Στρατηγικές των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών

Και στα δύο του βιβλία για τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες ο συντάκτης του παρόντος (σ.σ. Μάνος Ηλιάδης) έχει υποστηρίξει την άποψη ότι η πολιτική της Τουρκίας, περισσότερο από κάθε άλλης χώρας δεν εκφράστηκε ποτέ μόνο μέσω του υπουργείου Εξωτερικών στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής ή μέσω άλλων αρμόδιων υπουργείων για τις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας. Το έργο της υλοποιήσεως διαφόρων πολιτικών στόχων και… επιδιώξεων -ιδιαίτερα των πλέον σκοτεινών πτυχών τους- διαχέεται σε πληθώρα φορέων και οργανώσεων με ψευδεπίγραφη ονομασία (προς απόκρυψη των πραγματικών σκοπών τους), θεωρητικώς μη ελεγχόμενων από την κυβέρνηση, πλην, όμως υπό την απόλυτη καθοδήγηση, συντονισμό και υποστήριξή της. Από τον κανόνα αυτό δεν εξαιρέθηκαν ούτε οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις και η Στρατοχωροφυλακή, οι οποίες πραγματοποίησαν τις πλέον βρόμικες επιχειρήσεις εις βάρος των Ελλήνων και των Κούρδων. Είναι γνωστές εν προκειμένω οι δηλώσεις του Τούρκου στρατηγού ε.α. Σαμπρί Γερμιμπέσογλου (Sampri Yermibesoglu), με τις οποίες ομολόγησε ότι η όλη επιχείρηση των βανδαλισμών εναντίον της ελληνικής κοινότητας Κωνσταντινουπόλεως (5-6 Σεπτεμβρίου 1955) ήταν μια πολύ καλά οργανωμένη και επιτυχής επιχείρηση της Διευθύνσεως Ειδικού Πολέμου (Ozel Harp Dairesi-OHD) του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, η οποία πραγματοποιήθηκε από ειδικώς συσταθείσες και καλώς οργανωμένες ομάδες που υπάγονταν στον έλεγχό της. Από την πλευρά της Στρατοχωροφυλακής ανάλογο έργο ανετέθη αργότερα στην JITEM -παράνομη ομάδα πληροφοριών και καταπολεμήσεως τρομοκρατίας της Στρατοχωροφυλακής-, η οποία είναι υπεύθυνη για χιλιάδες δολοφονίες Κούρδων. Πριν από μερικές ημέρες ήλθε στην επιφάνεια μια ακόμη παράνομη οργάνωση των Τούρκων στρατιωτικών, με την ίδια εγκληματική δράση με τις προηγούμενες. Τούτο απεκαλύφθη στο πλαίσιο της συμπληρωματικής δικογραφίας για την υπόθεση της σφαγής τριών χριστιανών στη Μαλάτεια το 2007, και συγκεκριμένως στον εκδοτικό οίκο Ζιρβέ, που διατηρούσε ένα ζεύγος Γερμανών και εξέδιδε βιβλία σχετικά με το Χριστιανισμό. Γύρω από τον εκδοτικό αυτό οίκο είχε δημιουργηθεί μια μικρή ομάδα εκχριστιανισθέντων Τούρκων, κάτι που θεωρήθηκε ως απειλή εναντίον της Τουρκίας με αποτέλεσμα ο άνδρας του ζεύγους και δύο άλλοι χριστιανοί να σφαγιασθούν κυριολεκτικώς μέσα στον εκδοτικό οίκο. Στοιχεία-σοκ στη δικογραφία Η ανακινηθείσα δικογραφία αποκάλυψε ότι πίσω από τη σφαγή αυτή υπήρχε μια άγνωστη μέχρι πρόσφατα οργάνωση του τουρκικού Γενικού Επιτελείου και συγκεκριμένως του «Τμήματος Εθνικής Στρατηγικής και Επιχειρήσεων» (Turkiye Ulusal Stratejiler ve Hareket Dairesi-TUSHAD). Σύμφωνα με τη δικογραφία ό,τι ήταν η JITEM για τους μουσουλμάνους Κούρδους ήταν και το TUSHAD για τις μη μουσουλμανικές πληθυσμιακές ομάδες της Τουρκίας (χριστιανούς και ιεραποστολές), η οποία μάλιστα, δρούσε σε συνεργασία με την Ergenekon (Εργκένεκον). Κατά τη δικογραφία, αυτός που ίδρυσε το TUSHAD ήταν ο στρατηγός Χουρσίτ Τολόν, ο οποίος είναι μεταξύ των κατηγορουμένων για την υπόθεση Ergenekon. Για την υπόθεση αυτή υπάρχει κατάθεση ενός επαγγελματία λοχία ο οποίος ήταν αποσπασμένος στο TUSHAD, σύμφωνα με την οποία οι δολοφονίες της Μαλάτειας το 2007, του καθολικού ιερέα Santoro το 2006 στην Τραπεζούντα και του Αρμένιου δημοσιογράφου Χραντ Ντινκ το 2007 εκτελέστηκαν από το TUSHAD, σε συνεργασία με τις μέχρι τότε παντελώς άγνωστες και για πρώτη φορά αναφερόμενες σήμερα «Λευκές και Μαύρες Μονάδες», καθώς επίσης και την JITEM. Συγκεκριμένως, όπως ανέφερε στην κατάθεση στον εισαγγελέα ο επαγγελματίας λοχίας Ιλκέρ Τσινάρ (Ilker Cinar), στο πλαίσιο της Διοικήσεως Ειδικών Επιχειρήσεων δρουν οι «Λευκές Μονάδες», οι «Μαύρες Μονάδες» και η JITEM, όλες τμήματα του TUSHAD και (ήταν) όλες ελεγχόμενες από την Ergenekon. Σύμφωνα με απάντηση του τουρκικού Γενικού Επιτελείου σε σχετική ερώτηση του εισαγγελέα, ο Ιλκέρ Τσινάρ είναι «παλαιό στέλεχος», ενώ ο ίδιος κατέθεσε ότι είχε μετατεθεί στο TUSHAD και πως από εκεί ελάμβανε και το μισθό του. Εις επίρρωσιν, μάλιστα τούτου, κατέθεσε ως αποδεικτικό την ταυτότητα που του είχε χορηγήσει το TUSHAD, με ημερομηνία 5 Ιανουαρίου 2005. Η ταυτότητά του γράφει: TC Genelkurmay (Τουρκική Δημοκρατία, Γενικό Επιτελείο). Turkiye Ulusal Stratejiler ve Hareket Dairesi (Τμήμα Εθνικών Στρατηγικών και Επιχειρήσεων Τουρκίας), Ozel Kuvvetler (Ειδικές Δυνάμεις), Beyaz Birim (Λευκή Μονάδα), Adi: Ilker (όνομα: Ιλκέρ), Soyadi: Cinar (επίθετο: Τσινάρ), Gorevi: Istihbarat (καθήκοντα: Συλλογή Πληροφοριών), Sicil (μητρώο) 1992/3276-259. Αρνείται εμπλοκή το Γενικό Επιτελείο Το Γενικό Επιτελείο, βέβαια απαντώντας σε σχετικό ερώτημα του εισαγγελέα δήλωσε ότι δεν υπάρχει τέτοιος φορέας (TUSHAD) στις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις όπως άλλωστε είχε αρνηθεί παλαιότερα και την ύπαρξη της JITEM, της οποίος σήμερα όλοι γνωρίζουν και έχουν παραδεχθεί την ύπαρξη. Να σημειωθεί, πάντως ότι στην έρευνα που έγινε το 2010 στο Αρχηγείο του Στόλου στο Ναύσταθμο του Γκιόλτσουκ, κατά τη διάρκεια των ανακρίσεων για την Ergenekon οι εισαγγελείς βρήκαν έγγραφα τα οποία ανεφέροντο στη δράση των «Λευκών» και «Μαύρων» μονάδων στο πλαίσιο «των δραστηριοτήτων στην Περιοχή της Μεσογείου», όπως αποκαλείται η περιοχή Αττάλειας –Μερσίνας – Αδάνων – Αλεξανδρέττας – Αντιόχειας. Μια χαρακτηριστική αποστολή που ανέφερε στην κατάθεση του ο λοχίας Ιλκέρ Τσινάρ ήταν και η εξής: Έχοντας λάβει εντολές να διεισδύσει στους χριστιανικούς κύκλους έγινε ιερέας της Εκκλησίας των Προτεσταντών της Ταρσού και στη συνέχεια επανήλθε στη μουσουλμανική θρησκεία. Από εκεί κι έπειτα εμφανιζόμενος σε πολλούς τηλεοπτικούς σταθμούς χρησιμοποιήθηκε για να «ξεσκεπάσει» τη δράση των χριστιανικών ιεραποστολών, οι οποίες έχουν ως επιδίωξη το διαμελισμό της Τουρκίας! Μια κλασική, δηλαδή, επιχείρηση ψυχολογικού πολέμου, από αυτές που -στο πρόσφατο ακόμη παρελθόν- έχουμε δει κατά δεκάδες στην Ελλάδα στις οποίες εκαλούμεθα να αποδείξουμε ότι δεν ήμαστε… ελέφαντες. Περιττό να τονισθεί, βέβαια ότι όλ’ αυτά έγιναν την περίοδο διακυβερνήσεως της χώρας από τον Ερντογάν, ο οποίος αποφάσισε να αφήσει να βγουν στη δημοσιότητα τα γεγονότα αυτά τώρα. Το ίδιο, άλλωστε, συνέβη και με την περίπτωση των περίφημων «ανεξιχνίαστων φόνων» της δεκαετίας του ’90, με θύματα χιλιάδες Κούρδους τα οποία καταγγέλθηκαν από την κυβέρνηση Ερντογάν, χωρίς όμως αυτά να πάψουν να παρατηρούνται και στη δική του περίοδο. Μάνος Ηλιάδης Source :Επίκαιρα