ που είτε κινούμενα από προσωπικές στρατηγικές, είτε κατ΄εντολή ξένων προϊσταμένων. Αντί να υπερασπίσουν μία Μονή που προορίζεται (από πολλές διαφορετικές χρονικά Κυβερνήσεις) να αποτελέσει θεματοφύλακα της Ορθοδοξίας και του Έθνους δημιούργησαν την εικόνα σκανδάλου που τελικά δεν στοιχειοθετείται πουθενά και για κανέναν παρόλες τις έρυενες.
Ομιλούν οι «επικριτές» για «παρακράτος». Η Μονή Βατοπαιδίου ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου συνεργάστηκε με τα αρμόδια όργανα του Κράτους (Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, Γνωμοδοτικό Συμβούλιο, ΚΕΔ, στελέχη Κυβερνήσεων κλπ).

Το μόνο σφάλμα του Κώστα Καραμανλή είναι ενδεχομένως το ότι έδωσε λευκή επιταγή χειρισμού του θέματος σε άτομα που δεν είχαν την εμπειρία να αντιμετωπίσουν στοχευμένες επιχειρήσεις αντιπληροφοριών που εκδηλώνονται από ξένες υπηρεσίες πληροφοριών στην Ελλάδα με καταιγιστικό πλέον ρυθμό. Ο ίδιος σε πρόσφατη συνέντευξη του είχε δηλώσει με νόημα: «Ήταν ένα προσωπικό μου λάθος».

Αυτή είναι η αληθινή ιστορία του Βατοπεδίου. Στις πληροφοριακές επιχειρήσεις όμως η αλήθεια δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η εικόνα που προβάλλεται και οι εντυπώσεις που δημιουργούνται. Η αλήθεια είναι σαν ένα δάσος που καίγεται σε λίγα λεπτά και μετά….. απαιτούνται πενήντα χρόνια για να ξαναγίνει.

Κοσμάς Αθανασόπουλος
Αναλυτής Πληροφοριών – Διεθνολόγος

πηγή Ινφογνώμων Πολιτικά

ΣΧΟΛΙΟ
Μετά από όλα αυτά είναι κανείς που πιστεύει ότι το Σινούκ με τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας έπεσε ανοικτά του Αγίου Ορους από μηχανική βλάβη;