Την τελευταία δεκαετία, οι χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου (Πορτογαλία, Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία) ήταν οι καταναλωτές της ευρωζώνης, ξοδεύοντας περισσότερα από το εισόδημά τους, ενώ συγχρόνως εξελισσόταν ραγδαία ένα όλο και μεγαλύτερο έλλειμμα ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Εν τω μεταξύ, ο πυρήνας της ευρω-ζώνης (Γερμανία, Κάτω Χώρες,Αυστρία και Γαλλία) αποτελείται από τους παραγωγούς , με δαπάνες μικρότερες από τα έσοδά τους , που παράγουν όλο και μεγαλύτερα πλεονάσματα».
Η νομισματική ένωση ωφέλησε τη Γερμανία και βύθισε στην ύφεση τις χώρες του Νότου. Ο λόγος είναι ότι υπάρχει μεγάλη απόκλιση από τις συναλλαγματικές ισοτιμίες των χωρών, που εισήλθαν στη ζώνη του Ευρώ, ούτως ώστε η μεν Γερμανία πετυχαίνει μείωση του κόστους παραγωγής , σε αντίθεση με τις χώρες του Νότου όπου αυξάνεται το συνολικό κόστος αγοράς προϊόντων και υπηρεσιών. Ενώ για τη Γερμανία η είσοδος στο Ευρώ ισοδυναμούσε με υποτίμηση ,για τις φτωχότερες χώρες συνιστούσε ανατίμηση.
Η Γερμανία αποτρέπει συνεχώς την οποιαδήποτε εξυγίανση της Ευρωζώνης και ανασυγκρότηση των φτωχότερων χωρών, επιβάλλοντας μονόπλευρη ,καταστροφική για την ανάπτυξη λιτότητα . Οι χώρες του Νότου θα σωζόντουσαν αν έφευγαν από το ευρώ, αθετώντας συγχρόνως τα χρέη τους.
«Εάν παραμένουν οι περιφερειακές χώρες βυθισμένες σε μια αποπληθωριστική παγίδα υψηλών χρεών, μείωσης της παραγωγής, αδύναμης ανταγωνιστικότητας και διαρθρωτικών εξωτερικών ελλειμμάτων, τελικά θα μπουν στον πειρασμό μιας τρίτης επιλογής: παύση πληρωμών και έξοδο από την ευρωζώνη. Αυτό θα τους επιτρέψει να αναζωογονήσουν την οικονομική ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα μέσα από μια υποτίμηση του νέου εθνικού τους νομίσματος», λέει ο γνωστός οικονομολόγος Nouriel Roubini.
Επειδή, όπως σημειώνει, μια τέτοια άτακτη διάλυση της ευρωζώνης θα ήταν το ίδιο σοβαρή, όπως το σοκ από την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008, αν όχι χειρότερη, για να αποφευχθεί κάτι τέτοιο, οι οικονομίες του πυρήνα της ευρωζώνης θα αναγκαστούν να συντηρήσουν της περιφέρεια για να παραμείνει σε χαμηλή ανάπτυξη και μη ανταγωνιστική κατάσταση. Με άλλα λόγια ο διάσημος οικονομολόγος μας λέει πως το πιο πιθανό είναι οι πλουσιότεροι της Ευρωζώνης να κρατήσουν σε μια κατάσταση «νεκροζώντανου» τις φτωχότερες χώρες!
Αυτό σημαίνει επίσης ότι η Γερμανία και η ΕΚΤ έχουν λιγότερη δύναμη από ό, τι φαίνεται να πιστεύουν. Εάν δεν
εγκαταλείψουν την ασύμμετρη προσαρμογή (ύφεσης και αποπληθωρισμού), η οποία συγκεντρώνει όλο τον πόνο στην περιφέρεια, υπέρ μιας πιο συμμετρικής προσέγγισης (λιτότητας και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων ) η νομισματική ένωση θα καταλήξει σε ένα φιάσκο.
Ο Nouriel Roubini είναι πρόεδρος της Roubini Global Economics, καθηγητής Οικονομικών στο Stern School of
Business, New York University, και συν-συγγραφέας του βιβλίου Οικονομικών Κρίσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου