Γιατί οι δηλώσεις του ΥΕΘΑ για το Ιράν ήταν "εκτός χρόνου"

Γράφει ο 
Ηλίας Ηλιόπουλος

Η πολλάκις διαπιστωθείσα επιπολαιότης του κ. Πάνου Καμμένου, η ακατάσχετη ροπή του προς τον φανφαρονισμό και, κυρίως, η παντελής έλλειψη σοβαρού επιτελείου συνεργατών (το οποίον θα εφοδίαζε τον  πολιτικό προϊστάμενο του ΥΠΕΘΑ με τα απαραίτητα και κατάλληλα γνωστικά και αναλυτικά εργαλεία και, συγχρόνως, θα τον προφύλασσε από τον …εαυτόν του) είχαν ως αποτέλεσμα μιαν απίστευτη «γκάφα» ολκής, ένα διπλωματικό ατόπημα βαρύτατο, ακόμη και για τα δεδομένα του κ. Καμμένου και του περιβάλλοντός του: 
Την επομένη ημέρα, σχεδόν, της επιτεύξεως (κατόπιν πολυετών και κοπιωδών προσπαθειών όλων των Μεγάλων Δυνάμεων του διεθνούς συστήματος) μιας μείζονος διεθνούς συμφωνίας κυριολεκτικώς κοσμοϊστορικής σημασίας – της συμφωνίας επί του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν και της άρσεως των εις βάρος της εν λόγω χώρας επιβληθεισών κυρώσεων – ο κ. Καμμένος, επισκεπτόμενος το Ισραήλ, θεώρησε σκόπιμον και χρήσιμον για την Ελλάδα να εξαπολύσει μιαν άνευ προηγουμένου για Έλληνα Υπουργό, από κτίσεως Ελληνικού Κράτους, αήθη και ανοίκεια επίθεση κατά του Ιράν – μιας φίλης χώρας, μετά της οποίας η Ελλάς, από συστάσεως της κρατικής οντότητος αμφοτέρων των χωρών, διατηρούσε και διατηρεί καλές σχέσεις. Μιας φίλης χώρας, με την οποίαν ουδέποτε, από το τέλος της εποχής του Αυτοκράτορος Ηρακλείου και εντεύθεν, ο Ελληνισμός περιήλθε σε κατάσταση εχθρότητος. 

Απ’ εναντίας, η Ελλάς και οι Έλληνες έχαιραν και χαίρουν πάντοτε υψηλής εκτιμήσεως και απείρου σεβασμού από το αρχαίο, ιστορικό και υπερήφανο ιρανικόν έθνος. Μέχρι προσφάτως δε, μέχρι προ ολίγων ετών, η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν είχε επιλέξει ενσυνειδήτως να προμηθεύει την χειμαζομένη Ελλάδα των μνημονίων με αργό πετρέλαιο επί πιστώσει – εν αντιθέσει προς άλλους εμπορικούς εταίρους της χώρας μας. Και η πρακτική αυτή διεκόπη κατά τα τελευταία έτη, όχι υπαιτιότητι της Τεχεράνης, αλλά των ετεροκαθοριζομένων και υποτελών Κυβερνήσεων των Αθηνών, που έσπευσαν, τελικώς, να ευθυγραμμισθούν προς την (διεθνοδικαιϊκώς παράνομη και πολιτικώς μυωπική) πολιτική κυρώσεων της λεγομένης «Ε.Ε.» κατά του Ιράν, μολονότι η συμμόρφωση αυτή των Αθηνών προς ξένα κελεύσματα απέβαινε σαφώς εις βλάβην των εθνικών συμφερόντων της Ελλάδος. 


Εν τούτοις, με την τελευταία (μέχρι τούδε!) γκάφα του, ο κ. Καμμένος επέτυχε να καταστεί «βασιλικώτερος του βασιλέως», ερχόμενος πλέον (και περιάγων, φευ, την Ελλάδα) σε ανοικτή και ευθεία αντίθεση προς τις …ΗΠΑ, την Ρωσσία, την Κίνα, ακόμη και την ίδιαν την «Ε.Ε.», τόσον ως σύνολον όσον και ως επιμέρους Δυνάμεις (Μ. Βρεττανία, Γαλλία, Γερμανία), ου μην αλλά και τον … ΟΗΕ!

Έτσι, την επομένη της συνομολογήσεως μιας τεραστίων διαστάσεων διεθνούς διπλωματικής συμφωνίας, η Ελλάς ενεφανίσθη, εξ αιτίας του κ. Καμμένου (και των ανυπάρκτων η ανικάνων συμβούλων του), να συντάσσεται απολύτως όχι απλώς με τις θέσεις του Ισραήλ αλλά με τις πλέον ακραίες απόψεις μιας πολιτικής μερίδος του Ισραήλ.
Ακόμη και οι ανταποκριτές των μεγάλων δυτικών ειδησεογραφικών πρακτορείων και ΜΜΕ, καθώς και οι πολιτικοί ιθύνοντες, διπλωμάτες και αναλυτές στις δυτικές πρωτεύσουσες, δεν πίστευαν στ’ αυτιά τους και στα μάτια τους, όταν έλαβαν γνώση των δηλώσεων Καμμένου κατά των «ιρανικών πυραύλων» που ….απειλούν δήθεν την Ελλάδα! Καμμένος vs Obama, Cameron, Hollande, Merkel, Putin, and the UN!


Πράγματι, σπανίως δήλωσις υπευθύνου πολιτικού ανδρός / statesman υπήρξε τόσον …εκτός τόπου και χρόνου! Προδήλως, η ερμηνεία του βαρυτάτου ατοπήματος του κ. Καμμένου οφείλει να αναζητηθεί στον αυτοκαταστροφικό ασυγκράτητο ναρκισσιστικό φανφαρονισμό του (που …αμιλλάται πλέον επαξίως τον αντίστοιχο «Παγκάλειο»!), στην τελεία απουσία ενός, έστω και στοιχειωδώς, σοβαρού επιτελείου συνεργατών, ου μην αλλά και στο μη αποκρυπτόμενον πλέον άγχος πολιτικής επιβιώσεως του κ. Καμμένου μετά την πρόσφατη πολύκροτη «κυβίστηση» και την συνεπακόλουθη μνημονιακή μετάλλαξη του κ. Καμμένου και του πολιτικού (;) θιάσου του.
Ανθρωπίνως κατανοητόν! Πλην όμως, η προϊούσα επίγνωσις εκ μέρους του ιδίου, έστω και ανομολογήτως, ότι τον αναμένει πλέον η πολιτική μοίρα του κ. Καρατζαφέρη ή του κ. Κουβέλη, δεν συνιστά επαρκή λόγο γελοιοποιήσεως της Ελλάδος διεθνώς αλλά και προκλήσεως ανηκέστου βλάβης στις καλές σχέσεις με τρίτα κράτη.