Εγκλημα και τιμωρία

Στην Ελλάδα εύκολα μπορεί κάποιος να βρει στα προγράμματα κάθε κόμματος δέκα εναλλακτικές προτάσεις διανομής του πλούτου. Τη μια πιο «δίκαιη» από την άλλη...

Για να μοιράζεις κάτι όμως, πρέπει να το αποκτήσεις πρώτα... Ετσι θέλει η κοινή λογική σ’ αυτό το σύμπαν. Στη χώρα μας όμως η κοινή λογική είναι σπάνιο είδος.

Δύσκολα θα βρει κάποιος ένα έστω υποτυπώδες σχέδιο παραγωγής πλούτου, όσο και αν ψάξει στα προγράμματα ολόκληρου του πολιτικού φάσματος. Αυτός, ίσως είναι ένας από τους λόγους που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Άλλος ένας είναι το ένα εκατομμύριο συμπολίτες μας που έχουν δημιουργήσει την πεποίθηση ότι η πατρίδα τούς οφείλει ισοβίως ένα μισθό, προσφέρουν ή δεν προσφέρουν κάποια υπηρεσία.

Ο αριθμός αυτών που εξασφαλίζουν ένα ισόβιο μισθό από το ελληνικό δημόσιο έχει υπερτριπλασιαστεί τα τελευταία τριάντα χρόνια. Δεν είχαμε ανάλογη αύξηση στα έσοδα καθώς οι ιδιωτικές παραγωγικές επιχειρήσεις έκλειναν η μια μετά την άλλη με τις ευλογίες συνδικαλιστών και πολιτικών...

Αριστεροί και δεξιοί λοιπόν διαγκωνίζονται ποιος έχει καλύτερο πρόγραμμα διανομής του πλούτου. Και επειδή ο πλούτος που παράγει η χώρα πολλά χρόνια τώρα είναι λιγότερος από αυτός που καταναλώνει, αθροίστηκε ένα δημόσιο χρέος 300 δισ. ευρώ.

Είναι φανερό λοιπόν ότι για να πάρουμε κάποιον στα σοβαρά θα πρέπει να απαντάει με σοβαρότητα, ποιος και πώς θα παράγει τον πλούτο στη χώρα μας... μετά αποφασίζουμε πως θα τον φορολογούμε και πως θα το διανέμουμε...

Η ασυναρτησία...

Μια ασυναρτησία που ακούω συχνά τελευταία είναι ότι αν σταματήσουν να πληρώνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι θα έχουμε επιδείνωση του οικονομικού κλίματος λόγω κάμψης της ζήτησης.

Ναι, για κάποιο διάστημα θα συμβεί αυτό. Αλλά μετά όμως θα βρουν δουλειά, θα αποκτήσουν εισόδημα από περισσότερο αποδοτικές δραστηριότητας και θα εκκινήσουν ενάρετο οικονομικό κύκλο...

Σε κάθε άλλη περίπτωση το δίλημμα μοιάζει με την κεντρική ιδέα που περικλείει η εξής ιστορία:

Εκβιάζουμε το φούρναρη και το μανάβη να μας πληρώνει προστασία ή «κερατιάτικα» (αφού δεν τους προσφέρουμε καμιά υπηρεσία...) και τους λέμε ότι αν δεν ήμασταν εμείς να ξοδεύουμε τα χρήματα που μας δίνουν, θα είχαν μειωμένες πωλήσεις που θα οδηγούσαν σε ύφεση...

Όταν δεν φτάνουν οι εισπράξεις του μανάβη και του φούρναρη, βάζουμε το δημόσιο να δανείζεται και να πληρώνει μισθούς και πάει λέγοντας...

Αυτό ήταν ένα διαρκές έγκλημα που κράτησε δεκαετίες και τώρα μάλλον έχει φτάσει η ώρα της τιμωρίας...


2) Προσδοκίες πληθωρισμού…

«Ο μόνος τρόπος που μπορεί να πετύχει περισσότερα η FED είναι αλλάζοντας τις προσδοκίες και συγκεκριμένα πείθοντας τον κόσμο ότι θα έχουμε πληθωρισμό κάπως πάνω από το φυσιολογικό μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια. Με τον τρόπο αυτό ο κόσμος δεν θα είχε κίνητρο να διατηρεί μετρητά..» υποστηρίζει ο νομπελίστας κ. Krugman στους N.Y. Times.

3) Αποκάλυψη τώρα…

Το «Αποκάλυψη τώρα» είναι μια σπουδαία ταινία. Τώρα βλέπουμε το ριμέικ της με τον Μπέρνακι να παίζει στη θέση του Ρόμπερτ Ντυβάλ και να λέει στη γνωστή σκηνή αντί για το κλασικό, « Μ’ αρέσει η μυρωδιά των ναπαλμ το πρωΐ...», «Μ’ αρέσει η μυρωδιά του προγράμματος ρευστότητας το πρωΐ...» έγραφε χθες ο Εντι Γιαρντένι στη στήλη του για να συνεχίσει ως εξής:

«...Σε μια ανοδική τάση, το άνοιγμα γίνεται υψηλότερα από την προηγούμενη τιμή, κάνει νέο υψηλό και μετά κλείνει χαμηλότερα από το προηγούμενο κλείσιμο. Αυτό έγινε χθες στις αγορές εμπορευμάτων. Γιατί πολλά από αυτά πάνε για μια διόρθωση. Η άποψή μου είναι ότι για πολλά, αυτά τα «πυροτεχνήματα» δεν έχουν τελειώσει...»


4) Και επιθετικός και στρατηγικός…

Το fund Linnaeus Capital Partners, επικεφαλής του οποίου είναι ο Γεωργιανός Kakha Bendukidze, με πληρωμένη καταχώρηση χθες στον ελληνικό τύπο μίλησε για τις προσθέσεις του στον κλάδο τις οποίες χαρακτηρίζει στρατηγικού χαρακτήρα.

Ακόμη, ανέφερε ότι «η Linnaeus είναι αισιόδοξη όσον αφορά τις μακροπρόθεσμες προοπτικές του κλάδου μετά την ενοποίηση, αναδιάρθρωση και εξορθολογισμό της δυναμικότητας και το άνοιγμα νέων αγορών».

Προς το παρόν δεν βλέπω γιατί μπορεί να ανατραπεί το σκηνικό που έχει δημιουργηθεί. Υπολογίζω ότι προσοχή θα χρειαστεί όταν δρομολογηθούν στην πράξη σενάρια συγχωνεύσεων καθώς δεν μπορεί κανείς να ξέρει τους όρους και τις αναλογίες που θα μεθοδευτούν.
5) Αγορά

Η σκιά της Ιρλανδίας αλλά και της Πορτογαλίας βαραίνουν πάνω από τις αγορές. Εδώ δεν βρισκόμαστε στο επίκεντρο αυτής της αναταραχής καθώς έχουμε λαμβάνειν τις δόσεις του μνημονίου...

Λόγω ιδιοσυγκρασίας όμως δεν αργούμε να πηδήξουμε μόνοι μας στο κέντρο της «φωτιάς», καθώς ένα σημαντικό κομμάτι της κυβέρνησης δεν συμφωνεί και σαμποτάρει τις μεταρρυθμίσεις, παρά τις ατάκες του προέδρου, πως τίποτα δεν μπορεί να τις σταματήσει...

Η προσέγγιση της τιμής της Εθνικής στα πρόσφατα χαμηλά προβληματίζει...

6) Μια ενδιαφέρουσα ερμηνεία…

«Οι πελατειακές σχέσεις στην Ελλάδα προήλθαν από τα πρώτα χρόνια της oθωμανικής κατοχής (η ειρωνεία είναι ότι σήμερα οι Τούρκοι έχουν χτυπήσει αυτό το κακό σε μεγάλο βαθμό). Οι Οθωμανοί κατέστρεψαν την αριστοκρατία, προκειμένου να εξαλείψουν την πιθανότητα επανάστασης και δόμησαν την εξουσία τους πάνω στους προεστούς (τους μουχτάρ), οι οποίοι διοικούσαν τις διάφορες κοινότητες. Κατά κανόνα, οι άνθρωποι αυτοί ήταν και οι τοκογλύφοι του χωριού: δάνειζαν στους χωρικούς με 30% τόκο. Οταν ήρθε ο Οθωνας, βρήκε αυτή την κατάσταση και στην ουσία τη διατήρησε. Αντίθετα, οι Βρετανοί στην Κύπρο ίδρυσαν αγροτική τράπεζα, η οποία δάνειζε στους αγρότες με τόκο 8%. Αποδυνάμωσαν τους τοκογλύφους, τους εξανάγκασαν να καταφύγουν στις πόλεις όπου και έγιναν έμποροι, εκσυγχρονίστηκαν. Οι πελατειακές σχέσεις χτυπήθηκαν στη ρίζα τους. Επίσης, αργότερα έκαναν κάτι άλλο: πέρασαν μια νοοτροπία που είναι πολύ πρωσική. Δηλαδή, όταν ένας δημόσιος λειτουργός συλλαμβάνεται για διαφθορά, δεν τιμωρείται μόνον νομικά, αλλά και κοινωνικά: τυγχάνει περιφρόνησης.» Πρόκειται για απόσπασμα από την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του γερμανού ιστορικού Χανς Ρίχτερ στην "Καθημερινή" της Κυριακής που πέρασε, με τίτλο: « Θέλουν να σας οδηγήσουν σε ελεγχόμενη χρεοκοπία..»


Πηγή:www.capital.gr