Ο εχθρός του Ελληνισμού

Η χώρα μας έχει εισέλθει σε μια περίοδο βαθειάς κρίσεως, η οποία αφορά την ηθική, κοινωνική και οικονομική της υπόσταση. Εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος, ότι αυτή η κρίση έχει βαθειά τις ρίζες της σε επιλογές και ροπές του παρελθόντος, που αν και κάποιος αποστασιοποιημένος και έξω από την
«ελληνική λογική», εύκολα θα έβλεπε, εμείς ως λαός, δεν μπορούσαμε ή δεν θέλαμε να δούμε!

Ίδιον γνώρισμα του Έλ

ληνα, να «βολεύεται» εφήμερα και να αποπέμπει τον μέλλοντα σχεδιασμό, δημιούργησε βάρη, που οι πλάτες του τώρα αδυνατούν να αντέξουν! Την εγγενή αυτή αδυναμία του Έλληνα, ήρθε να εκμεταλλευτεί και να αξιοποιήσει υπέρ του συστήματος, η έξωθεν εξαρτημένη πολιτική νομεκλατούρα της χώρας μας. Στην ρωμαϊκή πρακτική του «άρτον και θεάματα» και «διαίρει και βασίλευε», στηρίχθηκε το μοντέλο της διακυβέρνησης της νεότερης Ελλάδος.

Όμως, τίθεται το ερώτημα: φταίει ο θύτης όταν βρίσκει πρόσφορο το θύμα του; Δηλαδή, όταν ο Έλληνας αρνείται να δει και να θεραπεύσει τις αδυναμίες του, οι οποίες κατ’ επανάληψη τον έχουν θυματοποιήσει, δικαιούται να διαμαρτύρεται για την βορά του από τους ενεδρεύοντες λύκους;

Ο Έλληνας, έχει μικρή μνήμη και μικρή αντίληψη! Όταν μαζικοποιείται, απολύει κάθε αρετή που ενδεχομένως κατά μόνας να είχε. Ναι, αυτός είναι γενικός κανόνας της ψυχολογίας των μαζών. Όμως ο συνήθης άνθρωπος, μόλις αποκοπεί από την μάζα, επανέρχεται στην προτέρα κατάσταση. Ο Έλληνας όμως, παραμένει υπό την επίδραση της μαζικής λογικής και την αφήνει να υποκαταστήσει όποια άλλη είχε πρότερα. Είναι επιρρεπής λοιπόν, στην μεθοδευμένη πλύση εγκεφάλου και την εξωτερικώς κατευθυνόμενη διαμόρφωση της σκέψης του. Αφήνει την διάνοιά του να αλωθεί από «φθηνούς» λαοπλάνους, που εξαγγέλλουν εξοφθάλμως φρούδες ελπίδες και απίθανες υποσχέσεις… Πείθεται εύκολα και παρασύρεται σε επαναλαμβανόμενα ολισθήματα, ξανά και ξανά και ξανά! Δεν εμβαθύνει με αναλυτική σκέψη σε θέματα που αφορούν τα κοινά και το μέλλον του, ιδίως αν μπροστά του παρουσιάζεται η ευκαιρία να βιώσει μια εφήμερη ευμάρεια, ακόμη και αν γνωρίζει ότι αυτή είναι επίπλαστη! Επιδεικνύει ευφυΐα (πονηριά), μόνο προς αυτή την κατεύθυνση και εκεί τελειώνει την νοητική του προσπάθεια.

Προτιμά την φυγοπονία από την επίπονη προσπάθεια, σε όλους τους τομείς. Προτιμά να ασχοληθεί με τετριμμένα θέματα παρά με ουσιαστικά. Προτιμά το ποδόσφαιρο από την πληροφόρηση, την γνώση και την σκέψη. Η διασκέδαση είναι η πρώτη του αξία. Τα υπόλοιπα έπονται! Η φιλοσοφία, στα αυτιά του μέσου νέο-Έλληνα είναι απλά ένα γραφικό άκουσμα… Η προτροπή του δελφικού παραγγέλματος των αρχαίων μας προγόνων «φιλόσοφος γίνου», στον σημερινό Έλληνα ακούγεται αστείο! Πόσο αλήθεια είμαστε μακριά από τους προγόνους μας!

Όσο απομακρυνόμαστε από τις προτροπές και τα παραδείγματα των προπατόρων μας, όσο γυρίζουμε την πλάτη στο παρελθόν μας, την ιστορία μας, τόσο πιο αδυσώπητη τιμωρία θα εισπράττουμε από την σκληρή πραγματικότητα που απειλεί το έθνος μας.

Με την απόσταση λοιπόν από τις καταβολές και τις παρακαταθήκες των αρχαίων προγόνων μας, οδεύουμε τυχοδιωκτικά και καιροσκοπικά, χωρίς σχέδιο, σκοπό ή στόχο. Ένα ερίφιο που ξέφυγε από το κοπάδι λόγω τυφλότητας, είναι θέμα χρόνου να φαγωθεί από τους καιροφυλακτούντες λύκους.
Πόσο εύκολα ο σημερινός Έλληνας, κυριεύεται από ανούσια και φθηνά ιδεολογήματα, που επινόησαν οι επιτήδειοι επικυρίαρχοι της παγκόσμιας εξουσίας, για να παραπλανήσουν τους απαίδευτους ανθρώπους; Όσο εύκολα πέφτει θύμα απατεώνων, μια αγράμματη γιαγιούλα!

Ναι, η παιδεία έχει κτυπηθεί από το σύστημα, για να μας αφαιρεθεί η γνώση και το κριτήριο. Όμως η γνώση δεν αντλείται μόνο από το σχολείο. Υπάρχει το βιβλίο, το διαδύκτιο, ο διάλογος. Δεν υπάρχει δικαιολογία.

Αυτό που μας κάνει παθητικούς στα τεκταινόμενα, είναι η μοιρολατρία και η σβέση της ψυχής μας από την φλόγα της υψιπετούσας πολιτισμικής προέλασης! Γνωρίσματα που είχαν οι πρόγονοι μας και έπλασαν τον γνωστό παγκόσμιο πολιτισμό.

Ακόμη και τώρα που βιώνουμε τα εισπραττόμενα από τις κακές μας επιλογές, την κρίση, περιμένουμε παθητικά να αλλάξει η κατάσταση από μόνη της. Για την ακρίβεια, περιμένουμε να επανέλθει η προτέρα κατάσταση στην οποία ήμασταν καλοβολεμένοι! Εθελοτυφλώντας, αρνούμαστε να πιστέψουμε ότι δεν θα επανέλθουμε στην παλιά ευμάρεια. Επειδή το αρνούμαστε και περιμένουμε παθητικά το «πέρασμα της μπόρας», όποιος έρχεται να μας υποσχεθεί το ποθούμενο, τον ασπαζόμαστε (και τον ψηφίζουμε!). Από το «λεφτά υπάρχουν» έως το «θα επαναφέρω μισθούς, δημόσιους υπαλλήλους και κρατικοποιήσεις» φθηνών πολιτικών απατεώνων, ο Έλληνας θέλγεται από αυτόν που του «χαϊδεύει τα αυτιά» και αποστρέφεται αυτόν που του θυμίζει αλήθειες.

Με την ίδια λογική, αποδεχόταν άκριτα ιδεολογίες που υπόσχονταν ανέφικτες ουτοπίες και επένδυε σε αυτές, αίμα και μισαλλοδοξία! Θυσίαζε την ελευθερία σκέψης των προγόνων του, για να εγκλωβιστεί σε νέα δόγματα που τον έκαναν υποχείριο και όργανο των επικυρίαρχων. Έτσι έφτασε να διαιρεθεί και να αιματοκυλίσει αδελφικό αίμα σε εμφύλιες συρράξεις. Προς τέρψιν τρίτων όμως, που ο ανόητος Έλληνας ποτέ του δεν είδε!

Δεν είδε και δεν βλέπει ακόμα…

Ο Έλληνας σήμερα είναι έτοιμος να ξαναπαίξει το ίδιο έργο, με ξένο σκηνοθέτη. Μόνο που ξεχνά ότι σε αυτά τα έργα, δεν υπάρχει κασκαντέρ και ο ηθοποιός σκοτώνεται αληθινά…!

Μόνο ένας ηλίθιος θα έπαιζε τέτοιο αυτοκτονικό ρόλο και επειδή «τό δίς εξαμαρτείν, ούκ ανδρός σοφού», η επανάληψη του ιδίου σφάλματος, αποδεικνύει την μωρότητα και την βλακεία ενός λαού!
Αντί να εστιάσουμε στα πραγματικά αίτια που μας οδηγούν στο τέλμα σαν λαό, περιχαρακωνόμαστε πίσω από φαιδρά ιδεολογήματα (αριστερά-δεξιά) και ετοιμαζόμαστε να αντιμετωπίσουμε τον «εχθρό»! Όπου «εχθρός» μας είναι ο γείτονας και ο αδελφός μας. Ο ομοιοπαθής μας.

Αλλά ο πραγματικός εχθρός μας είναι ό ίδιος μας ο εαυτός! Εκείνον πρέπει να πολεμήσουμε και να αλλάξουμε! Να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και τρόπο συμπεριφοράς. Να επαναφέρουμε τις υψηλές αξίες και τις αρετές που έχουμε κρυμμένες μέσα μας, στο γονίδιό μας. Μακριά από ξενόφερτα και αποτυχημένα ιδεολογήματα. Μόνο τότε, θα μπορέσουμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον. Μόνο όταν ξαναθυμηθούμε το παρελθόν μας και επανέλθουμε στον φυσικό μας προορισμό: Να προηγούμαστε όλων, σε πνεύμα, ήθος και πολιτισμό!
Από Αχιλλέας Δαυίδ