Ο βαρύς κλήρος της Αναγέννησης

του Κωνσταντίνου Τσοπάνη

Δρ. Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Θρησκευμάτων

Με την τρέχουσα πολιτική κατάσταση δεν ασχολήθηκα μέχρι τώρα αφού δεν θεωρούσα ότι άξιζε τον κόπο να χάσω τον χρόνο μου με τους πολιτικούς και τα καμώματα τους. Έχω καταλάβει καλά ότι ζούμε το λυκόφως ενός απολύτως διεφθαρμένου καθεστώτος που πνέει τα λοίσθια. Η τραγική μεταπολίτευση, γεννημένη μέσα από το αίμα και την τραγωδία της Κύπρου, φθαρμένη, αμαρτωλή κι αμετανόητη, για δεκαετίες έσπειρε αλόγιστα ανέμους και τώρα θερίζει θύελλες. Κι όταν οι πολιτικοί διαμαρτύρονται για τις επιθέσεις που δέχονται από τους πολίτες, που μέχρι εχθές τους ζητωκραύγαζαν - αφού εκείνοι πρώτοι φρόντιζαν να τους κρατούν ικανοποιημένους μοιράζοντας τους αφειδώς διορισμούς στο δημόσιο - καλύτερα θα ήταν να διαβάσουν τις «Νεφέλες» του Αριστοφάνους διότι έχουν πολλά να διδαχθούν. Με άλλα λόγια, όταν γαλουχείς γενιές ολόκληρες μαθαίνοντας τις να μην σέβονται τίποτε, είναι τουλάχιστον αφελές και μάταιο να ζητάς, κατόπιν εορτής, σεβασμό από αυτές τις γενιές.

Δεν πρόκειται να στον αποδώσουν, ακόμα κι αν τον άξιζες, διότι απλώς τις έχεις μάθει να μην σέβονται.

Τόσο απλά.

Άθλιοι της μεταπολίτευσης, δεν είστε καθόλου ανεύθυνοι για τη αγωνία μας!

Εσείς σύρατε την εμπειρία μας στην κόλαση!

Εσείς μας κλέψατε το όνειρο πριν ακόμα προλάβουμε να το φαντασιώσουμε!

Το παιχνιδάκι σας με τις εκλογές, που είναι οργανωμένες έτσι ώστε να εναλλάσσεστε οι ίδιοι συνεχώς στην εξουσία, τώρα πια αποκαλύφθηκε! Οι υποτιθέμενοι «δεξιοί» βουλευτές αυτοχρίσθηκαν «Ηρακλείς του πολιτεύματος», οι δε επαναστάτες κομμουνιστές φρουρούν τη Βουλή και το καθεστώς από την οργή των διαδηλωτών!...

Θα έπρεπε να είμαστε διανοητικώς καθυστερημένοι για να μην καταλάβουμε πια ότι «το φίδι κι ο Αλέξανδρος τα κάνανε πλακάκια, κι όλος ο θίασος σκιών χτυπάει παλαμάκια».

Άθλιοι της μεταπολίτευσης, εσείς μετατρέψατε τον νεοέλληνα σε νεογραικύλο, κατ’ εικόναν και καθ’ ομοιωσίν σας!

Εσείς καταπνίξατε κάθε αρετή του και αναδείξατε ότι χειρότερο κρύβει το έρεβος της ψυχής του ανθρώπου! Τώρα κοιτάτε τα ερείπια που άφησε πίσω της η δική σας λαίλαπα.

Τώρα όμως ήρθε η σειρά να δώσετε λόγο γιατί ασελγήσατε στο κορμί του Έθνους και στις ψυχές τις δικές μας!

Και κανείς δεν θα σας γλυτώσει από τους φυσικούς σας δικαστές!

Να είστε σίγουροι!

Τώρα, που κάθε αλήθεια της χθες κατέστη ένα ψέμμα της σήμερον και που τα δόγματα του καλοβολεμένου σοσιαλιστ(ρ)ικού παρελθόντος είναι ανεπαρκή για το θυελλώδες παρόν, ζούμε το γκρέμισμα ενός κόσμου ολοκλήρου και τους πόνους της γέννας ενός νέου. 

Η εποχή μας είναι μια κρίσιμη βίαιη στιγμή κατά την οποία η ανθρωπότητα ολόκληρη μοιάζει αδύναμη σε πιέσεις κι εύπλαστη, σαν ένας βώλος από λάσπη. Και σε αυτήν τη σύγχρονη κοσμογονία, χρέος όλων μας είναι να μαχόμαστε για να ανθίσει ένα μικρό λουλούδι ελπίδας, έστω κι αν πρόκειται να ανθοφορήσει επάνω στο λίπασμα της σάρκας και του νου μας. Δεν έχουμε άλλη επιλογή, αφού η προηγούμενη γενιά από εμάς πέταξε όλα τα άγια στα σκυλιά και μας παρέδωσε μόνο συντρίμμια. Το τεράστιο χρέος που μας φόρτωσε δεν είναι τίποτε άλλο από το ευφυές υποκατάστατο της αλυσίδας του δούλου με την οποία μας αλυσόδεσε μέσω των «μνημονίων». 
Μας καταδίκασε να ζήσουμε ζωές μεταχειρισμένες, Κυριακές που δεν ξημερώνουν ποτέ μια δημιουργική Δευτέρα και μέρες που ξεκινούν από το απόγευμα, από την ώρα που άλλοτε οι γριές θυμιάτιζαν τα σπίτια κι οι γέροι θυμούνταν τους πεθαμένους. Στη δική μας γενιά έπεσε ο βαρύς και ηρωικός συνάμα κλήρος της αναγέννησης και της θυσίας. Είμαστε έτοιμοι να θυσιαστούμε, για χάρη των γενεών που θα έρθουν; Δεν το ξέρω. 

Ο καιρός θα το δείξει και η Ιστορία θα κρίνει αφού «κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί». Σίγουρα όμως, σε αυτόν τον δρόμο δεν είμαστε μόνοι αφού πίσω μας στέκει ο Θεός! Κι αυτό είναι που μας έσωσε και που μας σώζει!


Πηγή: http://www.ethnikometopo.gr