Ο ρόλος του στρατού στην μετα-Μουμπάρακ εποχή

Τη στιγµή ακριβώς που θαρρούσες πως η αιγυπτιακή εξέγερση ξεθυµαίνει, περισσότεροι Αιγύπτιοι παρά ποτέ περίµενουν σε µεγάλες ουρές προκειµένου να µπουν στην Πλατεία Ταχρίρ για να απαιτήσουν την αποµάκρυνση του καθεστώτος Μουµπάρακ. Ενας λόγος για τις ουρές είναιπως όλοι πρέπει να περάσουν από ένα και µοναδικό αυτοσχέδιο σηµείο ελέγχου του αιγυπτιακού στρατού, το οποίο αποτελείται από ένα αµερικανικής κατασκευής τεθωρακισµένο στη µία πλευρά και συρµατόπλεγµα στην άλλη. ∆ύσκολο να πω αν το τεθωρακισµένο είναι εκεί για να προστατεύσει ή για να περιορίσει τους διαδηλωτές. Και αυτή είναι ενδεχοµένως η πιο σηµαντική ερώτηση σήµερα στην Αίγυπτο: µε ποια πλευρά είναι ο στρατός;

Επί του παρόντος, ο στρατός της Αιγύπτου παραµένει ουδέτερος – προστατεύοντας τόσο το µέγαρο του Μουµπάρακ όσο και τους επαναστάτες της Ταχρίρ –, αλλά αυτό δεν µπορεί να διαρκέσει. Είναι ένας λαϊκός στρατός. Οι στρατηγοί πρέπει να λάβουν υπόψη τους την κατεύθυνση του λαού – καιτην Τρίτη τόσο πολλοί Αιγύπτιοι πήγανστην Πλατεία Ταχρίρ,που ένας φίλος µου είπε «ήτανσαν προσκύνηµα στη Μέκκα».

Ο ΣΤΡΑΤΟΣ µπορεί να µείνει στο πλευρό του Μουµπάρακ, η µοναδική στρατηγική του οποίου µοιάζει να είναι να κερδίζει χρόνο και να ελπίζει πως η εξέγερση σιγά σιγά θα ατονήσει. Ή µπορείνα συνειδητοποιήσει πως αυτό που συµβαίνει στην Πλατεία Ταχρίρ είναι το µέλλον. Και κατά συνέπεια, αν θέλει να διατηρήσει τα εκτεταµένα προνόµιά του, θα αναγκάσει τον Μουµπάρακ να πάει διακοπές και θα αναλάβει εγγυητής µιας ειρηνικής µετάβασης στη δηµοκρατία – που σηµαίνει συγκρότηση µιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας που θα συντάξει νέο σύνταγµα και θα διοργανώσειεν τέλει, όταν συγκροτηθούν νέα κόµµατα, νέες εκλογές.

Ελπίζω να γίνει το δεύτερο, και ελπίζω ο πρόεδρος Οµπάµα να πιέζει τον αιγυπτιακό στρατό προς αυτή την κατεύθυνση – όπως και πολλοί άνθρωποι εδώ. Για να γίνει αυτό, όµως, τόσο ο αιγυπτιακός στρατός όσο καιη οµάδατου Οµπάµα πρέπει να διαβάσουν όσα συµβαίνουν στην Πλατεία Ταχρίρ µέσα από έναν νέο φακό. Ο Μουµπάρακ θέλει να πιστέψουµε όλοι πως παρακολουθούµε µια επανάληψη όσων συνέβησαν στο Ιράν το 1979, όµως αυτή η εξέγερση δίνειτην αίσθηση πως είναι µετα-ιδεολογική.

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ «δεν έχει καµία σχέση µε τη ∆εξιά ή την Αριστερά», λέει η Ντίνα Σεάτα, ερευνήτρια στο Κέντρο Πολιτικών και Στρατηγικών Σπουδών Αλ-Αχράµ. «Εχει σχέση µε νέους ανθρώπους που εξεγείρονται εναντίον ενός καθεστώτος το οποίο δεν τους αφήνει το παραµικρό περιθώριο κοινωνικής ανέλιξης. Θέλουν να διαµορφώσουν µόνοι τη µοίρα τους και θέλουν κοινωνική δικαιοσύνη», από ένα σύστηµα στο οποίο οι λίγοι έχουν γίνει πάµπλουτοι και όλοι οι υπόλοιποι έχουν βαλτώσει. Οποια ιδεολογική οµάδα προσπαθήσει να σφετεριστεί αυτούς τους νέους ανθρώπους θα χάσει.

ΜΙΑ ΑΠΟ τις καλύτερες εξηγήσεις των όσων συµβαίνουν σήµερα τη δίνει ένα βιβλίο του 2009 µετίτλο «Γενιά σε αναµονή», των Ναβτέι Ντίλον και Ταρίκ Γιουσέφ, που εξετάζει την ωρίµανσητων νέων σε οκτώ αραβικές χώρες. Το µεγάλο παιχνίδι πουεξελίσσεταισήµερα στον αραβικό κόσµο, επισηµαίνει, δεν σχετίζεται µε το πολιτικό Ισλάµ· είναι ένα«παιχνίδι γενεών» στο οποίο περισσότεροιαπό 100 εκατοµµύρια νέοι Αραβες πιέζουν εναντίον αποπνικτικών οικονοµικών και πολιτικών δοµών πουτους έχουν στερήσει όλες τις ελευθερίες τους, δίνοντάς τους σε αντάλλαγµα ένα από τα χειρότερα εκπαιδευτικά συστήµατα, ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας και από τις µεγαλύτερες εισοδηµατικές ανισότητες στον κόσµο. Και η Κίνα στερεί απότους πολίτες της τα πολιτικά τους δικαιώµατα, τουλάχιστον όµως τους δίνει ένα βιοτικό επίπεδο που ανεβαίνει. Η Αίγυπτος στέρησε από τους πολίτες της τα πολιτικά τους δικαιώµατα και τους έδωσε ένα βιοτικό επίπεδο που κατρακυλάει.

Source TA NEA