Την ώρα που εντείνεται η λαϊκή κατακραυγή κατά του πολιτικού συστήματος, η κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να κατευνάσει έστω και λίγο την οργή των πολιτών, προχώρησε στην ανακοίνωση ενός μέτρου με καθαρά επικοινωνιακά κριτήρια. Στην επιβολή της έκτακτης φορολογίας, βουλευτές, άλλοι αιρετοί και κρατικά στελέχη θα αποτελέσουν ξεχωριστή κατηγορία, στην ανώτατη κλίμακα του 5%, ανεξαρτήτως δηλαδή των εισοδημάτων τους.
Όμως την ώρα που η συντριπτική πλειονότητα των συμπολιτών μας ατενίζει με απαισιοδοξία το άμεσο αλλά και απώτερο μέλλον, οι πολιτικοί μας μιλούν με μισόλογα για τη δική τους συνεισφορά στην υπέρβαση της κρίσης. Λες κι έχουν να κρύψουν κάτι...
Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν η «F.S.», την προηγούμενη εβδομάδα, απευθύνθηκε εγγράφως –όπως της ζητήθηκε άλλωστε– στις αρμόδιες υπηρεσίες του κοινοβουλίου ζητώντας να πληροφορηθεί α) το κόστος λειτουργίας του κοινοβουλίου, β) τη δαπάνη μισθοδοσίας αλλά και άλλες δαπάνες των βουλευτών, γ) τη δαπάνη μισθοδοσίας και τον αριθμό των υπαλλήλων της Βουλής και δ) τις περικοπές σε βουλευτές και υπαλλήλους τον τελευταίο χρόνο, αντί άλλης απάντησης το κοινοβούλιο απέστειλε τρία περσινά (!) δελτία Τύπου που απαντούσαν μόνο στο τελευταίο ερώτημα.
Η πλατεία και η ουσία
Σε ένα από αυτά όμως, της 21ης Οκτωβρίου 2010, αναδεικνύεται και ο τρόπος με τον οποίο η εθνική αντιπροσωπεία προσεγγίζει το θέμα: «Βασική επιδίωξη του Προϋπολογισμού του Εθνικού Κοινοβουλίου για το οικονομικό έτος 2011 είναι να εκπέμψει ένα σαφές μήνυμα για συνέχιση της προσπάθειας επίτευξης του στόχου αντιμετώπισης του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας...». Να εκπέμψει λοιπόν μήνυμα προς την πλατεία είναι ο στόχος και όχι να αντιμετωπίσει το πρόβλημα επί της ουσίας.
Και η ουσία δεν είναι άλλη από το ότι σε εποχή οικονομικής κρίσης οι μηνιαίες μεικτές αποδοχές κάθε βουλευτή διαμορφώνονται στα 9.869 ευρώ, 1.600 ευρώ λιγότερα σε σύγκριση με πέρυσι μετά τις γνωστές περικοπές. Τα στοιχεία αυτά παρουσίασε στην αρμόδια επιτροπή ο πρόεδρος του Σώματος Φ. Πετσάλνικος τον Οκτώβριο. Συμπερασματικά, από τη βουλευτική αποζημίωση, τη συμμετοχή σε επιτροπές (χάρη στις οποίες λαμβάνουν 1.200 ευρώ επιπλέον το μήνα κατά μέσο όρο) και τα θερινά τμήματα, το επίδομα γραφείου, τα οικογενειακά επιδόματα και τα έξοδα κίνησης, κάθε βουλευτής κοστίζει το χρόνο κατά μέσο όρο 118.434 ευρώ μεικτά.
Στα βουλευτικά προνόμια πρέπει επιπλέον να συμπεριλάβει κάποιος το Ι.Χ. που του παρέχει η Βουλή με τη μέθοδο του leasing, τη δυνατότητα να απασχολεί στο γραφείο του έναν επιστημονικό συνεργάτη και τέσσερις αποσπασμένους από το Δημόσιο (ή δύο και τρεις αντιστοίχως), καθώς και έναν αστυνομικό, στον οποίο συχνά ανατίθενται καθήκοντα που εκφεύγουν του ρόλου του... Αποχωρώντας από τη Βουλή, μετά από μόλις μία τετραετία, ο εκπρόσωπος του λαού δικαιούται διπλή σύνταξη (βουλευτική και του επαγγέλματός του).
Από την άλλη, το κόστος λειτουργίας του κοινοβουλίου επιβαρύνεται από το ομώνυμο τηλεοπτικό κανάλι: με απευθείας μεταδόσεις από την αίθουσα της Ολομέλειας και τις επιτροπές, σινεφίλ ταινίες και ντοκιμαντέρ και απασχολώντας δώδεκα δημοσιογράφους και κάποιους ακόμη τεχνικούς, έχει κατορθώσει να κοστίζει έξι εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, επισημαίνει στην επιστολή που απέστειλε στους συναδέλφους του ο Κυριάκος Μητσοτάκης (σ.σ.: αναμένεται να επανέλθει αυτή την εβδομάδα στο θέμα). Ο συγκεκριμένος βουλευτής προτείνει να κλείσει το κανάλι. Πολλοί, βεβαίως, συνάδελφοί του επιμένουν να υπερασπίζονται τη δυνατότητα που έχει κάθε πολίτης να παρακολουθεί όσα εκτυλίσσονται στο κοινοβούλιό του. Πιθανώς η δραστική μείωση του κόστους να είναι η χρυσή τομή.
«Χρυσοί» υπάλληλοι
Ένα χωριστό κεφάλαιο αποτελούν οι υπάλληλοι της Βουλής, 1.333 τον αριθμό, από τους οποίους μόλις 75 δεν είναι μόνιμοι ή αορίστου χρόνου, οι οποίοι λαμβάνουν 16 μισθούς και μια σειρά επιδόματα (έκτακτης αποζημίωσης, πληροφορικής, θέσης ευθύνης, χρόνου υπηρεσίας αλλά και... κίνησης). Το κονδύλι μόνο για τον βασικό μισθό ανέρχεται στα 25.727.400 ευρώ, άρα 19.300 ευρώ κατά μέσο όρο. Είναι αυτονόητο πάντως ότι υπάρχουν μισθολογικές διαβαθμίσεις μεταξύ των υπαλλήλων.
Μόλις πριν από λίγες μέρες εξάλλου γενικός διευθυντής της Βουλής συνταξιοδοτήθηκε, μετά από 28,5 χρόνια υπηρεσίας, με κύρια σύνταξη 5.169 ευρώ, όταν ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου με τα ίδια χρόνια παίρνει σχεδόν 400 ευρώ λιγότερα (βλ. «Πρώτο Θέμα», 12/06/2011). Επιπλέον, οι υπάλληλοι λαμβάνουν, χωρίς αναμονή μάλιστα, διπλό εφάπαξ, ένα από το Ταμείο Αρωγής Υπαλλήλων Βουλής και ένα από το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων, ενώ και ο μισθός τους προσαυξάνεται κατά 15% με την αποχώρησή τους από την υπηρεσία.
Η μέριμνα που επιδεικνύουν για τους προνομιούχους αυτούς υπαλλήλους οι κοινοβουλευτικοί είναι παροιμιώδης, όπως προκύπτει και από τις τοποθετήσεις τους. Ίσως γιατί μεταξύ των υπαλλήλων συναντά κανείς πολιτικούς φίλους ή ακόμη και συγγενείς (!) βουλευτών, αν και από δω και πέρα θα διορίζονται μέσω ΑΣΕΠ.
Ο συνολικός αντίλογος, διά του κ. Πετσάλνικου, γνωστός: Ο προϋπολογισμός για το 2011 ανέρχεται στα 198 εκατ. ευρώ, 20 εκατ. λιγότερα από το 2010. Επίσης, οι κοινοβουλευτικές δαπάνες αγγίζουν το 3,8 τοις χιλίοις του κρατικού προϋπολογισμού.
Η χρηματοδότηση των κομμάτων
Μια άλλη πτυχή του κόστους λειτουργίας του πολιτικού συστήματος είναι η επιχορήγηση των πολιτικών κομμάτων. Ο Φ. Σαχινίδης μείωσε το ποσό πέρυσι στα 52,7 εκατ. ευρώ, από τα 68,2 εκατομ. ευρώ που ήταν το 2009. Προϋπόθεση για να έχει κάποιο κόμμα μερίδιο στην πίτα είναι να υπερβεί το 1,5%, ενώ οι ψηφοφόροι των κομμάτων που πέρασαν το όριο αυτό ανέρχονται περίπου σε 6.750.000.
Αυτό σημαίνει, σύμφωνα με τον Στ. Μάνο, ότι το 2009 κάθε ψηφοφόρος προικοδότησε τα κόμματα με 10,10 ευρώ. Όμως, συνεχίζει ο πρόεδρος της Δράσης, κάθε Γερμανός κατέβαλε για τον ίδιο σκοπό μόλις 0,70 ευρώ (εκεί το όριο είναι στο 0,5%). «Αν εφαρμόζαμε το γερμανικό σύστημα, η δαπάνη των 68,2 εκατ. ευρώ θα περιοριζόταν σε 4,7 εκατομμύρια, μια ετήσια οικονομία 63,5 εκατ. ευρώ», επισημαίνει.
Το θέμα αυτό αγγίζει το ευρύτερο ζήτημα της χρηματοδότησης κομμάτων και πολιτικών. Συνολικά, πάντως, το πολιτικό σύστημα (κόμματα, Βουλή, βουλευτές) και ειδικότερα το κόστος λειτουργίας της Δημοκρατίας χρειάζεται πολύ φως ακόμη!
Η διαχρονική ταύτιση απόψεων
Αποκαλυπτική είναι η κατ’ έτος μία και μόνη συνεδρίαση, πρωινές συνήθως ώρες, για την έγκριση του απολογισμού των κοινοβουλευτικών δαπανών του προηγούμενου έτους και η ψήφιση του σχεδίου προϋπολογισμού του επόμενου. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος το πρώτο δεκαπενθήμερο του Νοεμβρίου συνεδρίασε η Βουλή για το σκοπό αυτό. Σε άδεια έδρανα, οι περισσότεροι από τους 10-15 παρόντες βουλευτές και χωρίς την παραμικρή παρουσία κυβερνητικού στελέχους απέφυγαν να θίξουν την ουσία του κόστους του κοινοβουλίου. Και βέβαια το άλλοθι της τηλεοπτικής κάλυψης δεν είναι αρκετό.
Ενώ λοιπόν οι πολίτες δυσφορούσαν για τα επαχθή κυβερνητικά μέτρα, η πλειοψηφία των ομιλητών στη συνεδρίαση της 2ας Νοεμβρίου περιορίστηκε να μιλήσει για τις περικοπές που έχουν γίνει και για την ανάγκη υπεράσπισης του κοινοβουλίου ως θεσμού του πολιτεύματος. Οι βουλευτές διαμαρτύρονταν ταυτόχρονα για τα αντικοινοβουλευτικά συνθήματα που ακούστηκαν από διαδηλωτές έξω από το κτίριο.
Source : FreeSunday
Όμως την ώρα που η συντριπτική πλειονότητα των συμπολιτών μας ατενίζει με απαισιοδοξία το άμεσο αλλά και απώτερο μέλλον, οι πολιτικοί μας μιλούν με μισόλογα για τη δική τους συνεισφορά στην υπέρβαση της κρίσης. Λες κι έχουν να κρύψουν κάτι...
Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν η «F.S.», την προηγούμενη εβδομάδα, απευθύνθηκε εγγράφως –όπως της ζητήθηκε άλλωστε– στις αρμόδιες υπηρεσίες του κοινοβουλίου ζητώντας να πληροφορηθεί α) το κόστος λειτουργίας του κοινοβουλίου, β) τη δαπάνη μισθοδοσίας αλλά και άλλες δαπάνες των βουλευτών, γ) τη δαπάνη μισθοδοσίας και τον αριθμό των υπαλλήλων της Βουλής και δ) τις περικοπές σε βουλευτές και υπαλλήλους τον τελευταίο χρόνο, αντί άλλης απάντησης το κοινοβούλιο απέστειλε τρία περσινά (!) δελτία Τύπου που απαντούσαν μόνο στο τελευταίο ερώτημα.
Η πλατεία και η ουσία
Σε ένα από αυτά όμως, της 21ης Οκτωβρίου 2010, αναδεικνύεται και ο τρόπος με τον οποίο η εθνική αντιπροσωπεία προσεγγίζει το θέμα: «Βασική επιδίωξη του Προϋπολογισμού του Εθνικού Κοινοβουλίου για το οικονομικό έτος 2011 είναι να εκπέμψει ένα σαφές μήνυμα για συνέχιση της προσπάθειας επίτευξης του στόχου αντιμετώπισης του δημοσιονομικού προβλήματος της χώρας...». Να εκπέμψει λοιπόν μήνυμα προς την πλατεία είναι ο στόχος και όχι να αντιμετωπίσει το πρόβλημα επί της ουσίας.
Και η ουσία δεν είναι άλλη από το ότι σε εποχή οικονομικής κρίσης οι μηνιαίες μεικτές αποδοχές κάθε βουλευτή διαμορφώνονται στα 9.869 ευρώ, 1.600 ευρώ λιγότερα σε σύγκριση με πέρυσι μετά τις γνωστές περικοπές. Τα στοιχεία αυτά παρουσίασε στην αρμόδια επιτροπή ο πρόεδρος του Σώματος Φ. Πετσάλνικος τον Οκτώβριο. Συμπερασματικά, από τη βουλευτική αποζημίωση, τη συμμετοχή σε επιτροπές (χάρη στις οποίες λαμβάνουν 1.200 ευρώ επιπλέον το μήνα κατά μέσο όρο) και τα θερινά τμήματα, το επίδομα γραφείου, τα οικογενειακά επιδόματα και τα έξοδα κίνησης, κάθε βουλευτής κοστίζει το χρόνο κατά μέσο όρο 118.434 ευρώ μεικτά.
Στα βουλευτικά προνόμια πρέπει επιπλέον να συμπεριλάβει κάποιος το Ι.Χ. που του παρέχει η Βουλή με τη μέθοδο του leasing, τη δυνατότητα να απασχολεί στο γραφείο του έναν επιστημονικό συνεργάτη και τέσσερις αποσπασμένους από το Δημόσιο (ή δύο και τρεις αντιστοίχως), καθώς και έναν αστυνομικό, στον οποίο συχνά ανατίθενται καθήκοντα που εκφεύγουν του ρόλου του... Αποχωρώντας από τη Βουλή, μετά από μόλις μία τετραετία, ο εκπρόσωπος του λαού δικαιούται διπλή σύνταξη (βουλευτική και του επαγγέλματός του).
Από την άλλη, το κόστος λειτουργίας του κοινοβουλίου επιβαρύνεται από το ομώνυμο τηλεοπτικό κανάλι: με απευθείας μεταδόσεις από την αίθουσα της Ολομέλειας και τις επιτροπές, σινεφίλ ταινίες και ντοκιμαντέρ και απασχολώντας δώδεκα δημοσιογράφους και κάποιους ακόμη τεχνικούς, έχει κατορθώσει να κοστίζει έξι εκατομμύρια ευρώ το χρόνο, επισημαίνει στην επιστολή που απέστειλε στους συναδέλφους του ο Κυριάκος Μητσοτάκης (σ.σ.: αναμένεται να επανέλθει αυτή την εβδομάδα στο θέμα). Ο συγκεκριμένος βουλευτής προτείνει να κλείσει το κανάλι. Πολλοί, βεβαίως, συνάδελφοί του επιμένουν να υπερασπίζονται τη δυνατότητα που έχει κάθε πολίτης να παρακολουθεί όσα εκτυλίσσονται στο κοινοβούλιό του. Πιθανώς η δραστική μείωση του κόστους να είναι η χρυσή τομή.
«Χρυσοί» υπάλληλοι
Ένα χωριστό κεφάλαιο αποτελούν οι υπάλληλοι της Βουλής, 1.333 τον αριθμό, από τους οποίους μόλις 75 δεν είναι μόνιμοι ή αορίστου χρόνου, οι οποίοι λαμβάνουν 16 μισθούς και μια σειρά επιδόματα (έκτακτης αποζημίωσης, πληροφορικής, θέσης ευθύνης, χρόνου υπηρεσίας αλλά και... κίνησης). Το κονδύλι μόνο για τον βασικό μισθό ανέρχεται στα 25.727.400 ευρώ, άρα 19.300 ευρώ κατά μέσο όρο. Είναι αυτονόητο πάντως ότι υπάρχουν μισθολογικές διαβαθμίσεις μεταξύ των υπαλλήλων.
Μόλις πριν από λίγες μέρες εξάλλου γενικός διευθυντής της Βουλής συνταξιοδοτήθηκε, μετά από 28,5 χρόνια υπηρεσίας, με κύρια σύνταξη 5.169 ευρώ, όταν ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου με τα ίδια χρόνια παίρνει σχεδόν 400 ευρώ λιγότερα (βλ. «Πρώτο Θέμα», 12/06/2011). Επιπλέον, οι υπάλληλοι λαμβάνουν, χωρίς αναμονή μάλιστα, διπλό εφάπαξ, ένα από το Ταμείο Αρωγής Υπαλλήλων Βουλής και ένα από το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων, ενώ και ο μισθός τους προσαυξάνεται κατά 15% με την αποχώρησή τους από την υπηρεσία.
Η μέριμνα που επιδεικνύουν για τους προνομιούχους αυτούς υπαλλήλους οι κοινοβουλευτικοί είναι παροιμιώδης, όπως προκύπτει και από τις τοποθετήσεις τους. Ίσως γιατί μεταξύ των υπαλλήλων συναντά κανείς πολιτικούς φίλους ή ακόμη και συγγενείς (!) βουλευτών, αν και από δω και πέρα θα διορίζονται μέσω ΑΣΕΠ.
Ο συνολικός αντίλογος, διά του κ. Πετσάλνικου, γνωστός: Ο προϋπολογισμός για το 2011 ανέρχεται στα 198 εκατ. ευρώ, 20 εκατ. λιγότερα από το 2010. Επίσης, οι κοινοβουλευτικές δαπάνες αγγίζουν το 3,8 τοις χιλίοις του κρατικού προϋπολογισμού.
Η χρηματοδότηση των κομμάτων
Μια άλλη πτυχή του κόστους λειτουργίας του πολιτικού συστήματος είναι η επιχορήγηση των πολιτικών κομμάτων. Ο Φ. Σαχινίδης μείωσε το ποσό πέρυσι στα 52,7 εκατ. ευρώ, από τα 68,2 εκατομ. ευρώ που ήταν το 2009. Προϋπόθεση για να έχει κάποιο κόμμα μερίδιο στην πίτα είναι να υπερβεί το 1,5%, ενώ οι ψηφοφόροι των κομμάτων που πέρασαν το όριο αυτό ανέρχονται περίπου σε 6.750.000.
Αυτό σημαίνει, σύμφωνα με τον Στ. Μάνο, ότι το 2009 κάθε ψηφοφόρος προικοδότησε τα κόμματα με 10,10 ευρώ. Όμως, συνεχίζει ο πρόεδρος της Δράσης, κάθε Γερμανός κατέβαλε για τον ίδιο σκοπό μόλις 0,70 ευρώ (εκεί το όριο είναι στο 0,5%). «Αν εφαρμόζαμε το γερμανικό σύστημα, η δαπάνη των 68,2 εκατ. ευρώ θα περιοριζόταν σε 4,7 εκατομμύρια, μια ετήσια οικονομία 63,5 εκατ. ευρώ», επισημαίνει.
Το θέμα αυτό αγγίζει το ευρύτερο ζήτημα της χρηματοδότησης κομμάτων και πολιτικών. Συνολικά, πάντως, το πολιτικό σύστημα (κόμματα, Βουλή, βουλευτές) και ειδικότερα το κόστος λειτουργίας της Δημοκρατίας χρειάζεται πολύ φως ακόμη!
Η διαχρονική ταύτιση απόψεων
Αποκαλυπτική είναι η κατ’ έτος μία και μόνη συνεδρίαση, πρωινές συνήθως ώρες, για την έγκριση του απολογισμού των κοινοβουλευτικών δαπανών του προηγούμενου έτους και η ψήφιση του σχεδίου προϋπολογισμού του επόμενου. Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος το πρώτο δεκαπενθήμερο του Νοεμβρίου συνεδρίασε η Βουλή για το σκοπό αυτό. Σε άδεια έδρανα, οι περισσότεροι από τους 10-15 παρόντες βουλευτές και χωρίς την παραμικρή παρουσία κυβερνητικού στελέχους απέφυγαν να θίξουν την ουσία του κόστους του κοινοβουλίου. Και βέβαια το άλλοθι της τηλεοπτικής κάλυψης δεν είναι αρκετό.
Ενώ λοιπόν οι πολίτες δυσφορούσαν για τα επαχθή κυβερνητικά μέτρα, η πλειοψηφία των ομιλητών στη συνεδρίαση της 2ας Νοεμβρίου περιορίστηκε να μιλήσει για τις περικοπές που έχουν γίνει και για την ανάγκη υπεράσπισης του κοινοβουλίου ως θεσμού του πολιτεύματος. Οι βουλευτές διαμαρτύρονταν ταυτόχρονα για τα αντικοινοβουλευτικά συνθήματα που ακούστηκαν από διαδηλωτές έξω από το κτίριο.
Source : FreeSunday
Ισως θα επρεπε να θυμηθουνε τον Καποδιστρια τον Πλαστηρα οτι εεινοι θα επρεπε να προσφερουν στον τοπο αλλα ποιος εχει σημερα την δυναμη να κανει προτυπο του ολους αυτους τους αξιους προγονους μας
ΑπάντησηΔιαγραφή