H Tουρκία διαχρονικά προσπαθούσε με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο να αναγκάσει τους Κούρδους- οι οποίοι αποτελούν το 20% του πληθυσμού της- να θυσιάσουν την εθνική τους ταυτότητα (ένα έθνος, μια θρησκεία, μια γλώσσα αποτέλεσαν τα βασικά στοιχεία της κρατικής ιδεολογίας του κεμαλισμού).
Για δεκαετίες, η κουρδική γλώσσα ήταν απαγορευμένη,το τουρκικό κράτος αρνούνταν την εθνική ταυτότητα των Κούρδων ενδεικτικά παραθέτουμε:-οι Κούρδοι σαν λαός είναι ορεσίβιοι Τούρκοι που ξέχασαν τη γλώσσα τους και την καταγωγή τους- 'Δεν υπάρχουν Κούρδοι. Αυτοί είναι σκηνίτες Τούρκοι που ζουν στα βουνά. Πήραν το όνομά τους από τον ήχο που κάνει το χιόνι, όταν περπατάνε πάνω σ' αυτό: Καρτ-κουρτ.Η τιμωρία σε κάθε τι που προσδιόριζε την κουρδική ταυτότητα ήταν σκληρή,φυσική συνέπεια αυτής της στάσης του τουρκικού κράτους αποτέλεσε η έναρξη του κουρδικού ενόπλου αγώνα
-Για τον Ερντογάν, το κουρδικό πρόβλημα αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό εμπόδιο στην προσπάθειά του να αναδείξει την Τουρκία σε περιφερειακή αν όχι παγκόσμια δύναμη.Δεδομένου ότι ο πρωθυπουργός απέκτησε πλεονέκτημα εναντίον του ισχυρού στρατιωτικού κατεστημένου της Τουρκίας το οποίο ήταν αντίθετο σε οποιαδήποτε προσέγγιση με τους Κούρδους, έχει αποκτήσει ελευθερία κινήσεων για την ανεύρεση πιθανών λύσεων για το κουρδικό ζήτημα.
-Οι περισσότεροι Κούρδοι, ανεξάρτητα από πολιτικές πεποιθήσεις τους, σχεδόν πάντα παραθέτουν τρία αιτήματα, με την ίδια σειρά σπουδαιότητας, για την επίλυση των συγκρούσεων τους με το τουρκικό κράτος. Πρώτον, θέλουν ένα νέο Σύνταγμα που θα αντικαταστήσει αυτό που η στρατιωτική δικτατορία επέβαλε το 1982 έγγραφο το οποίο να μην εξισώνει την ιθαγένεια αποκλειστικά με την τουρκική εθνότητα. Δεύτερον, θέλουν πλήρη πολιτιστική ελευθερία στην χρήση της κουρδικής γλώσσας και σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής ζωής, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής, των μέσων ενημέρωσης, του πολιτισμού. Τρίτον, θέλουν χαλάρωση του εξαιρετικά συγκεντρωτικού χαρακτήρα του τουρκικού κράτους, το οποίο έχει δώσει στην Άγκυρα τη δυνατότητα να καταπνίξει τις τοπικές εκφράσεις του Kουρδικού στοιχείου.
Το PKK ως οργάνωση μοιράζεται την ίδια βάση με το φιλοκουρδικό κόμμα BDP και συχνά και τα ίδια μέλη, μπορεί να μην συσπειρώνει όλους τους Κούρδους αλλά επισημαίνεται ότι σε μια μακρά περίοδο λησμονιάς αποτελεί την μόνη φωνή του Κουρδικού λαού η οποία αγωνίζεται για τα δικαιώματα του Κουρδικού λαού.Η αποψη ότι τα οποία δικαιώματα απολαμβάνουν οι Κούρδοι σήμερα στην Τουρκία δεν είναι αποτέλεσμα της καλοκαγαθοσύνης του Τουρκικού κράτους αλλά ποτελούν φυσική απόρροια της πίεσης που ασκεί το κουρδικό κίνημα σε όλα τα πεδία έχει αποκτήσει καθολικό χαρακτήρα (Αϊσέλ Τουγλούκ, αντιπρόεδρος της DTK:"Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, οι Κούρδοι δεν θέλουν να ζουν ως λαός χωρίς αναγνώριση απέναντι σε πολιτικές οι οποίες απειλούν την ύπαρξή τους ως έθνος".)
-Στην Τουρκία, σχεδόν όλες οι κοινωνικές ομάδες έχουν υποφέρει και έχουν γίνει θύμα μίας κακώς εννοούμενης και βαθιάς καθεστωτικής αντίληψης. «Είναι η νοοτροπία που διακατείχε τους θύτες της αρμενικής σφαγής και των άλλων μη μουσουλμανικών κοινωνικών ομάδων, μετά την πτώση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Είναι η νοοτροπία που καλλιεργήθηκε εναντίον του διαφορετικού και του ξένου στην Τουρκία μετά τη σύσταση της δημοκρατίας της το 1923, λόγω της μεγάλης της ανάγκης για ομοιογένεια και συνοχή», σύμφωνα με την Ντιλέκ Γκιουβέν, τον Μουράτ Μπελγκέ κι άλλους Τούρκους ακαδημαϊκούς και ιστοριογράφους.Απόρροια αυτής της νοοτροπίας είναι και οι μετέπειτα -κατά την εποχή της δημοκρατίας- καταπιέσεις ή βιαιότητες εναντίον όλων των «διαφορετικών»: των ισλαμιστών, των αλεβήδων, των αριστερών και των Κούρδων. Όλοι υπέφεραν από τις κατά καιρούς καθεστωτικές αντιλήψεις, στις οποίες δεν χωρούσε διαφορετικότητα.Μέχρι που φτάσαμε εδώ και μια δεκαετία ακόμη θύματα και θύτες να είναι το ίδιο και το αυτό πρόσωπο. Η περίπτωση των Κούρδων είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα και παράλληλα η πραγματικότητα αυτής της φαυλότητας.
Source : Σημερινή (Sigmalive.com)
Για δεκαετίες, η κουρδική γλώσσα ήταν απαγορευμένη,το τουρκικό κράτος αρνούνταν την εθνική ταυτότητα των Κούρδων ενδεικτικά παραθέτουμε:-οι Κούρδοι σαν λαός είναι ορεσίβιοι Τούρκοι που ξέχασαν τη γλώσσα τους και την καταγωγή τους- 'Δεν υπάρχουν Κούρδοι. Αυτοί είναι σκηνίτες Τούρκοι που ζουν στα βουνά. Πήραν το όνομά τους από τον ήχο που κάνει το χιόνι, όταν περπατάνε πάνω σ' αυτό: Καρτ-κουρτ.Η τιμωρία σε κάθε τι που προσδιόριζε την κουρδική ταυτότητα ήταν σκληρή,φυσική συνέπεια αυτής της στάσης του τουρκικού κράτους αποτέλεσε η έναρξη του κουρδικού ενόπλου αγώνα
-Για τον Ερντογάν, το κουρδικό πρόβλημα αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό εμπόδιο στην προσπάθειά του να αναδείξει την Τουρκία σε περιφερειακή αν όχι παγκόσμια δύναμη.Δεδομένου ότι ο πρωθυπουργός απέκτησε πλεονέκτημα εναντίον του ισχυρού στρατιωτικού κατεστημένου της Τουρκίας το οποίο ήταν αντίθετο σε οποιαδήποτε προσέγγιση με τους Κούρδους, έχει αποκτήσει ελευθερία κινήσεων για την ανεύρεση πιθανών λύσεων για το κουρδικό ζήτημα.
-Οι περισσότεροι Κούρδοι, ανεξάρτητα από πολιτικές πεποιθήσεις τους, σχεδόν πάντα παραθέτουν τρία αιτήματα, με την ίδια σειρά σπουδαιότητας, για την επίλυση των συγκρούσεων τους με το τουρκικό κράτος. Πρώτον, θέλουν ένα νέο Σύνταγμα που θα αντικαταστήσει αυτό που η στρατιωτική δικτατορία επέβαλε το 1982 έγγραφο το οποίο να μην εξισώνει την ιθαγένεια αποκλειστικά με την τουρκική εθνότητα. Δεύτερον, θέλουν πλήρη πολιτιστική ελευθερία στην χρήση της κουρδικής γλώσσας και σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής ζωής, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής, των μέσων ενημέρωσης, του πολιτισμού. Τρίτον, θέλουν χαλάρωση του εξαιρετικά συγκεντρωτικού χαρακτήρα του τουρκικού κράτους, το οποίο έχει δώσει στην Άγκυρα τη δυνατότητα να καταπνίξει τις τοπικές εκφράσεις του Kουρδικού στοιχείου.
Το PKK ως οργάνωση μοιράζεται την ίδια βάση με το φιλοκουρδικό κόμμα BDP και συχνά και τα ίδια μέλη, μπορεί να μην συσπειρώνει όλους τους Κούρδους αλλά επισημαίνεται ότι σε μια μακρά περίοδο λησμονιάς αποτελεί την μόνη φωνή του Κουρδικού λαού η οποία αγωνίζεται για τα δικαιώματα του Κουρδικού λαού.Η αποψη ότι τα οποία δικαιώματα απολαμβάνουν οι Κούρδοι σήμερα στην Τουρκία δεν είναι αποτέλεσμα της καλοκαγαθοσύνης του Τουρκικού κράτους αλλά ποτελούν φυσική απόρροια της πίεσης που ασκεί το κουρδικό κίνημα σε όλα τα πεδία έχει αποκτήσει καθολικό χαρακτήρα (Αϊσέλ Τουγλούκ, αντιπρόεδρος της DTK:"Όπως έχουν τα πράγματα σήμερα, οι Κούρδοι δεν θέλουν να ζουν ως λαός χωρίς αναγνώριση απέναντι σε πολιτικές οι οποίες απειλούν την ύπαρξή τους ως έθνος".)
-Στην Τουρκία, σχεδόν όλες οι κοινωνικές ομάδες έχουν υποφέρει και έχουν γίνει θύμα μίας κακώς εννοούμενης και βαθιάς καθεστωτικής αντίληψης. «Είναι η νοοτροπία που διακατείχε τους θύτες της αρμενικής σφαγής και των άλλων μη μουσουλμανικών κοινωνικών ομάδων, μετά την πτώση της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Είναι η νοοτροπία που καλλιεργήθηκε εναντίον του διαφορετικού και του ξένου στην Τουρκία μετά τη σύσταση της δημοκρατίας της το 1923, λόγω της μεγάλης της ανάγκης για ομοιογένεια και συνοχή», σύμφωνα με την Ντιλέκ Γκιουβέν, τον Μουράτ Μπελγκέ κι άλλους Τούρκους ακαδημαϊκούς και ιστοριογράφους.Απόρροια αυτής της νοοτροπίας είναι και οι μετέπειτα -κατά την εποχή της δημοκρατίας- καταπιέσεις ή βιαιότητες εναντίον όλων των «διαφορετικών»: των ισλαμιστών, των αλεβήδων, των αριστερών και των Κούρδων. Όλοι υπέφεραν από τις κατά καιρούς καθεστωτικές αντιλήψεις, στις οποίες δεν χωρούσε διαφορετικότητα.Μέχρι που φτάσαμε εδώ και μια δεκαετία ακόμη θύματα και θύτες να είναι το ίδιο και το αυτό πρόσωπο. Η περίπτωση των Κούρδων είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα και παράλληλα η πραγματικότητα αυτής της φαυλότητας.
Source : Σημερινή (Sigmalive.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου