Τρεις στόλοι, μια άσκηση

Οδεύει προς ολοκλήρωση η άσκηση «Noble Dina».

Η μεγάλη ετήσια πολυεθνική ναυτική άσκηση, με την κωδική ονομασία «Noble Dina», με τη συμμετοχή δυνάμεων του Πολεμικού Ναυτικού της Ελλάδας, του Ισραήλ και των ΗΠΑ ολοκληρώνεται σήμερα.

Η φετινή Noble Dina υπήρξε η μεγαλύτερη από όσες έχουν πραγματοποιηθεί, περιλαμβάνοντας περίπλοκα σενάρια εμπλοκής και με τη συμμετοχή μεγαλύτερου αριθμού πλοίων επιφανείας και αεροσκαφών. Από το 1998 έως το 2009, γίνονταν παρόμοιες ασκήσεις με τη συμμετοχή των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Τουρκίας, οι οποίες όμως σταμάτησαν το 2010, όταν ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανέστειλε τη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ μετά την επίθεση στην αποστολή του Μάβι Μαρμαρά.

Από τότε –για πρώτη φορά το 2012 και τρίτη συνολικά έως σήμερα– μετέχει, αντί της Τουρκίας, η Ελλάδα, που ανέπτυξε στενότερες σχέσεις με το Ισραήλ και συνολικά η άσκηση εκφράζει το υψηλό επίπεδο συνεργασίας μεταξύ των αμερικανικών, ελληνικών και ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων.

Οι δυνάμεις που παίρνουν μέρος αποτελούνται από φρεγάτες, κορβέτες, ταχέα περιπολικά κατευθυνομένων βλημάτων, πετρελαιοφόρα, υποβρύχια, ελικόπτερα μαχητικά αεροσκάφη και αεροπλάνα ναυτικής συνεργασίας.

Η άσκηση ξεκίνησε στον ναύσταθμο της Σούδας, για να επεκταθεί στο Κρητικό πέλαγος, μετά στη Χάιφα και να καταλήξει σε θαλάσσιες περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου.

Μεταξύ των επιχειρησιακών στόχων ξεχωρίζουν οι ανθυποβρυχιακές ασκήσεις, οι προσομοιώσεις πολέμου σκαφών επιφανείας, με τη συμμετοχή αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας και ελικοπτέρων, οι συναγερμοί αεράμυνας, ο ηλεκτρονικός πόλεμος, η προστασία από τηλεπικοινωνιακές παρεμβολές και οι επιχειρήσεις ναυτικής αποτροπής.

Πίσω από την «ξύλινη» αυτή ναυτική ορολογία, κρύβονται συναρπαστικές δραστηριότητες, που κάθε ναύτης απολαμβάνει και επιδιώκει να βιώσει.

Στις ανθυποβρυχιακές ασκήσεις, οι φρεγάτες και κορβέτες αξιοποιούν τα προηγμένα ηχοβολιστικά τους συστήματα «σόναρ», ενώ τα ελικόπτερά τους ρίχνουν στη θάλασσα επιπλέοντες ή βυθιζόμενους αισθητήρες «ακοής» και τα αεροσκάφη ναυτικών περιπολιών ερευνούν από αέρος για σκιές στην επιφάνεια.

Μόλις το εχθρικό υποβρύχιο εντοπισθεί, οι φρεγάτες και κορβέτες πραγματοποιούν ρίψεις βομβών βυθού, η έκρηξη των οποίων σε συγκεκριμένο βάθος δημιουργεί εντυπωσιακούς πίδακες νερού ορατούς από πολλά ναυτικά μίλια απόσταση, με τον υπόκωφο ήχο της έκρηξης να σείει τα πλοία και τα τύμπανα των ναυτών. Ακόμη πιο εντυπωσιακές θεωρούνται οι ασκήσεις «επιχειρήσεων ναυτικής αποτροπής», που αποσκοπούν στην παρεμπόδιση εχθρικών σκαφών να προσεγγίσουν συγκεκριμένες ζώνες.

Στις επιχειρήσεις αυτές απαιτείται τέλειος συντονισμός αεροπορικών δυνάμεων, για τον εντοπισμό των στόχων, υποβρυχίων -για ενδεχόμενη βύθισή τους- ταχέων σκαφών, ικανών να προσεγγίσουν τους στόχους και να τους εξουδετερώσουν με ασφάλεια χρησιμοποιώντας πυραύλους, όπως τους δοκιμασμένους στον πόλεμο των Φόκλαντ «Εξοσέτ», και μεγάλων σκαφών, όπως φρεγάτες ή κορβέτες.

Από τα σκάφη αυτά θα επιχειρήσουν μονάδες ειδικών δυνάμεων, ειδικευμένες στην εισπήδηση (το ρεσάλτο) σε πλοία που αρνούνται να υποβληθούν σε νηοψία. Σε μία τέτοια περίπτωση, φουσκωτά σκάφη ειδικών δυνάμεων προσεγγίζουν το απείθαρχο πλοίο, πλευρίζοντάς το από τα αριστερά και τα δεξιά.

Με τη βοήθεια γάντζων, που θυμίζουν εκείνους των πειρατών του 17ου αιώνα, οι κομάντος του ναυτικού αναρριχώνται στο κατάστρωμα, ενώ συνάδελφοί τους, τους καλύπτουν από τα φουσκωτά. Ιδανικά, ελικόπτερο της φρεγάτας προσφέρει από αέρος κάλυψη, με ελεύθερους σκοπευτές ή με τα πλευρικά του πολυβόλα.

Η διείσδυση των ομάδων στο πλοίο δεν γίνεται ταυτόχρονα, για να αποφευχθεί ενδεχόμενη ανταλλαγή «φίλιων πυρών».

Μόλις η πρώτη ομάδα αναρριχηθεί, καλύπτεται και επιτρέπει στη δεύτερη να ακολουθήσει, για να συνεργασθούν και να καταλάβουν τον στόχο, που συνήθως είναι η γέφυρα ή το μηχανοστάσιο. Τέλος, μία φαινομενικά «πεζή» άσκηση, ο ανεφοδιασμός εν πλω, «πετρέλευση εν πλω» στην ορολογία του Πολεμικού Ναυτικού, μπορεί να αποδειχθεί η πιο δύσκολη και ενίοτε επικίνδυνη.

Ο ανεφοδιασμός απαιτεί την προσέγγιση πετρελαιοφόρου πλοίου σε μεγάλα σκάφη, όπως τις φρεγάτες των 120 μέτρων μήκους, σε απόσταση 30 μέτρων, τη δημιουργία αερογέφυρας με συρματόσχοινο και τη διέλευση του σωλήνα ανεφοδιασμού, που θα γεμίσει με εύφλεκτα καύσιμα και αποδέκτη τις δεξαμενές της φρεγάτας.