ΣΚΟΠΙΑΝΟ:ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΘΕΤΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ

Κωνσταντίνος Χολέβας

Πολιτικός Επιστήμων

     Τα Σκόπια παραμένουν σταθερά στην αδιάλλακτη στάση τους, διότι τους δώσαμε δικαιώματα με τις συνεχείς λεκτικές υποχωρήσεις και παλινωδίες μας. Εν πάση περιπτώσει και επειδή προτείνεται από ορισμένους η λεγόμενη σύνθετη ονομασία, η οποία θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία», θεωρώ υποχρέωσή μου ως Μακεδών να καταθέσω τους ακόλουθους προβληματισμούς:

            Διαφωνώ με την σύνθετη ονομασία, διότι αποτελεί λανθασμένη στρατηγική εκ μέρους της Ελλάδος. Εμείς παρά την επίσημη θέση του 1992 , η οποία ζητούσε την απάλειψη του όρου Μακεδονία από το όνομα των Σκοπίων, δείχνουμε διάθεση μεγάλης υποχωρήσεως. Τα Σκόπια από το 1991 δεν έχουν υποχωρήσει ούτε ίντσα. Ούτε το πακέττο Πινέϊρο συζήτησαν ποτέ σοβαρά όπως δηλώνει ο Γκλιγκόροφ στα Απομνημονεύματά του. Όταν δείχνουμε διατεθειμένοι να υποχωρήσουμε απέναντι σε ένα πολυεθνικό κρατίδιο 2 εκατομμυρίων κατοίκων τότε τί μηνύματα στέλνουμε στην Τουρκία;
            Διαφωνώ με κάθε ονομασία που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία, διότι υπάρχει πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ’ όψιν μας το ενδεχόμενο διαλύσεως του κράτους των Σκοπίων. Οι Αλβανοί που αποτελούν το 30% του πληθυσμού έχουν ήδη δείξει και ενόπλως τις αποσχιστικές διαθέσεις τους  το 2001. Έχουν ως συμμάχους δύο παράγοντες: Την εκρηκτική γεννητικότητά τους και την πρόθεση της διεθνούς κοινότητος να ανακηρύξει ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο. Οι δυτικές περιοχές των Σκοπίων αναρτούν την αλβανική σημαία και αναμένουν να ενωθούν με τους αδελφούς τους του Κοσσυφοπεδίου. Μόλις προ ολίγων ημερών παραιτήθηκε ο Αλβανός Πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου της ΠΓΔΜ επειδή οι πλειοψηφούντες Σλάβοι δικαστές απηγόρευσαν την χρησιμοποίηση της αλβανικής σημαίας. Στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 26-10-2007 ο Αλί Αχμέτι, αρχηγός του μεγαλυτέρου αλβανικού κόμματος στα Σκόπια, απειλεί με νέα ανάφλεξη σαν εκείνη του 2001. Αισθανόμενοι την απειλή πολλοί Σλάβοι στρέφονται προς την απόκτηση βουλγαρικής υπηκοότητος, μεταξύ δε αυτών ο πρώην Πρωθυπουργός Λιούπτσο Γκεοργκίεφσκι.
            Εάν, λοιπόν, το κράτος αυτό διαλυθεί μεταξύ Αλβανίας και Βουλγαρίας, τότε θα είναι έσχατος εξευτελισμός να έχουμε παραχωρήσει το όνομα, την Ιστορία και τον πολιτισμό μας σε ένα κράτος που δεν θα υπάρχει. Εάν κατορθώσει να μην διαλυθεί, το κράτος των Σκοπίων θα μεταβληθεί σε χαλαρή Ομοσπονδία με δύο τουλάχιστον καντόνια. Ένα υπό αλβανική και ένα υπό βουλγαρική κηδεμονία. Άρα η οποιαδήποτε παραχώρηση ονόματος με δική μας υπογραφή θα προσφερθεί ως καλοδεχούμενο δώρο στα ενδεχόμενα αλυτρωτικά και προπαγανδιστικά σχέδια των δύο αυτών γειτονικών χωρών. Η σύνθετη ονομασία είναι πολλαπλώς επικίνδυνη. Ας μείνουν τα πράγματα ως έχουν τώρα –με απειλή και άσκηση ελληνικού ΒΕΤΟ- και ας περιμένουμε λίγα χρόνια για να δούμε αν θα επιβιώσει η κρατική οντότητα της ΠΓΔΜ.
            Διαφωνώ με κάθε ονομασία που θα περιέχει το όνομα Μακεδονία, είτε ως σύνθετο είτε ως παράγωγο, διότι πίσω από το πρόβλημα του ονόματος κρύβεται το μεγάλο ερώτημα της εθνικής ταυτότητος. Αν με δική μας υπογραφή οι βόρειοι γείτονές μας ονομασθούν διεθνώς «Άνω Μακεδονία»ή «Νέα Μακεδονία» ή κάτι σχετικό τότε σε λίγα χρόνια ΑΥΤΟΙ θα καθιερωθούν παγκοσμίως ως Μακεδόνες και κληρονόμοι του ελληνομακεδονικού πολιτισμού. Τώρα τουλάχιστον έχουμε την δυνατότητα να διαφωνούμε με τις διαστρεβλώσεις τους, διότι δεν έχουμε βάλει καμμία τελική υπογραφή. Αν όμως βάλουμε την υπογραφή μας τότε την χάνουμε την ταυτότητα του Μακεδόνος! Εκατομμύρια Έλληνες Μακεδόνες στην Ελλάδα και στην Ομογένεια δεν θα μπορούμε πλέον να χρησιμοποιούμε αυτόν τον ιστορικό όρο. Θα είμαστε Βορειοθεσσαλοί ή κάτι τέτοιο. Σκεφθείτε το δράμα των Μακεδονικών Ομοσπονδιών στις ΗΠΑ , στον Καναδά κ. α. όταν θα τους απαγορευθεί η χρήση του όρου Μακεδόνες. Το πρόσφατο σχέδιο Νίμιτς έρριξε ήδη τις προειδοποιητικές βολές.
            Διαφωνώ με την αποδοχή από την Ελλάδα μιας σύνθετης ονομασίας, διότι έτσι ενθαρρύνουμε με δική μας ευθύνη τον αλυτρωτισμό των Σκοπίων. Εκείνοι μάς έχουν ανάγκη, όχι εμείς αυτούς.
            Σέβομαι την γνώμη των καλοπροαίρετων συμπολιτών μας, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι μία σύνθετη ονομασία ( Νέα Μακεδονία ή Άνω Μακεδονία κλπ) είναι η μία αξιοπρεπής λύση για το όνομα του σκοπιανού κράτους. Όμως διαφωνώ ριζικά με την άποψή τους. Αν υπογράψουμε την σύνθετη ονομασία θα έχουμε συναινέσει με την δική μας υπογραφή ότι η Ιστορία και ο πολιτισμός της Μακεδονίας είναι κάτι ξεχωριστό και αποκομμένο από τον Ελληνισμό. Πολύ σύντομα το Άνω ή το Νέα θα ξεχασθεί ή θα περιέλθει σε αχρησία. Το Μακεδονία θα μείνει. Και σε τελευταία ανάλυση οι κάτοικοι αυτού του κράτους θα λέγονται Μακεδόνες. Δεν θα λέγονται Νεομακεδόνες ή Ανωμακεδόνες. Μπορεί να λέμε την χώρα Μεγάλη Βρετανία, αλλά οι κάτοικοι λέγονται Βρετανοί, όχι Μεγαλοβρετανοί. Στα αγγλικά η χώρα είναι Great Britain , αλλά οι πολίτες είναι British, όχι Great British. Οι Σκοπιανοί, λοιπόν, θα ακούονται διεθνώς ως Μακεδόνες και μάλιστα με την δική μας συμφωνία.
          
(Τμήμα  ομιλίας που παρουσιάσθηκε στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλονίκης στις 5-11-2007).

Αγώνας για την διάσωση του πλανήτη

Της ΝΤΙΝΑΣ ΒΑΓΕΝΑ

Μάχες απελπισίας ετοιμάζονται να δώσουν οι περισσότερες χώρες του πλανήτη μέσα στο επόμενο δεκαπενθήμερο για να πετύχουν πίστωση χρόνου για τα Πρωτόκολλα του Κιότο που λήγουν το 2012, με πεδίο επιχειρήσεων τη φετινή διάσκεψη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τις κλιματικές αλλαγές, η οποία ξεκίνησε χθες στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής.

Ολέθρια σύμπτωση και θανατηφόρα υπόμνηση των συνεπειών της υπερθέρμανσης του πλανήτη; Λίγες ώρες πριν αρχίσουν οι εργασίες της διάσκεψης, μια ολονύχτια σφοδρή καταιγίδα που έπληξε όλη την επαρχία Κουαζούλου - Νατάλ, στα νοτιοανατολικά της χώρας, προκάλεσε εκτεταμένες πλημμύρες και κατολισθήσεις. Τουλάχιστον 11 άνθρωποι σκοτώθηκαν επειδή κατέρρευσαν τα άθλια καταλύματά τους -οι έξι σε παραγκουπόλεις (townships) στα περίχωρα του Ντέρμπαν. Ακόμα και η στέγη του συνεδριακού κέντρου της διάσκεψης έπαθε καταστροφές.
Λίγες οι ελπίδες
Παρά τα καιρικά προβλήματα, η διάσκεψη ξεκίνησε για να ολοκληρωθεί στις 9 Δεκεμβρίου. Κηρύσσοντας την έναρξη των εργασιών, ο πρόεδρος της Νότιας Αφρικής, Τζέικομπ Ζούμα, επικαλούμενος ιδιαίτερα την αγωνία των φτωχών, αναπτυσσόμενων χωρών, απηύθυνε έκκληση προς τους συμμετέχοντες εκπροσώπους 191 χωρών να συνεργαστούν ώστε να προκύψει ένα αποτέλεσμα «ισορροπημένο, δίκαιο και αξιόπιστο» και να επανακυρώσουν τα Πρωτόκολλα του Κιότο.
Εμφανίστηκε συντονισμένος με το πνεύμα του ΟΗΕ που ζητάει διαφορετική διαχείριση της γης και των υδάτων, επισημαίνοντας ότι η αρώσιμη γη έχει μειωθεί κατά 25% από διάβρωση (Λατινική Αμερική), ραγδαία ερημοποίηση (Δυτική Αφρική) και μόλυνση (Δυτική Ευρώπη).
Αλλά, παρά τις αγωνιώδεις εκκλήσεις του αναπτυσσόμενου κόσμου -και της Ευρωπαϊκής Ενωσης- για περιορισμό των εκπομπών αερίων άνθρακα από τις μεγάλες βιομηχανικές χώρες, λίγες είναι οι ελπίδες. Ο,τι δεν συμφωνήθηκε στην Κοπεγχάγη το 2009 και στο Κανκούν το 2010, μοιάζει εξαιρετικά απίθανο να συμφωνηθεί στο Ντέρμπαν το 2011.
Η Ε.Ε. εμφανίστηκε πρόθυμη να υπογράψει μία χρονική επέκταση ισχύος των Πρωτοκόλλων του Κιότο για τον περιορισμό των αερίων που συντελούν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου.
Ομως, άλλες χώρες που τα είχαν υπογράψει από το 1997, αποδεχόμενες τον περιορισμό των εκπομπών κατά 25% (άλλο εάν η τήρηση στην πράξη παραμένει αμφίβολη) όπως Ρωσία, Ιαπωνία και Καναδάς, δεν συμφωνούν. Μάλιστα, η καναδική κυβέρνηση χθες ανακοίνωσε ότι η χώρα αποσύρεται από τα Πρωτόκολλα.
Και, βέβαια, είναι οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ινδία, οι τρεις μεγαλύτερες χώρες-ρυπαντές επί Γης. Η πρώτη ουδέποτε επικύρωσε τα Πρωτόκολλα. Οι δύο άλλες ουδέποτε τα υπέγραψαν. Και των τριών όμως η ρυπογόνα δραστηριότητα, αυξανόμενη, εξακολουθεί να συμβάλλει στην πλανητική υπερθέρμανση.
Το ήδη προδιαγεγραμμένο βαρύ διαπραγματευτικό κλίμα στο Ντέρμπαν επιβαρύνει κι άλλο η απόφαση της Ινδίας και της Βραζιλίας, που συντάχθηκαν με τη θέση των άλλων πλούσιων βιομηχανικών κρατών να μην ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις με νομικά δεσμευτικό περιεχόμενο ως προς τις εκπομπές πριν από το 2015. Η Ε.Ε. και οι αναπτυσσόμενες χώρες ζητούν άμεση έναρξη διαπραγματεύσεων με προοπτική κατάληξής τους το 2015.
Η βρετανική ΜΚΟ OXFAM, στο περιθώριο της διάσκεψης, τόνισε σε ανακοίνωσή της ότι η «απογείωση» των τιμών στα σιτηρά εξαιτίας των συνεπειών στη γεωργία που προκάλεσαν ακραία καιρικά φαινόμενα μόνο μέσα στους τελευταίους 18 μήνες, έχει ρίξει δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους στη φτώχεια.

(Πηγές: Reuters, Γαλλικό, ΑΠΕ, BBC, Mail&Guardian-mg.co.za)

Ενα παιχνίδι δράσης και στρατηγικής σκέψης

Ένα παιχνίδι ζωντανής δράσης κάνει το paintball να φαίνεται πρωτόγονο. Τα όπλα στο Airsoft είναι όσο πιο αληθοφανή γίνεται, τα πυρομαχικά πλαστικά και ακίνδυνα. Ωστόσο, αυτή η μπιλίτσα γράφει το όνομά σου. Και πίσω από τα πιο αληθινά ακίνδυνα όπλα, οπλαρχηγός στην Ελλάδα ο Λάμπρος Χούτος.
Ο Λάμπρος Χούτος βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα πλεονεκτική κατάσταση, αφού, από τη μία, γνωρίζει όσο λίγοι –και φυσικά εκ των έσω– πρόσωπα και καταστάσεις του ελληνικού ποδοσφαίρου, ενώ, από την άλλη, έχει στη διάθεσή του ένα τεράστιο οπλοστάσιο: Τουφέκια, πολυβόλα, χειροβομβίδες, βομβιδοβόλα, πιστόλια, εκρηκτικά, νάρκες – η εικόνα του Terminator θα ήταν μονίμως δακρυσμένη, εάν ήταν κρεμασμένη στο Airsoft Center, τη γιάφκα του Λάμπρου. Το ότι όλα αυτά τα φοβερά και τρομερά πολεμοφόδια είναι σχεδόν τόσο φονικά όσο ένα παιδικό νεροπίστολο δεν είναι άμεσα αντιληπτό – κι αυτό είναι ένα μεγάλο ατού.
Το Airsoft είναι, πρωταρχικά και κύρια, μια ρεαλιστική αναπαράσταση στρατιωτικών συνθηκών και τα αντίγραφα των όπλων είναι τόσο πιστά, ώστε ακόμα και το έμπειρο μάτι μπορεί να λαθέψει. Εάν λοιπόν ο Λάμπρος αποφάσιζε να πάρει το όπλο του για να καθαρίσει την κόπρο του ποδοσφαίρου, θα αρκούσε να πάρει όπλα, παλάσκες, εξαρτύσεις, να αρματωθεί σαν αστακός και να κάνει ντου σε μια μάζωξη παραγόντων. Τα σκάνδαλα τύπου Κoriopolis, τα λαδώματα και τα στημένα παιχνίδια θα λύνονταν επί τόπου, καθώς οι νονοί της μπάλας θα έτρεχαν πανικόβλητοι να σωθούν οριστικά μεταμελημένοι και τρομαγμένοι μέχρι συγκοπής ή θα ζητούσαν κλαψουρίζοντας έλεος. Μέσα στον πανικό της ξαφνικής επίθεσης, ουδείς θα είχε την ψυχραιμία να παρατηρήσει προσεκτικά τα όπλα, ουδείς θα σκεφτόταν, π.χ., πως ο γεμιστήρας του αυτόματου θα μπορούσε να περιέχει μόνο προωθητικό αέριο και ότι τα φονικά βλήματα είναι πλαστικά σφαιρίδια (τίποτα περισσότερο από μικροσκοπικές μπίλιες, μόλις 6 χιλιοστών).
Ευτυχώς ή δυστυχώς, ο Λάμπρος Χούτος δεν έχει καμιά διάθεση να σκαρώσει μια τέτοια φάρσα. Έχοντας κλείσει το κεφάλαιο της σταδιοδρομίας στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο –τουλάχιστον προς το παρόν–, ο Λάμπρος ασχολείται πλέον επιχειρηματικά με το Airsoft. Είναι ο πρώτος και ο μεγαλύτερος εισαγωγέας εξοπλισμού για το παιχνίδι και, δικαιωματικά, ο τίτλος του ανθρώπου που έφερε το Airsoft στην Ελλάδα τού ανήκει. «Όλα ξεκίνησαν από το Call of Duty, κατά κάποιο τρόπο» λέει ο ίδιος. «Όταν ήμουν παίκτης της Ίντερ, μαζί με τους υπόλοιπους, τον Ρεκόμπα, τον Ιμπραΐμοβιτς κ.λπ. είχαμε ενθουσιαστεί με το συγκεκριμένο βιντεοπαιχνίδι, παίζαμε με τις ώρες. Στη συνέχεια, έμαθα ότι υπάρχει ένα ζωντανό Call of Duty, ένα παιχνίδι που έχει να κάνει με στρατιωτικά σενάρια, ρόλους, στόχους, δράση, κ.ο.κ. Έτσι ανακάλυψα το Airsoft. Όταν ήρθα στον Πανιώνιο, παίζαμε με τους συμπαίκτες μου κάθε Δευτέρα, στο ρεπό μας από την προπόνηση, και αυτό μας έκανε πολύ καλό, ακόμα και στο ποδόσφαιρο. Γιατί ήρθαμε πιο κοντά, ήμασταν ενωμένοι και μάλλον δεν ήταν τυχαίο το ότι εκείνη ακριβώς τη χρονιά είχαμε βγει στην Ευρώπη».
Το 2008, όταν ο Λάμπρος Χούτος είχε την έμπνευση να δει το Airsoft επιχειρηματικά, στην Ελλάδα ο κύκλος όσων είχαν ακούσει κάτι γι' αυτό ήταν εξαιρετικά περιορισμένος – ακόμα κι εάν στο εξωτερικό, και ιδιαίτερα την Άπω Ανατολή, το Airsoft έχει έως και εικοσαετή ιστορία. «Όταν δημιουργήσαμε το Airsoft Center και αρχίσαμε να εισάγουμε τα πρώτα αξεσουάρ, το κοινό μας δεν πρέπει να υπερέβαινε τα δέκα με δεκάπεντε άτομα. Σήμερα υπολογίζουμε ότι ο κύκλος έχει διευρυνθεί τόσο, ώστε το Airsoft να αφορά 3.000 με 4.000 άτομα σε όλη την Ελλάδα» λέει ο Λάμπρος.
Ομάδες με αγριεμένα και αποφασιστικά ονόματα (π.χ., Black Knights, Silent Death, Loners, Sandmen, Δαίμονες), φόρουμ, διακηρύξεις, κανόνες, οργάνωση, ιεραρχία, κώδικες συμπεριφοράς, εμβλήματα και όλα τα συμπαρομαρτούντα, που θα ταίριαζαν σε ένα στρατιωτικό σχηματισμό, ξεπηδούν από παντού. Παρέες των δέκα ή και πολύ περισσότερων μελών από όλη την Ελλάδα δηλώνουν την ύπαρξή τους διαδικτυακά και οργανώνουν παιχνίδια στην ύπαιθρο, σε εγκατελελειμμένα εργοστάσια και κτίρια ή παλιά στρατόπεδα. Ντύνονται κομάντο με στολές παραλλαγής, αναλόγως του περιβάλλοντος, φορτώνονται αναρίθμητα αξεσουάρ (από διόπτρες, φακούς, σκοπευτικά με λέιζερ, γιλέκα, κράνη, υδροδοχεία, σακίδια, έως ενδοσυνεννόηση με ακουστικό και συσκευές νυχτερινής όρασης), ορίζουν ένα σενάριο και ρίχνονται στη μάχη, τη διάσωση, την απαγωγή, την καταστροφή στόχου – οτιδήποτε. Το γεγονός ότι η ποικιλία προϊόντων του Airsoft Center ξεπερνά τα 3.000 αντικείμενα είναι ένα μικρό δείγμα τού πόσο κοντά είναι το παιχνίδι στο να χαρακτηριστεί ως παράδεισος του γκατζετάκια. Ο καθένας μπορεί να επιλέξει το όπλο της αρεσκείας του, είτε είναι αυτό κάποιο hi-tech πολυβόλο, είτε ένα ρετρό τυφέκιο, είτε το παλιό καλό και εμβληματικά αντάρτικο Καλάσνικοφ – το οποίο, για να έχει κανείς μια τάξη κόστους, τιμάται περί τα 225 ευρώ και είναι σίγουρο ότι, εάν τυχαίνει να έχεις μακρύ μούσι, σαρίκι και καφίγια, θα σε κάνει ιδιαίτερα πειστικό στη γειτονιά σου σαν μάχιμο Ταλιμπάν. Όμως, το Airsoft δεν είναι μια μιλιταριστική παρωδία και όσοι ασχολούνται με αυτό το κάνουν με τη μέγιστη σοβαρότητα, όχι όμως επειδή απαραιτήτως είναι στρατόκαυλοι. Ο Λάμπρος Χούτος, για παράδειγμα, δεν υπηρέτησε ούτε και θα ήθελε να έχει περάσει τη θητεία του στις ειδικές δυνάμεις. Για εκείνον το Airsoft είναι «χόμπι, παρέα, προπόνηση, επαφή με τη φύση». Με άλλα λόγια, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα παιχνίδι ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν μια συμπάθεια στα όπλα ως αντικείμενα και όχι σαν μέσα αφανισμού, που εκτιμούν το πνευματικό παιχνίδι στρατιωτικού τύπου χωρίς να κρύβουν μέσα τους ούτε τρομοκράτες ούτε πολεμοχαρείς μισθοφόρους.
Στα σχέδια του Airsoft Center είναι η δημιουργία του πρώτου πεδίου μάχης, ειδικά διαμορφωμένου για το συγκεκριμένο παιχνίδι, καθώς, αντίθετα από ό,τι συμβαίνει με το paintball που είναι ήδη αρκετά δημοφιλές, στην Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμη κάποιος χώρος αποκλειστικά προορισμένος για παιχνίδια Airsoft.
Ανεξάρτητα από ό,τι μπορεί να συμβαίνει στη διάρκεια ενός παιχνιδιού και πέρα από κάθε άλλο κανονισμό, η δράση διακόπτεται αμέσως μόλις εμφανιστεί ο τυφλός: Στο Airsoft οποιοσδήποτε μπορεί, λίγο πολύ, να επιλέξει οποιοδήποτε όπλο και όποιο αξεσουάρ του αρέσει. Εκείνο όμως που δεν μπορεί να παραλείψει είναι τα ειδικά, αυξημένης αντοχής γυαλιά για τα μάτια. Οι μπίλιες που εκτοξεύονται από τα όπλα του Airsoft μπορεί να είναι εντελώς ακίνδυνες, με τον πιο σοβαρό τραυματισμό που θα προξενήσουν να είναι μια σημειακή μελανιά, τα μάτια είναι όμως μια άλλη υπόθεση. Άρα, όποτε κάποιος εντοπιστεί χωρίς τα γυαλιά του, οι υπόλοιποι φωνάζουν τυφλός και το παιχνίδι σταματά, ενδεχομένως με τα πρέποντα μπινελίκια για τον άφρονα που αγνόησε τον έναν, τον βασικό και απαράβατο κανόνα στο Airsoft.
Το παιχνίδι μπορεί να είναι, επί της ουσίας, μια απομίμηση πολέμου, παραδόξως όμως βασίζεται στην ειλικρίνεια και την εντιμότητα. Για τους παίκτες του Airsoft τίποτα δεν είναι πιο σιχαμένο από τη ζαβολιά του τύπου που, παρότι νεκρός, παριστάνει τον άτρωτο, τον Highlander κ.λπ. Στο Airsoft σε σημαδεύουν, νιώθεις την μπιλίτσα να σε χτυπά σε κάποιο μέρος του σώματός σου και, αναλόγως του σεναρίου, οφείλεις είτε να πέσεις νεκρός και να βγεις από το παιχνίδι, ή να παραστήσεις τον τραυματία και να καλέσεις το νοσοκόμο να σε γιατροπορέψει. Οι ζαβολιές μπορεί να σε κάνουν αθάνατο – αλλά αυτό θα ισχύει για λίγο. Οι ομάδες είναι μικρές κοινωνίες, τα λαμόγια περιθωριοποιούνται και αποκλείονται με συνοπτικές διαδικασίες. Σε κάποιο airsoft-forum δημοσιεύονται χαρακτηριστικές οδηγίες προς μαχομένους: «Οι νεκροί δε μιλάνε ή όταν μιλάνε δε λένε τίποτα σχετικό με το παιχνίδι-σενάριο που παίζεται. Αποχωρούν από το χώρο με το ένα χέρι σηκωμένο για να τους αναγνωρίζουν οι υπόλοιποι, ενώ προσπαθούν να μην προκαλούν πρόβλημα στην εξέλιξη του παιχνιδιού κατά την αποχώρηση τους. Δε ρίχνουμε ποτέ σε αποστάσεις κάτω από τα δέκα μέτρα για παιχνίδια woodland και κάτω από τα 5 μ. για παιχνίδια CQB, ενώ τηρούμε ανάλογα με τις συγκεκριμένες αποστάσεις για παιχνίδια σε συνδυασμό πεδίων (π.χ. urban). Δε σημαδεύουμε ποτέ στο κεφάλι, ακόμα και εάν σε κάποιες περιπτώσεις το κεφάλι είναι ενδεχομένως το μόνο εκτεθειμένο μέρος». Για τους έχοντες ανάγκη υποτίτλων, woodland είναι οι επιχειρήσεις σε δασώδη περιοχή, CQB είναι το Close Quarter Battle, η μάχη σε περιορισμένο χώρο, το urban είναι το αστικό σκηνικό. Όσο για την ορολογία, είναι αυτούσια η διεθνής στρατιωτική γλώσσα. Είπαμε: Ο ρεαλισμός είναι το ιερό δισκοπότηρο για το Airsoft.
Για όσους θα έτειναν να έχουν παραβατικές φαντασιώσεις, τα όπλα του Airsoft κατά το νόμο θεωρούνται αεροβόλα, απαγορεύεται η χρήση τους σε χώρους όπου δεν ισχύουν οι ελεγχόμενες συνθήκες του παιχνιδιού και μεταφέρονται με συγκεκριμένες προδιαγραφές ασφαλείας – έστω και εάν στην πράξη είναι λιγότερο ισχυρά από τα συνήθη αεροβόλα. Επίσης, κάθε όπλο Airsoft, όσο πειστικό και εάν είναι στο μάτι, εκ κατασκευής είναι αδύνατον να μετατραπεί σε κανονικό πυροβόλο, δηλαδή να εκτοξεύσει αληθινά βλήματα. Έτσι, όποιος φαντασιώνεται τον εαυτό του σαν Ράμπο των προαστίων θα απογοητευτεί μαθαίνοντας ότι με τα όπλα του Airsoft (ηλεκτρικά, αερίου ή ελατηρίου, σε τιμές από 150 έως 800 ευρώ) η ταχύτητα των σφαιριδίων και το βεληνεκές τους είναι κατάλληλα μόνο για ένα εικονικό death match. Ο τελευταίος επιζών στο Airsoft θα πανηγυρίσει το θρίαμβό του μαζί με τα υποτιθέμενα θύματά του σε κάποια παρακείμενη του στίβου μάχης κοψιδερί-μπριζολερί. Γιατί, μάλλον, ισχύει αυτό που λέει ο Λάμπρος Χούτος, ότι «πέρα από οτιδήποτε άλλο, το Airsoft κάνει τα άτομα που ασχολούνται μαζί του, άντρες ή γυναίκες, να βγαίνουν από το σπίτι τους. Και να φτιάχνουν ξανά παρέες». Ελήφθη.

To άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nitro

Η μυθοποίηση της φοροδιαφυγής

Οχι ότι το φοροεισπρακτικό σύστημα της χώρας ήταν και το πλέον  αποτελεσματικό της Ευρώπης,  αλλά μετά τις εκλογές του 2009  άρχισε να διαρρέεται προς όλες τις κατευθύνσεις η –δήθεν- αιτία του προβλήματος, που δεν ήταν άλλη σύμφωνα με τους κρατούντες, παρά η φοροδιαφυγή των Ελλήνων. Δια αυτό και έβαλαν "λυτούς και δεμένους" στα μέσα μαζικής ενημέρωσης να σπείρουν την προπαγάνδα η οποία θα μετατρέψει τις πολιτικές συμμορίες που καταλήστεψαν τη χώρα σε σωτήρες της. Τοιουτοτρόπως η τιμωρία των ενόχων απατεώνων καθώς και των ανίκανων απογόνων, με αυτά και με άλλα, ακυρώθηκε.

Ωστόσο όσο και να προσπαθούν να αποποιηθούν των ευθυνών τους, "έρχεται"  η απλή λογική για να τους ξεσκεπάσει με γεγονότα.

1. Η διαρκής φόρτωση στο δημόσιο χρέος γινόταν επί πολλά συναπτά έτη, με γνωστό στους δανειολήπτες -κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ, ΝΔ- το συνολικό δημόσιο έσοδο. Επομένως εγνώριζαν ότι πρόσθεταν συνεχώς χρέη χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα αποπληρωμής των. 
2. Είναι κατα κοινή ομολογία αποδεκτό ότι η άμεση και έμμεση φορολογία που επιβαλλόταν στους Έλληνες ήταν (και ήδη είναι η επαχθέστερη)  από τις υψηλότερες στον κόσμο.         
3. Το χρηματιστήριο, μέχρι και το 1999, ήταν το όχημα μαζικής καταλήστευσης του ΑΕΠ αλλά και αφαίμαξης των ασφαλιστικών ταμείων. Ποιος μπορεί να λησμονήσει την κυβέρνηση Σημίτη  που διαλαλώντας τις χρηματιστηριακές φούσκες ως αποτέλεσμα της οικονομικής ανάπτυξης, το μόνο που έκανε ήταν να βοηθάει στην μεταφορά τεράστιων χρηματικών ποσών στα θυλάκια ολίγων πρασινό-γαλαζωπών απατεώνων; Ποιος λησμονεί τις εταιρείες φαντάσματα που οι μετοχές τους έφτασαν να διακινούνται σε τιμές απίστευτα υψηλότερες απο την πραγματική αρχική μηδενική τους αξία;
4. Οι Ολυμπιακοί αγώνες  που πραγματοποιήθηκαν ερήμην του λαού, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα, οι φιέστες τους ξεπέρασαν σε κόστος το υπερπολλαπλάσιο του προβλεπομένου (γράφτηκε κατα περίπτωση μέχρι και 50 φορές περισσότερο).    
5. "Εστησαν" μια οικονομική ανάπτυξη "φουσκώνοντας" διαρκώς το ΑΕΠ φτάνοντας  να προυπολογίζουν πόρους ακόμα και από περιθωριακές οικονομικές δραστηριότητες.. Και επάνω σε αυτούς τους άδηλους πόρους, προσπαθούν σήμερα να ολοκληρώσουν την καταλήστευση των λαϊκών τάξεων. Παραγνωρίζουν ωστόσο εσκεμμένα  ότι υπάρχουν δυσθεώρητοι πόροι δεκάδων δισεκατομμυρίων που διαφεύγουν σε ετήσια βάση συσωρευτικά και μόνιμα μέσω των μεταναστών στις χώρες προέλευσης των.   

Η φοροδιαφυγή είναι ένα φαινόμενο προς αποφυγή που ισχύει παγκοσμίως και βεβαίως εκδηλώνεται και στην Ελλάδα   Ωστόσο είναι το λιγότερο παραπλανητικό να λέγεται πως η τραγική οικονομική κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα, έχει ως αιτία τους ελάχιστους εναπομείναντες έλληνες υδραυλικούς  ή τους χειμαζόμενους από την κρίση δοκιμαζόμενους έλληνες εμπόρους ενώ την ίδια στιγμή το παραεμπόριο των επίσης αφορολόγητων, κάθε λογής τριτοκοσμικών μεταναστών, διαρκώς γιγαντώνεται.   

Η φοροδιαφυγή σε τόση μεγάλη έκταση απαιτεί και κάποιο χώρο να "κρύβεται", δια αυτό και ανακαλύφθηκε, όλως προσφάτως, η Ελβετία ώστε να γίνει αυτή η  προπαγάνδα, αφετηρία της εκ νέου -δια των φοροεπιδρομών- καταλήστευσης του τόπου. Αν όμως υπάρχουν όπως με όσα αστήριχτα λέγονται, αμύθητες καταθέσεις δισεκατομμυρίων, Ελλήνων υπηκόων σε ελβετικές τράπεζες, αυτές θα είναι οι καταθέσεις των  παρατρεχάμενων προνομιούχων, των ίδιων ακριβώς που σήμερα ομιλούν περί φοροδιαφυγής των Ελλήνων. 

Αντώνης Σ. Περδικάρης
HellasOnTheWeb.Org

Στη συνέχεια δημοσίευται κείμενο του Dr Nicolas Kaloy-Καλογερόπουλου, ως απάντηση-συζήτηση στο δημοσίευμα του SPIEGEL:   "600 ΔΙΣ ΕΥΡΩ ΕΧΟΥΝ ΦΥΓΑΔΕΥΣΕΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΒΕΤΙΑ".
(το θέμα είναι σχετικό, εφόσον τέτοια δυσθεόρατα ποσά προϋποθέτουν και την αντίστοιχη μεγάλη φοροδιαφυγή) 

"Αγαπητοί φίλοι, 

Από ό,τι ξέρω εδώ στην Ελβετία,

1ον.  Το ακριβές ποσό δεν είναι δυνατόν να γίνει γνωστό - υπαρχουν Έλληνες με ελληνικά ή ξένα ονόματα και υπάρχουν Έλληνες καμουφλαρισμένοι όπως υπάρχουν και Έλληνες που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΕΛΛΑΔΟΣ.

2ον.  Υπάρχει ΗΔΗ συμφωνία ώστε οι κάτοικοι χωρών της ΕΕ υπόκεινται σε κράτηση, αρχικώς 20%, αργότερα 35% για τα εισοδήματα (τόκους) που έχουν από τα κατατεθειμένα κεφάλαια. Η κράτησις αυτή στην πηγή (δηλ. στις ελβετικές Τράπεζες) παραδίδεται στην οικεία χὠρα ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ εκάστου καταθέτου. Αποκλείεται η αναφορά ονομάτων διότι το τραπεζικό απόρρητο είναι μέρος του Συντάγματος της Ελβετίας

3ον.  Θα πρέπει να ξέρετε κάτι που φαίνεται οτι αγνοείτε:

Από το 1953 μέχρι και το 1973 η εισροή κεφαλαίων στην Ελλάδα για επενδύσεις ήταν της τάξεως του 10% του ελληνικού ΑΕΠ ετησίως /υπήρχε δηλ. τάσις αθρόου επαναπατρισμού κεφαλαίων ιδία εκ μέρους των εφοπλιστών που κατοικούν στο εξωτερικό.

Μετά το 1975 οι ιδιωτικές επενδύσεις μειώθηκαν στο 0,6% (μηδέν, έξη) και γι'αυτό θα πρέπει να ζητάμε τους πραγματικά υπαιτίους και όχι τους Έλληνες που έχουν κάθε δικαίωμα και υποχρέωση απέναντι στα παιδιά τους να σώσουν τις περιουσίες τους.  Η μείωσις των ιδιωτικών επενδύσεων οφείλεται στα συνθήματα των διαφόρων κομμάτων ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗς ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑΣ  και του «ΜΕΓΑΛΟΥ ΝΤΌΠΙΟΥ ΚΑΙ ΞΕΝΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΠΟΥ ΠΊΝΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ».   Θυμηθείτε ποιός είναι ο κύριος υπεύθυνος για τούτο μετά την μεταπολίτευση.

Οι ξένοι κεφαλαιούχοι-επενδυτές έχουν moto το «εμείς πάμε μόνο  εκεί που μας θέλουνε» και όπως είχα συχνά γράψει «οι επενδυτές δεν πλησιάζουν αυλές όπου υπάρχουν σκυλιά που γαβγίζουν». Συνέπεια αυτού ήταν ο επηρεασμός (για ψηφοθηρικούς λόγους) του Καραμανλή ο οποίος εισήγαγε στο Σύνταγμα του 1975 το άρθρο 106 παράγρ. 3. και το οποίο  ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΚΤΟΤΕ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ´  Διαβάστε το και πέστε μου αν ΕΣΕΙΣ, οι επικριτές, είχατε μία δεκάρα, θα την επενδύατε στην Ελλάδα;   Για να σας πουν «επενδύσατε, φέρτε τα στην Ελλάδα, φτιάχτε επιχειρήσεις ή βιομηχανία και εμείς σε λίγο ΘΑ ΣΑΣ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ, ΘΑ ΣΑΣ ΔΙΩΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΕΝΑ ΦΙΛΑΡΑΚΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΝΑ ΔΙΕΥΘΥΝΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΕΦΤΙΑΞΑΤΕ.  Αποτέλεσμα αυτού είναι ότι οι ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΕΠΕΣΑΝ ΣΤΟ 0,6%   

Επομένως προτού καταδικάσετε, βρήτε αυτούς που είναι αξιοι καταδίκης αντί να σκέπτεστε πώς αυτών, που έχουν τα κεφάλαιἀ τους στην Ελβετία, θα τους τα φάτε.  Θυμάμαι ότι όταν ο Καραμανλής εδίωξε τους Ανδρεάδη και Νιάρχο η ΕΡΤ είχε βγάλει μικρόφωνα στους δρόμους και ρωτούσε «πώς σας φάνηκε η δίωξις Ανδρεάδη και Νιάρχου» για να λάβουν την ενθουσιαστική απάντηση «καλά κάναν και τους τα πήρανε»!

Σημειώσατε ότι αυτά γράφω όχι σε αναφορά με τον εαυτό μου ΔΙΟΤΙ εγώ δεν είμαι κάτοικος Ελλάδος. και το θέμα αυτό της κλοπής δεν με ενδιαφέρει προσωπικώς (διότι, επιπροσθέτως, εγώ ...δεν έχω κεφάλαια, ούτε είμαι ...πλουτοκρατία κατά την ορολογία της Κας Αλέκας!  Δεν είμαι παρά ένας απλός Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπ. Γενεύης (ή, όπως έλεγε ο καθηγητής μου Α.Philonenko, "je ne suis qu'un philosophe"!).

Κατακλείς:  Αν υπάρχουν 200 ή 600 δισ. στις ελβετικές Τράπεζες είστε άξιοι της τύχης σας όταν θέλατε να σας κυβερνούν αυτοί που ψηφίζατε! 

Διατί οι Ελβετοί δεν έχουν τα κεφάλαιά τους στην ...Ελλάδα αλλά επενδύουν στην χώρα τους;   Διερωτηθήκατε ποτέ;  ΤΙ ΕΚΑΝΑΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΣΑΣ ΕΛΒΕΤΙΑ;  TO ΞEΡΕΤΕ ΟΤΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΦΥΣΙΚΟΣ ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΒΕΤΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΕΛΑΔΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΕΡΓΑΤΙΚΟΤΗΣ ΤΟΥΣ;"
Dr Nicolas Kaloy-Καλογερόπουλος, Geneva

Source : hellasontheweb.org

Η Ισραηλινή πολιτική στα Βαλκάνια

Αυτό που δεν πράξαμε εμείς, φαίνεται ότι -συνειδητά ή όχι- το πράττει το Ισραήλ. Εισέρχεται στη βαλκανική πολιτική σκηνή, εμποδίζοντας τους Τούρκους στην επεκτατική τους τάση. Και γιατί όχι, μελλοντικά, στην υποκατάστασή τους. Εμείς μένουμε με τις πομπώδεις διακηρύξεις του κ. Σημίτη και των λοιπών, περί «πρωταγωνιστικού ρόλου» στα Βαλκάνια.


Το Ισραήλ ήδη έχει στρατιωτική συνεργασία με τη Ρουμανία (που αποκαλύφθηκε από την πτώση ελικοπτέρου με Ισραηλινούς στρατιωτικούς). Πρόσφατα πραγματοποιήθηκαν αμοιβαίες επισκέψεις πολιτικών με Σκόπια και Βουλγαρία, και προχθές είχαμε το τριήμερο ταξίδι σε Ιερουσαλήμ και Τελ Αβίβ, του πρωθυπουργού της Αλβανίας κ. Σαλί Μπερίσα.

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτής της επίσκεψης, είναι ότι επέκρινε μονομερείς προσπάθειες της Παλαιστινιακής Αρχής για να επιτύχει καθεστώς κυρίαρχου κράτους. Τέτοιες κινήσεις «δεν επιτυγχάνουν πολιτική λύση, σαμποτάρουν τη διαδικασία ειρήνης», ανέφερε σύμφωνα με το Εθνικό Πρακτορείο Ειδήσεων του Ισραήλ.
«Οι Παλαιστίνιοι πρέπει να κατανοήσουν πως δεν είναι αυτός ο τρόπος», ανέφερε ο κ. Μπερίσα. «Η ειρήνη μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων πρέπει να περάσει μέσω άμεσων διαπραγματεύσεων και υποσχέσεων για ασφάλεια για τα δυο κράτη».

Όπως γίνεται αντιληπτό, πρόκειται για τοποθέτηση που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη θέση της Τουρκίας, με την οποία θεωρήθηκε ότι η Αλβανία συνδέθηκε στενότερα. Όπως μάλιστα δημοσιοποιήσαμε από τη voria.gr προχθές, στα εγκαίνια του αυτοκινητοδρόμου Τιράνων-Πρισρένης, εκτός από τις αλβανικές και κοσοβαρικές σημαίες, ήσαν αναρτημένες και τουρκικές (και φυσικά αμερικανικές).

Το Ισραήλ δεν είχε δείξει μέχρι πριν από λίγο καιρό ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις αλβανικές υποθέσεις. Να σημειωθεί ότι μόλις τον περασμένο Ιούνιο ήταν η πρώτη φορά, εδώ και 17 χρόνια, που ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών κ. Άβιγκντορ Λιέμπερμαν, τόσο υψηλόβαθμος ισραηλινός αξιωματούχος, πραγματοποίησε επίσκεψη στην Αλβανία.Τότε, ο κ. Σαλί Μπερίσα διαβεβαίωσε τον φιλοξενούμενό του, ότι οι Ισραηλινοί επενδυτές «θα έχουν πλήρη στήριξη στην Αλβανία από την κυβέρνηση και τους αλβανικούς φορείς, προκειμένου οι επενδύσεις τους να είναι επιτυχείς τόσο γι' αυτούς όσο και για την Αλβανία».

Μάλιστα δε, δεν έκρυψε ότι η Αλβανία επεδίωκε εδώ και καιρό την ενίσχυση των διμερών σχέσεων με άλλους τρόπους, αποκτώντας τον πρώτο της ραβίνο, εβραϊκό κέντρο και Συναγωγή. Και όλα αυτά, ενώ η εβραϊκή κοινότητα στην Αλβανία αριθμεί μόλις 150 μέλη. (Η Αλβανία δεν έκανε μόνον αυτό το άνοιγμα, αλλά ταυτόχρονα επέτρεψε την ίδρυση για πρώτη φορά Τεκτονικής Στοάς. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα «tektonismos.blogspot.com», στις 14 Οκτωβρίου «υπό την διεύθυνση της Μεγάλης Ανατολής της Ιταλίας (Grand Oriente d’ Italia – GOI) ιδρύθηκε η Μεγάλη Τεκτονική Στοά των Τιράνων»).

Ως προς την επίσκεψη του κ. Μπερίσα στο Ισραήλ, οι «Southe ast European Times» γράφουν μεταξύ άλλων ότι ο Αλβανός πρωθυπουργός «επιδίωξε να ενισχύσει περαιτέρω τους επιχειρηματικούς δεσμούς με το Ισραήλ, ενθαρρύνοντας επενδυτές να συμμετάσχουν σε έργα, όπως η κατασκευή περίπου 443 νέων σταθμών υδροηλεκτρικής ενέργειας. Κατά τη διάρκεια της συνάντησής του με τον Πέρεζ, τόνισε τη γεωργία, την εκπαίδευση, τον τουρισμό, την ενέργεια και την πληροφορική ως βασικούς τομείς για ενίσχυση της οικονομικής συνεργασίας».

Σύμφωνα με τον αναλυτή κ. Χένρι Τσίλι, καθηγητή στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Τιράνων, η επίσκεψη δείχνει τη σπουδαιότητα της επιρροής του Ισραήλ σε διεθνείς σχέσεις και την ανάπτυξη Ισραηλινών επιχειρηματικών συμφωνιών στην Αλβανία. Ανέφερε πως το ταξίδι επισημαίνει το ρόλο της Αλβανίας στη διεθνή αρένα: «Θα έχει επίσης αντίκτυπο στο Κοσσυφοπέδιο, το οποίο δεν έχει αναγνωρίσει ακόμα το Ισραήλ ως κράτος».

Ως προς τις δηλώσεις του κ. Μπερίσα για το Παλαιστινακό, δήλωσε: «Δεν πιστεύω πως θα έχει αντίκτυπο στις σχέσεις με την Τουρκία ή άλλες χώρες. Είναι πολύ καλές, παραδοσιακές σχέσεις με την Τουρκία. Οι σχέσεις με το Ισραήλ είναι πολύ σημαντικές», ανέφερε ο Τσίλι.

Ισραηλινός επιχειρηματίας ανέφερε, ότι «η Αλβανία έχει επαινεθεί ευρέως για το γεγονός πως κανένας από τους Εβραίους που είχαν βρει καταφύγιο στην Αλβανία κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο δεν είχε παραδοθεί στους Ναζί». Ως γνωστόν, οι χώρες που συνεργάστηκαν με τον Άξονα (Αλβανία, Βουλγαρία) διατήρησαν τον εβραϊκό πληθυσμό στην επικράτειά τους, αφού τον «επέβλεπαν» οι ίδιες.
Πού είναι η Ελλάδα σε όλα όσα συμβαίνουν στη Βαλκανική;

Ο Μακεδών
Source : http://voria.gr/

Το νέο τείχος του Βερολίνου

Καθώς πλησιάζει η κρίσιμη ώρα για το ευρώ, καθώς το υπάρχον πλαίσιο μοιάζει πλέον εντελώς ανίκανο να συγκρατήσει την πλημμύρα εξόδου των επενδυτών από ευρωπαϊκά (ακόμα και γερμανικά) assets, η Γερμανία παρουσιάζεται διχασμένη. Την περασμένη εβδομάδα, σε επίσκεψη δημοσιογράφων στο Βερολίνο οργανωμένη από την ελληνική και τη γερμανική αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με εκπροσώπους των δύο βασικών τάσεων. Το χάσμα ανάμεσά τους δεν είναι εύκολο να γεφυρωθεί.

Για μια Ευρωζώνη ενιαία και γερμανική
Η μία –προς το παρόν κυρίαρχη– τάση, την οποία εκφράζει ο κυβερνητικός συνασπισμός των συντηρητικών CDU και CSU και του φιλελεύθερου FDP, επιμένει ότι μόνο η περικοπή δαπανών και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα επαναφέρουν την Ευρωζώνη στο δρόμο της αρετής. Μέχρι να επιτευχθεί αυτό, κάτι που θα χρειαστεί και τροποποίηση της Συνθήκης της Λισαβόνας, το ενισχυμένο EFSF, το διάδοχο ESM (ο μόνιμος μηχανισμός στήριξης που ενεργοποιείται στα μέσα του 2013, αν όχι νωρίτερα) και οι περιοδικές, προσωρινής φύσης παρεμβάσεις της ΕΚΤ, θα καλύψουν τυχόν προβλήματα ρευστότητας που μπορεί να αντιμετωπίσουν τα κράτη-μέλη. Σύμφωνα με τη λογική αυτή, η λύση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους θα προκύψει όταν τα υπόλοιπα κράτη-μέλη –όσα αντέξουν– καταφέρουν να γίνουν πιστά αντίγραφα της ίδιας της Γερμανίας: μισθολογικά εγκρατή, δημοσιονομικά πειθαρχημένα και ανταγωνιστικά στις διεθνείς αγορές.
Έτσι, για παράδειγμα, ανώτατη κυβερνητική πηγή μάς δήλωσε ότι η γερμανική κυβέρνηση «δεν πιστεύει πως είναι λύση να πετάμε λεφτά στο πρόβλημα» και ότι «ο μόνος τρόπος να βγει η Ευρωζώνη μπροστά από τις αγορές είναι να αντιμετωπίσει τα προβλήματα στη ρίζα τους, δηλαδή τα ελλείμματα στα δημόσια οικονομικά και στην ανταγωνιστικότητα». Υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος δήλωσε ευθέως ότι δεν χρειάζονται νέες ιδέες για την επίλυση της κρίσης χρέους, αλλά σωστή εφαρμογή των προτάσεων που ήδη βρίσκονται στο τραπέζι, μετά τη Σύνοδο της 26ης Οκτωβρίου. Πηγές από το γερμανικό κοινοβούλιο τόνισαν ότι το παν είναι ο καλύτερος συντονισμός της δημοσιονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη, βάσει του σχεδίου που παρουσίασε πρόσφατα η κ. Μέρκελ. Το σχέδιο περιλαμβάνει έλεγχο εθνικών προϋπολογισμών από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κυρώσεις για τις χώρες που κρίνεται ότι παραβιάζουν το Σύμφωνο Σταθερότητας, ακόμα και με εμπλοκή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και –όπως δήλωσαν με σαφή τρόπο οι πηγές αυτές– έξοδο από την Ευρωζώνη για τις χώρες που δεν μπορούν να πειθαρχήσουν στους νέους κανόνες.
Ο Βέρνερ Χόγιερ από το FDP, υφυπουργός Εξωτερικών και βετεράνος ευρωπαϊστής, τόνισε ότι η χώρα μας πρέπει να παραμείνει στην Ευρωζώνη ώστε να μην ευοδωθούν τα σχέδια εκείνων των μη Ευρωπαίων που απεργάζονται τη διάλυση του κοινού νομίσματος και αναγνώρισε ότι «καμία χώρα δεν έχει κάνει μεγαλύτερες θυσίες από την Ελλάδα». Σημείωσε επίσης ότι η χώρα του θα είχε μεγαλύτερη αξιοπιστία όταν μιλά για σεβασμό των δημοσιονομικών κανόνων, αν δεν είχε υπάρξει η πρώτη που παραβίασε το Σύμφωνο Σταθερότητας το 2003. Επέμεινε ωστόσο κι αυτός ότι οι αποφάσεις της 26ης-27ης Οκτωβρίου είναι «στη σωστή κατεύθυνση» και ότι επικρατεί στη Γερμανία «η απόλυτη πεποίθηση» ότι η ΕΚΤ πρέπει να διασφαλίζει τη σταθερότητα του νομίσματος – με άλλα λόγια, να αποφύγει τύπωμα χρήματος που οι Γερμανοί τρέμουν ότι θα ξυπνήσει το τέρας του πληθωρισμού.

Οι αριστεροί
Στην αντίπερα όχθη, ο Άλεξ Σέφερ, αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του SPD, του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δήλωσε ανοιχτά ότι «αν χρειαστεί, πρέπει να υπάρξει παρέμβαση της ΕΚΤ για να σωθεί το ευρώ». Συμπλήρωσε ωστόσο ότι για να έχει μέλλον μακροπρόθεσμα το ευρώ πρέπει να υπάρξει «κοινός ευρωπαϊκός έλεγχος» των εθνικών προϋπολογισμών. Ο κ. Σέφερ επίσης υπογράμμισε την ανάγκη να δοθεί μάχη κατά των νέων εθνικισμών που κερδίζουν έδαφος στις χώρες της Ευρωζώνης λόγω των κλυδωνισμών που έχει προκαλέσει η κρίση χρέους. Ειδικότερα, είπε ότι η γερμανική κοινή γνώμη πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η Γερμανία έχει επωφεληθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από τη συμμετοχή της στο ευρώ – προς το παρόν έχει επικρατήσει η άποψη ότι οι Γερμανοί είναι τα θύματα, που αναγκάζονται να πληρώνουν για τους κηφήνες της Νότιας Ευρώπης.
Ο Γιούργκεν Τριτίν, συνεπικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας των Πρασίνων και ιστορικό στέλεχος του κόμματος, τοποθετήθηκε ξεκάθαρα απέναντι από την κυβερνητική γραμμή, σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση Μέρκελ δίνει μια πλαστή ερμηνεία των αιτιών της κρίσης –ως προϊόν δημοσιονομικού εκτροχιασμού–, που ισχύει μεν για την Ελλάδα αλλά δεν έχει καμία σχέση με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν π.χ. η Ιρλανδία και η Ισπανία.
Η λάθος διάγνωση, κατά τον κ. Τριτίν, οδηγεί και σε λάθος θεραπεία: η λιτότητα δεν επαρκεί για να εξέλθει η Ευρωζώνη από το αδιέξοδο προς το οποίο οδεύει, αντιθέτως οδηγεί σε ύφεση. Αυτό που χρειάζεται, όπως είπε, είναι τόνωση της οικονομίας όπου είναι εφικτό, με έργα υποδομής, ιδιαίτερα στην ενέργεια. Ειδικότερα, το ηγετικό στέλεχος των Πρασίνων ανέδειξε την υποκρισία της κ. Μέρκελ στο θέμα της αποσύνδεσης μισθών και παραγωγικότητας. Ισχύει, είπε, ότι δεν πρέπει οι μισθοί να αυξάνονται περισσότερο από την παραγωγικότητα, όπως δηλώνει συχνά η καγκελάριος, αλλά εξίσου ισχύει ότι δεν πρέπει η αύξηση των αποδοχών να υπολείπεται της αύξησης της παραγωγικότητας, όπως συμβαίνει σήμερα στη Γερμανία. Η πολιτική αυτή περιορίζει την ιδιωτική ζήτηση στη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης και άρα τη δυνατότητά της να ενισχύσει τη ραγδαία επιβραδυνόμενη ευρωπαϊκή οικονομία.
Ο κ. Τριτίν όμως ήταν πολύ πιο προωθημένος από τη γερμανική κυβέρνηση και στο ζήτημα της εγγύησης των χρεών των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Δηλώνοντας απαισιόδοξος σχετικά με τις δυνατότητες που προσφέρει η μόχλευση του EFSF, παρέθεσε τις τρεις επιλογές που μπορούν πραγματικά να αλλάξουν τους όρους του παιχνιδιού: έκδοση τραπεζικής άδειας στο EFSF με την έμμεση εγγύηση της ΕΚΤ, απευθείας παρέμβαση της ΕΚΤ και έκδοση ευρωομολόγων.
Παρόμοια πράγματα ακούσαμε και από τον Ντιρκ Χίρσελ, επικεφαλής των οικονομολόγων του Verdi, της δεύτερης μεγαλύτερης συνδικαλιστικής συνομοσπονδίας στη Γερμανία, με 1,2 εκατ. μέλη, στον τομέα των υπηρεσιών. Ο κ. Χίρσελ μίλησε για την ανάγκη η Γερμανία να εγκαταλείψει τη διαρκή λιτότητα για να τονώσει την ευρωπαϊκή οικονομία, περιέγραψε τις συνέπειες των πολιτικών Μέρκελ - Σαρκοζί ως μία «ένωση αποπληθωρισμού» και χαρακτήρισε «εθνικιστική, ρατσιστική προπαγάνδα» τα περί τεμπέληδων του Νότου.

Το μέλλον και η Ελλάδα
Το Δεκέμβριο, το FDP, το οποίο περνά κρίση ευρωσκεπτικιστικής εσωστρέφειας, θα μάθει τα αποτελέσματα του εσωκομματικού δημοψηφίσματος που διεξάγει σχετικά με το ESM. Αν τα μέλη του κόμματος απορρίψουν τον νέο μηχανισμό στήριξης, είναι ορατό το ενδεχόμενο να καταρρεύσει η κυβέρνηση, να γίνουν πρόωρες εκλογές και πιθανόν να επανέλθουν στη διακυβέρνηση της χώρας οι Σοσιαλδημοκράτες ή οι Πράσινοι (οι Φιλελεύθεροι είναι πολύ πιθανό να μείνουν εκτός Βουλής). Κάτι τέτοιο θα ήταν θετικό για τις προοπτικές επιβίωσης του ευρώ και για την παραμονή της Ελλάδας εντός των τειχών, καθώς τα δύο αυτά κόμματα απορρίπτουν την ωμή απόπειρα γερμανοποίησης της Ευρωζώνης που επιχειρεί η κ. Μέρκελ.
Ωστόσο θα ήταν τεράστιο σφάλμα να θεωρήσουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να χαλαρώσει αν εισέλθουν στην κυβέρνηση το SPD ή οι Πράσινοι (το CDU παραμένει με διαφορά πρώτο στις δημοσκοπήσεις). Όλο το πολιτικό φάσμα στη Γερμανία –όχι μόνο η Δεξιά– θεωρεί ότι, τουλάχιστον στη δική μας περίπτωση, η πηγή του προβλήματος ήταν όντως η αλόγιστη κρατική σπατάλη. Όλοι θεωρούν ότι χρειάζεται αυστηρός πανευρωπαϊκός έλεγχος των εθνικών προϋπολογισμών. Και όλοι είχαν έναν κακό λόγο να πουν για τον κ. Σαμαρά, εκφράζοντας από απορία έως οργή για την (μέχρι προ ολίγων ημερών) επιμονή του να μην υπογράψει ότι θα εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα που θα συναποτελούν τη νέα δανειακή σύμβαση.
Η αίσθηση που αποκόμισα είναι ότι το Βερολίνο, λόγω της γενικότερης επιδείνωσης της κρίσης, έχει πάρει για λίγο τα μάτια του από την Ελλάδα. Ελπίζει στον Παπαδήμο, παρακολουθεί τις εξελίξεις με το PSI, αλλά ασχολείται πιο εντατικά με την πρόοδο του κ. Μόντι στην Ιταλία, τις διαφωνίες με τη Γαλλία για το ρόλο της ΕΚΤ –οι παρεμβάσεις της οποίας στην αγορά ομολόγων θα γίνουν σιωπηρά αποδεκτές από την κ. Μέρκελ, αρκεί να μη δώσουν υπερβολικά μεγάλη ανάσα στη Ρώμη και τη Μαδρίτη– και τις προτάσεις για αλλαγές στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Όταν εστιάσουν ξανά σε εμάς, θα έχουμε κάνει άραγε βήματα μπροστά στην εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και στην πολιτική συναίνεση που αυτή προαπαιτεί; Αν όχι, τότε ανεξαρτήτως του ποιος θα ελέγχει την καγκελαρία εκείνη τη στιγμή, οι προοπτικές παραμονής μας στην Ευρωζώνη θα έχουν αγγίξει το απόλυτο σκοτάδι.
Source : citypress.gr

Η Ρωσική παρουσία στην ανατολική Μεσόγειο

Σήμερα γνωρίζουμε τι μετέφεραν αυτά τα έξι ρωσικά πολεμικά πλοία που προφανώς μπήκαν στα χωρικά ύδατα της Συρίας. Πέρα από την επίδειξη δύναμης για να αποτρέψουν τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ να εξαπολύσουν μια στρατιωτική επίθεση, υπήρχαν επί των εν λόγω πλοίων Ρώσοι τεχνικοί εμπειρογνώμονες έτοιμοι να βοηθήσουν τη Δαμασκό να αναπτύξει ένα εξελιγμένο σύστημα πυραυλικής άμυνας που της πούλησε η Μόσχα .


«Τα ρωσικά πολεμικά πλοία που έχουν φθάσει στα συριακά ύδατα τους τελευταίους μέρες μεταφέρανε μεταξύ άλλων, Ρώσους συμβούλους, οι οποίοι βοήθησαν τους Σύρους να εγκαταστήσουν ένα δίκτυο πυραύλων S-300 που είχε παραλάβει η Δαμασκός τις τελευταίες εβδομάδες», αναφέρει ένα άρθρο στην αγγλόφωνη εφημερίδα Al Quds Al Arabi με έδρα το Λονδίνο, αυτή την Πέμπτη.

Επικαλούμενο πηγές στη Ρωσία και τη Συρία, το άρθρο αναφέρει ότι η Μόσχα θεωρεί μια δυτική επίθεση στη Συρία ως «το πέρασμα μιας κόκκινης γραμμής που δεν μπορεί να γίνει ανεκτή», αναφέρει ο ισραηλινός ιστοτόπος Arutz Sheva .

Οι πυραύλοι S-300, οι οποίοι σύμφωνα με αυτή την έκθεση θα χρησιμοποιηθούν για να «αντιμετωπίσουν μια πιθανή επίθεση από το ΝΑΤΟ ή τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση», είναι βαλλιστικοί  πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς έδαφος-αέρα που αναπτύχθηκαν στη Ρωσία το 1979, για την προστασία των βιομηχανικών και στρατιωτικών βάσεων από μια εχθρική επίθεση από τον αέρο ή από πυραύλους cruise.

Το σύστημα θεωρείται ως ένα από τα ισχυρότερα συστήματα αεράμυνας στον κόσμο, με την ικανότητα να εντοπίζει και να παρακολουθεί  πάνω από 100 στόχους και να επιτεθεί στους 12 ταυτόχρονα. Η Ρωσία πρόσφατα προσπάθησε να πουλήσει αυτό το σύστημα στο Ιράν, αλλά η πράξη διακόπηκε λόγω της πίεσης από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ.


Η όπλιση της Συρίας με αυτά τα εξαιρετικά αποτελεσματικά μέσα αεράμυνας δεν αποτελεί καλό οιωνό για το σχεδιασμό μιας «περιορισμένης ζώνης πτήσεων» από τις δυτικές δυνάμεις.

Διάφορα άρθρα που κυκλοφόρησαν αυτή την εβδομάδα ανέφεραν ότι τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα και άλλων Αραβικών κρατών θα εισέλθουν σύντομα στον εναέριο χώρο της Συρίας, υπό την κάλυψη «ανθρωπιστικών» λόγων με την υλικοτεχνική υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών.

«Μαζί με τους πυραύλους, το άρθρο αναφέρει ότι η Ρωσία έχει εγκαταστήσει πολύ προχωρημένα συστήματα ανίχνευσης ραντάρ σε όλες τις στρατιωτικές βάσεις και βιομηχανικές εγκαταστάσεις στη Συρία.

Το σύστημα ραντάρ καλύπτει επίσης τις περιοχές στα βόρεια και νότια της Συρίας, όπου κάθε κίνηση στρατευμάτων και αεριωθουμένων  προς τα σύνορα της Συρίας θα ανιχνευθούν. 

Οι στόχοι των ραντάρ περιλαμβάνουν επίσης το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας του Ισραήλ και την τουρκική στρατιωτική βάση του Ιντσιρλίκ που χρησιμοποιείται από το ΝΑΤΟ», αναφέρει το άρθρο.

Ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Αλαίν Ζιπέ  διαβεβαίωσε χθες τις συριακές δυνάμες της αντιπολίτευσης ότι η δύναμη του ΝΑΤΟ σχεδιάζει μια στρατιωτική επέμβαση με την επιβολή ενός «ανθρωπιστικού διαδρόμου και ανθρωπιστικών ζωνών» στο όνομα της προστασίας των αμάχων από τις δήθεν καταχρήσεις του καθεστώτος Αλ Άσαντ.

Η πιθανότητα αεροπορικών επιδρομών να ξεκινήσουν κατά της Συρίας υπό το πρόσχημα «ανθρωπιστικής αιτίας» γίνεται όλο και περισσότερο μεγάλη από το γεγονός ότι το αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ George HW Bush έχει τοποθετηθεί κοντά στις ακτές της Συρίας τις τελευταίες ημέρες, μετά την αποχώρηση του από την παραδοσιακή του θέση, ακριβώς έξω από τα στενά του Ορμούζ.

Αυξήθηκαν οι εντάσεις και άλλο χθες, μετά την διαταγή της αμερικανικής πρεσβείας στη Δαμασκό προς τους πολίτες της να εγκαταλείψουν τη Συρία «αμέσως», ενώ ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών, κατά την επιστροφή του από τη Σαουδική Αραβία, ζήτησε από τους πολίτες του να αποφύγουν ταξίδια στην Συρία.

Όπως έχουμε ήδη αναφερθεί, η επίθεση στη Συρία θα μπορούσε να είναι μόνο μια αρχή για να διευκολυνθεί μια επίθεση στο Ιράν, επειδή η Τεχεράνη έχει υποσχεθεί να υπερασπιστεί τον σύμμαχό της.

Source : infognomonpolitics.gr

Βρεττανο-Τουρκικές σχέσεις με φόντο την νέα Μέση Ανατολή

Λιάνα ΜυστακίδουΟι Βρετανοί παρακολουθούν ένα υπερθέαμα και ο Τούρκος Πρόεδρος ζει τον μύθο του, μέσα στη βασιλική άμαξα δίπλα στην βασίλισσα Ελισάβετ. Ακολουθεί δεύτερη άμαξα με τον πρίγκιπα Φίλιππο και τη μαντηλοφορούσα Χαϊρουνισσά.

Εικόνες βγαλμένες από τα παραμύθια…
Ο κ. Γκιουλ φιλοξενήθηκε επί δύο ημέρες στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ ,προσκεκλημένος από την ίδια τη βασίλισσα, όπου έκανε τη γνωριμία του  και με όλα τα υπόλοιπα μέλη της βασιλικής οικογένειας.

Η βασίλισσα Ελισάβετ του απένειμε το παράσημο του Μεγάλου Ιππότη «Knight Grand Cross of the order of the Bath».

Τόσες τιμές και μεγαλεία ασφαλώς γεννούν ορισμένα ερωτηματικά. Ας δούμε τι γράφουν οι Τούρκοι  δημοσιογράφοι:

Ασλί Αϊντίντασμπας (Μιλλιέτ):  «Η Ουάσιγκτον   μάθαινε από την Αγγλία τι συμβαίνει και τι μπορεί να κάνει στη Μέση Ανατολή.  Αργότερα έπαιρνε τις πληροφορίες που ήθελε από το Ισραήλ. Τώρα σφυγμομετρεί  τον παλμό της περιοχής μέσω της Αγγλίας και της Τουρκίας».

Ισμαήλ Κιοτσούκκαγια: (Γενιτσαγ): «Την ώρα που διαμορφώνεται εκ νέου η Μέση Ανατολή κι εμείς σχεδιάζουμε τη νέα εξωτερική πολιτική μας, συνάπτονται νέες συμφωνίες μεταξύ Αγγλίας-Τουρκίας-Ουάσιγτον. Το Κόμμα του κ. Ερντογάν θέλει να γράψει Ιστορία. Η λύση του ΡΚΚ και του Κουρδικού προβλήματος σχεδιάζονται μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Η αλλαγή πλεύσης στην πολιτική του ¨ανοίγματος¨ προς τους Κούρδους φωτογραφίζει αυτή την πραγματικότητα».

Ο Σεντάτ Σέρτογλου είχε αποκαλύψει πριν από καιρό τη μυστική συμφωνία που υπέγραψε ο Πρόεδρος Γκιουλ με τις ΗΠΑ, η οποία περιείχε εννιά άρθρα. Τώρα φαίνεται εφαρμόζεται εκείνη η συμφωνία. Το Κουρδικό θα λυθεί με μια μορφή ομοσπονδίας, όπως ήθελαν να την επιβάλουν  κάποτε και στον Οζάλ.

Αχμέτ Μπουλούτ (Γενίτσαγ): «Ο Γκιουλ έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο αγγλικό Πανεπιστήμιο Exeter. Σε αυτό το εκπαιδευτικό ίδρυμα σπουδάζουν  όλοι πολιτικοί του Ισλαμικού κόσμου και τα στελέχη των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών. Για παράδειγμα όλα τα ανώτερα στελέχη της Ισλαμικής Τράπεζας Ανάπτυξης είναι απόφοιτοι του Exeter. Το ίσιο και ο Γενικός Γραμματέας της Ισλαμικής Διάσκεψης Εκμελεντίν Ιχσάνογλου.

Ο Γκιουλ δεκαπέντε χρόνια μετά τις σπουδές στην Αγγλία πήγε στις ΗΠΑ με ειδική υποτροφία του υπουργείου εξωτερικών και εκπαιδεύτηκε Leader.  Δηλαδή η Αγγλία τους εκπαιδεύει και τους στέλνει στην Αμερική να γίνουν Leader».

Ο κ. Κιουτσούκ, υποστηρίζει, επίσης, ότι την ώρα που διαμορφώνουν το «Μεγάλο Ισραήλ» θέλουν να μας το ταΐσουν ως «Νέο-οθωμανισμό»…

Οι πολλές τιμές της βασίλισσας  στο πρόσωπο του κ. Γκιουλ ασφαλώς φανερώνουν κάτι.  

Σίγουρα η γηραιά Αλβιόνα θέλει να έχει τη μερίδα του λέοντος από τη λεία της Μέσης Ανατολής. 

Την ίδια τακτική ακολούθησε και έναντι του Ελευθερίου Βενιζέλου πριν ογδόντα χρόνια. Επειδή ζήσαμε την τραγωδία  αυτής της λυκοφιλίας, ανησυχούμε έντονα για την Κύπρο, την ΑΟΖ, τα Νησιά και όλα όσα διεκδικούν οι γείτονες μας, πιθανότατα για  λογαριασμό δικό τους αλλά και για λογαριασμό άλλων…
Source :http://www.elzoni.gr 

Υποθαλάσσιος αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου : Η απάντηση στους εκβιασμούς της Αγκυρας

Μελέτες για κατασκευή υποθαλάσσιου αγωγού που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από τα καινούργια κοιτάσματα που έχουν ανακαλυφθεί στην Ανατολική Μεσόγειο (Ισραήλ και Κύπρο) έχει ξεκινήσει η ΔΕΠΑ. Τα πρώτα συμπεράσματα δείχνουν ότι η κατασκευή του αγωγού, από την Ανατολική Μεσόγειο μέσω Κρήτης στην ηπειρωτική Ελλάδα και από εκεί στην Ιταλία ή / και τη Βουλγαρία είναι τεχνικά εφικτή και οικονομικά βιώσιμη.

Αυτά ανέφερε σήμερα ο κ. Κ. Καραγιαννάκος, διευθυντής διεθνών δραστηριοτήτων της ΔΕΠΑ, μιλώντας στο συνέδριο "Ενέργεια και Ανάπτυξη" που διοργανώνει το Ινστιτούτο Ενέργειας Νοτιοανατολικής Ευρώπης. "Η τιμή του αερίου, αφού υπολογιστούν τα κόστη μεταφοράς μέσω του υποθαλάσσιου αγωγού θα είναι ανταγωνιστική στις χώρες όπου θα καταλήγει ο αγωγός. Θα είναι, συγκεκριμένα, ανταγωνιστική και προς το κόστος του αερίου που θα προέρχεται από το κοίτασμα Σαχ Ντενίζ του Αζερμπαϊτζάν", ανέφερε ο κ. Καραγιαννάκος.

Το αέριο του Σαχ Ντενίζ αποτελεί μήλο της έριδος μεταξύ τεσσάρων υποψήφιων αγωγών που φιλοδοξούν να μεταφέρουν το αέριο στην Δυτική Ευρώπη. Το σχέδιο που θα επιλεγεί, είπε ο κ. Καραγιαννάκος, θα ανακοινωθεί από την Κοινοπραξία εκμετάλλευσης του Σαχ Ντενίζ ως το τέλος του χρόνου. Ο ίδιος περιέγραψε τα πλεονεκτήματα του αγωγού ITGI (Τουρκία-Ελλάδα-Ιταλία) στον οποίο συμμετέχει η ΔΕΠΑ, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων ότι είναι το πλέον ώριμο έργο, έχει εξασφαλίσει περιβαλλοντικές άδειες στην Ιταλία και την Ελλάδα και ρυθμιστικές άδειες από την ΕΕ, διεκδικεί χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ ύψους 150-200 εκατ. Ευρώ και έχει δυνατότητα επαύξησης της μεταφορικής ικανότητας από 9 δις. κυβικά μέτρα ετησίως προς Ιταλία σε 16 δις. και από 3 δις. προς Βουλγαρία σε 5 δις. Ο αγωγός θα έχει επίσης δυνατότητα αντίστροφης ροής (δηλαδή μεταφοράς αερίου από Ιταλία προς Ελλάδα) ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες σε περίπτωση που ανακύψει πρόβλημα στον εφοδιασμό εξ Ανατολών και θα αποτελέσει το έναυσμα για την κατασκευή και άλλων διασυνδετηρίων αγωγών στην περιοχή, προς Αλβανία, Σκόπια, Σερβία, Ρουμανία, Ουγγαρία με αποτέλεσμα την δημιουργία μιας περιφερειακής αγοράς και τη βελτίωση της ασφάλειας εφοδιασμού.

Ο κ. Καραγιαννάκος αποκάλυψε δε ότι η ΔΕΠΑ μελετά τις δυνατότητες δημιουργίας μιας περιφερειακής εμπορικής εταιρίας από κοινού με την ιταλική Edison και τις εταιρίες φυσικού αερίου της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας και της Σερβίας, που θα διαπραγματευθεί συμβάσεις προμήθειας αερίου και θα δραστηριοποιηθεί στην περιοχή.

"Η Κοινοπραξία εκμετάλλευσης του Σαχ Ντενίζ θα επενδύσει 22 δισ. δολάρια στο κοίτασμα και χρειάζεται εξασφαλίσεις ότι το αέριο θα φθάσει στη Δυτική Ευρώπη", ανέφερε ο κ. Ρ. Σκούφιας, στέλεχος της κοινοπραξίας TAP που διεκδικεί επίσης το αέριο του ίδιου κοιτάσματος, αναφερόμενος έμμεσα στο πρόβλημα χρέους της χώρας. Ο ίδιος επεσήμανε ότι η Κοινοπραξία, στην οποία συμμετέχουν μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρίες όπως η Νορβηγικη Statoil, η EGL, η Eon προσφέρεται να επενδύσει 1,5 δισ. ευρώ στην Ελλάδα, γεγονός που αποτελεί όπως είπε πολύ ενθαρρυντικό μήνυμα για τη χώρα στη συγκεκριμένη περίοδο. Πρόσθεσε δε ότι ο αγωγός θα δημιουργήσει 2000 νέες θέσεις εργασίας και ότι έχει μεγαλύτερες δυνατότητες επαύξησης της μεταφορικής ικανότητας, από 10 σε 20 δις. κυβικά μέτρα ετησίως επειδή διέρχεται από μικρότερα βάθη στην Αδριατική.

Ο κ. Π. Χατζηγιάννης, προϊστάμενος διαχείρισης και τιμολόγησης συμβάσεων του ΔΕΣΦΑ αναφέρθηκε τέλος στην εγκατάσταση τρίτης δεξαμενής υγροποιημένου φυσικού αερίου στη Ρεβυθούσα και επεσήμανε ότι οι τιμές του ΥΦΑ το τελευταίο διάστημα έχουν αυξηθεί λόγω πρόσθετης ζήτησης φυσικού αερίου για ηλεκτροπαραγωγή μετά το δυστύχημα στη Φουκουσίμα.
Source : infognomonpolitics.gr

Ξεκίνησε ο οικονομικός πόλεμος κατά του Ιράν

Οι ΗΠΑ, η Βρετανία και ο Καναδάς αποκλείουν το Ιράν από το χρηματοπιστωτικό τους σύστημα, σύμφωνα με ανακοίνωση του Προέδρου των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος διευκρίνισε ότι «όλος ο τραπεζικός τομέας του Ιράν - συμπεριλαμβανομένης και της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας - αποτελεί κίνδυνο για τις κυβερνήσεις ή για όποιο χρηματοπιστωτικό σύστημα έχει συναλλαγές με τις ιρανικές τράπεζες».

Ο Ομπάμα ανακοίνωσε ότι η Ουάσινγκτον θα εξακολουθήσει να αναζητά τρόπους, προκειμένου να πιέσει την Τεχεράνη σχετικά με το πυρηνικό της πρόγραμμα. «Όσο το Ιράν εξακολουθεί να ακολουθεί αυτό το επικίνδυνο μονοπάτι, οι ΗΠΑ θα συνεχίζουν, είτε σε συνεργασία με τους συμμάχους της, είτε με μεμονωμένες αποφάσεις της, να απομονώνουν το Ιράν», συμπλήρωσε ο Μπαράκ Ομπάμα.

Κυρώσεις και σε όσους βοήθησαν
Οι νέες κυρώσεις κατά του Ιράν, τόσο στον ενεργειακό τομέα όσο και στον πετρελαϊκό, που θα επιβάλλουν οι ΗΠΑ, θα συμπεριλαμβάνουν και όποιον βοήθησε τη χώρα να διευρύνει τους πόρους της από την εκμετάλλευση των πετρελαίων της, σύμφωνα με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, ο οποίος είπε χαρακτηριστικά ότι το Ιράν «διάλεξε το δρόμο της απομόνωσης».

Ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τίμοθι Γκάιτνερ, ο οποίος είπε ότι το Ιράν είναι η κυρίαρχη ανησυχία για «ξέπλυμα χρήματος», διευκρίνισε ότι οι ΗΠΑ θα λάβουν μέτρα και κατά όποιων ξένων τραπεζών ή επιχειρήσεων έχουν συναλλαγές με το Ιράν, ενώ η υπουργός Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, δήλωσε ότι οι ΗΠΑ «περιμένουν, τις προσεχείς ημέρες, και από άλλες χώρες συμμάχους να ανακοινώσουν περεταίρω κυρώσεις».

Η τελευταία απόφαση των ΗΠΑ, επιδιώκει να εντείνει τις πιέσεις στην Τεχεράνη, μετά από τις ανησυχίες που εκφράστηκαν από τον ΟΗΕ, σχετικά με τις πιθανές στρατιωτικές διαστάσεις που μπορεί να έχει το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Source :  http://www.kathimerini.gr/

Οι Μακεδόνες στην αντεπίθεση

Με μοναδικό στόχο την προάσπιση της πολιτιστικής τους κληρονομιάς, απέναντι στην προπαγάνδα των Σκοπίων που εντείνεται το τελευταίο διάστημα και εντός ελληνικού εδάφους, εκπρόσωποι μακεδονικών συλλόγων συγκεντρώθηκαν την περασμένη Κυριακή στο Νέο Πετρίτσι Σερρών και αποφάσισαν να κινήσουν διαδικασίες για τη δημιουργία Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Μακεδονικών Συλλόγων.

Στο πλαίσιο της συνάντησης, πραγματοποιήθηκε ημερίδα με πρωτοβουλία του Συλλόγου Σταρτσοβιτών Νέου Πετριτσίου, με θέμα «Τις νεότερες εξελίξεις στο Μακεδονικό Ζήτημα», όπου μεταξύ άλλων έγινε αναφορά στο σλαβόφωνο ιδίωμα που ορισμένοι επιχειρούν αυθαίρετα να το ταυτίσουν με τη γλώσσα που μιλούν οι Σκοπιανοί, καθώς και στην προπαγάνδα που βρίσκεται σε εξέλιξη μέσα από «εισαγόμενα» τραγούδια σε πανηγύρια και άλλες εκδηλώσεις, τα οποία αποκαλούν «παραδοσιακά».

Σε Δελτίο Τύπου που εκδόθηκε από τον Σύλλογο Σταρτσοβιτών, αναφέρονται μεταξύ άλλων : «Το σλαβόφωνο ιδίωμα που ομιλείται σε αρκετές περιοχές της Μακεδονίας δεν έχει καμία σχέση με τη γλώσσα που ομιλείται στα Σκόπια. Αποτελεί δε πολιτιστικό θησαυρό, τον οποίον οφείλουμε να διαφυλάξουμε, και πρέπει να ομιλείται άφοβα από τους Μακεδόνες Έλληνες (για όσους το χρησιμοποιούν). Οι Μακεδόνες ΔΕΝ μπορεί να μην είναι Έλληνες και ως εκ τούτου η χρήση του όρου ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ πρέπει να χρησιμοποιείται για να προσδιορίζει γεωγραφική περιοχή της Ελλάδας, και όχι εθνική ταυτότητα».

Παράλληλα, καταγγέλλεται η προσπάθεια οικειοποίησης της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της Μακεδονίας από τα Σκόπια και η αδιαφορία του επίσημου ελληνικού κέντρου στην προσπάθεια αυτή. «Η φωνή των Μακεδόνων Ελλήνων δυστυχώς δεν ακούγεται στο εξωτερικό, αλλά ούτε στο εσωτερικό της Ελλάδας, καθώς το επίσημο Ελληνικό κράτος σιωπά ενώπιον της υφαρπαγής και οικειοποίησης της Μακεδονικής Ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς» αναφέρει συγκεκριμένα το δελτίο τύπου.

Παρόμοιες εκδηλώσεις προγραμματίζονται και σε υπόλοιπες περιοχές της Μακεδονίας, με στόχο τον συντονισμό και τις κοινές δράσεις των μακεδονικών συλλόγων.

Περισσότερες πληροφορίες στο : www.facebook.com/groups/166038240137516/

Την ίδια ώρα, στις 5 Δεκεμβρίου αναμένεται η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης αναφορικά με την προσφυγή της ΠΓΔΜ κατά της Ελλάδας, γράφει σήμερα η έγκριτη εφημερίδα των Σκοπίων Utrinski Vesnik, επικαλούμενη πληροφορίες από διπλωματικές πηγές.

Υπενθυμίζεται ότι η ΠΓΔΜ κατέθεσε προσφυγή ενώπιον του ΔΔΧ, στις 13 Νοεμβρίου 2008, κατά της Ελλάδας, επικαλούμενη παραβίαση του άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας Ελλάδας-ΠΓΔΜ (1995), λόγω των ελληνικών αντιρρήσεων στην πρόσκληση για προσχώρηση της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, στη Σύνοδο Κορυφής του οργανισμού, τον Απρίλιο του 2008, στο Βουκουρέστι.

Το ΔΔΧ απαρτίζεται από 15 τακτικά μέλη, τα οποία έχουν εκλεγεί από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και προέρχονται από διάφορες γεωγραφικές ομάδες και δύο δικαστές ad hoc, οι οποίοι έχουν οριστεί από την Ελλάδα και την ΠΓΔΜ αντίστοιχα.
Source : http://www.protothema.gr/politics/article/?aid=159902

Αραβική άνοιξη ή νεο-οθωμανικός χειμώνας ;

Φαίνεται πως, για τους Δυτικούς, μετά τη μαύρη σημαία του ναζισμού και την κόκκινη του κομμουνισμού, εμφανίζεται μια νέα απειλή ή πρόκληση: Η πράσινη σημαία του ισλαμικού φονταμενταλισμού. Όπου οι αραβικές μάζες, ανίκανες να απελευθερωθούν και να γνωρίσουν τη δημοκρατία από μόνες τους, χρειάζονται «καθοδηγητές» και «προστάτες».

Λίγοι, πολύ λίγοι θα προδίκαζαν λίγα χρόνια νωρίτερα την «Αραβική Άνοιξη» και τηνανατροπή των γεωστρατηγικών δεδομένων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή. Ακόμη λιγότεροι θα φαντάζονταν πως η -μισητή για την πλειοψηφία των Αράβων- Τουρκία θα διεκδικούσε τον ρόλο του νέου «αφεντικού», με ισλαμικό μάλιστα μανδύα, στην περιοχή.

Ας εξετάσουμε τον περίγυρο, σε μια περιοχή κοντινή στην Ελλάδα και γειτνιάζουσα με εθνικό χώρο (Κύπρος), με εξελίξεις που -θέλοντας και μη- θα μας επηρεάσουν άμεσα, ιδίως αν η ερντογανική Τουρκία αρχίσει και πετυχαίνει τους υπερφιλόδοξους στόχους της.

To NATO και οι ΗΠΑ, αρχικά προσπάθησαν να διατηρήσουν τα παλιά, παραδοσιακά τους ερείσματα στον αραβικό κόσμο. Όταν όμως συνειδητοποίησαν ότι ο Μουμπάρακ ήταν «τελειωμένος» και ότι η αιγυπτιακή αναταραχή απειλούσε να εξελιχθεί σε πραγματική επανάσταση, με ανυπολόγιστες συνέπειες, οι ΗΠΑ αγκάλιασαν την εξέγερση, ελπίζοντας ότι θα την ελέγξουν. Βασικό στοιχείο της νέας αυτής στρατηγικής ήταν η συνεννόηση με το μετριοπαθές, πολιτικό Ισλάμ αλλά και πρώην ορκισμένους εχθρούς, στελέχη της ίδιας της Αλ Κάιντα.

Γιατί προσέγγισαν, πρωτίστως οι ΗΠΑ, το σουνιτικό Ισλάμ; Σε αντίθεση με το ριζοσπαστικό σιιτικό Ισλάμ του Ιράν, το σουνιτικό ρεύμα π.χ. των «Αδελφών Μουσουλμάνων» υπήρξε παραδοσιακά εχθρικό προς κάθε μορφή λαϊκής επανάστασης. Το σουνιτικό Ισλάμ είχε συγκρουσθεί με τον αντιιμπεριαλισμό π.χ. του Νάσερ και είχε συνεργαστεί με τους Αμερικανούς στην αντισοβιετική τζιχάντ στο Αφγανιστάν. Ειδικά στην Αίγυπτο, ο συμβιβασμός των «Αδελφών Μουσουλμάνων» με τη στρατιωτική κυβέρνηση ήταν καθοριστικός στην προσωρινή εκτόνωση της κατάστασης.

Η Σαουδική Αραβία, μπροστάρισσατου σουνιτικού Ισλάμ, έχει ξεκινήσει από πλευράς της εδώ και μήνες μια έντονη αντεπίθεση, προκειμένου να εξουδετερώσει τις επιπτώσεις των αραβικών εξεγέρσεων, ενισχύοντας οικονομικά ισλαμικές οργανώσεις.

Το Ριάντ έχει καλέσει ακόμα και τη Συρία για μεταρρυθμίσεις, όταν η μοναρχία της Σαουδικής Αραβίας θεωρείται από τις πιο αυταρχικές στον κόσμο, καθώς έχει στερήσει από τον λαό της τις στοιχειωδέστερες ελευθερίες. Το Ριάντ προσπαθεί να ενώσει τα αραβικά κράτη, όχι σε σταυροφορία εναντίον του Ισραήλ, αλλά εναντίον των σιιτών του Ιράν, εναντίον της Συρίας.

Η μετα-κανταφική Λιβύη πάλι, φαίνεται πως θα περάσει στη φάση του οικονομικού κατατεμαχισμού της, ενώ η Συρία με σκληρά μέτρα καταστολής επιμένει στην κοσμική πολιτική της έκφανση, αρνούμενη να στοιχηθεί στο άρμα της Τουρκίας.
Στο μεταξύ -σύμφωνα και με επανειλημμένες πληροφορίες του διεθνούς Τύπου- αυξάνονται οι επαφές μεταξύ της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» και των ΗΠΑ για την πολιτική «νομιμοποίηση» της πανισλαμικής αυτής οργάνωσης, ιδιαίτερα παρούσας σήμερα στην Αίγυπτο, στη μετα-κανταφική Λιβύη, στη Συρία, και σε μικρότερο βαθμό στην Τυνησία, και της οποίας «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» το παλαιστινιακό παρακλάδι δεν είναι άλλο από τη Χαμάς.

Φαίνεται πως το σκληρό εξτρεμιστικό Ισλάμ (μέχρι πρότινος ορκισμένος εχθρός της Δύσης) προσεγγίζεται σήμερα από τις ΗΠΑ και όχι μόνο, στην προσπάθεια ελέγχου της «Αραβικής Άνοιξης».

Η Τουρκία στοχεύει από πλευράς της να γίνει ο μεγάλος περιφερειακός παίκτης, μεόχημα τη νεο-οθωμανική διπλωματία της. Ο βασικός προσανατολισμός του ΑΚΡ και του ηγέτη του Ταγίπ Ερντογάν έχει άμεση σχέση με τον τουρκικό εθνικισμό και επεκτατισμό. Το ΑΚΡ αποτελεί ένα σκληρά εθνικιστικό κόμμα, που εκτρέφει στο εσωτερικό του και τον ισλαμισμό. Ο Ερντογάν εκπροσωπεί αυτό που θα αποκαλούσαμε τουρκο-ισλαμισμό, μια σκληρής μορφής τουρκο-ισλαμική σύνθεση (turkislam sentezi).

Ο Τούρκος ηγέτης, μέσα από αυτό τον ιδεολογικό του παρονομαστή, κατέρριψε πολύ γρήγορα τους παραισθησιογόνους μύθους μεγάλου τμήματος των ελλαδικών και κυπριακών πολιτικών ελίτ, περί «κακών στρατηγών» και «καλού Ερντογάν».

Αμφότεροι, στρατογραφειοκρατία και ισλαμιστές, αποδείχθηκαν εξίσου επικίνδυνοι για όλες τις χώρες που συνορεύουν με την Τουρκία. Εμείς εκτιμούμε πως ο τουρκο-ισλαμισμός του Ερντογάν είναι πιο επικίνδυνος από τον επεκτατισμό των στρατηγών, για λόγους που θα καταδειχθούν ευθύς παρακάτω.

Παρότι το Κουρδικό εξακολουθεί να αποτελεί το βασικότερο πρόβλημα της Τουρκίας, το οποίο επηρεάζει τόσο την εσωτερική όσο και την εξωτερική της πολιτική, μετά την εξουδετέρωση της κεμαλιστικής στρατογραφειοκρατίας ο ερντογανικός και νταβουτόγλειος επιθετικός παροξυσμός εκδηλώνεται ολιστικά προς πάσα κατεύθυνση. Ο νέος τουρκικός εθνικισμός, με ισλαμικό μανδύα, έχει προσανατολισμό προς όλες τις κατευθύνσεις και «χτυπάει» παντού: Σε ανατολή, δύση, βορρά, νότο. Τι κάνει η Άγκυρα; Ουκ ολίγα:

- Στέλνει φρεγάτες έξω από το Σούνιο, προχωρά σε εικονικούς βομβαρδισμούς κατοικημένων ελληνικών νησιών, «οργιάζει» στην ελληνική Θράκη, ανακαλύπτει «καταπιεσμένους ομογενείς» σε Ρόδο και Κω, στέλνει με αμείωτους ρυθμούς μέσω Έβρου χιλιάδες λαθρομετανάστες από σκληρά ισλαμικές χώρες (Πακιστάν, Αφγανιστάν κτλ.), προς υλοποίηση της ρήσης του Τουργκούτ Οζάλ: «Δεν θα χρειαστεί να ξανακάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες, αρκεί να τους στείλουμε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνους και τους τελειώσαμε».

- Εκβιάζει και απειλεί την Κύπρο αλλά και την ίδια την Ε.Ε., επειδή η Λευκωσία είχε το «θράσος» να ασκήσει τα οριζόμενα από το Διεθνές Δίκαιο κυριαρχικά της δικαιώματα.

- Πουλάει αντι-σημιτισμό στους Άραβες, για να καταστεί ηγέτιδα δύναμη στον σουνιτικό κόσμο, προσπαθώντας ταυτόχρονα να γίνει το «απόλυτο αφεντικό» στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, κάτι που περνά μέσα από τη μείωση της ισχύος του Ισραήλ. Η σύγκρουση με το Ισραήλ αποτέλεσε το πιο αξιόπιστο «διαβατήριο» για τον Ερντογάν, ώστε να συγκινήσει την (πάντοτε καχύποπτη) αραβική κοινή γνώμη. Η διεκδίκηση από την Τουρκία ηγεμονικού ρόλου στο μουσουλμανικό κόσμο, περνά υποχρεωτικά μέσα από τη σύγκρουση και την αντιπαράθεση της με το Ισραήλ.

Στο Ισραήλ υποστηρίζεται ότι πίσω από τα γεγονότα της επίθεσης στην ισραηλινή πρεσβεία στο Κάιρο, κρύβονταν άνθρωποι των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας (ΜΙΤ), οι οποίοι συνεργάσθηκαν με την οργάνωση των «Αδελφών Μουσουλμάνων», οργάνωση που έχει μεγάλη διείσουση, ιδιαίτερα στην Αίγυπτο. Εδώ, οι επιδιώξεις των ΗΠΑ, που θέλουν να εκμεταλλευτούν τουςΤούρκους, κοντράρονται μετά συμφέροντα του Ισραήλ απειλώντας την ίδια την ύπαρξη του εβραϊκού κράτους. Θυμίζουμε πως πολύ πρόσφατα ο πρόεδρος της Συρίας Άσαντ, απαντώντας στις απειλές της Άγκυρας, ξεκαθάρισε πως εάν δεχθεί τουρκική επίθεση, θα εξουδετερώσει το ίδιο το Ισραήλ.

- Η Άγκυρα «χοντραίνει» το παιχνίδι, οικονομικά και όχι μόνο, διείσδυσης στα Βαλκάνια. Απεργάζεται σχέδια για αύξηση του αριθμού των «Τούρκων» στη FYROM και τη μετατροπή τους σε μια στρατηγική μειονότητα, που να έχει καθαρά τουρκικά χαρακτηριστικά. Γι' αυτό ο Ερντογάν, κατά την τελευταία του επίσκεψη του στην FYROM, τόνισε προς τους τουρκογενείς «να κρατήσουν την εθνική τους ταυτότητα και να αγνοήσουν τις πιέσεις». Στη Βουλγαρία, η μουσουλμανική μειονότητα έχει ήδη από ετών καταστεί στρατηγικό εργαλείο, ενώ η διείσδυση των Τούρκων στην Αλβανία συνεχίζεται εντατικά. Στο σερβικό Σάντζακ, ο εκεί μουφτής, επικεφαλής της ισλαμικής κοινότητας στη Σερβία, Μουαμέρ Ζούκορλιτς, μιλάει ανοιχτά για «... ένα ιστορικό γεγονός, η δημιουργία της αυτονομίας, κατά κύριο λόγο στη συνείδηση των πολιτών, αυτονομίας που στην πραγματικότητα είναι ήδη ορατή». Το Ισλάμ και η Τουρκία απειλούν ξανά τη σερβική ακεραιότητα, αφού πρώτα χρησιμοποιήθηκαν από τη Δύση και το NATO για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.

- Η Άγκυρα εργάζεται εντατικά στους κόλπους της Ισλαμικής Διάσκεψης προς αναγνώριση του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους, προς το οποίο εξέφρασε πρόσφατα τη στήριξη του ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης Εκμελεντίν Ιχσάνογλου, κατά τη συνάντηση που είχε με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ντερβίς Έρογλου, στη Νέα Υόρκη.

- Αποσταθεροποιητικά εργάζονται οι Τούρκοι και προς ανατολάς. Η Αρμενία ήταν και θα είναι εμπόδιο στις παντουρανικές φιλοδοξίες των Ερντογάν και Νταβούτογλου. Όμως, το πρόπλασμα κουρδικού κράτους στο βόρειο Ιράκ είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης της Άγκυρας. Στον Καύκασο, μετά τον πρώτο πόλεμο τηςΤσετσενίας ανάμεσα στις ρωσικές δυνάμεις και τους μουσουλμάνους αυτονομιστές, η εξέγερση μετατράπηκε σταδιακά σε ένα ένοπλο ισλαμιστικό κίνημα. Αυτό επεκτάθηκε σε όλο τον βόρειο Καύκασο. Θυμίζουμε δημοσίευμα της «Χουριέτ», σύμφωνα με το οποίο τα τέσσερα τελευταία χρόνια έχουν βρείτο θάνατο στην Τουρκία έξιΤσετσένοι, πρώην διοικητές των ισλαμιστών ανταρτών. Κατά το τουρκικό δημοσίευμα, όλοι τους είχαν ενεργή ανάμειξη στον ρωσο-τσετσενικό πόλεμο. Τυχαία βρέθηκαν και οι έξι στην Τουρκία;

Ούτε η μακρινή Κίνα όμως έχει «γλιτώσει» από τις ασυγκράτητες φιλοδοξίες των Τούρκων, που αυτοαναγορεύονται «νονοί»όχι μόνο των Βαλκανίων ή των Τσετσένων μουσουλμάνων αλλά ακόμη και αυτών των «εξωτικών» Ουιγούρων, στη δυτική Κίνα.

Τι κάνουν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες απέναντι στην ισλαμική απειλή, που για ορισμένα κράτη (π.χ. Γερμανία, Ολλανδία) είναι καθαρά τουρκική, λόγω μεταναστών; Ό,τι δεν κάνει η «προοδευτική» Ελλάδα.

Στην Ολλανδία ξεκίνησε ο δημόσιος διάλογος ως προς τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για να απαγορευθεί η ανέγερση μιναρέδων, μετά τη λήψη του μέτρου αυτού από τις Αρχές της Ελβετίας. Η οποία Ελβετία απαγόρευσε την ανέγερση νέων μιναρέδων σε τεμένη από το 2009, μέτρο που είχε προκαλέσει τότε τη διεθνή κατακραυγή.

Στη Γαλλία έχουμε πλέον απαγόρευση της μουσουλμανικής προσευχής σε ανοιχτούς χώρους (στο δρόμο δηλαδή), ένδειξη των προβλημάτων της χώρας ως προς την ενσωμάτωση των μουσουλμάνων, που ανέρχονται ήδη σε 5 εκατομμύρια. Για την «αλλεργία» της Γερμανίας (πολιτικοί και κοινή γνώμη) στο ενδεχόμενο μιας πλήρους τουρκικής ένταξης στην Ε.Ε., γνωρίζουν όλοι.

Ο Καναδός πρωθυπουργός Στίβεν Χάρπερ δηλώνει ότι «... η μεγαλύτερη απειλή για την ασφάλεια του Καναδά είναι η ισλαμική τρομοκρατία», ενώ ο Αυστραλός ομόλογος του χαρίζει στους λαθρομετανάστες της δικής του χώρας «... ένα σπουδαίο δικαίωμα, την επιλογή να φύγουν, αν δεν τους αρέσει η Αυστραλία».

Τώρα, το πώς γίνεται στην «καθυστερημένη» Ευρώπη, που δεν έχει σύνορα με τη Τουρκία, να λαμβάνονται αυστηρά μέτρα κατά της ισλαμικής διείσδυσης, και στην «προχωρημένη» Ελλάδα που είναι πρώτη στη λίστα επικινδυνότητας να προχωρούμε σε ανέγερση τζαμιών και μαζικές εκ των υστέρων νομιμοποιήσεις μουσουλμάνων λαθρομεταναστών, αυτό μένει στην κρίση των αναγνωστών να εξηγηθεί.

Όπως και να έχει, για να επιστρέψουμε στα της «γειτονιάς» μας, με την Τουρκία να βρίσκεται ήδη σε τροχιά ρήξης με το Ισραήλ, το Παλαιστινιακό να παραμένει άλυτο και τον αραβικό κόσμο να τελεί υπό ρευστότητα, η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο εμφανίζεται επικίνδυνα απρόβλεπτη. Η Δύση, το NATO, οι ΗΠΑ, όλοι οι διεθνείς παίκτες οφείλουν να γνωρίζουν πως το παιχνίδι με το Ισλάμ ενέχει υψηλό ρίσκο. Ιδίως αν η ερντογανική, νεο-οθωμανικήΤουρκία φιλοδοξεί να ηγείται του ισλαμικού κόσμου.

Κανείς και τίποτα δεν εγγυάται ότι οι σημερινοί απρόθυμοι ισλαμιστές συνοδοιπόροι της Αμερικής, δεν θα μετατραπούν σε αυριανούς εχθρούς της.

Είναι σαφές πως η αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας θα την καθιστά περισσότερο αλαζονική και διεκδικητική απέναντι σε ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα, απέναντι στη διεθνή έννομη τάξη. Το αποτέλεσμα είναι να περιορίζονται οι πιθανότητες του «έντιμου συμβιβασμού» που επιζητούσαν οι ελληνικές κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών. Και ενώ η Τουρκία στρέφει πλέον την πλάτη της στην Ε.Ε., εξουδετερώνεται σταδιακά το διπλωματικό όπλο που διέθετε η Ελλάδα (και ουδέποτε χρησιμοποίησε), αυτό της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας.

Τι φοβόμαστε; Το μακρύ χέρι της Άγκυρας δεν αποδεικνύεται μέχρις στιγμής αποτελεσματικό προς ανατολάς. Η Ελλάδα ήταν και είναι μαζί με την Κύπρο, οι «συνήθεις ύποπτοι» προς εκτόνωση του τουρκικού -και ισλαμικού πλέον- επεκτατισμού. Εποικισμένη από 250.000 Τούρκους η ημικατεχόμενη Κύπρος, και από 2.500.000 μουσουλμάνους λαθρομετανάστες η Ελλάδα, είναι ευάλωτες όσο ποτέ στην ισλαμική απειλή, ιδίως ο μητροπολιτικός ελληνικός χώρος.

Αυτό είναι που φοβόμαστε. Τι θα εμποδίσει π.χ. τον Ερντογάν και την παρέα του να εξαργυρώσουν τις αποτυχίες τους στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο με κάποιο «αντάλλαγμα» στο Αιγαίο ή τη Οράκη; Κάποιο «δωράκι» εκτόνωσης που ενδεχομένως θα έκαναν οι ΗΠΑ στην Τουρκία, οι ΗΠΑ που δεν εννοούν να καταλάβουν πως η Άγκυρα, από κάποια στιγμή κι έπειτα, θα νιώθει τόσο ισχυρή και σίγουρη που θα είναι εκτός ελέγχου.

Για τις καταπιεσμένες αραβικές μάζες, το ριζοσπαστικό Ισλάμ ήταν το όπλο αντίστασης κατά του δυτικού ιμπεριαλισμού. Για την Τουρκία του Ερντογάν και του Νταβοΰτογλου, το Ισλάμ είναι το όπλο για να κυριαρχήσουν στην Ανατολή και στα Βαλκάνια, το όπλο που στρέφεται εναντίον μας.

Η χώρα μας και η Κύπρος πρέπει να επιδιώξουν ρόλους στον τομέα της ασφάλειας, ρόλους ως σταθεροποιητικούς παράγοντες, που θα συνομιλούν με όλες τις πλευρές και θα προχωρούν σε συνεννοήσεις ή και συμμαχίες με όλα τα κράτη που επίσης απειλούνται από τον τούρκο-ισλαμικό επεκτατισμό: Σερβία και Βουλγαρία, Ισραήλ, Αρμενία, κουρδική κοινότητα, Ρωσία, Κίνα και τον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε., Γερμανία και Γαλλία, χώρες που έχουν δεχθεί εκατομμύρια μουσουλμάνων μεταναστών.

Ελλάδα και Κύπρος οφείλουν να παρακολουθούν ενεργά, από το να απέχουν επιδεικτικά. Για την -έστω παραπαίουσα οικονομικά- Ελλάδα, οι εξελίξεις στην περιοχή αποτελούν μεγάλη πρόκληση. Η οικονομική κατάρρευση δεν πρέπει επ'ουδενί να μεταφραστεί και σε γεωστρατηγική, με ό,τι αυτό θα επιφέρει...

© ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α. ( http://www.elkeda.gr ) Ένθετο περιοδικού "ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ

Η ιστορική πρόκληση για τον Ελληνισμό

Του Χριστόδουλου Κ. Γιαλλουρίδη

Η Ιστορία δεν είναι απλά γεγονότα, δεν είναι συμβάντα και περιπέτειες, πόλεμοι και τραγωδίες, νίκες και κατακτήσεις σε επιτεύγματα της πολιτικής, αλλά είναι κυρίως μια ακατάβλητη και αέναη συνέχεια ενός πολιτισμού παράδοσης αξιών, αρχών και ιδανικών που συνέχουν το λαό και την εθνική του ταυτότητα, και που ως πνευματική κοινότητα προσανατολισμού συνέχει το έθνος και το λαό.
Υπ’ αυτή την έννοια, η Ιστορία προβάλει στο μέλλον ως συνέχεια του πολιτισμού στις γενεές που ακολουθούν και διαδέχονται η μία την άλλη στην ιστορική πορεία, μέσα στο χώρο και το χρόνο μιας κοινωνίας, ενός συλλογικού υποκειμένου, ενός έθνους. 

Στη σημερινή πρωτόγνωρη και απειλητική για όλους ευρωπαϊκή και παγκόσμια κρίση, όπου ο ελληνισμός ως κρατικές οντότητες Κύπρου και Ελλάδας βρίσκεται στη δίνη της αδηφάγου λαίλαπας της παγκοσμιοποίησης, μπορεί να αντέξει στο χώρο και στο χρόνο. Αλλά, μόνο εάν είναι σε θέση και έχει την ικανότητα του αναστοχασμού στις ρίζες του πολιτισμού του, στις αξίες και τις αρχές που διέπουν την πνευματική του υπόσταση και που του επιτρέπουν να αντιστέκεται στις επιθέσεις του σύγχρονου υλικού πολιτισμού και να υπερβαίνει μέσα από την πνευματική αμυντική του θωράκιση τη δύναμη του σύγχρονου οικονομικίστικου μοντέλου ζωής και πορείας μιας ανθρωπότητας και κυρίως μιας Ευρώπης που προδήλως έχει χάσει τον προσανατολισμό της. 

Η Αθήνα, η Ελλάδα και ο ελληνισμός ως κρατική οντότητα, αλλά κυρίως ως πολιτισμός και αιώνια παρουσία στο οικουμενικό γίγνεσθαι, είναι σε θέση, με τη δύναμη του ιστορικού έθνους, να αντιμετωπίσει με επιτυχία τη σημερινή κρίση και να βγει ανανεωμένη και νικήτρια από την παρακμή που διέρχεται η κρατική της υπόσταση, ενώ η Κύπρος, ως Κυπριακή Δημοκρατία, έχει την υποχρέωση να χαράξει στρατηγική προβολής τής ακαταμάχητης δύναμης της ελευθερίας και της δικαιοσύνης.

Η Κύπρος μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία της ανάκαμψης του έθνους,, γιατί ακριβώς οι αντοχές της εθνικής μας υπόστασης διαδραματίζονται στον κυπριακό ελληνισμό, τόσο ως Κυπριακή Δημοκρατία όσο και ως χώρος, χρόνος και δύναμη πολιτισμού. Η στρατηγική της Κύπρου σε συνεννόηση, σε συμμαχία με την Αθήνα, θα πρέπει να θέτει στόχους και να προβλέπει μέσα υλοποίησής τους που να αποβλέπουν στο αίτημα που είναι αιώνιο και ακαταμάχητο: της συλλογικής εθνικής ελευθερίας, της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου για το σύνολο του λαού.

Η εμφάνιση του θαύματος της ενεργειακής ευκαιρίας επιτρέπει στην Κύπρο να προβάλει στη διεθνή κοινότητα τη γεωπολιτική της υπεραξία, πράγμα που σημαίνει μια δυναμική αλλαγή του σημερινού διαπραγματευτικού πλαισίου που από μόνο του προσβάλλει την αξιοπρέπεια, την περηφάνια και την ιστορία όχι μόνο της Κύπρου, όχι μόνο της Ελλάδος αλλά και της ίδιας της Ευρώπης ως πολιτισμικής οντότητας που έχει την αφετηρία της στην κλασική Ελλάδα, δηλαδή τις πνευματικές ρίζες του ευρωπαϊκού πνεύματος που είναι η ελευθερία, η δημοκρατία, η δικαιοσύνη και τα δικαιώματα του ατόμου και του συνόλου. 

Η ηγεσία της Κύπρου οφείλει να γνωρίζει πως η τέχνη της διαπραγμάτευσης δεν είναι η μοιραία υπαγωγή και παράδοση της χώρας στη βούληση της τουρκικής ηγεμονίας, αλλά η διεκδίκηση των συμφερόντων, ιδανικών, αρχών και αξιών ενός λαού που τους εκπροσωπεί και η αξιοποίηση του temporal momentum, δηλαδή του χρόνου όπως εμφανίζεται αυτή τη στιγμή η εμπέδωση συμμαχιών και η εξισορρόπηση ενός θρασύδειλου επεκτατικού αντιπάλου όπως είναι η Τουρκία. Η υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος δεν είναι απλά μάχη επιβίωσης, είναι δύναμη πολιτισμού, είναι παράδειγμα αγώνα ενός μικρού λαού που εκπροσωπεί ένα μεγάλο πολιτισμό και που τον προβάλλει για όλους τους άλλους που απειλούνται σήμερα από την καθιέρωση της αντίληψης ότι η ζωή του ανθρώπου δεν είναι πνευματικότητα και πολιτισμός, αλλά κατανάλωση και υπαγωγή της ανθρώπινης, ατομικής μονάδας στην αδηφάγο δίνη ενός παγκοσμιοποιημένου συστήματος αγορών που καταλύουν την εθνική ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια των εθνών.

* Ο Χριστόδουλος Κ. Γιαλλουρίδης είναι καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. 

http://www.philenews.com/digital/ 

Η ανάπτυξη ρωσικών φρεγατών στα παράλια της Συρίας

Του Νίκου Στέλγια

Ιρανικά και τουρκικά μέσα ενημέρωσης μεταδίδουν την επικείμενη ανάπτυξη ρωσικών φρεγατών στα παράλια της ΣυρίαςΣε μια πολύ κρίσιμη φάση της σύγχρονης ιστορίας της Συρίας, πολεμικά πλοία του Ρωσικού Ναυτικού αναπτύσσονται στα παράλια της γειτονικής χώρας.Σύμφωνα με το ιρανικό ειδησεογραφικό κανάλι “Αλ Μανάρ” και την τουρκική ειδησεογραφική πύλη “Yakın Doğu Haber”, σήμερα αναμένεται η ανάπτυξη των δυνάμεων του Ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού στα παράλια της Συρίας.

Σύμφωνα με τα ιρανικά και τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, με την νέα της κίνηση, η Ρωσία στέλνει ένα σημαντικό μήνυμα στον δυτικό κόσμο. Η Μόσχα δείχνει ότι η Συρία αποτελεί “κόκκινη γραμμή” για την εξωτερική της πολιτική.Το ιρανικό κανάλι “Αλ Μανάρ” υπενθυμίζει ότι ότι η Ρωσία και η Κίνα αντιτίθενται στα μέτρα που προτείνει η δυτική συμμαχία για την Συρία.

ΥΓ Η Ρωσία διατηρεί ναυτική βάση στην Λατάκεια της Συρίας, η τύχη της οποίας ,μετά από ενδεχόμενη αλλαγή καθεστώτος στην Συρία , είναι αμφίβολη.

www.kathimerini.com.cy

Διαχρονικές μέθοδοι εκφυλισμού λαών

Θέλεις να εκφυλίσεις έναν λαό;

Τον τρόπο τον ξέρουν κάποιοι που ποδηγετούν λαούς, αλλά και τον φιλελεύθερο άνθρωπο γενικά.

Ρίχ’ τον με το όπλο της αρετής εναντίον, στην κακία....

Ρίξ’ του «σεξ και πορνεία» που θα τα νομίσει «απελευθέρωση και ανακάλυψη» του σεξουαλισμού (που οι ενάρετοι προγόνοι του δεν ήξεραν).
Ρίξ’ του ασύδοτη «ελευθερία» και ατομικισμό.
Ρίξ’ του εύκολη ζωή, απολαύσεις, κραιπάλη, «ποικιλία».
Ρίξ’ του....
χουλιγκανικό «αθλητισμό».
Ρίξ’ του ναρκωτικά, κάπνισμα και αλκοόλ.
Ρίξ’ του βάρβαρη γλώσσα και μουσική.
Ρίξ’ του διαμάχη των δύο φύλων, αρσενικού-θηλυκού για το ποιός είναι ανώτερος.
Ρίξ’ του δυνατότητες για «κομπίνες και αρπαχτές» με σχετική ατιμωρησία.
Ρίξ’ του δωροδοκία στην διοίκηση και κυρίως στους ιθύνοντες διαχειριστές της εξουσίας. Έτσι θα χάσει την πεποίθηση του ως πολίτης, αφού θα συνειδητοποιήσει ότι ζει σε κράτος άθλιο, όχι de jure, όχι αλτρουισμού των πολιτών.
Ότι δεν βρίσκεται σε χώρα, όπου ο πολίτης αξίζει να προστατεύει τα «κοινά» και τα «ήθη», γιατί προστατεύοντας το σύνολο, προστατεύει τον εαυτό του.
Ρίξ’ του σάπια είδωλα και πρότυπα παντού, στην πολιτική, στην τέχνη, στο ήθος...

Επέτρεψε σε κάποιους ασήμαντους που έχουν χρήματα να διαφημίζονται όσο θέλουν, με μπλα-μπλα από τα ΜΜΕ, με τεράστιες αφίσες με την μούρη τους που καθηλώνουν τον μέσο ανώνυμο πολίτη ή το παιδί τους που τους θεωρεί «σπουδαίους - είδωλα» με αλληλουποστήριξη του ενός προς τον άλλο, αφού ο ένας είναι παράσιτο δίπλα στον άλλο.

Έτσι όλοι γίνονται δύσπιστοι, χάνεται η καλή πίστη, ο ένας προσπαθεί να αρπάξει από τον άλλο.

Χάνεται ο ανθρωπισμός, η ποίηση της Ζωής και δύσκολο από γενιά σε γενιά να ξαναβρεθεί..., γιατί η κάθε νέα γενιά δεν έχει αρκετές πληροφορίες για την αρετή και την ομορφιά και την ζωή και δεν μπορεί να βρει τους αληθινούς νόμους της ζωής...» (Κυριάκος Κάσσης)

Παραστατικότατα, ο Κ. Κάσσης περιγράφει την σημερινή πραγματικότητα!

Οι ΕΛΛΗΝΕΣ υποχρεούμεθα να απαντήσουμε στην ερώτηση αν θέλουμε να συνεχίσει να υπάρχει η Ελλάδα. Η απάντηση ακόμα και των βαρβαριζόντων ξενομανών Ελλήνων είναι σίγουρα ΝΑΙ.

Για να υπάρχει Ελλάς πρέπει να υπάρχουν και Έλληνες, οι οποίοι να μην είναι υποχείρια της παγκοσμιοποίησης , αλλά όπως τους θέλει η Ελλάδα, επιδιώκοντας συνεχώς να έχουμε νου υγιή εις σώματα υγιή και επιπλέον:

- Να σεβόμαστε, να αγαπούμε και να λατρεύουμε τα Ιερά και Όσιά μας!

- Να μένουμε πιστοί στις θρησκευτικές μας παραδόσεις και εις την προς τον Θεόν λατρεία μας, αδιαφορούντες και αρνούμενοι τον εισαγόμενο αθεϊσμό, τον εισαγόμενο νέο τρόπο ζωής της «Νέας Τάξης Πραγμάτων», της οποίας θεός είναι τα ασύλληπτα χρηματικά ποσά των ελαχίστων και η απέραντη δυστυχία των λαών της γης.

- Να μας διακρίνει αγάπη, ανδρεία και αρετή για την πατρίδα, όπως ακριβώς και οι πρόγονοι μας, ουδέποτε λησμονούντες ότι “πατρός και μητρός και απάντων προγόνων τιμιότερο όλων είναι η πατρίδα”!

- Να μένουμε πεισματικώς πιστοί στα εθνικά και λαϊκά μας ήθη και έθιμα, τα οποία επί αμέτρητες χιλιετίες διατηρεί αναλλοίωτα το Έθνος των Ελλήνων!

- Να σεβόμαστε, να αγαπούμε και να τιμούμε το θεσμό της οικογένειας!

- Να μένουμε πεισματικώς πιστοί στην γλώσσα μας, αρνούμενοι τις «δήθεν θεωρίες» των γλωσσοκτόνων, οι οποίοι την δολοφονούν καθημερινώς και ποικιλοτρόπως με τις διάφορες γλωσσοκτόνες προτάσεις τους.

- Να αρκούμαστε σε ό,τι και όσα έχουμε. Ούκ εν τω πολλώ το ΕΥ!

- Να ασχολούμαστε περισσότερο με το πνεύμα μας, αφού παραμένει για εμάς «αρχή μεγίστη του βίου μας η μόρφωση»,αντί να ασχολούμαστε με την ύλη.

- Να απορρίπτουμε και να αρνούμαστε όλα τα Διεθνιστικά εφευρήματα του τύπου «Παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας», «...της Μητέρας», «...των Ανθέων», «...των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» και παρομοίων φληναφημάτων, τα οποία οδηγούν ευθέως και ολοταχώς στην μαζοποίηση των λαών, προς επιβολή της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, την προσφυώς και τόσο φαρισαϊκώς αποκαλούμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων.

- Να μην λησμονούμε ότι είμαστε (Ελλάδα και Κύπρος) μόνοι στην γη, άνευ αδελφών, φίλων και συμμάχων λαών.

- Να μην λησμονούμε ότι όλοι οι λαοί και ιδιαιτέρως οι γειτονικοί μας, μας υποβλέπουν και επιζητούν την πολιτιστική, ιστορική, πνευματική και φυσική μας εξαφάνιση, διότι όλοι μας ζηλεύουν και εποφθαλμιούν την ωραιότατη χώρα μας, τον πλουσιότατο ορυκτό πλούτο μας και την προνομιούχο γεωγραφική θέση μας.

- Να προστατεύουμε και να προασπίζουμε την θρησκεία μας, τον πολιτισμό μας, την ιστορία μας, την γλώσσα μας, τα ήθη και τα έθιμά μας, αποκρούοντας ευθαρσώς και δυναμικώς τις κάθε είδους επιθέσεις και κατηγορίες των μισελλήνων, των Ελληνιζόντων μη Ελλήνων και των βαρβαριζόντων ξενομανών Ελλήνων που εκδηλώνονται κατά παντός Ελληνικού.

Τέλος, να σεβόμαστε και να τιμούμε τα ιερά και ένδοξα εθνικά μας σύμβολα, όπως είναι η σημαία μας, να μη την χαρίζουμε σε κανέναν ξένο και να μη την εξευτελίζουμε.

Δεν πρέπει πότε να λησμονήσουμε ότι η σημαία μας είναι η ενδοξότερη σημαία του πλανήτη μας, διότι είναι η πιο αιματοβαμμένη στο όνομα των παιδιών της σημαία!

Ι. Παναγιωτίδης
Source : http://anti-ntp.blogspot.com/2011/11/blog-post_8669.html#more

Συμβουλές για επίλυση κρίσεων σε μιά ομάδα ( κείμενο στα αγγλικά)

Conflict can be pretty much inevitable when you work with others. People have different viewpoints and under the right set of circumstances, those differences escalate to conflict. How you handle that conflict determines whether it works to the team's advantage or contributes to its demise.
You can choose to ignore it, complain about it, blame someone for it, or try to deal with it through hints and suggestions; or you can be direct, clarify what is going on, and attempt to reach a resolution through common techniques like negotiation or compromise. It's clear that conflict has to be dealt with, but the question is how: It has to be dealt with constructively and with a plan, otherwise it's too easy to get pulled into the argument and create an even larger mess.
Conflict isn't necessarily a bad thing, though. Healthy and constructive conflict is a component of high functioning teams. Conflict arises from differences between people; the same differences that often make diverse teams more effective than those made up of people with similar experience. When people with varying viewpoints, experiences, skills, and opinions are tasked with a project or challenge, the combined effort can far surpass what any group of similar individual could achieve. Team members must be open to these differences and not let them rise into full-blown disputes.
Understanding and appreciating the various viewpoints involved in conflict are key factors in its resolution. These are key skills for all team members to develop. The important thing is to maintain a healthy balance of constructive difference of opinion, and avoid negative conflict that's destructive and disruptive.
Getting to, and maintaining, that balance requires well-developed team skills, particularly the ability to resolve conflict when it does happens, and the ability to keep it healthy and avoid conflict in the day-to-day course of team working. Let's look at conflict resolution first, then at preventing it.

Resolving Conflict

When a team oversteps the mark of healthy difference of opinion, resolving conflict requires respect and patience. The human experience of conflict involves our emotions, perceptions, and actions; we experience it on all three levels, and we need to address all three levels to resolve it. We must replace the negative experiences with positive ones.
The three-stage process below is a form of mediation process, which helps team members to do this:

Step 1: Prepare for resolution

• Acknowledge the conflict – The conflict has to be acknowledged before it can be managed and resolved. The tendency is for people to ignore the first signs of conflict, perhaps as it seems trivial, or is difficult to differentiate from the normal, healthy debate that teams can thrive on. If you are concerned about the conflict in your team, discuss it with other members. Once the team recognizes the issue, it can start the process of resolution.
• Discuss the impact – As a team, discuss the impact the conflict is having on team dynamics and performance.
• Agree to a cooperative process – Everyone involved must agree to cooperate in to resolve the conflict. This means putting the team first, and may involve setting aside your opinion or ideas for the time being. If someone wants to win more than he or she wants to resolve the conflict, you may find yourself at a stalemate.
• Agree to communicate – The most important thing throughout the resolution process is for everyone to keep communications open. The people involved need to talk about the issue and discuss their strong feelings. Active listening is essential here because to move on you need to really understand where the other person is coming from.

Step 2: Understand the Situation

Once the team is ready to resolve the conflict, the next stage is to understand the situation, and each team member's point of view. Take time to make sure that each person's position is heard and understood. Remember that strong emotions are at work here so you have to get through the emotion and reveal the true nature of the conflict.

• Clarify positions – Whatever the conflict or disagreement, it's important to clarify people's positions. Whether there are obvious factions within the team who support a particular option, approach or idea, or each team member holds their own unique view, each position needs to be clearly identified and articulated by those involved.
• This step alone can go a long way to resolve the conflict, as it helps the team see the facts more objectively and with less emotion.

Sally and Tom believe the best way to market the new product is through a TV campaign. Mary and Beth are adamant that internet advertising is the way to go; whilst Josh supports a store-lead campaign.

• List facts, assumptions and beliefs underlying each position – What does each group or person believe? What do they value? What information are they using as a basis for these beliefs? What decision-making criteria and processes have they employed?

Sally and Tom believe that TV advertising is best because it has worked very well in the past. They are motivated by the saying, "If it ain't broke, don't fix it."

Mary and Beth are very tuned-in to the latest in technology and believe that to stay ahead in the market, the company has to continue to try new things. They seek challenges and find change exhilarating and motivating. Josh believes a store-lead campaign is the most cost-effective. He's cautious, and feels this is the best way to test the market at launch, before committing the marketing spend.

• Analyze in smaller groups – Break the team into smaller groups, separating people who are in alliance. In these smaller groups, analyze and dissect each position, and the associated facts, assumptions and beliefs.
• Which facts and assumptions are true? Which are the more important to the outcome? Is there additional, objective information that needs to be brought into the discussion to clarify points of uncertainly or contention? Is additional analysis or evaluation required?

Consider using formal evaluation and decision-making processes where appropriate. Techniques such as PMI, Forcefield Analysis, Paired Comparison Analysis and Cost/Benefit Analysis are among those that could help.
If such techniques have not been used already, they may help make a much more objective decision or evaluation. Gain agreement within the team about which techniques to use, and how to go about the further analysis and evaluation.

• By considering the facts, assumptions, beliefs and decision making that lead to other people's positions, the group will gain a better understanding of those positions. Not only can this reveal new areas of agreement, it can also reveal new ideas and solutions that make the best of each position and perspective.
• Take care to remain open, rather than criticize or judge the perceptions and assumptions of other people. Listen to all solutions and ideas presented by the various sides of the conflict. Everyone needs to feel heard and acknowledged if a workable solution is to be reached.

• Convene back as a team – After the group dialogue, each side is likely to be much closer to reaching agreement. The process of uncovering facts and assumptions allows people to step away from their emotional attachments and see the issue more objectively. When you separate alliances, the fire of conflict can burn out quickly, and it is much easier to see the issue and facts laid bare.

Step 3: Reach agreement

Now that all parties understand the others' positions, the team must decide what decision or course of action to take. With the facts and assumptions considered, it's easier to see the best of action and reach agreement.

In our example, the team agrees that TV advertising is the best approach. It has had undeniably great results in the past and there is no data to show that will change. The message of the advertising will promote the website and direct consumers there. This meets Mary and Beth's concern about using the website for promotions: they assumed that TV advertising would disregard it.

If further analysis and evaluation is required, agree what needs to be done, by when and by whom, and so plan to reach agreement within a particular timescale. If appropriate, define which decision making and evaluation tools are to be employed.
If such additional work is required, the agreement at this stage is to the approach itself: Make sure the team is committed to work with the outcome of the proposed analysis and evaluation.

If the team is still not able to reach agreement, you may need to use a techniques like Win-Win Negotiation, Nominal Group Technique or Multi-Voting to find a solution that everyone is happy to move the team ahead.

When conflict is resolved take time to celebrate and acknowledge the contributions everyone made toward reaching a solution. This can build team cohesion and confidence in their problem solving skills, and can help avert further conflict.
This three-step process can help solve team conflict efficiently and effectively. The basis of the approach is gaining understanding of the different perspectives and using that understanding to expand your own thoughts and beliefs about the issue.

Preventing Conflict

As well as being able to handle conflict when it arises, teams need to develop ways of preventing conflict from becoming damaging. Team members can learn skills and behavior to help this. Here are some of the key ones to work on:

• Dealing with conflict immediately – avoid the temptation to ignore it.
• Being open – if people have issues, they need to be expressed immediately and not allowed to fester.
• Practicing clear communication – articulate thoughts and ideas clearly.
• Practicing active listening – paraphrasing, clarifying, questioning.
• Practicing identifying assumptions – asking yourself "why" on a regular basis.
• Not letting conflict get personal – stick to facts and issues, not personalities.
• Focusing on actionable solutions – don't belabor what can't be changed.
• Encouraging different points of view – insist on honest dialogue and expressing feelings.
• Not looking for blame – encourage ownership of the problem and solution.
• Demonstrating respect – if the situation escalates, take a break and wait for emotions to subside.
• Keeping team issues within the team – talking outside allows conflict to build and fester, without being dealt with directly.

Source : mindtool.com