Geopolitical Research Institute(GRI)/Εταιρεία Γεωπολιτικών Ερευνών(ΕΓΕ)

Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

Η «Κόκκινη Κίνα» ορμάει στην Αμερική

ZEZA ZHKOY

Οι Κινέζοι είναι εδώ... Κλειδώστε την υψηλή τεχνολογία της «πράσινης ενέργειας», ασφαλίστε το δολάριο, μαντρώστε τους λύκους του Κογκρέσου και κρύψτε τις έξυπνες ιδέες σας όταν τους δείτε! Τέσσερις κλασικές ημέρες σινο-παροξυσμού οι τρέχουσες για την Αμερική. Ενώ η στρατηγική του Πεκίνου να μονοπωλήσει το σπάνιο μέταλλο που λέγεται νεοδύμιο (neodymium), απαραίτητο στις ανεμοτουρμπίνες και στα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, έχει θορυβήσει σχεδόν όλους. Το σημαντικότερο στοιχείο της επίσημης τετραήμερης επίσκεψης του προέδρου Χου στις ΗΠΑ είναι η πρόθεση του να επικεντρώσει τις συζητήσεις στον τομέα των «πράσινων» επενδύσεων και σε ό, τι αφορά το σπάνιο μέταλλο neodymium, θορυβώντας την Ουάσιγκτον και το Πεντάγωνο!

Πρωτίστως, η στρατηγική αυτή των μανδαρίνων του Πεκίνου είναι υψίστης γεωοικονομικής σημασίας, καθώς υποδηλώνει την πρόθεση της Κίνας να καταστεί κυρίαρχος σε νέες σύγχρονες επενδύσεις «καθαρής τεχνολογίας». Η ευφυής αυτή απόφαση του Πεκίνου εγκαίρως να επενδύσει το όραμα της οικονομικής υπερδύναμης και στην αντιμετώπιση του κολοσσιαίου προβλήματος της κρίσης του περιβάλλοντος και της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αναδεικνύει τον κεντρικό ρόλο της γεωπολιτικής του μέσω των επενδύσεων αυτών της αλλαγής του παιχνιδιού σε παγκόσμιο επίπεδο μέσω της «πράσινης» τεχνολογίας. Δηλαδή, σε μια βιομηχανία που βρίσκεται στα σπάργανα ακόμη.

Είναι πρόδηλο ότι η Κίνα βαδίζει με γοργό βήμα προς τη δημιουργία μιας πανίσχυρης βιομηχανίας. Ωστόσο, και εν όψει μάλιστα των συνομιλιών, στο πλαίσιο του «στρατηγικού οικονομικού διαλόγου», η υστερία παίρνει διαστάσεις. Ενας διάλογος –κατάλοιπο και αυτός-που έχει κληροδοτήσει στον Ομπάμα ο πρώην υπουργός Οικονομικών του Μπους, Χένρι Πόλσον. Ομως, ο Ομπάμα έχει στο γραφείο του προς επικύρωση απόφαση για κατάργηση ποικίλων δασμών σε κινεζικά προϊόντα που εισάγονται στην Αμερική. Και αυτό έχει εξοργίσει αφόρητα το Κογκρέσο. Οταν η Κίνα είναι μια χώρα που έχει κατ’ εξοχήν ωφεληθεί από τις εισαγωγές της στην Αμερική και έχει γίνει οικονομική δύναμη.

Η ψύχωση των Αμερικανών είναι δομημένη στο προσφιλές σενάριο: Η Kεντρική Τράπεζα της Κίνας πουλάει μερικά –λίγα μόνο κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ– για να προσελκύσει την προσοχή των αγορών και των αιμοδιψών κερδοσκόπων. Η Wall Street κλονίζεται, το δολάριο καταρρέει...

Aραγε... θα έπαιζαν οι Κινέζοι ένα τόσο επικίνδυνο παιχνίδι; Εχουν τα δικά τους συμφέροντα, τόσο γεωπολιτικά, όσο και οικονομικά. Οπωσδήποτε δεν είναι αμερικανικό πιόνι, λιγότερο κάθε χρόνο που περνάει. Eκτός και αν το Πεκίνο προτίθεται να αυτοκτονήσει χρηματοοικονομικά. Πάντως, εσφαλμένοι υπολογισμοί έχουν ξανασυμβεί στις παγκόσμιες οικονομικές σχέσεις, με μοιραία αποτελέσματα...

H Kίνα κατέχει αμερικανικά κρατικά ομόλογα αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων: Aν τα ξεπουλήσει ή ακόμη κι αν υπαινιχθεί πως θα τα ξεπουλήσει, μπορεί εύκολα να προκαλέσει οικονομική κρίση στις HΠA, η οποία θα έχει σοβαρές συνέπειες για όλον τον κόσμο. Aν η Oυάσιγκτον προχωρήσει στην επιβολή δασμών, το Πεκίνο θα μπορούσε να προβεί σε αντίποινα και να πυροδοτήσει μία μεγάλης κλίμακας κρίση του δολαρίου. Aυτό είναι, επίσης, ένα προσφιλές σενάριο...

Ορθώς η εύθραυστη σχέση οικονομικής αλληλεξάρτησης – γεωπολιτικής σύγκρουσης ανάμεσα στη μόνη υπερδύναμη του μεταψυχροπολεμικού κόσμου και στην ανερχόμενη μεγάλη δύναμη του 21ου αιώνα, θεωρείται μία από τις κυριότερες παραμέτρους αβεβαιότητας στις διεθνείς σχέσεις. Oμως, η πολιτική αυτή του Πεκίνου είναι γεμάτη από οξυμμένες αντιφάσεις. Tο αντιφατικό σχήμα «άγριος» καπιταλισμός με κόκκινη σημαία, η συνύπαρξη ακραίου φιλελευθερισμού στην οικονομία με το αυταρχικό πολιτικό σύστημα, εξισορροπεί σε τεντωμένο σκοινί. Ο στόχος του Πεκίνου να δημιουργήσει με τη συσώρρευση αμερικανικών χρεογράφων ένα ικανό οπλοστάσιο για την περίπτωση που θα χρειασθεί να αντιμετωπίσει μία μελλοντική κρίση με τις HΠA, είναι δίκοπο μαχαίρι.

Η νέα μορφή ισχύος της Κίνας είναι πραγματική. Αλλά είναι πιο εύθραυστη απ’ όσο αντέχει το Πεκίνο. Αυτή είναι μια αλήθεια που ουδείς έχει την πολυτέλεια να παραγνωρίσει.

Source : Kathimerini

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου