Η Γεωμηχανική στην μάχη για την προστασία του περιβάλλοντος

Όλο και μεγαλύτερο έδαφος κερδίζει η γεωμηχανική το τελευταίο διάστημα, δεδομένου ότι οι συμβατικές προσεγγίσεις για την αντιμετώπιση και την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, δεν έχουν μέχρι στιγμής τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα.
Βασικός στόχος της γεωμηχανικής είναι ο περιορισμός των αερίων του θερμοκηπίου, παράγοντας νούμερο ένα για την κλιματική αλλαγή, στην ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα τη μείωση της θερμοκρασίας του πλανήτη.
Η ιδέα «έπεσε στο τραπέζι» πριν μισό αιώνα περίπου, όταν κλιματολόγοι και μηχανικοί παρατήρησαν τις συνέπειες που είχε στο κλίμα το διοξείδιο του άνθρακα.
Μέχρι σήμερα, η γεωμηχανική ερχόταν σε «δεύτερη μοίρα», καθώς πρώτη προτεραιότητα ήταν ο «μετριασμός» της κλιματικής αλλαγής, κάτι που βασίζεται στη μείωση των μελλοντικών εκπομπών.
Ωστόσο, στη Σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών για το Κλίμα που διεξήχθη στο Ντέρμπαν της Νοτίου Αφρικής, η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από νέες μεθόδους, περισσότερο δραστικές για τη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα.
Το Νοέμβριο, το Πανεπιστήμιο Harvard ξεκίνησε μια μελέτη εργασίας, σχετικά με τη γεωμηχανική και το κλίμα.
Η πρώτη ερώτηση ήταν η εξής: «Πόσα στοιχηματίζουμε ότι τα κράτη θα καταφέρουν να εμποδίσουν την επικίνδυνη κλιματική αλλαγή, μειώνοντας τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και άλλων αερίων του θερμοκηπίου»;
Η απάντηση, που όλοι ήθελαν να δώσουν αλλά δεν ειπώθηκε είναι «όχι πολλά».
Η γεωμηχανική περιστρέφεται γύρω από δυο άξονες: πρώτον, τον περιορισμό της θερμότητας στην ατμόσφαιρα, κάτι που επιτυγχάνεται με τη μείωση της ηλιοφάνειας και δεύτερον, την αφαίρεση του διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα.
Η διαχείριση της ηλιακής ακτινοβολίας θεωρείται εφικτή με τη «λεύκανση» των σύννεφων, ώστε να αντανακλούν το φως του ηλίου, με τον ψεκασμό θείου στην ατμόσφαιρα, με στόχο τη μείωση της θερμοκρασίας του πλανήτη, ή την εφαρμογή άλλων μεθόδων, όπως εγκατάσταση ηλιακών κατόπτρων στο διάστημα.
Από την άλλη πλευρά, το διοξείδιο του άνθρακα θα μπορούσε να αφαιρεθεί από την ατμόσφαιρα με τη διαδικασία της απορρόφησης μέσω «μηχανικών δέντρων».
Άλλη μια πρόταση είναι το ράντισμα των ωκεανών με σίδηρο, ώστε να αναπτυχθεί πλαγκτόν, ικανό να απορροφήσει το βλαβερό αυτό αέριο.
Ωστόσο η γεωμηχανική αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη και σκεπτικισμό καθώς:
-Μπορεί να εφαρμοστεί μονομερώς αλλά να έχει παγκόσμιες συνέπειες
-Από τη στιγμή που θα τεθεί σε εφαρμογή, η τεχνολογία διαχείρισης της ηλιακής ακτινοβολίας θα πρέπει να διατηρηθεί για αιώνες
-Ακόμα και αν είχε τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα δεν θα μπορούσε να  αναστρέψει τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, ενώ ενδεχομένως θα οδηγούσε σε μείωση της λήψης μέτρων και των προσπαθειών για προσαρμογή σε ένα θερμότερο κλίμα.
Οι υπέρμαχοι  της γεωμηχανικής πάντως επισημαίνουν ότι όσο τρομακτικά και αν ακούγονται τα παραπάνω, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ποιες είναι οι δυνατότητες και τι μπορεί να προσφέρει αυτή η επιστήμη.
Source : econews