Η ιλαροτραγωδία του ελληνικού κράτους

του Σάββα Καλεντερίδη

Ένα από τα λαμπρά κατορθώματα των πολιτικών μας, που οδήγησαν με απαράμιλλη μεθοδικότητα και συνέπεια το χρέος ως ποσοστό επί του ΑΕΠ από το 25% που ήταν το 1974, στο 125% τον Οκτώβρη του 2009, δίνοντας τη δυνατότητα στον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου και τους λοιπούς κηπουρούς να οδηγήσουν την Ελλάδα στην αγχόνη της Τρόικας, ήταν και η διάλυση του ελληνικού κράτους.

Η μέθοδος απλούστατη. Βάλε τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι, όπως λέει ο λαός μας. Δηλαδή, βάλε πρώτα τους κομματικούς εγκάθετους να ελέγχουν τα πάντα, με βάση τη λογική και τα συμφέροντα του κόμματος, ακυρώνοντας ταυτόχρονα τους υπηρεσιακούς παράγοντες και την ιεραρχία, που -υποτίθεται ότι- δεν υπηρετεί το κόμμα και τα συμφέροντά του, αλλά την πατρίδα και τα συμφέροντα του έθνους.

Στη συνέχεια ή ταυτόχρονα, βάλε τον αλήστου μνήμης Κουτσόγιωργα -δε ξέρουν οι νέες γενιές τί έχουν χάσει- να καταργήσει τα κριτήρια που ίσχυαν για την ανέλιξη των δημοσίων υπαλλήλων στην ιεραρχία, θεσπίζοντας άλλα που επιτρέπουν στους κομματικούς να ανέλθουν από τη μια μέρα στην άλλη, χωρίς τίτλους σπουδών, χωρίς αξιολόγηση, με μόνα πτυχία αυτά της κλαδικής και της φαυλοκρατίας.

Ταυτόχρονα, άνοιξε τις πόρτες σε όλους του φίλους του κόμματος, για να μπουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες, στο δημόσιο και τις κοινωνικοποιημένες επιχειρήσεις του σοσιαλιστικού ονείρου, για να έχεις δικά σου και τα συνδικάτα, όργανα κι αυτά του κόμματος και όχι των εργαζομένων, της κοινωνίας και της πατρίδας.

Έτσι, μέσα σε πολύ λίγα χρόνια, έχεις στα χέρια σου το κράτος, την κοινωνία, την ίδια την πατρίδα.

Από τούδε και στο εξής, κανένας δεν θα είναι εμπόδιο στα σχέδιά σου, κανένας υπηρεσιακός παράγοντας δεν θα τολμήσει να επικαλεστεί την νομιμότητα και το δημόσιο συμφέρον, όταν ο πολιτικός προϊστάμενος ή ο κομματικός κομισάριος θα θέλει να προωθήσει τα συμφέροντα του κομματικού στελέχους, που είναι ταυτισμένα με τα συμφέροντα του κόμματος.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, φθάσαμε στο ξήλωμα του κράτους, τη διάλυση της δημόσιας διοίκησης, την οποία ο Κώστας Καραμανλής δήλωσε ότι θα γκρεμίσει και θα ξαναχτίσει από την αρχή. Μόνο που ο υπερυπουργός στον οποίο ανέθεσε αυτό το κρίσιμο έργο, έδειξε ιδιαίτερη επιμέλεια στο πρώτο σκέλος της αποστολής του, αφήνοντας στην άκρη το δεύτερο. Κρίμα!

Έτσι, αφού η χώρα βρέθηκε στο γκρεμό, ακριβώς επειδή όλα αυτά τα χρόνια οι υπηρεσιακοί παράγοντες δεν είχαν τη δύναμη και τη δυνατότητα να αντισταθούν στις καταστροφικές επιλογές των πολιτικών, επικαλούμενοι το δημόσιο συμφέρον, τώρα που χρειάστηκε να λειτουργήσει έστω και υποτυπωδώς η δημόσια διοίκηση, για να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα μεταρρύθμισης, που θα βοηθήσει τη χώρα ν αντιμετωπίσει από καλύτερη θέση την κρίση, όλοι αντιλαμβάνονται ότι η ελληνική δημόσια διοίκηση είναι περίπου ένα πτώμα.

Ευτυχώς που δεν χρειάστηκε να δοκιμαστούν στην πράξη και άλλοι ευαίσθητοι τομείς της δημόσιας διοίκησης και του κράτους, όπως για παράδειγμα εκείνοι που είναι επιφορτισμένοι με την ασφάλεια και την άμυνα της χώρας, γιατί κι εκεί έβαλαν το χεράκι τους τα κόμματα και οι πολιτικοί. Άλλωστε, ποιος μπορεί να ξεχάσει τον γίγαντα της πολιτικής και εκ των κηπουρών του ΓΑΠ, κύριο Μπεγλίτη και τις πρόσφατες μεθοδεύσεις του!

Ένα από τα δείγματα της τραγικής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η δημόσια διοίκηση, λόγω του κομματισμού και της απαξίωσης των υπηρεσιακών παραγόντων, είναι η υπόθεση των μυστικών κονδυλίων του υπουργείου εξωτερικών. Η υπόθεση ή μάλλον η ιλαροτραγωδία της διασπάθισης των μυστικών κονδυλίων από τους πολιτικούς, σε μάνες, αδέλφια και φίλους, γίνεται πάντα με τη συμμετοχή πρέσβεων, διπλωματών  και υπηρεσιακών παραγόντων, οι οποίοι υπογράφοντας, συμμετέχουν στο έγκλημα.

Τώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη η διερεύνηση του θέματος από τον εισαγγελέα του οικονομικού εγκλήματος κ. Πεπόνη, θα κληθούν να καταθέσουν πρέσβεις και διπλωμάτες που υπέγραφαν για τα μυστικά κονδύλια. Μάλιστα την Τετάρτη εκλήθη να καταθέσει ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών, πρέσβης κ. Ιωάννης-Αλέξιος Ζέπος.

Από την πλευρά μας να σημειώσουμε ότι οι υπηρεσιακοί παράγοντες είναι αυτοί που εξασφαλίζουν τη συνέχεια του κράτους, αν και οι γνωστές οικογένειες, με την κληρονομική δημοκρατία που επέβαλαν στη χώρα μας, είναι οι μόνιμοι επιβήτορες της εξουσίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι υπηρεσιακοί παράγοντες, χωρίς τους οποίους δεν μπορεί να υπάρξει κράτος και άρα διάθεση των μυστικών κονδυλίων, σε πολλές περιπτώσεις γίνονται φυσικοί αυτουργοί στο έγκλημα των πολιτικών, αφού υπογράφουν την διάθεση των κονδυλίων σε μητέρες, αδέλφια και φίλους, γνωρίζοντας ότι επί της ουσίας, πέρα από τη νομότυπη διαδικασία που ακολουθείται, διαπράττουν έγκλημα.

Επειδή οι πολιτικοί ως μια πολύ καλά οργανωμένη συμμορία κατάφεραν να εξασφαλίσουν το ακαταδίωκτο και το ατιμώρητο των εγκλημάτων τους με άθλιες μεθοδεύσεις και νομικά εξαμβλώματα, στη συγκεκριμένη περίπτωση καλό είναι να τιμωρηθούν με σκληρές και παραδειγματικές τιμωρίες οι υπηρεσιακοί παράγοντες, αν μη τι άλλο για να μην υπογράφουν από τούδε και στο εξής αβρόχοις ποσί οι επόμενοι συνάδελφοί τους τέτοιες αθλιότητες. Αφού δεν έχουν το θάρρος να είναι συνειδητά οι θεματοφύλακες της νομιμότητας, να γίνουν υπό το φόβο της ποινής και της φυλάκισης.

Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η εγκληματική δράση των πολιτικών. Υπηρεσιακοί παράγοντες που θα είναι πραγματικοί θεματοφύλακες της νομιμότητας και των συμφερόντων των πολιτών -που τους πληρώνουν- και όχι άβουλα όργανα άθλιων πολιτικών, που τους χρησιμοποιούν για τα άνομα συμφέροντά τους.

Ελπίζουμε ο κ. Πεπόνης να μη λυγίσει στο κλίμα τρομοκρατίας που έχουν στήσει τα όργανα της συμμορίας!

Υστερόγραφο: Τώρα ελπίζω να κατανοούμε όλοι μας καλύτερα το λόγο που κάποιοι πολιτικοί ζητούν μετ' επιτάσεως την αντικατάσταση των εισαγγελέων οικονομικού εγκλήματος.

Source : infognomonpolitics.blogspot