Ριψοκίνδυνο ειδύλλιο ΗΠΑ - Ισλαμιστών

Η πολιτική των ΗΠΑ στην «νέα» Μέση Ανατολή ξεδιπλώνεται μέρα με την ημέρα, επιτρέποντάς μας να διακρίνουμε, πάντα με έναν βαθμό αβεβαιότητας, τις στοχεύσεις και τους νέους «φίλους» της Ουάσιγκτον στην περιοχή. Δεν χρειάζεται όμως μεγάλη εμπειρία για να αντιληφθεί κανείς ότι οι Αμερικανοί παίζουν με τη φωτιά… Η υπουργός Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, βρέθηκε στην Αίγυπτο όπου είχε την πρώτη συνάντηση γνωριμίας με τον Μοχάμεντ Μόρσι, τον νέο πρόεδρο της Αιγύπτου, ο οποίος προέρχεται από την Μουσουλμανική Αδελφότητα. Τα κομπλιμέντα έδιναν κι έπαιρναν, ενώ οι ΗΠΑ προέβησαν σε επιχείρηση γοητείας των ισλαμιστών της Αιγύπτου, επιχειρώντας να πείσουν για τα καλά που θα απολαύσουν σε περίπτωση που δεν επιχειρήσου βίαιη ανατροπή του παρόντος στάτους κβο. Και η χαρά του Μόρσι όμως δεν κρυβόταν! Προσπάθησε να εμφανιστεί ως μοντέρνος ηγέτης μιλώντας στα αγγλικά υποδεχόμενος τους Αμερικανούς, ενώ δήλωσε πανευτυχής για την παρουσία της Κλίντον στην Αίγυπτο… Με την επίσκεψη αυτή και την «επίθεση φιλίας» στα πιο ακραία αλλά ενταγμένα στην πολιτική διαδικασία ισλαμικά στοιχεία, οι ΗΠΑ στέλνουν πολλαπλά μηνύματα προς κάθε κατεύθυνση. Πρώτο και καλύτερο, επιχειρούν να οικοδομήσουν έναν «άξονα» εναντίον των σιιτών της Τεχεράνης ο οποίος θα κυριαρχείται από το σουνιτικό στοιχείο. Κατά πάσα πιθανότητα, η πολιτική αυτή χαρακτηρίζεται από τους συμβούλους για τα θέματα της Μέσης Ανατολής της κυβέρνησης Ομπάμα, ως η μοναδική πραγματιστική. Η λογική είναι, ότι οι ΗΠΑ διέκριναν την άνοδο των ισλαμιστών και θεώρησαν την προοπτική κατάληψης της εξουσίας ως νομοτελειακή, όσο και να μην το επιθυμούν. Οπότε, η λογική λέει ότι στόχος τους είναι να διαχειριστούν αυτή τη νέα κατάσταση και να φροντίσουν ώστε να μην απολέσουν τα ερείσματα που διαθέτουν. Με τον τρόπο αυτό θεωρού ότι ενισχύουν και την ασφάλεια του Ισραήλ. Ας μην ξεχνούμε ότι Μουσουλμανική Αδελφότητα έχει και η Συρία, αλλά και η Ιορδανία. Και στα δυο μεσανατολικά κράτη έχουν αφυπνιστεί και διεκδικούν – φανερά ή εν κρυπτώ – την κατάρρευση των καθεστώτων και την δική τους ενεργό εμπλοκή στα πράγματα. Μήπως το έμμεσο μήνυμα των ΗΠΑ είναι «δεν έχουμε πρόβλημα να κυβερνήσετε, αρκεί να σεβαστείτε τα γεωστρατηγικά μας συμφέροντα». Θα «βγει» αυτή η πολιτική; Είναι ζήτημα οπτικής και ερμηνείας, καθώς επίσης και υπομονής, αφού οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Θα υπάρξει αλλαγή συνόιρων στην περιοχή; Πιθανόν. Μήπως η αμερικανική στάση θυμίζει την αντίστοιχη ρωσική στο θέμα της Συρίας, «μην πειράξετε τα συμφέροντά μου στη Συρία και ίσως συζητήσω ακόμα και για απομάκρυνση του Άσαντ»; Αρκετά. Το μόνο βέβαιο είναι ότι η πολιτική εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο και μη ελεγχόμενους παράγοντες που θα μπορούσαν εύκολα να προκαλέσουν «εκτροπή»… Source : defence-point.gr