Περί φορολογίας το ανάγνωσμα

Ένας από τους βασικούς σκοπούς της φορολογικής πολιτικής, εκτός από την κάλυψη των δημοσίων δαπανών, είναι και η περαιτέρω ανάπτυξη γενικά με ένταση της επιχειρησιακής και οικονομικής δραστηριότητας του Δημοσίου αλλά και του Ιδιωτικού τομέα. Αυτός ο στόχος υπηρετείται, όταν η Δημοσιονομική λειτουργία βασίζεται στις αρχές του δικαίου και της οικονομικής σκοπιμότητας.

Η Δημοσιονομική ανισορροπία εκδηλώνεται συνήθως, με αύξηση κρατικών ελλειμμάτων, άνοδο του δημόσιου χρέους, αποδυνάμωση της ιδιωτικής οικονομικής δραστηριότητας. Το φαινόμενο συναντάται, σε μη ορθή μακροοικονομική πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης, όταν αυτή παρακολουθεί μόνο τις πρόσκαιρες αναγκαιότητες του κράτους και της κοινωνίας γενικότερα. Η φορολογία είναι απαραίτητη για τη λειτουργία του κράτους, πρέπει όμως και οι υπηρεσίες που προσφέρει το κράτος στους φορολογούμενους πολίτες του να είναι ανάλογες των φορολογικών τους υποχρεώσεων.

Στην Αμερική αμφισβητήθηκε, ως αντισυνταγματική, η υποχρέωση υποβολής δήλωσης φόρου εισοδήματος χωρίς αποτέλεσμα, με αντιπρόταση την κατάργηση του φόρου εισοδήματος, χάριν ανακούφισης των φορολογουμένων, να καθιερωθεί ένας πάγιος εθνικός φόρος στις πωλήσεις, ΦΠΑ ή άλλος ειδικός φόρος, χωρίς όμως η άποψη αυτή να επιβληθεί, διότι έτσι θα υπήρχε ανισότητα κατανομής στα δημόσια βάρη μεταξύ οικονομικά ισχυρών και πτωχών  οικονομικών τάξεων.

Κατά τον Βενιαμίν Φραγκλίνο “σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι τίποτε τόσο βέβαιο όσο ο θάνατος και ο φόρος”. Το δεύτερο – ο φόρος – συντηρεί το παρόν και το μέλλον της ζωής. Με αυτό το εργαλείο το κράτος οργανώνει και συντηρεί την έννομη τάξη, Παιδεία, Υγεία, Συγκοινωνία, Συντάξεις κλπ.
Ακόμα στο όνομα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης (Κοινωνικό Κράτος) ανακατανέμει τα εισοδήματα χάριν των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων, και συμβάλλει σε πολλές χώρες με ανάλογα φορολογικά κίνητρα στην ανάπτυξη της κοινωνίας.

Το φορολογικό σύστημα των οικονομικά καθυστερημένων κρατών με μικρή παραγωγικότητα και χαμηλό επίπεδο, σπάνια αποδίδει έσοδα το 30% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, με κύρια έκφραση τους εμμέσους φόρους. Στις οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες ο άμεσος φόρος (φόρος εισοδήματος) τείνει να καταλάβει πρωτεύουσα θέση με συμμετοχή του φόρου αυτού σε ποσοστό 60% των εσόδων.

Επίσης σε περίοδο ανάπτυξης, η αύξηση των φόρων, δεν προκαλεί βλάβη στη δημοσιονομική ισορροπία, ενώ σε περίοδο ύφεσης, η αύξηση των φόρων διευρύνει την κάμψη της οικονομίας, την περαιτέρω μείωση του εισοδήματος και αντίστοιχα της οικονομικής δραστηριότητας. Η αυστηρή φορολογία θα αποσπάσει προσωρινά, μεγαλύτερα ποσά φόρων για το κράτος, αλλά θα μειωθεί η φορολογητέα ύλη, είτε με απόκρυψη (φοροδιαφυγή), είτε με αποφυγή κτήσεως εισοδήματος και κατά συνέπεια μεσομακροπρόθεσμα θα περιοριστούν οι φορολογικές εισπράξεις.

Στη λογική αυτή εντάσσονται και οι Πρόσθετοι φόροι και τα Πρόστιμα που επιβάλλονται σε πολλές χώρες, με την απλή διαπίστωση της φορολογικής παράβασης και όχι με την αναζήτηση της Πρόσθεσης ή Επιδίωξης του φορολογουμένου, όπως γίνεται στη Μ.Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία.
Η φορολόγηση με αντικειμενικά κριτήρια αποτελεί παθογένεια του δημοσιονομικού συστήματος, διότι πολλές φορές αδικεί. Τα τεκμήρια διακρίνονται σε εκείνα που αφορούν την αύξηση της περιουσίας, και σε εκείνα που λαμβάνονται υπόψη από τις δαπάνες διαβίωσης, εις δε την Ελλάδα ουσιαστικά είναι αμάχητα, δηλαδή δεν μπορούν να αμφισβητηθούν ούτε με προσφυγή στα δικαστήρια.
Τα τεκμήρια των δαπανών διαβίωσης, σε χώρες δημοσιονομικά προηγμένες, και με παράδοση στο φόρο εισοδήματος δεν ισχύουν. Τα τεκμήρια όμως, αύξησης της περιουσίας (πόθεν έσχες), παρέχουν τη δυνατότητα στη φορολογική αρχή, να αναζητήσει βάσει αυτών το εισόδημα.

Οι χώρες χαμηλής φορολογίας αναπτύσσονται πιο γρήγορα από τις χώρες με υψηλή φορολόγηση.
Πρέπει όμως να γίνει δεκτό ότι η κινητοποίηση εγχώριων πηγών φόρων, είναι η λύση της αυτοδύναμης ανάπτυξης και καμία χώρα δεν μπορεί να αναπτυχθεί, εάν δεν επιστρατεύσει δικούς της πόρους μέσω μιας δίκαιης φορολογίας.

Στην οικονομική ανάπτυξη επιβάλλεται σχεδιασμός αναδιαμόρφωσης του Κεφαλαίου, για τις επενδύσεις με αντιστοιχία στις εγχώριες αποταμιεύσεις και στα δημόσια αποθέματα, που αυξάνονται κύρια από τη φορολογική πολιτική του κράτους. Ο υψηλότερος φόρος χειροτερεύει την αποταμίευση και παραμορφώνει την παραγωγή με συνέπεια τη συρρίκνωση της ανάπτυξης. Το μοναδικό μέσο ορθολογικής οικονομικής ανάπτυξης είναι οι επενδύσεις, πραγματοποιούμενες από την εγχώρια αποταμίευση ή τον ελεγχόμενο εξωτερικό δανεισμό.

Η προσπάθεια όμως αυτή, εκτός από σωστό οικονομοτεχνικό σχεδιασμό, έχει ανάγκη φορολογικής ευμένειας στο ξεκίνημά της, με χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές, αναγνώριση δαπανών κλπ. Οι συχνές επιδοτήσεις των τόκων, των σχετικών δανείων Κεφαλαίου Κινήσεως, πάγιων εγκαταστάσεων, των σχετικών υπηρεσιών προσωπικού, οι δωρεές περιουσιακών στοιχείων κλπ, αποτελούν γενικά επισφαλείς προσφορές στην ανάπτυξη, και μάλιστα όταν γίνονται σε χώρες με χαμηλής στάθμης Ελεγκτικές Υπηρεσίες, διότι υπάρχει ο κίνδυνος κατάχρησης και αθέμιτου ανταγωνισμού.

Εν κατακλείδι καμία χώρα δεν αναπτύχθηκε με επιδοματικές πολιτικές

Source : http://www.allinonetraining.gr/

Six pack economic governance : Τό τέλος της ανεξαρτησίας των ευρωπαϊκών κρατών

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επιταχύνει τις προσπάθειές της για οικονομική ανανέωση, με κινήσεις που ενισχύουν περαιτέρω τη διακυβέρνηση της ευρωζώνης, διασφαλίζουν τη μελλοντική χρηματοοικονομική σταθερότητα και τονώνουν την ανάπτυξη και την απασχόληση. Η δέσμη προτάσεων που παρουσιάστηκε σήμερα αφορά την εφαρμογή των αποφάσεών μας και την  περαιτέρω ανάπτυξη της αρχιτεκτονικής της ευρωζώνης. Περιέχει τέσσερα στοιχεία: την Ετήσια Επισκόπηση της Ανάπτυξης 2012, η οποία θέτει τις οικονομικές προτεραιότητες για το προσεχές έτος, δύο κανονισμούς για την ενίσχυση της οικονομικής και δημοσιονομικής επιτήρησης στην ευρωζώνη και μια Πράσινη Βίβλο για τα Ομόλογα Σταθερότητας.

Σχολιάζοντας την υιοθέτηση της δέσμης προτάσεων, ο Πρόεδρος Barroso δήλωσε:

«Προκειμένου να επιστρέψουμε στην ανάπτυξη, τα κράτη μέλη πρέπει να προσπαθήσουν περισσότερο να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις τους για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και να ενστερνιστούν τη βαθύτερη ολοκλήρωση της ευρωζώνης». Και συνέχισε: «Οι στόχοι πίσω από αυτή τη δέσμη προτάσεων - οικονομική ανάπτυξη, χρηματοοικονομική σταθερότητα, δημοσιονομική πειθαρχία - συνδέονται μεταξύ τους. Χρειαζόμαστε όλα αυτά, αν θέλουμε να υπερβούμε τη σημερινή κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να βαδίσουμε προς μία Ευρώπη στην οποία η αλληλεγγύη εξισορροπείται από την ενίσχυση των ευθυνών».

Το βασικό μήνυμα της Ετήσιας Επισκόπησης της Ανάπτυξης 2012 είναι ότι, ενόψει της επιδεινούμενης οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης , απαιτούνται περισσότερες προσπάθειες για να ξαναμπεί η Ευρώπη στη σωστή τροχιά και να διατηρήσει την ανάπτυξη και την απασχόληση. Η Επισκόπηση καλεί την ΕΕ και τα κράτη μέλη να επικεντρωθούν σε πέντε προτεραιότητες: την επιδίωξη διαφοροποιημένης και συμβατής προς την ανάπτυξη δημοσιονομικής εξυγίανσης· την αποκατάσταση της κανονικής χορήγησης πιστώσεων προς την οικονομία· την προώθηση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας· την αντιμετώπιση της ανεργίας και των κοινωνικών συνεπειών της κρίσης· τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης . Η Επισκόπηση περιλαμβάνει κατάλογο των εκκρεμών ή μελλοντικών προτάσεων που αποσκοπούν στην τόνωση της ανάπτυξης και τις οποίες η Επιτροπή θέλει να περάσει με ταχεία διαδικασία, μέσω της κοινοτικής νομοθετικής διαδικασίας.

Οι δύο προτάσεις κανονισμών για την ενίσχυση της επιτήρησης στην ευρωζώνη  αποτελούν συνέχεια όσων έχουν ήδη συμφωνηθεί βάσει των έξι νομοθετικών μέτρων (‘Six Pack’) τα οποία θα τεθούν σε ισχύ στα μέσα Δεκεμβρίου. Δεδομένης της βαθύτερης αλληλεξάρτησης των χωρών της ευρωζώνης, η ύπαρξη της οποίας αναδείχθηκε με σαφήνεια από τη σημερινή κρίση, η Επιτροπή προτείνει την ενίσχυση τόσο του συντονισμού όσο και της επιτήρησης των δημοσιονομικών διαδικασιών για όλα τα κράτη μέλη της ευρωζώνης και ιδιαίτερα για τα κράτη που παρουσιάζουν υπερβολικά ελλείμματα, που βιώνουν ή αντιμετωπίζουν σοβαρό κίνδυνο οικονομικής αστάθειας, ή στα οποία εφαρμόζεται πρόγραμμα οικονομικής υποστήριξης.

Τέλος, με την Πράσινη Βίβλο για τα Ομόλογα Σταθερότητας, η Επιτροπή προωθεί, με δομημένο τρόπο, το σημαντικό διάλογο για την από κοινού έκδοση χρεογράφων στην ευρωζώνη. Με την παρουσίαση τριών εναλλακτικών λύσεων για τα Ομόλογα Σταθερότητας και παρέχοντας λεπτομερή ανάλυση των οικονομικών και νομικών συνεπειών τους, η Επιτροπή διαμορφώνει πλαίσιο συζήτησης και ορίζει σαφές χρονοδιάγραμμα για τα επόμενα βήματα.

Η δέσμη προτάσεων αναλυτικά

Η Ετήσια Επισκόπηση της Ανάπτυξης 2012 καθορίζει ποιες πρέπει να είναι, σύμφωνα με την Επιτροπή, οι προτεραιότητες της ΕΕ για τους επόμενους 12 μήνες από την άποψη των δημοσιονομικών πολιτικών και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων. Η Επισκόπηση 2012 είναι το σημείο εκκίνησης για το δεύτερο ευρωπαϊκό εξάμηνο οικονομικής διακυβέρνησης. Παρουσιάζεται τώρα, και όχι τον Ιανουάριο, προκειμένου να εξασφαλιστεί επαρκής χρόνος εξέτασής της από τα κράτη μέλη και τα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις 9 Δεκεμβρίου αναμένεται να λάβει γνώση της Επισκόπησης, η οποία, πάντως, θα αποτελέσει την κύρια εισήγηση της Επιτροπής στο εαρινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 1^ης και 2^ας Μαρτίου 2012. Τόσο τα εθνικά προγράμματα μεταρρυθμίσεων (για τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις) και τα προγράμματα σταθερότητας ή σύγκλισης (για τη δημοσιονομική πολιτική), τα οποία τα κράτη μέλη θα υποβάλουν την άνοιξη, όσο και οι νέες ή επικαιροποιημένες συστάσεις ανά χώρα που θα υποβάλει η Επιτροπή τον Ιούνιο, θα πρέπει να συνάδουν προς τις προτεραιότητες πολιτικής που διατυπώνονται στην Επισκόπηση. Τα νέα εργαλεία επιτήρησης που συμφωνήθηκαν στο πλαίσιο του 'Six Pack' θα χρησιμοποιηθούν για πρώτη φορά στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου.

Βάσει της πρότασης κανονισμού για την ενίσχυση της επιτήρησης της  δημοσιονομικής πολιτικής των κρατών μελών της ευρωζώνης, τα κράτη μέλη της ευρωζώνης θα πρέπει να υποβάλλουν τα σχέδια προϋπολογισμού τους την ίδια στιγμή κάθε χρόνο, η δε Επιτροπή θα έχει το δικαίωμα να τα αξιολογεί και, εάν είναι αναγκαίο, να διατυπώνει γνώμη επ'αυτών. Η Επιτροπή θα μπορεί να ζητήσει την αναθεώρηση των σχεδίων προϋπολογισμού, εάν κρίνει ότι παρουσιάζουν σοβαρές αποκλίσεις από τις υποχρεώσεις που προβλέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Όλα αυτά θα γίνονται δημοσίως ώστε να διασφαλιστεί η πλήρης διαφάνεια.  Η πρόταση κανονισμού προβλέπει επίσης αυστηρότερες απαιτήσεις  παρακολούθησης και υποβολής εκθέσεων για τις χώρες της ευρωζώνης υπό διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος· οι εν λόγω απαιτήσεις θα εφαρμόζονται σε συνεχή βάση καθ 'όλον τον κύκλο του προϋπολογισμού. Τα κράτη μέλη της ευρωζώνης θα πρέπει να διαθέτουν ανεξάρτητη δημοσιονομικά όργανα και να βασίζουν τους προϋπολογισμούς τους σε ανεξάρτητες προβλέψεις.

Βάσει της πρότασης κανονισμού για την ενίσχυση της οικονομικής και δημοσιονομικής επιτήρησης των χωρών της ευρωζώνης που αντιμετωπίζουν ή απειλούνται με σοβαρή οικονομική αστάθεια, διασφαλίζεται ότι η επιτήρηση κρατών μελών της ευρωζώνης στα οποία εφαρμόζεται πρόγραμμα οικονομικής υποστήριξης ή τα οποία αντιμετωπίζουν σοβαρό κίνδυνο οικονομικής αστάθειας είναι αυστηρή, ακολουθεί σαφείς διαδικασίες και είναι ενσωματωμένη στο δίκαιο της ΕΕ. Η Επιτροπή θα είναι σε θέση να αποφασίσει εάν ένα κράτος μέλος που αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες όσον αφορά τη χρηματοοικονομική του σταθερότητα της θα υπόκειται σε ενισχυμένη επιτήρηση, το δε Συμβούλιο θα είναι σε θέση να εκδώσει σύσταση προς το εν λόγω κράτος να ζητήσει οικονομική βοήθεια.

Η Πράσινη Βίβλος για τα Ομόλογα Σταθερότητας αναλύει τα πιθανά οφέλη και τις προκλήσεις που παρουσιάζουν οι τρεις προσεγγίσεις για την από κοινού έκδοση χρεογράφων στην ευρωζώνη. Στο εν λόγω κείμενο αναλύεται ο πιθανός αντίκτυπος της κάθε προσέγγισης όσον αφορά: το κόστος χρηματοδότησης των κρατών μελών, την ευρωπαϊκή οικονομική ολοκλήρωση, τη σταθερότητα των χρηματοπιστωτικών αγορών και τη συνολική ελκυστικότητα των χρηματοπιστωτικών αγορών της ΕΕ. Εξετάζονται επίσης οι ηθικοί κίνδυνοι από κάθε προσέγγιση αλλά και οι επιπτώσεις όσον αφορά την τροποποίηση της Συνθήκης. Τα Ομόλογα Σταθερότητας θεωρούνται από ορισμένους ως δυνητικά άκρως αποτελεσματική μακροπρόθεσμη απάντηση στην κρίση δημόσιου χρέους, ενώ άλλοι ανησυχούν ότι θα αφαιρέσει τα κίνητρα της αγοράς για τη δημοσιονομική πειθαρχία και θα ενθαρρύνει τον ηθικό κίνδυνο. Η Επιτροπή καθιστά σαφές ότι οποιαδήποτε κίνηση προς την καθιέρωση των Ομολόγων  Σταθερότητας θα είναι εφικτή και επιθυμητή μόνον με ταυτόχρονη ενίσχυση της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Η έκταση αυτής της ενίσχυσης πρέπει να είναι ανάλογη με τη φιλοδοξία της προσέγγισης που θα επιλεγεί τελικά.

Source : The Economist.gr

Η Τουρκία εν μέσω πυρών

Κατηγορήθηκαν ως συνωμοσιολόγοι όσοι κατά το παρελθόν διακινούσαν την πληροφορία και από τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες, ότι Τούρκοι της ΜΙΤ, ήταν εμπλεκόμενοι στις μεγάλες πυρκαγιές σε ελληνικά νησιά .
Θυμηθείτε την Σάμο , αλλά και τη Κω. Σήμερα με τον πλέον επίσημο τρόπο οι πληροφορίες επιβεβαιώνονται.

Ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Γιλμάζ, το αποκάλυψε για την περίοδο της πρωθυπουργίας Τσιλλέρ και ξαφνικά στην Ελλάδα των κουμπάρων και των φίλων της Τουρκίας, μετά την αρχική έκπληξη , μιλούν και πολύ σωστά ακόμη και για οικονομική αποκατάσταση της ζημιάς που προήλθε από τις επιχειρήσεις δολιοφθοράς των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών σε βάρος της Ελλάδας.

Πέραν του συγκεκριμένου ζητήματος είναι πολύ ενδιαφέρουσες και οι αποκαλύψεις για τη δράση των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, με «μαύρες επιχειρήσεις» στον Καύκασο και στις διάφορες μουσουλμανικές και τουρκογενείς χώρες της πρώην ΕΣΣΔ.

Η νέο-οθωμανική Τουρκία των Ερντογάν- Νταβούτογλου , σήμερα πλέον δεν φοβάται να επιτίθεται και να θέτει τόσο φιλόδοξους στόχους που τελικά να συγκρούεται με μια πλειάδα Δυνάμεων , τόσο περιφερειακές όσο και κεντρικές.

Οι πρώτες συγκρούσεις του Σουλτανάτου

Πέραν των σχέσεων παραδοσιακής καχυποψίας και κατά καιρούς έντασης με την Ελλάδα, στο περιφερειακό επίπεδο έχει αναβαθμιστεί η σύγκρουση της με το Ισραήλ, ενώ έχουν προστεθεί και τα ενεργειακά ζητήματα στο Κυπριακό.

Η Τουρκία όμως συγκρούεται και με τη Ρωσία, στην προσπάθεια της να συγκροτήσει μια μουσουλμανική ενότητα χωρών , υπό τουρκική επιρροή στον Καύκασο . Επίσης όταν ανακοίνωσε το φαραωνικό της σχέδιο για διάνοιξη μιας διώρυγας τεραστίων διαστάσεων παράλληλα με τα Δαρδανέλια, αλλά χωρίς συνθήκες τύπου Μοντρέ που να συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα με το Αιγαίο και τη Μεσόγειο.

Συγκρούεται στα ανατολικά σύνορά της με τους Κούρδους, που διεκδικούν ανεξάρτητο κράτος στις περιοχές τους, που συμπεριλαμβάνει όμως γεωγραφικά τις περιοχές του Κιρκούκ και της Μοσούλης, όπου οι πηγές των μεγάλων ποταμών, που «ποτίζουν» τη Μέση Ανατολή, του Τίγρη και του Ευφράτη. Επίσης μια τεράστια δεξαμενή πετρελαίου, που θεωρείται από τις πιο σπουδαίες στην ευρύτερη περιοχή. Στη βάση αυτή η Τουρκία συγκρούεται με το Ιράκ, αλλά και τις δυνάμεις της Δύσης ή το Ισραήλ που επιλέγουν τη στήριξη της ύπαρξης Κουρδιστάν.

Οι συσχετισμοί με τους Άραβες

Συμμαχεί όμως με την Τεχεράνη , θέλοντας να πετύχει ένα καρτέλ ή ένα μονοπώλιο φυσικών πόρων και ενέργειας , μαζί με τον έλεγχο των διαδρομών προς τη Δύση και την Ανατολή. Ένα ακόμη μέτωπο με τους Δυτικούς, αλλά θα πρέπει να δούμε και τους συσχετισμούς με τις σουνίτικες δυνάμεις της Αραβίας (Σαουδική Αραβία, Αίγυπτος, Ιορδανία, τόξο Βορείου Αφρικής), ως προς το κατά πόσον θα της επιτρέψουν να έχει τον έλεγχο ή την καθοριστική επιρροή στην Ανατολή του Ισλάμ, όπως επιδιώκει η Άγκυρα.

Οι συνθήκες που αλλάζουν δραματικά στον Μουσουλμανικό χώρο , με καταλύτη την εξέλιξη της «Αραβικής Άνοιξης»δεν είναι καθόλου απαραίτητο να ευνοούν τελικά την Τουρκία. Σε δύο μέτωπα.

Το ένα ότι και άλλες δυνάμεις , μέσα σε αυτές και η Αίγυπτος διεκδικούν ηγετικό ρόλο, στις φυλές και τα έθνη των Αράβων , αλλά και στη σχέση με τη Δύση, μην αποδεχόμενες το Σουλτανάτο , ή καλύτερα ένα νέο Σουλτανάτο ως ηγεμονική δύναμη στην Αραβία και την ισλαμική Αφρική.

Το άλλο ότι δυνάμεις όπως η Συρία, που αποτελούσε άξονα με την Τουρκία ή η Λιβύη , πριν την πτώση του καθεστώτος Καντάφι , δοκιμάζονται ως προς την συνοχή τους και ο Άσαντ τώρα βρίσκεται σε μια διαδρομή Καντάφι, τινάζοντας στον αέρα την στρατηγική Νταβούτογλου, αλλά και τις ισορροπίες στην περιοχή.

Ένα κράτος «χτισμένο» σε γενοκτονίες

Η σύγχρονη Τουρκία δεν είναι ένα εθνικό κράτος, όπως τα υπόλοιπα της Βαλκανικής, που ακολούθησαν την εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση των Ελλήνων. Η Τουρκία δημιούργησε την σχετική συνοχή της , σε μια σειρά Γενοκτονιών . Σε βάρος των Ελλήνων, των Αρμενίων , των Εβραίων , των Κούρδων που συνεχίζεται. Με τον τρόπο αυτό διαχωρίζεται από τα εθνικά κράτη , τα χριστιανικά και το εβραίικο και έρχεται σήμερα πλέον σε σύγκρουση με τις ΗΠΑ αρχικά και τη Γαλλία στη συνέχεια στη βάση της λειτουργίας του Ναού της Αγ. Σοφίας και του Ορθόδοξου Οικουμενικού Πατριαρχείου και πολύ περισσότερο της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων.

Πέραν όλων αυτών δεν έχει ληφθεί αρκετά σοβαρά υπόψη ότι η Τουρκία από πλευράς πολιτισμού, ταυτότητας και επιχειρηματικότητας είναι χωρισμένη χονδρικά σε τρεις ζώνες. Την Κωσταντινούπολη και τη Μικρά Ασία, όπου έχει βασισθεί η ανάπτυξη και η δυτικοποίηση της , την αχανή Ανατολία , που απέχει τόσο σε επίπεδο ανάπτυξης αλλά και κοινωνικής ταυτότητας αιώνες από την πρώτη, αλλά με πολύ μεγάλη φυλετική συνοχή Τούρκων και στο βάθος οι Κουρδικές περιοχές που αναζητούν ήδη ανεξαρτησία.

Το Βυζάντιο και η πρώτη Άλωση
Η πρώτη και καθοριστική ζώνη για την ισχύ της Τουρκίας στο οικονομικό και στρατηγικό επίπεδο , είναι τα εδάφη του Βυζαντίου, μιας αυτοκρατορίας, κατά βάση πολυεθνικής με κυρίαρχο τον ρόλο των Ελλήνων, των Αρμενίων , των Εβραίων και φυσικά των Σλάβων σε αυτό . Φυσικά στο Βυζάντιο υπήρχαν και Τούρκοι σε καμία περίπτωση όμως δεν είχαν την δεσπόζουσα θέση που απέκτησαν στη συνέχεια και ειδικά ύστερα από την ευκαιρία που τους έδωσαν οι Φράγκοι , με την πρώτη άλωση της Πόλης το 1204.

Το νέο Ανατολικό Ζήτημα

Η διάθεση της Τουρκίας να αναπτύξει και να συγκροτήσει και πάλι το Σουλτανάτο διεκδικώντας ρόλο και αυτοκρατορική ισχύ σε Δύση και Ανατολή δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα ευνοήσει την Τουρκία. Ναι μεν το Σουλτανάτο είναι πολύ πιο καθαρό ιστορικά και δομικά για τους νέο- Οθωμανούς, αλλά πολύ εύκολα μια τέτοια διεκδίκηση ισχύος μπορεί να τους φέρει σε σύγκρουση με πολύ ισχυρές Δυνάμεις στη Δύση (ΗΠΑ, Ευρώπη) , τον Βορρά (Ρωσία) και τη Μεγάλη Ανατολή ( Κίνα) και μια «εγκάρδιο συμμαχία» από περιφερειακές δυνάμεις Χριστιανών Ορθοδόξων (Έλληνες, Σλάβοι) και Εβραίων (Ισραήλ) στη Μεσόγειο, Βαλκάνια, Καύκασο, Εύξεινο Πόντο.

Οποιαδήποτε αναδιάταξη των εδαφών που κάλυψε η Τουρκία του Κεμάλ, ως απότοκο του παλαιού Ανατολικού Ζητήματος και ως αποτέλεσμα συνεχών γενοκτονιών ισχυρών μειονοτήτων από την Μικρά Ασία μέχρι τον Πόντο, δεν θα προκύψει αύριο το πρωί. Ένας λογικός χρονικός προσδιορισμός είναι σε βάθος 20ετιας. Όμως τα πρώτα δεδομένα θα τεθούν μέσα στην επόμενη 5ετια.

Τρεις καθοριστικοί παράγοντες

Συσχετίζονται με την ενότητα ή την επαναδιάταξη της Ευρώπης σε Βορρά και Νότο. Την εμπέδωση του στρατηγικού άξονα ή «συνεταιρισμού» ¨Ισραήλ- Κύπρου – Ελλάδος, που μόνο στην ενεργειακή παράμετρο είναι δυναμικότητας δεκάδων τρις ευρώ και στην διάρθρωση της εγγύς Ανατολής, της Βορείου Αφρικής και του κόσμου των Αράβων που θα αφήσει πίσω της προς διαμόρφωση η επονομαζόμενη «Άραβική Άνοιξη».
Πηγή- NewsBomb.gr

Το Ρωσικό ενδιαφέρον για την υπόθεση Βατοπαιδίου

Η Ορθοδοξία αποτελεί γεωπολιτικό  εργαλείο για την χάραξη της Ρωσικής στρατηγικής  στον χώρο των Βαλκανίων και της ανατολικής Μεσογείου. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο μπορεί να κατανοηθεί το ρωσικό ενδιαφέρον για την υπόθεση του Βατοπαιδίου.

 Επικρίνει η Ρωσική Εκκλησία την κράτηση Εφραίμ

Η  απόφαση για τη σύλληψη του ηγουμένου της Μονής Βατοπεδίου αρχιμανδρίτη Εφραίμ είναι «αβάσιμα σκληρή» και «αποκλειστικά πολιτικού χαρακτήρα» δήλωσε στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Ιντερφάξ ο γραμματέας του Συνοδικού Τμήματος εξωτερικών εκκλησιαστικών σχέσεων, αρμόδιος για τις διορθόδοξες σχέσεις πρωθιερέας Ίγκορ Γιακιμτσούκ, ο οποίος δεν απέκλεισε ότι μπορεί να σχετίζεται και με την πρόσφατη επίσκεψη του ηγουμένου στη Ρωσία συνοδεύοντας την Τίμια Ζώνη.

«Πρόκειται για πρωτοφανές συμβάν και είναι φυσικό που ανησυχούμε. Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι ο γέροντας Εφραίμ είναι για κάτι ένοχος, η σύλληψη του καθηγουμένου ενός μοναστηριού, ενός μοναχού αποτελεί υπερβολικό μέτρο», δήλωσε ο πατέρας Ίγκορ Γιακιμτσούκ.
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι δύσκολο να κρίνει κανείς εάν υπάρχει βασιμότητα στην απόφαση της σύλληψης, γιατί γι’ αυτό χρειάζεται καλή γνώση τόσο της ελληνικής νομοθεσίας, όσο και των στοιχείων της υπόθεσης, όμως και μόνο το γεγονός της σύλληψης του γέροντος Εφραίμ, πολύ περισσότερο, που σήμερα εορτάζονται στην Ελλάδα τα Χριστούγεννα «προκαλεί μεγάλα ερωτήματα».
«Σε πολλούς πιστούς στην Ελλάδα αυτό θα χαλάσει τη γιορτή», εκτίμησε ο Ρώσος ιερωμένος. Εξέφρασε μάλιστα την έκπληξή του, γιατί «η νέα έξαρση αυτής της υπόθεσης άρχισε αμέσως μετά την θριαμβευτική επιστροφή του πατέρα Εφραίμ με την Αγία Ζώνη από τη Ρωσία, μπορεί να είναι μια τυχαία σύμπτωση, όμως πολλοί άνθρωποι βλέπουν εδώ κάποια σχέση, κάποιο πολιτικό παρασκήνιο», συμπλήρωσε ο κ. Γιακιμτσούκ στο ρωσικό πρακτορείο.
Η αντιπροσωπεία της Μονής Βατοπεδίου συνόδευσε την Αγία Ζώνη, η οποία εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα σε 11 ρωσικές πόλεις το διάστημα 20 Οκτωβρίου έως 28 Νοεμβρίου, σπάζοντας κάθε ρεκόρ προσέλευσης πιστών, που υπολογίζεται ότι ξεπέρασαν τα τρία εκατομμύρια.
Χθες, με ανακοίνωσή του, διαμαρτυρήθηκε έντονα για τη σύλληψη Εφραίμ το Ίδρυμα του Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, το οποίο είχε την πρωτοβουλία της πρόσκλησης του ηγουμένου στη Ρωσία και τελεί υπό την προεδρία του Βλαντίμιρ Γιακούνιν, προέδρου των Ρωσικών Σιδηροδρόμων, προσωπικού φίλου και ομοϊδεάτη του Ρώσου πρωθυπουργού Βλαντίμιρ Πούτιν. O κ. Πούτιν συναντήθηκε πρόσφατα δύο φορές με τον ηγούμενο Εφραίμ στη Μόσχα, κατά την άφιξη της Αγίας Ζώνης και εν συνεχεία στην κατοικία του, όπου είχε προσκαλέσει την αντιπροσωπεία της Μονής.
 Με πρωτοβουλία του αντιπροέδρου του Ιδρύματος του Αγίου Ανδρέα Μιχαήλ Γιάκουσεφ στο Facebook δημιουργήθηκε ομάδα υποστήριξης του αρχιμανδρίτη Εφραίμ, όπου καλούνται να υπογράψουν και να αφήσουν τα σχόλιά τους Ρώσοι πολίτες, καθώς, κατά τον κ. Γιάκουσεφ «όσοι γνωρίζουμε τον γέροντα Εφραίμ είμαστε απολύτως πεπεισμένοι ότι η δικαστική διαδικασία είναι αστήρικτη και πολιτικά εξαρτημένη».
Όπως σημειώνεται στα ρωσικά πρακτορεία ειδήσεων και άλλα ρωσικά ΜΜΕ, που μεταδίδουν καθημερινά τις εξελίξεις από το Βατοπέδιο και το Άγιον Όρος, η Τίμια Ζώνη εκτίθεται κάθε χρόνο σε λαϊκό προσκύνημα σε διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας, που ζητούν επίμονα να οργανωθεί η επίσκεψή της και μεταφέρθηκε για πρώτη φορά στη Ρωσία, κατ’ εξαίρεση, καθώς η Μονή Βατοπεδίου έχει στο παρελθόν απορρίψει τουλάχιστον δύο προσκλήσεις για μεταφορά της Ζώνης στις ΗΠΑ και τη Ρουμανία.

Πηγή : http://briefingnews.com/

Τέλος χρόνου για την ευρωζώνη ;

Οι δημοσιονομικές «ασωτίες» και οι ανισορροπίες στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών προκάλεσαν την κρίση κρατικού χρέους της Ευρωζώνης, τονίζει η Moody’s στο outlook του 2012 για την Ευρώπη.
Η Ευρώπη είχε μόλις αρχίσει να ανακάμπτει από την χρηματοοικονομική κρίση του 2008 όταν έγιναν έντονα τα προβλήματα κρατικού χρέους το 2010. Σύμφωνα με τη Moody’s, όπως μεταφέρει το capital.gr, οι αποφάσεις των Ευρωπαίων ηγετών για την αντιμετώπιση της κρίσης είναι αυτές που θα καθορίσουν τις οικονομικές επιδόσεις της Ευρώπης το 2012.
«Η κρίση επηρεάζει άμεσα τα 17 μέλη της Ευρωζώνης. Για την υπόλοιπη Ευρώπη οι επιπτώσεις είναι έμμεσες αλλά το ίδιο σοβαρές».
Το πρόβλημα έχει οξυνθεί και εξαπλωθεί όσο και αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες προσπάθησαν να το περιορίσουν, με αποτέλεσμα να μην αντιμετωπίζονται τα ζητήματα στις χώρες από τις οποίες ξεκίνησε. Για παράδειγμα, υπογραμμίζει η Moody’s, δεν υπάρχει ένας νομικός μηχανισμός που θα επιβάλει στους επενδυτές το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων, ένα βήμα απαραίτητο για να αρχίσει η χώρα να «ξεφορτώνεται» το τεράστιο βάρος του χρέους.
Επιπλέον, αν και η δημοσιονομική απειθαρχία αρχικά φαινόταν ότι είναι η βάση των προβλημάτων της Ελλάδας, η λιτότητα είναι αυτή που προκαλεί το μεγαλύτερο κακό, αυξάνοντας την ανεργία τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ισπανία. Στο μεταξύ, οι πληρωμές τόκων και κεφαλαίου παραμένουν σε μη βιώσιμα επίπεδα.
"Η έλλειψη δημοσιονομικής πειθαρχίας ήταν μόνο ένας από τους λόγους που προκάλεσαν την κρίση. Άλλοι λόγοι ήταν οι μακροοικονομικές ανισορροπίες και τα διαφορετικά επίπεδα ανταγωνιστικότητας μεταξύ των χωρών της Ευρώπης. Εκτός από την Ιρλανδία, όλες οι δημοσιονομικά προβληματικές χώρες έχουν μεγάλα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών. Η Σύνοδος του Δεκεμβρίου αναγνώρισε τα προβλήματα αυτά και ανακοίνωσε διαδικασίες για τον περιορισμό των υπερβολικών ελλειμμάτων και ανισορροπιών σε τροπολογίες του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης της Ε.Ε."
Ενώ η συνθήκη απαιτούσε πάντοτε να μην ξεπερνούν τα δημοσιονομικά ελλείμματα το 3% του ΑΕΠ και να διατηρείται το χρέος κάτω από το 60% του ΑΕΠ, οι χώρες-μέλη της Ε.Ε. θα πρέπει πλέον να πετυχαίνουν μεσοπρόθεσμους στόχους για να θέσουν υπό έλεγχο ελλείμματα και χρέος.
Οι χώρες που δεν θα πετυχαίνουν τους στόχους θα αναμένεται να σημειώνουν πρόοδο με ρυθμό ίσο με 0,5% του ΑΕΠ κάθε χρόνο. Η διαδικασία για τις υπερβολικές ανισορροπίες είναι παρόμοια όμως συνυπολογίζει τα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών, το εξωτερικό χρέος, το πραγματικό επιτόκιο και άλλες μεταβλητές.
Η Γερμανία παίζει ρόλο-κλειδί, καθώς οδηγεί τις επιδόσεις του συνόλου της Ευρώπης. Η γερμανική ζήτηση είναι ζωτικής σημασίας για τις εξαγωγές των γειτονικών χωρών, όμως η παραγωγή της ίδιας της Γερμανίας μεταβάλλεται σύμφωνα με τη ζήτηση των άλλων ευρωπαϊκών χωρών για γερμανικά προϊόντα. Καθώς ο αντίκτυπος των εξαγωγών υπολείπεται, η κρίση χρέους δεν έχει ακόμη μολύνει πλήρως τη γερμανική οικονομία.
Ενώ η Γερμανία εμφάνισε πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών πρόσφατα, το ισοζύγιο εμφάνιζε έλλειμμα σε αρκετές περιπτώσεις τη δεκαετία του 1990. Επίσης, το δημοσιονομικό έλλειμμα της Γερμανίας παραβίασε το όριο της συνθήκης του Μάαστριχτ το 2003, αλλά ποτέ δεν υπέστη κυρώσεις. Η άλλη πλευρά του πλεονάσματος της Γερμανίας είναι εμπορικό έλλειμμα για τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης, κάτι που θα μπορούσε να διορθωθεί αν οι Γερμανοί κατανάλωναν και εισήγαγαν περισσότερο.
Συμπερασματικά, η Moody’s υποστηρίζει ότι η πρόσφατη Σύνοδος της Ε.Ε. δεν επεφύλασσε καμία πρόοδο προς την επίλυση της κρίσης που αντιμετωπίζει η Ευρωζώνη. Τα μόνα «φάρμακα» που διατέθηκαν είναι η δημοσιονομική ενοποίηση και η λιτότητα. Η αποφυγή της τρέχουσας κατάστασης απαιτεί άμεση χρηματοδότηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και στρατηγική ανάπτυξης για το σύνολο της Ευρωζώνης.  Οι ηγέτες πρέπει να δράσουν άμεσα γιατί ίσως… ο χρόνος τελειώνει.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟ ΕΜΠΟΡΙΟ « ΕΥ - ΠΡΑΤΤΕΙΝ ΣΥΝ.ΠΕ.»

ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΥ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟ ΕΜΠΟΡΙΟ « ΕΥ - ΠΡΑΤΤΕΙΝ  ΣΥΝ.ΠΕ.»
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α
ΙΔΡΥΣΗ – ΕΠΩΝΥΜΙΑ – ΕΔΡΑ – ΣΚΟΠΟΣ – ΔΙΑΡΚΕΙΑ
ΑΡΘΡΟ 1ο
ΙΔΡΥΣΗ - ΕΠΩΝΥΜΙΑ
Στην Αθήνα σήμερα ……………………………. του έτους 2011, οι στο τέλος του παρόντος υπογράφοντες ιδρύουμε αστικό, προμηθευτικό συνεταιρισμό περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία «ΑΣΤΙΚΟΣ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟΣ ΠΡΟΜΗΘΕΥΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟ ΕΜΠΟΡΙΟ " ΕΥ - ΠΡΑΤΤΕΙΝ ΣΥΝ.ΠΕ.» και τον διακριτικό τίτλο «  ΕΥ - ΠΡΑΤΤΕΙΝ»στην ελληνική και " FAIR ACTION" στην αγγλική γλώσσα,  σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 1667/1986 «Περί Αστικών Συνεταιρισμών» όπως τροποποιήθηκε και ισχύει σήμερα.
ΑΡΘΡΟ 2ο
ΕΔΡΑ
Ο Συνεταιρισμός έχει την έδρα του στο Δήμο Νέας Σμύρνης με δυνατότητα να ιδρύει υποκαταστήματα σε όλη την ελληνική επικράτεια καθώς και στο εξωτερικό.
ΑΡΘΡΟ 3ο
ΣΚΟΠΟΣ
Α. Ο Συνεταιρισμός δεν έχει κερδοσκοπικό χαρακτήρα. Έχει οικονομικούς σκοπούς που εξυπηρετούν απλώς την πραγμάτωση των μη κερδοσκοπικών επιδιώξεών του και αποβλέπει, κυρίως μέσω της συνεργασίας και της συλλογικής προσπάθειας των μελών του, στην διάδοση και ανάπτυξη της ιδέας του αλληλέγγυου και εναλλακτικού εμπορίου.
Β. Ειδικότερα ο Συνεταιρισμός διέπεται από τις πιο κάτω βασικές αρχές:
-Την αρχή του αλληλέγγυου εμπορίου, δηλαδή της συνεργασίας και της έμπρακτης στήριξης προς όλους τους παραγωγούς , αναπτύσσοντας  παραγωγικές σχέσεις οριζόντιες και συμμετοχικές, βασισμένες στην αλληλεγγύη μεταξύ των μελών  και στον σεβασμό του φυσικού περιβάλλοντος ,τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
-Την αρχή του εναλλακτικού εμπορίου που σημαίνει ότι επιδιώκουμε την δημιουργία όσο το δυνατό πιο άμεσων σχέσεων μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών, χωρίς την διαμεσολάβηση  επεξεργασίας και διανομής, με γνώμονα όχι το κέρδος αλλά την αξιοπρεπή διαβίωση και το αμοιβαίο συμφέρον όλων.
Γ. Με βάση αυτές τις αρχές ο Συνεταιρισμός επιδιώκει να δημιουργήσει ένα ανθρώπινο δίκτυο διανομής προϊόντων , όσο γίνεται περισσότερο οριζόντιο, ώστε τα προϊόντα να φτάνουν στους χρήστες-καταναλωτές  σε τιμές αξιοπρεπείς για τους παραγωγούς και συγχρόνως συμφέρουσες για τους χρήστες-καταναλωτές.
Για την εκπλήρωση και εξυπηρέτηση αυτών των αρχών και των σκοπών του ο Συνεταιρισμός μπορεί να αναπτύσσει κάθε είδους δραστηριότητες μεσολάβησης αυτής της σχέσης παραγωγού-καταναλωτή. Σε καμία όμως περίπτωση δεν επιδιώκει την επίτευξη εμπορικού κέρδους για τα μέλη του. Κάθε οικονομική δραστηριότητά του θα τείνει στην εκπλήρωση και εξυπηρέτηση των άνω μη κερδοσκοπικών φυσιογνωμικών του χαρακτηριστικών και επιδιώξεών του.
Για το λόγο αυτό ο Συνεταιρισμός θα μπορεί:
α) Nα αναπτύσσει κάθε προβλεπόμενη και απαραίτητη εμπορικά και φορολογικά μεσολαβητική οικονομική δραστηριότητα εισαγωγής, προμήθειας, επεξεργασίας και διανομής των προϊόντων των διάφορων παραγωγικών κοινοτήτων, συνεταιρισμών και γενικά συλλογικοτήτων  ή παραγωγών, οικοτεχνών, βιοτεχνών και γενικά δημιουργών, ανδρών και γυναικών  στην  Ελλάδα και το εξωτερικό.
β) Να εκδίδει και κυκλοφορεί περιοδικά, εφημερίδες και κάθε είδους έντυπα και βιβλία για την ενημέρωση και διάδοση των μορφών οργάνωσης της παραγωγής και διάθεσης των προϊόντων των παραγωγικών συνεταιρισμών τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
γ) Να διοργανώνει συνέδρια, εκθέσεις και γενικά δημόσιες δραστηριότητες και εκδηλώσεις διάδοσης και προώθησης των σκοπών του καθώς και ενημερωτικές ή εκπαιδευτικές δραστηριότητες για την ανάπτυξη των αρχών της συλλογικής και συνεταιριστικής οργάνωσης αλλά και γενικότερα την κοινωνική οργάνωση και τον πολιτισμό των ανθρώπινων κοινοτήτων.
δ) Να δημιουργεί εντευκτήρια και γενικά χώρους κοινωνικών και συλλογικών πολιτιστικών λειτουργιών.
ε) Να συνεργάζεται με άλλους φορείς δημόσιους ή ιδιωτικούς, συλλογικότητες, σωματεία και οργανώσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό για την από κοινού διενέργεια δραστηριοτήτων όμοιων ή συναφών με το δικό του σκοπό ή δραστηριοτήτων που εξυπηρετούν την ανάπτυξη του σκοπού του
στ) Να καθορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις με τις οποίες είναι δυνατό να προσφέρονται οι υπηρεσίες του και σε μη μέλη του.
ΑΡΘΡΟ 4ο
ΔΙΑΡΚΕΙΑ
Η διάρκεια του Συνεταιρισμού είναι πενήντα (50) ετών και μπορεί να παραταθεί πέραν της πεντηκονταετίας με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β
ΜΕΛΗ – ΕΓΓΡΑΦΗ – ΔΙΑΓΡΑΦΗ
ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ – ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ – ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΜΕΡΙΔΑ
ΑΡΘΡΟ 5ο
ΜΕΛΗ
Μέλη του Συνεταιρισμού (συνέταιροι) μπορούν να γίνουν όλοι και όλες που ευαισθητοποιούνται και εμπνέονται από τις αρχές και τις επιδιώξεις του συνεταιρισμού. Επίσης μέλη του Συνεταιρισμού μπορούν να γίνουν σωματεία που διαπνέονται από τις ίδιες αρχές και επιθυμούν να συνδυάσουν την κοινωνική τους δράση με τους σκοπούς του Συνεταιρισμού. Δεν μπορεί να γίνει μέλος του Συνεταιρισμού όποιος συμμετέχει σε άλλον συνεταιρισμό με τον ίδιο σκοπό, καθώς και όποιος είναι ανήλικος ή τελεί υπό δικαστική απαγόρευση ή αντίληψη.
ΑΡΘΡΟ 6ο
ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΥ
Για να γίνει κάποιος μέλος του Συνεταιρισμού πρέπει να υποβάλει προς το Διοικητικό Συμβούλιο γραπτή αίτηση. Η αποδοχή του αιτούντα ως συνεταίρου γίνεται με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου που λαμβάνεται υποχρεωτικά στην πρώτη μετά την υποβολή της αίτησης συνεδρίασή του.
Η εγγραφή των νέων μελών εγκρίνεται από την επομένη Γενική Συνέλευση. Η ιδιότητα του μέλους αποκτάται με την απόφαση αποδοχής της αίτησης από το Διοικητικό Συμβούλιο. Η συμμετοχή των νέων μελών στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων και η ανάδειξή τους στα όργανα μπορεί να γίνει μόνο μετά την αποδοχή έγκριση της εγγραφής από τη Γενική Συνέλευση και την καταβολή εκ μέρους τους της συνεταιριστικής μερίδας.
ΑΡΘΡΟ 7ο
ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΥ
Η διαγραφή συνεταίρου γίνεται για τους λόγους και με τον τρόπο που προβλέπεται στο καταστατικό και το Νόμο.
Με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης που λαμβάνεται με την αυξημένη πλειοψηφία του άρθρου 15, διαγράφεται κάθε συνεταίρος που από παράβαση των υποχρεώσεών του βλάπτει τα συμφέροντα του Συνεταιρισμού.
Η διαγραφή συνεταίρου γνωστοποιείται με κοινοποίηση αποσπάσματος της Γενικής Συνέλευσης που περιέχει και τους λόγους της διαγραφής.
ΑΡΘΡΟ 8ο
Κάθε συνεταίρος μπορεί ελεύθερα και οποτεδήποτε, με γραπτή δήλωσή του προς το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνεταιρισμού, να αποχωρήσει από το Συνεταιρισμό. Σε περίπτωση θανάτου συνεταίρου εφαρμόζονται όσα ορίζονται στο Ν. 1667/1986.
Στους συνεταίρους που αποχωρούν ή διαγράφονται, καθώς και στους κληρονόμους των αποβιωσάντων, αποδίδεται αμέσως η συνεταιριστική μερίδα τους .
ΑΡΘΡΟ 9ο
ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΩΝ
Οι συνέταιροι έχουν τις ακόλουθες υποχρεώσεις:
α) Ευθύνονται για τα χρέη του Συνεταιρισμού έναντι των τρίτων, ο καθένας εις ολόκληρον και μέχρι του ποσού της συνεταιριστικής του μερίδας.
β) Υποχρεούνται να καταβάλουν στο ταμείο του Συνεταιρισμού τις εισφορές και τις συνδρομές τους καθώς και τα ποσά που τυχόν αποφασίζονται σύμφωνα με το νόμο και το καταστατικό για την κάλυψη ζημιών ή άλλων εξαιρετικών περιπτώσεων.
γ) Να τηρούν τις διατάξεις του καταστατικού, τις αποφάσεις των οργάνων της διοίκησης του Συνεταιρισμού, να απέχουν από κάθε ενέργεια που μπορεί να βλάψει το Συνεταιρισμό και να προστατεύουν με κάθε νόμιμο μέσο τα συμφέροντα του Συνεταιρισμού.
ΑΡΘΡΟ 10ο
ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΥΝΕΤΑΙΡΩΝ
Οι συνεταίροι έχουν δικαίωμα:
α) Να συμμετέχουν στις συνεδριάσεις της Γενικής Συνέλευσης, να ψηφίζουν σ’ αυτές, να εκλέγουν και να εκλέγονται στα όργανα διοίκησης.
β) Να απολαμβάνουν με ίσους όρους τις υπηρεσίες που παρέχονται από το Συνεταιρισμό σύμφωνα με το σκοπό του.
γ) Να λαμβάνουν αντίγραφα ισολογισμών και λογαριασμών αποτελεσμάτων χρήσεων, δέκα πέντε (15) ημέρες πριν την υποβολή τους στη Γενική Συνέλευση κατά το νόμο.
δ) Λόγω του μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα του Συνεταιρισμού οι συνεταίροι δεν θα λαμβάνουν μέρισμα ούτε θα συμμετέχουν στη διανομή του προϊόντος της εκκαθάρισης για ποσό πέραν της αξίας της συνεταιριστικής τους μερίδας, εκτός και αν αποφασίσει διαφορετικά η Γ.Σ.
ΑΡΘΡΟ 11ο
ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΗ ΜΕΡΙΔΑ
Η αξία της συνεταιριστικής μερίδας ανέρχεται στο ποσό των δέκα  (10) ευρώ. Κάθε συνεταίρος εγγράφεται με μία υποχρεωτική συνεταιριστική μερίδα. Η μερίδα είναι αδιαίρετη και ίση για όλους τους συνεταίρους.
Η συνεταιριστική μερίδα δεν κληρονομείται ούτε κληροδοτείται.
Μεταβίβαση μπορεί να γίνει μόνο σε τρίτο μη συνεταίρο και μόνο με τη διαδικασία εισόδου νέου συνεταίρου όπως προβλέπεται στο άρθρο 6 του παρόντος.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ
ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ – ΕΠΟΠΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
ΑΡΘΡΟ 12ο
ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ Γ.Σ.
Η Γενική Συνέλευση του Συνεταιρισμού απαρτίζεται από όλα τα μέλη του Συνεταιρισμού που μετέχουν και ψηφίζουν σ’ αυτή αυτοπροσώπως. Κάθε συνεταίρος συμμετέχει στη Γενική Συνέλευση με μία μόνο ψήφο.
Η Γενική Συνέλευση είναι το ανώτατο όργανο διοίκησης του Συνεταιρισμού και αποφασίζει για όλα τα ζητήματα που τον αφορούν. Στην αποκλειστική αρμοδιότητα της Γενικής Συνέλευσης υπάγονται:
-Η τροποποίηση του καταστατικού.
-Η συγχώνευση, η σύντμηση της διάρκειας, η διάλυση και η αναβίωση του Συνεταιρισμού.
-Η έγκριση των ειδικών κανονισμών εργασίας του προσωπικού.
-Η συμμετοχή σε εταιρεία ή η αποχώρηση απ’ αυτή.
-Οι γενικοί όροι της δραστηριότητας του Συνεταιρισμού, ανάλογα με τους σκοπούς του ή η ανάθεση της αρμοδιότητας αυτής στο Δ.Σ.
-Η έγκριση του ισολογισμού και των αποτελεσμάτων χρήσης.
-Η εκλογή και η απαλλαγή από κάθε ευθύνη του διοικητικού συμβουλίου και του εποπτικού συμβουλίου καθώς και των αντιπροσώπων του Συνεταιρισμού σε δευτεροβάθμιες οργανώσεις.
-Η επιβολή εισφοράς στα μέλη για την αντιμετώπιση εκτάκτων ζημιών ή άλλων εξαιρετικών καταστάσεων. Τον καθορισμό του ύψους της επιβαλλόμενης εισφοράς μπορεί η Γ.Σ. να τον αναθέσει στο Δ.Σ.
ΑΡΘΡΟ 13ο
ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ
Η Γενική Συνέλευση συνέρχεται σε τακτική συνεδρίαση μία φορά το χρόνο, ύστερα από πρόσκληση του Διοικητικού Συμβουλίου και μέσα σε έξι (6) μήνες από τη λήξη της διαχειριστικής χρήσης . Η Γενική Συνέλευση συνέρχεται έκτακτα όποτε την συγκαλέσει το Διοικητικό Συμβούλιο ή όταν το ζητήσει, ορίζοντας συγχρόνως και το θέμα για συζήτηση, το Εποπτικό Συμβούλιο ή το 1/10 των μελών του Συνεταιρισμού, αλλά όχι λιγότερα από τρία μέλη.
Η πρόσκληση αναγράφει τον τόπο, την ημέρα και την ώρα που θα συνέλθει η συνέλευση και τα θέματα που θα συζητηθούν. Η πρόσκληση γνωστοποιείται στους συνεταίρους επτά τουλάχιστον ημέρες πριν από την ημέρα της γενικής συνέλευσης με προσωπικές επιστολές που αποστέλλονται μέσω του κλασικού ή του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
ΑΡΘΡΟ 14ο
Η Γενική Συνέλευση βρίσκεται σε απαρτία και συνεδριάζει έγκυρα, όταν κατά την έναρξη της συνεδρίασης παρίστανται τουλάχιστον τα μισά μέλη του Συνεταιρισμού. Αν δεν υπάρχει απαρτία, η Γενική Συνέλευση συνέρχεται ύστερα από επτά ημέρες χωρίς άλλη πρόσκληση στον ίδιο τόπο και την ίδια ώρα και συνεδριάζει έγκυρα με απαρτία του 1/5 τουλάχιστον των μελών του Συνεταιρισμού. Αν πάλι δεν υπάρχει απαρτία η Γενική Συνέλευση συνέρχεται σε επτά ημέρες στον ίδιο τόπο και την ίδια ώρα χωρίς άλλη πρόσκληση και συνεδριάζει έγκυρα, όσα μέλη και αν παρίστανται, πάντως όχι λιγότερα από επτά.
Οι αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης λαμβάνονται με την απόλυτη πλειοψηφία των μελών που ψήφισαν πλην των θεμάτων που αναφέρονται στο άρθρο 15 του παρόντος.
ΑΡΘΡΟ 15ο
Για τη λήψη αποφάσεων που αφορούν την μεταβολή του σκοπού ή της έδρας του Συνεταιρισμού, τη μεταβολή του ποσού της συνεταιριστικής μερίδας, την μεταβολή της ευθύνης των μελών, τον αποκλεισμό συνεταίρου, την σύντμηση ή παράταση της διάρκειας του Συνεταιρισμού, τη διάλυση ή την αναβίωση ή τη συγχώνευσή του, τη μεταβολή του τρόπου διανομής των κερδών και την ανάκληση ή αντικατάσταση μελών του Διοικητικού Συμβουλίου ή του Εποπτικού Συμβουλίου, η Γ.Σ. βρίσκεται σε απαρτία όταν είναι παρόντα τα μισά τουλάχιστον μέλη του Συνεταιρισμού και σε περίπτωση επαναληπτικής συνέλευση το 1/3 των μελών. Για τη λήψη απόφασης σχετικά με τα θέματα του άρθρου αυτού απαιτείται πλειοψηφία των 4/5 του συνολικού αριθμού των μελών που συγκροτούν την απαρτία της συνέλευσης.
Κατά τα λοιπά η Γενική Συνέλευση διεξάγεται κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 5 παρ. 5, 6 του Ν. 1667/1987.
ΑΡΘΡΟ 16ο
ΕΚΛΟΓΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
Η εκλογή του Διοικητικού Συμβουλίου και Εποπτικού Συμβουλίου γίνεται με μυστική ψηφοφορία με ενιαίο ψηφοδέλτιο το οποίο καταρτίζεται ξεχωριστά για το κάθε όργανο με υποψηφιότητες που υποβάλλονται στην ίδια τη Γενική Συνέλευση. Επιτρέπεται η υποβολή υποψηφιότητας από το ίδιο μέλος και για τα δύο όργανα, αλλά η εκλογή του γίνεται μόνο στο όργανο για το οποίο συγκέντρωσε περισσότερες ψήφους. Η εκλογή στο ένα όργανο αποκλείει και την ιδιότητα του αναπληρωματικού στο άλλο. Ο αριθμός των σταυρών προτίμησης που μπορεί να τεθούν για την εκλογή μελών Διοικητικού και Εποπτικού Συμβουλίου είναι μέχρι το 40% τοις εκατό του αριθμού των μελών του Διοικητικού και Εποπτικού Συμβουλίου.
Στην περίπτωση που το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί σε κλάσμα μεγαλύτερο του ημίσεως ο αριθμός στρογγυλοποιείται στον πλησιέστερο ακέραιο. Εκλέγονται οι υποψήφιοι που συγκεντρώνουν τους περισσότερους ψήφους κατά όργανο μέχρι τον αριθμό πλήρωσης των εκλόγιμων θέσεων και οι υπόλοιποι καταλαμβάνουν θέση αναπληρωματικού κατά σειρά αριθμού ψήφων που έλαβαν.
Σε περίπτωση που τα μέλη του Συνεταιρισμού υπερβούν τα εκατό, η εκλογή γίνεται με ενιαίο κατά όργανο ψηφοδέλτιο με την υποβολή υποψηφιοτήτων κατά συνδυασμούς και μεμονωμένες υποψηφιότητες με το σύστημα της απλής αναλογικής.
Κατά τα λοιπά η εκλογή Διοικητικού Συμβουλίου διεξάγεται με τους όρους εκλογής που ορίζονται στο άρθρο 5 παρ. 7 του Ν. 1667/1986.
ΑΡΘΡΟ 17ο
Το Διοικητικό Συμβούλιο αποτελείται από υποχρεωτικά μονό αριθμό μελών που μπορεί να κυμανθεί (με απόφαση της Γ.Σ.) από πέντε (5) έως έντεκα (11) μέλη τα οποία εκλέγονται για διετή θητεία η οποία μπορεί να παραταθεί μέχρι την εκλογή νέου Δ.Σ. και το αργότερο μέχρι 6 μήνες.
Με πρόσκληση του συμβούλου που έλαβε τις περισσότερες ψήφους το Διοικητικό Συμβούλιο συνέρχεται το συντομότερο σε συνεδρίαση και συγκροτείται σε σώμα ορίζοντας τις αρμοδιότητες και τα καθήκοντα του κάθε μέλους. Μέσα σε ένα μήνα από την εκλογή του πρέπει να δηλώσει την εκλογή του στο αρμόδιο μητρώο συνεταιρισμών.
Το Διοικητικό Συμβούλιο, συγκαλούμενο από τον Πρόεδρο συνεδριάζει τακτικά μία φορά το μήνα και έκτακτα, όταν το συγκαλέσει ο Πρόεδρος ή το ζητήσει το ένα τρίτο (1/3) των μελών του και πάντως όχι λιγότερα από δύο μέλη.
Βρίσκεται σε απαρτία όταν τα παρόντα μέλη είναι περισσότερα από τα απόντα και αποφασίζει έγκυρα με απόλυτη πλειοψηφία των παρόντων. Αποκλείεται η εκπροσώπηση ή αναπλήρωση μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου από άλλο. Αποκλείεται επίσης η εκπροσώπηση μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου από τρίτο μη μέλος.
Δεν συμμετέχει στις συνεδριάσεις μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου ούτε έχει δικαίωμα ψήφου όταν συζητείται θέμα που αφορά το ίδιο, σύζυγο ή συγγενή του πρώτου βαθμού.
ΑΡΘΡΟ 18ο
Το Διοικητικό Συμβούλιο διοικεί και εκπροσωπεί το Συνεταιρισμό κατά τις διατάξεις του καταστατικού και του Νόμου.
Το Διοικητικό Συμβούλιο μπορεί να μεταβιβάζει αρμοδιότητες και εξουσίες προς τον Πρόεδρο ή άλλο μέλος του ή μέλος του Συνεταιρισμού, στον διευθυντή ή άλλο υπάλληλο του Συνεταιρισμού. Ο με τον τρόπο αυτόν εξουσιοδοτημένος, είναι κατά πάντα χρόνο ανακλητός από το Διοικητικό Συμβούλιο μέσα στα πλαίσια των αποφάσεων και των κατευθύνσεων που το τελευταίο καθορίζει και λογοδοτεί σ’ αυτό.
Τα μέλη του Δ.Σ. οφείλουν να καταβάλουν στη διαχείριση των υποθέσεων του Συνεταιρισμού την επιμέλεια που καταβάλουν στις προσωπικές τους υποθέσεις.
Το αξίωμα του μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου είναι τιμητικό και άμισθο. Κατ’ εξαίρεση στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου μπορεί να παρέχεται αποζημίωση ανάλογη με το χρόνο απασχόλησής τους με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης, χωρίς αυτό να δημιουργεί δικαιώματα ή υποχρεώσεις κατά τις διατάξεις της εργατικής ή ασφαλιστικής νομοθεσίας. Ιδιαίτερα το Δ.Σ. έχει καθήκον και αρμοδιότητα να αποφασίζει για κάθε γενικά θέμα που δεν αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα της Γ.Σ και ειδικότερα ενδεικτικά:
1)Nα αποφασίζει κάθε φορά για την προμήθεια των αναγκαίων ειδών και εμπορευμάτων.
2)Να ορίζει τις τιμές πώλησης των ειδών και εμπορευμάτων.
3)Να προσλαμβάνει υπαλλήλους και συνεργάτες του Συνεταιρισμού.
4)Να ορίζει το ύψος των συνδρομών και των εισφορών των μελών του.
5)Να αποφασίζει για την δυνατότητα πώλησης των ειδών και προϊόντων του Συνεταιρισμού και σε τρίτους μη μέλη του.
ΑΡΘΡΟ 19ο
ΕΚΛΟΓΗ ΕΠΟΠΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
Σε περίπτωση που τα μέλη του Συνεταιρισμού είναι τουλάχιστον είκοσι πέντε εκλέγεται τριμελές Εποπτικό Συμβούλιο με διετή θητεία. Μείωση του αριθμού των μελών του Συνεταιρισμού κάτω των είκοσι πέντε δεν θίγει τη σύνθεση και λειτουργία του Εποπτικού Συμβουλίου μέχρι τη λήξη της θητείας του.
Τα μέλη του Διοικητικού και του Εποπτικού Συμβουλίου δεν επιτρέπεται να έχουν μεταξύ τους συγγένεια μέχρι δευτέρου βαθμού.
ΑΡΘΡΟ 20ο
ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΕΠΟΠΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ
Το Εποπτικό Συμβούλιο ελέγχει τις πράξεις του Διοικητικού Συμβουλίου και την τήρηση των διατάξεων του νόμου, του καταστατικού και των αποφάσεων της Γενικής Συνέλευσης. Έχει δικαίωμα και καθήκον να λαμβάνει γνώση οποιουδήποτε βιβλίου, εγγράφου ή στοιχείων του Συνεταιρισμού, να διενεργεί λογιστικό και διαχειριστικό έλεγχο και να παρακολουθεί την πορεία των υποθέσεων του Συνεταιρισμού. Για τη διενέργεια του λογιστικού και διαχειριστικού ελέγχου μπορεί να διορίσει έως τρεις (3) ειδικούς συμβούλους ή εμπειρογνώμονες.
ΑΡΘΡΟ 21ο
Το Εποπτικό Συμβούλιο αν διαπιστώσει παραβάσεις του νόμου, του καταστατικού ή των αποφάσεων της Γενικής Συνέλευσης ή παρατυπίες ως προς τη διαχείριση, υποδεικνύει στο Δ.Σ. την επανόρθωσή τους και συγκαλεί τη Γενική Συνέλευση, όταν θεωρεί ότι πρόκειται για σοβαρές παραβάσεις ή παρατυπίες που μπορεί να βλάψουν τα συμφέροντα του Συνεταιρισμού.
Τα μέλη του Εποπτικού Συμβουλίου ευθύνονται για κάθε πταίσμα.
Κατά τα λοιπά και για το Εποπτικό Συμβούλιο ισχύει ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 5 παρ. 7 και 7 παρ. 1 και 2 του Ν. 1667/1986.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ
ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
ΑΡΘΡΟ 22ο
ΒΙΒΛΙΑ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ
Ο Γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου τηρεί το βιβλίο Μητρώου των μελών και το βιβλίο Πρακτικών Συνεδριάσεων του Διοικητικού Συμβουλίου.
Το βιβλίο πρακτικών Συνεδριάσεων του Εποπτικού Συμβουλίου τηρείται από ειδικά προς τούτο εντεταλμένο μέλος του Εποπτικού Συμβουλίου που ορίζεται με ειδική απόφαση του οργάνου αυτού.
Το βιβλίο Πρακτικών των Γενικών Συνελεύσεων φυλάσσεται υπό την ευθύνη του Γραμματέα του Διοικητικού Συμβουλίου.
Τα βιβλία και στοιχεία που προβλέπει η φορολογική νομοθεσία τηρούνται από τον οικονομικό υπεύθυνο που θα οριστεί, χωρίς να αποκλείεται η πρόσληψη λογιστού ή άλλου βοηθητικού προσωπικού.
ΑΡΘΡΟ 23ο
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗ ΧΡΗΣΗ
Η διαχειριστική χρήση αρχίζει την 1η Ιανουαρίου και λήγει την 31η Δεκεμβρίου κάθε έτους. Η πρώτη διαχειριστική χρήση λήγει την 31η Δεκεμβρίου 2012.
Στο τέλος της διαχειριστικής χρήσης το Διοικητικό Συμβούλιο συντάσσει τον Ισολογισμό και το Λογαριασμό Αποτελεσμάτων Χρήσης και τους υποβάλει στην τακτική Γενική Συνέλευση προς έγκριση. Στη Γενική Συνέλευση επίσης υποβάλλεται και η έκθεση του Εποπτικού Συμβουλίου. Το Διοικητικό Συμβούλιο υποβάλει τον Ισολογισμό και το Λογαριασμό Αποτελεσμάτων Χρήσης στο Εποπτικό Συμβούλιο τριάντα (30) τουλάχιστον ημέρες πριν από την ημέρα σύγκλισης της τακτικής Γενικής Συνέλευσης. Το Εποπτικό Συμβούλιο συντάσσει έκθεση μέσα σε δεκαπέντε (15) ημέρες από την υποβολή των στοιχείων αυτών. Ο Ισολογισμός, ο Λογαριασμός Αποτελεσμάτων Χρήσης και η Έκθεση του Εποπτικού Συμβουλίου πρέπει να είναι στη διάθεση των μελών του Συνεταιρισμού δεκαπέντε (15) τουλάχιστον ημέρες πριν από την ημέρα σύγκλισης της τακτικής Γενικής Συνέλευσης.
Ο Ισολογισμός και ο Λογαριασμός Αποτελεσμάτων Χρήσης δημοσιεύονται μέσα σε ένα μήνα από την έγκρισή τους σε εφημερίδα που κυκλοφορεί στην Αθήνα.
ΑΡΘΡΟ 24ο
Από τα καθαρά κέρδη του Συνεταιρισμού παρακρατείται τουλάχιστον το 1/10 για το σχηματισμό του τακτικού αποθεματικού. Η παρακράτηση δεν είναι υποχρεωτική όταν το ύψος του αποθεματικού εξισωθεί με τη συνολική αξία των συνεταιριστικών μερίδων.
Η Γενική Συνέλευση μπορεί να αποφασίζει για το σχηματισμό ειδικών ή έκτακτων αποθεματικών καθώς και το ύψος μεγαλύτερης του 1/10 παρακράτησης των καθαρών κερδών για τη δημιουργία τακτικού αποθεματικού.
Λόγω του μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα του Συνεταιρισμού το υπόλοιπο των τυχών καθαρών κερδών μετά την αφαίρεση των αποθεματικών, δεν θα διανέμεται στους συνεταίρους αλλά με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης είτε θα παραμένει στον Συνεταιρισμό για την εξυπηρέτηση των σκοπών του είτε θα καταβάλλεται όλο ή μέρος αυτού με οποιαδήποτε μορφή κριθεί καταλληλότερη, είτε δωρεάς είτε οικονομικής ενίσχυσης ή χορηγίας σε  σωματεία , συλλόγους , φορείς , ενώσεις προσώπων ή οργανώσεις και γενικά συλλογικότητες μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που επιδιώκουν σκοπούς αλληλεγγύης, υποστήριξης και βοήθειας αυτών των κοινοτήτων ή έχουν σκοπούς παρόμοιους με τον Συνεταιρισμό.
ΑΡΘΡΟ 25ο
ΛΥΣΗ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΥ
Ο Συνεταιρισμός λύεται όταν λήξει η διάρκειά του και δεν ανανεωθεί με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης  καθώς και αν κηρυχθεί σε πτώχευση.
Τη λύση του Συνεταιρισμού, εκτός από την περίπτωση της πτώχευσης, ακολουθεί εκκαθάριση, την οποία διενεργεί το Εποπτικό Συμβούλιο.
Από το τυχόν θετικό υπόλοιπο της εκκαθάρισης, στους συνεταίρους θα επιστρέφονται οι δοθείσες συνεταιριστικές τους μερίδες και οι τυχόν εισφορές τους, το υπόλοιπο δε θετικό προϊόν της εκκαθάρισης θα περιέρχεται λόγω του μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα του συνεταιρισμού στο ανωτέρω αναφερθέν ή σε άλλο παρεμφερές σωματείο.
ΑΡΘΡΟ 26ο
ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Με το καταστατικό αυτό ορίζεται προσωρινή Διοικητική Επιτροπή αποτελούμενη από τους :



...
ΑΡΘΡΟ 27ο
Για κάθε θέμα που δεν προβλέπεται από τους όρους του παρόντος καταστατικού ισχύουν οι διατάξεις του νόμου.

ΙΔΡΥΤΙΚΑ ΜΕΛΗ

Οικονομικός πόλεμος κατά της Τεχεράνης

Του ΝΑΣΙΜ ΑΛΑΤΡΑΣ
Οταν οι μεγάλες δυνάμεις αποφασίσουν να διεξαγάγουν έναν πόλεμο, δεν το αποφασίζουν μια μέρα ή μια εβδομάδα ή ένα μήνα νωρίτερα, αλλά αν όχι μήνες, χρόνια πριν από την ημερομηνία έναρξής του.Και ο χρόνος προετοιμασίας ενός πολέμου εξαρτάται από το μέγεθος των συμφερόντων που αυτός εξυπηρετεί, από το χώρο διεξαγωγής του, από τις δυνατότητες, από τις συμμαχίες και τέλος από τους στόχους.
Ενας πόλεμος για ζαχαροκάλαμα δεν έχει την ίδια σημασία με τον πόλεμο για πετρέλαιο, ταυτόχρονα ένας πόλεμος για τα πετρέλαια, σε μια χώρα που απέχει λίγα χιλιόμετρα από μια υπερδύναμη, δεν θέλει την ίδια προετοιμασία με μια χώρα που παράγει ζαχαροκάλαμα, αλλά απέχει χιλιάδες χιλιόμετρα.

Τώρα, ένας πόλεμος σ' ένα χώρο που απέχει χιλιάδες χιλιόμετρα, πλούσιο σε πετρέλαιο, στο οποίο υπάρχει και προτεκτοράτο δυτικών δυνάμεων, το Ισραήλ, που αν και όποτε διεξαχθεί θα του προκαλέσει καταστροφικές συνέπειες, τότε χρειάζεται αρκετά χρόνια προετοιμασίας. Στη Ρώμη συναντήθηκαν πριν από λίγες μέρες εκπρόσωποι από 11 χώρες για να προετοιμάσουν τον «οικονομικό πόλεμο κατά της Τεχεράνης». Αμερικανοί, Ευρωπαίοι, Ασιάτες και Αραβες εξέτασαν τις συνέπειες από την απαγόρευση εξαγωγής πετρελαίου από το Ιράν: Δυτικοί διπλωμάτες, αξιωματούχοι από τα υπουργεία Εξωτερικών και Οικονομικών των χωρών της Ομάδας των Επτά μεγάλων βιομηχανικών χωρών, μαζί με αξιωματούχους από τη Νότια Κορέα, την Αυστραλία, τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και ένας εκπρόσωπος της Ε.Ε.

Ενα νέο Αμπου Ντάμπι χτίζεται στη Φουτζάιρα
Ραγδαία αναπτύσσεται τα τελευταία δέκα χρόνια το μοναδικό Εμιράτο από τα εφτά των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ) που δεν έχει ακτές στον Αραβικό ή Περσικό Κόλπο, αλλά στον Κόλπο του Ομάν. Εκεί άνοιξαν στις 20/10/2010 και μια νέα ναυτική βάση δίπλα ακριβώς σε νέες πετρελαϊκές εγκαταστάσεις. Στη Φουτζάιρα εκτελέστηκαν και εκτελούνται ακόμα πολλά έργα υποδομής. Μια ερευνητική ματιά ενός επισκέπτη εκεί σίγουρα θα παρατηρήσει ότι οι νέες αυτές υποδομές έχουν είτε άμεση είτε έμμεση σχέση με το πετρέλαιο. Θα παρατηρήσει επίσης ότι τεράστιες νέες δεξαμενές αποθήκευσης πετρελαίου φυτρώνουν τα τελευταία πέντε χρόνια σαν τα μανιτάρια κατά μήκος των ακτών του Εμιράτου. Ετσι, ένα μεγάλο γιατί αρχίζει και πλανάται. Για να απαντηθεί το γιατί πρέπει να εξετάσουμε προσεκτικά ποια είναι τα πετρελαϊκά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Η αραβική αυτή χώρα πολλές φορές έχει εκδηλώσει τους φόβους της για την «ασφάλεια των εγκαταστάσεών» της από πιθανές πυραυλικές επιθέσεις του Ιράν και από την «εκδηλωμένη πρόθεσή» του να κλείσει τα στρατηγικής σημασίας Στενά του Ορμούζ, σε περίπτωση που πρώτο δεχτεί αμερικανοϊσραηλινή στρατιωτική επίθεση.

Τα ΗΑΕ είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος παραγωγός του Οργανισμού Πετρελαιοπαραγωγών Κρατών (ΟΠΕΚ), και σχεδόν όλες οι εξαγωγές του σε πετρέλαιο περνούν από το Ορμούζ, με τις νέες όμως εγκαταστάσεις στη Φουτζάιρα, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα μπορούν να διαγράψουν το Ορμούζ από το δρομολόγιο των τάνκερ ανοίγοντας τις πύλες του στον Κόλπο του Ομάν και του Ινδικού Ωκεανού. Το Εμιράτο του Αμπου Ντάμπι -ως γνωστόν κατέχει το 90% του πετρελαίου Αραβικών Εμιράτων κατασκεύασε αγωγό πετρελαίου για να μεταφέρει το πετρέλαιο στις δεξαμενές της πόλης Φουτζάιρα.

Ο υπουργός Ενέργειας των ΗΑΕ Mohammed Al-Hameli δήλωσε στις 27/9/2010 ότι το κόστος του αγωγού 370 χιλιομέτρων έφτασε τα 3,3 δισεκατομμύρια δολάρια και θα μεταφέρει περίπου 1,5 εκατομμύριο βαρέλια ημερησίως αργού πετρελαίου από την πλούσια σε πετρέλαιο περιοχή Habshan προς το λιμάνι της Φουτζάιρα. Αξίζει να αναφερθεί ότι το Εμιράτο Αμπου Ντάμπι έχει αποφασίσει από το 2008 να αυξήσει την παραγωγή πετρελαίου από 2,5 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, σε 3,5 εκατομμύρια βαρέλια. Το πετρέλαιο αντιπροσωπεύει περίπου τα δύο τρίτα της οικονομίας του Εμιράτου. Η εταιρεία-χρηματοδότης του έργου, η Dhabi Petroleum Investment Company, με ανακοίνωσή της έχει διευκρινίσει ότι «ο αγωγός έχει σχεδιαστεί για να αντισταθμίσει την εξάρτηση από τερματικούς σταθμούς πετρελαίου στον Περσικό Κόλπο και τη μείωση της συμφόρησης ναυτιλίας μέσω των Στενών του Ορμούζ». Η προκαταρκτική μελέτη του αγωγού ολοκληρώθηκε το 2006 και συμβάσεις κατασκευής του αγωγού, ενός διυλιστηρίου και τερματικών σταθμών ανατέθηκαν το 2007 σε μια κινεζική εταιρεία. Ενώ ο τεχνικός έλεγχος, η ασφάλεια από κινδύνους, η διαχείριση περιουσιακών στοιχείων και η διασφάλιση βιομηχανικού κύκλου παραγωγής έχουν ανατεθεί στη γερμανική εταιρεία Germanischer Lloyd. Στη Φουτζάιρα το Εμιράτο του Αμπου Ντάμπι κατασκεύασε επίσης σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, νερού και τεράστιες εγκαταστάσεις αποθήκευσης σιτηρών.

Ιρανική αγωνία για εξαγωγές φυσικού αερίου
Το Ιράν από την άλλη προσπαθεί να ανοίξει τη πύλη της Μεσογείου για τις εξαγωγές του φυσικού του αερίου. Ηδη έχει υπογραφεί συμφωνία μεταξύ του Ιράν και του Ιράκ και της Συρίας για κατασκευή ενός αγωγού για τη μεταφορά φυσικού αερίου του Ιράν προς την Ευρώπη. Η κατασκευή των 5.600 χιλιομέτρων αγωγού εκτιμάται ότι θα στοιχίσει μεταξύ 5 έως 6 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Το Ισραήλ ετοιμάζεται για τον πόλεμο επιχειρησιακά. Οι Ισραηλινοί πιλότοι σκέφτονται στα επιτελεία, όπου σχεδιάζουν τον πόλεμο, ότι ίσως μετά το βομβαρδισμό των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν ίσως να επιστρέψουν σε ένα άγνωστο κράτος από αυτό από το οποίο απογειώθηκαν. Η ιρανική πυραυλική απάντηση, σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών, θα είναι πολύ πιο γρήγορη από την επιστροφή των ισραηλινών μαχητικών.
Source : http://www.enet.gr/

Η εθνική μας φτώχεια και ο πλούτος της χώρας

Οι φοροεπιδρομές και μάλιστα με άδικα χαράτσια, που απαιτεί η τρόικα, οδηγούν σε εξαθλίωση τις ασθενέστερες τάξεις και όχι σε έξοδο από την οικονομική κρίση. Η κυβέρνηση εκτελεί τις εντολές της τρόικας και έχει παραμελήσει το ουσιώδες, που είναι η ανάπτυξη, για την οποία περισσότερο ενδιαφέρονται οι ξένοι και λιγότερο εμείς, δηλαδή ο δικός μας επιχειρηματικός κόσμος και προπαντός το κράτος, το οποίο μπορεί να ανοίξει δρόμους για επενδύσεις, ώστε να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες της χώρας.

Το εκπληκτικό -όσο και παρήγορο- είναι ότι δυνατότητες υπάρχουν και πλούτος υπάρχει, που τον αφήσαμε και τον αφήνουμε ανεκμετάλλευτο. Σοβαρές μελέτες Ελλήνων και ξένων επιστημόνων δίνουν στοιχεία για το μέγεθος του πλούτου, που δεν αμφισβητούνται, αλλά μένουν οι μελέτες στα συρτάρια των υπουργείων και δεν αξιοποιούνται.
Υπάρχουν πρόσφατα και παλαιότερα παραδείγματα. Η γερμανική εταιρεία συμβούλων Roland Berger πρότεινε ένα σχέδιο -το ονόμασε «Εύρηκα»- που προβλέπει αποκρατικοποίηση της δημόσιας περιουσίας στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών θεσμών και υποστηρίζει ότι η εφαρμογή του θα φέρει μείωση του δημόσιου χρέους στο 88% του ΑΕΠ (από το 145% που είναι σήμερα), γρήγορους ρυθμούς ανάπτυξης και τη δημιουργία ενός εκατομμυρίου θέσεων εργασίας.
Το γερμανικό ενδιαφέρον για επενδύσεις στην Ελλάδα φάνηκε και από την επίσκεψη του Γερμανού αντικαγκελάριου και υπουργού Οικονομίας Φίλιπ Ρέσλερ στην Αθήνα, τον οποίο συνόδευαν και δεκάδες Γερμανοί επιχειρηματίες. Δεν άνοιξε όλα τα χαρτιά του ο αντικαγκελάριος, αλλά πέταξε το μπαλάκι στους Ελληνες επιχειρηματίες, ζητώντας τους να επενδύσουν αυτοί πρώτοι στη χώρα τους. Και επίσης ζήτησε από την κυβέρνηση να δημιουργήσει με μέτρα ευνοϊκό επενδυτικό κλίμα στην Ελλάδα.
Λίγο-πολύ γνωρίζουμε τι κάνουν και τι επιδιώκουν οι ξένοι επενδυτές για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, δηλαδή να κερδίσουν περισσότερα από την εκμετάλλευση του ελληνικού πλούτου. Το ερώτημα είναι: Τι κάνουμε εμείς; Τι κάνει η κυβέρνηση, τι κάνει ο επιχειρηματικός κόσμος για να αλλάξει το κλίμα, να πάρουμε μια ανάσα, να φανεί φως στο τούνελ; Για λογαριασμό του ΣΕΒ εκπονήθηκε από ξένη εταιρεία μια ειδική μελέτη με τίτλο: «Η Ελλάδα 10 χρόνια μπροστά. Προσδιορίζοντας το νέο μοντέλο ανάπτυξης για την Ελλάδα».
Η μελέτη επισημαίνει ότι στην προσεχή δεκαετία υπάρχει η δυνατότητα να αναπτυχθούν 13 επιχειρηματικοί κλάδοι και να προσφέρουν πλούτο 50 δισ. ευρώ και 540.000 νέες θέσεις εργασίας. Οι κλάδοι αυτοί είναι: ο τουρισμός, η ενέργεια, η βιομηχανία τροφίμων, η αγροτική παραγωγή, το εμπόριο, η παραγωγή γενοσήμων φαρμάκων, οι ιχθυοκαλλιέργειες, ο ιατρικός τουρισμός, η φροντίδα για την τρίτη ηλικία, η ανάπτυξη διαμετακομιστικών κόμβων, η διαχείριση αποβλήτων, προγράμματα κλασικών σπουδών κ.ά.
Ο ΣΕΒ περιμένει να πάρει μέτρα πρώτα το κράτος και όπως υπογράμμισε ο πρόεδρός του «να ολοκληρώσει αταλάντευτα την επώδυνη προσπάθεια αλλαγής στην οποία έχει δεσμευτεί». Ζητάει δηλαδή ευνοϊκά μέτρα για τους επενδυτές -πιο φθηνή εργασία, μικρότερη φορολογία κ.ά.- και πιο επώδυνα μέτρα για τους εργαζομένους. Ενα τέτοιο μοντέλο δεν οδηγεί σε έξοδο από την κρίση, αλλά σε παράτασή της για τους εργαζομένους με την κατεδάφιση κοινωνικών κατακτήσεων.
Ηανάπτυξη θέλει θυσίες, αλλά από όλους. Ο πλούτος της χώρας ανήκει σε όλους τους Ελληνες και δεν μπορεί να γίνει λεία για όποιους επενδυτές. Χρειάζεται, λοιπόν, ένα μοντέλο ανάπτυξης, που δεν θα παραμερίζει την κοινωνική δικαιοσύνη. Εκτός από τους ξένους και τον ΣΕΒ, μελέτες για τον πλούτο της χώρας, ιδιαίτερα τον ορυκτό, έχουν γίνει και από Ελληνες πανεπιστημιακούς και πρόσφατα και παλαιότερα. Εμεναν στα συρτάρια και αναδεικνύονται τελευταία σε τηλεοπτικές εκπομπές, από τις οποίες απουσιάζει το κυβερνητικό ενδιαφέρον, που πρόσφατα ξύπνησε για τα κοιτάσματα χρυσού, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Αποδεικνύουν και αυτές οι μελέτες ότι η Ελλάδα δεν είναι μια φτωχή χώρα, αλλά χώρα με τεράστιες δυνατότητες.
Υπάρχουν μελέτες που έγιναν πριν από πολλές δεκαετίες. Τον Μάρτιο του 1946 δημοσιεύθηκε μια μελέτη με τίτλο «Κοιτάζοντας μπροστά», που έγραψαν δύο τεχνικοί της Αριστεράς, ο Π. Ι. Καπασακάλης και ο Γ. Αργυρόπουλος. Εντυπωσιασμένος από τα στοιχεία που ήρθαν στο φως, ο αείμνηστος Παύλος Παλαιολόγος παρουσίασε τη μελέτη σε δύο χρονογραφήματά του στις 19 και 20 Μαρτίου 1946.
Σημείωνε ο Παλαιολόγος: «Αλλά πριν κοιτάξουν μπροστά οι δύο τεχνικοί, κάνουν μιαν απροκάλυπτη ομολογία. Την ομολογία ότι η εθνική μας φτώχεια είναι η βασική αιτία της κακοδαιμονίας μας. (...) Υπάρχει, λέγαμε, ο λυτρωτής που θα εκβάλει από τον ελληνικό οίκο την εθνική φτώχεια. Και δεν βρίσκεται ο ελευθερωτής αυτός έξω από μας. Είναι η γη, οι θάλασσες, τα δάση, τα ποτάμια, το υπέδαφός μας (...) θησαυρούς ανεκμετάλλευτους περιέχουν οι κάμποι, τα νερά, τα σπλάχνα της γης μας. (...) Τριάντα χρόνια θα χρειαστούν για να περάσουμε από το χαρτί στην ολοκλήρωση των παραγωγικών έργων. Προ πάντων όμως θα χρειαστεί μυαλό, σύστημα και δουλειά. (...) Δουλειά. Εφτάωρο αλλού; Δεκάωρο σ' εμάς. Και όχι δουλειά-κοροϊδία. Οχι κομπολόι και καφετσίγαρο. Οχι συζήτηση και λακριντί. Οχι δημόσια υπνωτήρια οι δημόσιες υπηρεσίες. (...) Ας μπούμε με το καλό στον τροχό της αληθινής δουλειάς και τα ξαναλέμε». Πέρασαν από το 1946, που τα έγραψε ο Παλαιολόγος, 65 χρόνια. Και είμαστε στα ίδια!
Source :  "Ελευθεροτυπία"

Επίλυση κρίσεων ( κείμενο στα αγγλικά)

In many cases, conflict in the workplace just seems to be a fact of life. We've all seen situations where different people with different goals and needs have come into conflict. And we've all seen the often-intense personal animosity that can result.
The fact that conflict exists, however, is not necessarily a bad thing: As long as it is resolved effectively, it can lead to personal and professional growth.
In many cases, effective conflict resolution can make the difference between positive and negative outcomes.
The good news is that by resolving conflict successfully, you can solve many of the problems that it has brought to the surface, as well as getting benefits that you might not at first expect:

• Increased understanding: The discussion needed to resolve conflict expands people's awareness of the situation, giving them an insight into how they can achieve their own goals without undermining those of other people.
• Increased group cohesion: When conflict is resolved effectively, team members can develop stronger mutual respect, and a renewed faith in their ability to work together.
• Improved self-knowledge: Conflict pushes individuals to examine their goals in close detail , helping them understand the things that are most important to them, sharpening their focus, and enhancing their effectiveness.

However, if conflict is not handled effectively, the results can be damaging. Conflicting goals can quickly turn into personal dislike. Teamwork breaks down. Talent is wasted as people disengage from their work. And it's easy to end up in a vicious downward spiral of negativity and recrimination.
If you're to keep your team or organization working effectively, you need to stop this downward spiral as soon as you can. To do this, it helps to understand two of the theories that lie behind effective conflict resolution:

Understanding the Theory: Conflict Styles

In the 1970s Kenneth Thomas and Ralph Kilmann identified five main styles of dealing with conflict that vary in their degrees of cooperativeness and assertiveness. They argued that people typically have a preferred conflict resolution style. However they also noted that different styles were most useful in different situations. They developed the Thomas-Kilmann Conflict Mode Instrument (TKI) which helps you to identify which style you tend towards when conflict arises.
Thomas and Kilmann's styles are:
Competitive: People who tend towards a competitive style take a firm stand, and know what they want. They usually operate from a position of power, drawn from things like position, rank, expertise, or persuasive ability. This style can be useful when there is an emergency and a decision needs to be make fast; when the decision is unpopular; or when defending against someone who is trying to exploit the situation selfishly. However it can leave people feeling bruised, unsatisfied and resentful when used in less urgent situations.
Collaborative: People tending towards a collaborative style try to meet the needs of all people involved. These people can be highly assertive but unlike the competitor, they cooperate effectively and acknowledge that everyone is important. This style is useful when a you need to bring together a variety of viewpoints to get the best solution; when there have been previous conflicts in the group; or when the situation is too important for a simple trade-off.
Compromising: People who prefer a compromising style try to find a solution that will at least partially satisfy everyone. Everyone is expected to give up something, and the compromiser him- or herself also expects to relinquish something. Compromise is useful when the cost of conflict is higher than the cost of losing ground, when equal strength opponents are at a standstill and when there is a deadline looming.
Accommodating: This style indicates a willingness to meet the needs of others at the expense of the person's own needs. The accommodator often knows when to give in to others, but can be persuaded to surrender a position even when it is not warranted. This person is not assertive but is highly cooperative. Accommodation is appropriate when the issues matter more to the other party, when peace is more valuable than winning, or when you want to be in a position to collect on this "favor" you gave. However people may not return favors, and overall this approach is unlikely to give the best outcomes.
Avoiding: People tending towards this style seek to evade the conflict entirely. This style is typified by delegating controversial decisions, accepting default decisions, and not wanting to hurt anyone's feelings. It can be appropriate when victory is impossible, when the controversy is trivial, or when someone else is in a better position to solve the problem. However in many situations this is a weak and ineffective approach to take.
Once you understand the different styles, you can use them to think about the most appropriate approach (or mixture of approaches) for the situation you're in. You can also think about your own instinctive approach, and learn how you need to change this if necessary.
Ideally you can adopt an approach that meets the situation, resolves the problem, respects people's legitimate interests, and mends damaged working relationships.

Understanding The Theory: The "Interest-Based Relational Approach"

The second theory is commonly referred to as the "Interest-Based Relational (IBR) Approach". This type of conflict resolution respects individual differences while helping people avoid becoming too entrenched in a fixed position.
In resolving conflict using this approach, you follow these rules:

• Make sure that good relationships are the first priority: As far as possible, make sure that you treat the other calmly and that you try to build mutual respect. Do your best to be courteous to one-another and remain constructive under pressure.
• Keep people and problems separate: Recognize that in many cases the other person is not just "being difficult" – real and valid differences can lie behind conflictive positions. By separating the problem from the person, real issues can be debated without damaging working relationships.
• Pay attention to the interests that are being presented: By listening carefully you'll most-likely understand why the person is adopting his or her position.
• Listen first; talk second: To solve a problem effectively you have to understand where the other person is coming from before defending your own position.
• Set out the "Facts": Agree and establish the objective, observable elements that will have an impact on the decision.
• Explore options together: Be open to the idea that a third position may exist, and that you can get to this idea jointly.

By following these rules, you can often keep contentious discussions positive and constructive. This helps to prevent the antagonism and dislike which so-often causes conflict to spin out of control.

Using the Tool: A Conflict Resolution Process

Based on these approaches, a starting point for dealing with conflict is to identify the overriding conflict style employed by yourself, your team or your organization.
Over time, people's conflict management styles tend to mesh, and a "right" way to solve conflict emerges. It's good to recognize when this style can be used effectively, however make sure that people understand that different styles may suit different situations.
Look at the circumstances, and think about the style that may be appropriate.
Then use the process below to resolve the conflict:

Step One: Set the Scene

If appropriate to the situation, agree the rules of the IBR Approach (or at least consider using the approach yourself.) Make sure that people understand that the conflict may be a mutual problem, which may be best resolved through discussion and negotiation rather than through raw aggression.
If you are involved in the conflict, emphasize the fact that you are presenting your perception of the problem. Use active listening skills to ensure you hear and understand other's positions and perceptions.

• Restate.
• Paraphrase.
• Summarize.

And make sure that when you talk, you're using an adult, assertive approach rather than a submissive or aggressive style.

Step Two: Gather Information

Here you are trying to get to the underlying interests, needs, and concerns. Ask for the other person's viewpoint and confirm that you respect his or her opinion and need his or her cooperation to solve the problem.
Try to understand his or her motivations and goals, and see how your actions may be affecting these.
Also, try to understand the conflict in objective terms: Is it affecting work performance? damaging the delivery to the client? disrupting team work? hampering decision-making? or so on. Be sure to focus on work issues and leave personalities out of the discussion.

• Listen with empathy and see the conflict from the other person's point of view.
• Identify issues clearly and concisely.
• Use "I" statements.
• Remain flexible.
• Clarify feelings.

Step Three: Agree the Problem

This sounds like an obvious step, but often different underlying needs, interests and goals can cause people to perceive problems very differently. You'll need to agree the problems that you are trying to solve before you'll find a mutually acceptable solution.
Sometimes different people will see different but interlocking problems – if you can't reach a common perception of the problem, then at the very least, you need to understand what the other person sees as the problem.

Step Four: Brainstorm Possible Solutions

If everyone is going to feel satisfied with the resolution, it will help if everyone has had fair input in generating solutions. Brainstorm possible solutions, and be open to all ideas, including ones you never considered before.

Step Five: Negotiate a Solution

By this stage, the conflict may be resolved: Both sides may better understand the position of the other, and a mutually satisfactory solution may be clear to all.
However you may also have uncovered real differences between your positions. This is where a technique like win-win negotiation can be useful to find a solution that, at least to some extent, satisfies everyone.
There are three guiding principles here: Be Calm, Be Patient, Have Respect.

Key Points

Conflict in the workplace can be incredibly destructive to good teamwork.
Managed in the wrong way, real and legitimate differences between people can quickly spiral out of control, resulting in situations where co-operation breaks down and the team's mission is threatened. This is particularly the case where the wrong approaches to conflict resolution are used.

To calm these situations down, it helps to take a positive approach to conflict resolution, where discussion is courteous and non-confrontational, and the focus is on issues rather than on individuals. If this is done, then, as long as people listen carefully and explore facts, issues and possible solutions properly, conflict can often be resolved effectively.

Source : mindtools.com

Ο χριστιανισμός " μετακομίζει" στην Αφρική

Ο χριστιανικός πληθυσμός συρρικνώνεται στην Ευρώπη, ενώ αυξάνεται αλματωδώς στην Αφρική και σε άλλη μέρη του πλανήτη, αναφέρει νέα έρευνα που δημοσιοποιήθηκε σήμερα (Δευτέρα), από το Φόρουμ Pew Research Center για τη Θρησκεία & Δημόσια Ζωή.
Σύμφωνα με την έρευνα, η Ευρώπη αποτελεί το «σπίτι» για το ένα τέταρτο των Χριστιανών του κόσμου, σε σύγκριση με τα δύο τρίτα πριν από έναν αιώνα.
Περίπου το ένα τέταρτο του χριστιανικού πληθυσμού βρίσκεται τώρα στην υποσαχάρια Αφρική, ενώ πάνω από το ένα τρίτο είναι στην Αμερική.

Συνολικά, οι Χριστιανοί παραμένουν η μεγαλύτερη θρησκευτική ομάδα στον κόσμο, με σχεδόν 2,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Ακολουθούν οι Μουσουλμάνοι, με περίπου 1,5 δισ. οπαδούς.

Η μικρότερη συγκέντρωση των Χριστιανών βρίσκεται στην περιοχή όπου ξεκίνησε η χριστιανική πίστη, δηλαδή τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, όπου οι χριστιανοί αποτελούν μόνο το 4% του πληθυσμού.
Source : www.kathimerini.com.cy

Το ζήτημα της εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων από την Κυπριακή ΑΟΖ

Μάριος Ευρυβιάδης
Στην εκπομπή «Κωδικός Ευρώπη» της 21ης Νοεμβρίου της κρατικής τηλεόρασης (ΡΙΚ) κατατέθηκε η θέση – άποψη ότι:
 (α) «χωρίς λύση» του Κυπριακού δεν μπορούν να «φθάσουν» στην Ευρώπη (και στις αγορές) τα όποια ενεργειακά πλεονάσματα της Κύπρου
 (β) ότι η «πιο οικονομική λύση» για τη διάθεση των πλεονασμάτων στις αγορές είναι «μέσω Τουρκίας».
Την παραπάνω θέση – άποψη, κατέθεσε ο Πάνος Παπαναστασίου (Π.Π.), επικεφαλής της νεοσύστατης από την κυβέρνηση Χριστόφια «Συμβουλευτικής Ομάδας Εμπειρογνωμώνων για Υδρογονάνθρακες».
Η Ομάδα αυτή συστάθηκε για να συμβουλεύει επιστημονικά και αντικειμενικά, αλλά όπως ωστόσο προκύπτει από τη δημόσια τουλάχιστον τοποθέτηση του επικεφαλής της ομάδας και πολιτικά, την κυβέρνηση ως προς τις επιλογές της αναφορικά με το ζήτημα της εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων από την κυπριακή ΑΟΖ.
Παρά την λογικοφάνειά τους και οι δυο παραπάνω τοποθετήσεις είναι λανθασμένες. Και αφήνω κατά μέρος κατά πόσο η Ομάδα, ή κατ’ ιδίαν τα μέλη της νομιμοποιούνται να ξεφεύγουν από τους «τεχνοκρατικούς», υποθέτω, όρους εντολής τους και να καταθέτουν πολιτικές θέσεις και απόψεις.
Θ’αρχίσω από τη δεύτερη τοποθέτηση, την «οικονομική» για να καταδείξω, με οικονομικά δεδομένα, ότι όχι μόνο δεν είναι «οικονομική» αλλά ότι είναι εξόχως πολιτική. Και δεν αναφέρομαι καν στην τοποθέτηση του κ. Π.Π. Αναφέρομαι στην εξόχως πολιτική και στρατηγική απόφαση της Ουάσιγκτον, που άρχισε να υλοποιείται τη δεκαετία του 1990 και συνεχίζεται, για τη μετατροπή της Τουρκίας σε ενεργειακό κόμβο (energy hub), μια απόφαση που συγκρούετο, τότε, μετωπικά με τα διεθνή οικονομικά δεδομένα (αγορά και ζήτηση) και η οποία συνεχίζεται ακόμα και σήμερα να συγκρούεται με τα δεδομένα αυτά.
Συγκεκριμένα αναφέρομαι και περιορίζομαι, για να μην κουράζω, στην κατασκευή του αγωγού Μπακού – Τιφλίδα – Τσεϊχάν (Baku – Tiflis – Ceyhan – BTC) που κατασκευάστηκε κατόπιν επίμονης των ΗΠΑ (εγκαινιάσθηκε από τον Πρόεδρο Κλίντον) παρά την αντίθεση όλων κυριολεκτικά των μεγάλων πετρελαϊκών εταιρειών του κόσμου. Αρκεί κάποιος να ανατρέξει στη συζήτηση της εποχής προς επιβεβαίωση. Γιατί αντιτίθεντο οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες; Διότι ο αγωγός BTC δεν πληρούσε κανένα οικονομικό κριτήριο κόστους (return on investment) και μελλοντικής οικονομικής βιωσιμότητας (επαρκής τροφοδότηση). Ποια οδός ήτανε η οικονομικά πιο συμφέρουσα και μακρόχρονα η πιο βιώσιμη; Η γεωγραφία μας δίδει την απάντηση: το Ιράν.
Η Ουάσιγκτον ως αυτοκρατορική (imperial) χώρα με αυτοκρατορική στρατηγική (που μεταφραζόμενη σημαίνει πολιτικό και οικονομικό έλεγχο – imperialism) χτύπησε τότε, και συνεχίζει να χτυπά και σήμερα, σε τρία ταμπλώ.
-Απομόνωση του Ιράν, με στρατηγικό στόχος την ανατροπή του καθεστώτος του Μουλλάδων,
-Απομόνωση της Ρωσίας, για μια σειρά από ευνόητους αλλά και μη ευνόητους λόγους –πολιτικο-οικονομικούς και στρατηγικούς, και, τέλος,
-ενίσχυση της Τουρκίας.
Τη δεκαετία του 1990 η τελευταία πελαγοδρομούσε διότι με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου (και παρά τον πρώτο πόλεμο κατά του Σαντάμ που τη βοήθησε) έχανε το παραδοσιακό στρατηγικό της ρόλο που κατείχε στη διπολική αντιπαράθεση του Ψυχρού Πολέμου. Να θυμίσω επίσης ότι η τουρκική οικονομία είχε τα κακά της χάλια, φτάνοντας επανειλημμένα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας από την οποία σώθηκε χάριν και πάλι της Ουάσιγκτον.
Η κατασκευή του αγωγού BTC υπήρξε αποτέλεσμα ενός Αμερικανού πολιτικού diktat και, κατ’ επέκταση η μετατροπή της Τουρκίας σε ενεργειακό κόμβο υπήρξε μια εξόχως πολιτική απόφαση και όχι οικονομική. Οι αμερικανικές εταιρείες πετρελαίου τελικά συναίνεσαν διότι πήραν άλλα ανταλλάγματα μέσα από το αμερικανικό σύστημα (φοροαπαλλαγές, προνομιακή μεταχείριση αλλού κλπ). Αλλά ακριβώς επειδή τα πολιτικά κριτήρια επιβλήθηκαν των οικονομικών και παρά το γεγονός ότι η Τουρκία έχει υπερδραστηριοποιηθεί από τότε για να «τσιμεντώσει» τη θέση της, το μέλλον της ως ενεργειακός κόμβος (πέραν της δικής της εσωτερικής αγοράς) δεν είναι εξασφαλισμένο. Αντίθετα η Τουρκία μπορεί κάλλιστα να περιθωριοποιηθεί, με τις ενεργειακές της υποδομές να καταστούν πλεονάζουσες (redundant, όπως λένε οι οικονομολόγοι).
Η Τουρκία δεν είναι εξασφαλισμένη ως ενεργειακός κόμβος διότι το Ιράν (που με τα τελευταία δεδομένα διαθέτει τα μεγαλύτερα αποθέματα υγραερίου στον κόσμο, διπλάσια από τον πλησιέστερο) δεν μπορεί να παραμείνει απομονωμένο εσαεί. Θα ανοίξει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Ας πάρουμε το «καλό» αμερικανικό σενάριο – της ανατροπής των Μουλλάδων. Τι θα γίνει την άλλη μέρα; Θα γίνει ο οικονομικός χαμός. Θα τρέξουν όλοι με πρώτους τους Αμερικανούς (και πολλούς άλλους δυτικούς) και τους υπόλοιπους πετρελαϊκούς γίγαντες Ανατολής και Δύσης, για να παίξουν με το πραγματικό, το οικονομικό παιχνίδι της αγοράς και της ζήτησης. Και μαζί με αυτούς θα τρέξουν και το Αζερμπαϊτζάν και όλα τα «Στάνς» της Κεντρικής Ασίας να τροφοδοτήσουν τις αγορές, τις πεινασμένες αγορές της Ανατολής, μέσω του Ιράν – της, πραγματικά, πιο «οικονομικής λύσης». Και τον «οικονομικό» αγωγό BTC, που θα πρέπει να έχει πληρότητα φορτίου για να βγάλει τα λεφτά του ποιος θα τον τροφοδοτεί; Μήπως η Κύπρος της οποίας η μόνη επιλογή αφού θα έχει αλυσοδεθεί εσαεί στο τουρκικό άρμα για «οικονομικούς» λόγους, θα είναι αυτή του Χόπσον (Hobson’s choice), δηλαδή καμία;
Όσο για το άλλο επιχείρημα εκείνο της πολυπαινεμένης στρατηγικής των πολλαπλών αγωγών όπου παίζει η Τουρκία για τη μη εξάρτηση, «δήθεν», της Ευρώπης από τους Ρώσους εκβιαστές, εδώ μας έχουν επιβάλλει ένα άλλο σουρεαλιστικό παραλογισμό. Αυτό της δήθεν ανάγκης για «ενεργειακή ασφάλεια». Μα τώρα την οικονομική ατμομηχανή της Ευρώπης, τη Γερμανία, ποιος ήδη την τροφοδοτεί, με την πανηγυρική μάλιστα συναίνεση του Βερολίνου; Όχι βέβαια ο αγωγός BTC ή τα μελλούμενα τουρκικά παρακλάδια του. Την τροφοδοτεί η Ρωσία που παρεμπιπτόντως τροφοδοτεί και την Τουρκία!
Θέλετε και έναν επιπρόσθετο παραλογισμό; Η Ευρώπη έχει ήδη ενεργειακή αυτάρκεια μέσω της Ρωσίας, μέσω της Βόρειας Θάλασσας (έρχονται και οσωνούπω και τα αποθέματα της Αρκτικής) μέσω της Βορείου και υποσαχάριας Αφρικής (ελέγχεται τώρα και η Λιβύη). Ταυτόχρονα, όλα τα οικονομικά δεδομένα καταδείχνουν ότι η αυξανόμενη ζήτηση θα μας έρχεται από την Ανατολή, ενώ στη Δύση τρέχουν και εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, έχουμε τον οικονομικό παραλογισμό να προωθείται, με βαρύγδουπες στρατηγικές τυμπανοκρουσίες και πολιτικές κορώνες, μια στρατηγική μεταφοράς ενεργειακών αποθεμάτων (Κασπίας και Κεντρικής Ασίας) μέσω Τουρκίας στη Μεσόγειο, για να γίνει η επανεξαγωγή τους στην ενεργοβόρα … Ανατολή. Αφήστε που με τα καινούρια δεδομένα η ίδια η μεσογειακή λεκάνη γίνεται αυτάρκης και δυνητικός εξαγωγέας ενέργειας.
Πέραν των παραπάνω, δεν θα πρέπει η κυπριακή κυβέρνηση να προβληματισθεί από το παράδειγμα της συνεργασίας Τουρκίας – Αζερμπαϊτζάν για τη μεταφορά του αζερικού αερίου μέσω Τουρκίας; Η εμπειρία αυτή είναι νωπή. Τουρκία και Αζερμπαϊτζάν, διακηρύττει ο Ερντογάν , «είναι ένα έθνος, δυο κράτη». Αυτό όμως δεν απέτρεψε τους Τούρκους να πατάνε στο λαιμό τα αδέλφια του, τους Αζέρους, από το 2001, όταν εκβιαστικά απέσπασαν πέραν των «διοδίων» διελεύσεις, τιμές αερίου 30% κάτω της αγοράς. Για να αναπνεύσουν από τον αδελφικό εναγκαλισμό της Άγκυρας, οι Αζέροι υπέγραψαν διμερείς συμφωνίες με την Ρωσία, το Ιράν και την Βουλγαρία. Η πρόσφατη συμφωνία Άγκυρας - Αζερμπαϊτζάν, του Οκτωβρίου 2011, περιορίζει αισθητά τις λεόντιες απαιτήσεις της Άγκυρας. Αλλά δεν τις ακυρώνει. Η συμφωνία αυτή έγινε δυνατή και πάλι με δυναμική παρέμβαση της Ουάσιγκτον. Αλλά δεν πρέπει εμάς να μας προβληματίσει η εμπειρία των Αζέρων, με τους καρντάσηδες τους; 
Και κάτι τελευταίο. Γιατί δεν υλοποιήθηκε ποτέ ο «αγωγός ειρήνης;», ο αγωγός νερού μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, όταν οι σχέσεις τους ήταν μέλι – γάλα την δεκαετία του 1990; Στήθηκαν όλες οι υποδομές στο Τουρκικό λιμάνι Τσεϊχάν και σ’ αντίστοιχο στο Ισραήλ. Αγωγός όμως, γιόκ! Η απάντηση βρίσκεται στις ληστρικές και εκβιαστικές αντιλήψεις των Τούρκων επί παντός ζητήματος που νομίζουν ότι έχουν το πάνω χέρι (βλ. σχετικά κείμενό μου «Τουρκία προς ΗΠΑ: Πρέπει να μας πληρώνετε», Φιλελεύθερος της Κυριακής, 23/11/2011).
Τώρα πως η Κύπρος, ακολουθώντας την επιλογή Χόπσον μέσω Τουρκίας, θα υλοποιήσει ταυτόχρονα και τον στρατηγικό της στόχο ο οποίος, κατά δημόσια τοποθέτηση του Υπουργού κ. Συλυκιώτη σε πρόσφατη εκδήλωση στην Αθήνα, είναι η «μετατροπή της σε περιφερειακό ενεργειακό κέντρο», είναι ένα ζήτημα.
Ως προς την πρώτη τοποθέτηση του Π.Π. ότι «χωρίς λύση» τίποτα δεν πρόκειται να γίνει, δημιουργείται κατ’αρχάς ένα επιμέρους ερώτημα: εάν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε προς τι η δημιουργία «Συμβουλευτικής Ομάδας Εμπειρογνωμώνων για Υδρογονάνθρακες» της οποίας είναι επικεφαλής; Για τη διασπάθιση δημοσίου χρήματος και τα πανηγύρια;
Με την Τουρκία βρισκόμαστε όχι λόγω επιλογής μας σε μια, για εμάς, υπαρξιακή σύγκρουση (όχι για τη Μεγάλη, Buyuk, Τουρκία) εδώ και πάνω από μισό αιώνα. Για την Τουρκία δεν υφιστάμεθα ούτε ως κράτος, αλλά ούτε και ως Έλληνες. Είναι «μισό» κράτος η Κύπρος κατά τον ισλαμιστή Πρόεδρό της, τον Μεγάλο (Buyuk) Γκιούλ. Και είμαστε ένα συνονθύλευμα χριστιανών (rum) πρώην υποτακτικών της που πρέπει να γνωρίζουμε τη θέση μας έναντι της Μεγάλης (Buyuk) Τουρκίας. Όπως έγραψα και σε άλλο κείμενό μου («Το Κυπριακό Καραβάνι και ο Μεγάλος Γκιούλ» Φιλελεύθερος, 4 Δεκεμβρίου 2011) η αντίληψη και η εμπεδωμένη για την Τουρκία εικόνα για την Κύπρο και το ρόλο της έναντι της Μεγάλης (Buyuk) Τουρκίας, δεν ξεπερνά τα όρια της σατραπείας. Σατραπεία τους, θέλουν την Κύπρο οι Ισλαμοπασάδες.
«Λύση» θα είχαμε «χθές» , εφόσον εμείς αποδεχόμαστε την τουρκική θεώρηση των πραγμάτων και της ιστορίας. Τουτέστιν να ξέρουμε τη θέση μας και να προσαρμόζουμε τις πολιτικές και οικονομικές συμπεριφορές μας με τη βούληση της Μεγάλης (Buyuk) Τουρκίας. Δεν ζούμε όμως ούτε στον 19ο αιώνα αλλά ούτε και στον 20ο, όπου τέτοιες καταστάσεις επιβάλλοντο δια της βίας και ήταν αποδεκτές. Ζούμε στον 21ο.
Οι μαξιμαλιστικές απαιτήσεις της Άγκυρας επιβάλλουν μια στρατηγική ενίσχυσης του κυπριακού κράτους, με συμμετοχή των Τουρκοκυπρίων, εφόσον αποδέχονται δημοκρατικές και όχι ρατσιστικές διαδικασίες, ουσιαστικής συμμετοχής τους στα κοινά του τόπου. Η εντόπιση και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων από το κράτος είναι ένα σημαντικό εργαλείο μαζί με άλλα, προς την κατεύθυνση αυτή. Δεν μπορεί το εργαλείο αυτό να εκχωρηθεί στην Άγκυρα λόγω ιδεοληπτικών εκλογικεύσεων του τύπου, «χωρίς λύση» τίποτα δεν γίνεται. Την τουρκική ειρήνη προσπάθησαν ετισθελικά να την επιβάλλουν στο κυπριακό λαό το 2004. Αλλά «το ταξίδι προς τα Σούσα», η καταπληκτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού αρνήθηκε να το κάνει.
«Η ειρήνη» διαπιστώνει ο ιστορικός Πολύβιος, «είναι η μεγαλύτερη ευλογία όταν μας εγγυάται την τιμή και τα νόμιμα δικαιώματά μας». Μια τουρκική ειρήνη δεν εγγυάται τίποτα, ούτε καν πρόσκαιρα οικονομικά οφέλη.

Source : infognomonpolitics.blogspot

Ανοίγει ο δρόμος για διεκδικήσεις εδαφών και αποζημιώσεων από την Αγκυρα

Λιάνα Μυστακίδου
Ιστορική ημέρα η σημερινή. Το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο του Λος Άντζελες θα εκδικάσει δυο σημαντικές προσφυγές Αρμενίων που διεκδικούν εδάφη και αποζημιώσεις από την Άγκυρα.
Η πρώτη αγωγή αφορά στην τεράστια εδαφική έκταση στην οποία είναι εγκατεστημένη η αμερικανική  Βάση στο Ιντζιρλίκ των Αδάνων.Η δεύτερη ασκήθηκε σε βάρος της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας και της γνωστής Ζιραάτ από τις οποίες ζητούν να καταβληθούν αποζημιώσεις για καταθέσεις που λεηλατήθηκαν. 
Εάν το Δικαστήριο δεχθεί την προσφυγή , μπορεί να δεσμεύσει περιουσιακά στοιχεία των δυο Τραπεζών στις ΗΠΑ και να επιβάλει την καταβολή αποζημιώσεων στις οικογένειες που τις διεκδικούν.

Το κλίμα στην Αμερική είναι υπέρ των Αρμενίων. Φυσικά, μετά το Δικαστήριο του Λος Άντζελες, οι Αρμένιοι θα στραφούν και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Αναμφισβήτητα η υπεράσπιση θα αξιοποιήσει την «συγγνώμη» που ζήτησε από τους Αλεβήδες –Κούρδους για τη σφαγή του Ντερσίμ ο κ. Ερντογάν πριν από λίγο καιρό.

Περιμένουμε με αγωνία τις δικαστικές αποφάσεις, γιατί μπορεί έτσι να ανοίξει ο δρόμος και για τη δικαίωση των Ελλήνων και των Ασσυρίων.
Source : http://www.elzoni.gr/

Κανόνας 80/20 : Το μυστικό μιάς επιτυχημένης στρατηγικής

Έχετε σκεφθεί πόσοι είναι οι πελάτες που σας δίνουν το μεγαλύτερο μέρος των κερδών σας;
Ποια προϊόντα φέρνουν τις περισσότερες πωλήσεις;
Έχετε αναρωτηθεί ότι πολλές φορές σπαταλάτε χρόνο και χρήμα σε πράγματα που δεν έχουν μεγάλη σημασία ή σε πελάτες που σας αποδίδουν πολύ λιγότερα από αυτά που κανονικά θα έπρεπε να σας αποδώσουν;
Επειδή λίγο ή πολύ οι περισσότεροι έχετε κάνει στον εαυτό σας τις ερωτήσεις αυτές, παρακάτω θα δούμε με ποιον τρόπο θα αναζητήσετε τις απαντήσεις!
Στις αρχές του 20ου αιώνα, ένας Ιταλός οικονομολόγος, ο Βιλφρέντο Παρέτο (Vilfredo Pareto), διαπίστωσε ύστερα από έρευνες πως το 80% της γης της Ιταλίας ανήκει διαχρονικά και σχεδόν πάντοτε στο 20% του πληθυσμού της. Στη συνέχεια ερεύνησαν τον κανόνα αυτό αρκετοί επιστήμονες και διαπίστωσαν πως μπορεί να έχει εφαρμογή σχεδόν σε οτιδήποτε κάνουμε στην καθημερινή μας ζωή αλλά κυρίως σε ότι έχει να κάνει με την επιχείρησή μας.
Το βασικό μήνυμα που μας δίνει ο κανόνας αυτός είναι ότι το 80% των αποτελεσμάτων από κάτι το οποίο κάνουμε, θα έρθει από το 20% των προσπαθειών μας. Ο κανόνας αυτός μπορεί να εφαρμοστεί σε πολλές περιπτώσεις μέσα στην επιχείρηση, αλλά και στην καθημερινή σας ζωή. Θα σας δώσω μερικά πολύ ενδιαφέροντα παραδείγματα. Σύμφωνα με τον Κανόνα 80/20 λοιπόν:

• Το 80% των κερδών σας, προέρχεται από το 20% των πελατών σας.
• Το 80% των πωλήσεων, προέρχεται από το 20% των προϊόντων και υπηρεσιών σας.
• Το 80% των πωλήσεων, προέρχεται από το 20% των πωλητών σας. Το ενδιαφέρον εδώ είναι πως και οι 10 πωλητές δουλεύουν ακριβώς τις ίδιες ώρες. Όμως το 80% των πωλήσεων προέρχεται μόνον από 2 πωλητές. Η επιχείρηση οφείλει να προσδιορίσει τους 2 αυτούς πωλητές, να παρακολουθήσει τις μεθόδους πωλήσεων που χρησιμοποιούν και στη συνέχεια να εκπαιδεύσει και τους υπόλοιπους ώστε να αυξήσει την αποτελεσματικότητα της.
• Το 80% των τηλεφωνημάτων που κάνετε, είναι μόνο στο 20% των αριθμών που έχετε αποθηκευμένους στην ατζέντα σας
• Το 80% της εργασιακής παραγωγής σας, προέρχεται από το 20% των ωρών που δουλεύετε.

Αν πάρουμε για παράδειγμα τους πελάτες μιας επιχείρησης, όλοι θα συμφωνήσουμε πως κάποιοι είναι περισσότερο σημαντικοί από κάποιους άλλους ενώ ορισμένοι “κοστίζουν” πολύ περισσότερο από κάποιους άλλους. Ο κανόνας 80/20 μας λέει πως το 80% των κερδών μιας επιχείρησης προέρχεται από το 20% των πελατών της. Γνωρίζοντας αυτό το 20% των πελατών που σας φέρνουν τα περισσότερα κέρδη μπορεί να σας βοηθήσει σημαντικά.
Πώς όμως θα βρείτε αυτό το Χρυσό 20%;
Θα πρέπει να σκεφθείτε έξυπνα. Κοιτάξτε τα τιμολόγια σας και βρείτε τα μεγαλύτερα που έχετε κόψει σε πελάτες σας, όταν τα ποσά αρχίζουν να μικραίνουν σταματήστε. Αθροίστε τα τιμολόγια αυτά και θα δείτε ότι φτάνουν περίπου το 70% με 80% του τζίρου σας. Κάντε το, ισχύει! Στη συνέχεια δείτε σε ποιους πελάτες αντιστοιχούν τα τιμολόγια αυτά και σημειώστε τους. Το επόμενο βήμα είναι να δείτε σε τι προϊόντα είναι κομμένα τα τιμολόγια αυτά. Θα διαπιστώσετε ότι ένα πολύ μικρό μέρος των προϊόντων που διαθέτετε, περίπου το 20%, αντιστοιχεί στο 80% των πωλήσεων. Καταγράψτε τα επίσης. Έχετε λοιπόν στα χέρια σας μια λίστα με μερικούς πελάτες οι οποίοι σας δίνουν το 80% των κερδών σας, και επίσης έχετε μια λίστα με μερικά προϊόντα τα οποία αντιστοιχούν στο 80% των πωλήσεων. Αξιοποιήστε τις πληροφορίες αυτές! Αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να “προσέξετε” τους πελάτες αυτούς περισσότερο από τους υπόλοιπους, κάντε τους προσφορές ή εκπτώσεις, δείξτε συνέπεια στις παραγγελίες τους και κυρίως μην ρίχνετε την ποιότητα των προϊόντων και υπηρεσιών σας.
Ο σκοπός είναι να διατηρήσετε αυτούς τους πελάτες πιστούς. Ανακαλύψτε τους λόγους που επιλέγουν την επιχείρηση σας. Βρείτε αντιστοιχίες μεταξύ των αναγκών των πελατών που βρίσκονται στην λίστα του 20% και στους υπόλοιπους πελάτες σας. Προωθήστε τα προϊόντα που χρησιμοποιεί αυτό το 20% των πελατών σας και στους υπόλοιπους. Αν μπορείτε να προσδιορίσετε αρκετά ξεκάθαρα το Χρυσό 20% – αυτά τα προϊόντα σε αυτούς τους πελάτες – θα δείτε ότι είναι πολύ πιθανό να έχετε κέρδη μεταξύ 70% με 80%. Και αν αυτό αληθεύει, έχετε τη δυνατότητα να αυξήσετε κατά περίπου 50% τα κέρδη σας, διπλασιάζοντας απλά αυτό το Χρυσό 20% της επιχείρησης σας ώστε να φτάσει το 40%, ακόμα και αν καταργήσετε ορισμένα προϊόντα που διαθέτετε ή ασχοληθείτε ελάχιστα με κάποιους από τους πελάτες σας!
Η στρατηγική που θα ακολουθήσετε για την επιχείρηση σας, πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της τις πληροφορίες που παρέχει ο κανόνας 80/20. Προσπαθήστε να τον εφαρμόσετε στην επιχείρηση σας, και δείτε ποιες νέες γνώσεις μπορείτε να αποκτήσετε. Ο κανόνας αυτός μπορεί να σας βοηθήσει να δείτε σε ποια σημεία στην επιχείρησή σας θα πρέπει να δώσετε το μεγαλύτερο βάρος σας. Σας προτείνω να το δοκιμάσετε. Θα εκπλαγείτε από τα αποτελέσματα
Source : http://epixeirein.gr/

Η άνοδος του πολιτικού Ισλάμ στην Μέση Ανατολή

Από τον αρχικό ενθουσιασμό στον προβληματισμό και μετέπειτα στην ανησυχία. Αυτή είναι η πορεία των αισθημάτων ενός δυτικού παρατηρητή παρακολουθώντας τις ραγδαίες εξελίξεις στον αραβικό κόσμο τον τελευταίο χρόνο. Η αρχική ευφορία που δημιούργησε η «αραβική άνοιξη» των μαζικών εξεγέρσεων σε χώρες με πολύχρονα ανελεύθερα καθεστώτα, όπως η Τυνησία, η Αίγυπτος, η Υεμένη και η Λιβύη, με αποτέλεσμα την πτώση των προσωποπαγών αυτών δεσποτικών εξουσιών, μοιάζει να αντικαθίσταται από την ανασφάλεια για τη διάδοχη κατάσταση.  Πόσο «ανοιξιάτικο» άρωμα μπορεί να έχει τελικά ο αραβικός ξεσηκωμός, όταν η μετάβαση προς τον εκδημοκρατισμό αναδεικνύει ως ηγεμονικές δυνάμεις τα ισλαμικά κόμματα, σε πρώτη φάση τουλάχιστον; Και πόσο αυτές οι νέες πολιτικές δυνάμεις πιστεύουν πράγματι στη δημοκρατία και στις αρχές της, και δεν τη χρησιμοποιούν απλώς ως μέσο κατάκτησης της εξουσίας και εφαρμογής μιας κρυφής ατζέντας, που θα φέρει τις κοινωνίες σε μια νέα μορφή ανελευθερίας και καταπίεσης; Αν η επανάσταση του 1979 στο Ιράν, που έφερε τους ισλαμιστές στην εξουσία, ήταν η πρώτη παγκοσμίως μετά το 1789 που διεκδικούσε την επιστροφή σε ένα θεοκρατικό καθεστώς, μήπως η άνοδος του ισλάμ στον υπόλοιπο αραβικό κόσμο έρχεται σήμερα να ολοκληρώσει έναν κύκλο αντεπαναστάσεων στην περιοχή, που θα σημάνουν την οπισθοδρόμησή τους σε μεσαιωνικού τύπου καθεστώτα, με το «Θεό» να ρυθμίζει και πάλι τα ανθρώπινα πράγματα;

Το πρότυπο Ερντογάν
Πριν από λίγες εβδομάδες είχε κάνει αίσθηση η δημόσια παραδοχή μελών του Επαναστατικού Συμβουλίου της Λιβύης, μέσα στον ενθουσιασμό τους από το θάνατο του συνταγματάρχη Καντάφι, ότι θα κυβερνήσουν με βάση τη Σαρία. Ωστόσο, όταν τα ισλαμικά κόμματα καλούνται να λάβουν μέρος σε εκλογές, παρουσιάζονται με γενικώς μετριοπαθή ατζέντα. Αυτό τουλάχιστον ισχύει για το Κόμμα της Ελευθερίας & Δικαιοσύνης των Αδελφών Μουσουλμάνων στην Αίγυπτο, για το κόμμα Ενχάντα στην Τυνήσια και το Κόμμα της Δικαιοσύνης & Ανάπτυξης (PJD) του Μαρόκου (παρόλο που εκεί δεν είχε προηγηθεί εξέγερση), που όλα επικράτησαν καθαρά στις πρώτες πραγματικά ελεύθερες εκλογές ύστερα από δεκαετίες. Όσον αφορά τα τελευταία, πρότυπό τους μοιάζει να είναι περισσότερο το κυβερνών ισλαμικό Κόμμα Δικαιοσύνης & Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του Ταγίπ Ερντογάν στην Τουρκία παρά οι Φρουροί της Επανάστασης στο Ιράν.
Το μεταρρυθμιστικό έργο του ήπιου ισλάμ, που επέτρεψε στην Τουρκία να μετατραπεί από ένα φτωχό κράτος στη 17η ισχυρότερη οικονομία στον κόσμο, αποτελεί ισχυρό παράδειγμα προς μίμηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Τούρκος πρωθυπουργός –που θα ενδιαφερόταν πολύ να εδραιώσει μια ηγεμονία επί των δυνάμεων του πολιτικού ισλάμ της περιοχής– είχε περιοδεύσει τον περασμένο Οκτώβριο στην Αίγυπτο και την Τυνησία, όπου συνάντησε τόσο τον αρχηγό του Ενχάντα Ραχέντ Γκανούτσι όσο και στελέχη των Αδελφών Μουσουλμάνων. Στην πρωτεύουσα της Τυνησίας, μάλιστα, ο Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε ότι «το ισλάμ και η δημοκρατία δεν είναι αντιθετικές έννοιες» και ότι «ένας μουσουλμάνος μπορεί να διαχειριστεί το κράτος με πολύ μεγάλη επιτυχία».
Από την προεκλογική εκστρατεία των ισλαμικών κομμάτων προκύπτει πράγματι ότι σε ρητορικό επίπεδο το ενδιαφέρον τους είναι στραμμένο περισσότερο στο ζήτημα της οικονομικής ανάπτυξης με πνεύμα κοινωνικής δικαιοσύνης παρά σε θέματα θρησκείας. Μην ξεχνάμε ότι οι αραβικές επαναστάσεις ξέσπασαν σε χώρες με πολύ χαμηλό μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα και υψηλότατη ανεργία μεταξύ των νέων, και με κύριο αίτημα πρώτα το «ψωμί» και μετά την «ελευθερία». Τα ισλαμικά κινήματα, πριν εξελιχθούν οψίμως σε πολιτικά κόμματα, είχαν επιδοθεί επί χρόνια σε δραστήριο φιλανθρωπικό έργο στο επίπεδο της γειτονιάς, επιτυγχάνοντας έτσι μια εντυπωσιακή διείσδυση στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, τα οποία αποτέλεσαν και τη μεγαλύτερη δεξαμενή ψηφοφόρων τους. Άρα η οικονομία ήταν πάντα το προνομιακό τους πεδίο. Γι’ αυτό το Ενχάντα δεσμεύτηκε προεκλογικά να προωθήσει την τουριστική βιομηχανία της Τυνησίας, ενώ και οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι στην Αίγυπτο ανήγγειλαν ως στόχο την αύξηση των τουριστών στα 50 εκατομμύρια το χρόνο. Καθώς αυτός ο κλάδος είναι η ατμομηχανή των οικονομιών τους, οι νέοι κυβερνώντες δύσκολα θα προέβαλλαν προς τα έξω με έντονο τρόπο την ισλαμική τους ταυτότητα, απωθώντας έτσι τους κατά βάση δυτικούς πελάτες τους.
Η νομιμοποίηση του φανατισμού
Παρόμοια αυτοσυγκράτηση επιδεικνύουν και στα ζητήματα της μεταρρύθμισης του αστικού κώδικα. Το Ενχάντα, απαντώντας στους αντιπάλους του που πριν από τις εκλογές το κατηγορούσαν ότι θα επιβάλει τον ισλαμικό νόμο αν ανελιχθεί στην κυβέρνηση, είχε ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να αλλάξει ουσιωδώς όσα ρυθμίζουν από το 1956 τα θέματα του γάμου, του διαζυγίου κτλ., τα οποία προσομοιάζουν στο δυτικό Δίκαιο. Αυτή ήταν κατά μία έννοια και η δύναμή του.
Πέρα όμως από το λαϊκισμό τους, εκείνο που πρέπει να ανησυχεί  όποιον παρατηρεί τις μεγάλες αυτές ανατροπές στο Μαγκρέμπ είναι η οργανωτική δύναμη των κομμάτων αυτών. Η κατάκτηση της εξουσίας από τους ισλαμιστές τόσο στην Αίγυπτο όσο και στην Τυνησία ή στο υπό μοναρχία Μαρόκο ήταν κυρίως αποτέλεσμα των συμπαγών οργανωτικών τους δομών και ταυτόχρονα της πολυδιάσπασης των αντιπάλων τους. Χωρίς ισχυρή αντιπολίτευση, θα είναι δύσκολο να αναχαιτιστούν σε περίπτωση που εκτραπούν σε λιγότερο μετριοπαθή πολιτική.
Εδώ έγκειται και η διαφορά με την Τουρκία. Πριν εμφανιστεί στο προσκήνιο το πολιτικό ισλάμ του Ερντογάν, η χώρα ήταν ένα καθαρά κοσμικό κράτος, με τους κεμαλιστές και το στρατό να αποτελούν τον εγγυητή του, έστω και με υπερβολικό τρόπο ενίοτε. Ακόμη και σήμερα, που ο στρατός τείνει να περιοριστεί στους στρατώνες του, η κουλτούρα του κοσμικού κράτους στους θεσμούς της γείτονος δεν έχει αντικατασταθεί από τη θρησκευτική κουλτούρα, ούτε φαίνεται ορατό κάτι τέτοιο στο μέλλον. Στην Τυνησία ή την Αίγυπτο, ωστόσο, τα προηγούμενα καθεστώτα ήταν σε τέτοιο βαθμό προσωποπαγή, που κατέρρευσαν μαζί με την πτώση του «τυράννου». Στην Αίγυπτο είναι αλήθεια ότι ο στρατός θα επιθυμούσε να παίξει έναν τέτοιο ρόλο και προσπαθεί να το μεθοδεύσει, ελέγχοντας τις διαδικασίες στη μεταβατική περίοδο. Συναντά όμως την αντίδραση πρωτίστως των φιλελεύθερων δυνάμεων (και λιγότερο των ισλαμιστών, που απέχουν από τις διαδηλώσεις), οι οποίες δεν θα ήθελαν να δουν το αυταρχικό καθεστώς Μουμπάρακ να αντικαθίσταται από μια κεκαλυμμένη δικτατορία.
Το πρόβλημα είναι ότι μαζί με τα ξερά ανάβουν και τα χλωρά. Ακόμη κι αν αποδειχτούν μετριοπαθή, ερχόμενα στην εξουσία τα ισλαμικά κόμματα δεν παύουν να νομιμοποιούν και θεσμικά τις απόψεις τους που μέχρι τώρα βρίσκονταν υπό διωγμό. Το κόμμα των φανατικών σαλαφιστών –που έχουν επιδοθεί σε πογκρόμ κατά των χριστιανών Κοπτών της Αιγύπτου και είναι έντονα αντισημίτες– έλαβε 24,4% και διεκδικεί θέση κυβερνητικού εταίρου. Ίσως δεν είναι επίσης τυχαίο ότι την περασμένη εβδομάδα επανεμφανίστηκε ύστερα από χρόνια με δημόσια δήλωσή του στη Βηρυτό ο αρχηγός της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα, για να στηρίξει το καθεστώς Άσαντ στη Συρία και να κάνει γνωστό ότι η οργάνωσή του εξοπλίζεται με σύγχρονα όπλα. Την ίδια ώρα οι Φρουροί της Επανάστασης στο Ιράν έλαβαν διαταγή να προετοιμαστούν για πόλεμο, εν μέσω πίεσης της Δύσης να διακοπεί το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα. Όταν ανοίξει ο ασκός του Αιόλου, δεν απελευθερώνονται μόνο οι ήπιοι άνεμοι....
Source : citypress.gr