Οι Ελληνικές Οικονομικές Κρίσεις

Βασική πτυχή της ιστορίας του νεοελληνικού κράτους αποτελεί η ιστορία των δανείων του ή, αν προτιμάτε, η ιστορία των οικονομικών κρίσεων και των χρεωκοπιών του. Το βασικό μοτίβο τους επαναλαμβάνεται πανομοιότυπα. Βασική επωδός πάντοτε είναι η " αδυναμία εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους" ή / καί η " αδυναμία άντλησης νέων δανείων για την αναχρηματοδότηση των παλιών".
Από το 1843 ως το 1893 και από το 1932 ως το 2011, τα ίδια και τα ίδια. Και φαινόμενο που επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά , μόνο τυχαίο δεν είναι.
Η καθοριστικότερη στιγμή στην ιστορία αυτή είναι το 1824. Η χρονιά του θριάμβου της Αντεπανάστασης όπου σε δύο εμφυλίους πολέμους οι κοτζαμπάσηδες και οι " κολοκοτρωναίοι" του Μοριά συντρίφτηκαν στρατιωτικά από τους αρματολούς της Ρούμελης, τους πολιτικούς και τους καραβοκυραίους. Το καθοριστικό γεγονός για την έκβαση του εμφυλίου υπήρξαν τα " δάνεια της Αγγλίας", τα οποία κατασπαταλήθηκαν για τις " ανάγκες" του αδελφοκτόνου πολέμου. Οπως ήταν φυσικό η παράταξη που νίκησε έγινε το " γκουβέρνο" που διαχειριζόταν και τα δάνεια.
Τα υπόλοιπα αποτελούν την ιστορία του νεοελληνικού κράτους. Οποιος ήταν στο " γκουβέρνο" είχε προνομιακές σχέσεις, έναντι κάποιων " παραχωρήσεων" με τον " εξωτερικό παράγοντα". Οι σχέσεις αυτές έφερναν δάνεια που δεν χρησιμοποιούνταν πάντα για την πατρίδα. Τα " οικονομικά ατυχήματα" αναπόφευκτα. Γιατί , αν οι πόροι των δανείων χρησιμοποιούνταν για την ανάπτυξη της χώρας , αναπόφευκτα θα αναδύονταν νέα οικονομικά εύρωστα στρώματα, τα οποία αναπόφευκτα, κάποια στιγμή θα απαιτούσαν μερίδιο της πολιτικής εξουσίας. Οπερ άτοπον. Κι'"εμείς" τι θα απογινόμασταν ; Τυχαίο;
Source : Hellenic Nexus
             του Χρήστου Μόρφου