Του Δρα. Χριστ. Χριστοδούλου*
Είναι η ώρα για την Ελλάδα και την Κύπρο να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Να αντιδράσουν με σθένος και αποφασιστικότητα και να αντιμετωπίσουν με εθνική αξιοπρέπεια την τουρκική αναίδεια και θρασύτητα.Η Τουρκία διαθέτει αρκετό εξοπλισμό. Δεν διαθέτει, όμως, ικανούς ανθρώπους για να τον χειριστούν επαξίως σε περίπτωση πολέμου
Είναι αποκαρδιωτικό να αναλογίζεται κανείς πού κατάντησε ο Ελληνισμός τα τελευταία ενενήντα χρόνια μετά τη μικρασιατική καταστροφή του 1922. Είχαμε κερδίσει ώς τότε την ανατολική Θράκη και όλα τα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας. Απελευθερώσαμε παραδοσιακά ελληνικές πόλεις και εδάφη, όπου είχε ανθίσει και καρπίσει ο Ελληνισμός και δημιουργήσαμε τις προϋποθέσεις για να ανακτήσουμε ό,τι εθνικό, ιερό και όσιο χάσαμε από την αποφράδα μέρα της άλωσης της βασιλεύουσας, την 29η Μαΐου, 1453.
Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι η Ελλάδα στο Αιγαίο και στη Θράκη, ακόμη και στο σύνολο της εδαφικής της επικράτειας, ποτέ δεν αισθανόταν ασφαλής εφ' όσον δεν ήλεγχε τα δυτικά παράλια της Μικρασίας. Δυστυχώς, ο εγγενής σαρκοφάγος του ελληνικού γένους, ο εμφύλιος τροφοδότης του διχαστικού σπαραγμού και του εθνικού ολέθρου, επικυριάρχησε και πάλι.
Έκανε την υπονομευτική και καταστροφική εμφάνισή του στην πιο κρίσιμη ώρα της εθνικής ανάτασης και της αναδημιουργίας. Ο μεγάλος του Έθνους Ελευθέριος Βενιζέλος παραμερίσθηκε από τις ξενόπνευστες ίντριγκες και υπονομεύσεις, οι οποίες ευδοκίμησαν στο ελληνικό εμφυλιοδιχαστικό. Και τα χάσαμε όλα όσα κερδίσαμε στα πεδία των μαχών. Και πέσαμε ασυνέτως στην παγίδα των πάντοτε λυκόφιλων συμμάχων μας. Οι οποίοι ήθελαν μια μικρότερη Τουρκία, αλλά όχι και μια πολύ μεγάλη Ελλάδα. Ο Βενιζέλος, που γνώριζε τις αγγλογαλλικές υπουλίες και ήξερε πώς να προστατεύσει τα συμφέροντα του Ελληνισμού, είχε ήδη εκπαραθυρωθεί.
Η Μεγάλη Ελλάδα σμικρύνθηκε και πάλι στα χέρια των πολιτικών νάνων, με τον Ελευθέριο Βενιζέλο να ανακαλείται στο προσκήνιο και να περισώζει ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν να περισωθεί. Και σήμανε από τότε η απαρχή των δεινών του σύνολου Ελληνισμού. Και σηματοδοτήθηκε η αφετηρία των νέων παθών και παθημάτων μας. Ήταν τότε που στεριώθηκε στο υποσυνείδητο της ελλαδικής πολιτικής ηγεσίας το φοβικό σύνδρομο του τουρκικού νεο-οθωμανικού επεκτατισμού.
Τα εντροπιαστικά απότοκα
Δυστυχώς, έκτοτε ζήσαμε, και οι εντός και οι εκτός της ελλαδικής επικράτειας, τα εντροπιαστικά απότοκα αυτού του συνδρόμου, που έπληξαν άνευ σοβαρής από μέρους μας αντιδράσεως ζωτικά εθνικά μας συμφέροντα και συρρίκνωσαν, εδαφικά και πληθυσμιακά, τον σύνολο Ελληνισμό. Χάσαμε και πάλι τα μικρασιατικά παράλια και την ανατολική Θράκη, έσβησε τ’ όνειρο της Πόλης και της Σμύρνης, και μαζί χάθηκαν τρία και πλέον εκατομμύρια ακραιφνείς Έλληνες από τον Πόντο και την Πόλη, τη Σμύρνη και την Έφεσο κι όλα τ’ άλλα ελληνικά κάστρα όπου άνθισε και μεγαλούργησε η ψυχή και το πνεύμα της Μεγάλης Ελλάδος και του Ορθόδοξου Χριστιανισμού.
Μέχρι που φθάσαμε στην κυπριακή τραγωδία. Όπου και πάλι σωρεία σφαλμάτων, με επικυρίαρχο το διαλυτικό στοιχείο της εμφύλιας διαμάχης και του εθνοκτόνου διχασμού, επέτρεψαν στην Τουρκία του βαρβαρικού Αττίλα να προωθήσει τις επεκτατικές της επιδιώξεις σε βάρος του Κυπριακού Ελληνισμού. Με την εισβολή και κατοχή του 37% των πατρογονικών εδαφών μας και την πάντοτε επισειόμενη απειλή της κατάληψης ολόκληρης της Κύπρου.
Ποταπές ιδιοτέλειες
Κι ενώ η Τουρκία, με υπομονή και διπλωματική μαεστρία, επιδιώκει την επίτευξη των στρατηγικών της στόχων εις βάρος του Ελληνισμού, από δικής μας πλευράς, σε επίπεδο διαχρονικής πολιτικής ηγεσίας, διαπράττουμε το ένα εγκληματικό σφάλμα μετά το άλλο και διευκολύνουμε, με τις επιπολαιότητες και τις ποταπές ιδιοτέλειές μας, τις άνομες και καθαρά ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις των μεθοδικών Οθωμανών.
Ανοίξαμε τις πόρτες για να περάσει ο Αττίλας με το προδοτικό πραξικόπημα της Χούντας της 15ης Ιουλίου, 1974. Η επίσημη Ελλάδα παρακολούθησε ως απλός και πανικοβλημένος θεατής την τουρκική εισβολή και του Ιουλίου και του Αυγούστου, 1974. Κρυπτόμενη πίσω από την προδοσία της Χούντας.
Κι επικαλούμενη τις αποστάσεις… Ακόμη κι όταν η δημοκρατία είχε αποκατασταθεί με την επάνοδο του Καραμανλή.
Από τότε μέχρι σήμερα η Ελλάδα, πάντοτε σε επίπεδο της πολιτικής ηγεσίας, συμπεριφέρεται υπό την επήρεια του τουρκικού φοβικού συνδρόμου. Έτσι, ακριβώς, όταν έβγαινε στο Αιγαίο το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Χόρα», που ποτέ δεν τολμήσαμε να το βυθίσουμε, έτσι ακριβώς συμπεριφέρθηκε η κυβέρνηση Σημίτη όταν οι Τούρκοι επιβιβάστηκαν στα Ίμια, έτσι ακριβώς δέχτηκε να αφήσουν μετέωρα ύψιστης σημασίας συμφέροντα του έθνους που άπτονται της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, με επίκεντρο το ελληνικότατο Καστελόριζο.
Η πολιτική του καλού παιδιού
Αλλά και στην Κύπρο δεν έγιναν και δεν γίνονται αυτά που πρέπει και αυτά που επιβάλλει το εθνικό συμφέρον και η ιστορική ευθύνη για να αναχαιτισθεί ο τουρκικός επεκτατισμός και να ξεκουμπιστούν από τα κατεχόμενα εδάφη μας οι θρασύτατοι Αττίλες. Φτιάξαμε με τεράστιες οικονομικές θυσίες το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου και το αφήσαμε, εδώ και δέκα σχεδόν χρόνια, να ατονήσει, να εξασθενίσει και να παροπλισθεί.
Κι ενώ η Τουρκία φαλκιδεύει ύψιστα συμφέροντα της Ελλάδας στο Αιγαίο, παραβιάζει τον εναέριο και θαλάσσιό της χώρο και απαιτεί θρασύτατα συγκυριαρχία και νομή του πετρελαίου και του φυσικού της αερίου, η ελληνική πολιτική ηγεσία βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή για ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Το ίδιο, βέβαια, και η κυπριακή πολιτική ηγεσία που, ακολουθώντας κι αυτή την πολιτική του καλού παιδιού, μας οδήγησε στο εκτρωματικό σχέδιο Ανάν της τουρκικής επικυριαρχίας επί της Κύπρου, και τάσσεται ενθουσιωδώς υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενώ στο διεξαγόμενο από τριετίας διάλογο, ο Κύπριος Πρόεδρος έχει κάνει τόσες και τέτοιες υποχωρήσεις που ξεπέρασαν σε επικινδυνότητα και αυτές ακόμη τις απαράδεκτες πρόνοιες του Σχεδίου Ανάν.
Ο νεο-οθωμανικός επεκτατισμός
Τις τελευταίες μέρες έχουμε γίνει μάρτυρες της αναβίωσης του τουρκικού νεο-οθωμανικού επεκτατισμού. Η Τουρκία, με τον Υπουργό Εξωτερικών κ. Νταβούτογλου, τον αρμόδιο υπουργό σε θέματα Ευρωπαϊκής Ένωσης κ. Μπαγίς και τον ίδιο το νεοσουλτάνο Έρντογαν, μας απειλεί ευθέως, με υπερβάλλουσα θρασύτητα, ότι θα παρεμποδίσει με στρατιωτικά μέσα την Κύπρο να προχωρήσει σε έναρξη ερευνών για το φυσικό αέριο που φαίνεται να έχει εντοπισθεί στην Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη. Έχουν, λένε, προετοιμάσει και το ναυτικό τους και τις άλλες ένοπλες δυνάμεις τους.
Η Τουρκία, με το γνωστό πλέγμα της οικονομικής και στρατιωτικής υπερδύναμης και του περιφερειακού χωροφύλακα, απειλεί, εκβιάζει και γράφει στα παλιά της παπούτσια τη διεθνή νομιμότητα. Απειλεί, επίσης, τώρα ευθέως και το Ισραήλ.
Να αντιδράσουν με σθένος και αποφασιστικότητα
ΕΙΝΑΙ, τώρα, επιτέλους, η ώρα για την Ελλάδα και την Κύπρο να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Να αντιδράσουν με σθένος και αποφασιστικότητα και να αντιμετωπίσουν με εθνική αξιοπρέπεια την τουρκική αναίδεια και θρασύτητα. Και διπλωματικά να δράσουν, με κινητοποίηση του απανταχού Ελληνισμού προς όλες τις κατευθύνσεις. Και να δώσουν έντονα το μήνυμα και στα Ηνωμένα Έθνη και στην Ενωμένη Ευρώπη και στις μεγάλες δυνάμεις ότι θα υπερασπισθούμε με όλα τα διαθέσιμα μέσα, πολιτικά και στρατιωτικά, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Και μπορούμε, ειλικρινά, να το κατορθώσουμε, αρκεί να το πιστέψουμε. Είναι, βέβαια, τούτο, πρωτίστως, θέμα εθνικής ηγεσίας και στην Ελλάδα και στην Κύπρο, που μέχρι τώρα μας έχουν συνηθίσει σε ζεϊμπέκικα και προτάσεις με ζητιανεμένα γεύματα στο Βόσπορο.
Κι όμως, αντίθετα από ό,τι πολλοί νομίζουν, η Τουρκία δεν είναι μια μεγάλη δύναμη αλλά μια κραυγαλέα αδυναμία. Οικονομικά δεν έχει στοιχειώδη υγιή θεμέλια, αφού στηρίζει την επιφανειακή ανάπτυξή της στα «προσωρινά» ενοίκια που εισπράττει από τη διέλευση μέσω των εδαφών της των αγωγών που τροφοδοτούν χώρες της Ευρώπης με πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Πόροι προσωρινοί και αβέβαιοι.
Το βασικό και κύριο είναι ότι η Τουρκία δεν διαθέτει οικονομική υποδομή. Και οικονομική υποδομή δεν νοείται χωρίς μορφωμένο και τεχνοκρατικά εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό. Η Τουρκία διαθέτει εβδομήντα εκατομμύρια κατοίκους, από τους οποίους το 70% δεν έχουν φοιτήσει ούτε σε δημοτικό σχολείο, ενώ είκοσι πέντε εκατομμύρια Κούρδοι πλήττουν δυναμικά την εσωτερική της ασφάλεια και ακεραιότητα, διεκδικώντας αυτονομία και κατοχύρωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων τους.
Χαρακτηριστική και αξιοπρόσεκτη είναι η ανάλυση που κάνει για τη σημερινή Τουρκία σε πρόσφατη ανάλυσή του ο εκ των πλέον αξιόλογων σύγχρονων Ελλήνων ακαδημαϊκών, με τεράστιο διεθνές εκτόπισμα και κύρος, κ. Βασίλειος Μαρκεζίνης. Ο κ. Μαρκεζίνης σαφώς τάσσεται εναντίον της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και καλεί την Ελλάδα και την Κύπρο να πάψουν να αποτελούν τον ευρωπαϊκό προπομπό της.
Γράφει επί λέξει, συναφώς, τα εξής: «… Η κατ’ ουσίαν τυφλή ελληνική υποστήριξη της πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. δεν είναι πλέον ούτε ορθή ούτε λογική ούτε προς το συμφέρον μας». Και, στη συνέχεια, «Ακόμη και το Ισραήλ αισθάνεται μετανιωμένο για την εμπιστοσύνη που έδειξε κάποτε στην Άγκυρα, εφ' όσον μια μέρα θα μπορούσε αυτή να το υποκαταστήσει στην καρδιά της Αμερικής». Προσθέτει, ακόμη, ότι «Η ανεκτικότητά μας έναντι της Τουρκίας δεν έχει όρια, αφού είναι η ανεκτικότητα του κομπλεξικού, του αδύνατου, του υποτακτικού! Αυτό είναι το σημείο που κατάντησαν την Ελλάδα παλαιοί και σύγχρονοι Υπουργοί των Εξωτερικών, που σύντομα θα έχουν και το θράσος να διεκδικήσουν την ψήφο του ελληνικού λαού».
Ένας μεγάλος μύθος
ΑΛΛΑ και από στρατιωτική άποψη, η δήθεν τουρκική στρατιωτική υπερδύναμη αποτελεί έναν μεγάλο μύθο. Η Τουρκία διαθέτει αρκετό εξοπλισμό. Δεν διαθέτει, όμως, ικανούς ανθρώπους για να τον χειριστούν επαξίως σε περίπτωση πολέμου. Τους είδαμε στην Κύπρο, όταν τη δεύτερη μέρα της εισβολής τα αεροπλάνα τους βομβάρδισαν δικό τους μεταγωγικό πλοίο στα ανοικτά της Πάφου, και στο Τουρκικό Γενικό Επιτελείο Στρατού, όπως εξιστορεί ο διακεκριμένος Τούρκος δημοσιογράφος Αλή Μπιράντ, απογοητευμένοι και απελπισμένοι άρχισαν να ετοιμάζονται για τερματισμό της στρατιωτικής τους επιχείρησης! Εναντίον μιας Κύπρου προδομένης, αφύλακτης και εγκαταλειμμένης από τη Χούντα των πραξικοπηματιών.
Πολύ χαρακτηριστικά, αλλά και αντιπροσωπευτικά της κατάστασης και του αξιόμαχου του τουρκικού στρατού, είναι αυτά που περιέχονται στην εμπιστευτική ομιλία του Τούρκου Α/ΓΕΕΘΑ Ισίκ Κοσανέρ στην πόλη Τούντζελι, πριν από 13 μήνες, μετά από επίθεση Κούρδων ανταρτών, οι οποίοι ρήμαξαν ένα τουρκικό στρατόπεδο, και η οποία διέρρευσε στο διαδίκτυο μετά από υποκλοπή.
Είπε, μεταξύ άλλων, απελπισμένος ο Ισίκ Κοσανέρ: «Όταν ο ηγέτης της ομάδας, που έχω στείλει για επιχείρηση, με την πρώτη σφαίρα που πέφτει είναι ο πρώτος που αφήνει το όπλο του και φεύγει τρέχοντας, εμείς δεν μπορούμε να προχωρήσουμε… Εδώ ήρθαν δύο άτομα από απέναντι και μας πήραν ομήρους 30 στρατιώτες. Ρεζιλίκι! Το όπλο που άφησε ο αρχηγός μας το δείχνουν στο κουρδικό τηλεοπτικό κανάλι… Έχουμε ξεκινήσει την επιχείρηση. Ο επικεφαλής της πτήσης του UAV βλέπει δικούς μας στρατιώτες και τους θεωρεί εχθρούς! Και μεταδίδει λάθος συντεταγμένες. Και δικοί μας στρατιώτες σκοτώθηκαν από φίλια πυρά!..».
Αυτά, είναι, μεταξύ άλλων, τα χάλια της δήθεν πανίσχυρης Τουρκίας. Να τα έχει, πρέπει, υπόψη η ηγεσία μας και στην Ελλάδα και στην Κύπρο, που παραμένει ψοφοδεής απέναντι στην τουρκική στρατιωτική και οικονομική μυθοπλασία. Ιδιαίτερα τώρα που απειλούν και πάλι και ορέγονται ζωτικά εθνικά μας συμφέροντα.
*Πρώην Υπουργός Οικονομικών
και Εσωτερικών και τέως Διοικητής
της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου
http://www.sigmalive.com
Είναι η ώρα για την Ελλάδα και την Κύπρο να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Να αντιδράσουν με σθένος και αποφασιστικότητα και να αντιμετωπίσουν με εθνική αξιοπρέπεια την τουρκική αναίδεια και θρασύτητα.Η Τουρκία διαθέτει αρκετό εξοπλισμό. Δεν διαθέτει, όμως, ικανούς ανθρώπους για να τον χειριστούν επαξίως σε περίπτωση πολέμου
Είναι αποκαρδιωτικό να αναλογίζεται κανείς πού κατάντησε ο Ελληνισμός τα τελευταία ενενήντα χρόνια μετά τη μικρασιατική καταστροφή του 1922. Είχαμε κερδίσει ώς τότε την ανατολική Θράκη και όλα τα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας. Απελευθερώσαμε παραδοσιακά ελληνικές πόλεις και εδάφη, όπου είχε ανθίσει και καρπίσει ο Ελληνισμός και δημιουργήσαμε τις προϋποθέσεις για να ανακτήσουμε ό,τι εθνικό, ιερό και όσιο χάσαμε από την αποφράδα μέρα της άλωσης της βασιλεύουσας, την 29η Μαΐου, 1453.
Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι η Ελλάδα στο Αιγαίο και στη Θράκη, ακόμη και στο σύνολο της εδαφικής της επικράτειας, ποτέ δεν αισθανόταν ασφαλής εφ' όσον δεν ήλεγχε τα δυτικά παράλια της Μικρασίας. Δυστυχώς, ο εγγενής σαρκοφάγος του ελληνικού γένους, ο εμφύλιος τροφοδότης του διχαστικού σπαραγμού και του εθνικού ολέθρου, επικυριάρχησε και πάλι.
Έκανε την υπονομευτική και καταστροφική εμφάνισή του στην πιο κρίσιμη ώρα της εθνικής ανάτασης και της αναδημιουργίας. Ο μεγάλος του Έθνους Ελευθέριος Βενιζέλος παραμερίσθηκε από τις ξενόπνευστες ίντριγκες και υπονομεύσεις, οι οποίες ευδοκίμησαν στο ελληνικό εμφυλιοδιχαστικό. Και τα χάσαμε όλα όσα κερδίσαμε στα πεδία των μαχών. Και πέσαμε ασυνέτως στην παγίδα των πάντοτε λυκόφιλων συμμάχων μας. Οι οποίοι ήθελαν μια μικρότερη Τουρκία, αλλά όχι και μια πολύ μεγάλη Ελλάδα. Ο Βενιζέλος, που γνώριζε τις αγγλογαλλικές υπουλίες και ήξερε πώς να προστατεύσει τα συμφέροντα του Ελληνισμού, είχε ήδη εκπαραθυρωθεί.
Η Μεγάλη Ελλάδα σμικρύνθηκε και πάλι στα χέρια των πολιτικών νάνων, με τον Ελευθέριο Βενιζέλο να ανακαλείται στο προσκήνιο και να περισώζει ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν να περισωθεί. Και σήμανε από τότε η απαρχή των δεινών του σύνολου Ελληνισμού. Και σηματοδοτήθηκε η αφετηρία των νέων παθών και παθημάτων μας. Ήταν τότε που στεριώθηκε στο υποσυνείδητο της ελλαδικής πολιτικής ηγεσίας το φοβικό σύνδρομο του τουρκικού νεο-οθωμανικού επεκτατισμού.
Τα εντροπιαστικά απότοκα
Δυστυχώς, έκτοτε ζήσαμε, και οι εντός και οι εκτός της ελλαδικής επικράτειας, τα εντροπιαστικά απότοκα αυτού του συνδρόμου, που έπληξαν άνευ σοβαρής από μέρους μας αντιδράσεως ζωτικά εθνικά μας συμφέροντα και συρρίκνωσαν, εδαφικά και πληθυσμιακά, τον σύνολο Ελληνισμό. Χάσαμε και πάλι τα μικρασιατικά παράλια και την ανατολική Θράκη, έσβησε τ’ όνειρο της Πόλης και της Σμύρνης, και μαζί χάθηκαν τρία και πλέον εκατομμύρια ακραιφνείς Έλληνες από τον Πόντο και την Πόλη, τη Σμύρνη και την Έφεσο κι όλα τ’ άλλα ελληνικά κάστρα όπου άνθισε και μεγαλούργησε η ψυχή και το πνεύμα της Μεγάλης Ελλάδος και του Ορθόδοξου Χριστιανισμού.
Μέχρι που φθάσαμε στην κυπριακή τραγωδία. Όπου και πάλι σωρεία σφαλμάτων, με επικυρίαρχο το διαλυτικό στοιχείο της εμφύλιας διαμάχης και του εθνοκτόνου διχασμού, επέτρεψαν στην Τουρκία του βαρβαρικού Αττίλα να προωθήσει τις επεκτατικές της επιδιώξεις σε βάρος του Κυπριακού Ελληνισμού. Με την εισβολή και κατοχή του 37% των πατρογονικών εδαφών μας και την πάντοτε επισειόμενη απειλή της κατάληψης ολόκληρης της Κύπρου.
Ποταπές ιδιοτέλειες
Κι ενώ η Τουρκία, με υπομονή και διπλωματική μαεστρία, επιδιώκει την επίτευξη των στρατηγικών της στόχων εις βάρος του Ελληνισμού, από δικής μας πλευράς, σε επίπεδο διαχρονικής πολιτικής ηγεσίας, διαπράττουμε το ένα εγκληματικό σφάλμα μετά το άλλο και διευκολύνουμε, με τις επιπολαιότητες και τις ποταπές ιδιοτέλειές μας, τις άνομες και καθαρά ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις των μεθοδικών Οθωμανών.
Ανοίξαμε τις πόρτες για να περάσει ο Αττίλας με το προδοτικό πραξικόπημα της Χούντας της 15ης Ιουλίου, 1974. Η επίσημη Ελλάδα παρακολούθησε ως απλός και πανικοβλημένος θεατής την τουρκική εισβολή και του Ιουλίου και του Αυγούστου, 1974. Κρυπτόμενη πίσω από την προδοσία της Χούντας.
Κι επικαλούμενη τις αποστάσεις… Ακόμη κι όταν η δημοκρατία είχε αποκατασταθεί με την επάνοδο του Καραμανλή.
Από τότε μέχρι σήμερα η Ελλάδα, πάντοτε σε επίπεδο της πολιτικής ηγεσίας, συμπεριφέρεται υπό την επήρεια του τουρκικού φοβικού συνδρόμου. Έτσι, ακριβώς, όταν έβγαινε στο Αιγαίο το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Χόρα», που ποτέ δεν τολμήσαμε να το βυθίσουμε, έτσι ακριβώς συμπεριφέρθηκε η κυβέρνηση Σημίτη όταν οι Τούρκοι επιβιβάστηκαν στα Ίμια, έτσι ακριβώς δέχτηκε να αφήσουν μετέωρα ύψιστης σημασίας συμφέροντα του έθνους που άπτονται της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, με επίκεντρο το ελληνικότατο Καστελόριζο.
Η πολιτική του καλού παιδιού
Αλλά και στην Κύπρο δεν έγιναν και δεν γίνονται αυτά που πρέπει και αυτά που επιβάλλει το εθνικό συμφέρον και η ιστορική ευθύνη για να αναχαιτισθεί ο τουρκικός επεκτατισμός και να ξεκουμπιστούν από τα κατεχόμενα εδάφη μας οι θρασύτατοι Αττίλες. Φτιάξαμε με τεράστιες οικονομικές θυσίες το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου και το αφήσαμε, εδώ και δέκα σχεδόν χρόνια, να ατονήσει, να εξασθενίσει και να παροπλισθεί.
Κι ενώ η Τουρκία φαλκιδεύει ύψιστα συμφέροντα της Ελλάδας στο Αιγαίο, παραβιάζει τον εναέριο και θαλάσσιό της χώρο και απαιτεί θρασύτατα συγκυριαρχία και νομή του πετρελαίου και του φυσικού της αερίου, η ελληνική πολιτική ηγεσία βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή για ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Το ίδιο, βέβαια, και η κυπριακή πολιτική ηγεσία που, ακολουθώντας κι αυτή την πολιτική του καλού παιδιού, μας οδήγησε στο εκτρωματικό σχέδιο Ανάν της τουρκικής επικυριαρχίας επί της Κύπρου, και τάσσεται ενθουσιωδώς υπέρ της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενώ στο διεξαγόμενο από τριετίας διάλογο, ο Κύπριος Πρόεδρος έχει κάνει τόσες και τέτοιες υποχωρήσεις που ξεπέρασαν σε επικινδυνότητα και αυτές ακόμη τις απαράδεκτες πρόνοιες του Σχεδίου Ανάν.
Ο νεο-οθωμανικός επεκτατισμός
Τις τελευταίες μέρες έχουμε γίνει μάρτυρες της αναβίωσης του τουρκικού νεο-οθωμανικού επεκτατισμού. Η Τουρκία, με τον Υπουργό Εξωτερικών κ. Νταβούτογλου, τον αρμόδιο υπουργό σε θέματα Ευρωπαϊκής Ένωσης κ. Μπαγίς και τον ίδιο το νεοσουλτάνο Έρντογαν, μας απειλεί ευθέως, με υπερβάλλουσα θρασύτητα, ότι θα παρεμποδίσει με στρατιωτικά μέσα την Κύπρο να προχωρήσει σε έναρξη ερευνών για το φυσικό αέριο που φαίνεται να έχει εντοπισθεί στην Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη. Έχουν, λένε, προετοιμάσει και το ναυτικό τους και τις άλλες ένοπλες δυνάμεις τους.
Η Τουρκία, με το γνωστό πλέγμα της οικονομικής και στρατιωτικής υπερδύναμης και του περιφερειακού χωροφύλακα, απειλεί, εκβιάζει και γράφει στα παλιά της παπούτσια τη διεθνή νομιμότητα. Απειλεί, επίσης, τώρα ευθέως και το Ισραήλ.
Να αντιδράσουν με σθένος και αποφασιστικότητα
ΕΙΝΑΙ, τώρα, επιτέλους, η ώρα για την Ελλάδα και την Κύπρο να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Να αντιδράσουν με σθένος και αποφασιστικότητα και να αντιμετωπίσουν με εθνική αξιοπρέπεια την τουρκική αναίδεια και θρασύτητα. Και διπλωματικά να δράσουν, με κινητοποίηση του απανταχού Ελληνισμού προς όλες τις κατευθύνσεις. Και να δώσουν έντονα το μήνυμα και στα Ηνωμένα Έθνη και στην Ενωμένη Ευρώπη και στις μεγάλες δυνάμεις ότι θα υπερασπισθούμε με όλα τα διαθέσιμα μέσα, πολιτικά και στρατιωτικά, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Και μπορούμε, ειλικρινά, να το κατορθώσουμε, αρκεί να το πιστέψουμε. Είναι, βέβαια, τούτο, πρωτίστως, θέμα εθνικής ηγεσίας και στην Ελλάδα και στην Κύπρο, που μέχρι τώρα μας έχουν συνηθίσει σε ζεϊμπέκικα και προτάσεις με ζητιανεμένα γεύματα στο Βόσπορο.
Κι όμως, αντίθετα από ό,τι πολλοί νομίζουν, η Τουρκία δεν είναι μια μεγάλη δύναμη αλλά μια κραυγαλέα αδυναμία. Οικονομικά δεν έχει στοιχειώδη υγιή θεμέλια, αφού στηρίζει την επιφανειακή ανάπτυξή της στα «προσωρινά» ενοίκια που εισπράττει από τη διέλευση μέσω των εδαφών της των αγωγών που τροφοδοτούν χώρες της Ευρώπης με πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Πόροι προσωρινοί και αβέβαιοι.
Το βασικό και κύριο είναι ότι η Τουρκία δεν διαθέτει οικονομική υποδομή. Και οικονομική υποδομή δεν νοείται χωρίς μορφωμένο και τεχνοκρατικά εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό. Η Τουρκία διαθέτει εβδομήντα εκατομμύρια κατοίκους, από τους οποίους το 70% δεν έχουν φοιτήσει ούτε σε δημοτικό σχολείο, ενώ είκοσι πέντε εκατομμύρια Κούρδοι πλήττουν δυναμικά την εσωτερική της ασφάλεια και ακεραιότητα, διεκδικώντας αυτονομία και κατοχύρωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων τους.
Χαρακτηριστική και αξιοπρόσεκτη είναι η ανάλυση που κάνει για τη σημερινή Τουρκία σε πρόσφατη ανάλυσή του ο εκ των πλέον αξιόλογων σύγχρονων Ελλήνων ακαδημαϊκών, με τεράστιο διεθνές εκτόπισμα και κύρος, κ. Βασίλειος Μαρκεζίνης. Ο κ. Μαρκεζίνης σαφώς τάσσεται εναντίον της ένταξης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και καλεί την Ελλάδα και την Κύπρο να πάψουν να αποτελούν τον ευρωπαϊκό προπομπό της.
Γράφει επί λέξει, συναφώς, τα εξής: «… Η κατ’ ουσίαν τυφλή ελληνική υποστήριξη της πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. δεν είναι πλέον ούτε ορθή ούτε λογική ούτε προς το συμφέρον μας». Και, στη συνέχεια, «Ακόμη και το Ισραήλ αισθάνεται μετανιωμένο για την εμπιστοσύνη που έδειξε κάποτε στην Άγκυρα, εφ' όσον μια μέρα θα μπορούσε αυτή να το υποκαταστήσει στην καρδιά της Αμερικής». Προσθέτει, ακόμη, ότι «Η ανεκτικότητά μας έναντι της Τουρκίας δεν έχει όρια, αφού είναι η ανεκτικότητα του κομπλεξικού, του αδύνατου, του υποτακτικού! Αυτό είναι το σημείο που κατάντησαν την Ελλάδα παλαιοί και σύγχρονοι Υπουργοί των Εξωτερικών, που σύντομα θα έχουν και το θράσος να διεκδικήσουν την ψήφο του ελληνικού λαού».
Ένας μεγάλος μύθος
ΑΛΛΑ και από στρατιωτική άποψη, η δήθεν τουρκική στρατιωτική υπερδύναμη αποτελεί έναν μεγάλο μύθο. Η Τουρκία διαθέτει αρκετό εξοπλισμό. Δεν διαθέτει, όμως, ικανούς ανθρώπους για να τον χειριστούν επαξίως σε περίπτωση πολέμου. Τους είδαμε στην Κύπρο, όταν τη δεύτερη μέρα της εισβολής τα αεροπλάνα τους βομβάρδισαν δικό τους μεταγωγικό πλοίο στα ανοικτά της Πάφου, και στο Τουρκικό Γενικό Επιτελείο Στρατού, όπως εξιστορεί ο διακεκριμένος Τούρκος δημοσιογράφος Αλή Μπιράντ, απογοητευμένοι και απελπισμένοι άρχισαν να ετοιμάζονται για τερματισμό της στρατιωτικής τους επιχείρησης! Εναντίον μιας Κύπρου προδομένης, αφύλακτης και εγκαταλειμμένης από τη Χούντα των πραξικοπηματιών.
Πολύ χαρακτηριστικά, αλλά και αντιπροσωπευτικά της κατάστασης και του αξιόμαχου του τουρκικού στρατού, είναι αυτά που περιέχονται στην εμπιστευτική ομιλία του Τούρκου Α/ΓΕΕΘΑ Ισίκ Κοσανέρ στην πόλη Τούντζελι, πριν από 13 μήνες, μετά από επίθεση Κούρδων ανταρτών, οι οποίοι ρήμαξαν ένα τουρκικό στρατόπεδο, και η οποία διέρρευσε στο διαδίκτυο μετά από υποκλοπή.
Είπε, μεταξύ άλλων, απελπισμένος ο Ισίκ Κοσανέρ: «Όταν ο ηγέτης της ομάδας, που έχω στείλει για επιχείρηση, με την πρώτη σφαίρα που πέφτει είναι ο πρώτος που αφήνει το όπλο του και φεύγει τρέχοντας, εμείς δεν μπορούμε να προχωρήσουμε… Εδώ ήρθαν δύο άτομα από απέναντι και μας πήραν ομήρους 30 στρατιώτες. Ρεζιλίκι! Το όπλο που άφησε ο αρχηγός μας το δείχνουν στο κουρδικό τηλεοπτικό κανάλι… Έχουμε ξεκινήσει την επιχείρηση. Ο επικεφαλής της πτήσης του UAV βλέπει δικούς μας στρατιώτες και τους θεωρεί εχθρούς! Και μεταδίδει λάθος συντεταγμένες. Και δικοί μας στρατιώτες σκοτώθηκαν από φίλια πυρά!..».
Αυτά, είναι, μεταξύ άλλων, τα χάλια της δήθεν πανίσχυρης Τουρκίας. Να τα έχει, πρέπει, υπόψη η ηγεσία μας και στην Ελλάδα και στην Κύπρο, που παραμένει ψοφοδεής απέναντι στην τουρκική στρατιωτική και οικονομική μυθοπλασία. Ιδιαίτερα τώρα που απειλούν και πάλι και ορέγονται ζωτικά εθνικά μας συμφέροντα.
*Πρώην Υπουργός Οικονομικών
και Εσωτερικών και τέως Διοικητής
της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου
http://www.sigmalive.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου