Κυπριακό και ΠΓΔΜ κυριάρχησαν στη συνάντηση Δρούτσα με τον Μπαν κι-Μουν

Οι τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό και το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων κυριάρχησαν στη συνάντηση που είχε ο υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας με τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη. Από τις συζητήσεις δεν έλειψαν και οι αναφορές στις εξεγέρσεις του αραβικού κόσμου, ενώ σε δηλώσεις του μετά τη συνάντηση ο Δ. Δρούτσας αναφέρθηκε και στο θέμα της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).

 
Ερωτηθείς για την αναγνώριση της ελληνικής ΑΟΖ από το Ισραήλ, ο υπουργός Εξωτερικών ανέφερε ότι το θέμα δεν συζητήθηκε με το γ.γ. του ΟΗΕ και τόνισε ότι στόχος της κυβέρνησης είναι η οριοθέτηση όλων των θαλασσίων ζωνών με όλους μας τους γείτονες. "Έχουμε ξεκινήσει εδώ και καιρό - το τονίζω όχι μόνο η σημερινή αλλά και η προηγούμενη κυβέρνηση - τη διαδικασία με όλους μας τους γείτονες για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών. Το ίδιο ισχύει και με την Κυπριακή Δημοκρατία. Οι σχέσεις μας είναι στενές, αδελφικές. Και σε αυτό το θέμα υπάρχει πλήρης ταύτιση απόψεων. Οι επιδιώξεις μας είναι κοινές και όλη η διαδικασία θα γίνει με τον πλέον σωστό τρόπο", πρόσθεσε.
Σχετικά με το Κυπριακό, ο Δημήτρης Δρούτσας σημείωσε ότι επανέλαβε στον Μπαν κι-Μουν τη θέση της Ελλάδας και τη στήριξή της στις διαδικασίες για εξεύρεση λύσης, στη βάση των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών αλλά και με πλήρη σεβασμό του Ευρωπαϊκού κεκτημένου. "Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι πλήρες μέλος της Ε.Ε. και αυτό πρέπει να ληφθεί πλήρως υπόψη και στις διαπραγματεύσεις και στο τελικό σχέδιο λύσης.", επισήμανε.
"Τόνισα στο Γ.Γ. ότι θέλουμε να βλέπουμε πάντα από όλους αντικειμενικότητα στο χειρισμό του θέματος και τη διαδικασία. Επιμένουμε σε μια διαδικασία που είναι Κυπριακή, από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους. Αυτή είναι η διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσουμε. Δεν χωρούν ούτε ωραιοποιήσεις, ούτε απλοποιήσεις σε αυτά τα θέματα. Θέλουμε τα γεγονότα να καταγράφονται πάντα με αντικειμενικότητα", πρόσθεσε.
Χαρακτήρισε εποικοδομητικές τις προτάσεις του Δημήτρη Χριστόφια και επέκρινε την τουρκοκυπριακή πλευρά, τονίζοντας ότι "ο ηγέτης της Τουρκοκυπριακής κοινότητας, ο κ. Έρογλου, δεν ανταποκρίνεται πάντα με τον ίδιο εποικοδομητικό τρόπο. Παρατηρούμε να εκφράζονται θέσεις που θυμίζουν το παρελθόν και που, κατά την άποψή μας, φεύγουν από τη βάση επίλυσης που έχει συμφωνηθεί, κατά καιρούς, για το Κυπριακό".
Όσον αφορά στο ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, ο Δημ. Δρούτσας τόνισε ότι επανέλαβε την ελληνική θέση "για μια ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό και χρήση από όλους, erga omnes" και διαβεβαίωσε τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ για τη βούληση της Ελλάδας και της ελληνικής κυβέρνησης για μία λύση. "Η πρόσκληση, αν θέλετε, απευθύνεται προς την πολιτική ηγεσία της γειτονικής μας χώρας και τον κ. Γκρούεφσκι να πάρει τις απαραίτητες αποφάσεις που θα οδηγήσουν σε λύση, και ταυτόχρονα θα οδηγήσουν τη χώρα του και το λαό της χώρας του σε ένα μέλλον ευρωπαϊκό, σε σταθερότητα στη χώρα του και σταθερότητα και ευρωπαϊκό μέλλον όλης της περιοχής", τόνισε.
Οι δύο πλευρές συζήτησαν και τις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή. Ο υπουργός Εξωτερικών ανέφερε ότι η ελληνική κυβέρνηση σκέφτεται να προχωρήσει στην ίδρυση ενός "Κέντρου Δημοκρατίας", με το οποίο -όπως είπε- "θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε να εκπαιδευτούν νέες προσωπικότητες, πολιτικοί από τις χώρες αυτές. Να βοηθήσουμε και στην εξέλιξη των νέων πολιτικών κομμάτων που πρέπει να δούμε στις χώρες αυτές". Όπως τόνισε ο Μπαν κι-Μουν χαρακτήρισε "πολύ χρήσιμη" την ελληνική πρωτοβουλία, ενώ συζητήθηκε και το ενδεχόμενο μελλοντικής συνεργασίας.
Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών εκτός από τη συνάντηση με το Γενικό Γραμματέα που έγινε παρουσία υπηρεσιακών παραγόντων και των δύο πλευρών, είχε και κατ' ιδίαν 15λεπτη συνάντηση μαζί του.
Εν τω μεταξύ, επαφές στην έδρα του ΟΗΕ είχε χθες και ο γενικός διευθυντής του υπουργείου Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Αιμιλίου, ο οποίος συναντήθηκε με τον αναπληρωτή γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, υπεύθυνο για Πολιτικές Υποθέσεις, Λιν Πάσκο και με εκπροσώπους μονίμων μελών του Σ.Α. Όπως δήλωσε, ενημέρωσε ενδελεχώς για τις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό, μεταφέροντας τις εκτιμήσεις της κυπριακής κυβέρνησης για τα συμβαίνοντα στη μετά τη Γενεύη εποχή. "Ασφαλώς συζητήσαμε το θέμα της έκθεσης του Γενικού Γραμματέα, η οποία αναμένεται αργότερα αυτόν το μήνα. Τόνισα το τι αναμένουμε και τι απευχόμαστε να δούμε σ' αυτές τις εκθέσεις, δεδομένου και του τι συνέβη τον περασμένο Δεκέμβριο", πρόσθεσε ο Νίκος Αιμιλίου.

Ευρω-μήνυμα στην Τουρκία για Αιγαίο και Κύπρο

Σαφείς αναφορές στη συμπεριφορά της Άγκυρας στο Αιγαίο και στη στάση της στο Κυπριακό περιλαμβάνει το ψήφισμα των ευρωβουλευτών της επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου για την έκθεση προόδου της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας.

 
Οι ευρωβουλευτές ζητούν από την Τουρκία να διευκολύνει τη δημιουργία κατάλληλου κλίματος για τις διαπραγματεύσεις επίλυσης του Κυπριακού, αρχίζοντας να αποσύρει άμεσα τις δυνάμεις της από την Κύπρο. Ζητούν επίσης από την Άγκυρα να σταματήσει τον εποικισμό των κατεχομένων και να επιτρέψει  στην Επιτροπή Αγνοουμένων την πρόσβαση στις στρατιωτικές ζώνες και στα αρχεία. Σημειώνουν επίσης, ότι η συνεχιζόμενη εδώ και πέντε χρόνια άρνηση της Τουρκία να ανοίξει τα αεροδρόμια και τα λιμάνια της σε κυπριακά πλοία και αεροπλάνα, εξακολουθεί να επηρεάζει την πορεία ένταξης στην Ε.Ε.
Στον τομέα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αναγνωρίζουν εντατικοποίηση των προσπαθειών για βελτίωσή τους, ζητούν ωστόσο από την Άγκυρα να βάλει τέλος στις παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου και στις υπερπτήσεις στα ελληνικά νησιά.  Θέτουν, επίσης θέμα διατήρησης του "διττού πολιτισμικό χαρακτήρα" της Ίμβρου και της Τενέδου και βελτίωσης της πρόσβασης της ελληνικής μειονότητας στην εκπαίδευση και την ιδιοκτησία.
Εξάλλου, στο ψήφισμα γίνεται λόγος για έλλειψη προστασίας των θρησκευτικών μειονοτήτων, καθώς εκτιμάται ότι οι αλλαγές στη νομοθεσία, ώστε να μπορούν να κατέχουν ιδιοκτησίες, να λειτουργούν χώρους λατρείας ή να εκπαιδεύουν κληρικούς, είναι περιορισμένης έκτασης.
Οι ευρωβουλευτές χαρακτήρισαν βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση τις αλλαγές στο τουρκικό σύνταγμα που έγιναν το 2010, όμως πρόσθεσαν ότι χρειάζεται "συνολική συνταγματική μεταρρύθμιση" προκειμένου να μετατραπεί η Τουρκία σε μια πραγματική δημοκρατία.
Μεταξύ άλλων, έκαναν λόγο για υπονόμευση της ελευθερίας του Τύπου, υποβάθμιση της θέσης των γυναικών,  αύξηση των αναγκαστικών γάμων και των εγκλημάτων "τιμής", ενώ ζήτησαν και λύση στο ζήτημα της απαγόρευσης της μαντίλας στα πανεπιστήμια.
Το τελικό κείμενο του ψηφίσματος αποτέλεσε το προϊόν διαπραγματεύσεων, καθώς το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ήθελε να περιλαμβάνει εδάφιο, με το οποίο τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. θα καλούνταν να εξετάσουν τη δυνατότητα θέσπισης μίας "προνομιακής εταιρικής σχέσης" με την Τουρκία ως εναλλακτική λύση στην πλήρη ένταξη της.
Από τη μεριά τους, οι Σοσιαλιστές ζητούσαν να αναφέρεται ρητά ότι κοινός στόχος είναι η πλήρης ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.
Τελικά, επελέγη η η ίδια διατύπωση που είχε χρησιμοποιηθεί και το 2009, σύμφωνα με την οποία η έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, το 2005, αποτέλεσε την "αφετηρία μιας μακράς και ανοιχτής διαδικασίας" .

ΠΗΓΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Τό ψυχολογικό προφίλ της σύγχρονης Τουρκίας ( κείμενο στα αγγλικά)

An expert in political psychology has drawn the psychological profile of Turkey’s ruling and main opposition parties, while offering both some advice for improving how the public perceives them ahead of the general elections.

According to Professor Abdülkadir Çevik, founder of Turkey’s first academic center devoted to political psychology, the ruling party has successfully used the “psychology of victimization” as a political tool to gain votes, but its leader should focus more on promoting his vision for Turkey rather than fighting with critics.

The main opposition, meanwhile, needs to resolve its internal conflicts and present a unified front to the public, Çevik said. He added that the ongoing tension in the country due to the lack of communication and dialogue between the two key parties stems from intolerance to criticism.



More on AKP
Turkish ruling party's candidate list shaping up
Turkey’s ruling party is seeking to expand its voter spectrum and attract voters from all backgrounds, especially ones with a nationalist profile, ahead of June’s elections.
Read more here.

“I believe the way the political leaders were psychologically raised in their families is crucial in this situation,” Çevik told the Hürriyet Daily News & Economic Review in an interview.

“Prime Minister Recep Tayyip Erdoğan is a very charismatic leader possessing leadership qualities. He is very successful in communicating with the public and convincing people. But he has weaknesses,” Çevik said. “He should be tolerant of criticism. He gets angry when others don’t find him sincere when he believes he is being sincere and acting in a true manner.”

Though anger is part of Erdoğan’s nature, if he becomes more tolerant of criticism, no one can hold him back, said Çevik, who is also the chairman of the Political Psychology Association established in 2006.

“Leaders should not always be critical but should give hope to people. They should have visions for the future. Erdoğan, for instance, talks about his plans for 2023 to create an expectation about the future among the public,” he said. “The main opposition leader [Kemal Kılıçdaroğlu] should do the same instead of engaging himself in constant criticism.”

‘CHP is scattered’

Kılıçdaroğlu’s Republican People’s Party, or CHP, presents an instable and inconsistent image to the public because of the different voices coming from the party, Çevik said, adding that this harms public confidence in the main opposition.

“Our society is not accustomed to hearing different voices from one party. We come from imperialism and a patriarchal culture. The idiom ‘Whatever happens in a family remains within a family’ is valid for our society,” Çevik said.

“Different voices should thus first be discussed within the CHP itself and a compromise should be reached. Different voices create concern among the public. The CHP leader should bring the party together,” he added.

Çevik also suggested the CHP and other parties from that end of the political spectrum consider revamping some of their policies to better appeal to voters.

“If 60 percent of voters in a country are conservative, it should be admitted that the structure of the society is conservative. The leftist parties have thus far seen around 40 percent at the most. The votes of the right-leaning parties have always been more,” he said. “If the left parties want to increase their votes, they should undergo a change in line with the public demands.”

‘Psychology of victimization’

Professor Çevik’s newly established political-psychology center at Ankara University is Turkey’s only academic center dedicated to employing the discipline’s methodology to examine the relationship between politics and psychology, with a focus on analyzing and resolving conflicts among large ethnic, religious or political ideological groups, both domestically and internationally.

Though the discipline became familiar to the Turkish public only recently, when the government employed well-known political-psychology expert Vamık Volkan to help solve the Kurdish question, Çevik headed a similar center at the Prime Ministry between 1992 and 1997 to research the psychological factors behind the terror problem.

In addition to the terror problem, the center at Ankara University plans to analyze neighboring countries’ perceptions of Turkey with the aim of providing input to government studies on various topics.

In his comments on the psychological dynamics of Turkish politics and society, Çevik said the “psychology of victimization” played a major role in the ruling Justice and Development Party, or AKP, winning power in 2002.

“The psychology of victimization gains votes for the political parties and the AKP currently makes use of it in the most successful way,” Çevik told the Daily News.

“Both Turkish society, which has itself faced many unjust treatments in its history, including military coups, and its members eventually identify their social and individual grievances in their own families with those of the political parties, coming to the conclusion that [one party is] ‘the party that thinks and feels like me,’” he said.

“Turkish society can’t give up its habits. The uncertainty of the unknown discourages and frightens [it from voting for different parties.] Society didn’t know the AKP in 2002 but it came to power thanks to the psychology of victimization it demonstrated,” Çevik said.

“Prime Minister Erdoğan did the same on the headscarf issue and during the referendum period, in which he recalled that he was jailed during the coup era and brought those who were executed during the coup era to the agenda [to garner votes from the coup victims].”
Source : Hurriyet Daily News

Ο αδύναμος κρίκος της Αραβικής κρίσης

Το Βασίλειο του Μπαχρέιν καταλαµβάνει 665 τετραγωνικά χιλιόµετρα γης - λιγότερο από το ένα δέκατο της γης που καταλαµβάνει η Αίγυπτος. Η έκτασή του όµως είναι αντιστρόφως ανάλογη µε τον γεωπολιτικό αντίκτυπο που θα είχε µια ενδεχόµενη ανατροπή του καθεστώτος
Οι ταραχές που σηµειώνονται στο µικροσκοπικό βασίλειο ανησυχούν βαθύτατα τόσο τη Σαουδική Αραβία όσο και τις ΗνωµένεςΠολιτείες. ΤοΡιάντ ζει έναν πραγµατικό εφιάλτη. Η βασιλική οικογένεια τηςΣαουδικής Αραβίας έχασε µετην ανατροπή του Χόσνι Μουµπάρακ ένανκαλό φίλο στην Αίγυπτο. Τώρα, τρέµει ότι ο ιός της διαµαρτυρίας τωνσιιτών στο Μπαχρέιν απέναντι στον σουνίτη µονάρχη θα µπορούσε να προσβάλει τους σιίτες της Σαουδικής Αραβίας. Η αναλογία δεν είναι η ίδια. Στο Μπαχρέιν η πλειονότητα του πληθυσµού είναι σιίτες. Στη Σαουδική Αραβίααποτελούν το 15% του πληθυσµού. Κατοικούν όµως στις ανατολικές περιοχές του βασιλείου, εκεί όπου υπάρχουν τα πλουσιότερα κοιτάσµατα πετρελαίου. Ολα αυτά θα είχαν λίγη σηµασία εάν το Ριάντ – και οι Ηνωµένες Πολιτείες – δεν έβλεπαν στους Αλ Χαλίφα, την οικογένεια που κυβερνά το Μπαχρέινεδώ και 200 χρόνια, ένα ανάχωµα απέναντι στο σιιτικό Ιράν. Για τους συµµάχους στον Κόλπο η σταθερότητα του καθεστώτος είναι ζωτικής σηµασίας – το Μπαχρέιν στα µάτια τους είναι ο αδύναµος κρίκος στην αλυσίδα που έχει σχηµατιστεί απέναντι στηνιρανική επιρροή. «Θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι εάν κινδυνεύσει το καθεστώς στοΜπαχρέιν, ηΣαουδική Αραβίαθα παρέµβει»,σηµείωνε στο πρακτορείο Ρόιτερ ο αναλυτής Αϊχάµ Κάµελτου Ινστιτούτου «Ευρασία» πουεδρεύει στην Ουάσιγκτον.

μια σιιτική κυβερνήσή, φίλα προσκείµενη προς το Ιράν, θα έθετε σε κίνδυνο ακόµηκαι την παρουσίατου 5ουΑµερικανικού Στόλου, ο οποίοςχρησιµοποιεί το νησί ως βάση. Το Ριάντ χρειάζεται τις αµερικανικές δυνάµεις για την απρόσκοπτηροή τουσαουδαραβικού πετρελαίου. Για την Ουάσιγκτον, η βάση στο Μπαχρέιν είναι πολλαπλώςσηµαντική.Από εκεί επιτηρεί το Πεντάγωνο το Ιράν και από εκεί επιχειρεί για την αποτροπή της πειρατείας στην περιοχή. Η σηµασία της ήταν τεράστια στους πολέµους τουΙράκ και του Αφγανιστάν. Οι ΗΠΑ καλύπτουν από το 1948 µε αυτήντη βάση µια περιοχή που καλύπτει τον Περσικό Κόλπο, την Ερυθρά Θάλασσα, τον Κόλπο τουΟµάν, µέρος τουΙνδικού Ωκεανού καιαρκετές σηµαντικές θαλάσσιες διαδροµές. ΗΟυάσιγκτον αναγνώριζε πάντοτε τις υπηρεσίες που προσέφερε το Μπαχρέιν στη στρατηγική της.Το 2003 ο τότε πρόεδρος Τζορτζ Μπους είχε χαρακτηρίσει το βασίλειο έναν από τους πιο σηµαντικούς συµµάχους εκτός ΝΑΤΟ. Σε επίσκεψή της στη χώρα τονπερασµένο∆εκέµβριο, η αµερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον είχε κάνει λόγο για «υποδειγµατικό συνεταίρο» όχι µόνο για τις ΗΠΑ αλλά και για τις υπόλοιπες χώρες στην περιοχή. ή ΕΥΡΏΠΉ δεν είναι έξω από αυτό το κάδρο. Χθες, ο βρετανός υπουργός Εξωτερικών Ουίλιαµ Χέιγκ εξέ φρασε τησθεναρή αντίθεσή του σε οποιαδήποτε ενέργειαπου θα πυροδοτούσε θρησκευτικές εντάσεις µεταξύ σιιτώνκαι σουνιτών αλλά καισε οποιαδήποτε παρέµβαση από άλλα κράτη στα εσωτερικά του Μπαχρέιν. Είναι σαφές ότι στο µυαλό του δεν ήταν η Σαουδική Αραβία αλλά το Ιράν. Οπως όφειλε, ο Χέιγκ υπερασπίστηκε παράλληλα το δικαίωµα των πολιτών να διαδηλώνουν και το δικαίωµα στην ελευθερία της έκφρασης.

Αυτή η δήλωση είναι το τεντωµένο σκοινί πάνω στο οποίο πατάει η Ευρώπη. Στη θεωρία η Γηραία Ηπειρος υπερασπιζόταν τις δηµοκρατικές αξίες. Στην πράξη, έκλεινε τα µάτιασε πολλάαπολυταρχικά καθεστώτα. Οι λόγοι δεν ήταν µόνο οικονοµικοί. Τοκαθεστώς του Καντάφι στηΛιβύη, του Μουµπάρακ στην Αίγυπτο ή του Μπεν Αλι στην Τυνησία συγκρατούσαν ορδές µεταναστών που απελευθερώνει σήµερα η πτώση τους. Αντίθετα µε το 1989,αυτήν τη φορά είναι πολύ πιο δύσκολο για την Ευρώπη να βρεθεί στη σωστή πλευρά της Ιστορίας.

Source : TA NEA