Geopolitical Research Institute(GRI)/Εταιρεία Γεωπολιτικών Ερευνών(ΕΓΕ)

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

The Gulen Movement : Re-building the Ottoman dream


By Sharon Higgins, founding member of Parents Across America
Note: This is an expanded version of a guest postpublished in The Washington Post under Valerie Strauss’s column, The Answer Sheet, on March 27, 2012.
The largest charter school network in the United States is operated by people in and associated with the Gulen Movement (GM), a secretive and controversial Turkish religious sect. With 135 schools enrolling more than 45,000 students, this network is substantially larger than KIPP, the well-known charter management organization with 109 schools.
A lack of awareness about this situation persists despite it being addressed in a nationalpaper and in articles about Gulen charter schools in Utah (also here), Arizona, (also here),IllinoisTennesseePennsylvania (also here), OhioIndianaOklahoma (and here), Texas(also here), ArkansasLouisiana (also here), New JerseyGeorgia, and North Carolina.
It has also been reported that the FBI and the Departments of Labor and Education are investigating hiring practices at these schools, and the practice of replacing certified American teachers with uncertified Turkish teachers, who often speak limited English and are paid higher salaries, through the use of visas that are supposed to be reserved for workers in shortage areas.
Other concerns that have raised about their charter schools relate to questionable admissions practices; the channeling of school funds to close associates; abuse of contractors; participation in biased, GM-created competitions; incidents of bribing; using the schools to generate political connections; science fair projects being done by teachers; unfair hiring and termination practices; and more.
The NY Times this year focused on the way in which Texas Gulen charters have funneled funds to a network of Turkish construction companies. A class-action lawsuit is also being considered. Despite all of this, authorizers continue to approve charter applications, parents continue to send their children to them, and taxpayers keep funding the schools – all without much discussion.
The Gulen Movement originated in Turkey in the late 1960s and has become increasingly powerful. Its members are followers of Fethullah Gulen (b. 1941) a self-exiled Turkish preacher who has lived on a secluded compound in rural Pennsylvania since 1998. Members of the GM call themselves hizmet, meaning “volunteer services” movement. The GM conducts four primary activities around the world: a media empire, business organizations, an enormous number of Turkish culture-promoting and interfaith dialog organizations, and a network of schools in over 100 countries, a large portion of which are US charter schools.
After the dissolution of the Soviet Union in 1991, the GM began to establish schools outside of Turkey, first in the newly established republics of Central Asia and then beyond. One expert noted that the “…worldwide extent of Fethullah Gulen’s educational network testifies to the internationalist, even imperialist, nature of the movement.”
The first Gulen charter school was opened in 1999. US officials have known about the movement’s involvement in charter schools since at least 2006 when our Istanbul consulate noticed that a large number of Turkish men, suspected to be GM-affiliated, were seeking visas to work at charter schools. A company specializing in geopolitical analysisreported in 2010 that the GM was running “…more than 90 charter public schools in at least 20 states.”
Board members of Gulen charter schools are primarily Turkish or Turkic and often can be tied to other Gulenist organizations. GM schools around the world emphasize math, science, and technology, and always provide Turkish cultural instruction, as these are subjects favored by Fethullah Gulen. Turkish or Turkic individuals, almost all male, are imported (referred to as “international” teachers) to teach these subjects and serve as school administrators. They sometimes transfer to other schools, but only those within the movement’s network. Around the world, local teachers are usually hired for elementary grades and the non-Gulen favored subjects. The charter schools have been criticized for importing so many teachers, but defend their practice by claiming that they are unable to find qualified Americans.
Although there is little awareness in the United States about the GM’s charter schools, major daily Turkish newspapers have acknowledged their existence for some time. Readers of Milliyet were informed in 2010 that the Walton Family Foundation had given $1M to Gulen’s charter schools in California (translation here). The Gates Foundation hasgiven millions in funding to the chain as well.
And in 2009, readers of Sabah were presented with an account of GM insiders discussinghow the US charter schools serve the movement’s goals: “…through education, we can teach tens of thousands of people the Turkish language and our national anthem, introduce them to our culture and win them over. And this is what the Gulen Movement is striving for.” GM-associated news agencies periodically feature reports about Gulen charter school students participating in movement-sponsored cultural events (e.g. here,here, and here).
As recently revealed by WikiLeaks, last year an analyst with the “global intelligence” company Stratfor who met with various Gulenists in Turkey in 2010, sent emails home about his discussions and findings. One message discussed how one of these Gulenists claimed that the organization had managed to gain influence through the “penetration of military …He gave an example of the Gulen school influence — he met with the Algerian ambassador – trained in a Gulen school, spoke fluent Turkish, extremely friendly to the Turkish government. A very well-oiled system.”
The Gulenists discussed their goals for their schools:
We also discussed the Gulen schools that are spreading across the globe, expanding Turkish influence. Of course these are the schools with teh best resources, facilities. Students will learn how to speak Turkish, the national anthem, how to be the ‘right kind of Muslim’, etc. In essence, it buys them loyalty. We are still working on getting a complete  database of Gulenist schools.  They claim that have more than 2,000 in 200 countries so far.
Nevertheless, when school operators have been asked if their schools are tied to the Gulen Movement, the responses have been either flat denials (also herehere, and here)  or highly ambiguous (also herehere, and here). One newspaper reporter explained thatstrategic ambiguity was a GM style.
As one expert stated, “… [the Gulen Movement’s] structure, ambitions, and size remain opaque, making assessment of its impact and power difficult…” and added, “Fethullahci are often loath to declare themselves openly as such.” Another noted, “…some [Fethullah Gulen Community] members publicly deny affinity or membership with the movement.” And a Turkish observer remarked, “No society would tolerate this big of an organization being this untransparent.” When the GM has been exposed involuntarily or criticized, it has been known to respond with evasive measures or defensive attacks (e.g. see the comments that appeared under the Washington Post piece).
Because of our charter school system, the US is the only country where the Gulen Movement has been able to establish schools which are fully funded with public money. In other countries the movement’s schools are private, supported with tuition and himmet. A researcher explained that himmet is a religious donation collected from members who are assured “…that it goes to a ‘faithful’ cause (e.g., to pay for a student’s scholarship, to provide start-up capital for a new school, to send a group of influential Americans on a two-week trip to Turkey, to sponsor an ‘academic’ conference devoted to Fethullah Gulen, etc).”
Gulen charter schools regularly take students to Turkey. The movement’s interfaith dialog and Turkish culture-promoting organizations also provide Turkey trips to academics, journalists, politicians and other public officials (e.g. herehereherehere, and here). Tours include sightseeing as well as visits to GM-affiliated institutions (news outlets, schools, etc.). A special feature of these guided “cultural immersion” trips is at least one visit to the home of a Turkish family, with up to three different home visits within nine days.
Gulen’s official website contains many articles about his teachings and opinions, including those on education and secrecy. The movement portrays itself as a promoter of dialogue, tolerance, and understanding, but the fact of the matter is that the GM is intensely controversial in Turkey. As a well-respected journalist recently wrote, “[Gulen] is reviled and feared by much of Turkey’s population.”
Controversies include the GM’s involvement with creationism, restriction of women’s rights,and other issues connected to its conservative religious agenda, to claims about framingpolitical opponents, intimidating the press, infiltrating police and military forces, and  thearrest of several prominent journalists in Turkey last year (also here).
As a reporter for the Lebanon Star wrote, “Celebrated for their investigative work, at the time of their arrests the journalists were investigating a shadowy Islamic group known as the Gulen Movement, founded in the 1960s by Turkish cleric Fethullah Gulen, who left Turkey for the United States in 1998.” Prior to his arrest, one of the journalists had completed a book called “The Imam’s Army,” which detailed allegations of how the movement sought to cover up its infiltration of the police force during an internal investigation.
Concerns about this group have arisen in other countries about their schools being used to recruit members, and spread Turkish culture and fundamentalist religious ideas (e.g. in the Republic of Georgia here, Central Asia here, and in the EU here).
There has been wide speculation on what the Gulen Movement really wants (e.g. here andhere) and this particular topic is in need of serious research and discussion. One expertsuggested: “The movement, which is rooted in selective vision of the glorious Ottoman past, has its own imperial vision of turning Turkey into a global power.”
Although the topic is a sensitive one, there are good reasons for education officials and the public at large to learn more about the Gulen Movement and take a good look at how taxpayer funds are being used to fuel the rapid expansion of its charter school network.
Source :http://parentsacrossamerica.org/2012/04/the-gulen-movement%E2%80%99s-connection-to-the-largest-us-charter-network/

Παίζοντας το παιχνίδι της παγκοσμιοποίησης

"Ο κόσμος είναι ένα μεγάλο εστιατόριο. Ενώ πιστεύεις ότι είσαι ο πελάτης, ανακαλύπτεις, ότι είσαι το πιάτο ημέρας"
    (Αρκάς)

Ειρωνικό, αλλά καίριο το σχόλιο του Αρκά, στο οποίο αντικατοπτρίζεται όλη η αλήθεια, που αφορά τους ανίσχυρους και...
μικρούς, είτε αυτοί είναι πολίτες της Ελλάδας, είτε είναι τα κράτη της Ευρώπης που απειλούνται με αφανισμό, είτε –ακόμη- και τους ισχυρούς, οι οποίοι για έναν παράδοξο λόγο φαίνεται να πριονίζουν το κλαδί στο οποίο κάθονται, αφού οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στο τέλος που επιβάλλουν στα μικρά ανίσχυρα θύματά τους.

Το τελευταίο διάστημα παρατηρούμε πως η τάση εξαγωγής χρημάτων σε ισχυρές τράπεζες του ευρωπαϊκού βορρά (δηλαδή της Γερμανίας) δεν είναι φαινόμενο μόνο Ελληνικό, αλλά τείνει να πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις και στις υπόλοιπες χώρες του Ευρωπαϊκού νότου, λόγω της ανασφάλειας που αισθάνονται οι (μεγαλο)καταθέτες από το οικονομικό περιβάλλον που δημιουργείται. Αυτή η «κένωση» του ρευστού κατορθώνει να επιταχύνει την διαδικασία πτώχευσης των μη ισχυρών οικονομικά κρατών. Όμως, μία πτώχευση της Ελλάδας (η οποία αποτελεί το πλέον ανίσχυρο μέλος των PIIGS) θα οδηγήσει σε ένα φαινόμενο ντόμινο (γεγονός αποδεκτό και καταγεγραμμένο από όλους τους οικονομολόγους) ολόκληρο τον ευρωπαϊκό νότο, καταστρέφοντας –ουσιαστικά- τους πελάτες των ισχυρών, κυρίως της Γερμανίας.

Το οικονομικό κραχ της Ελλάδας θα είναι όμως –δυστυχώς- το πρώτο. Το δεύτερο και ισχυρότερο, θα είναι αυτό της Γερμανίας, η οποία θα απωλέσει σημαντικότατα κεφάλαια λόγω μείωσης του πελατειακού της καταλόγου (σε ύψος περίπου 40%) από τον ευρωπαϊκό νότο. Θέλει πραγματικά η Γερμανία να συμβεί κάτι τέτοιο; Και αν ναι, γιατί; Δεν γνωρίζει η Γερμανική κυβέρνηση πως η αλλαγή αυτή θα επηρεάσει τις κοινωνίες των κρατών που θα πτωχεύσουν και θα υπάρξουν μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις, οι οποίες ίσως και να είναι πρωτόγνωρες και ισοδύναμες με έναν πόλεμο;

Η απάντηση βρίσκεται στα σωρευμένα κεφάλαια –τα οποία συνεχώς αυξάνονται- στις τράπεζές της. Η Γερμανία θα βρεθεί ξαφνικά ως εγγυήτρια δύναμη του ευρώ, μέχρι τη στιγμή που και η ίδια θα «καταρρεύσει», λόγω της τεράστιας οικονομικής ζημίας, η οποία θα προκληθεί από την μη διάθεση ενός τεράστιου όγκου της παραγωγής της. Αυτό θα είναι το τεχνητό κραχ και ελάχιστα απέχει από το αμερικανικό κραχ, το οποίο στάθηκε αφετηρία για την δημιουργία μίας κυριαρχίας των τραπεζιτών στις ΗΠΑ. Όμως, ο σκοπός στην περίπτωση της Ευρώπης, δεν φαίνεται να είναι η επιβολή των μεγαλο-τραπεζών, η οποία ήδη υφίσταται, στο ευρωπαϊκό οικονομικό γίγνεσθαι. Ο σκοπός είναι να δημιουργηθεί η ανάγκη ενός οικονομικού και πολιτικού μοντέλου, το οποίο θα μπορέσει να εγγυηθεί την ευημερία και τον κοινωνικό εφησυχασμό σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Η Γερμανία εντός της ζώνης του Ευρώ δεν αποτελεί οικονομικό πρότυπο, διότι ουσιαστικά καταστρέφει την οικονομική βάση στην οποία στηρίζεται ακριβώς όπως η υπερεντατική γεωργία καταστρέφει ένα χωράφι. Ας μην ξεχνάμε ότι κοντά στο 40% των Γερμανικών εξαγωγών κατευθύνθηκε τα τελευταία χρόνια εντός της ζώνης του Ευρώ.

Για να αγοραστούν όλα αυτά τα αγαθά, κάποιοι έπρεπε να συντηρούν εμπορικά ελλείμματα. Το Ευρώ, έτσι όπως λειτουργεί σήμερα, ουσιαστικά λειτουργεί ως μηχανισμός ενίσχυσης του γερμανικού εξαγωγικού μοντέλου εις βάρος όμως των υπόλοιπων εταίρων και αυτό γιατί δεν υπάρχει αποτελεσματικός μηχανισμός οικονομικής σύγκλισης (convergence mechanism), ούτε υπάρχει μηχανισμός εξομοίωσης οικονομικού ρίσκου (risk sharing mechanism).

Με πιο απλά λόγια, όσο η ΕΚΤ αδυνατεί να λειτουργήσει ως ο δανειστής τελευταίου καταφυγίου (lender of last resort), τόσο θα είναι έκθετη η ευρωζώνη σε κερδοσκοπικές επιθέσεις και τόσο θα υπάρχει αιμορραγία κεφαλαίων από το Νότο προς τη Γερμανία.

Αυτό θα οδηγήσει σε κατάρρευση της ζώνης του Ευρώ με μαθηματική ακρίβεια ακριβώς επειδή οι κερδοσκοπικές επιθέσεις είναι σε μεγάλο βαθμό αυτό-εκπληρούμενες προφητείες: γνωρίζουν εκ των προτέρων οι κερδοσκόποι ότι αποτελούν τους μονοπωλιακούς δανειστές των κρατών της Ευρωζώνης και έτσι όλα τα κράτη βρίσκονται δυνητικά στο έλεος τους.

Επομένως η τρέχουσα γερμανική οικονομική πολιτική είναι αδιέξοδη για τα γερμανικά εθνικά συμφέροντα στο βαθμό που η Γερμανία ελπίζει να ανταγωνιστεί στο μέλλον τους Ασιατικούς γίγαντες. Ναι, κάποιοι στην Γερμανία γνωρίζουν πως δεν εργάζονται για το συμφέρον της χώρας τους, αλλά για κάτι άλλο, πολύ μεγαλύτερο και από την σημερινή παντοδύναμη Γερμανία…

Από εκεί και πέρα είναι φυσικά θεμιτό και απολύτως απαραίτητο το κάθε κράτος να προσπαθεί να επικεντρώνει την παραγωγή του εκεί όπου διαθέτει συγκριτικό πλεονέκτημα και γι αυτό τα γερμανικά αυτοκίνητα ή οι γερμανικές οικιακές συσκευές για παράδειγμα προτιμούνται ανεξάρτητα της τιμής τους από τα ανταγωνιστικά προϊόντα. Είναι για τον ίδιο λόγο που θα προτιμήσετε να κοσμήσετε το σαλόνι σας με ένα περσικό χαλί αντί για ένα όμοιο του φτιαγμένο π. χ στο Βέλγιο.

Η Γερμανία, παίζει απλά το παιχνίδι της παγκοσμιοποίησης και –δυστυχώς- η Ελλάδα μέσω της ακατανόητης οικονομικής πολιτικής του Γιώργου Παπανδρέου έγινε η κερκόπορτα για την υλοποίηση της δημιουργίας ενός τεχνητού οικονομικού εκβιασμού προς τους λαούς της Ευρώπης. Ίσως και η πρόσφατη πρόσκληση του Γιώργου Παπακωνσταντίνου την λέσχη Bilderberg να αποτελεί και επιβράβευση της ειδικής εργασίας που ο συγκεκριμένος κατέβαλε προς την κατεύθυνση δημιουργίας ανώμαλου οικονομικού κλίματος στην Ελλάδα, παρά τις επίμονες αντίθετες προβλέψεις και συστάσεις που έκαναν διεθνείς οικονομολόγοι (εξαιρουμένων των οικονομολόγων που δρούσαν ως σύμβουλοι του Γιώργου Παπανδρέου).



Η πτώχευση της Ελλάδας επίκειται, επειδή έτσι έχει προγραμματιστεί κι έτσι πρέπει να γίνει. Η επόμενη, όμως, πτώχευση, που θα είναι αυτή της Γερμανίας, θα αλλάξει την ροή των ευρωπαϊκών εξελίξεων και –φυσικά- θα αλλάξει ριζικά την εικόνα της Ευρώπης όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Η παγκοσμιοποίηση, δεν θέλει μόνο ένα κοινό νόμισμα, αλλά θέλει και μία ενιαία πολιτική, η οποία θα αντιμετωπίζει τους πολίτες ως αριθμούς που καταλαμβάνουν έναν χώρο (εδώ ίσως θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί η Ε.Ε. επιμένει από της συστάσεώς της στην κατάργηση των εθνικών χαρακτηριστικών και στην ανάδειξη των μειονοτήτων…).

Στο αμέσως επόμενο διάστημα, ως χώρα και ως πολίτες, θα βιώσουμε την επιβολή του μέτρου θανάτωσης του πειραματόζωου, προκειμένου να γίνει πιεστικότερη και πειστικότερη η ανάγκη υπακοής και στους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς. Δεν το έχουμε κατανοήσει ακόμη σαν λαός, αφού με «χειρουργικές παρεμβάσεις» τοποθετούνται ελάσσονος σημασίας ζητήματα στην καθημερινότητά μας, αλλά έχουμε γίνει ο πυροκροτητής της επικείμενης ευρωπαϊκής κατάρρευσης. Θα μπορούσαμε να γίνουμε και πυροκροτητής της επαναφοράς της Ευρώπης στην Ευρώπη των λαών, της ισότητας και της δημοκρατίας, αλλά με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό κάτι τέτοιο δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Εξάλλου, η (δίκαιη αλλά πολύ εύστοχα «εισαχθείσα») καχυποψία του σημερινού Έλληνα πολίτη, δρα ως απαγορευτικό μέσο προς την κατεύθυνση αναγνώρισης της οδού διάσωσής του.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, υπήρξαν πολλές «προτροπές» προς την κατεύθυνση υλοποίησης της οργής των πολιτών, προκειμένου να δημιουργηθεί το κατάλληλο «κλίμα» για την αύξηση της αστυνόμευσης, αλλά και προκειμένου να δημιουργηθεί το άλλοθι εκείνο που θα αθωώνει τους θύτες και θα ενοχοποιεί το θύμα (δεν θα πρέπει να αισθανθούμε καθόλου παράξενα εάν το επόμενο –κοντινό- χρονικό διάστημα υπάρξει μία στάση πληρωμών στην Ελλάδα, η οποία θα γίνει με το αιτιολογικό έλλειψης ρευστού, αλλά στην ουσία θα αυξήσει τις πιέσεις προς την κοινωνία, η οποία με τη σειρά της θα αντιδράσει με άκρως αναμενόμενο και άκρως βίαιο τρόπο, προς τέρψιν των διαμορφωτών της κοινής γνώμης και εκείνων που τους χρηματοδοτούν)!!! Ως εκ τούτου, δεν χρειάζεται να ανησυχούμε πως θα βγούμε δια της βίας από το ευρώ, αφού λειτουργούμε ως «δείγμα» και παράδειγμα προς αποφυγή για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να μείνει στο ευρώ, μέχρι και της ισοπέδωσής της… Σαν παράδειγμα θα φέρουμε την πολύ πρόσφατη παρέμβαση του οικου Fitch, ο οποίος πριν 12 μέρες υποβάθμισε την Ελλάδα λόγω των αυξημένων πιθανοτήτων να βγει από το ευρώ και τώρα λέει ότι είναι «απίθανο» να φύγει η χώρα από το ευρώ!!! Τι μπορεί να άλλαξε μέσα σε 12 μέρες; Η κατάσταση στην Ελλάδα χειροτερεύει μέρα με την μέρα αν το πάρουμε από οικονομικής άποψης.

Προ των εξελίξεων, λοιπόν, είναι προτιμότερο να ετοιμαζόμαστε ως λαός για τα χειρότερα, να παρατηρούμε τα όσα συμβαίνουν με έμφαση στην ανάγνωση πίσω από τις εικόνες και τις λέξεις, παρά να λειτουργούμε ως αυτόχειρες στηρίζοντας τις ορντινάντσες του τραπεζικού συστήματος, δηλαδή του μηχανισμού που χρησιμοποιείται για να ολοκληρωθεί η καταστροφή μας. Το πόσο γρήγορα θα διέλθουμε από την καταστροφή που με τόση επιμέλεια μας ετοίμασαν, είναι κάτι που εξαρτάται από εμάς τους ίδιους...

Source : anti-ntp.net

Κωνσταντίν