Πολυεθνική επίθεση κατά των ελληνικών νοικοκυριών

Αυτό αποκαλύπτουν τιμοληψίες της Υπηρεσίας Εποπτείας Αγοράς του υπουργείου Ανάπτυξης και τις οποίες παρουσιάζει σήμερα αποκλειστικά το «Εθνος». Πολυεθνικοί όμιλοι, παρά την οικονομική ύφεση, τη μείωση των μισθών και την αύξηση της ανεργίας, εξακολουθούν να διαμορφώνουν υψηλά περιθώρια κέρδους σε βάρος των ελληνικών νοικοκυριών

Πολυεθνικές και μονοπώλια συνεχίζουν να αδειάζουν το πορτοφόλι του Ελληνα καταναλωτή, πωλώντας τα προϊόντα τους στη χώρα μας ακριβότερα έως και 85% σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ.
Αυτό αποκαλύπτουν τιμοληψίες της Υπηρεσίας Εποπτείας Αγοράς του υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και τις οποίες παρουσιάζει σήμερα αποκλειστικά το «Εθνος». Πολυεθνικοί όμιλοι που κατέχουν μονοπωλιακή ή ολιγοπωλιακή θέση στον κλάδο τους, παρά την οικονομική ύφεση, τη μείωση των μισθών και την αύξηση της ανεργίας, εξακολουθούν να διαμορφώνουν υψηλά περιθώρια κέρδους σε βάρος των ελληνικών νοικοκυριών. Η ΥΠΕΑ συνέκρινε τις τιμές 35 προϊόντων, όπως τρόφιμα, αναψυκτικά, είδη προσωπικής υγιεινής, απορρυπαντικά, σοκολατοειδή, καφέδες, αλκοολούχα ποτά και οπωροκηπευτικά, που πωλούνται από τις ίδιες εταιρείες στην Ελλάδα, την Ισπανία και τη Μ. Βρετανία. Οι επιχειρήσεις αυτές, όπως φαίνεται και στον πίνακα, έχουν δεσπόζουσα θέση στην κατηγορία τους. Πωλούν πανάκριβα τα ίδια αγαθά στον Ελληνα, ο οποίος έχει χαμηλότερο εισόδημα σε σχέση με τον Αγγλο και τον Ισπανό. Βέβαια, ένα μέρος της εκτόξευσης των τιμών αποδίδεται και στον υψηλότερο ΦΠΑ που ισχύει στη χώρα μας.
Πιο αναλυτικά, συγκεκριμένο γάλα πολυεθνικής το αγοράζει ο Ελληνας καταναλωτής ακριβότερα κατά 84,72% σε σχέση με τον Αγγλο και κατά 11,76% σε σχέση με τον Ισπανό.
Απλησίαστες είναι και οι τιμές συγκεκριμένης ξένης εταιρείας για την οδοντόκρεμα. Η διαφορά συγκριτικά με τη Μ. Βρετανία είναι 45,9% και με την Ισπανία 25,24%. Το ίδιο ισχύει και με απορρυπαντικό πλυντηρίου το οποίο εμείς το πληρώνουμε 46% ακριβότερα από τους Αγγλους και 28,17% από τους Ισπανούς.

Στα δημητριακά, πάλι, οι πολυεθνικές που έχουν ολιγοπωλιακή θέση στην ελληνική αγορά σηκώνουν τις τιμές υψηλότερα. Ετσι τα ελληνικά νοικοκυριά τα πληρώνουν ακριβότερα κατά περίπου 20% σε σχέση με τα αγγλικά και κατά 10% με 13% σε σχέση με τα ισπανικά. Αλλά και τα αναψυκτικά πολυεθνικού κολοσσού είναι σε τιμές υψηλότερες από 8% έως 20% σε σχέση με τις δύο χώρες.
Η ακρίβεια στην Ελλάδα διατηρείται από τις μεγάλες ξένες εταιρίες. Η ΥΠΕΑ εδώ και μήνες, σύμφωνα με πληροφορίες, έχει αποστείλει στο υπουργείο Οικονομικών φακέλους πολυεθνικών που ελέγχθησαν με τη μέθοδο του transfer pricing και υπάρχει υποψία για φοροδιαφυγή. Χωρίς, όμως, μέχρι στιγμής να έχουν εκδοθεί κάποια αποτελέσματα.
Την ίδια στιγμή, αξιόπιστες πηγές αναφέρουν στο «Εθνος» πως πολυεθνικά και ελληνικά σούπερ μάρκετ έχουν εντοπιστεί να κάνουν αυξήσεις της τάξης του 7% στις τιμές των προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας. Οι οικογένειες, αδυνατώντας να αγοράσουν τα επώνυμα αγαθά, στρέφονται στα λεγόμενα «private label». Επιδιώκουν και κερδοσκοπούν σε βάρος τους. Ταυτόχρονα ρεφάρουν τις όποιες απώλειες πωλήσεων που έχουν από τα επώνυμα ακριβαίνοντας τα ιδιωτικής ετικέτας. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ανάπτυξης ενισχύει τον ρόλο της ΥΠΕΑ, αναθέτοντας στους υπαλλήλους τους «προανακριτικό» ρόλο. Ειδική ομάδα συλλέγει τιμές και στοιχεία που κρύβουν την υποψία εναρμονισμένων πρακτικών και «καρτελ» αποστέλλοντάς τα στην Επιτροπή Ανταγωνισμού για περαιτέρω έρευνες.
Ωστόσο, μέχρι τότε ο Ελληνας καταναλωτής γνωρίζει ακόμη μία τεράστια απώλεια στα εισοδήματά του.
Το καλάθι
Στα ύψη ΦΠΑ και τιμές προϊόντων
Οι απανωτές αυξήσεις των συντελεστών του ΦΠΑ στη χώρα μας ανέβασαν σημαντικά το κόστος του καλαθιού των ελληνικών νοικοκυριών. Είναι επίσης ένας λόγος για τον οποίο τα προϊόντα πωλούνται ακριβότερα στην Ελλάδα. Είναι λοιπόν χαρακτηριστικό ότι τα τρόφιμα επιβαρύνονται με συντελεστή 13%, όταν στην Ισπανία είναι 8% και στη Μ. Βρετανία 5%. Σε όλα τα υπόλοιπα καταναλωτικά αγαθά ο ΦΠΑ στην Ελλάδα ανέρχεται στο 23%, στην Ισπανία 18% και στη Μ. Βρετανία 20%. Σε μέσα επίπεδα, όπως προκύπτει και από τον πίνακα, το καλάθι των 35 προϊόντων κοστίζει στη χώρα μας 154,67 ευρώ, στην Ισπανία 151,5 και στη Μ. Βρετανία 156,85 ευρώ. Το συνολικό κόστος στη χώρα μας κατεβαίνει σημαντικά λόγω των χαμηλότερων τιμών οπωροκηπευτικών. Είμαστε φθηνότεροι ακόμη και περίπου 63%.
Source : ethnos.gr
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΛΩΝΑΣ
ckolonas@pegasus.gr

The end of Nabucco ?

BARÇIN YİNANÇ

barcin.yinanc@hurriyet.com.tr

The realization of an energy pipeline project is like a marathon. It takes years for the first shovel to hit the ground for constructing the pipeline. But this metaphor is only partially valid. In the last laps of a marathon you can more or less guess who will be the winner.

In the pipeline business, the days leading to the final decision is like a sprint in a 100-meter dash. You may not know the winner until the very last moment.

Until recently we were supposed to be completing the last laps as Azerbaijan is expected to choose the project that will carry gas from Shah Deniz. The decision between the three major projects that are competing – the ITGI (Interconnector Turkey-Greece-Italy), TAP (Trans Adriatic Pipeline) and Nabucco – is scheduled to be made by the end of the year.

Just as we thought these three competitors had entered the final laps, something unexpected happened. New sprinters appeared in the track field. First, BP, which is a major player in the Shah Deniz Consortium alongside Azerbaijan’s SOCAR, came last September with a new proposal called South East Europe Pipeline. Second, last October during the signing of transit agreements between Azerbaijan and Turkey we learned the two, together with BP, have agreed to use spare capacities in Turkey’s pipelines for delivering Azerbaijani gas to Europe. The fifth competitor is named the trans-Anatolian gas pipeline project, or TANAP.

It is striking that the old competitors are mainly companies from the demand side whereas the new competitors are companies from the supply side, which are also the decision makers.
For opponents of Nabucco, these developments complicate the outlook of the EU-backed southern corridor. For the proponents of Nabucco, the new proposals are just last-minute steps for horse trading.
With an annual capacity of 31 bcm, the challenge for Nabucco remains to secure the supply, as Azeri gas alone is not sufficient to fill the pipeline. EU officials are saying they have been receiving strong signals from Turkmenistan to sell its gas to Europe, while the European Commission is tasked with negotiating between Baku and Ashkhabad to reach an agreement on the status of the Caspian Sea.
But critics are saying Turkmenistan has no gas to sell to Europe as it is earmarked for Russia, and it could take years for the two countries to reconcile over rights to the Caspian, not to mention the difficulties Russians could raise about the issue.

In view of present problems securing gas supply, scalability seems to have become the buzz word. In other words, use or upgrade a little bit the existing infrastructures and increase the capacity later. All projects except Nabucco seem to fit to the “scalability option.”

Where does Turkey stand? Is Nabucco dead, and no one dares to say it? “Not so fast,” say Turkish officials. There is nothing very concrete about TANAP, they say.

After having spent so much energy in putting together an intergovernmental agreement, as well as a project support agreement, it will be difficult for Turkey to abandon Nabucco. Still, it is natural to guess Turkey does not want to be left with all its eggs in one basket in case Azerbaijan opts for scalability.

Source : Hurriyet.com

BARÇIN YİNANÇ

barcin.yinanc@hurriyet.com.tr