Geopolitical Research Institute(GRI)/Εταιρεία Γεωπολιτικών Ερευνών(ΕΓΕ)

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Η εθνική μας φτώχεια και ο πλούτος της χώρας

Οι φοροεπιδρομές και μάλιστα με άδικα χαράτσια, που απαιτεί η τρόικα, οδηγούν σε εξαθλίωση τις ασθενέστερες τάξεις και όχι σε έξοδο από την οικονομική κρίση. Η κυβέρνηση εκτελεί τις εντολές της τρόικας και έχει παραμελήσει το ουσιώδες, που είναι η ανάπτυξη, για την οποία περισσότερο ενδιαφέρονται οι ξένοι και λιγότερο εμείς, δηλαδή ο δικός μας επιχειρηματικός κόσμος και προπαντός το κράτος, το οποίο μπορεί να ανοίξει δρόμους για επενδύσεις, ώστε να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες της χώρας.
Το εκπληκτικό -όσο και παρήγορο- είναι ότι δυνατότητες υπάρχουν και πλούτος υπάρχει, που τον αφήσαμε και τον αφήνουμε ανεκμετάλλευτο. Σοβαρές μελέτες Ελλήνων και ξένων επιστημόνων δίνουν στοιχεία για το μέγεθος του πλούτου, που δεν αμφισβητούνται, αλλά μένουν οι μελέτες στα συρτάρια των υπουργείων και δεν αξιοποιούνται.
Υπάρχουν πρόσφατα και παλαιότερα παραδείγματα. Η γερμανική εταιρεία συμβούλων Roland Berger πρότεινε ένα σχέδιο -το ονόμασε «Εύρηκα»- που προβλέπει αποκρατικοποίηση της δημόσιας περιουσίας στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών θεσμών και υποστηρίζει ότι η εφαρμογή του θα φέρει μείωση του δημόσιου χρέους στο 88% του ΑΕΠ (από το 145% που είναι σήμερα), γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης και τη δημιουργία ενός εκατομμυρίου θέσεων εργασίας.
Το γερμανικό ενδιαφέρον για επενδύσεις στην Ελλάδα φάνηκε και από την επίσκεψη του Γερμανού αντικαγκελάριου και υπουργού Οικονομίας Φίλιπ Ρέσλερ στην Αθήνα, τον οποίο συνόδευαν και δεκάδες Γερμανοί επιχειρηματίες. Δεν άνοιξε όλα τα χαρτιά του ο αντικαγκελάριος, αλλά πέταξε το μπαλάκι στους Ελληνες επιχειρηματίες, ζητώντας τους να επενδύσουν αυτοί πρώτοι στη χώρα τους. Και επίσης ζήτησε από την κυβέρνηση να δημιουργήσει με μέτρα ευνοϊκό επενδυτικό κλίμα στην Ελλάδα.
Λίγο-πολύ γνωρίζουμε τι κάνουν και τι επιδιώκουν οι ξένοι επενδυτές για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, δηλαδή να κερδίσουν περισσότερα από την εκμετάλλευση του ελληνικού πλούτου. Το ερώτημα είναι: Τι κάνουμε εμείς; Τι κάνει η κυβέρνηση, τι κάνει ο επιχειρηματικός κόσμος για να αλλάξει το κλίμα, να πάρουμε μια ανάσα, να φανεί φως στο τούνελ; Για λογαριασμό του ΣΕΒ εκπονήθηκε από ξένη εταιρεία μια ειδική μελέτη με τίτλο: «Η Ελλάδα 10 χρόνια μπροστά. Προσδιορίζοντας το νέο μοντέλο ανάπτυξης για την Ελλάδα».
Η μελέτη επισημαίνει ότι στην προσεχή δεκαετία υπάρχει η δυνατότητα να αναπτυχθούν 13 επιχειρηματικοί κλάδοι και να προσφέρουν πλούτο 50 δισ. ευρώ και 540.000 νέες θέσεις εργασίας. Οι κλάδοι αυτοί είναι: ο τουρισμός, η ενέργεια, η βιομηχανία τροφίμων, η αγροτική παραγωγή, το εμπόριο, η παραγωγή γενοσήμων φαρμάκων, οι ιχθυοκαλλιέργειες, ο ιατρικός τουρισμός, η φροντίδα για την τρίτη ηλικία, η ανάπτυξη διαμετακομιστικών κόμβων, η διαχείριση αποβλήτων, προγράμματα κλασικών σπουδών κ.ά.
Ο ΣΕΒ περιμένει να πάρει μέτρα πρώτα το κράτος και όπως υπογράμμισε ο πρόεδρός του «να ολοκληρώσει αταλάντευτα την επώδυνη προσπάθεια αλλαγής στην οποία έχει δεσμευτεί». Ζητάει δηλαδή ευνοϊκά μέτρα για τους επενδυτές -πιο φθηνή εργασία, μικρότερη φορολογία κ.ά.- και πιο επώδυνα μέτρα για τους εργαζομένους. Ενα τέτοιο μοντέλο δεν οδηγεί σε έξοδο από την κρίση, αλλά σε παράτασή της για τους εργαζομένους με την κατεδάφιση κοινωνικών κατακτήσεων.
Ηανάπτυξη θέλει θυσίες, αλλά από όλους. Ο πλούτος της χώρας ανήκει σε όλους τους Ελληνες και δεν μπορεί να γίνει λεία για όποιους επενδυτές. Χρειάζεται, λοιπόν, ένα μοντέλο ανάπτυξης, που δεν θα παραμερίζει την κοινωνική δικαιοσύνη. Εκτός από τους ξένους και τον ΣΕΒ, μελέτες για τον πλούτο της χώρας, ιδιαίτερα τον ορυκτό, έχουν γίνει και από Ελληνες πανεπιστημιακούς και πρόσφατα και παλαιότερα. Εμεναν στα συρτάρια και αναδεικνύονται τελευταία σε τηλεοπτικές εκπομπές, από τις οποίες απουσιάζει το κυβερνητικό ενδιαφέρον, που πρόσφατα ξύπνησε για τα κοιτάσματα χρυσού, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Αποδεικνύουν και αυτές οι μελέτες ότι η Ελλάδα δεν είναι μια φτωχή χώρα, αλλά χώρα με τεράστιες δυνατότητες.
Υπάρχουν μελέτες που έγιναν πριν από πολλές δεκαετίες. Τον Μάρτιο του 1946 δημοσιεύθηκε μια μελέτη με τίτλο «Κοιτάζοντας μπροστά», που έγραψαν δύο τεχνικοί της Αριστεράς, ο Π. Ι. Καπασακάλης και ο Γ. Αργυρόπουλος. Εντυπωσιασμένος από τα στοιχεία που ήρθαν στο φως, ο αείμνηστος Παύλος Παλαιολόγος παρουσίασε τη μελέτη σε δύο χρονογραφήματά του στις 19 και 20 Μαρτίου 1946.
Σημείωνε ο Παλαιολόγος: «Αλλά πριν κοιτάξουν μπροστά οι δύο τεχνικοί, κάνουν μιαν απροκάλυπτη ομολογία. Την ομολογία ότι η εθνική μας φτώχεια είναι η βασική αιτία της κακοδαιμονίας μας. (...) Υπάρχει, λέγαμε, ο λυτρωτής που θα εκβάλει από τον ελληνικό οίκο την εθνική φτώχεια. Και δεν βρίσκεται ο ελευθερωτής αυτός έξω από μας. Είναι η γη, οι θάλασσες, τα δάση, τα ποτάμια, το υπέδαφός μας (...) θησαυρούς ανεκμετάλλευτους περιέχουν οι κάμποι, τα νερά, τα σπλάχνα της γης μας. (...) Τριάντα χρόνια θα χρειαστούν για να περάσουμε από το χαρτί στην ολοκλήρωση των παραγωγικών έργων. Προ πάντων όμως θα χρειαστεί μυαλό, σύστημα και δουλειά. (...) Δουλειά. Εφτάωρο αλλού; Δεκάωρο σ' εμάς. Και όχι δουλειά-κοροϊδία. Οχι κομπολόι και καφετσίγαρο. Οχι συζήτηση και λακριντί. Οχι δημόσια υπνωτήρια οι δημόσιες υπηρεσίες. (...) Ας μπούμε με το καλό στον τροχό της αληθινής δουλειάς και τα ξαναλέμε». Πέρασαν από το 1946, που τα έγραψε ο Παλαιολόγος, 65 χρόνια. Και είμαστε στα ίδια!
Source :  "Ελευθεροτυπία"

Επίλυση κρίσεων ( κείμενο στα αγγλικά)

In many cases, conflict in the workplace just seems to be a fact of life. We've all seen situations where different people with different goals and needs have come into conflict. And we've all seen the often-intense personal animosity that can result.
The fact that conflict exists, however, is not necessarily a bad thing: As long as it is resolved effectively, it can lead to personal and professional growth.
In many cases, effective conflict resolution can make the difference between positive and negative outcomes.
The good news is that by resolving conflict successfully, you can solve many of the problems that it has brought to the surface, as well as getting benefits that you might not at first expect:
  • Increased understanding: The discussion needed to resolve conflict expands people's awareness of the situation, giving them an insight into how they can achieve their own goals without undermining those of other people.
  • Increased group cohesion: When conflict is resolved effectively, team members can develop stronger mutual respect, and a renewed faith in their ability to work together.
  • Improved self-knowledge: Conflict pushes individuals to examine their goals in close detail , helping them understand the things that are most important to them, sharpening their focus, and enhancing their effectiveness.
However, if conflict is not handled effectively, the results can be damaging. Conflicting goals can quickly turn into personal dislike. Teamwork breaks down. Talent is wasted as people disengage from their work. And it's easy to end up in a vicious downward spiral of negativity and recrimination.
If you're to keep your team or organization working effectively, you need to stop this downward spiral as soon as you can. To do this, it helps to understand two of the theories that lie behind effective conflict resolution:

Understanding the Theory: Conflict Styles

In the 1970s Kenneth Thomas and Ralph Kilmann identified five main styles of dealing with conflict that vary in their degrees of cooperativeness and assertiveness. They argued that people typically have a preferred conflict resolution style. However they also noted that different styles were most useful in different situations. They developed the Thomas-Kilmann Conflict Mode Instrument (TKI) which helps you to identify which style you tend towards when conflict arises.
Thomas and Kilmann's styles are:
Competitive: People who tend towards a competitive style take a firm stand, and know what they want. They usually operate from a position of power, drawn from things like position, rank, expertise, or persuasive ability. This style can be useful when there is an emergency and a decision needs to be make fast; when the decision is unpopular; or when defending against someone who is trying to exploit the situation selfishly. However it can leave people feeling bruised, unsatisfied and resentful when used in less urgent situations.
Collaborative: People tending towards a collaborative style try to meet the needs of all people involved. These people can be highly assertive but unlike the competitor, they cooperate effectively and acknowledge that everyone is important. This style is useful when a you need to bring together a variety of viewpoints to get the best solution; when there have been previous conflicts in the group; or when the situation is too important for a simple trade-off.
Compromising: People who prefer a compromising style try to find a solution that will at least partially satisfy everyone. Everyone is expected to give up something, and the compromiser him- or herself also expects to relinquish something. Compromise is useful when the cost of conflict is higher than the cost of losing ground, when equal strength opponents are at a standstill and when there is a deadline looming.
Accommodating: This style indicates a willingness to meet the needs of others at the expense of the person's own needs. The accommodator often knows when to give in to others, but can be persuaded to surrender a position even when it is not warranted. This person is not assertive but is highly cooperative. Accommodation is appropriate when the issues matter more to the other party, when peace is more valuable than winning, or when you want to be in a position to collect on this "favor" you gave. However people may not return favors, and overall this approach is unlikely to give the best outcomes.
Avoiding: People tending towards this style seek to evade the conflict entirely. This style is typified by delegating controversial decisions, accepting default decisions, and not wanting to hurt anyone's feelings. It can be appropriate when victory is impossible, when the controversy is trivial, or when someone else is in a better position to solve the problem. However in many situations this is a weak and ineffective approach to take.
Once you understand the different styles, you can use them to think about the most appropriate approach (or mixture of approaches) for the situation you're in. You can also think about your own instinctive approach, and learn how you need to change this if necessary.
Ideally you can adopt an approach that meets the situation, resolves the problem, respects people's legitimate interests, and mends damaged working relationships.

Understanding The Theory: The "Interest-Based Relational Approach"

The second theory is commonly referred to as the "Interest-Based Relational (IBR) Approach". This type of conflict resolution respects individual differences while helping people avoid becoming too entrenched in a fixed position.
In resolving conflict using this approach, you follow these rules:
  • Make sure that good relationships are the first priority: As far as possible, make sure that you treat the other calmly and that you try to build mutual respect. Do your best to be courteous to one-another and remain constructive under pressure.
  • Keep people and problems separate: Recognize that in many cases the other person is not just "being difficult" – real and valid differences can lie behind conflictive positions. By separating the problem from the person, real issues can be debated without damaging working relationships.
  • Pay attention to the interests that are being presented: By listening carefully you'll most-likely understand why the person is adopting his or her position.
  • Listen first; talk second: To solve a problem effectively you have to understand where the other person is coming from before defending your own position.
  • Set out the "Facts": Agree and establish the objective, observable elements that will have an impact on the decision.
  • Explore options together: Be open to the idea that a third position may exist, and that you can get to this idea jointly.
By following these rules, you can often keep contentious discussions positive and constructive. This helps to prevent the antagonism and dislike which so-often causes conflict to spin out of control.

Using the Tool: A Conflict Resolution Process

Based on these approaches, a starting point for dealing with conflict is to identify the overriding conflict style employed by yourself, your team or your organization.
Over time, people's conflict management styles tend to mesh, and a "right" way to solve conflict emerges. It's good to recognize when this style can be used effectively, however make sure that people understand that different styles may suit different situations.
Look at the circumstances, and think about the style that may be appropriate.
Then use the process below to resolve the conflict:

Step One: Set the Scene

If appropriate to the situation, agree the rules of the IBR Approach (or at least consider using the approach yourself.) Make sure that people understand that the conflict may be a mutual problem, which may be best resolved through discussion and negotiation rather than through raw aggression.
If you are involved in the conflict, emphasize the fact that you are presenting your perception of the problem. Use active listening skills to ensure you hear and understand other's positions and perceptions.
  • Restate.
  • Paraphrase.
  • Summarize.
And make sure that when you talk, you're using an adult, assertive approach rather than a submissive or aggressive style.

Step Two: Gather Information

Here you are trying to get to the underlying interests, needs, and concerns. Ask for the other person's viewpoint and confirm that you respect his or her opinion and need his or her cooperation to solve the problem.
Try to understand his or her motivations and goals, and see how your actions may be affecting these.
Also, try to understand the conflict in objective terms: Is it affecting work performance? damaging the delivery to the client? disrupting team work? hampering decision-making? or so on. Be sure to focus on work issues and leave personalities out of the discussion.
  • Listen with empathy and see the conflict from the other person's point of view.
  • Identify issues clearly and concisely.
  • Use "I" statements.
  • Remain flexible.
  • Clarify feelings.

Step Three: Agree the Problem

This sounds like an obvious step, but often different underlying needs, interests and goals can cause people to perceive problems very differently. You'll need to agree the problems that you are trying to solve before you'll find a mutually acceptable solution.
Sometimes different people will see different but interlocking problems – if you can't reach a common perception of the problem, then at the very least, you need to understand what the other person sees as the problem.

Step Four: Brainstorm Possible Solutions

If everyone is going to feel satisfied with the resolution, it will help if everyone has had fair input in generating solutions. Brainstorm possible solutions, and be open to all ideas, including ones you never considered before.

Step Five: Negotiate a Solution

By this stage, the conflict may be resolved: Both sides may better understand the position of the other, and a mutually satisfactory solution may be clear to all.
However you may also have uncovered real differences between your positions. This is where a technique like win-win negotiation can be useful to find a solution that, at least to some extent, satisfies everyone.
There are three guiding principles here: Be Calm, Be Patient, Have Respect.

Key Points

Conflict in the workplace can be incredibly destructive to good teamwork.
Managed in the wrong way, real and legitimate differences between people can quickly spiral out of control, resulting in situations where co-operation breaks down and the team's mission is threatened. This is particularly the case where the wrong approaches to conflict resolution are used.
To calm these situations down, it helps to take a positive approach to conflict resolution, where discussion is courteous and non-confrontational, and the focus is on issues rather than on individuals. If this is done, then, as long as people listen carefully and explore facts, issues and possible solutions properly, conflict can often be resolved effectively.
Source : mindtools.com