Από την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ
Το 2011 -που ήδη αποκτά τα χαρακτηριστικά του ανελέητου- θα ανοίξει την αυλαία του με μια νέα «συνάντηση κορυφής» για τα ελληνοτουρκικά θέματα, στο Ερζερούμ της Τουρκίας, μεταξύ των δύο πρωθυπουργών.
Τα αποτελέσματα της συνάντησης αυτής εκτιμάται ότι δεν θα «φανερωθούν» πριν από τον Ιούλιο του 2011, αλλά είναι το επιστέγασμα μια ουσιαστικής, πλην αφανούς και σιωπηλής, διαπραγμάτευσης που έχει γίνει όλο το 2010.
Η ΧΡΟΝΙΑ που φεύγει μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως «το σιωπηλό έτος» για την ελληνική εξωτερική πολιτική, με μεγάλες ανατροπές όμως, που θα εδραιωθούν ίσως τα επόμενα έτη.
Η μεγαλύτερη ανατροπή σκηνικού έγινε, πάντα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
ΤΟ ουσιαστικότερο σημείο δεν είναι η προσπάθεια που κατέβαλαν οι δύο πρωθυπουργοί να δείξουν ότι μπορούν να συνομιλούν και να συνεργάζονται -αυτό άλλωστε αποτελεί μέρος της δουλειάς τους. Η ουσία είναι οι συνεχείς, συστηματικές και πάντα αδιαφανείς διμερείς διαπραγματεύσεις επί του συνόλου των ελληνοτουρκικών θεμάτων.
ΑΠΟ όλη αυτή την προσπάθεια, αυτό που μένει στον αφρό είναι μισόλογα για μεταβλητό εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων (σ.σ. που αυτομάτως σημαίνει παραχώρηση μέρους της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην Τουρκία), μισόλογα για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ στο Αιγαίο (σ.σ. αλλά καμία κουβέντα για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ στο Καστελόριζο και την Αν. Μεσόγειο), σιωπηλή παράταση του τουρκικού casus belli, εκκωφαντικές τουρκικές υπερπτήσεις στα νησιά του Αν. Αιγαίου, θεαματικές κρουαζιέρες τουρκικών πολεμικών, π.χ. από την Κύμη μέχρι τη Ραφήνα κ.λπ.
ΟΛΑ αυτά μέσα σ' ένα φρέσκο περιτύλιγμα από προσδοκίες και εκτιμήσεις για πολλαπλώς υποσχόμενα υποθαλάσσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων, που θα τα συνεκμεταλλευθούν αναγκαστικώς «οι δυο χώρες» του Αιγαίου, υπό την υψηλή επιστασία και επίβλεψη πολυεθνικών, όπως προετοιμάζει άλλωστε και τους Ελληνες πολίτες το «βαρύ» νομοσχέδιο για τη σύσταση εθνικού φορέα υδρογονανθράκων και ο ακόμα βαρύτερος νόμος -πλέον- fast track.
ΠΛΗΝ των ελληνοτουρκικών, το 2010 ήταν εξόχως σημαντική χρονιά και για τις ελληνορωσικές σχέσεις.
ΤΟ «κρυφό καμάρι» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, δηλαδή η ανάπτυξη στενών ενεργειακών σχέσεων Αθήνας-Μόσχας, που κατά τις πρόσφατες προσδοκίες θα αποδέσμευε την Ελλάδα από το «μονόδρομο» των γεωπολιτικών σχέσεων με την Ουάσιγκτον, συρρικνώθηκε μέσα στο 2010 -με αποφασιστικές αποτρεπτικές κινήσεις της Αθήνας στην υπόθεση του αγωγού Μπουργκάς.
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ «πήρε φωτιά» η στενή σχέση Μόσχας-Αγκυρας στον ενεργειακό τομέα, για κατασκευή όχι μόνον αγωγών αλλά και πυρηνικών εργοστασίων.
ΒΕΒΑΙΩΣ η Αθήνα μπορεί να εντάξει στα «θετικά της» κάποια μισοτελειωμένα σχέδια, όπως η μετ' εμποδίων συνεργασία με την κινεζική COSCO στο λιμάνι του Πειραιά και στα χαρτιά «επενδύσεις» στο Θριάσιο Πεδίο, όπως και η πώληση του Σκαραμαγκά στο Αμπού Ντάμπι...
Α, υπάρχει ακόμα και το φιάσκο του Αστακού με το Κατάρ...
enet.gr
Geopolitical Research Institute(GRI)/Εταιρεία Γεωπολιτικών Ερευνών(ΕΓΕ)
Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010
Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2010
Εν οψει της επίσκεψης του Αμερικανού υπουργού άμυνας στην Κίνα
O υπουργός Άμυνας της Κίνας Liang Guanglie σε συνέντευξη του δήλωσε σήμερα πως η Κίνα προετοιμάζεται για πόλεμο, παρά το γεγονός πως ζούμε σε ειρηνικούς καιρούς!
Τις απίστευτες αυτές δηλώσεις τις έκανε μιλώντας στα κρατικά μέσα της χώρα του και όλα αυτά ενόψει της τριήμερης επίσκεψης του Aμερικανού υπουργού Άμυνας στην Κίνα. «Στα επόμενα πέντε χρόνια ο στρατός μας θα εντείνει τις προετοιμασίες του για κάθε ενδεχόμενη στρατιωτική εμπλοκή προς πάσα κατεύθυνση. Μπορεί να ζούμε σε καιρούς ειρήνης αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ τον πόλεμο, ποτέ να μην στέλνουμε τα άλογα στο νότο (προφανώς κάποια κινεζική παροιμία) ούτε να βάζουμε τα όπλα μας μακριά».
Αν και η Κίνα έχει δηλώσει κατά καιρούς πως επιθυμεί μια ειρηνική «άνοδο» η πρόσφατη όμως αναδιοργάνωση των ενόπλων της δυνάμεων και τα μαζικά προγράμματα εκσυγχρονισμού οπλικών συστημάτων της έχουν θέσει σε επιφυλακή τόσο τις ΗΠΑ όσο και κυριότερα την Ιαπωνία. Τέτοια προγράμματα είναι το πρώτο κινεζικό αεροπλανοφόρο, ο βαλλιστικός πύραυλος DF-21 εναντίον αεροπλανοφόρων και φυσικά το νέο μαχητικό της πέμπτης γενιάς J-20.
Ο Kινέζος υπουργός δήλωσε επίσης πως ο εκσυγχρονισμός των ενόπλων δυνάμεων της χώρας του δεν μπορεί να εξαρτάται από άλλους (βλ. Ρωσία) ούτε και μπορεί να εξαγοραστεί (βλ. ΗΠΑ) για να καταλήξει «Στα επόμενα πέντε χρόνια η οικονομία μας και η κοινωνία μας θα αναπτυχθούν ταχύτερα ωθώντας την εθνική μας ισχύ. Θα αδράξουμε αυτή την ευκαιρία για να επιταχύνουμε τον εκσυγχρονισμό του Στρατού μας».
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Τις απίστευτες αυτές δηλώσεις τις έκανε μιλώντας στα κρατικά μέσα της χώρα του και όλα αυτά ενόψει της τριήμερης επίσκεψης του Aμερικανού υπουργού Άμυνας στην Κίνα. «Στα επόμενα πέντε χρόνια ο στρατός μας θα εντείνει τις προετοιμασίες του για κάθε ενδεχόμενη στρατιωτική εμπλοκή προς πάσα κατεύθυνση. Μπορεί να ζούμε σε καιρούς ειρήνης αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ τον πόλεμο, ποτέ να μην στέλνουμε τα άλογα στο νότο (προφανώς κάποια κινεζική παροιμία) ούτε να βάζουμε τα όπλα μας μακριά».
Αν και η Κίνα έχει δηλώσει κατά καιρούς πως επιθυμεί μια ειρηνική «άνοδο» η πρόσφατη όμως αναδιοργάνωση των ενόπλων της δυνάμεων και τα μαζικά προγράμματα εκσυγχρονισμού οπλικών συστημάτων της έχουν θέσει σε επιφυλακή τόσο τις ΗΠΑ όσο και κυριότερα την Ιαπωνία. Τέτοια προγράμματα είναι το πρώτο κινεζικό αεροπλανοφόρο, ο βαλλιστικός πύραυλος DF-21 εναντίον αεροπλανοφόρων και φυσικά το νέο μαχητικό της πέμπτης γενιάς J-20.
Ο Kινέζος υπουργός δήλωσε επίσης πως ο εκσυγχρονισμός των ενόπλων δυνάμεων της χώρας του δεν μπορεί να εξαρτάται από άλλους (βλ. Ρωσία) ούτε και μπορεί να εξαγοραστεί (βλ. ΗΠΑ) για να καταλήξει «Στα επόμενα πέντε χρόνια η οικονομία μας και η κοινωνία μας θα αναπτυχθούν ταχύτερα ωθώντας την εθνική μας ισχύ. Θα αδράξουμε αυτή την ευκαιρία για να επιταχύνουμε τον εκσυγχρονισμό του Στρατού μας».
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Πόλεμος για τα στρατηγικά μέταλλα
Πόλεμος με αντικείμενο τα στρατηγικά μέταλλα ξέσπασε μεταξύ της Κίνας των ΗΠΑ και άλλων δυτικών χωρών, μετά την απόφαση του Πεκίνου να κάνει "καψώνια" στους δυτικούς μειώνοντας τουλάχιστον κατά 10% τις εξαγωγές σπάνιων γαιών, πρώτων υλών με εφαρμογές σε τεχνολογίες αιχμής.
Η Κίνα που διαθέτει το 97% της παγκόσμιας παραγωγής ανακοίνωσε την Τρίτη ότι θα διαθέσει 14,5 τόνους σε 31 εταιρείες, ποσότητα μειωμένη κατά 11% σε σχέση με το 2010. Μέσα στο 2011 θα ανακοινώσει άλλη μία παρτίδα διάθεσης γαιών αλλά δεν είναι γνωστό αν θα είναι και αυτή μειωμένη.
Τα τελευταία χρόνια το Πεκίνο σταδιακά μειώνει τις ποσότητες που διαθέτει λόγω και της αυξημένης εσωτερικής ζήτησης αλλά και περιβαλλοντικών προβλημάτων. Έχει αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να επιβάλλει και δασμούς σε κάποια από τα μέταλλα, χωρίς να ανακοινώσει με σαφήνεια τα σχέδια του.
Στις σπάνιες γαίες περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, το λανθάνιο, το δημήτριο, το νεοδύμιο, το σαμάριο και το ευρώπιο, στοιχεία που χρησιμοποιούνται σε υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα, σε συστήματα λέιζερ αλλά και τα υβριδικά αυτοκίνητα.
Οι από καιρό αναμενόμενες αποφάσεις της Κίνας έχουν κινητοποιήσει τις ΗΠΑ που εκφράζουν την ανησυχία τους. Την Τρίτη το αμερικανικό γραφείο Εμπορικών Αντιπροσωπειών εξέφρασε τη «μεγάλη ανησυχία» του, όπως ανέφερε σε ανακοίνωση, για τους περιορισμούς που επιβάλλει η Κίνα στις εξαγωγές των γαιών και διαβίβασε αυτές τις ανησυχίες της στην Κίνα.
Επιπλέον, ιδιωτικές μεταλλευτικές εταιρείες σπεύδουν να εντοπίσουν και να εκμεταλλευτούν κοιτάσματα εκτός Κίνας ή να ανοίξουν και πάλι ορυχεία σπάνιων γαιών.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Η Κίνα που διαθέτει το 97% της παγκόσμιας παραγωγής ανακοίνωσε την Τρίτη ότι θα διαθέσει 14,5 τόνους σε 31 εταιρείες, ποσότητα μειωμένη κατά 11% σε σχέση με το 2010. Μέσα στο 2011 θα ανακοινώσει άλλη μία παρτίδα διάθεσης γαιών αλλά δεν είναι γνωστό αν θα είναι και αυτή μειωμένη.
Τα τελευταία χρόνια το Πεκίνο σταδιακά μειώνει τις ποσότητες που διαθέτει λόγω και της αυξημένης εσωτερικής ζήτησης αλλά και περιβαλλοντικών προβλημάτων. Έχει αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο να επιβάλλει και δασμούς σε κάποια από τα μέταλλα, χωρίς να ανακοινώσει με σαφήνεια τα σχέδια του.
Στις σπάνιες γαίες περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, το λανθάνιο, το δημήτριο, το νεοδύμιο, το σαμάριο και το ευρώπιο, στοιχεία που χρησιμοποιούνται σε υπολογιστές, κινητά τηλέφωνα, σε συστήματα λέιζερ αλλά και τα υβριδικά αυτοκίνητα.
Οι από καιρό αναμενόμενες αποφάσεις της Κίνας έχουν κινητοποιήσει τις ΗΠΑ που εκφράζουν την ανησυχία τους. Την Τρίτη το αμερικανικό γραφείο Εμπορικών Αντιπροσωπειών εξέφρασε τη «μεγάλη ανησυχία» του, όπως ανέφερε σε ανακοίνωση, για τους περιορισμούς που επιβάλλει η Κίνα στις εξαγωγές των γαιών και διαβίβασε αυτές τις ανησυχίες της στην Κίνα.
Επιπλέον, ιδιωτικές μεταλλευτικές εταιρείες σπεύδουν να εντοπίσουν και να εκμεταλλευτούν κοιτάσματα εκτός Κίνας ή να ανοίξουν και πάλι ορυχεία σπάνιων γαιών.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010
Περί κοινής λογικής
Σήμερα πενθούμε το θάνατο μιας αγαπημένης παλιάς φίλης, της Κοινής Λογικής, η οποία μας συντρόφευε για πολλά χρόνια. Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα την ηλικία της αφού το μητρώο γέννησής της έχει χαθεί εδώ και πολύ καιρό σε γραφειοκρατικές διατυπώσεις. Θα τη θυμόμαστε ως κάποια που μας δίδαξε πολύτιμα μαθήματα όπως αυτά:
-Έχε την κοινή λογική να προστατεύεσαι,
-Γιατί το πρωινό πουλί πιάνει το σκουλήκι,
-Η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη και
-Ίσως ήταν δικό μου το φταίξιμο.
Η Κοινή Λογική έζησε σύμφωνα με απλές, συνετές οικονομικές πολιτικές (μη ξοδεύετε περισσότερα απ' αυτά που κερδίζετε) και αξιόπιστες στρατηγικές (υπεύθυνοι είναι οι ενήλικες κι όχι τα παιδιά).
Η υγεία της άρχισε να επιδεινώνεται ραγδαία όταν τέθηκαν σε ισχύ καλοπροαίρετοι αλλά αυταρχικοί κανονισμοί. Αναφορές για ένα 6χρονο αγόρι που κατηγορήθηκε για σεξουαλική παρενόχληση επειδή φίλησε μια συμμαθήτριά του, για εφήβους που αποβλήθηκαν από το σχολείο επειδή χρησιμοποίησαν στοματικό διάλυμα μετά το γεύμα και για έναν δάσκαλο που απολύθηκε επειδή επέπληξε έναν απείθαρχο μαθητή, απλώς επιδείνωσαν την κατάστασή της.
Η Κοινή Λογική έχασε έδαφος όταν γονείς επιτέθηκαν σε δασκάλους επειδή έκαναν τη δουλειά που οι ίδιοι δεν είχαν καταφέρει να κάνουν αναφορικά με την πειθάρχηση των ανυπάκουων παιδιών τους.
Η υγεία της επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο όταν τα σχολεία υποχρεώθηκαν να παίρνουν τη γονική συναίνεση για να βάλουν αντηλιακό ή να δώσουν μια ασπιρίνη σ' ένα μαθητή αλλά δεν μπορούσαν να ενημερώσουν τους γονείς όταν μια μαθήτρια έμενε έγκυος και ήθελε να κάνει έκτρωση.
Η Κοινή Λογική έχασε τη θέληση για ζωή όταν οι εκκλησίες έγιναν επιχειρήσεις και οι εγκληματίες τύγχαναν καλύτερης μεταχείρισης από τα θύματά τους.
Η Κοινή Λογική δεν κατάφερε να ξεπεράσει το γεγονός ότι, όχι μόνο δεν μπορούσες να υπερασπιστείς τον εαυτό σου από ένα διαρρήκτη μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, αλλά ο διαρρήκτης μπορούσε και να σε μηνύσει για βιαιοπραγία.
Η Κοινή Λογική παραιτήθηκε τελικά από κάθε θέληση για ζωή όταν μια γυναίκα που τάχα δεν κατάλαβε ότι ένα αχνιστό φλιτζάνι καφέ ήταν ζεστό, έχυσε λίγο στην ποδιά της κι ανταμείφθηκε άμεσα μ' έναν τεράστιο διακανονισμό.
Πριν από το θάνατο της Κοινής Λογικής είχε προηγηθεί ο θάνατος των γονιών της, της Αλήθειας και της Εμπιστοσύνης, της συζύγου Σύνεσης και των παιδιών της Ευθύνης και Λογικής.
Έχουν επιζήσει τα 4 ετεροθαλή αδέλφια της:
Ξέρω τα Δικαιώματά μου
Το Θέλω τώρα
Κάποιος άλλος φταίει
Είμαι θύμα
Στην κηδεία της δεν παρευρέθησαν πολλοί καθώς ελάχιστοι συνειδητοποίησαν ότι απεβίωσε.
Αν τη θυμάστε ακόμα, προωθήστε το. Αν όχι, συνταχθείτε με την πλειοψηφία και μην κάνετε τίποτα
-Έχε την κοινή λογική να προστατεύεσαι,
-Γιατί το πρωινό πουλί πιάνει το σκουλήκι,
-Η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη και
-Ίσως ήταν δικό μου το φταίξιμο.
Η Κοινή Λογική έζησε σύμφωνα με απλές, συνετές οικονομικές πολιτικές (μη ξοδεύετε περισσότερα απ' αυτά που κερδίζετε) και αξιόπιστες στρατηγικές (υπεύθυνοι είναι οι ενήλικες κι όχι τα παιδιά).
Η υγεία της άρχισε να επιδεινώνεται ραγδαία όταν τέθηκαν σε ισχύ καλοπροαίρετοι αλλά αυταρχικοί κανονισμοί. Αναφορές για ένα 6χρονο αγόρι που κατηγορήθηκε για σεξουαλική παρενόχληση επειδή φίλησε μια συμμαθήτριά του, για εφήβους που αποβλήθηκαν από το σχολείο επειδή χρησιμοποίησαν στοματικό διάλυμα μετά το γεύμα και για έναν δάσκαλο που απολύθηκε επειδή επέπληξε έναν απείθαρχο μαθητή, απλώς επιδείνωσαν την κατάστασή της.
Η Κοινή Λογική έχασε έδαφος όταν γονείς επιτέθηκαν σε δασκάλους επειδή έκαναν τη δουλειά που οι ίδιοι δεν είχαν καταφέρει να κάνουν αναφορικά με την πειθάρχηση των ανυπάκουων παιδιών τους.
Η υγεία της επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο όταν τα σχολεία υποχρεώθηκαν να παίρνουν τη γονική συναίνεση για να βάλουν αντηλιακό ή να δώσουν μια ασπιρίνη σ' ένα μαθητή αλλά δεν μπορούσαν να ενημερώσουν τους γονείς όταν μια μαθήτρια έμενε έγκυος και ήθελε να κάνει έκτρωση.
Η Κοινή Λογική έχασε τη θέληση για ζωή όταν οι εκκλησίες έγιναν επιχειρήσεις και οι εγκληματίες τύγχαναν καλύτερης μεταχείρισης από τα θύματά τους.
Η Κοινή Λογική δεν κατάφερε να ξεπεράσει το γεγονός ότι, όχι μόνο δεν μπορούσες να υπερασπιστείς τον εαυτό σου από ένα διαρρήκτη μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, αλλά ο διαρρήκτης μπορούσε και να σε μηνύσει για βιαιοπραγία.
Η Κοινή Λογική παραιτήθηκε τελικά από κάθε θέληση για ζωή όταν μια γυναίκα που τάχα δεν κατάλαβε ότι ένα αχνιστό φλιτζάνι καφέ ήταν ζεστό, έχυσε λίγο στην ποδιά της κι ανταμείφθηκε άμεσα μ' έναν τεράστιο διακανονισμό.
Πριν από το θάνατο της Κοινής Λογικής είχε προηγηθεί ο θάνατος των γονιών της, της Αλήθειας και της Εμπιστοσύνης, της συζύγου Σύνεσης και των παιδιών της Ευθύνης και Λογικής.
Έχουν επιζήσει τα 4 ετεροθαλή αδέλφια της:
Ξέρω τα Δικαιώματά μου
Το Θέλω τώρα
Κάποιος άλλος φταίει
Είμαι θύμα
Στην κηδεία της δεν παρευρέθησαν πολλοί καθώς ελάχιστοι συνειδητοποίησαν ότι απεβίωσε.
Αν τη θυμάστε ακόμα, προωθήστε το. Αν όχι, συνταχθείτε με την πλειοψηφία και μην κάνετε τίποτα
Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010
Πόκερ στα Βαλκάνια
του Δελαστίκ
Σε πολιτικοδιπλωματική κόλαση έχει μεταβληθεί το Κόσοβο μετά τις βουλευτικές εκλογές της 12ης Δεκεμβρίου. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στο ότι τα αποτελέσματα καθιστούν επίπονη και πιθανόν μακρόσυρτη διαδικασία τον σχηματισμό κυβέρνησης (το πρώτο κόμμα πήρε μόλις 33,5% και το δεύτερο 23,6%, το τρίτο 12,2% και το τέταρτο 10,8%, αλλά και τα τρία αρνούνται να συμμαχήσουν με το πρώτο). Το ασταθές πολιτικό σκηνικό περιπλέκεται εξαιρετικά από τη μετεκλογική παρέμβαση με έμμεσο τρόπο της Γερμανίας, της Αγγλίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ, οι οποίες επιδίδονται σε έναν ανελέητο διαγκωνισμό και αντιπαράθεση μεταξύ τους με στόχο την αύξηση της στενής επιρροής της καθεμιάς από αυτές τις χώρες στις πολιτικές εξελίξεις του Κοσόβου. Οι κινήσεις τους είναι ομολογουμένως εντυπωσιακές.
Κυριακή έγιναν οι εκλογές, Δευτέρα γνωστοποιήθηκε το ανεπίσημο αποτέλεσμα και αμέσως άρχισαν να πέφτουν οι «πολιτικές βόμβες».
Πρώτοι άρχισαν οι Αμερικανοί. Καθώς πρώτο κόμμα ήταν αυτό του απερχόμενου, άκρως αμερικανόφιλου πρωθυπουργού Χασίμ Θάτσι, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έσπευσε να νομιμοποιήσει το εκλογικό αποτέλεσμα. Για «ορόσημο στη δημοκρατική εξέλιξη του Κοσόβου» έκανε λόγο ο εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, Μαρκ Τόνερ, παρά τις καταγγελίες της κοσοβάρικης αντιπολίτευσης για κραυγαλέες περιπτώσεις νοθείας.
Τόνισε μάλιστα την «επιτακτική ανάγκη» άμεσης έναρξης του διαλόγου Κοσόβου - Σερβίας, αμέσως μετά την επισημοποίηση των εκλογικών αποτελεσμάτων.
Την επόμενη μέρα, Τρίτη 14 Δεκεμβρίου, το Συμβούλιο της Ευρώπης δημοσιοποίησε μια συγκλονιστική έκθεση του Ελβετού γερουσιαστή Ντικ Μαρτί για το Κόσοβο, η οποία κατηγορεί ευθέως τον Χασίμ Θάτσι ως ηγετικό στέλεχος κοσοβάρικης συμμορίας, η οποία δολοφονούσε το 1999 και το 2000 Σέρβους και Αλβανούς... και πουλούσε τα όργανά τους για μεταμοσχεύσεις σε κλινικές του εξωτερικού.
Ο Ντικ Μαρτί θεωρείται άνθρωπος της επιρροής των Γερμανών και έγινε πασίγνωστος σε όλο τον κόσμο από τις αποκαλύψεις που έκανε σε άλλη έκθεσή του για τις παράνομες φυλακές της CIA στην Ευρώπη, όπου βασάνιζαν οι Αμερικανοί υπόπτους για ισλαμιστική δράση, που είχαν απαγάγει οι πράκτορες της CIA σε διάφορες χώρες του κόσμου.
«Οι πρώτες πληροφορίες γι’ αυτή την έκθεση του Μαρτί ήρθαν με μια δημοσιογραφική επιτυχία της εφημερίδας ''Γκάρντιαν'' από το Ηνωμένο Βασίλειο, μια χώρα που δεν έχει κρύψει την υποστήριξή της προς έναν αντίπαλο τον Χ. Θάτσι, τον τέως πρωθυπουργό Ραμούς Χαραντινάι, ο οποίος περιμένει να δικαστεί σε δεύτερο βαθμό για εγκλήματα πολέμου από το Διεθνές Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία» καταγγέλλει η γαλλική εφημερίδα «Μοντ», η οποία μάλιστα αναρωτιέται ευθέως: «Γιατί δημοσίευσε αυτή την έκθεση σε μια πολιτική στιγμή τόσο ουδέτερη;». Την Πέμπτη, το δικαστήριο απαγόρευσε στον Χαραντινάι, το κόμμα του οποίου ήρθε τέταρτο στις εκλογές του Κοσόβου με 10,8%, να ταξιδέψει προσωρινά στο Κόσοβο μέχρι να ξαναρχίσει η δίκη του.
Είναι προφανές ότι ο Χαραντινάι ήθελε να διαπραγματευθεί απευθείας με τον Θάτσι την υποστήριξη και συμμαχία με το κόμμα του για να σχηματίσουν κυβέρνηση και να γίνει ο ίδιος αντιπρόεδρος αυτής της κυβέρνησης, πράγμα που θα δυσκόλευε πολύ το ενδεχόμενο καταδίκης του στη Χάγη. Το δικαστήριο τορπίλισε αυτό το πολιτικό σχέδιο.
Ενώ όμως οι Αμερικανοί και οι Γάλλοι υποστηρίζουν τον μαφιόζο εγκληματία πολέμου Χασίμ Θάτσι και οι Αγγλοι τον επίσης εγκληματία πολέμου Χαραντινάι, οι Γερμανοί υποστηρίζουν έναν πολιτικά πολύ πιο επικίνδυνο Αλβανό πολιτικό ηγέτη του Κοσόβου, παρ' όλο που αυτός δεν βαρύνεται με τέτοιο παρελθόν. Ονομάζεται Αλμπίν Κούρτι και είναι αρχηγός του κόμματος «Αυτοδιάθεση», το οποίο κατέβηκε πρώτη φορά στις εκλογές και ήρθε κατευθείαν τρίτο με ποσοστό 12,2%.
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτού του κόμματος έγκειται στο ότι είναι το μοναδικό κοσοβάρικο κόμμα που τάσσεται ανοιχτά και αναφανδόν υπέρ της ένωσης του Κοσόβου με την Αλβανία και της άμεσης αποχώρησης από το Κόσοβο όλων των ξένων στρατευμάτων των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
«ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ»
«Καταπιεζόμενοι Αλβανοί παντού»
Την κατάργηση της παραγράφου 3 του άρθρου 1 του επιβληθέντος από τις ΗΠΑ και την ΕΕ Συντάγματος του Κοσόβου απαιτεί το εξ 100 σημείων εκλογικό πρόγραμμα του κοσοβάρικου κόμματος «Αυτοδιάθεση». Βάσει της παραγράφου αυτής, το Κόσοβο αναλαμβάνει την υποχρέωση να μην εγείρει εδαφικές απαιτήσεις έναντι οιασδήποτε γειτονικής χώρας ούτε να επιχειρήσει ένωση με κάποια χώρα ή τμήμα αυτής. Κατά το πρόγραμμα αυτό, η εξωτερική πολιτική του Κοσόβου πρέπει να επικεντρωθεί στις σχέσεις με τους Αλβανούς στις γειτονικές χώρες (ΠΓΔΜ, Ελλάδα, Σερβία, Μαυροβούνιο), οι οποίοι γενικά «υπόκεινται σε διακρίσεις και καταπιέζονται», όπως αναφέρει το κόμμα της «Αυτοδιάθεσης».
ethnos.gr
Σε πολιτικοδιπλωματική κόλαση έχει μεταβληθεί το Κόσοβο μετά τις βουλευτικές εκλογές της 12ης Δεκεμβρίου. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στο ότι τα αποτελέσματα καθιστούν επίπονη και πιθανόν μακρόσυρτη διαδικασία τον σχηματισμό κυβέρνησης (το πρώτο κόμμα πήρε μόλις 33,5% και το δεύτερο 23,6%, το τρίτο 12,2% και το τέταρτο 10,8%, αλλά και τα τρία αρνούνται να συμμαχήσουν με το πρώτο). Το ασταθές πολιτικό σκηνικό περιπλέκεται εξαιρετικά από τη μετεκλογική παρέμβαση με έμμεσο τρόπο της Γερμανίας, της Αγγλίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ, οι οποίες επιδίδονται σε έναν ανελέητο διαγκωνισμό και αντιπαράθεση μεταξύ τους με στόχο την αύξηση της στενής επιρροής της καθεμιάς από αυτές τις χώρες στις πολιτικές εξελίξεις του Κοσόβου. Οι κινήσεις τους είναι ομολογουμένως εντυπωσιακές.
Κυριακή έγιναν οι εκλογές, Δευτέρα γνωστοποιήθηκε το ανεπίσημο αποτέλεσμα και αμέσως άρχισαν να πέφτουν οι «πολιτικές βόμβες».
Πρώτοι άρχισαν οι Αμερικανοί. Καθώς πρώτο κόμμα ήταν αυτό του απερχόμενου, άκρως αμερικανόφιλου πρωθυπουργού Χασίμ Θάτσι, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έσπευσε να νομιμοποιήσει το εκλογικό αποτέλεσμα. Για «ορόσημο στη δημοκρατική εξέλιξη του Κοσόβου» έκανε λόγο ο εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, Μαρκ Τόνερ, παρά τις καταγγελίες της κοσοβάρικης αντιπολίτευσης για κραυγαλέες περιπτώσεις νοθείας.
Τόνισε μάλιστα την «επιτακτική ανάγκη» άμεσης έναρξης του διαλόγου Κοσόβου - Σερβίας, αμέσως μετά την επισημοποίηση των εκλογικών αποτελεσμάτων.
Την επόμενη μέρα, Τρίτη 14 Δεκεμβρίου, το Συμβούλιο της Ευρώπης δημοσιοποίησε μια συγκλονιστική έκθεση του Ελβετού γερουσιαστή Ντικ Μαρτί για το Κόσοβο, η οποία κατηγορεί ευθέως τον Χασίμ Θάτσι ως ηγετικό στέλεχος κοσοβάρικης συμμορίας, η οποία δολοφονούσε το 1999 και το 2000 Σέρβους και Αλβανούς... και πουλούσε τα όργανά τους για μεταμοσχεύσεις σε κλινικές του εξωτερικού.
Ο Ντικ Μαρτί θεωρείται άνθρωπος της επιρροής των Γερμανών και έγινε πασίγνωστος σε όλο τον κόσμο από τις αποκαλύψεις που έκανε σε άλλη έκθεσή του για τις παράνομες φυλακές της CIA στην Ευρώπη, όπου βασάνιζαν οι Αμερικανοί υπόπτους για ισλαμιστική δράση, που είχαν απαγάγει οι πράκτορες της CIA σε διάφορες χώρες του κόσμου.
«Οι πρώτες πληροφορίες γι’ αυτή την έκθεση του Μαρτί ήρθαν με μια δημοσιογραφική επιτυχία της εφημερίδας ''Γκάρντιαν'' από το Ηνωμένο Βασίλειο, μια χώρα που δεν έχει κρύψει την υποστήριξή της προς έναν αντίπαλο τον Χ. Θάτσι, τον τέως πρωθυπουργό Ραμούς Χαραντινάι, ο οποίος περιμένει να δικαστεί σε δεύτερο βαθμό για εγκλήματα πολέμου από το Διεθνές Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία» καταγγέλλει η γαλλική εφημερίδα «Μοντ», η οποία μάλιστα αναρωτιέται ευθέως: «Γιατί δημοσίευσε αυτή την έκθεση σε μια πολιτική στιγμή τόσο ουδέτερη;». Την Πέμπτη, το δικαστήριο απαγόρευσε στον Χαραντινάι, το κόμμα του οποίου ήρθε τέταρτο στις εκλογές του Κοσόβου με 10,8%, να ταξιδέψει προσωρινά στο Κόσοβο μέχρι να ξαναρχίσει η δίκη του.
Είναι προφανές ότι ο Χαραντινάι ήθελε να διαπραγματευθεί απευθείας με τον Θάτσι την υποστήριξη και συμμαχία με το κόμμα του για να σχηματίσουν κυβέρνηση και να γίνει ο ίδιος αντιπρόεδρος αυτής της κυβέρνησης, πράγμα που θα δυσκόλευε πολύ το ενδεχόμενο καταδίκης του στη Χάγη. Το δικαστήριο τορπίλισε αυτό το πολιτικό σχέδιο.
Ενώ όμως οι Αμερικανοί και οι Γάλλοι υποστηρίζουν τον μαφιόζο εγκληματία πολέμου Χασίμ Θάτσι και οι Αγγλοι τον επίσης εγκληματία πολέμου Χαραντινάι, οι Γερμανοί υποστηρίζουν έναν πολιτικά πολύ πιο επικίνδυνο Αλβανό πολιτικό ηγέτη του Κοσόβου, παρ' όλο που αυτός δεν βαρύνεται με τέτοιο παρελθόν. Ονομάζεται Αλμπίν Κούρτι και είναι αρχηγός του κόμματος «Αυτοδιάθεση», το οποίο κατέβηκε πρώτη φορά στις εκλογές και ήρθε κατευθείαν τρίτο με ποσοστό 12,2%.
Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτού του κόμματος έγκειται στο ότι είναι το μοναδικό κοσοβάρικο κόμμα που τάσσεται ανοιχτά και αναφανδόν υπέρ της ένωσης του Κοσόβου με την Αλβανία και της άμεσης αποχώρησης από το Κόσοβο όλων των ξένων στρατευμάτων των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
«ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ»
«Καταπιεζόμενοι Αλβανοί παντού»
Την κατάργηση της παραγράφου 3 του άρθρου 1 του επιβληθέντος από τις ΗΠΑ και την ΕΕ Συντάγματος του Κοσόβου απαιτεί το εξ 100 σημείων εκλογικό πρόγραμμα του κοσοβάρικου κόμματος «Αυτοδιάθεση». Βάσει της παραγράφου αυτής, το Κόσοβο αναλαμβάνει την υποχρέωση να μην εγείρει εδαφικές απαιτήσεις έναντι οιασδήποτε γειτονικής χώρας ούτε να επιχειρήσει ένωση με κάποια χώρα ή τμήμα αυτής. Κατά το πρόγραμμα αυτό, η εξωτερική πολιτική του Κοσόβου πρέπει να επικεντρωθεί στις σχέσεις με τους Αλβανούς στις γειτονικές χώρες (ΠΓΔΜ, Ελλάδα, Σερβία, Μαυροβούνιο), οι οποίοι γενικά «υπόκεινται σε διακρίσεις και καταπιέζονται», όπως αναφέρει το κόμμα της «Αυτοδιάθεσης».
ethnos.gr
Ο Κάρλ Γιούνγκ στην υπηρεσία της CIA
Για τον πολύ κόσµο ήταν ένας από τους πατέρες της ψυχανάλυσης, ο µαθητής του Ζίγκµουντ Φρόιντ που αµφισβήτησε τον δάσκαλό του. Για την αµερικανική αντικατασκοπία όµως, ο Καρλ Γιουνγκ ήταν ο «πράκτορας 488». Και οι υπηρεσίες που παρείχε στο αντιναζιστικό µέτωπο κατά τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο πολύτιµες.
Ηταν Νοέµβριος του 1943 όταν η OSS, πρόγονος της σηµερινής CIA, προσέγγισε τον τότε 70χρονο Γιουνγκ για να τον στρατολογήσει στις τάξεις της. Ο παγκοσµίου φήµης ελβετός ψυχίατρος δέχθηκε να βάλει µε τις γνώσεις του το δικό του λιθαράκι στον αντιναζιστικό αγώνα. Η έπαυλή του, στη λίµνη της Ζυρίχης, έγινε το σηµείο συνάντη σηςµετον Αλεν Νταλς, νούµερο ένα της OSS στην Ευρώπη εκείνη την εποχή. «Στουςδυο τους»,αποκάλυψε πριναπόµερικές ηµέρες το ελβετικό περιοδικό «Le Matin Dimanche», «οφείλεται η πρώτη σοβαρή απόπειρα να χρησιµοποιηθούν τα ψυχολογικά πορτρέτα στις επιχειρήσεις κατασκοπείας». Ο Νταλς έδινε συνεχείς αναφορές για τα αποτελέσµατα των συναντήσεών του µε τον Γιουνγκ µέσω της αµερικανικής πρεσβείας στη Βέρνη. «Οι αναλύσεις του δόκτορος Γιουνγκ γύρω από τη συµπεριφορά των ναζιστών ηγετών πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψη», έγραφε µεταξύ άλλων ο αµερικανός αξιωµατούχος.
Πράγµατι, ο δρ Γιουνγκ είχε µια πολύ σαφή, και όπως αποδείχθηκε ακριβέστατη, εικόνα για τον Φύρερ. «Σε µια στιγµή κρίσης, θα µπορούσε να αυτοκτονήσει» είχε προβλέψει. Εξίσου επιτυχής αποδείχθηκε και η πρόβλεψή του ότι ο Χίτλερ θα προσπαθούσε µέχρι τέλους, και µε κάθε µέσο όπως λέει ο Γιουνγκ, να αποτρέψει την είσοδο των Σοβιετικών στο Βερολίνο. Εκτός από το ψυχολογικό πορτρέτο του Χίτλερ, ο Γιουνγκ είχε σκιαγραφήσει τα προφίλ δύο άλλων δικτατόρων της εποχής, του Στάλιν και του Μουσολίνι.
Αναγνώριση από «Αϊκ». «∆εν θα µάθει ποτέ κανείς την τεράστια συµβολήτου δόκτορος Γιουνγκ στη συµµαχική νίκη», θα έλεγε αργότερα σε έναν φίλο του ο Νταλς, σύµφωνα µε το «Le Matin Dimanche». Ωστόσο, µε το άνοιγµα των αρχείων και την παράλληλη έκδοση στη Ζυρίχη µιας βιογραφίας του Γιουνγκ, ήρθε στο φως όλη η αλήθεια για τη δραστηριότητα του «πράκτορα 488».
Σύµφωνα µετον Ντέιρντρε Μπλερ, συγγραφέα της βιογραφίας του Γιουνγκ, ακόµη και ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, επικεφαλής των συµµαχικών δυνάµεων στην Ευρώπη κατά τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο και µετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ, βασίστηκε στις αναλύσεις του ελβετού ψυχαναλυτή προκειµένου να καταλήξει στη στρατηγική που θα υιοθετούσε για να πείσει τους γερµανούς πολίτες ότι η χώρα τους είχε ηττηθεί. Ο Αϊζενχάουερ φέρεται να είχε αναγνωρίσει προσωπικά ότι η ανάλυση των προπαγανδιστικών µεθόδων των Ναζί από τον Γιουνγκ ήταν πολύτιµη.
Source : TA NEA
Ηταν Νοέµβριος του 1943 όταν η OSS, πρόγονος της σηµερινής CIA, προσέγγισε τον τότε 70χρονο Γιουνγκ για να τον στρατολογήσει στις τάξεις της. Ο παγκοσµίου φήµης ελβετός ψυχίατρος δέχθηκε να βάλει µε τις γνώσεις του το δικό του λιθαράκι στον αντιναζιστικό αγώνα. Η έπαυλή του, στη λίµνη της Ζυρίχης, έγινε το σηµείο συνάντη σηςµετον Αλεν Νταλς, νούµερο ένα της OSS στην Ευρώπη εκείνη την εποχή. «Στουςδυο τους»,αποκάλυψε πριναπόµερικές ηµέρες το ελβετικό περιοδικό «Le Matin Dimanche», «οφείλεται η πρώτη σοβαρή απόπειρα να χρησιµοποιηθούν τα ψυχολογικά πορτρέτα στις επιχειρήσεις κατασκοπείας». Ο Νταλς έδινε συνεχείς αναφορές για τα αποτελέσµατα των συναντήσεών του µε τον Γιουνγκ µέσω της αµερικανικής πρεσβείας στη Βέρνη. «Οι αναλύσεις του δόκτορος Γιουνγκ γύρω από τη συµπεριφορά των ναζιστών ηγετών πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψη», έγραφε µεταξύ άλλων ο αµερικανός αξιωµατούχος.
Πράγµατι, ο δρ Γιουνγκ είχε µια πολύ σαφή, και όπως αποδείχθηκε ακριβέστατη, εικόνα για τον Φύρερ. «Σε µια στιγµή κρίσης, θα µπορούσε να αυτοκτονήσει» είχε προβλέψει. Εξίσου επιτυχής αποδείχθηκε και η πρόβλεψή του ότι ο Χίτλερ θα προσπαθούσε µέχρι τέλους, και µε κάθε µέσο όπως λέει ο Γιουνγκ, να αποτρέψει την είσοδο των Σοβιετικών στο Βερολίνο. Εκτός από το ψυχολογικό πορτρέτο του Χίτλερ, ο Γιουνγκ είχε σκιαγραφήσει τα προφίλ δύο άλλων δικτατόρων της εποχής, του Στάλιν και του Μουσολίνι.
Αναγνώριση από «Αϊκ». «∆εν θα µάθει ποτέ κανείς την τεράστια συµβολήτου δόκτορος Γιουνγκ στη συµµαχική νίκη», θα έλεγε αργότερα σε έναν φίλο του ο Νταλς, σύµφωνα µε το «Le Matin Dimanche». Ωστόσο, µε το άνοιγµα των αρχείων και την παράλληλη έκδοση στη Ζυρίχη µιας βιογραφίας του Γιουνγκ, ήρθε στο φως όλη η αλήθεια για τη δραστηριότητα του «πράκτορα 488».
Σύµφωνα µετον Ντέιρντρε Μπλερ, συγγραφέα της βιογραφίας του Γιουνγκ, ακόµη και ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, επικεφαλής των συµµαχικών δυνάµεων στην Ευρώπη κατά τον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο και µετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ, βασίστηκε στις αναλύσεις του ελβετού ψυχαναλυτή προκειµένου να καταλήξει στη στρατηγική που θα υιοθετούσε για να πείσει τους γερµανούς πολίτες ότι η χώρα τους είχε ηττηθεί. Ο Αϊζενχάουερ φέρεται να είχε αναγνωρίσει προσωπικά ότι η ανάλυση των προπαγανδιστικών µεθόδων των Ναζί από τον Γιουνγκ ήταν πολύτιµη.
Source : TA NEA
Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010
Cooperation between Turkey and Syria
Turkish Foreign Minister Ahmet Davutoglu has said the cooperation between Turkey and Syria served as a model for other countries in the region and carried the potential to change the ill fate of the Middle East.
In his address to a ministerial meeting of the Turkey-Syria High Level Strategic Cooperation Council on Tuesday in Ankara, bringing together 26 ministers from the two countries, Davutoglu said other countries in the region followed the example of Turkey and Syria in establishing bilateral cooperation.
"The cooperation launched between Turkey and Syria has served as a model for the region, and its success is closely monitored by the whole region. If it proves successful, not only it will enhance the relations between the two countries, but also it will change the ill fate of the region," said Davutoglu.
He said the decisiveness displayed by Turkish Premier Recep Tayyip Erdogan and Syrian President Bashar Al-Assad in taking the required decisions in a very short time, accelerated the cooperation between the two countries.
Davutoglu referred to the 51 agreements signed between Turkey and Syria last year, adding that in today's meeting they were evaluating the progress made in implementation of these agreement as well as exploring new ways of cooperation. He said they would compile findings of the ministerial meeting into a report which would be submitted to the meeting of the prime minister of the two countries which is set to take place in the afternoon.
Turkish foreign minister thanked the Syrian side for completing the ratification and approval processes of the said agreements. He said the Turkish parliament's schedule caused some delays in the Turkish side of the agreements, promising to complete the approval and ratification processes as soon as possible.
Syrian Vice President Hasan Turkmani, the head of the Syrian delegation who also addressed the ministerial meeting, expressed the happiness of the Syrian side over the growing ties between the two countries.
He said they were exploring ways to further enhance the bilateral relations in today's meeting. He said the vision of the leaders of the two countries bolstered the bilateral cooperation.
The meeting was closed to the press after the speeches of Davutoglu and Turkmani.
Source : Journal of Turkish Weekly
In his address to a ministerial meeting of the Turkey-Syria High Level Strategic Cooperation Council on Tuesday in Ankara, bringing together 26 ministers from the two countries, Davutoglu said other countries in the region followed the example of Turkey and Syria in establishing bilateral cooperation.
"The cooperation launched between Turkey and Syria has served as a model for the region, and its success is closely monitored by the whole region. If it proves successful, not only it will enhance the relations between the two countries, but also it will change the ill fate of the region," said Davutoglu.
He said the decisiveness displayed by Turkish Premier Recep Tayyip Erdogan and Syrian President Bashar Al-Assad in taking the required decisions in a very short time, accelerated the cooperation between the two countries.
Davutoglu referred to the 51 agreements signed between Turkey and Syria last year, adding that in today's meeting they were evaluating the progress made in implementation of these agreement as well as exploring new ways of cooperation. He said they would compile findings of the ministerial meeting into a report which would be submitted to the meeting of the prime minister of the two countries which is set to take place in the afternoon.
Turkish foreign minister thanked the Syrian side for completing the ratification and approval processes of the said agreements. He said the Turkish parliament's schedule caused some delays in the Turkish side of the agreements, promising to complete the approval and ratification processes as soon as possible.
Syrian Vice President Hasan Turkmani, the head of the Syrian delegation who also addressed the ministerial meeting, expressed the happiness of the Syrian side over the growing ties between the two countries.
He said they were exploring ways to further enhance the bilateral relations in today's meeting. He said the vision of the leaders of the two countries bolstered the bilateral cooperation.
The meeting was closed to the press after the speeches of Davutoglu and Turkmani.
Source : Journal of Turkish Weekly
Davutoglu: Ο ρόλος των ΜΜΕ στην διεθνή διπλωματία
ANKARA (A.A) - Turkey's minister of foreign affairs said on Tuesday that media organs were important actors for public diplomacy.
Turkish Minister of Foreign Affairs Ahmet Davutoglu attended the "Turkish-Speaking Countries Media Forum", jointly organized by Turkey's Directorate General of Press & Information and Turkish Foreign Ministry's Center for Strategic Research, in the Turkish capital of Ankara.
Speaking at the opening of the forum, Davutoglu underscored the importance of public diplomacy.
"Today, diplomacy is no longer a series of negotiations carried out by diplomats behind closed doors or in wide conference rooms. New diplomacy fields are rising nowadays," he said.
Describing public diplomacy as one of such fields, Davutoglu said media organs were important actors for public diplomacy.
The minister said, no matter what kind of decisions were taken by political leaders and how successfully diplomats implemented such decisions, those decisions could not gain respectability in public unless a healthy public diplomacy was launched.
Davutoglu said that media organs were responsible for creating the perception of a positive and friendly atmosphere between countries.
The minister also noted that press should be institutionalized and freedom of press should become widespread in the Turkic world.
Expressing the importance of a strong press culture and presence of a powerful media, Davutoglu said Turkish media should have a stronger position in the world as Turkey currently had an effective global position in terms of economy, diplomacy and energy.
Source : Turkish Weekly Journal
Turkish Minister of Foreign Affairs Ahmet Davutoglu attended the "Turkish-Speaking Countries Media Forum", jointly organized by Turkey's Directorate General of Press & Information and Turkish Foreign Ministry's Center for Strategic Research, in the Turkish capital of Ankara.
Speaking at the opening of the forum, Davutoglu underscored the importance of public diplomacy.
"Today, diplomacy is no longer a series of negotiations carried out by diplomats behind closed doors or in wide conference rooms. New diplomacy fields are rising nowadays," he said.
Describing public diplomacy as one of such fields, Davutoglu said media organs were important actors for public diplomacy.
The minister said, no matter what kind of decisions were taken by political leaders and how successfully diplomats implemented such decisions, those decisions could not gain respectability in public unless a healthy public diplomacy was launched.
Davutoglu said that media organs were responsible for creating the perception of a positive and friendly atmosphere between countries.
The minister also noted that press should be institutionalized and freedom of press should become widespread in the Turkic world.
Expressing the importance of a strong press culture and presence of a powerful media, Davutoglu said Turkish media should have a stronger position in the world as Turkey currently had an effective global position in terms of economy, diplomacy and energy.
Source : Turkish Weekly Journal
Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010
Συνέδριο Δημοκρατικής Αυτονομίας της Κουρδικής Εθνοσυνέλευσης
Το Συνέδριο Δημοκρατικής Αυτονομίας της Κουρδικής Εθνοσυνέλευσης Δημοκρατικής Κοινωνίας (Demokratik Toplum Kongresi, DTK), που συνήλθε πρόσφατα στο Ντιγιαρμπακίρ, προετοίμασε και ενέκρινε το "Προσχέδιο του Μοντέλου Δημοκρατικής Αυτονομίας του Κουρδιστάν", που θεωρείται από τους Κούρδους το πιο σημαντικό βήμα της κίνησής τους. Στο προσχέδιο αναφέρεται ότι ο πιο σημαντικός στόχος του Προσχεδίου είναι η "Οικοδόμηση του Δημοκρατικού Αυτόνομου Κουρδιστάν".
Στο Προσχέδιο αναφέρεται ότι:
"Η Εθνοσυνέλευση της Δημοκρατικής Κοινωνίας του Αυτόνομου Κουρδιστάν (Demokratik Özerk Kürdistan Toplum Kongresi), θα ενσωματωθεί στις πολιτικές της κοινής πατρίδας, στέλνοντας τους δικούς της εκπροσώπους στο κοινοβούλιο της Δημοκρατίας της Τουρκίας. Το Δημοκρατικό Αυτόνομο Κουρδιστάν έχει τη δική του σημαία και τα δικά του σύμβολα που το εκφράζουν και το εκπροσωπούν".
Στο Προσχέδιο αναφέρεται ότι η Αυτονομία θα οικοδομηθεί σε οκτώ τομείς-βάσεις.
Σύμφωνα με το Πρακτορείο Ειδήσεων Ντίτσλε (Dicle Haber Ajansı), το μοντέλο της αυτονομίας θα στηριχτεί στους εξής τομείς:
Η Τουρκία και το Κουρδιστάν θα είναι η κοινή πατρίδα
“Στη Δημοκρατική Αυτονομία η πολιτική οργάνωση θα αρχίσει από την ίδια την κοινωνία, σε βάση δημοκρατικής συνομοσπονδίας, με τις κοινότητες-δημογεροντίες των χωριών, τις δημοτικές συνελεύσεις των κωμοπόλεων και των επαρχιών και τις δημοτικές συνελεύσεις των πόλεων, φθάνοντας μέχρι την εκπροσώπηση της κοινωνίας στην Εθνοσυνέλευση της Δημοκρατικής Κοινωνίας.
Η Εθνοσυνέλευση της Δημοκρατικής Κοινωνίας του Αυτόνομου Κουρδιστάν θα ενσωματωθεί στις πολιτικές της κοινής πατρίδας, στέλνοντας τους δικούς της εκπροσώπους στο κοινοβούλιο της Δημοκρατίας της Τουρκίας. Το Δημοκρατικό Αυτόνομο Κουρδιστάν έχει τη δική του σημαία και τα δικά του σύμβολα που το εκφράζουν και το εκπροσωπούν.
Επί πλέον, στα πλαίσια της δημοκρατικής αυτονομίας, οι διάφορες εθνότητες και ταυτότητες θα χρησιμοποιούν τα δικά τους σύμβολα. Υπό την έννοια αυτή, η δημοκρατική αυτονομία είναι η βούληση του κουρδικού λαού να ζήσει μέσα σε μια δημοκραιτκή Τουρκία. Δηλαδή, εκφράζει το πολιτικό καθεστώς του κουρδικού λαού. Οι κοινότητες-δημογεροντίες στα χωριά και οι δημοτικές συνελεύσεις των πόλεων, είναι δημοκρατικοί θεσμοί του συστήματος δημοκρατικής αυτονομίας. Όλες οι κοινωνικές μερίδες, με πρώτες τις γυναίκες και τη νεολαία, θα οργανωθούν σε συνελεύσεις από τις πιο μικρές κοινωνίες, όπως επιβάλλει η δημοκρατική λειτουργία του συστήματος και το ήθος και η ηθική μιας δημοκρατικής κοινωνίας.
Βλέπουμε την Τουρκία και το Κουρδιστάν ως κοινή μας πατρίδα. Το νομικό πλαίσιο της Δημοκρατικής Αυτονομίας, θα πρέπει να έχει τις κατάληλλες προβλέψεις για την αμοιβαία νομιμοποίηση των σχετικών άρθρων του νέου συντάγματος που θα πρέπει να ψηφιστεί στην Τουρκία, ενώ πρέπει να ληφθούν οι απαραίτητες νομικές προβλέψεις για την αναγνώρισή του από το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η αυτοάμυνα είναι πράξη αντίστασης
“Η αυτοάμυνα είναι η πολιτική ασφάλειας μιας ηθικής, έντιμης και πολιτικοποιημένης κοινωνίας. Η αυτοάμυνα δεν θα πρέπει να περιορίζεται ως έννοια στην άμυνα που σχετίζεται με την ύπαρξη ενόπλων δυνάμεων. Πρόκειται για έννοια που είναι ταυτισμένη με την προστασία της εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας των εθνικών ομάδων, με την πολιτικοποίηση και τον εκδημοκρατισμό του λαού και της κοινωνίας. Πραγματική αυτοάμυνα νοείται μόνον όταν υπάρχει οργανωμένη κοινωνία. Και την καλύτερη αυτοάμυνα την παρέχει-εξασφαλίζει μια οργανωμένη κοινωνία. Η αυτοάμυνα είναι απαραίτητη για την επιβίωση της κάθε κοινωνίας. Οι Κούρδοι ανέπτυξαν πάντα την αυτοάμυνα στις κοινωνίες τους, γι' αυτό κατάφεραν να επιβιώσουν μέχρι τις μέρες μας έχοντας αντιμετωπίσει τόσες επιθέσεις από τότε που κατέφθασαν στην περιοχή μας οι εισβολείς.
Η αυτοάμυνα, που θα γίνει αποδεκτή στα πλαίσια της Δημοκρατικής Αυτονομίας μας, θα πρέπει οργανωθεί έτσι ούτως ώστε να απαντά στις ανάγκες εσωτερικής και εξωτερικής ασφάλειας, δεν θα είναι υπό τον αποκλειστικό έλεγχο των στρατιωτικών και θα πρέπει θεσμικά να είναι υπό τον απόλυτο έλεγχο των δημοκρατικών οργάνων μας.
Όλοι οι λαοί και οι ομάδες που ζουν στις πόλεις, τις κωμοπόλεις, τις γειτονιές και τα χωριά, θα πρέπει να είναι οργανωμένες και συνειδητοποιημένες για να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε φασιστική, οπισθοδρομική και γενοκτονική επίθεση. Αυτό θα γίνεται μέσα στα πλαίσια της αυτοάμυνας της κοινωνίας και θα εκφράζει την κοινωνική αντίσταση σε τέτοιου είδους επιθέσεις. Η αυτοάμυνα είναι ένα δικαίωμα που αναγωνρίζεται από τις διεθνείς συνθήκες και από τον ΟΗΕ.
Θα πρέπει να εξαλειφθούν όλα τα υφιστάμενα εμπόδια και η κουρδική γλώσσα να διδάσκεται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο.
Στο Δημοκρατικό Αυτόνομο Κουρδιστάν, τα κουρδικά θα είναι η επίσημη γλώσσα, μαζί με τα τουρκικά, ενώ όλες οι γλώσσες που μιλιούνται στην περιοχή μας (ασσυριακά, χαλδαϊκά, αραβικά, αρμενικά κλπ), και όλες οι διάλεκτοι, θα πρέπει να τεθού υπό την προστασία του συντάγματος και να εξασφαλίζεται η διδασκαλία και η πρόοδός τους στις βαθμίδες της εκαπίδευσης και στην κοινωνία.
Τα κουρδικά θα πρέπει να είναι η γλώσσα που χρησιμοποιείται στις υπηρεσίες και θα πρέπει να επανέλθουν σε επίσημη χρήση όλα τα παλία τοπωνύμια και οι παλιές ονομασίες των πόλεων και των χωριών.
Πηγή: Ραντικάλ
Στο Προσχέδιο αναφέρεται ότι:
"Η Εθνοσυνέλευση της Δημοκρατικής Κοινωνίας του Αυτόνομου Κουρδιστάν (Demokratik Özerk Kürdistan Toplum Kongresi), θα ενσωματωθεί στις πολιτικές της κοινής πατρίδας, στέλνοντας τους δικούς της εκπροσώπους στο κοινοβούλιο της Δημοκρατίας της Τουρκίας. Το Δημοκρατικό Αυτόνομο Κουρδιστάν έχει τη δική του σημαία και τα δικά του σύμβολα που το εκφράζουν και το εκπροσωπούν".
Στο Προσχέδιο αναφέρεται ότι η Αυτονομία θα οικοδομηθεί σε οκτώ τομείς-βάσεις.
Σύμφωνα με το Πρακτορείο Ειδήσεων Ντίτσλε (Dicle Haber Ajansı), το μοντέλο της αυτονομίας θα στηριχτεί στους εξής τομείς:
Η Τουρκία και το Κουρδιστάν θα είναι η κοινή πατρίδα
“Στη Δημοκρατική Αυτονομία η πολιτική οργάνωση θα αρχίσει από την ίδια την κοινωνία, σε βάση δημοκρατικής συνομοσπονδίας, με τις κοινότητες-δημογεροντίες των χωριών, τις δημοτικές συνελεύσεις των κωμοπόλεων και των επαρχιών και τις δημοτικές συνελεύσεις των πόλεων, φθάνοντας μέχρι την εκπροσώπηση της κοινωνίας στην Εθνοσυνέλευση της Δημοκρατικής Κοινωνίας.
Η Εθνοσυνέλευση της Δημοκρατικής Κοινωνίας του Αυτόνομου Κουρδιστάν θα ενσωματωθεί στις πολιτικές της κοινής πατρίδας, στέλνοντας τους δικούς της εκπροσώπους στο κοινοβούλιο της Δημοκρατίας της Τουρκίας. Το Δημοκρατικό Αυτόνομο Κουρδιστάν έχει τη δική του σημαία και τα δικά του σύμβολα που το εκφράζουν και το εκπροσωπούν.
Επί πλέον, στα πλαίσια της δημοκρατικής αυτονομίας, οι διάφορες εθνότητες και ταυτότητες θα χρησιμοποιούν τα δικά τους σύμβολα. Υπό την έννοια αυτή, η δημοκρατική αυτονομία είναι η βούληση του κουρδικού λαού να ζήσει μέσα σε μια δημοκραιτκή Τουρκία. Δηλαδή, εκφράζει το πολιτικό καθεστώς του κουρδικού λαού. Οι κοινότητες-δημογεροντίες στα χωριά και οι δημοτικές συνελεύσεις των πόλεων, είναι δημοκρατικοί θεσμοί του συστήματος δημοκρατικής αυτονομίας. Όλες οι κοινωνικές μερίδες, με πρώτες τις γυναίκες και τη νεολαία, θα οργανωθούν σε συνελεύσεις από τις πιο μικρές κοινωνίες, όπως επιβάλλει η δημοκρατική λειτουργία του συστήματος και το ήθος και η ηθική μιας δημοκρατικής κοινωνίας.
Βλέπουμε την Τουρκία και το Κουρδιστάν ως κοινή μας πατρίδα. Το νομικό πλαίσιο της Δημοκρατικής Αυτονομίας, θα πρέπει να έχει τις κατάληλλες προβλέψεις για την αμοιβαία νομιμοποίηση των σχετικών άρθρων του νέου συντάγματος που θα πρέπει να ψηφιστεί στην Τουρκία, ενώ πρέπει να ληφθούν οι απαραίτητες νομικές προβλέψεις για την αναγνώρισή του από το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η αυτοάμυνα είναι πράξη αντίστασης
“Η αυτοάμυνα είναι η πολιτική ασφάλειας μιας ηθικής, έντιμης και πολιτικοποιημένης κοινωνίας. Η αυτοάμυνα δεν θα πρέπει να περιορίζεται ως έννοια στην άμυνα που σχετίζεται με την ύπαρξη ενόπλων δυνάμεων. Πρόκειται για έννοια που είναι ταυτισμένη με την προστασία της εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας των εθνικών ομάδων, με την πολιτικοποίηση και τον εκδημοκρατισμό του λαού και της κοινωνίας. Πραγματική αυτοάμυνα νοείται μόνον όταν υπάρχει οργανωμένη κοινωνία. Και την καλύτερη αυτοάμυνα την παρέχει-εξασφαλίζει μια οργανωμένη κοινωνία. Η αυτοάμυνα είναι απαραίτητη για την επιβίωση της κάθε κοινωνίας. Οι Κούρδοι ανέπτυξαν πάντα την αυτοάμυνα στις κοινωνίες τους, γι' αυτό κατάφεραν να επιβιώσουν μέχρι τις μέρες μας έχοντας αντιμετωπίσει τόσες επιθέσεις από τότε που κατέφθασαν στην περιοχή μας οι εισβολείς.
Η αυτοάμυνα, που θα γίνει αποδεκτή στα πλαίσια της Δημοκρατικής Αυτονομίας μας, θα πρέπει οργανωθεί έτσι ούτως ώστε να απαντά στις ανάγκες εσωτερικής και εξωτερικής ασφάλειας, δεν θα είναι υπό τον αποκλειστικό έλεγχο των στρατιωτικών και θα πρέπει θεσμικά να είναι υπό τον απόλυτο έλεγχο των δημοκρατικών οργάνων μας.
Όλοι οι λαοί και οι ομάδες που ζουν στις πόλεις, τις κωμοπόλεις, τις γειτονιές και τα χωριά, θα πρέπει να είναι οργανωμένες και συνειδητοποιημένες για να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε φασιστική, οπισθοδρομική και γενοκτονική επίθεση. Αυτό θα γίνεται μέσα στα πλαίσια της αυτοάμυνας της κοινωνίας και θα εκφράζει την κοινωνική αντίσταση σε τέτοιου είδους επιθέσεις. Η αυτοάμυνα είναι ένα δικαίωμα που αναγωνρίζεται από τις διεθνείς συνθήκες και από τον ΟΗΕ.
Θα πρέπει να εξαλειφθούν όλα τα υφιστάμενα εμπόδια και η κουρδική γλώσσα να διδάσκεται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο.
Στο Δημοκρατικό Αυτόνομο Κουρδιστάν, τα κουρδικά θα είναι η επίσημη γλώσσα, μαζί με τα τουρκικά, ενώ όλες οι γλώσσες που μιλιούνται στην περιοχή μας (ασσυριακά, χαλδαϊκά, αραβικά, αρμενικά κλπ), και όλες οι διάλεκτοι, θα πρέπει να τεθού υπό την προστασία του συντάγματος και να εξασφαλίζεται η διδασκαλία και η πρόοδός τους στις βαθμίδες της εκαπίδευσης και στην κοινωνία.
Τα κουρδικά θα πρέπει να είναι η γλώσσα που χρησιμοποιείται στις υπηρεσίες και θα πρέπει να επανέλθουν σε επίσημη χρήση όλα τα παλία τοπωνύμια και οι παλιές ονομασίες των πόλεων και των χωριών.
Πηγή: Ραντικάλ
Η οριοθέτηση ΑΟΖ Κύπρου-Ισραήλ
Μιχάλης Ιγνατίου
Η οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ισραήλ αποτελεί υψίστη εθνική πράξη και εξυπηρετεί στο έπακρον τα εθνικά συμφέροντα της Λευκωσίας. Γι' αυτό το λόγο πρέπει να αποδοθούν τα εύσημα στον Κύπριο Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια, ο οποίος -εκτός των άλλων- είχε να παλέψει και με το προσωπικό του ηθικό πρόβλημα, που αφορούσε την ακραία επιθετικότητα του Ισραήλ, την κατοχή παλαιστινιακών εδαφών και την παραδοσιακή μακροχρόνια υποστήριξή του ΑΚΕΛ και του ιδίου προσωπικά προς τον δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων. Λόγω των ειδικών αυτών συνθηκών, η υπογραφή της ΑΟΖ με τη συγκεκριμένη χώρα απαιτούσε τόλμη και θάρρος και ο κ. Χριστόφιας απέδειξε ότι το είχε.
Είναι γι' αυτόν τον λόγο που όσοι τον γνωρίζουμε από παλιά, απορούμε κάθε φορά που τον ακούμε να επιμένει να συνεχίζει ένα διάλογο που και ο ίδιος γνωρίζει πως είναι καταδικασμένος να αποτύχει για ένα και μοναδικό λόγο: επειδή η Αγκυρα απαιτεί κυριαρχία και έλεγχο σε ολόκληρη την Κύπρο αρνούμενη να αποδεχθεί βασικούς όρους του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και σεβασμό των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελληνοκυπρίων.
Και η τωρινή διαδικασία του ΟΗΕ, όπως και οι προηγούμενες, ισοπεδώνουν τα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων και νομιμοποιούν τη δύναμη κατοχής στην περίπτωση διευθέτησης του Κυπριακού.
Παρά το απόρρητο των διαπραγματεύσεων έγινε γνωστό ότι ο κατοχικός ηγέτης ήταν κατηγορηματικός ενώπιον του γενικού γραμματέα Μπαν κι Μουν για το θέμα των εγγυήσεων εκ μέρους της Τουρκίας. Δεν αποδέχεται κατάργησή τους, άρα απαιτεί και παρουσία τουρκικού κατοχικού στρατού. Οσοι πληροφορήθηκαν αυτή τη λεπτομέρεια δήλωσαν ότι η αποχώρηση του προέδρου της Κύπρου από τη συνάντηση θα ήταν απόλυτα δικαιολογημένη, αλλά την ίδια στιγμή αντιλαμβάνονται και αποδέχονται πως ο κ. Χριστόφιας είναι ένας πολύ ευγενικός άνθρωπος, που απλά δεν έδειξε το ίδιο θάρρος όπως και στην περίπτωση της υπογραφής της ΑΟΖ με το Ισραήλ.
Η Κυπριακή Δημοκρατία τόλμησε σε ένα εθνικό ζήτημα για το οποίο η Αθήνα έδειξε δειλία. Μιλώντας με σοβαρό διπλωμάτη στην Ουάσιγκτον, μου αποκάλυψε ότι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ελληνική κυβέρνηση κυριαρχείται πλέον από φόβο και δεν πρόκειται να κάνει την παραμικρή κίνηση και να οριοθετήσει την ΑΟΖ με τους δικούς της γείτονες. Ελπίζω και εύχομαι να μην αληθεύει ο ισχυρισμός του διπλωμάτη διότι τότε εκτός της οικονομικής τραγωδίας αντιμετωπίζουμε ακόμα μία, ίσως χειρότερη.
Ολοι οι ειδικοί σε όλο τον κόσμο συμφωνούν ότι η οριοθέτηση της ΑΟΖ είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε χώρας. Αρα και της Ελλάδας. Η παρούσα κυβέρνηση -όπως και η προηγούμενη για να είμαστε δίκαιοι- δεν τολμά επειδή φοβάται την Τουρκία. Βέβαια, υπάρχει και ένα άλλο θέμα, που μόνο ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών μπορούν να απαντήσουν. Και αυτό αφορά την υπόγεια και στο σκοτάδι διαπραγμάτευση «για να τα βρούμε» με την Τουρκία. Τη διάψευση από τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Δρούτσα ακολούθησε η δήλωση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών ότι «κάνουμε μπίζνες» στο Αιγαίο, η οποία έγινε δεκτή από την Αθήνα ως κάτι το φυσιολογικό.
Η αντίδραση της Τουρκίας μετά την υπογραφή της ΑΟΖ στη Λευκωσία ήταν αναμενόμενη: Απειλές, άσκηση πιέσεων, εκβιασμοί, πολεμικές δηλώσεις. Φαντάζομαι ότι το ίδιο θα πράξει στην περίπτωση που η Ελλάδα ασκήσει τα δικαιώματά της. Την καλύτερη απάντηση έδωσε ένας Ισραηλινός αξιωματούχος, την οποία συνυπογράφουμε: «Οι Τούρκοι επιδεικνύουν έναν θλιβερό κυνισμό καταγγέλλοντας τη συμφωνία, με επιχείρημα το γεγονός ότι κατέχουν το βόρειο τμήμα της Κύπρου»...
http://www.imerisia.gr
Η οριοθέτηση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Ισραήλ αποτελεί υψίστη εθνική πράξη και εξυπηρετεί στο έπακρον τα εθνικά συμφέροντα της Λευκωσίας. Γι' αυτό το λόγο πρέπει να αποδοθούν τα εύσημα στον Κύπριο Πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια, ο οποίος -εκτός των άλλων- είχε να παλέψει και με το προσωπικό του ηθικό πρόβλημα, που αφορούσε την ακραία επιθετικότητα του Ισραήλ, την κατοχή παλαιστινιακών εδαφών και την παραδοσιακή μακροχρόνια υποστήριξή του ΑΚΕΛ και του ιδίου προσωπικά προς τον δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων. Λόγω των ειδικών αυτών συνθηκών, η υπογραφή της ΑΟΖ με τη συγκεκριμένη χώρα απαιτούσε τόλμη και θάρρος και ο κ. Χριστόφιας απέδειξε ότι το είχε.
Είναι γι' αυτόν τον λόγο που όσοι τον γνωρίζουμε από παλιά, απορούμε κάθε φορά που τον ακούμε να επιμένει να συνεχίζει ένα διάλογο που και ο ίδιος γνωρίζει πως είναι καταδικασμένος να αποτύχει για ένα και μοναδικό λόγο: επειδή η Αγκυρα απαιτεί κυριαρχία και έλεγχο σε ολόκληρη την Κύπρο αρνούμενη να αποδεχθεί βασικούς όρους του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και σεβασμό των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ελληνοκυπρίων.
Και η τωρινή διαδικασία του ΟΗΕ, όπως και οι προηγούμενες, ισοπεδώνουν τα δικαιώματα των Ελληνοκυπρίων και νομιμοποιούν τη δύναμη κατοχής στην περίπτωση διευθέτησης του Κυπριακού.
Παρά το απόρρητο των διαπραγματεύσεων έγινε γνωστό ότι ο κατοχικός ηγέτης ήταν κατηγορηματικός ενώπιον του γενικού γραμματέα Μπαν κι Μουν για το θέμα των εγγυήσεων εκ μέρους της Τουρκίας. Δεν αποδέχεται κατάργησή τους, άρα απαιτεί και παρουσία τουρκικού κατοχικού στρατού. Οσοι πληροφορήθηκαν αυτή τη λεπτομέρεια δήλωσαν ότι η αποχώρηση του προέδρου της Κύπρου από τη συνάντηση θα ήταν απόλυτα δικαιολογημένη, αλλά την ίδια στιγμή αντιλαμβάνονται και αποδέχονται πως ο κ. Χριστόφιας είναι ένας πολύ ευγενικός άνθρωπος, που απλά δεν έδειξε το ίδιο θάρρος όπως και στην περίπτωση της υπογραφής της ΑΟΖ με το Ισραήλ.
Η Κυπριακή Δημοκρατία τόλμησε σε ένα εθνικό ζήτημα για το οποίο η Αθήνα έδειξε δειλία. Μιλώντας με σοβαρό διπλωμάτη στην Ουάσιγκτον, μου αποκάλυψε ότι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ελληνική κυβέρνηση κυριαρχείται πλέον από φόβο και δεν πρόκειται να κάνει την παραμικρή κίνηση και να οριοθετήσει την ΑΟΖ με τους δικούς της γείτονες. Ελπίζω και εύχομαι να μην αληθεύει ο ισχυρισμός του διπλωμάτη διότι τότε εκτός της οικονομικής τραγωδίας αντιμετωπίζουμε ακόμα μία, ίσως χειρότερη.
Ολοι οι ειδικοί σε όλο τον κόσμο συμφωνούν ότι η οριοθέτηση της ΑΟΖ είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε χώρας. Αρα και της Ελλάδας. Η παρούσα κυβέρνηση -όπως και η προηγούμενη για να είμαστε δίκαιοι- δεν τολμά επειδή φοβάται την Τουρκία. Βέβαια, υπάρχει και ένα άλλο θέμα, που μόνο ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών μπορούν να απαντήσουν. Και αυτό αφορά την υπόγεια και στο σκοτάδι διαπραγμάτευση «για να τα βρούμε» με την Τουρκία. Τη διάψευση από τον κ. Παπανδρέου και τον κ. Δρούτσα ακολούθησε η δήλωση του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών ότι «κάνουμε μπίζνες» στο Αιγαίο, η οποία έγινε δεκτή από την Αθήνα ως κάτι το φυσιολογικό.
Η αντίδραση της Τουρκίας μετά την υπογραφή της ΑΟΖ στη Λευκωσία ήταν αναμενόμενη: Απειλές, άσκηση πιέσεων, εκβιασμοί, πολεμικές δηλώσεις. Φαντάζομαι ότι το ίδιο θα πράξει στην περίπτωση που η Ελλάδα ασκήσει τα δικαιώματά της. Την καλύτερη απάντηση έδωσε ένας Ισραηλινός αξιωματούχος, την οποία συνυπογράφουμε: «Οι Τούρκοι επιδεικνύουν έναν θλιβερό κυνισμό καταγγέλλοντας τη συμφωνία, με επιχείρημα το γεγονός ότι κατέχουν το βόρειο τμήμα της Κύπρου»...
http://www.imerisia.gr
Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010
Κινεζικές επενδύσεις στην Βουλγαρία
Της Elizabeth Konstantinova
Η προσέλκυση κινεζικών κεφαλαίων για επενδύσεις σε υποδομή, ενέργεια και εξαγωγές είναι ο επόμενος στόχος της Βουλγαρίας προκειμένου να δώσει ώθηση στην οικονομία της, που εξέρχεται από τη χειρότερη ύφεση των τελευταίων δέκα ετών.
Η κυβέρνηση έχει βάλει στο τραπέζι σχέδια για να κερδίσει τις κινεζικές επενδύσεις και σκοπεύει να επικεντρωθεί στην προσπάθεια αυτή τους προσεχείς μήνες.
«Η Κίνα είναι η οικονομία του 21ου αιώνα», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο υπουργός Οικονομικών της χώρας, Simeon Djankov στο πλαίσιο του Bloomberg Businessweek European Leadership Forum. «Παρατηρείται ολοένα αυξανόμενο ενδιαφέρον από Κινέζους επενδυτές για την περιοχή και ειδικά για τη Βουλγαρία».
Η Great Wall Motor Co., η μεγαλύτερη κατασκευάστρια αγωνιστικών οχημάτων στην Κίνα, δημιουργεί μία μονάδα παραγωγής αυτοκινήτων, έναντι 80 εκατ. ευρώ στην βαλκανική χώρα, σύμφωνα με την βουλγαρική κυβέρνηση. Παράλληλα, η Κίνα είναι μία από τις χώρες που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για επένδυση σε μια νέα μονάδα πυρηνικής ενέργειας, λέει ο Djankov.
Η Βουλγαρία έχει διατηρήσει το φορολογικό συντελεστή επί των εταιρικών και ατομικών εισοδημάτων στο 10%, που είναι και το χαμηλότερο ποσοστό στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε μια προσπάθεια να προσελκύσει επενδυτές, σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών. Στη μάχη για τους επενδυτές, η χώρα βάζει επίσης στο «οπλοστάσιό» της την οικονομική της σταθερότητα, την ώρα που η κρίση χρέους σε Ελλάδα και Ρουμανία ρίχνει τη σκιά της σε όλη την περιοχή των Βαλκανίων.
Η βουλγαρική οικονομία αναπτύχθηκε με ρυθμό 0,2% την περίοδο Ιουλίου Σεπτεμβρίου, έπειτα από έξι διαδοχικά τρίμηνα συρρίκνωσης. Οι εκτιμήσεις της κυβέρνησης για το επόμενο έτος, κάνουν λόγο για ρυθμό ανάπτυξης 3,7% με οδηγό τις εξαγωγές. Το 2009 η οικονομία είχε συρρικνωθεί 5,1% καθώς είχε λήξει η τριετής περίοδος άνθισης του δανεισμού και ενώ έλειπαν οι ξένες επενδύσεις.
Αν η Βουλγαρία αποφασίσει να αναζητήσει ένα διεθνές δάνειο το 2011, θα είναι «για συγκεκριμένα projects, είτε για την υποδομή, είτε για το σύστημα υγείας», δήλωσε ο Djankov said.
Η Konstantinova είναι δημοσιογράφος του Bloomberg News.
capital
Η προσέλκυση κινεζικών κεφαλαίων για επενδύσεις σε υποδομή, ενέργεια και εξαγωγές είναι ο επόμενος στόχος της Βουλγαρίας προκειμένου να δώσει ώθηση στην οικονομία της, που εξέρχεται από τη χειρότερη ύφεση των τελευταίων δέκα ετών.
Η κυβέρνηση έχει βάλει στο τραπέζι σχέδια για να κερδίσει τις κινεζικές επενδύσεις και σκοπεύει να επικεντρωθεί στην προσπάθεια αυτή τους προσεχείς μήνες.
«Η Κίνα είναι η οικονομία του 21ου αιώνα», είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο υπουργός Οικονομικών της χώρας, Simeon Djankov στο πλαίσιο του Bloomberg Businessweek European Leadership Forum. «Παρατηρείται ολοένα αυξανόμενο ενδιαφέρον από Κινέζους επενδυτές για την περιοχή και ειδικά για τη Βουλγαρία».
Η Great Wall Motor Co., η μεγαλύτερη κατασκευάστρια αγωνιστικών οχημάτων στην Κίνα, δημιουργεί μία μονάδα παραγωγής αυτοκινήτων, έναντι 80 εκατ. ευρώ στην βαλκανική χώρα, σύμφωνα με την βουλγαρική κυβέρνηση. Παράλληλα, η Κίνα είναι μία από τις χώρες που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για επένδυση σε μια νέα μονάδα πυρηνικής ενέργειας, λέει ο Djankov.
Η Βουλγαρία έχει διατηρήσει το φορολογικό συντελεστή επί των εταιρικών και ατομικών εισοδημάτων στο 10%, που είναι και το χαμηλότερο ποσοστό στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σε μια προσπάθεια να προσελκύσει επενδυτές, σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών. Στη μάχη για τους επενδυτές, η χώρα βάζει επίσης στο «οπλοστάσιό» της την οικονομική της σταθερότητα, την ώρα που η κρίση χρέους σε Ελλάδα και Ρουμανία ρίχνει τη σκιά της σε όλη την περιοχή των Βαλκανίων.
Η βουλγαρική οικονομία αναπτύχθηκε με ρυθμό 0,2% την περίοδο Ιουλίου Σεπτεμβρίου, έπειτα από έξι διαδοχικά τρίμηνα συρρίκνωσης. Οι εκτιμήσεις της κυβέρνησης για το επόμενο έτος, κάνουν λόγο για ρυθμό ανάπτυξης 3,7% με οδηγό τις εξαγωγές. Το 2009 η οικονομία είχε συρρικνωθεί 5,1% καθώς είχε λήξει η τριετής περίοδος άνθισης του δανεισμού και ενώ έλειπαν οι ξένες επενδύσεις.
Αν η Βουλγαρία αποφασίσει να αναζητήσει ένα διεθνές δάνειο το 2011, θα είναι «για συγκεκριμένα projects, είτε για την υποδομή, είτε για το σύστημα υγείας», δήλωσε ο Djankov said.
Η Konstantinova είναι δημοσιογράφος του Bloomberg News.
capital
Tensions with Turkey increase over maritime border deal
Already tense relations between Israel and Turkey may have gotten worse on Sunday in the midst of a disagreement over an accord signed between the Jewish State and Cyprus demarcating their maritime borders to facilitate a search for mineral deposits in the east Mediterranean. Huge natural gas reserves have been discovered in the area.
Gabi Levi, Israel's ambassador to Turkey, was reportedly rebuked by the Turkish Foreign Ministry, after National Infrastructures Minister Uzi Landau signed the deal with Cyprus on Friday.
Turkish Foreign Ministry undersecretary Feridun Sinirlioglu warned the Israeli envoy that the agreement would adversely impact negotiations to end the division of Cyprus between its Turkish and Greek sides.
"Such unilateral moves that ignore the will of the Turkish Cypriot side will harm ongoing settlement talks on the island," AFP quoted Sinirlioglu as saying.
An Israeli government source rejected Turkey's objections to the deal on Sunday, Israel Radio reported.
There is no connection between the Turkey-Cyprus maritime border and the Israel-Cyprus maritime border, the source maintained.
The Israeli source added that Turkish claims to the maritime area based on their occupation of northern Cyprus constitute "chutzpa that is unheard of in the international arena."
Turkey strongly objects to the Greek Cypriot search for oil and gas inside the island's 51,000 square-kilometer (17,000 sq. mile) exclusive economic zone off its southern coast, saying it also has rights and interests in the area.
Cyprus was split into a Greek Cypriot south and a Turkish Cypriot north in 1974 when Turkey invaded in response to a coup by supporters of union with Greece. The island joined the EU in 2004, but only the internationally recognized south enjoys membership benefits. Turkey only recognizes the breakaway north where it maintains 35,000 troops.
Cyprus has similar agreements with Egypt and Lebanon, but the Lebanese parliament has yet to ratify the deal.
Cyprus Energy Service Director Solon Kassinis said Cyprus' agreement with Israel "doesn't conflict" with its deal with Lebanon.
Lebanese lawmakers have said that some of Israel's recently discovered gas fields stretch into Lebanese territorial waters. Israel has denied the charge.
Source : Jerusalem Post
Gabi Levi, Israel's ambassador to Turkey, was reportedly rebuked by the Turkish Foreign Ministry, after National Infrastructures Minister Uzi Landau signed the deal with Cyprus on Friday.
Turkish Foreign Ministry undersecretary Feridun Sinirlioglu warned the Israeli envoy that the agreement would adversely impact negotiations to end the division of Cyprus between its Turkish and Greek sides.
"Such unilateral moves that ignore the will of the Turkish Cypriot side will harm ongoing settlement talks on the island," AFP quoted Sinirlioglu as saying.
An Israeli government source rejected Turkey's objections to the deal on Sunday, Israel Radio reported.
There is no connection between the Turkey-Cyprus maritime border and the Israel-Cyprus maritime border, the source maintained.
The Israeli source added that Turkish claims to the maritime area based on their occupation of northern Cyprus constitute "chutzpa that is unheard of in the international arena."
Turkey strongly objects to the Greek Cypriot search for oil and gas inside the island's 51,000 square-kilometer (17,000 sq. mile) exclusive economic zone off its southern coast, saying it also has rights and interests in the area.
Cyprus was split into a Greek Cypriot south and a Turkish Cypriot north in 1974 when Turkey invaded in response to a coup by supporters of union with Greece. The island joined the EU in 2004, but only the internationally recognized south enjoys membership benefits. Turkey only recognizes the breakaway north where it maintains 35,000 troops.
Cyprus has similar agreements with Egypt and Lebanon, but the Lebanese parliament has yet to ratify the deal.
Cyprus Energy Service Director Solon Kassinis said Cyprus' agreement with Israel "doesn't conflict" with its deal with Lebanon.
Lebanese lawmakers have said that some of Israel's recently discovered gas fields stretch into Lebanese territorial waters. Israel has denied the charge.
Source : Jerusalem Post
Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010
Μπίζνες στο Αιγαίο?
Της ΚΥΡΑΣ ΑΔΑΜ
Η κυβέρνηση του κ. Ερντογάν παίζει την Αθήνα μονότερμα. Τη μια αφήνει ασχολίαστο τουρκικό δημοσίευμα, σύμφωνα με το οποίο στις αρχές του χρόνου στο Ερζερούμ, στην ετήσια σύνοδο των Τούρκων πρέσβεων, θα πάρει μέρος (!) ο Ελληνας πρωθυπουργός. Οι δύο πρωθυπουργοί θα ανακοινώσουν «σχέδιο ειρήνης για το Αιγαίο», σχετικά με την υφαλοκρηπίδα και τα άλλα προβλήματα.
Από τη Νέα Υόρκη ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας κ. Νταβούτογλου έσπευσε προχθές να δηλώσει ότι ήδη «κάνουνε μπίζνες στο Αιγαίο» χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις.
Ολα αυτά το λιγότερο που υποδηλούν είναι ότι Αθήνα και Αγκυρα χρησιμοποιούν το Αιγαίο η κάθε μια για την εξυπηρέτηση της πολιτικής της.
Η μείωση της έντασης και η ειρήνη στο Αιγαίο αποτελεί πάγια ελληνική επιδίωξη, με την προϋπόθεση ότι δεν θα παραχωρηθούν κυριαρχικά και οικονομικά ελληνικά δικαιώματα και συμφέροντα.
Παραχώρηση
Ομως, το οποιοδήποτε σχέδιο ή συμφωνία ειρήνης για το Αιγαίο (αν δεν επέλθει προηγούμενη τουρκική αλλαγή πολιτικής) συνεπάγεται εξ ορισμού παραχώρηση, διότι όλα τα συναφή θέματα, από την υφαλοκρηπίδα, την ΑΟΖ, τη ζώνη αλιείας, τον εναέριο χώρο, την περιοχή έρευνας και διάσωσης κ.λπ. έχουν ως βάση και εξαρτώνται από το εύρος των χωρικών υδάτων. Το εύρος των χωρικών υδάτων δεν έχει ακόμα οριοθετηθεί, ενώ παραμένει ενεργό το casus belli για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων μέχρι τα 12 ν.μ.
Και όμως, πίσω από αυτή «τη ρουτίνα» στην αντιμετώπιση του θέματος κρύβονται σημαντικές αλλαγές της τουρκικής πολιτικής που σημειώθηκαν στο παρελθόν και τις οποίες δεν εκμεταλλεύθηκε ποτέ η Αθήνα.
Νόμος του '64
Η Τουρκία το 1964 ψήφισε το νόμο 746/15-5-64 για το εύρος των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο.
Με το νόμο αυτό η Τουρκία αποδεχόταν:
* Την αρχή της μέσης γραμμής, εκεί όπου υπήρχε επικάλυψη ελληνικής και τουρκικής χωρικής θάλασσας (όπως είναι στις ανατολικές ακτές των νήσων Λέσβου, Σάμου, Χίου, Ικαρίας, Καστελόριζου κ.λπ.) και δεν είχε επέλθει προηγουμένως συμφωνία. Η ενέργεια αυτή ήταν λογική και είχε ως βάση τη διεθνή νομιμότητα.
* Την αρχή της αμοιβαιότητας, δηλαδή αν η Ελλάδα επέκτεινε τα χωρικά ύδατά της στα 10 ν.μ. ή 12 ν.μ. το ίδιο θα μπορούσε να κάνει και η Τουρκία, καθώς επίσης και το αντίστροφο.
Η Αθήνα δεν εκμεταλλεύθηκε ποτέ τις διατάξεις του τουρκικού νόμου, θεωρώντας τον προφανώς ως «σίγουρο».
Η τουρκική πολιτική άλλαξε το 1982, με στόχο το σφετερισμό των ελληνικών κυριαρχικών και οικονομικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο. Ετσι η Τουρκία (από κοινού με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τη Βενεζουέλα) όχι μόνον καταψήφισε το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, αλλά βρήκε την ευκαιρία να αλλάξει και το νόμο για τον καθορισμό του εύρους των χωρικών υδάτων, ψηφίζοντας το νόμο 2674/1982.
Ισχύων νόμος
Με τον ισχύοντα νόμο:
* Καταργείται η αρχή της αμοιβαιότητας και ορίζεται ότι για την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων θα λαμβάνονται υπόψη όλες οι ιδιομορφίες στη θάλασσα, καθώς και η αρχή της επιείκειας. Αυτό αναφέρεται σαφώς στα ελληνικά νησιά στο Αν. Αιγαίο. Προκειμένου ακόμα να αιτιολογήσει τις επεκτατικές βλέψεις της κατά της Ελλάδας και να επιβάλει τις θέσεις του τουρκικού νόμου, η Αγκυρα ισχυρίζεται ότι τα ελληνικά νησιά αποτελούν συνέχεια της ηπειρωτικής Τουρκίας.
* Καταργείται η μέση γραμμή τόσο για τα χωρικά ύδατα όσο και για τα θαλάσσια σύνορα και αυτά θα καθορίζονται με την αρχή της επιείκειας και τις ιδιομορφίες της περιοχής. Για παράδειγμα, στην περιοχή της Σάμου, της Χίου, του Καστελόριζου κ.λπ., όπου η απόσταση με την Τουρκία είναι 3 ν.μ., τα χωρικά ύδατα και τα θαλάσσια σύνορα δεν θα είναι 1,5 ν.μ. (μέση γραμμή), αλλά η περιοχή θα ανήκει σύμφωνα με τον τουρκικό νόμο στην Τουρκία, διότι εκεί υπάρχουν ιδιομορφίες, αφού η Τουρκία ισχυρίζεται ότι τα νησιά αυτά αποτελούν προέκταση και συνέχεια της ηπειρωτικής Τουρκίας...
Σύμφωνα με το νόμο, το υπουργικό συμβούλιο της Τουρκίας είναι αυτό που θα καθορίζει τις γραμμές βάσης, δηλαδή την περιοχή από την οποία μετρώνται (αρχίζουν) τα χωρικά ύδατα. Ετσι στην περιοχή του κόλπου της Σμύρνης, στα Στενά κ.λπ., η Τουρκία μπορεί να ορίσει γραμμή βάσης 60 ν.μ. και τα τουρκικά χωρικά ύδατα να φτάσουν μέχρι... τη Θάσο.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις γνωρίζουν πολύ καλά το θέμα από το 1982, όταν εκφράστηκαν εγγράφως και επισήμως οι σφοδρές ανησυχίες για τον τουρκικό νόμο και ετέθησαν και υπόψη τού τότε πρωθυπουργού, χωρίς όμως να υπάρξει συνέχεια.
Είναι ενδεικτικό το απόρρητο έγγραφο του τότε Α/ΓΕΑ Ν. Κουρή προς τον πρωθυπουργό Α. Παπανδρέου, αλλά και το τηλεγράφημα της ίδιας περιόδου από την πρεσβεία της Αγκυρας που γνωστοποιεί τον τουρκικό νόμο. * http://www.enet.gr
Η κυβέρνηση του κ. Ερντογάν παίζει την Αθήνα μονότερμα. Τη μια αφήνει ασχολίαστο τουρκικό δημοσίευμα, σύμφωνα με το οποίο στις αρχές του χρόνου στο Ερζερούμ, στην ετήσια σύνοδο των Τούρκων πρέσβεων, θα πάρει μέρος (!) ο Ελληνας πρωθυπουργός. Οι δύο πρωθυπουργοί θα ανακοινώσουν «σχέδιο ειρήνης για το Αιγαίο», σχετικά με την υφαλοκρηπίδα και τα άλλα προβλήματα.
Από τη Νέα Υόρκη ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας κ. Νταβούτογλου έσπευσε προχθές να δηλώσει ότι ήδη «κάνουνε μπίζνες στο Αιγαίο» χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις.
Ολα αυτά το λιγότερο που υποδηλούν είναι ότι Αθήνα και Αγκυρα χρησιμοποιούν το Αιγαίο η κάθε μια για την εξυπηρέτηση της πολιτικής της.
Η μείωση της έντασης και η ειρήνη στο Αιγαίο αποτελεί πάγια ελληνική επιδίωξη, με την προϋπόθεση ότι δεν θα παραχωρηθούν κυριαρχικά και οικονομικά ελληνικά δικαιώματα και συμφέροντα.
Παραχώρηση
Ομως, το οποιοδήποτε σχέδιο ή συμφωνία ειρήνης για το Αιγαίο (αν δεν επέλθει προηγούμενη τουρκική αλλαγή πολιτικής) συνεπάγεται εξ ορισμού παραχώρηση, διότι όλα τα συναφή θέματα, από την υφαλοκρηπίδα, την ΑΟΖ, τη ζώνη αλιείας, τον εναέριο χώρο, την περιοχή έρευνας και διάσωσης κ.λπ. έχουν ως βάση και εξαρτώνται από το εύρος των χωρικών υδάτων. Το εύρος των χωρικών υδάτων δεν έχει ακόμα οριοθετηθεί, ενώ παραμένει ενεργό το casus belli για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων μέχρι τα 12 ν.μ.
Και όμως, πίσω από αυτή «τη ρουτίνα» στην αντιμετώπιση του θέματος κρύβονται σημαντικές αλλαγές της τουρκικής πολιτικής που σημειώθηκαν στο παρελθόν και τις οποίες δεν εκμεταλλεύθηκε ποτέ η Αθήνα.
Νόμος του '64
Η Τουρκία το 1964 ψήφισε το νόμο 746/15-5-64 για το εύρος των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο.
Με το νόμο αυτό η Τουρκία αποδεχόταν:
* Την αρχή της μέσης γραμμής, εκεί όπου υπήρχε επικάλυψη ελληνικής και τουρκικής χωρικής θάλασσας (όπως είναι στις ανατολικές ακτές των νήσων Λέσβου, Σάμου, Χίου, Ικαρίας, Καστελόριζου κ.λπ.) και δεν είχε επέλθει προηγουμένως συμφωνία. Η ενέργεια αυτή ήταν λογική και είχε ως βάση τη διεθνή νομιμότητα.
* Την αρχή της αμοιβαιότητας, δηλαδή αν η Ελλάδα επέκτεινε τα χωρικά ύδατά της στα 10 ν.μ. ή 12 ν.μ. το ίδιο θα μπορούσε να κάνει και η Τουρκία, καθώς επίσης και το αντίστροφο.
Η Αθήνα δεν εκμεταλλεύθηκε ποτέ τις διατάξεις του τουρκικού νόμου, θεωρώντας τον προφανώς ως «σίγουρο».
Η τουρκική πολιτική άλλαξε το 1982, με στόχο το σφετερισμό των ελληνικών κυριαρχικών και οικονομικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο. Ετσι η Τουρκία (από κοινού με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τη Βενεζουέλα) όχι μόνον καταψήφισε το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, αλλά βρήκε την ευκαιρία να αλλάξει και το νόμο για τον καθορισμό του εύρους των χωρικών υδάτων, ψηφίζοντας το νόμο 2674/1982.
Ισχύων νόμος
Με τον ισχύοντα νόμο:
* Καταργείται η αρχή της αμοιβαιότητας και ορίζεται ότι για την οριοθέτηση των χωρικών υδάτων θα λαμβάνονται υπόψη όλες οι ιδιομορφίες στη θάλασσα, καθώς και η αρχή της επιείκειας. Αυτό αναφέρεται σαφώς στα ελληνικά νησιά στο Αν. Αιγαίο. Προκειμένου ακόμα να αιτιολογήσει τις επεκτατικές βλέψεις της κατά της Ελλάδας και να επιβάλει τις θέσεις του τουρκικού νόμου, η Αγκυρα ισχυρίζεται ότι τα ελληνικά νησιά αποτελούν συνέχεια της ηπειρωτικής Τουρκίας.
* Καταργείται η μέση γραμμή τόσο για τα χωρικά ύδατα όσο και για τα θαλάσσια σύνορα και αυτά θα καθορίζονται με την αρχή της επιείκειας και τις ιδιομορφίες της περιοχής. Για παράδειγμα, στην περιοχή της Σάμου, της Χίου, του Καστελόριζου κ.λπ., όπου η απόσταση με την Τουρκία είναι 3 ν.μ., τα χωρικά ύδατα και τα θαλάσσια σύνορα δεν θα είναι 1,5 ν.μ. (μέση γραμμή), αλλά η περιοχή θα ανήκει σύμφωνα με τον τουρκικό νόμο στην Τουρκία, διότι εκεί υπάρχουν ιδιομορφίες, αφού η Τουρκία ισχυρίζεται ότι τα νησιά αυτά αποτελούν προέκταση και συνέχεια της ηπειρωτικής Τουρκίας...
Σύμφωνα με το νόμο, το υπουργικό συμβούλιο της Τουρκίας είναι αυτό που θα καθορίζει τις γραμμές βάσης, δηλαδή την περιοχή από την οποία μετρώνται (αρχίζουν) τα χωρικά ύδατα. Ετσι στην περιοχή του κόλπου της Σμύρνης, στα Στενά κ.λπ., η Τουρκία μπορεί να ορίσει γραμμή βάσης 60 ν.μ. και τα τουρκικά χωρικά ύδατα να φτάσουν μέχρι... τη Θάσο.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις γνωρίζουν πολύ καλά το θέμα από το 1982, όταν εκφράστηκαν εγγράφως και επισήμως οι σφοδρές ανησυχίες για τον τουρκικό νόμο και ετέθησαν και υπόψη τού τότε πρωθυπουργού, χωρίς όμως να υπάρξει συνέχεια.
Είναι ενδεικτικό το απόρρητο έγγραφο του τότε Α/ΓΕΑ Ν. Κουρή προς τον πρωθυπουργό Α. Παπανδρέου, αλλά και το τηλεγράφημα της ίδιας περιόδου από την πρεσβεία της Αγκυρας που γνωστοποιεί τον τουρκικό νόμο. * http://www.enet.gr
Ανταγωνιστικοί αγωγοί φυσικού αερίου
Της ΝΕΦΕΛΗΣ ΤΖΑΝΕΤΑΚΟΥ
Εναλλακτικούς «δρόμους» για την προμήθεια φυσικού αερίου, ώστε να καλύψει τις διαρκώς αυξανόμενες ενεργειακές της ανάγκες αναζητά η Ευρώπη, η οποία, παράλληλα, επιδιώκει μακροπρόθεσμα να αποδεσμευτεί από τους ενεργειακούς πόρους της Ρωσίας.
Ωστόσο, το κόστος κατασκευής και λειτουργίας των αγωγών αυτών είναι ιδιαίτερα υψηλό, με συνέπεια να εκφράζονται φόβοι ότι το φυσικό αέριο θα καταλήγει ακριβό στον Ευρωπαίο καταναλωτή.
Την ίδια στιγμή όμως το μέλλον των αγωγών απειλείται αφ' ενός από την έμφαση που δίνεται στο υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG -το υγροποιημένο φυσικό αέριο είναι φυσικό αέριο που έχει μετατραπεί προσωρινά σε υγρή μορφή για τη διευκόλυνση της αποθήκευσης ή της μεταφοράς του με πλοία), αφ' ετέρου από τη νέα ενεργειακή τεχνολογία που έχουν αναπτύξει η ΗΠΑ και η Κίνα, για την παραγωγή φυσικού αερίου από σχιστολιθικό άργιλο.
Πάντως, στο πεδίο του ανταγωνισμού για τους εναλλακτικούς δρόμους του φυσικού αερίου διαγκωνίζονται έξι αγωγοί για το ποιος θα αξιοποιήσει τον νότιο διάδρομο ή τον «νέο δρόμο του μεταξιού», προμηθεύοντας τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης με φυσικό αέριο από την Κασπία και τη Μέση Ανατολή.
Οι πιο γνωστοί από τους αγωγούς είναι ο Nabucco αλλά και ο, «ανταγωνιστικός» προς αυτόν, ρωσικός South Stream.
Οι αγωγοί ΤΑΡ, ITGI και AGRI, αν και λιγότερο φιλόδοξα σχέδια, έχουν τη «δύναμη» να τους «απειλήσουν».
Ενας μικρότερος αγωγός, ο White Stream -πρωτοβουλία της Ουκρανίας- θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει ικανό αντίπαλο, καθώς στοχεύει στη μεταφορά φυσικού αερίου από τον Καύκασο, μέσω της Γεωργίας και της Ουκρανίας, στη Ρουμανία.
Η πολιτική διάσταση
Η ρωσο-ουκρανική διαμάχη το 2006 και στη συνέχεια το 2009 λειτούργησε υπέρ της αναβίωσης του ενδιαφέροντος για τους αγωγούς North Stream και South Stream, αν και η Ευρώπη αναγνωρίζει τους κινδύνους από την εξάρτησή της από τη Ρωσία. Η Μόσχα, από την πλευρά της, θέτει σε εφαρμογή το δικό της πρόγραμμα για τη διαφοροποίηση των οδών μεταφοράς του ρωσικού φυσικού αερίου, ανακοινώνοντας ότι οι ποσότητες φυσικού αερίου για τον αγωγό South Stream είναι εγγυημένες.
Η επιλογή των χωρών κατά τη χάραξη των αγωγών δεν είναι διόλου τυχαία.
Η παράκαμψη της Ουκρανίας, στην περίπτωση του αγωγού South Stream αποτελεί πολιτική επιλογή της Ρωσίας, όπως και του αγωγού AGRI, ο οποίος παρακάμπτει την Τουρκία και την Ουκρανία.
Ολοι οι υπό κατασκευήν αγωγοί σε κάποιο σημείο συναντούν και ενσωματώνονται στο ήδη υπάρχον δίκτυο. Σε αρκετές περιπτώσεις, μάλιστα, οι διαδρομές συμπίπτουν απόλυτα.
Το στοιχείο το οποίο ουσιαστικά διαφοροποιεί τον κάθε αγωγό είναι η πηγή τροφοδοσίας του.
Οι χώρες, οι οποίες θα αναλάβουν την τροφοδοσία των αγωγών αυτών, είναι εκείνες που «κρατούν» στα χέρια τους και την «τύχη» του καθενός.
Πηγές
Η Ευρώπη φαίνεται να προτιμά το Αζερμπαϊτζάν, το Τουρκμενιστάν και το Ιράκ. Στην πράξη, όμως, όλοι οι ευρωπαϊκοί αγωγοί που θα αποτελέσουν τον νότιο διάδρομο θα στηρίζονται στο Αζερμπαϊτζάν, τουλάχιστον στην αρχή.
Τι θα συμβεί όμως εάν το Μπακού αποφασίσει να πουλήσει τα αποθέματά του σε φυσικό αέριο στη Ρωσία;
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Gazprom, Αλεξέι Μίλερ, μόνο τρεις χώρες θα είναι σε θέση στο μέλλον να εξασφαλίσουν τις ποσότητες που θα χρειάζεται η Ευρώπη: η Ρωσία, το Ιράν και το Κατάρ.
Σύμφωνα με τη μελέτη της αμερικανικής Energy Information Administration (International Energy Outlook 2010) τα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου τα διαθέτει η Ρωσία (το 25,4% των παγκόσμιων αποθεμάτων, ήτοι 1,680 τρισ. κ.μ.), το Ιράν (15,8%, ήτοι 1,046 τρισ. κ.μ.), το Κατάρ (13,6%, ήτοι 899 τρισ. κ.μ.), το Τουρκμενιστάν (4%, ήτοι 265 τρισ. κ.μ.) και η Σαουδική Αραβία (4%, ήτοι 265 τρισ. κ.μ.).
Το Αζερμπαϊτζάν δεν συμπεριλαμβάνεται στις 20 πρώτες χώρες με τα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου.
Στο μέλλον, ωστόσο, η παραγωγή αναμένεται να αυξηθεί, λόγω του κοιτάσματος Shah Deniz, το οποίο, σύμφωνα με αναλυτές, είναι ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα φυσικού αερίου στον κόσμο. Σύμφωνα με μελέτη της ΒΡ, το κοίτασμα μπορεί να αποδώσει έως και 15 τρισ. κ.μ. φυσικού αερίου το χρόνο. * http://www.enet.gr
Εναλλακτικούς «δρόμους» για την προμήθεια φυσικού αερίου, ώστε να καλύψει τις διαρκώς αυξανόμενες ενεργειακές της ανάγκες αναζητά η Ευρώπη, η οποία, παράλληλα, επιδιώκει μακροπρόθεσμα να αποδεσμευτεί από τους ενεργειακούς πόρους της Ρωσίας.
Ωστόσο, το κόστος κατασκευής και λειτουργίας των αγωγών αυτών είναι ιδιαίτερα υψηλό, με συνέπεια να εκφράζονται φόβοι ότι το φυσικό αέριο θα καταλήγει ακριβό στον Ευρωπαίο καταναλωτή.
Την ίδια στιγμή όμως το μέλλον των αγωγών απειλείται αφ' ενός από την έμφαση που δίνεται στο υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG -το υγροποιημένο φυσικό αέριο είναι φυσικό αέριο που έχει μετατραπεί προσωρινά σε υγρή μορφή για τη διευκόλυνση της αποθήκευσης ή της μεταφοράς του με πλοία), αφ' ετέρου από τη νέα ενεργειακή τεχνολογία που έχουν αναπτύξει η ΗΠΑ και η Κίνα, για την παραγωγή φυσικού αερίου από σχιστολιθικό άργιλο.
Πάντως, στο πεδίο του ανταγωνισμού για τους εναλλακτικούς δρόμους του φυσικού αερίου διαγκωνίζονται έξι αγωγοί για το ποιος θα αξιοποιήσει τον νότιο διάδρομο ή τον «νέο δρόμο του μεταξιού», προμηθεύοντας τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης με φυσικό αέριο από την Κασπία και τη Μέση Ανατολή.
Οι πιο γνωστοί από τους αγωγούς είναι ο Nabucco αλλά και ο, «ανταγωνιστικός» προς αυτόν, ρωσικός South Stream.
Οι αγωγοί ΤΑΡ, ITGI και AGRI, αν και λιγότερο φιλόδοξα σχέδια, έχουν τη «δύναμη» να τους «απειλήσουν».
Ενας μικρότερος αγωγός, ο White Stream -πρωτοβουλία της Ουκρανίας- θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει ικανό αντίπαλο, καθώς στοχεύει στη μεταφορά φυσικού αερίου από τον Καύκασο, μέσω της Γεωργίας και της Ουκρανίας, στη Ρουμανία.
Η πολιτική διάσταση
Η ρωσο-ουκρανική διαμάχη το 2006 και στη συνέχεια το 2009 λειτούργησε υπέρ της αναβίωσης του ενδιαφέροντος για τους αγωγούς North Stream και South Stream, αν και η Ευρώπη αναγνωρίζει τους κινδύνους από την εξάρτησή της από τη Ρωσία. Η Μόσχα, από την πλευρά της, θέτει σε εφαρμογή το δικό της πρόγραμμα για τη διαφοροποίηση των οδών μεταφοράς του ρωσικού φυσικού αερίου, ανακοινώνοντας ότι οι ποσότητες φυσικού αερίου για τον αγωγό South Stream είναι εγγυημένες.
Η επιλογή των χωρών κατά τη χάραξη των αγωγών δεν είναι διόλου τυχαία.
Η παράκαμψη της Ουκρανίας, στην περίπτωση του αγωγού South Stream αποτελεί πολιτική επιλογή της Ρωσίας, όπως και του αγωγού AGRI, ο οποίος παρακάμπτει την Τουρκία και την Ουκρανία.
Ολοι οι υπό κατασκευήν αγωγοί σε κάποιο σημείο συναντούν και ενσωματώνονται στο ήδη υπάρχον δίκτυο. Σε αρκετές περιπτώσεις, μάλιστα, οι διαδρομές συμπίπτουν απόλυτα.
Το στοιχείο το οποίο ουσιαστικά διαφοροποιεί τον κάθε αγωγό είναι η πηγή τροφοδοσίας του.
Οι χώρες, οι οποίες θα αναλάβουν την τροφοδοσία των αγωγών αυτών, είναι εκείνες που «κρατούν» στα χέρια τους και την «τύχη» του καθενός.
Πηγές
Η Ευρώπη φαίνεται να προτιμά το Αζερμπαϊτζάν, το Τουρκμενιστάν και το Ιράκ. Στην πράξη, όμως, όλοι οι ευρωπαϊκοί αγωγοί που θα αποτελέσουν τον νότιο διάδρομο θα στηρίζονται στο Αζερμπαϊτζάν, τουλάχιστον στην αρχή.
Τι θα συμβεί όμως εάν το Μπακού αποφασίσει να πουλήσει τα αποθέματά του σε φυσικό αέριο στη Ρωσία;
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Gazprom, Αλεξέι Μίλερ, μόνο τρεις χώρες θα είναι σε θέση στο μέλλον να εξασφαλίσουν τις ποσότητες που θα χρειάζεται η Ευρώπη: η Ρωσία, το Ιράν και το Κατάρ.
Σύμφωνα με τη μελέτη της αμερικανικής Energy Information Administration (International Energy Outlook 2010) τα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου τα διαθέτει η Ρωσία (το 25,4% των παγκόσμιων αποθεμάτων, ήτοι 1,680 τρισ. κ.μ.), το Ιράν (15,8%, ήτοι 1,046 τρισ. κ.μ.), το Κατάρ (13,6%, ήτοι 899 τρισ. κ.μ.), το Τουρκμενιστάν (4%, ήτοι 265 τρισ. κ.μ.) και η Σαουδική Αραβία (4%, ήτοι 265 τρισ. κ.μ.).
Το Αζερμπαϊτζάν δεν συμπεριλαμβάνεται στις 20 πρώτες χώρες με τα μεγαλύτερα αποθέματα φυσικού αερίου.
Στο μέλλον, ωστόσο, η παραγωγή αναμένεται να αυξηθεί, λόγω του κοιτάσματος Shah Deniz, το οποίο, σύμφωνα με αναλυτές, είναι ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα φυσικού αερίου στον κόσμο. Σύμφωνα με μελέτη της ΒΡ, το κοίτασμα μπορεί να αποδώσει έως και 15 τρισ. κ.μ. φυσικού αερίου το χρόνο. * http://www.enet.gr
Diplomacy: Putting out the fire?
Photo by: Creative Commons Diplomacy: Putting out the fire?
By GALLIA LINDENSTRAUSS
12/18/2010 08:58
Both Israel and Turkey apparently want to improve ties, but the new signs of goodwill may not be enough to heal a breach. Israel viewed Turkey’s dispatch of fire-fighting planes to help put out the enormous forest fire on Mount Carmel very positively. It brought about the first significant breakthrough toward mending the broken relations since flotilla affair this past May. The forced takeover of the Turkish Mavi Marmara led to a freeze in relations that were already tense, partly the result of Turkey’s response to Operation Cast Lead. The positive dynamics created by Turkish aid reflect a certain desire on the part of both states to resolve the crisis, though it is uncertain if this is enough to clear the hurdles on the way to a significant improvement of relations.
It seems that since the flotilla episode, Turkey and Israel have been engaged in a zero sum game. Turkey has demanded an apology and compensation for the victims of the Marmara’s forced takeover; Israel has refused, claiming that the flotilla was a planned, violent provocation and that no other army in the world would act differently under similar circumstances. Israeli public opinion has overwhelmingly opposed an apology, which is seen as surrendering to the Turks.
However, from the Turkish perspective, if the Turks accepted Israel’s expressions of regret made immediately after the flotilla, it would seem as if Turkey were conceding its repeated public demands for an apology and compensation. To these conditions is the additional demand for a full removal of the blockade on the Gaza Strip, and steps to ease the blockade have apparently not been deemed sufficient.
The fact that Israel and Turkey have come to the point of being caught in a zero sum game is in stark contradiction to the principles currently guiding Turkey’s foreign policy. According to the “zero problems” approach initiated by Foreign Minister Ahmet Davutoglu, Turkey must make serious efforts to resolve the problems it has with its neighbors and even strive for maximum cooperation with them.
This policy has led to closer relations with Syria and Iran, as well as attempts to mend relations with Armenia.
The irony, of course, is that there were barely any problems with Israel, but that the zero problems policy is precisely one of the elements that generated the worst crisis in the history of their relations. The closer ties between Turkey and Iran and Turkey and Syria, as well as Prime Minister Recep Tayyip Erdogan’s harsh statements about Israeli policy, have led to the assessment that Turkey is prepared to sacrifice its relations with Israel to improve its relations with its other neighbors.
While Erdogan has become highly popular among Palestinians and in overall Arab public opinion as the result of his image as a staunch opponent to Israel, there have also been costs to the policy. First and foremost, it has bolstered the claim that unlike in the Cold War era when Turkey was firmly Western, today it is looking eastward. Erdogan’s harsh anti-Israel statements have strengthened suspicions against Turkey both in the US and the European Union. Moreover, Turkey, which aspires to increase its influence in the Middle East and continue to serve as a mediator in a number of regional conflicts, cannot afford to be in a position in which it has no direct positive channels of communication with Israel.
FROM ISRAEL’S perspective and despite its dissatisfaction with some of Turkey’s actions, escalation makes it more difficult to cope with its existential threats, especially those coming from Iran. When Turkey, while trying to mediate between Iran and the West about the nuclear issue, protested what it deemed Western hypocrisy in demanding a nuclear-free Iran without addressing Israel’s nuclear weapons, this made the struggle over world public opinion on Iran all the more difficult.
The fact that Iran is using Turkey to overcome some of the damage inflicted by the international sanctions against it undercuts the effectiveness of the sanctions to obstruct the Iranian nuclear effort. Moreover, Israel will not benefit from an attempt to push Turkey further into a situation where it is identified with the radical axis in the Middle East.
Some in Israel are hoping for a change in government following Turkey’s parliamentary elections, apparently scheduled for June, and therefore they worry that a concession regarding the flotilla would be understood as a victory for Erdogan. In actuality, his political standing is firm even without scoring points on the Israeli issue.
To a certain extent, both Turkey and Israel are interested in improving relations, but the fact that Turkish citizens were killed by IDF fire is something that will greatly affect any future relations. The issue of the apology and compensation, also complex from a legal point of view, may be partially resolved at the government level, but will continue to figure prominently in the media and public opinion in both countries.
In addition, the implications of such an apology and compensation exceed Israel- Turkey relations. Those who oppose a thaw in relations will continue the zero sum game discourse and present the concessions made by their side as obsequiousness. Should a thaw in relations occur, both countries will have to make a serious effort to stress their common interests, such as the fact that, in principle, they are partners in the war against terrorism.
Even if a solution is found soon for the flotilla-related crisis, it will be a long time before relations are fully mended. It is doubtful that Turkey will want to renew security relations, and it is equally doubtful that Israel will want to cooperate on security issues in light of Turkey’s growing closeness with Syria, Iran and Hamas.
More time will have to pass before Israeli tourists feel comfortable vacationing in Turkey again. In terms of economic relations, a significant part of the dealings between Israeli and Turkish companies has continued undeterred by the political crisis.
Presumably, however, there could be a change in relations at the level of academic and civil society cooperation, which were damaged by the crisis.
The writer is a research fellow at the Institute for National Security Studies.
By GALLIA LINDENSTRAUSS
12/18/2010 08:58
Both Israel and Turkey apparently want to improve ties, but the new signs of goodwill may not be enough to heal a breach. Israel viewed Turkey’s dispatch of fire-fighting planes to help put out the enormous forest fire on Mount Carmel very positively. It brought about the first significant breakthrough toward mending the broken relations since flotilla affair this past May. The forced takeover of the Turkish Mavi Marmara led to a freeze in relations that were already tense, partly the result of Turkey’s response to Operation Cast Lead. The positive dynamics created by Turkish aid reflect a certain desire on the part of both states to resolve the crisis, though it is uncertain if this is enough to clear the hurdles on the way to a significant improvement of relations.
It seems that since the flotilla episode, Turkey and Israel have been engaged in a zero sum game. Turkey has demanded an apology and compensation for the victims of the Marmara’s forced takeover; Israel has refused, claiming that the flotilla was a planned, violent provocation and that no other army in the world would act differently under similar circumstances. Israeli public opinion has overwhelmingly opposed an apology, which is seen as surrendering to the Turks.
However, from the Turkish perspective, if the Turks accepted Israel’s expressions of regret made immediately after the flotilla, it would seem as if Turkey were conceding its repeated public demands for an apology and compensation. To these conditions is the additional demand for a full removal of the blockade on the Gaza Strip, and steps to ease the blockade have apparently not been deemed sufficient.
The fact that Israel and Turkey have come to the point of being caught in a zero sum game is in stark contradiction to the principles currently guiding Turkey’s foreign policy. According to the “zero problems” approach initiated by Foreign Minister Ahmet Davutoglu, Turkey must make serious efforts to resolve the problems it has with its neighbors and even strive for maximum cooperation with them.
This policy has led to closer relations with Syria and Iran, as well as attempts to mend relations with Armenia.
The irony, of course, is that there were barely any problems with Israel, but that the zero problems policy is precisely one of the elements that generated the worst crisis in the history of their relations. The closer ties between Turkey and Iran and Turkey and Syria, as well as Prime Minister Recep Tayyip Erdogan’s harsh statements about Israeli policy, have led to the assessment that Turkey is prepared to sacrifice its relations with Israel to improve its relations with its other neighbors.
While Erdogan has become highly popular among Palestinians and in overall Arab public opinion as the result of his image as a staunch opponent to Israel, there have also been costs to the policy. First and foremost, it has bolstered the claim that unlike in the Cold War era when Turkey was firmly Western, today it is looking eastward. Erdogan’s harsh anti-Israel statements have strengthened suspicions against Turkey both in the US and the European Union. Moreover, Turkey, which aspires to increase its influence in the Middle East and continue to serve as a mediator in a number of regional conflicts, cannot afford to be in a position in which it has no direct positive channels of communication with Israel.
FROM ISRAEL’S perspective and despite its dissatisfaction with some of Turkey’s actions, escalation makes it more difficult to cope with its existential threats, especially those coming from Iran. When Turkey, while trying to mediate between Iran and the West about the nuclear issue, protested what it deemed Western hypocrisy in demanding a nuclear-free Iran without addressing Israel’s nuclear weapons, this made the struggle over world public opinion on Iran all the more difficult.
The fact that Iran is using Turkey to overcome some of the damage inflicted by the international sanctions against it undercuts the effectiveness of the sanctions to obstruct the Iranian nuclear effort. Moreover, Israel will not benefit from an attempt to push Turkey further into a situation where it is identified with the radical axis in the Middle East.
Some in Israel are hoping for a change in government following Turkey’s parliamentary elections, apparently scheduled for June, and therefore they worry that a concession regarding the flotilla would be understood as a victory for Erdogan. In actuality, his political standing is firm even without scoring points on the Israeli issue.
To a certain extent, both Turkey and Israel are interested in improving relations, but the fact that Turkish citizens were killed by IDF fire is something that will greatly affect any future relations. The issue of the apology and compensation, also complex from a legal point of view, may be partially resolved at the government level, but will continue to figure prominently in the media and public opinion in both countries.
In addition, the implications of such an apology and compensation exceed Israel- Turkey relations. Those who oppose a thaw in relations will continue the zero sum game discourse and present the concessions made by their side as obsequiousness. Should a thaw in relations occur, both countries will have to make a serious effort to stress their common interests, such as the fact that, in principle, they are partners in the war against terrorism.
Even if a solution is found soon for the flotilla-related crisis, it will be a long time before relations are fully mended. It is doubtful that Turkey will want to renew security relations, and it is equally doubtful that Israel will want to cooperate on security issues in light of Turkey’s growing closeness with Syria, Iran and Hamas.
More time will have to pass before Israeli tourists feel comfortable vacationing in Turkey again. In terms of economic relations, a significant part of the dealings between Israeli and Turkish companies has continued undeterred by the political crisis.
Presumably, however, there could be a change in relations at the level of academic and civil society cooperation, which were damaged by the crisis.
The writer is a research fellow at the Institute for National Security Studies.
Energy and Infrastructure Forecast for Turkey in 2011
Haluk Direskeneli
Energy analyst
In this op-ed, I aim to make forecast in our local energy markets in the New Year 2011. As you know, economy and business are governed by expectations. Market expectations are important in the economic forecasts as well as investments. At this time, there are many economic forecasts made by the newspaper columnists however as we all see there are almost none in energy markets. So within my capacity, I tried to outline a draft forecast albeit maybe somewhat irrational/ unfair for the New Year. Here are my predictions and expectations for the New Year 2011;
1. As year ends, experienced senior GMs of public enterprises will be promoted to upper consultancy posts, and then transferred to upper posts of private enterprise boards. New arrivals to those vacated posts will consume the remaining time rest of the year to get education necessary for the new posts they got; hence they will not take any initiative.
2. World Bank and IMF delegations will have more visits to our Energy Ministry, Energy Regulatory Board, State Planning Organization, and Business Associations. Smiling faces will appear in the local media.
3. Ministry of Energy will be looking for new projects to follow without considering that any initiative in energy sector gets its response in 10 year time in future. We all know that there is no fast solution.
4. Newspaper columnists will continue to write ridiculous articles on energy business and continue to make confusions in Volt/Watt, MWe/ MegaByte.
5. Electrical Energy Market Law Nr. 4628 will be changed again. Some Clauses will be deleted. Some new Clauses will be inserted before general elections in July 2011.
6. Akkuyu Nuclear Power plant contract which was a sort of I did it my way scheme is signed with the Russians between government to government agreements. Ground breaking ceremony at site will be held soon.
7. Location search for new nuclear power plants will be moved from hot waters of Mediterranean to Black Sea coast. New options will emerge in Igneada and Hopa since their local reactions would be expected less.
8. Nuclear technology education in Hacettepe and Istanbul Technical University will lead the national curriculum with their new MSc and PhD programs. METU will stay behind and continue to say "This subject is not on our agenda".
9. Local investors have initiated to build new thermal power plants (2x(2x660) MWe) in Amasra firing "indigenous coal" where we all know that there is no sufficient amount of local coal to run the power plants in the long term. They will soon try to switch to imported coal option. People and NGOs of Amasra reacted to thermal power plants in 2010. Amasra CED is cancelled. Project is later moved to Filyos valley which is 25 km towards west.
10. Natural Gas bill will be completed. Pipeline public company will extend a portion of the contract. Termination of the public natural gas monopoly and market dominance is long-term wishful thinking.
11. Black Sea offshore drilling is initiated. At least once every month, we shall read "Large quantities of Gas/Petrol found, sufficient for local consumption" in the news media.
12. Those who know and those who do not know, those who are capable and not capable, will all apply to get investment license to construct new imported coal firing thermal power plants on the shores of Iskenderun Bay. Public will react to such excessive crowd with unconventional opposition methods. Unconventional egg throwing will be nasty, sad but common reaction nowadays.
13. People and NGOs of Iskenderun, Payas, Dortyol counties will stand up for serious environmental concerns on new excessive number of imported coal firing thermal power plants. Other than environmental concerns, local people will feel that they have all the legal rights to block through local courts since there will be neither participation of local employment nor any local engineering in the new investments.
14. In early 2011, Iran will again cut-off the Natural Gas flow again due to excessive needs of her own domestic market for at least 1-month. Russians will increase capacity in the Blue Stream for a premium as usual.
15. HEPP investments and dam construction actives will be increased on the small beautiful creeks on the highlands of Eastern Black Sea coast. Our high tempered Black Sea coast citizens will not be so pleased with the outcome.
16. Our local NGO Do not touch my Creek will have rise in public appearance with unconventional opposition/ reaction procedures.
17. Local TV programs will be increased over the Ilisu Dam. All these programs will have Tigris pasture image in the background accompanied with the sheep and pathetic background music. Everyone will memorize these photographs of sheep and the ruins.
18. Afsin Elbistan A power plant Units 3-4 rehabilitation will be tendered. There will be not sufficient participation and in the end it will be cancelled again. Tender for new Afsin Elbistan C-E units will be released. Due to excessive financial risks not bankable, participation will be limited and the tender will be cancelled again because of high prices.
19. Rapid privatization could be realized. Soma/ CAN/ Hamidabad/ SeyitOmer local lignite/ coal fired thermal power plants will be sold / privatized.
20. Ladies of Straw Mountain will react to wind power plants in their Samandag region. No one will listen to them. EIA report will not be needed. There will be no land, slope, hill left without wind towers.
21. Wind power plant investments in Cesme Peninsula will continue till the end of this year. Energy Transmission problems will be of high concern.
22. Local production of Wind power plants will continue. JV news will increase, for the smallest power generation not less than 3 MW, Prototypes will be displayed with public inaugurations.
23. Yenikoy / Kangal TPP rehabilitations will be completed. Foreign OEM companies, who got contracts without competitive tendering, will have good earnings compared to the work that they spent. "Black Coal / Black Energy" court investigations/ prosecutions may start.
24. Antalya 1150 MWe CCPP is in operation. Feasibilities for additional 2600 MWe will be initiated. Since the plant cooling system will consume huge amount of drinking water, there will be extreme water shortage in the region in summer time. Investment expansion is foreseen to triple the capacity. People of the province will understand the seriousness of the situation soon.
25. New 900 MW CCPP is completed in Bandirma. Preliminary design works for the new gas fired 1000 MWe additional capacity second plant is initiated. Bandirma will have domestic / foreign investor invasion for TPP, CPP, RES, HES, GES investments, and agricultural land will be narrowed.
26. Local companies that sell their capital equity shares to foreigners will face excessive / unnecessary expenditures in foreign engineering/ foreign equipment. Foreign partners will purchase only from their own home countries with expensive OEM costs. Ultimately, because of excessive unnecessary costs, locals will feel the need reconsideration of the contracts with their JV foreign partners.
27. The set up for new thermal power plants in unexploited local coal regions in auctions will result in a kind of absence. Only Adana Tufanbeyli 450 MWe TPP is contracted. The search for new solutions on this issue will be in the agenda again in the second half of the year.
28. CCPP investments will continue in Samsun province based on Natural gas firing due to Blue Stream. However Energy transmission will have overcapacity difficulties. Since Each and every incentive/ every good intention are abused with extreme care, therefore political power is expected to be reluctant to issue incentives to renewable energy.
29. Solar thermal power plants will appear in inland Anatolia i.e. Konya Plato where agriculture is not so profitable. Local production means will be investigated. In the end, solar panels from China will dominate the local market since they are cheaper than those that manufactured in local industrial zones.
30. De-grading due to excessive wear and tear in Chinese made local thermal power plants will emerge. Early rehabilitation requirements will start. Cheap Chinese companies will get rehab and long-term operation contracts in the local market. Local unemployment will get increased. There will be difficulties in upcoming general election polls.
31. Distribution Privatizations is now almost complete in 2010. Almost all public distribution systems are privatized. Privatization Price is pass-through cost item to retail consumers.
32. Ministry of Environment will approve incoming EIA applications with little worry over local NGO reactions or any scrutiny to the environmental hazards of the new investments due to ever increasing concern over upcoming energy shortage. However upcoming General elections may require policy change.
33. Local energy markets regulatory agency will continue to release licenses to those who know or dont know the technology, those who have financial capability or those who do not have, but to all those who complete the necessary forms.
34. Agency will ask unreasonable number of more new staff due to ever getting work load. Market scrutiny/auditing will be tendered to private / foreign audit companies.
35. Public Agency will start to complain that the new building is too small for ever increasing staff. They will investigate new land purchase in Golbası County to move.
36. Medium age of Board members will be much more reduced in Public Agencies. New university graduates will be assigned as Board members, provided that they have taken top grades in Thermodynamics.
37. Investors will have investment licenses all expired soon. Renewable energy entrepreneurs will not be able to sell their licenses. The negotiation traffic will get increased in the halls of the Agency.
38. Since Ministry of Environment accepts all incoming EIA applications without serious scrutiny, local NGO reactions and court applications/ and unconventional opposition methods will be alarmingly increased.
39. Anyhow upcoming General elections may require all new energy policy changes.
Source : Turkish Weekly
Energy analyst
In this op-ed, I aim to make forecast in our local energy markets in the New Year 2011. As you know, economy and business are governed by expectations. Market expectations are important in the economic forecasts as well as investments. At this time, there are many economic forecasts made by the newspaper columnists however as we all see there are almost none in energy markets. So within my capacity, I tried to outline a draft forecast albeit maybe somewhat irrational/ unfair for the New Year. Here are my predictions and expectations for the New Year 2011;
1. As year ends, experienced senior GMs of public enterprises will be promoted to upper consultancy posts, and then transferred to upper posts of private enterprise boards. New arrivals to those vacated posts will consume the remaining time rest of the year to get education necessary for the new posts they got; hence they will not take any initiative.
2. World Bank and IMF delegations will have more visits to our Energy Ministry, Energy Regulatory Board, State Planning Organization, and Business Associations. Smiling faces will appear in the local media.
3. Ministry of Energy will be looking for new projects to follow without considering that any initiative in energy sector gets its response in 10 year time in future. We all know that there is no fast solution.
4. Newspaper columnists will continue to write ridiculous articles on energy business and continue to make confusions in Volt/Watt, MWe/ MegaByte.
5. Electrical Energy Market Law Nr. 4628 will be changed again. Some Clauses will be deleted. Some new Clauses will be inserted before general elections in July 2011.
6. Akkuyu Nuclear Power plant contract which was a sort of I did it my way scheme is signed with the Russians between government to government agreements. Ground breaking ceremony at site will be held soon.
7. Location search for new nuclear power plants will be moved from hot waters of Mediterranean to Black Sea coast. New options will emerge in Igneada and Hopa since their local reactions would be expected less.
8. Nuclear technology education in Hacettepe and Istanbul Technical University will lead the national curriculum with their new MSc and PhD programs. METU will stay behind and continue to say "This subject is not on our agenda".
9. Local investors have initiated to build new thermal power plants (2x(2x660) MWe) in Amasra firing "indigenous coal" where we all know that there is no sufficient amount of local coal to run the power plants in the long term. They will soon try to switch to imported coal option. People and NGOs of Amasra reacted to thermal power plants in 2010. Amasra CED is cancelled. Project is later moved to Filyos valley which is 25 km towards west.
10. Natural Gas bill will be completed. Pipeline public company will extend a portion of the contract. Termination of the public natural gas monopoly and market dominance is long-term wishful thinking.
11. Black Sea offshore drilling is initiated. At least once every month, we shall read "Large quantities of Gas/Petrol found, sufficient for local consumption" in the news media.
12. Those who know and those who do not know, those who are capable and not capable, will all apply to get investment license to construct new imported coal firing thermal power plants on the shores of Iskenderun Bay. Public will react to such excessive crowd with unconventional opposition methods. Unconventional egg throwing will be nasty, sad but common reaction nowadays.
13. People and NGOs of Iskenderun, Payas, Dortyol counties will stand up for serious environmental concerns on new excessive number of imported coal firing thermal power plants. Other than environmental concerns, local people will feel that they have all the legal rights to block through local courts since there will be neither participation of local employment nor any local engineering in the new investments.
14. In early 2011, Iran will again cut-off the Natural Gas flow again due to excessive needs of her own domestic market for at least 1-month. Russians will increase capacity in the Blue Stream for a premium as usual.
15. HEPP investments and dam construction actives will be increased on the small beautiful creeks on the highlands of Eastern Black Sea coast. Our high tempered Black Sea coast citizens will not be so pleased with the outcome.
16. Our local NGO Do not touch my Creek will have rise in public appearance with unconventional opposition/ reaction procedures.
17. Local TV programs will be increased over the Ilisu Dam. All these programs will have Tigris pasture image in the background accompanied with the sheep and pathetic background music. Everyone will memorize these photographs of sheep and the ruins.
18. Afsin Elbistan A power plant Units 3-4 rehabilitation will be tendered. There will be not sufficient participation and in the end it will be cancelled again. Tender for new Afsin Elbistan C-E units will be released. Due to excessive financial risks not bankable, participation will be limited and the tender will be cancelled again because of high prices.
19. Rapid privatization could be realized. Soma/ CAN/ Hamidabad/ SeyitOmer local lignite/ coal fired thermal power plants will be sold / privatized.
20. Ladies of Straw Mountain will react to wind power plants in their Samandag region. No one will listen to them. EIA report will not be needed. There will be no land, slope, hill left without wind towers.
21. Wind power plant investments in Cesme Peninsula will continue till the end of this year. Energy Transmission problems will be of high concern.
22. Local production of Wind power plants will continue. JV news will increase, for the smallest power generation not less than 3 MW, Prototypes will be displayed with public inaugurations.
23. Yenikoy / Kangal TPP rehabilitations will be completed. Foreign OEM companies, who got contracts without competitive tendering, will have good earnings compared to the work that they spent. "Black Coal / Black Energy" court investigations/ prosecutions may start.
24. Antalya 1150 MWe CCPP is in operation. Feasibilities for additional 2600 MWe will be initiated. Since the plant cooling system will consume huge amount of drinking water, there will be extreme water shortage in the region in summer time. Investment expansion is foreseen to triple the capacity. People of the province will understand the seriousness of the situation soon.
25. New 900 MW CCPP is completed in Bandirma. Preliminary design works for the new gas fired 1000 MWe additional capacity second plant is initiated. Bandirma will have domestic / foreign investor invasion for TPP, CPP, RES, HES, GES investments, and agricultural land will be narrowed.
26. Local companies that sell their capital equity shares to foreigners will face excessive / unnecessary expenditures in foreign engineering/ foreign equipment. Foreign partners will purchase only from their own home countries with expensive OEM costs. Ultimately, because of excessive unnecessary costs, locals will feel the need reconsideration of the contracts with their JV foreign partners.
27. The set up for new thermal power plants in unexploited local coal regions in auctions will result in a kind of absence. Only Adana Tufanbeyli 450 MWe TPP is contracted. The search for new solutions on this issue will be in the agenda again in the second half of the year.
28. CCPP investments will continue in Samsun province based on Natural gas firing due to Blue Stream. However Energy transmission will have overcapacity difficulties. Since Each and every incentive/ every good intention are abused with extreme care, therefore political power is expected to be reluctant to issue incentives to renewable energy.
29. Solar thermal power plants will appear in inland Anatolia i.e. Konya Plato where agriculture is not so profitable. Local production means will be investigated. In the end, solar panels from China will dominate the local market since they are cheaper than those that manufactured in local industrial zones.
30. De-grading due to excessive wear and tear in Chinese made local thermal power plants will emerge. Early rehabilitation requirements will start. Cheap Chinese companies will get rehab and long-term operation contracts in the local market. Local unemployment will get increased. There will be difficulties in upcoming general election polls.
31. Distribution Privatizations is now almost complete in 2010. Almost all public distribution systems are privatized. Privatization Price is pass-through cost item to retail consumers.
32. Ministry of Environment will approve incoming EIA applications with little worry over local NGO reactions or any scrutiny to the environmental hazards of the new investments due to ever increasing concern over upcoming energy shortage. However upcoming General elections may require policy change.
33. Local energy markets regulatory agency will continue to release licenses to those who know or dont know the technology, those who have financial capability or those who do not have, but to all those who complete the necessary forms.
34. Agency will ask unreasonable number of more new staff due to ever getting work load. Market scrutiny/auditing will be tendered to private / foreign audit companies.
35. Public Agency will start to complain that the new building is too small for ever increasing staff. They will investigate new land purchase in Golbası County to move.
36. Medium age of Board members will be much more reduced in Public Agencies. New university graduates will be assigned as Board members, provided that they have taken top grades in Thermodynamics.
37. Investors will have investment licenses all expired soon. Renewable energy entrepreneurs will not be able to sell their licenses. The negotiation traffic will get increased in the halls of the Agency.
38. Since Ministry of Environment accepts all incoming EIA applications without serious scrutiny, local NGO reactions and court applications/ and unconventional opposition methods will be alarmingly increased.
39. Anyhow upcoming General elections may require all new energy policy changes.
Source : Turkish Weekly
Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010
Πετρέλαιο στο Αιγαίο:Οικονομική "ευλογία" ή "κατάρα";
Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΠΑΠΑΡΙΣΗ
Συχνά διαβάζουμε άρθρα ή βλέπουμε εκπομπές με θέμα την ύπαρξη ή μη κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο. Δεν κατανοώ αυτήν την πρεμούρα, αλλά ομολογώ ότι με έπεισαν. Το λένε άλλωστε και οι μελέτες που έγιναν για το σκοπό αυτό, οι οποίες λένε όμως και κάτι άλλο. Οι περιοχές που βρίσκονται οι πετρελαιοφόροι ορίζοντες (ανατολικά της Θάσου, Ικαρία, Καστελόριζο κλπ) συμπίπτουν με τις αποκαλούμενες από την Τουρκία «γκρίζες ζώνες». Με το ίδιο σκεπτικό… η Τουρκία απειλεί ότι θεωρεί ως αιτία πολέμου «casus belli», την ενδεχόμενη χρήση του αναφαίρετου δικαιώματος της επέκτασης των χωρικών μας υδάτων μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια (Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας), παρότι αυτή το έχει πράξει από το 1964 στον Εύξεινο Πόντο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ποιος όμως θα κερδίσει τελικά από την ανακίνηση του θέματος στη δύσκολη αυτή οικονομική συγκυρία για τη χώρα μας και από τυχόν εξόρυξη πετρελαίου στο Αιγαίο;
• Οι εταιρείες εξόρυξης πετρελαίου της Αμερικής ή της Γαλλίας ή της Ρωσίας ή του Καναδά, σίγουρα. Λέγεται ότι η «πίτα» ανέρχεται σε αρκετά τρισεκατομμύρια ευρώ!!!
• Η Τουρκία, ακόμα πιο σίγουρα γιατί αν ήταν να εξορύξουμε πετρέλαιο μόνοι μας θα το είχαμε κάνει χρόνια πριν. Ο Τούρκος πρωθυπουργός ζητά πλέον καθαρά συνεκμετάλλευση του μαύρου χρυσού. Κάπως έτσι θα «λύνονταν» με πολιτικό – ειρηνικό τρόπο το θέμα των χωρικών υδάτων και της υφαλοκρηπίδας. Άραγε, τι σκοπό είχε η επίσκεψη του πρωθυπουργού μας στη γείτονα χώρα τρεις μόλις μέρες μετά τις εκλογές και η ανταπόδοση του Τούρκου ομολόγου του στα μέσα Μαΐου με δέκα!!! υπουργούς και δεκάδες επιχειρηματίες;
• Η Ελλάδα και οι Έλληνες, μάλλον όχι. Τι κερδίσαμε από την εξόρυξη του πετρελαίου στον Πρίνο και στη Νότια Καβάλα; Πήγε καλύτερα η οικονομία μας; Φυσικά όχι, αφού βρισκόμαστε στα πρόθυρα της πτώχευσης. Μειώθηκε η τιμή της βενζίνης; Όχι μόνο δε μειώθηκε αλλά σε λίγα χρόνια η τιμή της εκτοξεύθηκε και κατέκτησε την πρωτιά στην Ευρώπη.
• Το πιο σίγουρο είναι ότι θα κερδίσουν όλοι κι εμείς ελάχιστα. Θα ήθελα όμως να αναλογιστούμε και κάτι άλλο. Μήπως υπάρχει περίπτωση και να χάσουμε; Οι Ηνωμένες Πολιτείες με την τεράστια τεχνολογία που διαθέτουν βίωσαν πρόσφατα τη μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή που αντιμετώπισαν ποτέ. Τι θα γίνει το Αιγαίο Πέλαγος αν έχουμε ένα ατύχημα σαν αυτό που έγινε στον κόλπο του Μεξικού με το δεδομένο μάλιστα ότι το Αιγαίο είναι μια κλειστή θάλασσα και ότι βρισκόμαστε και σε μια περιοχή με έντονη σεισμική δραστηριότητα; Δεν χρειάζεται και μεγάλη φαντασία. Αιγαίο Πέλαγος, τουρισμός (η βαριά μας βιομηχανία), αλιεία (όση απέμεινε), τα μπάνια του λαού (ευτυχώς έχουμε κι αυτά), Ελλάδα και Ελληνισμός … θα μπουν σε μεγάλες περιπέτειες. Τι είναι η σημερινή οικονομική και κοινωνική κρίση; Τότε να δεις…
Αν δεν είχαμε εναλλακτική πρόταση θα ‘λεγα, …ας το διακινδυνεύσουμε. Υπάρχει όμως. Έχουμε ένα από τα καλύτερα «οικόπεδα» του κόσμου. Άγιος και ευλογημένος τόπος, η Ελλάδα. Έχει τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα, που είναι ο ήλιος, η θάλασσα, το κλίμα, το υπέδαφος, ο αέρας, τα 3.600 νησιά και οι κάτοικοι της που είναι άνθρωποι ευφυείς, προσαρμοστικοί και επινοητικοί. Ας ασχοληθούμε λοιπόν με:
• Την ηλιακή ενέργεια, καθώς ένα φωτοβολταϊκό σύστημα στην Ελλάδα έχει μέση ετήσια απόδοση 1.200 έως 1.900 KWH ανά τετραγωνικό μέτρο, ενώ στη Γερμανία μόλις 700 έως 1.200 KWH. Αν λάβουμε υπόψη ότι κάθε παραγόμενη KWH αποτρέπει την έκλυση 1 Kg CO2 στην ατμόσφαιρα, το κέρδος είναι διπλό.
• Τη γεωθερμική ενέργεια, όπου υπάρχουν τεράστια περιθώρια ανάπτυξης για παραγωγή θερμικής και ηλεκτρικής ενέργειας σε προσιτά μάλιστα βάθη άρα και μικρότερου κόστους εγκατάστασης.
• Την αιολική ενέργεια, όταν επιλύσουμε θέματα γραφειοκρατίας και περιβαλλοντικού λαϊκισμού (με επιχειρήματα του τύπου, οι ανεμογεννήτριες θα μουγκρίζουν διαρκώς, επηρεάζεται η σεξουαλικότητα και η ερωτική διάθεση, οι αγελάδες δε θα κατεβάζουν γάλα, διαταράσσεται η προσευχή των μοναχών κλπ), που έχουν μπλοκάρει επενδύσεις πολλών δις ευρώ σε αιολικά πάρκα.
• Τον τουρισμό, τη βαριά μας βιομηχανία, αρκεί να μην διώχνουμε εμείς οι ίδιοι τους τουρίστες, όπως κάνουμε συνήθως π.χ. με τα κρουαζιερόπλοια στον Πειραιά από τους απεργούς της ΠΝΟ.
• Τη ναυτιλία μας, που ως γνωστόν ήταν και είναι η δύναμη της Ελλάδος και το έχει αποδείξει διαχρονικά. Η Ελληνική Ναυτιλία, εισφέρει στην χώρα περισσότερο συνάλλαγμα ακόμα και από αυτό του Ελληνικού Τουρισμού. Και η παρούσα κυβέρνηση μη δυνάμενη να ξεκολλήσει από την αποτυχημένη ιδεολογία της στην αρχή κατήργησε το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και μόνον αφού κατάλαβε το τεράστιο λάθος που διέπραξε προέβη στην επανασύσταση του με άλλο όνομα «Υπουργείο Θαλάσσιων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας».
• Την ευλογημένη Ελληνική γη, αρκεί οι αγρότες μας και οι κτηνοτρόφοι μας να σταματήσουν να επιδιώκουν να ζουν μόνο με τις επιδοτήσεις αλλά με την παραγωγή τους. Μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος για να ζήσει δε χρειάζεται μετοχές, ομόλογα, αυτοκίνητα και κινητά αλλά φαγητό και νερό. Και κάποια στιγμή με την οικολογική καταστροφή που συντελείται (κυρίως από τις λεγόμενες πλούσιες χώρες) και την κλιματική αλλαγή που συνεχώς επιταχύνεται, όποιος διαθέτει τα αγαθά αυτά αυτός θα είναι και ο μοναδικός πλούσιος.
Source : OnAlert.gr
Συχνά διαβάζουμε άρθρα ή βλέπουμε εκπομπές με θέμα την ύπαρξη ή μη κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο. Δεν κατανοώ αυτήν την πρεμούρα, αλλά ομολογώ ότι με έπεισαν. Το λένε άλλωστε και οι μελέτες που έγιναν για το σκοπό αυτό, οι οποίες λένε όμως και κάτι άλλο. Οι περιοχές που βρίσκονται οι πετρελαιοφόροι ορίζοντες (ανατολικά της Θάσου, Ικαρία, Καστελόριζο κλπ) συμπίπτουν με τις αποκαλούμενες από την Τουρκία «γκρίζες ζώνες». Με το ίδιο σκεπτικό… η Τουρκία απειλεί ότι θεωρεί ως αιτία πολέμου «casus belli», την ενδεχόμενη χρήση του αναφαίρετου δικαιώματος της επέκτασης των χωρικών μας υδάτων μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια (Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας), παρότι αυτή το έχει πράξει από το 1964 στον Εύξεινο Πόντο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ποιος όμως θα κερδίσει τελικά από την ανακίνηση του θέματος στη δύσκολη αυτή οικονομική συγκυρία για τη χώρα μας και από τυχόν εξόρυξη πετρελαίου στο Αιγαίο;
• Οι εταιρείες εξόρυξης πετρελαίου της Αμερικής ή της Γαλλίας ή της Ρωσίας ή του Καναδά, σίγουρα. Λέγεται ότι η «πίτα» ανέρχεται σε αρκετά τρισεκατομμύρια ευρώ!!!
• Η Τουρκία, ακόμα πιο σίγουρα γιατί αν ήταν να εξορύξουμε πετρέλαιο μόνοι μας θα το είχαμε κάνει χρόνια πριν. Ο Τούρκος πρωθυπουργός ζητά πλέον καθαρά συνεκμετάλλευση του μαύρου χρυσού. Κάπως έτσι θα «λύνονταν» με πολιτικό – ειρηνικό τρόπο το θέμα των χωρικών υδάτων και της υφαλοκρηπίδας. Άραγε, τι σκοπό είχε η επίσκεψη του πρωθυπουργού μας στη γείτονα χώρα τρεις μόλις μέρες μετά τις εκλογές και η ανταπόδοση του Τούρκου ομολόγου του στα μέσα Μαΐου με δέκα!!! υπουργούς και δεκάδες επιχειρηματίες;
• Η Ελλάδα και οι Έλληνες, μάλλον όχι. Τι κερδίσαμε από την εξόρυξη του πετρελαίου στον Πρίνο και στη Νότια Καβάλα; Πήγε καλύτερα η οικονομία μας; Φυσικά όχι, αφού βρισκόμαστε στα πρόθυρα της πτώχευσης. Μειώθηκε η τιμή της βενζίνης; Όχι μόνο δε μειώθηκε αλλά σε λίγα χρόνια η τιμή της εκτοξεύθηκε και κατέκτησε την πρωτιά στην Ευρώπη.
• Το πιο σίγουρο είναι ότι θα κερδίσουν όλοι κι εμείς ελάχιστα. Θα ήθελα όμως να αναλογιστούμε και κάτι άλλο. Μήπως υπάρχει περίπτωση και να χάσουμε; Οι Ηνωμένες Πολιτείες με την τεράστια τεχνολογία που διαθέτουν βίωσαν πρόσφατα τη μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή που αντιμετώπισαν ποτέ. Τι θα γίνει το Αιγαίο Πέλαγος αν έχουμε ένα ατύχημα σαν αυτό που έγινε στον κόλπο του Μεξικού με το δεδομένο μάλιστα ότι το Αιγαίο είναι μια κλειστή θάλασσα και ότι βρισκόμαστε και σε μια περιοχή με έντονη σεισμική δραστηριότητα; Δεν χρειάζεται και μεγάλη φαντασία. Αιγαίο Πέλαγος, τουρισμός (η βαριά μας βιομηχανία), αλιεία (όση απέμεινε), τα μπάνια του λαού (ευτυχώς έχουμε κι αυτά), Ελλάδα και Ελληνισμός … θα μπουν σε μεγάλες περιπέτειες. Τι είναι η σημερινή οικονομική και κοινωνική κρίση; Τότε να δεις…
Αν δεν είχαμε εναλλακτική πρόταση θα ‘λεγα, …ας το διακινδυνεύσουμε. Υπάρχει όμως. Έχουμε ένα από τα καλύτερα «οικόπεδα» του κόσμου. Άγιος και ευλογημένος τόπος, η Ελλάδα. Έχει τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα, που είναι ο ήλιος, η θάλασσα, το κλίμα, το υπέδαφος, ο αέρας, τα 3.600 νησιά και οι κάτοικοι της που είναι άνθρωποι ευφυείς, προσαρμοστικοί και επινοητικοί. Ας ασχοληθούμε λοιπόν με:
• Την ηλιακή ενέργεια, καθώς ένα φωτοβολταϊκό σύστημα στην Ελλάδα έχει μέση ετήσια απόδοση 1.200 έως 1.900 KWH ανά τετραγωνικό μέτρο, ενώ στη Γερμανία μόλις 700 έως 1.200 KWH. Αν λάβουμε υπόψη ότι κάθε παραγόμενη KWH αποτρέπει την έκλυση 1 Kg CO2 στην ατμόσφαιρα, το κέρδος είναι διπλό.
• Τη γεωθερμική ενέργεια, όπου υπάρχουν τεράστια περιθώρια ανάπτυξης για παραγωγή θερμικής και ηλεκτρικής ενέργειας σε προσιτά μάλιστα βάθη άρα και μικρότερου κόστους εγκατάστασης.
• Την αιολική ενέργεια, όταν επιλύσουμε θέματα γραφειοκρατίας και περιβαλλοντικού λαϊκισμού (με επιχειρήματα του τύπου, οι ανεμογεννήτριες θα μουγκρίζουν διαρκώς, επηρεάζεται η σεξουαλικότητα και η ερωτική διάθεση, οι αγελάδες δε θα κατεβάζουν γάλα, διαταράσσεται η προσευχή των μοναχών κλπ), που έχουν μπλοκάρει επενδύσεις πολλών δις ευρώ σε αιολικά πάρκα.
• Τον τουρισμό, τη βαριά μας βιομηχανία, αρκεί να μην διώχνουμε εμείς οι ίδιοι τους τουρίστες, όπως κάνουμε συνήθως π.χ. με τα κρουαζιερόπλοια στον Πειραιά από τους απεργούς της ΠΝΟ.
• Τη ναυτιλία μας, που ως γνωστόν ήταν και είναι η δύναμη της Ελλάδος και το έχει αποδείξει διαχρονικά. Η Ελληνική Ναυτιλία, εισφέρει στην χώρα περισσότερο συνάλλαγμα ακόμα και από αυτό του Ελληνικού Τουρισμού. Και η παρούσα κυβέρνηση μη δυνάμενη να ξεκολλήσει από την αποτυχημένη ιδεολογία της στην αρχή κατήργησε το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και μόνον αφού κατάλαβε το τεράστιο λάθος που διέπραξε προέβη στην επανασύσταση του με άλλο όνομα «Υπουργείο Θαλάσσιων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας».
• Την ευλογημένη Ελληνική γη, αρκεί οι αγρότες μας και οι κτηνοτρόφοι μας να σταματήσουν να επιδιώκουν να ζουν μόνο με τις επιδοτήσεις αλλά με την παραγωγή τους. Μην ξεχνάμε ότι ο άνθρωπος για να ζήσει δε χρειάζεται μετοχές, ομόλογα, αυτοκίνητα και κινητά αλλά φαγητό και νερό. Και κάποια στιγμή με την οικολογική καταστροφή που συντελείται (κυρίως από τις λεγόμενες πλούσιες χώρες) και την κλιματική αλλαγή που συνεχώς επιταχύνεται, όποιος διαθέτει τα αγαθά αυτά αυτός θα είναι και ο μοναδικός πλούσιος.
Source : OnAlert.gr
Γεωστρατηγική Γερμανίας
Στο δίλημμα ευρωπαϊκή Γερμανία ή γερμανική Ευρώπη καλείται να απαντήσει το Βερολίνο, καθώς η κρίση χρέους βυθίζει όλο και βαθύτερα χώρες-μέλη της «ευρωπαϊκής περιφέρειας».
Ιστορικό ερώτημα, που είχε τεθεί από τους Φρανσουά Μιτεράν και Ζακ Ντελόρτην περίοδο όπου διαπιστωνόταν η αυτάρκεια της γερμανικής οικονομίας και η Βόννη (τότε πρωτεύουσα της Δυτικής Γερμανίας)... λοξοκοίταζε προς ανατολάς και προς τη Μόσχα.
Λογική η οποία αργότερα απασχόλησε και τον οικονομικό σύμβουλο του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου.
Η έλευση την προηγούμενη εβδομάδα του Στρος-Καν στην Ευρώπη και στην Αθήνα... συνέπεσε με αναζωπύρωση της αντιπαράθεσης για το ενδεχόμενο έκδοσης ευρωομολόγου, προοπτική την οποία αντιμάχεται η γερμανική πλευρά. Παράλληλα, η νέα άνοδος του χρυσού (στα 1.420 δολάρια στις 6 - 7/12) επανέφερε ανησυχίες για ακόμη έναν γύρο κάμψης του δολαρίου έναντι του ευρώ.
Όμως, τις τελευταίες εβδομάδες όλο και πληθαίνουν δημοσιεύματα που αναφέρονται στη διαφαινόμενη μετατόπιση του γεωπολιτικού ενδιαφέροντος της Γερμανίας, το οποίο θεωρείται από Γερμανούς αρθρογράφους, απόρροια των εξελίξεων και της νέας κατάστασης που διαμορφώνεται στην ευρύτερη περιοχή της Ευρασίας.
Ξένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι σχετίζεται με την ανάδειξη πόλων ισχύος όπως η Ρωσία, η Κίνα αλλά και υπολογίσιμων περιφερειακών παικτών, σε σημείο ώστε ορισμένοι να αναφέρονται σε... ξεπερασμένη Ε.Ε. και ΕΚΤ.
Αποτελεί κοινή εκτίμηση πως οι γερμανικές εξαγωγές ενισχύθηκαν την τελευταία εξαετία - επταετία κερδίζοντας μερίδια μέσα στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά. Όπως επίσης το γεγονός ότι η γερμανική οικονομία μεγεθύνθηκε από τον περιορισμό της ιταλικής ή της ισπανικής, δηλαδή των προβληματικών πλέον χωρών-μελών του «Νότου».
Οι εξαγωγές αυτοκινήτων της Γερμανίας ενισχύθηκαν έως και 35% την τριετία 2002 - 2004 και 25% τη διετία 2005 - 2006, καθώς η ένταξη της λιρέτας στο ευρώ επιβάρυνε δραματικά το κόστος παραγωγής - αγοράς της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας.
Κάτι ανάλογο συνέβη με την ένταξη της ισπανικής πεσέτας στο κοινό νόμισμα, που κατέστησελιγότερο ανταγωνιστικά τα προϊόντα της Ιβηρικής στην εσωτερική αγορά της ευρωζώνης.
Ακόμη και σήμερα, Γερμανοί αρθρογράφοι παραδέχονται πως η πρωτοκαθεδρία της γερμανικής βιομηχανίας επιτεύχθηκε σε βάρος κυρίως των κρατών της «περιφέρειας», τα οποία λόγω ασθενέστερου νομίσματος εντάσσονταν με συγκριτικό μειονέκτημα έναντι του γερμανικού μάρκου.
Γι’ αυτό ευθύνεται, σύμφωνα πάντα με την εκτίμηση ξένων αναλυτών, η μη πρόβλεψη από τον Ζακ Ντελόρ (και την τότε ηγετική ομάδα της Ε.Ε.) εναλλακτικής διεξόδου σε περίπτωση όπου επιβαρυνόταν δραματικά η οικονομική κατάσταση διεθνώς.
Θυμίζουν δε χαρακτηριστικά πως όταν τέθηκε στον κ. Ντελόρ το θέμα στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συντάγματος ο επίτροπος είχε απαντήσει: «...Αυτό είναι το πλαίσιο, δεν υπάρχει άλλο. Δεν υπάρχει Plan B».
Η κρίση φανερώνει -από τις αρχές του 2008- τις εγγενείς αδυναμίες της ευρωζώνης, τη... διαλυτική δράση του ευρώ (που υποτίθεται πως θα ένωνε τις οικονομίες), το πρόβλημα του χρέους που «ερημώνει» για τις επόμενες δεκαετίες την ευρωπαϊκή ενδοχώρα.
Τι λένε τα γερμανικά ΜΜΕ...
Έγκυρα μέσα («Frankfurter Allgemeine», «Der Spiegel» κ.ά.) αφιερώνουν πλέον πολύ χώρο για την προβολή θεμάτων σχετικά με τα στρατηγικά συμφέροντα του Βερολίνου, που αποκλίνουν σταθερά από αυτά της «ευρωπαϊκής περιφέρειας», της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τη μορφή την οποία έχει σήμερα.
Και συγκλίνουν περισσότερο στα συμφέροντα της «Ανατολής», ζωτικός χώρος όπου ως αγορές και ως γεωστρατηγικοί παίκτες έχουν να προσφέρουν πολύ περισσότερα στο γερμανικό κεφάλαιο και στη διπλωματία. Οικονομικά, ενεργειακά, πολιτικά και διπλωματικά συμφέροντα της Γερμανίας φέρνουν όλο και κοντύτερα, όλο και ανατολικότερα, την ισχυρότερη οικονομία της ευρωζώνης.
Βέβαια, το... φλερτ των Γερμανών προς ανατολάς δεν είναι καινούργιο. Αντιθέτως, έχει τις ρίζες του στην εποχή του Βίσμαρκ και στον σχεδιασμό της γερμανικής αυτοκρατορίας το 1871. Φαίνεται όμως πως αναβιώνει εσχάτως με αίτιο την ιστορική φιλοδοξία της Γερμανίας και αφορμή την οικονομική κρίση.
Η διαπίστωση πως τα γερμανικά συμφέροντα δεν έχουν πλέον να κερδίσουν και πολλά από μία παραπαίουσα Ευρωπαϊκή Ένωση ενισχύει τις φυγόκεντρες δυνάμεις στο εσωτερικό της ευρωζώνης. Αυτό εξηγεί τις... φωνές και τις προτάσεις που διατυπώνονται για ευρώ λίγων ισχυρών οικονομιών (αλλά με τη γερμανική να έχει τον κυρίαρχο ρόλο), για γερμανοευρώ (μία ζώνη χωρών όπως Γερμανία - Benelux - Αυστρία και πιθανόν κάποιων σκανδιναβικών).
Όμως και σε αυτά τα σενάρια - σχέδια η άμεση στόχευση του Βερολίνου τείνει προς τη Μόσχα και εσχάτως προς το Πεκίνο. Ίσως και να μην είναι τυχαίο πως η Γερμανία και η Ρωσία είναι οι μόνες χώρες της ηπείρου που θα μπορούσαν να υπάρξουν αυτοδύναμα ως ισχυρές οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις τα επόμενα χρόνια.
Οπότε και θα γίνεται όλο και εμφανέστερη η μετατόπιση των γεωπολιτικών συμφερόντων προςτην «καρδιά της Ευρασίας», εκεί όπου βρίσκεται το κέντρο του ενεργειακού ενδιαφέροντος (ευρύτερη περιοχή της Κασπίας). Πρόκειται για την περίφημη ζώνη που ο Nikolas Spykam είχε ονομάσει RimLand και η οποία, κατά την εκτίμηση ιστορικών μελετητών (ενδεικτική η περίπτωση του Halford MacKinder), είναι «η περιοχή-κλειδί για την παγκόσμια ισορροπία και κρίσιμη για τη διατήρηση της παγκόσμιας ισορροπίας δυνάμεων».
Όσο περνά ο καιρός και βαθαίνει η κρίση στην «ευρωπαϊκή περιφέρεια», ενισχύεται η πεποίθηση Γερμανών μελετητών πως η Ε.Ε. με την τωρινή μορφή έχει κάνει τον κύκλο της και οι νέες αγορές που θα μπορούσαν να στηρίξουν τις γερμανικές εξαγωγές είναι η ρωσική, η κινεζική, οι αναδυόμενες ισχυρών περιφερειακών παικτών. Και τα νέα γερμανικά συμφέροντα δεν φαίνεται να συμβαδίζουν με ένα όλο και πιο αδύναμο, μη ελκυστικό και προβληματικό ευρώ.
EURO2DAY
Ιστορικό ερώτημα, που είχε τεθεί από τους Φρανσουά Μιτεράν και Ζακ Ντελόρτην περίοδο όπου διαπιστωνόταν η αυτάρκεια της γερμανικής οικονομίας και η Βόννη (τότε πρωτεύουσα της Δυτικής Γερμανίας)... λοξοκοίταζε προς ανατολάς και προς τη Μόσχα.
Λογική η οποία αργότερα απασχόλησε και τον οικονομικό σύμβουλο του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου.
Η έλευση την προηγούμενη εβδομάδα του Στρος-Καν στην Ευρώπη και στην Αθήνα... συνέπεσε με αναζωπύρωση της αντιπαράθεσης για το ενδεχόμενο έκδοσης ευρωομολόγου, προοπτική την οποία αντιμάχεται η γερμανική πλευρά. Παράλληλα, η νέα άνοδος του χρυσού (στα 1.420 δολάρια στις 6 - 7/12) επανέφερε ανησυχίες για ακόμη έναν γύρο κάμψης του δολαρίου έναντι του ευρώ.
Όμως, τις τελευταίες εβδομάδες όλο και πληθαίνουν δημοσιεύματα που αναφέρονται στη διαφαινόμενη μετατόπιση του γεωπολιτικού ενδιαφέροντος της Γερμανίας, το οποίο θεωρείται από Γερμανούς αρθρογράφους, απόρροια των εξελίξεων και της νέας κατάστασης που διαμορφώνεται στην ευρύτερη περιοχή της Ευρασίας.
Ξένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι σχετίζεται με την ανάδειξη πόλων ισχύος όπως η Ρωσία, η Κίνα αλλά και υπολογίσιμων περιφερειακών παικτών, σε σημείο ώστε ορισμένοι να αναφέρονται σε... ξεπερασμένη Ε.Ε. και ΕΚΤ.
Αποτελεί κοινή εκτίμηση πως οι γερμανικές εξαγωγές ενισχύθηκαν την τελευταία εξαετία - επταετία κερδίζοντας μερίδια μέσα στην ενιαία ευρωπαϊκή αγορά. Όπως επίσης το γεγονός ότι η γερμανική οικονομία μεγεθύνθηκε από τον περιορισμό της ιταλικής ή της ισπανικής, δηλαδή των προβληματικών πλέον χωρών-μελών του «Νότου».
Οι εξαγωγές αυτοκινήτων της Γερμανίας ενισχύθηκαν έως και 35% την τριετία 2002 - 2004 και 25% τη διετία 2005 - 2006, καθώς η ένταξη της λιρέτας στο ευρώ επιβάρυνε δραματικά το κόστος παραγωγής - αγοράς της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας.
Κάτι ανάλογο συνέβη με την ένταξη της ισπανικής πεσέτας στο κοινό νόμισμα, που κατέστησελιγότερο ανταγωνιστικά τα προϊόντα της Ιβηρικής στην εσωτερική αγορά της ευρωζώνης.
Ακόμη και σήμερα, Γερμανοί αρθρογράφοι παραδέχονται πως η πρωτοκαθεδρία της γερμανικής βιομηχανίας επιτεύχθηκε σε βάρος κυρίως των κρατών της «περιφέρειας», τα οποία λόγω ασθενέστερου νομίσματος εντάσσονταν με συγκριτικό μειονέκτημα έναντι του γερμανικού μάρκου.
Γι’ αυτό ευθύνεται, σύμφωνα πάντα με την εκτίμηση ξένων αναλυτών, η μη πρόβλεψη από τον Ζακ Ντελόρ (και την τότε ηγετική ομάδα της Ε.Ε.) εναλλακτικής διεξόδου σε περίπτωση όπου επιβαρυνόταν δραματικά η οικονομική κατάσταση διεθνώς.
Θυμίζουν δε χαρακτηριστικά πως όταν τέθηκε στον κ. Ντελόρ το θέμα στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συντάγματος ο επίτροπος είχε απαντήσει: «...Αυτό είναι το πλαίσιο, δεν υπάρχει άλλο. Δεν υπάρχει Plan B».
Η κρίση φανερώνει -από τις αρχές του 2008- τις εγγενείς αδυναμίες της ευρωζώνης, τη... διαλυτική δράση του ευρώ (που υποτίθεται πως θα ένωνε τις οικονομίες), το πρόβλημα του χρέους που «ερημώνει» για τις επόμενες δεκαετίες την ευρωπαϊκή ενδοχώρα.
Τι λένε τα γερμανικά ΜΜΕ...
Έγκυρα μέσα («Frankfurter Allgemeine», «Der Spiegel» κ.ά.) αφιερώνουν πλέον πολύ χώρο για την προβολή θεμάτων σχετικά με τα στρατηγικά συμφέροντα του Βερολίνου, που αποκλίνουν σταθερά από αυτά της «ευρωπαϊκής περιφέρειας», της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τη μορφή την οποία έχει σήμερα.
Και συγκλίνουν περισσότερο στα συμφέροντα της «Ανατολής», ζωτικός χώρος όπου ως αγορές και ως γεωστρατηγικοί παίκτες έχουν να προσφέρουν πολύ περισσότερα στο γερμανικό κεφάλαιο και στη διπλωματία. Οικονομικά, ενεργειακά, πολιτικά και διπλωματικά συμφέροντα της Γερμανίας φέρνουν όλο και κοντύτερα, όλο και ανατολικότερα, την ισχυρότερη οικονομία της ευρωζώνης.
Βέβαια, το... φλερτ των Γερμανών προς ανατολάς δεν είναι καινούργιο. Αντιθέτως, έχει τις ρίζες του στην εποχή του Βίσμαρκ και στον σχεδιασμό της γερμανικής αυτοκρατορίας το 1871. Φαίνεται όμως πως αναβιώνει εσχάτως με αίτιο την ιστορική φιλοδοξία της Γερμανίας και αφορμή την οικονομική κρίση.
Η διαπίστωση πως τα γερμανικά συμφέροντα δεν έχουν πλέον να κερδίσουν και πολλά από μία παραπαίουσα Ευρωπαϊκή Ένωση ενισχύει τις φυγόκεντρες δυνάμεις στο εσωτερικό της ευρωζώνης. Αυτό εξηγεί τις... φωνές και τις προτάσεις που διατυπώνονται για ευρώ λίγων ισχυρών οικονομιών (αλλά με τη γερμανική να έχει τον κυρίαρχο ρόλο), για γερμανοευρώ (μία ζώνη χωρών όπως Γερμανία - Benelux - Αυστρία και πιθανόν κάποιων σκανδιναβικών).
Όμως και σε αυτά τα σενάρια - σχέδια η άμεση στόχευση του Βερολίνου τείνει προς τη Μόσχα και εσχάτως προς το Πεκίνο. Ίσως και να μην είναι τυχαίο πως η Γερμανία και η Ρωσία είναι οι μόνες χώρες της ηπείρου που θα μπορούσαν να υπάρξουν αυτοδύναμα ως ισχυρές οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις τα επόμενα χρόνια.
Οπότε και θα γίνεται όλο και εμφανέστερη η μετατόπιση των γεωπολιτικών συμφερόντων προςτην «καρδιά της Ευρασίας», εκεί όπου βρίσκεται το κέντρο του ενεργειακού ενδιαφέροντος (ευρύτερη περιοχή της Κασπίας). Πρόκειται για την περίφημη ζώνη που ο Nikolas Spykam είχε ονομάσει RimLand και η οποία, κατά την εκτίμηση ιστορικών μελετητών (ενδεικτική η περίπτωση του Halford MacKinder), είναι «η περιοχή-κλειδί για την παγκόσμια ισορροπία και κρίσιμη για τη διατήρηση της παγκόσμιας ισορροπίας δυνάμεων».
Όσο περνά ο καιρός και βαθαίνει η κρίση στην «ευρωπαϊκή περιφέρεια», ενισχύεται η πεποίθηση Γερμανών μελετητών πως η Ε.Ε. με την τωρινή μορφή έχει κάνει τον κύκλο της και οι νέες αγορές που θα μπορούσαν να στηρίξουν τις γερμανικές εξαγωγές είναι η ρωσική, η κινεζική, οι αναδυόμενες ισχυρών περιφερειακών παικτών. Και τα νέα γερμανικά συμφέροντα δεν φαίνεται να συμβαδίζουν με ένα όλο και πιο αδύναμο, μη ελκυστικό και προβληματικό ευρώ.
EURO2DAY
Η αγορά υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο
Eν μέσω μιας μεγάλης συζήτησης για τα ανεξερεύνητα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που διαθέτει η χώρα, εγκρίθηκε την περασμένη Πέμπτη από το υπουργικό συμβούλιο το νομοσχέδιο για τη σύσταση του εθνικού φορέα που θα αναλάβει την έρευνα και εκμετάλλευση των εγχώριων υδρογονανθράκων. H συζήτηση άνοιξε με αφορμή τα θετικά αποτελέσματα
των ερευνών της πετρελαϊκής βιομηχανίας σε δύο Λεκάνες της Aνατολικής Mεσογείου την τελευταία διετία. Tα αποτελέσματα αυτά συμπεριέλαβε για πρώτη φορά η επικαιροποιημένη μελέτη του USGS (United States Geologigal Survey), που αποτελεί τον σύμβουλο της αμερικάνικης κυβέρνησης για όλες τις πετρελαιοπιθανές Λεκάνες το κόσμου. H μελέτη του USGS αναφέρεται στο κοίτασμα του Tαμάρ 250 δισ. κ.μ., που εντόπισε η πρώτη γεώτρηση που πραγματοποίησε το 2009 η εταιρεία Nomle energy, στη Λεκάνη που εκτείνεται μεταξύ Kύπρου - Iσραήλ και Aιγύπτου, καθώς και στα εξαιρετικά ενθαρρυντικά στοιχεία που έδειξαν οι σεισμικές έρευνες στην περιοχή Λεβιάθαν, τα οποία επιβεβαιώθηκαν στις αρχές Δεκεμβρίου του 2010, όταν γεώτρηση της ίδιας εταιρίας εντόπισε επίσης κοίτασμα φυσικού αερίου. Στην ίδια Λεκάνη, κοίτασμα φυσικού αερίου είχε εντοπίσει προ διετίας γεωτρύπανο της Shell, ενώ έρευνες με ενθαρρυντικά στοιχεία γίνονται και στην Kύπρο από το 2008. Στις δύο αυτές Λεκάνες της Mεσογείου επιβεβαιώθηκε η γεωλογική θεωρία, γεγονός που δημιουργεί ελπιδοφόρα μηνύματα και για την περιοχή Nότια της Kρήτης και παράλληλα για το σύνολο των πετρελαιοπιθανών περιοχών της χώρας.
Oι θετικές αυτές εξελίξεις στην γειτονιά» της Mεσογείου σε συνδυασμό και με την αναμενόμενη θεσμοθέτηση του φορέα για την έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, έχουν πυροδοτήσει το τελευταίο διάστημα μια μεγάλη συζήτηση στο εσωτερικό με την υπερβολή που μας χαρακτηρίζει ως λαό. Tο Aιγαίο εμφανίζεται να είναι διάσπαρτο από μικρούς και μεγάλους «Πρίνους» όπως επίσης και και το Iόνιο και η Hπειρος, τα Γρεβενά, η Θεσσαλονίκη αλλά και η Δυτική και Aνατολική Θράκη. Πανεπιστημιακός επωνύμως δήλωσε ότι η χώρα μπορεί να έχει έσοδα της τάξης των 32 δισ. δολαρίων από τα 2 δισ. βαρέλια αργού και άλλα 247 δισ. από τα 3,5 κυβικά μέτρα φυσικού αερίου που βρίσκονται εντός της ελληνικής επικράτειας.
Oμως, συμβαίνει παγκοσμίως τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων να μην ανακαλύπτονται μέσα στα πανεπιστημιακά έδρανα και τα ερευνητικά κέντρα. Tα ανακαλύπτει η πετρελαϊκή βιομηχανία έπειτα από χρόνια ερευνών και αφού επενδύσει τεράστια κεφάλαια για τις απαραίτητες γεωτρήσεις. Tο κοίτασμα του Tαμάρ, για παράδειγμα, όπως εξηγούν παράγοντες με μακροχρόνια πείρα στον τομέα των υδρογονανθράκων, είναι αποτέλεσμα ερευνών που το Iσραήλ ξεκίνησε σε πρώτο στάδιο από τη δεκαετία του '70. H κάθε γεώτρηση που πραγματοποιεί η Nomle energy στις δύο περιοχές του γίνεται σε βάθος 5 - 500 χιλιάδων μέτρων κάτω από τον βυθό της θάλασσας και κοστίζει 150 εκατ. δολάρια. Για την άντληση του κοιτάσματος του Tαμάρ στην επιφάνεια, η εταιρεία έχει προϋπολογίσει το κόστος σε 1 δισ. δολάρια!
Tα αποθέματα υδρογονανθράκων, η πετρελαϊκή βιομηχανία τα κατατάσσει σε τρεις βασικές κατηγορίες. Tα δυνατά, τα οποία προκύπτουν από τη γεωλογική θεωρία, τα πιθανά που προκύπτουν έπειτα από σεισμικές έρευνες και τα βεβαιωμένα που προκύπτουν έπειτα από γεώτρηση και τεστ καύσεως και μόνο τότε χαρακτηρίζονται ως κοιτάσματα.
Στην Eλλάδα, η συζήτηση γίνεται για κοιτάσματα αυθαίρετα, καθώς πλην ελαχίστων εξαιρέσεων δεν έχει γίνει ποτέ συστηματική βιομηχανική έρευνα. Aπό τις αρχές του περασμένου αιώνα μέχρι σήμερα έχουν γίνει 175 γεωτρήσεις εκ των οποίων, με βάση τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα μόλις το 15% έγινε με ορθό τρόπο. Για να εξερευνηθούν οι πετρελαιοπιθανές περιοχές της χώρας εκτιμάται ότι θα πρέπει να γίνουν 2.000 γεωτρήσεις.
Σημαντικές στον ελλαδικό χώρο ήταν οι ανακαλύψεις των κοιτασμάτων Πρίνου, Nότιας Kαβάλας, Bορείου Πρίνου και Eψιλον στο Θρακικό Πέλαγος. Oι έρευνες στη δεκαετία του '70 και στις αρχές της δεκαετίας του '80 εντόπισαν επίσης, κοίτασμα πετρελαίου στη θαλάσσια περιοχή του Kατακόλου στη BΔ Πελοπόννησο και το κοίτασμα φυσικού αερίου στην Eπανομή. Tο 1997, διεξήχθη ο πρώτος γύρος παραχωρήσεων και τέσσερις περιοχές στην Hπειρο, Aιτωλοακαρνανία, BΔ Πελοπόννησο και Πατραϊκός Kόλπος ανατέθηκαν σε δύο ομίλους διεθνών εταιρειών (ENTERPRISE OIL και TRITON) οι οποίοι πραγματοποίησαν 6 άγονες γεωτρήσεις και απεχώρησαν το 2000 - 2001. Εκτοτε, η «αγορά» έκλεισε...
Σε μια δεκαετία... το πρώτο γεωτρύπανο
Aπό το 2000 έως το 2010, η ελληνική αγορά υδρογονανθράκων είναι κλειστή και παρατηρείται παντελής στάση εργασιών, με εξαίρεση τις περιοχές Πρίνου - νότιας Kαβάλας. Tο ότι η Eλλάδα αποτελεί μια ανεξερεύνητη περιοχή αποτελεί κοινή ομολογία. Aπό τις μελέτες του IΓME που στηρίζονται σε γεωλογικές θεωρίες, προκύπτει πιθανότητα κοιτασμάτων που μπορούν να αποδώσουν 200.000 βαρέλια την ημέρα. Για την επιβεβαίωση όμως αυτών των εκτιμήσεων απαιτούνται έρευνες και γεωτρήσεις, που σημαίνει διαγωνισμούς για την παραχώρηση περιοχών σε πετρελαϊκές εταιρείες.
H συζήτηση του νομοσχεδίου για τη σύσταση του φορέα που θα οργανώσει αυτή τη διαδικασία, δείχνει ότι η ελληνική Πολιτεία κινητοποιείται. O νέος φορέας θα αποφασίσει ποιες περιοχές θα παραχωρηθούν πρώτα, και σε αυτές φαίνεται να συγκαταλέγονται οι πιο ελπιδοφόρες (Iόνιο, Hπειρος και Θερμαϊκός). Tο Aιγαίο, παρά τη φιλολογία που αναπτύσσεται, δεν συγκαταλέγεται στην κατηγορία των πιο ελπιδοφόρων περιοχών.
H συγκυρία των υψηλών τιμών πετρελαίου στη διεθνή αγορά, πάντως, θεωρείται ευνοϊκή για την προσέλκυση αξιόπιστων εταιρειών του κλάδου. Aπό το σημείο, όμως, «μηδέν» όπου βρισκόμαστε, μέχρι το σημείο που θα χτυπήσει το πρώτο γεωτρύπανο για να επιβεβαιώσει το κοίτασμα και να ξεκινήσει η ανάπτυξή του, απαιτείται σχεδόν μια δεκαετία...
Καθημερινή
των ερευνών της πετρελαϊκής βιομηχανίας σε δύο Λεκάνες της Aνατολικής Mεσογείου την τελευταία διετία. Tα αποτελέσματα αυτά συμπεριέλαβε για πρώτη φορά η επικαιροποιημένη μελέτη του USGS (United States Geologigal Survey), που αποτελεί τον σύμβουλο της αμερικάνικης κυβέρνησης για όλες τις πετρελαιοπιθανές Λεκάνες το κόσμου. H μελέτη του USGS αναφέρεται στο κοίτασμα του Tαμάρ 250 δισ. κ.μ., που εντόπισε η πρώτη γεώτρηση που πραγματοποίησε το 2009 η εταιρεία Nomle energy, στη Λεκάνη που εκτείνεται μεταξύ Kύπρου - Iσραήλ και Aιγύπτου, καθώς και στα εξαιρετικά ενθαρρυντικά στοιχεία που έδειξαν οι σεισμικές έρευνες στην περιοχή Λεβιάθαν, τα οποία επιβεβαιώθηκαν στις αρχές Δεκεμβρίου του 2010, όταν γεώτρηση της ίδιας εταιρίας εντόπισε επίσης κοίτασμα φυσικού αερίου. Στην ίδια Λεκάνη, κοίτασμα φυσικού αερίου είχε εντοπίσει προ διετίας γεωτρύπανο της Shell, ενώ έρευνες με ενθαρρυντικά στοιχεία γίνονται και στην Kύπρο από το 2008. Στις δύο αυτές Λεκάνες της Mεσογείου επιβεβαιώθηκε η γεωλογική θεωρία, γεγονός που δημιουργεί ελπιδοφόρα μηνύματα και για την περιοχή Nότια της Kρήτης και παράλληλα για το σύνολο των πετρελαιοπιθανών περιοχών της χώρας.
Oι θετικές αυτές εξελίξεις στην γειτονιά» της Mεσογείου σε συνδυασμό και με την αναμενόμενη θεσμοθέτηση του φορέα για την έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, έχουν πυροδοτήσει το τελευταίο διάστημα μια μεγάλη συζήτηση στο εσωτερικό με την υπερβολή που μας χαρακτηρίζει ως λαό. Tο Aιγαίο εμφανίζεται να είναι διάσπαρτο από μικρούς και μεγάλους «Πρίνους» όπως επίσης και και το Iόνιο και η Hπειρος, τα Γρεβενά, η Θεσσαλονίκη αλλά και η Δυτική και Aνατολική Θράκη. Πανεπιστημιακός επωνύμως δήλωσε ότι η χώρα μπορεί να έχει έσοδα της τάξης των 32 δισ. δολαρίων από τα 2 δισ. βαρέλια αργού και άλλα 247 δισ. από τα 3,5 κυβικά μέτρα φυσικού αερίου που βρίσκονται εντός της ελληνικής επικράτειας.
Oμως, συμβαίνει παγκοσμίως τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων να μην ανακαλύπτονται μέσα στα πανεπιστημιακά έδρανα και τα ερευνητικά κέντρα. Tα ανακαλύπτει η πετρελαϊκή βιομηχανία έπειτα από χρόνια ερευνών και αφού επενδύσει τεράστια κεφάλαια για τις απαραίτητες γεωτρήσεις. Tο κοίτασμα του Tαμάρ, για παράδειγμα, όπως εξηγούν παράγοντες με μακροχρόνια πείρα στον τομέα των υδρογονανθράκων, είναι αποτέλεσμα ερευνών που το Iσραήλ ξεκίνησε σε πρώτο στάδιο από τη δεκαετία του '70. H κάθε γεώτρηση που πραγματοποιεί η Nomle energy στις δύο περιοχές του γίνεται σε βάθος 5 - 500 χιλιάδων μέτρων κάτω από τον βυθό της θάλασσας και κοστίζει 150 εκατ. δολάρια. Για την άντληση του κοιτάσματος του Tαμάρ στην επιφάνεια, η εταιρεία έχει προϋπολογίσει το κόστος σε 1 δισ. δολάρια!
Tα αποθέματα υδρογονανθράκων, η πετρελαϊκή βιομηχανία τα κατατάσσει σε τρεις βασικές κατηγορίες. Tα δυνατά, τα οποία προκύπτουν από τη γεωλογική θεωρία, τα πιθανά που προκύπτουν έπειτα από σεισμικές έρευνες και τα βεβαιωμένα που προκύπτουν έπειτα από γεώτρηση και τεστ καύσεως και μόνο τότε χαρακτηρίζονται ως κοιτάσματα.
Στην Eλλάδα, η συζήτηση γίνεται για κοιτάσματα αυθαίρετα, καθώς πλην ελαχίστων εξαιρέσεων δεν έχει γίνει ποτέ συστηματική βιομηχανική έρευνα. Aπό τις αρχές του περασμένου αιώνα μέχρι σήμερα έχουν γίνει 175 γεωτρήσεις εκ των οποίων, με βάση τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα μόλις το 15% έγινε με ορθό τρόπο. Για να εξερευνηθούν οι πετρελαιοπιθανές περιοχές της χώρας εκτιμάται ότι θα πρέπει να γίνουν 2.000 γεωτρήσεις.
Σημαντικές στον ελλαδικό χώρο ήταν οι ανακαλύψεις των κοιτασμάτων Πρίνου, Nότιας Kαβάλας, Bορείου Πρίνου και Eψιλον στο Θρακικό Πέλαγος. Oι έρευνες στη δεκαετία του '70 και στις αρχές της δεκαετίας του '80 εντόπισαν επίσης, κοίτασμα πετρελαίου στη θαλάσσια περιοχή του Kατακόλου στη BΔ Πελοπόννησο και το κοίτασμα φυσικού αερίου στην Eπανομή. Tο 1997, διεξήχθη ο πρώτος γύρος παραχωρήσεων και τέσσερις περιοχές στην Hπειρο, Aιτωλοακαρνανία, BΔ Πελοπόννησο και Πατραϊκός Kόλπος ανατέθηκαν σε δύο ομίλους διεθνών εταιρειών (ENTERPRISE OIL και TRITON) οι οποίοι πραγματοποίησαν 6 άγονες γεωτρήσεις και απεχώρησαν το 2000 - 2001. Εκτοτε, η «αγορά» έκλεισε...
Σε μια δεκαετία... το πρώτο γεωτρύπανο
Aπό το 2000 έως το 2010, η ελληνική αγορά υδρογονανθράκων είναι κλειστή και παρατηρείται παντελής στάση εργασιών, με εξαίρεση τις περιοχές Πρίνου - νότιας Kαβάλας. Tο ότι η Eλλάδα αποτελεί μια ανεξερεύνητη περιοχή αποτελεί κοινή ομολογία. Aπό τις μελέτες του IΓME που στηρίζονται σε γεωλογικές θεωρίες, προκύπτει πιθανότητα κοιτασμάτων που μπορούν να αποδώσουν 200.000 βαρέλια την ημέρα. Για την επιβεβαίωση όμως αυτών των εκτιμήσεων απαιτούνται έρευνες και γεωτρήσεις, που σημαίνει διαγωνισμούς για την παραχώρηση περιοχών σε πετρελαϊκές εταιρείες.
H συζήτηση του νομοσχεδίου για τη σύσταση του φορέα που θα οργανώσει αυτή τη διαδικασία, δείχνει ότι η ελληνική Πολιτεία κινητοποιείται. O νέος φορέας θα αποφασίσει ποιες περιοχές θα παραχωρηθούν πρώτα, και σε αυτές φαίνεται να συγκαταλέγονται οι πιο ελπιδοφόρες (Iόνιο, Hπειρος και Θερμαϊκός). Tο Aιγαίο, παρά τη φιλολογία που αναπτύσσεται, δεν συγκαταλέγεται στην κατηγορία των πιο ελπιδοφόρων περιοχών.
H συγκυρία των υψηλών τιμών πετρελαίου στη διεθνή αγορά, πάντως, θεωρείται ευνοϊκή για την προσέλκυση αξιόπιστων εταιρειών του κλάδου. Aπό το σημείο, όμως, «μηδέν» όπου βρισκόμαστε, μέχρι το σημείο που θα χτυπήσει το πρώτο γεωτρύπανο για να επιβεβαιώσει το κοίτασμα και να ξεκινήσει η ανάπτυξή του, απαιτείται σχεδόν μια δεκαετία...
Καθημερινή
Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2010
Θα βγάλουν... λαγό από το καπέλο οι Ευρωπαίοι ηγέτες;
ΛΟΝΔΙΝΟ (Dow Jones)—Οι επενδυτές συνεχίζουν να δίνουν στο ευρώ το πλεονέκτημα της αμφιβολίας. Ωστόσο σοβαρές «ρωγμές» αρχίζουν να εμφανίζονται.
Εκτός κι αν οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης βγάλουν έναν πολύ πειστικό… λαγό από το καπέλο τους κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής των Βρυξελλών σήμερα και αύριο, το μέλλον του νομίσματος θα θεωρηθεί για μία ακόμη φορά αμφίβολο.
Στο μεγαλύτερο μέρος του τρέχοντος μήνα, το ευρώ δέχτηκε ικανοποιητική στήριξη, προσελκύοντας αρκετούς αγοραστές ώστε να διαπραγματεύεται πάνω από τα 1,30 δολάρια, παρά τις συνεχιζόμενες εντάσεις στις υπερχρεωμένες χώρες της «περιφέρειας» της Ευρωζώνης.
Το ευρώ άντλησε μέρος της ισχύος του από την αδυναμία του δολαρίου μετά την επέκταση του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης τον περασμένο μήνα στις ΗΠΑ. Επίσης ωφελήθηκε από τις εκτιμήσεις ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα θεσπίσουν ένα πιο μακροπρόθεσμο μηχανισμό διάσωσης για να αποτρέψουν τις κρατικές χρεοκοπίες.
Παρ’ όλα αυτά, όσο πλησιάζει η σύνοδος κορυφής και τα συμπεράσματά της, τόσο λιγότερο πιθανό μοιάζει το μόνιμο σχέδιο.
Οι προτάσεις που έγιναν πριν λίγες εβδομάδες για την έκδοση ευρωομολόγων έχουν ουσιαστικά παγώσει, ενώ ακόμη και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Jean-Claude Trichet παραδέχτηκε αυτή την εβδομάδα ότι δεν του αρέσει η ιδέα.
Αναμφίβολα, η Γερμανίδα καγκελάριος δεν τάσσεται υπέρ τους, δεδομένου ότι τα ομόλογα θα σήμαιναν ότι η Γερμανία πρέπει να παρέχει και νέες επιδοτήσεις, μέσω υψηλότερων αποδόσεων των ομολόγων, για τους φτωχότερους γείτονες.
Σε χθεσινή της ομιλία, η Merkel δεν κατάφερε να ενισχύσει τις προσδοκίες της αγοράς για κάποιο «μαγικό» στη σύνοδο, εμμένοντας κυρίως στις εκκλήσεις για βαθύτερη οικονομική προσαρμογή.
Συνεπώς υπάρχουν ακόμη πολλές αμφιβολίες για το αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα συμβιβαστούν με άλλα σχέδια όπως την αύξηση του μεριδίου της Ε.Ε. στο ταμείο διάσωσης ή την αύξηση των κεφαλαίων της ΕΚΤ ώστε να συνεχίσει να σταθεροποιεί τις αγορές ομολόγων της «περιφέρειας».
Στο μεταξύ ωστόσο, οι πιέσεις της αγοράς για ευρωπαϊκές ενέργειες εντείνονται.
Μπορεί η Moody’s να επέμεινε χθες ότι η προειδοποίησή της για πιθανή υποβάθμιση της αξιολόγησης της Ισπανίας δεν σημαίνει ότι η χώρα θα πτωχεύσει. Ωστόσο το χρονικό σημείο της προειδοποίησης του οίκου και η έμφαση που δίνει στα χρέη της Ισπανίας δεν θα βοηθήσει το ευρώ.
Ούτε οι φόβοι για δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις στο Βέλγιο και την Ιταλία. Το Βέλγιο δέχτηκε την υποβάθμιση του outlook για την πιστοληπτική του ικανότητα σε «negative» από «stable» από την Standard & Poor’s καθώς η ανικανότητα της χώρας να συνθέσει κυβέρνηση από τον Ιούλιο δεν μπορεί να εγγυηθεί δημοσιονομική πειθαρχία.
Ομοίως, η οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία του πρωθυπουργού Silvio Berlusconi μετά την ψήφο εμπιστοσύνης της Τρίτης συνεπάγεται ότι θα έχει ακόμη λιγότερες πιθανότητες να επιταχύνει τις δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται για να επιτύχει η χώρα της χρηματοπιστωτική της αναδιάρθρωση.
Καθώς κλιμακώνονται οι εντάσεις ενόψει της συνόδου κορυφής, το ευρώ «κρατάει» καλά έναντι του δολαρίου.
Στοιχεία για τις κερδοσκοπικές θέσεις στο χρηματιστήριο παραγώγων του Chicago έως και την Τρίτη δείχνουν ότι, παρά όλες τις ανησυχίες για τα κρατικά χρέη, οι επενδυτές δεν σορτάρουν το ευρώ.
Ωστόσο, υπήρξαν σημάδια τις τελευταίες δύο με τρεις ημέρες ότι οι επενδυτές αρχίζουν και χάνουν την ψυχραιμία τους.
Τουλάχιστον ένα μεγάλο hedge fund εκτιμάται ότι έχει προχωρήσει σε σοβαρές ρευστοποιήσεις του κοινού νομίσματος έναντι του ελβετικού φράγκου αυτή την εβδομάδα. Επίσης, η Citigroup ανέφερε ότι η αυξανόμενη ζήτηση των τραπεζών για το δολάριο μέσω swaps ευρώ/δολαρίου, ενισχύθηκε τόσο από τις ετοιμασίες για το κλείσιμο έτους όσο και από τις ανησυχίες ότι οι εντάσεις στις χώρες της «περιφέρειας» της Ευρωζώνης θα συνεχιστούν ακόμη και μετά την αναχώρηση των Ευρωπαίων ηγετών από τις Βρυξέλλες την Παρασκευή.
© Dow Jones Newswires
Πηγή:www.capital.gr
Εκτός κι αν οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης βγάλουν έναν πολύ πειστικό… λαγό από το καπέλο τους κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής των Βρυξελλών σήμερα και αύριο, το μέλλον του νομίσματος θα θεωρηθεί για μία ακόμη φορά αμφίβολο.
Στο μεγαλύτερο μέρος του τρέχοντος μήνα, το ευρώ δέχτηκε ικανοποιητική στήριξη, προσελκύοντας αρκετούς αγοραστές ώστε να διαπραγματεύεται πάνω από τα 1,30 δολάρια, παρά τις συνεχιζόμενες εντάσεις στις υπερχρεωμένες χώρες της «περιφέρειας» της Ευρωζώνης.
Το ευρώ άντλησε μέρος της ισχύος του από την αδυναμία του δολαρίου μετά την επέκταση του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης τον περασμένο μήνα στις ΗΠΑ. Επίσης ωφελήθηκε από τις εκτιμήσεις ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα θεσπίσουν ένα πιο μακροπρόθεσμο μηχανισμό διάσωσης για να αποτρέψουν τις κρατικές χρεοκοπίες.
Παρ’ όλα αυτά, όσο πλησιάζει η σύνοδος κορυφής και τα συμπεράσματά της, τόσο λιγότερο πιθανό μοιάζει το μόνιμο σχέδιο.
Οι προτάσεις που έγιναν πριν λίγες εβδομάδες για την έκδοση ευρωομολόγων έχουν ουσιαστικά παγώσει, ενώ ακόμη και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Jean-Claude Trichet παραδέχτηκε αυτή την εβδομάδα ότι δεν του αρέσει η ιδέα.
Αναμφίβολα, η Γερμανίδα καγκελάριος δεν τάσσεται υπέρ τους, δεδομένου ότι τα ομόλογα θα σήμαιναν ότι η Γερμανία πρέπει να παρέχει και νέες επιδοτήσεις, μέσω υψηλότερων αποδόσεων των ομολόγων, για τους φτωχότερους γείτονες.
Σε χθεσινή της ομιλία, η Merkel δεν κατάφερε να ενισχύσει τις προσδοκίες της αγοράς για κάποιο «μαγικό» στη σύνοδο, εμμένοντας κυρίως στις εκκλήσεις για βαθύτερη οικονομική προσαρμογή.
Συνεπώς υπάρχουν ακόμη πολλές αμφιβολίες για το αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα συμβιβαστούν με άλλα σχέδια όπως την αύξηση του μεριδίου της Ε.Ε. στο ταμείο διάσωσης ή την αύξηση των κεφαλαίων της ΕΚΤ ώστε να συνεχίσει να σταθεροποιεί τις αγορές ομολόγων της «περιφέρειας».
Στο μεταξύ ωστόσο, οι πιέσεις της αγοράς για ευρωπαϊκές ενέργειες εντείνονται.
Μπορεί η Moody’s να επέμεινε χθες ότι η προειδοποίησή της για πιθανή υποβάθμιση της αξιολόγησης της Ισπανίας δεν σημαίνει ότι η χώρα θα πτωχεύσει. Ωστόσο το χρονικό σημείο της προειδοποίησης του οίκου και η έμφαση που δίνει στα χρέη της Ισπανίας δεν θα βοηθήσει το ευρώ.
Ούτε οι φόβοι για δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις στο Βέλγιο και την Ιταλία. Το Βέλγιο δέχτηκε την υποβάθμιση του outlook για την πιστοληπτική του ικανότητα σε «negative» από «stable» από την Standard & Poor’s καθώς η ανικανότητα της χώρας να συνθέσει κυβέρνηση από τον Ιούλιο δεν μπορεί να εγγυηθεί δημοσιονομική πειθαρχία.
Ομοίως, η οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία του πρωθυπουργού Silvio Berlusconi μετά την ψήφο εμπιστοσύνης της Τρίτης συνεπάγεται ότι θα έχει ακόμη λιγότερες πιθανότητες να επιταχύνει τις δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται για να επιτύχει η χώρα της χρηματοπιστωτική της αναδιάρθρωση.
Καθώς κλιμακώνονται οι εντάσεις ενόψει της συνόδου κορυφής, το ευρώ «κρατάει» καλά έναντι του δολαρίου.
Στοιχεία για τις κερδοσκοπικές θέσεις στο χρηματιστήριο παραγώγων του Chicago έως και την Τρίτη δείχνουν ότι, παρά όλες τις ανησυχίες για τα κρατικά χρέη, οι επενδυτές δεν σορτάρουν το ευρώ.
Ωστόσο, υπήρξαν σημάδια τις τελευταίες δύο με τρεις ημέρες ότι οι επενδυτές αρχίζουν και χάνουν την ψυχραιμία τους.
Τουλάχιστον ένα μεγάλο hedge fund εκτιμάται ότι έχει προχωρήσει σε σοβαρές ρευστοποιήσεις του κοινού νομίσματος έναντι του ελβετικού φράγκου αυτή την εβδομάδα. Επίσης, η Citigroup ανέφερε ότι η αυξανόμενη ζήτηση των τραπεζών για το δολάριο μέσω swaps ευρώ/δολαρίου, ενισχύθηκε τόσο από τις ετοιμασίες για το κλείσιμο έτους όσο και από τις ανησυχίες ότι οι εντάσεις στις χώρες της «περιφέρειας» της Ευρωζώνης θα συνεχιστούν ακόμη και μετά την αναχώρηση των Ευρωπαίων ηγετών από τις Βρυξέλλες την Παρασκευή.
© Dow Jones Newswires
Πηγή:www.capital.gr
ΓΕΕΘΑ:Ο κυβερνοπόλεμος είναι το νέο στρατηγικό όπλο.
“Ο πρώτος κυβερνοπόλεμος άρχισε”,γράφει ο έγκυρος βρετανικός Guardian και αυτό έχει γίνει κατανοητό και στην Ελλάδα,όχι μόνο από την υπόθεση Wikileaks. Οι “επιθέσεις” που δέχεται ο κρατικός μηχανισμός και ειδικά το υπουργείο Άμυνας,είναι πλέον κάτι περισσότερο από συχνές και δοκιμάζουν τις αντοχές της “κυβερνοάμυνας”.
Δεν είναι τυχαίο ότι το ΓΕΕΘΑ διοργάνωσε ημερίδα με θέμα “H Κυβερνοάμυνα στην υπηρεσία της Εθνικής Στρατηγικής” με συμμετοχή εκπροσώπων των Ε.Δ, του Δημοσίου φορέα και του Ακαδημαικού Τομέα.
Οι διαπιστώσεις και τα συμπεράσματα που βγήκαν ήταν πολύ σημαντικά.
“Η Κυβερνοάμυνα στην υπηρεσία της Εθνικής Στρατηγικής”
Συμπεράσματα
Η απειλή του Κυβερνοπολέμου είναι υπαρκτή, πραγματική, τα μέσα διεξεγωγής του ευρέως διαθέσιμα και εξελίσσονται ταχύτατα
Ο Κυβερνοπόλεμος αποτελεί τον τέταρτο πυλώνα ισχύος μιας χώρας δυνάμενος να επιτύχει πολιτικούς σκοπούς
Αρχέτυπες στρατηγικές αποτροπής, άμυνας, προληπτικής επίθεσης, επίθεσης μπορούν να εφαρμοστούν και στον Κυβερνοχώρο υπό ειδική μορφή
Η απόλυτη άμυνα είναι ουτοπία απαιτούνται επιθετικές Κυβερνοδυνατότητες
Σχέση υποστηρίζοντος – υποστηριζομένου με τις ΕΔ. Η πρώτη επιθετική ενέργεια μεταξύ εμπολέμων αναμένεται να είναι μια Κυβερνοεπίθεση μεγάλης κλίμακoς
Η παγκοσμιοποίηση περιπλέκει την διεξαγωγή του Κυβερνοπολέμου
Ο Κυβερνοπόλεμος παρέχει τη δυνατότητα σε κρατικούς και μη κρατικούς δρώντες να αντισταθμίσουν τυχόν μειονεκτήματα στο επίπεδο της στρατιωτικής ισχύος
“Από το χθες στο αύριο: Από την Ασφάλεια Υπολογιστών και Δικτύων στην Προστασία Κρίσιμων Υποδομών”
Συμπεράσματα
Ο Κυβερνοπόλεμος είναι μια από τις σημαντικότερες απειλές ενάντια στις κρίσιμες υποδομές των κρατών.
Η εξάρτηση της κρατικής ή ιδιωτικής υποδομής στα μέσα της πληροφορικής τις καθιστά δυνητικούς στόχους του κυβερνοπολέμου.
Πολλές κρίσιμες υποδομές οι οποίες ανήκουν στον ιδιωτικό και όχι μόνο τομέα – είναι επιρρεπείς σε αστοχίες και αδυναμία κάλυψης των προσδοκιών των πολιτών.
Οι επιπτώσεις ατυχημάτων, σφαλμάτων και αστοχιών είναι διεθνείς.
Το πλήθος των κρίσιμων υποδομών αυξάνεται.
Η αλληλεξάρτηση μεταξύ των υποδομών διευρύνεται.
Η επιδίωξη της Ασφάλειας Υπολογιστών και Δικτύων παραχώρησε τη θέση της στην Προστασία Κρίσιμων Υποδομών.
“Ο Κυβερνοπόλεμος ως χρήση βίας κατά το Διεθνές Δίκαιο”
Συμπεράσματα
Οι Κυβερνοεπιχειρήσεις (Κυβερνοπόλεμος) καθώς και οι συνέπειες αυτών είτε φυσικές είτε ψηφιακές έχουν αρχίσει να απασχολούν και το Διεθνές δίκαιο το οποίο προσπαθεί να υιοθετήσει και να οριοθετήσει τον Κυβερνοπόλεμο ως ένοπλη επίθεση.
Το τοπίο στο πεδίο αυτό είναι ακόμα θολό καθόσον υπάρχει δυσκολία στην αντιστοίχιση του Κυβερνοπολέμου με το δίκαιο των Ενόπλων Συγκρούσεων.
Αρχίζει πλέον να γίνεται ερμηνευτικά δεκτό από το Διεθνές Δίκαιο ότι και οι Κυβερνοεπιχειρήσεις (Κυβερνοπόλεμος) που έχουν ως άμεσο αποτέλεσμα το θάνατο προσώπων ή την πρόκληση υλικών ζημιών, συνιστούν χρήση βίας.
Τα παραπάνω δεν ισχύουν για τις Κυβερνοεπιχειρήσεις Κυβερνοπόλεμος) που προκαλούν μόνο οικονομικές ή πολιτικές συνέπειες, όσο βαριές και αν είναι.
Εκτός από τα παραπάνω σοβαρό πρόβλημα υπάρχει και στην αντιμετώπιση από το Διεθνές Δίκαιο και των προσώπων ή ομάδων τα οποία λόγω των τεχνολογικών εφαρμογών μπορούν να διεξάγουν Κυβερνοεπιχειρήσεις
μεμονωμένα ή προς όφελος άλλων κρατών (συγκεκαλυμμένα).
Επίσης υπάρχει σημαντική δυσκολία στην νομιμοποίηση της Νόμιμης Άμυνας από κράτος το οποίο δέχεται Κυβερνοεπιχειρήσεις καθόσον στο πεδίο του κυβερνοχώρου είναι πολύ δύσκολη η αντιστοίχηση της Κυβερνοεπίθεσης με συνθήκες Ένοπλης σύρραξης ή πολέμου καθώς και η πιστοποίηση του δράστη.
“Η Κυβερνοάμυνα στις Ένοπλες Δυνάμεις”
Συμπεράσματα
Ο Κυβερνοπόλεμος αποτελεί πολλαπλασιαστή ισχύος, όπλο με μικρό σχετικά κόστος αλλά με συγκριτικά μεγάλα αποτελέσματα, στον οποίο πρωτεύοντα ρόλο παίζει η εφευρετικότητα και η πρωτοτυπία, κύρια χαρακτηριστικά του λαού μας. ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ.
Είναι ένας πόλεμος που το “αύριο” έρχεται … “χθες”.
Όσα κράτη έχουν την απαιτούμενη τεχνογνωσία έχουν ήδη αναπτύξει δυνατότητες διεξαγωγής επιχειρήσεων Κυβερνοπολέμου.
Το όλο θέμα πρέπει να αντιμετωπίζεται πάντα σε Εθνικό επίπεδο και όχι μόνο σε στρατιωτικό και οι Ε.Δ. συμβάλλουν με την υφιστάμενη υποδομή της Διεύθυνσης Κυβερνοάμυνας του ΓΕΕΘΑ διοργανώνοντας ασκήσεις κυβερνοάμυνας με την συμμετοχή εκπροσώπων τόσο των Ε.Δ. όσο και του Δημόσιου και του Ακαδημαϊκού τομέα
Έχουμε την υποχρέωση ανάπτυξης των απαραίτητων εργαλείων, προσωπικού και υποδομών ώστε να μπορούμε να αποφασίσουμε πότε η κατάσταση πρέπει να χαρακτηριστεί “πόλεμος”.
Μέχρι σήμερα η χώρα μας ανταποκρίθηκε σε όλα τα διεθνή αιτήματα αξιοπρεπώς και η εικόνα αυτή θα πρέπει να διατηρηθεί και στο μέλλον.
Source : OnAlert
Δεν είναι τυχαίο ότι το ΓΕΕΘΑ διοργάνωσε ημερίδα με θέμα “H Κυβερνοάμυνα στην υπηρεσία της Εθνικής Στρατηγικής” με συμμετοχή εκπροσώπων των Ε.Δ, του Δημοσίου φορέα και του Ακαδημαικού Τομέα.
Οι διαπιστώσεις και τα συμπεράσματα που βγήκαν ήταν πολύ σημαντικά.
“Η Κυβερνοάμυνα στην υπηρεσία της Εθνικής Στρατηγικής”
Συμπεράσματα
Η απειλή του Κυβερνοπολέμου είναι υπαρκτή, πραγματική, τα μέσα διεξεγωγής του ευρέως διαθέσιμα και εξελίσσονται ταχύτατα
Ο Κυβερνοπόλεμος αποτελεί τον τέταρτο πυλώνα ισχύος μιας χώρας δυνάμενος να επιτύχει πολιτικούς σκοπούς
Αρχέτυπες στρατηγικές αποτροπής, άμυνας, προληπτικής επίθεσης, επίθεσης μπορούν να εφαρμοστούν και στον Κυβερνοχώρο υπό ειδική μορφή
Η απόλυτη άμυνα είναι ουτοπία απαιτούνται επιθετικές Κυβερνοδυνατότητες
Σχέση υποστηρίζοντος – υποστηριζομένου με τις ΕΔ. Η πρώτη επιθετική ενέργεια μεταξύ εμπολέμων αναμένεται να είναι μια Κυβερνοεπίθεση μεγάλης κλίμακoς
Η παγκοσμιοποίηση περιπλέκει την διεξαγωγή του Κυβερνοπολέμου
Ο Κυβερνοπόλεμος παρέχει τη δυνατότητα σε κρατικούς και μη κρατικούς δρώντες να αντισταθμίσουν τυχόν μειονεκτήματα στο επίπεδο της στρατιωτικής ισχύος
“Από το χθες στο αύριο: Από την Ασφάλεια Υπολογιστών και Δικτύων στην Προστασία Κρίσιμων Υποδομών”
Συμπεράσματα
Ο Κυβερνοπόλεμος είναι μια από τις σημαντικότερες απειλές ενάντια στις κρίσιμες υποδομές των κρατών.
Η εξάρτηση της κρατικής ή ιδιωτικής υποδομής στα μέσα της πληροφορικής τις καθιστά δυνητικούς στόχους του κυβερνοπολέμου.
Πολλές κρίσιμες υποδομές οι οποίες ανήκουν στον ιδιωτικό και όχι μόνο τομέα – είναι επιρρεπείς σε αστοχίες και αδυναμία κάλυψης των προσδοκιών των πολιτών.
Οι επιπτώσεις ατυχημάτων, σφαλμάτων και αστοχιών είναι διεθνείς.
Το πλήθος των κρίσιμων υποδομών αυξάνεται.
Η αλληλεξάρτηση μεταξύ των υποδομών διευρύνεται.
Η επιδίωξη της Ασφάλειας Υπολογιστών και Δικτύων παραχώρησε τη θέση της στην Προστασία Κρίσιμων Υποδομών.
“Ο Κυβερνοπόλεμος ως χρήση βίας κατά το Διεθνές Δίκαιο”
Συμπεράσματα
Οι Κυβερνοεπιχειρήσεις (Κυβερνοπόλεμος) καθώς και οι συνέπειες αυτών είτε φυσικές είτε ψηφιακές έχουν αρχίσει να απασχολούν και το Διεθνές δίκαιο το οποίο προσπαθεί να υιοθετήσει και να οριοθετήσει τον Κυβερνοπόλεμο ως ένοπλη επίθεση.
Το τοπίο στο πεδίο αυτό είναι ακόμα θολό καθόσον υπάρχει δυσκολία στην αντιστοίχιση του Κυβερνοπολέμου με το δίκαιο των Ενόπλων Συγκρούσεων.
Αρχίζει πλέον να γίνεται ερμηνευτικά δεκτό από το Διεθνές Δίκαιο ότι και οι Κυβερνοεπιχειρήσεις (Κυβερνοπόλεμος) που έχουν ως άμεσο αποτέλεσμα το θάνατο προσώπων ή την πρόκληση υλικών ζημιών, συνιστούν χρήση βίας.
Τα παραπάνω δεν ισχύουν για τις Κυβερνοεπιχειρήσεις Κυβερνοπόλεμος) που προκαλούν μόνο οικονομικές ή πολιτικές συνέπειες, όσο βαριές και αν είναι.
Εκτός από τα παραπάνω σοβαρό πρόβλημα υπάρχει και στην αντιμετώπιση από το Διεθνές Δίκαιο και των προσώπων ή ομάδων τα οποία λόγω των τεχνολογικών εφαρμογών μπορούν να διεξάγουν Κυβερνοεπιχειρήσεις
μεμονωμένα ή προς όφελος άλλων κρατών (συγκεκαλυμμένα).
Επίσης υπάρχει σημαντική δυσκολία στην νομιμοποίηση της Νόμιμης Άμυνας από κράτος το οποίο δέχεται Κυβερνοεπιχειρήσεις καθόσον στο πεδίο του κυβερνοχώρου είναι πολύ δύσκολη η αντιστοίχηση της Κυβερνοεπίθεσης με συνθήκες Ένοπλης σύρραξης ή πολέμου καθώς και η πιστοποίηση του δράστη.
“Η Κυβερνοάμυνα στις Ένοπλες Δυνάμεις”
Συμπεράσματα
Ο Κυβερνοπόλεμος αποτελεί πολλαπλασιαστή ισχύος, όπλο με μικρό σχετικά κόστος αλλά με συγκριτικά μεγάλα αποτελέσματα, στον οποίο πρωτεύοντα ρόλο παίζει η εφευρετικότητα και η πρωτοτυπία, κύρια χαρακτηριστικά του λαού μας. ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΠΑΡΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ.
Είναι ένας πόλεμος που το “αύριο” έρχεται … “χθες”.
Όσα κράτη έχουν την απαιτούμενη τεχνογνωσία έχουν ήδη αναπτύξει δυνατότητες διεξαγωγής επιχειρήσεων Κυβερνοπολέμου.
Το όλο θέμα πρέπει να αντιμετωπίζεται πάντα σε Εθνικό επίπεδο και όχι μόνο σε στρατιωτικό και οι Ε.Δ. συμβάλλουν με την υφιστάμενη υποδομή της Διεύθυνσης Κυβερνοάμυνας του ΓΕΕΘΑ διοργανώνοντας ασκήσεις κυβερνοάμυνας με την συμμετοχή εκπροσώπων τόσο των Ε.Δ. όσο και του Δημόσιου και του Ακαδημαϊκού τομέα
Έχουμε την υποχρέωση ανάπτυξης των απαραίτητων εργαλείων, προσωπικού και υποδομών ώστε να μπορούμε να αποφασίσουμε πότε η κατάσταση πρέπει να χαρακτηριστεί “πόλεμος”.
Μέχρι σήμερα η χώρα μας ανταποκρίθηκε σε όλα τα διεθνή αιτήματα αξιοπρεπώς και η εικόνα αυτή θα πρέπει να διατηρηθεί και στο μέλλον.
Source : OnAlert
Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010
Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης με υποθήκη την Ελλάδα
Κωνσταντίνος Μπλάθρας
Tο βάρος της δημοσιότητας όλη αυτή την περίοδο έπεσε πάνω στο «Μνημόνιο» και είναι φυσικό καθώς το κείμενο αυτό περιγράφει τις συγκεκριμένες οικονομικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Το «Μνημόνιο», το οποίο «μοιάζει να έχει συνταχθεί στην Αθήνα», από την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, στην ουσία δίνει «γην και ύδωρ» στους εισβολείς. Τα κανόνια όμως και ο στρατός εισβολής είναι η «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης», όπου περιγράφονται οι δρακόντειοι όροι δανεισμού της Ελλάδας με 80 δις ευρώ. Το κείμενο αυτό έχει συνταχθεί αγγλιστί στο Λονδίνο από τη δικηγορική εταιρεία «Slaughter and May». Θυμίζουμε ότι από δικηγορικό οίκο του Λονδίνου είχε συνταχθεί και το περίφημο έκτρωμα με το όνομα «Σχέδιο Ανάν».
Πρώτα-πρώτα ας δούμε ποιοι είναι οι «Slaughter and May». Πρόκειται για δικηγορική εταιρεία που ιδρύθηκε το 1889 και είναι μία από τις πέντε εταιρείες που αποτελούν τον «Μαγικό Κύκλο», δηλαδή τις πέντε ισχυρότερες δικηγορικές εταιρείες της Βρετανίας.
Μ’ άλλα λόγια έχει συνταχθεί από ανθρώπους που βρίσκονται στον πυρήνα του βρετανικού νομικού, πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Λειτουργούν, εν προκειμένω, ως εντολοδόχοι των αμερικανο-αγγλοσαξωνικών κεφαλαίων που έχει δανειστεί κατά περιόδους η χώρα μας, αρχής γενομένης από την επαύριον της Ελληνικής Επανάστασης. Θυμίζουμε, παρεμπιπτόντως, ότι η Βρετανία δεν είναι καμία από τις συμβαλλόμενες χώρες, καθώς δεν είναι χώρα του ευρώ.
Μια μικρή λεπτομέρεια με μεγάλη σημασία: η εταιρεία «Slaughter and May», η οποία ανέλαβε εξ ονόματος της ελληνικής κυβέρνησης τη σύνταξη της «Σύμβασης», υπήρξε εντολοδόχος της βρετανικής συντηρητικής κυβέρνησης Θάτσερ, στη δεκαετία του 1980, στη διεκπεραίωση των αποκρατικοποιήσεων των βρετανικών ΔΕΚΟ, δηλαδή των εταιρειών που διαχειρίζονταν λιμάνια, αεροδρόμια, αεροπορικές εταιρείες, τηλεπικοινωνίες, ηλεκτρισμό κ.λπ. Κάτι σαν από την καρδιά του νεοφιλελεύθερου Λονδίνου και των επιγόνων της Θάτσερ για την Αθήνα και τον γιο του Ανδρέα!
Να σημειώσουμε, τέλος, κάτι που ίσως δεν έχει προσεχθεί ιδιαίτερα. Το κείμενο της «Σύμβασης», όπως και το κείμενο του «Μνημονίου» κατατέθηκαν στη Βουλή, στον προς ψήφιση νόμο της 8ης Μαΐου 2010, στην αγγλική γλώσσα, στην δε κατακλείδα του πρώτου άρθρου, στο κείμενο του νόμου γράφεται επί λέξει το εξής ανήκουστο: «Τα παραπάνω κείμενα στην επίσημη αγγλική γλώσσα, και σε μετάφρασή τους στην ελληνική γλώσσα, έχουν ως εξής:» και ακολουθούν η «Σύμβαση» και το «Μνημόνιο», το οποίο ψήφισε η ελληνική Βουλή στην «επίσημη» αγγλική γλώσσα, ενώ η ψήφιση της «Σύμβασης» εκκρεμεί...
Ιδού μερικά από τα σημεία που αξίζει να προσέξουμε:
•Άρθρο 2, παράγραφος 3: «Οι Δανειστές και ο Δανειολήπτης δεν επιτρέπεται να εκχωρήσουν ή καθ’ οιονδήποτε άλλο τρόπο να μεταβιβάσουν οποιοδήποτε από τα δικαιώματα ή τις υποχρεώσεις τους [...] χωρίς την προηγούμενη γραπτή συναίνεση όλων των Δανειστών». Σύμφωνα με όσα προβλέπει η παράγραφος αυτή και οι ακριβώς επόμενες παράγραφοι 4 και 5, σε συνδυασμό με το άρθρο 13, όπως σημειώνει, ο Συνταγματολόγος Γ. Κασιμάτης, «παρέχεται στους δανειστές το δικαίωμα να δημιουργήσουν, με βάση τη Σύμβαση Δανεισμού, πολιτικό και οικονομικό μπλοκ σχέσεων με τους δανειστές και με τρίτες χώρες, δεσμευτικό για την Ελλάδα, αλλά χωρίς τη βούλησή της».
•Άρθρο 3, παράγραφος 4α: Για την εκταμίευση απαιτείται γνωμοδότηση από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, που θα βεβαιώνει τη νομιμότητα και συνταγματικότητα της δανειακής σύμβασης, σύμφωνα με υπόδειγμα που προβλέπεται στο «Παράρτημα 4». Είναι τουλάχιστον γελοιωδώς αντιεπιστημονικό το να δίδεται νομική γνωμοδότηση σύμφωνα με ακριβές υπόδειγμα.
•Άρθρο 3, παράγραφος 5α: Διασφαλίζονται οι Δανειστές από ενδεχόμενη δικαστική προσφυγή ή πιθανή απόφαση του ΣτΕ για αντισυνταγματικότητα της «Σύμβασης». Στην ουσία ζητείται η φίμωση των ελληνικών δικαστικών αρχών αφού ο Δανειολήπτης, δηλαδή η χώρα και η κυβέρνησή της, θα πρέπει να αποτρέψουν ένα «τέτοιο γεγονός», δηλαδή την προσφυγή στη Δικαιοσύνη.
•Άρθρο 6, παράγραφος 6α, β: Γίνεται σαφής αναφορά στο ενδεχόμενο να ακυρωθεί η «Δανειακή Διευκόλυνση», δηλαδή η παρούσα «Σύμβαση» από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (α) ή από Συνταγματικό Δικαστήριο του Δανειστή (β). Αναφορά σε πιθανότητα ακύρωσης από Συνταγματικό Δικαστήριο του Δανειολήπτη, δηλαδή της Ελλάδας, δεν γίνεται. Βλέπετε, το άρθρο 3, παράγραφοι 4α και 5α αποκλείουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όπως και το Άρθρο 8 που ακολουθεί.
•Άρθρο 8, παράγραφος 1γ: Οι Δανειστές μπορούν «να ακυρώσουν τη Δανειακή Διευκόλυνση και/ή να απαιτήσουν το ανεξόφλητο κεφάλαιο των Δανείων ως άμεσα απαιτητό και πληρωτέο, μαζί με τους δεδουλευμένους τόκους, σε περίπτωση που οι υποχρεώσεις του Δανειολήπτη [...] κρίνονται από οποιοδήποτε καθ’ ύλην αρμόδιο δικαστήριο ως μη δεσμευτικές ή εκτελεστές έναντι του Δανειολήπτη ή κρίνονται παράνομες...». Οποιαδήποτε, λοιπόν, δικαστική «εμπλοκή» θα προβεί οικονομικά δυσβάστακτη για την Ελλάδα.
•Άρθρο 11, παράγραφος 3: Πέφτει και το τελευταίο πρόσχημα της λεγόμενης ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης: «Όλα τα έγγραφα, οι πληροφορίες και τα στοιχεία που πρόκειται να χορηγηθούν βάσει της παρούσας Σύμβασης είναι στην αγγλική γλώσσα». Υπενθυμίζω ότι πρόκειται για «Σύμβαση» μεταξύ χωρών μελών της Ε.Ε., όπου ισχύει η αρχή της ισοτιμίας όλων των επίσημων ευρωπαϊκών γλωσσών. Η προτίμηση των «Δανειστών» στην αγγλική γλώσσα γίνεται για το χρήμα, φυσικά, καθώς ακολουθεί παρακάτω το
•Άρθρο 14. Εφαρμοστέο Δίκαιο και Δικαιοδοσία. Εδώ πλέον καταργούνται όλα, δηλαδή: παράγραφος 1: «Η παρούσα Σύμβαση καθώς και κάθε εξωσυμβατική υποχρέωση [...] διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο». Γιατί το αγγλικό δίκαιο; Την απάντηση τη έδωσε ο καθηγητής Κώστας Χρυσόγονος, στην εκδήλωση του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας, στις 15 Ιουλίου 2010: «το αγγλικό ∆ίκαιο σε τέτοια θέµατα, ακριβώς επειδή το Ηνωµένο Βασίλειο είναι έδρα χρηµατοπιστωτικών ιδρυµάτων και επειδή τίθενται κατ’ επανάληψη θέµατα τέτοια σε σχέση µε αλλοδαπά κράτη-οφειλέτες έναντι των ιδρυµάτων αυτών, είναι το χειρότερο δυνατό ∆ίκαιο για τον οφειλέτη».
•Παράγραφος 2: «Οι Συμβαλλόμενοι αναλαμβάνουν την υποχρέωση να υποβάλουν οποιαδήποτε διένεξη προκύψει [...] στην αποκλειστική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Όπως πάλι σημειώνει ο Συνταγματολόγος κ. Χρυσόγονος: «δεν επιλέχθηκε τυχαία το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο οποίο, ως γνωστόν, πλειοψηφούν δικαστές από τα κράτη-Δανειστές». Επιπλέον, συμπληρώνει ο κ. καθηγητής, «μπορεί, λοιπόν, από τώρα να πιθανολογήσει κανείς ότι το ∆ικαστήριο αυτό θα προσανατολιστεί µε βάση το άρθρο 27 της Σύµβασης της Βιέννης του 1969 για το ∆ίκαιο των Συνθηκών που ορίζει ότι τα κράτη δεν µπορούν να επικαλεστούν διατάξεις του εσωτερικού τους δικαίου, άρα ούτε και του εθνικού τους Συντάγµατος, για να αποφύγουν την εκπλήρωση των διεθνών τους υποχρεώσεων».
Άλλωστε σύμφωνα με την
•Παράγραφο 5: «Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία (...) περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του...». Κανονικά η παράγραφος αυτή θα έπρεπε να έχει διαβαστεί από όλους και να έχει τοιχοκολληθεί σε όλα τα μνημεία της χώρας μας, αφού στην ουσία η κυβέρνηση που την αποδέχτηκε ουσιαστικά τα εκχωρεί στους Δανειστές και όχι μόνο. Όπως σημειώνει, μιλώντας για «έσχατο εξευτελισμό», ο επίσης Συνταγματολόγος καθηγητής Κ. Μπέης: «δηλαδή, σε περίπτωση αδυναμίας του κρατικού προϋπολογισμού να πληρώνει τα εφεξής εθνικά τοκοχρεολύσια, οι δανειστές, κι όχι μόνον οι άμεσοι δανειοδότες [...] αλλά και ο πρώτος τυχών κομιστής παραστατικών ελληνικών τοκοχρεολυσίων θα έχουν εξουσία να κατάσχουν και να πλειστηριάσουν ακόμη και αντικείμενα της ακατάσχετης ελληνικής δημόσιας περιουσίας.» («Ελευθεροτυπία», 14/07/2010). Κι αν είναι ίσως υπερβολικό να πούμε ότι κινδυνεύει η κυριότητα του Παρθενώνα, «δεν βλέπω ότι θα µπορούσε να αποφύγει την πίεση µία εξασθενηµένη ελληνική κυβέρνηση να παραχωρήσει µισθωτικό δικαίωµα πολυετές για την εκµετάλλευση των αρχαιολογικών µας χώρων και για την τουριστική εκµετάλλευση νησιών µας», όπως είπε η Αλέκα Μανδαράκα-Σέππαρντ, καθηγήτρια Πανεπιστηµίου του Λονδίνου, στην προαναφερθείσα εκδήλωση του Δ.Σ.Α. Άλλωστε, η κατάσχεση μπορεί άνετα να γίνει, όπως έχει επισημανθεί, σε ελληνικά περιουσιακά στοιχεία στο εξωτερικό, όπως πρεσβείες, Ινστιτούτα, καταθέσεις σε ξένες τράπεζες, ελληνικός χρυσός ο οποίος φυλάσσεται στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κ.τ.ό. Θυμίζω ότι ο καθηγητής Χρυσόγονος επί του προκειμένου σημείωσε ότι «στο αγγλικό ∆ίκαιο θέµατα ασυλίας κρατών ρυθµίζονται από τη state immunity act του 1978 [...]. Τα άρθρα 13 παρ. 2-4 του νόµου αυτού επιτρέπουν την εκτέλεση κατά του αλλοδαπού ∆ηµοσίου µόνο για περιουσιακά στοιχεία χρήσης iure gestionis», δηλαδή για περιουσιακά στοιχεία που χρησιμοποιούνται εμπορικά. Μ’ αυτές τις διατάξεις δεν είναι καθόλου απίθανο να πληρώνουμε στους Δανειστές της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. το εισιτήριο για να μπούμε στην Ακρόπολη!
Εάν η «Σύμβαση» χαλκεύει τα δεσμά του ελληνικού λαού, ακόμα και για τις γενιές που έρχονται, το «Μνημόνιο» περιγράφει τους όρους εξανδραποδισμού του. Το περιβόητο και πολυσυζητημένο «Μνημόνιο», αξίζει να το σημειώσουμε επί της αρχής, είναι ένα κείμενο γεμάτο ασάφειες και «Μαυρογιαλούρειες» εξαγγελίες όταν πρόκειται για «μεσοπρόθεσμο οικονομικό πρόγραμμα σε συνδυασμό με διεξοδικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» (Παράγραφος 6) και άλλα ακατανόητα και άνευ πραγματικής ουσίας, που ευκαίρως ακαίρως θεωρούν χρέος τους όλοι οι πρωθυπουργοί από εποχής Μητσοτάκη να εξαγγείλουν –τα ίδια είχε πει εκατοντάδες φορές και ο Κ. Καραμανλής ο νεότερος. Την ίδια στιγμή το «Μνημόνιο» γίνεται πολύ συγκεκριμένο, μέχρις υπολογισμού του τελευταίου ευρώ, όταν αναφέρεται στις προβλεπόμενες περικοπές μισθών και συντάξεων.
Ένα δεύτερο σημείο που πρέπει να το έχουμε υπόψιν μας είναι ότι, όπως καταλαβαίνει κανείς ακόμα και μία φορά να το διαβάσει, πρόκειται για κείμενο συνταγμένο κατά την αγαπητή στο ΠΑΣΟΚ ιδιόλεκτο των ωραίων (σοσιαλιστικών) λέξεων, οι οποίες περιγράφουν τον πιο ανελέητο νεοφιλελευθερισμό. Παράδειγμα η πολλές φορές αναφερόμενη «ενίσχυση της αγοράς εργασίας», που στην περιγραφή της αποκαλύπτεται ότι στην αλήθεια είναι η αποδιάρθρωση της εργασίας. Εκείνο δε που πολλές φορές επανέρχεται περί «το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας για τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες» δεν είναι παρά ένα κενό γράμμα αφού τέτοιο δίχτυ πουθενά δεν αναπτύσσεται. Αντιθέτως, εάν διατρέξει κανείς τους πίνακες περικοπών για τα έτη 2010-2014 θα δει όχι μόνο ότι οι συντάξεις περικόπτονται ή παγώνουν και τις τέσερις χρονιές 2010, 2011, 2012 και 2013, αλλά ότι κόβεται ακόμα και το επίδομα αλληλεγγύης (2010), παρ’ όλο που η συνολική του επιβάρυνση είναι 0,2% του ΑΕΠ.
Ένα τρίτο πολιτικό συμπέρασμα που βγαίνει από την ανάγνωση του «Μνημονίου» είναι ότι πρόκειται στην πραγματικοτητα για το κρυφό 5ετές κυβερνητικό πρόγραμμα της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου (2009-2013), το οποίο θα μπορούσε να είχε συνταχθεί πριν από τις εκλογές του 2009. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από το γεγονός ότι οι λεπτομερείς περιγραφές των «αναπροσαρμογών» δεν είναι τίποτα περισσότερο από τις μόνιμες «εκσυγχρονιστικές» επιδιώξεις της οικονομικής ελίτ από τα χρόνια ήδη της διακυβέρνησης Μητσοτάκη 1990-1993. Το «Μνημόνιο», λοιπόν, ούτε στις Βρυξέλλες συντάχθηκε, όπως επιδιώκει η κυβέρνηση να μας πείσει, ούτε κάτι καινούργιο είναι. Οι ρυθμίσεις άλλωστε που προβλέπει έχει επιχειρηθεί σε κάποια τους σημεία να περάσουν και επί Μητσοτάκη (ιδιωτικοποιήσεις) και επί Σημίτη (αγορά εργασίας, ασφαλιστικό) και επί Καραμανλή (ασφαλιστικό, στήριξη των Τραπεζών).
*Εκτενέστερη διαπραγμάτευση των ζητημάτων αυτού του άρθρου, μπορεί να αναζητήσει ο αναγνώστης στο βιβλίο Μνημόνιο: Η υποθήκευση της Ελλάδας, που κυκλοφορεί από την εφημερίδα «Χριστιανική» (210 3811302) και περιέχει τα κείμενα της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης», το «Μνημόνιο» και τον νόμο 3845/2010 με εισαγωγή και κριτικά σχόλια από τους Γεώργιο Κασιμάτη, Κώστα Βεργόπουλο και Κωνσταντίνο Μπλάθρα.
πηγή: antifono.gr
πηγή: manifesto,
Tο βάρος της δημοσιότητας όλη αυτή την περίοδο έπεσε πάνω στο «Μνημόνιο» και είναι φυσικό καθώς το κείμενο αυτό περιγράφει τις συγκεκριμένες οικονομικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Το «Μνημόνιο», το οποίο «μοιάζει να έχει συνταχθεί στην Αθήνα», από την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, στην ουσία δίνει «γην και ύδωρ» στους εισβολείς. Τα κανόνια όμως και ο στρατός εισβολής είναι η «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης», όπου περιγράφονται οι δρακόντειοι όροι δανεισμού της Ελλάδας με 80 δις ευρώ. Το κείμενο αυτό έχει συνταχθεί αγγλιστί στο Λονδίνο από τη δικηγορική εταιρεία «Slaughter and May». Θυμίζουμε ότι από δικηγορικό οίκο του Λονδίνου είχε συνταχθεί και το περίφημο έκτρωμα με το όνομα «Σχέδιο Ανάν».
Πρώτα-πρώτα ας δούμε ποιοι είναι οι «Slaughter and May». Πρόκειται για δικηγορική εταιρεία που ιδρύθηκε το 1889 και είναι μία από τις πέντε εταιρείες που αποτελούν τον «Μαγικό Κύκλο», δηλαδή τις πέντε ισχυρότερες δικηγορικές εταιρείες της Βρετανίας.
Μ’ άλλα λόγια έχει συνταχθεί από ανθρώπους που βρίσκονται στον πυρήνα του βρετανικού νομικού, πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Λειτουργούν, εν προκειμένω, ως εντολοδόχοι των αμερικανο-αγγλοσαξωνικών κεφαλαίων που έχει δανειστεί κατά περιόδους η χώρα μας, αρχής γενομένης από την επαύριον της Ελληνικής Επανάστασης. Θυμίζουμε, παρεμπιπτόντως, ότι η Βρετανία δεν είναι καμία από τις συμβαλλόμενες χώρες, καθώς δεν είναι χώρα του ευρώ.
Μια μικρή λεπτομέρεια με μεγάλη σημασία: η εταιρεία «Slaughter and May», η οποία ανέλαβε εξ ονόματος της ελληνικής κυβέρνησης τη σύνταξη της «Σύμβασης», υπήρξε εντολοδόχος της βρετανικής συντηρητικής κυβέρνησης Θάτσερ, στη δεκαετία του 1980, στη διεκπεραίωση των αποκρατικοποιήσεων των βρετανικών ΔΕΚΟ, δηλαδή των εταιρειών που διαχειρίζονταν λιμάνια, αεροδρόμια, αεροπορικές εταιρείες, τηλεπικοινωνίες, ηλεκτρισμό κ.λπ. Κάτι σαν από την καρδιά του νεοφιλελεύθερου Λονδίνου και των επιγόνων της Θάτσερ για την Αθήνα και τον γιο του Ανδρέα!
Να σημειώσουμε, τέλος, κάτι που ίσως δεν έχει προσεχθεί ιδιαίτερα. Το κείμενο της «Σύμβασης», όπως και το κείμενο του «Μνημονίου» κατατέθηκαν στη Βουλή, στον προς ψήφιση νόμο της 8ης Μαΐου 2010, στην αγγλική γλώσσα, στην δε κατακλείδα του πρώτου άρθρου, στο κείμενο του νόμου γράφεται επί λέξει το εξής ανήκουστο: «Τα παραπάνω κείμενα στην επίσημη αγγλική γλώσσα, και σε μετάφρασή τους στην ελληνική γλώσσα, έχουν ως εξής:» και ακολουθούν η «Σύμβαση» και το «Μνημόνιο», το οποίο ψήφισε η ελληνική Βουλή στην «επίσημη» αγγλική γλώσσα, ενώ η ψήφιση της «Σύμβασης» εκκρεμεί...
Ιδού μερικά από τα σημεία που αξίζει να προσέξουμε:
•Άρθρο 2, παράγραφος 3: «Οι Δανειστές και ο Δανειολήπτης δεν επιτρέπεται να εκχωρήσουν ή καθ’ οιονδήποτε άλλο τρόπο να μεταβιβάσουν οποιοδήποτε από τα δικαιώματα ή τις υποχρεώσεις τους [...] χωρίς την προηγούμενη γραπτή συναίνεση όλων των Δανειστών». Σύμφωνα με όσα προβλέπει η παράγραφος αυτή και οι ακριβώς επόμενες παράγραφοι 4 και 5, σε συνδυασμό με το άρθρο 13, όπως σημειώνει, ο Συνταγματολόγος Γ. Κασιμάτης, «παρέχεται στους δανειστές το δικαίωμα να δημιουργήσουν, με βάση τη Σύμβαση Δανεισμού, πολιτικό και οικονομικό μπλοκ σχέσεων με τους δανειστές και με τρίτες χώρες, δεσμευτικό για την Ελλάδα, αλλά χωρίς τη βούλησή της».
•Άρθρο 3, παράγραφος 4α: Για την εκταμίευση απαιτείται γνωμοδότηση από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, που θα βεβαιώνει τη νομιμότητα και συνταγματικότητα της δανειακής σύμβασης, σύμφωνα με υπόδειγμα που προβλέπεται στο «Παράρτημα 4». Είναι τουλάχιστον γελοιωδώς αντιεπιστημονικό το να δίδεται νομική γνωμοδότηση σύμφωνα με ακριβές υπόδειγμα.
•Άρθρο 3, παράγραφος 5α: Διασφαλίζονται οι Δανειστές από ενδεχόμενη δικαστική προσφυγή ή πιθανή απόφαση του ΣτΕ για αντισυνταγματικότητα της «Σύμβασης». Στην ουσία ζητείται η φίμωση των ελληνικών δικαστικών αρχών αφού ο Δανειολήπτης, δηλαδή η χώρα και η κυβέρνησή της, θα πρέπει να αποτρέψουν ένα «τέτοιο γεγονός», δηλαδή την προσφυγή στη Δικαιοσύνη.
•Άρθρο 6, παράγραφος 6α, β: Γίνεται σαφής αναφορά στο ενδεχόμενο να ακυρωθεί η «Δανειακή Διευκόλυνση», δηλαδή η παρούσα «Σύμβαση» από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (α) ή από Συνταγματικό Δικαστήριο του Δανειστή (β). Αναφορά σε πιθανότητα ακύρωσης από Συνταγματικό Δικαστήριο του Δανειολήπτη, δηλαδή της Ελλάδας, δεν γίνεται. Βλέπετε, το άρθρο 3, παράγραφοι 4α και 5α αποκλείουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όπως και το Άρθρο 8 που ακολουθεί.
•Άρθρο 8, παράγραφος 1γ: Οι Δανειστές μπορούν «να ακυρώσουν τη Δανειακή Διευκόλυνση και/ή να απαιτήσουν το ανεξόφλητο κεφάλαιο των Δανείων ως άμεσα απαιτητό και πληρωτέο, μαζί με τους δεδουλευμένους τόκους, σε περίπτωση που οι υποχρεώσεις του Δανειολήπτη [...] κρίνονται από οποιοδήποτε καθ’ ύλην αρμόδιο δικαστήριο ως μη δεσμευτικές ή εκτελεστές έναντι του Δανειολήπτη ή κρίνονται παράνομες...». Οποιαδήποτε, λοιπόν, δικαστική «εμπλοκή» θα προβεί οικονομικά δυσβάστακτη για την Ελλάδα.
•Άρθρο 11, παράγραφος 3: Πέφτει και το τελευταίο πρόσχημα της λεγόμενης ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης: «Όλα τα έγγραφα, οι πληροφορίες και τα στοιχεία που πρόκειται να χορηγηθούν βάσει της παρούσας Σύμβασης είναι στην αγγλική γλώσσα». Υπενθυμίζω ότι πρόκειται για «Σύμβαση» μεταξύ χωρών μελών της Ε.Ε., όπου ισχύει η αρχή της ισοτιμίας όλων των επίσημων ευρωπαϊκών γλωσσών. Η προτίμηση των «Δανειστών» στην αγγλική γλώσσα γίνεται για το χρήμα, φυσικά, καθώς ακολουθεί παρακάτω το
•Άρθρο 14. Εφαρμοστέο Δίκαιο και Δικαιοδοσία. Εδώ πλέον καταργούνται όλα, δηλαδή: παράγραφος 1: «Η παρούσα Σύμβαση καθώς και κάθε εξωσυμβατική υποχρέωση [...] διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο». Γιατί το αγγλικό δίκαιο; Την απάντηση τη έδωσε ο καθηγητής Κώστας Χρυσόγονος, στην εκδήλωση του Δικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας, στις 15 Ιουλίου 2010: «το αγγλικό ∆ίκαιο σε τέτοια θέµατα, ακριβώς επειδή το Ηνωµένο Βασίλειο είναι έδρα χρηµατοπιστωτικών ιδρυµάτων και επειδή τίθενται κατ’ επανάληψη θέµατα τέτοια σε σχέση µε αλλοδαπά κράτη-οφειλέτες έναντι των ιδρυµάτων αυτών, είναι το χειρότερο δυνατό ∆ίκαιο για τον οφειλέτη».
•Παράγραφος 2: «Οι Συμβαλλόμενοι αναλαμβάνουν την υποχρέωση να υποβάλουν οποιαδήποτε διένεξη προκύψει [...] στην αποκλειστική δικαιοδοσία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Όπως πάλι σημειώνει ο Συνταγματολόγος κ. Χρυσόγονος: «δεν επιλέχθηκε τυχαία το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο οποίο, ως γνωστόν, πλειοψηφούν δικαστές από τα κράτη-Δανειστές». Επιπλέον, συμπληρώνει ο κ. καθηγητής, «μπορεί, λοιπόν, από τώρα να πιθανολογήσει κανείς ότι το ∆ικαστήριο αυτό θα προσανατολιστεί µε βάση το άρθρο 27 της Σύµβασης της Βιέννης του 1969 για το ∆ίκαιο των Συνθηκών που ορίζει ότι τα κράτη δεν µπορούν να επικαλεστούν διατάξεις του εσωτερικού τους δικαίου, άρα ούτε και του εθνικού τους Συντάγµατος, για να αποφύγουν την εκπλήρωση των διεθνών τους υποχρεώσεων».
Άλλωστε σύμφωνα με την
•Παράγραφο 5: «Με την παρούσα ο Δανειολήπτης αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία (...) περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς, της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή, και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών στοιχείων του...». Κανονικά η παράγραφος αυτή θα έπρεπε να έχει διαβαστεί από όλους και να έχει τοιχοκολληθεί σε όλα τα μνημεία της χώρας μας, αφού στην ουσία η κυβέρνηση που την αποδέχτηκε ουσιαστικά τα εκχωρεί στους Δανειστές και όχι μόνο. Όπως σημειώνει, μιλώντας για «έσχατο εξευτελισμό», ο επίσης Συνταγματολόγος καθηγητής Κ. Μπέης: «δηλαδή, σε περίπτωση αδυναμίας του κρατικού προϋπολογισμού να πληρώνει τα εφεξής εθνικά τοκοχρεολύσια, οι δανειστές, κι όχι μόνον οι άμεσοι δανειοδότες [...] αλλά και ο πρώτος τυχών κομιστής παραστατικών ελληνικών τοκοχρεολυσίων θα έχουν εξουσία να κατάσχουν και να πλειστηριάσουν ακόμη και αντικείμενα της ακατάσχετης ελληνικής δημόσιας περιουσίας.» («Ελευθεροτυπία», 14/07/2010). Κι αν είναι ίσως υπερβολικό να πούμε ότι κινδυνεύει η κυριότητα του Παρθενώνα, «δεν βλέπω ότι θα µπορούσε να αποφύγει την πίεση µία εξασθενηµένη ελληνική κυβέρνηση να παραχωρήσει µισθωτικό δικαίωµα πολυετές για την εκµετάλλευση των αρχαιολογικών µας χώρων και για την τουριστική εκµετάλλευση νησιών µας», όπως είπε η Αλέκα Μανδαράκα-Σέππαρντ, καθηγήτρια Πανεπιστηµίου του Λονδίνου, στην προαναφερθείσα εκδήλωση του Δ.Σ.Α. Άλλωστε, η κατάσχεση μπορεί άνετα να γίνει, όπως έχει επισημανθεί, σε ελληνικά περιουσιακά στοιχεία στο εξωτερικό, όπως πρεσβείες, Ινστιτούτα, καταθέσεις σε ξένες τράπεζες, ελληνικός χρυσός ο οποίος φυλάσσεται στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κ.τ.ό. Θυμίζω ότι ο καθηγητής Χρυσόγονος επί του προκειμένου σημείωσε ότι «στο αγγλικό ∆ίκαιο θέµατα ασυλίας κρατών ρυθµίζονται από τη state immunity act του 1978 [...]. Τα άρθρα 13 παρ. 2-4 του νόµου αυτού επιτρέπουν την εκτέλεση κατά του αλλοδαπού ∆ηµοσίου µόνο για περιουσιακά στοιχεία χρήσης iure gestionis», δηλαδή για περιουσιακά στοιχεία που χρησιμοποιούνται εμπορικά. Μ’ αυτές τις διατάξεις δεν είναι καθόλου απίθανο να πληρώνουμε στους Δανειστές της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. το εισιτήριο για να μπούμε στην Ακρόπολη!
Εάν η «Σύμβαση» χαλκεύει τα δεσμά του ελληνικού λαού, ακόμα και για τις γενιές που έρχονται, το «Μνημόνιο» περιγράφει τους όρους εξανδραποδισμού του. Το περιβόητο και πολυσυζητημένο «Μνημόνιο», αξίζει να το σημειώσουμε επί της αρχής, είναι ένα κείμενο γεμάτο ασάφειες και «Μαυρογιαλούρειες» εξαγγελίες όταν πρόκειται για «μεσοπρόθεσμο οικονομικό πρόγραμμα σε συνδυασμό με διεξοδικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» (Παράγραφος 6) και άλλα ακατανόητα και άνευ πραγματικής ουσίας, που ευκαίρως ακαίρως θεωρούν χρέος τους όλοι οι πρωθυπουργοί από εποχής Μητσοτάκη να εξαγγείλουν –τα ίδια είχε πει εκατοντάδες φορές και ο Κ. Καραμανλής ο νεότερος. Την ίδια στιγμή το «Μνημόνιο» γίνεται πολύ συγκεκριμένο, μέχρις υπολογισμού του τελευταίου ευρώ, όταν αναφέρεται στις προβλεπόμενες περικοπές μισθών και συντάξεων.
Ένα δεύτερο σημείο που πρέπει να το έχουμε υπόψιν μας είναι ότι, όπως καταλαβαίνει κανείς ακόμα και μία φορά να το διαβάσει, πρόκειται για κείμενο συνταγμένο κατά την αγαπητή στο ΠΑΣΟΚ ιδιόλεκτο των ωραίων (σοσιαλιστικών) λέξεων, οι οποίες περιγράφουν τον πιο ανελέητο νεοφιλελευθερισμό. Παράδειγμα η πολλές φορές αναφερόμενη «ενίσχυση της αγοράς εργασίας», που στην περιγραφή της αποκαλύπτεται ότι στην αλήθεια είναι η αποδιάρθρωση της εργασίας. Εκείνο δε που πολλές φορές επανέρχεται περί «το κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας για τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες» δεν είναι παρά ένα κενό γράμμα αφού τέτοιο δίχτυ πουθενά δεν αναπτύσσεται. Αντιθέτως, εάν διατρέξει κανείς τους πίνακες περικοπών για τα έτη 2010-2014 θα δει όχι μόνο ότι οι συντάξεις περικόπτονται ή παγώνουν και τις τέσερις χρονιές 2010, 2011, 2012 και 2013, αλλά ότι κόβεται ακόμα και το επίδομα αλληλεγγύης (2010), παρ’ όλο που η συνολική του επιβάρυνση είναι 0,2% του ΑΕΠ.
Ένα τρίτο πολιτικό συμπέρασμα που βγαίνει από την ανάγνωση του «Μνημονίου» είναι ότι πρόκειται στην πραγματικοτητα για το κρυφό 5ετές κυβερνητικό πρόγραμμα της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου (2009-2013), το οποίο θα μπορούσε να είχε συνταχθεί πριν από τις εκλογές του 2009. Αυτό το συμπέρασμα βγαίνει από το γεγονός ότι οι λεπτομερείς περιγραφές των «αναπροσαρμογών» δεν είναι τίποτα περισσότερο από τις μόνιμες «εκσυγχρονιστικές» επιδιώξεις της οικονομικής ελίτ από τα χρόνια ήδη της διακυβέρνησης Μητσοτάκη 1990-1993. Το «Μνημόνιο», λοιπόν, ούτε στις Βρυξέλλες συντάχθηκε, όπως επιδιώκει η κυβέρνηση να μας πείσει, ούτε κάτι καινούργιο είναι. Οι ρυθμίσεις άλλωστε που προβλέπει έχει επιχειρηθεί σε κάποια τους σημεία να περάσουν και επί Μητσοτάκη (ιδιωτικοποιήσεις) και επί Σημίτη (αγορά εργασίας, ασφαλιστικό) και επί Καραμανλή (ασφαλιστικό, στήριξη των Τραπεζών).
*Εκτενέστερη διαπραγμάτευση των ζητημάτων αυτού του άρθρου, μπορεί να αναζητήσει ο αναγνώστης στο βιβλίο Μνημόνιο: Η υποθήκευση της Ελλάδας, που κυκλοφορεί από την εφημερίδα «Χριστιανική» (210 3811302) και περιέχει τα κείμενα της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης», το «Μνημόνιο» και τον νόμο 3845/2010 με εισαγωγή και κριτικά σχόλια από τους Γεώργιο Κασιμάτη, Κώστα Βεργόπουλο και Κωνσταντίνο Μπλάθρα.
πηγή: antifono.gr
πηγή: manifesto,
Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010
Ankara fails to open competition chapter in Belgium's EU presidency
Ankara has failed to meet requirements to open the competition chapter in its negotiations with the EU. The European Commission had requested clear deadlines to finalize the state aid portion, which Ankara prefers to keep in general terms due to its economic plans
Turkey and the European Union have failed to open the competition chapter in Ankara’s accession negotiations during Belgium’s EU term presidency, which will conclude at the end of this year.
The European Commission was not satisfied with the preparatory work for benchmarks that would enable the opening of the chapter, Turkish diplomatic sources told the Hürriyet Daily News & Economic Review on Tuesday. According to experts who wished to remain anonymous, Turkey was unwilling to assume strict obligations on the issue of state aid due to its economic program, especially in the period leading up to next year’s general elections.
In October, Ankara ratified the EU-required law on “Monitoring and Supervising State Aid,” which sets out general conditions and rules for authorization, implementation, monitoring and recovery of state aid in accordance to bilateral agreements between Turkey and the European Union. The Turkish government, however, failed to fulfill other requirements to open the competition chapter.
Among the other benchmarks, the commission had asked Ankara to present an action plan with a timetable for aligning all remaining aid schemes or equivalent measures. The commission was not satisfied with the plan Ankara provided and requested clarification.
“We had to provide an inventory of state aid that had been given so far, including details such as where it had been spent,” one anonymous source told the Daily News. “However the European Commission was not satisfied, saying that the information was not clear enough.”
In free-market conditions, state aid should be restricted in order to protect competition, but developing counties such as Turkey can use the aid for public benefit. “Turkey is in a pre-election period, and also in a period of accelerating economic growth,” one expert said. “Turkey has engaged in the short- and medium-term with the European Commission on general deadlines on state aid, but the commission requested specific dates.”
Economic officials in Ankara prefer to not assume obligations over state aid, the Daily News has learned.
Ankara also needed to establish a “State Aid Monitoring and Supervision Board,” which is planned under the auspices of the Undersecretary of the Treasury. However, no one has yet been appointed to the board, sources said.
The earliest the competition chapter could now be opened would be in January 2011, during Hungary’s EU term presidency. The Belgian presidency will be the second, after Finland, to conclude without Turkey opening a single new negotiating chapter. Belgium wants to include a note in the declaration of the upcoming EU Summit that says the preparations for the competition chapter with Turkey were almost ready.
According to diplomatic sources, two chapters – on public procurement and competition policy – could potentially be opened in the near future. Other chapters are blocked for political reasons due to the Cyprus dispute.
Source : Hurriyet Daily News
Turkey and the European Union have failed to open the competition chapter in Ankara’s accession negotiations during Belgium’s EU term presidency, which will conclude at the end of this year.
The European Commission was not satisfied with the preparatory work for benchmarks that would enable the opening of the chapter, Turkish diplomatic sources told the Hürriyet Daily News & Economic Review on Tuesday. According to experts who wished to remain anonymous, Turkey was unwilling to assume strict obligations on the issue of state aid due to its economic program, especially in the period leading up to next year’s general elections.
In October, Ankara ratified the EU-required law on “Monitoring and Supervising State Aid,” which sets out general conditions and rules for authorization, implementation, monitoring and recovery of state aid in accordance to bilateral agreements between Turkey and the European Union. The Turkish government, however, failed to fulfill other requirements to open the competition chapter.
Among the other benchmarks, the commission had asked Ankara to present an action plan with a timetable for aligning all remaining aid schemes or equivalent measures. The commission was not satisfied with the plan Ankara provided and requested clarification.
“We had to provide an inventory of state aid that had been given so far, including details such as where it had been spent,” one anonymous source told the Daily News. “However the European Commission was not satisfied, saying that the information was not clear enough.”
In free-market conditions, state aid should be restricted in order to protect competition, but developing counties such as Turkey can use the aid for public benefit. “Turkey is in a pre-election period, and also in a period of accelerating economic growth,” one expert said. “Turkey has engaged in the short- and medium-term with the European Commission on general deadlines on state aid, but the commission requested specific dates.”
Economic officials in Ankara prefer to not assume obligations over state aid, the Daily News has learned.
Ankara also needed to establish a “State Aid Monitoring and Supervision Board,” which is planned under the auspices of the Undersecretary of the Treasury. However, no one has yet been appointed to the board, sources said.
The earliest the competition chapter could now be opened would be in January 2011, during Hungary’s EU term presidency. The Belgian presidency will be the second, after Finland, to conclude without Turkey opening a single new negotiating chapter. Belgium wants to include a note in the declaration of the upcoming EU Summit that says the preparations for the competition chapter with Turkey were almost ready.
According to diplomatic sources, two chapters – on public procurement and competition policy – could potentially be opened in the near future. Other chapters are blocked for political reasons due to the Cyprus dispute.
Source : Hurriyet Daily News
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)